Κυριακή (τῆς Τυριννῆς) (Ματθαίου στ΄ 14 -21) Ὁ πραγματικός θησαυρός «Μή θησαυρίζετε ὑμῖν Θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς».

Δημιουργεῖ κάποια ἀντίδραση στό πρῶτο της ἄκουσμα ἡ ἐντολή αὐτή. Ὁ πόθος τῆς ἀποκτήσεως θησαυρῶν συνδέεται μέ κάτι βαθύτερο, μέ τήν ἀνάγκη ἀσφαλείας, ἀνέσεως, ἀξιοπρεπείας. Ὁ Κύριος ὅμως ἐξηγεῖ: Τήν ἀσφάλεια πού ζητᾶτε δέν τήν προσφέρουν αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ θησαυροί. Ἐδῶ στήν γῆ «ὁ σκόρος καί ἡ σαπίλα» τούς καταστρέφουν καί οἱ διαρρῆκτες τούς κλέβουν.

Βέβαια ἀπό τήν ἐποχή του Χριστοῦ τά πράγματα ἔχουν σημαντικά ἀλλάξει στόν οἰκονομικό τομέα. Οἱ ἄνθρωποι βρίσκουν καλύτερους τρόπους ἐξασφαλίσεως τῶν ἀγαθῶν τους. Σήμερα ὑπάρχουν ἀσφαλιστικές ἑταιρεῖες, καταθέσεις στίς Τράπεζες, «ἐπενδύσεις» σέ ἐπιχειρήσεις. Ἀλλά καί οἱ κλέφτες ἔγιναν ἐμπειρότεροι καί ἀνεκάλυψαν νέα συστήματα καί μεθόδους. Ἐπιπλέον ἐξακολουθοῦν νά ὑπάρχουν «σής καί βρώσις», δηλαδή σκόρος καί σαπίλα, ἄλλης μορφῆς : πάθη ποικίλα, σάπιες σχέσεις καί λογιῶν-λογιῶν σαράκια. Ποτέ τελικά δέν μπορεῖ νά εἶναι κανείς ἀπόλυτα ἀσφαλής. Ἕνας πόλεμος, μία πολιτική ἀναστάτωση καί τά πάντα ἀνατρέπονται. Ἀκολουθεῖ μία οἰκονομική κρίση καί περιουσίες μεγάλες ἐξατμίζονται, ἔρχεται μία σειρά συμπτώσεων στό ἐμπόριο καί ὁδηγεῖ στήν χρεωκοπία.

Ἀλλά κι ὅταν δέν συμβοῦν μεγάλες καταστροφές, συχνά αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὁ θησαυρισμός συνδέεται μέ τόση ἀγωνία καί ὑπερένταση, ὥστε ἐκμηδενίζονται ἡ ἀξία καί ἡ ἄνεση πού δῆθεν προσφέρει. Δέν εἶναι λίγες οἱ καρδιοπάθειες καί οἱ νευρασθένειες στήν ἐποχή μας πού σχετίζονται μέ τό κυνήγι τῶν θησαυρῶν.

Ἄλλωστε ὑπάρχουν περιοχές στίς ὁποῖες οἱ γήϊνοι θησαυροί δέν ἔχουν μεγάλη πέραση: ἀθεράπευτες ἀρρώστιες, βαριές μελαγχολίες, νευροπάθειες, οἰκογενειακές τραγωδίες, ἀτυχήματα, θάνατος προσφιλῶν. Ὁ Κύριος τό ἐπεσήμανε σαφῶς: «Διότι, ὅπου εἶναι ὁ θησυαρός σου, ἐκεῖ θά εἶναι καί ἡ καρδιά σου». Μέσα στόν κίνδυνο τῆς φθορᾶς βρίσκεται ὁ θησαυρός σας; Τήν μολυσμένη ἀτμόσφαιρα τῆς ἀγωνίας ἀναπνέει καί ἡ καρδιά μέ ὅλες τίς θανητοφόρες συνέπειες.

Ἄς προσέξουμε ὅλοι. Μήν νομίσουμε ὅτι αὐτά ἀφοροῦν μόνο τούς πλούσιους καί τούς τρανούς. Ἐνδιαφέρουν καθένα πού κυριεύεται ἀπό τήν μανία τοῦ θησαυρισμοῦ, πού ὑποδουλώνεται στό πάθος τῆς πλεονεξίας. Ὁ Κύριος δέν εἶπε αὐτά τά λόγια σέ σαλόνια πλουσίων, ἄλλωστε αὐτοί δύσκολα τά ἀντέχουν, ἀλλά στήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία, σ’ ὅσους εἶχαν μαζευθεῖ γιά νά τόν ἀκούσουν. Τό κρίσιμο ἐρώτημα εἶναι τί θεωροῦμε θησαυρό μας. Ἀνεξάρτητα ἄν τόν κατακτήσουμε ἤ ὄχι. Ὑπάρχουν φτωχοί πού φθείρονται κυνηγώντας μέ πάθος τά ὑλικά ἀγαθά, πιστεύοντας ὅτι ἐκεῖ βρίσκεται τό πᾶν. Ὁ πόθος καί τό τρέξιμο πίσω ἀπό αὐτά τούς ἐξαντλεῖ. Κι ὅταν ἀποτυγχάνουν, ἡ ἐσωτερική ταραχή καί φθορά ἐξελίσσεται δραματικώτερα. Στήν ἀγωνία τῆς κατακτήσεως προστίθεται καί ἡ ὀδύνη τῆς ἀπογοητεύσεως ἀπό τήν ἀνεκπλήρωτη ἐπιθυμία. Ὁ ἄνθρωπος πού ποθεῖ σφόδρα τούς θησαυρούς τῆς γῆς, ὅσο βλέπει ὅτι παρά τούς ἀγῶνες του δέν φθάνουν στά χέρια του, ἐρεθίζεται, ἀγανακτεῖ, μισεῖ, καταριέται τούς πάντες καί τά πάντα. Ὅποιος διαλέγει γιά θησαυρό χωμάτινα πράγματα, βλέπει καί τήν καρδιά του νά τρίβεται σάν τόν πηλό μαζί τους.

Ὥστε λοιπόν πρέπει νά στραγγαλίσουμε μέσα μας τήν ἀγάπη γιά θησαυρούς, πού σχηματίζονται μέ τό ἐνδιαφέρον γιά τήν καλυτέρευση τῆς ζωῆς μας; Κάθε ἄλλο. Ἐδῶ καταρχήν δέν γίνεται λόγος γιά τήν δραστήρια καί ἀποδοτική ἐργασία, μέ τήν ὁποία ἐξασφαλίζουμε τήν οἰκογένειά μας ἤ τήν χώρα μας. Αὐτή εἶναι χρέος. Πρέπει ἀσφαλῶς νά φροντίζουμε γιά τήν βελτίωση, γιά τήν ἄνοδο τοῦ ἐπιπέδου τῆς ζωῆς. Τό πρόβλημα ὅμως εἶναι πώς θά πραγματοποιηθεῖ ἡ οὐσιαστική καλυτέρευση. Ἐδῶ ὁ Κύριος ἔρχεται νά διευκρινίσει: Θησαυρίζετε !

Αὐτήν τήν ἀσφάλεια, τήν ἀξιοπρέπεια, τήν εἰρήνη πού ζητᾶτε θά σᾶς τήν ἐξασφαλίσουν ἄλλου εἴδους θησαυροί. Θησαυρίζετε γιά τόν ἑαυτό σας θησαυρούς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε ὁ σκόρος οὔτε ἡ σαπίλα τούς καταστρέφουν καί ὅπου κλέφτες δέν κάνουν διάρρηξη καί δέν κλέβουν. Συγκεντρῶστε θησαυρούς πνευματικούς, αὐξῆστε τήν περιουσία τῆς πίστεως, πολλαπλασιάστε τά ἔργα τῆς ἀγάπης, φροντίστε ν’ αὐξάνει συνεχῶς ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς σας, ἡ ἁγνότητα, ἡ ταπεινοφροσύνη, ἡ εἰλικρίνεια καί ἡ τιμιότητά σας. Θησαυρίζετε ὅσο μπορεῖτε περισσότερο, τέτοιου θησαυρούς, θυμηθεῖτε τό εὐαγγέλιο τῆς προηγουμένης Κυριακῆς: δῶστε τροφή στόν πεινασμένο, στέγη στόν ξένο, στοργή στόν ἄρρωστο, συμπαράσταση στόν ἀβοήθητο. Θυμηθεῖτε τήν ἀρχή τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Συνχωρέστε μέ ὅλη τήν καρδιά σας ὅσους σᾶς πίκραναν, σᾶς ἀδίκησαν, σᾶς ἔβλεψαν. Ἔτσι θά κερδίσετε τόν πιό ἀνεκτίμητο θησαυρό : τήν συγχώρηση, τήν υἱοθεσία τοῦ «Πατρός τῶν Οἰκτιρμῶν».

Ἀλλά προσοχή ! Μήν κάνετε κάτι ἀπό αὐτά «πρός τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις». Γιατί καί τότε στήν οὐσία δέν θησαυρίζετε ἐν οὐρανῷ ἀλλά ἐπί τῆς γῆς, στό βάθος ποθεῖτε νά κερδίσετε ἔπαινο ἀπό αὐτόν τόν κόσμο. Φροντίστε ὅτι κάνετε νά γίνεται μέ ἁπλότητα, χωρίς ἐπίδειξη, μόνο γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μέ ἐσωτερική ἐλευθερία. Συγκεντρώνετε μέ ἐπιμέλεια πνευματικούς θησαυρούς καί καταθέτετέ τους στήν τράπεζα τοῦ οὐρανοῦ, στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἡ καρδιά σας τότε μπορεῖ νά εἶναι ἥρεμη καί γαλήνια «ὅπου γάρ ἐστίν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ὑμῶν».

Δέν ζητάει ὁ Χριστός μέ ὅσα λέει στήν σημερινή περικοπή νά μᾶς κάνει φτωχούς καί κακομοιριασμένους, θέλει νά μᾶς ὁδηγήσει στήν σωστή ἐκλογή τῶν θησαυρῶν, νά μᾶς διδάξει ποιό εἶναι τό κίβδηλο καί ποιό τό γνήσιο. Ποιό νόμισμα περνᾶ γιά λίγο καιρό καί σ’ ἕνα τόπο καί ποιό ἔχει ἀξία παντοῦ καί αἰώνια. Πρόκειται γιά τήν ἐκλογή τοῦ προσωπικοῦ μας προσανατολισμοῦ. Σέ τί θά ποῦμε «Θεός μου εἶ σύ». Στό χρῆμα, στήν ὑλική δύναμη, στήν δόξα; Ἤ στόν Κύριο τοῦ σύμπαντος καί τῆς Ἱστορίας; Ἡ περίοδος τῆς Τεσσαρακοστῆς, πού ἀρχίζει αὔριο αὐτό τό σκοπό ἔχει : νά μᾶς βοηθήσει νά ἐπανεξετάσουμε σοβαρά τήν πορεία τῆς ζωῆς μας. Ποῦ ἔχουμε στραμμένη τήν προσοχή μας. Θησαυρίζουμε «θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς» ἤ «ἐν τῷ οὐρανῷ».

Μήν νομίσουμε δέ ὅτι τό «ἐν τῷ οὐρανῷ» σημαίνει μία μακροπρόθεσμη κατάθεση, πού θά ἀρχίσει νά ἀποδίδει μετά θάνατον. Ὅποιος θησαυρίζει μέ τήν πνευματική προοπτική πού ἐξηγήσαμε, ζεῖ ἤδη ἀπό τώρα στόν οὐρανό. Μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν συνεχή αἴσθηση τῆς παρουσίας Του.