Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 24, 2018

Θεός Εσαρκώθη - Αληθώς Εσαρκώθη....!!

Χριστός Ετέχθη 
- Αληθώς Ετέχθη...!!

H Γέννησις - Rozdestvo

Tροπάριο Χριστουγέννων
Η γέννησίς Σου Xριστέ ο Θεός ημών,ανέτειλεν τω κόσμω το φως το της γνώσεως
εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες υπό αστέρος εδιδάσκοντο,
Σε προσκυνείν τον ήλιον της Δικαιοσύνης και Σε γιγνώσκειν εξ ύψους Ανατολήν
Κύριε Δόξα,Σοι..!

Κοντάκιον Χριστουγέννων
Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει
και η γη το σπήλαιον τω Aπροσίτω προσάγει
Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσιν
Μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσιν
δι' ημάς γαρ εγεννήθη Παιδίον νέον,ο προ αιώνων Θεός.!



Ὅταν λέμε: «Χριστός ἐτέχθη», εἶναι τό ἴδιο μέ τό νά λέμε: «Ὁ Μεσσίας γεννήθηκε», ἤ «ὁ Βασιλιάς γεννήθηκε», ἤ «ὁ Σωτήρας γεννήθηκε»!
Μέ τόν χαιρετισμό αὐτό ἰσχυριζόμαστε καί μαρτυροῦμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ὅτι ἦρθε στόν κόσμο Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νά ἔρθει γιά τή σωτηρία τῆς γενεᾶς τῶν ἀνθρώπων, καί ὅτι ἐκτός Αὐτοῦ ἄλλον δέν πρέπει νά περιμένουμε.

Ἐκεῖνος, τόν ὁποῖο ὁ Θεός ὑποσχέθηκε στούς προπάτορές μας ὅταν διώχθηκαν ἀπό τόν Παράδεισο,
Ἐκεῖνος τόν ὁποῖο οἱ ἀσεβεῖς λαοί μόλις πού διαισθάνονταν,
Ἐκεῖνος πού οἱ Ἑβραῖοι προφῆτες ξεκάθαρα προφήτευσαν,
Ἐκεῖνος γιά τόν ὁποῖο ἡ ἀβοήθητη ἀνθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πονεμένα ἀναστέναζε,
Ἐκεῖνος ἔλαμψε στή γῆ ὅπως ὁ ἥλιος μετά ἀπό μακριά νύχτα.
Κι ἔτσι ὅταν λέμε: «Χριστός ἐτέχθη»,μαρτυροῦμε καί ὅτι ὁ Ὕψιστος κράτησε τήν ὑπόσχεσή Του, καί ὅτι ἡ προαίσθηση τῆς ἀνθρωπότητας ἐκπληρώθηκε, καί ὅτι οἱ προφητεῖες τῶν προφητῶν πραγματοποιήθηκαν, καί ὅτι οἱ ἀνθρώπινοι ἀναστεναγμοί χόρτασαν χαρά.

«Χριστός ἐτέχθη»
Ὁ Μεσσίας γεννήθηκε, ὁ Πανθαύμαστος, ταυτόχρονα Ἄνθρωπος καί Θεός, ἦρθε γιά νά ξεκουραστοῦν ἐπάνω Του τά κουρασμένα ἀνθρώπινα μάτια καί νά μήν κοιτάξουν ἄλλον Μεσσία.

Ὁ Βασιλιάς γεννήθηκε, Ἐκεῖνος πού εἶναι Παντοδύναμος καί Ἐλεήμων καί ταυτόχρονα κρατᾶ τό σκῆπτρο τῆς δύναμης καί τό καντήλι τοῦ ἐλέους ἦρθε στόν κόσμο μας γιά νά σταθοῦν ὄρθιοι καί οἱ ἐλάχιστοι καί νά φωνάξουν: «Ἐμεῖς εἴμαστε παιδιά τοῦ βασιλιᾶ»!
Ὁ Ἥρωας γεννήθηκε, ὁ Ἀκατανίκητος, γιά νά ὑπερασπιστεῖ τούς δίκαιους, γιά νά κατακτήσει τούς ἁμαρτωλούς, γιά νά καταρρίψει τά πνεύματα τῆς μοχθηρίας κάτω ἀπό τόν οὐρανό.
Ὁ Ὁδηγός γεννήθηκε, ὁ Πανορατικός, γιά νά βγάλει στό δρόμο τούς χαμένους καί νά τούς  ὁδηγήσει.
Ὁ Διαφωτιστής γεννήθηκε, ὁ Πανφωτισμένος, γιά νά διώξει τό σκότος καί νά διαφωτίσει τούς σκοτισμένους.
Ὁ Ποιμήν γεννήθηκε, ὁ Πάμπλουτος, γιά νά ταΐσει τούς πεινασμένους, ὄχι μέ τή γῆ ἀλλά μέ τόν οὐρανό, μέ τό οὐράνιο σῶμα Του καί μέ τό πύρινο αἷμα Του.
Ὁ Φιλάνθρωπος γεννήθηκε, ὁ σπάνιος, γιά νά ἀγκαλιάσει στά στήθη Του, καί νά ζωντανέψει μέ τήν ἀγάπη τά ἀμέτρητα ὀρφανά Του, πού γιά πολύ καιρό πήγαιναν ἀπό τόν τάφο τῆς ζωῆς στόν τάφο τοῦ θανάτου.
Ὁ τῆς ἀποκαλύψεως Θεός γεννήθηκε, ὁ Μέγιστος, γιά νά τραβήξει τήν αὐλαία καί νά ἀποκαλύψει στούς θνητούς τό ἀθάνατο Βασίλειο τῶν Οὐρανῶν.
Ὅλα αὐτά σημαίνουν ἐκεῖνα τά θαυμάσια λόγια, μέ τά ὁποῖα οἱ χριστιανοί τά Χριστούγεννα χαιρετιοῦνται καί μέ τά ὁποῖα καί ἐγώ ἀδελφοί ἐσᾶς χαιρετῶ:
Χριστός ἐτέχθη!
Xριστός ἐτέχθη ἐπί γῆς ἐν
φάτνη σπάργανα φορέσας
τά δεσμά διαρήξας τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν.(δίς)
  
Ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς)

* (Στίς Σλαβικές χῶρες συνηθίζεται ὁ χαιρετισμός αὐτός τά Χριστούγεννα,
κατ᾿ ἀναλογία μέ τόν χαιρετισμό τοῦ Πάσχα, δηλαδή «Χριστός ἐτέχθη»
καί ἡ ἀπάντηση «Ἀληθῶς ἐτέχθη»).

πηγή(Ἀπό τό βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται…», Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Α΄, Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ»)

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 21, 2018

ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΟΙ.



Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, Τον προσκύνησαν πρώτοι οι ποιμένες και οι σοφοί, οι αστρονόμοι, από Ανατολών, δηλαδή οι πιό απλοί και οι πιό σοφοί άνθρωποι του κόσμου τούτου! Ακόμη και σήμερα, αυτοί που ειλικρινέστερα από όλους λατρεύουν τον Ιησού Χριστό, ως Θεό και Σωτήρα, είναι οι πιό απλοί και οι πιό σοφοί του κόσμου. Απεναντίας, η διεστραμμένη απλοϊκότητα και η ημιμάθεια υπήρξαν πάντοτε εχθροί της Θεότητος του Χριστού και πολέμιοι του Ευαγγελίου Του.


Ποιοί ήταν οι σοφοί αυτοί άνθρωποι που ήρθαν από Ανατολών; 
Το ερώτημα μελέτησε επισταμένως ο Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ. 
Λέει λοιπόν, ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν κάποιοι Βασιλείς ορισμένων μικρότερων περιοχών ή και μεμονωμένων πόλεων στην Περσία, την Αραβία και την Αίγυπτο. Αυτοί ήταν επίσης και ειδήμονες αστρονόμοι.
 Το λαμπρό άστρο που είδαν, τους φανερώθηκε για να αναγγείλει την Γέννηση του Νέου Βασιλέως.


Κατά τον Άγιο Δημήτριο του Ροστώφ το αστέρι αυτό εμφανίστηκε σε αυτούς εννέα μήνες πριν από την Γέννηση του Ιησού Χριστού, ήτοι κατά τον χρόνο της Υπερφυούς Συλλήψεως Αυτού στην Παρθενική Μήτρα της Ύπεραγίας Θεοτόκου. Οι σοφοί αστρονόμοι πέρασαν εννέα μήνες μελετώντας αυτό το αστέρι και προετοιμαζόμενοι για το ταξίδι το οποίο τελικώς πραγματοποίησαν.
 Έφτασαν στη Βηθλεέμ λίγο αφότου γεννήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου.


Ο ένας εξ’ αυτών ονομαζόταν Μελχιώρ.
 Ήταν γέροντας με κατάλευκα μαλλιά και γένια. 
Αυτός πρόσφερε το χρυσάφι ως δώρο στον Κύριο.

 Ο δεύτερος ονομαζόταν Γάσπαρ· 
ήταν νέος με ροδαλό πρόσωπο και αγένειος. 
Αυτός πρόσφερε το λιβάνι ως δώρο στον Κύριο. 

Ο τρίτος ονομαζόταν Βαλτάσαρ· 
είχε μελαχρινή επιδερμίδα και δασύτριχη γενειάδα.
 Αυτός πρόσφερε ως δώρο στον Κύριο το μύρο.

 Αυτοί ήταν οι Μάγοι με τα δώρα.


Μετά τον θάνατό τους τα σκηνώματά τους μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη· από την Κωνσταντινούπολη στο Μιλάνο και από το Μιλάνο στην Κολωνία.
 Μπορούμε επίσης να πούμε ότι οι τρεις αυτοί σοφοί άνδρες εκπροσωπούσαν τις τρεις κύριες φυλές των ανθρώπων, που κατάγονταν από τους τρεις γιους του Νώε: Σημ, Χαμ και Ιάφεθ. 
Ο Πέρσης σοφός εκπροσωπούσε τους Ιαφεθίτες, ο Άραβας τους Σημίτες και ο Αιγύπτιος τους Χαμίτες. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι διά μέσου των τριών αυτών, τρόπον τινά, ολόκληρο το ανθρώπινο γένος προσκύνησε τον Ενανθρωπήσαντα Θεό και Κύριο!
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 20, 2018

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Τα Δώρα των Μάγων



 Τρία δῶρα ἔφεραν στὸ νεογέννητο Βασιλιά. Καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλουν συμβόλισαν τὴν ἁγία καὶ ζωοποιὸ Τριάδα, στὸ ὄνομα τῆς Ὁποίας ἦρθε στὸν κόσμο τὸ παιδὶ Ἰησοῦς, ἀλλὰ καὶ τὴν τριπλή διακονία τοῦ Κυρίου: τὴ βασιλική, τὴν ἱερατικὴ καὶ τὴν προφητική, γιατί ὁ χρυσὸς συμβολίζει τὴν αὐτοκρατορική, τὸ λιβάνι τὴν ἱερατικὴ καὶ ἡ σμύρνα τὴν προφητικὴ ἢ τὴ θυσιαστική.

Τὸ νεογέννητο βρέφος θὰ γινόταν ὁ Βασιλιᾶς τοῦ ἀθάνατου βασιλείου, ὁ ἀναμάρτητος ἱερέας καὶ προφήτης καί, ὅπως οἱ περισσότεροι προφῆτες πρὶν ἀπ’ Αὐτόν, θὰ θανατωνόταν.
Ὅλοι τὸ γνωρίζουν πὼς ὁ χρυσὸς μαρτυρεῖ κάποιον βασιλιὰ καὶ τὴ βασιλεία του. Ὅλοι γνωρίζουν πὼς τὸ λιβάνι μαρτυρεῖ ἱερωσύνη καὶ προσευχή. Κι ἐπίσης ὅλοι γνωρίζουν ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ πὼς τὸ λιβάνι μαρτυρεῖ τὴ θνητότητα. Ὁ Νικόδημος ἄλειψε τὸ σῶμα τοῦ νεκροῦ Ἰησοῦ μὲ μύρα (Ἰωάν. Ιθ΄ 39-40). Ἄλειφαν τὰ σώματα γιὰ νὰ τὰ διατηρήσουν κάπως περισσότερο ἀπὸ τὴ φθορὰ τοῦ θανάτου. Ὁ κόσμος φωτίστηκε ἀπὸ τὸν Χριστό, ποὺ ἔλαμψε σὰν χρυσός. Καὶ γέμισε ἀπὸ προσευχὲς καὶ θυμιάματα, ὅπως ἕνας ναός. Ἡ οἰκουμένη ὁλόκληρη γέμισε ἀπὸ τὸ ἄρωμα τῆς διδασκαλίας Του.
Τὰ τρία δῶρα ὅμως συμβολίζουν ἐπίσης τὴν καρτερία καὶ τὸ ἀμετάβλητο. Ὁ χρυσὸς παραμένει χρυσός, τὸ λιβάνι παραμένει λιβάνι καὶ τὸ μύρο παραμένει μύρο. Κανένα ἀπ’ αὐτὰ δὲ χάνει τὴν ἰδιότητά του ὅσα χρόνια κι ἂν περάσουν. Μετὰ ἀπὸ χίλια χρόνια ὁ χρυσὸς ἐξακολουθεῖ νὰ λάμπει, τὸ λιβάνι νὰ καίει καὶ τὸ μύρο διατηρεῖ τὸ ἄρωμά του. Δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ βρεθοῦν ἄλλα πιὸ ἀντιπροσωπευτικὰ ἀντικείμενα στὴ γῆ ποὺ νὰ συμβολίζουν τόσο πιστὰ τὴν ἐπίγεια ἀποστολὴ τοῦ Χριστοῦ ἢ νὰ δείχνουν πιὸ καθαρὰ καὶ ἐκφραστικὰ τὸν αἰώνιο χαρακτήρα τοῦ ἔργου Του στὴ γῆ, καθὼς καὶ ὅλες τὶς πνευματικὲς καὶ ἠθικὲς ἀξίες ποὺ ἔφερε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὸν κόσμο. Ἔφερε τὴν ἀλήθεια, τὴν προσευχή, τὴν ἀθανασία.
Μὲ ποιὸ ἄλλο ἀντικείμενο στὴ γῆ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ χρυσό, θὰ μποροῦσε νὰ συμβολιστεῖ καλύτερα ἡ ἀλήθεια; Ὅ,τι καὶ νὰ κάνεις στὸ χρυσό, αὐτὸς θὰ ἐξακολουθεῖ νὰ λάμπει.
Μὲ ποιὸ ἄλλο ἀντικείμενο θὰ μποροῦσε νὰ συμβολιστεῖ καλύτερα ἡ προσευχὴ ἂν ὄχι μὲ τὸ λιβάνι; Ὅπως ὁ καπνὸς ἀπὸ τὸ λιβάνι γεμίζει τὴν ἐκκλησιὰ ὁλόκληρη, ἔτσι γεμίζει κι ἡ προσευχὴ ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου. Ὅπως ὁ καπνὸς ἀνεβαίνει ψηλά, ἔτσι ἀνεβάζει ἡ προσευχὴ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου στὸν Θεό. «Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου», λέει ὁ Ψαλμωδὸς (Ψαλμ. ρμα΄ 2). Εἶναι γεγονὸς πὼς κι ἄλλα πράγματα βγάζουν καπνό, μὰ κανένας καπνὸς δὲν ἐμπνέει τὴν ψυχὴ γιὰ προσευχή.
Ποιὸ ἄλλο ἐπίγειο ἀντικείμενο θὰ μποροῦσε νὰ συμβολίσει καλύτερα τὴν ἀθανασία ἀπὸ τὸ μύρο; Ἡ θνητότητα ἀποπνέει δυσωδία, ἐνῶ ἡ ἀθανασία ἔχει μία διαρκή εὐωδία.
Οἱ μάγοι ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ συμβόλισαν ἔτσι ἔστω κι ἀνεπίγνωστα ὁλόκληρη τὴ χριστιανικὴ πίστη. Ξεκίνησαν ἀπὸ τὴν Ἁγία Τριάδα κι ἔφτασαν ὡς τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν ἀθανασία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ τῶν πιστῶν Του. Δὲν εἶναι ἁπλοὶ προσκυνητές, μὰ πραγματικοὶ προφῆτες. Προφῆτες τόσο τῆς χριστιανικῆς πίστης ὅσο καὶ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ μόνοι τους, μὲ τὴ δική τους ἀντίληψη καὶ γνώση, δὲν θὰ τὰ ἤξεραν ὅλα αὐτά. Ἦταν ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ποὺ τοὺς ἔστειλε στὴ Βηθλεὲμ καὶ τοὺς ἔδωσε τὸ παράξενο αὐτὸ ἄστρο νὰ τοὺς ὁδηγεῖ.
«Θεός επί γής άνθρωπος εν Ουρανώ», Ὁμιλίες Α΄.


Δευτέρα, Δεκεμβρίου 17, 2018

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΓΗΝ (Ἁγ. Νικολ. Βελιμίροβιτς)

Ἀπὸ τὸ βιβλίο
Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος (Βελιμίροβιτς)
«Ὁ Μόνος Φιλάνθρωπος»- ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/νίκη 2012, σελ. 17-19

 .             Δὲν ἁρμόζει οὔτε στὸν Θεὸ οὔτε στὸν ἄνθρωπο νὰ μάχεται τὸ σατανᾶ μὲ τὰ ἴδια ὄπλα. Ἐνάντια στὴ λογικὴ τοῦ σατανᾶ πρέπει νὰ μάχεται κανεὶς μὲ τὴν οὐράνια λογική. Νὰ μάχεται ἐναντίον τοῦ ψέματος μὲ τὴν ἀλήθεια, νὰ μάχεται τὸ μίσος ἐναντίον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, μὲ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τὴν φιλανθρωπία. Νὰ μάχεται κανεὶς ἐναντίον τῆς ἀπροθυμίας τοῦ σατανᾶ καὶ τῆς ἔπαρσής του μὲ ταπεινοφροσύνη καὶ πραότητα. Πρέπει νὰ σκεφτοῦμε πὼς ἂν στὸν σατανᾶ δινόταν ἡ εὐκαιρία νὰ ἐπιλέξει τὸν τόπο τῆς γέννησής του, αὐτός, χωρὶς ἀμφιβολία, θὰ διάλεγε ἕνα πολυτελὲς κάστρο σὲ κάποιο ἐμφανὲς καὶ ὑψηλὸ μέρος τοῦ κόσμου. Καὶ αὐτὸ θὰ ταιρίαζε στὴν περήφανη λογική του. Ὁ Ἰησοῦς, ὁ Υἱὸς τοῦ Ὑψίστου, ὁ Θεός– Λόγος δὲν ἔπραξε ἔτσι.
.             Ὁ Ἰησοῦς ἐπαινεῖ ὡς μακάριους, ὅσους νιώθουν τὸν ἑαυτό τους φτωχὸ μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ ὅσους εἶναι πράοι. Στοὺς πρώτους καὶ ὑποσχέθηκε τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ στοὺς δεύτερους ὑποσχέθηκε πὼς θὰ κληρονομήσουν τὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς «πτωχοὺς τῷ πνεύματι», ἐπειδὴ δὲν γεννήθηκε σὲ παλάτι οὔτε σὲ κάποιο ψηλὸ μέρος τοῦ κόσμου οὔτε κἂν στὴ γῆ, ἀλλὰ κάτω ἀπὸ τὴ γῆ. Γεννήθηκε σὰν ἀμνὸς ἄκακος στὸ μαντρί.
.             Ὁ Καίσαρας Ὀκταβιανὸς Αὔγουστος συντέλεσε στὸ νὰ γεννηθεῖ ὁ Μεσσίας στὴ Βηθλεέμ, ὅπως εἶχε προφητευτεῖ, ἐπειδὴ ἔβγαλε διάταγμα νὰ ἀπογραφεῖ ὅλη ἡ οἰκουμενικὴ (Λουκ. β´ 1). Αὐτὸ σήμαινε πὼς ἔπρεπε νὰ ἀπογραφεῖ ὁλόκληρη ἡ αὐτοκρατορία. Δὲν γνωρίζουμε γιὰ ποιὸ λόγο ἦταν ἀπαραίτητη αὐτὴ ἡ ἀπογραφὴ στὸν αἱμοχαρῆ διάδοχο τοῦ Ἰουλίου Καίσαρα, ἀλλὰ γνωρίζουμε γιὰ ποιὸ λόγο ἦταν ἀπαραίτητη ἡ ἀπογραφὴ στὸν Θεό. Ἔπρεπε νὰ γίνει, γιὰ νὰ ἔρθει ὁ Ἰωσὴφ μὲ τὴν κυοφοροῦσα Μαρία ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ στὴ Βηθλεέμ, στὴν πόλη τοῦ προγόνου τοῦ Δαβίδ. Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν, γιὰ νὰ γεννηθεῖ ὁ Μεσσίας σ᾽ αὐτὴ τὴν πόλη, ὅπως ἦταν ξεκάθαρα γραμμένο. Αὐτὸ ἦταν οὐσιαστικὰ τὸ νόημα τοῦ διατάγματος τῆς ἀπογραφῆς.
.           Ἄλλο σκέφτεται ὁ ἄνθρωπος καὶ ἄλλο ὁ Θεός.
.             Ἡ Ναζαρὲτ εἶναι πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ. Εἶναι πολὺ μακριὰ οἱ δύο πόλεις γιὰ ἐκεῖνο τὸν καιρὸ καὶ γιὰ τὰ τότε μεταφορικὰ μέσα. Ὁ Ἰωσὴφ ἔπρεπε νὰ περπατάει καὶ νὰ ὁδηγεῖ τὸ γαϊδουράκι, στὸ ὁποῖο καθόταν ἡ Ἁγία Παρθένος Μαρία, ποὺ κουβαλοῦσε μέσα της τὸν ὥριμο εὐλογημένο καρπό.
.             Ἤδη εἶχαν περάσει ἐννιὰ μῆνες ἀπὸ τὴν εὐχάριστη εἴδηση τοῦ ἀρχαγγέλου, τὴν ὁποία δέχτηκε στὴν Ναζαρέτ. Ἦταν πολὺ κοντὰ ἡ στιγμὴ τοῦ τοκετοῦ της. Γι᾽ αὐτὸ τὸ λόγο ἔπρεπε νὰ ταξιδεύουν πιὸ σιγά. Ἔτσι κι ἀλλιῶς ὁ δρόμος διαρκοῦσε τρεῖς μέρες, ἦταν μακρὺς καὶ κουραστικός. Ἀλλὰ ἔτσι, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποδώσουν «τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι» (Ματθ. κα´ 21) ὅπως ἀργότερα αὐτὸς ὁ Ἴδιος εἶπε.
.             Δὲν βρέθηκε γιὰ αὐτοὺς πουθενὰ μέρος γιὰ διανυκτέρευση, οὔτε σὲ πανδοχεῖο, οὔτε σὲ χάνι, οὔτε σὲ κανένα σπίτι. Οἱ καλύτερες θέσεις ἦταν κατειλημμένες ἀπὸ Ρωμαίους ἀξιωματούχους, ἀπογραφεῖς καὶ διερμηνεῖς. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα μέρη ἦταν κατειλημμένα ἀπὸ ψυχὲς ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴ γενιὰ τοῦ Δαυΐδ (Λουκ. θ´ 58). Οἱ ἀλεποῦδες ἔχουν καταφύγια καὶ τὰ πουλιὰ φωλιές, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὅμως δὲν ἔχει ποῦ νὰ γείρει τὸ κεφάλι (Ματθ. η´ 20).
.             Τὸ μέρος ὅμως ποὺ δὲν βρέθηκε γιὰ Αὐτὸν ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους, βρέθηκε ἀνάμεσα στὰ ζῶα. Βρέθηκε μία ἄδεια σπηλιά ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὴν πόλη, ποὺ δὲν τὴν εἶχε πιάσει κανεὶς καὶ ἤτανε μέρος γιὰ ἀστέγους.

       Στὴν Παλαιστίνη ὑπάρχουν πολλὲς ὡραῖες πηγές, ποὺ βρίσκουν καταφύγιο ἄνθρωποι ῆ ζῶα, ὅμως καμιὰ σπηλιὰ δὲν εἶναι τόσο ταπεινή, ὅσο αὐτὴ ἡ σπηλιὰ στὴ Βηθλεέμ. Οἱ σπηλιὲς τοῦ Κολοράντο, σὲ σύγκριση μὲ ἐκείνη μοιάζουν μὲ παλάτια. Ἡ σπηλιὰ τῆς Βηθλεὲμ βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴ γῆ. Καὶ σήμερα γιὰ νὰ τὴν κατέβουμε, πρέπει νὰ περάσουμε ἀπὸ ἀπόκρημνες σκάλες, ποὺ εἶναι χαραγμένες στὸν βράχο. Εἶναι χαμηλὴ καὶ σκοτεινή, βαθουλωμένη, σὰν ἀπὸ χέρι γλύπτη, σὲ ἕνα τεράστιο καὶ αἰώνια ἀκίνητο βράχο. Οἱ μοναδικὲς ἀνέσεις της εἶναι ἡ δροσιὰ ποὺ ἔχει τὸ καλοκαίρι καὶ ἡ ζεστασιὰ τὸν χειμώνα.
.             Δὲν μποροῦσαν λοιπὸν οἱ βοσκοὶ νὰ βάλουν ἐκεῖ τὰ κοπάδια τους, ὅπως πολλοὶ πιστεύουν, ἐπειδὴ ἦταν ὑπερβολικὰ στενή. Ἔβαζαν μόνο γιὰ λίγο καιρὸ μερικὰ νεογέννητα ἀρνάκια καὶ τὶς μάνες τους. Γι᾽ αὐτὸ τὸν λόγο, ὅπως ἔχει γραφεῖ, στὴν περιοχὴ ἐκείνη πράγματι ὑπῆρχαν βοσκοί, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἔμεναν ἔξω στὴν ὕπαιθρο φυλάγοντας βάρδιες τὴ νύχτα καὶ τὸ κοπάδι τους (Λουκ. β´ 8). Ἐκείνη λοιπὸν τὴν ἐποχή, ἐπειδὴ ἦταν χειμώνας, τὰ πρόβατα δὲν εἶχαν ἀρχίσει νὰ γεννοῦν καὶ ἔτσι ἡ σπηλιὰ ἦταν ἄδεια.
.             Ἐὰν οἱ ἅγιοι φιλοξενούμενοι ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ ἐρχόντουσαν ἄνοιξη, ὅταν τὰ πρόβατα γεννᾶνε, δὲν θὰ ἔβρισκαν οὔτε αὐτὸ τὸ μέρος ἄδειο. Καὶ αὐτὸ λοιπὸν ἦταν ἐκ τῶν προτέρων σχεδιασμένο ἀπὸ τὴν οὐράνια λογική. Σὲ αὐτὸ τὸ ἀσυνήθιστο μέρος γέννησε ἡ παρθένος Μαρία «τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκο». Ναί, τὸν πρωτότοκο καὶ τὸν πιὸ ἀγαπημένο, τὸν ἕνα καὶ μοναδικό. Ἐπειδὴγεννώντας τὸν Ἥλιο θὰ ἦταν ἀστεῖο, ἂν συνέχιζε νὰ γεννάει μετεωρίτες.
.             Τὸν σπαργάνωσε καὶ τὸν ξάπλωσε σὲ ἕνα παχνὶ (Λουκ. β´ 7) χωρὶς γιατρό, χωρὶς μαμή, χωρὶς βοηθούς, χωρὶς φάρμακα, χωρὶς τίποτε ἀπ᾽ αὐτὰ ποὺ ὑπάρχουν στὸν πολιτισμό μας. Σήμερα εἶναι λίγες οἱ μάνες ποὺ τολμοῦν νὰ γεννήσουν χωρὶς αὐτά. Γέννησε ἐντελῶς ἁπλά, σὰν μιὰ ἁπλὴ γυναίκα τοῦ χωριοῦ. Μόνη της Τὸν γέννησε χωρὶς κανενὸς τὴ βοήθεια μόνη της Τὸν ἔπλυνε, Τὸν τύλιξε στὶς πάνες, Τὸν τάισε μὲ γάλα ἀπὸ τὸ στῆθος της, Τὸν ξάπλωσε στὴν φάτνη, πάνω σὲ ἄχυρα γιὰ νὰ κοιμηθεῖ. Ἐν συνεχείᾳ καὶ μετὰ ἀπὸ προσευχὴ εὐχαριστίας στὸν Θεό, ξάπλωσε κάτω στὴν γῆ, δίπλα στὴν φάτνη καὶ ξεκουράστηκε.
.             Ἄραγε αὐτὸ συνέβη τυχαία; Ἦταν τυχαῖο ποὺ ὁ Μεσσίας, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου γεννήθηκε σὲ αὐτὸ τὸ σκοτεινὸ βράχο;

 Ἆραγε αὐτὸ συνέβη τυχαία; Ἦταν τυχαῖο ποὺ ὁ Μεσσίας, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου γεννήθηκε σὲ αὐτὸ τὸ σκοτεινὸ βράχο; Δὲν ἦταν τυχαῖο. Δὲν ὑπάρχει κανένα τυχαῖο γεγονὸς στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανίστηκαν ἀντίχριστοι, οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίστηκαν πὼς ὁ Χριστὸς οὔτε ποὺ γεννήθηκε. Αὐτὴ ὅμως ἡ πέτρινη σπηλιὰ ἀποδεικνύει πὼς αὐτοὶ ψεύδονται. Ἐπειδὴ ὅλα τὰ πανδοχεῖα καὶ ὅλα τὰ χάnια στὴν Βηθλεέμ, τῶν ὁποίων ὁ Ἰωσὴφ χτύπησε τὴν πόρτα ζητώντας μέρος γιὰ διανυκτέρευση, σήμερα δὲν ὑπάρχουν, οὔτε ἕνα σπίτι, οὔτε ἕνας τοῖχος! Μὲ τὸν καιρὸ ὅλα καταστράφηκαν καὶ χάθηκαν στὴ σκόνη.
.             Ἂν δηλαδὴ ὁ Χριστὸς γεννιόταν σὲ κάποιο πανδοχεῖο, ποὺ ἀργότερα καταστράφηκε, οἱ ἀντίχριστοι θὰ διέδιδαν προπαγανδιστικὰ τὴν πληροφορία πὼς αὐτὸς δὲν γεννήθηκε ποτέ. Ἡ σπηλιὰ ὅμως στέκεται ἄθικτη, ἀπείραχτη, μαρτυρώντας τὴν γέννησή Του. Δὲν γεννήθηκε δηλαδὴ τυχαία σὲ σπηλιά, ἀλλὰ λόγῳ οὐράνιας λογικῆς. Ὅταν λοιπὸν ὁ Θεὸς δημιούργησε τὴν γῆ καὶ τῆς ἔδωσε μορφή, ἔδωσε μορφὴ καὶ σ᾽ αὐτὴ τὴν σπηλιά, ποὺ τὴν προόριζε γιὰ λίκνο τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ Του.
.             Ἂν κάποιος τώρα ἐνδιαφέρεται νὰ δεῖ πῶς ἦταν ὁ υἱὸς τῆς Παρθένου Μαρίας, αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ξέρουμε. Ὑπάρχει ὅμως μία διήγηση γιὰ τὸν βασιλιὰ Δαβίδ, ποὺ μᾶς διαφωτίζει γιὰ τὸ πὼς ἦταν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ διήγηση λέει: ὅταν ὁ Δαβὶδ ἦταν νεαρὸς καὶ βοσκοῦσε τὰ πρόβατα γύρω ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ, κατέβηκε μία ζεστὴ μέρα σὲ ἐκείνη τὴν ἴδια σπηλιά, ὅπου ἀργότερα γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς. Κατέβηκε γιὰ νὰ ξεκουραστεῖ καὶ νὰ δροσιστεῖ. Ὅταν κοιμήθηκε, αἰσθάνθηκε κάτι φοβερὸ νὰ τὸν σφίγγει καὶ νὰ τὸν πνίγει. Ξύπνησε καὶ τί εἶδε; Ἕνα φοβερὸ φίδι εἶχε τυλιχτεῖ γύρω ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια του καὶ εἶχε ἀνοίξει τὰ σαγόνια του, γιὰ νὰ τὸν δαγκώσει. Μὲ θανάσιμο φόβο φώναξε ὁ Δαυίδ: Κύριε, σῶσε με! Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἐμφανίστηκε στὴ σπηλιὰ ἕνα παιδὶ ἀπερίγραπτης ὀμορφιᾶς, ντυμένο μὲ λευκὰ ροῦχα, φωτεινὸ σὰν τὸν ἥλιο. Ἔβαλε τὸ χέρι του πάνω στὸ φίδι καὶ τὸ φίδι ἔφυγε ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ Δαβὶδ καὶ ἐξαφανίστηκε. Τὸ παιδὶ κοίταξε μὲ ἠρεμία τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπε: Μὴ φοβᾶσαι! Αὐτὸ τὸ βλέμμα, αὐτὴ ἡ φωνὴ καὶ αὐτὴ ἡ μορφὴ ἔμεινε γιὰ πάντα χαραγμένη βαθιὰ στὴν ψυχὴ τοῦ Δαβίδ, ποὺ τότε ἦταν βοσκὸς καὶ ἀργότερα ἔγινε βασιλιὰς καὶ ψαλμωδός. Πολλὰ χρόνια ἀργότερα ὁ Δαβίδ ἐξέφρασε τὴν ἀνάμνηση τῆς εἰκόνας ἐκείνου τοῦ παιδιοῦ στὸν ψαλμὸ ΜΕ´ ὅπου λέει: ἐσὺ εἶσαι ὁ πιὸ ὡραῖος ἀνάμεσα στοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων, ἡ εὐλογία ρέει ἀπὸ τὸ στόμα σου, ἐπειδὴ σὲ εὐλόγησε ὁ Θεὸς αἰώνια.


Σάββατο, Φεβρουαρίου 03, 2018

Ὕμνος στὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν Θεοδόχο





Ὅταν ὁ χειμώνας συνάντησε τὴν ἄνοιξη

ὁ πρεσβύτης Συμεὼν εὐτύχησε:

Συνάντησε τὸν Ἕναν, τὸν πολυαναμενόμενο,

Αὐτὸν γιὰ τὸν ὁποῖον οἱ προφῆτες προφήτευσαν,

Τὴν Κιβωτὸ ὅλων τῶν οὐρανίων θησαυρῶν,

Τὸν εἶδαν τὰ μάτια τοῦ Συμεών, ὡς βρέφος ἀρτιγέννητο.

Ὁ Συμεὼν τότε προφήτευσε καὶ εἶπε:

«Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα·

Ἰδοὺ Αὐτὸς κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν».

Ἔτσι μίλησε τὸ πνεῦμα-

ἡ προφητεία τοῦ δίκαιου πρεσβύτη ἐκπληρώθηκε:

Ὁ Ἰησοῦς ἔγινε τὸ μέτρο καὶ ὁ κανόνας,

ἡ πηγὴ τῆς εὐτυχίας, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς χαρᾶς,

ἀλλὰ καὶ σημεῖον ἀντιλεγόμενον: ὁ στόχος

ἀντιπαλοτήτων καὶ φιλονικιῶν.

Ἄλλον ἄνθρωπο ἀνιστᾶ καὶ ἄλλον ἀνατρέπει Ἐκεῖνος.

Τὸν Παράδεισο καὶ τὸν Ἅδη Ἐκεῖνος ἀνοίγει στοὺς ἀνθρώπους.

Ἄς ἐπιλέξει ὁ καθένας ὅ,τι λέει ἡ καρδιά του.

Στὸν Παράδεισο μὲ τὸν Χριστό!

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς μας.

Πέμπτη, Ιανουαρίου 25, 2018

Σ’ ένα νεαρό για τη μοναξιά και την αληθινή επικοινωνία

Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του.

Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε- όπως και τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου. 

Άκουσε πώς ο μεγάλος Παύλος , ο απόστολος της οικουμένης, ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πώς μιλά: «Εν τη πρώτῃ μου απολογίᾳ ουδείς μοι συμπαρεγένετο, αλλά πάντες με εγκατέλιπον· μη αυτοίς λογισθείη· ο δε Κύριός μοι παρέστη και ενεδυνάμωσέ με, ίνα δι’ εμού το κήρυγμα πληροφορηθεί και ακούσει πάντα τα έθνη· και ερρύσθην εκ στόματος λέοντος.» ( Β’ Τιμ. 4, 16-17 ) . Βλέπεις, λοιπόν, πόσο άγια σκέφθηκε και μίλησε ο δούλος του Χριστού Παύλος σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες, όταν στον κόσμο δεν υπήρχε ακόμα ούτε ένας χριστιανικός ναός, ούτε ένας χριστιανός άρχοντας! Ενώ σήμερα όλη η γη είναι στολισμένη με χριστιανικούς ναούς και οι χριστιανοί απαριθμούνται σε κάτι εκατοντάδες εκατομμύρια. 

Μη λυπάσαι, λοιπόν, επειδή αισθάνεσαι μοναξιά στον δικό σας τόπο. Αν αισθάνεσαι σαν να είσαι στην έρημο, όπως γράφεις, γνώριζε ότι πολλοί στην έρημο σώθηκαν. Αλλά όλοι αυτοί οι ερημίτες του Θεού ανήλθαν στη μεγάλη κοινωνία του Θεού και των αγγέλων του Θεού. 

Υπήρχαν άνθρωποι που για πενήντα ολόκληρα χρόνια δεν είδαν ανθρώπινο πρόσωπο και όμως δεν έλεγαν «είμαστε μόνοι»! Αφού ο Θεός ήταν μαζί τους και αυτοί με τον θεό. Μπορείς να ζήσεις χωρίς κανέναν και χωρίς τίποτα∙ χωρίς τον Θεό όμως δεν μπορείς. Αυτή είναι η δική τους μαρτυρία που την παρέδωσαν στην Εκκλησία ως κάποιο κεφάλαιο δικό της. 

Δεν είναι γνωστό εάν κάποιος άθεος μπόρεσε να επιζήσει επί πενήντα χρόνια σε πλήρη μοναξιά στην έρημο. Αυτό δεν έχει σημειωθεί στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Δεν είναι σε θέση ένας άθεος να πράξει κάτι τέτοιο. 

Σε κάποιον σαν αυτόν είναι βαρετό να ζει μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων και ακόμα πιο μονότονο- ακόμα και αδύνατο- έξω από την κοινωνία. Διότι ο άθεος αναζητά τους ανθρώπους για να τους κεντρίσει την καρδιά με την αθεΐα του και να θρέψει τον εαυτό του με τον πόνο τους. Αλλά στην έρημο ποιόν να βρει να φάει παρά μόνον τον ίδιο του τον εαυτό; Και με ποιανού τον πόνο να τραφεί παρά με τον δικό του; 

Γι’ αυτό απογείωσε τις σκέψεις σου στα πνευματικά ύψη όπου κατοικεί Εκείνος που μόνος Του είναι η μεγαλύτερη και τρυφερότερη κοινωνία από κάθε ανθρώπινη κοινωνία . Εκείνον να υπηρετείς, μ’ Εκείνον να συναναστρέφεσαι, σ’ Εκείνον να μιλάς , για Εκείνον αγωνίσου, Εκείνον αγάπα με όλη σου την καρδιά, με όλον τον νου σου. Εκείνος θα βρει τρόπους να ανοίξει τα μάτια των γειτόνων σου και την καρδιά τους, ώστε να εμφανίσει σ’ αυτούς τη ζωντανή πίστη σ’ Αυτόν. Τότε στον τόπο σου θα ψάλλεται η δόξα του Θεού όχι μόνον από έναν σολίστ, όπως τώρα, αλλά από μία χορωδία.
Ειρήνη και υγεία από τον Θεό. 

Απόσπασμα από το βιβλίο «Δεν φτάνει μόνο η πίστη»
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πηγή

Πέμπτη, Ιανουαρίου 11, 2018

Ἐὰν χάσεις τὴν ἀγάπη, θὰ ἔχεις χάσει πολλά, ὅμως ἐὰν χάσεις καὶ τὴν πίστη, τὰ ἔχασες ὅλα !

Image may contain: outdoor
Ξαγρύπνα ἀσταμάτητα, γιὰ νὰ κρατᾶς τὴν πίστη, καὶ ξαγρύπνα ἀσταμάτητα ὥστε ὁ σπόρος τῆς ἀγάπης, τὸν ὁποῖο ἡ πίστη φέρνει μέσα της, νὰ αὐξηθεῖ καὶ νὰ σοὺ φέρει χαρά. Ἐφόσον μόνη της ἡ πίστη χωρὶς τὴν ἀγάπη, θὰ παρέμενε κρύα καὶ ἄχαρη. 
 Ὅμως καὶ ὅταν μέσα σου κρυώσει ἡ ἀγάπη, καὶ δὲν αὐξηθεῖ καὶ δὲν φέρει καρπὸ χαρᾶς, κράτα τὴν πίστη καὶ περίμενε. Κράτα τὴν πίστη μὲ κάθε κόστος. Καὶ περίμενε, ἀκόμα καὶ χρόνια, μέχρι ἡ ἀγάπη νὰ φυτρώσει ἀπὸ τὴν πίστη. Ἐὰν χάσεις τὴν ἀγάπη, θὰ ἔχεις χάσει πολλά, ὅμως ἐὰν χάσεις καὶ τὴν πίστη, τὰ ἔχασες ὅλα. Ἐὰν χάσεις τὴν ἀγάπη, θὰ χάσεις τὸν καρπὸ ἀπὸ τὸ δένδρο, ὅμως ἐὰν χάσεις τὴν πίστη, θὰ ἔχεις κόψει τὸ δένδρο.

(Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

(Τα λόγια του τίτλου είναι γραμμένα στον τοίχο της φωτογραφίας)

Τρίτη, Δεκεμβρίου 26, 2017

Στὶς μοντέρνες ἁμαρτίες ὁ Θεὸς ἀπαντᾶ μὲ μοντέρνα μέσα

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Μὲ ρωτᾶς , ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ποὺ προέρχεται ἡ σημερινὴ κρίση , καὶ τί σημαίνει αὐτὴ . Ποιὸς εἶμαι ἐγὼ γιὰ νὰ μὲ ρωτᾶς γιὰ ἕνα τόσο μεγάλο μυστικὸ ;
” Μίλα ὅταν ἔχεις κάτι καλύτερο ἀπὸ τὴ σιωπὴ ” , λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. 
Ὅμως παρόλο ποὺ θεωρῶ, ὅτι ἡ σιωπὴ εἶναι ὥρα καλύτερη ἀπὸ κάθε ὁμιλία , καὶ ὅμως λόγω ἀγάπης πρὸς ἐσένα , θὰ σοὺ ἐκθέσω ἐκεῖνα ποὺ σκέπτομαι περὶ αὐτοῦ ποὺ ρώτησες.
Ἡ κρίση εἶναι ἑλληνικὴ λέξη , καὶ σημαίνει δίκη. 
Στὴν Ἁγία Γραφὴ αὐτὴ ἡ λέξη χρησιμοποιεῖται πολλὲς φορὲς . Ἔτσι ὁ ψαλμωδὸς λέει : “διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει ” (Ψάλμ. 1,5). Σὲ ἄλλο μέρος πάλι λέει : ” ἔλεος καὶ κρίσιν ἄσομαι σοὶ , Κύριε ” (Ψάλμ. 100,1) .Ἀντικατάστησε τὴ λέξη “κρίση” μὲ τὴ λέξη “δίκη” καὶ διάβασε : “διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν δίκη “.Ἕως τώρα οἱ εὐρωπαϊκοὶ λαοὶ χρησιμοποιοῦσαν τὴ λέξη “δίκη” ἀντὶ γιὰ...
τὴ λέξη “κρίση” ὅποτε καὶ νὰ τοὺς ἔβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα ἡ καινούρια λέξη ἀντικατέστησε τὴν παλιὰ , καὶ τὸ κατανοητὸ ἔγινε ἀκατανόητο . 
Ὅταν γινόταν ξηρασία , πλημμύρα , πόλεμος , ἢ ἔπεφτε ἐπιδημία , ὅταν ἔριχνε χαλάζι , γίνονταν σεισμοὶ , πνιγμοὶ καὶ ἄλλες συμφορὲς , 
λέγανε «Θεία δίκη!» .

Καὶ αὐτὸ σημαίνει : 
κρίση μέσα ἀπὸ ξηρασίες ,
 κρίση μέσα ἀπὸ πλημμύρες ,
 μέσα ἀπὸ πολέμους , 
μέσα ἀπὸ ἐπιδημίες κ.λπ. 
Καὶ τὴ σημερινὴ χρηματο-οἰκονομικὴ δυσκολία ὁ λαὸς τὴν θεωρεῖ ὡς Θεία δίκη , ὅμως δὲν λέει ἡ δίκη ἀλλὰ ἡ κρίση.
Ἔτσι ὥστε ἡ δυσκολία νὰ πολλαπλασιάζεται μὲ τὸ νὰ γίνεται ἀκατανόητη! 
Ἐφόσον ὅσο ὀνομαζόταν μὲ τὴν κατανοητὴ λέξη «δίκη» , ἦταν γνωστὴ καὶ ἡ αἰτία , λόγω τῆς ὁποίας ἦρθε ἡ δυσκολία , ἦταν γνωστὸς καὶ ὁ Δικαστὴς , ὁ Ὁποῖος ἐπέτρεψε τὴν δυσκολία , ἦταν γνωστὸς καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ἐπιτρεπόμενης δυσκολίας. 
Μόλις ὅμως χρησιμοποιήθηκε ἡ λέξη «κρίση» , λέξη ἀκαταλαβίστικη σὲ ὅλους , κανεὶς δὲν ξέρει πιὰ νὰ ἐξηγήσει οὔτε γιὰ ποιὸ λόγο, οὔτε ἀπὸ Ποιὸν , οὔτε ὡς πρὸς τί ; 
Μόνο σ’αὐτὸ διαφέρει ἡ τωρινὴ κρίση ἀπὸ τὶς κρίσεις ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ξηρασία ἢ τὴν πλημμύρα ἢ τὸν πόλεμο ἢ τὴν ἐπιδημία ἢ τοὺς πνιγμοὺς ἢ κάποιους ἄλλους πειρασμούς.
Μὲ ρωτᾶς γιὰ τὴν αἰτία τῆς τωρινῆς κρίσης , ἢ τῆς τωρινῆς Θείας δίκης ! 
Ἡ αἰτία εἶναι πάντα ἡ ἴδια . 
Ἡ αἰτία γιὰ τὶς ξηρασίες , τὶς πλημμύρες , τὶς ἐπιδημίες καὶ ἄλλα μαστιγώματα τῆς γενιᾶς τῶν ἀνθρώπων , εἶναι ἡ αἰτία καὶ γιὰ τὴν τωρινὴ κρίση.
 Ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸ . 
Μὲ τὴν ἁμαρτία τῆς Θεὸ-ἀποστασίας οἱ ἄνθρωποι προκάλεσαν αὐτὴ τὴν κρίση , καὶ ὁ Θεὸς τὴν ἐπέτρεψε , ὥστε νὰ ξυπνήσει τοὺς ἀνθρώπους , νὰ τοὺς κάνει εὐσυνείδητους , πνευματικοὺς καὶ νὰ τοὺς γυρίσει πρὸς Ἐκεῖνον .
 Στὶς μοντέρνες ἁμαρτίες -μοντέρνα καὶ ἡ κρίση.
 Καὶ ὄντως ὁ Θεὸς χρησιμοποιῆσε μοντέρνα μέσα ὥστε νὰ τὸ συνειδητοποιήσουν οἱ μοντέρνοι ἄνθρωποι: 
χτύπησε τὶς τράπεζες, τὰ χρηματιστηρία, τὶς οἰκονομίες, τὸ συνάλλαγμα τῶν χρημάτων. 
Ἀνακάτωσε τὰ τραπέζια στὶς συναλλαγὲς σ’ὅλο τὸν κόσμο, ὅπως κάποτε στὸν ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων.
 Προξένησε πρωτόγνωρο πανικὸ μεταξὺ ἐμπόρων καὶ αὐτῶν ποὺ ἀνταλλάσσουν τὸ χρῆμα. 
Προκάλεσε σύγχυση καὶ φόβο.
Ὅλα αὐτὰ τὰ ἔκανε γιὰ νὰ ξυπνήσουν τὰ ὑπερήφανα κεφαλάκια τῶν σοφῶν της Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς , γιὰ νὰ ἔλθουν εἰς ἑαυτοὺς καὶ νὰ πνευματικοποιηθοῦν.
 Καὶ ἀπὸ τὴν ἄνεση καὶ τὸ ἀγκυροβόλημα στὰ λιμάνια τῆς ὑλικῆς σιγουριᾶς νὰ θυμηθοῦμε τὶς ψυχές μας, νὰ ἀναγνωρίσουμε τὶς ἀνομίες μας καὶ νὰ προσκυνήσουμε τὸν ὕψιστο Θεὸ , τὸν ζωντανὸ Θεό.
Μέχρι πότε θὰ διαρκέσει ἡ κρίση ; 
Ὅσο τὸ πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων μένει δίχως ἀλλαγή.
 Ὥσπου οἱ ὑπερήφανοι ὑπαίτιοι αὐτῆς τῆς κρίσης νὰ παραιτηθοῦν μπροστὰ στὸν Παντοδύναμο . 
Ὥσπου οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ λαοὶ νὰ θυμηθοῦν , τὴν ἀκαταλαβίστικη λέξη «κρίση» , νὰ τὴν μεταφράσουν στὴν γλώσσα τους , ὥστε μὲ ἀναστεναγμὸ καὶ μετάνοια νὰ φωνάξουν : «Θεία δίκη!». 
Πὲς καὶ ἐσὺ τίμιε πατέρα , ἡ Θεία δίκη , ἀντὶ ἡ κρίση , καὶ ὅλα θὰ σοὺ γίνουν ξεκάθαρα.
Χαιρετισμοὺς καὶ Εἰρήνη.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς ἀπὸ τὸ βιβλίο “Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται – Ἱεραποστολικὲς Ἐπιστολὲς Α’

ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΟΙ.


Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, Τον προσκύνησαν πρώτοι οι ποιμένες και οι σοφοί, οι αστρονόμοι, από Ανατολών, δηλαδή οι πιό απλοί και οι πιό σοφοί άνθρωποι του κόσμου τούτου! Ακόμη και σήμερα, αυτοί που ειλικρινέστερα από όλους λατρεύουν τον Ιησού Χριστό, ως Θεό και Σωτήρα, είναι οι πιό απλοί και οι πιό σοφοί του κόσμου. Απεναντίας, η διεστραμμένη απλοϊκότητα και η ημιμάθεια υπήρξαν πάντοτε εχθροί της Θεότητος του Χριστού και πολέμιοι του Ευαγγελίου Του.


Ποιοί ήταν οι σοφοί αυτοί άνθρωποι που ήρθαν από Ανατολών; Το ερώτημα μελέτησε επισταμένως ο Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ. Λέει λοιπόν, ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν κάποιοι Βασιλείς ορισμένων μικρότερων περιοχών ή και μεμονωμένων πόλεων στην Περσία, την Αραβία και την Αίγυπτο. Αυτοί ήταν επίσης και ειδήμονες αστρονόμοι. Το λαμπρό άστρο που είδαν, τους φανερώθηκε για να αναγγείλει την Γέννηση του Νέου Βασιλέως.


Κατά τον Άγιο Δημήτριο του Ροστώφ το αστέρι αυτό εμφανίστηκε σε αυτούς εννέα μήνες πριν από την Γέννηση του Ιησού Χριστού, ήτοι κατά τον χρόνο της Υπερφυούς Συλλήψεως Αυτού στην Παρθενική Μήτρα της Ύπεραγίας Θεοτόκου. Οι σοφοί αστρονόμοι πέρασαν εννέα μήνες μελετώντας αυτό το αστέρι και προετοιμαζόμενοι για το ταξίδι το οποίο τελικώς πραγματοποίησαν. Έφτασαν στη Βηθλεέμ λίγο αφότου γεννήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου.


Ο ένας εξ’ αυτών ονομαζόταν Μελχιώρ. Ήταν γέροντας με κατάλευκα μαλλιά και γένια. Αυτός πρόσφερε το χρυσάφι ως δώρο στον Κύριο. 
Ο δεύτερος ονομαζόταν Γάσπαρ· ήταν νέος με ροδαλό πρόσωπο και αγένειος. Αυτός πρόσφερε το λιβάνι ως δώρο στον Κύριο.
 Ο τρίτος ονομαζόταν Βαλτάσαρ· είχε μελαχρινή επιδερμίδα και δασύτριχη γενειάδα. Αυτός πρόσφερε ως δώρο στον Κύριο το μύρο. Αυτοί ήταν οι Μάγοι με τα δώρα.


Μετά τον θάνατό τους τα σκηνώματά τους μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη· από την Κωνσταντινούπολη στο Μιλάνο και από το Μιλάνο στην Κολωνία. Μπορούμε επίσης να πούμε ότι οι τρεις αυτοί σοφοί άνδρες εκπροσωπούσαν τις τρεις κύριες φυλές των ανθρώπων, που κατάγονταν από τους τρεις γιους του Νώε: Σημ, Χαμ και Ιάφεθ. Ο Πέρσης σοφός εκπροσωπούσε τους Ιαφεθίτες, ο Άραβας τους Σημίτες και ο Αιγύπτιος τους Χαμίτες. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι διά μέσου των τριών αυτών, τρόπον τινά, ολόκληρο το ανθρώπινο γένος προσκύνησε τον Ενανθρωπήσαντα Θεό και Κύριο!
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 21, 2017

Οἱ μάγοι ἔχουν κάτι σπουδαῖο νά μᾶς δείξουν μέ τήν ἐπιστροφή στήν πατρίδα τους ἀπό ἄλλο δρόμο.

Άγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος από τις Ὁμιλίες του στά Εὐαγγέλια

Σχετική εικόνα
« Οἱ μάγοι ἔχουν κάτι σπουδαῖο νά μᾶς δείξουν μέ τήν ἐπιστροφή στήν πατρίδα τους ἀπό ἄλλο δρόμο. 
Πατρίδα μας εἶναι ὁ παράδεισος. Ὅταν γνωρίσουμε τό Χριστό, ὁ δρόμος γιά νά γυρίσουμε στόν παράδεισο ἀπό κεῖ πού ἤρθαμε εἶναι κλειστός. 
Φύγαμε ἀπό τήν πατρίδα μας ἀκολουθώντας τό δρόμο τῆς ὑπερηφάνειας, τῆς παρακοῆς καί τῆς πρόληψης πρός τόν ἀόρατο κόσμο, ἀφοῦ δοκιμάσαμε τόν ἀπαγορευμένο καρπό. 
Στό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρέπει ν᾿ ἀκολουθήσουμε τό δρόμο τῶν δακρύων καί τῆς ὑπακοῆς, τῆς περιφρόνησης τῶν ἐγκοσμίων καί τῆς ἀποχῆς ἀπό τίς σωματικές ἐπιθυμίες».
Ἀπό τό βιβλίο:Αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς “Θεός ἐπί γῆς, ἄνθρωπος ἐν οὐρανῷ”,Εκδόσεις Πέτρος Μπότσης,

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 18, 2017

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΓΗΝ (Ἁγ. Νικολ. Βελιμίροβιτς)

Ἀπὸ τὸ βιβλίο
Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος (Βελιμίροβιτς)
«Ὁ Μόνος Φιλάνθρωπος»- ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/νίκη 2012, σελ. 17-19


 .             Δὲν ἁρμόζει οὔτε στὸν Θεὸ οὔτε στὸν ἄνθρωπο νὰ μάχεται τὸ σατανᾶ μὲ τὰ ἴδια ὄπλα. Ἐνάντια στὴ λογικὴ τοῦ σατανᾶ πρέπει νὰ μάχεται κανεὶς μὲ τὴν οὐράνια λογική. Νὰ μάχεται ἐναντίον τοῦ ψέματος μὲ τὴν ἀλήθεια, νὰ μάχεται τὸ μίσος ἐναντίον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, μὲ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τὴν φιλανθρωπία. Νὰ μάχεται κανεὶς ἐναντίον τῆς ἀπροθυμίας τοῦ σατανᾶ καὶ τῆς ἔπαρσής του μὲ ταπεινοφροσύνη καὶ πραότητα. Πρέπει νὰ σκεφτοῦμε πὼς ἂν στὸν σατανᾶ δινόταν ἡ εὐκαιρία νὰ ἐπιλέξει τὸν τόπο τῆς γέννησής του, αὐτός, χωρὶς ἀμφιβολία, θὰ διάλεγε ἕνα πολυτελὲς κάστρο σὲ κάποιο ἐμφανὲς καὶ ὑψηλὸ μέρος τοῦ κόσμου. Καὶ αὐτὸ θὰ ταιρίαζε στὴν περήφανη λογική του. Ὁ Ἰησοῦς, ὁ Υἱὸς τοῦ Ὑψίστου, ὁ Θεός– Λόγος δὲν ἔπραξε ἔτσι.
.             Ὁ Ἰησοῦς ἐπαινεῖ ὡς μακάριους, ὅσους νιώθουν τὸν ἑαυτό τους φτωχὸ μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ ὅσους εἶναι πράοι. Στοὺς πρώτους καὶ ὑποσχέθηκε τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ στοὺς δεύτερους ὑποσχέθηκε πὼς θὰ κληρονομήσουν τὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς «πτωχοὺς τῷ πνεύματι», ἐπειδὴ δὲν γεννήθηκε σὲ παλάτι οὔτε σὲ κάποιο ψηλὸ μέρος τοῦ κόσμου οὔτε κἂν στὴ γῆ, ἀλλὰ κάτω ἀπὸ τὴ γῆ. Γεννήθηκε σὰν ἀμνὸς ἄκακος στὸ μαντρί.
.             Ὁ Καίσαρας Ὀκταβιανὸς Αὔγουστος συντέλεσε στὸ νὰ γεννηθεῖ ὁ Μεσσίας στὴ Βηθλεέμ, ὅπως εἶχε προφητευτεῖ, ἐπειδὴ ἔβγαλε διάταγμα νὰ ἀπογραφεῖ ὅλη ἡ οἰκουμενικὴ (Λουκ. β´ 1). Αὐτὸ σήμαινε πὼς ἔπρεπε νὰ ἀπογραφεῖ ὁλόκληρη ἡ αὐτοκρατορία. Δὲν γνωρίζουμε γιὰ ποιὸ λόγο ἦταν ἀπαραίτητη αὐτὴ ἡ ἀπογραφὴ στὸν αἱμοχαρῆ διάδοχο τοῦ Ἰουλίου Καίσαρα, ἀλλὰ γνωρίζουμε γιὰ ποιὸ λόγο ἦταν ἀπαραίτητη ἡ ἀπογραφὴ στὸν Θεό. Ἔπρεπε νὰ γίνει, γιὰ νὰ ἔρθει ὁ Ἰωσὴφ μὲ τὴν κυοφοροῦσα Μαρία ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ στὴ Βηθλεέμ, στὴν πόλη τοῦ προγόνου τοῦ Δαβίδ. Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν, γιὰ νὰ γεννηθεῖ ὁ Μεσσίας σ᾽ αὐτὴ τὴν πόλη, ὅπως ἦταν ξεκάθαρα γραμμένο. Αὐτὸ ἦταν οὐσιαστικὰ τὸ νόημα τοῦ διατάγματος τῆς ἀπογραφῆς.
.           Ἄλλο σκέφτεται ὁ ἄνθρωπος καὶ ἄλλο ὁ Θεός.
.             Ἡ Ναζαρὲτ εἶναι πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ. Εἶναι πολὺ μακριὰ οἱ δύο πόλεις γιὰ ἐκεῖνο τὸν καιρὸ καὶ γιὰ τὰ τότε μεταφορικὰ μέσα. Ὁ Ἰωσὴφ ἔπρεπε νὰ περπατάει καὶ νὰ ὁδηγεῖ τὸ γαϊδουράκι, στὸ ὁποῖο καθόταν ἡ Ἁγία Παρθένος Μαρία, ποὺ κουβαλοῦσε μέσα της τὸν ὥριμο εὐλογημένο καρπό.
.             Ἤδη εἶχαν περάσει ἐννιὰ μῆνες ἀπὸ τὴν εὐχάριστη εἴδηση τοῦ ἀρχαγγέλου, τὴν ὁποία δέχτηκε στὴν Ναζαρέτ. Ἦταν πολὺ κοντὰ ἡ στιγμὴ τοῦ τοκετοῦ της. Γι᾽ αὐτὸ τὸ λόγο ἔπρεπε νὰ ταξιδεύουν πιὸ σιγά. Ἔτσι κι ἀλλιῶς ὁ δρόμος διαρκοῦσε τρεῖς μέρες, ἦταν μακρὺς καὶ κουραστικός. Ἀλλὰ ἔτσι, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποδώσουν «τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι» (Ματθ. κα´ 21) ὅπως ἀργότερα αὐτὸς ὁ Ἴδιος εἶπε.
.             Δὲν βρέθηκε γιὰ αὐτοὺς πουθενὰ μέρος γιὰ διανυκτέρευση, οὔτε σὲ πανδοχεῖο, οὔτε σὲ χάνι, οὔτε σὲ κανένα σπίτι. Οἱ καλύτερες θέσεις ἦταν κατειλημμένες ἀπὸ Ρωμαίους ἀξιωματούχους, ἀπογραφεῖς καὶ διερμηνεῖς. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα μέρη ἦταν κατειλημμένα ἀπὸ ψυχὲς ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴ γενιὰ τοῦ Δαυΐδ (Λουκ. θ´ 58). Οἱ ἀλεποῦδες ἔχουν καταφύγια καὶ τὰ πουλιὰ φωλιές, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὅμως δὲν ἔχει ποῦ νὰ γείρει τὸ κεφάλι (Ματθ. η´ 20).
.             Τὸ μέρος ὅμως ποὺ δὲν βρέθηκε γιὰ Αὐτὸν ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους, βρέθηκε ἀνάμεσα στὰ ζῶα. Βρέθηκε μία ἄδεια σπηλιά ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὴν πόλη, ποὺ δὲν τὴν εἶχε πιάσει κανεὶς καὶ ἤτανε μέρος γιὰ ἀστέγους.

       Στὴν Παλαιστίνη ὑπάρχουν πολλὲς ὡραῖες πηγές, ποὺ βρίσκουν καταφύγιο ἄνθρωποι ῆ ζῶα, ὅμως καμιὰ σπηλιὰ δὲν εἶναι τόσο ταπεινή, ὅσο αὐτὴ ἡ σπηλιὰ στὴ Βηθλεέμ. Οἱ σπηλιὲς τοῦ Κολοράντο, σὲ σύγκριση μὲ ἐκείνη μοιάζουν μὲ παλάτια. Ἡ σπηλιὰ τῆς Βηθλεὲμ βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴ γῆ. Καὶ σήμερα γιὰ νὰ τὴν κατέβουμε, πρέπει νὰ περάσουμε ἀπὸ ἀπόκρημνες σκάλες, ποὺ εἶναι χαραγμένες στὸν βράχο. Εἶναι χαμηλὴ καὶ σκοτεινή, βαθουλωμένη, σὰν ἀπὸ χέρι γλύπτη, σὲ ἕνα τεράστιο καὶ αἰώνια ἀκίνητο βράχο. Οἱ μοναδικὲς ἀνέσεις της εἶναι ἡ δροσιὰ ποὺ ἔχει τὸ καλοκαίρι καὶ ἡ ζεστασιὰ τὸν χειμώνα.
.             Δὲν μποροῦσαν λοιπὸν οἱ βοσκοὶ νὰ βάλουν ἐκεῖ τὰ κοπάδια τους, ὅπως πολλοὶ πιστεύουν, ἐπειδὴ ἦταν ὑπερβολικὰ στενή. Ἔβαζαν μόνο γιὰ λίγο καιρὸ μερικὰ νεογέννητα ἀρνάκια καὶ τὶς μάνες τους. Γι᾽ αὐτὸ τὸν λόγο, ὅπως ἔχει γραφεῖ, στὴν περιοχὴ ἐκείνη πράγματι ὑπῆρχαν βοσκοί, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἔμεναν ἔξω στὴν ὕπαιθρο φυλάγοντας βάρδιες τὴ νύχτα καὶ τὸ κοπάδι τους (Λουκ. β´ 8). Ἐκείνη λοιπὸν τὴν ἐποχή, ἐπειδὴ ἦταν χειμώνας, τὰ πρόβατα δὲν εἶχαν ἀρχίσει νὰ γεννοῦν καὶ ἔτσι ἡ σπηλιὰ ἦταν ἄδεια.
.             Ἐὰν οἱ ἅγιοι φιλοξενούμενοι ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ ἐρχόντουσαν ἄνοιξη, ὅταν τὰ πρόβατα γεννᾶνε, δὲν θὰ ἔβρισκαν οὔτε αὐτὸ τὸ μέρος ἄδειο. Καὶ αὐτὸ λοιπὸν ἦταν ἐκ τῶν προτέρων σχεδιασμένο ἀπὸ τὴν οὐράνια λογική. Σὲ αὐτὸ τὸ ἀσυνήθιστο μέρος γέννησε ἡ παρθένος Μαρία «τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκο». Ναί, τὸν πρωτότοκο καὶ τὸν πιὸ ἀγαπημένο, τὸν ἕνα καὶ μοναδικό. Ἐπειδὴγεννώντας τὸν Ἥλιο θὰ ἦταν ἀστεῖο, ἂν συνέχιζε νὰ γεννάει μετεωρίτες.
.             Τὸν σπαργάνωσε καὶ τὸν ξάπλωσε σὲ ἕνα παχνὶ (Λουκ. β´ 7) χωρὶς γιατρό, χωρὶς μαμή, χωρὶς βοηθούς, χωρὶς φάρμακα, χωρὶς τίποτε ἀπ᾽ αὐτὰ ποὺ ὑπάρχουν στὸν πολιτισμό μας. Σήμερα εἶναι λίγες οἱ μάνες ποὺ τολμοῦν νὰ γεννήσουν χωρὶς αὐτά. Γέννησε ἐντελῶς ἁπλά, σὰν μιὰ ἁπλὴ γυναίκα τοῦ χωριοῦ. Μόνη της Τὸν γέννησε χωρὶς κανενὸς τὴ βοήθεια μόνη της Τὸν ἔπλυνε, Τὸν τύλιξε στὶς πάνες, Τὸν τάισε μὲ γάλα ἀπὸ τὸ στῆθος της, Τὸν ξάπλωσε στὴν φάτνη, πάνω σὲ ἄχυρα γιὰ νὰ κοιμηθεῖ. Ἐν συνεχείᾳ καὶ μετὰ ἀπὸ προσευχὴ εὐχαριστίας στὸν Θεό, ξάπλωσε κάτω στὴν γῆ, δίπλα στὴν φάτνη καὶ ξεκουράστηκε.
.             Ἄραγε αὐτὸ συνέβη τυχαία; Ἦταν τυχαῖο ποὺ ὁ Μεσσίας, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου γεννήθηκε σὲ αὐτὸ τὸ σκοτεινὸ βράχο;

 Ἆραγε αὐτὸ συνέβη τυχαία; Ἦταν τυχαῖο ποὺ ὁ Μεσσίας, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου γεννήθηκε σὲ αὐτὸ τὸ σκοτεινὸ βράχο; Δὲν ἦταν τυχαῖο. Δὲν ὑπάρχει κανένα τυχαῖο γεγονὸς στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανίστηκαν ἀντίχριστοι, οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίστηκαν πὼς ὁ Χριστὸς οὔτε ποὺ γεννήθηκε. Αὐτὴ ὅμως ἡ πέτρινη σπηλιὰ ἀποδεικνύει πὼς αὐτοὶ ψεύδονται. Ἐπειδὴ ὅλα τὰ πανδοχεῖα καὶ ὅλα τὰ χάnια στὴν Βηθλεέμ, τῶν ὁποίων ὁ Ἰωσὴφ χτύπησε τὴν πόρτα ζητώντας μέρος γιὰ διανυκτέρευση, σήμερα δὲν ὑπάρχουν, οὔτε ἕνα σπίτι, οὔτε ἕνας τοῖχος! Μὲ τὸν καιρὸ ὅλα καταστράφηκαν καὶ χάθηκαν στὴ σκόνη.
.             Ἂν δηλαδὴ ὁ Χριστὸς γεννιόταν σὲ κάποιο πανδοχεῖο, ποὺ ἀργότερα καταστράφηκε, οἱ ἀντίχριστοι θὰ διέδιδαν προπαγανδιστικὰ τὴν πληροφορία πὼς αὐτὸς δὲν γεννήθηκε ποτέ. Ἡ σπηλιὰ ὅμως στέκεται ἄθικτη, ἀπείραχτη, μαρτυρώντας τὴν γέννησή Του. Δὲν γεννήθηκε δηλαδὴ τυχαία σὲ σπηλιά, ἀλλὰ λόγῳ οὐράνιας λογικῆς. Ὅταν λοιπὸν ὁ Θεὸς δημιούργησε τὴν γῆ καὶ τῆς ἔδωσε μορφή, ἔδωσε μορφὴ καὶ σ᾽ αὐτὴ τὴν σπηλιά, ποὺ τὴν προόριζε γιὰ λίκνο τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ Του.
.             Ἂν κάποιος τώρα ἐνδιαφέρεται νὰ δεῖ πῶς ἦταν ὁ υἱὸς τῆς Παρθένου Μαρίας, αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ξέρουμε. Ὑπάρχει ὅμως μία διήγηση γιὰ τὸν βασιλιὰ Δαβίδ, ποὺ μᾶς διαφωτίζει γιὰ τὸ πὼς ἦταν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ διήγηση λέει: ὅταν ὁ Δαβὶδ ἦταν νεαρὸς καὶ βοσκοῦσε τὰ πρόβατα γύρω ἀπὸ τὴν Βηθλεέμ, κατέβηκε μία ζεστὴ μέρα σὲ ἐκείνη τὴν ἴδια σπηλιά, ὅπου ἀργότερα γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς. Κατέβηκε γιὰ νὰ ξεκουραστεῖ καὶ νὰ δροσιστεῖ. Ὅταν κοιμήθηκε, αἰσθάνθηκε κάτι φοβερὸ νὰ τὸν σφίγγει καὶ νὰ τὸν πνίγει. Ξύπνησε καὶ τί εἶδε; Ἕνα φοβερὸ φίδι εἶχε τυλιχτεῖ γύρω ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια του καὶ εἶχε ἀνοίξει τὰ σαγόνια του, γιὰ νὰ τὸν δαγκώσει. Μὲ θανάσιμο φόβο φώναξε ὁ Δαυίδ: Κύριε, σῶσε με! Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἐμφανίστηκε στὴ σπηλιὰ ἕνα παιδὶ ἀπερίγραπτης ὀμορφιᾶς, ντυμένο μὲ λευκὰ ροῦχα, φωτεινὸ σὰν τὸν ἥλιο. Ἔβαλε τὸ χέρι του πάνω στὸ φίδι καὶ τὸ φίδι ἔφυγε ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ Δαβὶδ καὶ ἐξαφανίστηκε. Τὸ παιδὶ κοίταξε μὲ ἠρεμία τὸν Δαβὶδ καὶ τοῦ εἶπε: Μὴ φοβᾶσαι! Αὐτὸ τὸ βλέμμα, αὐτὴ ἡ φωνὴ καὶ αὐτὴ ἡ μορφὴ ἔμεινε γιὰ πάντα χαραγμένη βαθιὰ στὴν ψυχὴ τοῦ Δαβίδ, ποὺ τότε ἦταν βοσκὸς καὶ ἀργότερα ἔγινε βασιλιὰς καὶ ψαλμωδός. Πολλὰ χρόνια ἀργότερα ὁ Δαβίδ ἐξέφρασε τὴν ἀνάμνηση τῆς εἰκόνας ἐκείνου τοῦ παιδιοῦ στὸν ψαλμὸ ΜΕ´ ὅπου λέει: ἐσὺ εἶσαι ὁ πιὸ ὡραῖος ἀνάμεσα στοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων, ἡ εὐλογία ρέει ἀπὸ τὸ στόμα σου, ἐπειδὴ σὲ εὐλόγησε ὁ Θεὸς αἰώνια.


Παρασκευή, Νοεμβρίου 24, 2017

Περί προφητικού ονείρου.



Διηγείται ο πρωτοπρεσβύτερος Δανιήλ Σίλιακ: “Ήμουν στό συγκέντρωσης του Νεζιντέρ με τόν παπά Τσέντα Τσακάρεβιτς. Γιά πολύ καιρό ήμασταν  καί υποφέραμε. Μία νύχτα, παραμονή Κυριακής, ονειρεύτηκα ότι άνοιξε η πόρτα του στρατώνα μας καί μπήκε ένα .


Έβγαλε ένα σημειωματάριο απ’ την τσέπη, έσκισε ένα φύλλο καί φώναξε δυνατά: «ο Δανιήλ Σίλιακ καί ο Τσέντα Τσάρεβιτς, είναι εδώ;». «Εδώ είμαστε», απάντησα εγώ. «Πάρτε αμέσως τά πράγματά σας καί πηγαίνετε στο διοικητήριο να λάβετε τίς αποφάσεις• είστε ελεύθεροι». Ξύπνησα κι έκανα τό σταυρό μου.
Την επόμενη μέρα λέω στον παπά Τσέντα τ’ όνειρό μου. Κι αυτός μου λέει: «μα μπορεί ο Θεός να δώσει να απελευθερωθούμε». «Αμφιβάλλω», απάντησα εγώ. Έφθασε η Τετάρτη.
Τότε συνέβη κάτι πού μέ συγκλόνισε. Εκείνο τ’ αγόρι εμφανίστηκε, τώρα όχι στ’ όνειρό μου, αλλά στήν πραγματικότητα, έβγαλε τό σημειωματάριο, έσκισε τό φύλλο καί φώναξε εμένα καί τον παπά Τσέντα μέ τά ονόματά μας, καί μάς είπε τά ίδια λόγια, μέ την ίδια φωνή, όπως καί στ’ όνειρο καί απελευθερωθήκαμε εκείνη την ίδια ημέρα.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΟΕΣ.
πηγή 

Δευτέρα, Οκτωβρίου 16, 2017

Eπίκαιρo όσο και το ευαγγέλιο...

Φωτογραφία του Panteleimon Krouskos.


Στη γειτονιά σας ζει ένας εργάτης "εργατικός, τίμιος και αξιόπιστος", όπως λέτε. 'Ομως τώρα είναι χωρίς δουλειά και χωρίς ψωμί.
Ρωτάτε αν μπορεί να βοηθηθεί από δω, από την Αχρίδα.
 Μπορεί και θα γίνει. 
Η Αχρίδα θα τον βοηθήσει.
 Όμως γιατί εσείς να μην τον βοηθήσετε με τον πλούτο σας; 
Σας δίδεται θαυμάσια ευκαιρία να ταΐσετε τον πεινασμένο, κι έτσι να εκπληρώσετε την ευαγγελική προσταγή. 
Γιατί παραχωρείτε τούτη τη θαυμάσια ευκαιρία σε άλλον, και προσφέρετε σε άλλον τη σωτηρία της ψυχής, που προσφέρθηκε σε σας από τον Θεό;
Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται μακριά από την Αχρίδα χίλια χιλιόμετρα, ενώ από το σπίτι σας ούτε γεμάτα εκατό μέτρα. 
"Τον βαρέθηκα που έρχεται και ζητιανεύει", λέτε. 
Πιστέψτε με, και ο Θεός βαριέται υπομένοντας του πλούσιους, που μόνο λαμβάνουν και δεν δίνουν. 
Και αυτόν τον καημένο άνθρωπο τον έφαγε η ανία και η ντροπή που είναι αναγκασμένος να έρχεται μπροστά από την ξένη πόρτα και να ζητιανεύει.
 Άραγε, κάθε μέρα κι εμείς όταν διαβάζουμε το "Πάτερ ημών", δεν ζητιανεύουμε από τον ουράνιο Πατέρα το ψωμί μας; 
Όμως κάποιοι από μας μόλις το λάβουν, λένε: "το ψωμί μου!". 
Αυτό λέγεται χριστιανισμός;
Γι' αυτή την πλάνη μας ο Χριστός υπέμεινε βάσανα πάνω στον σταυρό;
 Όχι, όχι με τίποτα. 
Αυτός στην αιματηρή πραγματικότητα σκεφτόταν κι έλεγε ότι όπως ο ουράνιος Πατέρας είναι ο Πατέρας όλων μας, έτσι και το ψωμί Του είναι το ψωμί όλων μας. 
Όταν, λοιπόν, ο πεινασμένος άνθρωπος παρακαλεί για το ψωμί, στην ουσία παρακαλεί για το χριστιανικό του δικαίωμα ,
 Και όταν ο πλούσιος δίνει, δίνει κατά το χριστιανικό του καθήκον.... 
Να σκέφτεστε λοιπόν, τα λόγια του Κυρίου: " Πάτερ ημών" και τον ΄"άρτον ημών"> Και όταν γνωρίσετε όλο το βάθος και τη δύναμη αυτών των λόγων, εύκολα θα σώσετε και την ψυχή σας και τη ζωή του δικού σας "εργατικού, τίμιου και έμπιστου", όμως πεινασμένου γείτονα.
Αγίου Νικολάου επ. Αχρίδος

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...