ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ Μια εφιαλτική κατάδυση στα άδυτα της «άριας κοσμοθεωρίας», που βρίσκει ακόμη ευήκοα ώτα: από την έκδοση του «Ostara» στην Εταιρεία της Θούλης και από το Κάστρο του Βέβελσμπουργκ στα θιβετιανά κέντρα σοφίας

ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ 

Μια εφιαλτική κατάδυση στα άδυτα της «άριας κοσμοθεωρίας», που βρίσκει ακόμη ευήκοα ώτα: από την έκδοση του «Ostara» στην Εταιρεία της Θούλης και από το Κάστρο του Βέβελσμπουργκ στα θιβετιανά κέντρα σοφίας.

Του Αναστάση Βιστωνίτη

ΤO 1909, ΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ 22 ΤΗΣ Felberstrasse στη Βιέννη, έμενε ένας νεαρός που φιλοδοξούσε να σταδιο­δρομήσει ως ζωγράφος στην πρω­τεύουσα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Δύο τετράγωνα πιο πέρα υπήρχε ένα καπνοπω­λείο από όπου προμηθευόταν το ρατσιστικό και αποκρυφιστικό περιοδικό «Ostara». Εκδότης του ήταν κάποιος Λαντς φον Λίμπενφελς, τον οποίο μια μέρα ο νεαρός εκείνος επισκέφθηκε στο γραφείο του και του ζήτησε να αγοράσει παλαιότερα τεύχη που έλειπαν από τη συλλογή του. Ο εκδότης, διαπιστώνοντας από την εμφά­νισή του την άθλια οικονομική του κατάσταση, όχι μόνο του χάρισε τα τεύχη, αλλά και του έδω­σε και χρήματα να πάρει το τραμ της επιστρο­φής για το σπίτι του. Δεν φανταζόταν ότι αυτός που βρισκόταν μπροστά του θα συγκλόνιζε τον κόσμο τρεις δεκαετίες αργότερα. Το όνομά του:Αδόλφος Χίτλερ.

Ποιος ήταν, όμως, ο Λαντς και το περιοδι­κό του, τι πρέσβευε και, άραγε, οι θεωρίες του επηρέασαν τον ναζισμό; Πέρασαν πολλά χρό­νια για να αρχίσουν να ερευνώνται οι σχέσεις των ναζιστών με τους αμέτρητους αποκρυφιστικούς και ρατσιστικούς κύκλους. Ανάμεσα στουςπαγγερμανιστέςήμεγαλογερμανιστέςτης Βιέννης, οι θεωρίες τουκοινωνικούδαρ­βινισμούήταν τότε εξαιρετικά δημοφιλείς και οι ρατσιστικές θεωρίες, αναμεμειγμένες με αποκρυφιστικά «στοιχεία», βρήκαν πρόσφο­ρο έδαφος να αναπτυχθούν, ιδίως μετά το τέλος του Α Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι εκπρόσωποί τους ονομάζονταιαριοσοφιστέςκαι τον όρο αριοσοφία τον εισήγαγε ο ένας εκ των δύο βασικών εκπροσώπων τους: ο Λαντς φον Λίμπενφελς (1874-1954). Ο άλλος, μαθητές και οπαδοί του οποίου ήταν εκείνοι που ίδρυσαν στο Μόναχο τη ρατσιστική και αποκρυφιστικήΕταιρεία της Θούλης, ήταν ο Γκουίντο φον Λιστ (1848-1919)· Το ποια υπήρξε η επίδραση του πολιτισμικού αυτού κομπογιαννιτισμού στους ναζιστές, σχετικά αργά, άρχισε να ερευνάται επισταμένως.Αποσπάσματα από την «Ostara» έχουν ενσωματωθεί στη βίβλο του ναζισμού, «Ο Αγών μου» του Χίτλερ.Από τις αρχές ακόμη της δεκαετίας του 1930, ο Αύγου­στος Νολ μιλούσε σαρκαστικά στους φοιτητές του, στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, για τους ναζιστές. Ο ηγέτης τους, έλεγε, δανείστηκε τις ιδέες του από το γελοίο περιοδικό «Ostara».

Οι αριοσοφιστές ερμήνευαν τον κόσμο ως διαρκή σύγκρουση ανάμεσα στην κυρίαρχη φυλή των Αρίων και στις κατώτερες φυλές των μη Αρίων: Σλάβων, Λατίνων και Εβραίων. Τόσο ο Γκουίντο φον Λιστ όσο και ο Λαντς φον Λίμπενφελςπίστευαν πως στην Ανατολή υπήρχαν μυστικά κέντρα σοφίας, θαυμάσιες βιβλιοθήκες κρυμμένες σε σπηλιές, μαγικοί λαβύρινθοι κάτω από τη γη και απόκρυφα ιερά, κρυμμένα σε μοναστήρια του Θιβέτ.

Γκουίντο φον Λιστ

ΟΛιστείχε ένα κυκλικό όραμα του χρόνου στο οποίο έπαιζαν αποφασιστικόρόλο η φύση, η σκανδιναβική μυθολογία και η ινδουιστική φιλοσοφία.Τέτοια ήταν η πίστη στα μυστικά κέντρα σοφίας της Ανατολής, ώστε μια εποχή κυκλοφορούσε η φήμη πως ο Χίμλερ, αρχηγός των Ες Ες,είχε εγκαταστήσει γραμμή ραδιο­φωνικής επικοινωνίας ανάμεσα στη Γερμανία και στο Θιβέτ. Η φήμη δεν ήταν τυχαία. Όπως έγινε γνωστό αργότερα,ομάδα επιφανώνΕς Ες, μαζί με ναζιστές επιστήμονες, κατ’ εντολή του Χίμλερ είχαν επισκεφθεί το1938το Θιβέτ σε αναζήτηση αυτών των κέντρων της αρχαί­ας σοφίας.Η «εκστρατεία» εκείνη διήρκεσε δύο χρόνια. Τα μέλη της ομάδας προέβησαν σε εκτεταμένη έρευνα, στην οποία συμπερι- λαμβάνονταν και οι αναπόφευκτες «κρανιομετρήσεις», προκειμένου να αποδειχθεί ότι το Θιβέτ υπήρξε το λίκνο της αρίας φυλής.Στα σχετικά ντοκουμέντα υπάρχουν, ανάμεσα σε άλλα, 20.000 ασπρόμαυρες και 2.000 έγχρω­μες φωτογραφίες, καθώς και τα στοιχεία από376κρανιομετρήσεις.Αυτά, ωστόσο, αποκαλύφθηκαν αργότερα. Μπορεί, όμως, κανείς να φανταστεί την έκπληξη των μαχητών του σο­βιετικού στρατού όταν μπήκαν στο Ανατολικό Βερολίνο το 1945 καιανακάλυψαν τα πτώματα περίπου 1.000 θιβετιανών που ήταν ντυμένοι με γερμανικές στολές, αλλά δεν έφεραν δια­κριτικά βαθμού.

Κατά τον Λιστ, τα νεολιθικά ευρήματα στην Ευρώπηαποδείκνυαν ότι κάποτε υπήρξε ένας μεγάλος αριογερμανικός πολιτισμός, ο οποίος αργότερα καταστράφηκε από τους χριστια­νούς που ανάγκασαν τους ιερείς-βασιλείς του να γίνουν τσιγγάνοι, πλάνητες και απόκληροι. Οι χριστιανοί δυσφήμισαν τα ιερά του αρχαίου θεού τους, του Βόταν, και οι ηγέτες των Αρίων κατάντησαν δούλοι στον ίδιο τους τον τόπο.Πα­ράλληλα, ο Λιστ διατύπωσε το χιλιαστικό δόγ­μα πως οι Άριοι θα επανέλθουν, εγκαινιάζοντας μια περίοδο μεγάλου πολιτισμού και καθαρό­τητας, και τα έτη 1914, 1923 και 1932, βάσει των «αστρολογικών του μετρήσεων», ήταν ιδανικά για την έναρξη αυτής της λαμπρής χιλιετίας.

Ο Λιστ αποκαλεί Αρμανιστές τους Αρίους της Γερμανίας, μεταφέροντας στα γερμανικά τη λέξη «Hermiones» (Ερμίονες - γερμανικό έθνος) που δανείζεται από τον Τάκιτο.Η αριο-γερμανική κοινωνία, έλεγε, ήταν οργανωμένη βάσει του καβαλιστικού Δέντρου της Ζωής, το οποίο συνιστά δέκα βαθμίδες διαδοχικής μύη­σης στα μυστήρια της γνώσης: η πρώτη και η δεύτερη βαθμίδα είναι το άτομο και η οικογέ­νεια, οι επόμενες πέντε η διοικητική ιεραρχία των ηγετών, η όγδοη είναι οι ευγενείς, η ένατη ο βασιλιάς και η δέκατη ο θεός. Αυτό το πρότυ­πο χρησιμοποίησε ο Χίμλερ για να οργανώσει ιεραρχικά τα Ες Ες.

Ο νεολογισμός «αριοσοφία» αποδίδει τον συνδυασμό θεοσοφικών-αποκρυφιστικών αντιλήψεων και ρατσιστικών θεωριών (υπερο­χή της αρίας φυλής), κατά το θεοσοφία (Θεός-σοφία), αριθμοσοφία, ανθρωποσοφία κτλ.

Η λέξη «Άριος» προέρχεται από τη σανσκριτι­κήarya(ευγενής). Οι εθνολόγοι δεν της αναγνω­ρίζουν επιστημονική αξία, αλλά οι ναζιστές πί­στευαν ότι Άριος είναι ο βόρειος και μη εβραϊκής καταγωγής κάτοικος του Καυκάσου.

Οι αρχαίοι Γερμανοί, σύμφωνα με τον τευτονικό μύθο που χρησιμοποιεί ο Τάκιτος στο έργο του «Germania», διατήρησαν την παράδοση της προέλευσής τους στα λαϊκά τους τραγού­δια που υμνούν τον χθόνιο θεό τους Tuisco (Τυΐσκων) και τον γιο του, Mannus (Μάν- νος). Οι τρεις γιοι του τελευταίου έδωσαν το όνομά τους στις τρεις γερμανικές φυλές: τους Ingaevones (που κατοικούσαν στα παράλια), τους Hermiones (κατοίκους της ενδοχώρας) και τους Istaevones. Ο Λιστ, όμως, υποστηρί­ζει πως οι τρεις φυλές αντιπροσωπεύουν κατά σειρά τους αγρότες, τους διανοούμενους και τον στρατό. Γι’ αυτό και εκγερμανίζει τη λα­τινική λέξη «Hermiones» σε Armanen που σημαίνει «απόγονοι του ηλιακού βασιλιά», του οποίου τους ιερείς (ηγέτες των Αρίων) αποκαλεί «Armanensehaft».

Στο κυκλικό όραμα του χρόνου ο Λιστ ενσω­μάτωσε το ινδουιστικόδόγμα τηςμετενσάρκωσης. Έτσι, στα τέλη του Α Παγκοσμίου Πολέ­μου«προφήτευε» ότιοι εκατοντάδες χιλιάδες γερμανοί και αυστριακοί στρατιώτες που σκο­τώθηκαν στα πεδία των μαχών θα μετενσαρκω­θούν και θα αποτελέσουν το ενιαίο σώμα μιας μεσσιανικής στρατιωτικής και πνευματικής ελίτ που θα κηρύξει την εθνικιστική επανά­σταση και θα εγκαθιδρύσει τη χιλιετή άρια αυτοκρατορία.Το 1932, κάποια θεία δύναμη θα καταλάβει το συλλογικό ασυνείδητο των Γερμανών και τότε η γενιά των μετενσαρκωμέ­νων μαχητών θα νιώσει τη θεία δύναμη, θα επι­βάλει την τάξη και, παίρνοντας εκδίκηση για λογαριασμό του έθνους, θα μεταμορφώσει τη σύγχρονη αντιπροσωπευτική κοινωνία σε ένα μονολιθικό, αιώνιο και αδιάφθορο κράτος.

Λαντς φον Λίμπενφελς

Τις πρακτικές λύσεις, όμως, για το «φυλετικό πρόβλημα» φρόντισε να τις διατυπώσει ο  Λαντς φον Λίμπενφελς στο βιβλίο του «Θεο-ζωολογία» (1905).Η θεωρία του είναι μια ρα­τσιστική ερμηνεία της Βίβλου «πλουτισμένη» με στοιχεία ζωολογίας.Η έκπτωση των Πρω­τοπλάστων είναι έκπτωση της αρίας φυλής.Οι Άριοι εξέπεσαν επειδή ήλθαν σε επιμειξία με τους Πυγμαίους.Ο πρώτος Πυγμαίος ήταν ο Αδάμ. Οι Πυγμαίοι είναι τα ανθρωπόζωα, ενώ οι πρώτες και ευγενέστερες, καθ’ ομοίωσιν του θεού, μορφές, τα θεόζωα. Η φυλή που μοιάζει περισσότερο στα θεόζωα είναι η αρία.Έτσι,αν σταματήσουν οι φυλετικές επιμειξίες, οι Άριοι θα ανακτήσουν τις δυνάμεις τους και θα κυβερ­νήσουν ξανά τον κόσμο.

Αν αυτά ακούγονται ως ανοησίες ή κάποτε και βλασφημίες -αποκορύφωμα η «ερμηνεία» των Παθών του Χριστού που δεν είναι παρά βιασμός του (!) από τους Πυγμαίους -, διόλου αστείες δεν είναι ούτε οι λύσεις που προτείνει ο Λαντς ούτε ο τρόπος με τον οποίο τις εφάρμοσε το Γ' Ράιχ.Ο Λαντς προτείνει, λοιπόν, τις εξής λύσεις για τις κατώτερες φυλές:

• Εξορία στη Μαδαγασκάρη
• Σκλαβιά
• Να αποτεφρωθούν ως θυσία στον Θεό
• Να χρησιμοποιούνται ως υποζύγια

Δεν φτάνουν, ωστόσο, μόνον αυτά· χρειάζο­νται και ορισμένα μέτραευγονικής. Θα πρέπει, λοιπόν, να δημιουργηθούνμοναστήρια ευγο­νικής γυναικών που θα τις γονιμοποιούν απο­κλειστικά Άριοι. Κάμποσα χρόνια αργότερα, ο Χίμλερ κατάρτισε ένα παρόμοιο πρόγραμμα ευγονικής με τις λεγάμενες «εκλεκτές γυναί­κες», που θα παρέμεναν ανύπανδρες, και τους άνδρες των Ες Ες, στους οποίους θα επιτρεπό­ταν η πολυγαμία.

Ο Λαντς είχε και δύο πιο ήπιες προτάσεις για τις κατώτερες φυλές: ευνουχισμός ή στείρωση (αμφότερες τις εφάρμοσε το Γ' Ράιχ).

Τα ανθρωπόζωα

Στον λόγο του ενώπιον των αξιωματούχων των Ες Ες, στις 4 Οκτωβρίου 1943, στο Πόζναν της Πολωνίας, ο Χάινριχ Χίμλερ είπε, μεταξύ άλλων, και τα εξής, όπως καταγράφονται στον XXIX τόμο των «Ντοκουμέντων της Νυρεμβέργης» (σελ. 122-123):

«Είναι τελείως λάθος να προσφέ­ρουμε την άδολη ψυχή και το πνεύμα μας, τον καλό μας χαρακτήρα και τον ιδεαλισμό μας σε άλλους λαούς... Ο άνδρας των Ες Ες θα πρέπει να καθοδηγείται μόνον από μία αρχή: ειλικρί­νεια, ευγένεια, πίστη και φιλία για όσους έχουν το ίδιο αίμα μ’ εμάς - και για κανέναν άλλον. Ό,τι συμβαίνει στους Ρώσους ή στους Τσέχους είναι ένα ζήτημα που με αφήνει απολύτως αδιάφο­ρο. Σε περίπτωση που το καλό αίμα του δικού μας τύπου βρεθεί ανάμεσα στους πληθυσμούς άλλων εθνών, θα το πάρουμε, αν χρειάζεται, παίρνοντας τα παιδιά τους και μεγαλώνοντάς τα εμείς οι ίδιοι. Το αν άλλοι λαοί ζουν μέσα στην αφθονία ή πεθαίνουν της πείνας με ενδιαφέρει μόνον στον βαθμό που τους χρειαζόμαστε ως σκλάβους στον δικό μας πολιτισμό. Τα άλλα δεν με νοιάζουν. Αν 10.000 Ρωσίδες σωριαστούν εξαντλημένες από την κούραση ενδιαφέρει μόνον στον βαθμό που η τάφρος θα αποπερατωθεί προς όφελος της Γερμανίας. Δεν θα συμπεριφερθούμε ως άγριοι ή άκαρδοι όταν δεν χρειάζεται. Αυτό είναι προφανές.Πέραν των άλλων, οι Γερμανοί είναι λαός που φέρεται με καλοσύνη στα ζώα, έτσι ξέρουμε επίσης πώς να συμπεριφερθούμε σε αυτά τα ανθρωπόζωα(Menschentiere).Είναι, όμως, έγκλημα κατά του αίματός μας να ανησυχούμε για αυτά και να τους εμπνέουμε ιδεώδη, με αποτέλεσμα να δημιουργούμε μόνο προβλήματα στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Αν κάποιος έρθει και μου πει: “Δεν μπορώ να σκάψω αυτές τις αντιαρματικές τάφρους με παιδιά ή με γυναίκες, είναι απάν­θρωπο, θα πεθάνουν από τη δουλειά”, πρέπει να του πω: “Εγκληματείς εναντίον του αίματός σου, γιατί, αν δεν σκαφτεί αυτή η αντιαρματική τάφρος, θα πεθάνουν γερμανοί στρατιώτες, και αυτοί είναι γιοι γερμανίδων μητέρων. Είναι το αίμα μας”».

Η Εταιρεία της Θούλης

Η επίδραση των αριοσοφιστών της Βιέννης, και ιδιαιτέρως του Λιστ, ήταν καθοριστική για τη διαμόρφωση του ρατσιστικού υπόβαθρου εξεχόντων μελών της αποκρυφιστικής και ρα­τσιστικής Εταιρείας της Θούλης, που ιδρύθηκε το 1911 και έδρευε στο Μόναχο, τα οποία θεω­ρούσαν πως πατρίδα των Αρίων ήταν η χώρα των υπερβορείων, η Εσχάτη Θούλη (Ισλανδία), που την ταύτιζαν με την πλατωνική Ατλαντίδα. Τις θεωρίες των αριοσοφιστών στην Εταιρεία τις εισήγαγε οΡούντολφ φον Σεμπότεντορφ. Ο τυχοδιώκτης αυτός πέρασε από την Αλεξάν­δρεια, την Ελλάδα και την Τουρκία και αυτοκτόνησε στην Κωνσταντινούπολη στις 8 Μαΐου του 1945 με την πτώση του Γ' Ράιχ.

Ο Σεμπότεντορφ είχε «ανακαλύψει» ότι το μυστικιστικό Ισλάμ και η φιλοσοφία των δερ­βίσηδων παρουσιάζουν σημαντικές αναλογί­ες με τη συμβολιστική της αρχαίας ρουνικής γραφής. Τόσο αυτός όσο και τα άλλα μέλη της Εταιρείας της Θούλης υποστήριζαν ότι η εραλδική κληρονομιά (σήματα, εμβλήματα, σύμβολα και γραφές) αποδείκνυε τον μεγάλο πολιτισμό των Αρίων που κάποια εποχή αναγκάστηκαν, κυνηγημένοι από τους παπικούς, να καταφύ­γουν στην Ισλανδία. Το έμβλημα, άλλωστε, της Εταιρείας (ο αγκυλωτός σταυρός και το ξίφος) υπήρξε, λέγεται, η αφορμή για την τελική επιλο­γή του αγκυλωτού σταυρού από τον Χίτλερ, και ο Ρούντολφ φον Σεμπότεντορφ έγραφε το 1933 στο βιβλίο του «Bevor Hitler Kam» (Πριν έλθει ο Χίτλερ): «Τα μέλη της Θούλης είναι οι άνθρωποι στους οποίους στράφηκε στην αρχή ο Χίτλερ και εκείνοι συμμάχησαν μαζί του». Είχε δίκιο. Ο επιφανής ιστορικός Ιαν Κέρσοου λέει πως «ο κατάλογος των μελών της Θούλης είναι το who is who των πρώιμων ναζιστών». Και ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ο Ρούντολφ Ες, ο Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ και ο Ντίτριχ Εκαρτ, στον οποίον ο Χίτλερ αφιερώνει το βιβλίο «Ο Αγών μου».

Για να γίνει κανείς μέλος της Εταιρείας έπρεπε να υπογράψει δήλωση που έλεγε:«Ο υπο­γεγραμμένος ορκίζομαι ότι, εξ όσων γνωρίζω και πιστεύω, δεν ρέει στις φλέβες, τις δικές μου ή της συζύγου μου, εβραϊκό αίμα και ανάμεσα στους προγόνους μου δεν υπήρχε κανείς προ­ερχόμενος από φυλή εγχρώμων».

Το 1919 ένας προλετάριος ονόματι Αντον Ντρέξλερ μαζί με τον Καρλ Χάρερ της Θού­λης ίδρυσαν τοΚόμμα Γερμανών Εργατών. Ο Χίτλερ έγινε μέλος του στο τέλος της χρονιάς και τον Φεβρουάριο του 1920 το κόμμα αυτό μετονομάστηκε σε Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμ­μα Γερμανών Εργατών (NSDAP), δηλαδή στο ναζιστικό κόμμα.

Σαβίτρι Ντέβι

Στάχτη, θανατηφόρα στάχτη. Αυτή είναι η ανατριχιαστική κληρονομιά. «Προσέξτε την πλαστογραφία. Οι άνθρωποι θα σας πιστέ­ψουν» γράφει ο Ουμπέρτο Εκο στο «Εκκρε­μές του Φουκώ». Δεν είναι παραδοξολογία. Με έκπληξη διαπίστωσα πρόσφατα πως κυ­κλοφορεί στα ελληνικά το βιβλίο «Η κόρη του Ήλιου» τηςΣαβίτρι Ντέβι. Να πώς το συστήνει στην ιστοσελίδα του στη Βιβλιονέτ ο εκδότης: «Η Σαβίτρι Ντέβι (1905-1982) ή Μαξιμινιανή Πόρτας, είναι μια Ευρωπαία (από Έλληνα πα­τέρα), για την οποία το κοινό δεν γνωρίζει και πάρα πολλά για τον συναρπαστικό βίο της και το πλούσιο συγγραφικό της έργο. Ήταν μια γυναίκα πολυταξιδεμένη, γνώστρια των “Ευ­ρωπαϊκών παραδόσεων” και του Ινδουισμού, που έζησε μια θυελλώδη ζωή κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου και τόλμησε μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου να αψηφήσει το κλίμα της εποχής προβάλλοντας μια εντελώς διαφορετική και τολμηρή προσέγγιση σε μια βιοθεωρία που θεωρούνταν πλέον “το απόλυτο κακό” σε παγκόσμια κλίμακα».

Ας «μεταφράσω» - εν μέρει - τα παραπάνω:η εν λόγω «Ελληνίς» πίστευε πως οι αρχαίοι Έλληνες ήταν Άριοι. Η ζωή της όντως υπήρξε θυελλώδης - όπως και η δράση της. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο βρισκόταν στην Ινδία όπου επιχείρησενα συνδυάσει τον ινδουισμό με τον ναζισμό. Έκανε, όμως, και πρακτική δουλειά. Ήταν κατάσκοπος του Άξονα.Θεωρούσε τον Χίτλερ απεσταλμένο του Βισνού που θα τερμά­τιζε την περίοδο του κακού την οποία εξέφραζαν οι Εβραίοι. Πέρασε από την φρανκική Ισπανία όπου φιλοξενήθηκε από τον φυγάδα ναζιστή Ότο Σκορτσένι, ο οποίος υπήρξε σύμβουλος του Χουάν και της Εβίτας Περόν και ονειρευόταν να δημιουργήσει στην Αργεντινή το Γ' Ράιχ.

Η Σαβίτρι Ντέβι ήταν φίλη με έναν άλλο ρατσιστή, φιλοναζιστή και αποκρυφιστή, τονΜιγκέλ Σεράνο, πρέσβη της Χιλής από το 1953 ως το 1970 στην Ινδία, ο οποίος ανέπτυξε τη θε­ωρία του «εσωτερικού χιτλερισμού», μια μείξη ρατσισμού, βόρειας μυθολογίας, θεοσοφισμού και ινδουισμού.

Στη Χιλή ζούσε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πό­λεμο ένας από τους πλέον καταζητούμενους ναζιστές, οΒόλτερ Ράουφ, που ούτε οι Γερμανοί ούτε οι Ισραηλινοί κατάφεραν να επιτύχουν την έκδοσή του.Ο Ράουφ, υπεύθυνος για τον θάνα­το100.000ανθρώπων, είχε πρωτοστατήσει στο να αναπτυχθούν οι «κινητοί θάλαμοι αερίων», όπου οι κρατούμενοι πέθαιναν μέσα σε ειδικά οχήματα την ώρα που αυτά βρίσκονταν εν κι­νήσει. Όταν το 1984 ο Ράουφ εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο, στην κηδεία του παρέστη­σαν χιλιάδες ναζιστές. Εκεί ο Σεράνο χαιρέτισε φασιστικά τον νεκρό.

Τα βιβλία της Σαβίτρι Ντέβι έχουν εμπνεύσει πλήθος σύγχρονων νεοναζιστών οι οποίοι παρα­πέμπουν σε αυτά για να «θεμελιώσουν» τις αποκρυφιστικές και ναζιστικές απόψεις τους. Η ίδια υπήρξε ιδρυτικό μέλος τηςΠαγκόσμιας Ένωσης Εθνικοσοσιαλιστώνπου δημιουργήθηκε το 1962.Εκτός από ναζίστρια, ωστόσο, ήταν και οικολόγος.Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της παρέα με τις γάτες και τις κόμπρες της.

ΤΟ ΚΑΜΕΛΟΤ TOY ΧΙΜΛΕΡ 

Στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, σε απόσταση 15 χλμ. από το Πάντερμπορν, βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά μεσαιωνικά κάστρα της Ευρώπης, το κάστρο του Βέβελσμπουργκ, στο οποίο τον καιρό της Ιεράς Εξέτασης φυλάκιζαν και εκτελούσαν μάγισσες και «αιρετικούς». Έχει μείνει, όμως, στην Ιστορία ως «το Κάμελοτ του Χίμλερ». Ο αρχηγός των Ες Ες το πρωτοείδε το 1934 μα­ζί με τον αποκρυφιστήΚαρλ Μαρία Βίλιγκουτ, αποκαλούμενο και «μάγο» ή «Ρασπούτιν του Χίμλερ». Ο Χίμλερ το «νοίκιασε», όπως και τη γύρω περιοχή, για 100 χρόνια έναντι του «συ­γκλονιστικού» ποσού του ενός μάρκου τον χρό­νο. Σε μικρή απόσταση έστησε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης που οι κρατούμενοί του ήταν κυ­ρίως Εβραίοι και Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εκείνοι οι 3.900 σκλάβοι εργάστηκαν στις επισκευές του κάστρου και από αυτούς πέθαναν από τις κακου­χίες ή εκτελέστηκαν οι 1.300.

Μετά την κατάρρευση της ναζιστικής Γερμανίας ο Χίμλερ φεύγοντας έδωσε εντολή να ανατιναχθεί το Βέβελσμπουργκ - αλλά οι ναζιστές δεν πρόλαβαν να ανατινάξουν τον Βόρειο από τους τρεις πύργους. Σήμερα, ανακαινισμένο, λειτουρ­γεί ως μουσείο, ξενώνας νέων και εστιατόριο. Αλλά αυτά που διασώθηκαν στον Βόρειο Πύργο είναι ανατριχιαστικά και αρκετά για να εικάσει κανείς τον παρανοϊκό και κτηνώδη κόσμο του Χίμλερ. Μολονότι πραγματοποιήθηκαν εκεί μό­νο δύο συναντήσεις των στρατηγών των Ες Ες, αρκεί απλώς να αναφερθεί η δεύτερη, στις 12-15 Ιουνίου του 1941, λίγο πριν από την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα (της επίθεσης ενα­ντίον της Σοβιετικής Ένωσης).Στη συνάντηση εκείνη ο Χίμλερ ανακοίνωσε πως στόχος τους ήταν να εξοντώσουν 30 εκατομμύρια Σλάβους.Έπεσε έξω κατά πέντε εκατομμύρια.

Τα Ες Ες ιδρύθηκαν το 1925 και αρχικά ήταν οι πραιτοριανοί του Χίτλερ, αλλά με τον καιρό έγιναν πολυπληθέστερα και απέκτησαν τεράστια δύναμη. Τα διαβόητα για τη σκληρότητα και την κτηνωδία τους Waffen SS, λόγου χάρη, είχαν φτάσει, μεσούντος του πολέμου, το 1 εκατομ­μύριο.

Στον Βόρειο Πύργο υπάρχουν δύο ανατριχιαστικές αίθουσες. Στην πρώτη, στο ισόγειο, που έχει απόκοσμη ηχώ, υπάρχει μια κρύπτη στο κέντρο και, γύρω της, δώδεκα βάθρα για τους ισάριθ­μους κορυφαίους «ιππότες» των Ες Ες (κατά μί­μηση των ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης). Στον επάνω όροφο βρίσκεται μια άλλη αίθουσα, στο κέντρο της οποίας δεσπόζει ο αποκρυφιστικόςΜαύρος Ήλιος, μια σύνθεση από τέσσερις σβάστικες που δείχνουν δώδεκα κατευθύνσεις (όσες και οι ιππότες).

Ανάμεσα στους σημερινούς επισκέπτες του κά­στρου περιλαμβάνονται και πολλοί νεοναζιστές και σατανιστές που πηγαίνουν να αποτίσουν φόρο τιμής στα ινδάλματά τους. Να δουν τα παρεφερνάλια του θανάτου: τα δαχτυλίδια με τις νεκροκεφαλές των Ες Ες, τα πηλίκια, τις στολές, τα πιστόλια, τα μαχαίρια τους.

Μερικά πράγματα δεν τα χωράει ο ανθρώπινος νους. Όταν ο νεαρός Μάρτιν Μπόρμαν, βαφτισι­μιός του Χίτλερ, επισκέφθηκε με τον διαβόητο πατέρα του τον Χίμλερ στο σπίτι του, ο τελευ­ταίος τους ανέβασε στη σοφίτα. Εκεί πήρε από το ράφι έναν από τους δερματόδετους τόμους του βιβλίου «Ο Αγών μου» και τον χάρισε στον νεαρό. Δεν ήταν περίεργο, ήταν ανατριχιαστικό. Γιατί το δέρμα που είχε χρησιμοποιηθεί ήταν από πτώματα κρατουμένων του Νταχάου. Αλλά και σε άλλα αντικείμενα είχαν χρησιμοποιηθεί ανθρώ­πινα μέλη, όπως σε δύο καρέκλες που τα πόδια τους ήταν φτιαγμένα από ανθρώπινα οστά.

Ο Αναστάσης Βιστωνίτης είναι συγγραφέας και συντάκτης του «Βήματος».

Τελευταίο βιβλίο του «Τα ρόδα της Αχερουσίας» (εκδόσεις Ροές).

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

«ΒΗ Magazino» (10 Μαρτίου 2013)

Πηγή

ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

ΤΑ  ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ

ΤΗΣ  ΧΡΥΣΗΣ  ΑΥΓΗΣ

  Ηδολοφονία ενός αθώου και άοπλου ανθρώπου, που προέταξε σαν πρώτο σκοπό της ζωής του την υποστήριξη - ηθική και συναισθηματική - των μεταναστών και των κατατρεγμένων, πού διαβιούν ή λαθροβιούν στη χώρα μας, οδηγεί την πατρίδα μας στο διχασμό  και σ’ έναν φαύλο κύκλο βίας και μισαλλοδοξίας.

Έμεινα έκπληκτος ακούγοντας από επώνυμο και καταξιωμένο δικαστικό, τακτικό συνεργάτη του καναλιού 4Ε, να αποφαίνεται τηλεοπτικά με αδικαιολόγητη βιασύνη ότι το έγκλημα δεν έχει πολιτική χροιά, ότι ήταν υπόθεση ενός μόνο κοινού εγκληματία.

Η δολοφονία Π. Φύσσα είναι πολιτική δολοφονία και παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με το έγκλημα Λαμπράκη. Οι ηθικοί αυτουργοί πού όπλισαν το χέρι του δολοφόνου και τον παρότρυναν να προχωρήσει στην αποτρόπαια πράξη του δεν είναι ένας μά πολλοί. Καταλυτικό ρόλο στη δολοφονία διαδραματίζει το κήρυγμα μίσους  της Χρυσής Αυγής κυρίως μέσω του αρχηγού της κ. Μιχαλολιάκου ή και άλλων στελεχών της. Είχε προειδοποιηθεί η αστυνομία και η κυβέρνηση, ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ  κινείται προς την κατεύθυνση της ένοπλης βίας, της υποκατάστασης της αστυνομίας και του κράτους. Η ταχεία άνοδος της Χρυσής Αυγής και η είσοδός της  στη βουλή οφείλεται σε συγκεκριμένα αίτια και καταστάσεις.  

   Ηψήφιση σειράς αντιχριστιανικών και αντιχρίστων νόμων απ’ τη Βουλή μετά τη μεταπολίτευση (ήδη έχει ψηφιστεί νομοσχέδιο για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής), η αμφισβήτηση και η αλλοίωση της ιστορίας μας αγνοώντας ή παρασιωπώντας τις ιστορικές πηγές ή συγχέοντας ακουσίως ή εκουσίως  την ιστορία με την ιδεολογία ( παράδειγμα Ρεπούση) ή επιτελώντας υπεργολαβία συγγράφοντας διατεταγμένη ιστορία από μερίδα ιστορικών, η διάλυση της παιδείας, η υπονόμευση του θεσμού της οικογένειας και η γενική μεθοδευμένη και οργανωμένη προσπάθεια μεταμόρφωσης της χώρας σε άθρησκο, πολυφυλετικό και πολυπολιτισμικό κράτος χωρίς ιστορική μνήμη και ταυτότητα άρα χωρίς μέλλον καθ’ υπόταξιν ξένων σκοτεινών κέντρων με εκτελεστικά όργανα πρόθυμες εγχώριες κυβερνήσεις - εντολοδόχους της Νέας Εποχής και τάξης πραγμάτων - έστρεψαν μεγάλο ποσοστό του εκλογικού σώματος προς τη Χρυσή Αυγή προσβλέποντας μελλοντική αναστροφή της κατάστασης. 

   Ηοικονομική εξαθλίωση της χώρας, η ανυπαρξία ηγέτη ή κόμματος ικανού όχι μόνο να επιλύσει τα οικονομικά προβλήματα, αλλά και να αποτελεί ζωντανό παράδειγμα ήθους και ανθρωπιάς σεβόμενος την ιστορική της παράδοση, τις χριστιανικές ορθόδοξες καταβολές της  και να θυσιαστεί αν χρειαστεί για το λαό, οδήγησαν την Ελλάδα σαν ακυβέρνητο σκάφος χωρίς πυξίδα και καπετάνιο  στο μεγάλο ωκεανό της σύγχρονης πραγματικότητας.

Η διαφθορά της χώρας σε όλα τά επίπεδα επίσπευσε την ισχυροποίηση της Χρυσής Αυγής με την αθρόα κατάταξη μελών και αύξηση των ψηφοφόρων και οπαδών της αναζητούντων άφθαρτο και αδιάβρωτο κόμμα κυρίως απ’ το χώρο της Νέας Δημοκρατίας και κατά συντριπτική πλειοψηφία απ’ τη νεολαία. Η Νέα Δημοκρατία προσβλέπουσα σε μελλοντική εκλογική σύμπραξη της έκλεινε με νόημα το μάτι.

Ο δημαγωγικός λόγος, η υποκρισία και τα ψεύδη της Χρυσής Αυγήςεξαπάτησαν μερίδα του λαού, μα και την διοικούσα Εκκλησία πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως ο σεβ. Πειραιώς και ο σεβ. Σιατίστηςπου εύστοχα διείδαν τα κίνητρα και τις προθέσεις της. Η χλιαρή αντίδραση της Εκκλησίας καιη έλλειψη ομολογιακού φρονήματοςαπό κυβερνώντες και κυβερνώμενους στις δύο κορυφαίες βλασφημίες, που αποτολμήθηκαν στην ορθόδοξη πατρίδα μας  κατά της ηθικής υποστάσεως του Χριστού, που είναι ο αληθινός Θεός, δηλονότι στο αισχρότατο και συχαμερότατο‘’Κόρπους Κρίστι’’επί πρωθυπουργίας Σαμαρά και στόν βλασφημότατο πίνακα Βέλγου ψευδοκαλλιτέχνη επί υπουργίας πολιτισμού Ευαγ. Βενιζέλου σε αντίθεση με τη Χρυσή Αυγήεπέφεραν σύγχυση στόν πιστό λαό σχετικά με  τα αληθινά κίνητρα της Χρυσής Αυγής.Η υπεράσπιση του ονόματος του Χριστού ήταν ειλικρινής ομολογία μερικών μελών της Χρυσής Αυγής ή και επίσημη θέση του κόμματός των; την αλήθεια ίσως να μην τη μάθουμε ποτέ.                              

 Είναι βέβαιο ότι στη Χρυσή Αυγήπαρεισέφρησαν εγκληματικά στοιχεία, άνθρωποι της νύχτας, προστάτες και μπράβοι καταστημάτων, μέλη συμμοριών, εκτελεστές καθ’ επιταγήν επί χρήμασι κ.α. ανταποκρινόμενοι στο γενικό πανελλήνιο προσκλητήριο του κ. Μιχαλολιάκου.

Αλλά ποια είναι η αληθινή ταυτότητα της Χρυσής Αυγής

και ποιο το ιδεολογικό υπόβαθρο του αρχηγού της;

Χρυσή Αυγή

1^ονδεν πιστεύει στη διδασκαλία του Χριστού και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας,

2^ονέχει άμεση σχέση με το σατανισμό και αποκρυφισμό,

3^οναντιμάχεται το ευαγγελικό μήνυμα της ελευθερίας του ατόμου, της αρνήσεως της βίας και της εξουσίας, της καταλλαγής και της συγχωρητικότητας.

4^ονΗ  στρατιωτική οργάνωσή της, η θεοποίηση της βίας και της δύναμης με επίκεντρο τη σωματική δύναμη κατά το αρχαιοελληνικό πρότυπο δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία, ότι πρόκειται για κόμμα φασιστικό όμοιο με τα γνωστά φασιστικά ευρωπαϊκά κόμματα του μεσοπολέμου.Η ίδια η Χρυσή Αυγή ομολογεί στην ιστοσελίδα της στις 22/4/13: «ναι κάποιοι νέοι της Χρυσής Αυγής εόρτασαν το χειμερινό ηλιοστάσιο, μια ημέρα ιερή της Παράδοσης του Ελληνισμού για χιλιάδες χρόνια» Ο κ. Μιχαλολιάκος προλογίζοντας το βιβλίο του Οδυσ. Πατεράκη, εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις 1982: "Το αστραφτερό σκοτάδι του εωσφόρου, εθνική των Ελλήνων θρησκεία"αναφέρει: «Εκείνο όμως προσωπικώς το οποίο περισσότερο τιμώ  εις το αστραφτερό σκοτάδι του εωσφόρου είναι η πνευματική τόλμη και η ιδεολογική συνέπεια. Η πνευματική τόλμη ενός ανθρώπου να μην υπολογίζει το σκοταδισμό είκοσι αιώνων και να τολμά αναφοράς εις τους  παλαιούς απωλεσθέντας παραδείσους, οι οποίοι συγχρόνως είναι και οι μελλοντικοί κόσμοι των ονείρων μας, τα οποία με τη βούλησή μας (sic!) θα γίνουν πραγματικότης ».  Στη συνέχεια αναφέρει τον αποκρυφιστή και σατανιστή Ιρλανδό ποιητήW.B. Yeatsκαι μάλιστα παραπέμπει στο ποίημά του "Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ":

 Σιγή  στο δάσος

Παγερή οσμή εγκλήματος

Σύλληψη της στιγμής και ανθρωποθυσία

 Τραγόμορφος επρόβαλε

Του μύθου νοσταλγός

Σατανικά υπέροχος ο μέγας Παν

 οι Εωσφόροι ποιητές ξυπνούν ηδονικά με βλέμμα κόκκινο

Στο κέντρο της τεράστιας αιμάτινης κηλίδας

Στο βάθρο  του βωμού  

 Τραγόμορφος, σατανικά υπέροχος.

Την ώρα δοξάζει της θυσίας

των ευγενών ενστίκτων και της βίας.

   Οαποκρυφιστής σατανιστής ποιητής W.B.Yeats είναι επίλεκτο στέλεχος του ερμητικού τάγματος της Χρυσής Αυγής. Αυτό το όνομα επέλεξε ο Μιχαλολιάκος το 1985 για την επωνυμία του κόμματός του. Το ιδεολογικό περιεχόμενο του κόμματός του είναι δάνειο απ’ το σατανιστικό, αποκρυφιστικό και παγανιστικό ερμητικό τάγμα της Χρυσής Αυγής στο οποίο πρωταγωνίστησε ο γνωστός σατανιστήςΆλιστερ Κρόουλιπου στηρίζεται στην ερμητικήΚαμπάλα, η οποία είναι έμπνευση και έργο των σιωνιστών σατανιστών ραββίνων. Ο Κρόουλι ενοχοποιήθηκε και καταδικάστηκε απ’ την ιταλική Δικαιοσύνη για τελετουργικές δολοφονίες αθώων θυμάτων.

Στο ερμητικό τάγμα της Χρυσής Αυγής ανήκαν και οι γνωστοί σατανιστές αποκρυφιστές Εντουιν Λύτον, Άρθουρ Μάχεν, Σάξ Ρόμερ, Γουίλλιαμ Χόρτον, Άλτζερνον Μπλάκγουντ, Τσάρλς Γουίλλιαμς, Όστιν Σπέαρ, Ίσραελ Ρικάρντι, Ζεράρ Ανκούς κ.α

Την κίνησή του ο κ. Μιχαλολιάκος εμπλούτισε με τον νεοπαγανισμό της Νέας Εποχής και ειδικότερα τονΡουνικό παγανισμότου ναζιστικού χώρου τον οποίο προώθησε ο εσωτεριστής αποκρυφιστής Μιγκέλ Σεράνο με κυριότερα σύμβολα τον ουροβόρο όφι, την σβάστικα, τον κεραυνό του Δία, τον διπλό πέλεκυ, το γράμμα Υ, το διπλό Ε  κ.α.                                                  

Ήρθε καιρός και το αυγό του φιδιού εκκολάφθηκε, το μικρό ερπετό θέριεψε κι έγινε δηλητηριώδες, η αντιμετώπισή του είναι πιο δύσκολη από χθές και το αύριο ακόμα πιο δύσκολο απ’ το σήμερα. Η αναχαίτιση του νεοφασισμού στην πατρίδα μας δεν θα γίνει μόνο με μέτρα καταστολής (αστυνομία κ.λ.π.) ή δικαστικές καταδίκες. Δεν αρκεί μόνο η απηνής καταδίωξη και ο περιορισμός του κακού, αλλά και η βράβευση και διεύρυνση του καλού.

Η διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς και η κατά προτεραιότητα άμεση επίλυση επειγόντων προβλημάτων της (απασχόληση) θα αφοπλίσει τη Χρυσή Αυγή και θα αποκόψει κάθε γέφυρα επικοινωνία της με τους νέους. Όσο η λαϊκή δυσαρέσκεια δεν εκτονώνεται αλλά επεκτείνεται, η χώρα παραπαίει απ’την οσμή των σκανδάλων, ο νεοπλουτισμός των εκλεγμένων  αρχόντων μας στη Βουλή καλύπτεται από  γκρίζες ζώνες αδιαφάνειας και οι παρανομίες  τους από ασυλία και ατιμωρησία, η Χρυσή Αυγή και κάθε όμοιο κόμμα θα έχει βέλη στη φαρέτρα τής προπαγάνδας της.

Ο λαός δεν είναι μόνο παρατηρητής, είναι κι αυτός με τη σειρά του μέτοχος ευθυνών στέλνοντας στη Βουλή ακατάλληλα πρόσωπα. Χρηστοί και ικανοί πολίτες που σήμερα επιδιώκουν την ανωνυμία και την αφάνεια μπορούν να συνδράμουν σ’αυτήν την κατεύθυνση λαμβάνοντας ενεργό μέρος στα κοινά, ώστε ν’αλλάξει επιτέλους ο πολιτικός χάρτης εμπλουτιζόμενος όχι με επιπλέον κόμματα, αλλά με ενάρετα και αδιάβλητα πρόσωπα.      

Αναστάσιος  Σεμίζογλου

καρδιολόγος, Βενιζέλου 30 Κοζάνη

πηγή

Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ Η ΣΧΕΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ Ιωάννη Μηλιώνη,

Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ Η ΣΧΕΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

 ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Ιωάννη Μηλιώνη,Δ/του της Σχολής «Άγιος Ιωάννης» St. John's
και μέλους του Δ. Σ της Π. Ε. Γ.

      Όταν πριν 10 περίπου χρόνια η Τζόαν Ρόουλινγκ (J. K. Rowling) συνέλαβε την ιδέα του ήρωα της «παιδικής» της σειράς, ίσως να μην είχε ακόμη διανοηθεί την προβολή, που τα βιβλία της έμελλε να έχουν από το παγκόσμιο κύκλωμα προώθησης του αποκρυφισμού, ευρύτερα γνωστό σαν το δίκτυο της Νέας Εποχής του Υδροχόου.
Η τοποθέτηση μας αυτή μπορεί αρχικά να φαντάζει αυθαίρετη, υπερβολική ή και «σκοταδιστική, φονταμενταλιστική, ξενοφοβική, φασιστική, ρατσιστική» ή και όποια άλλη . .ιστική από τους πολλούς παρόμοιους χαρακτηρισμούς, που ό αποκρυφισμός και ή παραθρησκεία και οι πίσω από αυτά κρυπτόμενοι έχουν εφεύρει, στην προσπάθεια τους να φιμώσουν τους ανά την γη ερευνητές του φαινομένου, που δε διστάζουν να αποκαλύπτουν τα σκοτεινά τους σχέδια. Μιά μικρή όμως λογική έρευνα στον τομέα της κυκλοφορίας και της προώθησης των αγαθών και ειδικά της φιλολογίας, εύκολα πείθει ότι τίποτε δεν μπορεί να διακινηθεί και ειδικά, παγκόσμια αν δεν ενταχθεί στο ιδιόμορφο «στάρ σύστεμ» της προώθησης των πωλήσεων, που στην περίπτωση μας άφορα εκατομμύρια αντίτυπα των τεσσάρων τίτλων, που ή σκωτσέζα συγγραφέας παρουσίασε μέσα σε λιγότερο από 6 χρόνια.
Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι η J. K. Rowling δεν είναι κάποια χαρισματική λογοτέχνης, ούτε το θέμα της: «Ιστορίες με μάγους», είναι θέμα πρωτότυπο. Θα πρέπει βέβαια να της αναγνωρίσουμε, ότι η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα και συχνά δόσεις χιούμορ ποικίλουν τη διήγηση. Όμως είναι αυτά τα στοιχεία αρκετά για να δικαιολογήσουν κυκλοφορίες της τάξεως των 81. 000. 000 αντιτύπων και μετάφραση σε 42 γλώσσες μέσα σε 4 χρόνια όταν τα «Άπαντα του Σαίξπηρ» έχουν πουλήσει λιγότερα αντίτυπα μέσα σε 4 αιώνες;

Οι υποστηρικτές του Χάρι Πότερ ισχυρίζονται ότι τα δημιουργήματα της J. K. Rowling είναι «πνευματώδη, ερεθίζουν τη σκέψη, ψυχαγωγούν, διευρύνουν την παιδική φαντασία» κι ακόμη, «διατηρούν στοιχεία ηθικής». Επιπλέον ότι αυτή η Ρόουλινγκ «επέτυχε να επαναφέρει στον κόσμο του βιβλίου μια γενιά εθισμένη στα ηλεκτρονικά παιχνίδια».

Όλα αυτά είναι αλήθεια. Οι ιστορίες είναι γεμάτες απρόοπτα, απολαυστικά φανταστικά στοιχεία, που λίγοι από τους μικρούς αναγνώστες θα καταφέρουν να μη γοητευτούν: Πιόνια σκακιού, που μιλούν και συζητούν με τους παίκτες πάνω στη σκοπιμότητα των κινήσεων, αφθονία παιχνιδιών με νοημοσύνη, μυθολογικά όντα, που μπαινοβγαίνουν στις σκηνές, κουκουβάγιες, που διεκπεραιώνουν το ταχυδρομείο, ένας αξιαγάπητος γίγαντας, που επωάζει αυγά δράκου και πραγματοποιεί διασταυρώσεις νέων ειδών πλασμάτων, ξωτικά που υπηρετούν ευσυνείδητα, εντυπωσιακά σοφά φαντάσματα, που κάνουν φάρσες και, φυσικά, υπάρχει το Κουΐντιτς (Quidditch) ένας συνδυασμός από ράγκμπι, μπάσκετ μπολ και πόλο που παίζεται καβάλα σε μαγικά σκουπόξυλα. Όμως οι γοητευτικές λεπτομέρειες, ανακατεύονται με το αηδιαστικό, με κάθε ευκαιρία: Ο Ρόν μελετά ένα μαγικό ξόρκι, που η παρενέργεια τον κάνει να ξερνά γλοιώδεις μάζες. Το φάντασμα ενός μικρού κοριτσιού ζει μέσα στα απόβλητα του αποχωρητηρίου. Αναφορές σε περιττώματα δεν είναι σπάνιες. Η διούρηση δεν είναι πλέον ταμπού στα αναγνώσματα. Η χυδαιότητα μεταξύ συμμαθητών γίνεται συμπεριφορά ρουτίνας. Στο τέταρτο βιβλίο, αυτές οι τάσεις είναι πλέον εμφανείς, μαζί με μία πρόσθετη γεύση σεξουαλικότητας, που υποδηλώνεται σε αναφορές όπως: «Εξωτερικά γεννητικά όργανα» και μαθητές, που, κατά ζευγάρια, «κρύβονται μέσα στους θάμνους». Μαθητές μάγοι και μάγισσες διδάσκονται να χρησιμοποιούν τα μαγικά ραβδιά τους, ρίχνοντας ξόρκια και κατάρες, για να αλλάζουν το περιβάλλον τους, να τιμωρούν μικρούς εχθρούς και να προστατεύουν τον εαυτό τους εναντίον πιο μοχθηρών έχθρων. Μαθήματα μεταμόρφωσης τους διδάσκουν πως να μετατρέπουν αντικείμενα και ανθρώπους σε άλλου είδους όντα μερικές φορές παρά τη θέληση των μεταμορφούμενων. Στο μάθημα των Ελιξιρίων δημιουργούν καταπότια, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο άλλων. Στη Βοτανική καλλιεργούν φυτά που τους χρησιμεύουν στα Ελιξίρια οι ρίζες του φυτού Μανδραγόρας, για παράδειγμα, «είναι μικρά ζωντανά μωρά, που ουρλιάζουν όταν τα ξεριζώνουν για μετεμφύτευση» και καλλιεργούνται με προορισμό να «κόβονται κομματάκια και να βράζονται σε ένα μαγικό φίλτρο». Ο κόσμος των μάγων έχει σαν επιδίωξη τη Δύναμη και την Εσωτερική Γνώση κι από αυτή την άποψη είναι η σύγχρονη εκδοχή κλάδου τουΓνωστικισμοϋ, της θρησκευτικής εκείνης πίστης και λατρείας, που προσπάθησε να υπονομεύσει τον Χριστιανισμό τους πρώτους αιώνες. Οι αυτοαποκαλούμενοι «Χριστιανοί Γνωστικοί» του 2ου αιώνα, δεν ήταν καθόλου Χριστιανοί, ακυρώνοντας τη σημασία της Αναστάσεως και διαστρεβλώνοντας την αντίληψη περί σωτηρίας, σύμφωνα με τις παραδοσιακές γνωστικές δοξασίες ότι: «Ο άνθρωπος σώζει μόνος του τον εαυτό του, αποκτώντας απόκρυφη γνώση και δύναμη». Το πρόσωπο του Χριστού ήταν γι' αυτούς ένας ακόμη «μύθος» τον οποίο ενέτασσαν στην κοσμοθεωρία τους.

Στο σχολείο Χόγκουαρτς, γιορτές σαν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα απογυμνώνονται από τον Χριστό, προβάλλονται σαν κοινωνικά έθιμα και απορροφώνται από το «ευρύτερο» περιβάλλον της αποκρυφιστικής συμβολικής κοσμολογίας. Το Χαλοουγουΐν (Halloween)1 είναι η μεγάλη εορτή του έτους. Ο Κόσμος των Μάγων της J. K. Rowling, Γνωστικός στην ουσία και στις πρακτικές του, εξουδετερώνει τη διδασκαλία της Εκκλησίας και ταυτίζεται με ό,τι πιο ανώμαλο και καταστρεπτικό στον σημερινό κόσμο.
Μπορεί όμως να προβληθεί η αντίρρηση: «Αφού πρόκειται για φανταστική δημιουργία, η συγγραφέας έχει το ελεύθερο να καθορίσει τους δικούς της νόμους και να είναι συνεπής προς τα πλαίσια, που η ίδια καθόρισε».
Αυτή όμως η θέση παραγνωρίζει το γεγονός ότι ο Κόσμος των Μάγων της Ρόουλινγκ προβάλλεται σε αλληλεπίδραση με τον πραγματικό κόσμο παραβιάζοντας την ηθική και των δύο.

Η ιστορία διαδραματίζεται στο σημερινό Λονδίνο και στις εξοχές της Βρετανίας. Οι μάγισσες και οι μάγοι είναι οι γνωστικοί μυστικοί των οποίων η απόκρυφη γνώση πρέπει να διαφυλαχθεί από τους απλούς ανθρώπους και να αποκαλυφθεί μόνο σε νεοφύτους αποκρυφιστές. Οι μαθητές και οι καθηγητές του Χόγκουαρτς είναι πρόσωπα, που θα μπορούσε κανείς να συναντήσει σε κάθε αγγλικό σχολείοοικοτροφείο. Η διαφορά έγκειται μόνο στις εξωπραγματικές δυνάμεις τους και τις εκκεντρικές τους δραστηριότητες. Μερικοί, σαν τον Χάρι Πότερ, είναι συμπαθείς, άλλοι είναι σνομπ και θρασύδειλοι. Αυτός είναι ο δικός μας κόσμος, στον οποίο όμως οι υπερφυσικές δυνάμεις επαναπροσδιορίζονται σαν ανθρώπινες ικανότητες, που απαιτούν μόνο τη σωστή διδασκαλία ώστε να χρησιμοποιούνται σωστά.

Κι ενώ η Ρόουλινγκ «επιβεβαιώνοντας» τη χρήση τω απόκρυφων δυνάμεων για καλούς σκοπούς εις βάρος της κατάχρησης τους, περιβάλλει το δημιούργημα της με το μανδύα της ηθικής, τελικό αποτέλεσμα είναι η μετάθεση από τη μέχρι σήμερα αντίληψη μας της γραμμής της μάχης καλού και κακού. Η γραμμή αυτή ποτέ δεν προσδιορίζεται. Το αρχέτυπο της «κατάχρησης της μαγείας» είναι, βέβαια, ο Βόλντεμορτ, του οποίου η βάρβαρη σκληρότητα και η επιθυμία για Δύναμη, είναι καταφανώς διαβολική. Όμως ο αναγνώστης καθησυχάζεται, ώστε να ελαχιστοποιήσει ή και να ξεχάσει τελείως ότι ο ίδιος ο Χάρι Πότερ και πολλοί άλλοι από τους «καλούς», συχνά χρησιμοποιούν τις ίδιες δυνάμεις, σε μειωμένη κλίμακα, υποθετικά για καλούς σκοπούς. Η λανθασμένη αντίληψη ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» υποφώσκει σε όλο το έργο. Η θέση της συγγραφέως, μέσα από τους χαρακτήρες και την πλοκή, συνεχώς ενισχύει το μήνυμα ότι: Αν κάποιος είναι «συμπαθητικός», αν έχει «καλές» προθέσεις, αν είναι θαρραλέος και πιστός στους φίλους του, τότε δικαιούται να ενεργεί όπως ο ίδιος κρίνει. Τότε είναι ικανός να μάχεται και το πιο αποτρόπαιο κακό με τις μαγικές δυνάμεις, φυσικά, σαν το ιδανικό όπλο. Το παραπάνω συμβαδίζει με την συγκεχυμένη αντίληψη της συγγραφέως περί εξουσίας. Στην ουσία, η μαγεία είναι μία προσπάθεια υπέρβασης των περιορισμών της ανθρώπινης φύσης και της αυθεντίας του Θεού, με σκοπό την απόκτηση έλεγχου πάνω στην υλική κτίση και στη βούληση των άλλων, μέσω παραποίησης των υπερφυσικών δυνάμεων. Η μαγεία σχετίζεται με την απόκτηση έλεγχου με βίαιο τρόπο. Αποτελεί βασική άρνηση των Θείων Νόμων μέσα στη δημιουργία. Στο Βασιλειών α' (Σαμουήλ α' 15:23) ή μαντεία εξισώνεται με το πνεύμα της ανταρσίας. Η Εκκλησία θεωρεί τη μαντεία, μαγεία και ειδωλολατρία. Όλες οι πρακτικές της μαγείας, με τις όποιες κάποιος προσπαθεί να καθυποτάξει απόκρυφες δυνάμεις, ώστε να τις θέσει στην υπηρεσία του, για να έχει υπερφυσικές δυνάμεις επάνω σε άλλους είναι αυστηρά αντίθετες με το Νόμο του Θεού και την Εκκλησία2. Στον Κόσμο των Μάγων της Ρόουλινγκ, τα παιδιά διδάσκονται να διαχειρίζονται απροσδιόριστες δυνάμεις και να μην υποτάσσονται σε άλλο νόμο παρά στις ειδικές Αρχές (Κυβέρνηση των Μάγων), που θα τα βοηθήσουν να ασκούν τις δυνάμεις τους «με σύνεση». Όμως οι ίδιες οι Αρχές αυτές είναι διασπασμένες, μεταδίδοντας στον ευεπηρέαστο αναγνώστη τη σιγουριά, ότι το πιο έγκυρο πρόσωπο να αποφανθεί ποια είναι και ποια δεν είναι η «αποδεκτή χρήση μαγείας», είναι ο ίδιος ο νεαρός μαθητευόμενος μάγος, καθοδηγούμενος περιστασιακά με τη μεσολάβηση κάποιου Ντάμπλντορ ή κάποιας άλλης μορφής γκουρού. Το «Υπουργείο Μαγείας» προσπαθεί να ρυθμίσει τη χρήση της μαγείας, όμως δρα τόσο αδέξια και μπερδεύεται με συμβιβασμούς, όσο και οι κυβερνήσεις των απλών ανθρώπων.

Η συγγραφέας ορθώνει κατ' επανάληψη τη νομιμοφροσύνη για να την καταρρίψει στη συνέχεια με αδέξια χτυπήματα. Οι Ντάρσλεϊ είναι μία παρωδία αυστηρού συντηρητισμού, «ευαίσθητοι στο καθετί, έστω και λίγο έξω από το συνηθισμένο». Ο Πέρσι, ο αδελφός του Ρόν, ο πιο ανιαρός, στην οικογένεια των Ουέσλι, είναι μια καρικατούρα του λεπτολόγου υπαλλήλου, «μίζερος στην παράβαση καθήκοντος». Ο μοχθηρός καθηγητής Σνέιπ, υποκριτής και τυπολάτρης, φλύαρος και κοινότοπος, στο τέλος αποδεικνύεται σύμμαχος.

Στο Χόγκουαρτνς αν και οργανωμένο με τους κανονισμούς ενός συνηθισμένου οικοτροφείου, η ανυπακοή του Χάρι Πότερ συχνά παραβλέπεται κι ακόμη, ανταμείβεται από τις αρχές του σχολείου. Στο κάτω, κάτω είναι ένα ξεχωριστό αγόρι, χαρισματικό, που μισείται από την ενσάρκωση του κακού και προορισμένο να μεγαλουργήσει. Επιπλέον, το κουράγιο και η ευρηματικότητα του συνδυασμένα με μια αίσθηση «δίκαιης μεταχείρισης» προς τους «καλούς» συμμαθητές πάντα επιβραβεύονται εις βάρος των «κακών» χαρακτήρων.
Είναι όμως ο Χάρι Πότερ πράγματι τόσο καλός; Εκβιάζει τους θείους του, χρησιμοποιεί ζαβολιές και άπατες και «παραβαίνει εκατό κανόνες» (για να παραθέσουμε τον ελαφρά επικριτικό, αλλα τελικά συγκαταβατικό Ντάμπλντορ). Συχνά λέει ψέματα, για να γλιτώσει από φασαρίες και επιτρέπει στον εαυτό του να εξοργίζεται υπερβολικά και να εκδικείται τους αντιπάλους συμμαθητές του. «Μισεί» τους εχθρούς του.
Σύντομα ο αναγνώστης συλλαμβάνει τον εαυτό του να συγχωρεί τον Χάρι για όλ' αυτά, επειδή οι αντίπαλοι του είναι είρωνες και μνησίκακοι.

Καταδικάζοντας τους, με απολυταρχικό τρόπο, η Ρόουλινγκ περιγράφει τέτοιους «κακούς» χαρακτήρες σαν άσχημους και στην εμφάνιση. Δε χάνει ευκαιρία να χλευάσει τους Ντάρσλεϊ, επειδή είναι χονδροί, ενώ διακωμωδεί τα άγαρμπα σώματα των μαθητών, που αντιπαρατίθενται στον Χάρι Πότερ.
Από αυτές τις λεπτομέρειες και πληθώρα άλλων, μέσα στη σειρά των τεσσάρων βιβλίων, ο μικρός αναγνώστης ενθαρρύνεται στην ανάπτυξη των πιο χαμηλών του ενστίκτων, ενώ η ηθική αντιμετωπίζεται φαρισαϊκά. Στην πραγματικότητα, πουθενά μέσα στα βιβλία δεν υπάρχει κάποιο σύστημα απολύτων άξιων, με βάση το οποίο να μετριούνται οι πράξεις. Με μια λέξη, αυτή είναι η προβολή μιας μαγείας στο απόλυτα υλιστικό επίπεδο. Η μαγεία σαν δύναμη ανθρώπινη στην υπηρεσία του υλισμού. Όταν το ανθρώπινο πρόσωπο προσδιορίζεται με μόνα τα υλικά του χαρακτηριστικά, τότε το Κακό ταυτίζεται με κάποια αφηρημένα λάθη ή προβλήματα στο ψυχικό δυναμικό. «Οι σύγχρονοι άνθρωποι», σημειώνει ο Gabriele Amorth, ειδικός ερευνητής επί των αιρέσεων, «χάνουν την αίσθηση της πραγματικότητας σχετικά με το μεταφυσικό Κακό. Σαν αποτέλεσμα, έχουν γίνει περισσότερο τρωτοί στην επιρροή πονηρών πνευμάτων, που ζητούν να διαφθείρουν και να καταστρέψουν ψυχές».

Συνοψίζοντας τα ανωτέρω μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε, ότι η Ρόουλινγκ δίνει με τη σειρά του «Χάρι Πότερ», ένα ακαταμάχητο όπλο στην Νέα Εποχή του Υδροχόου, στον ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο του προσηλυτισμού της νέας γενιάς της ανθρωπότητας, των παιδιών μας . . .
Αποδέχεται κάτι που επί γενεές η Θεοσοφία της Μπλαβάτσκη, της Μπαιζάν, της Μπέιλη και των άλλων αποκρυφιστικών εκπροσώπων της προσπαθεί να μας πείσει, με όλους τους δυνατούς τρόπους: Θεάματα, Φιλολογία, Διαφήμιση: Ότι η Μαγεία έχει δύο όψεις. Ότι υπάρχει με δύο μορφές: Την «Λευκή», την κατ' αυτούς ονομαζόμενη και «Θεουργία», με την οποία κανείς μπορεί να επιτελεί δήθεν «καλά» έργα. Και τη «Μαύρη», τη Σκοτεινή, τη γνωστή και σαν Σατανισμό.
Από τη στιγμή, που κάποιος πεισθεί στη αντίθεη και αντιεκκλησιαστική αυτή κοσμοθεωρία, έχει ήδη ασυνείδητα αποδεχθεί την ένταξη του στις δυνάμεις του Σκότους και η επιστροφή είναι πολύ δύσκολη. Αυτό είναι το «δώρο» της J. K. Rowling στη Νέα Εποχή του Υδροχόου και σε όσους συμπορεύονται με αυτήν, για οποιοδήποτε λόγο.

1. Εορτή παγανιστικής προέλευσης, με έντονο το μαγικό και εωσφορικό στοιχείο και μεγάλη εξάπλωση στην αγγλόφωνη Δύση, κυρίως στις Η. Π. Α. Εορτάζεται την 31η Οκτωβρίου.
2. Μαγεία, Μάγος, Φαρμακεία, Αγυρτία, Εγγαστρίμυθος:
Έ ξ' 11-13, 22, η' 3, 1415, κβ' 18, Λευιτικ. ιθ' 26, 30, 31, κ' 6, 27, Αρ. κγ' 23, Δευτερ. η' 914, Α' Βασ. κη' 3, 79, 822, Δ' Βασ. ιζ' 17, κα' 6, κγ' 24, Α' Παρ. ι' 13, Β' Παρ. λγ' 6, Σοφ. Σολ. ιβ' 4, ιζ' 78, Σοφ. Σειράχ λδ' 5, Μιχ. γ' 67, ε' 11, Μαλ. γ' 5, Ης. η' 19, ιθ' 3, μδ' 25, μζ' 1215, Ίερ. λδ' 910, Ίεζ. ιβ' 24, ιγ' 67, 1723, κα' 2223, 29, κβ' 28, Δαν. β' 2, 27. Πρά|. η' 11, Γαλ. ε' 20, Β' Θεσ. β' 312, Άποκ. θ' 21, ιη' 23, κα' 8, κβ' 15.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 27  2002

πηγή

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ GUIDO VON LIST Ο «προφήτης» του τρίτου Ράιχ

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

GUIDO VON LIST

Ο «προφήτης» του τρίτου Ράιχ

Κων/νος Σ. Χατζηελευθερίου

θεολόγος - Εκπαιδευτικός

conchatzi@yahoo.gr

    Ησύγχρονη αποκρυφιστική αναγέννηση στην Γερμανία διήρκεσε από το δεύτερο ήμισυ του 19^ουαιώνος έως το πρώτο ήμισυ του 20^ουαιώνος, δηλαδή πε­ρίπου ένα αιώνα. Παρ’ όλο που η Γερμανία διέθετε ένα πλούσιο πα­ρελθόν από σημαντικές προσωπι­κότητες στον χώρο της αλχημείας και του μυστικισμού, η αναγέννηση του αποκρυφισμού στην σύγχρονη Γερμανία πήγασε από την αναγέν­νηση του αποκρυφισμού στον Αγ­γλοσαξονικό χώρο, η οποία οφείλεται στηνΘεοσοφίακαι τα παρα­κλάδια της.

Πρωτεργάτες της εν λόγω αποκρυφιστικής αναγεννήσεως ήταν ο Βίλχεμ Χιούμπε Σλάιντεν, πρόεδρος και ιδρυτής της πρώτης θεοσοφικής κοινότητος (1884) στην Γερμανία και εκδότης του μηνιαίου αποκρυφιστικού περιοδικού «Η Σφίγξ» (1886 - 1895), μέσω του οποίου προσπάθησε να μυήσει το γερμα­νόφωνο αναγνωστικό κοινό σε θέ­ματα πνευματισμού, ψυχικής ερεύνης και διαφόρων μεταφυσικών φαινο­μένων, θεωρημένων όμως από μία «ακαδημαϊκή» σκοπιά. Σε αντίθεση με τον Βίλχεμ Χιούμπε Σλάιντεν ο Φραντζ Χάρτμαν ήταν εκείνος που έφερε σε επαφή το απλό αναγνώστη με τηνΘεοσοφία.

Εκτός από τους προαναφερθέντες Γερμανούς πρωτοπόρους υπήρξαν και άλλοι όπως ο εκδότης της δωδεκάτομης «Βιβλιοθήκης των εσωτεριστικών γραπτών» (1898 -1900) Βίλχεμ Φρήντριχ και ο εκδότης της τριαντάτομης σειράς «Θεοσοφικά κείμενα» (1894 -1896) Χιούγκο Γκαίρινγκ, δια των οποίων διέδωσαν κο­σμολογικές και ανθρωπολογικές αποκρυφιστικές αντιλήψεις μαζί με ανατολικές θρησκευτικές διδασκα­λίες. Επίσης από τον εκδοτικό οίκο του Μαξ Άλτμαν (1905), τον βιβλιο­πώλη Χάινριχ Τρένκερ (1910 - 1912), τον εκδότη Άντον φον ντερ Λίντεν (1913 - 1920) και τον εκδοτικό οίκο «Νέα Σκέψη» (1912) του Γιοχάνες Μπάουμ, εξεδόθησαν πολλές μελέ­τες σημαντικών παλαιών και συγ­χρόνων εκπροσώπων της εσωτεριστικής και αποκρυφιστικής παραδόσεως.

Σπουδαίο ρόλο ακόμη διαδρα­μάτισαν και οι περιοδικές εκδόσεις αποκρυφιστικού περιεχομένου όπως το μηνιαίο περιοδικό «Η μεταφυσική επιθεώρηση» (1896) του Πάουλ Ζίλμαν, στο οποίο δημοσιεύονταν κυ­ρίως άρθρα εσωτερισμού και πα­ραψυχολογίας και τα περιοδικά «Νέα μεταφυσική επιθεώρηση» (1900), «Θεοσοφική ζωή» (1898) του Πάουλ Ράατζ και «Θεοσοφικός οδοδείκτης» (1898) του Βέμπερ διέ­δωσαν στο ευρύ γερμανόφωνο ανα­γνωστικό κοινό αποκρυφιστικές θεοσοφικές διδασκαλίες.

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΥΣΤΡΙΑΚΗ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Παράλληλα και σχεδόν ταυτό­χρονα με την σύγχρονη αποκρυφιστική αναγέννηση στο Γερμανικό Ράϊχ, μία άλλη παρόμοια αποκρυφιστική αναγέννηση συντελέσθηκε στο ανατολικό Ράϊχ, στην Αυτοκρα­τορία των Αψβούργων. Κυριώτεροι εκπρόσωποι της εν λόγω αναγεννήσεως ήταν ο διανοούμενοςΦρήντριχΕκστάϊν(1861 - 1939), του οποίου το πάθος για τον εσωτερισμό και τον αποκρυφισμό, τον ώθησε στην δημιουργία της Θεοσοφικής εταιρείας της Βιέννης το έτος 1887, με την βοήθεια του μαθηματικού και φίλου τουΌσκαρ Σίμονι, εντός της οποίας καλλιεργούντο αλλά και διεδίδοντο σε διανοουμένους, συγ­γραφείς, μουσικούς, στοχαστές και γενικώτερα σε ανθρώπους του πνεύ­ματος οι αποκρυφιστικές γνώσεις.

Παράλληλα με την προαναφερθείσα Θεοσοφική οργάνωση ιδρύ­θηκε το ίδιο έτος μία άτυπη θεο­σοφική εταιρεία στην Βιέννη από την Μαρί Λανγκ, η οποία έδιδε έμ­φαση στην εσωτερική αυτοκαλλιέργεια βάσει των θεοσοφικών διδα­σκαλιών. Μέλος της ομάδας αυτής υπήρξε ο πολύςΡούντολφ Στάϊνερ, ο μετέπειτα διάσημος εισηγητής της «Ανθρωποσοφίας». Επίσης σπουδαίο ρόλο διαδραμάτισαν ο σχεδόν αγράμματος μυστικιστής κληρικός Αλόϊς Μεϊιλέντερ (1844 - 1905), του οποίου οι μυστικιστικές διδασκαλίες επηρέασαν τις λαϊκές μάζες, η ίδρυση της θεοσοφικής στοάς του «Γαλανού αστέρος» στην Πράγα το 1891 από τον Γκούσταβ Μέϊρινκ, η «Ένωση αποκρυφισμού» που ιδρύθηκε στην Βιέννη στις αρχές του 20^ουαιώνος, το περιοδικό «Γνώση» (1903), η λέσχη «Σφίγξ», η οποία ήταν μία αποκρυφιστική ομά­δα μελέτης που ίδρυσε το έτος 1907 ο αποκρυφιστής Φραντζ Χερντλ.

ΟI ΑΡΕΙΟΣΟΦΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ

Η διαφορά του Αυστριακού αποκρυφιστικού κινήματος με το ανά­λογο του Γερμανικό, συνίστατο στο ότι το πρώτο, διήλθε δύο φάσεις, την μία από τις οποίες ουδέποτε ακολούθησε το δεύτερο, δηλαδή το Γερμανικό. Η πρώτη φάση του, η οποία διήρκεσε το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνος, εχαρακτηρίζετο από έναν έντονοχριστιανικό μυστικισμόκαι ατομικό γνωστικισμό, της οποίας κύριος εκφραστής ανεδείχθη οJorgLanzvonLiebenfels(1874 - 1954), ο οποίος αφού συν­δύασε χριστιανικές και αποκρυφιστικές διδασκαλίες, έγινε ο ένας από τους δύο βασικώτερους εκ­προσώπους της «Αρειοσοφίας». Ο Lanz ήταν ο εισηγητής του όρου «Αρειοσοφία», τον οποίον όμως μετά αντικατέστησε με τους όρους «Αρειοχριστιανισμό» και «Θεοζωολογία», οι οποίοι ήταν τα ονόματα της νέας Θρησκεία που ευαγγελίσθηκε, δηλαδή τουΧριστιανισμού των Αρείων, με τον οποίο θα ασχο­ληθούμε σε επόμενο άρθρο μας.

Η δεύτερη φάση, η οποία διήρ­κεσε το πρώτο ήμισυ του 20^ουαι­ώνος, εχαρακτηρίζετο από μία εχ­θρότητα γενικώς προς την Χριστια­νική Θρησκεία και ειδικώς εναντίον της Καθολικής Εκκλησίας, από μία προσπάθεια εκλαϊκεύσεως της Γερ­μανικής μυθολογίας και των λαϊκών της παραδόσεων, μαζί με αντιπρο­σωπευτικά στοιχεία του συγχρόνου αδελφού Γερμανικού αποκρυφισμού. Βασικός εκπρόσωπος της φάσης αυτής υπήρξε οGuidoVonList, ο οποίος χρησιμοποίησε, εν αντιθέσει προς τον Lanz, τον όρο «Αρμανισμό», ο οποίος μεταφράζεται ως «Αρειοσοφία», αλλά όμως με δια­φορετικό νόημα από αυτό που του έδωσε ο Lanz. Η «Αρειοσοφία» του List όχι μόνο δεν έχει καμμία σχέση με την Χριστιανική Θρησκεία, αλλά είναι εχθρική προς αυτήν, διότι όπως θα δούμε στο άρθρο μας, ο «Αρμανισμός» του List ήταν ουσιαστικά μίαπροσπάθεια αναβιώσεως της αρχαίας Γερμανικής παγανιστικής Θρησκείας,θεωρουμένης υπό το πρίσμα των ιδιότυπων αποκρυφιστικών του αντιλήψεων.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Guido Karl Anton List γεννήθηκε στην Βιέννη στις 5 Οκτωβρίου του έτους 1848 από τον εύπορο έμπορο αστό δερμάτινων ειδών Karl August List και την Maria List, το γένος Killian. Το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο ανα­τράφηκε ήταν εξ επόψεως θρη­σκευτικής τυπικά καθολικό και εξ επόψεως πολιτικής αρκετά συντη­ρητικό. Παρ’ όλο που διαθέτουμε ευάριθμες πληροφορίες για την παι­δική και εφηβική του ηλικία, κατά την διάρκεια των δύο αυτών ση­μαντικών, για την διαμόρφωση του χαρακτήρος και της προσωπικότη­τάς του, περιόδων της ζωής του, ο List εκδήλωσε μία μεγάλη αγάπη προς τις φυσικές καλλονές της πατρίδος του Αυστρίας, αλλά και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της γε­νέτειράς του Βιέννης, μαζί με έναν ιδιαίτερο θαυμασμό και οικείωση της γερμανικής μυθολογίας και των λαϊκών της παραδόσεων. Από την εν λόγω περίοδο των νεανικών του χρόνων, διαθέτουμε μία σημαντική πληροφορία, η οποία προέρχεται από τον ίδιο τον List και σηματο­δοτεί την περαιτέρω πορεία του. Ο ίδιος αφηγείται ότι:

«Το έτος 1862, ήμουν τότε δεκα­τεσσάρων ετών, μετά από επίμονες και συνεχείς παρακλήσεις προς τον πατέρα μου, μου επέτρεψε να τον συνοδεύσω, σε μία επίσκεψη που σχέδιασαν να πραγματοποιήσουν εκείνος και η παρέα του στις κατα­κόμβες (ευρίσκοντο κάτω από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου της Βιέννης) και οι οποίες εκείνη την περίοδο διατηρούντο ακόμη ανέπαφες. Κατεβήκαμε στις κατα­κόμβες και όλα αυτά που είδα και αισθάνθηκα, με συνεπήραν τόσο πολύ, που δημιουργήθηκε μέσα μου ένα τόσο δυνατό συναίσθημα, το οποίο δεν έχω ξανά αισθανθεί μέχρι σήμερα. Νομίζω, εάν θυμάμαι σωστά, στον τρίτο ή στον τέταρτο όροφο συναντήσαμε ένα ημικατεστραμμένο βωμό (ο νεαρόςListεσφαλμένως πίστεψε ότι ο βωμός που υπήρχε στην κρύπτη, ανήκε σε κάποια παγανιστική θεότητα). Ο οδηγός μας εξήγησε ότι τώρα ευρισκόμαστε κάτω από το παλιό ταχυδρομείο. Την στιγμή εκείνη ένας ανείπωτος ενθουσιασμός με κατέλαβε και με δυνατή φωνή και με τελετουργικό τρόπο είπα:όταν θα μεγαλώσω θα κτίσω ένα ναό προς τιμήν του ΘεούWotan.Όπως ήταν φυσικό, κάποιοι από την παρέα του πατέρα μου γέ­λασαν μαζί μου και είπαν, ότι δεν αρμόζει να ευρίσκεται ένα παιδί σε τέτοιο μέρος ...»

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΩΣ

Ο List όπως ήταν αναμενόμενο για την εποχή εκείνη, ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του και μάλιστα επιτυχημένα. Κατά την διάρ­κεια των επαγγελματικών ταξιδιών, τα οποία ήταν υποχρεωμένος να κάνει, τις περισσότερες φορές στην επαρχία, του εδόθησαν οι κατάλ­ληλες ευκαιρίες, οι οποίες ικανο­ποίησαν το πάθος του για μακρές πορείες και αναρριχήσεις στα δάση και τα βουνά της πατρίδος του. Αυτό που μπορεί να υποθέσει κά­ποιος εκ πρώτης όψεως είναι ότι ο List διακατείχετο από μία υπέρμετρη αγάπη για την φύση. Το ενδιαφέρον του όμως δεν προήρχετο από μία απλή φυσιολατρεία, αλλά κατείχετο από μίαιδέα περί ιερότητος της γηςτης πατρίδος του αλλά και από μία ακλόνητη πίστη για την ιερότητα της φύσεως, «της μητέρας των όλων», όπως την αποκαλούσε.

Το πραγματικό νόημα των προαναφερθεισών αντιλήψεών του για την ιερότητα «της μητέρας των όλων», φάνηκε στις διάφορες τελε­τές, τις οποίες πραγματοποίησε ο List με διαφόρους ομοϊδεάτες του στις «φυσιολατρικές» του εκδρομές, κυρίως τις ημέρες του θερινού ηλιοστασίου. Μία από αυτές, την οποία περιέγραψε στο έργο του «Μία νύ­κτα μαγείας», πραγματοποίησε μαζί με φίλους του στις 24 Ιουνίου του έτους 1875, ημέρα του θερινού ηλιοστασίου και 1500^ηεπέτειο της νίκης των Γερμανικών φυλών επί των Ρω­μαίων. Η τελετή έγινε στα ερείπια της Ρωμαϊκής πόλεως Carnuntum με κύριο σκοπό την πρόσβαση στην «Ουράνια πύλη», την οποία ο List ταύτιζε με την πύλη εκείνη, από την οποία εξήλθε το έτος 375 π.Χ ένας Γερμανικός στρατός για να κατα­κτήσει την Ρώμη. Προς επίτευξη του στόχου αυτού η τελετή περιελάμβανεοινοποσία και επικλήσεις στο τοπικό πνεύμακαι στους ήρωες του παρελθόντος, το άναμμα μίας πυράς, την τοποθέτηση στην πυρά οκτώ φιαλών σε σχήμα αγκυλωτού σταυρού και την αναμονή της αυγής.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ

Μετά τον θάνατο του πατέρα του το έτος 1877, ο List εγκατέλειψε τις εμπορικές του δραστηριότητες και ασχολήθηκε αποκλειστικώς με την συγγραφή άρθρων και βιβλίων. Ένα χρόνο περίπου αργότερα ο List παντρεύτηκε την πρώτη του γυναίκα Helene Foster-Peters. Την χρονική περίοδο από το έτος 1877 έως το έτος 1887 ο List εργάσθηκε ως αρθρογράφος στις πολιτικώς συντη­ρητικές και γνωστές για τις παγγερμανικές τους ιδέες εφημερίδες «Νέος κόσμος», «Νέα Γερμανική εφημερίδα των αλπινιστών», «Heimat» και «Γερμανική εφημερίδα». Η θεματολογία των άρθρων του προήρχετο κυρίως από τις εμπειρίες, τις οποίες είχε αποκομίσει, κατά την διάρκεια των επαγγελματικών ταξιδιών. Οι φυσικές καλλονές της πατρίδος του, τα τοπωνυμία, τα έθιμα, οι λαϊκοί μύθοι και θρύλοι, όλα αυτά και άλλα παρουσιάζονταν και ερμηνεύονταν υπό το πρίσμα ενός συγκεκαλυμμένουνεοπαγανιστικού φυσιολατρισμού.

Την επομένη δεκαετία, δηλαδή από το έτος 1888 έως το έτος 1898, ο List ασχολήθηκε περισσότερο με την συγγραφή ιστορικών μυθιστο­ρημάτων, ποιημάτων και θεατρικών έργων. Το έτος 1888 εξεδόθη το δί­τομο ιστορικό του μυθιστόρημα «Carnuntum», το οποίο γνώρισε μεγάλη εκδοτική επιτυχία στο γερ­μανόφωνο αναγνωστικό κοινό της πατρίδος του και ιδίως στους κύ­κλους των παγγερμανιστών της Αυ­στρίας και της Γερμανίας. Το έτος 1891 ίδρυσε μαζί με άλλους ομοϊδε­άτες λογοτέχνες την «Iduna», έναν λογοτεχνικό σύλλογο και το 1893 έναν δεύτερο με όνομα «Δανούβειος λογοτεχνικός σύλλογος». Παράλληλα με τις εν λόγω δραστηριότητές του εξέδωσε το έτος 1891 μία ανθολογία από τα δημοσιευμένα σε εφημερίδες άρθρα του, δίδαξε το έτος 1894 το θεατρικό του έργο «Η αφύπνιση της Wala» και τα μυθιστορήματά του «Η επιστροφή στην πατρική εστία του νεαρού Diether» (1894) και «Pipara» (1895), τα οποία τον έκαναν γνωστό στους νεορομαντικούς λογοτεχνικούς κύκλους και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Το πρώτο μυθιστόρημα ήταν ένα μελόδραμα, το οποίοάρχιζε με τον βίαιο προ­σηλυτισμό ενός νεαρού Τεύτωνος στον Χριστιανισμό τον 5^οαιώνα και έκλεινε με την επιστροφή του στην πατρογονική Θρησκεία του Θεού Ήλιου. Το δεύτερο ήταν μία σάγκα, ένα έπος δηλαδή, στο οποίο παρουσιαζόταν ο περιπετειώδης βίος της Pipara, μιας Γερμανίδας παρθένας, η οποία από αιχμάλωτη στα χέρια των Ρωμαίων, έφθασε να γίνει αυτοκράτειρά τους.

Η προαναφερθείσα λογοτεχνική δράση του List δεν έμεινε απαρα­τήρητη στους κύκλους των παγ­γερμανιστών. Η γνωριμία του με το βιομήχανο Friedrich Wannieck, η οποία απεδείχθη πολύ σημαντική εξ επόψεως οικονομικής για το μέλ­λον του και οι επαφές του με πολι­τικούς Γερμανικής καταγωγής της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι προπαγάνδιζαν την Γερ­μανική γλώσσα και εν γένει τον Γερ­μανικό πολιτισμό, στους υπολοίπους κατοίκους της πολυεθνικής Αυτο­κρατορίας των Αψβούργων και που επεδίωκαν την πολιτική ένωση του ανατολικού με το δυτικό Ράιχ, όπως ο αντισημίτης βουλευτής του αυτοκρατορικού κοινοβουλίου Georg von Schonerer και ο παγγερμανιστής βουλευτής και εκδότης Karl Wolf, του εξασφάλισαν μία θέση, ανάμεσα στους καθιερωμένους εκπροσώπους του Αυστριακού εθνικιστικού κινή­ματος και του παγγερμανισμού στο χώρο των Τεχνών και των Γραμμάτων.

Η ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Τα έτη από το 1898 έως το 1902 υπήρξαν πολύ σημαντικά για την περαιτέρω πορεία του List. Κατά την διάρκεια των ετών αυτών συνετελέσθη η μεταμόρφωσή του. Εξ αφορμής της εκδόσεως ενός νόμου για την διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στην μέση εκ­παίδευση στην Κάτω Αυστρία, εξέ­δωσε σε πέντε χιλιάδες αντίτυπα το πρώτο του αποκρυφιστικό έργο με τίτλο «Ο ανίκητος», το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά μίακα­τήχηση στην αρχαία Γερμανική παγανιστική Θρησκεία. Το έτος 1898 ο List παντρεύτηκε την δεύτερη γυναίκα του, μία νεαρή ηθοποιό ονόματι Anna Wittek, την οποία γνώρισε κατά την διάρκεια μιας θε­ατρικής παραστάσεως του νεοπαγανιστικού έργου «Η αφύπνιση τηςWala», που γνώρισε μεγάλη επιτυχία τα έτη 1894 και 1895.

Το έτος 1900 ο List εξέδωσε ένα φυλλάδιο με τίτλο «Η ανοικοδόμηση του Camuntum», στο οποίο έκανε έκκληση για βοήθεια ανοικοδομήσεως του αμφιθεάτρου της ερει­πωμένης Ρωμαϊκής πόλεως του Carnuntum. Το ενδιαφέρον του για το Ρωμαϊκό αμφιθέατρο δεν ήταν ούτε καλλιτεχνικό ούτε αρχαιολογικό ούτε ιστορικό, αλλά ξεκάθαρα πλέον θρησκευτικό. Στο εν λόγω φυλλάδιο πρότεινε να γίνονται πολιτιστικά δρώμενα, όπως διάφορες συγκεν­τρώσεις, βασισμένες στα αρχαία Γερμανικά πρότυπα και το ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων, οι οποίες όπως δεν θα είχαν διδακτικό σκοπό, αλλά θα ήταν ουσιαστικάτελετουρ­γίες, που είτε θαμυούσαντους θε­ατές στην αρχαία Γερμανική Θρη­σκεία, είτε θα συμμετείχαν ως πιστοί σε παγανιστικές τελετές.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Προς τα τέλη του έτους 1902 ο List υπεβλήθη σε μία πάρα πολύ σοβαρή εγχείρηση στα μάτια του και μέχρι να αναρρώσει πλήρως πέρασαν ένδεκα ολόκληροι μήνες. Κατά την διάρκεια αυτής της πολύ­μηνης χρονικής περιόδου, κατά την οποία ο List δεν έβλεπε,υπεστήριξε ότι του αποκαλύφθηκαν τα μυστικά που κρύβουν οιρούνοι, δηλαδή η αρχαία συμβολική Γερμανική γραφή. Ο List κατέγραψε την εν λόγω απο­κάλυψη και την έστειλε τον Απρίλιο του έτους 1903 στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Επιστημών της Βιέννης. Το κείμενο που απέστειλε περιείχε διάφορες απόψεις του για την Γερ­μανική γλωσσολογία, μία νέα μέθοδο ερμηνείας της αρχαίας Γερμανικής γραφής, των συμβόλων της και των λέξεών της. Το χειρόγραφο του επεστράφη χωρίς κανένα σχόλιο από την ακαδημία, απαξιώνοντας έτσι εντελώς εξ επόψεως ακαδη­μαϊκής, το έργο εκείνο του List, το οποίο λίγα χρόνια αργότερα, το έτος 1908, θα γινόταν το σημαντικώτερο από όλα τα έργα του και μία από τις σημαντικώτερες αποκρυφιστικές μελέτες της συγχρόνου εποχής: «Τα μυστικά τωνΡούνων».

Η «ΕΤΑΙΡΕΙΑ LIST» ΚΑΙ ΤΟ «ΑΝΩΤΑΤΟ ΑΡΜΑΝΙΣΤΙΚΟ ΤΑΓΜΑ»

Στις 2 Μαρτίου του έτους 1908 ιδρύθηκε η «ΕταιρείαList», της οποίας κύριος σκοπός ήταν η διάδοση και προώθηση των ιδεών του List. Μέλη και υποστηρικτές της οργανώσεως αυτής ήταν πολιτικοί, πα­ράγοντες της τοπικής αυτοδιοικήσεως, εκδότες, καθηγητές, αξιωμα­τικοί, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, αποκρυφιστές, θεοσοφιστές, εθνικιστές. Από το έτος 1908 έως 1914 εξεδόθησαν από την «Εταιρεία List» έξι αρειοσοφικές μελέτες, οι οποίες αποτελούσαν το αποτέλεσμα της αποκρυφιστικής ερμηνείας του List για τον αρχαίο Γερμανικό πολιτισμό.Η πρώτη μελέτη αποκάλυπτε έναν αποκρυφιστικό τρόπο για την ερ­μηνεία και την μαγική δύναμη των ρούνων, η δεύτερη περιέγραφε σε δύο τόμους τηνπολιτική εξουσία την οργάνωση του ιερατείου τουΘεού Βόταν, η τρίτη και η τέταρτη περιείχεεσωτεριστικές ερμηνείες της σημασίας διαφόρων Γερμανικών εθίμων και τοπωνυμιών, η πέμπτη ήταν ένα είδος λεξικού, στο οποίοερμηνεύοντο μυστικά άρεια μηνύ­ματα, ιερογλυφικά και εραλδικά εμ­βλήματακαι η έκτη ήταν μία θεο­σοφικήερμηνεία της καταγωγής των αρχαίων Γερμανών από το γένος των Ατλάντων. Οι έξι προαναφερθείσες μελέτες αποτελούν την συ­στηματική έκθεση του List για την θρησκευτική, πολιτική και κοινωνική οργάνωση των αρειογερμανών, δη­λαδή των αρχαίων Γερμανών.

Τις πεποιθήσεις του ο List δεν ήθελε μόνο να τις κάνει γνωστές σ' έναν ευρύτερο κύκλο υποστηρικτών και οπαδών, αλλά επιθυμούσε να εφαρμοσθούν και στην πράξη, ήθελε δηλαδή να αναβιώσει το αρχαίο Γερμανικό παρελθόν, έτσι όπως αυ­τός πίστευε ότι ήταν. Γι’ αυτόν τον λόγο ίδρυσε το έτος 1911 το «Ανώ­τερο Αρμονικό Τάγμα», μία μυστική εταιρεία, της οποίας οι ευάριθμοι μυημένοι στην αρειοσοφική πίστη του List, συμμετείχαν σε τελετές αναβιώσεως της αρχαίας Γερμανικής παγανιστικής Θρησκείας, πάντοτε θεωρούμενης υπό το αποκρυφιστικό πρίσμα του List. Στην πράξη η «Εταιρεία List» ήταν η περιφέρεια ενός κύκλου, η οποία λειτουργούσε ως προθάλαμος για κάποιο «εκλεκτό» μέλος, το οποίο κατά την κρίση του List μπορούσε να μυηθεί και ν’ ασπαστεί την αρειοσοφική του πί­στη, αφού γινόταν πρώτα μέλος του «Ανωτέρου Αρμονικού Τάγματος», το οποίο αποτελούσε το κέντρο του εν λόγω κύκλου.

Για τις δραστηριότητες του «Ανω­τέρου Αρμονικού Τάγματος» δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες, διότι οι δραστηριότητες της οργανώσεως αυτής καλύπτονταν από ένα πέπλο μυστηρίου. Από τα λίγα στοιχεία τα οποία διαθέτουμε, ξέρουμε ότι τα μέλη της ήταν πολύ λίγα, περίπου δέκα, προέρχονταν από την Βιέννη, το Μόναχο και Αμβούργο και υπό την καθοδήγηση του List πραγματοποίησαν επισκέψεις - προσκυνή­ματα σε διάφορα μέρη της γης τηςOstara, στα οποία συμφώνως προς τον List,το πνεύμα τουWotan,ήταν ακόμα ζωντανό, όπως επίσης γνωρίζουμε ότι από το έτος 1911 έως το έτος 1928 συγκεντρώνονταν περιστασιακά. Αυτά που δεν γνω­ρίζουμε είναι ποια ήταν τα μέλη του τάγματος, ποιος ήταν ο ακριβής αριθμός των μελών του, τι έκαναν ή συζητούσαν στα ταξίδια και τις συγ­κεντρώσεις τους.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ LIST

Πριν εκθέσουμε εν συντόμω τις θρησκευτικές αντιλήψεις του List, πρέπει να αναφερθούμε στις πηγές εκείνες, οι οποίες τον επηρέασαν και διαμόρφωσαν την Θρησκεία που επαγγέλθηκε. Παρ’ όλο που θρησκευτικές του ιδέες είναι σε γε­νικές γραμμές πρωτότυπες,η Θρη­σκεία τουListείναι μία άκρως ιδιό­τυπη σύνθεση στοιχείων από την αρχαία γερμανική μυθολογία και πα­ράδοση, την θεοσοφία (ιδιαιτέρως την ινδική θεοσοφία), τον αποκρυ­φισμό, τον παγγερμανισμό (ιδιαιτέ­ρως τις φυλετικές του θεωρίες) και το νεορομαντισμό.

Η θρησκεία του Λιστ έχει πολύ σωστά χαρακτηρισθεί από τον Ν. Goodrick-Clark ωςγνωστική, πανθεϊστική και δεϊστική. Ο List πίστευε ότι αρχαία γερμανική θρησκεία, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μίαηλιολατρείαμε λειτουργούς της τους θρυ­λικούς ιερείς — βασιλείς των αρχαίων γερμανικών φυλών. Η πίστη αυτής της λατρείας είχε δύο επίπεδα: το εσωτερικό, το οποίο ήταν το ανώ­τερο, και που περιελάμβανε όλες εκείνες τις ανώτερες και μυστικές διδασκαλίες, οι οποίες οδηγούσαν στην πραγματικήγνώσηκαι το κα­τώτερο, το οποίο περιείχε λαϊκές δοξασίες, παραδόσεις και θρύλους. Το πρώτο ονόμαζεΑρμανισμόκαι ήταν γνωστό σε μία πνευματική ελίτ και το δεύτερο το ονόμαζεΒοτανισμόκαι αποτελούσε την θρησκευ­τική πίστη των πολλών.

Ο List πίστευε ότι η μετάβαση από την Βοτανιστική στην χριστια­νική πίστη, έγινε σιγά σιγά και υπό την καθοδήγηση τωνSkalds, δηλαδή μιας ομάδος λαϊκών ποιητών που ασκούσαν πολύ μεγάλη επίδραση στο κόσμο και τους βασιλείς, οι οποίοι κατάφεραν να διατηρήσουν την βοτανιστική πίστη ενδεδυμένη μ’ ένα χριστιανικό μανδύα. Η βοτανιστική πίστη με χριστιανική περιβολή πλέον, θα μπορούσε ν’ αποκωδικοποιηθεί - αποκαλυφθεί με την κατανόηση της βαθύτερης ση­μασίας των Ρούνων, της αρχαίας αυ­τής βορειοευρωπαϊκής γραφής.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αν και δεν ήταν απ’ ότι φαίνεται αυτή η πρώτη του αποκάλυψη, πριν από αρκετά χρόνια εκείνη την ημέρα της 24^ηςΙουνίου του έτους 1875, ημέρα του θερινού ηλιοστασίου, όπου μαζί με φίλους του είχαν συγ­κεντρωθεί στο Carnuntum, τότε που του αποκαλύφθηκε, όπως ο ίδιος έγραψε στο βιβλίο του «Μία νύκτα μαγείας, από το πνεύμα της θεϊκής μάντιδος Hechsa, ότι δεν είναι αυτός ο επερχόμενος ελευθε­ρωτής των Γερμανών, αλλά αυτός που θα προετοίμαζε τον δρόμο του, ο προφήτης του δηλαδή, μπο­ρούμε να συμπεράνουμε εκ των υστέρων και του ασφαλούς, ότι ο List προετοίμασε τον δρόμο του ατόμου εκείνου, έγινε δηλαδή ο προφήτης του, στο πρόσωπο του οποίου το μεγαλύτερο και ισχυρό­τερο έθνος της Ευρώπης είδε ένα νέο μεσσία, δηλαδή τον σωτήρα του.

---

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΤ’ ΕΠΙΛΟΓΗΝ

Brennan, J. H.The occult Reich, New York, Signet, 1974.

Flowers, Stephen E.,and Michael Moynihan, The Secret KingThe Myth and Realityof Nazi Occultism, USA, Feral House and Dominion Press,2007.

Goodrick-Clarke, Nicholas.The Occult Ro­ots of Nazism, NewYorkjauris Parke Paper­backs, 2005.

Goodrick-Clarke, Nicholas. Black Sun:Aryan Cults. Esoteric Nazism, and the Politics of Identity, New York, New York University Press,2003.

Guido Von List,The Secret of thw Runes, USA, Destiny Books, 1988.

Hakl, Hans Thomas. Unknown Sources: Na­tional Socialism and the Occult. Edmonds, WA: Holmes, 2000.

Mailer, Norman and Levenda, Peter.Unholy Alliance:A History of Nazi Involvement with the Occult, Continuum International Publish­ing Group, 2002.

Steigmann-Gall Richard.The Holy Reich: Nazi Conceptions of Christianity, 1919-1945, Cam­bridge University Press,2004.

---

* Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΕΛΕΥΘΕΡΙOY είναι πτυχιούχος της Ανωτέρας Εκκλη­σιαστικής Σχολής Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημί­ου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει το μάθημα των θρησκευτικών στη μέση εκπαίδευση, ενώ παράλληλα εργάζεται ως αρθρογράφος δη­μοσιεύοντας στον περιοδικά τύπο άρθρα θεολογικού και θρησκειολογικού περιεχομέ­νου.

 Πηγή το4^οτεύχος του περιοδικού «Testament»

πηγή

ΠΩΣ ΟΙ ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΩΣ ΟΙ ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΡ.ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ – ΔΡ.ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

    Ηπλύση εγκεφάλου. Από τρεις έως έξι μήνες κρατάει η «πλύση εγκεφάλου». Κι όταν ο έφηβος δείχνει «ώριμος», τον πηγαίνουν στο «μαύρο» ναό. Τον δέχονται με ανοιχτές αγκαλιές, του προσφέρουν καφέ και αναψυ­κτικά. Όλα αυτά για να του καλύψουν τασυναισθηματι­κά κενάπου έχει απ’ το σπίτι του και να νιώθει πως βρήκε καινούργιους φίλους και πως επιτέλους θ’ ανήκει κάπου.

Οι απορίες

Ηπρώτη αντίδραση του παιδιού είναι να ρωτήσει,γιατίο σταυρός στο «μαύρο» ναό είναι ανάπο­δος.

— «Γιατί συμβολίζειτη δύναμη του κάτω κόσμου», του απαντούν. Κι ύστερα αρχίζουν την «εξήγηση»:

«Άκουσε τι συνέβη: Ο Χριστός έχασε τη μάχη του με το Σατανά, γι’ αυτό άλλωστε σταυρώθηκε. Μην ακούς αυτά που σου λένε. Είναι ψέματα. Η γη κυβερνιέται από το Διάβολο. Κι αν δεν μας πιστεύεις, το γράφει και η Καινή Διαθήκη.Να, εδώ στην προς Γαλάτας επιστολή, λέει: “φανερά είναι τα έργα της σάρκας. Μοιχεία, πορ­νεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθρες, ζήλιες, θυμοί, φανατισμοί, αιρέσεις, φθόνοι, φό­νοι, μεθύσια, άσεμνα γλέντια”».

Δεν του λένε βέβαια, ότι ο Μέγας Παύλος εξηγεί πως όποιος πράττει τα παραπάνω δεν κληρονομεί τη βασιλεία του Θεού. Και συνεχίζουν:

«Και στη δεύτερη επιστολή προς Τιμόθεον, λέει: “Είναι οι άνθρωποι φιλάργυροι, αλαζόνες,υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς τους, αχάριστοι, ασεβείς, άστοργοι, άσπονδοι, διαβολείς, ακρατείς, σκληροί και ανήμεροι, εχθροί κάθε αγαθού, προδότες, αυθάδεις φιλήδονοι κ.λ.π.”».

Και πάλι δεν του εξηγούν πως ο Παύλος συστήνει ακριβώς να αποφεύγουμε τη συναναστροφή με τέτοια άτο­μα.

Το καταλυτικό επιχείρημα

Και καταλήγουν με το πιο... ισχυρό τους επιχείρημα!Το απόσπασμα από την προς Εφεσίους επιστολή:

«Διότι δεν παλεύουμεμε αντιπάλους με αίμα και σάρ­κα, αλλά με τις αρχές, τις εξουσίες, με τους κοσμοκράτο­ρες του σκότους του αιώνα αυτού».

Και φυσικά ούτε τώρα του φανερώνουν πως, ακριβώς στον επόμενο στίχο, ο ένθερμος Απόστολος λέει πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον πονηρό με την πανο­πλία του Θεού.

Τι κρίμα αλήθεια!Να χρησιμοποιούν οι σατανιστές την Αγία Γραφήγια να διαστρέψουν τα μηνύματά της και τις εφηβικές ψυχές, και να μην την χρησιμοποιούμε εμείς, οι «χριστιανοί», για να σταλάξουμε Φως και γνώση στις καρδιές των παιδιών μας. Κι εκείνα, χαμένα, εξαπατημένα, χωρίς αντίλογο πείθονται...Και οδηγούνται στη σατανιστική μύηση, στην οποία καλούνται να απαρνηθούν το βάπτισμά τους, την Αγία Τριάδα, να σπάσουν ένα σταυρό και να καλέσουν το δαίμονα μέσα τους. Και για να εξασφαλίσουν οι σατανιστές την εφηβική συγκα­τάθεση, δίνουν στο νέο ένα χρηματικό ποσό, ή του αγο­ράζουν κάτι που επιθυμεί.

 

ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ  «ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ»  ΣΕΙΡΑ Β’

πηγ'η