Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου μιλά για όλους και για όλα (video)

Με την ευχή να βγει σύντομα η Κύπρος από την δύσκολη και επικίνδυνη περίοδο που διανύει ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β μιλά στο laimitomos.com. 

Δηλώνει ανοικτά την προτίμηση του στον Νίκο Αναστασιάδη και θεωρεί υπεύθυνη  την κυβέρνηση Χριστόφια για την κακή πορεία της χώρας. Δεν διστάζει να μιλήσει για τη διαφθορά στην πολιτική και εκφράζει την ανησυχία του για το μέλλον των κυπρίων, που μπορεί να αναζητήσουν πατρίδες μακριά από τη γη των πατέρων τους. Όσο για το Κυπριακό, δεν είναι η κατάλληλη εποχή για έναν νέο γύρο διαπραγματεύσεων. 

-Πιστεύεται ότι ευθύνεται η κυβέρνηση Χριστόφια για την κακή εικόνα της οικονομίας;

ΑΠ. Φταίει η κυβέρνηση που δεν πήρε μέτρα και φτάσαμε έως εδώ. Η Κύπρος δεν έπρεπε να φτάσει μέχρι αυτού του σημείου. Σίγουρα η οικονομική κρίση είναι παγκόσμια δεν είναι μόνο στην Κύπρο, όμως εδώ θα ήταν ανεπαίσθητη. Δυστυχώς πίστευαν ότι αυτή η κρίση δεν θα μας άγγιζε αλλά μας άγγιξε για τα καλά.  Ο ίδιος ο πρόεδρος έλεγε πολλάκις ότι δεν έχουμε πρόβλημα. Είχαμε την εισβολή με τόσους χιλιάδες πρόσφυγες και δεν πείνασε κανείς. Σήμερα υπάρχει κόσμος που
πεινά.

-Ποιες ήταν οι λάθος κινήσεις;

ΑΠ. Πρώτα απ όλα έπρεπε να συμμαζευτεί το κράτος και να μην σκορπίζει τα λεφτά. Δεν έπρεπε να επιτρέψει σε λαθρομετανάστες να έρχονται ή έπρεπε να θέσει ενώπιων των ευθυνών της την ΕΕ. Να χρηματοδοτεί τους λαθρομετανάστες κι όχι να βγαίνουν χρήματα από το κεντρικό βαλάντιο του κράτους.

Ήθελε να κάνει κοινωνική πολιτική ο πρόεδρος και μάλιστα προχθές με είχαν ρωτήσει σχετικά με τα δεκάδες εκατομμύρια ως δώρο που δίνονται τα Χριστούγεννα στους συνταξιούχους. Ρώτησα την αδερφή μου που είναι στη σύνταξη και δεν έχει περιουσία, αν είχε ανάγκη το δώρο από την κυβέρνηση. Μου απάντησε πως δεν της χρειαζόταν. Δεν έφερε κάποιο αποτέλεσμα αυτή η κίνηση. Δε χόρτασε πεινασμένους ή αυτούς που ήταν σε φοβερά αδιέξοδα. Αυτό το επιμίσθιο που
ήταν αρκετά εκατομμύρια πιστεύω πως δεν χρειαζόταν.

-Σε ποιους άλλους τομείς έχουν υπερβάλλει;

ΑΠ. Έδιναν  αρκετά επιδόματα στους ξένους που δεν είχαν δουλειά, περισσότερο από τους κυπρίους. Οι τουρκοκύπριοι για παράδειγμα, έχουν προτεραιότητα στα νοσοκομεία και δεν πληρώνουν. Αντίθετα, οι κύπριοι που έχουν οικονομική
ευχέρεια πληρώνουν. Ο λαός φώναζε γι αυτή την διάκριση. Μπορούσε το κράτος να συρρικνώσει τα έξοδά του. Έπρεπε να σταματήσει να προσλαμβάνει δημοσίους υπαλλήλους. Σε όλα τα υπουργεία και τις υπηρεσίες υπάρχει ένας αριθμός υπαλλήλων  αχρείαστος. Και δεν δουλεύουν. Κάθονται. Ακόμη και μέσα στην Αρχιεπισκοπή έχουμε υπεράριθμους. Έπρεπε όταν βλέπαμε την κρίση να έρχεται να παίρναμε μέτρα όλοι. .

-Η Κύπρος ζητά βοήθεια περίπου τα 25 δις ευρώ. Πιστεύετε ότι για το έλλειμμα που δημιουργήθηκε φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι και τα επιδόματα;

ΑΠ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργήθηκε από τις οικοδομές που εργαζόταν ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων. Πολλοί ξένοι υπήκοοι από την Βρετανία και πρόσφατα τη Ρωσία, την Κίνα και αλλού αγόραζαν επαύλεις και  διαμερίσματα όμως δεν εξυπηρετούνταν από τους δημοσίους υπαλλήλους. Λόγω της γραφειοκρατίας δεν  εισρέουν χρήματα στα ταμεία.
  Κάποιοι ήθελαν να κάνουν επενδύσεις όμως η κυβέρνηση αργούσε να πάρει αποφάσεις. Έφυγαν και επένδυσαν σε άλλες Ευρωπαϊκές
χώρες. Δεν γίναμε πρακτικοί στο να εξυπηρετούμε αμέσως όλες τις υποθέσεις. Η οικοδομική βιομηχανία έχει σήμερα σχεδόν παραλύσει.

-Φαινόμενα διαφθοράς στην πολιτική παρατηρούνται στην Κύπρο;

ΑΠ. Μιμούμεθα μη φοβάστε. Όπως έπαιρναν και παίρνουν μίζες στην Ελλάδα άρχισαν και οι δικοί μας πολιτικοί. Είμεθα έλληνες… Αυτό είναι μια επιβεβαίωση ότι είμαστε γνήσιοι έλληνες.

-Μακαριότατε, είστε μια ισχυρή προσωπικότητα στο νησί. Ποιός είναι ο δικός σας ρόλος στην πολιτική;

ΑΠ . Εγώ δεν κάνω πολιτική. Δεν πολιτεύομαι. Με ενδιαφέρει ο κυπριακός λαός. Ο Ελληνικός Ορθόδοξος Κυπριακός λαός, που είναι και το ποίμνιό μου. Με ενδιαφέρει να μείνει εδώ, στη γη των πατέρων του. Μου είναι αδιανόητο να φανταστώ, όχι να το δω στην πράξη,  την ημέρα που θα σηκωθεί  να φύγει γιατί δε θα έχει ζωή εδώ και θα αναζητά πατρίδες αλλού. Ζω τον αγώνα του κυπριακού λαού που από το 1955.

Έβλεπα τις μανούβρες που έκανε η Μεγάλη Βρετανία για τα δικά τη συμφέροντα, τις βάσεις που διαθέτει στο νησί, και πως έσπρωχνε την Τουρκία για να δημιουργήσει ρήγμα μέσα στις δύο κοινότητες. Εδώ ποτέ δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα θρησκευτικό. Ούτε σήμερα έχουμε αλλά ούτε και στο μέλλον θα έχουμε. Οι τούρκοι μωαμεθανοί  ερχόντουσαν στις θρησκευτικές γιορτές τις δικές μας  και γίνονταν μέτοχοι της δικής μας χαράς. Και ο ορθόδοξος λαός μας πήγαινε στις δικές τους γιορτές.  Οι τουρκοκύπριοι και οι ελληνοκύπριοι είναι ανοικτόμυαλοι άνθρωποι.

-Πως βλέπεται την προεκλογική εκστρατεία;

ΑΠ. Νομίζω πως δεν υπάρχει διαφορά από τις άλλες. Εκείνο που θα παίξει ρόλο είναι μεταξύ δεξιάς και αριστεράς. Πιστεύω ότι η αριστερά επειδή είχε τη διακυβέρνηση του τόπου τα τελευταία 5 χρόνια με την πολιτική που άσκησε δεν έχει δυνατότητες να κερδίσει.

-Ποιος πιστεύεται ότι θα είναι ο επόμενος πρόεδρος;

ΑΠ. Πιστεύω πως θα είναι ο κ Αναστασιάδης. Και οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν πρώτο, μετά  και την στήριξη του από το ΔΗ.ΚΟ. Έχουν μια σχετική μειοψηφία που πιθανόν να μην υπάρξουν ούτε δύο γύροι. Μπορεί να βγει και από τον πρώτο γύρο.

-Ποια είναι τα στοιχεία της προσωπικότητας του κ Αναστασιάδη  που σας κάνουν να πιστεύεται ότι θα είναι ικανός πρόεδρος για την Κύπρο;

ΑΠ. Πιστεύω ότι οι θέσεις που παρουσιάζει σήμερα είναι σωστές. Είναι θέσεις που έχουμε κι εμείς. Πρέπει να ακολουθήσει αυτή την πορεία αλλά πρέπει να προσέξει και την υστεροφημία του. Πιστεύω πως θα εργαστεί και θα δώσει όλο τον καλό εαυτό του να υπηρετήσει αυτόν τον τόπο, τον λαό. Είναι μια χρυσή ευκαιρία να μείνει στην ιστορία ως θετικός
παράγοντας.

Ένα δεύτερο, είναι η λύση του κυπριακού. Δεν εξαρτάται από εμάς. Εξαρτάται από την Τουρκία. Δυστυχώς

αυτή τη στιγμή, υπάρχει ένας τούρκος πρωθυπουργός  ο οποίος έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη. Οραματίζεται έως το 2022, που συμπληρώνονται τα 100 χρόνια της Νέας Τουρκικής Δημοκρατίας να δημιουργήσει μια υπερδύναμη.  Λέει ότι η Τουρκία θα είναι έως τότε, 100 εκατομμυρίων πολιτών, θα είναι υπερδύναμη. Είναι ήδη μέσα στου G20 και φιλοδοξεί έως το ΄22 να είναι μέσα στους  πρώτους δέκα και πολύ πιο μπροστά. Έχει τον τρίτο στρατό αριθμητικά παγκοσμίως. Μεσουρανεί. Πως θα δεχθεί να δώσει μια δημοκρατική λύση που θέλουμε κι εμείς. Μια λύση βιώσιμη;

-Βλέπεται το Κυπριακό ζήτημα να «παγώνει» προς το παρόν και να ξανά ανοίγει κάποια χρόνια αργότερα;

ΑΠ. Πιστεύω ότι ώριμα θα πράξει η νέα κυβέρνηση και να μην αρχίσει αμέσως τις διαπραγματεύσεις προς λύση. Άλλωστε, έχουν ήδη αποτελματωθεί. Να ασχοληθεί πρωτίστως  με την οικονομική κρίση και κατά δεύτερο με το εθνικό θέμα γιατί όπως είπα, δεν εξαρτάται από εμάς. Και πρέπει ο νέος πρόεδρος να είναι προσεκτικός. Οι συνομιλίες τα τελευταία χρόνια είχαν ως βάση την Ομοσπονδία, όμως οι τούρκοι δεν συζητούσαν για ομοσπονδία αλλά για δύο ξεχωριστά κράτη.

Ο κ Ερντογάν πολλές φορές το τόνισε κι απορούσα, εγώ που δεν είμαι πολιτικός  και δεν ξέρω πολλά πράγματα. Γιατί συζητούμε αφού οι τούρκοι θέλουν δύο κράτη. Θέλουν Συνομοσπονδία και  κάτι χειρότερο από την Συνομοσπονδία. Όταν είπα «καλύτερα ας μείνουμε στην παρούσα κατάσταση γιατί οι συνομιλίες θα φέρουν κάτι χειρότερο»  με κατηγόρησαν ότι θέλω διχοτόμηση. Ούτε θέλω, ούτε πιστεύω στη διχοτόμηση. Αλλά αν θα κάνω μια κατάσταση χειρότερη από την παρούσα γιατί να μην αφήσω τα πράγματα ως έχουν. Η νόμιμη κυβέρνηση είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που εκφράζουμε εμείς. Από εκεί είναι ψευδοκράτος και θα παραμείνει ψευδοκράτος.

-Δεν πιστεύετε ότι δόθηκαν ευκαιρίες επίλυσης του θέματος, όταν η Κύπρος ήταν οικονομικά δυνατή και τις χάσατε;

ΑΠ. Ποτέ δεν δόθηκε στο λαό μας ευκαιρία για λύση που να είναι βιώσιμη και λειτουργική. Ούτε όταν ήμασταν αποικία των βρετανών, ούτε μετά στις προσεγγίσεις με τους τούρκους. Όσοι λένε ότι δόθηκαν ευκαιρίες και δεν τις αξιοποιήσαμε να μου επιτραπεί να πω πως εθελοτυφλούν και δεν ξέρουν τι εστί κυπριακό πρόβλημα. Απέναντι έχουμε τους τούρκους που ξέρουν καλά τη θέλουν και έχουν ένα σχεδιασμό μπροστά τους ενός αιώνα. Εμείς είμαστε πολύ κοντόφθαλμοι.

-Μακαριότατε, έχετε επισκεφθεί ποτέ τα κατεχόμενα;

ΑΠ. Έκανα το λάθος δυστυχώς πριν από δύο χρόνια. Με κορόιδεψε ο κ Ερογλου λέγοντας μου ότι πηγαίνοντας στον
Απόστολο Ανδρέα, θα ξεκινούσε αμέσως η συντήρηση της Μονής. Πήγα, αλλά δύο χρόνια μετά η συντήρηση του Απόστολου Ανδρέα, που ήταν το πρώτο προσκύνημα στην Κύπρο μαζί με την Μονή Κύκου, δεν έχει γίνει.

-Ποια είναι η σχέση σας με τον Μητροπολίτη Κύκκου;

ΑΠ. Είναι αδερφικές με όλους τους Μητροπολίτες, ιδιαίτερα με τον Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας. Δεν έχω καμία διαφορά. Δεν έχουμε να μοιράσουμε κάτι για να τσακωνόμαστε στη μοιρασιά.

-Υπάρχουν πληροφορίες για μυστικές συναντήσεις  στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας με σκοπό, να ενισχυθεί η υποψηφιότητα του κ Λιλλήκα. Ποια είναι η άποψή σας;

ΑΠ. Προσωπικά εγώ, έχω συναντηθεί με όλους. Κι αυτό είναι θετικό. Λέω χαρακτηριστικά ότι ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας του διαλόγου. Με το να υπάρχει απόσταση του ενός από τον άλλο δεν πετυχαίνουμε κάτι. Και να διαφωνούμε οφείλουμε να διαλεγόμεθα. Να ζυγίζουμε τα πράγματα, να βρίσκουμε την χρυσή τομή και να προχωρούμε.

-Στη διάρκεια της  πολιτικής πορείας του ο κ Λιλήκας έχει περάσει  από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Θεωρείται ότι αυτό θα επηρεάσει αρνητικά τους ψηφοφόρους;

ΑΠ. Δεν νομίζω. Ο Λιλλήκας είναι ένας νέος άνθρωπος, μορφωμένος, έχει νεύρο να διευθύνει, αλλά δυστυχώς δεν υποστηρίζεται από κόμματα. Και τα κόμματα του κεντρώου χώρου δεν τον υποστήριξαν. Κατέβηκε μόνος του. Τελευταία τον στηρίζει η ΕΔΕΚ που όμως είναι μικρό κόμμα μόλις 8%, και δεν νομίζω ότι μπορεί να του δώσει τη νίκη στις προεδρικές εκλογές.  Βέβαια, δεν ξέρει κανείς τι βγάζει η κάλπη. Έχουμε ακόμη 4-5 μήνες, διάστημα στο οποίο τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν. Αυτός που φαίνεται ωστόσο να προηγείται είναι ο κ Αναστασιάδης.

-Μακαριότατε ισχύουν οι πληροφορίες ότι είστε θετικά προσκείμενος στο πρόσωπο του κ Ομήρου, του σημερινού Προέδρου της Βουλής, σε σχέση με τον κ Καρογιάν;

ΑΠ. Αυτά δεν ισχύουν. Το να έχει κάποιος το θάρρος της γνώμης του, να λέει το λάθος του άλλου δεν σημαίνει ότι απαξιεί, ή εχθρεύεται ή απορρίπτει κάποιον άλλο. Του λέω το λάθος του. Είχαμε διαφωνίες με τον κ Καρογιάν αλλά δεν σημαίνει ότι είμαστε σε διάσταση ή το περιβάλλον είναι. Αν ο κ Ομήρου κάνει αύριο κάτι δεν θα διστάσω να του το πω.  Και αν κάνω εγώ κάποιο λάθος δεν θα μου κακοφανεί αν ο κ Καρογιάν ή ο κ Ομήρου μου το πουν.

-Είστε μια έντονη προσωπικότητα που λέτε την άποψή σας για την πολιτική και τους πολιτικούς δημοσίως. Πιστεύετε ότι ο ρόλος του Αρχιεπισκόπου το επιτρέπει αυτό;

ΑΠ. Έχουμε εθνικό πρόβλημα στην Κύπρο. Αν ήμουν Αρχιεπίσκοπος στην Αμερική ή τη Βρετανία δεν θα με ενδιέφερε, γιατί έχει ήρεμο πολιτικό βίο και δεν κινδυνεύει. Εμείς εδώ κινδυνεύουμε. Κι έχω δηλώσει πολλές φορές πως η εκκλησία θα παραμείνει εδώ, δεν θα φύγει ποτέ. Αν όμως έρθουν δύσκολες ημέρες το ποίμνιο μας, ο λαός μας θα φύγει. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι εκεί, ο πληθυσμός όμως έφυγε για να βρει καλύτερη ζωή. Το Πατριαρχείο είναι κάτω από τη μπότα του μουσουλμάνου και κλαίει τη μοίρα του, δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Τώρα πρέπει να πάρω θέση, που μπορώ να φέρω αποτέλεσμα, γιατί αν έρθει το κακό θα κλαίω τη μοίρα μου.

-Υπάρχουν σκέψεις από πλευράς της Κυπριακής εκκλησίας να παρέχει οικονομική βοήθεια στο κράτος ;

ΑΠ . Αυτά είναι ουτοπίες. Η εκκλησία δεν έχει τέτοια εισοδήματα που να μπορεί να χρηματοδοτήσει το κράτος. Μπορεί να έχει μεγάλη περιουσία αλλά ποτέ δεν έχει ρευστό. Ότι πιάσει το ξοδεύει αμέσως διότι εργάζεται σε πολλούς τομείς και πολλά επίπεδα. Δεν αφήνουμε χρήματα κοντά μας. Το κράτος το βοηθάμε έμμεσα μέσω της καταβολής του ΦΠΑ. Προχθές κάναμε μια πώληση από την οποία το κράτος έλαβε μισό εκατομμύριο ευρώ έμμεσα. Και μας κατηγορούν ότι δεν δίνουμε τους φόρους. Αυτό είναι ψευδές. Το κράτος παίρνει αρκετά εκατομμύρια το χρόνο από την εκκλησία, από τις δοσοληψίες που κάνει η εκκλησία με το κοινό. Χθες είχαμε μια αντιπροσωπία Κοπτών της Αιγύπτου που ήθελαν να αγοράσουν μια έκταση.  Εάν τελεσφορήσει αυτή η συζήτηση θα κάνουμε μια πώληση γύρω στα 60 εκατομμύρια. Το 20% αυτών  θα πάει στην κυβέρνηση.

-Πως καταφέρατε να κρατήσετε τόσο ισχυρή την Εκκλησία της Κύπρου;

ΑΠ. Είμαστε μέσα στο λαό και κρατάμε το σφυγμό. Η δύναμη της εκκλησίας είναι ο λαός. Βεβαίως έχουμε αξιοποιήσει και ένα μέρος της περιουσίας μας και είμαστε οικονομικά ανεξάρτητοι. Δεν εξαρτόμαστε από το κράτος. Στην Ελλάδα τους  Μητροπολίτες τους πληρώνει το κράτος, εδώ πληρώνονται από την εκκλησία. Υπάρχει μια ανεξαρτησία και όταν δεν έχεις από πάνω σου κάποιον να σε πιέζει , πιο εύκολα έρχεσαι σε επαφή με το λαό ο οποίος σε σέβεται. Υπάρχει παράλληλα και ένα ενδιαφέρον από την εκκλησία.

Πριν από την οικονομική κρίση η Αρχιεπισκοπή, ανεξάρτητα από τις Μητροπόλεις και τα Μοναστήρια, έδινε 5 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για τους φτωχούς, τους αρρώστους και τους φοιτητές,. Καταλαβαίνεται ότι όταν συμπαρασταθείς σ’ ένα παιδί που θέλει να σπουδάσει και εάν δεν ήταν η εκκλησία δεν θα σπούδασε, αυτό το παιδί δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Ούτε η οικογένεια του. Το ίδιο συνέβαινε και σε θέματα υγείας. Για να μεταβούν στο εξωτερικό, την Αγγλία, τη Γερμανία ή αλλού έπαιρναν ένα σεβαστό ποσό. Ο λαός αγαπά, σέβεται και υποστηρίζει την εκκλησία. Φυσικά υπάρχουν και οι εχθροί. Πολλοί μας υβρίζουν, δεν μας θέλουν.

-Ποιοι είναι αυτοί;

ΑΠ. Ένα μέρος είναι και συνάδελφοι σας από τα ΜΜΕ. Είναι ένας δημοσιογράφος στην εφημερίδα  «Πολίτης» που με βρίζει από πρωίαν έως εσπέραν. Δεν δίνω σημασία. Έχουμε δημοκρατία και ελευθερία λόγου και μπορούν να λένε ότι θέλουν. Δεν με πειράζει.

-Έχει επηρεαστεί η εκκλησία από την κρίση; Πως αντιμετωπίζεται το θέμα;

ΑΠ. Χάσαμε το 60% του εισοδήματος μας αλλά δεν θα πεινάσει κανείς. Πιστεύω πως σε λίγα χρόνια θα βγούμε από τις δυσκολίες. Μόνο η Αρχιεπισκοπή έπαιρνε 9,5 εκατομμύρια από τις τράπεζες. Αυτό το ποσό το χάσαμε. Έχουμε χάσει από διαμερίσματα, καταστήματα, ακόμη και τα ξενοδοχεία. Βρήκαν την αφορμή και ζητούν εκπτώσεις γιατί δυσκολεύονται να μας πληρώσουν. Ο κόσμος έχει δυσκολίες, αν έχει κάποια λεφτά τα κρατά να δει παρακάτω τι θα γίνει. Καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες.Προχθές θέλαμε να δώσουμε ένα μήνυμα στο λαό μας  και στους κληρικούς μας. Συνήλθε η Σύνοδος και δεχθήκαμε μειώσεις  25% στις αμοιβές μας και δεν θα πάρουμε ούτε τον 13 μισθό. Δεν θα πεινάσει κανείς από μας. Πρέπει να δουν οι κληρικοί και οι υπάλληλοι μας ότι οι μισθοί θα συρρικνωθούν για να περάσουμε τις άσχημες ημέρες.

Εγώ πάντοτε είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα υπερβούμε τις δυσκολίες. Είμεθα μικρό κράτος. Βέβαια εύκολα πάει κάτω, όπως λέω τον τελευταίο καιρό, αλλά και εύκολα πάει πάνω. Με μια λελογισμένη διοίκηση πιστεύω ότι θα πάμε πάνω.

ΣΕ ΝΕΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Υπηρέτες Χριστού και οικονόμοι μυστηρίων Θεού[1] του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Β’

Η τελευταία ημέρα του Ιουνίου είναι αφιερωμένη από την Αγία μας Εκκλησία στην μνήμη των αγίων Δώδεκα Αποστόλων, με το έργο των οποίων Αυτή θεμελιώθηκε, γι’ αυτό και ονομάστηκε Αποστολική.

Για να τιμήσουμε την μνήμη αυτών των θεμελίων της Εκκλησίας (βλ. Αποκ. Ιωάν. κα’, 19 – 20) και για να αντιληφθούν οι Χριστιανοί μας την απροσμέτρητη αξία τους, Θα τους αφιερώσουμε τις επόμενες γραμμές, με την επίγνωση ότι όσα θα γραφούν, δεν θα είναι αντάξια αυτών, οι οποίοι είναι ο δωδεκάστερος στέφανος της Νύμφης του Χριστού (βλ. ο.π., ιβ’, 1).

Όπως ο άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς μας πληροφορεί, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, μετά από ολονύκτια προσευχή, «…προσεφώνησε τους μαθητάς αυτού[2], και εκλεξάμενος απ αυτών δώδεκα, ους και αποστόλους ωνόμασε» (Λουκ. στ’, 13). Μας δίνει κατόπιν και τα ονόματά τους: «Σίμωνα, ον και ωνόμασε Πέτρον, και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού. Ιάκωβον και Ιωάννην, Φίλιττπον και Βαρθολομαίον[3]. Ματθαίον και Θωμάν. Ιάκωβον τον του Αλφαίου και Σίμωνα τον καλούμενον Ζηλωτήν. Ιούδαν Ιακώβου και Ιούδαν Ισκαριώτην, ος και εγένετο προδότης» (Λουκ. στ’, 14 – 16). Την θέση του Ιούδα έλαβε με κλήρωση ο Ματθίας (βλ. Πράξ. α’, 23 – 26).

Η εκλογή αυτών των Δώδεκα από τον Κύριο δεν ήταν ούτε τυχαία, ούτε αυθαίρετη. Γνωρίζοντας -ως παντογνώστης Θεός- την άδολη πίστη τους και την αγαθή προαίρεσή τους, τους επέλεξε για το μεγάλο έργο του ευαγγελισμού της ανθρωπότητος. «Ότι ους προέγνω, και προώριοε… ους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε…» (Ρωμ. η’, 29). Αυτούς κατέστησε υπηρέτες Του και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού.

Κάτι πού αποδεικνύει πόσο έτοιμοι ήσαν εσωτερικά, να αποδεσμευτούν από κάθε εγκόσμια φροντίδα και να αφοσιωθούν πλήρως στον καλέσαντα Κύριο, είναι το γεγονός των Ιακώβου και Ιωάννου, οι οποίοι μετά την κλήση τους «…ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ακολούθησαν αυτώ» (Ματθ. δ’, 22).

Ποιος όμως είναι ο ρόλος του Αποστόλου; Στους χρόνους του Κυρίου, Απόστολος λέγεται αυτός, ο οποίος αποστέλλεται από κάποιο σημαντικό πρόσωπο (π.χ. βασιλέα) ως αντιπρόσωπος, προκειμένου να επιτελέσει κάποιο σπουδαίο έργο στο όνομα του αποστέλλοντος.

Με αυτή την έννοια, πρώτος Απόστολος του Ουρανίου Βασιλέως για την επιτέλεση του έργου της σωτηρίας του κόσμου, είναι αυτός ο ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός[4].

Αφού ο Κύριος ολοκλήρωσε το επίγειο μέρος της δίκης Του αποστολής, ανέθεσε την συνέχιση της στους Δώδεκα Μαθητές πού επέλεξε, λέγοντας τους: «…καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ, καγώ πέμπω υμάς» (Ιωάν. κ’, 21), «Πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τη κτίσει» (Μάρκ. ιστ’, 15).

Για να φανεί ότι το έργο της σωτηρίας του κόσμου, πού με αυταπάρνηση και ζήλο μεγάλο επετέλεσαν οι άγιοι Απόστολοι, δεν ήταν ανθρώπινο, αλλά έργο του Τριαδικού Θεού, «…τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά» (Α’ Κορ. α’, 27 – 28).

Βλέπουμε, λοιπόν, δώδεκα σχεδόν αγράμματους και κατά πλειονότητα ψαράδες στο επάγγελμα ανθρώπους να αναλαμβάνουν μια αποστολή, η οποία όχι μόνο για τα δικά τους, αλλά και γενικώς για τα ανθρώπινα μέτρα είναι ακατόρθωτη! Όταν όμως την ημέρα της Πεντηκοστής κατέρχεται και τους πλημμυρίζει το Άγιον Πνεύμα (βλ. Πράξ β’, 1 – 5), τότε «η Θεία Χάρις η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληροϋσα»[5] τους μεταβάλλει σε Αποστόλους, άξιους συνεχιστές του έργου του πρώτου Αποστόλου και Σωτήρος Χριστού.

Έτσι, οι αλιείς των ψαριών έγιναν -κατά την πρόρρηση του Κυρίου- «αλιείς ανθρώπων» (Ματθ. δ’, 19) και με το αγκίστρι του λόγου ανέσυραν από τον βυθό της πλάνης αμέτρητα λογικά ψάρια, τους πλανεμένους ανθρώπους. Αυτό συνέβη, διότι ο λόγος των Αποστόλων δεν ήταν πλέον λόγος ανθρώπων και μάλιστα αγραμμάτων, αλλά λόγος Θεού. «Ου γαρ υμείς έστε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του Πατρός υμών το λαλούν εν υμίν» (Ματθ. ι’, 20), τους βεβαίωσε ο Κύριος.

Παρά το γεγονός ότι ήσαν άσημοι, πάμπτωχοι, άοπλοι, αδύναμοι, «ως πρόβατα εν μέσω λύκων» (Ματθ. ι’, 16) και έγιναν «θέατρον… τω κόσμω. και αγγέλοις και ανθρώποις» (Α’ Κορ. δ’, 9)· παρά το γεγονός ότι επιτελούσαν το αποστολικό τους έργο πεινασμένοι, διψασμένοι, κουρελιασμένοι, ξυλοδαρμένοι, «λοιδορούμενοι», «διωκόμενοι», «βλασφημούμενοι»· παρά το γεγονός ότι κατήντησαν να θεωρούνται «ως  περικαθάρματα του κόσμου» και «πάντων περίψημα»[6], με το κήρυγμα τους «μάλλον δε προσετίθεντο πιστεύοντες τω Κυρίω πλήθη ανδρών τε και γυναικών» (Πράξ. ε’, 14).

Στην αθρόα προσέλευση του λαού στην Εκκλησία, εκτός από το κήρυγμα των Αποστόλων, συνέβαλε το πλήθος των σημείων (θαυμάτων), τα οποία αυτοί τελούσαν, αφού ο Κύριος τους έδωσε το χάρισμα, λέγοντας: «Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε» (Ματθ. ι’, 8).

Ο Κύριος όμως δεν προίκισε τους Αποστόλους μόνο με το χάρισμα των «σημείων», αλλά με όλη την εξουσίαν, πού ο Ίδιος είχε λάβει «εν ούρανω και επί γης» (Ματθ. κη’, 18). Έτσι, βλέπουμε να τους κάνει μετόχους στο δικαίωμα του «δεσμείν και λύειν», πού άνηκε μέχρι τότε αποκλειστικά στον Θεό: «Όσα εάν δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τω ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» (Ματθ. ιη’, 18).

Με όλα αυτά τα χαρίσματα και την εξουσία προικισμένοι οι άγιοι Απόστολοι, καθοδηγούμενοι συνεχώς από το Άγιον Πνεύμα, οργάνωσαν το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, χειροτονώντας κατά τόπους επισκόπους, πρεσβυτέρους και διακόνους «ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού» (Πράξ. κ’, 28).

Έδειξαν, τέλος, με την συγκρότηση της Αποστολικής λεγομένης Συνόδου (βλ. Πράξ. ιε’, 1 – 21) τον τρόπο επιλύσεως των θεμάτων πίστεως και κανονικής τάξεως, τα οποία κατά καιρούς ανακύπτουν στην Εκκλησία. Η Αποστολική Σύνοδος έγινε το πρότυπο για την συγκρότηση στη συνέχεια των Τοπικών και κυρίως των Οικουμενικών Συνόδων, οι οποίες «εν Αγίω Πνεύματι» διετύπωσαν τα Δόγματα της Πίστεως και τους Ιερούς Κανόνες, οι οποίοι ρυθμίζουν τα θέματα διοικήσεως και πνευματικής ζωής της Εκκλησίας.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι το Άγιον Πνεύμα, το οποίο καθοδηγούσε τους Αποστόλους «εις πάσαν την αλήθειαν» (Τωάν. ιστ’, 13) και τους εστήριζε στην δύσκολη, αλλά σωτήρια αποστολή τους, είχε ήδη προτυπώσει και προεικονίσει αυτούς και το έργο τους στην Παλαιά Διαθήκη με πολλούς τύπους. Ας δούμε μερικούς:

Οι δώδεκα υιοί του Ιακώβ, οι κατά σάρκα γενάρχες του Ισραηλιτικού λαού, προτύπωσαν τους Δώδεκα Αποστόλους, οι οποίοι με το ευαγγελικό κήρυγμα γέννησαν εν Χριστώ (βλ. Α’ Κορ. δ’, 15) και έγιναν κατά πνεύμα γενάρχες του νέου Τσραήλ, του πλήθους δηλαδή των πιστών της Εκκλησίας.

Δώδεκα ήσαν οι πηγές των υδάτων στην όαση Αιλείμ (βλ. Έξοδ. ιε’, 27)[7], όπου κατεσκήνωσε ερχόμενος από την Αίγυπτο ο λαός του Ισραήλ και από αυτές ήπιε και ξεδίψασε. Πηγές πνευματικού ύδατος έγιναν οι Δώδεκα Απόστολοι, πού ξεδίψασαν με τα νάματα του θείου λόγου την ανθρωπότητα.

Δώδεκα ήσαν οι χάλκινοι βόες (βόδια) (βλ. Γ’ Βασιλ. ξ’, 30)[8], πάνω στους οποίους στηριζόταν ιι χάλκινη θάλασσα στον ναό του Σολομώντος και προτύπωναν τους Αποστόλους, οι οποίοι ως «λογικοί βόες» εγεώργησαν με το άροτρο του Σταυρού ολόκληρη την γη, για να καρποφορήσει η σωτηρία των ανθρώπων.

Δώδεκα ήσαν και οι κώδωνες (βλ. Έξοδ. κη’, 29 – 30) στην στολή του Αρχιερέως (πού ιερουργούσε στο ναό του Σολομώντος), ο ήχος των οποίων προτύπωνε το κήρυγμα των Δώδεκα Αποστόλων, με το οποίο καθιερώθηκε στην γη η «εν πνεύματι και αληθεία» προσκύνηση και λατρεία του Θεού.

Μετά από αυτή τη σύντομη αναφορά στις προτυπώσεις της Παλαιάς Διαθήκης, δεν μένει παρά να κλείσουμε με τους εγκωμιαστικούς λόγους προς τους Αποστόλους ενός εκκλησιαστικού ρήτορα, λέγοντας μαζί του:

«Χαίρετε πύλαι της άνω Σιών, ας αληθώς ηγάπησεν ο Κύριος υπέρ πάντα τα σκηνώματα Ιακώβ[9]. Χαίρετε των του κόσμου κτισμάτων η απαρχή, των δαιμόνων η συντριβή, των πιστών η καταφυγή… των πλανωμένων οι οδηγοί, των εσκοτισμένων οι φωτισταί, των αρρωστούντων οι ιαταί· χαίρετε και ικετεύσατε τον πάσης παρακλήσεως και χάριτος Θεόν… την οικείαν επισκέψασθαι κληρονομίαν… και θείναι… τους άρχοντας εν ειρήνη, ώστε εμπλιισθήναι την σύμπασαν γην της επιγνώσεως Αυτού… και προσκυνείν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, τη μια Θεότητι και Βασιλεία και Δυνάμει νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν»[10].

Σημειώσεις:

1. Βλ. Α’ Κορ. δ’. 1.
2. Εννοεί τους ακροώμενους και δεχόμενους την διδασκαλία Του.
3. Τον καλούμενο και Ναθαναήλ στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου (βλ. Ιωάν. α’, 46).
4. «Όθεν. αδελφοί άγιοι…. κατανοήσατε τον απόστολον και αρχιερέα της ομολογίας ημών Χριστόν Ιησούν, πιστόν όντα τω ποιήσαντι αυτόν» (Εβρ. γ’, 1 – 2).
5. Ευχή χειροτονίας των κληρικών.
6. Όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος εξ ονόματος και των λοιπών Αποστόλων (βλ. Α’ Κορ. δ’, 11 – 13).
7. Εκεί ήσαν και εβδομήντα στελέχη φοινίκων πού προεικόνιζαν τους άλλους Εβδομήντα Αποστόλους (βλ. Λουκ. ι’, 1 – 12).
8. «Θάλασσα» ήταν μία τεράστια χάλκινη δεξαμενή νερού για τις ανάγκες του Ναού.
9. Βλ. Αποκ. Ιωάν. κα’, 12 – 14 και Ψαλμός πστ’ (86), 2.
10. Νικήτα Ρήτορος του Παφλαγόνος, Εγκώμιον εις τους Αγίους Ενδόξους και Πανευφήμους Δώδεκα Αποστόλους. Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμος ΣΤ. σελ. 493.

Πηγή: Ορθόδοξο Πνευματικό Έντυπο «Παρέμβαση Εκκλησιαστική», Απρίλιος – Ιούνιος 2012, Έτος 5ο, Τεύχος 19ο, Εκδότης Γραφείο Εκκλησιαστικής Κατηχήσεως και Διακονίας Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, Λευκωσία

Η προδοσία του αρχιεπισκόπου Κύπρου του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη

"Το αιμα Αυτου εφ' ημας 

                  και επι τα τεκνα υμών".

Δεν μας εκπλήττει το ότι ο δόλιος παπισμός με το στόμα των παπών του των τελευταίων χρόνων απάλλαξε τον Ισραήλ από την ευθύνη της σταυρώσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού· διότι ο αντίχριστος παπισμός και τον Ιούδα δήλωσε ότι θ’ απαλλάξει από την ευθύνη της προδοσίας, και το διάβολο θα τον βγάλει λευκό. 

Ο θεός πάπας των παπικών εξάλλου όλα τα μπορεί.

Ας μη λησμονούμε λοιπόν ότι ο παπισμός έχει εξοκείλει σε ανεπανόρθωτο χάος πλάνης, ώστε να εισηγείται και τα πλέον παράλογα ως λογικά και τα πλέον μυθώδη και φαντασιωτικά ως πραγματικά. 

Όλο το σύστημα της ηγεσίας του παπισμού, κατά τη γνώμη  σκεπτομένων οπαδών του που διέφυγαν από τους πλοκάμους της μαφίας και προσήλθαν στην Ορθοδοξία, είναι μία οργανωμένη χριστώνυμη μαφία, που έχει θέσει ως μοναδικό και απαράβατο σκοπό την αποπλάνηση των ανθρώπων από την αποκαλυφθείσα και σώζουσα εν Χριστώ αλήθεια, στο όνομα του Χριστού.

Μας εκπλήττει όμως το ότι ο αρχιεπίσκοπος της αρχαιοτάτης εκκλησίας Κύπρου Χρυσόστομος (κρίμα που έχει και το όνομα του Ιωάννου χρυσοστόμου) ενεργεί με απίστευτη ανωριμότητα και επιπολαιότητα, υπογράφοντας την παραπάνω διακήρυξη, ότι δεν φέρουν ευθύνη για τη σταύρωση του Χριστού οι Εβραίοι, ενώ οι ίδιοι είχαν πει «Το αίμα αυτού εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών». 

Τρία τινά μπορούν να εξηγήσουν το πράγμα· 

ή ότι παραφρόνησε, ή ότι είναι άπιστος και αιρετικός ταυτισμένος με τους παπικούς, και πιστεύει σε άλλο «ευαγγέλιο», ή ότι αλώθηκε από το πάθος της αυτοπροβολής.

Πάντως είναι γεγονός πανθομολογούμενο ότι το παράπτωμά του, και μάλιστα γραπτό και ενυπόγραφο, είναι ενσυνείδητη άρνηση του Χριστού, δεινή και απροκάλυπτη απόρριψη των θεοπνεύστων Ευαγγελίων, που αποτελούν τις μοναδικές πηγές πληροφοριών για το θέμα των σταυρωτών του Χριστού, γυμνή απιστία και ένταξή του στις παναιρέσεις του ιουδαϊσμού και του παπισμού, σύμπραξη με τον αντίχριστο κατά του Χριστού και της εκκλησίας του.

Διότι ποιός αμφιβάλλει ότι η συγκεκριμένη προσπάθεια των συγχρόνων Εβραίων, των οποίων σύνταξη και εισήγηση είναι η εν λόγω διακήρυξη (βλ. περιοδικό τους «Χρονικά», τεύχος Ιανουαρίου- Μαρτίου 2012, αρ. φ. 235), αποδεικνύει ακριβώς  ότι είναι οι σταυρωταί του Χριστού και τα τέκνα των σταυρωτών, που δεν ησύχασαν με τη σταύρωση του Χριστού και τρέφουν τώρα την αυταπάτη ότι με ένα κείμενο θα ξεπλυθούν από το άγος της θεοκτονίας, που τους βαρύνει εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια; 

Κάθε λογικός όμως διερωτάται· 

Πόσο μπορεί αυτό το κείμενό τους να είναι αξιόπιστο και σοβαρό, όταν εμφανίζονται σ’ αυτό ν’ αντιφάσκουν προς τον εαυτό τους και προς τις μαρτυρίες των ιερών Ευαγγελίων;   

Λίγο αργά δεν ξεκίνησαν τον άχαρο και αστήρικτο μαραθώνιο; Θα μπορούσαμε εδώ να επαναλάβουμε τα καυστικά λόγια του Χριστού προς τους προφητοκτόνους προγόνους των «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί, ότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και κοσμείτε τα μνημεία των δικαίων, και λέγετε· Ει ήμεν εν ταις ημέραις  των πατέρων ημών, ουκ αν ήμεν κοινωνοί αυτών εν τω αίματι των προφητών. ώστε μαρτυρείτε εαυτοίς  ότι υιοί εστε των φονευσάντων τους προφήτας» (Μθ 23,29-31). 

Οι υιοί των φονευσάντων εμφανίζονται σήμερα ότι δεν είναι οι φονεύσαντες! 

 Ούτε όλο το νερό του Ιορδάνου να περάσει από πάνω τους δεν τους ξεπλύνει από τα αιματοκυλίσματα των προφητών και του Προφήτου και Βασιλέως και Αρχιερέως.

Και πάλι στην Κύπρο. 

Δεν είναι άγνωστο σε όσους παρακολουθούν τη σύγχρονη εκκλησιαστική πραγματικότητα ότι ο προκαθήμενος της κυπριακής εκκλησίας από τις πρώτες κιόλας δηλώσεις του ως αρχιεπισκόπου είχε δείξει ότι, όχι μόνο άμοιρος θεολογικής καταρτίσεως και πνευματικής βιωματικής είναι, αλλ’ είναι περισσότερο πολιτικός και λιγότερο Χριστιανός, ή μάλλον, καθόλου Χριστιανός. 

Πολλώ μάλλον επίσκοπος και αρχιεπίσκοπος. 

Επιβεβαίωση ότι δεν είναι Χριστιανός, είναι η άκαιρη και δουλική επίσκεψή του στο Βατικανό, και η εκείθεν επαιτεία και προσδοκία βοηθείας, και τώρα η απρόσμενη γραπτή συμπόρευσή του με την αέναη προπαγάνδα και πρακτική  του αμετανόητου και εμπαθούς και φονικού ιουδαϊσμού. 

Ο άνθρωπος παραπαίει ωσάν άλλος πολιτικός και διπλωμάτης μικρονοϊκής εμβελείας. 

Πιθανότερο είναι να ελπίζει κανείς να πάρει γάλα από τον τράγο, παρά βοήθεια από τον πάπα των παπικών.

Στο σημείο αυτό είναι ανάγκη να διατυπώσουμε την εύλογη απορία· 

Οι άλλοι μητροπολίτες της μεγαλονήσου πώς ανέχονται το δεδηλωμένο αρνητή του Χριστού για αρχιεπίσκοπό τους; 

Δεν αισθάνονται την ανάγκη να εκφράσουν  μια διαφωνία έστω; γιατί σιωπούν; 

τί φοβούνται; 

αγνοούν ότι η σιωπή τους καθιστά συνενόχους αφενός, και αφετέρου ενθαρρύνει τον ασύδοτο να «αλωνίζει» χωρίς να ρωτάει κανέναν, λες και η εκκλησία της Κύπρου είναι ιδιοκτησία του, οι δε άλλοι μητροπολίτες ανύπαρκτοι, και τον εξωθεί και σε άλλες τολμηρότερες ενέργειες;

Αντιθέτως μια σοβαρή προειδοποίησή του, και σε περίπτωση μη συμμορφώσεώς του μία καθαίρεσή του, θ’ αποτελέσει ιστορική πράξη  της κυπριακής εκκλησίας, που άλλοτε δια στόματος Βαρνάβα και Παύλου κατακεραύνωσε το μάγο Βαριησού, και τώρα με την ίδια ζέση κατακεραυνώνει το νέο μάγο, που δυστυχώς φέρει το σχήμα του αρχιεπισκόπου. 

Η περίσταση είναι ιστορική. 

Κάθε αβελτηρία και παρέλκυση των μελών της κυπριακής συνόδου για λήψη αποφάσεως, των πολλών έναντι του ενός, θα σημάνει σιωπηρή αλλ’ ενσυνείδητη προδοσία, και θα βυθίσει το επισκοπικό σώμα της Κύπρου στο βυθό του καιροσκοπισμού, της κοσμικότητος, και της ανυποληψίας.

πηγή

Με αφορμή τα Εισόδια της Θεοτόκου - Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσοστόμου Β

 

Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Β΄

Εἶναι γνωστό ἀπό τήν Ἱερή Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἀφοῦ συμπλήρωσε τό τρίτο ἔτος τῆς ἡλικίας της, ὁδηγήθηκε ἀπό τούς ἁγίους γονεῖς της, τόν Ἰωακείμ καί τήν Ἄννα, «ἀποπληροῦσα πατρῴαν ἐπαγγελίαν», στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐκεῖ, συνοδευόμενη ἀπό λαμπαδηφοροῦσες παρθένες, παραδόθηκε «ὡς τριετίζουσα δάμαλις» στόν ἱερέα Ζαχαρία, τόν πατέρα τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὡς ἀφιέρωμα εὐγνωμοσύνης στό Θεό. Στό Ναό παρέμεινε ἡ Θεοτόκος μέχρι τήν ἡλικία τῶν δεκαπέντε ἐτῶν καί, κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, «ἄγγελος ἔφερεν (σέ αὕτήν τροφήν), ἀφοῦ ἔζη μίαν ζωήν, ὡσάν εἰς τόν Παράδεισον... μίαν ζωήν ἀφρόντιστον, ἀπερίσπαστον, λύπης ἀμέτοχον, ἀνωτέραν τῶν παθῶν καί ὑψηλοτέραν πάσης ὀδυνηρᾶς ἡδονῆς· ἔζη μόνῳ τῷ Θεῷ· ἐβλέπετο ἀπό μόνον τόν Θεόν... καί εἰς τόν Θεόν μόνον ἦτο ἀφιερωμένη». Ἔτσι, «...ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἡνώθη μέ τόν Θεόν διά τῆς ἱερᾶς ἡσυχίας. Ἐπειδή μοναχή αὐτή ἀπό ὅλους ἀπό τόσον μικρόν παιδίον ὑπέρ φύσιν ἡσύχασε, καί μοναχή αὐτή τόν Θεάνθρωπον Λόγον ἀπειράνδρως ἐκυοφόρησεν» (Μετάφραση Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου).

Ἡ εἴσοδος, λοιπόν, τῆς Κυρίας Θεοτόκου στό νομικό Ναό, ἑορτάζεται ἀπό τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία ὡς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, τά ὁποῖα προέβλεψε ὁ προφητάναξ Δαβίδ, λέγοντας: «Ἀπενεχθήσονται τῷ Βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς, αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονταί σοι· ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καί ἀγαλλιάσει, ἀχθήσονται εἰς ναόν Βασιλέως» (Ψαλμ. μδ΄, 15 16).

Τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων, μᾶς δίνουν τήν ἀφορμή νά ἐπισημάνουμε κάποια ἄλλα «εἰσόδια» σέ κάποιους ἄλλους «ναούς», τά ὁποῖα ἀλληλοδιαδόχως συνέβαλαν καί συμβάλλουν στήν πραγματοποίηση τοῦ σκοποῦ τῆς ζωῆς μας, δηλαδή τόν ἁγιασμό καί τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία μας.

Ἡ λέξη ναός προέρχεται ἀπό τό ἀρχαῖο ρῆμα «ναίω», πού σημαίνει κατοικῶ. Ἑπομένως, ναός σημαίνει κατοικία.

Πρίν τά Εἰσόδια τῆς Παναγίας μας στό νομικό Ναό, προηγήθηκαν τά εἰσόδια τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτόν, κατά τόν λόγο Του στό Λευϊτικό: «Καί θήσω τήν σκηνήν μου (κατοικίαν) ἐν ὑμῖν, καί οὐ βδελύξεται ἡ ψυχή μου ὑμᾶς, καί ἐμπεριπατήσω ἐν ὑμῖν· καί ἔσομαι ὑμῶν Θεός, καί ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι λαός» (κεφ. κστ΄, 11 12).

«Ἀλήθεια, εἶναι δυνατόν νά κατοικήσει ὁ Θεός μαζί μέ τούς ἀνθρώπους στή γῆ; Ἐάν ὁ οὐρανός καί ὁ οὐρανός τοῦ οὐρανοῦ δέν σοῦ ἀρκοῦν (ὡς κατοικία), πῶς εἶναι δυνατόν νά σοῦ ἀρκεῖ αὐτός ὁ οἶκος πού οἰκοδόμησα “ἐν τῷ ὀνόματί σου”;», ἀναρωτήθηκε ὁ βασιλιάς Σολομών τήν ὥρα πού ἐγκαινίαζε τό μεγαλοπρεπῆ Ναό στά Ἱεροσόλυμα. Καί συνέχισε, προσευχόμενος: «(Σέ παρακαλῶ) νά προσέξεις τή δέησή μου, Κύριε, Θεέ τοῦ Ἰσραήλ, ὥστε νά εἶναι (συνεχῶς) οἱ ὀφθαλμοί σου στραμμένοι σ’ αὐτόν τόν οἶκο, μέρα καί νύχτα, στόν τόπο πού εἶπες ὅτι θά εἶναι τό ὄνομά σου ἐκεῖ» (Βασιλ. Γ΄ η΄, 27 29).

«Καί εἶπε ὁ Κύριος πρός αὐτόν (τόν Σολομῶντα)· ἄκουσα τή φωνή τῆς προσευχῆς σου... καί ἁγίασα τόν οἶκο τοῦτον, πού οἰκοδόμησες, γιά νά θέσω τό ὄνομά μου ἐκεῖ... καί νά εἶναι (συνεχῶς) ἐκεῖ (στραμμένοι) οἱ ὀφθαλμοί μου καί ἡ καρδία μου...» (Βασιλ. Γ΄ θ΄, 2 3).

Ἐδῶ πρέπει νά διευκρινίσουμε πώς λέγοντας ὁ Θεός ὅτι θά εἶναι διαρκῶς τό ὄνομά Του, οἱ ὀφθαλμοί Του καί ἡ καρδία Του στό Ναό, δέν ἐννοοῦσε ὅτι θά ἦταν οὐσιωδῶς παρών σ’ αὐτόν, ἀλλά ὅτι θά ἦταν παρών μέ τή Θεία Χάρη Του, δηλαδή τίς ἄκτιστες Θεῖες Ἐνέργειές Του.

Σέ αὐτό, λοιπόν, τό Ναό, τό Ἱερό Κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ, εἰσόδευσε ἡ Κυρία Θεοτόκος. Γιατί; Διότι ὁ Ναός προεικόνιζε τήν Παναγία μας, στήν ὁποία εἰσόδευσε καί κατοίκησε ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, στό πρόσωπο τοῦ Ὁποίου ἑνώθηκαν «ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀχωρίστως καί ἀδιαιρέτως» ἡ Θεία Φύση (Οὐσία) καί ἡ ἀνθρώπινη φύση (οὐσία).

Ἡ Παναγία μας, λοιπόν, ἀπ’ τήν ὁποία δανείστηκε τήν ἀνθρώπινη φύση ὁ Θεάνθρωπος, δέχθηκε μέσα της οὐσιωδῶς τόν Ἴδιο τό Θεό, γι’ αὐτό καί «ἐδείχθη Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν βαστάσασα τόν Κτίστην». Γι’ αὐτό καί ἀναδείχθηκε «ὁ καθαρώτατος ναός τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστάς καί παρθένος, τό ἱερόν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ...», ὅπως λέει τό Κοντάκιο τῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων.

Ναός Θεοῦ, ὅμως, δέν ἀναδείχθηκε μόνο ἡ Θεοτόκος. Ὁ Ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἀποκαλεῖ τόν Ἑαυτό Του ναό, λέγοντας πρός τούς Ἰουδαίους: «Λύσατε τόν ναόν τοῦτον, καί ἐν τρισίν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν... Ἐκεῖνος δέ ἔλεγε περί τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ» (Ἰωάν. β΄, 19 21). Καί εἶναι ναός ὁ Κύριος διότι «ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς Θεότητος σωματικῶς» (Κολ. β΄, 9). Παραλλήλως, ὅμως, γίνεται μέ τρόπο ἀκατάληπτο, ἀλλά καί πραγματικό, καί δικός μας ναός ὡς Κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, στήν Ὁποία μᾶς καλεῖ νά εἰσοδεύσουμε καί νά κατοικήσουμε μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα. Ἔτσι, τό Βάπτισμά μας εἶναι τά προσωπικά μας Εἰσόδια στό Ναό Ἰησοῦ Χριστό, ἐντός τοῦ Ὁποίου συντελεῖται «σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις» τό μυστήριο τῆς σωτηρίας μας. Μέσα στήν Ἐκκλησία ὁ πεπτωκώς καί ἀρρωστημένος ἄνθρωπος θεραπεύεται, φωτίζεται καί ἁγιάζεται.

Ἡ ἀλληλουχία, ὅμως, τῶν εἰσοδίων συνεχίζεται μέ τρόπο μυστικό, ἀσύλληπτο, ἀλλά καί πάλι πραγματικό. Μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας γινόμαστε καί ἐμεῖς ναοί–κατοικητήρια τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ, ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς λέει, εἰσοδεύει ἐντός μας. Πῶς ἐπιτυγχάνεται αὐτό; Μέ δύο τρόπους κυρίως:

Πρῶτα, μέ τήν ἀγάπη πρός τό Θεό, πού ἀποδεικνύεται μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. «Ἐάν τις ἀγαπᾷ με (λέει ὁ Κύριος), τόν λόγον μου τηρήσει, καί ὁ Πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν (τόπο διαμονῆς) παρ’ αὐτῷ ποιήσομεν» (Ἰωάν. ιδ΄, 23).

Ἔπειτα, εἰσέρχεται μέσα μας ὁ Κύριος μέ τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, καθιστώντας μας ναούς Του. Λέει χαρακτηριστικά ἕνα ἀπό τά τροπάρια τῆς ἀκολουθίας τῆς Θείας Μεταλήψεως: «Τάς ἀνομίας μου πάριδε Κύριε, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, καί τήν καρδίαν μου καθάρισον, ναόν αὐτήν ποιῶν τοῦ ἀχράντου Σου Σώματος καί Αἵματος».

Ἄλλωστε, καί ὁ θεῖος Παῦλος μᾶς τονίζει: «Ὁ γάρ ναός τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς» (Α΄ Κορ. γ΄, 17), πρᾶγμα πού ἐπαναλαμβάνει καί σ’ ἄλλες περιπτώσεις.

Ἐδῶ γεννᾶται τό εὔλογο ἐρώτημα: Γιατί ὅλα αὐτά τά ἀλλεπάλληλα εἰσόδια; Ἀσφαλῶς, γιά νά μᾶς προετοιμάσουν, ὥστε νά κάνουμε τά τελευταῖα καί σπουδαιότερα εἰσόδιά μας στή μόνιμη κατοικία μας, τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ὅπου κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο «καί ναόν οὐκ εἶδον ἐν αὐτῇ· ὁ γάρ Κύριος ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ ναός αὐτῆς ἐστι, καί τό ἀρνίον» (Ἀποκ. κα΄, 22).

Εὔχομαι νά ἀξιωθοῦμε ὅλοι, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου, νά ἀκούσουμε «τόν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα» νά μᾶς καλεῖ τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως μέ τόν χαρμόσυνο λόγο Του: «Εὖ, δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ!... εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου» (Ματθ. κε΄, 23). Γένοιτο!

Με αφορμή τα Εισόδια της Θεοτόκου - Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσοστόμου Β

 

Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Β΄

Εἶναι γνωστό ἀπό τήν Ἱερή Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἀφοῦ συμπλήρωσε τό τρίτο ἔτος τῆς ἡλικίας της, ὁδηγήθηκε ἀπό τούς ἁγίους γονεῖς της, τόν Ἰωακείμ καί τήν Ἄννα, «ἀποπληροῦσα πατρῴαν ἐπαγγελίαν», στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐκεῖ, συνοδευόμενη ἀπό λαμπαδηφοροῦσες παρθένες, παραδόθηκε «ὡς τριετίζουσα δάμαλις» στόν ἱερέα Ζαχαρία, τόν πατέρα τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὡς ἀφιέρωμα εὐγνωμοσύνης στό Θεό. Στό Ναό παρέμεινε ἡ Θεοτόκος μέχρι τήν ἡλικία τῶν δεκαπέντε ἐτῶν καί, κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, «ἄγγελος ἔφερεν (σέ αὕτήν τροφήν), ἀφοῦ ἔζη μίαν ζωήν, ὡσάν εἰς τόν Παράδεισον... μίαν ζωήν ἀφρόντιστον, ἀπερίσπαστον, λύπης ἀμέτοχον, ἀνωτέραν τῶν παθῶν καί ὑψηλοτέραν πάσης ὀδυνηρᾶς ἡδονῆς· ἔζη μόνῳ τῷ Θεῷ· ἐβλέπετο ἀπό μόνον τόν Θεόν... καί εἰς τόν Θεόν μόνον ἦτο ἀφιερωμένη». Ἔτσι, «...ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἡνώθη μέ τόν Θεόν διά τῆς ἱερᾶς ἡσυχίας. Ἐπειδή μοναχή αὐτή ἀπό ὅλους ἀπό τόσον μικρόν παιδίον ὑπέρ φύσιν ἡσύχασε, καί μοναχή αὐτή τόν Θεάνθρωπον Λόγον ἀπειράνδρως ἐκυοφόρησεν» (Μετάφραση Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου).

Ἡ εἴσοδος, λοιπόν, τῆς Κυρίας Θεοτόκου στό νομικό Ναό, ἑορτάζεται ἀπό τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία ὡς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, τά ὁποῖα προέβλεψε ὁ προφητάναξ Δαβίδ, λέγοντας: «Ἀπενεχθήσονται τῷ Βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς, αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονταί σοι· ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καί ἀγαλλιάσει, ἀχθήσονται εἰς ναόν Βασιλέως» (Ψαλμ. μδ΄, 15 16).

Τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων, μᾶς δίνουν τήν ἀφορμή νά ἐπισημάνουμε κάποια ἄλλα «εἰσόδια» σέ κάποιους ἄλλους «ναούς», τά ὁποῖα ἀλληλοδιαδόχως συνέβαλαν καί συμβάλλουν στήν πραγματοποίηση τοῦ σκοποῦ τῆς ζωῆς μας, δηλαδή τόν ἁγιασμό καί τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία μας.

Ἡ λέξη ναός προέρχεται ἀπό τό ἀρχαῖο ρῆμα «ναίω», πού σημαίνει κατοικῶ. Ἑπομένως, ναός σημαίνει κατοικία.

Πρίν τά Εἰσόδια τῆς Παναγίας μας στό νομικό Ναό, προηγήθηκαν τά εἰσόδια τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτόν, κατά τόν λόγο Του στό Λευϊτικό: «Καί θήσω τήν σκηνήν μου (κατοικίαν) ἐν ὑμῖν, καί οὐ βδελύξεται ἡ ψυχή μου ὑμᾶς, καί ἐμπεριπατήσω ἐν ὑμῖν· καί ἔσομαι ὑμῶν Θεός, καί ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι λαός» (κεφ. κστ΄, 11 12).

«Ἀλήθεια, εἶναι δυνατόν νά κατοικήσει ὁ Θεός μαζί μέ τούς ἀνθρώπους στή γῆ; Ἐάν ὁ οὐρανός καί ὁ οὐρανός τοῦ οὐρανοῦ δέν σοῦ ἀρκοῦν (ὡς κατοικία), πῶς εἶναι δυνατόν νά σοῦ ἀρκεῖ αὐτός ὁ οἶκος πού οἰκοδόμησα “ἐν τῷ ὀνόματί σου”;», ἀναρωτήθηκε ὁ βασιλιάς Σολομών τήν ὥρα πού ἐγκαινίαζε τό μεγαλοπρεπῆ Ναό στά Ἱεροσόλυμα. Καί συνέχισε, προσευχόμενος: «(Σέ παρακαλῶ) νά προσέξεις τή δέησή μου, Κύριε, Θεέ τοῦ Ἰσραήλ, ὥστε νά εἶναι (συνεχῶς) οἱ ὀφθαλμοί σου στραμμένοι σ’ αὐτόν τόν οἶκο, μέρα καί νύχτα, στόν τόπο πού εἶπες ὅτι θά εἶναι τό ὄνομά σου ἐκεῖ» (Βασιλ. Γ΄ η΄, 27 29).

«Καί εἶπε ὁ Κύριος πρός αὐτόν (τόν Σολομῶντα)· ἄκουσα τή φωνή τῆς προσευχῆς σου... καί ἁγίασα τόν οἶκο τοῦτον, πού οἰκοδόμησες, γιά νά θέσω τό ὄνομά μου ἐκεῖ... καί νά εἶναι (συνεχῶς) ἐκεῖ (στραμμένοι) οἱ ὀφθαλμοί μου καί ἡ καρδία μου...» (Βασιλ. Γ΄ θ΄, 2 3).

Ἐδῶ πρέπει νά διευκρινίσουμε πώς λέγοντας ὁ Θεός ὅτι θά εἶναι διαρκῶς τό ὄνομά Του, οἱ ὀφθαλμοί Του καί ἡ καρδία Του στό Ναό, δέν ἐννοοῦσε ὅτι θά ἦταν οὐσιωδῶς παρών σ’ αὐτόν, ἀλλά ὅτι θά ἦταν παρών μέ τή Θεία Χάρη Του, δηλαδή τίς ἄκτιστες Θεῖες Ἐνέργειές Του.

Σέ αὐτό, λοιπόν, τό Ναό, τό Ἱερό Κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ, εἰσόδευσε ἡ Κυρία Θεοτόκος. Γιατί; Διότι ὁ Ναός προεικόνιζε τήν Παναγία μας, στήν ὁποία εἰσόδευσε καί κατοίκησε ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, στό πρόσωπο τοῦ Ὁποίου ἑνώθηκαν «ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀχωρίστως καί ἀδιαιρέτως» ἡ Θεία Φύση (Οὐσία) καί ἡ ἀνθρώπινη φύση (οὐσία).

Ἡ Παναγία μας, λοιπόν, ἀπ’ τήν ὁποία δανείστηκε τήν ἀνθρώπινη φύση ὁ Θεάνθρωπος, δέχθηκε μέσα της οὐσιωδῶς τόν Ἴδιο τό Θεό, γι’ αὐτό καί «ἐδείχθη Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν βαστάσασα τόν Κτίστην». Γι’ αὐτό καί ἀναδείχθηκε «ὁ καθαρώτατος ναός τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστάς καί παρθένος, τό ἱερόν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ...», ὅπως λέει τό Κοντάκιο τῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων.

Ναός Θεοῦ, ὅμως, δέν ἀναδείχθηκε μόνο ἡ Θεοτόκος. Ὁ Ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἀποκαλεῖ τόν Ἑαυτό Του ναό, λέγοντας πρός τούς Ἰουδαίους: «Λύσατε τόν ναόν τοῦτον, καί ἐν τρισίν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν... Ἐκεῖνος δέ ἔλεγε περί τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ» (Ἰωάν. β΄, 19 21). Καί εἶναι ναός ὁ Κύριος διότι «ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς Θεότητος σωματικῶς» (Κολ. β΄, 9). Παραλλήλως, ὅμως, γίνεται μέ τρόπο ἀκατάληπτο, ἀλλά καί πραγματικό, καί δικός μας ναός ὡς Κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, στήν Ὁποία μᾶς καλεῖ νά εἰσοδεύσουμε καί νά κατοικήσουμε μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα. Ἔτσι, τό Βάπτισμά μας εἶναι τά προσωπικά μας Εἰσόδια στό Ναό Ἰησοῦ Χριστό, ἐντός τοῦ Ὁποίου συντελεῖται «σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις» τό μυστήριο τῆς σωτηρίας μας. Μέσα στήν Ἐκκλησία ὁ πεπτωκώς καί ἀρρωστημένος ἄνθρωπος θεραπεύεται, φωτίζεται καί ἁγιάζεται.

Ἡ ἀλληλουχία, ὅμως, τῶν εἰσοδίων συνεχίζεται μέ τρόπο μυστικό, ἀσύλληπτο, ἀλλά καί πάλι πραγματικό. Μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας γινόμαστε καί ἐμεῖς ναοί–κατοικητήρια τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ, ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς λέει, εἰσοδεύει ἐντός μας. Πῶς ἐπιτυγχάνεται αὐτό; Μέ δύο τρόπους κυρίως:

Πρῶτα, μέ τήν ἀγάπη πρός τό Θεό, πού ἀποδεικνύεται μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. «Ἐάν τις ἀγαπᾷ με (λέει ὁ Κύριος), τόν λόγον μου τηρήσει, καί ὁ Πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν (τόπο διαμονῆς) παρ’ αὐτῷ ποιήσομεν» (Ἰωάν. ιδ΄, 23).

Ἔπειτα, εἰσέρχεται μέσα μας ὁ Κύριος μέ τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, καθιστώντας μας ναούς Του. Λέει χαρακτηριστικά ἕνα ἀπό τά τροπάρια τῆς ἀκολουθίας τῆς Θείας Μεταλήψεως: «Τάς ἀνομίας μου πάριδε Κύριε, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, καί τήν καρδίαν μου καθάρισον, ναόν αὐτήν ποιῶν τοῦ ἀχράντου Σου Σώματος καί Αἵματος».

Ἄλλωστε, καί ὁ θεῖος Παῦλος μᾶς τονίζει: «Ὁ γάρ ναός τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς» (Α΄ Κορ. γ΄, 17), πρᾶγμα πού ἐπαναλαμβάνει καί σ’ ἄλλες περιπτώσεις.

Ἐδῶ γεννᾶται τό εὔλογο ἐρώτημα: Γιατί ὅλα αὐτά τά ἀλλεπάλληλα εἰσόδια; Ἀσφαλῶς, γιά νά μᾶς προετοιμάσουν, ὥστε νά κάνουμε τά τελευταῖα καί σπουδαιότερα εἰσόδιά μας στή μόνιμη κατοικία μας, τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ὅπου κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο «καί ναόν οὐκ εἶδον ἐν αὐτῇ· ὁ γάρ Κύριος ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ ναός αὐτῆς ἐστι, καί τό ἀρνίον» (Ἀποκ. κα΄, 22).

Εὔχομαι νά ἀξιωθοῦμε ὅλοι, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου, νά ἀκούσουμε «τόν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα» νά μᾶς καλεῖ τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως μέ τόν χαρμόσυνο λόγο Του: «Εὖ, δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ!... εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου» (Ματθ. κε΄, 23). Γένοιτο!

Χαιρετισμός του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου κατά τη Γενική Συνέλευση του Συμβουλίου Εκκλησιών Μέσης Ανατολής

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ Α.Μ. ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Γενική Συνέλευση του Συμβουλίου Εκκλησιών Μέσης Ανατολής

Al-Salaamu ‘Aleikum, Εἰρήνη ὑμῖν! I greet you all in Peace.

Η έννοια της Ειρήνης δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια λέξη με την οποία εκφράζουμε το χαιρετισμό μας. Ούτε πάλι σε μια λέξη, που υποδηλώνει την απουσία πολέμου. Τούτο γιατί η έννοια της ειρήνης, είναι κάτι περισσότερο από μια απλή λέξη: Δηλώνει την παρουσία του Θεού μεταξύ των ανθρώπων, ανεξαρτήτως των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, αποτελεί βασική αξία σε όλες τις θρησκείες και φτάνει όλους εκείνους τους ανθρώπους, που την αναζητούν, σύμφωνα με τις θρησκευτικές τους παραδόσεις και πεποιθήσεις τους.

Δυστυχώς, όμως, στην περιοχή της Μέσης Ανατολής η ειρήνη δεν κυριαρχεί. Συχνά γινόμαστε μάρτυρες, φρικτών πράξεων βίας που σπέρνουν το θάνατο, τον τρόμο και τον πόνο στους ανθρώπους. Γινόμαστε, επίσης, μάρτυρες θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και διακρίσεων. Αναγνωρίζοντας την ευθύνη μας να εργαζόμαστε για την ειρήνη, η οποία είναι απόρροια της ευθύνης μας έναντι και του Θεού γιατί όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν κατ΄ εικόνα Του, συγκεντρωθήκαμε, σήμερα, οι Εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής, έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τις προκλήσεις και να προχωρήσουμε μπροστά, πέρα από απλές ρητορικές εκφράσεις. Είμαστε εδώ για να ενσαρκώσουμε τις ηθικές αξίες μας σε πράξεις, που θα συμβάλλουν στην καλλιέργεια της ειρήνης στην περιοχή.

Οι εναλλακτικοί τρόποι, που απορρίπτουν τη βία και τον πόλεμο πρέπει συνεχώς και επίμονα να επιδιώκονται. Γι’ αυτό το λόγο βρισκόμαστε εδώ, στον ιερό τόπο της Κοιλάδας του Ιορδάνη, για να δημιουργήσουμε ένα Ορθόδοξο Συμβούλιο, μέσα στο οποίο οι Εκπρόσωποι των Ορθόδοξων Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής, θα μπορούν να έχουν συναντήσεις και συζητήσεις, αναζητώντας απαντήσεις σε πολλά και σημαντικά θέματα, που σχετίζονται με τη Χριστιανική παρουσία στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, η δέσμευσή μας για μεγαλύτερη και καλύτερη κατανόηση δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο ανάμεσα στους Χριστιανούς. Είναι, επίσης, ευθύνη μας, να αναπτύξουμε αρμονικές και φιλικές σχέσεις μεταξύ Χριστιανών, Μουσουλμάνων και Εβραίων. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να επαναβεβαιώσουμε τις κοινές αξίες της αγάπης, του αμοιβαίου σεβασμού και της αλληλοκατανόησης, όπως αυτά τόσο εύστοχα και ωραία διαγράφονται στην Αγία Γραφή: «Ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ θεοῦ ἐστι, καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται καὶ γινώσκει τὸν Θεόν. ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν Θεόν, ὅτι ὁ θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (α’, Ιω. δ’, 7). Απευθύνουμε, λοιπόν, τους χαιρετισμούς μας προς ολόκληρο το Μουσουλμανικό κόσμο, αυτή την ξεχωριστή ημέρα, η οποία σηματοδοτεί την έναρξη του ιερού μήνα του Ραμαζανιού, κατά τον οποίο δίνεται στους πιστούς χρόνος για περίσκεψη, για πίστη και λατρεία του Θεού καθώς και η ευκαιρία για πνευματική κάθαρση και φώτιση.

Η Εκκλησία της Κύπρου, παραμένει πιστή στις πεποιθήσεις και τις ιδέες της αγάπης, της ειρήνης και της συμφιλίωσης. Δέσμευσή μας είναι η προώθηση του διαλόγου μεταξύ διαφορετικών θρησκειών σε παγκόσμιο, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη. Για την Εκκλησία της Κύπρου, ο διάλογος με Τουρκοκύπριους μουσουλμάνους στην ίδια μας την πατρίδα, είναι υπαρξιακής σημασίας, λόγω του γεγονότος ότι το βόρειο τμήμα του νησιού μας είναι σκλαβωμένο και υπό Τουρκική στρατιωτική κατοχή. Βασικά Ανθρώπινα Δικαιώματα παραβιάζονται καθημερινά και η θρησκευτική ελευθερία δεν γίνεται σεβαστή. Έκτοτε, και σε όλα αυτά τα χρόνια από το 1974, μέχρι σήμερα, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τελέσουμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα ή να προστατεύσουμε και να συντηρήσουμε τις από αιώνων παλιές εκκλησίες και μοναστήρια μας. Ως Εκκλησία της Κύπρου, γνωρίζουμε, ότι μόνο μέσα από τον ειλικρινή και ανοικτό διάλογο με τους Τουρκοκύπριους, θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας και να οικοδομήσουμε εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Αρκεί να αναφέρουμε ότι το Κυπριακό πρόβλημα ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα θρησκευτικό, καθότι ζούσαμε ειρηνικά και αρμονικά, Ελληνοκύπριοι Χριστιανοί και Τουρκοκύπριοι Μουσουλμάνοι.

Για το λόγο αυτό, η Εκκλησία της Κύπρου, προωθώντας τον διάλογο με την Τουρκοκυπριακή Θρησκευτική Ηγεσία, διοργάνωσε τη περασμένη εβδομάδα ένα Φόρουμ Διαλόγου Νέων, με τη συμμετοχή Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων νέων, Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Κύριος στόχος της πρωτοβουλίας αυτής ήταν να έρθουν μαζί νέοι άνθρωποι διαφορετικών Θρησκειών (Χριστιανών, Μουσουλμάνων και Εβραίων) και διαφόρων εθνικοτήτων, ώστε μέσα από το διάλογο μεταξύ τους, να κατανοήσουν καλύτερα και βαθύτερα ο ένας τις προσδοκίες, τις ανησυχίες, και τις πεποιθήσεις του άλλου. Επιπλέον, οι νέοι μας είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν για το πώς η κάθε θρησκεία διδάσκει το σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Θρησκευτικής ελευθερίας και της λατρείας, αλλά και το πώς μπορούν αυτές οι διδαχές να εφαρμοστούν σε πρακτικό επίπεδο στην καθημερινή τους ζωή. Για το λόγο αυτό, οι νέοι είχαν τη δυνατότητα να επισκεφθούν αντίστοιχους θρησκευτικούς χώρους και να παρακολουθήσουν τις προσευχές της Παρασκευής σε ένα τζαμί, το Shabbat σε μια συναγωγή το Σάββατο και την Θεία Λειτουργία στην εκκλησία την Κυριακή.

Με αυτές τις σκέψεις, θα θέλαμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο, γι’ αυτήν την πρωτοβουλία του. Αυτό, αποδεικνύει το πραγματικό και το ειλικρινές ενδιαφέρον του για την ειρήνη στην περιοχή. Οι προσπάθειές του αποτελούν πηγή έμπνευσης και ενθάρρυνσης για τους ανθρώπους μας, ώστε να διατηρήσουν το δικαίωμα στις μελλοντικές γενιές, να ζήσουν σε έναν καλύτερο, πιο ασφαλή και ειρηνικό κόσμο.

Εκφράζουμε, επίσης, την εκτίμησή μας και τις θερμές μας ευχές προς την Αυτού Μεγαλειότητα το Βασιλιά του Χασεμιτικού Βασιλείου της Ιορδανίας Abdullah II, του οποίου οι συνεχείς προσπάθειες για ειρήνη και κατανόηση των ανθρώπων, έχουν μετατράψει την Ιορδανία σε ένα εξαίρετο παράδειγμα Θρησκευτικής Ελευθερίας. Επιπλέον, οι πρωτοβουλίες της Αυτού Μεγαλειότητος ξεκινώντας από το «Μήνυμα Αμμάν», «Κοινός Κόσμος» και την πρόσφατη «Εβδομάδα Διαθρησκειακής Αρμονίας», έχουν δημιουργήσει γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων, που στηρίζονται σε δύο κοινά θεμελιώδη Θρησκευτικά Διδάγματα: την Αγάπη προς το Θεό και την αγάπη προς τον Πλησίον.

Ολοκληρώνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η διαδικασία ειρήνευσης είναι θέμα ατομικής και θεσμικής επιλογής. Η δύναμη είτε να αυξήσουμε τον πόνο, που υπέκειται ο κόσμο μας, είτε να συμβάλουμε προς την επούλωση των πληγών του, είναι στο χέρι μας. Για άλλη μια φορά, είναι θέμα επιλογής. Σήμερα, ακολουθώντας τις προτροπές της Αγίας Γραφής: «Τεκνία μου, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ’ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ» (α’ Ιω. γ’, 18), βρισκόμαστε εδώ γιατί έχουμε κάνει τις επιλογές μας: Έχουμε επιλέξει την ειρήνη πάνω από τον πόλεμο, την ελπίδα πάνω από την απελπισία, και την αγάπη πάνω από το μίσος.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,

Χρυσόστομος: "Καλύτερα με φανάρι παρά ρεύμα από το ψευδοκράτος"

Λάβρος ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, σχετικά με την αγορά ρεύματος της Κύπρου από τα Κατεχόμενα.
«Καλύτερα με τη λάμπα και το φανάρι παρά να έχουμε ρεύμα από το ψευδοκράτος», τόνισε χαρακτηριστικά ο Προκαθήμενος της Κυπριακής Εκκλησίας.
Επίσης ο Αρχιεπίσκοπος πρόσθεσε: «Αν τους προλάβαινα θα έλεγα να μην στείλουν καθόλου ρεύμα στην Ιερά Αρχιεπισκοπή».
«Ας μην βάλουμε air condition. Εγώ στο γραφείο δεν το έχω ανάψει από τη μέρα που έγινε το ατύχημα», τόνισε κλείνοντας ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος.