ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ Χριστός και ειρήνη(Αποστολικό Ανάγνωσμα)

Στο Αποστολικό Ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Απόστολος Παύλος αναλύει στους Χριστιανούς της Εφέσου και κατ’ επέκτασιν στους Χριστιανούς όλων των εποχών, το μέγα γεγονός της ειρήνης. Δε διστάζει, μάλιστα, να ταυτίσει το πρόσωπο του Κυρίου με το αγαθό της ειρήνης, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ο Χριστός είναι η ειρήνη μας»1
Η αναφορά αυτή του κορυφαίου Αποστόλου των εθνών μάς δίδει την ευκαιρία να εντρυφήσουμε, εν ολίγοις, στο μέγα θέμα της ειρήνης, μιας πραγματικότητας για την οποία πολλοί διαλέγονται και διατείνονται ότι εργάζονται, χωρίς, όμως, ποιοτικό και ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Μπορεί στις μέρες μας να μη γίνονται πόλεμοι σαν κι αυτούς που γνώρισε η ανθρωπότητα στον 20ό αιώνα, η ειρήνη, όμως, βρίσκεται διαρκώς πληγωμένη. Οι ειδήσεις που κατακλύζουν την καθημερινή μας ενημέρωση, προερχόμενες κυρίως από περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, αναφέρονται σε τοπικές αναφλέξεις και αναταραχές, εμφύλιες συγκρούσεις, θρησκευτικές εντάσεις, τρομοκρατικές ενέργειες, που δυναμιτίζουν την ειρήνη και προκαλούν πόνο και δυστυχία σε αναρίθμητους ανθρώπους, αίσθηση προβληματισμού και ανασφάλειας σε ολόκληρο τον κόσμο. Πού οφείλεται, άραγε, η κατάσταση αυτή; Ποιοι είναι οι παράγοντες εκείνοι που εξεγείρουν τους ανθρώπους κατά των συνανθρώπων τους, διεγείροντας τα πιο άγρια ένστικτά τους;
Ο Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης σημειώνει πως «μια ουσιαστική υπόθεση για την ειρήνη είναι να συνειδητοποιεί ο καθένας το λάθος του»2 Η σοφή αυτή άποψη του μεγάλου Ρώσου μοναστού καταδεικνύει την βάση του προβλήματος που οδηγεί στην καταπάτηση της ειρήνης ανά τους αιώνες. Το γεγονός δηλ. ότι οι άνθρωποι κάθε εποχής και οι ηγέτες των λαών δύσκολα αναγνωρίζουν τα λάθη και τα σφάλματά τους κατά την διεκδίκηση και προάσπιση των όποιων συμφερόντων τους. Κι αν το φαινόμενο αυτό ήταν συχνό κατά το παρελθόν, στις μέρες μας είναι παγιωμένη κατάσταση.
1 Εφεσ. 2,14
2 Αρχιμ. Σωφρονίου «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», σελ. 18
Στην εποχή μας τα συμφέροντα των ισχυρών της γης έναντι των αδύναμων και ανυπεράσπιστων λαών είναι τέτοια και ικανά να καταλύσουν κάθε ηθική αντίσταση και αναστολή. Κυριαρχεί το «δίκαιο» του ισχυρότερου, κατά την προσωπική του διάθεση. Αλλά κι όταν ακόμα τα λάθη είναι εμφανή, ο εγωισμός και η φιλαυτία δεν επιτρέπουν διορθωτικές κινήσεις προς το καλύτερο. Ο κόσμος μας σήμερα δοκιμάζεται από τέτοιου είδους εγκληματικά λάθη και από την αδυναμία ή την έλλειψη διάθεσης των ισχυρών να τα διορθώσουν.
Για να πραγματωθεί η ειρήνη, όμως, πρέπει πρωτίστως να προσεχθεί ο έσω άνθρωπος, η ψυχή, που βάλλεται από πάθη και πληγώνεται από αμαρτίες' που θέλγεται από τις σειρήνες του κόσμου, ξεχνώντας τον προορισμό της, που δεν είναι άλλος από την ειρήνευση με τον Θεό, πολεμώντας μόνο την αμαρτία, διά της μετανοίας. Έλεγε ο Όσιος Μάρκος ο Ασκητής ότι «ειρήνη είναι η απαλλαγή από τα πάθη, η οποία χωρίς την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος δε βρίσκεται»3 Το Πανάγιο Πνεύμα είναι δηλ. εκείνο που προκαλεί την ειρήνη και τη γαλήνη στον έσω άνθρωπο και τον καθιστά ειρηνικό και γαλήνιο και προς τους άλλους ανθρώπους.
Ας αναζητήσουμε, λοιπόν, αδελφοί μου, την προσωπική μας συμφιλίωση με τον Θεό, ασκούμενοι στον στίβο των αρετών. Η προσωπική μας βελτίωση και πρόοδος στον αγώνα για την πνευματική μας ανέλιξη και καλλιέργεια και η απόκτηση της εσωτερικής ειρήνης είναι ο σίγουρος δρόμος για να επικρατήσει και στο περιβάλλον μας και στον κόσμο όλο το μέγιστο αυτό αγαθό της ειρήνης, προσωποποίηση του οποίου είναι ο ίδιος ο Χριστός. ΑΜΗΝ!

3 «Φιλοκαλία», Τόμος 1ος, σελ. 142

Η Ιστορία ξαναγράφεται, μήπως και διαγράφεται; του Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Αμφιλοχίου

Διάβαζα πρόσφατα κάπου πως
 εάν η μνήμη του ανθρώπου
είναι κριτήριο της ταυτότητας του,
 τότε η απώλεια της ιστορικής του
 μνήμης θα πρέπει να σημαίνει
απώλεια και της ιστορικής του
ταυτότητας. Θα συμφωνήσω πως
 έτσι έχουν τα πράγματα.
Η διατήρηση της ιστορικής συνείδησης δεν μπορεί παρά να είναι
πράξη αντίστασης στην ισοπεδωτική λαίλαπα της παγκοσμιοποιημένης
 κοινωνίας η οποία φαίνεται να διαμορφώνει μια καταναλωτική
συνείδηση, αμβλύνοντας μεθοδικά την ιστορική μνήμη και οδηγώντας
 σε εθνικό αποχρωματισμό δηλ. σε γενικότερη πολιτιστική σύγχυση.
 Είναι φανερό ότι στο πλαίσιο της λεγόμενης μετανεωτερικότητας
προβάλλεται η καταναλωτική και όχι η ιστορική συνείδηση.
 Ο άνθρωπος ζει κατά κανόνα μόνο για το παρόν, αφού το μέλλον
 είναι αβέβαιο και το παρελθόν ανύπαρκτο. Για το λόγο αυτό
προφανώς και ο Νομοθέτης επιτάσσει ότι η
«παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και σκοπό
έχει την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων»
(Σύνταγμα της Ελλάδος, άρθρο 16 παρ. 2).

Όπως δε σημειώνει και ο φιλόσοφος Ρίτσαρντ Ρόρτι
 «ένας λαός γράφει την Ιστορία του όχι για να αφηγηθεί όσα
 του συνέβησαν στο παρελθόν, αλλά πρωτίστως για να
 σφυρηλατήσει την αυτογνωσία και την ηθική ταυτότητα που
 του χρειάζονται για να χτίσει το μέλλον του». Και εδώ γεννάται
 το ερώτημα: Ποια αυτογνωσία, ποιά ηθική ταυτότητα και τί
 ιστορική συνείδηση επιδιώκει να σφυρηλατήσει το πολυσυζητημένο
 βιβλίο της Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού όταν: διδάσκει στα μικρά 
παιδιά ότι κατά την καταστροφή της Σμύρνης, την σφαγή και την
 απελπισμένη φυγή των Ελλήνων  «οι Έλληνες συνωστίζονταν» 
απλώς στην προκυμαία;
 Όταν οι μαζικοί εκτοπισμοί των Ελληνικών
 πληθυσμών από την Ανατολική Θράκη και τα Μικρασιατικά παράλια,
 καθώς και η εξόντωση τους στα «Τάγματα Εργασίας» που επέβαλαν
 οι Τούρκοι και την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου αποσιωπούνται 
εντελώς;
 Όταν για τους διωγμούς των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης
 και του Πατριαρχείου δεν αναφέρεται τίποτα; 
Όταν ονόματα Εθνομαρτύρων όπως του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄,
 του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Σμύρνης ως και άλλων δεν αναφέρονται;
 Όταν πουθενά δεν αναφέρονται οι σφαγές των αμάχων, αρχιερέων,
 ιερέων και μοναχών; Όταν η Μικρασιατική καταστροφή ορίζεται ως 
«η Ελληνική ήττα στη Μικρασία»;
 Όταν λέξεις όπως «ξεριζωμός»,
 «χαμένες πατρίδες» κ.α. απουσιάζουν παντελώς;
 Όταν παρασιωπά και παραγνωρίζει την αποφασιστική
 συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας τόσο στην επιβίωση του
 Ελληνισμού τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όσο και στην Εθνεγερσία;
 Είναι χαρακτηριστικό ότι η λέξη «Εκκλησία» δεν υπάρχει στο βιβλίο.
  Η Ορθόδοξη Εκκλησία ως θεσμός είναι ανύπαρκτη για τους συντάκτες
 του βιβλίου. Αντί αυτής χρησιμοποιείται ο όρος «θρησκεία».

Και αν ακόμα ευσταθή το επιχείρημα ότι το βιβλίο αποβλέπει στην
 δημιουργία ιστορικής κρίσης και συνείδησης (σαφώς μονόπλευρης)
παραμένει αναπάντητο το ερώτημα: Συμβάλλει όμως στην δημιουργία
 Εθνικής συνείδησης και ταυτότητας; Μπορεί να γίνει ίσως αποδεκτό ότι
 στην  σφαίρα του ιδιωτικού βίου και στην ελεύθερη αγορά ιδεών και
 προϊόντων ο καθένας είναι ελεύθερος να γράφει ή και να διαγράφει
 την Ιστορία, σύμφωνα με τις αντιλήψεις του και τις επιθυμίες του ή τις
 εντολές του και τις ιδιορρυθμίες του. Στην Δημόσια Διοίκηση όμως
 έχει το δικαίωμα ο καθένας να τις εισαγάγει στην Παιδεία των
 Ελληνοπαίδων και μάλιστα εν ονόματι του Ελληνικού Κράτους;

Από την πρόσφατη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Ι.Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου. Μαζί με τον Μητροπολίτη Αμφιλόχιο περιηγούνται σε έκθεση φωτογραφίας, με θέμα την Μικρασιατική Καταστροφή, στο Τσατσαρονάκειο Κέντρο Πολιτισμού, της Ι.Μητροπόλεως, που μόλις είχε εγκαινιάσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης.   

πηγή

Σοφαί νουθεσίαι του αγιασμένου Πατρός Αμφιλοχίου Μακρή...

(νουθεσίαι του αγιασμένου Πατρός Αμφιλοχίου Μακρή προς Μοναχές)

• Το να παραμένης πιστός εις τον Μοναχισμόν θεωρείται μαρτύριον.

• Θέλει ο Χριστός να σου βγάλη τα αγκάθια, διότι είναι κηπουρός και συ θέλεις την ησυχία σου.
• Ο Χριστός είναι κοντά μας, ας μη τον βλέπομε... καμμιά φορά μας δίδει και κανένα μπάτσο
•  από πολλήν αγάπην...
• Πρέπει να χαίρεσαι. Καλλιτεχνική σμίλη κρατά στα χέρια του ο Ιησούς. Θέλει να σε ετοιμάση 
• ένα άγαλμα του ουρανίου παλατιού.
• Είσθε βασιλικά πρόσωπα, προορίζεσθε για τον ουράνιο νυμφώνα.
• Όταν ιδής άνθρωπον κουρασμένον (πνευματικώς) μη του βάλης άλλο φορτίο διότι τα
•  γόνατα δεν αντέχουν.
• Αγάπησε τον Ένα να σε αγαπούν και τα θηρία.
• Αληθινός πλούτος για μένα είναι να σας δω στην Βασιλείαν των Ουρανών.
• Όταν υπάρχει η φλόγα της αγάπης, ό,τι κακό πλησιάζει το κατακαίει.
• Ο άνθρωπος όταν δεν ζητά τα δικαιώματά του θα φωτίση ο Θεός τον άλλον να του τα δώση.
• Το φως του Κυρίου να σε φωτίζη και να σε οδηγή πάντοτε.
• Ο διάβολος φρίττει όσον μάλιστα βλέπει νέες υπάρξεις να κάθωνται εδώ διά τον Χριστόν.
• Όταν έχετε πειρασμούς τότε κατέρχεται η χάρις του Θεού. Φαίνεται ότι του χαλάτε
•  (του πειρασμού) τα σχέδια.
• Ο άνθρωπος που αγαπά πνευματικώς αισθάνεται προσευχόμενος, ότι ευρίσκεται εντός του 
• Θεού και του αδελφού του. Λυπάται όταν δεν πορεύεται καλώς ο αδελφός του και προσεύχεται 
• διά την πρόοδόν του. 
• Ουδέποτε αλλάσσει εκείνος που έχει την χριστιανικήν αγάπην...

Ερώτησις: Αφού βλέπετε, Γέροντα, τόσο καθαρά τις αδυναμίες μας, τα λάθη μας, γιατί δεν μας τα υποδεικνύετε;
Απάντησις: Λυπούμαι για όσα βλέπω ως πατέρας, αλλά ελπίζω εις την καλλιτέρευσιν. Υποδεικνύω όσα πρέπει, 

αλλά πιο κερδισμένος είσαι, όταν χύσης δυο ή τρία δάκρυα εμπρός εις τον Χριστόν δι' αυτά, παρά να πης πολλά

 λόγια. Εκείνος είναι ο ιατρός και παιδαγωγός μας. Ο Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός, αλλά εμείς εκλείσαμε τα

 μάτια μας και βλέπομε σκοτεινά. Αφού προχωρούμε έτσι άλλοι λασπώνονται και άλλοι σκοτώνονται.

Πολλές φορές την ήμερα έρχεται ο Χριστός και σου χτυπά, αλλά εσύ έχεις δουλειές...

Εκείνος που ταράσσεται δεν σκέπτεται λογικά, ορθά. Κάμνε υπομονήν και θα βραβευθής με στέφανον.

 Θέλω να είσθε ήρεμες για να συναντώμεθα. Άμα είσθε κουρασμένες δεν λειτουργούν οι ασύρματοι.

• Το Πνεύμα του Θεού να μη φεύγη από το νου και την καρδία σας.
• Ο Κύριος να σας ενισχύη, να κρατήσετε σταθερά τη σημαία της αληθείας και της εγκράτειας.
• Ο Χριστιανός είναι πραγματικά άνθρωπος. Ξέρει όλους τους τρόπους της ευγενείας.
• Όταν η καρδία μας δεν έχει την αγάπη προς τον Χριστόν δεν μπορούμε να κάνωμε τίποτε.
•  Είμαστε σαν πλοία που δεν έχουν φωτιά, βενζίνη στη μηχανή τους.
• Όσον ο άνθρωπος απλοποιείται, θεοποιείται. Γίνεται άκακος, ταπεινός, πράος, ελεύθερος, 
• γίνεται... γίνεται...
• Αυτά που ακούμε (πολέμους, σεισμούς, καταστροφές, είναι βροντές και θα έλθη και η βροχή...).
• Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι προς απολογίαν και μαρτύριον.
• Να γίνετε άνθρωποι άξιοι της άνω Ιερουσαλήμ.
• Η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος κάνει τον άνθρωπον να εκπέμπη ακτίνας. Πρέπει όμως ο 
• άλλος να έχη καλόν δέκτην διά να το καταλάβη.
• Πρέπει να έχωμε στον ουρανόν τα βλέμματά μας. Τότε δεν θα μας κλονίζη τίποτε.
• Παρακαλώ τον Θεόν να σας αγιάση, να σας οδηγήση εις τον Παράδεισον. 
• Αυτήν την προίκα παρακαλώ να σας δώση ο Κύριος...
• Εις την λειτουργίαν διά να έλθη η χάρις του Θεού πρέπει να έχης συγκέντρωσιν, ειρήνην και να
•  μη σκέπτεσαι τίποτε.
• Όσον ο άνθρωπος αγαπά τον Θεόν, τόσον έχει αγάπην και για τους ανθρώπους. Τους αγαπά 
• σαν εικόνες Θεού, με σεβασμόν, λεπτότητα και αγιασμόν.
• Καθημερινώς προσεύχομαι να σας δω στις τάξεις των οσίων γυναικών...
• Παράδεισον χωρίς εσάς παιδιά μου, δεν τον θέλω.

Ερώτησις: Πώς κατορθώνετε να έχετε τέτοια υπομονή και καρτερία εις τα διάφορα;
Απάντησις: Η χάρις του Θεού βοηθά. Πάντα πιστεύω παιδί μου εις την δύναμιν του Θεού που όλα τα

 μεταβάλλει και τα ρυθμίζει προς το συμφέρον της ψυχής μας.

• Όταν θα δήτε τα δάκρυα τότε είναι επίσκεψις του Θεού εν τη προσευχή.
• Όταν κοινωνής όχι μόνον παίρνεις δύναμη, άλλά φωτίζεσαι, βλέπεις ορίζοντας ευρείς, 
• αισθάνεσαι χαράν... διαφορετικά νοιώθει ο καθένας, ανάλογα με την διάθεση και την φλόγα της
•  ψυχής του. Άλλος αισθάνεται χαρά και ξεκούρασι, άλλος ειρήνη, άλλος πνεύμα αφοσιώσεως 
• και άλλος μίαν ανέκφραστη αγάπη προς πάντας. Ένοιωθα πολλές φορές κουρασμένος αλλά μετά 
• την θεία Κοινωνία αισθανόμουν τον εαυτό μου σαν να μην είχα τίποτα.
• Η αθωότης είναι ανωτέρα από την ιδιοφυΐα.
• Ο άνθρωπος που έχει εγωισμό δεν ελκύει κανένα. Και αν κάποιον ελκύση, γρήγορα θ'
•  απομακρυνθή. Ο πνευματικός σύνδεσμος γίνεται αδιάλυτος όταν συναντήση παιδικό πνεύμα, 
• αθωότητα και αγιασμό.
• Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά.
• Εις το Μοναστήρι πρέπει να ξέρετε άλλους ανθρώπους στέλνει ο Θεός και άλλους στέλνει 
• ο διάβολος. Ο μεν Θεός για να ενισχύουν, ο δε διάβολος για να διαλύουν τα Μοναστήρια.
• Όταν η καρδιά μας δεν έχη τον Χριστόν, τότε θα βάλωμε μέσα ή χρήματα ή κτήματα ή ανθρώπους.
• Σας παρακαλώ να εφαρμόσετε αυτήν την εντολήν. Όσο μπορείτε να καλλιεργήσετε την αγάπην προς 
• το πρόσωπο του Χριστού. Σε τέτοιο σημείο που όταν θα προφέρετε τ' όνομά Του να τρέχουν δάκρυα 
• από τα μάτια σας. Η καρδία σας πρέπει να καίγεται πραγματικά. Τότε Αυτός θα είναι ο δάσκαλος σας.
• Αυτός θα είναι ο οδηγός σας, ο αδελφός σας, ο πατέρας και ο Γέροντάς σας.
• Μη δώσετε ποτέ σημασία σε κανένα γήϊνο και ασταθές.
• Να έχετε προσοχή, υπομονή και εν τη απομονώσει να βλέπετε και να εξετάζετε τον εαυτόν σας.
• Ας καλλιεργήσουμε πρώτα τον εαυτόν μας, ο κόσμος θέλει να δη ανθρώπους εφαρμοστάς του
•  Νόμου του Θεού. Αυτοί σπανίζουν εις την εποχήν μας.
• Αγαπήσατε με όλην την καρδία σας τον Νυμφίον σας Χριστόν και όλοι οι άνθρωποι θα σας 
• αγαπούν και θα σας περιποιούνται.
• Εύχομαι να ζήσετε άγια και να ακολουθήσετε τις άγιες γραμμές των πατέρων μας από τώρα που
•  είσθε νέες, για να βρεθείτε όλες εις τον Παράδεισον. Αυτός είναι ο προορισμός σας.
• Το Άγιον Πνεύμα να μη φύγη από πάνω σου, από την καρδιά σου.
• Είναι ωραίον, θαυμάσιον πράγμα να βλέπης να συνδέωνται πρόσωπα με την αγάπη του Χριστού.
• Ο πειρασμός αδημονεί στενοχωρείται και δη¬μιουργεί εξωτερικούς πολέμους. 
• Ξεύρει τόσες τέχνες... σέρνει τον άνθρωπον σε αμφιβολία. Γι' αυτό έχουμε πολλά ναυάγια.
• Όταν ιδώ τον άνθρωπον να διψά πολύ (διά Θείαν Κοινωνίαν) δεν δίδω πολλήν σημασίαν εις την 
• νηστείαν. Μερικοί δείχνουν τόσην μετάνοιαν που πρέπει να υποβοηθούνται.
• Ο πειρασμός ξέρεις τι μάστορας είναι; τα ελάχιστα τα κάνει μεγάλα. Μεταχειρίζεται μεγάλη πολιτική.
• Επιθυμώ την αναγέννησιν του Μοναχισμού, διότι κατά την γνώμην μου το Ευζωνικόν 
• Τάγμα της Εκκλησίας είναι ο Μοναχισμός.
• Αι ψυχαί έχουν διάθεσιν να ιδούν το κάλλος της μορφής του Θεού.
• Η προστασία του Θεού αδυνατεί τους πειρασμούς μας.
• Όταν υπάρχη ο φόβος του Θεού δίδεται η σοφία.
• Όλοι οι άγιοι ησθάνοντο χαράν και αγαλλίασιν όταν εσκέπτοντο την ουράνιον βασιλείαν του Θεού.
• Επειδή είναι γενική εξαχρείωσις, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι υπάρχει πνευματική αγάπη.
• Όταν ιδώ άνθρωπον ερεθισμένον προσεύχομαι να τον ειρήνευση ο Κύριος και δεν ακούω τι λέγει. 
• Γι' αυτό και δεν στενοχωρούμαι. Όταν θα ηρεμήση και θα δοθή η κατάλληλη ευκαιρία τότε του ομιλώ,
•  διότι τότε είναι ακριβώς σε θέση να καταλάβη την αφροσύνη του...
• Οι κοσμικοί άνθρωποι σε κουράζουν, διότι σαν ηλεκτρικά κύματα έρχονται επάνω σου ό,τι υπάρχει 
• αποθηκευμένο μέσα τους.
• Πρέπει να είμεθα άνθρωποι της χάριτος και όποιος μας πλησιάσει να ξεκουράζεται.
• Να βλέπωμεν όλους ανωτέρους, όσες αδυναμίες και αν παρουσιάζουν. Να μην φερώμεθα με
•  σκληρότητα, αλλά πάντοτε να έχωμεν εις την σκέψιν μας ότι είναι και ο άλλος του αυτού προορισμού.
• Εγώ, με τη χάρι του Θεού, πάντοτε έβλεπα όλους ανωτέρους από εμένα και αγίους.
• Αδιαφόρει για όλα τα εμπόδια. Η μόνη απασχόλησίς σου, η σκέψις σου να είναι ο Νυμφίος σου. 
• Να μιλάς μόνον με Αυτόν.
• Ημείς πρέπει να έχωμεν αγάπην. Το μεγαλύτερο κακό να μας κάνουνε πρέπει να τους αγαπούμε. 
• Μόνον με την αγάπη θα μπούμε στον Παράδεισο.
• Να καλλιεργής την ευχή και θα έλθη καιρός που η καρδία σου θα σκιρτά από χαρά, όπως όταν
•  πρόκειται να δης ένα πολυαγαπημένο σου πρόσωπο.
• Την βραδυνή προσευχή να μην την αμελής. Να προσεύχεσαι με διάθεσιν όπως εκείνοι που 
• πηγαίνουν σε συμπόσιον. Είναι ξύπνιοι και αισθάνωνται όλο χαρά. Έτσι και συ αφού πρόκειται
•  να ομιλήσης με τον Νυμφίο σου, να μην ακούς όταν σου λέγη ο πειρασμός διάφορα για να σε 
• εμπόδιση, γιατί ξέρεις έχομεν έναν που ενδιαφέρεται πολύ για μας.

Ερώτηση: Πώς πρέπει, Γέροντα, να σκεπτώμεθα τον Χριστό;
Απάντησις: Πάντα με αγάπη, πρέπει να φέρνωμε στη μνήμη μας το Χριστό. Μπορεί να κρατούμε στα χέρια

 μας μια φωτογραφία ενός ανθρώπου αλλά επειδή δεν τον γνωρίζομεν, ή μάλλον δεν αγαπούμεν δεν μας 

συγκινεί. Ενώ όταν πάρωμε την φωτογραφία της μάννας μας αμέσως η ψυχή μας σκιρτά και κλαίει από αγάπη.

Ερώτησις: Θα σωθούμε, Γέροντα;
Απάντησις: Μα γι' αυτό βάλαμε τα ράσα για να σωθούμε. Ο πνευματικός αγώνας θα μας οδηγήση εις τον

 Παράδεισον. Το ότι πολεμούμε τους λογισμούς, ο κόπος αυτός θα μας βάλη εις τον Παράδεισο.

• Οι εφημερίδες του Ουρανού τα γράφουν όλα όσα γίνονται εδώ και τα καλά και τα κακά.
• Εκείνον που μας πληγώνει και μας κάνει να πονάμε οφείλομε να τον αγαπούμε διπλά.
• Όπως εξυπηρετείς τον πρώτον, έτσι πρέπει να βοηθής τον δεύτερον, τον τρίτον και τον τελευταίον.
• Δεν είναι τα φτερά που μπορούν να υψώσουν τον άνθρωπον πάνω από τη γη, αλλ' η καθαρότης 
• και η απλότης της καρδιάς. Πρέπει να είσαι απλός στις πράξεις σου και καθαρός στη σκέψι και στα
•  αισθήματα σου. Με την καθαρή καρδιά θα αναζητάς τον Θεό, με την απλότητα θα τον βρίσκεις και
•  θα τον χαίρεσαι. Η καθαρή καρδιά περνά εύκολα τις πύλες του ουρανού.
• Η αυταπάρνησις πρέπει να καλλιεργήται μετά διακρίσεως, διότι διαφορετικά φτάνομε στην αυτοκτονία.
• Στο πέλαγος της ζωής βρισκόμαστε, πότε θα έχωμεν φουρτούνα και πότε γαλήνη. 
• Η χάρις του Θεού δεν μας αφήνει. Διαφορετικά θα είχαμε καταποντισθή εάν δεν μας συγκρατούσε.
• Οι άγιοι πάντοτε εσκέπτοντο την άλλη ζωή. Είναι χάρισμα η μνήμη του θανάτου.
• Ο Θεός μάς προφυλάττει από τον πειρασμόν. Δεν αφήνει να πειρασθούμε άνω των δυνάμεων μας.
•  Όλα τα επιτρέπει για το καλό μας.
• Όταν αυξηθή η πνευματικότης, θα καταπολεμηθή και η υπνηλία.
• Η προσευχή είναι χάρις. Την δίδει ο Θεός όταν υπάρχει ζήλος και ταπείνωσις.
• Έχε εμπιστοσύνην εις τον Κύριον για όλα και αυτός θα σε διαθρέψη σε ώρα λιμού.
• Με ένα καλόν λόγον διά τον πλησίον σου, υπερασπίζοντάς τον, αγοράζεις τον Παράδεισον.
• Η μετάνοια πρέπει να γίνεται όχι διά τον φόβον της τιμωρίας αλλά διότι αμαρτήσαμε προς τον Θεόν.
• Γλύκανε τη σκέψι σου με λογισμούς παραμυθίας και ελπίδος, τα λόγια σου πύρωσε τα με τη 
• θέρμη της αγάπης στον Νυμφίο σου και ενθυμού τα δικά του παθήματα τα οποία υπέστη υπέρ σου
•  για να μείνης σταθερή, αφοσιωμένη και ταπεινή.
• Παράδωσε τον εαυτό σου ολόκληρο στην προστασία και σκέπη της Παναγίας.
• Την φιλοξενία παιδί μου να την αγαπάς γιατί αυτή είναι που ανοίγει τας πύλας του Παραδείσου.
•  Με αυτήν φιλοξενείς κι Αγγέλους «Ξένους ξένιζε ίνα μη τω Θεώ ξένη γένη».
• Οι Άγιοι Πατέρες υπετάσσοντο με απλότητα σαν μικρά παιδιά εις ό,τι τους έστελνε ο Θεός, 
• «Έτσι το θέλεις ας γίνη το θέλημα σου».
• Η φιλοξενία... η μεγαλύτερη των αρετών. Επισύρει την χάριν του Αγίου Πνεύματος.
• Στο πρόσωπο κάθε ξένου, παιδί μου, βλέπω τον ίδιον τον Χριστόν.
• Η θλίψις είναι ευάρεστος εις τον Θεόν εφ' όσον δεν μας αφαιρεί το θάρρος ν' αγωνιζώμεθα.
• Είναι απαραίτητον και συμφέρον να γίνεται κατά περιόδους μια γενική αυτοεξομολόγηση 
• (μνήμη όλων των προτέρων αμαρτημάτων). Το έκαναν και οι Άγιοι.
• Χρειάζεται καλλιέργεια για να έχωμεν την αγάπην προς όλους με το μέτρον που θέλει ο Χριστός.
•  Όλα τα ζητήματά σου να τ' αφήσης στα χέρια του Θεού. Ό,τι θέλεις να το ζητάς σαν το παιδί από
•  τον πατέρα του. Η ευχή είναι δωρεά του Θεού. Να ζητάς πάντα με ελπίδα.
• Δεν θα μας σώσουν, αδελφή μου, τα έργα μας, αλλά το άπειρον έλεος του Θεού. 
• Απόκτησε θάρρος και υπομονήν εις τον αγώνα σου...

(Αναδημοσίευσις από το περιοδικόν «Άγιος Νεκτάριος» Θεσ/νίκης του 1982).

Ψυχοσωτήρια Διδάγματα Συγχρόνων Γερόντων
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
Θεσσαλονίκη
πηγή

Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής, «Στις ημέρες μας παραμορφώσαμε τη θεολογία»

.
Είπε ο Γέροντας Αμφιλόχιος (Μακρής):
«Στις ημέρες μας παραμορφώσαμε τη θεολογία, δεν τη ζούμε εσωτερικά, γι’ αυτό και κατάντησε μια νεκρή επιστήμη, επαγγελματική. Η θεολογία, μπορούμε να πούμε, είναι ένα μυστήριο, που τελείται σε ψυχές που προσφέρονται ολοκληρωτικά στο Θεό. Είναι βίωμα ιερό. Τότε μόνον επιδρά και αντανακλά και εξωτερικώς. Πραγματικός θεολόγος είναι εκείνος που έχει αποκτήσει μυστική ένωση με τον Κύριο...

Και η ένωση αυτή αποκτάται διά της θείας χάριτος, αφού προηγουμένως ο άνθρωπος εγκαταλείψει τα πάντα για τη μωρία του Σταυρού».

Από το βιβλίο του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση, Νέον Γεροντικόν, Ήτοι θαυμαστά γεγονότα και αποφθέγματα συγχρόνων Γερόντων, σελ. 80