Ο ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΤΟ ΕΤΟΣ 2015

Κατὰ τὸ ἔτος ποὺ διανύουμε (2015) ἡ μνήμη τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ

Ἑλένης (Ἁγίων), ποὺ ἑορτάζεται κάθε ἔτος τὴν 21η Μαΐου, συμπίπτει μὲ τὴν ἑορτὴ

τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου. Μὲ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου κλείνει ἡ ἱστορικὴ τοῦ

Κυρίου διαδρομὴ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἀναλαμβάνεται στοὺς οὐρανούς, προκειμένου νὰ

καθήσει ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.

Ἡ Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου πραγματοποιήθηκε σαράντα ἡμέρες μετὰ τὴν

Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Αὐτὸς ὁ Δεσπότης Χριστὸς παρουσίᾳ τῶν μαθητῶν Του

ἀνελήφθη στοὺς οὐρανούς. Εἶναι ἡ μόνη Δεσποτικὴ ἑορτή, τῆς ὁποίας τὴν ἡμέραν

ἑορτασμοῦ καθόρισε ὁ Κύριος. Ὡς ἐκ τούτου κανεὶς ἐκ τῶν ἀνθρώπων δὲν μπορεῖ

νὰ μεταθέσει ἢ νὰ παραλείψει τὸν ἑορτασμὸ της, πέραν τῆς συγκεκριμένης ἡμέρας.

Κατὰ γενικὴ ἀρχὴ τοῦ τυπικοῦ, τὴν κυριώνυμο ἡμέρα τῶν Δεσποτικῶν καὶ

Θεομητορικῶν ἑορτῶν καὶ κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἀποδόσεώς τους δὲν συμψάλλεται

ἀκολουθία κανενὸς ἁγίου. Αὐτὴ ἡ ἀρχὴ ἰσχύει γιὰ ὅλες τὶς Δεσποτικὲς καὶ

Θεομητορικὲς ἑορτές.

Τὰ κυκλοφοροῦντα τυπικὰ α) «Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος 2015»

καὶ β) Τὸ «Μικρὸν Τυπικὸν» τῶν ἐκδόσεων Παναγόπουλου καὶ γ) Ἡ τυπικὴ διάταξη

τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν τοῦ 2015 τοῦ Ἀποστόλου Παπαχρήστου ὁρίζουν γιὰ τὸ

τρέχον ἔτος, κατὰ τὸ ὁποῖο συμπίπτει ἡ μνήμη τῶν ἁγίων μὲ τὴν ἑορτὴ τῆς

Ἀναλήψεως, νὰ συμψαλεῖ ἡ ἀκολουθία τῶν ἁγίων μὲ τὴν ἀκολουθία τῆς ἑορτῆς τῆς

Ἀναλήψεως, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν παραπάνω γενικὴ ἀρχή.

Ἡ διατυπωθεῖσα τάξη στὰ παραπάνω («Δίπτυχα…» καὶ «Μικρὸν Τυπικὸν»)

συγκροτεῖται ἀπὸ ὑμνολογικὰ στοιχεῖα τῶν ἀκολουθιῶν τῆς ἑορτῆς καὶ τῶν ἁγίων,

μὲ ἀποτέλεσμα τόσο ἡ ἀκολουθία τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως ὅσο καὶ ἡ ἀκολουθία

τῶν ἁγίων νὰ τελεῖται «ἀνακριβῶς καὶ ἐλλιπῶς».

Τὸ προβάδισμα τῶν ἰδιόμελων δοξαστικῶν τῶν ἁγίων στὸν ἑσπερινὸ καὶ

στοὺς αἴνους, ἔναντι τῶν τῆς ἑορτῆς, μετατρέπει τὴν ἀκολουθία τῆς ἡμέρας στὸν

τύπο ποὺ προβλέπεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία γιὰ τὸν ἑορτασμὸ ἁγίου σὲ μεθέορτο

περίοδο, ὑποβιβάζοντας τὴν ἑορτασιμότητα τῆς ἑορτῆς σὲ ὑποδεέστερο τῆς

ἑορτασιμότητας τῶν ἁγίων ἐπίπεδο. Αὐτὸ εἶναι ἀπαράδεκτο γιὰ τὴν κυρία ἡμέρα

τῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως.

Βασικὸς κανόνας τοῦ τυπικοῦ ἐπιβάλλει ἀφ᾿ ἑνός στὶς Δεσποτικὲς ἑορτὲς νὰ

μὴν ψάλλεται μετὰ τὸ ἰδιόμελο δοξαστικὸ τῆς Δεσποτικῆς- Θεομητορικῆς ἑορτῆς

τοῦ ἑσπερινοῦ καὶ τῶν αἴνων «Καὶ νῦν…» παρὰ μόνον τὸ ἰδιόμελον τῆς ἑορτῆς,

προηγουμένου τοῦ «Δόξα–Καὶ νῦν», ἀφ᾿ ἑτέρου μετὰ τὸ ἰδιόμελον δοξαστικὸ τοῦ

ἑσπερινοῦ και τῶν αἴνων τῶν ἀκολουθιῶν τῶν ἁγίων νὰ ψάλλεται τὸ ἁρμόζον

Θεοτοκίον καὶ ὄχι ἰδιόμελο Δεσποτικῆς- Θεομητορικῆς ἑορτῆς.

Ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴν ἀκολουθία τῶν ἁγίων, ποὺ εἶναι διατυπωμένη

στὸ μηναῖο, οἱ ἅγιοι τιμῶνται σὲ ἕξ. Μὲ δεδομένο ὅτι ἡ μνήμη τῶν ἁγίων εἶναι

δυνατὸν νὰ συμπέσει ἀπὸ τὸ Σάββατο τοῦ Θωμᾶ μέχρι καὶ τὴν Κυριακὴ τῆς

Πεντηκοστῆς μπορεῖ κάλλιστα ἡ ἀκολουθία τῶν ἁγίων νὰ συμψάλλεται στὴν

ἀκολουθία τῆς ἡμέρας μὲ τὶς προβλεπόμενες γιὰ τὸ διάστημα αὐτὸ ἀκολουθίες τῆς

περιόδου τοῦ Πεντηκοσταρίου.

Εἶναι ἐπίσης γνωστὸ ὅτι οἱ ἀκολουθίες τῶν ἑορτῶν καὶ τῶν ἁγίων πρέπει νὰ

πραγματοποιοῦνται «ἐπακριβῶς καὶ πλήρως». Ἂν αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τηρηθεῖ γιὰ

διάφορους λόγους, πλεῖστοι τῶν ὁποίων ἐμφανίζονται τὴν περίοδο τοῦ Τριωδίου

καὶ τοῦ Πεντηκοσταρίου λόγῳ τῆς διαφοροποιήσεως τῆς ἡμερομηνίας ἑορτασμοῦ

τοῦ Πάσχα, ὅπως συμβαίνει κατὰ τὸ τρέχον ἔτος, καὶ δὲν χωράει στὴν ἀκολουθία

τῆς ἡμέρας ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου, αὐτὴ μετακινεῖται. Καὶ ἂν ὁ ἅγιος τιμᾶται σὲ

τέσσερα, ἡ ἀκολουθία του ψάλλεται στὸ ἀπόδειπνο· ἂν ὁ ἅγιος τιμᾶται σὲ ἓξ ἢ

ὀκτώ, ἡ ἀκολουθία του μετατίθεται τὴν προηγουμένη τῆς ἑορτῆς ἡμέρα ἢ τὴν

ἑπομένη τῆς ἑορτῆς ἡμέρα.

Στὴν περίπτωση τοῦ τρέχοντος ἔτους, ποὺ ἡ μνήμη τῶν ἁγίων συμπίπτει μὲ

τὴν ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως, θεωρῶ ὅτι ἡ μνήμη τῶν ἁγίων πρέπει νὰ μετατεθεῖ τὴν

ἑπομένη τῆς Ἀναλήψεως μεθέορτον ἡμέρα. Δὲν μπορεῖ νὰ μετατεθεῖ τὴν

προηγουμένη τῆς ἑορτῆς Τετάρτη πρὸ τῆς Ἀναλήψεως, γιατὶ τὴν Τετάρτη

ἑορτάζεται ἡ ἀπόδοση τοῦ Πάσχα καὶ σύμφωνα μὲ τὴν παραπάνω γενικὴ ἀρχὴ δὲν

μπορεῖ νὰ συμψαλεῖ ἀκολουθία κανενὸς ἁγίου καὶ αὐτὸς ἀκόμη ὁ προεόρτιος

κανὼν τῆς Ἀναλήψεως ψάλλεται στὸ ἀπόδειπνο.

Πιστεύω ὅτι ἡ ἔρευνα, καὶ ὅταν ἀκόμη ὁδηγεῖται σὲ ἐσφαλμένα

ἀποτελέσματα, προκαλεῖ προβληματισμὸ ὁ ὁποῖος συντελεῖ στὴν καλύτερη

κατανόηση τοῦ τυπικοῦ καὶ τὴν ἀρτιότερη τέλεση τῶν ἀκολουθιῶν.

Ἐξ υἱικοῦ ὀφλήματος κινούμενος, ὑποβάλλω τὴν πρότασή μου αὐτὴ στὴν

Ὑποεπιτροπὴ ἐκδόσεως Διπτύχων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ πρὸς

κάθε ἐνασχολούμενο μὲ τὰ θέματα τοῦ τυπικοῦ.

Εὐχαριστῶ τὴν «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» γιὰ τὴν ἀνάρτηση τοῦ παρόντος

στὴν περιώνυμη ἱστοσελίδα της (www.enromiosini.gr), διὰ μέσου τῆς ὁποίας

μπορεῖ νὰ ἀναπτυχθεῖ ἕνας γόνιμος καὶ τεκμηριωμένος διάλογος.

Νέα Μουδανιὰ Τρίτη τῆς Διακαινησίμου 14 Ἀπριλίου 2015

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΠΕΡΣΥΝΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Ἐπίτιμος Διευθυντὴς Διεύθυνσης

Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης Ν. Χαλκιδικῆς

Διπλωματοῦχος Βυζαντινῆς Μουσικῆς

Πρωτοψάλτης Ι.Ν. Ἁγ. Γεωργίου Ν. Μουδανιῶν

Ταχυδρομικὴ Θυρίς: 231 Τ.Κ. 63200 Νέα Μουδανιά

Κιν: 6944 756963 ἠλεκτρ. ταχ. :persem65@gmail.com

Τηλ.: 2373022364 ἠλεκτρ. τηλ.: 2373022387

Πίνακας ἀποδεκτῶν:

1. Ὑποεπιτροπὴ Διπτύχων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἰωάννου Γενναδίου 14 Τ.Κ. 11521 ΑΘΗΝΑ ἠλεκτρ. ταχυδρ.: diptyxa@yahoo.gr

2. Ἐκδόσεις Παναγόπουλος Ἐπιτροπὴ Ἐκδόσεως τοῦ ΜΙΚΡΟΥ ΤΥΠΙΚΟΥ

Χαβρίου 3 (Σύνταγμα) Τ.Κ. 10562 ΑΘΗΝΑ

ἠλεκτρ. ταχυδρ.: nectarios.panagopoulos@gmail.com

3. Ἀρχιμανδρίτη Ἀναστάσιο Καντάνη ἐπιμελητὴ τῆς τυπικῆς διάταξης

τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν 2015 τοῦ Ἀποστόλου Παπαχρήστου

Ι.Μ. Παντοκράτορος Ἀγγελοκάστρου Αἰτωλοακαρνανίας Τ.Κ. 30400

ἠλεκτρ. ταχυδρ.: panastasiosk@gmail.com

4. Πρωτοπρεσβύτερον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου Αἰδεσιμολογιώτατον

π. Γεώργιον Λαδουκάκη ἐπιμελητὴ τῆς συντάξεως τῶν διπτύχων

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Ἐμπεδοκλῆ 15 Τ.Κ. 71307 Ἡράκλειο

Παραλειπόμενα εις την Έγερσιν του Λαζάρου

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΓΕΡΣΙΝ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥΤου Περσυνάκη Ἐμμανουήλ
Καθηγητοῦ-Ιεροψάλτου

Το Σάββατο προ των Βαΐων εορτάζομεν την έγερσιν του Αγίου και Δικαίου φίλου του Χριστού Λαζάρου του τετραημέρου. Αρχαιότατη Δεσποτική εορτή που θεσπίστηκε στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων πριν από το 378 μ.Χ. όπως προκύπτει από σχετικό λόγο του επισκόπου Βόστρων Τίτου και συνεορτάζετο με την εορτή των Βαΐων. Οι πρώτες περιγραφές του τρόπου εορτασμού της εορτής αναφέρονται από την φιλόσοφο Μοναχή Αιθέρια σε επιστολή που έστειλε στις συμμονάστριες της τον τέταρτο μ.Χ αιώνα.

Ο Κύριος μας στη επίγεια ζωή και δράση του ανέστησε δυο ακόμη ανθρώπους την κόρη του Ιαείρου και τον υιόν της χήρας της Ναΐν. Η ανάσταση του Λαζάρου διαφέρει από αυτές και εξουδετερώνει κάθε προσπάθεια των Φαρισαίων να αμφισβητήσουν και να υποβαθμίσουν την Θεότητα του Χριστού στον Εβραϊκό λαό...

Στις δύο πρώτες περιπτώσεις οι αναστάσεις έγιναν αμέσως μετά τον θάνατο των προσώπων σε αντίθεση με την ανάσταση του Λαζάρου που έγινε τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατο, όταν είχε αρχίσει η αποσύνθεση του σώματος όπως μας το δηλώνει η αδελφή του Λάζαρου λέγοντας στο Χριστό: «Κύριε ήδη όζει» (Ιωαν. ΙΑ,39).

Το υπέρ πάσαν λογικήν αυτό θαύμα του Χριστού που είδαν πολλοί Ιουδαίοι εδραίωσε την πίστη τους στη Θεϊκή δύναμη του Χριστού και γι’ αυτό «επίστευσαν εις αυτόν» (Ιωαν. ΙΑ,45), γεγονός που οδήγησε τους αρχιερείς «ίνα αποκτείνωσιν αυτόν» (Ιωαν.ΙΑ,53) και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν (Ιωαν. ΙΒ,10) γι’ αυτό «δια τον φόβον των Ιουδαίων΄΄ο Χριστός «απήλθε εις Εφραίμ λεγομένην πόλιν» (Ιωαν. ΙΑ 54)) ενώ ο Λάζαρος έφυγε στην Κύπρο, όπου απαγορεύονταν κάθε θρησκευτική δραστηριότητα, των Ιουδαίων και χειροτονήθηκε επίσκοπος Κιτίου από τους Αποστόλους Παύλο και Βαρνάβα. Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο Κύπρου (367-403): «Εν παραδόσεσιν εύρομεν ότι τριάκοντα ετών ην τότε ο Λάζαρος ότε εγήγερται, μετά το αναστήναι αυτόν άλλα τριάκοντα έτη έζησε, και ούτω, προς Κύριον εξεδήμησεν κοιμηθείς κατά το έτος 63 μ.Χ.» στο Κίτιο της Κύπρου. Το λείψανο του Αγίου Λαζάρου βρέθηκε με πρωτοβουλία του Αυτοκράτορος Λέοντος του Σοφού το 900-901 μ.Χ. Μέρος του λειψάνου του μεταφέρθηκε στον νεοανεργερθέντα από τον Λέοντα Ναό επ’ ονόματι του Αγίου στην Κωνσταντινούπολη.

Το θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου δεν αναφέρεται καθόλου από τους Ευαγγελιστάς Μάρκο, Ματθαίο, Λουκά γιατί όταν αυτοί συνέγραψαν τα Ευαγγέλιά τους ο Λάζαρος ζούσε και δεν υπήρχε λόγος να γράψουν. Αναφέρεται μόνο από τον Ιωάννη στο ΙΑ΄ Κεφάλαιο γιατί αυτός συνέγραψε το Ευαγγέλιό του μετά τον θάνατο του Λαζάρου. Όπως προκύπτει από την Αγία Γραφή μεταξύ της αναστάσεως του Λαζάρου και της Αναστάσεως του Χριστού μεσολάβησε αρκετό χρονικό διάστημα παρά τούτο οι δύο εορτές απέχουν μόνο οκτώ ημέρες. Οι λόγοι που ώθησαν τους πατέρες της Εκκλησίας στην απόφαση αυτή είναι πολλοί. Από θεολογικής απόψεως η ανάσταση του Λαζάρου είναι το προμήνυμα της Αναστάσεως του Κυρίου η τελειότερη προτύπωση της Τριημέρου πορείας του Χριστού από τον κόσμο στον Άδη και από εκεί στην αιώνια ζωή. Είναι η πορεία που θα ακολουθήσουμε όλα τα μέλη της Εκκλησίας.

Κατά τον εσπερινό της Παρασκευής προ των Βαΐων «την ψυχωφελή πληρώσαντες τεσσαρακοστήν αιτούμεν κατιδείν την Αγία Εβδομάδα του πάθους» προοίμιον της οποίας είναι η έγερση του Λαζάρου. Μετά το θαύμα της εγέρσεως του Λαζάρου όπου απεδείχθη η θεότητα του Χριστού «πολλοί επίστευσαν εις αυτόν» γι’ αυτό και κατά την είσοδο του Χριστού στην Αγία πόλη την Κυριακή των Βαΐων «ο πλείστος όχλος … εστρώνυον εν τη οδώ τα ιμάτια αυτών … και εκραύγαζον λέγοντες Ωσαννά τω Υιώ Δαυίδ». Αυτό το γεγονός γιγάντωσε τον φθόνον των αρχιερέων και γι’ αυτό αποφάσισαν να θανατώσουν τον Χριστό. Έτσι η ανάσταση του Λαζάρου αφ’ ενός είναι προτύπωση της Αναστάσεως του Κυρίου αφ’ετέρου είναι το προοίμιον της απόφασης του συνεδρίου των Ιουδαίων «ίνα τον Δημιουργόν και Κτίστιν των απάντων Πιλάτω παραδώση». Αυτό το προοίμιο των Μεγάλων γεγονότων θέλησαν να τονίσουν οι πατέρες της Εκκλησίας ιδιαίτερα λόγω της μεγάλης σημασίας του γι’ αυτό ξεχώρισαν την εορτή της εγέρσεως του Λαζάρου από την εορτή των Βαΐων και όρισαν να εορτάζεται το Σάββατο προ των Βαΐων το οποίο παρέμεινε λειτουργικά κενό.

Ο εορτασμός της έγερσης του Λαζάρου είναι μια εορτή που αποδίδεται θετικά στον Χριστό όπως συμβαίνει και με την ψηλάφηση του Θωμά γι’ αυτό κατατάσσεται στις Δεσποτικές εορτές. Κατ’ αυτήν αναδεικνύεται η Θεότητα του Χριστού ως κυρίαρχου της ζωής και του θανάτου. Όπως επισημαίνεται στους ύμνους που έχουν ποιηθεί για την ημέρα αυτή ο Λάζαρος είναι «Παλιγγενεσίας προοίμιον σωτήριον» είναι προανάκρουσμα της Αναστάσεως του Χριστού γι’ αυτό και η ακολουθία του Σαββάτου αυτού έχει πολλά αναστάσιμα υμνολογικά στοιχεία. Αντί Τρισάγιου στην λειτουργία ψάλλεται το «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε» γεγονός που αποδεικνύει ότι παλαιότερα κατά την ημέρα αυτή εγίνοντο βαπτίσεις νεοφώτιστων.

Στον Λαυριώτικο κώδικα 170 αναγράφονται τα εξής: «τη αυτή ημέρα (17 Μαρτίου) η ανάστασις του αγίου και δικαίου Λαζάρου του φίλου του Κυρίου, εορτάζεται». Πως όμως προέκυψε αυτή η ημερομηνία; Η Ανάσταση του Λαζάρου ορίσθηκε να εορτάζεται οκτώ ημέρες πριν από την Ανάσταση του Χριστού επομένως συνδέεται με αυτήν και προκειμένου να βρούμε την ημερομηνία της είναι αναγκαίο να καθορισθεί η ακριβής ημερομηνία της Αναστάσεως του Κυρίου.

Ο Χριστός συνελήφθη σύμφωνα με τους Ευαγγελιστάς, στα σπλάχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου ακριβώς στις 25 Μαρτίου. Με δεδομένη τη νοοτροπία του εορτολογίου που απαιτεί ακρίβεια στις ημερομηνίες εορτασμού γεγονότων ιδίως όταν αυτά σχετίζονται με το Χριστό μετά 33 χρόνια έπρεπε να αναστηθεί την 25η Μαρτίου. Εφ’ όσον η ανάσταση του Λαζάρου προηγήθηκε οκτώ ημέρες της Αναστάσεως του Κυρίου 25-8=17. Γι’ αυτό ο συναξαριστής της Κωνσταντινουπόλεως ορίζει ως ημέρα εορτασμού της αναστάσεως του Λαζάρου την 17 Μαρτίου και συμφωνεί με το Λαυριωτικό κώδικα Ι70.

Ο Άγιος Λάζαρος είναι ο άγιος που κοιμήθηκε δυο φορές, είναι μια μεγάλη προσωπικότητα από εκείνες που πρωτοστάτησαν στη διάδοση του Ευαγγελίου, γι’ αυτό και απασχόλησε την Εκκλησία από τα πρώτα χρόνια. Η νεκρανάστασις του αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους υμνογράφους και ποιητές της Εκκλησίας, τους Μεγάλους πατέρες οι οποίοι συνέγραφαν πλήθος ομιλιών. Η Εκκλησία τον εορτάζει πέντε φορές εκτός από την εορτή της εγέρσεως.

Σε χειρόγραφο των Καυσοκαλυβίων διαβάζουμε «Ετέθη σήμερον (16η Οκτωβρίου) εορτάζεσθαι η δεύτερη κοίμησις αυτού (Λαζάρου) και η ανακομιδή των λειψάνων». Ο επινοητής της εορτής και συντάκτης της ακολουθίας δηλώνει ότι δε γνωρίζει την ημερομηνία της δεύτερης κοίμησης του Αγίου Λαζάρου. Ο Σ. Ευστρατιάδης θεωρεί «κατά το δοκούν την τοιαύτην εορτήν». Αναιτιολόγητος μπορεί να θεωρηθεί ο ορισμός της εορτής την 16η Οκτωβρίου. Θα μπορούσαμε να εικάσουμε ότι η μνήμη της δεύτερης κοίμησης του Λαζάρου είναι συνδεδεμένη με την ανακομιδή των λειψάνων που γιορτάζεται στις 17 Οκτωβρίου. Και επειδή ο δεύτερος θάνατος προηγήθηκε της ανακομιδής τοποθετείται η μνήμη της δεύτερης κοίμησης μια ημέρα πριν καθιστάμενη έτσι ως προεόρτιος ημέρα της εορτής της ανακομιδής των λειψάνων.

Στις 17 Οκτωβρίου εορτάζουμε το ιστορικό γεγονός της μεταφοράς των λειψάνων του Αγίου Λαζάρου από το Κίτιο της Κύπρου στην Κωνσταντινούπολη με τη φροντίδα και δαπάνη του Αυτοκράτορος Λέοντος Σοφού κατά το έτος 900-901.

Η 4η Μαΐου είναι μια άλλη ημέρα αφιερωμένη στον Άγιο Λάζαρο κατά την οποία «επιτελείται η ανάμνησις της ανακομιδής των Τιμίων λειψάνων του Αγίου Λαζάρου… Συνεορτάζεται δε και τα εγκαίνια του ναού του Αγίου Λαζάρου». Εμπνευστής της εορτής αυτής είναι ο Αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός ο οποίος έκτισε ναό επ’ ονόματι του Αγίου Λαζάρου στον οποίο εναπέθεσε τα Τίμια λείψανα που μετέφερε από το Κίτιο. Το βάρος της εορτής μεταφέρεται στα εγκαίνια του ναού που κτίστηκε μεταξύ 900-912 και τα εγκαίνια του έγιναν στις 4 Μαΐου 912 λίγο πριν πεθάνει ο αυτοκράτορας (+11 Μαΐου 912).

Στο Ιεροσολυμίτικο Κανονάριο η 7η Σεπτεμβρίου είναι αφιερωμένη στον Άγιο Λάζαρο και έχει σαν θέμα τα εγκαίνια του ναού του Αγίου Λάζαρου που κτίσθηκε στη Βηθανία κατά την παράδοση από την Αγία Ελένη.

Η 17η Δεκεμβρίου είναι ημέρα που η δυτική Εκκλησία αφιέρωσε προς τιμή του Αγίου Λαζάρου. Στο υπόμνημα του Μαρτυρολογίου δεν αναφέρεται κανένα συγκεκριμένο γεγονός.

Ο Άγιος Λάζαρος έζησε μετά την ανάστασιν 30 χρόνια κατά το διάστημα αυτό ουδέποτε εγέλασεν ενθυμούμενος τον πικρόν θάνατον και τη φοβερά κόλαση. Ουδέποτε διηγήθηκε κάτι από αυτά που είδε στον Άδη δια δύο λόγους ή διότι δεν του το επέτρεψε ο Κύριος να διηγείται τη φοβερά κατάσταση του θανάτου ή διότι δεν είδε τίποτε κατά θείαν οικονομίαν. Είναι ο άγιος ο οποίος θα αναστηθεί για δεύτερη φορά κατά τη μέλλουσα κρίση.

Πηγές και βοηθήματα

Ευαγγέλιο Ιωάννου ΙΑ΄, ΙΒ΄ Κεφ.

Μέγας συναξαριστής, τόμος ΙΓ΄

Σ. Ευστρατιάδου: Αγιολόγιο Ορθοδόξου Εκκλησίας

Δαμασκηνού Μοναχού Στουδίτου: Θησαυρός

Τριώδιον

Επιφανίου Κύπρου: «κατά πασών αιρέσεων» ΡG 42.88

Παρακευά Αγάθωνος: Άγιος Λάζαρος ο τετραήμερος

Τίτου Βόστρων: Λόγος εις τα Βαΐα.

Βασιλείου Στεφανίδου: Εκκλησιαστική Ιστορία

Πρ. Κωνσταντίνου Παπαγιάννη: Ερμηνεία Κανόνων Μεγάλης Εβδομάδας.

πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη