Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΙΤΙΖΕΙ 1,5 ΕΚΑΤΟΜ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ!

Ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ Μονὲς ταΐζουν 1,5 ἑκατομμύριο Ἕλληνες

.           Μεγαλώνουν καθημερινὰ οἱ οὐρὲς τῶν πεινασμένων Ἑλλήνων ἔξω ἀπὸ ἐκκλησίες καὶ τοὺς χώρους ποὺ ἔχει δημιουργήσει ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας, ποὺ οὔτε ἕνα πιάτο φαγητὸ δὲν μποροῦν νὰ ἔχουν πλέον.
.           Ἄνεργοι, ἡλικιωμένοι, παιδιά, ἄνθρωποι ἀνήμποροι στὰ ὅρια τῆς ἐπιβίωσης περιμένουν καρτερικὰ στὶς οὐρὲς ἀπὸ τὸ πρωὶ γιὰ ἕνα πιάτο ζεστὸ φαγητό, προσφορὰ τῶν ἐκκλησιῶν καὶ τῶν μοναστηριῶν στὸν πάσχοντα Ἕλληνα.
.           Ὑπολογίζεται ὅτι καθημερινὰ ἑτοιμάζονται 1,5 ἑκατομμύριο μερίδες φαγητοῦ σὲ ὅλη τὴ χώρα γι᾽ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ φᾶνε σπίτι τους. Καθημερινὰ πέρα ἀπὸ τὶς προσφορὲς ἀνώνυμων φιλεύσπλαχνων πολιτῶν, ἡ Ἐκκλησία στὸ σύνολό της ξοδεύει ἑκατοντάδες χιλιάδες εὐρὼ γιὰ τὴν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν τῶν πεινασμένων. Μὲ κέντρο αὐτῆς τῆς φιλανθρωπικῆς δράσης τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν, πολλὰ μοναστήρια σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα προσφέρουν ἀνάλογα μὲ τὴ δυνατότητά τους.
.           Πρωταγωνιστὴς σὲ αὐτὲς τὶς μοναστικὲς εἰσφορὲς ἡ Μονὴ Βατοπεδίουποὺ στηρίζει τὰ συσσίτια τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν μὲ 50.000 εὐρὼ τὸ μήνα ἐνῶ μέχρι σήμερα συνολικὰ ἔχει διαθέσει τὸ ποσὸ τῶν 800.000 εὐρώ.
.           Τὰ χρήματα αὐτὰ τῆς μονῆς Βατοπεδίου δὲν προέρχονται ἀπὸ τοὺς λογαριασμοὺς ποὺ παραμένουν δεσμευμένοι μέχρι τὴν ἐκδίκαση τῆς γνωστῆς ὑπόθεσης γιὰ τὴ λίμνη Βιστωνίδα ἀλλὰ προέρχονται ἀπὸ φίλους καὶ ὑποστηρικτὲς τῆς μονῆς ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδας.
.           Κάθε μήνα ἐνισχύει οἰκονομικὰ πάνω ἀπὸ 20 μητροπόλεις σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, παρέχει σημαντικὴ βοήθεια στὴν «Κιβωτὸ τῆς Ἀγάπης» καὶ τὸν πρωτεργάτη της πατέρα Ἀντώνιο, προμηθεύει τὰ κοινωνικὰ παντοπωλεῖα Θεσσαλονίκης καὶ Μυτιλήνης, ἐνῶ ἐνισχύει οἰκονομικὰ οἰκογένειες φυλακισμένων. Πρόσφατα προχώρησε σὲ ἀποφυλακίσεις πληρώνοντας ἐγγυήσεις γιὰ ἄτομα ποὺ δὲν εἶχαν τὴν οἰκονομικὴ δυνατότητα καὶ παρέμεναν στὴ φυλακή.
.           Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα μοναστήρια ὅμως τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἄλλων περιοχῶν, ποὺ ἀπὸ τὸ ὑστέρημά τους στηρίζουν οἰκονομικὰ τοὺς ἀνήμπορους Ἕλληνες μέσῳ τῶν κατὰ τόπους Μητροπόλεων καὶ ἐκκλησιῶν.
.           Πρὸ ἡμερῶν ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἔκανε μία περιοδεία ἔξω ἀπὸ ἐκκλησίες καὶ βλέποντας τὶς οὐρὲς τῶν πεινασμένων ἀνθρώπων ποὺ περίμεναν, δάκρυσε καὶ εἶπε στοὺς στενοὺς συνεργάτες του ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὅ,τι ἔχει καὶ δὲν ἔχει ἀνήκει στὸ λαὸ καὶ σὲ αὐτὸν πρέπει νὰ ἀποδοθεῖ αὐτὲς τὶς δύσκολες στιγμές.

πηγή

Αστυνομία πάλι έξω από το σπίτι του Κολλάτου

Ο Δημήτρης Κολλάτος γράφει για τα πανό που έβαλε έξω από το σπίτι του:

" Δυο πανό έξω από το σπίτι μου, για να μην ξεχνάμε. Όταν στις 27 Απριλίου μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, οι πατεράδες και οι παππούδες μας αντιστάθηκαν. Τον πρώτο χρόνο, μόνο από πείνα, είχαμε πάνω από 360.000 νεκρούς. Οι Γερμανοί μας λήστεψαν. Το χρυσό της Τράπεζας της Ελλάδος, αρχαία, το αναγκαστικό - κατοχικό δάνειο. Μας χρωστάνε πολλές δεκάδες δισ. 

Σήμερα, οι Γερμανοί είναι στην Αθήνα. Το αίμα στα χέρια της Μέρκελ, είναι αυτό των Ελλήνων που αυτοκτονούν. Των παιδιών μας που φεύγουν για να βρουν δουλειά στο εξωτερικό.Της γενοκτονίας που επιβάλλει η Τρόικα και γίνεται στην πατρίδα μας.

Οι Γερμανοί είναι εδώ. Στη θέση του Χίτλερ, είναι η Μέρκελ και εμείς... ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ. Ντροπή μας.

Ήδη κάτω από το σπίτι μαζεύτηκαν αστυφύλακες. Έχω εμπιστοσύνη στην Ελληνική δικαιοσύνη και στην ελευθερία μου, που την κατοχυρώνει το Σύνταγμα".

 πηγή

ἘΑΝ ΕΧΕΙΣ ΔΩΣΕ, ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΕ

Αὐτοὶ εἶναι οἱ Ἕλληνες! 

Αὐτοὶ ἦταν πάντα! 

Αὐτοὶ θὰ εἶναι ὅπως κι ἐὰν ἔλθουν τὰ πράγματα!

πηγή

“Εγώ δεν φεύγω, θέλω να ανάβω τα καντήλια της Αγίας Πελαγίας…”

Έφυγε στά 87 της η ηρωίδα στήν μικρή βραχονησίδα Σαμιοπούλα ,η ΚΑΤΙΝΑ ΚΑΠΠΟΥ μιά δεύτερη Κυρά της Ρώ καί πού κρατούσε ψηλά τήν σημαία μας γιά περισσότερο από 60 χρόνια μέ βαθιά πίστη στήν Παναγία μας !! Δεν φοβόταν ούτε όποτε έβλεπε τα τουρκικά μαχητικά, στα 200-300 μέτρα από πάνω της. “Έχω την Παναγία σύμμαχο…”, έλεγε.
«Όπως και να το κάνουμε, η μητέρα μου ήταν για περισσότερα από εξήντα χρόνια ο φύλακας της βραχονησίδας. Από το 2000 ήταν και η μοναδική μόνιμη κάτοικός της. Φρόντιζε να βρίσκεται πάντα στη θέση της η σημαία και δεν ήθελε να εγκαταλείψει με τίποτα αυτό το μικρό νησί, τη Σαμιοπούλα. 

Όσοι τη γνώριζαν την ταύτιζαν με τη θρυλική Κυρά της Ρω, την ηρωική Δέσποινα Αχλαδιώτη της Δωδεκανήσου. Στη βορειοανατολική γωνιά του Αιγαίου, μία ώρα (εννέα μίλια) εν πλω από το Πυθαγόρειο της Σάμου, πάνω στη νησίδα Σαμιοπούλα και η Κατίνα Κάππου έγραψε τη δική της ιστορία πριν «φύγει» στις 23 του μήνα για να αναπαυθεί – πού αλλού; – στον τόπο που λάτρεψε.
 «Οι γονείς μου πρωτοήρθαν εδώ το 1945, μόλις παντρεύτηκαν. Η Σαμιοπούλα τότε ήταν μοναστηριακό νησί κι αρχικά το νοίκιασαν από τη Μονή της Μεγάλης Παναγίας μέχρι και το 1957, που παραχωρήθηκε στο κράτος με την προϋπόθεση να δοθεί σε ακτήμονες καλλιεργητές. Τότε όμως επρόκειτο απλώς για έναν βράχο, δεν υπήρχε σπίτι ή ζωή επάνω εδώ, πάρα μόνο κατσίκια που έβοσκαν ελεύθερα, γι΄ αυτό και το χαρακτήρισαν τελικά ως νησί κτηνοτροφικό. Άρχισαν να χτίζουν τοίχους, να καλλιεργούν όπου υπήρχαν μικρά κομμάτια γης, έβαλαν γύρω στα 160 δέντρα ελιές. Στην πορεία έχτισαν με τα χέρια τους και δύο πέτρινα σπιτάκια, αποθήκες και δεξαμενή. Αργότερα έχτισαν κι ένα ταβερνάκι για πρόχειρο φαγητό για όσους φτάνουν με τα καΐκια ώς εδώ, κυρίως τα καλοκαίρια…», λέει στα «ΝΕΑ» ο 56χρονος Βασίλης Κάππος, ο μικρότερος από τα τρία παιδιά του Τάσου και της Κατίνας. «Από τον καιρό που πέθανε ο πατέρας μου, πριν από εννέα χρόνια, κι έμεινε ολομόναχη εδώ και πάλι η μητέρα μου ήταν ξεκάθαρα αρνητική να έρθει να μείνει μαζί μας στο Πυθαγόρειο.

“Εγώ δεν φεύγω, θέλω να ανάβω τα καντήλια της Αγίας Πελαγίας…”, έλεγε και πήγαινε κάθε πρωί στο αγαπημένο της, το πιο κοντινό από τα δύο, εκκλησάκι. Και βεβαίως φύλαγε ως κόρη οφθαλμού την υψωμένη σημαία…», προσθέτει.

Τέλος εποχής…

«Έφυγε μια άλλη εποχή! Τέσσερις άνθρωποι – οι γονείς μου, ο θείος μου Χριστόδουλος και η θεία Ευδοκία που έζησαν για χρόνια μαζί τους- ανέστησαν τα πάντα εκεί τριγύρω», λέει συγκινημένη η μία από τις δύο κόρες της «κυράς της Σαμιοπούλας», η 61χρονη Ειρήνη Καμπόσου που στα πρότυπα των γονιών της κατοικεί με την οικογένειά της επίσης σε ερημικό νησί, στα Λέβιθα, ανάμεσα σε Κυκλάδες και Δωδεκάνησα.

«Με το ζόρι την πήραμε από ΄κει πριν από τέσσερις μήνες, γιατί είχε καταπονηθεί πια και δεν μπορούσε να περπατήσει. Και πάλι όμως ζητούσε επίμονα να επιστρέψει. Μόνο τα καλοκαίρια είχε παρέα, τα εγγόνια της και τους περαστικούς τουρίστες. Όλο τον χειμώνα έμενε σχεδόν μόνη της κατά καιρούς και για μέρες αποκομμένη», λέει η κ. Καμπόσου. «Τον αδερφό μου τον Βασίλη εκεί πάνω, στη Σαμιοπούλα, τον γέννησε χωρίς μαμή, με τη βοήθεια της γιαγιάς μας. Δεν μπορούσε να ταξιδέψει, Γενάρη μήνα, λόγω φουρτούνας».

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ

Φρόντιζε να βρίσκεται πάντα στη θέση της η σημαία και δεν ήθελε να εγκαταλείψει με τίποτα αυτό το μικρό νησί, τη Σαμιοπούλα.

Τη συνόδευσαν 5 καΐκια στο τελευταίο ταξίδι.

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ τους συγγενείς και οι υπόλοιποι από τους λιγοστούς – ακόμα και στη Σάμο – που γνώριζαν για την επί εξήμισυ δεκαετίες παρουσία της «γιαγιάς της Σαμιοπούλας» πάνω στην αιγαιοπελαγίτικη βραχονησίδα αναγνωρίζουν την ανιδιοτελή προσφορά και αφοσίωσή της στον τόπο της.

«Τη θυμάμαι 62 χρόνια. Με τον χαμό της έκλεισε ένας κύκλος, μια ιστορία 70 χρόνων, ήταν η τελευταία των Μοϊκανών…», λέει ο ιερέας του χωριού Παγώνδας, Νικόλαος Σπάγος, ο οποίος βρέθηκε την περασμένη Πέμπτη στη Σαμιοπούλα για να απευθύνει το ύστατο χαίρε στην Κατίνα Κάππου.

«Την τίμησε και ο Στρατός και ο ηγούμενος της Μεγάλης Παναγίας. Τέσσερα- πέντε καΐκια συνόδευσαν τη νεκρική πομπή εν πλω από το Πυθαγόρειο προς τη Σαμιοπούλα, ήταν κάτι το συγκινητικό. Της άξιζε όμως όλη αυτή η τιμητική τελετή, γιατί αγάπησε πολύ από μικρό κορίτσι το νησί όπου έμεινε. Δεν φοβόταν ούτε όποτε έβλεπε τα τουρκικά μαχητικά, στα 200-300 μέτρα από πάνω της, “έχω την Παναγία σύμμαχο…”, έλεγε. Αντιθέτως έδωσε ζωή, με τον σύζυγό της, σε ερείπια: ερχόταν κόσμος απ΄ όλη τη Σάμο στα πανηγύρια του μικρού αυτού νησιού, για να δουν τον κυρ Τάσο και την κυρά Κατίνα, ευγενέστατους, πάντα πρόθυμους να προσφέρουν καφεδάκι, ούζο και μεζέ κολιό. Για μας που τους ξέραμε, είναι μια απώλεια…», υποστηρίζει.
ΠΗΓΗ  /αντιγραφή

Πείνα και αρρώστιες θερίζουν τα παιδιά στην Ελλάδα του 2013..Αλλά προτεραιότητα για κάποιους έχει η Σιέρρα Λεόνε.

Κόμπο στο στομάχι προκαλούν οι ειδήσεις που μιλούν για υποσιτισμένα παιδιά που φοιτούν σε δημοτικά και γυμνάσια -στην Ελλάδα του 2013 και όχι στην Κατοχή- τα οποία με το ζόρι στέκονται όρθια. Στην Εορδαία της Πτολεμαΐδας περισσότερες από 100 οικογένειες βιώνουν συνθήκες εξαθλίωσης, ενώ 150 και πλέον μαθητές αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα υγείας, λόγω κακής διατροφής ή ελλιπούς σίτισης, αλλά και επειδή στην πλειονότητά τους οι γονείς τους είναι άνεργοι, ανασφάλιστοι και αδυνατούν να ανταποκριθούν στο κόστος της υγειονομικής περίθαλψης.
Κάποιοι όμως φτάνουν μέχρι την Σιέρρα Λεόνε για να δειξουν το πόσο ανθρωπιστές είναι,ενώ το πρόβλημα το έχουν συνάνθρωποι που ζουν δίπλα τους..

Ο κος Κανάκης..κατάφερε να συγκινήσει κι άλλους ομοίους του..που φυσικά έχουν άγνοια και αδιαφορία για την δυστυχία χιλιάδων ανθρώπων που ζουν ακριβώς δίπλα τους.. Αφού πρώτα τους χρησιμοποίησαν για να διαπρέψουν στα ΜΜΕ ή ακόμα και να κάνουν τεράστιες περιουσίες εις βάρος τους..τώρα είναι ξεγραμμένοι και στο περιθώριο...Για την ώρα είναι άχρηστοι για τα ΜΜΕ και δεν "πουλάει" ένα ταξίδι στην Εορδαία της Πτολεμαΐδας..όσο ένα ταξίδι στην Σιέρρα Λεόνε.

Η δήλωση του κου Κανάκη..

«Δεν μπορούν όλοι να αναγνωρίσουν και να αξιολογήσουν τέτοια δουλειά», είπε δηκτικά για όσους τον κατηγόρησαν ότι (μέσω του ντοκιμαντέρ) πρόβαλε περισσότερο τον εαυτό του παρά τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στη Σιέρα Λεόνε.

Από το βήμα του «Ράδιο Αρβύλα» ευχαρίστησε τους συντελεστές του συνεργείου, που γύρισαν και μόνταραν το Immersion, το οποίο τη νύχτα της Τρίτης σημείωσε 37,5% τηλεθέαση. Οι τηλεθεατές «βομβάρδισαν» το τηλεφωνικό κέντρο της Action Aid, προσφέροντας γενναιόδωρα χρήματα από το υστέρημά τους.

Σχόλιο..Εγώ επειδή έτυχε να είμαι σε ένα κατάστημα την ώρα που έπαιζε το ντοκιμαντέρ του κου Κανάκη,είδα με τα μάτια μου ένα άνεργο κύριο (όπως μας είπε αργότερα) με το παιδάκι του να βγάζει από την τσέπη του 1,80 ευρώ για να αγοράσει ένα σουβλάκι για το φαΐ της ημέρα για το παιδί του..Τα λεφτά δεν έφταναν...ούτε για το παιδί του,ούτε για πάρει ο ίδιος να φάει.Όταν κοίταξε την τηλεόραση το πρόσωπο του έβγαλε μια αγανάκτηση και μονολογούσε.Βέβαια δεν έδωσα και πολύ σημασία τότε γιατί γνωρίζω την συμπεριφορά των παρουσιαστών των Ελληνικών ΜΜΕ και ποια είναι η διεθνιστική γραμμή που έχουν ΄πάρει και πως πρέπει να την περάσουν στην κοινωνία.
Γύρισα και του είπα ψιθυριστά πως επειδή (δήθεν) έχω γενέθλια να πάρουν ότι θέλουν με το γιό του.Ο άνθρωπος μόνο που δεν μου φίλησε τα χέρια.
Εκεί έχουν φτάσει πολλοί συνάνθρωποι μας.Αλλά όμως η προτεραιότητες των Κανάκηδων της Ελληνικής showbizz είναι άλλες.Είναι το πως θα το παίξουν ανθρωπιστές και φιλεύσπλαχνοι την ώρα που έχουν βίλες,μαγαζιά που πουλάνε 10 ευρώ μια μπύρα και 5 ευρώ ένα καφε..αρκετά εκ. στις τράπεζες κλπ κλπ.Επίσης σημαντικό είναι το πως θα φτιάξουν ακόμα καλύτερο το βιογραφικό και το προφίλ τους..Αυτό που τους επιβάλει η "προοδευτική παράγκα" των ΜΜΕ..

πηγή

(Βίντεο) Η εισβολή των ΜΑΤ στην Ιερισσό – η μαρτυρία της δασκάλας

«Μας έχουνε ρίξει δακρυγόνα μέσα στο σχολείο, έχουμε παιδιά που έχουν αναπνευστικά προβλήματα. Σας παρακαλώ βοηθήστε μας. Βγάλτε το θέμα όσο γίνεται πιο πολύ. Είναι απαράδεκτο αυτό. Έχουμε τα παιδιά εδώ μέσα για να τα προστατέψουμε. Οι γονείς τους χτυπιούνται με τα ΜΑΤ στην πλατεία της Ιερισσού. Αν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος που μπορεί να σταματήσει αυτό το πράγμα ας το κάνει τώρα. (Φωνές παιδιών: Η δασκάλα φωνάζει: Μπείτε όλοι μέσα τώρα. ΜΠΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ ΤΩΡΑ). Αυτή τη στιγμή τα ΜΑΤ είναι έξω από το σχολείο. Ποιο κράτος είναι αυτό που εκθέτει τα παιδιά σε τέτοιο κίνδυνο; Απ’ τη Χαλκιδική παίρνω. Απ’ τη Χαλκιδική. Δεν ξέρω αν την γνωρίζετε.»



agriazwa – antigoldgreece
Πηγή : olympia /αμέθυστος

"Για ποιους πετάω στο Αιγαίο"! Ένα συγκλονιστικό κείμενο πιλότου μαχητικού

Σαν αντικρίσω το άσπρα άλογα του Αιγαίου ,χάνεται η σκέψις μου στον Ουρανό του Θείου, του Ωραίου του Αληθινού !
Δεν είμαι ημίθεος ,δεν είμαι άτρωτος, δεν είμαι καν ήρωας !
Έχω τους φόβους μου , έχω τις αναστολές μου , έχω τις ανασφάλειες μου !


Μπορεί να μην είναι σε θέση να ζητήσω από την έρμη Πατρίδα κάτι το καλύτερο για μένα, για τα παιδιά μου ,μπορεί να μην είμαι καν ικανός για αυτά που παίρνω !

Όλες αυτές οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου...

σφίγγουν το λαιμό και ξεραίνουν το στόμα μου !

Καημένη Πατρίδα έχεις όλους τους άχρηστους στην πλάτη σου έχεις και μένα .Μπορεί να ήξερα πόσο επικίνδυνο και ανούσιο, ίσως και άχρηστο, για πολλούς εκεί κάτω να είναι αυτό που κάνω !

Ίσως και να έχουν δίκιο ,βλέπεις εγώ δεν κατεβάζω διακόπτες ,εγώ δεν οδηγώ λεωφορείο με 50 ψυχές ,εγώ δεν βγάζω φωτοτυπίες στα βουλευτικά έδρανα ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη στη ζεστασιά της Βουλής!

Εγώ κάθομαι, σκέπτομαι ,μελετάω και περιμένω τον Τούρκο.Μπορεί και εγώ να μην έχω να πληρώσω τα κοινόχρηστα αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει ,μπορεί να μην έχω να πληρώσω το χαράτσι στο Πατρικό του χωριού μου ,αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει .Ούτε και πρέπει !

Εγώ όμως πρέπει να αδειάσω το μυαλό μου να κλειδώσω το υποσυνείδητο ,να μην σκεφτώ ότι με περιμένουν και εμένα στο σπίτι μου ,όπως τόσους και τόσους άλλους που δεν γύρισαν Ποτέ πίσω από μια ακόμη καθημερινή αποστολή .Ίσως και κάποιοι να πουν ότι τα ήθελε και τα έπαθε !

Εγώ όμως δεν πετάω για αυτούς ,πετάω για τον Πατέρα μου που καμαρώνει στην άκρη στο χωράφι όταν περνούν τα μαχητικά μας , πετάω για το παιδί στη Φλώρινα που περπατάει στο χιόνι να πάει στο σχολειό του ,πετάω για τον Παπά μας που κάνει χιλιόμετρα να κάνει Ανάσταση με τους τσοπαναραίους στο ύψωμα της Παναγιάς !
Πετάω για το ψαρά που βγήκε 4 το πρωί με την ψαρόβαρκα να φέρει το μεροκάματο στη φαμελιά του ,πετάω για το δασκαλάκο που πληρώνει απο την τσέπη του τις φωτοτυπίες στα Άγραφα της Καρδίτσας .
Για αυτούς πετάω .

Για να μπορούν να κάνουν αυτό που χρόνια κάνουν και να κρατάνε την Πατρίδα μας ζωντανή !
Ούτε αυτοί ,ούτε εγώ θα ζητήσω υπερωρίες γιορτές και Κυριακές ,γιατί εγώ πετάω για την Πατρίδα μου.Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους ,αυτούς που γλεντάνε με την ψυχή τους ,ζούν για μιά στιγμή και όταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται καλήν αντάμωση !

Ίσως κάποιο πρωί όταν κοιτάξεις ψηλά θα με δεις γιατί .
Εκεί που Ισιώνει ο Αετός .Οι Γλάροι δεν πετάνε ! 
*Ενας απο τους πολλούς που είναι όμως τόσο λίγοι !!!  

http://www.onalert.gr/αντιγραφή

Πάτρα: Συσσίτιο σε Δημοτικό Σχολείο-Μοιράζουν στα παιδιά κουλούρια γιατί δεν έχουν φαγητό στο διάλειμμα

Με πρωτοβουλία της Διεύθυνσης του συγκροτήματος

Συσσίτιο με διανομή κουλουριών και άλλων αρτοσκευασμάτων, προχωρά δημοτικό σχολείο της Πάτρας, με πρωτοβουλία της Διεύθυνσής του και των εκπαιδευτικών.

Ο διευθυντής του σχολικού συγκροτήματος, που μάλιστα βρίσκεται σε κεντρική συνοικία της πόλης, διαπίστωσε ότι οι μαθητές αντιμετώπιζαν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα.

Ανέλαβε τότε την πρωτοβουλία να συνεργαστεί με αρτοποιείο και να προμηθεύεται αρτοσκευάσματα προκειμένου να τα μοιράζει στους μαθητές.

Σύμφωνα με πληροφορίες , η πλειοψηφία ων μαθητών δεν είχε τη δυνατότητα να προμηθευτεί ούτε τα απαραίτητα από το κυλικείο, ενώ μετά δυσκολίας κάποια παιδιά έφερναν φαγητό από το σπίτι τους.

πηγή

Ένας λαός + μια κρίση – ένας Χριστός = 3.124 αυτοκτονίες (& απόπειρες)

Αίσθηση προκάλεσε το παρακάτω τραγικό ρεπορτάζ (από εδώ). Διαβάστε το (σίγουρα το έχετε ήδη διαβάσει αλλού) και θα το σχολιάσουμε μετά.

Δραματικές διαστάσεις έχει προσλάβει το φαινόμενο των αυτοκτονιών στην Ελλάδα της κρίσης όπως δείχνουν τα επικαιροποιημένα στοιχεία για τις περιπτώσεις αυτοκτονιών (που έχουν τελεστεί ή και απόπειρες) την περίοδο από το 2009 έως το τέλος Αυγούστου του 2012 που διαβιβάστηκαν στη Βουλή από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης & Προστασίας του Πολίτη.

Τα στοιχεία που φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα το ΑΠΕ-ΜΠΕ δείχνουν ότι οι τελεσθείσες αυτοκτονίες ή απόπειρες ανήλθαν το διάστημα της κρίσης, δηλαδή, από 1/1/2009 έως 23/08/2012 σε 3.124 πανελλαδικά.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έχει συλλέξει το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, τα περιστατικά αυτοκτονιών ανήλθαν σε 677 το 2009, σε 830 το 2010, σε 927 το 2011 και σε 690 έως την 23η Αυγούστου του 2012.

Τα στοιχεία διαβιβάστηκαν στη Βουλή από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης & Προστασίας του Πολίτη Νίκο Δένδια στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, μετά από ερώτηση που είχαν καταθέσει οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Στάθης Παναγούλης και Νάσος Αθανασίου για τα φαινόμενα υποσιτισμού παιδιών και τις αυτοκτονίες πολιτών,επικαλούμενοι έκθεση της UNICEF που κάνει λόγο για 439.000 παιδιά νηπιακής αλλά και σχολικής ηλικίας που υποσιτίζονται.

Στην απάντηση του, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας σπεύδει να επισημάνει ότι δεν υπάρχει μόνο ένας καθολικά αποδεκτός παράγοντας που προκαλεί στον άνθρωπο τέτοιας ακραίας μορφής αυτοκαταστροφικές τάσεις αλλά για ένα φαινόμενο πολυπαραγοντικό που σχετίζεται με εξωγενείς παράγοντες (κοινωνικό, επαγγελματικό, οικογενειακό κλπ) αλλά και με παράγοντες ατομικούς-εσωτερικούς.

Το ρεπορτάζ συνεχίζει με τα φρικτά νούμερα για τις αυτοκτονίες ανά αστυνομική διεύθυνση και χρονιά. Αν δεν τα έχετε δει, μπορείτε να τα δείτε κλικάροντας την πηγή που δίνουμε στην αρχή.

Τα σχόλια περιττεύουν, αφού έχουν ήδη γραφτεί όλα όσα θα μπορούσε να γράψει κάποιος. Ας πούμε μόνο πως χρειάζεται πολλή προσευχή για τις ψυχές των αδελφών μας των αυτόχειρων. Ο Θεός να τους αναπαύσει! Αυτό είναι τούτη την ώρα που πονάει τους χριστιανούς πιο πολύ: η ανάπαυση των ψυχών τους, που κινδυνεύουν. Κύριε, ανάπαυσε τους αδελφούς μας.

Θα πω και κάτι, που μόνο ένας χριστιανός θα μπορούσε ν' αντέξει (όχι γιαλατζί σαν εμένα, αλλά αληθινός): Κύριε, συγχώρεσε τους υπεύθυνους για τις αυτοκτονίες και για τη δυστυχία του λαού μας και όλης της ανθρωπότητας. Μην τους λογαριάσεις τη φοβερή αυτή αμαρτία.

Και, αν είναι δυνατόν (για Σένα όλα είναι δυνατά, αλλά κάνεις πίσω σεβόμενος την ελευθερία των πλασμάτων Σου να αμαρτάνουν και να κολάζονται, αν θέλουν), φώτισέ τους να μετανοήσουν, να έρθουν κοντά Σου και να σωθούν. Μην πάρεις εκδίκηση για όλα αυτά - αλλά βοήθησε, αν και ΔΕΝ το αξίζουμε, να σταματήσει η κατρακύλα του λαού μας, να πάψει να χύνεται αίμα και να μην υπάρξουν άλλες αμαρτίες και βάσανα.

Εικόνα: Ο Χριστός (ωςΝυμφίος, δηλ. με το ακάνθινο στεφάνι και τα σημάδια του μαρτυρίου) χτυπά την πόρτα. Πώς θα με βρει; Να ροχαλίζω ή ναΤον περιμένω; (από εδώ)

 

πηγή

Ιερώνυμος: «Ποιος είναι ο αμαρτωλός; Το παιδί που κλέβει ή εμείς που το φέραμε σ’ αυτή τη θέση;»

«Ποιος είναι ο αμαρτωλός; Το παιδί που κλέβει ή εμείς που το φέραμε σ’ αυτή τη θέση;», αναρωτήθηκε ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε συνέντευξή του.

Ο αρχιεπίσκοπος, στη συνέντευξή του, διηγήθηκε μια συγκινητική ιστορία ενός μικρού παιδιού που «πιάστηκε» να κλέβει τα κεριά μιας εκκλησίας.

Ο λόγος; «Δεν έχουμε φως στο σπίτι… και παίρνουμε τα κεράκια, τα κάνουμε ματσάκι και τα βάζουμε στο τραπέζι και τα ανάβουμε, για να διαβάζουμε με τον αδερφό μου», απάντησε το παιδάκι, σύμφωνα με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος κατέληξε: «Ποιος είναι ο αμαρτωλός; Το παιδί που κλέβει ή εμείς που το φέραμε σ’ αυτή τη θέση;».

Η "ψυχή" του Αγρίνιου: π. Κ. Καντάνης

 
Συσσίτια & κοινωνικό φροντιστήριο στην ενορία Αγίου Δημητρίου Αγρινίου.
"Ψυχή" του Θεάρεστου αυτού έργου της Εκκλησίας μας, ο ακούραστος εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αγρινίου, π. Κωνσταντίνος Καντάνης - ένας από τους πολλούς παπάδες που "λέει" να τους έχεις στην ενορία σου. 
(Από εδώ, και αλλού). 

πηγή

Οι άνθρωποι των σκουπιδιών !!!

Ελλάδα 2012… 

Κάποιοι θα απορείτε με τις εικόνες που βλέπετε, πλέον καθημερινά στους δρόμους της πρωτεύουσας και όχι μόνο… Εικόνες ντροπής… Μέχρι πριν από λίγο καιρό η εικόνα της φτώχειας περιοριζόταν στους άστεγους και τους άπορους μετανάστες που κοιμόνταν στα παγκάκια και έτρωγαν στα συσσίτια των δήμων. Σήμερα, το φαινόμενο έχει επεκταθεί επικίνδυνα…

Και πίσω από τις κλειστές πόρτες διαμερισμάτων που ανήκουν σε «ανθρώπους της διπλανής πόρτας» «παίζονται» πραγματικές τραγωδίες… Συνάνθρωποί μας, κάθε ηλικίας, ψάχνουν -σε μία χώρα που μόλις οκτώ χρόνια πριν(!) διοργάνωσε άψογα Ολυμπιακούς Αγώνες- στα σκουπίδια για φαγητό. Πικρή πραγματικά διαπίστωση; Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι άστεγοι… Είναι άνθρωποι που ζουν κάτω από άθλιες οικονομικές συνθήκες… Τα συσσίτια, τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα παζάρια, οι έρανοι και η κοινωνική ευαισθησία και συνοχή που υπάρχει -κυρίως- στις μικρές κοινωνίες δεν κατάφεραν να μειώσουν τον αριθμό των ανθρώπων που αναζητούν στους κάδους απορριμμάτων φαγητό… 
Η Ελλάδα, μια χώρα με οικογενειακές αξίες και παραδόσεις έχει χάσει πολλά περισσότερα από χρήματα… Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μπει καλά στο μυαλό όλων αυτών των καρεκλοκένταυρων που έφεραν μία χώρα που δίδαξε πολιτισμό, σε αυτή την τραγικά κατάσταση… Χιλιάδες συμπολίτες μας, νέοι, ηλικιωμένοι, γυναίκες, παιδιά… Θέλετε και άλλα; Καθημερινά, άνθρωποι, -δυστυχώς από όλη την κλίμακα του κοινωνικού φάσματος- πλησιάζουν τους πάγκους στις λαϊκές αγορές και ζητούν από τους πωλητές τρόφιμα δωρεάν. Πολλοί πωλητές, κατανοώντας την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, προσφέρουν ό,τι μπορούν από το πολύτιμο πλέον, εμπόρευμα τους. Αυτοί που θα σταθούν «άτυχοι» και δεν θα λάβουν τρόφιμα, καταφεύγουν στους κάδους σκουπιδιών της αγοράς και περισυλλέγουν τα υπολείμματα που έχουν πεταχτεί… Όταν οι τέντες μαζευτούν από το χώρο της λαϊκής και κατά την διάρκεια καθαρισμού των δρόμων και των πεζοδρομίων, τρυπώνουν ανάμεσα στους υπαλλήλους των Δήμων μήπως προλάβουν κάποιο είδος τροφής που έχει πέσει κάτω… Σάπια φρούτα, μαυρισμένα λαχανικά, χτυπημένες ντομάτες, ό,τι βρίσκουν το περισυλλέγουν, χωρίς να τους νοιάζει η υγεία τους, που πολύ πιθανόν να επιβαρυνθεί από την κατανάλωση αυτών των τροφίμων. Τραγική πραγματικά εικόνα… Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει νότα αισιοδοξίας… Όχι βεβαίως από αυτούς που επιβουλεύονται τις τύχες μας… Αυτοί «αγρόν ηγοράζουν»… Αλλά από ανθρώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, που βιώνουν σε καθημερινή και πιο «κοντινή» βάση το τραγικό φαινόμενο της φτώχειας, της πείνας, της εξαθλίωσης… Λαμπρό παράδειγμα ο δήμος Ηρακλείου Κρήτης. Όπως δηλώνει στο BriefingNews ο αντιδήμαρχος Ηρακλείου, κ. Βαγγέλης Σισαμάκης: «Ο Δήμος Ηρακλείου, πάντα κοιτά με περίσσια ευαισθησία τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες λόγω της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας. των πολιτών. Έτσι λοιπόν, προσπαθεί να βρει λύσεις σε άτομα που αποδεδειγμένα έχουν ιδιαίτερη ανάγκη και κυρίως πρόβλημα επιβίωσης. Μία από αυτές τις λύσεις είναι να παραχωρήσει αγροτεμάχια προς καλλιέργεια σε άπορους δημότες που έχουν ανάγκη». Πραγματικά, μία κίνηση του δήμου Ηρακλείου, που ίσως αν έβρισκε μιμητές, να έλυνε -όχι όλα- αλλά πολλά προβλήματα από αυτά που ταλαιπωρούν τους συμπολίτες μας… Και κυρίως το πρόβλημα επιβίωσης…ksipnistere

 

http://epanastasilae.blogspot.gr/

ΠΗΓΗ

Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΧΑΤΖΗΔΗΜΟΥ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΙΑ

ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΤΕΥΞΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΙΟΜια έκθεση με «επίκαιρα» μηνύματα: «Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν αναβολικά και μίση αλλά φιλία…ειρήν稻

Έλληνας μαθητής της Β’ Γυμνασίου, από τα Γιαννιτσά ήταν ο νικητής του διεθνούς διαγωνισμού έκθεσης της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (UPU). Το θέμα του φετινού διαγωνισμού ήταν «Γράψτε μια επιστολή σε έναν αθλητή ή μια μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες». Στο διαγωνισμό πήραν μέρος πάνω από 1 εκατομμύριο νέοι από 55 χώρες, μέσω των ταχυδρομείων τους και νικητής αναδείχτηκε ο 14χρονος Έλληνας.

 «Η σύνθεση είναι πρωτότυπη, πολύ προσωπική και δημιουργική, ενώ αναδεικνύονται έντονα οι Ολυμπιακές αξίες», αναφέρει η διεθνής κριτική επιτροπή επισημαίνοντας τον απλό και δημιουργικό τρόπο γραφής του Μάριου Χατζηδήμου.

Ο νικητής θα βραβευθεί την Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείου, δηλ. στις 9 Οκτωβρίου 2012, στην Ντόχα του Κατάρ, στο πλαίσιο του 25ου Παγκόσμιου Συνεδρίου της ΠΤΕ που θα διεξαχθεί με τη συμμετοχή 149 χωρών.

Τον Απρίλιο ο 14χρονος είχε αναδειχτεί νικητής στον αντίστοιχο πανελλήνιο διαγωνισμό και η έκθεση διαβιβάστηκε στο διεθνές γραφείο της Π.Τ.Ε μέσω των ΕΛ.ΤΑ, όπου και έγινε η τελική κρίση των εκθέσεων των μαθητών από όλες τις χώρες.

Ακολουθεί η έκθεση του Μάριου Χατζηδήμου:

«Γιαννιτσά, 25/01/12

Κύριο Ρότζερ Φεντερερ,

Tennis sport club of Bussel,

Switzerland.

Αγαπητέ Ρότζερ Φέντερερ,

Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σ’ έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σ’ ευχαριστήσω… να σ’ ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό και το τένις!

Χρόνια παρακολουθώ τους αγώνες και τις προσπάθειές σου στα γήπεδα, χειροκροτώ τις νίκες σου και θαυμάζω την επιμονή σου στις δύσκολες στιγμές. Το ανέβασμα σου όμως στο βάθρο του νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν το «σερβίς», για την δική μου είσοδο στο άθλημα.

Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι, να βλέπεις την ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη, με κρατούσε εκεί και συνέχιζα…

Συνέχιζα και ονειρευόμουνα… Κάποια μέρα, κτυπώντας το μπαλάκι, εκσφενδονίστηκε μαζί και η φαντασία μου, μακριά, πολύ μακριά στον χρόνο και στον τόπο. Βρέθηκα, λέει, εκεί, στην Αρχαία Ολυμπία, στην μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες. 776 π.Χ.- οι κήρυκες γυρνούν όλη την Ελλάδα και αναγγέλλουν το γεγονός. Οι πόλεμοι σταματούν, γιατί ο αθλητισμός ενώνει και συμφιλιώνει τους ανθρώπους, έτσι τουλάχιστον ήταν τότε! Νέοι από κάθε άκρη της χώρας, καταφθάνουν εκεί με λεβέντικη ψυχή και σώμα, για ν’ αγωνισθούν τον «καλόν αγώνα», το «Ευ αγωνίζεσθαι». Τι υπέροχες λέξεις, τι φανταστική ατμόσφαιρα!

Ήσουν κι εσύ, λέει, εκεί. Οι ιστορικές μου γνώσεις σε απορρίπτουν, όμως η φαντασία μου σε θέλει εκεί. Ν’ αγωνίζεσαι και να στεφανώνεσαι με την αγριελιά. Να ποτίζεις με τον ιδρώτα σου, το χώμα της αρχαίας Ολυμπίας και να δοξάζεσαι μαζί με τον Διαγόρα της Ρόδου, τον Πολυδάμα, τον Θεαγένη…

Ναι, είμαι περήφανος, που η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα, έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού. Το αθλητικό πνεύμα, σαρκώθηκε και μορφοποιήθηκε στους αγώνες της αρχαιότητας. Η Ολυμπιακή φλόγα, λαμπρυνόμενη με τις άξιες του Ελληνικού πολιτισμού, φώτισε την οικουμένη. Η αγωνιστικότητα, η ευγενής άμιλλα, ο αυτοέλεγχος, η συνεργασία, μέσ’ από τον αθλητισμό, εμπλούτισαν και όλη την στάση του ανθρώπου απέναντι στην ζωή…

…Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος, ακτινοβολώντας την χαρά της νίκης, όταν σε πλησίασα ντροπαλά, σου έπιασα το χέρι, σε κοίταξα στα μάτια και σε ρώτησα:

- Πως νοιώθεις, Ρότζερ; Τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά;

- Άκου μικρέ μου, μου απάντησες με μια φωνή κρυστάλλινη, που ακόμα αντηχεί στ’ αυτιά μου. «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ», να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ’ το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία σου. Νίκη υπέρβασης του εαυτού σου. Και κάτι ακόμα: «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία ν’ αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπω ν’ αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα ν’ αγωνίζομαι και να νικώ!

- Άουτ! Μάριε, συγκεντρώσου επιτέλους στο παιχνίδι! Ήταν η φωνή του προπονητή μου, που με έβγαλε ξαφνικά από την ονειροπόλησή μου. Όμως όχι, εκείνη την ημέρα, δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρωθώ σε κανένα παιχνίδι. Ήθελα να διηγηθώ, όλα αυτά που έζησα, στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Όλοι μαζί, ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου, γίναμε μια συντροφιά κι αναβαπτισθήκαμε στο πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων. Μιλήσαμε για το περίφημο «Ευ αγωνίζεσθαι», αυτό που οι σύγχρονοι άνθρωποι, μπορούν τέλεια να ερμηνεύσουν ετυμολογικά, όσον όμως αφορά την πράξη, δυσκολεύονται από λίγο έως τραγικά! Στοχεύοντας αποκλειστικά στον πρωταθλητισμό, λούζονται στα βρώμικα κι επικίνδυνα νερά των αναβολικών, θυσιάζοντας στον βωμό της εφήμερης δόξας, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος. Η εξόντωση του αθλητή και η δυσφήμιση των αγώνων, είναι το μόνο αντίτιμο που εισπράττει κανείς από τέτοιες ενέργειες.

Ε, λοιπόν για μένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν, ούτε αναβολικά, ούτε πρωταθλητισμό, ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για την συμμετοχή, «ευ αγωνίζεσθαι», φιλία, ειρήνη και σ’ αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες.

Σταματώ εδώ την φλυαρία μου, που ίσως σε κούρασε και σου εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου, σε όλη σου την ζωή, ν’ αγωνίζεσαι, να νικάς και ν’ αγαπάς, όπως ακριβώς εσύ μου δίδαξες. Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά και σε περιμένω, εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε… Στην αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, στην πατρίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Στην πανέμορφη και πολυαγαπημένη μου πατρίδα, που όσες δυσκολίες και τρικυμίες κι αν περνά τώρα, « δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά», γιατ’ «έχει στο κατάρτι της βιγλάτορα, παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα»!

Με αγάπη και θαυμασμό,

Μάριος Α. Χατζηδήμου»

πηγή

Mια φωτογραφία για τους (αν)εγκέφαλους

πηγή

…που επεξεργάζονται σενάρια νέων μειώσεων για τους χαμηλοσυνταξιούχους…
Αν ήταν πατέρας σας θα του μειώνατε τη σύνταξη έστω και κατά ένα ευρώ;Όσο για αυτούς της πολιτικής που ακόμα επιμένουν πως «μαζί τα φάγαμε»,
θα πρέπει να αντιληφθούν επιτέλους πως τα χρήματα που χρειάστηκαν για να οργανώσουν κάποιοι απ’αυτούς γαμήλια γλέντια στο Παρίσι με σαμπάνια και χαβιάρι

  …είναι τα χρήματα που τώρα κόβονται απ΄τις πενιχρές συντάξεις κάποιων συνομίλικών τους, εξαθλιώνοντάς τους σε σημείο να ψάχνουν στα σκουπίδια για λίγο φαγητό.

,

ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ …“ΝΗΣΤΕΙΑ”. «Κόβουμε» ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ τρόφιμα!

«Κόβουμε» ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ τρόφιμα
Ρεπορτάζ: Χριστούλιας Δημήτρης (real.gr)

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ: Μέσα στὴν πλαστικὴ  καὶ ἀχαλίνωτη εὐημερία μεθυσμένοι ἀπολακτίσαμε καὶ ἀλαζόνες χλευάσαμε τὶς παραδοσιακὲς ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ, ὅπως ἡ ΑΓΙΑ ΝΗΣΤΕΙΑ. Τώρα θέλοντας καὶ μὴ θέλοντας ἀρχίζουμε νὰ κάνουμε ἀναγκαστικὴ μείωση στὰ τρόφιμα ποὺ καταναλώνουμε, ἀρχίζουμε δηλ. νὰ ξανασυλλαβίζουμε τὸ παλιὸ καὶ ἔγκυρο μάθημα τῆς Νηστείας.

.           Δραματικὲς ἀλλαγὲς ἔχει ἐπιφέρει ἡ ὕφεση στὴν πραγματικὴ οἰκονομία καὶ στὴν κατανάλωση, μὲ τοὺς πολίτες νὰ περιορίζουν τὶς ἀγορὲς στὰ ἀπολύτως ἀναγκαῖα, ἀκόμη καὶ ὅταν πρόκειται γιὰ τὴν ἀγορὰ τροφίμων.

[…]

.          Ὅλες οἱ ἐμπορικὲς ἐπιχειρήσεις, ἀκόμη καὶ αὐτὲς ποὺ πωλοῦν προϊόντα εὐρείας κατανάλωσης – ὅπως τὰ τρόφιμα – ἐμφανίζουν παρατεταμένη πτώση. Σύμφωνα μὲ τὰ διαθέσιμα στοιχεῖα, τὸ τελευταῖο τρίμηνο οἱ πωλήσεις στὰ τρόφιμα σημείωσαν κάμψη κατὰ 16%, στὰ καύσιμα κατὰ 20%, στὰ φάρμακα καὶ στὰ καλλυντικὰ κατὰ 15%, στὰ εἴδη ἔνδυσης καὶ ὑπόδησης κατὰ 22%. Ἡ μείωση τῆς ἀγοραστικῆς δύναμης ἔχει ἐπιφέρει κάμψη καὶ στὶς ἁλυσίδες σοῦπερ μάρκετ, οἱ πωλήσεις τῶν ὁποίων ἐκτιμᾶται ὅτι παρουσίασαν πτώση κατὰ 5,5% τὸ α´ἑξάμηνο τοῦ 2012.

 Μειώνουμε καὶ τὸ γάλα

.             Τὴν ἴδια στιγμή, σύμφωνα μὲ ἔρευνα τῆς ICAP τὸ 2011 ἡ κατανάλωση τοῦ γάλακτος μειώθηκε κατὰ 2,3% ἔναντι τοῦ 2010, μὲ βασικὸ χαρακτηριστικο τὴν μείωση τῆς καταναλώσεως στὶς κατηγορίες τοῦ φρέσκου λευκοῦ γάλακτος κατὰ 1,4% τὸ 2010 ἔναντι τοῦ 2009 καὶ τοῦ γάλακτος ἐβαπορὲ κατὰ 4%[…].

πηγή

ΙΣΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΝΑ ΠΑΤΕ ΚΑΤΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕΡΙΑ...

πηγή

«Ο εφιάλτης της ασιτίας χτυπάει την πόρτα των οικογενειών αυτών και απειλεί να τινάξει στον αέρα την όποια κοινωνική συνοχή υπάρχει ακόμη» Κι εσείς παρεξηγείστε όταν σας λέω να πάτε να .....
Ίσως έπρεπε να σας πώ να πάτε κατά Ηράκλειο Κρήτης μεριά όπου «Η Πρόνοια δέχεται μεμονωμένα περιστατικά ανθρώπων στα όρια της φτώχειας, επειδή δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις ανάγκες τους για φαγητό! Η απόγνωση τους αποτυπώνεται στις εκκλήσεις τους για βοήθεια και στην αγωνία τους να καταφέρουν να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό για τα παιδιά τους και τους ίδιους!!!»

Αμαλιάδα: Χωρίς ρεύμα δύο οικογένειες με 14 μέλη

Σε ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες προσπαθεί να επιβιώσει η οικογένεια του Νεκτάριου Κοκκόνη από τον Καρδαμά Αμαλιάδας που αριθμεί συνολικά 14 μέλη.

Ο Ν. Κοκκόνης μαζί με τους δύο γιους του, τις νύφες του και τα εγγόνια του- ηλικίας από 14 μηνών έως και 9 ετών - ζουν σε δύο καλύβες, χωρίς ρεύμα και λοιπές υποδομές, στην είσοδο του χωριού. Ο Ν. Κοκκόνης έχει ήδη υποβληθεί σε τέσσερις χειρουργικές επεμβάσεις, ενώ είναι στην αναμονή και για άλλες, αφού τα προβλήματα υγείας του δυστυχώς συνεχίζονται.

Οι πολύτεκνες οικογένειες που έχουν δημιουργήσει τα παιδιά του δίνουν ζωή στην περιοχή, αλλά τα ζητήματα που καθημερινά προκύπτουν είναι τεράστια, καθώς προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε δύο πρόχειρα καταλύματα, φτιαγμένα από ξύλο, ενώ θα μπορούσαν να έχουν τουλάχιστον δύο λυόμενα, προκειμένου να μπορούν τουλάχιστον τα μικρά παιδιά να κοιμούνται σε ένα καλύτερο και σαφώς πιο ανθρώπινο περιβάλλον.

Όπως επεσήμανε ο Ν. Κοκκόνης, έχουν ζητηθεί λυόμενα, ωστόσο ποτέ δεν τους δόθηκαν, αντίθετα παραχωρήθηκαν σε άλλους, ως αποθήκες χωραφιών. Αναφορικά με το θέμα της ηλεκτροδότησης, υποστήριξε ότι: «χαλάνε τα τρόφιμα, τα γάλατα των παιδιών τα πάντα. Μας είπαν από τη ΔΕΗ ότι, για να μας δώσουν γραμμή, θα πρέπει να κατασκευάσουμε ένα τοιχίο, κάτι που κάναμε. Δυστυχώς, μέχρι και σήμερα ρεύμα δεν έχουμε. Έτσι αναγκάζουμε τα παιδιά να πιουν το γάλα τους όλο, αφού δεν έχουμε πού να το βάλουμε ή να φάνε όλο το φαγητό, για να μην το πετάξουμε. Επίσης δεν είναι λίγες οι φορές που τα παιδιά παθαίνουν τροφική δηλητηρίαση. Ζητάμε απλά να μας δώσουν μια γραμμή για ηλεκτρικό ρεύμα».

Πηγή: ilialive
Eπιμέλεια:Xρήστος Μαζάνης

πηγή

Οι νεόπτωχοι της διπλανής πόρτας

Αυξήθηκαν κατά 300% οι οικογένειες σε απόγνωση

Η ανάγκη άπορων οικογενειών να βρουν στήριγμα επιβίωσης αποτυπώνεται στις κοινωνικές υπηρεσίες της περιφέρειας Κρήτης που αδυνατούν να καλύψουν το σύνολο των αναγκών μιας κοινωνίας που ταλανίζεται από τα μέτρα λιτότητας, αναφέρει το prismanews.gr.

Τα στοιχεία της Διεύθυνσης Κοινωνικής Μέριμνας προκαλούν σοκ και μαρτυρούν πως το φαινόμενο των ... νεόπτωχων παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Από τη λίστα των ανθρώπων που ζητούν βοήθεια στις κοινωνικές δομές δεν λείπουν και μέχρι πρότινος γνωστοί επιχειρηματίες της πόλης, ενώ η υπηρεσία πρόνοιας αντιμετωπίζει απίστευτα περιστατικά, ακόμη και περιπτώσεις οικογενειών που δεν έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για τα παιδιά τους.

Ο εφιάλτης της ασιτίας

Ο εφιάλτης της ασιτίας χτυπάει την πόρτα σε οικογένειες του Ηρακλείου και απειλεί να τινάξει στον αέρα την κοινωνική συνοχή. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η Πρόνοια δέχεται μεμονωμένα περιστατικά ανθρώπων στα όρια της κατάρρευσης επειδή δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις ανάγκες τους για φαγητό. 

Οι περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύτεκνες οικογένειες, με άνεργους γονείς, που δεν μπορούν να βρουν δουλειά και καθημερινά δίνουν τη δική τους μάχη για τροφή. Η απόγνωση αποτυπώνεται στις εκκλήσεις τους για βοήθεια και στην αγωνία τους να καταφέρουν να εξασφαλίσουν φαγητό.

Οι αριθμοί

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Από το καλοκαίρι του 2009, όταν ξεκίνησε η λειτουργία του κοινωνικού παντοπωλείου της περιφέρειας Κρήτης, η αύξηση των οικογενειών που εξυπηρετούνται πλησιάζει το 300%. Σήμερα εξυπηρετούνται περισσότερες από 770 οικογένειες, ενώ η αυξητική τάση παραμένει και η υπηρεσία Πρόνοιας του Ηρακλείου κάνει έκκληση ανθρωπιάς για την κάλυψη των αναγκών.

«Καθημερινά δίνουμε μάχη για να καλύψουμε την ανάγκη αυτών των οικογενειών που έρχονται σε εμάς για βοήθεια. Η ανάγκη του κόσμου είναι τεράστια. Κάνουμε ότι μπορούμε για να δώσουμε ελπίδα σε εκατοντάδες οικογένειες που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα» δηλώνει στο prismanews ο διευθυντής της υπηρεσίας Σπύρος Επιτροπάκης.

πηγή