Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, "Είναι παραπλανητικό ότι το μάθημα των θρησκευτικών έχει ομολογιακό χαρακτήρα"

"Είναι παραπλανητικό ότι το μάθημα των θρησκευτικών έχει κατηχητικό και ομολογιακό χαρακτήρα" δηλώνει στο Πρώτο ΘΕΜΑ ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ (3/4/2016):

ΠΗΓΗ

Ιωάννης Τάτσης, Διάλογος διά τα Θρησκευτικά με δεδομένας αντιθέσεις

Διάλογος διά τα Θρησκευτικά με δεδομένας αντιθέσεις 

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Ειδική Επιτροπή συνέστησε το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) του Υπουργείου Παιδείας για την διεξαγωγή διαλόγου με την Εκκλησία για το μάθημα των Θρησκευτικών. Η Επιτροπή συνεστήθη χωρίς τη συμμετοχή μελών της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων. Τα μέλη της Επιτροπής του ΙΕΠ συντάσσονται με τη θέση του κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου, Σύμβουλου του Υπουργείου Παιδείας και Προϊσταμένου του Γραφείου Α΄ του ΙΕΠ, που συνοψίζεται

στην απαίτηση άμεσης και γενικευμένης εφαρμογής στα ελληνικά σχολεία των νέων Προγραμμάτων Σπουδών για τα Θρησκευτικά Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου.

Για τη διεξαγωγή του σχετικού διαλόγου με το Υπουργείο Παιδείας η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος συγκρότησε επίσης Επιτροπή αποτελούμενη από τρεις Μητροπολίτες και τέσσερις καθηγητές, μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος της ΠΕΘ. Η άποψη της Επιτροπής αυτής συνοψίζεται στην διαμορφωθείσα πρόταση, μετά από εισήγηση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου και αποδοχή από την Ιεραρχία, ότι το μάθημα των Θρησκευτικών θα πρέπει να έχει ως βάση το ισχύον μέχρι σήμερα αναλυτικό πρόγραμμα, στο οποίο είναι δυνατόν να γίνουν βελτιώσεις και μικρές προσθήκες θρησκειολογικών στοιχείων σε χωριστές διδακτικές ενότητες.

Οι δηλώσεις που έχουν γίνει εκατέρωθεν μέσω συνεντεύξεων αλλά και οι επίσημα διατυπωμένες θέσεις δείχνουν πως υπάρχει θεμελιώδης διαφωνία μεταξύ των δύο Επιτροπών ως προς το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών και τον προσανατολισμό που πρέπει να έχει. Η διαφωνία οδηγεί στο πρακτικό ερώτημα εάν τελικά θα υπάρξει γενίκευση της εφαρμογής των νέων Προγραμμάτων Σπουδών ή συνέχιση της διδασκαλίας του μαθήματος με βάση το αναλυτικό πρόγραμμα και τα σχολικά εγχειρίδια που υπάρχουν σήμερα.

Η πλευρά του ΙΕΠ επιμένει στην ανάγκη εφαρμογής των νέων Προγραμμάτων Σπουδών επιστρατεύοντας μάλιστα επιχειρήματα που πλέον θεωρούνται ξεπερασμένα. Έτσι για παράδειγμα, γίνεται λόγος για «εύκολες» απαλλαγές από το μάθημα που θα λήξουν μόνο αν εισαχθούν στα ελληνικά σχολεία τα νέα Προγράμματα. Ως γνωστόν μετά τις τελεσίδικες αποφάσεις των δικαστηρίων οι απαλλαγές από το μάθημα των Θρησκευτικών δεν είναι καθόλου «εύκολες» και αφορούν μόνον αλλόθρησκους και ετερόδοξους μαθητές, πολλοί μάλιστα από τους οποίους δεν κάνουν χρήση του δικαιώματος αυτού αλλά επιλέγουν να παρακολουθούν το μάθημα όπως διδάσκεται με το ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα.

Στις δηλώσεις του τόσο εντός της Βουλής όσο και στα ΜΜΕ ο Υπουργός Παιδείας κ. Νίκος Φίλης μοιάζει να έχει πειστεί ότι είναι αναγκαία η εφαρμογή στην πράξη των νέων Προγραμμάτων Σπουδών. Γνωρίζει βέβαια ότι αν επιχειρήσει μονομερώς την  αλλαγή αυτή, ερχόμενος σε αντίθεση με τη Διοικούσα Εκκλησία και την συντριπτική πλειονότητα των Θεολόγων που εκπροσωπεί η ΠΕΘ, θα οδηγηθεί στις γνωστές συνέπειες. Μεγάλο πολιτικό κόστος και απόρριψη στην πράξη του όλου σχεδίου από τους μάχιμους θεολόγους της τάξης που θα αρνηθούν να εφαρμόσουν προειλημμένες αποφάσεις.

Από την πλευρά της Εκκλησίας τα πράγματα, μετά από πολύ αγώνα και επιμονή κυρίως της ΠΕΘ και μερικών αγωνιστών Ιεραρχών, έχουν γίνει πλέον ξεκάθαρα. Η Εκκλησία συνοδικώς, σε επίπεδο Ιεραρχίας, αποφάσισε να στηρίξει τον ορθόδοξο χριστιανικό χαρακτήρα του μαθήματος απορρίπτοντας τα νέα Προγράμματα Σπουδών και θέτοντας στο περιθώριο τις λίγες φωνές επισκόπων που επιχείρησαν το προηγούμενο διάστημα να σύρουν την Σύνοδο σε μία θετική στάση απέναντι σε αυτά. Η παρέμβαση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου στη Σύνοδο τόσο σε επίπεδο Διαρκούς Συνόδου όσο και στην Ιεραρχία υπήρξε καταλυτική.

Για τη συνέχεια του διαλόγου τα πρόσωπα των τριών Ιεραρχών που επελέγησαν για την Επιτροπή διαλόγου διασφαλίζουν ότι δεν θα υπάρξει υποχώρηση μπροστά στις αξιώσεις του ΙΕΠ και του Υπουργείου Παιδείας. Ο ένας εκ των τριών αυτών Ιεραρχών, ο Μητροπολίτης Φιλίππων Προκόπιος είχε ήδη από το Νοέμβριο του 2012  εκφράσει ενώπιον της Συνόδου την έντονη ανησυχία του για τα νέα Προγράμματα Σπουδών, με εμπεριστατωμένη εισήγηση, ζητώντας από τότε τη σύγκληση της Ιεραρχίας για το θέμα.

Ζητούμενο πλέον είναι η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να τηρήσει τη διαβεβαίωση που έχει δώσει δημόσια ότι δεν θα επιχειρήσει καμία αλλαγή στα Θρησκευτικά χωρίς διάλογο αλλά και να τηρήσει τους βασικούς κανόνες ενός επίσημου διαλόγου που δεν θα αναλωθεί σε μία - δύο συναντήσεις για απλή ανταλλαγή απόψεων. Δηλώσεις στελεχών του Υπουργείου Παιδείας που αναφέρουν ότι επίκειται ριζική αλλαγή του περιεχομένου του μαθήματος των Θρησκευτικών  δεν βοηθούν προς την κατεύθυνση ειλικρινούς διαλόγου αφού προκαταλαμβάνουν το αποτέλεσμα του μετατρέποντας τον σε προσχηματικό.

Και κάτι τελευταίο. Κύριος εκφραστής της θέσης ότι πρέπει να υπάρξει εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών είναι, όπως προαναφέρθηκε, ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου. Υπενθυμίζουμε λοιπόν το εύλογο ερώτημα του Μητροπολίτου Φιλίππων Προκοπίου στη εισήγησή του προς τη ΔΙΣ το Νοέμβριο του 2012 σχετικά με τους ισχυρισμούς του προαναφερθέντος Συμβούλου για τον πολυθρησκευτικό χαρακτήρα της χώρας μας: «Τώρα ἀνακάλυψεν την πολυπολιτισμικότητα καί τόν πολυθρησκειακόν χαρακτῆρα τῆς Χώρας μας ὁ ἐπί σειράν ἐτῶν Σύμβουλος τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου; Καί θά ἦσαν ἀνεκτά ὅσαἀπό τήν ἐλευθέραν θρησκευτικήν συνείδησιν ὑπαγορεύονται, ἀλλά πῶς συμβιβάζονται μέ τήν διευθυντικήν θέσιν του εἰς τήν «Θεολογίαν», τήν ἐπίσημονἔκδοσιν τῆς τριμηνιαίας ἐπιστημονικῆς ἐκδόσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;Ἀσύμβατοι προσωπικαί ἀπόψεις πρός τήν ἀνατεθεῖσαν διακονίαν, τήν ὁποίαν σπουδαῖαι ἀκαδημαϊκαί προσωπικότητες ὑπηρέτησαν καί ἐκλέισαν». Προφανώς κάποια στιγμή η Ιεραρχία θα πρέπει να εξετάσει και το ζήτημα της διεύθυνσης του επίσημου επιστημονικού της περιοδικού.

Ορθόδοξος Τύπος, 18/03/2016

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

ΣΧΟΛΙΟ:  Μπορούμε στ' αλήθεια σήμερα νά γιορτάσουμε τόν θρίαμβο τής Ορθοδοξίας; Τήν αναστήλωση τών εικόνων;  Δέν μπορούμε νά δούμε ότι σήμερα τήν αναστήλωση τών εικόνων τήν έχει αναλάβει τό Χόλλυγουντ; Καί ότι η εκκλησία διά χειρός Ζηζιούλα έχει αναλάβει τήν αναστήλωση τών αγαλμάτων; Τί είναι ο επίσκοπος ο οποίος απλώς παρίσταται στήν Θ. Ευχαριστία αγιάζοντάς την; Ο κλήρος πού τόν ακολουθεί δέν αναπαριστά τά ομιλούντα αγάλματα τής αρχαίας Φαραωνικής Θρησκείας; Καί οι θεολόγοι πού υποβάλλουν τά ερωτήματά τους χωρίς νά εξάγουν τά συμπεράσματά τους τί είναι, τί αναπαριστάνουν; Δέν έχουν αναστηλώσει τήν αρχαία Σφίγγα  η οποία σκότωνε μέ τό ερώτημά της τό οποίο δέν έπρεπε νά απαντηθεί διότι θά ήταν ύβρις καί ιεροσυλία η απάντησή του; Γιατί οι σημερινοί θεολόγοι δέν βγάζουν τά συμπεράσματά τους από τά ερωτήματα πού θέτουν στήν σημερινή Ιεραρχία; Τόσο δύσκολο είναι νά κατανοήσουμε ότι τό άλυτο πρόβλημα τής σημερινής μας εποχής είναι η έλλειψη συμπερασμάτων; Οχι απαντήσεων αλλά συμπερασμάτων; Οχι κρίσεων καί κατακρίσεων αλλά συμπερασμάτων; Οτι μόνον τό συμπέρασμα συμβαδίζει μέ τήν ζωή καί τήν αλήθεια; Οτι οδηγεί στήν πράξη καί στήν μεταστροφή; Τόσο δύσκολο είναι νά κατανοήσουμε ότι οι σημερινές καί οι αυριανές ποιμαντικές τής νίκης τής Ορθοδοξίας  επαναλαμβάνουν τό νενικήκαμεν τού Φιδιππίδη ο οποίος αμέσως μετά πέθανε;

Αμέθυστος

Ποιος Μητροπολίτης ζητάει να καταργηθεί το μάθημα των Θρησκευτικών

Μητροπολίτης προτείνει στη Σύνοδο κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών; Για διαβάστε παρακάτω.....

Ο Σεβ. Μητρ. Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος έχει εκφράσει και εις την Ι.Σύνοδον την άποψίν του περί καταργήσεως της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών, λόγω απουσίας καλών εκπαιδευτικών.

Δυστυχώς, είναι
ανεπίτρεπτον να υποστηρίζωνται τέτοι-
ες θέσεις. Ήδη τα περισσότερα από τα
παιδιά των σχολείων αγνοούν βασικά
πράγματα διά την πίστιν μας, αν καταρ-
γηθή το μάθημα δεν θα γνωρίζουν τίπο-
τε. Είναι καλύτερον να πληροφο-
ρούνται από το διαδίκτυον και από τας
λαικάς παραδόσεις, αι οποίαι είναι ανα-
μεμιγμέναι με ένα σωρό δεισιδαιμονίας;
Οι καθηγηταί των θρησκευτικών τι θα
απογίνουν; Αι Ι. Μητροπόλεις προσ-
λαμβάνουν κάθε ειδικότητα εκτός από
θεολόγους!

Επίσης, εις την Ι. Μητρόπολιν Σερβίων λειτουργούν τόσο άψογα τα
κατηχητικά σχολεία, ώστε να είναι ικανά
να υποδεχτούν τους μαθητάς και να
τους διαφωτίσουν;

Αναλογικώς προς αυτήν την πρότασιν θα έπρεπε να ισχυρισθούμε ότι όσες Ι. Μητροπόλεις
έχουν ανικάνους κληρικούς κάθε βαθμί-
δος, ανεπαρκείς εις το να ποιμάνουν και
να διδάξουν, θα έπρεπε να καταργη-
θούν; Η Ι. Μητρόπολις Σερβίων κατέ-
θεσε αξιολόγησιν των κληρικών κάθε
βαθμίδος εις το Υπουργείον; Μία είναι
η ορθή λύσις: η αναβάθμισις και βελτίω-
σις του μαθήματος και των λειτουργών
του. Δι’ αυτόν τον σκοπόν να εργασθή
και η Διοικούσα Εκκλησία και όχι απλά
να μεταθέτωμεν τα βάρη εις άλλους.
Συμφώνως προς το mikrovalto.gr της
7ης Μαίου 2015:
«Υπέρ της κατάργησης του μαθή-
ματος των Θρησκευτικών στα σχο-
λεία, τάχτηκε ο Σεβασμιώτατος Σερ-
βίων και Κοζάνης κ. Παύλος, στην πα-
ρέμβασή του κατά την παρουσίαση
του βιβλίου «ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ – Το θαύμα
του Φωτός στον Τάφο του Χριστού»,
που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 6
Μαίου 2015 στον Ιερό Ναό των Αγίων
Κωνσταντίνου και Ελένης Κοζάνης,
ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου.
Το αιτιολογικό της θέσης του μητρο-
πολίτη Σερβίων και Κοζάνης, που -
όπως ανάφερε- είναι καταγεγραμμένη
στα πρακτικά της Ιεράς Συνόδου,
έγκειται στο γεγονός ότι δεν έχουμε
σε ικανοποιητικό επίπεδο καταρτισμέ-
νους εκπαιδευτικούς, που θα διδάξουν
το μάθημα, χωρίς βέβαια να αρνείται
και την ύπαρξη κάποιων άξιων και
ικανών.

Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε ακόμη και στον υποχρεωτικό εκκλησιασμό των μαθητών
σχολείων, όπου και σε αυτό το ζήτημα
εξέφρασε ανάλογες ενστάσεις για τον
τρόπο που γίνεται, επιρρίπτοντας
ευθύνες για τη στάση και συμπερι-
φορά κάποιων συνοδών δασκάλων η
καθηγητών.

Αφορμή βέβαια υπήρξε αξιόλογη θεολογική προσέγγιση με
ιστορικές μαρτυρίες του θαύματος
του αγίου Φωτός στον Τάφο του Χρι-
στού, από ένα μη θεολόγο, ένα αρχιτέ-
κτονα μηχανικό που «έβαλε γυαλιά» -
κατά τον Σεβασμιώτατο- σε πολλούς
θεολόγους, γεγονός που εξήρε και
επαίνεσε ιδιαίτερα ο μητροπολίτης.

Σε μία εποχή που γενικά η επιστήμη προσ -
παθεί να αποδομήσει το μυστήριο και
την ιερότητα της ύπαρξης του Θεού».

Ορθόδοξος Τύπος

πηγή

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ και στα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ: το Πιλοτικό Πρόγραμμα είναι η συμπύκνωση απασών των ΑΙΡΕΣΕΩΝ

 ΤΡΙΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΠΡ. ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΩΣ Ι. ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

ΠΡΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΑΙ  Ι. ΣΥΝΟΔΟ

Ἡ Τρίτη αὐτὴ ἐπιστολὴ  τοῦ ὁσιολογιωτάτου π. Δαμασκηνοῦ ἀποτελεῖ ἀπάντηση σὲ ἐπιστολή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου. Μὲ αὐτὴν ὁ π. Δαμασκηνὸς ἐπισημαίνει, «ἀφ΄ ἑνὸς τὴν ἐκ μέρους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου παράκαμψη τῆς ΙΣΙ στὴν ἀπάντηση τοῦ Ὑπομνήματός του, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τὴ μεγίστη προσωπικὴ εὐθύνη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τόσο γιὰ τὴν κάλυψη, ὑποστήριξη καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἐνσωμάτωση τῶν καινοτόμων θεολόγων τοῦ θρησκειολογικῆς κατεύθυνσης Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὅσο καὶ γιὰ τὴ συμπόρευση μὲ τοὺς πολιτικοὺς ποὺ καταστρέφουν τὴν Ἑλλάδα».

Τὰ σημαντικότερα σημεῖα ποὺ θίγει ἡ ἐπιστολή, ἀναφέρονται στὴνμετατροπὴ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ Θρησκειολογία. Μεταξὺ ἄλλων γράφει:

«Ἀντιλαμβάνεσθε, Μακαριώτατε, τὰς τραγικὰς ἱστορικὰς εὐθύνας, ἃς ἐπωμίζεσθε ἔναντι τῶν ἐπερχομένων γενεῶν;

Εὐτυχῶς δὲν εἶμαι μόνος εἰς τὰς ἐπισημάνσεις μου. Καὶ ἄλλοι σεπτοὶ Ἁγιορεῖται καὶ Καθηγούμενοι, ὡς καὶ Πανεπιστημιακοὶ θεολόγοι, Σᾶς ἔγραψαν διὰ τὸ αὐτὸ θέμα καὶ ὅμως ἐξακολουθεῖτε νὰ περιβάλλετε μὲ τιμὴν καὶ ἐμπιστοσύνην, τὸν “στρατηγὸν καὶ ἀρχιτέκτονα” μεταλλαγῆς τοῦ μαθήματος τῆς ὀρθοδόξου ἀγωγῆς τῶν τέκνων τῆς Ἑλλάδος εἰς θρησκειολογίαν, τὸν νέον Ἰούδαν, ὅστις ἐξακολουθεῖ μὲ τὴν ἰδικήν Σας προσωπικὴν ἐμπιστοσύνην νὰ διευθύνῃ τὸ “Θεολογία”. Εἶναι προσωπικός Σας φίλος καὶ Ὑμετέρα ἐπιλογή, διὸ καὶ εἶσθε συνένοχος διὰ τὰ ἐπιχειρούμενα ἐγκλήματά του, διὰ τὰ ὁποῖα θὰ δώσητε λόγον εἰς τὸ ἀδέκαστον βῆμα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἡ συμπύκνωσις ἁπασῶν τῶν αἱρέσεων τῆς ἱστορίας τὸ ἐπιχειρούμενον Πιλοτικὸν πρόγραμμα.

Οἱ αἱρετικοὶ ὅλων τῶν αἰώνων ἔσφαλλον εἰς θέματα κατανοήσεως τοῦ προσώπου τοῦ Θεανθρώπου καὶ τῶν σχέσεων τῶν δύο φύσεών Του. Ὁ εἰρημένος καὶ ἡ μετ΄ αὐτοῦ δαιμονιώδης ὁμήγυρις ἐξισώνουν τὸν ἀληθῆ Θεὸν
καὶ ἄνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν, μὲ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν ψευδοθρησκειῶν. Ἆραγε σφάλλει καὶ ὁ τέως Πρόεδρος τοῦ Ἀρείου Πάγου, κ. Κόκκινος, ὅστις πέρυσι τὸν Δεκέμβριον, διὰ περισπουδάστου ἄρθρου του εἰς τὴν Ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ», ἐστηλίτευσε τὴν ὀλιγωρίαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, διότι δὲν εἰσηγάγατε πρὸς ἐξέτασιν καταγγελίαν ὑγιοῦς Πανεπιστημιακοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεσσαλονίκης, ἀφορῶσαν τὸ ἐλεεινὸν Πιλοτικὸν Πρόγραμμα θρησκειολογίας, τὸ ὁποῖον συνέταξεν ὁ φίλος Σας θρησκειολόγος καὶ ἡ μετ΄ αὐτοῦ ἐναγὴς συμμορία;

Ὑπάρχει, Μακαριώτατε, ἄλλη ὑψίστη προτεραιότης ἐν τῇ μερίμνῃ τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων, ἱερέων καὶ διακόνων, ἐκτὸς τῆς ὀρθοδόξου ἀγωγῆς τῶν τέκνων τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἐκκλησίας;

Ποῖα σκοτεινὰ κέντρα κατευθύνουν τὰ νήματα πνευματικῆς μεταλλάξεως τῆς Ἑλλάδος καὶ ποῖος εἶναι ὁ ἀπόρρητος λόγος καὶ ἡ αἰτία, ποὺ Σᾶς ἐμποδίζει νὰ τὸν ἀποπέμψητε καὶ νὰ ἀποκηρύξητε δημοσίως, καὶ ἀνταξίως τῶν ἁγίων, τὰ πιλοτικὰ προγράμματα θρησκειολογίας, εἰς ἃ ἀντιτίθενται οἱ ὑγιεῖς Θεολόγοι, Μοναχοὶ καὶ Ἀρχιερεῖς;

Πρὸς τί αὕτη ἡ ἡττοπάθεια ἔναντι τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους;

Ἀξίζει περισσότερον ἡ Ἀρχιεπισκοπικὴ καθέδρα ἀπὸ τὴν ὀρθοτόμησιν ἐν προκειμένῳ τῆς Ἀληθείας;

Διατί δειλιᾶτε καὶ φοβεῖσθε νὰ συγκρουσθῆτε μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ κακοῦ;

Τί ἄλλο ἔγκλημα, εἶναι δυνατὸν νὰ ἐνεργήσουν οἱ ἀνάξιοι Πολιτικοί μας, τοὺς ὁποίους ἐστηρίξατε μὲ τὴν παρουσίαν Σας εἰς τὸ Ὑπουργικὸν Συμβούλιον, χωρὶς μέχρι σήμερον νὰ ζητήσητε συγγνώμην ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸν λαόν, διὰ τὸ πρωτάκουστον ἀτόπημά Σας, τὸ ὁποῖον προηγήθη τῆς παγιδεύσεως τῆς χώρας εἰς τὸ Δ.Ν.Τ. καὶ τῆς ἐκχωρήσεως τῆς Ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ τοῦ ξεπουλήματος τῆς δημόσιας περιουσίας ὑπὸ τοῦ τότε φίλου Σας Πρωθυπουργοῦ;

Οἱ ἀξιοδάκρυτοι ὁμοφυλόφιλοι παρελαύνουν ἀνερυθριάστως εἰς τὴν Ἑλληνικὴν πρωτεύουσαν ἐν ὀνόματι τῆς ἐλευθερίας - ὁποία ἀποκτήνωσις τοῦ ἀνθρώπου τῶν ἡμερῶν μας! - καὶ Ὑμεῖς, Μακαριώτατε, δὲν τοὺς ἀντελήφθητε, ζῶντες ἐν τῷ κόσμῳ, διὰ νὰ τοὺς στηλιτεύσητε, ὡς ἐστηλιτεύθησαν ὑπὸ πασῶν τῶν ὁμοδόξων ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐν τῇ ἀλλοδαπῇ τοιαῦται παρελάσεις;

...Ἐν κατακλεῖδι δηλῶ, ὅτι εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ ὑποστῶ διωγμοὺς μέχρι θανάτου ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας, τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος, ὅστις εἶναι «χθὲς καὶ σήμερον ὁ Αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας», σοφίζων τοὺς μωροὺς καὶ ἐνισχύων τοὺς ἀδυνάτους εἰς τὸ μαρτύριον.

Δὲν θὰ ἀρκεσθῶ μόνον εἰς ὅσα μέχρι σήμερον Σᾶς ἐνημέρωσα, ἐν περιπτώσει ὀλιγωρίας. Ἀναλόγως τῶν ἐξελίξεων, ἐν συνεχείᾳ θὰ ἀπευθυνθῶ δι’ ἐμπεριστατωμένης ἐπιστολῆς εἰς τοὺς Προέδρους τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, διότι ἀπειλεῖται ἡ ὑπόστασις τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τὴν κοιτίδα τῆς Ὀρθοδοξίας, διὰ τὰ κατ΄ Αὐτούς.

Μόνον τυφλοὶ δὲν ἀντιλαμβάνονται τοὺς κινδύνους καταστροφῆς τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τοὺς αἰωνίους ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι κίνδυνοι ἐπαυξάνονται, διότι οἱ Ποιμένες εἶναι δειλοί, δὲν ὁμολογοῦν μέχρι θανάτου, δὲν ἀφυπνίζουν τοὺς λαούς, τοὺς ὁποίους ἔχει ἀποκοιμίσει ἡ ἁμαρτία, ἡ διεφθαρμένη τηλεόρασις καὶ τὸ χρηματιστήριον. Τὸ πλοῖον κινδυνεύει νὰ βυθισθῇ καὶ οἱ «καπετάνιοι», ἀσχολοῦνται μόνον μὲ τὰς καμπίνας των.

Ἱερομόναχος Δαμασκηνός

ὁ τοῦ Φιλαδέλφου

Πηγή -"Κατάνυξις"

ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΑΤΣΗΣ - ΗΔΗ ΒΑΠΤΕΤΑΙ ΚΑΛΑΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΔΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΗΔΗ ΒΑΠΤΕΤΑΙ ΚΑΛΑΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΔΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ 

Ιωάννης Τάτσης

ΔΥΣΟΙΩΝΟ παρουσιάζεται τὸ μέλλον τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Πληροφορίες, ποὺ διαρρέονται ἀπὸ διάφορες πηγὲς κάνουν λόγο γιὰ γενικευμένη ἐφαρμογὴ σὲ ὅλα τὰ σχολεῖα τῆς Χώρας ἀπὸ τὸν ἐρχόμενο Σεπτέμβριο τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν, ποὺ ἐφαρμόστηκε δύο χρόνια πιλοτικὰ καὶ ξεσήκωσε θύελλα ἀντιδράσεων στοὺς θεολογικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους λόγῳ τῆς μετάλλαξης τοῦ χαρακτήρα καὶ τοῦ περιεχομένου τοῦ μαθήματος, ποὺ γίνεται μέσα ἀπὸ αὐτό. 

Ἑτοιμάζεται μάλιστα νέα ἀναμορφωμένη ἔκδοση τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν, ποὺ ὑπο- τίθεται πὼς βασίζεται στὶς παρατηρήσεις, ποὺ ἔγιναν κατὰ τὴν πιλο- τική του ἐφαρμογή. Μόνο ποὺ καὶ ἡ ἀναθεωρημένη ἔκδοση θὰ φέ- ρει τὴν ὑπογραφὴ τῶν ἴδιων «ἐμπειρογνωμόνων», ποὺ συνέταξαν καὶ τὴν ἀρχικὴ ἐκδοχὴ τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν. Οἱ «ἐμπειρογνώ- μονες» ἀφήνουν μάλιστα ἀνοιχτὸ τὸ ἐνδεχόμενο παραγωγῆς νέων διδακτικῶν βιβλίων παρὰ τὴν ἀρχική τους ἄποψη ὅτι ἡ διδασκαλία βάσει τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν θὰ γίνεται χωρὶς διδακτικὰ ἐγχειρίδια. 

Ἐν τῷ μεταξὺ στὸν προγραμματισμὸ γιὰ τὸ «νέο ΕΣΠΑ» (2014-2020) στὴν ἐκπαίδευση ἔχει ἐνταχθεῖ, μεταξὺ ἄλλων ἔργων, καὶ ἡ γενικευμένη ἐφαρμογὴ τῶν νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν Πρωτοβάθμιας καὶ Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης. Ἐξάλλου οἱ «ἐμπειρογνώμονες» θεολόγοι, ποὺ ἐκπόνησαν τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν δὲν χάνουν εὐκαιρία νὰ ἀξιοποιοῦν τὶς δύο θε- τικὲς γιὰ τὸ Πρόγραμμά τους εἰσηγήσεις τῶν Μητροπολιτῶν Ἀλεξ/πόλεως καὶ Μεσσηνίας στὴν Ἱεραρχία ἑρμηνεύοντας περίπου ὡς θετικὴ τὴ στάση ὅλων τῶν Ἱεραρχῶν, παρὰ τὶς δυναμικὲς ἀντι- δράσεις ἀρκετῶν ἀπὸ αὐτούς, τὶς ὁποῖες ἠθελημένα παραβλέπουν.

Δυστυχῶς μὲ καίρια εὐθύνη τοῦ «πρώτου», τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, ἡ Ἱεραρχία σύρθηκε σὲ μία διαρκῆ ἀναβλητικότητα, δὲν ἔλαβε σαφῆ ἀρνητικὴ στάση ἀπέναντι στὸ Πρόγραμμα καὶ παρεῖχε ἔτσι τὴν κατάλληλη κάλυψη στὸ ἔργο τῶν «ἐμπειρογνωμόνων».

Διαβεβαιώσεις τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ὅτι θὰ διαφυλαχθεῖ ὁ χριστιανικὸς χαρακτήρας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι μόνο ὑποσχέσεις, ἁπλῶς γιὰ νὰ καθησυχάζουν ὅσοι δικαιολογημένα ἀντιδροῦν στὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν. Ἀνθρωπίνως οἱ ἐξελίξεις γύρω ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι ἀποκαρδιωτικές. Ὁ ὀρθόδοξος χαρακτήρας του θὰ ἀποτελεῖ παρελθὸν ἀπὸ τὸ Σεπτέμβριο, ἐὰν τελικὰ ἐφαρμοστεῖ συνολικὰ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν. 

Οἱ σύγχρονοι Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ἀλλὰ καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ τὸ συνέδριον συμβούλιον λαβόντες ἀπο- φάσισαν τὴν καταδίκη τοῦ κατηχητικοῦ ὀρθόδοξου μαθήματος ὡς δύσχρηστου γιὰ τὴ σύγχρονη παιδεία. Ἤδη βάπτεται κάλαμος τῆς ἀποφάσεως ἀπὸ τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας γιὰ τὴν πλήρη μετάλλαξή του. Καὶ ὅλα θὰ λάβουν τέλος τὴν κατάλληλη στιγμή, ἄτερ ὄχλου, χωρὶς τὴν παρουσία τοῦ λαοῦ, πιθανότατα ἐντὸς τοῦ θέρους. 
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ 17-5-2013

πηγή

Tι απαντά μια δασκάλα από τη Γερμανία στην Μ.Ρεπούση περί εκκλησιασμού και κατάργησης των εικόνων

Με αφορμή το άρθρο μας: Ο χειρότερος Έλληνας Δάσκαλος και η κ.Ρεπούση όπου είχαμε αναφερθεί και στις απόψεις της κας Ρεπούση με αφορμή τα tweets της μια συνάδελφος από τη Γερμανία έστειλε στο greekteachers.gr την ακόλουθη επιστολή θέλοντας να διατηρήσει την ανωνυμία της.

Εργάζομαι στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση της Γερμανίας- σε γερμανικό σχολείο-, σε μια χώρα όπου ο διαχωρισμός κράτους και θρησκείας έχει γίνει από τα «γεννοφάσκια» της. Παρ’ όλα αυτά το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ένα από τα βασικά σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης,

από την Α’ Δημοτικού έως την 7η Γυμνασίου (τη δική μας Γ’ Λυκείου). Ναι! μάλιστα. Τα θρησκευτικά είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ μάθημα ακόμα και για τους μαθητές που βρίσκονται στον πυρετό του «Αμπιτούρ», των δικών μας Πανελληνίων. Τη
ν τελευταία δεκαετία, μάλιστα, έχει γίνει κοινά παραδεκτό από Συλλόγους Γονέων και Εκπαιδευτικών ότι κάθε παιδί πρέπει να διδάσκεται κάποια θρησκεία προκειμένου να μην είναι τόσο «ελεύθερο» στο να διαλέξει ίσως τον μοντέρνο δρόμο της απόλυτης αθεΐας, με ό,τι αυτός συνεπάγεται. Λαός με αυτοκριτική οι Γερμανοί, βλέπετε, τολμούν να παραδεκτούν ότι ήταν λάθος η άποψη της προηγούμενης γενιάς να αφήσει τα παιδιά της τόσο ελεύθερα.

Όσον αφορά τα ιερά σύμβολα, τις εικόνες κτλ. είναι αδύνατον αυτά να υπάρξουν στα σχολεία, μιας και δεν υπάρχουν ούτε στις εκκλησίες τους. Αυτό που υπάρχει όμως, είναι το σύμβολο του Σταυρού σε ΚΑΘΕ

σχολείο, ακόμα και σε αυτά που η πλειονότητα των μαθητών είναι Μουσουλμάνοι. Όταν διερωτώνται και οι ίδιοι τους, μήπως θα έπρεπε να ξεκρεμάσουν τους Σταυρούς ώστε να μην προσβάλλουν το θρησκευτικό συναίσθημα των Μουσουλμανοπαίδων, η απάντηση της κοινωνίας είναι πως ΟΧΙ.

( Στοιχηματίζω πως οι περισσότεροι στην Ελλάδα θεωρούν τους Γερμανούς άθεους!) Η επικρατούσα θρησκεία της χώρας είναι ο Χριστιανισμός και κάθε αλλοδαπός που επέλεξε αυτή τη χώρα για να ζήσει, το γνωρίζει αυτό.

Εάν προσευχόμαστε εδώ μπροστά σε παιδιά που δεν είναι Χριστιανοί…; Η ερώτηση αυτή απλά δεν τίθεται!!! Φυσικά και προσευχόμαστε, φυσικά και έχουμε μέσα στις τάξεις διάφορες θρησκείες, όμως δεν περνάει από το μυαλό κανενός να σταματήσει ο Χριστιανός να προσεύχεται, προκειμένου να νιώσει άνετα ο Μουσουλμάνος. Το γνωρίζουν καλά οι μετανάστες ότι πρέπει να προσαρμοστούν στους κανόνες του οικοδεσπότη τους. Το ίδιο κάνουμε και εμείς οι Έλληνες άλλωστε!

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα, αλλά δε θέλω να σας κουράσω. Ήθελα μόνο να μεταφέρω την εικόνα από το δικό μου σχολείο μιας και βρίσκομαι εκτός Ελλάδας και με πληγώνουν αυτές οι απόψεις και ο ξαφνικός και υπερβολικός «μοντερνισμός». Με πληγώνει που αυτοί που μορφώνουν τα παιδιά μας έχουν ως πρότυπο ευρωπαϊκές χώρες και πιστεύουν ότι γνωρίζουν πώς λειτουργούν τα πράγματα εδώ έξω! Και κάτι τελευταίο για να σας δώσω λίγο κουράγιο και μαζί τροφή για σκέψη:

Η πλειονότητα των Γερμανών εκπαιδευτικών το βρίσκει συγκινητικό ότι η χώρα που έχτισε την Ευρώπη κρατάει με νύχια και με δόντια τις παραδόσεις και ότι πάνω σε αυτές τις παραδόσεις είχαν την τύχη να γεννηθούν όλοι οι υπόλοιποι πολιτισμοί. Πρόκειται για τους ίδιους εκπαιδευτικούς που έχουν πολύ περισσότερες διακοπές από τους Έλληνες, τυγχάνουν όμως του απόλυτου σεβασμού της κοινωνίας…Τα σχόλια δικά σας.

πηγή  /  αντιγραφή

Πρόγραμμα σπουδῶν θρησκευτικῆς παιδείας στὸ Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο Γεώργιος Π. Παῦλος, Ἀναπληρωτὴς Καθηγητής Δ.Π.Θ.

ΣΧΟΛΙΟ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»: Εἶναι πλέον ἢ βέβαιο ὅτι στὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν συνοψίζεται κατὰ ἕνα ἐντυπωσιακὸ τρόπο ἡ τρέχουσα Κρίση, ποὺ δὲν εἶναι Οἰκονομική ἀλλὰ Κρίση Ταυτότητος. Πάνω στὰ “Θρησκευτικά” σκάει ὅλο τὸ κύμα τῆς Ἐργολαβίας Ἀλλοτριώσεως μὲ τοὺς ΑΘΕΛΑ ΤΟΥΣ (;) προθύμους ὑπαλλήλους της, ποὺ ἐκλαμβάνουν τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὡς προϊὸν τοῦ πολυπολιτισμικοῦ-νεοταξικοῦ παντοπωλείου. Ὑπ᾽ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἡ στάση ἀπέναντι στὸν χαρακτήρα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀντικατοπτρίζει καὶ τὴν εὐθύνη τῶν θεολόγων ἀπέναντι στὴν χριστιανική τους ΟΜΟΛΟΓΙΑ.! «…Οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν καὶ ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται… …καὶ ἐσμὲν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος».
.             Στὸ κατωτέρω ἄρθρο παρουσιάζεται διαυγέστατα ὄλο τὸ φαινόμενο. Μόνον «μωροὶ καὶ τυφλοὶ» δὲν θὰ τὸ καταλάβουν.

«Πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λησταὶ» ( Ἰω. α´ 8)

.           Ὡραῖα. Τώρα βλέπουμε καὶ αὐτὸ μεταξὺ πολλῶν ἄλλων. Οἱ μαθητὲς νὰ ἐπιπλήττουν τοὺς δασκάλους ἔστω καὶ μὲ τρόπο εὐγενικό. Ὅμως ὅταν πρόκειται περὶ τῶν μεγίστων στὴν ζωή, δηλαδὴ περὶ τοῦ μεγίστου, τότε οἱ ὅποιες εὐγένειες καὶ οἱ ὅποιοι τρόποι δὲν μποροῦν νὰ ὑποκαταστήσουν τὰ οὐσιώδη.
.           «Πολίται, χρὴ τὰ καίρια λέγειν»[1] . Στὴν ἀπάντηση τῶν νέων θεολόγων ἐκπαιδευτικῶν, ποὺ σχεδίασαν τὸ νέο πιλοτικὸ σχέδιο προγράμματος σπουδῶν γιὰ τὰ θρησκευτικὰ[2], πρὸς τὴν διακριτικὴ κριτικὴ καὶ νουθεσία ποὺ τοὺς ἀσκήθηκε ἀπὸ τὸν π. Βασίλειο Γοντικάκη, καὶ μὲ τὴν ὁποία συμφώνησαν πολλοὶ ἄλλοι Ἁγιορεῖτες ἀσκητές, ὅπως ὁ π. Γεώργιος Καψάνης[3] καὶ ἄλλοι, εἴδαμε νὰ ἐκφράζεται ἡ δυσαρέσκεια ὁρισμένων θεολόγων μας. Δηλαδή, ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες μοναχοὶ ἔκαναν κριτικὴ ἀπὸ ἔμμεση πληροφόρηση καὶ χωρὶς νὰ ἔχουν ἐξαντλητικὰ μελετήσει τὸ προτεινόμενο ἀπὸ αὐτοὺς σχέδιο θρησκευτικῶν γιὰ μαθητὲς δημοτικοῦ γυμνασίου καὶ λυκείου.
.           Ὅταν μέσα στοὺς πίνακες τοῦ προτεινομένου προγράμματος σπουδῶν  βλέπουμε ἀμέσως καὶ ἀδιάκριτα νὰ ἀραδιάζονται ἑορτὲς χριστιανικές, μουσουλμανικές, ἰνδουιστικὲς καὶ ἰουδαϊκές, ὡς ὅλα αὐτὰ νὰ ἀποτελοῦν ἑνιαῖο ὅλον καὶ ἰσάξιες πλευρὲς τοῦ ἰδίου πράγματος καὶ τοῦ ἰδίου γεγονότος, εἶναι σαφὲς τὸ θανατηφόρο ὀλίσθημα.
.           Ἐδῶ δὲν πρόκειται ἁπλῶς περὶ παιδαγωγικοῦ λάθους στὰ μαθηματικά, τὴν φυσική, τὴν γλώσσα ἢ ὅποιο ἄλλο μάθημα. Εἶναι προτιμότερο τὰ παιδιὰ τῶν Ἑλλήνων νὰ μὴν διδάσκονται κανένα μάθημα θρησκευτικῶν, παρὰ ἕνα μάθημα στὸ ὁποῖο ἡ ὀρθόδοξη πίστη δὲν εἶναι παρὰ μία μεταξὺ ἄλλων πολλῶν.
.           Ὄχι. Ἐδῶ δὲν χωρᾶ καὶ δὲν ὑπάρχει ἰσοτιμία, σχετικότητα ἢ πολλαπλότητα. Ἐδῶ ἢ γνωρίζουμε τὴν μοναδικότητα, ἢ παραιτούμεθα. «Ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ὅτι  Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ»[4]. «Καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι»[5].
.           Τὸ προτεινόμενο λοιπὸν μάθημα θρησκευτικῶν, ὅπως δείχνουμε στὰἑπόμενα, εἶναι ἀκατάλληλο καὶ γιὰ χριστιανοὺς μαθητὲς ἀλλὰ καὶ γιὰ μαθητὲςἄλλων πίστεων καὶ ἄλλων θεολογικῶν παραδόσεων. Τοὺς προσβάλλει καὶ τοὺςἀδικεῖ ὅλους, καὶ χριστιανοὺς καὶ μή. Ἕνα τέτοιο μάθημα εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνο γιὰ ὅλους καὶ ἐξυπηρετεῖ μόνον ὅσους θέλουν νὰ πολτοποιήσουν τοὺς λαούς, τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς πολιτισμούς..           Ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες καὶ ὡς Ὀρθόδοξοι πρέπει νὰ ἀμυνθοῦμε καὶ νὰ προστατέψουμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ὅλους τοὺς πολιτισμοὺς καὶ ὅλες τὶς πίστεις ἀπὸ τὴν πολτοποίηση, νὰ ἀμυνθοῦμε ὡς πολίτες τῆς γῆς καὶ τοῦ κόσμου χάριν ὅλου τοῦ κόσμου στὴν ἐπιχειρουμένη πνευματική, πολιτιστική, οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ παγκόσμια δικτατορία.
.           Ὁ Θεὸς ἀνέχεται τόσο πόνο, τόση κακία, τόση ἀδικία, τόσο δάκρυ καὶ τόση βλακεία πάνω στὴν γῆ, ἀκριβῶς ἐπειδὴ σέβεται τὴν προσωπικότητα κάθε λαοῦ, κάθε ἀνθρώπου καὶ κάθε πλάσματος. Καὶ μᾶς προτείνει τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ δρόμο ἑνότητας καὶ κοινωνίας, αὐτὸν ποὺ ὁ Ἴδιος ὡς ἄνθρωπος βάδισε, αὐτὸν τῆς θυσίας ὡς τῆς τελείας ἀγάπης καὶ τῆς τελείας ἐλευθερίας. Δηλαδὴ τὴν ἄρση κάθε πνεύματος ἐξουσίας.
.           Μήπως, ἐξ ἄλλου, αὐτὸς δὲν ἦταν πάντα ὁ δρόμος τοῦ λαοῦ μας, εἴτε στὴν ἀρχαία εἴτε στὴν χριστιανική του ἐποχή; Ἡ θυσία του γιὰ τὴν ἐλευθερία; Καὶ ὅταν θυσιάζεσαι γιὰ τὴν ἐλευθερία σου, τότε θυσιάζεσαι καὶ προασπίζεις τὴν ἐλευθερία ὅλων. Στὴν οὐσία θυσιάζεσαι γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἰδίως καὶ πολὺ περισσότερο βέβαια, ἂν εἶσαι Θεός, ὁπότε δὲν ἔχεις καθόλου ἐγώ, ἀλλὰ εἶσαι ὅλος Ἐσύ, δηλαδὴ ζεῖς καὶ ὑπάρχεις γιὰ τὸν Ἄλλον.
.           Αὐτὴ δὲν ἦταν πάντα ἡ μοίρα μας καὶ ἡ μοίρα τοῦ λαοῦ μας; νὰ φυλᾶμε δηλαδὴ Θερμοπύλες γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἱστορία, γιὰ ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ γιὰ τὸν ὅλο ἄνθρωπο; Καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος σήμερα δὲν εἶναι ὁ τόπος τῆς καρδιᾶς μας, ὁ τόπος τοῦ λαοῦ μας, ὁ οἰκεῖος καὶ πολὺ δικός μας τόπος; αὐτὸς ποὺ μᾶς ἐξάγει ἀπὸ τὴν ἐρημία καὶ τὴν θλίψη τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ μᾶς ἄγει στὴν ὄντως πόλη τὴν εὐρυτέρα ὅλου τοῦ Σύμπαντος;
.           Πῶς λοιπόν, μποροῦμε τόσο ἁπλά, τόσο εὔκολα νὰ τὸ προσπερνοῦμε; Μήπως δὲν ἦταν τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ τὰ παιδιά του «μὲ τὰ μαλλιὰ καὶ μὲ τὰ μαῦρα ροῦχα» κατὰ τὸν ποιητή μας, ποὺ μᾶς κράτησε καὶ μᾶς κρατᾶ ἀπὸ τὸ χέρι, ὅταν κατακρημνιζόμεθα στὶς χαράδρες τοῦ περιπλανώμενου στὴν ἄπω Ἀνατολὴ καὶ τὴν ἄπω Δύση ἀπύθμενου ἑαυτοῦ μας;
.           Στὸ Ἅγιον Ὄρος δὲν εἶναι ποὺ δοκιμάσαμε ὅλες τὶς πίστεις καὶ ὅλους τους θεοὺς τοῦ κόσμου καὶ βεβαιωθήκαμε γιὰ τὴ θλιβερή, μουντὴ καὶ ἄνυδρη μικρότητα τῶν; Ἐδῶ στὸ Ἅγιον Ὄρος δὲν ἦταν ποὺ δοκιμάστηκαν ὡς σὲ κάμινο πυρέσσουσα ὅλες οἱ μυστικές μας ἐμπειρίες θεῶν ἀλλοτρίων, ποὺ ζήτησαν νὰ μᾶς κρατήσουν δέσμιους;
.           Ἐδῶ στὸ Ἅγιον Ὄρος δὲν εἶναι ὅπου εἴδαμε τὸν ὅλο ἑαυτό μας νὰ θρυμματίζεται ὡς καθρέφτης πολύτιμος καὶ νὰ διαλύεται σὲ κομμάτια ἄπειρα; Καὶ μετὰ νὰ ξανασυντίθεται καὶ νὰ ἀνακαινίζεται καὶ νὰ ἐξέρχεται νικῶν ἀπὸ τὸ πηκτὸ σκοτάδι τῆς νύκτας τῆς ἀφανίζουσας τὴν σάρκα καὶ τὴν ψυχή μας, κρατούμενος ἀπὸ Δύναμη ποὺ δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου τοῦ φθειρομένου;
.           Δὲν εἶναι λοιπὸν ὁ τόπος τοῦτος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὁ τόπος τῆς ψυχῆς μας, ὁ τόπος τῆς ψυχῆς τοῦ λαοῦ μας καὶ τῆς ψυχῆς ὅλου του κόσμου; Ἑνὸς κόσμου κατὰ βάθος ὠδινόμενου, εἴτε ἔχοντος θρησκεῖες εἴτε χωρὶς θρησκεῖες, εἴτε ἔχοντος ἑορτὲς εἴτε χωρὶς ἑορτές;

.           Πῶς λοιπὸν μποροῦμε νὰ τὸν προσπερνᾶμε ἔτσι ἁπλά;
.           Ἐπειδὴ ἡ κυρία Διαμαντοπούλου ἢ κάποιοι ἄλλοι προϊστάμενοι, δικοί της καὶ δικοί μας, ἢ καὶ ὁ ἴδιος ὁ νάνος ἐαυτός μας, μᾶς τὸ ὑποδεικνύουν; Μήπως ἄραγε ἀπωλέσαμε τὸ μέτρο ποὺ μετρᾶ τὸν κόσμο μὲ τὸ φῶς, καὶ τὸ νῆμα τῆς μνήμης ποὺ μᾶς ἐξάγει ἀπὸ τὸν λαβύρινθο τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τοῦ κόσμου ὅπου κατοικεῖ τὸ Μινώταυρο τέρας τὸ ἀνθρωποκτόνο;

.           Ὕστερα ἀπὸ αὐτὰ δὲν καταλαβαίνω πραγματικὰ γιατί οἱ θεολόγοι ποὺσυνέταξαν τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν τῶν θρησκευτικῶν γιὰ τοὺς μαθητὲς τῶν ἑλληνικῶν σχολείων, δὲν κατανοοῦν τὸν ξάστερο ὡς οὐρανὸ λόγο μιᾶς πραγματικὰ ἱστορικῆς ἀσκητικῆς φυσιογνωμίας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐννοῶ τὸν π. Βασίλειο Γοντικάκη, μὲ τὴν ὁποία συμφωνοῦν ἐπίσης ἄλλες μεγάλες ἀσκητικὲς προσωπικότητες, ὅπως ὁ π. Γεώργιος Καψάνης, καὶ ἄλλοι..           Νομίζω δέ, πὼς ἐὰν ἦσαν ἐν ζωῇ Ἅγιοι ἄνθρωποι, ὅπως ὁ π. Παΐσιος, ὁπ. Πορφύριος, ὁ π.  Ἰάκωβος καὶ ἄλλοι τοῦ δικοῦ των ἐπιπέδου, δὲν θὰ ἔλεγαν κάτι τὸ διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔγραψε ὁ π. Βασίλειος Γοντικάκης στὴνἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος [6].
.           Ἢ μήπως δὲν θὰ συνηγοροῦσαν σὲ αὐτὴ τὴν στάση ἄνθρωποι ποὺ πρὶνἀπὸ ἐμᾶς στὴν πρόσφατη ἱστορία βρέθηκαν σὲ ἀνάλογη ἂν καὶ σαφῶς πολὺχειρότερη δοκιμασία, ὅπως ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ρῶσος, ὁ ἰατρός, ποὺ μόνος του καὶ μὲ τὴν ὁλόλαμπρη προσωπικότητά του ἐνίκησε -δεχόμενος ἀγόγγυστα κάθε μαρτύριο- ὅλον τὸν σοβιετισμό; Ὅπως καὶ τόσοι ἄλλοι Ρῶσοι νεομάρτυρες ἀλλὰκαὶ τόσοι ἄλλες προσωπικότητες συγχρόνων Ἁγίων, ὅπως ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ἐπίσκοπος Ζίτσης, ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς; Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, γιὰ ἄλλους βέβαια λόγους, ὡστόσο ἀρκετὰ ὅμοιους μὲ τοὺς σημερινούς, δὲν δέχτηκε νὰ μαρτυρήσει ἐπὶ πολλὰ χρόνια διωγμῶν του; [ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Καὶ ποιός σᾶς εἶπε ὅτι τοὺς νοιάζει τί ἔκαναν ἢ τί θὰ ἔκαναν ἢ τί κάνουν οἱ Ἅγιοι Ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ; Αὐτοὶ δὲν ἀξίζουν τίποτα μπροστὰ στὴν νεόκοπη διανοητικὴ “θεολογία”, ἰδεολογικὸ κατασκεύασμα προσαρμόσιμο στὰ νεοταξικὰ κελεύσματα].           Καὶ γιὰ νὰ βάλουμε τὰ πράγματα στὴν θέση των: Πῶς, ἀλήθεια, δέχεται σήμερα ἕνας ὀρθόδοξος θεολόγος, ὅπως εἶναι ὁ Σταῦρος Γιαγκάζογλου, μαθητὴς καὶ συνεχιστὴς τοῦ ἔργου ἑνὸς ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ζῶντες θεολόγους τοῦ ὀρθοδόξου κόσμου, ἐννοῶ τὸν Ἐπίσκοπο Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι ἐξ ἴσου ἄξιοι καὶ σπουδαῖοι θεολόγοι τῆς Μέσης Ἐκπαίδευσης, νὰἐξυπηρετοῦν ἄθελά των τὸ ὕπουλο ἀλλὰ σὲ ὅλους πλέον προφανὲς πολιτικὸσχέδιο ἀπὸ-ὀρθοδοξοποίησης, ἀπὸ-δημοκρατικοποίησης καὶ ἀφελληνισμοῦ τῶνἙλληνόπουλων;.           Διότι, ὅπως θὰ δείξουμε στὰ ἑπόμενα, ἡ ὀρθόδοξη ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ ὡς Ζῶντα Πρόσωπα εἶναι ἡ βάση τῆς ἀνθρωποκεντρικῆς, θεανθρωποκεντρικῆς καὶ ἐσχατολογικῆς πολιτειολογίας, ὡς πηγῆς κάθε ἀληθινὰ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος. Βεβαίως, δὲν τὸ πράττουν συνειδητὰ ἀλλὰ ἀσυνείδητα, θεωρώντας μάλιστα καὶ ὅτι καινοτομοῦν περὶ τὰ ἐκπαιδευτικὰ θέματα τῆς θρησκευτικῆς παιδείας. Διαπράττουν δὲ αὐτὸ τὸ σφάλμα παρασυρόμενοι ἀπὸ τὸν ζῆλο των ὅτι συμβάλλουν στὸν διαθρησκευτικὸ διάλογο, ποὺ σήμερα εἶναι σαφῶς μία ἀνάγκη τῶν καιρῶν.

 .           Ἄλλο ὅμως ὁ διὰ-θρησκευτικὸς διάλογος, ποὺ καὶ αὐτὸς δὲν πρέπει μὲ τίποτε νὰ ὑποτάσσει τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας σὲ ὅποιες ἄλλες σκοπιμότητες πέραν τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῆς ἀνθρωπότητας στὴν Ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἄλλο ἡ διδασκαλία καὶ ἡ μετάδοση τῆς Ὀρθόδοξης πίστης στὰ ἑλληνόπουλα ποὺ ἔχουν βαπτισθεῖ στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ στὴν πίστη τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν καὶ τῶν μεγάλων ἡμῶν δασκάλων. Παρακαλῶ ἐδῶ, τὸ «ἡμῶν» νὰ διαβαστεῖ ὄχι μὲ θρησκευτικὸ-ἠθικὸ τρόπο ἀλλὰ μὲ ἀπολύτως ὑπαρξιακό, ὀντολογικὸ καὶ ἀνθρωπολογικὸ ἢ ἀκόμη ὀρθότερα μὲ ἐκκλησιοποιό, μυσταγωγικὸ καὶ Θεανθρωπολογικὸ τρόπο. Ὅτι δηλαδή, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ὁ ὄντως τόπος τοῦ Ζῶντος Θεοῦ ὡς ἡ μία καὶ ἀναντίρρητα μοναδικὴ καὶ μοναδικῶς σώζουσα Ἀλήθεια τὸν μοναδικὸ καὶ ἱστορικὰ ἐφήμερο ἄνθρωπο, ἀφοῦ «οὐδὲν ἑνικώτερον τοῦ προσώπου». Καὶ ὄχι ἁπλῶς ὁ χῶρος μίιᾶς, μεταξὺ ἄλλων, θρησκευτικῆς ἀπασχόλησης τοῦ κατὰ τὰ ἄλλα πολυάσχολου μὲ «σπουδαῖα θέματα» σημερινοῦ ἀνθρώπου, τὰ ὁποῖα ὅμως τὸν ἐθίζουν ἀμετάκλητα στὸν θάνατο καὶ τὴν ἀπόσυρση, ὡς ἐφήμερο ἱστορικὸ ὄν.

 .           Σεβόμεθα ἀπολύτως κάθε θρήσκευμα, κάθε θρησκευτικὴ ὁμάδα καὶ παράδοση. Σεβόμεθα ἀπολύτως καὶ τὸν Ἰουδαϊσμὸ – Ἑβραϊσμό, τὸν Ἰσλαμισμό, τὸν Ἰνδουισμὸ καὶ τὸν Βουδισμό, καὶ κάθε ἄλλο τρόπο ποὺ ἐπινοοῦν οἱ ἄνθρωποι γιὰ νὰ λύσουν τὸ βαθὺ καὶ ἀδιάβατο ὑπαρξιακο των πρόβλημα.
.           Καὶ ὡς Ὀρθόδοξοι ποὺ μετέχουμε τῆς ἐμπειρίας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, πάσχουμε ἀπολύτως γιὰ κάθε ἀνθρώπινο πλάσμα ἀνεξαρτήτως χρώματος, καταγωγῆς ἢ θρησκείας, ποὺ θλίβεται, πάσχει, ὠδινᾶται, φονεύεται, διώκεται, βασανίζεται, περιφρονεῖται καί, ἐν τέλει, πεθαίνει. Διότι αὐτὴ εἶναι ἡ γεύση τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του, νὰ πάσχεις γιὰ ὅλα τὰ χαμένα, τὰ ἐφήμερα, τὰ παρακατιανά, τὰ διωκόμενα καὶ φυλακιζόμενα μὲ κάθε εἴδους φυλακὴ καὶ θανατούμενα μὲ κάθε εἶδος θανάτου, εἴτε εἶναι ἴδιας μὲ ἐμᾶς καταγωγῆς ἢ διαφορετικῆς, εἴτε ἴδιας πίστης ἢ διαφορετικῆς, εἴτε ἴδιου μὲ ἐμᾶς χρώματος καὶ σχήματος ἢ διαφορετικοῦ.
.           Γι’ αὐτὸ ἡ κάθε Χρυσὴ Αὐγὴ καὶ ἡ κάθε Δεξιὰ καὶ ὁ κάθε ΣΥΡΙΖΑ καὶ ἡ κάθεἈριστερὰ πολὺ λίγη σχέση ἔχουν μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν τρόπο τῶν Ἑλλήνων καὶτῶν Ὀρθοδόξων, ὅταν προσπαθοῦν νὰ ἀδειάσουν καὶ νὰ χωρέσουν τὸν ὠκεανὸτῆς ἐμπειρίας τοῦ λαοῦ μας στὰ ἐλάχιστης ἕως μηδαμινῆς χωρητικότητας, τρύπια ἀπὸ παντοῦ, νεοφανῆ καὶ μεταπρατικὰ ἰδεολογήματά των. Διότι αὐτὸ μᾶς ἔμαθαν οἱ δικοί μας πατέρες καὶ παπποῦδες, νὰ πάσχουμε δηλαδὴ γιὰ τὸ ὅλον, γιὰ τὸ Ἕν, γιὰ τὸ ἐφήμερο, τὸ «τόδε τί», τὸ ἁπτὸ καὶ συγκεκριμένο, τὸ ἀχώρητο ἀκόμη καὶ μέσα σὲ ὅλο τὸ σύμπαν, ἐννοῶ τὸ κάθε ἓν ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἀνεξαρτήτως χρώματος, καταγωγῆς, θρησκείας ἢ κατάστασης, ἀφοῦ «οὐδὲν ἑνικώτερον τοῦ προσώπου».
.           Αὐτὸ τὸ κατανοεῖ ἄριστα ἕνα μέγεθος τέτοιο, ὅπως ὁ Μίκης Θεοδωράκης, -ἐνῶ τὸ  ἀγνοοῦν καὶ τὸ παρακάμπτουν στὴν Ἑλλάδα οἱ σημερινοὶ νάνοι τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς διανόησης- ὁ ὁποῖος ὡς κομμουνιστὴς καὶ ὡς ἀριστερὸς ἀγωνιᾶ γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν πολιτισμό της, ἀρχαῖο –βυζαντινὸ καὶ νεοελληνικό, αὐτὸς ὁ αἰωνόβιος Ἕλλην, δῶρο τοῦ Θεοῦ στὴν τωρινὴ πάσχουσα Ἑλλάδα.
.           Καὶ ἂς θυμηθοῦμε τὴν ἀρχαία ἑλληνίδα κόρη Ἀντιγόνη ποὺ κράζει σὲ κάθε Κρέοντα, κάθε ἐποχῆς, ὅτι «γεννήθηκα γιὰ νὰ ἀγαπῶ καὶ ὄχι νὰ μισῶ», ἢ τὴν «ἀδελφή» της Ἰφιγένεια, ποὺ καταδικασμένη νὰ ζεῖ φυλακισμένη στὸν Ναὸ τῆς Θεᾶς τῶν Βαρβάρων τῆς ἀνθρωποκτόνου, ὅταν ἀναγνωρίζει στὸν ξένο ποὺ πρόκειται νὰ φονεύσει τὸ «πάνυ ἀκριβὲς» καὶ ἀδελφό της, ἀναφωνεῖ ἡ θλιμμένη κόρη νοσταλγός: «ξυστὰ περνᾶς καλέ μου ἀπὸ τὴν καρδιά μου». Ἢ τὸν Σωκράτη ποὺ ἤπιε τὸ κώνειο, γιὰ νὰ δείξει σὲ κάθε ἐποχὴ πὼς εἶναι προτιμότερο νὰ ἀδικεῖσαι παρὰ νὰ ἀδικεῖς. Ἀλλὰ καὶ τόσους ἄλλους καὶ τόσα ἄλλα ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους μας, δικούς μας προδρόμους τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τόσο λίγο γνωρίζουν οἱ σύγχρονοί μας “ἀρχαιολάτρες καὶ μεγάλοι ἑλληναράδες”.
.           Ἐννοῶ ὅσους δηλαδή, τρομοκρατοῦν καὶ ἐξουθενώνουν τὰ ταλαίπωρα ἀνθρώπινα τοῦτα πλάσματα τῶν μεταναστῶν, ποὺ τὰ ἔφεραν ἐδῶ τὰ βάσανά των ἢ κάποιοι, ποὺ ὅπως μᾶς ἐπιβάλλουν τώρα τὰ προγράμματα ἀφελληνίζουσας καὶ ἀποχριστιανίζουσας παιδείας, ἔτσι χρησιμοποιοῦν τὸν βασανιζόμενο ἄνθρωπο τῆς Ἀνατολῆς ἢ τῆς Ἀφρικῆς, γιὰ νὰ διαλύσουν τὴν ἑλληνικὴ καὶ τὴν εὐρωπαικὴ συμπάγεια.
.           Διότι οὐδεμία σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν μὲ τὴν Ἑλλάδα ὅσοι βασανίζουν ἀδύναμα, διαλυμένα καὶ δυστυχῆ ἀνθρώπινα πλάσματα ποὺ δῆθεν δὲν κατάγονται κατευθείαν ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἀθήνα, ξεχασμένοι οἱ ἴδιοι σὲ κάποιο κενό τοῦ χρόνου καὶ τῆς ἱστορίας, πράττοντας ὅπως κάποιοι προηγούμενοι τῶν γύρω στὴν Εὐρώπη, ἢ κι ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι βασάνιζαν τοὺς ἀντιφρονοῦντες ἢ τοὺς μὴ Ἀρίας καταγωγῆς καὶ τοὺς ἔκαναν σαπούνι.
.           Ὅπως λοιπόν, ὡς Ἕλληνες τοῦ δικοῦ μας τρόπου καὶ ἤθους -ὅσο καὶ ἂν μᾶς φτωχαίνουν ἢ μᾶς ἀφανίζουν- δὲν συνηγοροῦμε ἐπ’ οὐδενὶ στὴβαρβαρότητα ἄρρωστων πνευματικὰ ἐθνικιστῶν ποὺ μὲ τὸ ἄλλοθι τοῦπατριωτισμοῦ καταστρέφουν τὴν οὐσία τῆς ἑλληνικῆς πατρίδας, ὅμοια δὲν μποροῦμε νὰ συνηγορήσουμε μὲ τὸν ἀφελληνισμὸ καὶ τὴν ἀποχριστιανοποίηση τῆς ἑλληνικῆς πατρίδας καὶ τῆς ἑλληνικῆς παιδείας ποὺ ἐπιχειροῦν οἱ ἐγχώριοι δεξιοὶ ἢ ἀριστεροὶ λάτρεις κάθε παγκοσμιοποιητικοὺ διεθνισμοῦ, ἐπιδιώκοντας νὰ γκρεμίσουν μέσα σὲ δύο-τρία χρόνια ὅ,τι μὲ αἷμα καὶ θυσίες κτίστηκε μέσα σὲχιλιετίες..           Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως στὸ κύριο θέμα τῆς θρησκευτικῆς παιδείας ποὺ ἐπιβάλλει τὸ ἑλληνικὸ (;) Ὑπουργεῖο Παιδείας μέσῳ τῶν καλοπροαιρέτων, πλὴν ὅμως ἀνυποψίαστων γιὰ τὸν ἐπερχόμενο διωγμὸ στὴν Ἑλλάδα ὅσων νοιώθουν Ἕλληνες καὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, θεολόγων, οἱ ὁποῖοι σχεδίασαν τὸ πρόγραμμα σπουδῶν τῶν θρησκευτικῶν.
.           Τὸ πρόβλημα τίθεται ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία καὶ ἡ ὀρθόδοξη πίστη τοποθετοῦνται μέσα στὸ ἴδιο πρόγραμμα σπουδῶν, βιβλίων ἢ ὅ,τι ἄλλο, στὸ ἴδιο ἐπίπεδο μὲ ὅλες τὶς ἄλλες διδασκαλίες καὶ πίστεις. Πρέπει λοιπόν, οἱ συντάκτες θεολόγοι τοῦ θρησκευτικοῦ προγράμματος σπουδῶν ἀντὶνὰ ἀναζητοῦν λυτρωτικοὺς δικηγορισμοὺς καὶ δικανισμοὺς γιὰ νὰ ἀναιρέσουν τὴν κριτικὴ τῶν Ἁγιορειτῶν ἀσκητῶν, ποὺ κρούουν κώδωνες κινδύνου, νὰἀπαντήσουν κυρίως ἐνώπιον τῆς δικῆς των ἐπιστημονικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης, ποιὸ μήνυμα φθάνει στὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ τῶν μαθητῶν τῶν ἀπὸτὸ προτεινόμενο μάθημα..           Προφανῶς καὶ εἶναι ἀναπόφευκτη ἡ διαπίστωση κάθε ἐπαρκοῦς ἐπιστημολογικὰ καὶ ψυχαναλυτικὰ παιδαγωγοῦ πὼς τὸ μήνυμα δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὸ ἀκόλουθο: Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ ὀρθόδοξη πίστη εἶναι μία μερικὴ καὶ σχετικὴ ἀλήθεια ποὺ μπορεῖ νὰ ἰσχύει γιὰ τὸν χριστιανὸ ἀλλὰ ὄχι γιὰ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους.
.           Αὐτὸ εἶναι περίπου σὰν τὰ σύγχρονα “σοῦπερ μάρκετ” στὰ ὁποῖα ἔχειςὅλες τὶς δυνατότητες ἐπιλογῆς, καθὼς διατίθενται προϊόντα γιὰ ὅλα τὰ γοῦστα. Δηλαδὴ ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Ἀλήθεια εἶναι ἁπλῶς ἕνα προϊὸν πρὸς κατανάλωση δίπλα σὲ τόσα ἄλλα καὶ ὄχι ὁ ἕνας καὶ μοναδικὸς δρόμος  γιὰ νὰ ζήσει ὁ ἐφήμερος καὶ ἱστορικὸς μὲ σάρκα καὶ ὀστᾶ ἄνθρωπος καὶ νὰ μὴν πεθάνει.
.           Καταλαβαίνω αὐτὸ ποὺ παλαιότερα ἔβλεπα στὰ βιβλία τῶν θρησκευτικῶν, τὴν περιγραφὴ δηλαδὴ ἄλλων θεολογικῶν παραδόσεων καὶ ἀπόψεων, κάτι ποὺ ἁπλῶς ἤθελε νὰ δείξει καὶ νὰ τονίσει τὴν διαφοροποίηση τῆς ὀρθόδοξος ἀλήθειας ἀπὸ ἄλλες θεολογικὲς παραδόσεις. Ἢ ἀκόμη-ἀκόμη τὴν προδρομική των οὐσία ὡς πρὸς τὴν Σάρκωση τοῦ Ἰδίου τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν δίψα καὶ τὸν καημὸ ὅλων τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅλων τῶν αὐθεντικῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων γιὰ τὴν συνάντησή των μὲ τὸν Ζῶντα Θεό, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, ἡ ἔννοια τοῦ Ἄβαταρ ὡς τοῦ οὐράνιου ἀνθρώπου, καὶ πολλὰ ἄλλα.
.           Ἀλλὰ ὣς ἐκεῖ μόνον. Διότι σαφῶς μέσα στὰ ἱερὰ κείμενα ὅλων τῶν λαῶν καὶ ὅλων τῶν μεγάλων πολιτιστικῶν παραδόσεων συναντᾶ κανεὶς μεγάλο πλοῦτο ποὺ ἀξίζει νὰ τὸν γνωρίζει ὁ κάθε ἄνθρωπος σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς γῆς. Ἐδῶ ὅμως τὸ πράγμα ἄλλαξε κατὰ πολὺ καὶ περάσαμε σὲ νέες ποιότητες. Ἔχουμε μία ἀλλαγὴ ποιότητας καὶ μία ἀλλαγὴ φάσης, ὅπως λέμε στὴν φυσικὴ καὶ τὰ μαθηματικά. Διότι αὐτὸ τὸ σχέδιο θρησκευτικῆς παιδείας κατ’οὐσίαν δὲν ἀναφέρεται καὶ δὲν ἀπευθύνεται οὔτε σὲ χριστιανοὺς οὔτε σὲ μὴχριστιανούς, ἑβραίους, μουσουλμάνους, ἰνδουιστὲς ἢ ὅ,τι ἄλλο. Διότι κανεὶςἀξιοπρεπὴς ἄνθρωπος ποὺ σέβεται τὴν πίστη του ἢ τὴν ἱστορία του, ἑβραῖος,ἰνδουιστής, μουσουλμάνος, ἢ ὅποιος ἄλλος, δὲν θὰ ἐμπιστευόταν νὰ διδαχθεῖ τὸπαιδί του τὴν δική του πίστη καὶ παράδοση ἀπὸ ἕναν ἀλλόπιστο καὶ μέσα ἀπὸὕποπτα βιβλία ποὺ σχεδιάστηκαν ἐρήμην του..           Ἄρα, αὐτὸ τὸ σχέδιο μαθήματος ἀπευθύνεται μόνον σὲ Ἕλληνες. Καὶ ὁστόχος του δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸ νὰ τοὺς ἀπὸ-χριστιανοποιήσει, νὰ τοὺςἀπὸ-ὀρθοδοξοποιήσει καὶ νὰ τοὺς ἀφελληνίσει. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβλημα κάποιων, ὅτι, δηλαδή, ἐδῶ στὰ Βαλκάνια κατοικοῦν κάποιοι ἀνέντακτοι καὶἀνυπότακτοι ποὺ ἐμποδίζουν τὴν πολτοποίηση τῶν ἀνθρώπων, τῶν λαῶν καὶτῶν πολιτισμῶν. Κάποιοι ποὺ ἀντιστέκονται στὴν κατάργηση ἰσχυρῶν ἐθνικῶν καὶ ἱστορικῶν συνειδήσεων, ποὺ ἀντιστέκονται στὴν ἐγκαθίδρυση τῆς δικτατορίας τῶν παγκόσμιων τραπεζιτῶν..           Αὐτὸ τὸ σενάριο ποὺ λανσάρεται τώρα μέσῳ τῆς θρησκευτικῆς παιδείας τὸ εἴδαμε τὰ προηγούμενα χρόνια νὰ τὸ προωθοῦν στὴ μειονοτικὴ ἐκπαίδευση οἱ κυρίες Δραγώνα καὶ Φραγκουδάκη, ὡς φερέφωνα ἑνὸς σιωπηλοῦ μίσους καὶ ἀπέχθειας πρὸς κάθε τί γνήσια ἑλληνικό, κι ἂν θέλουμε νὰ ποῦμε ὅλη τὴν ἀλήθεια, ὄχι ἐπειδὴ ἀγαποῦν τὴν Τουρκία περισσότερο ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ ἐπειδὴ κάποιο πρόβλημα ἔχουν μὲ τὴν Ἑλλάδα ὡς Ἑλλάδα. Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ μίσους ἀποφάσισαν τὸν -βῆμα πρὸς βῆμα- ἐκτουρκισμὸ τῆς Θράκης, ὄχι ἀπὸ ἐνδιαφέρον καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν τουρκικὸ λαό, ἀλλὰ ἀπὸ μίσος πρὸς τὰ ἑλληνικὰ πράγματα, ἐνῶ τώρα ἡ δική των συνταγὴ ἀφελληνισμοῦ τῶν Πομάκων τῆς Θράκης ἐφαρμόζεται σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα γιὰ ἀφελληνισμὸ μὲ κάθε τρόπο ὅλων τῶν Ἑλλήνων.
.           Ἔτσι, πρῶτα ἀκούσαμε τὴν περίφημη πρόταση ἀπὸ χείλη Ἕλληνα ὑπουργοῦ παιδείας, νὰ γίνει ἡ Ἑλληνικὴ δεύτερη γλῶσσα καὶ ἐπίσημη γλῶσσα τῆς Ἑλλάδος ἡ Ἀγγλική, ἐνῶ τώρα δοκιμάζουμε τὴν βαθύτερη ὑφὴ τοῦ ὑφέρποντος σχεδίου, τὴν κατάργηση τῆς ὀρθόδοξης παιδείας καὶ τὴν ὑποκατάστασή της ἀπὸ μία παγκόσμια θρησκεία. Αὐτό, δηλαδή, ποὺ ἐπὶ δεκαετίες τώρα διδάσκεται σὲ κάποιες κρυφὲς καὶ περίεργες συνελεύσεις, τώρα θέλουν νὰ διδαχθεῖ κι ἐπισήμως σὲ ὅλα τὰ ἑλληνόπουλα, στὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα.
.           Οἱ συντάκτες λοιπόν, τῆς διαπολιτισμικῆς θεολογικῆς παιδείας, ἄθελάτων, ἀλλὰ ἐπὶ τῆς οὐσίας, καταργοῦν τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν φέρνουν στὰ μέτρα τῆς διαπολιτισμικῆς ἀχρωματοψίας καὶ ἀ-παιδείας. Δὲν εἶναι ὅμως ποὺ καταργοῦν τὸν Χριστὸ ὡς Χριστό. Κάνουν καὶ βασικὰ ἐπιστημολογικὰ σφάλματα τὰ ὁποῖα προσβάλλουν καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους ποὺ ἀνήκουν σὲ ἄλλες πίστεις καὶ παραδόσεις.
.           Ἰδοὺ πῶς: Ὄντας αὐτοὶ χριστιανοὶ θεολόγοι φτιάχνουν ἕνα σχέδιο μαθήματος γιὰ τοὺς μὴ χριστιανούς. Ἀλήθεια, πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνας χριστιανὸς θεολόγος νὰ ἀνακηρύττει τὸν ἑαυτόν του θεολόγο τοῦ Ἰσλάμ, τοῦ Ἰνδουισμοῦ ἢ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ; Ἐμένα προσωπικὰ αὐτὸ τὸ εἶδος πανθρησκευτικοῦ καὶ διαθρησκευτικοῦ μαθήματος, ἂν ἤμουν μουσουλμάνος ἢ ἑβραῖος ἢ ἰνδουιστής, ὄχι μόνο μὲ προσβάλλει, ἀλλὰ ἐμμέσως μοῦ ἀσκεῖ προσηλυτισμό, δὲν μὲ σέβεται καὶ δὲν σέβεται τὴν πίστη μου. Αὐτὸ τὸ πρόγραμμα σπουδῶν μπάζει ἀπὸ παντοῦ. Καὶ μπάζει ἀκόμη χειρότερα, ἂν τὸ μάθημα αὐτὸ δὲν ἀπευθύνεται σὲ μαθητὲς ἄλλων, ἀλλὰ σὲ Ἕλληνες καὶ χριστιανοὺς μαθητές. Διότι εἰσάγει ἕνα εἶδος πνευματικῆς σχιζοφρένειας.
.           Καὶ δεῖτε γιατί: Δὲν διαβάζουμε στὸ Εὐαγγέλιο; «Πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λησταὶ»[7], ….«οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾽ ἐμοῦ»[8], …. «τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι  Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν. Πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει» [9]. «Καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι. καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη» [10].
.           Πῶς λοιπόν, θὰ τὰ συμβιβάσουμε τὰ πράγματα, ἂν δὲν τὰ βάλουμε στὸ κρεβάτι τοῦ Προκρούστη; Πολὺ πιὸ ἔντιμο εἶναι, στὰ σχολεῖα ὅπου ὑπάρχουν πέραν τῶν χριστιανῶν μαθητῶν καὶ μαθητὲς ἄλλων θρησκευτικῶν πίστεων καὶπαραδόσεων, νὰ ἀποδεχθοῦμε νὰ γίνονται ἀνεξάρτητα καὶ ἐπὶ μέρους μαθήματα θρησκευτικῶν ἀπὸ δασκάλους ὁμόπιστους καὶ ἀπὸ βιβλία ποὺ αὐτοὶ θὰπροτείνουν στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, παρὰ νὰ τὰ βάζουμε ὅλα σὲ ἕνα καζάνι καὶνὰ κάνουμε ἕναν χυλὸ ποὺ δὲν τρώγεται ἀπὸ κανέναν ἄνθρωπο ποὺ ἔχειἀξιοπρέπεια καὶ σέβεται τὴν θρησκευτική του παράδοση..           Ἄνθρωποι σὰν τὸν Σταῦρο Γιαγκάζογλου θὰ πρέπει νὰ σηκώνουν τὸ ἀνάστημά των καὶ νὰ προτείνουν καθαρὲς λύσεις ὡς ἐπιστήμονες καὶ νὰ ἀκοῦνε τὶς φωνὲς ποὺ εἶναι πολὺ πιὸ ἀνέντακτες, ἢ ἂν τὸ Ὑπουργεῖο δὲν τοὺς ἀποδέχεται, νὰ παραιτοῦνται.
.           Ἀκόμη, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων ἂς πάρουν μὲ θάρρος θέση κι ἂς ἀπαιτήσουν ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ Πολιτεία νὰ διδάσκονται ἐπαρκῶς στοὺς χριστιανοὺς μαθητὲς ἡ ὀρθόδοξη πίστη καὶ θεολογία ἀπὸ τὴν πρώτη τάξη δημοτικοῦ μέχρι τὴν τρίτη τοῦ λυκείου, καθὼς καὶ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἱστορία, φιλοσοφία καὶ τέχνη.
.           Σήμερα ζοῦμε σαφῶς ἕναν ἄτυπο διωγμὸ τῶν Ἑλλήνων ἀπ’ τὴν Ἑλλάδα.Καὶ ὁ διωγμὸς αὐτὸς εἶναι καὶ γεωγραφικὸς καὶ πολιτικὸς καὶ πνευματικὸς – πολιτιστικός. Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἱστορία, φιλοσοφία, τέχνη καὶ ἡ ὀρθόδοξη θεολογία εἶναι ἀναπόσπαστα συστατικὰ τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητας.Αὐτὴ ἡ ἀδιάσπαστη καὶ διαχρονικὴ ἑλληνικὴ ταυτότητα σήμερα διώκεται ἐδῶστὴν Ἑλλάδα. Καὶ μαζὶ μὲ αὐτὴ διώκονται καὶ οἱ φυσικοί της φορεῖς. Ἡ οἰκονομικὴκρίση σχεδιάστηκε ἀκριβῶς γι’ αὐτὸ τὸν λόγο. Γιὰ νὰ ἀποσυρθοῦν καὶ νὰἀφανιστοῦν ἀπὸ τὴν νότια ἀπόληξη τῶν Βαλκανίων, καὶ ἀπὸ τὴν ἐναπομείνασα μετὰ ἀπὸ πολλὲς γενοκτονίες καὶ ἐπὶ πολλῶν χιλιετιῶν ἑλληνικὴ πατρίδα, οἱφυσικοὶ φορεῖς ἑνὸς πολιτισμοῦ ποὺ ἐνοχλεῖ ἀλλὰ καὶ ποὺ σήμερα τὸν ἔχειἀνάγκη ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα, γιὰ νὰ παραμείνει ἀνθρώπινη, δημοκρατικὴκαὶ ἐλεύθερη..           Ὅλοι οἱ εὐαίσθητοι Ἕλληνες, κατ᾽ ἐξοχὴν οἱ θεολόγοι, οἱ φιλόλογοι ἀλλὰ καὶ σύσσωμη ἡ διοικοῦσα Ἑκκλησία θὰ πρέπει νὰ ἀπαιτήσουν νὰ σταματήσει αὐτὸς ὁ πνευματικὸς καὶ ὑλικὸς διωγμὸς τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ἂς ἀπαιτήσουν γνήσια ὀρθόδοξη καὶ ἑλληνικὴ παιδεία γιὰ κάθε Ἕλληνα καὶ Χριστιανὸ μαθητή. Καὶ ἂν ἡ ἐπιβεβλημένη δεξιὰ καὶ ἀριστερὴ ἰδεολογικὴ δικτατορία τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ἀφελληνοποίησης εἶναι τόσο ἀμετάπειστη καὶ ἀνυποχώρητη, ἂς προχωρήσει ἡ Ἐκκλησία στὸν θεσμὸ τῶν δικῶν της ἰδιωτικῶν σχολείων μὲ φθηνὰ καὶ προσιτὰ σὲ ὅλους δίδακτρα, ἀξιοποιώντας κάθεἀνθρώπινο δυναμικό, ἀκόμη καὶ συνταξιούχους ἐκπαιδευτικούς..           Ἀκόμη, ἂς ἐπιμείνουμε καὶ ἂς κατανοήσουμε γιατί καὶ πῶς ἡ ὀρθόδοξη θεολογία εἶναι κυρίαρχο στοιχεῖο τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητας καὶ ὄχι ἕνα ἐπιφανειακὸ θρησκευτικὸ χαρακτηριστικό. Ἐξ ἄλλου, ἡ ὀρθόδοξη παράδοση δὲν σχετίζεται ἐπ’ οὐδενὶ μὲ τὶς ἀνθρώπινες θρησκεῖες, μονοθεϊστικὲς ἢ πολυθεϊστικές, ἀλλὰ ὡς Ἐκκλησία εἶναι ἡ συγκατοίκηση τοῦ Ζῶντος Θεοῦ μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὸν κτιστὸ κόσμο.
.           Οἱ ἀνθρώπινες θρησκεῖες, ἀκόμη καὶ ὅταν μιλοῦν γιὰ εἰρήνη, ἠθελημένα ἢ ἀθέλητα ἑτοιμάζονται γιὰ πόλεμο καὶ διχασμὸ τῶν ἀνθρώπων ἢ γιὰ ἐξουσία ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ μὲ τίποτε νὰ ἀπαλλαχθεῖ ἀπὸ τὸ πάθος τῆς ἐξουσίας ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ τοῦ κόσμου, παρὰ μόνο ἐὰν ὁ Ἴδιος ὁ Χριστὸς τοῦ δανείσει καὶ τοῦ ἀποκαλύψει τὸν Ἑαυτόν του καὶ τὸν καταστήσει κατὰ Χάριν Θεὸ καὶ κατὰ Χάριν Χριστό.
.           Ὅταν ὁ Χριστὸς ἔλεγε στοὺς ἀνθρώπους «Ὑμεῖς ἐκ τῶν κάτω ἐστέ, ἐγὼ ἐκ τῶν ἄνω εἰμί· ὑμεῖς ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἐστέ, ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου»[11], ἢ «ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν»[12], δὲν ζητοῦσε πρόσχημα γιὰ νὰ τοὺς ἐξουσιάζει ἢ νὰ τὸν ἀποδεχθοῦν ὡς βασιλέα, ἀφοῦ ὅσες φορὲς οἱ ἄνθρωποι ἠθέλησαν νὰ τὸν ἀνακηρύξουν ἐπίγειο βασιλέα τῶν ὁ Χριστὸς ἔφευγε καὶ ἐκρύβετο στὴν ἔρημο. Ἀντίθετα, καλοῦσε τοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ τοὺς σώσει ἀπὸ τὸ βάσανο τῆς ἐξουσίας ἐπὶ τῶν ἄλλων καὶ νὰ τοὺς καταστήσει ὄντως βασιλεῖς, δηλαδὴ ἀληθινοὺς ὑπηρέτες τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ὅπως ἦταν ὁ Ἴδιος: «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» [13], τοὺς ἔλεγε, «ἂν ἔχετε ἀγάπη καὶ πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν», καὶ «ὅποιος θέλει νὰ εἶναι πρῶτος, ἂς εἶναι τελευταῖος ὅλων».
.           Ναί, ναί, ναί, ἦρθε ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὸ δράμα τῆς ἐξουσίας, δίδοντάς μας ὅλον Του τὸν Ἑαυτό, γιὰ νὰ μάθουμε νὰ ἀγαπᾶμε καὶ νὰ πάσχουμε γιὰ τοὺς ἄλλους, ὅπως ὁ Ἴδιος ἔπασχε καὶ πάσχει γιὰ νὰ ζήσουν ὅλοι καὶ νὰ μὴν πεθάνουν, νὰ μὴν πεθάνει κανείς, εἴτε Ἕλλην, εἴτε Ἰουδαῖος, εἴτε Ἀσιάτης, εἴτε λευκός, εἴτε μαῦρος.
.           Καὶ δὲν εἶναι ἄραγε Αὐτὸς ὁ Χριστὸς ἡ Τελεία Ἀγάπη καὶ ἡ Τελεία Ἀλήθεια καὶ ἡ Τελεία Ὀμορφιὰ καὶ ἡ Τελεία Καλοσύνη καὶ ἡ Τελεία Στοργὴ καὶ ἡ Τελεία Τρυφερότητα πρὸς κάθε πλάσμα, ποὺ ὁ ἴδιος τὸ ἔφερε ἀπὸ τὸ μὴ εἶναι στὸ εἶναι καὶ ἐπείγεται νὰ τοῦ προσδώσει τὸ εὖ εἶναι, ὁ Ὁποῖος δανείζει καὶ σὲ ἐμᾶς τὸν Ἑαυτό του ὡς Τέτοιον Θεό, γιὰ νὰ ἀγαπᾶμε ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθρούς μας, ἀκόμη δὲ καὶ τοὺς ἐχθρούς της Ἀληθείας, ὅπως διαβάζουμε στὸν βίο τοῦ Μεγάλου Παϊσίου;
.           Πῶς λοιπόν, μποροῦμε νὰ ἐξισώσουμε τὰ πράγματα, ἐπειδὴ κάποιοι προϊστάμενοί μας ἔτσι τὸ θέλουν;.           Ὄχι. Ὑπάρχουν τὰ ὅρια ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ περάσεις χωρὶς νὰ ἀλλοιωθεῖς καὶ νὰ χάσεις τὸ πάνυ ἀκριβές.
.           Ὄχι. Ἂν εἶσαι ὀρθόδοξος θεολόγος, ἐκπαιδευτικός, πολιτικὸς ἢ ὅ,τι ἄλλο καὶ σοῦ ποῦν νὰ βάλεις τὸ Εὐαγγέλιο δίπλα στὸ Κοράνιο ἢ στὸ Ταλμούδ, στὰ ἱερὰ κείμενα τῶν Ἰνδιῶν ἢ ὅπου ἀλλοῦ, ὅσο κι ἂν σέβεσαι κάθε πίστη καὶ κάθε λαὸ καὶ κάθε πολιτισμό, θὰ παραιτηθεῖς, δὲν γίνεται ἀλλιῶς. Ἄσ᾽ το νὰ τὸ κάνουν ἄλλοι αὐτὸ σὲ κάποια περίεργα σωματεῖα ἢ ἀδελφότητες.

.           Ἐξ ἄλλου, οἱ χιλιάδες μάρτυρες ποὺ προτιμοῦσαν νὰ πεθάνουν μὲ φρικτὰβασανιστήρια παρὰ νὰ ποῦν μία ἀσήμαντη λέξη ἢ νὰ κάνουν μία ἀσήμαντη κίνηση, δὲν δείχνουν ἄραγε τὸν δρόμο μας; Καὶ ἀρνεῖσαι νὰ πράξεις ἔτσι,ἀκριβῶς ἐπειδὴ τοὺς ἀγαπᾶς ἀληθινὰ ὅλους, καὶ τὸν ἑβραῖο καὶ τὸν μουσουλμάνο καὶ τὸν ἰνδουιστὴ καὶ τὸν ἀρχαιολάτρη καὶ κάθε ἄλλον, καὶ πάσχεις γι’ αὐτούς.Καὶ μπορεῖς νὰ μείνεις στὸ ἴδιο σπίτι, νὰ φᾶς ἀπὸ τὸ ἴδιο φαγητό, νὰ συνεργαστεῖς, νὰ χορέψεις, νὰ τραγουδήσεις ἢ καὶ νὰ παντρευτεῖς, μὲ κάθε ἄνθρωπο, ἢ πολὺ περισσότερο ἀκόμη καὶ νὰ θυσιαστεῖς γιὰ ὅλους αὐτοὺς καὶ γιὰ κάθε ἄλλο ἄνθρωπο, ἂν ἔχεις φτάσει στὸ τέλος τοῦ ὀρθόδοξου δρόμου.
.           Ἀλλά! Ἀλλὰ δὲν μπορεῖς νὰ ἐξισώσεις ἔστω καὶ στὸ ἐλάχιστο αὐτὰ ποὺἀπὸ τὴν φύση των εἶναι ἄνισα..           Ὑπάρχει λοιπὸν ἕνα «ἀλλά», ποὺ σημαίνει ὅτι ἐπειδὴ ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός σοῦ ἔδειξε πὼς κάθε ἀνθρώπινο πλάσμα, ὅποιο κι ἂν εἶναι, ὅπως κι ἂν εἶναι, ὅπου κι ἂν εἶναι, εἶναι δική Του καὶ μόνο δική Του Εἰκόνα, γι’ αὐτὸ δὲν μπορεῖς νὰ ἐξισώσεις τὸν Χριστὸ μὲ κανέναν κτιστὸ ἄνθρωπο ἢ ἄγγελο, ὅσο σπουδαῖος, σοφὸς ἢ ὄμορφος κι ἂν εἶναι αὐτός.
.           Ὡς ὀρθόδοξος θεολόγος κατέχεις τὴν θεμελιώδη διάκριση Κτιστοῦ – Ἀκτίστου. Κι ἂν ἔτσι ἔχει τὸ πράγμα, δὲν μπορεῖς νὰ τὰ βάζεις ὅλα χύμα σὲ ἕνα πρόγραμμα σπουδῶν. Καὶ μὴν λὲς σὲ ὅσους σοῦ ἀσκοῦν κριτικὴ πὼς «δὲν εἴδατε τὶς λεπτομέρειες». Ἤδη τὸ λάθος ἔγινε καὶ πρέπει ἐπειγόντως νὰ τὸδιορθώσουν ὅσοι εἶχαν τὴν εὐθύνη τοῦ προγράμματος αὐτοῦ, γιὰ νὰ τοὺςἀποδεχθεῖ ἡ ὀρθόδοξη συνείδηση ὡς δικούς της δασκάλους καὶ μαθητές..           Πῶς εἶναι, λοιπόν, δυνατὸν οἱ θεολόγοι μας νὰ μὴν κατανοοῦν καὶ νὰ σηκώνουν τὸ δάκτυλο τοῦ χεριοῦ των δικάζοντας τοὺς Ἁγιορεῖτες ποὺ ἔχουν τὸ σθένος ἀλλὰ καὶ τὴν πατρικὴ ἀγάπη νὰ τοὺς δείχνουν τὸ λάθος των; Διότι, ἀντὶ ἐκ τῶν ὑστέρων νὰ προσπαθοῦν νὰ κάνουν ἀνώφελες συναντήσεις ζητώντας  ἄλλοθι  γιὰ νὰ πείσουν γιὰ τὰ πιλοτικὰ προγράμματά των, θὰ ἔπρεπε προηγουμένως νὰ ἔχουν ψάξει καὶ νὰ ἔχουν ἀκούσει αὐτοὺς ποὺ μᾶλλον κάτι παραπάνω ἀπὸ τοῦ ἰδίους, ἐνδεχομένως κατέχουν.
.           Ποῦ εἶναι, λοιπόν, τὸ δημοκρατικὸ καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ πνεῦμα ποὺ θὰ πρέπει νὰ διδάξουν πρῶτοι αὐτοί, ὅταν μόνοι μας παίρνουμε τὴν εὐθύνη γιὰ τόσο καίρια καὶ ἱστορικῆς σημασίας θέματα; Αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ ὑποφῶσκον σὲ ὅλους μας, καὶ σὲ ἐμένα πρὶν ἀπ’ ὅλους τους ἄλλους, πνεῦμα τῆς ἐξουσίας ποὺ ἐξορίζει τὸν Θεὸ ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ φυλακίζει τὸν ἄνθρωπο στὴν σκιὰ τοῦ ἑαυτοῦ του;
.           Ναί, σίγουρα στὴν χώρα μας ἦρθαν τὰ πρόσφατα δέκα-εἴκοσι χρόνια καὶ ζοῦν ὅλες οἱ φυλὲς τοῦ κόσμου μὲ τὶς δικές των πολιτιστικὲς καὶ θρησκευτικὲς παραδόσεις. Πρέπει λοιπόν, ἀκριβῶς ὡς Ἕλληνες καὶ ὡς Ὀρθόδοξοι νὰ σεβαστοῦμε ἀπολύτως αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ τοὺς δώσουμε τὴ δυνατότητα νὰ ζοῦν μὲ τὰ δικά των ἔθιμα καὶ παραδόσεις. Καί, βέβαια, ἔθιμα ποὺἐπαναφέρουν τὴ βαρβαρότητα καὶ τὸν μεσαίωνα καὶ αἱμοσταγεῖς τελετὲς θὰπρέπει νὰ ἀπαγορευθοῦν ὅσο κι ἂν σεβόμεθα κάθε θρησκεία καὶ παράδοση τῶν μεταναστῶν. Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ  δὲν συμφωνοῦμε μὲ τίποτα καὶ δὲν δεχόμεθα τὶς ἐξ ἴσου πρωτόγονες, ἀπάνθρωπες καὶ βάρβαρες συμπεριφορὲς τῶν Χρυσαυγιτῶν ποὺ μὲ τὸ δικὸ των καὶ νέας ἔκδοσης ἰδεολόγημα «Ἑλλὰς Ἑλλήνων Χριστιανῶν», διασύρουν διεθνῶς τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ μᾶς καταδικάζουν νὰ ὁμοιωθοῦμε μὲ κατοίκους ζούγκλας καὶ ὄχι ἑλληνικοῦ καὶ ὀρθοδόξου τόπου.
.           Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι Ἕλλην ἢ Χριστιανὸς ὅποιος ἀπορρίπτει τὸν λόγο τοῦ Σωκράτη «προτιμότερο νὰ ἀδικεῖσαι παρὰ νὰ ἀδικεῖς» ἢ τοῦ Ἠρακλείτου «χρῆ ὕβριν σβεννύειν ἢ πυρκαΐην». Καὶ εἶναι καὶ ὕβρις καὶ ἀδικία, ὅταν φερόμεθα τόσο βάναυσα σὲ ἀδύναμα ἀνθρώπινα πλάσματα, ὅποια θρησκεία, χρῶμα ἢ καταγωγὴ κι ἂν ἔχουν. Οἱ Ἕλληνες πολεμοῦσαν τοὺς εἰσβολεῖς στὴν πατρίδα των καὶ ἐγίνοντο ἥρωες ἀλλὰ ἐσέβοντο τὸν ἄμαχο καὶ τὸν αἰχμάλωτο, ὅποιος κι ἂν ἦτο αὐτός.
.           Ὅμως δὲν δεχόμεθα, ἐπίσης, ἐπ’οὐδενὶ νὰ πάψουν τὰ παιδιά μας νὰ διδάσκονται τὴν χριστιανικὴ πίστη τῶν πατέρων των, ἀτόφια καὶ ὁλόκληρη, ἀνέντακτη σὲ κάθε ἀριστερὴ ἢ δεξιὰ διεθνιστικὴ πολτοποίηση. Τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὴν ἱστορία τῶν πατέρων των, τὴν ὁποία μάλιστα ἱστορία πρέπει νὰ διδάσκονται ὅλοι οἱ μόνιμοι κάτοικοι τῆς ἑλληνικῆς γῆς.
.           Ἂν στὴν Ἑλλάδα οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες γίνουν μειοψηφία, τότε βλέπουμε τί θὰ κάνουμε. Ἀλλὰ τώρα δὲν πρέπει κανεὶς νὰ σχεδιάζει καὶ νὰ ἀποφασίζει, ὡσὰν οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ ἦταν μειοψηφία, ὅσο καὶ ἂν κάποιοι δικοί μας ἢ ξένοι θέλουν νὰ γίνουμε μειοψηφία.
.           Ἂς μὴν ξεχνᾶμε τὸν λόγο τοῦ πρωθυπουργοῦ Κώστα Σημίτη, ὅταν τοῦ ἐζητήθη νὰ στηρίξει τὶς πολύτεκνες οἰκογένειες, τί ἀπήντησε αὐθαδῶς: «δὲν χρειαζόμεθα περισσότερους Ἕλληνες, μποροῦμε νὰ φέρουμε μετανάστες». Καί, βέβαια, ὠχριᾶ ὁ τότε Πρωθυπουργὸς ἐμπρὸς στοὺς τωρινούς μας ἐθνοσωτῆρες ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ φορολογοῦν κάθε ἑλληνόπουλο ποὺ γεννιέται στὴ Ἑλλάδα, θεωρώντας το ὡς πράγμα καὶ ὡς τεκμήριο.
.           Καὶ ἴσως, ἀκόμη, ἐκβιάζουν τοὺς θεολόγους ἢ τοὺς φιλολόγους ὅτι ἐὰν δὲν ἐφαρμόσουν τὰ παραγγέλματά των θὰ βρεθοῦν χωρὶς δουλειά, ἀναγκάζοντάς τους νὰ βιάζουν ἀκόμη καὶ αὐτὴ τὴν συνείδησή των ὡς χριστιανοὶ θεολόγοι. Διότι ὅσο καὶ ἂν ἀσκεῖ κανεὶς κριτικὴ στὸ προτεινόμενο σχέδιο τῆς θρησκευτικῆς παιδείας, μὲ τίποτε δὲν θὰ θεωροῦσε τοὺς χριστιανοὺς θεολόγους ποὺ τὸ συνέταξαν ὡς ἀρνητὲς τοῦ ἰδίου τους ἑαυτοῦ.
.           Ἐδῶ ὅμως φθάσαμε στὰ ὅρια. Εἶναι περισσότερο ἀπὸ σαφὲς ὅτι ζοῦμεἕναν ἄτυπο διωγμὸ καὶ ὡς Ἕλληνες καὶ ὡς ὀρθόδοξοι, καὶ δὲν πρέπει νὰἐπιτρέψουμε σὲ κανέναν, εἴτε πολιτικό, εἴτε ἐκπαιδευτικό, εἴτε κόμμα, εἴτε ὅ,τιἄλλο, νὰ ἀποφασίζει γιὰ τὸ φυσικὸ καὶ πνευματικὸ – πολιτιστικό μας μέλλον..           Μὲ τὸ πρόσχημα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης καταργεῖται ἡ πολιτιστικὴ καὶπνευματικὴ κληρονομιά, ἡ δημόσια περιουσία, ἡ δημόσια καὶ ἡ ὅλη παιδεία, καταργοῦνται οἱ γεννήσεις, οἱ συντάξεις, οἱ μισθοί, καταργεῖται ὁ ἑλληνικὸς στρατός, ἡ ἄμυνα καὶ τὰ ἐθνικὰ ὀνόματα Ὑπουργείων ἢ περιοχῶν, ἐν τέλει, καταργοῦνται οἱ Ἕλληνες καὶ ἡ Ἑλλάδα..           Ἔ, δὲν μποροῦμε νὰ τὸ δεχόμεθα αὐτὸ παρὰ μόνο ἂν εἴμαστε νεκροί. Γι’ αὐτὸ ἐπείγει νὰ μιλήσει ὁ κόσμος τῶν γραμμάτων, τῆς ἐπιστήμης, τῆς τέχνης, νὰ μιλήσει τὸ Ἅγιον Ὄρος! Ἐπείγει νὰ μιλήσει ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Ἱεραρχία, νὰ μιλήσει ὁ ὁμογενειακὸς Ἑλληνισμός, νὰ μιλήσουν οἱ λαοὶ καὶ εὐγενεῖς ἄνθρωποι σὲ κάθε μέρος τῆς Γῆς.
.           Πρέπει ἐμεῖς νὰ μιλήσουμε ἄνευ φόβου! «…Οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν καὶ ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται… …καὶ ἐσμὲν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος». (Α´ Ἰω. 5. ε´ 20-21)

[1] Αἰσχύλου, Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας.

[2]Βλ. σχετικά: http://digitalschool.minedu.gov.gr/info/newps.php

[3]Βλ. σχετικά: http://www.alopsis.gr/alopsis/thriske5.htm

[4] Ἰωάννου, Α΄, 15.

[5] Ἰωάννου, Α΄, 3.

[6] Ἡ ἐπιστολὴ ἐδῶ: http://opougis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_23.html

[7] Βλ. σήμ. 1.

[8] Κατὰ Ἰωάννην, ΙΔ΄, 6.

[9] Ἰωάννου, Β΄, 22 – 23.

[10] Ἰωάννου, Α΄, 3.

[11] Κατὰ Ἰωάννην, Η΄, 23.

[12] Κατὰ Ἰωάννην, ΙΕ΄, 5.

[13] Κατὰ Ἰωάννην, ΙΓ΄, 35. 

ΣΧΟΛΙΟ ἱστοσελίδος «ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ»: Ἡ Ἄλλη Ὄψις συμφωνεῖ καὶ συνυπογράφει τὸ πνεῦμα τοῦ ἄρθρου. Θὰ μπορούσαμε ἴσως νὰ ἔχουμε διαφορετικὴ τοποθέτηση σὲ κρίσεις κάποιων προσώπων. Διαφορετικὴ τοποθέτηση ἥσσονος ὅμως σημασίας γιὰ τὸ θέμα τοῦ ἄρθρου.

 ΠΗΓΗ: «ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ»

πηγή