Ιερά Μητρόπολις Πατρών Η Εγκύκλιος για την Επέτειο της Επανακομιδής

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ἐν Πάτραις τῇ 4ῃ Σεπτεμβρίου 2012

Ἀριθμ. Πρωτ. : 510

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 162^Α

Πρός

Τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἁγιωτάτης καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν.

Παιδιά μου εὐλογημένα,   

Κάθε χρόνο ἡ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῶν Πατρῶν, ἑορτάζει μέ λαμπρότητα τὴν ἐπέτειο τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἀπό τήν Ρώμη στὴν πόλη τοῦ Μαρτυρίου του.

Ὁ Πατραϊκὸς Λαός, στίς 26 Σεπτεμβρίου 1964, ὑπεδέχθη τὸν Χαριτόβρυτο Θησαυρό, ὁ ὁποῖος πλέον εὑρίσκεται στόν περικαλλέστατο Ναό τοῦ Πρωτοκλήτου, ὅπου κάθε ἡμέρα προσκυνεῖται ἀπὸ τούς εὐσεβεῖς Πατρινούς καὶ ἄλλους Προσκυνητές, οἱ ὁποῖοι καταφθάνουν στὴν πόλη μας, προκειμένου νά ἀποθέσουν τὰ μῦρα τῆς εὐλαβείας τους, ἐνώπιον τῆς Τιμίας Κάρας, τοῦ Σταυροῦ καὶ τοῦ Τάφου τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων.

Μὲ τὴν χάρη τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ ἡμῶν, θὰ ἑορτάσωμε καὶ ἐφέτος τὴν ἐν λόγῳ Ἑορτή, εὐχαριστοῦντες τόν Θεό γιά τὴν μεγάλη δωρεὰ Του πρὸς τὴν πόλη μας, ὥστε Προστάτη ἀκοίμητο καὶ Ἔφορο, νὰ ἔχωμε τὸν Ἱερώτατο Μαθητὴ καὶ μιμητὴ τοῦ Πάθους τοῦ Σωτῆρος, καὶ γιά τὴν εὐεργεσία, νὰ κατέχωμε τὴν, μυρίπνοον καὶ Ἀγγέλοις αἰδέσιμον, Κάραν του.

Οἱ ἑορταστικὲς Ἐκδηλώσεις, θὰ πραγματοποιηθοῦν κατὰ τὸ διήμερο, Σάββατο καὶ Κυριακὴ, 22 καὶ 23 Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ. σύμφωνα μέ τὸ πρόγραμμα, τό ὁποῖο ἔχει ἤδη καταρτισθῆ.

Γιά μιά ἀκόμα φορά, ὁ μέγας Προστάτης καὶ Πολιοῦχος τῶν Πατρῶν, μᾶς προσκαλεῖ στήν εὐφρόσυνη καὶ οὐράνια πανήγυρη ὥστε, ὡς λαμπρός ἑστιάτωρ, νὰ μᾶς εἰσαγάγῃ στὴν οὐράνια καὶ μυστικὴ Τράπεζα τοῦ Κυρίου μας, ὅπου «ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων», προκειμένου νὰ γευθοῦμε τοῦ Παναγίου Σώματος καὶ τοῦ Τιμίου Αἵματός Του.

Πιστεύομε ἀκράδαντα, ὅτι κατὰ τὸ διήμερο 22 καὶ 23 Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ. σύσσωμος ὁ εὐσεβής, ὁ φιλόθεος καὶ φιλάγιος Λαὸς τῶν Πατρῶν, θὰ τιμήσῃ τὸν Ἀπόστολο τοῦ Σωτῆρος, ὁ ὁποῖος ἐπέλεξε τὸν τόπο αὐτό καί τούς προγόνους μας, γιά νὰ διδάξῃ τὴν ἀλήθεια, νὰ ὁδηγήσῃ ἀπὸ τὸ σκότος τῆς πλάνης καὶ τῆς εἰδωλομανίας στὸ ἀνέσπερο φῶς τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐν τέλει νὰ θυσιασθῇ ἐπὶ τοῦ χιαστοῦ Σταυροῦ, ὑπὲρ τῆς ἀγάπης τοῦ Οὐρανίου Βασιλέως καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Ἐπίσκοπός σας, σήμερα σᾶς μεταφέρει τὴν πρόσκληση τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου καὶ σᾶς παρακαλεῖ καί σᾶς προτρέπει, γιά τήν συμμετοχή σας στὸν πάνδημο ἑορτασμὸ τοῦ Ἁγίου μας καὶ τὴν χαρὰ τῆς τοπικῆς μας Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε ἅπαντες, ὁ Ἱερὸς Κλῆρος, οἱ Ἄρχοντες καὶ ὁ Λαός, ὡς Ἐκκλησία τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀναστάντος Κυρίου μας, νὰ ἀντλήσωμε χάρη καί εὐλογία ἀσπαζόμενοι τὴν Ἱερὰ Κεφαλὴ τοῦ Πρωτοκλήτου καὶ νὰ πάρωμε δύναμη σέ καιροὺς δυσχειμέρους γιά τὴν κοινωνία μας καὶ τὴν πατρίδα μας.

Μὲ τὴν πεποίθηση, ὅτι οὐδεὶς θὰ παραμείνῃ στὸ σπίτι του κατὰ τίς λαμπρές ἑορταστικές Ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου κατά τό διήμερο 22 καί 23 Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ. καὶ προγευόμενοι τῆς χαρᾶς τῆς συναντήσεως στόν Ἱερό Ναό τοῦ Πρωτοκλήτου, γιά νά δοξολογήσωμε τόν Κύριο καὶ νά τιμήσωμε τὸν Ἀπόστολό Του, διατελοῦμε,

Μετὰ τῆς ἐν Κυρίῳ πατρικῆς ἀγάπης

καὶ σᾶς ἀσπαζόμεθα ἐν φιλήματι ἁγίῳ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Σημείωση:

Ἡ παροῦσα Ἐγκύκλιος νά ἀναγνωσθῇ στούς Ἱερούς Ναούς, κατά τήν Θεία Λειτουργία  τῆς Κυριακῆς 16^ηςΣεπτεμβρίου 2012 .

Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΘΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

ΠΑΣΑΛΟ ΤΟΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΙΕΧΩΒΑΔΕΣ ΚΑΙ ΞΥΛΟ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Η μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι ένας ακόμα σημαντικός εορτολογικός σταθμός της Εκκλησίας μας.

Οι πιστοί την ημέρα αυτή καλούνται να τιμήσουν και να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου ώστε να αντλήσουν δύναμη και χάρη από αυτόν.

Η μεγάλη αυτή Δεσποτική εορτή δίνει επίσης την ευκαιρία σε όλους μας να σκεφτούμε ορισμένες βασικές αρχές και αλήθειες της πίστης μας, οι οποίες είναι συνυφασμένες με τη θεολογία του Σταυρού.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η οποία διασώζει μόνη Αυτή ανόθευτη την βιβλική και πατερικήδιδασκαλία, αποδίδει την προσήκουσα τιμή στο Σταυρό του Χριστού, ως το κατ’ εξοχήν όργανο και σύμβολο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Σε αντίθεση με την ποικίλη ετεροδοξία, η οποία, είτε αδιαφορεί να αποδώσει τιμή στο Σταυρό (Προτεσταντισμός), είτε πολεμά ευθέως Αυτόν, ως ειδωλολατρικό σύμβολο (Mάρτυρες του Ιεχωβά). Η Εκκλησία μας θέσπισε πολλές φορές προσκύνησης και τιμής του Σταυρού καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με αποκορύφωμα τη μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως, στις 14 Σεπτεμβρίου.

Ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί για τη χριστιανική πίστη κορυφαίο σύμβολο θυσίας και αγιασμού, διότι η σημασία του είναι πραγματικά τεράστια. Ο Σταυρός μαζί με την Ανάσταση λειτουργούν ως δυο βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινείται η ζωή των πιστών χριστιανών. Η Ανάσταση έπεται του Σταυρού και προϋποθέτει το Σταυρό και ο Σταυρόςπρομηνύει την Ανάσταση. Χωρίς Σταυρό δεν γίνεται Ανάσταση. Πάνω σε αυτές τις αρχές στηρίζεται η θεολογία του Σταυρού και η σπουδαία σημασία του για τη ζωή της Εκκλησίας.

Ο μέγας απόστολος των Εθνών Παύλος, ο κατ’ εξοχήν θεολόγος του Σταυρού, τονίζει συχνά στις θεόπνευστες επιστολές του ότι ο Σταυρός του Χριστού είναι γι’ αυτόν και για την Εκκλησία καύχηση. «εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Γαλ.6:13), διότι « ο λόγος γαρ ο του σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρίαεστί τοις δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστι,»(Α΄Κορ. 1:17»,επιεδή ο Ιησούς Χριστός «εγενήθη εν σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις» (1 Κορ.1:30) ως ο «Εσταυρωμένος» (1 Κορ.1:23). Ο Κύριος της δόξης «υπό χειρών ανόμων» καρφώθηκε επάνω στο ξύλο του Σταυρού, για να υποστεί το επώδυνο μαρτύριο της σταυρώσεως και να πεθάνει ως έσχιστος κακούργος. Αλλά όμως η ανθρώπινη αυτή κακουργία, εξ αιτίας της άμετρης θείας αγάπης, λειτούργησε ευεργετικά για το θεοκτόνο ανθρώπινο γένος, «συνίστησιδε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημώναπέθανε. Πολλώ ουν μάλλον δικαιοθέντες νυν εν τω αίματι αυτού σωθησόμεθα δι’ αυτού από της οργής. Ει γαρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ διά του θανάτου του υιού αυτού,πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζωή αυτού» (Ρωμ.5:8-10).

Ο Σταυρός πριν τη μεγάλη σταυρική θυσία του Χριστού ήταν έχθιστο φονικό όργανο εκτέλεσης κακούργων. Όποιος πέθαινε δια της σταυρώσεως χαρακτηρίζονταν «επικατάρατος» (Γαλ.3:1). Αφότου όμως ο σαρκωμένος Θεός πέθανε ως κακούργος πάνω στο εγκάρσιο ξύλο, αυτό κατέστη πηγή απολυτρώσεως. Από μέσο θανατώσεως μεταβλήθηκε σε ακένωτη πηγή ζωής, από αποκρουστικό και απαίσιο όργανο των δημίων έγινε φωτεινό σύμβολο και δίαυλος ευλογιών, από ξύλο πόνου και ωδίνων κατέστη καταφύγιο ανάπαυσης και χαράς.

Η παράδοξη αυτή και μεγάλη αλλαγή συντελέσθηκε επειδή η άμετρη θεία αγάπη και ευσπλαχνία δε λειτούργησε εκδικητικά προς την ανθρώπινη αγνωμοσύνη και κακουργία. Μέσα στην απύθμενη θεία φιλανθρωπία δεν υπάρχει «χώρος» για μίσος, θυμό και εκδίκηση. Ο Θεός, ως η απόλυτη αγάπη (Α΄ Ιωάν.4:8,) αντί εκδίκησης ανταπέδωσε στον άνθρωπο ευσπλαχνία και του δώρισε τη λύτρωση από τα πικρά δεσμά της αμαρτίας και του κακού και του χάρισε την αιώνια ζωή.

Χάρη λοιπόν στην άμετρη αγάπη του Θεού, το φρικτό φονικό όργανο των ανθρώπωνμετεβλήθη σε πηγή αγιασμού και απολυτρώσεως.

Σύμφωνα με την υψηλή θεολογία του ουρανοβάμωνος Παύλου ο Σταυρός του Χριστού από ατιμωτικό και φρικτό φονικό όργανο θανατώσεως των κακούργων ανθρώπων, μετεβλήθη, μετά το σταυρικό θάνατο του Κυρίου, σύμβολο σωτηρίας, μέσο συμφιλίωσης με το Θεό και πηγή αγιασμού. Η ανθρώπινη κακία έδωσε στο Θεό πόνο και θάνατο δια του ξύλου του Σταυρού, η θεία ανεξικακία και άκρα φιλανθρωπία, έδωσε, αντίθετα, στο δήμιό Του αγάπη και λύτρωση! Η δύναμη λοιπόν του Σταυρού έγκειται στην ακένωτη αγάπη του Θεού, η οποία διοχετεύεται πλέον στην ανθρωπότητα και σε ολόκληρη τη δημιουργία μέσω του Σταυρού.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας έχοντας υπόψη τους αυτή τη μεγάλη αλήθεια διατύπωσαν την περίφημη θεολογία του Σταυρού. Το ιερότατο αυτό σύμβολο είναι πια συνυφασμένο με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Από Εκείνον αντλεί την ανίκητη δύναμή του, τον αγιασμό και τη χάρη. Γι’ αυτό και δεν είναι ειδωλολατρία να προσκυνείται από τους πιστούς, διότι προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού, σημαίνει προσκύνηση του ιδίου του Χριστού, του Οποίου είναι το σημείο και η ενθύμηση της απολυτρωτικής Του θυσίας.

Ο Σταυρός του Χριστού αποτελεί πλέον την ενοποιό δύναμη της ανθρωπότητας. Αν το ξύλο της γνώσεως του καλού και του κακού στην Εδέμ (Γεν. γ΄ κεφ.) έγινε πρόξενος κακού καιέχθρας του ανθρωπίνου γένους, το ξύλο του Σταυρού έγινε σημείο επανένωσης των ανθρώπων στο Σώμα Του Κυρίου Ιησού Χριστού. Τα δύο εγκάρσια ξύλα, που συνθέτουν το σύμβολο του Σταυρού, συμβολίζουν την ένωση των ανθρώπων με το Θεό (κάθετο ξύλο) και την ένωση των ανθρώπων μεταξύ τους (εγκάρσιο ξύλο). Φυσικά η ένωση των ανθρώπων περνά αναγκαστικά από τη σχέση τους με το Θεό. Το εγκάρσιο ξύλο παριστά, επίσης, τα δύο χέρια του Εσταυρωμένου Λυτρωτή μας, τα οποία είναι ανοιγμένα για να αγκαλιάσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μέσα σε αυτή τη θεώρηση η νέα εν Χριστώ ανθρώπινη κοινωνία έχει διαφορετική υφή από τις προχριστιανικές και εξωχριστιανικές κοινωνίες. Η ενοποιός δύναμη του Σταυρού του Χριστού αδελφοποιεί τους ανθρώπους, δημιουργώντας την κοινωνία της αγάπης, της αδελφοσύνης, της δικαιοσύνης και της ειρήνης.

Το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού είναι ακόμα η φοβερή δύναμη κατά των αντίθεων δυνάμεων. Μέχρι το σταυρικό θάνατο του Χριστού, ως όργανο του κακού, χρησιμοποιούνταν για την καταστροφή και το θάνατο. Αφότου ο Θεός καταδέχτηκε να καρφωθεί και να πεθάνει πάνω σ’ αυτόν μεταβλήθηκε σε όπλο εναντίων εκείνων που το χρησιμοποιούσαν.

Η Εκκλησία μας ψάλλει θριαμβευτικά: «Κύριε όπλον κατά του διαβόλου τον σταυρόν Σουημίν δέδωκας, φρύττει γαρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν, ότι νεκρούςανιστά και θάνατον κατήργησεν». Το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού είναι το θαυμαστό φυλακτήριο των πιστών. Δεν υπάρχει αγιαστική πράξη της Εκκλησίας μας που να μην σταυρώνονται οι πιστοί, δεν υπάρχει στιγμή προσευχής που να μην ποιούμε το σημείο του Σταυρού, δεν υπάρχει δύσκολη στιγμή που να μην αγιάζουμε το σώμα μας με το σημείο του Σταυρού για να θωρακιζόμαστε έτσι κατά των δυνάμεων του κακού. Ο Τίμιος Σταυρός αντικατέστησε όλα τα δεισιδαίμονα και αναποτελεσματικά φυλακτήρια του παρελθόντος.

Οι πιστοί πλέον φέρουν με καμάρι Αυτόν ως πολύτιμο και αποτελεσματικό φυλακτήριο κατά του κακού, αλλά και ως ομολογία της πίστης τους στην μεγάλη απολυτρωτική θυσία του Χριστού. Πρέπει να επισημάνουμε εδώ την φανερή αποστροφή, ακόμα και την έχθρα προς τον Σταυρό του Χριστού, πολλών αιρετικών χριστιανικών ομάδων. Στο σύνολό του, λοιπόν, ο προτεσταντικός κόσμος δεν αποδίδει καμιά τιμή στο Σταυρό. Είναι γνωστό πως οι προτεστάντες δεν κάνουν το σημείο του Σταυρού και χρησιμοποιούν αυτόν μόνο ωςδιακοσμητικό στοιχείο!.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μάλιστα, χειρότερα από αυτούς μάχονται με λύσσα το σημείο του Σταυρού. Δεν προφέρουν καν το όνομα Σταυρός και αντ’ αυτού τον ονομάζουν πάσαλο. Στην Καινή Διαθήκη έχουν αντικαταστήσει την ονομασία του Σταυρού με ξύλο!

Η κατάσταση της κατάνυξης και της χαρμολύπης που δημιουργεί στην ψυχή μας η παρουσία και θέα του Τιμίου Σταυρού μας κάνει να υπομένουμε με καρτερία και υπομονή τα προβλήματα της ζωής, δηλαδή να υπομένουμε τον προσωπικό μας σταυρό (Ματθ.16:24), ελπίζοντας εξάπαντος στην επερχόμενη ανάσταση, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Αυτή η ακράδαντη πίστη μας δίνει δύναμη και μας κάνει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή με αισιοδοξία, σε αντίθεση με την παποπροτεστατική Δύση, η οποία ζητά εναγωνίως την ευδαιμονία χωρίς τη θυσία, δηλαδή ζητά την ανάσταση χωρίς το σταυρό. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να τη συναντήσει πουθενά.

Η ελληνορθόδοξη παράδοσή μας έχει ως βάση την παύλειο αρχή «ει δε απεθάνομεν συν Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσομεν αυτώ, ειδότες ότι Χριστός εγερθείς εκ νεκρών ουκέτιαποθνήσκει, θάνατος αυτού ουκέτι κυριεύει»(Ρωμ.6:8-9). Αυτό μας κάνει να ξεχωρίζουμε από την αιρετική Δύση, η οποία όζει από απαισιοδοξία, εξαιτίας του πνευματικού της θανάτου, μη έχοντας ελπίδα αναστάσεως, διότι δεν πιστεύει στη δύναμη του Σταυρού του Χριστού και δεν έχει την ταπεινή διάθεση να συσταυρωθεί μαζί Του, για να μπορέσει έτσι νασυναναστηθεί με Αυτόν.

Για να μπορεί όμως ο άνθρωπος να λάβει τον θείο αγιασμό μέσω του Σταυρού είναι απαραίτητο να πιστέψει στο Λυτρωτή Χριστό και στην σταυρική απολυτρωτική Του Θυσία. Επίσης πρέπει να σταυρώσει και αυτός τον εαυτό του όπως και ο Χριστός, να συσταυρωθείμαζί Του, όχι βέβαια κυριολεκτικά όπως κάνουν κάποιοι παπικοί, που κάθε χρόνο τη Μ. Παρασκευή σταυρώνονται σε ξύλο σταυρού, αλλά πρέπει να σταυρώσει ο άνθρωπος όχι το σαρκίο του, αλλά τον αμαρτωλό και κακό εαυτό του, «ταις του βίου ηδοναίς», όπως προτρέπει ο ιερός υμνογράφος της Μ. Εβδομάδος. «ίνα και συζήσωμεν αυτώ (τω Χριστώ)».

Η μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι μια ακόμα ευκαιρία για όλους μας να σκεφτούμε τις άπειρες δωρεές του Θεού στη ζωή μας. Να στρέψουμε το βλέμμα μας στο εκθαμβωτικό φως του Σταυρού προκειμένου να διαλύσουμε το σκοτεινό έρεβος των αμαρτιών της ψυχής μας.

Δεν έχουμε πολλές επιλογές, ή αποδεχόμαστε τη λυτρωτική δύναμη του Σταυρού του Χριστού και σωζόμαστε, ή παραμένουμε δούλοι της αμαρτίας και φορείς του κακού και χανόμαστε. Η κλήση προς τη λύτρωση είναι πάντα ανοιχτή, φτάνει να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση και να την αποδεχτούμε. Ο Κύριος μας περιμένει.

ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

πηγή

Πλήθη πιστῶν κατέκλυσαν τό Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Γηροκομιτίσσης στήν Πάτρα, γιά νά προσκυνήσουν τήν θαυματουργό Εἰκόνα της καί νά τῆς ψάλουν τά Ἐγκώμια, τόν Ἐπιτάφιο Ὕμνο, πού συνέθεσε γιά τήν Κυρία Θεοτόκο, ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης Παλαιῶν Πατρῶν Διονύσιος, τό ἔτος 1541.

Ρίγη συγκινήσεως πλημμύρισαν τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί δάκρυα κύλισαν ἀπό τά μάτια τους τήν ὥρα, πού ἐξήρχετο ἡ ἱερά πομπή μέ τό εἰκόνισμα τῆς Παναγίας, γιά νά σταθῇ στόν ηὐτρεπισμένο τόπο, ὅπου Ἀγγελικαί Δυνάμεις μαζί μέ τίς ἀνθρώπινες ἱκεσίες καί τούς Θεομητορικούς ὕμνους ἑνώθηκαν τιμῶντας τήν ὄντως Θεοτόκον, τήν Παντάνασσα, τήν Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν, τήν Σκέπη καί φοβερά Προστασία τοῦ κόσμου ὁλοκλήρου καί τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν.

Ὁ Μητροπολίτης, ὁ Ἡγούμενος, ἡ χορεία τῶν Μοναχῶν, οἱ εὐλαβέστατοι Κληρικοί τῆς Μητροπόλεως καί ἡ πληθύς τῶν φιλοθέων καί φιλαγίων Πατρέων, στάθηκαν εὐλαβικά ἐνώπιόν της, εὐχαριστοῦντες γιά τίς πολλές καί μεγάλες εὐεργεσίες καί τό ἄμετρον ἔλεος καί δεόμενοι ὑπέρ ὑγείας, παρά Θεοῦ ἐνισχύσεως καί βοηθείας, πάσης ψυχῆς ὅπου γῆς. Ἰδιαιτέρως ὑπέρ ἐνισχύσεως τῶς ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῆς κρισιμότητας τῶν καιρῶν, ὑποφέρουν ἀπό τήν ἔλλειψη βασικῶν ἀγαθῶν, ἕνεκα ἀνεργίας καί ἄλλων ποικίλων δυσκολιῶν τίς ὁποῖες καθημερινῶς ἀντιμετωπίζουν.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἀτενίζοντας τήν λαοθάλασσα πού κατέκλυσε τό Μοναστήρι, ὕψωσε τά μάτια στόν οὐρανό, παρακαλῶν γιά τήν οὐράνια εὐλογία καί τόν ἐπιστηριγμό τῶν εὐλαβῶν Πατρέων  καί πάσης ψυχῆς θλιβομένης καί καταπονουμένης, ὑπέρ τῆς εὐσεβοῦς νεολαίας, ὑπέρ τῶν ἀγωνιζομένων γονέων καί τῶν λευκασμένων ἀπό τά χρόνια καί τό βάρος τῆς ζωῆς ἀδελφῶν μας, διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἐπίσης, ἔκανε ἀναφορά στήν θαυμαστή προστασία τῆς Παναγίας μας, τῆς μεγάλης μας καί φιλόστοργης μάνας, ἡ ὁποία ἀπό πανσεβάσμιο θρονί της στό Μοναστήρι της, στό Γηροκομειό τῶν Πατρῶν, στάθηκε προστασία καί σκέπη τῶν ἀνθρώπων στό διάβα τῶν αἰώνων.

Ἰδιαιτέρως στάθηκε στήν προσφορά τῆς Μονῆς τῆς Γηροκομιτίσσης, ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της μέχρι σήμερα, ἀναφερθείς στήν φιλοξενία προσφύγων ἀπό τήν Μικρά Ἀσία τό 1922 στούς ὁποίους ἐδόθη ἀπό τό Μοναστήρι κλῆρος γῆς γιά νά ζήσουν. Ἀκόμη στήν προσφορά κατά τά χρόνια τῆς κατοχῆς, τότε πού τό Μοναστήρι στήριξε πνευματικά καί περιέθαλψε ὑλικά πλήθη ἀνθρώπων.

Βεβαίως αὐτή ἡ μεγάλη καί ἱερή προσφορά συνεχίζεται καί σήμερα σέ ἡμέρες δύσκολες γιά τόν Λαό μας καί σέ καιρούς πού δοκιμάζονται οἱ ἀντοχές μας, οἱ πνευματικές καί οἱ ὑλικές.

Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος, ἀπευθυνόμενος στά πλήθη τῶν Πατρέων πού κατέκλυσαν τό Μοναστήρι, τούς παρότρυνε νά σταθοῦν ὁ ἕνας δίπλα στόν ἄλλο, ὥστε μέσα ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἑνότητας, νά ξεπεραστοῦν οἱ μεγάλες δυσκολίες.

Αὐτή ἡ ἑνότητα πρέπει νά ἔχῃ ὡς βάση της τήν ἕνωσή μας μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται διά τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, διά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων.

Ἐπήνεσε τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς γιά τήν ἀφοσίωσή τους στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία καί ὅπως εἶπε, χαρακτηριστικά, σήμερα λείπουν ἀπό τήν ἑόρτια αὐτή σύναξη, ὅσοι δέν μπόρεσαν νά ἀνέλθουν καί δέν χωροῦσαν στό Μοναστήρι, ἀφοῦ ἔκλεισαν οἱ δρόμοι, πού ὁδηγοῦν στό Γηροκομειό καί οἱ αὐλές τῆς Μονῆς ἀπὸ τὰ πλήθη τῶν προσκυνητῶν.

Τέλος συνέστησε νὰ μιμηθῇ ὁ κόσμος, τὴν Παναγία στὶς ἀρετὲς καὶ συγκεκριμένα στὴν φιλανθρωπία καὶ τὴν ἐλεημοσύνη, γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθοῦν οἱ πολλὲς καὶ μεγάλες ἀνάγκες τῶν ἐνδεῶν καὶ ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν μας.

Συγκινητικὲς καὶ συγκλονιστικὲς ἦταν οἱ σκηνὲς κατὰ τὴν ὥρα τῆς Λιτανείας, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἔδειξαν πηγαία καὶ βαθειὰ τὴν εὐσέβεια, συνωστιζόμενοι γιὰ νὰ ἀσπασθοῦν τὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας, ποὺ κρατοῦσε ὁ Ἡγούμενος καὶ τὸν Σταυρὸ μὲ τὸν ὁποῖο εὐλογοῦσε ὁ Μητροπολίτης. Ἄλλοι γονατιστοί, ἄλλοι μὲ δάκρυα στὰ μάτια, μικρὰ παιδιὰ νὰ προσπαθοῦν νὰ ἀσπασθοῦν τὴν Παναγία, ἕνα συγκλονιστικὸ ποτάμι εὐλαβείας, ποὺ ἔδειξε περίτρανα, ὅτι στὶς ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων εἶναι βαθειὰ ριζωμένη ἡ πίστη στὸ Θεό.

Στὴν ἀπόλυση, ἡ ὁποία ἔγινε στὰ πρόπυλα τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπήνεσε καὶ πάλι τὸν εὐσεβῆ Λαὸ καὶ εὐχαρίστησε τὸν Ἡγούμενο καὶ τὴν Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς γιὰ τοὺς κόπους τους καὶ τὴν προσφορά τους στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Κοινωνία.

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ ΕΓΚΩΜΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΤΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2012

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  156^ῃ

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει...! Καινόν (καινούργιο) οὐρανό καί νέα γῆ ἀπολαμβάνομε σήμερα. Οἱ Ἄγγελοι μαζί μέ τούς ἀνθρώπους πανηγυρίζουν ἐπί τῇ Ἀναστάσει τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τά πρόσωπα χαριτώνονται καί φωτίζονται καί οἱ καρδιές γέμουν εὐφροσύνης. Τά μνήματα ἀδειάζουν, ὁ ἅδης  παραμένει κατώδυνος, ὁ θάνατος καταργεῖται καί ὁ διάβολος δεσμεύεται. Ἄν κάτι βασάνιζε φρικτά τόν ἄνθρωπο πρίν ἀπό τήν  Ἀνάσταση, τοῦτο ἦτο τό φάσμα τοῦ θανάτου. Ὁ θάνατος, ὡς ἀπαίσια καί φρικτή πραγματικότητα, ἀφαιροῦσε τήν δυναμικότητα καί τήν ἰκμάδα τῆς ζωῆς. Σήμερα μέσα ἀπό τό κενό μνημεῖο, μέσα ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο παίρνομε τήν διαβεβαίωση καί τήν σφραγίδα τῆς ἀτελεύτητης ζωῆς. Ὁ ὁρίζοντας γίνεται διαυγής καί φωτοφόρος, διότι ἀνατέλει τό πανάγιο καί ἄκτιστο φῶς καί ἡ ἐλπίδα, ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον, στεφανώνει τήν γῆ μας. Μύριες φωνές ἀνθρώπινες, ἑνωμένες μέ τούς ἀγγελικούς  ὕμνους δονοῦν τήν ἀτμόσφαιρα καί συγκλονίζουν τῆς οἰκουμένης τά πέρατα, μέ τό εὐαγγέλιο τῆς Ἀναστάσεως.«Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».

Καί ἐμεῖς αὐτή τήν ἡμέρα, τήν μία τῶν Σαββάτων, τήν βασιλίδα καί κυρία, παρά τίς ὅποιες ἀνθρώπινες δυσκολίες καί τά προβλήματα πού καθημερινά βιώνομε, ἔμπλεοι οὐράνιας εὐφροσύνης, λαμπαδηφόροι καί λευκοχίτωνες, μεταμορφωμένοι σέ Ἀγγέλους τῆς φωτοφόρου καί φεγγοβόλου Ἑορτῆς, μεταφέρομε τό μήνυμα τοῦ Ἀναστάντος στόν σύγχρονο κουρασμένο κόσμο.

·  Μεταφέρομε τό μήνυμα τῆς χαρᾶς καί μέ ὅλη μας τήν δύναμη κραυγάζομε τό «Χαίρετε!». Τό Ἱερό τῆς Ἐκκλησίας μας Εὐαγγέλιο εἶναι ἡ χαρά τοῦ κόσμου, ἀφοῦ ὡς πυρῆνα του ἔχει τήν ἀλήθεια ὅτι, Χριστός Ἀνέστη! Ποιός πόνος  καί ποιά πικρία μποροῦν νά σκιάσουν ἤ νά μετριάσουν αὐτή τήν χαρά; Ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως, μοιάζει μέ τό πέλαγος, στό ὁποῖο πέφτουν ὅλα τά λυπηρά καί δεινά τῆς ζωῆς καί ἐξαφανίζονται καί σβήνουν, σάν νά ἦταν μικροί σπινθῆρες.

·  Μεταφέρομε τό μήνυμα τῆς εἰρήνης: «Εἰρήνη ὑμῖν», ἀκούεται ἀπό τό πανάγιο στόμα τοῦ Θείου Διδασκάλου πρός τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν. Δίδω σέ σᾶς, μᾶς λέγει, τήν ἀληθινή καί πραγματική ἐσωτερική καί κοινωνική εἰρήνη, ὄχι ὅπως σᾶς τήν δίδει ὁ κόσμος, ψεύτικη, ἀπατηλή καί φευγαλέα,  ἀλλ’ ὅπως ἀναδύεται ἀπό τόν Ζωηφόρο Τάφο, παντοτεινή καί σωτήρια. Ποιά ταραχή στήν κοινωνία μας ἔχει τήν δύναμη νά ἀντισταθῇ στήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ; Αὐτός πού ἔχει τήν εἰρήνη τοῦ Ἀναστάντος, ὄχι μόνο ὁποιονδήποτε ἐχθρό δέν φοβᾶται, ἀλλ’ οὔτε καί τόν ἴδιο τόν διάβολο. Περιπαίζει ὅλη τῶν δαιμόνων τήν φάλαγγα, δέν τόν καταβάλλει ἡ φτώχεια, οὔτε τόν θορυβεῖ ὁποιοδήποτε ἄλλο ἀπό τά ἀνθρώπινα ἀτυχήματα. Δέν τόν νικοῦν οἱ δυσκολίες, δέν τόν λυγίζουν τά προβλήματα, γιατί ἔχει ψυχή εἰρηνική, στήν ὁποία κατοικεῖ ὁ Θεός, θά μᾶς πῇ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος [1] .

·  Μεταφέρομε τὸ μήνυμα τῆς ἀγάπης. Ἀναστάσεως ἡμέρα... καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα... Ἄς λαμπροφορέσομε σ’ αὐτὴν τὴν πανήγυρη καὶ ἂς ἀγκαλιάσομε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο περιπόθητα, Ἂς πάψουν τὰ μίση. Ἂς χαιρετίσομε καὶ ἐκείνους ποὺ μᾶς μισοῦν. Ἂς ξεχάσομε ὅσα τυχὸν μᾶς χωρίζουν, ἂς συγχωρήσομε τὰ πάντα καὶ ἂς δώσομε τὰ χέρια, κατασπαζόμενοι ἀλλήλους ἐν φιλήματι Ἁγίῳ. Τὸ θαῦμα μᾶς ἑνώνει. Κοινὸς ὁ οὐράνιος Πατέρας, μιά ἡ ἀλήθεια, ἕνα τὸ φῶς, κοινὸς ὁ σκοπός μας ποὺ εἶναι ἡ θέωση. Ποιός πύργος δύναται νά ὑψωθῇ ἀνάμεσά μας, ὅταν ἡ καρδιά μας ἐλεύθερη, πλημμυρισμένη ἀπό τό φῶς τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ποθεῖ τόν παμπόθητον ἀδελφόν, τόν ἄνθρωπο, τόν ἐγγύς, τόν μακράν, ἀνεξαρτήτως χρώματος καί ἡλικίας καί κοινωνικῆς καταστάσεως; Αὐτό εἶναι τό πανηγύρι τῶν Ἁγίων. Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν.

·  Τέλος μεταφέρομε τὸ μήνυμα τῆς ἐλπίδος. Οἱ καρδιὲς ζοῦν τὸ Πάσχα τους σήμερα, τὸ πέρασμα ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς, ἀπὸ τὸ ψέμα στὴν ἀλήθεια, ἀπό τήν φθορά στήν ἀφθαρσία, ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή. Σὲ ὅσους βαδίζουν ὡς νυχτωμένοι στρατοκόποι σβησμένων ἐλπίδων, τοὺς λέμε. Ὁ οὐρανὸς εἶναι ἀνοιχτὸς γιὰ ὅλους μας καὶ ὁ οὐράνιος Δεσπότης «μυστικὴν ἐπιτελεῖ εὐφροσύνην θύων τὸν Μόσχον τὸν σιτευτόν». Ὁ πόνος νικήθηκε καὶ ἡ ὀδύνη ἔχασε τὴν ἰσχὺ της μπροστὰ στὸν Ἀναστάντα Θεάνθρωπο.

Παιδιά μου, ἐπειδὴ γνωρίζω ὅτι πολλοὶ ἄνθρωποι σήμερα, ἐξ’ αἰτίας τῶν πολλῶν προσωπικῶν, οἰκογενειακῶν καί κοινωνικῶν δυσκολιῶν καὶ προβλημάτων χάνουν εὔκολα τὴν ἐλπίδα τους, ἐπιθυμῶ νὰ σᾶς μεταφέρω, αὐτούσιο τὸν λόγο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: «Εἶναι μεγάλη ἡ δύναμη τῆς ἐλπίδος στὸν Ἀναστάντα Χριστό, εἶναι φρούριο ἀπόρθητο, τεῖχος ἀκαταμάχητο, συμμαχία ἀκατανίκητη, λιμάνι γαλήνιο, πύργος ἀνίκητος, ὅπλο ἀήττητο, δύναμη ἀκατάβλητη, ποὺ βρίσκει διέξοδο ἀκόμη καὶ ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει πέρασμα...».

Τέτοια δωρεὰ μᾶς προσφέρει ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ γι’αὐτὸ μόνο αὐτὴν ἑορτάζομε μὲ τόση διάρκεια, ὡς ἀθάνατη καὶ ἀΐδια, προεικονίζοντες τὴν μέλλουσα μακαριότητα τῶν Ἁγίων. (Ἅγιος Γρηγόρος ὁ Παλαμᾶς).

Γιὰ ὅλα, λοιπὸν, αὐτὰ, πάλιν καὶ πολλάκις καὶ ἀναρίθμητες φορὲς, ἐμεῖς οἱ σεσωσμένοι θὰ κραυγάζωμε:«Ἀνέστη Χριστὸς καὶ χαίρουσιν ἄγγελοι. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ πεπτώκασι δαίμονες.  Ἀνέστη Χριστὸς καὶ ζωὴ πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδείς ἐπὶ μνήματος. Χριστὸς γὰρ ἐγερθείς, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (Ἱερός Χρυσόστομος).

Αὐτὴ τὴν πανευφρόσυνη ἡμέρα, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς πατρικῆς μου καρδιᾶς, σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν καὶ σᾶς ἀπευθύνω τὸν ἑόρτιο πασχάλιο χαιρετισμό.

Χριστός Ἀνέστη!

Τά ἔτη σας ἀναστάσιμα, εὐλογημένα καί πολλά.

          Ἅγιον Πάσχα 2012

       Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Υ.Γ. Ἡ παροῦσα νά ἀναγνωσθῇ κατά τήν Θεία Λειτουργία τῆς Ἀναστάσεως.

Πρωτοβουλία Συλλογής Υπογραφών για την Λειτουργία του Εκκλησιαστικού Ραδιοφώνου Άγιος Ανδρέας 105 FM στην Πάτρα

Ξεκινάει σήμερα, εορτή των 40 Μαρτύρων εν Σεβαστεία, πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών στην Πάτρα για την απρόσκοπτη λειτουργία του Ορθόδοξου Εκκλησιαστικού Ραδιοφωνικού Σταθμού “Άγιος Ανδρέας 105 FM” ο οποίος από το 1991 εκπέμπει αδιάλειπτα Εθνικό και Πνευματικό λόγο παρηγορίας στον Νομό μας.

Παρακαλούμε κάθε κάτοικο ή τακτικό επισκέπτη της ευρύτερης περιοχής των Πατρών [του Νομού μας] που επιθυμεί να συνεχίσει απρόσκοπτα την λειτουργία του ο ραδιοφωνικός μας σταθμός “Άγιος Ανδρέας 105 FM”, να κατεβάσει ένα από τα παρακάτω έντυπα:

1. Φύλλο Συλλογής Υπογραφών [ doc | pdf ]
2. Ατομική Επιστολή υπέρ της απρόσκοπτης λειτουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού [ doc | pdf ]

και ακολούθως να το αποστείλει πλήρως συμπληρωμένο (Ονοματεπώνυμο, Αριθμός Δελτίου Ταυτότητας, Διεύθυνση, Τηλέφωνο) και υπογεγραμμένο μέσω:

• τηλεομοιότυπο (fax) ή
• email (σάρωση ή ψηφιακή φωτογραφία του πρωτότυπου εντύπου με υπογραφές)

Επίσης, εάν έχετε τη δυνατότητα, εκτυπώστε και διαδώστε τα φύλλα μαζικής συλλογής υπογραφών σε όσους περισσότερους ενδιαφερόμενους φίλους ή γνωστούς σας οι οποίοι δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Οι υπογραφές που θα συγκεντρωθούν θα κατατεθούν μαζί με τον σχετικό φάκελο δικαιολογητικών στο Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΣΡ).

Για την αποστολή υπογραφών, καθώς και περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε:

Τηλέφωνο: 2610275349 [κ. Φανή Βερροίου]
E-mail: istologio.org@gmail.com
Fax: 2610275349

Ιερά Μητρόπολις Πατρών μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ἐν Πάτραις τῇ 20^ῃ Ἰανουαρίου 2012

Ἀριθμ. Πρωτ.: 39

           

Πρός

τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν

 τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως τῶν Πατρῶν

Εἰς Ἕδρας των

Παιδιά μου εὐλογημένα,

    Ἡ Ἐκκλησία μας τήν 27ην Ἰανουαρίου ἑορτάζει τήν ἀνακομιδή τῶνἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἰωάννου ἈρχιεπισκόπουΚωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου. Κατά τήν ἡμέρα αὐτή ἑορτάζω κατ’ἔτος τά ὀνομαστήριά μου.

    Ὅμως, εὑρισκόμενος πλέον, πρό τῶν στρατιῶν τῶν ἀνέργων, τῶνἐνδεῶν καί ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι κάθε ἡμέρα γίνονται καί περισσότεροι καί πρό τῆς μεγάλης στενοχωρίας και ἀγανακτήσεως τοῦ Λαοῦ,ἓνεκα τῆς οἰκτρῆς καταστάσεως στήν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ χώρα μας,ἀδυνατῶ νά ἑορτάσω ὅπως τά προηγούμενα ἔτη καί διά τόν λόγο αὐτό, θά περιορισθῶ στήν τέλεση τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς Θείας Λειτουργίας εἰς Ἱεράν Μονήν τῆς Μητροπόλεώς μας, προσευχόμενος νά βοηθήσῃ ὁ Κύριός μας τήν πατρίδα μας νά ἐξέλθῃ ἀπό τήν δεινή θέση στήν ὁποία εὑρίσκεται καί νά μᾶςἐλεήσῃ ὅλους διά τά πολλά ἡμῶν ἁμαρτήματα.

     Ζητῶ συγγνώμη ἀπό τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό τοῦ Θεοῦ, διότι ἐφέτος δέν θά μπορέσω νά δεχθῶ εὐχάς στό Ἐπισκοπεῖο.

    Παρακαλῶ νά προσεύχεσθε διά τήν ἐλαχιστότητά μου καί νά δέεσθε δια  τήν ἔξοδό μας ἀπό τίς πολλές δυσκολίες στίς ὁποῖες ὡς Λαός ἔχομε περιέλθει.

    Ὃπως καί κατά  τό παρελθόν ἔχω δηλώσει, δέν δέχομαι δῶρα, ἀλλά παρακαλῶ νά ἐνισχύσετε, ὃσοι θά ἐπιθυμούσατε, τό Γενικό Φιλόπτωχο Ταμεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν πρός ἀνακούφιση τῶν πολλῶνἀδελφῶν μας οἱ ὁποῖοι ἀντιμετωπίζουν ποικίλα καί μεγάλα προβλήματα .

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ