Βαρυσήμαντη παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου πριν τη Σύνοδο Κορυφής

                               

Λίγο πριν τη Σύνοδο Κορυφής που ίσως κρίνει το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρώπη, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος καλεί όλους, Έλληνες και Ευρωπαίους να εργαστούν ουσιαστικά για το καλό αυτού του τόπου.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του Αρχιεπισκόπου στην "Καθημερινή της Κυριακής" με τίτλο "Έλληνες και Ευρωπαίοι να κάνουμε πράξη την ενότητα", το οποίο δημοσιεύει η Romfea.gr:

Στον ποταμό της ιστορίας, σε μία γωνιά ακουμπισμένες, βρίσκονται δύο μεγάλες πέτρες. Όμορφα λαξεμένες από το νερό που κυλά ανά τους αιώνες, σμιλεύτηκαν τόσο πολύ, που, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, θεωρήσαμε πως έγιναν ένα.

Ευρώπη και Ελλάδα, δύο αναπόσπαστες όψεις της ίδιας πέτρας που μέχρι πρόσφατα έμοιαζε ακατόρθωτο, να σπάσει στα δύο.

Με πρωτογενή υλικά την ελληνική παιδεία, το ρωμαϊκό δίκαιο και τον χριστιανισμό, η Ευρώπη διαμόρφωσε την ταυτότητά της και απέκτησε την σημερινή της δομική υπόσταση. Έχοντας ως βασική της μαγιά τον χριστιανισμό και προέλευση τις ελληνικές ρίζες.

Κι όταν γεννήθηκε το όραμα για τη διαμόρφωση στους κόλπους της Ευρώπης μίας οικογένειας λαών και πολιτισμών, η Ελλάδα ήταν παρούσα. Δε θα μπορούσα να λησμονήσω τη δήλωση του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, Φεβρουάριο του 1979, λίγο πριν η χώρα υπογράψει τη συνθήκη ένταξης στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ο οποίος είχε εκφράσει την προσδοκία “να κάνει η Ευρώπη πράξη τη χριστιανική ενότητα, να φέρει και την ουσιαστική ενότητα των λαών”.

Πέρασαν τριάντα έξι ολόκληρα χρόνια από τότε που παρακολουθούσα τα γεγονότα από τη θέση του Αρχιγραμματέα. Σήμερα, γράφω με την ιδιότητα του επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος.

Εκφράζω όμως προβληματισμούς όχι ενός Αρχιεπισκόπου, αλλά ενός απλού ιερέα και Έλληνα.

Ενός ανθρώπου, που ως παλιός δάσκαλος, είχε την εντύπωση πως η κοινή βάση που ενώνει την ευρωπαϊκή οικογένεια είναι στέρεη και δεν αποσαρθρώνεται.

Μπροστά στα μάτια μας εξελίσσεται, χρόνια τώρα, ένα αφήγημα που βρίθει από διαφωνίες, διαπραγματεύσεις, εντάσεις και ρήξεις. Σκληρότερες, ακόμη, εκφράσεις και πράξεις που δεν ταιριάζουν στο λεξιλόγιο μελών της ίδιας οικογένειας. Ανακαλώ στο μυαλό μου εκείνη τη δήλωση περί ενότητος.

Πώς είναι δυνατόν να απειλούνται οι συνεκτικοί δεσμοί ανάμεσα σε ανθρώπους που αφομοίωναν για δεκαετίες το ίδιο όραμα; Τί τάραξε συθέμελα τον βυθό του ποταμού και η πέτρα δεν κύλησε μόνο, αλλά κοντεύει να διαλυθεί;

Ποια πολιτικά και οικονομικά σταθμά και αποφάσεις που φαίνονται να οδηγούνται από το θυμικό των ανθρώπων, είναι τόσο δυνατά για να ταράξουν την ταυτόσημη πορεία λαών και πολιτισμών;

“Ανεξαρτήτως εάν κάποιος πιστεύει ή όχι”, έγραφε ο Γάλλος ιστορικός Φερνάν Μπροντέλ, “η ευρωπαϊκή αντίληψη έχει βαθειές τις ρίζες της στη χριστιανική παράδοση”.

Κι όμως αυτή η κοινή ευρωπαϊκή καταγωγή, το όραμα και οι στόχοι για το μέλλον των παιδιών μας, καταρρέουν μεμιάς, όταν δεν υπακούν σε όσα οι αριθμοί επιτάσσουν.

Η κόπωση είναι μεγάλη. Όσων διαπραγματεύτηκαν και εξακολουθούν να το κάνουν. Στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σήμερα και εχθές. Θέλει αγώνα με το μέσα μας για να ξεπεράσουμε εγωισμούς και ανθρώπινες αδυναμίες και να βρούμε την κοινή συνιστώσα που θα μας φέρει ένα βήμα πιο πέρα.

Μπροστά όμως στην κόπωση και όσα έχει υποστεί ο ελληνικός λαός τόσα χρόνια, όλες αυτές οι δυσκολίες είναι μηδαμινές. Κι αυτό θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους όλοι όσοι έχουν τη δύναμη να αποφασίζουν για το μέλλον του.

Ο ελληνικός λαός έχει την ικανότητα να σταθεί στα πόδια του. Έχει το κουράγιο να σηκώσει τα μανίκια και να εργαστεί, διπλά και τριπλά αν χρειαστεί, για να αποκτήσει η χώρα “νοικοκυριό”.

Αρκεί να πειστεί μέσα του πως δεν υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών του, δεν δίνει έναν σκληρό αγώνα, χωρίς νόημα, χωρίς να επιστρέφει αενάως στο μηδέν.

Δεν είναι δουλειά ενός παπά να μπλέκει στα χωράφια των πολιτικών. Δεν φεύγει όμως από το μυαλό μου η προσπάθεια των Ελλήνων όλες αυτές τις δεκαετίες.

Οι κόποι τους και οι αγώνες που έκαναν για να μπει η χώρα σε έναν δρόμο. Και αυτή την προσπάθεια δεν μπορώ να μην την υπογραμμίσω.

Λάθη έγιναν πολλά. Από όλους. Από εκείνους που έκαναν δεκαετίες τώρα όσα μετέωρα βήματα, άλλαξαν τη ρότα της Ελλάδας και την έφεραν ενώπιον αδιεξόδων.

Από τους υπόλοιπους που δείξαμε, μάλλον, περισσότερη ανοχή απ’ όση έπρεπε μπροστά στα ψεγάδια των πράξεων των ανθρώπων. Από τους Ευρωπαίους που θα έπρεπε να δείξουν μεγαλύτερη κατανόηση μπροστά στα δεινά που περνούν τα αδέλφια τους.

Είναι όμως ικανή μία κακή “στροφή” του ποταμού, μία τόσο μικρή διαδρομή μέσα στους αιώνες, να αλλάξει τη ροή και τη σύσταση της πέτρας; Ασφαλώς και όχι. Όλα μπορούν να διορθωθούν. Γιατί στον ορίζοντα του ποταμού υπάρχει κάτι που μας ενώνει: η κοινή ευρωπαϊκή προοπτική. Αυτή η ενότητα που ίσως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να κάνουμε πράξη. Έλληνες και Ευρωπαίοι.

Ήρθε ο καιρός να φτιάξουμε την Ελλάδα που θέλουν τα παιδιά μας για να ριζώσουν στον τόπο τους. Ακόμη και αν χρειαστεί να βάλουμε για θεμέλια σε όσα χτίζουν, τους κόπους και τα δικά μας όνειρα.

Ήρθε ο καιρός να κάνουμε το ακατόρθωτο, εφικτό. Το έχουμε ξανακάνει, άλλωστε, στο παρελθόν.

Ας φανούμε αντάξιοι στις προσδοκίες των γονέων μας. Ας δώσουμε στις επόμενες γενιές έναν ακόμη λόγο να μας αναφέρουν όχι ως τους Έλληνες που έζησαν μία μεγάλη κρίση, αλλά τους Έλληνες που αναγέννησαν τον τόπο τους από τις στάχτες. Ας δείξουμε πως το κράμα μας όσες φορές και αν λιώσει, παραμένει πάντοτε ένα άριστο υλικό.

ΠΗΓΗ

Το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου προς τους εκπαιδευτικούς της Αθήνας

Αγαπητοί μου,

Μια μαθήτρια είπε: «Τρομάζω όταν σκέφτομαι το μέλλον. Όχι μόνο το δικό μου, όλων μας. Και τι κάνω; Δεν ξέρω. Άλλοι ετοίμασαν αυτόν τον κόσμο για μας…»(1).
      
Πράγματι, ο κόσμος μας είναι αντιφατικός, παράδοξος και παράλληλα αντινεανικός.  Σήμερα παράγονται περισσότερα υλικά αγαθά από κάθε άλλη εποχή. Αν αυτά τα αγαθά ήταν δυνατό να μοιραστούν με δικαιοσύνη δεν θα υπήρχε άνθρωπος ο οποίος να ήταν γυμνός ή πεινασμένος. Χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς στέγη και εκπαίδευση.
     
Ο κόσμος που ετοιμάσαμε για τα παιδιά μας είναι άδικος και διχασμένος από ένα βαθύ ρήγμα που διαπερνά τις κοινωνίες και τις χωρίζει σε ευημερούσες και μη. Τρομάζουν τα παιδιά μπροστά σε αυτόν τον ανήθικο διαχωρισμό.  Φοβούνται αυτόν τον κόσμο  στον οποίο συζεί η σιωπή με την οργή και οι ενήλικες αγνοούν τους ανήλικους. Δεν προσφέρεται με κανένα τρόπο χώρος έκφρασης για τα παιδιά.
   
Αισθάνομαι αρχάριος μπροστά στο δυσεπίλυτο πρόβλημα της απουσίας μιας παιδείας που να καλλιεργεί τη δημιουργικότητα, την ικανότητα θεωρητικής σκέψης, τη συνεργασία, την αυτονομία, την ικανότητα σχέσης και του σεβασμού ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους. Ίσως είναι ευκολότερο να λέμε παρά να κάνουμε κάτι για όσα επισημαίνουμε.

Για αυτό το «κάτι» θα ήθελα να σας παρακαλέσω. Να επιμένουμε στη μνήμη. Έχουμε καθήκον να θυμόμαστε ότι υποσχεθήκαμε στα παιδιά μας τουλάχιστον ένα κόσμο που θα είναι δικαιότερος, περισσότερο φωτεινός και ανθρώπινος. Να θυμηθούμε τον Κομένιο που έλεγε: «Να διαπαιδαγωγείς σημαίνει να βοηθάς τον κάθε άνθρωπο να σωθεί και να αγωνίζεσαι για την οικοδόμηση μιας ανθρώπινης κοινωνίας σε ολόκληρο τον κόσμο»(2).
          
Καλή και ευλογημένη χρονιά

Υποσημείωση

1. Η μαρτυρία βρίσκεται στο Τάξη και Αταξία, οι νέοι φωνάζουν (επιμ. Μάριου Κουκουνάρα-Λιάγκη), εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2011, σελ. 200.

2. Η φράση βρίσκεται στο βιβλίο του Γ. Τσιάκαλου,  Η υπόσχεση της Παιδαγωγικής, εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 20032, σελ. 22.

Το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου προς τους μαθητές των Γυμνασίων και των Λυκείων

Αθήνα, 27 Αυγούστου 2012

Αγαπητά μου παιδιά,

Ίσως την ώρα που θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές να μην τις ακούτε. Ο θόρυβος της νέας συνάντησης, η χαρά και η προσδοκία μιας ομορφότερης χρονιάς από την προηγούμενη είναι πιθανό να καλύπτουν τη δική μου φωνή. Δεν πειράζει. Γιατί στέκομαι αμήχανα μπροστά στο νεφελώδη ορίζοντα του μέλλοντός σας. Η γενιά μας δεν στάθηκε στο ύψος της αποστολής της.

Είναι φυσικό να ακούγεται η  αμφισβήτησή σας σαν  κραυγή όπως την περιγράφει ο Αισχύλος: «Μην προσπαθείς από συμπόνια με ψεύτικα να με ζεστάνεις λόγια. γιατί θαρρώ πως άλλο δεν υπάρχει  τόσο χειρότερο κακό από το ψέμα»(1) .

Δικαιολογημένα ίσως. Οι παροτρύνσεις μας πώς να γίνουν πιστευτές αν δεν έχετε διαπιστώσει την ειλικρίνειά τους; Σε ποιόν ορίζοντα να προσανατολιστείτε όταν η γενιά μας στήριξε τη προοπτική της, την ίδια της τη ζωή σε θεμέλια που αποδείχθηκαν όχι μόνο προσωρινά αλλά και ψεύτικα;
 
Υπήρξαν, αλλά και υπάρχουν, όμως άνθρωποι αληθινοί οι οποίοι με τον καθαρό βίο και το λόγο τους στήριξαν τους άλλους.

« Καλύτερα  να έχεις στη χώρα σου σχολείο ελληνικό, παρά να έχεις βρύσες και ποταμούς, διατί η βρύση ποτίζει το σώμα ενώ το σχολείο ποτίζει την ψυχή… Τα πάντα από το σχολείο τα μανθάνομεν, διατί  χωρίς το σχολείον περιπατούμε στο σκοτάδι»(2), δίδασκε ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός.

Ο μοναδικός τρόπος που έχουμε για να προστατευτούμε είναι να αγαπήσουμε ξανά, να  δημιουργήσουμε και πάλι, να διψάσουμε για αλήθεια, να ομορφύνουμε την ψυχή μας, να τη φωτίσουμε με το Φως της Πίστης «πέρα από τη ζωή μου και τη ζωή σας. Πέρα πολύ.»(3)

Αγαπητά μου παιδιά,

Αντικρίστε το σχολείο σας με τα μάτια της δημιουργίας, αναζητήστε τη γνώση που θεμελιώνει ελπίδα και προοπτική. Υπάρχει στα βιβλία σας καλά κρυμμένη αλλά εύκολα μπορείτε να την ανακαλύψετε.Αρκεί να ταξιδέψετε, να διαβάσετε, να αμφισβητήσετε, να ακούσετε μουσική, να βρείτε το μεγαλείο που σας έχει δωρίσει ο Θεός, στην καρδιά σας.

Καλή και ευλογημένη χρονιά

Υποσημειώσεις
1)Aισχύλου,  Προμηθέας Δεσμώτης, μετάφραση Τάσου Ρούσσου, στιχ. 694-696.
2)Κοσμά του Αιτωλού, Διδαχές και βιογραφία, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 20026 - Διδαχή Α2, σελ. 80.
3)Γ. Ρίτσος, Η σονάτα του σεληνόφωτος,  εκδ. Κέδρος, σελ. 12.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΦΩΤΙΣΘΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. «Νὰ μὴν ψηφίσετε τοὺς ἀπατεῶνες, τοὺς κλέφτες καὶ τοὺς διῶκτες τῆς Ἐκκλησίας! Νὰ μὴν ψηφίσετε αὐτοὺς ποὺ μᾶς ὁδήγησαν στὸ χάος» (Μητροπολ. Γλυφάδας Παῦλος)

Μητροπολίτης Γλυφάδας Παῦλος
(ἀπὸ συνέντευξή του στὴν ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»):

.           «Νὰ προσευχηθοῦμε νὰ φωτιστοῦν ὅλοι οἱ ψηφοφόροι, ὥστε νὰ ἐκλεγοῦν οἱ καλύτεροι γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ λαοῦ. Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴ θὰ ἤθελα νὰ ἐπαναλάβω μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ εἶπα στὸ κήρυγμά μου τὴν περασμένη Κυριακή: “Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς φωτίσει στὶς 6 Μαΐου νὰ μὴν ψηφίσετε τοὺς ἀπατεῶνες, τοὺς κλέφτες καὶ τοὺς διῶκτες τῆς Ἐκκλησίας! Νὰ μὴν ψηφίσετε αὐτοὺς ποὺ μᾶς ὁδήγησαν στὸ χάος, αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν οὔτε ἱερὸ οὔτε ὅσιο, αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ὑποθηκεύσει τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μας. Σᾶς ἱκετεύω νὰ μὴν ψηφίσετε αὐτοὺς ποὺ ἀποδείχθησαν κλέφτες, αὐτοὺς ποὺ ἐνσυνείδητα μᾶς κορόιδεψαν, αὐτοὺς ποὺ μᾶς καταλήστευσαν!
.      Ἡ Ἐκκλησία ἀγκαλιάζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτως πολιτικῆς τοποθέτησης, ἀλλὰ μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη ποὺ σᾶς ἔχω σᾶς τονίζω καὶ πάλι: Προσέξτε ποιοὺς θὰ ψηφίσετε. […] Ὁ πολιτικὸς κόσμος, ἐκτὸς ἐλαχίστων περιπτώσεων, εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὴν σημερινὴ κρίση, γιὰ τὰ ὅσα γίνονται στὴν κοινωνία μας. Ἔχει τὴν κύρια εὐθύνη καὶ γιὰ τὴν βελτίωση τῆς καταστάσεως»

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου και Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας για τις εκλογές

.

 Παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδας Ιερώνυμου τελέστηκε ο πανηγυρικός εσπερινός στον Ι.Ν. του Αγίου Ιωάννη του Καλοκτένη στη Θήβα. Να ξεπεραστεί ο θυμός και η οργή από τους πολίτες πρότεινε ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας αναφερόμενος στη κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μαίου. Ζήτησε στροφή στον άνθρωπο και παρουσίασε την Ελλάδα του σήμερα με την κατεστραμμένη Θήβα τα χρόνια του Αγίου Ιωάννη του Καλοκτένη που ξανάχτισε την πόλη ενεργοποιώντας άρχοντες και πολίτες.
Εκατοντάδες ήταν οι Θηβαίοι που παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία στη σημερινή γιορτή του πολιούχου Αγίου και υπομονετικά ακολούθησαν την περιφορά της εικόνας. Η οικονομική κρίση ήταν και πάλι το κυρίαρχο θέμα στα μηνύματα των φορέων της πόλης.




Μήνυμα Αρχιεπισκόπου και Μητροπολίτη Θ και Λ για... από LAMIASTARGR

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ “ ΕΚΛΟΓΕΣ 2012 Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ...”

του Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Καθώς πλησιάζουν οἱ ἐκλογές καί παρακολουθοῦμε τίς πολλές συζητήσεις, πού γίνονται στά τηλεοπτικά παράθυρα καί τίς ὁμιλίες καί ἐξαγγελίες τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν, προβληματιζόμεθα ἀκούοντας νά μιλᾶνε μόνο καί μόνο γιά τήν οἰκονομία, κάτι βεβαίως πού θεωρεῖται ἀπαραίτητο, καθ’ ὅσον πρέπει τό τοπίο νά ἐξυγιανθῇ καί νά προχωρήσῃ ἡ χώρα, ἀφοῦ τά καταφέρει νά βγῇ ἀπό τό φοβερό τέλμα, στό ὁποῖο ὁδηγήθηκε, ὡς μή ὤφελε, μέσα ἀπό τό «ξεπούλημα» πού τῆς ἐπιβλήθηκε.

Ἐμεῖς εὐχόμεθα, νά πᾶνε ὅλα καλά καί ἡ θηλειά, πού σφίγγει τόν λαιμό τῆς Πατρίδος μας, ἀπό τούς δανειστάς, πού ὅπως εὐστόχως ἔχει εἰπωθῇ κατήντησαν δυνάστες, νά λυθῇ καί νά ἐλευθερωθοῦμε.

Ὅμως, δέν ξέρω ἄν ἔχομε ἀντιληφθῆ, ὅτι ἡ χώρα ἔφτασε στά χάλια αὐτά καί στήν ἀθλιότητα, στό χεῖλος τῆς καταστροφῆς καί τήν οἰκονομική κρίση ἐξ αἰτίας τῆς φοβερᾶς πνευματικῆς καί ἠθικῆς σήψεως, ἡ ὁποία κατέφαγε τό μεδούλι αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ κατά τά τελευταῖα χρόνια.

Πρέπει λοιπόν, σέ ὅλους ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά πάρουν στά χέρια τους τίς τύχες τοῦ Λαοῦ μας, τίς τύχες τῆς Ἑλλάδος νά τούς ὑπενθυμίσομε, ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι μιά ὑπερήφανη χώρα καί αὐτός ὁ Λαός ἔχει μιά ξεχωριστή πορεία, ἰδιαιτερότητα καί ἰδιοπροσωπεία. Δέν εἶμαι πεπεισμένος, ἐάν οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ἐπιδόξων ἀρχόντων ἔχουν ἀσχοληθῇ ἤ θέλουν νά ἀσχοληθοῦν μέ τούς τομεῖς αὐτούς, τούς ὁποίους ἔχουν παραθεωρήσει καί ἐν πολλοῖς ἀπαξιώσει.

Εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ἄν δέν προσέξουν, ἄν δέν προσέξομε, τίς πνευματικές πτυχές τοῦ ζητήματος καί ἄν δέν πειστοῦμε, ὅτι πρέπει νά θέσομε τόν δάχτυλον ἐπί τόν τύπον τῶν ἥλων, τίποτε δέν θά ἐπιτύχομε καί θά κλαίομε πάλι πάνω σέ ἐρείπια καί θά ἀτενίσομε χειρότερο χάος ἐνώπιόν μας μέ ὀλέθριες καί καταστρεπτικές συνέπειες γιά τόν τόπο μας.

Ἔτσι λοιπόν, τούς καλοῦμε νά ἀγωνιστοῦν νά θεμελιώσουν, ὅτι ξεθεμελιώθηκε τόσα χρόνια σ’ αὐτό τόν τόπο καί νά ὑποσχεθοῦν στόν Λαό, ὁ ὁποῖος ἀναμένει ὄχι μόνο τήν ἔξοδο ἀπό τήν οἰκονομική κρίση, ἡ ὁποία πολύ τόν βασανίζει ἤ ἄν θέλετε τόν ἔχει γονατίσει, ἀλλά καί τήν ἀνόρθωση ἀπό τό φοβερό πτῶμα, στό ὁποῖο κάποιοι ἐσκεμμένα τόν ὁδήγησαν γιά νά τοῦ τσακίσουν τό ἠθικό.

Ξεκάθαρα καί μέ γλῶσσα πεπαρρησιασμένη τούς συνιστῶμε νά λάβουν ὑπ’ ὄψη τους, ἅπαντες καί νά ἀγωνιστοῦν γιά:

α) Τήν πίστη αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ, ὁ ὁποῖος πάντοτε ἐστήριξε τήν πορεία του στόν ἀληθινό Θεό. Αὐτή ἡ πίστη δυστυχῶς περιφρονήθηκε καί ἀγνοήθηκε μέ ἀποτέλεσμα νά πληγωθῇ ἀφάνταστα ὁ θρησκευόμενος Ἕλληνας. Ἡ Ἐκκλησία περιθωριοποιήθηκε καί ἀδικήθηκε, συκοφαντήθηκε καί χλευάστηκε. Καί ὅμως, αὐτή ἡ Ἐκκλησία ἡ μεγάλη μας μάνα, στάθηκε μεγαλόψυχη στόν πόνο καί τό δάκρυ αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ. Αὐτή στέκεται καί τώρα, δίπλα στόν ἄνθρωπο πού ὑποφέρει ἀπό τήν πνευματική καί ὑλική ἔνδεια. Σ’ αὐτή τή μάνα μόνο, πλέον, ὁ Λαός ἔχει ἐμπιστοσύνη καί καταφεύγει μέ τήν βεβαιότητα τῆς ἀπαντοχῆς, τῆς στοργῆς καί τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης. Ἄν οἱ κρατοῦντες συνεχίσουν νά συμπεριφέρονται ἀπαξιωτικά στήν Ἐκκλησία, τότε ὁ Λαός θά ἀπαξιώσῃ ἀκόμα πιό πολύ αὐτούς τούς ἰδίους.

β) Γιά τήν Παράδοση τοῦ τόπου μας, ἡ ὁποία εἶναι ξεχωριστή καί δίνει στούς ἀνθρώπους τήν δική της πνοή, ὥστε νά στέκονται στά πόδια τους σέ καιρούς δύσκολους. Τό ξεθεμέλιωμα τῆς Παράδοσής μας τά τελευταῖα χρόνια ὁδήγησε τόν Λαό στόν ἀποπροσανατολισμό, ἀφοῦ υἱοθετήθηκαν ξένα πρότυπα ζωῆς, ἐν πολλοῖς ἀνεφάρμοστα στόν τόπο μας.

Δυστυχῶς ἔθεσαν κάποιοι ἐσχάτως σάν στόχο τους, τήν ἀλλοίωση τῆς παράδοσης καί τῆς πολιτιστικῆς ταυτότητος τοῦ τόπου μας καί ἀπεμπόλησαν τήν πνευματική του αὐτοσυνειδησία. Μέ τό πρόσχημα δῆθεν τῆς προόδου ἀπομόνωσαν τά ζωτικά στοιχεῖα, πού ἐπί αἰῶνες ἔθρεψαν καί στήριξαν αὐτόν τόν Λαό καί σέρβιραν στούς Ἕλληνες μιά νέα τάξη πραγμάτων ξένη μέ τήν ψυχοσύνθεσή τους.

γ) Γιά τήν ἰδιοπροσωπεία μας, τήν ὁποία συστηματικά οἱ ἔχοντες τίς εὐθύνες τοῦ Λαοῦ ἀγνόησαν καί ἠθέλησαν νά τοῦ τήν ἀφαιρέσουν, μή ὑπολογίζοντας τά φρικτά ἀποτελέσματα, τά ὁποῖα ἔφεραν τήν θλιβερή κατάντια στήν Ἑλληνική κοινωνία. Διαλύθηκε ἡ οἰκογένεια, οἱ πνευματικοί δεσμοί καί τόσα ἄλλα γιά τά ὁποῖα ὅλοι θρηνοῦμε καί κανείς δέν ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη. Υἱοθετήθηκε μιά εἰκονοκλαστική πολιτική ἀποδυναμώσεως τῶν βασικῶν κυττάρων τῆς κοινωνίας μας.

δ) Τήν παιδεία καί τήν γλῶσσα, πού ἀλύπητα τήν χτύπησαν φερέφωνα ξένων δυνάμεων, οἱ ὁποῖες ἤθελαν καί θέλουν τήν Ἑλλάδα νά σέρνεται στά πόδια τους. Κατάφεραν πολλά μέσα ἀπό τίς δικές μας ἀνοχές καί τό δικό μας γκρέμισμα τῶν ἱερῶν καί ὁσίων.

ε) Τήν ἱστορία μας, ἡ ὁποία ἔχει γραφῆ μέ τό αἷμα ἡρώων καί μαρτύρων. Ποιός λαός, ἀλήθεια, ἀρνεῖται τήν ἱστορία του, τούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες του καί μάλιστα σέ προσφορά αἵματος γιά τήν ἐλευθερία τήν δική του, ἀλλά καί ἄλλων λαῶν; Συνετελέσθη ἔγκλημα μέ τήν παραχάραξη τῆς ἱστορίας μας καί τήν διαστρέβλωσή της. Ποτέ δέν συνέβη στόν κόσμο, αὐτό πού συνέβη στήν Ἑλλάδα τελευταῖα. Κανείς λαός δέν διαγράφει τούς ἀγῶνες τῶν ἡρώων του, τῶν πατέρων του, ὅπως κάναμε ἐμεῖς. Τά γεγονότα τῶν τελευταίων ἐτῶν βοοῦν, τά βιβλία στά ὁποῖα ἐγράφησαν ψεύδη μαρτυροῦν καί τά κόκκαλα τῶν ἡρώων γιά ὅλα αὐτά, τρίζουν.

στ) Τήν ἠθική πού κατελύθη καί ἔτσι ὁδηγηθήκαμε σέ ναυάγια καί συντρίμμια.

ζ) Τήν ὕπαιθρο, πού διαλύθηκε καί ἀργοπεθαίνει. Πῶς θά διορθώσομε αὐτό τό τραγικό λάθος, πού ἔγινε μέ σύστημα, ὥστε νά διαλυθῇ ὁ βασικός κορμός τῆς Ἑλλάδος, νά ἐγκαταλειφθῇ ἡ γῆ μας, ἡ θάλασσά μας καί τά βουνά μας; Καταστράφηκε ὁ βασικός πυρήνας, ἡ σπονδυλική στήλη τῆς Ἑλλάδος.

Ἀκόμα θέλομε νά ἐπισημάνομε καί νά τονίσομε, ὅτι πρέπει:

η) Νά προσέξουν τίς μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις, πού τίς κατάπιαν οἱ ἑταιρεῖες μαμούθ καί κατεδίκασαν τούς Ἕλληνες στήν φτώχεια καί τήν ταπείνωση. Ἔκλεισαν καί συνεχίζουν νά βάζουν λουκέτα πολλά καταστήματα, τά ὁποῖα συντηροῦσαν οἰκογένειες, πού τώρα πένονται.

θ) Ἀκόμη νά ὑψώσουν φωνή ἔναντι τῶν συγχρόνων ἐκμεταλλευτῶν τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι μπῆκαν στά πόδια μας, γιατί δέν καταφέραμε ἐμεῖς νά τακτοποιήσομε τά τοῦ οἴκου μας. Πρῶτα ὁ Ἕλληνας καί μετά αὐτοί.

·                    Τέλος θά ἤθελα νά ἀναφερθῶ καί στήν Πάτρα, στήν πόλη πού ὅλοι ἀγαπᾶμε, καί πού τόσα περιμένει χωρίς μέχρι τώρα νά τά ἔχει ἀπολαύσῃ.

Θά ἀναφερθῶ στήν Πάτρα, πού μᾶς πονάει τόσο, γιατί τήν βλέπομε ἀδικημένη, μέσα στήν ἐγκατάλειψη καί τήν ἀδιαφορία.

Στήν πόλη πού θρηνεῖ συνέχεια θύματα σέ ἕνα φονικό δρόμο, πού ἡ ἐγκληματική ἀδιαφορία ὅλων τῶν ὑπευθύνων τόν ἔχει ἐγκαταλείψει στήν τύχη του. Στέρεψαν τά μάτια μας ἀπό τά δάκρυα γιά τά θύματα τοῦ δρόμου – καρμανιόλα.

Στήν πόλη πού δέν μπορεῖ νά χαρῇ τήν θάλασσά της, στήν πόλη τῆς ἀνεργίας, τῆς φτώχειας, τοῦ μεταναστευτικοῦ προβλήματος.

Δέν ἐπαιτοῦμε, ἀλλά ἀπαιτοῦμε νά δοθῇ ἡ δέουσα προσοχή γιά τήν ἐπίλυση τῶν δεινῶν προβλημάτων, πού μαστίζουν τήν κοινωνία μας καί τήν Πατρίδα μας.

Θά μπορούσαμε νά ἀναφέρομε πολύ περισσότερα. Ὅμως περιοριζόμεθα σέ αὐτά, ἐνδεικτικά  καί μόνο, θέλοντας νά θέσομε τούς πολιτικούς πρό τῶν εὐθυνῶν τους.

Πιστεύω, ὅτι ἔχουν κατανοήσει, ὅτι οἱ καιροί ἄλλαξαν. Ὁ Λαός ἀπεγοητεύθη, ἐπροδόθη, ἐταπεινώθη, ἀγανάκτησε. Λάθη δέν συγχωροῦνται πλέον. Ὁ Λαός τούς καλεῖ νά ὑπογράψουν τό δικό του συμβόλαιο μέ τούς δικούς του, εὐτυχῶς, ὅρους.

Μετά τίς ἐκλογές αὐτός ὁ Λαός θά ἀπαιτήσῃ τήν ἐφαρμογή τῶν ὅρων καί θά ζητήσῃ τόν λόγο γιά τήν πορεία τοῦ συμβολαίου.

Μακάρι νά μή αἰσθανθῇ πικραμένος καί πάλι προδομένος, γιατί τά ἀποτελέσματα θά εἶναι ὀλέθρια. Ὅλοι τό γνωρίζομε αὐτό πολύ καλά.