Ποιμαντορική Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Γλυφάδας

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Ἀναστάντι Κυρίῳ,

Χριστός Ἀνέστη,

Τό μήνυμα τῆς νίκης πάνω στό θάνατο,

ἔρχεται νά ἀγγίξει βαθιά τίς καρδιές μας

καί νά ἀποδείξει πόσο ἀνίσχυρα,

καί πτωχά σέ περιεχόμενο εἶναι,

τά πολυπληθῆ μηνύματα τοῦ κόσμου.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος,

σέ ἕνα ἀναστάσιμό του μήνυμα τονίζει: «Σήμερα παντοῦ στήν οἰκουμένη ἐπικρατεῖ χαρά καί πνευματική εὐφροσύνη.  Σήμερα ὅλοι οἱ ἄγγελοι, καί ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις,

ἀγάλλονται γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.     Σκέψου λοιπόν, ἀγαπητέ μου,     πόσο μεγάλη εἶναι ἡ χαρά,      ἀφοῦ καί οἱ οὐράνιες δυνάμεις ἑορτάζουν μαζί μας,    γιατί χαίρονται μαζί μας γιά τά δικά μας ἀγαθά.

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος ἀναφωνεῖ:

«Ἀνέστη Χριστός, ἡ τῶν πεσόντων ἀνάστασις…     Ἀνέστη Χριστός καί χαράν πάσῃ τῇ κτίσει ἐδωρήσατο».

Ἡ πίστη στήν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου     ἔγινε καί παραμένει τό θεμέλιο τοῦ Χριστιανισμοῦ,     ἀφοῦ: «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται,     κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή καί ἡ πίστις ἡμῶν» (Α΄ Κορ. 15, 14).

Γιά νά γίνει ὅμως σέ βάθος κατανοητή ἡ Ἀνάσταση, πρέπει νά γίνει βίωμα.           Δέν ἀρκεῖ ἡ νοητική προσέγγιση τοῦ ἀκατανόητου μυστηρίου,         ἀλλά ἡ συμμετοχή στό χῶρο τῆς βιώσεως, τοῦ τρόπου ζωῆς.   Καί ἡ ζωή αὐτή  εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική – λειτουργική – νηπτική

προσέγγιση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἀναστάσεως.

Ὅταν μέσα σ’ ἕνα κόσμο ὑποτιμημένων ἀξιῶν,    σέ ἕνα κόσμο βαθιᾶς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό,

μπορεῖς νά Τόν ἐμπιστεύεσαι,      ὅταν μέσα στό καθημερινό ψέμα,     ἐσύ συντάσσεσαι μέ τήν  ἀλήθεια,      ὅταν ὅλοι κάνουν τά πάντα, γιά νά ἱκανοποιήσουν μόνο τόν ἑαυτό τους,   καί ἐσύ κάνεις θυσίες, γιά τούς ἄλλους,      ὅταν ὅλοι συμβιβάζονται, γιά νά ἐξασφαλισθοῦν,      κι ἐσύ δέν προδίδεις τίς ἀρχές σου,     μέ κίνδυνο νά ζημιωθεῖς καί νά χάσεις τή θέση σου,     ὅταν οἱ ἄλλοι ὀρθολογιστικά ἐξηγοῦν τά πάντα,    ἐνῷ ἡ δική σου καρδιά  θερμαίνεται, μέ τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως,   τότε εἶσαι πραγματικός μαθητής τοῦ Χριστοῦ.

Ὅλα αὐτά ὅμως πού φαίνονται ἀδύνατα, γιά τόν καθημερινό ἄνθρωπο, γίνονται πραγματικότητες μέσα στήν περιοχή τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ,   πού μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο,  σέ νέο δημιούργημα, σέ «καινή κτίση»

Αὐτό δέν θέλησαν νά ἀποδεχθοῦν,

πολλοί ἀρνητές τοῦ τρόπου ζωῆς μέσα στήν Ἐκκλησία .   Μερικοί ὅμως ἀπό αὐτούς,

ὅταν ἔφθασαν στήν ἄκρα ἀπελπισία,

ὅπως ὁ φιλόσοφος  Νίτσε ἀνεφώνησαν:    «Ἔχει φύγει ὁ  Θεός μου.

Ὄχι! Ἔλα πίσω.

Ὤ! Γύρνα πίσω,

στόν τελευταῖο ἀπό ὅλους τούς μοναχικούς.     Ὅλα τά ποτάμια ἀπό τά δάκρυά μου, κυλοῦν πρός Ἐσένα!     Καί ἡ στερνή φλόγα τῆς καρδιᾶς μου, κυλᾷ πρός Ἐσένα!     Ὤ! Γύρνα πίσω. Ἄγνωστέ μου Θεέ! Πόνε μου!    Στερνή μου εὐτυχία!» (Τάδε ἔφη Ζαρατούστρα) .

Σέ τοῦτο ἀκριβῶς συνίσταται      καί τό ἐλπιδοφόρο μή­νυμα τῆς θείας Ἀποκαλύψεως,     ὁ Θεός σώζει τόν ἄνθρωπο, ἀπό τήν ἀγωνία τοῦ μηδενός,    καί ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου,

μέ τό Σταυ­ρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας ἀποκτᾷ καίρια βαρύτητα,

στό σημεῖο τῆς καθόδου τοῦ Χριστοῦ στόνἍδη,

μέ τήν ἔννοια τῆς εἰσόδου Του, μέσα στό  κράτος τοῦ θανάτου.

Εἶναι συνταρακτικά τά τροπάρια, πούψάλλονται

κατά τόν ἑσπερινό τοῦ Πάσχα,

τά ὁποῖα ἀρχίζουν μέ τή φράση

«σήμερον ὁἍδηςστένωνβοᾷ».

Οὐσιαστικός  στό  σημεῖο αὐτό,

εἶναι καί ὁ Κατηχητικός λόγος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,

ὁ ὁποῖος ἀναγιγνώσκεται,

κατά τήν ἀκολουθία τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα.

Μεταξύ τῶν ἄλλων ἀναφέρεται,  ὅτι

ὁἍδηςὅταν συνάντησε τόν Χριστό

«ἐπικράνθη…κατηργήθη…ἐνεπαίχθη…

ἐνεκρώθη…καθῃρέθη…ἐδεσμεύθη».

Ὁ ἍγιοςἘπιφάνιος, Ἐπίσκοπος Κύπρου,

ἑρμηνεύοντας  ψαλμό τοῦ Δαυΐδ (Ψαλμ. κγ’, 7-10),

περιγράφει τήν κάθοδο τοῦ Χριστοῦ στόνἍδη:

« Ὁ Χριστός κατέβηκε στόνἍδη

θεοπρεπῶς,πολεμικῶς… δεσποτικῶς,

συνοδευόμενος ἀπό μύριες, μυριάδες καί χίλιες χιλιάδες ἀγγέλους.

Πρίνφθάσειὁ Χριστός στά ἀνήλια δεσμωτήρια τοῦ Ἅδου,

προέφθασεὅλων, ὁ ἀρχιστράτηγος Γαβριήλ,

γιά νά τούςἀναγγείλειτήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ,

ἀφοῦ  αὐτός εὐηγγελίσθη στήν Παναγία.

Εἶπε: «Ἄρατεπύλαςοἱ ἄρχοντες ὑμῶν» καί

στή συνέχεια φώναξε ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ

«καίἐπάρθητεπύλαιαἰώνιοι».

Τότε ἐμφανίστηκε ὁ Χριστός

καί οἱ ἄρχοντες τοῦ Ἅδου φώναξαν δυνατά:

«τίςἐστίν οὗτος ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης;»

Τότε ὅλες οἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν φώναξαν:

«Κύριος κραταιός καί δυνατός, Κύριος δυνατός ἐνπολέμῳ…

Κύριος τῶν δυνάμεων,

αὐτός ἐστίν ὁ βασιλεύς τῆς δόξης».

Τότε ὁ Ἀδάμ ἄκουσε τά βήματα τοῦ Χριστοῦ, πού ἐρχόταν,

ὅπως τά ἄκουσε τότε στόν Παράδεισο,

μετά τήν παράβαση καί τήν παρακοή.

Τότε αἰσθανόταν ταραχή καί φόβο,

τώρα ὅμως χαρά καί εὐφροσύνη.

Μετανοημένος ὁ Ἀδάμ, φώναξε σέ ὅλες τίς ψυχές:

« Ὁ Κύριός μου μετά πάντων».

Καί ὁ Χριστός ἀπήντησε:

«Καί μετά τοῦ πνεύματός σου».

Καί ἀφοῦ τοῦ ἔπιασε τό χέρι, τόν ἀνέστησε».

Τό Πάσχα τοῦ ἔτους 1935 στὴν Ἱερά Μονή Ἁγίου Παύλου,

ὅλοι οἱ πατέρες εἶχαν βγεῖ στό προαύλιο,

προκειμένου νά τελέσουν τήν ἀκολουθία τῆς Ἀνάστασεως.   Μετά τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ὁ Καθηγούμενος εἶπε

σέ ἕνα ἀπό τά πιό ἁπλᾶ καί πιστά γεροντάκια, στό γέρο Θωμᾶ:
«Γέρο Θωμᾶ, πήγαινε κάτω στό σκευοφυλάκιο,

ἐκεῖ πού εἶναι τά ὀστᾶ τῶν πατέρων,

καί νά τούς πεῖς τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».
Ὁ γέρο Θωμᾶς  μετέβη  στό ὀστεοφυλάκιο καί εἶπε:
«Ὁ ἡγούμενος μέ ἔστειλε νά σᾶς πῶ τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ,

πατέρες καί ἀδελφοί ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»

καί  τό φώναξε μεγαλοφώνως.
Τότε ἔγινε κάτι συγκλονιστικό.

Τά ὀστᾶ ἔτριξαν καί ἀναπήδησαν,

μία νεκροκεφαλή ἀνασηκώθηκε καί ἀπάντησε στόν χαιρετισμό:

«ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ».

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἄλλαξε ὁριστικά

τήν παγκόσμια  ἱστορία.

Ὅσοι συμμετέχουν σέ αὐτήν,

θά καταταγοῦν στούς εὐεργέτες της.

Ἡ παγκόσμια  ἱστορία, γνωρίζει πολλές  προσωπικότητες,

ἥρωες, πολιτικούς, θεμελιωτές ἰδεολογιῶν     καί ἐπιστημονικούς πρωτοπόρους.

Ἡ θέση ὅμως τῶν πάντων θά κριθεῖ κατά τά μέτρα τῆς ἁγιότητας,

δηλαδή κατά τόν τρόπο τῆς προσωπικῆς τους συμμετοχῆς,    στόν ἀναστάσιμο τρόπο ζωῆς.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος  μᾶς διδάσκει τόν τρόπο αὐτό:

«Ἂν εἶσαι Σίμων Κυρηναῖος,

σήκωσε τὸν Σταυρὸ καὶ ἀκολούθησέ Τον.

Ἂν σταυρωθεῖς μαζί Του, ὡς λῃστής,

γνώρισε τὸν Θεὸ, σὰν εὐγνώμων δοῦλος».

Προσκύνησε Αὐτὸν, ποὺ κρεμάσθηκε στὸ Σταυρὸ γιὰ σένα,

ἔστω κι ἂν κρέμεσαι κι ἐσύ.

Μπὲς μὲ τὸν Ἰησοῦ στὸν Παράδεισο,

ὥστε νὰ μάθεις, ἀπὸ τί ἔχεις ξεπέσει.

Δὲς τὶς ἐκεῖ ὀμορφιές.

Ἄσε τὸ λῃστὴ ποὺ γογγύζει,

νὰ πεθάνει ἔξω, μαζὶ μὲ τὴ βλασφημία του.

Κι’ ἂν εἶσαι Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας,

ζήτησε τὸ σῶμα, ἀπ᾿ τὸν σταυρωτή.

Κι ἂν εἶσαι Νικόδημος, ὁ νυκτερινὸς θεοσεβής,

ἐνταφίασέ Τον μὲ μύρα.

Κι ἂν εἶσαι κάποια Μαρία, ἢ ἡ ἄλλη Μαρία, ἢ ἡ Σαλώμη, ἢ ἡ Ἰωάννα,

δάκρυσε πρωῒ-πρωΐ.

Δὲς πρῶτος τὴν πέτρα σηκωμένη,

ἴσως δὲ καὶ τοὺς ἀγγέλους, κι’ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ.

Ἂν ἀκούσεις «Μὴ μ᾿ ἀγγίζεις», στάσου μακριά,    σεβάσου τὸν Λόγο, ἀλλὰ μὴ λυπηθεῖς.     Διότι ξέρει Ἐκεῖνος σὲ ποιοὺς θὰ φανερωθεῖ πρῶτα.

Γίνε Πέτρος ἢ Ἰωάννης.

Σπεῦσε στὸν τάφο, τρέχοντας μαζὶ.

Κι ἂν σὲ προλάβει στὴν ταχύτητα, νίκησε μὲ τὸν ζῆλο σου,

Κι ἂν σὰν Θωμᾶς, χωρισθεῖς ἀπ᾿ τοὺς συγκεντρωμένους μαθητές,

στοὺς ὁποίους ἐμφανίζεται ὁ Χριστός,

ὅταν Τὸν δεῖς, μὴν ἀπιστήσεις.

Κι ἂν ἀπιστήσεις, πίστεψε σ᾿ αὐτοὺς, ποὺ στὸ λένε.

Κι ἂν οὔτε καὶ σ᾿ αὐτοὺς πιστέψεις,

δεῖξε ἐμπιστοσύνη στὰ σημάδια τῶν καρφιῶν.

Ἂν κατεβαίνει στὸν Ἅδη, κατέβα μαζί Του.

Γνώρισε καὶ τὰ ἐκεῖ μυστήρια τοῦ Χριστοῦ,

ποιὸ εἶναι τὸ σχέδιο τῆς διπλῆς καταβάσεως,

ποιὸς εἶναι ὁ λόγος της:

ἁπλῶς σῴζει τοὺς πάντες, μὲ τὴν ἐμφάνισή Του».

Χριστός ἀνέστη !

Ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Εὔχομαι ἐκ βαθέων πρός ὅλους σας, νά ἑορτάσετε

«Πάσχα ἱερόν, Πάσχα καινόν, ἅγιον,

Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον»

μέσα στό ἀναστάσιμο πανηγύρι τῆς ἀνεκλαλήτου ἀγάπης

τοῦ νικήσαντος τόν θάνατο Κυρίου μας.

    Ὁ  Ἐπίσκοπος  καί  Ποιμενάρχης  Σας.

  † Ο  ΓΛΥΦΑΔΑΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ,  ΒΟΥΛΑΣ,  ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ  ΚΑΙ  ΒΑΡΗΣ

ΠΑΥΛΟΣ ὁ  Α΄

Μήνυμα Χριστουγέννων Μητροπολίτου Γλυφάδας Παύλου

ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2013

Ὁ Μητροπολίτης

Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης

Πρός
τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε »!

Μέ αὐτό τό πανηγυρικό ἄγγελμα ἀρχίζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, τόν λόγο του γιά τήν ἑορτή, τονίζοντας μετά: «Καί ἐγώ θά φωνάξω μέ δύναμη γιά τή σημασία τῆς ἡμέρας, ὁ ἄσαρκος σαρκώνεται, ὁ Λόγος γίνεται ὑλικός, ὁ ἀόρατος ὁρᾶται, ὁ ἀναφής ψηλαφιέται, ὁ ἄχρονος ἀρχίζει,Ἰησοῦς Χριστός, χθές καί σήμερα ὁ ἴδιος καί στούς αἰῶνες».

Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας , ὅποιοι καί νά εἶναι, μελετητές, ἐρευνητές, ἀναλυτές, καταθέτουν ἰδέες γιά ἀποκατάσταση τῶν κρίσεων. Ὅταν ὅμως οἱ ἰδέες δέν σαρκώνονται, ἀντί νά δίνουν λύσεις, προκαλοῦν ἀπογοήτευση καί ἀπελπισία.

Ἐδῶ ὅμως ὑπάρχει μία ἄλλη πραγματικότητα, ὁ ἄσαρκος σαρκώνεται, ὁ Λόγος γίνεται ὑλικός, καί ὁ Χριστός, πού εἶναι χθές καί σήμερα καί στούς αἰῶνες ὁ ἴδιος, φέρνει στήν ἱστορία τοῦ κόσμου μία ῥιζική ἀνατροπή.

Ὅποιος ἔχει ἰδέες καί προτάσεις καί λύσεις, γιά τήν ἔξοδο ἀπό τήν κρίση τοῦ ἱστορικοῦ δράματος, πρέπει νά ξεκινήσει ἀπό τήν πράξη τῆς προσωπικῆς του συγκαταβάσεως καί θυσιαστικῆς προσφορᾶς.

Ἐξαντλήσαμε τά πανανθρώπινα ὁράματασέ ἰδεολογικές αντασιώσεις, αί ἐξαφανίσαμε τό μέλλον μας μέσα σέ ἰδεολογικές ἀντιπαλότητες.

Μέ τήν ἑορτή αὐτή ὁ Χριστός, ἀλλάζει ἐκ βαθέων τήν ἱστορία τῶν ἐπαναστατικῶν κινημάτων. Γεννιέται χωρίς νά μιλάει, σταυρώνεται χωρίς νά ἀναλύει. Προτιμᾶ τήν ταπείνωση ἀπό τό μανιφέστο,τή συγκατάβαση ἀπό τίς προγραμματικές δηλώσεις.

Σέ παράλληλη ἑορταστική τροχιά κινεῖται καί ὁ Ἅγιος Κύριλλος τῶν Ἱεροσολύμων πού ὁμοφώνως συνακολουθεῖ, προτιμώντας τήν δυναμική τῶν πράξεων ζωῆς, ἀπό τίς φιλοσοφικές νοησιαρχικές ἀνακοινώσεις, ἠθικολογικῆς δεοντολογίας:

«Βρέφος βλέπω καί Θεό μου γνωρίζω, βρέφος πού θηλάζει καί τόν κόσμο διατρέφει, βρέφος πού κλαίει καί στόν κόσμο ζωή καί χαρά χαρίζει,βρέφος σπαργανωμένο καί ἀπό τά σπάργανα (τύλιγμα) τῆς ἁμαρτίας μέ λυτρώνει, βρέφος μέσα στήν ἀγκαλιά τῆς μητέρας,μαζί μέ τό σῶμα Του ἀληθινά καί ἀνελλιπῶς πάνω στή γῆ, καί τό Ἴδιο καί στούς κόλπους τοῦ Πατρός ἀληθινά καί ἀνελλιπῶς στούς οὐρανούς».

Μέ τό κείμενο αὐτό δίνεται τό πλαίσιο τῆς πράξεως ζωῆς Ἐκείνου καί, κατ’ ἐπέκταση ἐκείνων, πού θά σταματήσουν τίς λεκτικές περιγραφές καί θα κάνουν πράξη τή βαθιά ἀλλαγή τῶν θανατηφόρων δομῶν αὐτοῦ τοῦ αἰῶνος τοῦ ἀπατεῶνος, «Βρέφος καί Θεός, βρέφος πού θηλάζει καί τόν κόσμο διατρέφει, βρέφος πού κλαίει καί στόν κόσμο χαρά χαρίζει». Τά λόγια μόνα τους εἶναι πτωχά, συγκρινόμενα μέ τήν πράξη ζωῆς .

Τήν συνέχεια τῆς φωταγωγικῆς αὐτῆς θεολογίας τήν παραλαμβάνει καί πάλι ὁ Θεολόγος Γρηγόριος: «Καί ὁ πλουτίζων πτωχεύει, ἐπειδή πτωχεύει (λαμβάνοντας) τήν δική μου σάρκα, γιά νά πλουτήσω ἐγώ, ἀπό τήν δική Του Θεότητα. Και ὁ πλήρης ἀδειάζει, ἐπειδή ἀδειάζει ἀπό τή δόξα Του γιά λίγο, γιά νά μεταλάβω ἐγώ ἀπό τήν πληρότητά Του.

Μεταλαμβάνει τή δική μου σάρκα, γιά νά σώσει τήν εἰκόνα καί γιά νά ἀθανατήσει τή σάρκα. Δεύτερη πραγματοποιεῖ κοινωνία,πολύ παραδοξότερη τῆς πρώτης (τῆς δημιουργίας). Τότε μετέδωσε τό καλύτερο (τήν εἰκόνα Του), Ἐνῶ τώρα μεταλαμβάνει τό μικρότερο (τή σάρκα μου)».

Ὅλη ἡ ἑορτή κινεῖται ἐπάνω στόν ἀξόνα «συγκαταβάσεως-ταπεινώσεως».Χωρίς αὐτόν τον ἄξονα, οἱ ἀπόπειρες γιά καθάρσεις καί κοινωνικές ἀλλαγές, μέ τόν δρόμο τῆς δημοκρατίας ἤ τῆς ἔνοπλης ἐπαναστάσεως , εἶναι προορισμένες γιά ἀποτυχία.

Στό πανηγυρικό χορικό αὐτοῦ τοῦ ἄξονα ζωῆς «συγκαταβάσεως-ταπεινώσεως», ὡς μοναδικοῦ δρόμου γιά τήν ἔξοδο ἀπό την παρατεινόμενη παγκόσμια τραγωδία, εἰσέρχεται καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:

«Ἀλλά τί νά πῶ καί τί νά λαλήσω; Τό θαῦμα μέ ἐκπλήττει. Ὁ παλαιός τῶν ἡμερῶν παιδί ἔγινε, Αὐτός πού κάθεται σέ θρόνο ὑψηλό καί ἀνυψωμένο τοποθετεῖται σέ φάτνη, ὁ ἀνέγγιχτος, ὁ ἀπλός καί ἀσύνθετος καί ἀσώματος, μέ ἀνθρώπινα χέρια τυλίγεται, Αὐτός πού σπάει τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας μέ σπάργανα ἐμπλέκεται, ἐπειδή αὐτό θέλει.

Ἐπειδή θέλει τήν ἀτιμία νά τήν κάνει τιμή, τήν ἀδοξία νά τήν ἐνδύσει μέ δόξα, τήν ὕβρη νά κάνει ἀρετή. Γι' αὐτό καί λαμβάνει τό δικό μου σῶμα γιά νά χωρέσω ἐγώ τόν δικό Του Λόγο. Καί ἐπειδή ἔλαβε τή δική μου σάρκα, μοῦ δίνει τό δικό Του Πνεῦμα.Λαμβάνει τήν σάρκα μου γιά νά μέ ἁγιάσει, μοῦ δίνει τό Πνεῦμα γιά νά μέ διασώσει».

Χωρίς τό μυστήριο τῆς «συγκαταβάσεως-ταπεινώσεως», αὐτός ὁ κόσμος θά συνεχίσει τήν πορεία του, σέ μονοπάτια ἀφόρητης ἀπελπισίας. Καί τονίζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Μυστήριο παράξενο καί παράδοξο βλέπω. Σήμερα ἡ Βηθλεέμ τόν οὐρανό μιμήθηκε. Καί μήν ἀναζητᾶς τόν τρόπο, ἐπειδή, ὅπου θέλει ὁ Θεός, νικᾶται ἡ τάξη τῆς φύσεως. Ἀφοῦ λοιπόν ὅλοι σκιρτοῦν ἀπό χαρά, νά σκιρτήσω θέλω κι ἐγώ, νά χορεύσω ἐπιθυμῶ, νά πανηγυρίσω θέλω. Ἀλλά χορεύω χωρίς νά παίζω κιθάρα, χωρίς να κινῶ κλαδιά κισσοῦ, χωρίς νά κρατῶ αύλούς, ἀλλά ἀντί γιά μουσικά ὄργανα κρατώντας τά σπάργανα τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τά φανερά σημεῖα τῆς ταπεινώσεως Του. Αὐτά εἶναι ἡ ἐλπίδα μου, αὐτά ἡ ζωή μου, αὐτά ἡ σωτηρία μου, αὐτά ὁ αὐλός μου, αὐτά ἡ κιθάρα μου».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

ὅπου θέλει ὁ Θεός, νικᾶται ἡ τάξη τῆς φύσεως, καί ὅπου ὑπάρχουν πρακτικά φανερούμενα σημεῖα ταπεινώσεως καί συγκαταβάσεως, νικᾶται ἡ τραγωδία τῶν κρίσεων.

Εὔχομαι ἐκ βαθέων, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός νά ὁδηγεῖ καθημερινά τίς καρδιές μας μέσα στό φῶς τῆς ἰδικῆς Του γνώσεως καί στό πανηγύρι τῆς ἀτελευτήτου εὐφροσύνης Του.

Ὁ Ἐπίσκοπος καί Ποιμενάρχης σας

+ Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης,

ΠΑΥΛΟΣ ὁ Α'

ΚΕΡΑΥΝΟΙ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ > Μητροπολίτης Παύλος: "Βάζουν φυλακή τα θύματα αντί να βάλουν τους θύτες"

“Κάντε αυτά που πρέπει κι αφήστε αυτά που σας λέει η τρόικα”διεμήνυσε στους πολιτικούς ο Μητροπολίτης ενώ τόνισε ακόμη:“Είναι κι άλλοι πολιτικοί παλιοί που χρωστάνε λεφτά στο κράτος. Και μερικοί την έχουν γλιτώσει. Ο λαός ξέρει πόσοι πολιτικοί έπρεπε να είναι φυλακή, κι αντί αυτού βάζουν μέσα τα θύματα...”.

Mε αυτή την φράση ο Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος, και ένας από τους δημοφιλέστερους και με μεγαλύτερη επιρροή στην Ιερά Σύνοδο ιεράρχης, τοποθετείται για τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις και τις διώξεις της ηγεσίας καιμτων βουλευτών του ριζοσπαστικού κόμματος του Λαϊκού Συνδέσμου από την κυβέρνηση.
Είναι η δεύτερη παρέμβαση-φωτιά για τις πρόσφατες διώξεις από την ευρύτερη "περιοχή" της Εκκλησίας μετά την τοποθέτηση χθες του γ.γ. του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, βουλευτή, Ν.Νικολόπουλου που τόνισε ότι "οι συλλήψεις έγιναν για να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος".
Αποκάλυψε δε, πως από τον καιρό που έγινε επίσκοπος στάματησε να ψηφίζει! Στην συνέντευξη που αναδείχθηκε από  το yened.wordpres.com, αναφέρει ακόμα:
Για την κοινωνική κατάσταση που επικρατεί στην χώρα, σημειώνει τα εξής: "Έρχονται στα γραφεία μας δεκάδες άνθρωποι που ούτε ψωμί δεν έχουν. Ευτυχώς που υπάρχει και ο Στρατός. Η Σχολή Ευελπίδων στη Βάρη μάς δίνει καθημερινώς το ψωμί που περισσεύει από τα γεύματα και πολλοί άνθρωποι έρχονται και περιμένουν στην ουρά για ένα φρατζόλι".
Για την λαθρομετανάστευση και τις ελληνοποιήσεις, αλλά και τον επερχόμενο αντιρατσιστικό νόμο ο ιεράρχης σημειώνει τα εξής: "Λάθος της πολιτείας που το ΄90 άφησε τα σύνορα ανοιχτά. Λάθος και ο νόμος με τον οποίο δίνεται πιο εύκολα η ελληνική ιθαγένεια. Να έρθουν από όλες τις χώρες, αλλά σαν τουρίστες και κατόπιν να επιστρέψουν στις χώρες τους. Δεν είμαι, φυσικά, ρατσιστής. Έχω πάει στην Αφρική 48 φορές (!) για ιεραποστολή".
Για την κυβερνητική πολιτική στο χώρο της υγείας: "Τον κύριο Άδωνι τον ξέρω, και θέλω να του πω ότι ήταν λάθος το “εισιτήριο” 25 ευρώ για τα νοσοκομεία. Γιατί να αυξήσεις το εισιτήριο αυτό αντι να το εξαλείψεις; Όλοι οι υπουργοί Υγείας της τελευταίας δεκαετίας δεν έκαναν τίποτα. Διορίζουν άσχετους για διοικητές...".
Για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης: "Μας έχει ενημερώσει η πολιτεία σήμερα πόσα χρήματα έχουν μαζευτεί από τα χαράτσια, από τις περικοπές συντάξεων μισθών, τις απολύσεις, το ΦΠΑ κλπ; Που ξανακούστηκε 23% ΦΠΑ; Βγείτε να μας πείτε πόσα μαζέψατε και πόσα οφείλουμε...".
Έγκυρες εκκλησιαστικές πηγές αναφέρουν ότι επίκειται η τοποθέτηση και άλλων ιεραρχών κατά των διώξεων των ριζοσπαστών του Λαϊκού Συνδέσμου...
πηγή

Μήνυμα Μητροπολίτου Γλυφάδας Παύλου επί τη Εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου 2013

Μήνυμα ἐπί τῆ Ἐορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου 2013

Πρός τό  Χριστεπώνυμον  πλήρωμα τῆς  Ἱερᾶς  Μητροπόλεως, Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης

Ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Κυρίῳ,
       «Τείχισόν μου τάς φρένας, Σωτήρ μου, τό γάρ τεῖχος τοῦ κόσμου ἀνυμνῆσαι τολμῶ».

          Μέ τά παρακλητικά λόγια αὐτά, ὁ συγγραφέας τοῦ Οἴκου τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, ἀπευθύνεται πρός τό Χριστό καί ζητεῖ, νά τοῦ χορηγηθεῖ ἕνα τεῖχος προστασίας στό νοῦ του, ἀπό τίς περιττές σκέψεις καί λογισμούς, προκειμένου νά ἀνυμνήσει Αὐτήν, τήν Παναγίαν μας, πού εἶναι τό τεῖχος τῆς προστασίας τοῦ κόσμου.

 Τά τείχη εἶναι πάντοτε τά ὀχηρά μιᾶς πόλεως, καί χωρίς ἰσχυρά τείχη, οἱ πόλεις παραδίδονται στούς ἐχθρούς. Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, κατά παράλληλο τρόπο, εἶναι τό ἰσχυρό τεῖχος, πού τόν προστατεύει, ἀπό τίς ἐπιθέσεις καί προσβολές τῶν ἀνιέρων καί πονηρῶν λογισμῶν.

Ἡ στροφή τοῦ νοῦ στό Θεό, τόν χαριτώνει καί τόν  κάνει καθαρό καί θεοφόρο, μέ ἀποτέλεσμα ὁ Σωτήρ νά τειχίζει ὅλη τήν ὑπόστασή μας, μέ κορυφαῖα κέντρα, τό νοῦ καί τήν καρδιά μας.

Ἡ πρώτη Εὔα ἄνοιξε τό δρόμο τῆς ὑποδουλώσεως τῶν φρενῶν, τοῦ νοῦ δηλαδή, στούς ἀντιθέους λογισμούς .
Ἡ Παναγία ὅμως  θέτει τεῖχος στίς προσβολές καί γίνεται: «προστασία τῶν χριστιανῶν», «τεῖχος καταφυγῆς», «τεῖχος ἀπροσμάχητον», «φρουρά ἀσφαλεστάτη», «πύργος ἀσφαλείας».
 Οἱ δομές τοῦ  κόσμου, πολιτικές καί οἰκονομικές, ὅπως διαπιστώνουμε καί μέσα  ἀπό τήν παρούσα κρίση, ἀπέδειξαν, πώς εἶναι ἀνίκανες, γιά νά δώσουν λύσεις, προστασίας καί ἀσφαλείας, στήν ἀγωνιώδη ἀναζήτηση τῶν λαῶν τῆς γῆς, γιά τόν ἀβέβαιο καθημερινό βηματισμό στό παρόν, καί φυσικά δέν μποροῦν νά ποῦν κάτι, γιά τό σίγουρα τραγικό αὔριο, πού χωρίς τό Χριστό ἔχει προοπτική του, μόνο τό θάνατο.
Κι’ ἔρχεται αὐτή ἡ ἑορτή, νά δώσει ἀπαντήσεις, στό ἀβέβαιο παρόν καί στό τραγικό μέλλον.
Ἡ ζωή καί ἡ κοίμηση τῆς Θεοτόκου, προβάλλουν πρακτικά  τό δρόμο τῆς ὑπερβάσεως, τῆς ἀγωνίας, γιά τό σήμερα καί τό αὔριο.

 Ἡ προστασία τῆς Παναγίας,  κατά τόν Ἃγιο Ἰωάννη τό Δαμασκηνό, καλύπτει ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, ἀπό τούς πρωτοπλάστους μέχρι σήμερα.                                                      
Στό δεύτερο λόγο του γιά τήν Κοίμηση, μέ τρόπο παραστατικό, περιγράφει τούς πρωτοπλάστους, νά  ἀπευθύνονται στήν Παναγία, κατά τήν ὥρα τῆς ἐκδημίας Της, μέ τούς ἀκόλουθους λόγους: 

«Ἐσύ μακαρία, κόρη, τῆς παραβάσεώς μας,  τά ἐπιτίμια ἔλυσες,
ἐσύ τά τοῦ θανάτου διέρρηξας δεσμά,
ἐμεῖς κλείσαμε τόν Παράδεισο, 
καί φέραμε στόν κόσμο τά λυπηρά,
μαζί σου ἀπό τά λυπηρά ἐπανήλθαμε στά χαρούμενα».

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας ἐξετάζει τή σχέση Χριστοῦ  καί Θεοτόκου, σχέση Μητέρας καί Υἱοῦ,  προκειμένου νά  ἀντιληφθοῦμε καλύτερα, τό γεγονός τῆς δικῆς μας ἑνώσεως, μέ τό Χριστό, ὅταν κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμά Του.                                            
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶχε ἑνωθεῖ, πράγματι μέ τό Χριστό, ἀφοῦ ἔγινε τό ὄργανο τῆς δημιουργίας    τῆς  ἀνθρώπινης φύσεως τοῦ Χριστοῦ.

Γιά τό λόγο αὐτό, τό  Ἅγιο σῶμα Της δέν ἦταν δυνατό νά δεχθεῖ τή φθορά. Ἔτσι, τρεῖς μέρες, μετά τήν Κοίμησή Της, καί τό σῶμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, μετατίθεται στόν Παράδεισο.

Ἡ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου, ὅπως τήν ἑορτάζει καί τήν θεολογεῖ ἡ Ἑκκλησία, προκαταλαμβάνει, τήν ἀνάσταση ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτή εἶναι καί ἡ προοπτική τῆς ζωῆς μας, ἀφοῦ δέν ἀνίσταται μόνο ὁ Χριστός, ἀλλά καί ὅσοι ἑνώθηκαν μαζί Του.
Τό γεγονός αὐτό ἀλλάζει ὅλη τή ζωή μας. Ἡ ἐλπίδα μας εἶναι πλέον ὁ Χριστός καί ὄχι τά φθαρτά συστήματα τοῦ κόσμου.
Αὐτή εἶναι καἰ ἡ  θέση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, πού γράφει στόν πρῶτο λόγο του, γιά τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου: «Ἐντεῦθεν οὐ θάνατον τήν ἱεράν σου μετάστασιν λέξομαι, ἀλλά κοίμησιν ἤ ἐκδημίαν ἤ ἐνδημίαν εἰπεῖν οἰκειότερον. Ἐκδημοῦσα γάρ τῶν τοῦ σώματος,                          ἐνδημεῖς πρός τά κρείττονα».

Καί προσθέτει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός:
«Ὁ Χριστός, μέ  τήν ἀνάστασή Του, ἔγινε, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ ἀνθρώπινου γένους, θά γίνει κατά τούς ἐσχάτους χρόνους, ὅταν ὁ Χριστός θά φανερωθεῖ καί πάλιν.
Ὁ θάνατος καί ἡ ἀνάσταση τῆς Θεοτόκου,                                                                                        εἶναι  δηλωτικός σταθμός  τῆς παγγενοῦς ἀναστάσεως».

 Ὅπως γιὰ τὸ Χριστό, ἔτσι καὶ γιὰ τὴν Παναγία, καὶ γιὰ τὸν κάθε πιστό, ὁ θάνατος δὲν εἶναι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, δὲν εἶναι ἀφανισμός του, εἶναι κοίμηση καὶ ἀπαρχὴ μιᾶς νέας ζωῆς.
ὅπως λέγεται καὶ σὲ ὕμνο τῆς ἑορτῆς:  «θνήσκουσα, σὺν τῷ Υἱῷ ἐγείρεται διαιωνίζουσα»,
 Πεθαίνοντας δηλαδή, ἀνασταίνεται καὶ ζεῖ αἰώνια μὲ τὸν Υἱό της.              
Ἔτσι καὶ ὁ πιστὸς, πού ζεῖ μὲ πίστη στὸ Χριστὸ εἰσέρχεται σὲ μία νέα προοπτικὴ ἀθάνατης ζωῆς.                                          

Εὔχομαι σέ ὅλους σας, νά ζήσουμε αὐτὸ πού βίωσε ἡ Θεοτόκος, καί βιώνεται ἀπό  κάθε πιστὸ, πού δέχεται καὶ ἐφαρμόζει στὴ ζωὴ του, τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ μιμεῖται τὴν ταπείνωσή Της .

Μέ  πατρικές  ἑόρτιες  εὐχές, ἐν Κυρίῳ,

Ὁ   Ἐπίσκοπος   καί   Ποιμενάρχης   Σας
† Ο   ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΗΣ
ΠΑΥΛΟΣ ὁ Α΄

πηγή

Εγκύκλιος Μητροπολίτου Γλυφάδας Παύλου, για τις Μεταμοσχεύσεις.

Ἀριθμ. Πρωτ.  585                              Ἐν Βούλᾳ τῇ  30ῇ  Μαΐου  2013

Πρός

τούς  εὐσεβεῖς  Χριστιανούς

τῆς  καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς  Μητροπόλεως  

Ἀγαπητοί  μου ἀδελφοί,

                             Χριστός  Ἀνέστη !

             Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, πάντοτε ἐνδιαφέρεται, γιά τήν ὑγεία καί τήν ποιότητα ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί πάντοτε συμπαρίσταται σέ προσπάθειες ἀπαλύνσεως τοῦ πόνου. Βαθειά ἐπιθυμία μας εἶναι, ἡ ὑποβοήθηση τῆς παρατάσεως τῆς διαρκείας τῆς ζωῆς τῶν ἀσθενῶν, προκειμένου νά ἀποκτήσουν "καιρόν μετανοίας".

          Ἡ ἐπιθυμητή ὅμως παράταση τῆς ζωῆς κάποιων συνανθρώπων μας, εἶναι αὐτονόητο, πώς δέν πρέπει νά ἐπιτυγχάνεται εἰς βάρος τῆς ζωῆς κάποιων ἄλλων. Καμμία κοινωνία δέν μπορεῖ νά θεωρεῖται ἀνθρώπινη καί χριστιανική, ἐάν καθιερώσει ὡς ἀξίωμά της, τό τραγικό δόγμα "ὁ θάνατός σου, ἡ ζωή μου".

          Κι΄ ὅμως κάτι ἀντίστοιχο ἀποδεικνύεται πώς συμβαίνει σήμερα στόν χῶρο τῶν μεταμοσχεύσεων τῶν ἀνθρωπίνων ὀργάνων. Ἐγείρονται προσφάτως, ἀπό πολλά μέρη τοῦ κόσμου καί ἀπό ποικίλους φορεῖς, ἐπιστημονικούς καί θεολογικούς, ἐνστάσεις γιά τήν ἔννοια τοῦ λεγομένου "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου".  Ἐπειδή, πάνω σ΄αὐτή τήν ἔννοια, στηρίχθηκε ἡ  λήψη τῶν ὀργάνων ἀπό δῆθεν "νεκρούς" δότες, πού τελικά ἀποδεικνύεται, πώς δέν ἦταν "καί τόσο πολύ νεκροί".            Αὐτό σημαίνει, πώς πίσω ἀπό τήν τεχνητή ὁρολογία τοῦ "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου", κρύβεται ἡ ὑποψία τῆς παρεμβάσεως στή ζωή τοῦ δῆθεν "νεκροῦ" δότου.

          Καί γιατί καθιέρωσαν δύο ὁρολογίες θανάτου "ἐγκε-φαλικός" καί "κλινικός" θάνατος ;  Γιά τόν λόγο ἀκριβῶς αὐτόν: Γιά νά λαμβάνουν τά ὄργανα κάποιου, πού θά τόν ἀποκαλοῦν "νεκρό", ἐνῶ δέν θά εἶναι νεκρός, προκειμένου νά λάβουν τά ὄργανα του, πρίν νά εἶναι ἄχρηστα, πρᾶγμα πού θά συμβεῖ, ὅταν πραγματικά πεθάνει.

          Ὁ  δότης, ἐνημερώθηκε ἄραγε, ὅταν εὑρισκόταν σέ πλήρη  ψυχοσωματική  έγρήγορση, ὅτι ἡ ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων του, θά πραγματοποιηθεῖ, πρίν ἀπό τόν κλινικό του θάνατο ;  Ποιός τοῦ ἐξήγησε, τή διαδικασία τῆς καθιερώσεως δύο ἐννοιῶν θανάτου, "ἐγκεφαλικοῦ" καί "κλινικοῦ", ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1960, ἐκ τῆς λεγομένης Ἐπιτροπῆς τοῦ Χάρβαρντ καί κατά τήν δεκαετία τοῦ 1980, ἐκ τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Μινεσότα ;

          Κατά τήν ἴδια τήν ἐννοιολογία τοῦ "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου", ἡ ἀνεπανόρθωτη βλάβη τοῦ ἐγκεφαλικοῦ στελέχους, θά ὁδηγήσει τόν πάσχοντα σέ "σύντομο" καρδιακή ἀσυστολία καί ἐν συνεχείᾳ σέ κλινικό θάνατο. Τό ἐπιχείρημα ὅμως αὐτό, εἶναι λογικῶς λανθασμένο, ἀφοῦ ὁ προσδιορισμός "σύντομο" δηλώνει, ὅτι δέν ἐπῆλθε ἀκόμη ὁ κλινικός θάνατος. Εἶναι δέ δεδομένο, ὅτι τά ὄργανα τοῦ σώματος, ἐκτός ἀπό εἰδικές ἐξαιρέσεις (πχ. μερικά ὀργανικά στοιχεῖα τῶν ὀφθαλμῶν) δέν εἶναι δυνατόν νά χρησιμοποιηθοῦν, ἐάν ληφθοῦν ἀπό πτωματικό  δότη, ἐπειδή τότε εἶναι ἄχρηστα.

          Ποιός εἶναι σέ θέση νά γνωρίζει τήν διάρκεια τοῦ "σύντομου" διαστήματος, μεταξύ ἐγκεφαλικοῦ καί κλινικοῦ θανάτου ;   Στή διεθνῆ βιβλιογραφία, ἀναφέρονται περιπτώσεις μακράς διαβιώσεως, πού φθάνουν, ὡς καί τίς 201 ἡμέρες.    Εἶναι δέ συνήθης καί στήν Ἑλλάδα, ἡ χρησιμοποίηση ἐπιστημο- νικῶν πρακτικῶν τῆς διατηρήσεως τῆς σωματικῆς ὑποστάσεως ἐγκύων "ἐγκεφαλικῶς νεκρῶν" γυναικῶν, οἱ ὁποῖες κυοφοροῦν καί τίκτουν κανονικῶς ὑγιή νεογνά.  Κατά τήν ἔντονη κριτική, ἡ ὁποία ἀσκήθηκε καί ἀσκεῖται ἀπό πολλούς ἐρευνητές, ὁ "ἐγκεφαλικός θάνατος" εἶναι ἕνα ἐφεύρημα καί κοινωνικό κατασκεύασμα, χρησιμοθηρικῶν σκοπιμοτήτων.

          Ἀλλά πέραν αὐτῆς τῆς κριτικῆς, πού ἐν συντομίᾳ παρατέθηκε, ἀπαιτεῖται ἡ λιτή ὑπόμνηση, βασικῶν θεολογικῶν καί δογματικῶν θέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας. Κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ θάνατος εἶναι ἕνας καί ὄχι διπλοῦς.  Γράφει στήν πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή  (9,27) :  "Ἀπόκειται  τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετά δέ τοῦτο κρίσις".    Καί κατά τόν Μέγα Ἀθανάσιο, θάνατος εἶναι ὁ χωρισμός       τῆς  ψυχῆς ἀπό τό σῶμα (ΒΕΠΕΣ 30, 31) : "Οὐ γάρ ἡ ψυχή  ἐστίν ἡ ἀποθνήσκουσα, ἀλλά διά τήν ταύτης ἀναχώρησιν ἀποθνήσκει  τό  σῶμα".

          Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

          Κάνουμε αὐτή τήν ἀναφορά, ἐπειδή σύμφωνα μέ τόν νόμο 3984/2011 περί Μεταμοσχεύσεων, ὅλοι οἱ ἐνήλικοι πολίτες, ἀπό τήν 1η Ἰουλίου 2013, εἶναι ὑποχρεωτικά ὑποψήφιοι δότες ὀργάνων. Ἐπειδή ἡ Μητρόπολίς μας (ὅπως καί πολλοί ἄλλοι φορεῖς), ἔχει ἐκφράσει κατ΄ ἐπανάληψιν τήν ἀντίθεσή της,  πρός τήν ἔννοια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, σᾶς προσκαλοῦμε, ἐφ' ὅσον τό ἐπιθυμεῖτε, νά δηλώσετε ἐγγράφως τήν ἀντίθεσή σας, στήν ἐφαρμογή τοῦ Νόμου. Τοῦτο, εἶναι δικαίωμα, πού ἀπορρέει ἀπό τόν ἴδιο τό Νόμο, καί θωρακίζει νομικά τόν κάθε πολίτη, ὥστε νά μήν λογίζεται ὑποψήφιος δότης. Ὅσοι λοιπόν ἐπιθυμεῖτε, δηλώσετε σήμερα κιόλας, τήν ἀντίθεσή σας, μέ τό ἔντυπο πού διατίθεται ἤδη ἀπό τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Μητροπόλεώς μας.

          Ἀναλογισθεῖτε τά τέλη τῆς ἐπί γῆς παρουσίας σας, καί ἐναποθέστε τήν ποιότητα τῆς ἐξόδου σας ἀπό τόν πρόσκαιρο τοῦτο κόσμο, στά χέρια τοῦ Ἀναστημένου Θεανθρώπου μας, τοῦ μόνου Κυρίου τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου μας.

Μέ πατρικές εὐχές,

ὁ Ἐπίσκοπός Σας

†  Ὁ  Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης

Π Α Υ Λ Ο Σ   ὁ   Α΄

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ: ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΓΙΑ ΤΑ 5.000.000 ΕΥΡΩ!

Έντονο προβληματισμό και απογοήτευση έχει προκαλέσει στους εκκλησιαστικούς κύκλους αλλά κυρίως στους πιστούς η αποκάλυψη της «κυριακάτικης δημοκρατίας» για τους δύο μητροπολίτες του λεκανοπεδίου Αττικής που ελέγχονται από το ΣΔΟΕ για καταθέσεις 5.000.000 ευρώ που δεν δικαιολογούνται. 

Το αρχικό σοκ της είδησης διαδέχτηκε ένα όργιο φημών (που αστραπιαία διαδόθηκαν), για να ακολουθήσει βροχή τηλεφωνημάτων μεταξύ εκκλησιαστικών παραγόντων. Στο παρασκήνιο η Εκκλησία βράζει, στο προσκήνιο όμως οι κατέχοντες θέσεις διοίκησης κάνουν ότι δεν άκουσαν. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπήρξε καμία επίσημη αντίδραση από την Ιερά Σύνοδο, την Αρχιεπισκοπή και τους μητροπολίτες της Ιεραρχίας ούτε καν για τα αυτονόητα (π.χ. ότι η υπόθεση είναι ακόμα σε εξέλιξη). 

Η σιωπή μαρτυρά ασφαλώς την αμηχανία αλλά και την αναμονή για τη μορφή που θα λάβουν οι εξελίξεις. Το ερχόμενο διάστημα αναμένεται άλλωστε η κλήση των δύο από το ΣΔΟΕ, οπότε θα είναι πολύ δύσκολο να μείνουν κρυφά τα ονόματά τους και τα στοιχεία για τα οποία ελέγχονται.

Την εκκωφαντική σιωπή έρχεται να σπάσει σήμερα ο μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος, ο οποίος με δήλωσή του αποκλειστικά στη «δημοκρατία» ζητεί να διαλευκανθεί άμεσα η υπόθεση, καλεί τους δύο μητροπολίτες «να μην κρύψουν τίποτε, ώστε να έλθουν όλα στο φως για να μην τραυματίζεται η Εκκλησία», κάνει λόγο για «ελάχιστες εξαιρέσεις που δεν μπορούν να αποτελέσουν αφορμή αναστολής της τιτάνιας προσπάθειας ανακούφισης του λαού λόγω σκανδαλισμού» και δηλώνει ότι δεν δέχεται να θεωρείται «ύποπτος» (αφού και ο ίδιος είναι μητροπολίτης του λεκανοπεδίου).

Η παρέμβαση του κ. Παύλου δίνει νέα διάσταση στην υπόθεση, αφού έμμεσα ζητεί:

1.  Από τους δύο ιεράρχες να μην επικαλεστούν προσχήματα μέσω νομικών ελιγμών για να αποφύγουν τον έλεγχο.

2.  Από τις αρμόδιες Αρχές να ανακοινώσουν τα ονόματά τους.

3.  Από τη Διοικούσα Εκκλησία να λάβει θέση, εφόσον κινδυνεύει να τραυματιστεί σοβαρά.

4.  Από τους πιστούς να μη χάσουν την εμπιστοσύνη τους στην Εκκλησία, αφού πρόκειται για εξαιρέσεις.

Αναλυτικά ο κ. Παύλος στη δήλωσή του αναφέρει τα έξης:

«Με έκπληξη και πικρία διαβάσαμε το ρεπορτάζ της εφημερίδας “κυριακάτικη δημοκρατία” της 18ης Νοεμβρίου λ.ε. για δύο μητροπολίτες του λεκανοπεδίου Αττικής, που κατέχουν υψηλά ποσά σε τραπεζικούς λογαριασμούς τους και ελέγχονται από το ΣΔΟΕ. Ως μητροπολίτης του λεκανοπεδίου Αττικής δεν δεχόμαστε να θεωρούμαστε “ύποπτοι” και ως εκ τούτου παρακαλούμε να ερευνηθεί και να αποκαλύψουν η εφημερίδα και οι αρμόδιοι φορείς περισσότερα στοιχεία, το συντομότερο, για να μη μεταφέρεται η μομφή σε όλους τους μητροπολίτες του λεκανοπεδίου Αττικής.

Η εφημερίδα επικαλείται πληροφορίες των οικονομικών Αρχών της χώρας και αντιλαμβανόμαστε ότι για νομικούς λόγους δεν μπορεί να αναφέρει τα ονόματα. Οπως προκύπτει από τη σχετική είδηση (εφόσον βέβαια είναι αληθινή), το προσεχές διάστημα οι δύο αδελφοί επίσκοποι θα κληθούν από το ΣΔΟΕ για να δώσουν εξηγήσεις και τους παρακαλούμε θερμά να μην κρύψουν τίποτε, ώστε να έλθουν στο φως όλα, για να μην τραυματίζεται η Εκκλησία μας και, εφόσον είναι αθώοι, θα δικαιωθούν.

Για τούτο παρακαλούμε επίσης τον πιστό λαό του Θεού να μη χάνει την εμπιστοσύνη του στην Εκκλησία μας. Στις δύσκολες μέρες για τον τόπο μας οι ελάχιστες εξαιρέσεις να μην αποτελέσουν αφορμή αναστολής αυτής της τιτάνιας προσπάθειας λόγω σκανδαλισμού. Ο λαός μας να ξέρει ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι ιερές μητροπόλεις παράγουν σπουδαιότατο έργο και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Λαός, κλήρος, και ιεραρχία πρέπει να συνεχίσουμε τον κοινό αγώνα, για να ξεπεράσουμε την πνευματική και οικονομική κρίση, με πίστη, με ελπίδα στον Θεό, υπομονή και προσευχή. Η Εκκλησία μας είναι η πηγή της σωτηρίας μας, η πηγή του Ζώντος Υδατος, διά του Λόγου του Θεού και της ιεράς παραδόσεώς μας.

Σε λίγες μέρες έρχονται Χριστούγεννα. Σύντομα θα ξεκινήσει ο Ερανος της Αγάπης. Δεν είναι δυνατόν να βγούμε στον λαό μας, ζητώντας το υστέρημά του αν δεν διαλευκανθεί αυτή η υπόθεση.

Ο Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης Παύλος Β΄». 
Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ