Στιγμές ἐκκλησιαστικῶν φρικαλεοτήτων

   

 Γιά νά ἔρθουμε σέ μιά ἀμεσότητα μέ τά γεγονότα πού καταδεικνύουν τό μέγεθος τῆς αὐθαιρεσίας, τῆς παρανομίας καί τῆς ἀντικανονικότητας τῆς ἐκπτώσεως τοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτη μας Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου ἀπό τόν ἐπισκοπικό θρόνο του, φέρνουμε στή δημοσιότητα ἕνα ἀνέκδοτο ντοκουμέντο. Φανερώνει τήν πλήρη ἀδιαφορία τῶν πρωτεργατῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτῆς θύελλας γιά τή ζημιά πού ἐπρόκειτο νά κάνουν στό πανάγιο Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀποδεικνύει τήν ἀσυδοσία, τή σκληρότητα καί τήν ἀναλγησία πού ἔδειξαν οἱ ὑπαίτιοι. 

                                                           
     Τό ντοκουμέντο αὐτό εἶναι μιά ἀπομαγνητοφωνημένη τηλεφωνική συνομιλία τοῦ μητροπολίτη μας, Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, μέ τόν μητροπολίτη Μυτιλήνης Ἰάκωβο, ὁ ὁποῖος ἦταν μέλος τῆς συνόδου πού τόν ἔκανε ἔκπωτο. Τόν ἐνημερώνει, λοιπόν, τί ἀκριβῶς συνέβη στή συνεδρία τῆς συνόδου αὐτῆς στίς 25-6-1974. 

                                                    

     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: …Λέει, ...Εἶναι κανονικός καί δέν ψηφίζω διότι δέν ὑπάρχει θέμα κανονικότητος. Καί οἱ 19 αὐτοί ἐψήφισαν…
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Τί νά ποῦμε. Καί τί ἀπόφαση πήραν τώρα; Ὅτι; Τί εἶμαι ἐγώ;
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Δέν εἶστε κανονικός.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ἄρα;
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: 19 ψήφους.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ἄρα;
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Ἡ Μητρόπολη θά κηρυχθεῖ ἐν χηρείᾳ. Ὅταν βγεῖ τό Διάταγμα, θά διορίσει Τοποτηρητήν.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Γιατί νά διορίσει;… Ἔπρεπε νά φέρει τόν Ἰάκωβο (Βαβανάτσο) τότε.(*Ἄν ἡ ἀντικανονικότητα εἶχε αἰτία ὅτι ὁ Ἰάκωβος ἦταν κανονικός, γιατί δέν ἀποκαθίσταται ὁ Ἰάκωβος;)
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Ἐμένα… Στό διάλειμμα συνεπλάκημεν μέ τόν Πρῶτον καί μοῦ εἶπε: μή νομίζεις ὅτι θά φέρω ἐγώ τόν Ἰάκωβο πίσω. Νά κοποῦν τά χέρια μου καί τά δυό, ἐάν φέρω ποτέ τόν Ἰάκωβο πίσω.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ναί, ἀλλά αὐτό τί σημαίνει; Αὐτό τί σημαίνει; Ὅταν λένε ὅτι ἀντικανονικός εἶμαι ἐγώ, διότι εἶναι θέμα Ἰακώβου, ἔπρεπε νά τόν φέρει. Πῶς θά κάνει ἄλλη ἐκλογή; Αὐτός δέν θά εἶναι ἀντικανονικός; Ὁ Ἰάκωβος ἐξακολουθεῖ νά ζεῖ. Καί ἐξακολουθεῖ νά εἶναι… ὅπως ἦταν καί γιά μένα, ἦταν καί γιά τόν ὁποιονδήποτε ἄλλον. Τί πράγματα εἶναι αὐτά;
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Εἴπανε καναδυό, ὁ Μαρωνείας (*Τιμόθεος Ματθαιάκης) καί οἱ ἄλλοι, νά περιμένουμε νά δημοσιευθεῖ ὁ νέος νόμος τῶν δικαστηρίων, νά κάνει ἔφεση ὁ Ἰάκωβος, καί, ἄν ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν κατηγορία, τότε νά σκεφθοῦμε ἐάν πρέπει νά ἐπανέλθει ἤ ὄχι.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Τί νά πεῖ κανείς!
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Ὑπομονή χρειάζεται. Τί νά κάνουμε; Αὐτά δέ θά πάν’ πολύ. Θά πέσουν ὅλα.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Μά, γέροντα, τί πράγματα εἶν’ αὐτά;
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Ὅταν πέσει τό καθεστώς τό πολιτικό. Δυστυχῶς, τούς ἐνθαρρύνει τό πολιτικό καθεστώς. Ἔχουν τήν δύναμιν, τήν ἀντλοῦν τήν δύναμιν ἀπ’ τήν πολιτεία. Ἀπό ἕναν ὑπουργόν ἐλεεινόν καί ἄθλιον, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ κακοῦ… (*ὁ Ὑπουργός Παιδείας Παναγιώτης Χρήστου)
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ἔκανε εἰσήγηση ὁ Σεραφείμ στήν ἀρχή;
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Δυό λέξεις εἶπε. Σηκώθηκε… σταματῆστε… τήν προηγουμένη ἑβδομάδα... Τώρα εἶναι ἡ σειρά τοῦ Ἀττικῆς Νικοδήμου. Νά ἀποφανθεῖ ἡ Ἱεραρχία, παρακαλῶ, ἐάν εἶναι κανονικός ἤ ὄχι. Ποιός θά μιλήσει; Ποιός θά μιλήσει; Ποιός θά μιλήσει; Κανείς. Κανείς. Κανείς. Ἐν τέλει, μίλησα ἐγώ. Μετά ἀπό μένα ἄρχισε ἡ ψηφοφορία. Εἶπε, θέλει νά πεῖ κανείς τίποτα, κανείς ἄλλος; Τίποτα. (*Οἱ περισσότεροι ἀπό τούς μητροπολίτες πού συμμετεῖχαν περίμεναν ἀνταλλάγματα ἀπό τίς ἐκπτώσεις τῶν Ἀρχιερέων καί δέν ἔφερναν τήν παραμικρή ἀντίδραση)
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ὁ Κοζάνης (*Διονύσιος) δέν εἶπε τίποτα;
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Ὄχι, τίποτα. Ὅταν ἦρθε ἡ σειρά του νά ψηφίσει, εἶπε: ἐγώ τοῦτο μόνο θά πῶ, ὅτι αὐτά πού κάνουμε δέν εἶναι κανονικά πράγματα. Ὀνόμασα τήν ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας, λέει, ἀπόφασιν αὐτοκτονίας καί παραφροσύνης. Καί ἐξακολουθῶ νά τό πιστεύω αὐτό, ὅτι παρεφρονήσαμεν, ὅτι αὐτοκτονοῦμεν μέ αὐτό πού κάνουμεν. Τοῦ εἶπαν ὅτι ἦρθε στήν Κηφισιάν, στήν Μητρόπολίν σου καί κάθισε τέσσερις ὧρες. Καί διεμαρτύρετο. Ἐγώ, λέγει, εἶμαι βαρύς στίς ἐπισκέψεις καί δέν πηγαίνω. Πότε πῆγα, λέει.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ποιός; Ὁ Κοζάνης;
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Ναί. Τόν κατηγόρησαν ἄλλοι ὅτι πῆγε στήν Ἀττική, ἦρθε στήν Μητρόπολίν σου.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ὄχι, δέν ἦρθε ὁ ἄνθρωπος ποτέ.
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Ἐπίσης, εἶπαν καί ὅτι στήν Μητρόπολιν Τρίκκης, στά Μετέωρα, συνῆλθαν περί τούς τριάντα Ἀρχιερεῖς καί τόν ἐξέλεξαν Ἀρχιεπίσκοπον, τόν Κοζάνης.(*δύο ψέματα πού ἀποδεικνύουν τήν κακοήθεια αὐτῶν πού τά διέδωσαν).
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ὑπάρχει καί Θεός πάνω ἀπό τό κεφάλι μας καί ὁ Θεός κάποτε θά μιλήσει.
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Βεβαίως, ὑπάρχει ὁ Θεός.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Τί νά πῶ γέροντα; Αὐτό εἶναι Ἱεραρχία; Αὐτό εἶναι Ἐκκλησία; Εἶναι Ἐκκλησία αὐτό τό πράγμα;
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Πάρε τή μάνα σου καί ἔλα στή Μυτιλήνη. Ἔλα μερικούς μῆνες ἐκεῖ πέρα νά ξεκουραστεῖτε, ἕως ὅτου ἔρθει ἡ ἄλλη μέρα ἡ μεγάλη καί ἐπιφανής, νά ’ρθεῖ ἡ δικαιοσύνη.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ἔχει ὁ Θεός. Ἔχει ὁ Θεός. Πιστεύω, εἶμαι πολύ ὑπερήφανος διότι διώκομαι ἀπό ἕνα τέτοιο καί ἐκκλησιαστικό καί πολιτικό καθεστώς.
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Ναί, ναί.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ὅταν διώκεται κανείς ἀπό ὅλην αὐτή τήν ἀθλιότητα, νομίζω ὅτι πρέπει νά αἰσθάνεται ὑπερηφάνεια. Ἐάν εἶχα κάνει κάτι εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας, θά ἤμουν ἕτοιμος νά δικαστῶ.
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Βέβαια, ποιός τό ’πε; Ἐσύ εἶσαι τίμιος ἄνθρωπος καί ἔχεις δίκαιο νά τά λές ὅλα αὐτά, διότι ὑπηρέτησε ἐκεῖ ἑφτά χρόνια στήν Μητρόπολίν σου. Ὄχι, λέγω. Ἐγώ θλίβομαι διά τό ποδοπάτημα πού ὑφίστανται οἱ Ἱεροί Κανόνες.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ἐδῶ πρόκειται περί…
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Ἐγώ εἶπα καί τό ἄλλο, ὅτι ὑπάρχει ἄρθρο τό ὁποῖον ἰσχύει ἀκόμα. Διότι ἰσχύει ἀκόμα ὁ παλαιός Καταστατικός Χάρτης. Οὐδείς Ἀρχιερεύς ἐκβάλλεται -τό λέει μέσα- ἄνευ τελεσιδίκου ἀποφάσεως ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων. Ποῦ εἶναι τά δικαστήρια; Τό Δικαστήριο θά κρίνει ἐάν εἶναι κανονικός ἤ ἐάν δέν εἶναι. Ποῦ εἶναι; Ἔγινε ἀνάκρισις; Ἔγινε ὁ φάκελος; Πρωτοβάθμιον ποῦ εἶναι; Δευτεροβάθμιον; Κ.λπ.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Καλά αὐτό εἶναι καί ποινικῶς κολάσιμο, δηλαδή. Ὅλη αὐτή ἡ ἱστορία εἶναι καί ποινικῶς κολάσιμη.
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Λέει, μᾶς δίνει τό δικαίωμα αὐτό -εἶπε ὁ Κορινθίας- ἡ Πράξη … (*ἡ 3 Συντακτική Πράξη τοῦ Ἰωαννίδη) νά κρίνουμε ἐπί τῆς κανονικότητος τῶν ἀρχιερέων.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ναί, ἀλλά δέν ἔχει τό δικαίωμα νά κάνει κατάχρηση ἐξουσίας. Αὐτό δέν τό ἔχει τό δικαίωμα. Πρέπει νά κρίνει, πρέπει νά εἶναι αἰτιολογημένο. Ἐάν ἐγώ εἶμαι ἀντικανονικός, ἔπρεπε καί οἱ δυό πού μπῆκαν ἑκατέρωθεν (*ὁ “Μεγάρων” καί ὁ “Μεσογαίας”) νά εἶναι καί αὐτοί ἀντικανονικοί. Ἤ πρέπει νά γυρίσει ὁ Ἰάκωβος…
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Διότι καί αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἐξελέγησαν προχθές καί ἐχειροτονήθησαν…
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Γι’ αὐτούς δέν ζεῖ ὁ Ἰάκωβος; Γιά μένα ζεῖ μόνο; Τί πράγματα εἶναι αὐτά; Αὐτά... οἱ ἴδιοι ἔρχονται σέ ἀντίφαση. Τί νά κάνουμε; Δόξα τῷ Θεῷ.
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Θά περάσει καί αὐτή ἡ δοκιμασία. Ἔχει ὁ Θεός.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Ὑπάρχει Θεός.
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Ἡ δικαιοσύνη θά διαλάμψει.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Δόξα τῷ Θεῷ.
     ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ: Ἄντε τήν εὐχή σου.
     ΑΤΤΙΚΗΣ: Τήν εὐχή σας. Τήν εὐχή…
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ:
     α) Ἀπό ποῦ καί ὡς ποῦ δέχεται ἡ μειοψηφία τῆς Ἱεραρχίας (ἀρχικά ἦταν 32) νά κρίνει τήν κανονικότητα τῆς πλειοψηφίας (τῶν ὑπόλοιπων 34) ἐπειδή τῆς ἔδωσε αὐτό τό δικαίωμα ὁ κοσμικός νομοθέτης; Εἶναι ἤ δέν εἶναι αὐτό ἐπέμβαση τῆς πολιτείας στά interna τῆς Ἐκκλησίας; (ὑποκινητής, βέβαια, τῆς ἐπέμβασης αὐτῆς τῆς πολιτείας ἦταν ὁ Σεραφείμ). Πῶς νομιμοποιεῖται τό σῶμα τῶν ἐπισκόπων αὐτῶν ἀπό πλευρᾶς κανονικοῦ δικαίου νά κάνει τήν κρίση αὐτή;
     β) Ἄν μοναδικός σκοπός τῆς συνόδου ἦταν ἡ ἀποκατάσταση τῆς κανονικῆς τάξεως, μέ τήν ἔκπτωση τοῦ Ἀττικῆς Νικοδήμου, γιατί δέν ἀποκατέστησαν αὐτόματα τόν «ἀντικανονικῶς» (κατά τήν γνώμην τους) ἐκτοπισθέντα Ἰάκωβο;
     γ) Ἀφοῦ ἤθελαν νά ἀποκαταστήσουν τήν «κανονική τάξη», γιατί τεμάχισαν τήν μητρόπολη τοῦ δῆθεν «κανονικοῦ» μητροπολίτου καί δώσανε τά κομμάτια (Μέγαρα καί Μεσόγαια) σέ ἄλλους μητροπολίτες;
     δ) Ἄν ἡ ἔκπτωση τοῦ Ἰακώβου, πού δικάστηκε ἀπό ἐκκλησιαστικό δικαστήριο καί καταδικάσθηκε, ἦταν «ἀντικανονική»(!), πόσο μᾶλλον ἀντικανονική ἦταν ἡ ἐκτόπιση τοῦ Νικόδημου χωρίς τήν παραμικρή δικαστική διαδικασία.
     ε) Ἄς δίνανε τήν δυνατότητα τῆς ἔφεσης στόν Ἰάκωβο Βαβανάτσο, ἄς τόν δίκαζαν, ἄς τόν ἀθώωναν (ἄν ἡ συνείδησή τους τούς τό ἐπέτρεπε) καί, ἄν εἶχαν τό κουράγιο νά ὑποστοῦν τή γενική κατακραυγή τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἄς τόν ἐπανατοποθετοῦσαν στήν Ἀττική. Αὐτό σημαίνει ἀποκατάσταση τῆς «κανονικῆς τάξεως».
     στ) Γιά τήν ἱστορία, νά θυμίσουμε ὅτι μετά τήν πλήρωση τῆς μητροπόλεως Ἀττικῆς ἀπό τόν Δωρόθεο, δόθηκε, πράγματι, δυνατότητα στόν Ἰάκωβο Βαβανάτσο νά κάνει ἔφεση. Δικάστηκε, ἀθωώθηκε καί ἀποκαταστάθηκε ἠθικά(!!!)
     Ἡ ἱστορία θά στιγματίσει αὐτή τήν παρωδία στήν ὅλη διαδικασία ἔκπτωσης τοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτη μας, πού διήρκεσε κάποια λεπτά καί ἐξελίχθηκε ὅπως γλαφυρά καί τραγικά περιγράφει ὁ Μυτιλήνης Ἰάκωβος.

πηγή

H σημερινη εκκλησιαστικη καταντια ειναιησυνεπειατου νομου της Δικαιοσυνης του Θεου για τα εκκλησιαστικα εγκληματα τουπαρελθοντος.

+Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ    ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ (γ)

  


 (Ἕνα ἐρώτημα πού προβάλλεται μέ ὀδύνη ἀπό τό ζωντανό καί χαρισματικό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τά πιστά μέλη πού ποθοῦν νά βλέπουν τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας νά ἁπλώνεται καί νά κερδίζει ἔδαφος στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων: Γιατί ἄραγε τέτοια δυναμικά στελέχη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος, πού βίωσαν τήν ἱερωσύνη καί τήν ἀρχιερωσύνη ὡς μιά χαρισματική ἀποστολή καί ἀναλώθηκαν γιά τόν καταρτισμό τῶν ἁγίων, βρέθηκαν ξαφνικά ἐκτοπισμένοι ἀπό τή θέση πού τό Ἅγιο Πνεῦμα τούς τοποθέτησε; Καί μόνο ὡς ἐρώτημα αὐτό εἶναι κάτι πού πονάει πολύ τό ἐκκλησιαστικό σῶμα. Δυστυχῶς, ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό πονάει ἀκόμα πιό πολύ. Μετά τήν παραίτηση τοῦ Ἱερωνύμου ἀπό τόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο ὁ Ἰωαννίνων Σεραφείμ, ἔχοντας τήν ἀπόλυτη ὑποστήριξη τοῦ δικτάτορα Ἰωαννίδη, ἐπέλεξε τή φόρμουλα νά ὁνομάσει “κανονική” Ἱεραρχία τήν λεγομένη “πρεσβυτέρα” Ἱεραρχία τῶν πρό Ἱερωνύμου Ἱεραρχῶν (32 τόν ἀριθμόν, ἄραγε οἱ ὑπόλοιποι 34 δέν ἀνῆκαν πλέον στήν κανονική Ἱεραρχία;). Γιά νά πετύχει, μάλιστα, τήν ἐκλογή προέβη σέ κυνικές συναλλαγές καί φατριαστικές δοσοληψίες. Μέσα στήν πληθώρα τῶν ὑποσχέσεων συμπεριλαμβάνονταν καί κομμάτια ξένων μητροπόλεων (Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος-2 κομμάτια καί Θεσσαλονίκης- ἄλλα 2), πού ἔπρεπε μετά νά δημιουργηθοῦν, ἀλλά καί μητροπόλεις πού ἦταν πλήρεις καί γιαυτό οἱ μητροπολίτες τους ἔπρεπε νά διωχθοῦν. Παράλληλα, λοιπόν, μέ τήν ἐκλογή τοῦ Σεραφείμ μεθοδεύτηκε καί ἡ βίαιη ἐκδίωξη τῶν δώδεκα μητροπολιτῶν. Διαβάστε παρακάτω τήν ἀποκαλυπτική ἐπιστολή τοῦ Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβροσίου πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τούς μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ ἡμερομηνία 20-1-1977, πού μέ σκληρό τρόπο ἀποδεικνύει τήν ἀλήθεια τῶν παραπάνω.)
     



...16. Γράφετε, Μακαριώτατε: "'Εκλαμβάνομεν ὡς Σταυρόν δοκιμασίας τόν ἡγετικόν θῶκον, ἐφ' οὗ ἀνεβίβασεν ἡμᾶς ἡ πανσθενής Δεξιά τοῦ Κυρίου διά τῆς τιμητικῆς καί ἐλευθέρας ψήφου τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας".
     Ἀντιπαρέρχομαι τήν ἀνίερον παρομοίωσιν τοῦ "ἡγετικοῦ σας θώκου" πρός τόν κενωτικόν Σταυρόν...
     Θά βοηθήσω, ὅμως, τήν μνήμην σας -ἄν καί δέν χρειάζεται ἡ ἰδική μου βοήθεια- διά νά ἐνθυμηθῆτε ὡρισμένα "λησμονηθέντα".
    


 Δέν σᾶς ἀνεβίβασε, Μακαριώτατε, εἰς τόν "ἡγετικόν θῶκον" ἡ "πανσθενής Δεξιά τοῦ Κυρίου". Οὔτε "ἡ τιμητική καί ἐλευθέρα ψῆφος τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας". Ποίαν σχέσιν εἶναι δυνατόν νά ἔχωμεν ἡμεῖς, καθ' ὅν τρόπον πολιτευόμεθα, πρός τήν "πανσθενῆ Δεξιάν τοῦ Κυρίου" καί πρός τό τά "πάντα χορηγοῦν" ῞Αγιον Πνεῦμα; Διατί ἐμπαίζομεν τόν Θεόν καί προκαλοῦμεν μέ τόσην ἀσέβειαν τό ἔλεός του καί τήν μακροθυμίαν του; Μήπως χρειάζεται νά ἔχῃ τις εἰδικόν χάρισμα διά νά διαγνώσῃ ἐκ τῆς ὅλης πολιτείας καί ἀναστροφῆς μας ἐν τῇ 'Εκκλησίᾳ, ὅτι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἀπεδήμησεν ἀπό ἡμᾶς καί ἡμεῖς διά τῶν πράξεων καί τῆς ὅλης βιοτῆς μας κατηντήσαμεν τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν εἰς τόν Ἑλλαδικόν χῶρον "ρυπῶσαν, αὐχμῶσαν, γυμνήν, πεφυρμένην αἵματι"; (Ἱερ. Χρυσόστομος).
 



     Κυνικαί συναλλαγαί, φατριαστικαί δοσοληψίαι καί ταπεινά συμφέροντα σᾶς ἀνεβίβασαν διά τῆς "πανσθενοῦς δεξιᾶς" τοῦ φίλου σας 'Ιωαννίδου εἰς τόν "ἡγετικόν θῶκον". 'Αφ' ἧς κατά τήν ἀποφράδα ἐκείνην ἡμέραν τῆς 25ης Νοεμβρίου 1973, ἐνεφανίσθητε εἰς τήν τηλοψίαν ὁρκίζοντες -ὅλως ἀντικανονικῶς καί αὐθαιρέτως- τήν "κυβέρνησιν" τῆς β΄ φάσεως τῆς δικτατορίας, καθιερώθητε καί ὡς ἀντίστοιχος Ἀρχιεπίσκοπος αὐτῆς.
 



     'Ανήλθετε τότε εἰς Κηφισίαν καί ἐπεσκέφθητε τόν πολλά εὐεργετήσαντα ὑμᾶς Μακ. πρ. Ἀθηνῶν κ. 'Ιάκωβον, εἰς τόν ὁποῖον κατεστήσατε τελεσιγραφικῶς γνωστόν ὅτι: " Ὁ 'Ιωαννίδης εἶπεν ὅτι θά μέ κάνῃ 'Αρχιεπίσκοπον ἔστω καί μέ Σύνοδον πέντε ἤ καί τριῶν ἀριστίνδην συνοδικῶν". Ὁ γέρων Ἱεράρχης ἐταράχθη. Διά τῆς διακρινούσης αὐτόν εὐφυίας καί τῆς πλουσίας πείρας του περί τά 'Εκκλησιαστικά συνέλαβε τόν κίνδυνον τοῦ κατεξευτελισμοῦ τοῦ κύρους τοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας, ἐάν ἡ "ἐκλογή σας" ἐπραγματοποιεῖτο δι' αὐτοῦ τοῦ τρόπου. Ἐζητήθη τότε ἐναγωνίως μία "φόρμουλα" συγκροτήσεως εὐρυτέρου ἐκλογικοῦ Σώματος ἐκ τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερέων. Οὕτω κατελήξαμεν εἰς τό Συνοδικόν Σχῆμα τῆς λεγομένης "πρεσβυτέρας Ἱεραρχίας" -ἀπαρχήν τοῦ θανασίμου τραυματισμοῦ τῆς ἑνότητος τοῦ Σώματος τῶν Ἐπισκόπων.
 



     Δέν θά ἀναφερθῶ εἰς τάς θαυματουργικάς ἀλχημείας, διά τῶν ὁποίων κατέστη -ἐπί τέλους!- δυνατή ἡ συγκρότησις αὐτῆς τῆς Συνόδου. Εἶναι μία ὑπόθεσις, ἡ ὁποία προκαλεῖ πολλήν ἐντροπήν... Θά ἐπισημάνω μόνον μερικάς ἀληθείας, πικράς ἀληθείας, αἱ ὁποῖαι -παρά τό γεγονός ὅτι οὐδόλως τό ἐπιθυμῶ- ἀσφαλῶς θά λυπήσουν τούς ἁγίους ἀδελφούς τῆς Συνόδου ἐκείνης τῆς "πρεσβυτέρας Ἱεραρχίας".
 



     'Ενεφανίσθητε ὡς ὁ ἐκλεκτός τῶν τότε κρατούντων καί, ἐπειδή ἐγνωρίζατε καί ὁ ἴδιος ὅτι ἡ Ἱεραρχία δέν ἦτο δυνατόν νά σᾶς ἐκλέξῃ Ἀρχιεπίσκοπον, παρεπλανήσατε κατ' ἠθικῶς ἀνεπίτρεπτον τρόπον τούς ἐκκλησιαστικούς παράγοντας, ὑποσχεθέντες ὅτι θά ἀσκήσητε χρέη Ἀρχιεπισκόπου ἐπί ἕν μόνον ἑξάμηνον, μετά τό ὁποῖον θά ἐπεστρέφατε εἰς Ἰωάννινα.
 




     Παραλλήλως, δέν ἐφείσθητε προεκλογικῶν ἐπαγγελιῶν πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν. 'Ενεφανίσθητε ὡς ὁ λυτρωτής τῶν φόβῳ καί τρόμῳ συνεχομένων ἐκ τῆς παρουσίας τοῦ Μακ. Ἱερωνύμου Ἀρχιερέων. Ποῖος δέν ἐνθυμεῖται τό πελιδνόν πρόσωπον καί τούς ἐντρόμους ὀφθαλμούς μιᾶς μεγάλης μερίδος ἐκ τῆς πρεσβυτέρας Ἱεραρχίας; Διατί αὐτός ὁ φόβος; Ὁ Κύριος οἶδε (καί μόνον ὁ Κύριος;...)
 



     Ὑπεσχέθητε τήν ἐπάνοδον τοῦ ἐπαράτου "μεταθετοῦ", τό ὁποῖον, κατόπιν σκληρῶν καί μακροχρονίων ἀγώνων, εἶχε καταδικασθῆ καί καταργηθῆ ὑπό τοῦ πληρώματος τῆς 'Εκκλησίας καί ὑπό συμπάσης τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, πρίν ἐκσπάσῃ ἡ λαῖλαψ τῆς δικτατορίας. Καί ὑπεσχέθητε, παραλλήλως, τόν διαμελισμόν τῆς 'Αρχιεπισκοπικῆς περιφερείας, ὡς καί των Μητροπόλεων Θεσσαλονίκης καί Ἀττικῆς, πρός τακτοποίησιν τῶν "ταξιδευτῶν" ὑποστηρικτῶν σας 'Επισκόπων. Καί ὄντως, εὐθύς μετά τήν ἐκλογήν σας, ἤρχισεν ἡ θλιβερά διακίνησις ἐκ τῶν πτωχῶν παραμεθορίων περιοχῶν εἰς τάς "προνομιούχους" Μητροπόλεις τοῦ κέντρου. Οὕτως: ὁ Σεβ. κ. Νικόδημος Βαληνδρᾶς, ὁ περιφερόμενος ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἐν Ἀθήναις καί μή δυνάμενος νά ριζώσῃ εἰς τήν ταπεινήν καί ἀκριτικήν Ζίχνην, μεταπηδᾶ εἰς τήν Μητρόπολιν Πατρῶν, ἵνα μή εὕρῃ οὐδ' ἐκεῖ ἡσυχίαν... Ὁ Σεβ. Ἀλ. Καντώνης, ναυαγήσας οἰκτρῶς εἰς τήν ὑπέροχον καί ἀποστολικήν ἕδραν τῆς Μητροπόλεως Φιλίππων, δράττεται (ἀληθής σανίς σωτηρίας...) τῆς εὐκαιρίας καί ἐγκαθίσταται εἰς Περιστέριον, ἔνθα καί πολλά νεκροταφεῖα... Ὁ Σεβ. κ. Τιμόθεος Ματθαιάκης, κεκοπιακώς ἐκ τῆς πολυχρονίου παραμονῆς του εἰς τήν ὑψίστης (διά λόγους θρησκευτικούς καί ἐθνικούς) σημασίας Μητρόπολιν Κομοτηνῆς, ἐγκαταλείπει αὐτήν καί κατέρχεται εἰς Νέαν 'Ιωνίαν. Ὁ Σεβ. κ. Δωρόθεος Γιανναρόπουλος ἀποστρέφεται τήν γραφικήν, ἀκριτικήν καί ἱστορικήν Καστορίαν, προκειμένου νά διέλθῃ τό ὑπόλοιπον τοῦ βίου του εἰς τό ἀριστοκρατικόν βόρειον προάστειον τῶν Ἀθηνῶν, τήν Κηφισίαν. 'Ο Σεβ. κ. Παντελεήμων Χρυσοφάκης, ἐν ὥρᾳ ὑψίστης ἐθνικῆς κρίσεως, ἐγκαταλείπει τήν θεόθεν ἐμπιστευθεῖσαν αὐτῷ Ἐπισκοπήν Σάμου, τήν κανονικήν πνευματικήν αὐτοῦ σύζυγον, τήν γειτνιάζουσαν πρός τάς Μικρασιατικάς ἀκτάς τῶν Χαμένων Πατρίδων, διά νά περιπτυχθῆ τήν πάγκαλον Νύμφην τοῦ Θερμαϊκοῦ. Ἔχομεν καί τήν ἰδιότυπον περίπτωσιν τοῦ Σεβ. κ. Παύλου Σοφοῦ, ὁ ὁποῖος, ἀπολέσας τό "τραῖνον" πρός τήν Μητρόπολιν Ζακύνθου (παρά τάς δραματικάς κραυγάς καί σκηνάς του κατά τάς συνεδρίας τῆς προλαβούσης Δ.Ι.Σ.) κατώρθωσε νά ἐπιτύχῃ τόν διορισμόν του, ὡς Τοποτηρητοῦ αὐτῆς, εἰς πεῖσμα τῶν ἐν τῆ 'Εκκλησίᾳ ἀρχαιόθεν κρατούντων καθώς καί ρητῆς διατάξεως τοῦ ἰσχύοντος Καταστατικοῦ Χάρτου, ὅτι δηλαδή Τοποτηρητής χηρευούσης Μητροπόλεως ὁρίζεται Μητροπολίτης ἐκ τῶν ὁμόρων.
 



     Ὑπεσχέθητε, Μακαριώτατε, ἀκόμη, τήν ἐπισκοποποίησιν τῶν "ἡμετέρων" ἐκ τῶν ἰσχυροτέρων ὑποστηρικτῶν σας. Οὕτως: 1) 'Ο Σεβ. Κίτρους κ. Βαρνάβας προώθησε τούς: α) Διονύσιον Λαδόπουλον, διά τήν νεοσυσταθεῖσαν Μητρόπολιν Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως, β) Χριστόδουλον Παρασκευαΐδην, διά τήν ἀντικανονικῶς κενωθεῖσαν Μητρόπολιν Δημητριάδος, γ) Καλλίνικον Καροῦσον, διά τήν ἀντικανονικῶς, παρανόμως καί αὐθαιρέτως κενωθεῖσαν θέσιν τοῦ Γεν. Δ/τοῦ Ἀποστολικῆς Διακονίας, ἐπιτυχών τήν προαγωγήν του εἰς Τιτουλάριον Μητροπολίτην... μιᾶς ἐν Παγκρατίῳ πολυκατοικίας, δ) Ἀμβρόσιον Λενῆν, διά τήν θέσιν τοῦ 'Αρχιγραμματέως τῆς Ἱ. Συνόδου, ἐκδιωχθέντος τοῦ ἱκανωτάτου καί προσοντούχου Θεοφ. Δέρβης κ. Κοσμᾶ. 2) Ὁ Σεβ. Ν. 'Ιωνίας κ. Τιμόθεος τούς: α) Χρυσόστομον Βέργην, διά τήν ἀντικανονικῶς κενωθεῖσαν Μητρόπολιν Χαλκίδος, β) Δαμασκηνόν Ρουμελιώτην, διά τήν Μητρόπολιν Μαρωνείας, γ) 'Αγαθάγγελον Ταμπουρατζάκην, διά τήν ἀντικανονικῶς κενωθεῖσαν Μητρόπολιν Διδυμοτείχου. 3) Ὁ Σεβ. Κορινθίας κ. Παντελεήμων τούς: α) Προκόπιον Τσακουμάκαν, διά τήν Μητρόπολιν Φιλίππων καί β) Παντελεήμονα Μπαρδᾶκον, διά τήν Μητρόπολιν Σάμου. 4) Ὁ ἀντικανονικῶς καταλαβών τόν θρόνον τῆς Μητροπόλεως Ἀττικῆς Σεβ. κ. Δωρόθεος τόν Παντελεήμονα Πετρίδην, διά τήν -ψιλῷ τίτλῳ- Ἐπισκοπήν Αὐλῶνος. 5) Καί κάποιος ἄλλος τόν Τῖτον Παπανᾶκον, διά τήν ἀντικανονικῶς κενωθεῖσαν Μητρόπολιν Παραμυθίας.
 



     Ταῦτα, Μακαριώτατε, ὅσον ἀφορᾶ εἰς τήν "πανσθενῆ Δεξιάν τοῦ Κυρίου" καί εἰς τήν "τιμητικήν καί ἐλευθέραν ψῆφον τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας....". 
πηγή

Ἡ σταυρωμένη ἀρχιερωσύνη μου

O σεπτος Ποιμεναρχης της μητροπολεως Αττικης και Μεγαριδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ, που προ ημερων αναχωρησε για το υπερπεραν κοντα στους αγγελους και στους Αγιους και στους Μαρτυρες και στους Πατερες της Εκκλησιας και στον Μεγαλο Ηγαπημενο του, Ιησου τον Παντοκρατορα.


Oἱ διῶκτες μου, 
δίχως νά τό καταλάβουν καί δίχως νά τό προγραμματίσουν, 
 μέ ἔσυραν ἔξω ἀπό τήν παρεμβολή τῶν ἄνομων συναλλαγῶν καί τῆς ἐμπορευματικῆς Ἀρχιερωσύνης καί μέ γύρισαν πίσω, 
στούς αἰῶνες τῶν Kατακομβῶν καί τῶν διωγμῶν, 
τῶν ἐμπειριῶν τοῦ Kολοσσαίου καί τῶν χαρισματικῶν Συνάξεων. 
Mέ ὁδήγησαν στόν πλοῦτο καί στήν εὐφροσύνη καί στή χαρά τῆς Ἀρχιερωσύνης, 
πού περιβάλλεται τό ταπεινό ἔνδυμα τοῦ δεσμωτηρίου, 
ἀλλά καταλάμπεται ἀπό τό φῶς τῆς παρουσίας τοῦ ἑνός καί μοναδικοῦ Δεσμίου.

Στον πόνο και την απομόνωση

 Παραθέτουμε κάποια ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ προσωπικό του Ἡμερολόγιο.

19-07-1974. Τό πρῶτο βράδυ στήν ἐξορία μου. Εἶμαι ἀφάνταστα εἰρηνικός σήμερα.

 Σάν νά ἄνοιξε μιά καινούργια σελίδα στή ζωή μου. Τό βράδυ ἔμαθα πώς κυκλοφόρησε 

τό φύλλο τῆς Ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως μέ τά διατάγματα καί πώς 

ὁ Δωρόθεος βιάστηκε νά τό στείλη στήν Κηφισιά. Δέν ἔχω πιά κανένα ἐνδιαφέρον

 γι αὐτή τήν ἱστορία.

20-07-1974. Ἐλειτούργησα τό πρωί στό παρεκκλήσιο (*τοῦ ἁγίου Σάββα.) 

Γεύθηκα τήν ἠρεμία. Αἰσθάνομαι ὅτι εἶναι ἕνα ἰδιαίτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ κατά τήν 

παροῦσα στιγμή. Μετά τή Θ. Λειτουργία ἔφθασαν οἱ συγκλονιστικές εἰδήσεις.
Ἡ Τουρκία ἔκανε ἀπόβασι στήν Κύπρο. Ἀμέσως κηρύχθηκε γενική 

ἐπιστράτευσι. Οἱ εἰδήσεις μέχρι τό βράδυ συγκεχυμένες.

21-07-1974. Εἴχαμε Θ. Λειτουργία στό παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Σάββα. 

Ἀνεκτίμητη εὐλογία τοῦ Θεοῦ αὐτό τό παρεκκλήσιο. Ἦρθαν καί μερικοί φοιτηταί.

 Τά γεγονότα συνεχίζονται. Κανείς δέν ξέρει ποῦ θά ὁδηγήσουν. Σύμφωνα μέ 

τά ἀνακοινωθέντα κυριαρχοῦν οἱ Ἕλληνες στήν Κύπρο.

28-07-1974. Ἐλειτούργησα στό παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Σάββα. 

Ἔζησα τήν Εὐχαριστία καί τήν Κοινωνία ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 

Αὐτό μοῦ ἀπαλύνει τόν πόνο καί τήν ὀδύνη.

21-08-1974. Τό ἀπόγευμα ἐπῆγα στήν Ἱερά Μονή Μακρινοῦ. 

Μᾶς ἐπῆγε ὁ Εὐρίπου Βασίλειος. Ἕνας βαθύς πόνος ὑπάρχει μέσα στήν ψυχή μου. 

Ὅμως πιστεύω πώς ὁ καλός Θεός καί μέ τόν τρόπο αὐτό κατεργάζεται τήν σωτηρία μου.

12-10-1974. Ἐπῆγα στή Μονή Ὁσίου Μελετίου, ὅπου ἔφεραν τό λείψανο τῆς 

ἡγουμένης Αἰκατερίνης. Ἦρθε καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰάκωβος. Τόν ἐχαιρέτησα. 

Μοῦ εἶπε: συγκινοῦμαι βαθύτατα πού σᾶς βλέπω. Ἐγώ τά ἐκάκιζα, τά κακίζω 

καί θά τά κακίζω αὐτά. Εἶμαι πολύ κοντά σας. Ἔχω πάθει πολλά καί σᾶς καταλαβαίνω.

29-10-1974. Ἤμουνα βαθειά λυπημένος σήμερα. Νοιώθω κουρασμένος.

 Ἡ ἐξορία εἶναι ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τά δῶρα ὅμως ἐκεῖνα, πού μέ δυσκολία

 σηκώνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Νοιώθω κόπο καί λύπη. Ἄν ἡ διακονία μου ἔχει 

τελειώσει, παρακαλῶ τόν Κύριό μου νά μέ πάρη.

15-11-1974. Ἡ χθεσινή ἐξέτασι τοῦ Χαλκίδος δέν εἶναι καλή. Αὐτό μέ ἐβύθισε 

σέ θλίψι. Ὁ καλός Θεός παραχωρεῖ νά προχωροῦμε ἀπό δοκιμασία σέ δοκιμασία.

16-11-1974. Πῆγα στόν Χαλκίδος. Ἦταν ἤρεμος. Δέν ἔχει ὑποπτευθῆ τήν περιπέτειά

 του. Εἶναι παραδομένος στόν Κύριο. Ὕστερα τόν ἐπισκέφθηκε ὁ Βρεσθένης μέ τόν

 ἀδελφό του. Συμφωνήσαμε νά συναντηθοῦμε αὔριο νά μελετήσουμε τί πρέπει νά γίνη.

15-12-1974. Ἐλειτούργησα στό παρεκκλήσιο. Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ.

 Ὁ ἴδιος μέσα στήν ὕπαρξί μου. Τό γεγονός, πού δέν εἶναι ἁπλῶς ἐπεισόδιο ἀλλά ζωή. 

Τό ἀπόγευμα ἦλθε ὁ Χαλκίδος. Θά πρέπει νά ξαναπάη στό Λονδίνο γιά ἐγχείρησι.

31-12-1974. Κλείνει ἕνας δραματικός χρόνος. Γεγονότα πού θά μποροῦσαν

 νά ἁπλωθοῦν σέ μιά τριακονταετία. Περιπέτειες ἀπροσδόκητες, συμπυκνωμένες 

στό διάστημα ἑνός καί μόνον ἔτους. Αἰσθάνομαι πώς ὅλα αὐτά εἶναι μιά πολύτιμη ἐμπειρία. 

Δοκιμασίες πού φανερώνουν τή φθορά τοῦ κόσμου καί ἀποκαλύπτουν τήν 

παρουσία τοῦ Θεοῦ. Αἰσθάνομαι πλουσιώτερος πνευματικά. 

Στό τέλος τῆς ἀναλύσεως ὅλα ὀδηγοῦσαν στόν Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου 

καί τῆς ἱστορίας ὅλης.

01-01-1975. Συλλειτουργήσαμε μέ τόν Χαλκίδος στό παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Σάββα. Ἀρκετοί ἄνθρωποι προσευχήθηκαν μαζή μας. Ἡ εὐλογία μιᾶς κατακόμβης. Πρώτη φορά πού ἀξιώθηκα νά λατρεύσω τόν Κύριο ἐν διωγμῷ. Ἄς γίνη τό θέλημά του.

02-01-1975. Τό ἀπόγευμα ἐπῆγα στή Μονή Μακρινοῦ. Ἦταν μιά εὐλογημένη συνάντησι. Καί ὁ π. Δαμασκηνός καί ἡ ἡγουμένη καί ὅλες οἱ ἀδελφές μοῦ παρεστάθηκαν μέ πολλή ἀγάπη στή δοκιμασία. Καί μέ πολλή λεπτότητα.

11-01-1975. Τό ἀπόγευμα ἐτηλεφώνησε ἀπό τό Λονδίνο ὁ Βασίλης Σελέντης. Ὁ Νικόλαος βρίσκεται σέ κίνδυνο. Ἔχει συνεχῆ αἱμορραγία. Γεμίσαμε λύπη. Ὁ Νικόλαος εἶναι ἡ συντροφιά μας καί ἡ παρηγοριά μας. Ἄν ὁ καλός Θεός μᾶς τόν πάρη ἡ δοκιμασία θά εἶναι μεγάλη. Τό βράδυ ξανατηλεφώνησε καί εἶπε ὅτι ὁ γιατρός πού πέρασε τόν βρῆκε ἐλαφρῶς καλύτερα καί ὅτι ἄν μέχρι αὔριο τό πρωΐ ἔχει βελτίωσι θά ξεπεράση τόν κίνδυνο.

19-01-1975. Ἐκοιμήθη σήμερα ὁ Χαλκίδος. Τήν ὁσία ψυχή του τήν πῆραν οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. Νοιώθω ὅπως ἔνοιωθε ὁ ἅγιος Γρηγόριος Ναζιανζηνός ὅταν ἔχασε τόν Μέγα Βασίλειο. Ὁ Νικόλαος ἦταν γιά μένα ἕνα στήριγμα καί μιά παρηγοριά. Ὁ καλός Θεός μᾶς παίρνει πάντοτε τά στηρίγματα. Δέν θέλει νἄχουμε ἄλλο στήριγμα στή γῆ παρά αὐτόν τόν ἴδιο.

20-01-1975. Κατάπληξη προκάλεσε σ᾿ ὅλους μας ἡ στάσι τῆς μητέρας τοῦ Χαλκίδος. Ἀντιμετώπισε μέ πολλή γαλήνη καί πίστι.

25-03-1975. Γιόρτασα τόν Εὐαγγελισμό. Ἡ ὀδύνη ἀνοίγει τά μάτια στήν ἀποκάλυψι τοῦ Θεοῦ. 

Στό μήνυμα, πού δέν εἶναι ἐγκόσμια ὑπόσχεσι ἀλλά φανέρωσι τοῦ μυστηρίου τοῦ 

χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου. «Εἰπάτωσαν οἱ λελυτρωμένοι».

 Ἄν μποροῦσα κι ἐγώ κάποτε νά μιλήσω μ᾿ αὐτή τή βεβαιότητα!

14-04-1975. Σήμερα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς χειροτονίας μου εἰς ἐπίσκοπο. Τή ζῶ στήν ἐξορία. 

Ἡ περιπέτεια αὐτή εἶναι πόνος καί ὀδύνη. Προσπαθῶ ὅμως νά τή ζῶ στήν διακονία στό 

Ἐσταυρωμένο σῶμα τοῦ Κυρίου μου, στήν Ἐκκλησία. Ἡ μόνη δυνατότης στήν μεγάλη περιπέτεια.

16-04-1975. Ἡ ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεώς μου. Ἑπτά χρόνια. Ἡ σημερινή Θ. Λειτουργία

 τῶν Προηγιασμένων, ἡ πένθιμη Λειτουργία, φωτίζει τή σημερινή διακονία τοῦ πόνου μου,

 τή γεῦσι τῆς ὀδύνης καί τοῦ σταυροῦ. Ἴσως ὁ Κύριος τό δέχεται περισσότερο αὐτό

 ἀπό ἐκεῖνο πού ἔζησα πρίν ἀπό ἑπτά χρόνια.

19-04-1975. Ἀφιέρωσα τήν ἡμέρα μου σέ μελέτη. Στήν περίοδο αὐτή τῆς περιπετείας 

μου οἱ Πατέρες μοῦ κρατοῦν συντροφιά. Τό πρωί ἤμουνα πολύ κουρασμένος. 

Σιγά-σιγά μέ τήν μελέτη ἠρέμησα.

27-04-1975. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ. Ἐλειτούργησα τό πρωί καί τό βράδυ ἔκανα 

τήν ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου. Πρός τό πάθος. Πρός τόν σταυρόν. Αὐτή εἶναι ἡ πορεία 

τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἐκκλησίας.

28-04-1975. ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ. Ἡ μέρα μου γέμισε μέ τήν λατρεία καί τήν μελέτη.

 Τό μικρό παρεκκλήσιο εἶναι τό μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ στήν πονεμένη ὕπαρξί μου. 

Ἰδιαίτερα αὐτές τίς ἡμέρες.

02-05-1975. ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Ἀδύναμη προσέγγισι στή βάση τοῦ σταυροῦ

 καί στόν τάφο τοῦ Κυρίου ἡ σημερινή μου μέρα. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ἔχω μιά

 γεύση ἀδυναμίας. Ἐκεῖ πού ἐκφράζονται ἡ ἔσχατη ταπείνωσι, ἡ κένωσι τοῦ 

Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἐκδηλώνεται καί ἡ προσωπική ἀδυναμία μας νά συλλάβη τό ἄδειασμα.

03-05-1975. ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ. Ἡ προσδοκία τῆς Ἀναστάσεως. Ὄχι ὅπως τήν

 σκεπτόμαστε μέ τό χοϊκό μυαλό μας, ἀλλά ὅπως τήν φανέρωσε ὁ Κύριος μέ τήν 

ἀφθαρτοποίησι τῆς ἀνθρώπινης φύσης.

04-05-1975. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. Ἡ Ἀνάστασις στό παρεκκλήσιο τῆς παρηγορίας

 μου. Μιά δυνατή ἀκτίνα τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου μου. Ἡ Ἀνάσταση ξανατοποθετεῖ τή ζωή μας.

05-05-1975. Ἐλειτούργησα. Ἀνέπνευσα τήν παρουσία τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μου. 

Αὐτό εἶναι γιά μένα τό πᾶν. Ὅλα σμικρύνονται μπροστά σ᾿ αὐτό τό γεγονός.

Πηγή: "Ἐλεύθερη Πληροφόρηση", τ. 327

πηγή

ΜΗΤΡ. ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: «Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ καὶ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑ ΕΝΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ, ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΗΚΕ, ΔΙΩΧΘΗΚΕ ΑΠΗΝΩΣ»

ΕΛΛΗΝΙΚΗ   ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝΤ.Κ. 801 00  Κ Υ Θ Η Ρ ΑΤΗΛ.:2736031202 & 2736038359FAX  :2736031202

    Ἐν Κυθήροις τῇ 16ῃ Ἀπριλίου  2013

Διά τήν ἀποκατάστασιν τῆς ἀληθείας

ΠρόςΤήν Διεύθυνσιν τῆς Ἐφημερίδος«Ὀρθόδοξος Τύπος»Κάνιγγος 10Ἀθήνα  

Ἀγαπητέ μου κ. Πρόεδρε,

Καλή συνέχεια τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς˙

.           Ἐπιτρέψατέ μου ἐν τιμῇ καί ἀγάπη πολλῇ νά ζητήσω ἀπό τήν εὐγένειά σας τήν διόρθωσιν ὡρισμένων ἀνακριβειῶν -ὄχι ἠθελημένων πιστεύω-,  πού περιέχονται εἰς τό ὑπ’ ἀριθ. 1970/5-4-2013 φύλλον τῆς Ἐφημερίδος σας, σελ.8, στό ἄρθρο, πού ἀνακοινώνει τήν ἐν Κυρίῳ κοίμησιν τοῦ ἀειμνήστου πλέον Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κυροῦ Νικοδήμου.
.           Τριανταεννέα χρόνια ἀδικήθηκε, παρεξηγήθηκε καί διώχθηκε ἀπηνῶς ὁ ἀοίδιμος Ἱεράρχης. Ὄχι, ὅμως, καί μετά θάνατον νά συνεχίζεται τοῦτο. Πρός Θεοῦ! Ὁ ἀείμνηστος Γέροντας π.Μᾶρκος Μανώλης, ὁ ὁποῖος ἔζησε ἀπό κοντά τό δρᾶμα τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ Ἐπισκόπου, θά ἦτο ἀκριβής εἰς τήν ἔκθεσιν τῶν γεγονότων, πού ἀναφέρετε στό δημοσίευμα, χωρίς καθόλου νά ἀμφισβητῶ τήν ἰδική σας ἐντιμότητα καί ἀντικειμενικότητα. Τί θέλω ἐν συνειδήσει καί ὡς κατ’ ἐνώπιον Θεοῦ νά μαρτυρήσω, χάριν τῆς ἀληθείας; Ὑπομείνατέ με δι’ ὀλίγον, μαζί μέ τούς ἀγαπητούς ἀναγνώστας τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου».

.              Νά ἀρχίσω τήν παρέμβασίν μου ἀπό τήν ἀναγραφή τῆς εἰδήσεως ὅτι ὁ κεκοιμημένος Ἱεράρχης ἀπέρριψε τήν πρότασιν τῆς ἀποκαταστάσεώς του στήν περιοχή τοῦ Ἰλίου (Λιοσίων) τήν περίοδον 1990-1991, «ἐνῷ ἦσαν ὅλα ἕτοιμα», ὅπως καί ἀργότερα, τόν Ἰούλιο τοῦ 1993, ὅταν μέ τήν συγκατάθεσι τοῦ Σεβ. Ἠλείας κ.Γερμανοῦ παρεχωρήθη δι’ αὐτόν ἡ Ἐπαρχία Ἀμαλιάδος. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι στήν πρώτη περίπτωσι (Μάρτιος 1991) μαζί μέ ἅπαντας τούς ὑπολοίπους πέντε ἐπιζῶντας ἐκ τῶν 12 ἀδίκως ἐκθρονισθέντων τόν Ἰούνιο – Ἰούλιο τοῦ 1974 ἀπεδέχθη τήν πρότασιν τῆς συσταθείσης – συνεδριαζούσης τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας – 12μελοῦς ἐξ Ἀρχιερέων – μελῶν τῆς Ἱεραρχίας Ἐπιτροπῆς, ὑπό τήν Προεδρίαν τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κυροῦ Χρυσοστόμου καί ἀνεμένετο τήν ἑπομένην ἡ ἐπικύρωσίς της ὑπό τοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας, ἐνῷ στή δεύτερη περίπτωσι (τῆς Ἀμαλιάδος) ὄντως ἠρνήθη νά τήν ἀποδεχθῇ.

1. Εἶναι ἀληθές ὅτι ἡ ἐν λόγῳ 12μελής Ἐπιτροπή ἐργάσθηκε φιλοτίμως καί ἐμπνευσμένως, κατά τόν Μάρτιον τοῦ 1991, καί ὄντως «ἦσαν ὅλα ἕτοιμα», ἀλλ’ ἡ ματαίωσις δέν ἐπῆλθε ἀπό τόν Σεβ/τον Νικόδημον, οὔτε ἀπό τούς δύο ἄλλους συνακοινωνήτους καταστάντας Ἀρχιερεῖς (τόν Θεσσαλιώτιδος κυρόν Κωνσταντῖνον καί τόν Λαρίσης κυρόν Θεολόγον). Ὁ ὑπαίτιος ἦτο ἄλλος. Ἐνῷ περί ὥραν 10^ην βραδυνήν ὁ τότε Σεβ. Μητροπολίτης Θηβῶν κ.Ἱερώνυμος (καί νῦν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος) περιχαρῶς ἐτηλεφώνησε στόν φιλοξενούμενο στήν Ἐπαρχία του ἐμπερίστατο Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντῖνο καί τοῦ εἶπε : «Γέροντα, εἶναι ὅλα ἕτοιμα· αὔριο θά ἐπικυρωθοῦν ἀπό τήν Ἱεραρχία»,δυστυχῶς, δυστυχέστατα διά τήν ἑνότητα τῆς Ἱεραρχίας, παρενέβη ὁ ἐκ τοῦ νομοῦ Λαρίσης ὁρμώμενος τότε Ὑπουργός Παιδείας καί Θρησκευμάτων (μέ μεγάλη λύπη δέν θέλω νά ἀναφέρω τό ὄνομά του· μόνον εὔχομαι νά μετανοήσῃ εἰλικρινῶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἐάν δέν τό ἔχει πράξῃ ἀκόμη) ἀφοῦ περί ὥραν 1.30 μετά τό μεσονύκτιο ἐπικοινώνησε μέ τόν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο κυρό Σεραφείμ. Ὁ κ.Ὑπουργός ἐξύπνησε τόν Μακαριώτατο καί τοῦ εἶπε ὅτι ἐπ’ οὐδενί πρέπει ὁ Λαρίσης Θεολόγος νά ἀποκατασταθῇ εἰς τήν Λάρισα. Ἦτο γνωστή τοῖς πᾶσι ἡ πολιτική σκοπιμότης του, πού ὑπαγόρευε τήν ἐνέργειά του αὐτή, ἀφοῦ στήν περιφέρεια Λαρίσης ὑπῆρχε βουλευτής τοῦ ἰδίου κόμματος φίλα προσκείμενος πρός τόν ἀείμνηστο Σεβ. Θεολόγο καί τό χριστεπώνυμο ποίμνιο τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως.
.            Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος εἶχε πλέον πεισθῆ ὅτι θά ἔπρεπε νά λυθῇ τό ἐκκλησιαστικό ζήτημα, τό ὁποῖο ἐκκρεμοῦσε ἐπί 17 ἔτη καί ἤθελε νά εὐοδωθῇ ἡ λύσις του, ἀναστατώθηκε ἀπό τήν Ὑπουργική παρέμβασι καί ἔμεινε ἄγρυπνος ὅλη τήν νύκτα, περιεργαζόμενος προφανῶς τήν λύσιν τοῦ ἀνακύψαντος προβλήματος.
.           Πρό τῆς πρωϊνῆς Συνεδρίας τῆς Ἱεραρχίας, εὑρισκόμενος εἰς τό παρά τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ Γραφεῖον του, ἐδέχθη τήν ἐπίσκεψιν ὡρισμένων Σεβ. Συνέδρων καί μεταξύ αὐτῶν προσῆλθε καί ὁ ἐμπερίστατος ἀκόμη Σεβ. Μητροπολίτης κ.Σεραφείμ (νῦν Σταγῶν καί Μετεώρων). Ὅταν τόν εἶδε ὁ Μακαριώτατος τοῦ εἶπε : «Σεραφείμ, εἶσαι ὁ Λαρίσης, νά πᾶς στή Λάρισα» (πρᾶγμα πού εὐθύς ἀμέσως ἀπέκρουσε ὡς ἀντικανονικό). Ὅλοι τότε ἀναστατώθηκαν μέ τήν ἀπρόσμενη αὐτή τροπή τῶν πραγμάτων. Ὅταν εἰσῆλθον εἰς τήν αἴθουσα τῆς Συνεδριάσεως τῆς Ἱεραρχίας, ἐξαίφνης δύο ἐκ τῶν κατεχόντων Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Θεσσαλίας ἀντέδρασαν διά τά ὅσα ἀπεφάσισε καί εἰσηγήθη ἡ προμνημονευθεῖσα 12μελής Ἐπιτροπή καί ἐδήλωσαν τήν διαφωνίαν των. Ἐν τῷ μεταξύ, μετά τήν γενομένην μεταμεσονύκτιον ὑπουργικήν παρέμβασιν, ἐγένετο πρότασις δημιουργίας νέας προσωρινῆς Ἱ. Μητροπόλεως ὑπό τόν τίτλον «Πύλης καί Μεσοχώρας» διά τήν τακτοποίησιν ἐκεῖ τοῦ Σεβ. κ.Θεολόγου καί τοῦ Σεβ. κ.Σεραφείμ εἰς τήν Λάρισαν. Βεβαίως, οἱ προτάσεις αὐτές ἔπεσαν στό κενόν, ἀφοῦ οὔτε ὁ πρῶτος, οὔτε ὁ δεύτερος τάς ἐδέχθησαν διά λόγους συνειδήσεως καί κανονικῶν ἀρχῶν. Πρέπει δέ νά σημειωθῇ ὅτι τό γεγονός τῆς  ἀνατροπῆς τῆς ἀποφάσεως καί τῆς εἰσηγήσεως τῆς Ἐπιτροπῆς ἐλύπησε τήν συντριπτικήν πλειονοψηφίαν τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας, ἡ ὁποία ἐπιθυμοῦσε τήν ἐπί τέλους διευθέτησιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος, διό καί ληξάσης ἐν παροξυσμῷ τῆς συνεδριάσεως ἐν μέσῃ Μ. Τεσσαρακοστῇ ἀπῆλθον λυπούμενοι.

2. Περί τά μέσα Ἰουλίου τοῦ 1993 συνῆλθεν ἐκτάκτως ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διά τήν τακτοποίησιν τῶν ἐμπεριστάτων Μητροπολιτῶν Θεσσαλιώτιδος Κων/νου, Ἀττικῆς Νικοδήμου καί Λαρίσης Θεολόγου, ἀφοῦ ἱδρύθησαν τρεῖς προσωποπαγεῖς Ἱ. Μητροπόλεις : α) Φαρσάλων καί Δομοκοῦ, β) Ἀμαλιάδος καί γ) Λιοσίων. Οἱ τρεῖς ἕτεροι ἐπιζῶντες ἐκθρονισθέντες τό 1974 Μητροπολῖτες Ζακύνθου Ἀπόστολος, Παραμυθίας Παῦλος καί Τρίκκης Σεραφείμ εἶχαν ἤδη ἀπό τῆς 10/9/1991 μέ ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας τοποθετηθῇ στίς Ἱερές Μητροπόλεις Πολυανῆς καί Κιλκισίου, Ἁγιᾶς καί Συκουρίου καί Σταγῶν καί Μετεώρων, ἀντιστοίχως.
.             Τό Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐνῷ οἱ Μητροπόλεις Ἀττικῆς καί Λαρίσης, οἱ ὁποῖες κανονικῶς, κατά τούς Ἱερούς Κανόνας, καί νομίμως (μετά τάς ἀλλεπαλλήλους ἀθωωτικάς ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε.) ἀνῆκαν εἰς τούς προαναφερθέντας Μητροπολίτας καί ἦσαν κενές (ἡ πρώτη μετά τήν κοίμησιν τοῦ Μητροπολίτου κυροῦ Δωροθέου, ἐπισυμβᾶσαν τήν 2αν Ἰουλίου 1993, καί ἡ δεύτερη μετά τήν τοποθέτησιν τοῦ Σεβ. κ. Δημητρίου εἰς τήν προσωποπαγῆ Ἱεράν Μητρόπολιν Γουμενίσσης τήν 10/9/1991), ἀπεφάσισε νά τοποθετηθοῦν στίς προσωποπαγεῖς Ἱ. Μητροπόλεις Φαρσάλων, Ἀμαλιάδος καί Λιοσίων οἱ Σεβ. Θεσσαλιώτιδος Κων/νος, Ἀττικῆς Νικόδημος καί Λαρίσης Θεολόγος, ἀντιστοίχως.
.            Τήν ἀπόφασιν αὐτήν τῆς Ι.Σ.Ι. δέν ἀπεδέχθησαν οἱ Ἀττικῆς Νικόδημος καί Λαρίσης Θεολόγος διά λόγους, ὄχι ὑπεροψίας καί ἀπειθείας, ὅπως ἔσπευσαν μερικοί νά τούς κατηγορήσουν, ἀλλά διά λόγους συνειδήσεως καί κανονικῆς τάξεως. Ἐκαλοῦντο, οὔσης κενῆς τῆς θεόθεν κληρωθείσης εἰς αὐτούς Θεοσώστου Ἐπαρχίας, νά «τακτοποιηθοῦν» ἤ νά «βολευθοῦν» κάπου ἀλλοῦ, ἱκανοποιοῦντες μέ τόν τρόπο αὐτό κάποια προσωπική φιλοδοξία νά εἶναι ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολῖται. Δέν τό ἐδέχθησαν αὐτό, καί μέ αὐτούς συνετάχθη συμπαριστάμενος ὁ Θεσσαλιώτιδος Κων/νος (παρ’ ὅτι τοῦ παρεχωρεῖτο μέρος τῆς Ἐπαρχίας του), διότι θά ἦσαν ἀναπολόγητοι ἐνώπιον τοῦ λογικοῦ των ποιμνίου, τό ὁποῖο τούς ἀνέμενε ὡς κανονικούς ποιμένας, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας μας Κανόνων καί ἐνώπιον τῆς Ἐπισκοπικῆς συνειδήσεώς των.
.            Ὁ κεκοιμημένος πλέον Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κυρός Νικόδημος ἐνώπιον τῆς προμνημονευθείσης 12μελοῦς Ἐπιτροπῆς τοῦ Μαρτίου τοῦ 1991 (ἀλλά καί εἰς ἄλλας περιπτώσεις) ἐδήλωσε ὅτι ἀπεδέχετο τήν τοποθέτησίν του εἰς τήν προσωποπαγῆ Ἱεράν Μητρόπολιν Λιοσίων (πού ἀποτελοῦσε μέρος τῆς λαχούσης εἰς αὐτόν Μητροπολιτικῆς Ἐπαρχίας), λόγῳ γήρατος τοῦ κατασταθέντος τό ἔτος 1974 εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν Ἀττικῆς Μητροπολίτου κυροῦ Δωροθέου, μέ τήν προοπτικήν τῆς συνενώσεώς της σέ περίπτωσι, πού θά ἐκδημοῦσε πρός Κύριον ἐνωρίτερα ὁ Μητροπολίτης Δωρόθεος. Μία θεάρεστη κίνησις καί ὑποχώρησις. Ἀπό τοῦ σημείου, ὅμως, αὐτοῦ μέχρι τοῦ νά ἀποδεχθῆ τήν τοποθέτησίν του εἰς τήν νεοσυσταθεῖσαν Ἱεράν Μητρόπολιν Ἀμαλιάδος, ἐνῶ πίσω του θά ἄφηνε τεράστια προβλήματα, ὅπως ἀπεδείχθη ἐκ τῶν ὑστέρων, ὑπῆρχε μεγάλη διαφορά, ἀλλά καί δέν θά ἀνέπαυε ἔτσι τήν Ἐπισκοπική του συνείδησι.
.           Εἰρήσθω δ᾽ ἐν παρόδῳ ὅτι καί ὁ ἀείμνηστος Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντῖνος τήν ἴδια περίοδο, ὅταν ἐπανειλημμένως ἐδικαιώθησαν ἀπό τό Σ.τ.Ε. καί ὑπό τῆς διμεροῦς ἐξ Ἀρχιερέων 5μελοῦς Ἐπιτροπῆς (ἀπό ἐν ἐνεργείᾳ καί ἐμπεριστάτους Μητροπολίτας) ἐγένετο ἀποδεκτόν οἱ ἐκθρονισθέντες νά ἐπανέλθουν εἰς τμῆμα καί ὄχι εἰς τήν ἕδραν τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς των, ὑπεχώρησε μέ ταπεινό ἐκκλησιαστικό φρόνημα. Ὅταν μάλιστα μία νύκτα, περί ὥραν 11^ην μ.μ., μοῦ ἀνεκοίνωσε τηλεφωνικῶς τήν τοιαύτην πορείαν τοῦ θέματος τῆς ἀποκαταστάσεώς των καί ἐρωτηθείς  τοῦ ἀπήντησα ὅτι : ἐάν ἤμουν στή θέσι σας, Σεβασμιώτατε, καί ἕνα χωριό τῆς Ἐπισκοπῆς μου νά μοῦ ἔδιναν εὐχαρίστως θά πήγαινα, μέ χιλιοευχαρίστησε καί ἐνισχύθηκε στήν ἀπόφασί του.

3. Εἶπα στήν ἀρχή ὅτι ὄχι μόνο ἀδικήθηκε καί διώχθηκε, ἀλλά καί παρεξηγήθηκε ὁ ἀοίδιμος Ἐπίσκοπος Νικόδημος. Τά ὅσα ἐλέχθησαν μέχρι τώρα καταδεικνύουν τό πρᾶγμα. Καί τά ἀποσπάσματα ἀπό τό προσωπικό του ἡμερολόγιο, πού ἀκούσθηκαν κατά τήν ἐξόδιο Ἀκολουθία καί ἀφοροῦσαν στά συναισθήματά του κατά τό πρῶτο ἑξάμηνο μετά τήν ἐκθρόνισί του συγκίνησαν καί κατέπληξαν τούς πάντας. Μέ πολύ ἐνδιαφέρον ἀναμένουμε τήν δημοσίευσί του. Ὕστερα ἀπό αὐτά θά προσθέσωμε καί τά ἀκόλουθα:

Ἔχοντας συνείδησι ὅτι ἐπιστρατεύθηκε ἀπό τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία νά διακονήσῃ σέ μία πολύ μεγάλη, πολυπληθῆ καί πολύπαθη Ἱ. Μητρόπολι ἀποδύθηκε στό ποιμαντικό του ἔργο μέ πολύ ζῆλο καί ἀφοσίωσι καί καθ᾽ ὅλη τήν ἑξαετῆ διακονία του ὤργωσε κυριολεκτικά καί ἐξύψωσε πνευματικά ὁλόκληρη τήν Μητροπολιτική του Ἐπαρχία. Αἴφνης, κατά τήν δεύτερη φάσι τῆς δικτατορίας ἐχαρακτηρίσθη μαζί μέ τούς ἄλλους 32 χειροτονηθέντας ἐπί Ἀρχιεπισκοπείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου τοῦ Α´ ὡς ἀντικανονικός (ὡς ἐκλεγείς καί χειροτονηθείς ὑπό Ἀριστίνδην Συνόδου, ἐνῷ τόσες ἄλλες Ἀριστίνδην Σύνοδοι καί τόσοι Μητροπολῖτες ἀνεδείχθησαν κατά παρόμοιο τρόπο μετά τήν ἀπελευθέρωσι τοῦ Ἔθνους μας ἀπό τήν Τουρκοκρατία, ἀλλ’ ἡ ἐκκλησιαστική κοινωνία τους, μέ τά ὑπόλοιπα μέλη τῆς Ἱεραρχίας ἐθεράπευσε τό τυχόν «ἔλλειμμα» κανονικότητος). Καί ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλά χωρίς νά ζητηθῇ ἡ συγκατάθεσίς του ὡς ἐπιχωρίου Μητροπολίτου, κατετμήθη εἰς τρία μέρη ἡ Θεόσωστος Ἐπαρχία του καί μετ’ ὀλίγον ἐξεθρονίσθη ἄνευ συγκεκριμένης κατηγορίας, βασιζομένης στούς Ἱερούς Κανόνας τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ἄνευ δίκης καί ἐξετάσεως μαρτύρων καί χωρίς ἀπολογία. Ἡ ἀπομάκρυνσίς του, μαζί μέ τήν τῶν ὑπολοίπων ἕνδεκα Μητροπολιτῶν, ἐβασίσθη ἐπάνω στίς δύο σαθρές συντακτικές πράξεις τῆς δικτατορίας (ὑπ’ ἀριθ. 3 καί 7/1974) καί σέ συνοπτική διαδικασία τῆς «πρεσβυτέρας» καλουμένης Ἱεραρχίας, καταγραφεῖσαν σέ ὀλίγες γραμμές. Ἀκολουθεῖ καί ἄλλη ἀντικανονική – πρωτάκουστη πρᾶξις : ἡ ἀπόδοσις εἰς τούς ἐκπτώτους τίτλων πάλαι ποτέ διαλαμψασῶν Ἐπισκοπῶν καί ἡ προσφώνησίς των δι᾽ αὐτῶν (πρωτοφανές στά ἐκκλησιαστικά χρονικά). Δικαιώθηκε, μαζί μέ τούς ὑπολοίπους Ἀδελφούς Μητροπολίτας, δι’ ἀλλεπαλλήλων ἀποφάσεων τοῦ ΣτΕ, ἀνεβίωσαν τά ΒΔ ἐγκαταστάσεώς των εἰς τάς Ἱεράς Μητροπόλεις των καί ἐθεωρήθησαν ὡς μηδέποτε γενόμενες οἱ ἐκπτώσεις των ἀπό τόν Ἐπισκοπικό τους θρόνο. Τό ἔτος 1993, ἀφοῦ δέν ἀπεδέχθη τήν τοποθέτησίν του εἰς τήν νεοπαγῆ τότε Ἱεράν Μητρόπολιν Ἀμαλιάδος, ὅπως καί οἱ δύο ἄλλοι ἀδελφοί Μητροπολῖται (καθ’ ἅ εἴπαμε προηγουμένως) κατέστησαν «ἀκοινώνητοι», ἐνῶ, σύν τοῖς ἄλλοις, δέν ὑπῆρχε πρός τοῦτο καί ἡ πλειονοψηφία τῶν 2/3 τῆς Ἱεραρχίας, πού ἀπῃτεῖτο. Καί πρόσφατα, πρό 3ετίας, ὁ κορμός τῆς ἀρχικῆς Ἱ. Μητροπόλεως, διῃρέθη σέ δύο νέες Μητροπόλεις : Κηφισίας καί Ἰλίου.
.         Διά νά εἴμεθα ἀντικειμενικοί, λοιπόν, ἡ ἀντίδρασις τοῦ ἀειμνήστου Νικοδήμου δέν ἦταν γιατί ἔχασε τόν θρόνο, ἀλλά γιά ὅλες τίς παραπάνω ἀντικανονικές καί παράνομες ἐνέργειες. Τό ἔλεγε καί τό ἐτόνιζε πάντοτε : Δέν θά ἤθελα ποτέ νά παραμείνῃ αὐτό τό κακό προηγούμενο ἀτακτοποίητο στήν σύγχρονη Ἐκκλησιαστική μας Ἱστορία. (Καί τά τελευταῖα χρόνια ἔλεγε). Δέν εἶμαι σέ θέση νά ἀναλάβω τήν εὐθύνη διοικήσεως 230 ἐνοριῶν (ὅταν ἀκόμη ἦταν ἑνωμένη ἡ Ἱ. Μητρόπολις Ἀττικῆς). Ὁ πόθος του ἦταν νά ἀποκαταστήση ἡ Ἱεραρχία μας τά κακῶς γενόμενα καί ἐκεῖνος ἐμφρόνως θά ἔκαμνε ὅ,τι ἐπέτασσε ἡ ἐπισκοπική του συνείδησις.

4. Ὅ,τι καί ὅσα ἔγραφε δέν τά ἔκαμε ἐπειδή ἔχασε τόν θρόνο, οὔτε γιά νά ἀνακτήση τόν θρόνο. Ἀλλ’ οὔτε καί ἄν ἐπανήρχετο εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολίν του θά ἔπαυε νά γράφῃ καί νά στιγματίζῃ τά κακῶς ἔχοντα ἐκκλησιαστικά πράγματα. Γνώμονάς του ἦταν τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, οἱ Ἱεροί Κανόνες καί ἡ Ὀρθόδοξος Παράδοσίς μας. Ἡ γλῶσσα του ἦταν Προδρομική, Χρυσοστομική καί Στουδιτική. Δέν ἐχρησιμοποιοῦσε τό ψεῦδος ἤ τήν ἀνακρίβεια, ἀλλά ἦταν καυστικός καί ἐπιτιμητικός, ὅποτε παρεβιάζοντο καί κατεπατοῦντο τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος. Καυτηρίαζε τήν ἐκκοσμίκευσι τῶν Κληρικῶν καί ἰδιαίτερα ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν, τό κοσμικό φρόνημα, τήν κοσμική ζωή, τήν ἔκπτωσι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους καί τοῦ φρονήματος, τόν ἀντίθεο πλουτισμό, τήν σιμωνεία καί τήν πολυτελῆ ζωή ἐνίων ἐκκλησιαστικῶν προσώπων καί γενικότερα ὅ,τι ἦταν ἀντίθετο πρός τήν πτωχεία, τήν ταπείνωσι καί τήν ἐν Χριστῷ ἁγιοπνευματική ζωή, καί

5. Εἶχε τήν συνείδησιν ὅτι, βάσει τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῶν νόμων τῆς Πολιτείας, ἦτο ὁ Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος, διότι καμμία δίκη ἤ καταδίκη παρά τῶν ἁρμοδίων ἐκκλησιαστικῶν ὀργάνων δέν τοῦ ἀφῄρεσε τήν ἰδιότητα αὐτή, οὔτε ὑπέβαλε ποτέ ἑκουσίως τήν  παραίτησίν του, ἀλλ᾽ οὔτε καί καθῃρέθη ὐπό τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιμ. π.Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, σπουδαῖος Θεολόγος – Κανονολόγος τοῦ περασμένου αἰῶνος, εἶχε γνωμοδοτήσει περί τοῦ ὅτι εἶχε τό δικαίωμα, ὅπως καί οἱ ὑπόλοιποι συνεξόριστοι Ἀρχιερεῖς, νά χρησιμοποιῇ τόν τίτλο «Κανονικός Μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος». Αὐτό τό διακήρυξαν τά πλήθη, πού συνέρρευσαν κατά τήν ἐξόδιο Ἀκολουθία καί τόν ἐνταφιασμό του, ὅταν δύο φορές ἔψαλαν τήν ἀρχική του φήμη, ἐπευχόμενοι μέ τό «αἰωνία ἡ μνήμη». Μέ τήν ἔννοια αὐτή κανονικῶς ἔπραξε τό ἐκκλησιαστικό πρακτορεῖο «Ρομφαία», πού ἐχρησιμοποίησε τόν κανονικό καί νόμιμο τίτλο κατά τήν ἀναγγελία τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας του.

Ἀγαπητέ μου κ.Πρόεδρε,

.            Μέ πολύ σεβασμό στήν μνήμη τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κυροῦ Νικοδήμου καί ἐν φόβῳ Θεοῦ ἔκρινα ὅτι θά ἔπρεπε νά διευκρινισθοῦν, χάριν τοῦ δικαίου καί τῆς ἀληθείας, ὡρισμένες ἀνακριβεῖς πληροφορίες τοῦ σχετικοῦ ἄρθρου τῆς Ἐφημερίδος σας, οἱ ὁποῖες, ἐπαναλαμβάνω, δέν ἦσαν ἠθελημένες ἤ σκόπιμες. Ἡ παροχή, ὅμως, τῶν ἐξηγήσεών μου αὐτῶν ἐξελίχθηκε σέ πραγματεία ὁλόκληρη καί ζητῶ τήν συγγνώμη καί τήν κατανόησί σας. Ὅμως, πρέπει νά λέγεται πάσῃ θυσία ἡ ἀλήθεια καί νά ὁμολογῆται τό δίκαιον τοῦ ἀδυνάτου, τοῦ κάθε ἀδυνάτου καί ἀνυπερασπίστου, διά νά εὕρωμεν ἔλεος ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως ἐνώπιον τοῦ Δικαιοκρίτου.
.            Ἔχει, ἴσως, σχηματισθῇ, δυστυχῶς, ἄλλη εἰκόνα διά τόν ἀείμνηστον Μητροπολίτην ἐξ ὡρισμένων κύκλων, μή εἰδότων τήν ἀλήθειαν καί τήν ἀκρίβειαν τῶν γεγονότων. Τά πράγματα, ὅμως, ἀλλάζουν ἄν ληφθοῦν σοβαρῶς ὑπ᾽ ὄψιν τά ἀκόλουθα τρία ὑποθετικά ἄν. Ἄν, μετά τό θλιβερό ἀντικανονικό καί παράνομο γεγονός τῆς ἐκπτώσεως ἀπό τόν Μητροπολιτικό του θρόνο, δέν ὑπῆρχε ἡ παρέμβασις τοῦ πολιτικοῦ ἐκείνου προσώπου, πού ἐματαίωσε τήν ὁμόθυμη βούλησι τῆς Ἱεραρχίας. Ἄν ἡ Πρωτόθρονος Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅταν παρεπέμφθη ἡ ὑπόθεσις τῶν 12 (ἐξ ὧν οἱ πέντε ἀνῆκαν εἰς τάς Νέας Χώρας) εἰς τήν Πατριαρχικήν Σύνοδον, ἐπιστρέφουσα τόν φάκελον ἠξίωνε τήν τήρησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν σχετικῶν Πολιτειακῶν νόμων, ὅπως ἀργότερα τό ἔπραξε διά τόν καθαιρεθέντα κάτοχον τοῦ ἰδίου θρόνου. Καί ἄν μετά τήν χηρεία καί κένωσι τῶν Μητροπολιτικῶν ἑδρῶν Ἀττικῆς καί Λαρίσης, ἐπικρατοῦσε τό φιλάδελφο καί ἀποδίδονταν στίς Θεόσωστες Ἐπαρχίες τους οἱ κατά πάντα ἄξιοι αὐτοί Ἐπίσκοποι, προσέβλεπαν δέ ὅλοι στό ἀληθινό συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως καθορίζεται ἀπό τήν κανονική τάξι της, μακριά ἀπό σκοπιμότητες καί συμβιβασμούς, τότε ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία θά εἶχε ἐπωφεληθῇ τά μέγιστα ἀπό τήν παρουσία καί διακονία τέτοιων σπουδαίων ἱεραποστολικῶν καί χαρισματικῶν μορφῶν καί δέν θά ὑφίστατο οὐδέν πρόβλημα, οὐδέ ἡ ἀκοινωνησία, ὁ δέ μεταστάς Ἱεράρχης θά ἦτο, κατά τά πρεσβεῖα τῆς Ἀρχιερωσύνης, ὁ Ἀντιπρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

.             Ἡ κατάθεσις αὐτή τῆς ψυχῆς μου ἄς εἶναι ἕνα ἐλάχιστο μνημόσυνο τιμῆς, εὐλαβείας καί σεβασμοῦ πρός τόν ἀείμνηστον Μητροπολίτην.

 Ὁ  Μητροπολίτης

† Ὁ  Κυθήρων Σεραφείμ

Τά πέντε μηδενικά πού δέν ἔγραψαν ἱστορία . Το τελευταίο άρθρο του μακαριστού μητροπολίτη Αττικής Νικόδημου

Τά πέντε μηδενικά
πού δέν ἔγραψαν ἱστορία

 (Ελεύθερη Πληροφόρηση-Εκδότης Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος-Μάρτιος 2013)

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος κατά μήνα Φεβρουάριο τοῦ τρέχοντος ἔτους ὀργάνωσε ἐπίσημη τελετή γιά νά φωτίσει καί νά τιμήσει τόν κόπο του καί τήν προσφορά του πού χαράχθηκαν στίς σελίδες τῆς πρώτης πενταετίας μετά τήν ἀνάδειξή του στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Τά δημοσιογραφικά ὄργανα μίλησαν γιά τήν τελετή ἀλλά δέ βρῆκαν τό θάρρος νά ἀνυψώσουν τήν Ἀρχιεπισκοπική προσωπικότητα στήν καθέδρα τῆς πατερικῆς λάμψης καί οἱ σκιές τῆς ἀμφισβήτησης καί τῆς ἀντίπαλης πολεμικῆς δέν χάθηκαν ἀπό τόν ὁρίζοντα.
Ἡ φιλοτιμία του νά φωτογραφίσει τήν ὕπαρξή του στό βῆμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λόγου καί νά ὑπογραμμίσει κρίσεις του ἤ διδαχές του, πού ἀκούστηκαν στή διαδρομή τῆς πενταετίας, ἀντί νά φωτίσουν τήν ἱστορική πραγματικότητα τήν παρασιώπησαν καί τήν ἀκύρωσαν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀνοικτή στήν πραγματικότητα, στή ροή τῶν γεγονότων καί στίς μεταβολές πού χαροποιοῦν ἤ πού καταθλίβουν τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα καί τό σύνολο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Τά γεγονότα τῆς κάθε στιγμῆς εἶναι ἐρεθίσματα πού διδάσκουν ἤ ἀπογοητεύουν, ἀνυψώνουν ἤ ὑποβαθμίζουν τίς ἀτέλειωτες μάζες τῶν λαϊκῶν κοινοτήτων καί κίνητρα πρός τούς ποιμένες καί διδασκάλους νά φέρουν τό φῶς καί τή χαρά τῆς φανέρωσης καί ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ καί νά ἀνοίξουν τό δρόμο πρός τό φῶς τῆς Πεντηκοστῆς καί πρός τή χαρά τῆς πνευματικῆς ἀνακαίνισης.
Ἡ Ἐκκλησία γράφει ἱστορία καί ἁπλώνει φῶς, πρώτιστα, μέ τή λειτουργική της πραγματικότητα. Ὅταν συνάγονται ποιμένες καί ποιμαινόμενοι στό ναό τοῦ Θεοῦ καί ἀφήνουν τήν καρδιά τους νά ἐκφραστεῖ μέ προσευχές ἀφοσίωσης στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, οὐσιαστικά βιώνουν τά γεγονότα τῆς ἱστορίας, τή χαρά καί τό νόημα τῆς διδαχῆς τοῦ Κυρίου μας, πού ἄρχισε μέ τήν «ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία» καί συνεχίζεται σέ κάθε γωνιά τῆς γῆς καί σέ κάθε στιγμή τῶν ἀτέλειωτων αἰώνων. Προσεγγίζουμε μέ βαθύ πόνο τόν Γολγοθᾶ τοῦ Κυρίου μας καί σκύβουμε στό κενό μνημεῖο γιά νά προσκυνήσουμε τόν Ἀναστημένο Λυτρωτή μας καί νά περπατήσουμε μαζί Του στίς ὧρες τῆς χαρᾶς καί τῆς λύπης. Συναγόμαστε ἀδιάκοπα στήν Τράπεζα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου ἀκούγοντας τήν πρόσκληση: «Λάβετε φάγετε τοῦτο ἐστί τό Σῶμα μου...» καί «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες τοῦτο ἐστί τό Αἷμα μου...» καί βιώνουμε τήν ἀνακαίνιση τοῦ προσώπου μας, τήν ὁλοκληρωτική κάθαρσή του καί τήν ἔνταξή του στό ἀναγεννημένο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, στό φῶς καί στή χαρά τῆς ἀτέλειωτης Πεντηκοστῆς.
Οἱ λειτουργοί τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ποιμένες καί διδάσκαλοι ἔχουν πρώτιστο χρέος καί εὐαίσθητη ὑποχρέωση νά μᾶς διδάσκουν καί νά μᾶς χειραγωγοῦν. Νά βηματίζουν κοντά μας ὡς πατέρες στοργικοί καί νά μᾶς ἀνοίγουν τόν κώδικα τῆς θεϊκῆς Ἀποκάλυψης γιά νά μᾶς δείξουν ὅτι ὁ Κύριός μας εἶναι «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰωάν. ιδ’ 6). Ἔχοντας μπροστά μας τίς διδαχές καί τήν πνευματική διαφώτιση πού ἅπλωσαν στό διψασμένο λαό μεγάλοι φωτισμένοι καί καθαγιασμένοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας δέν νιώθουμε νά μᾶς συγκινεῖ καί νά μᾶς φωτίζει ἡ φτωχότατη πεντάχρονη ποιμαντορική ἐνασχόληση τοῦ σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμου.
Πέντε χρόνια ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος κάθεται στόν θρόνο καί τό ἡμερολόγιο τῆς προσφορᾶς του ἀντί νά γεμίζει καί νά φορτίζει τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία μέ ἀποστολικό πνεῦμα, μέ διδαχές θεολογικῆς πυκνότητας καί μέ ἀκάματη θυσιαστική προσφορά χάραξε ἕνα μεγάλο καί ἀπογοητευτικό μηδενικό. Ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πού τόν ζοῦν ἀπό κοντά καί μετέχουν στίς συνεδριάσεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν συνοδικῶν ὀργάνων ἐκπέμπουν σήματα κινδύνου, διαμαρτύρονται ὅτι ἡ προσφορά τοῦ σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου δέν εἶναι ἀπλῶς μηδενική ἀλλά καί φοβερά ἐπικίνδυνη. Φέρνει τή συγκροτημένη ἐκκλησιαστική διοίκηση στίς ἀκρότητες τῆς φθορᾶς καί τῆς διαφθορᾶς καί ἀφήνει τά λυτρωτικά μηνύματα τῆς Ἐκκλησίας βυθισμένα στή σιωπή.
Θά μπορούσαμε νά γράψουμε ἀτέρμονες σελίδες γιά νά φέρουμε στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας τά γεγονότα πού εὐτέλισαν κυριολεκτικά τόν ἀρχιεπισκοπικό ρόλο καί ὁδήγησαν ὁλόκληρη τήν ὀρθόδοξη Ἑλληνική Ἐκκλησία στίς ἀκρότητες τοῦ μεγάλου κινδύνου. Δέν θά ἐπιτρέψουμε στόν ἑαυτό μας νά λεπτολογήσει γιά τήν πενταετία τῶν πέντε μηδενικῶν. Θά περιορίσουμε τή γραφίδα μας στίς σκιαγραφίες μερικῶν ἐντυπωσιακῶν ἐκδηλώσεων πού καί μόνες αὐτές φωτογραφίζουν τούς χαμηλούς τόνους, τήν ἀπραξία καί τά γλιστρήματα τοῦ κ. Ἱερωνύμου καί φέρνουν τό λαό σέ ἀπόγνωση καί σέ ἐπαναστατική ἔκρηξη.
Τά γεγονότα πού θά περιγράψουμε εἶναι λίγα ἀλλά σαφέστατα ἀποδεικτικά.
1) Μετά τήν ἀνύψωσή του στόν τιμητικό Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο ὁ κ. Ἱερώνυμος ἀποφάσισε νά ἐπισκεφθεῖ ἕνα στενό του φίλο πού μαζί πρωτοστατοῦσαν σέ ἐπιδεικτικές ἐμφανίσεις καί σέ ἀγώνα ἐπικράτησης. Πῆγε στήν ἕδρα τῆς μητροπόλεώς του καί ἡ πρώτη κουβέντα πού εἶπε ἦταν: «ἀδελφέ μου θαυμάζω τήν ἀρχοντιά σου». Ὁ φίλος ἄρχοντας ἐντυπωσιάστηκε, συγκινήθηκε καί φρόντισε νά ἀποκριθεῖ μέ ὑψηλῆς τάξης φιλοξενία. Πέρασε κάμποσος καιρός. Ἡ πνοή τῆς ἀγάπης, τῆς ἀδελφικῆς ἐπικοινωνίας καί τῆς ὑπεύθυνης ἐπίλυσης τῶν διαφορῶν δέν ἁπλώθηκε στήν Ἱερά Σύνοδο. Ὁ μέχρι τότε ἀγαπητός φίλος τοῦ Ἱερώνυμου πέρασε στήν ἄλλη πτέρυγα, στό λόχο τῆς μάχης καί στό στρατόπεδο τῶν κατηγόρων τοῦ κ. Ἱερώνυμου. Φτάνουμε στό Δεκέμβριο τοῦ 2011 καί στήν παγωνιά τῆς συνοδικῆς ἀπραξίας προκλήθηκε θύελλα. Ὁ παλαιός ἐπίσκοπος τῆς ἀρχοντιᾶς ἔδωσε στή δημοσιότητα σειρά κειμένων πού φωτογράφιζε τό συνοδικό χάος καί καταλόγιζε εὐθῦνες. Μέ σκληρή γλώσσα καί μέ σειρά ἐπιθέτων ἔκρινε πώς ὁ κύριος δράστης τῶν ἀνωμαλιῶν εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος. Ὁ ἀδελφός του καί φίλος του καί συλλειτουργός του, πού μέχρι πρότινος τόν ἀνακήρυττε καί τόν διαφήμιζε ὡς ἄρχοντα.
Τρία χρόνια μετά τήν προαγωγή τοῦ φίλου του Ἱερώνυμου, ὁ μητροπολίτης τῆς ἀρχοντιᾶς στήθηκε σέ στάση μάχης καί σώρευσε τίς κριτικές του καί τίς βολές του ἐναντίον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου, πού ἴσαμε ἐκείνη τήν ἐποχή τόν ἀνακήρυττε ἄρχοντα. Ἔστειλε στίς 18-12-2011 ἐπιστολή στήν ἐφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ γεμάτη προσβλητικές καί ἀπαξιωτικές κρίσεις ἐναντίον του. Ἔγραψε: «...Ἐάν ὁ συντάκτης τοῦ σχολίου ἐπιθυμεῖ τήν Ἀλήθεια, ἄς ρωτήσει τόν πληροφοριοδότη του, γιά ποιόν ζήτησα νά παραιτηθεῖ καί γιά ποιούς λόγους!...
Ἔε, λοιπόν, αὐτός πρέπει νά εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἐπειδή ἀποδείχτηκε ἄβουλος, ἀνίκανος καί ἐπικίνδυνος πλέον, δεδομένου ὅτι ἄγεται καί φέρεται δίχως ἐνεργό ρόλο στά δρώμενα τῆς ἐποχῆς.
Γιά τήν κακή συγκυρία, τήν ὁποία διέρχεται ἡ πατρίδα μας καί μαζί της ἡ Ἐκκλησία μας, χρειάζεται ἐκκλησιαστικός ἡγέτης μέ ἀποφασιστικότητα καί ἦθος, χαρακτηριστικά πού ΔΕΝ διαθέτει ὁ Ἱερώνυμος ὁ Β’, ἐπειδή ἀκριβῶς ἔχει κληρονομήσει καί ἀποδεχθεῖ τήν ἴδια ὕποπτη καί καταδικασμένη αὐλή τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοδούλου.

Καλές Ἑορτές
+ὁ Δωδώνης Χρυσόστομος»

Πέρασαν πέντε μόλις μέρες μετά τήν ἐκρηκτική κυκλοφορία τῆς παραπάνω ἐπιστολῆς καί ὁ πρώην Ζακύνθου μέ πλατιά συνέντευξή του, πού τήν ἔδωσε στό δημοσιογράφο Νῖκο Παπαδημητρίου καί δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα FREE SUNDAY (23/25-12-2011), δέν παρέλειψε νά φορτίσει μέ εὐθῦνες καταλυτικές παράγοντες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου μή ἐξαιρώντας τόν παλαιό φίλο του καί νῦν Ἀρχιεπίσκοπο. Γράφει καί ὑπογραμμίζει: «...Σέ αὐτούς τούς ἀρχηγούς πού δέν ἔχουν καί πολλά κότσια ἀρέσει τό κοινῶς λεγόμενο γλείψιμο. Εἶναι ἡ γνωστή παροιμία μέ τόν ἀετό καί τό σαλίγκαρο». Ὁ δημοσιογράφος τόν διακόπτει ρωτώντας τον:«Ὅταν μιλᾶτε γιά ἀρχηγούς πού δέν ἔχουν κότσια...». Καί ὁ κύριος Χρυσόστομος διακόπτωντάς τον, ἀπαντᾶ: «Ἐννοῶ καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο. Ὅταν ἔχεις ἀδυναμίες, πρέπει νά κρύβεσαι. Νά μήν ἀνεβαίνεις σέ σκαλοπάτια ψηλότερα ἀπό ἐκεῖνα πού μπορεῖς».
Ἡ δήλωση αὐτή, πού ἀμφισβήτησε ὑπεροπτικά καί ἀπόλυτα τίς ἱκανότητες καί τό κύρος τοῦ Ἀρχιεπικόπου, αἰφνιδίασε τό δημοσιογράφο καί τόν προκάλεσε σέ ἀντίλογο: «Δέν βλέπετε κάτι θετικό σέ αὐτά τά τέσσερα χρόνια (τοῦ Ἀρχιεπισκόπου);» Ἡ ἀπάντηση τοῦ πρώην Ζακύνθου ἐπιμένει στό κούρεμα τῶν ἱκανοτήτων τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου καί στήν ὁριστική ἀπόρριψή του. «Ναί. Ὅτι δέν βγαίνουμε στούς δρόμους νά κραυγάζουμε. Ἕνα χαμηλό προφίλ περνάει πιό εὔκολα καί τίς ἀνομίες». Αὐτές οἱ βολές ρίχτηκαν τότε ἐναντίον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἀπό ἀνθρώπους πού ἦταν στενοί του φίλοι καί συμπορευτές του.
Φυλλομετρώντας τόν καθημερινό τύπο, τήν ἡλεκτρονική ἐνημέρωση καί τήν προφορική ὑποτίμηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου σταματοῦμε ἀπότομα καί μέ πολλά ἐρωτηματικά σέ ἕνα κείμενο πού δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα «Παρασκήνιο» καί πέρασε στό διαδίκτυο.
Ἐκεῖ διαβάσαμε:
«Σπρώχνουν σέ παραίτηση τόν Ἱερώνυμο
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 24/02/2013 15:58
Πηγή: 
Τοῦ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
«Λουλούδια» καί… γαϊδουράγκαθα πού βρῆκαν λίπασμα, γιά νά θεριέψουν στά χρόνια πού ἀποκαλυπτόταν τό παραεκκλησιαστικό κύκλωμα, κατά τήν τριετία 2005 - 2007 φαίνεται ὅτι βρίσκει μπροστά του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος. «Ἀγκάθια» ἱκανά ὄχι μόνο νά «ματώσουν» τήν ἀρχιεπισκοπία του, ἀλλά -σύμφωνα μέ κάποιες ἀπολύτως ἔγκυρες πηγές- ἀκόμη καί νά ὁδηγήσουν τήν Ἐκκλησία σέ κρίση καί τόν προκαθήμενο σέ «ἡρωική» (;) ἔξοδο… Αὐτή ἡ τελευταία φράση κάθε ἄλλο παρά ἀποτελεῖ ἕνα δημοσιογραφικό πυροτέχνημα. Ἀντιθέτως, σύμφωνα μέ πληροφορίες του «Π», ἀρκετοί ἀπό τούς Μητροπολίτες τῆς νέας γενιᾶς, ἀπό αὐτούς πού χαρακτηρίζονται «νέοι καί φιλόδοξοι», ὑποδαυλίζουν ἕνα κλίμα παραίτησης τοῦ κ.κ. Ἱερώνυμου καί μάλιστα σέ σύντομο χρονικό διάστημα. Οἱ σχετικές ζυμώσεις, πού εἶναι σέ θέση νά γνωρίζει τό «Π», χάνονται στό βάθος τῶν πολλές φορές βυζαντινολογούντων ἐκκλησιαστικῶν διαδρόμων.
Καλά πληροφορημένη πηγή ἔλεγε στό «Π» στήν ἀρχή τῆς ἑβδομάδας μάλιστα πώς αὐτή ἡ σεισμική ἐξέλιξη θά συμβεῖ ἐντός τοῦ 2013, μήν ἀποκλείοντας νά συνέλθει καί πάλι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πού συνῆλθε τήν Πέμπτη γιά νά ἐκλέξει τόν νέο Μητροπολίτη Μαρώνειας καί Κομοτηνής, εἴτε στήν τακτική της Σύνοδο, τόν προσεχῆ Ὀκτώβριο νά διαχειριστεῖ τή… βόμβα τῆς παραίτησης Ἱερώνυμου. Δέν εἶναι ὑπερβολή νά ποῦμε ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού καταλογίζουν στόν Ἀρχιεπίσκοπο ἀκόμα καί συναναστροφές μέ ἐπιφανῆ ἄτομα πού ἔχουν πρόσφατα ἀπασχολήσει τή Δικαιοσύνη. Δυό «εἰσηγήσεις» πού, σύμφωνα μέ πληροφορίες του «Π», κυκλοφοροῦν ὡς… διαθέσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου περιγράφονται ὡς ἐπιχείρηση γεφύρωσης τῶν σχέσεων τοῦ κ. Ἱερώνυμου μέ «τά παιδιά» τοῦ Μακαριστοῦ Χριστόδουλου… Θέλει νά τούς ἐπαναφέρει. Μόνον πού οἱ «διαθέσεις» αὐτές ἔχουν ἤδη ἀνάψει… φωτιές στούς κόλπους τῶν Μητροπολιτῶν, διότι ἀφοροῦν, σύμφωνα μέ πληροφορίες, τήν… ἀποκατάσταση σέ ἐπισκοπικούς θρόνους, ἔστω καί χωρίς… Μητρόπολη τοῦ Πρώην Ἀττικῆς Παντελεήμονα Μπεζενίτη, ὁ ὁποῖος πέρασε ἀπό τῆς… φυλακῆς τά σίδερα, τήν ἐποχή πού βρέθηκαν νά… ἀναπαύονται στόν τραπεζικό τοῦ λογαριασμό 2 ἐκατ. εὐρώ, σταλμένα -μᾶλλον- ἐξ οὐρανοῦ. Τήν ἴδια ὥρα, ἐνῶ γιά τόν κρίσιμο, λόγω τοπικῆς εὐνόητης ἰδιαιτερότητας, θρόνο τῆς Μητρόπολης Μαρώνειας καί Κομοτηνής ἦταν γνωστό πώς τή μάχη θά ἔδιναν ὁ πρωτοσύγκελος τῆς Μητρόπολης Ξάνθης Παντελεήμονας Μουτάφης καί ὁ ὁμόλογός του τῆς Μητρόπολης Κομοτηνῆς, Κωνστάντιος, κύκλοι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου προσπάθησαν -λειτουργώντας, εἶπαν, ἐξ ὀνόματός του- νά ἐπιβάλουν πρός ἀποκατάσταση τόν ἄλλοτε φερόμενο νά ἐμπλέκεται σέ σεξουαλικό σκάνδαλο, Μητροπολίτη Βρεσθένης (σ.σ. ἄνευ χαρτοφυλακίου) πρώην Θεσσαλιώτιδος Θεόκλητο Κουμαριανό. Ἐκκλησιαστικές πηγές μέ τίς ὁποῖες συνομίλησε τό «Π» ἐξέφρασαν πάντως τήν ἄποψη πώς «ἡ κρίσιμη αὐτή Μητρόπολη τῆς Θράκης, γιά ἐθνικούς λόγους, δέν προσφέρεται γιά “τακτοποίηση προγραφών”». Ἄλλωστε, τό ζήτημα αὐτό εἶναι τόσο λεπτό πού φαίνεται πώς ἀπασχόλησε συνάντηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μέ τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν, Δημήτρη Ἀβραμόπουλο, ἡ ὁποία ἔγινε στό γραφεῖο τοῦ προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἄν καί χαρακτηρίστηκε «ἐθιμοτυπική», ἀλλοῦ κατευθύνουν τόσο ὅσα ἔθεσε ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν στόν Ἀντώνη Σαμαρά στό Κατάρ, ἀναφορικά μέ τούς Ἰμάμηδες τῆς Θράκης, ὅσο καί ἡ δήλωση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου ὅτι «ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης εἶναι σέ ὑψηλή ἐτοιμότητα». Οἱ Τοῦρκοι θά ἐπιτρέψουν τήν ἐπαναλειτουργία τῆς σχολῆς, ἴσως καί ἐντός τοῦ ἔτους, «ἀλλά τί θά ζητήσουν ὡς ἀντάλλαγμα;» ἀναρωτιοῦνται οἱ πιό καχύποπτοι…
Συνάξεις διαδοχῆς :Ὅλες αὐτές οἱ «καυτές πατάτες» ἀλλά καί οἱ πιέσεις πού δέχεται ὁ κ.κ. Ἱερώνυμος γιά ζητήματα ἠθικῆς καί οἰκονομικῆς τάξεως, στά ὁποία φέρονται νά ἐμπλέκονται ὑψηλόβαθμοι ρασοφόροι, τροφοδοτοῦν σενάρια… παραίτησής του μέσα στό 2013, μέ πρόφαση τήν εὐαίσθητη ὑγεία του. Ὅσο κι ἄν ἀκούγεται πρόωρο, ὁ «χορός τῆς διαδοχῆς» τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἔχει ἤδη ἀνοίξει. Καλά πληροφορημένες πηγές, μάλιστα, μιλοῦν γιά ἔναρξη τῶν δείπνων καί τῶν συνάξεων, μέ διοργανωτές τούς «βιαστικούς» ἐπίδοξους διαδόχους τοῦ κ.κ. Ἱερώνυμου στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Συγκεκριμένα, λένε πώς ὁ Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος καί ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος Ἰγνάτιος ἔχουν ἤδη ἀρχίσει νά κινοῦνται, ἀθροίζοντας ἄλλους Ἀρχιερεῖς στό ἅρμα τῆς προσωπικῆς τους φιλοδοξίας. Σέ αὐτούς οἱ καλά γνωρίζοντες προσθέτουν τόσο τόν Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής Νικόλαο, ὅσο καί τόν Σεβασμιότατο Μεσσηνίας πού δέν κρύβουν τίς φιλοδοξίες τους...
...Ὁ Μεσσηνίας βασίζει μεγάλο μέρος τῶν φιλοδοξιῶν του στήν πολιτική του φιλία μέ τόν πρωθυπουργό Ἀντώνη Σαμαρά. Αὐτή ἡ «συνομοταξία» Ἱεραρχῶν εἶναι ἐκείνη πού τό 2008 στήριξαν τόν ἀπό Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἱερώνυμο μέ βασικό ἐπιχείρημα -πού εἶχε ἀκουστεῖ στούς διαδρόμους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου- «νά ξεμπερδεύουμε γρήγορα νά πάρουμε κι ἐμεῖς σειρά». Τώρα λοιπόν… στοιχίζονται. Καί σέ μιά ἀτμόσφαιρα πού θά ἔχει στό ἄμεσο μέλλον ὀσμή ἀκόμη καί ἑνός πολύπλοκου πολιτικοῦ θρίλερ, θά ἀνασύρονται χαρτιά καί φάκελοι πού «καῖνε» τόν ἄμεσο κληρικό καί λαϊκό «κύκλο» τοῦ Ἀρχιεπισκόπου… ...Ἀπειλοῦν μέ «γαϊτανάκι» ἀποκαλύψεων. Εἶναι δεδομένο, σύμφωνα μέ αὐτά πού μεταφέρουν στό «Π» ἀξιόπιστες πηγές πού γνωρίζουν καλά τά τεκταινόμενα ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, πώς ὁ χορός τῆς διαδοχῆς ἔχει ἀρχίσει στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, γιά πολλούς πολύ πρόωρα, γιά ἄλλους -πού κλείνουν τό μάτι μέ νόημα στή σχετική συζήτηση- «στήν ὥρα του». Εἶναι δέ κάποιοι πού λέγεται πώς στέλνουν «μηνύματα» στόν ἡγέτη τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας νά… «διευκολύνει τή διαδικασία» ἀπειλώντας μέ ἀποκαλύψεις πού θά ἀφοροῦν στό ἄμεσο περιβάλλον του καί στίς ἐπιλογές του.
Δίχασε τήν Ἱεραρχία ὁ Βρεσθένης.
Νέος Μητροπολίτης Μαρωνείας ἐξελέγη ὁ πρωτοσύγκελος τῆς Μητρόπολης Ξάνθης, Παντελεήμων Μουτάφης.
Τό ἐνδιαφέρον, ὅμως, εἶναι ὅτι ὁ Θεόκλητος Βρεσθένης, παρά τίς «σκιές» τοῦ παρελθόντος, ἔκανε δυναμικό come back παίρνοντας στήν πρώτη φάση τῆς διαδικασίας 38 ψήφους καί, στή δεύτερη, 23 -λόγω τῆς παρέμβασης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἶπαν κάποιοι- διχάζοντας τήν Ἱεραρχία στά τρία, ἀφοῦ στήν πρώτη ψηφοφορία μετεῖχε καί ὁ πρωτοσύγκελος τῆς Μητρόπολης Κομοτηνῆς, Κωνστάντιος. Δέν εἶναι λίγοι αὐτοί πού λένε πώς ὁ Θεόκλητος Κουμαριανός πάει… φούλ γιά τή Μητρόπολη Ἀργολίδος, τόν προσεχῆ Ὀκτώβριο, παρά τό ὅτι μερικοί κραδαίνουν τίς ἀποκαλύψεις τοῦ παρελθόντος καί διαφωνοῦν μέ τήν ἀποκατάστασή του».
Ἡ μακρότατη ἐκκλησιαστική ἱστορία ἀφήνει πίσω της ἴχνη. Τό ἕνα ἐνδεχόμενο εἶναι ἡ ἐντυπωσιακή ἐπικράτηση τῶν ἐπισκόπων πού ἀποφάσισαν νά ζήσουν τήν πιστότητα στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου καί τή θυσία στήν καθημερινή ἄσκηση τοῦ λειτουργήματός τους. Τά ὀνόματά τους γράφτηκαν στόν κατάλογο τῶν ἁγίων καί οἱ γενιές πού ἀκολουθοῦν τούς ἀποδέχονται ὡς πατέρες καί ὡς ἄρχοντες καί ὡς χειραγωγούς στή ζωή τῆς ἁγιότητας. Παράλληλα, διακινεῖται ἡ ἄλλη σειρ ά τῶν ἐπισκόπων πού ἀπολαμβάνουν τήν τιμή τῆς ἐξουσίας ἀλλά δέν τολμοῦν νά ἐπωμισθοῦν στήν ἀκεραιότητά του τό βάρος τοῦ ποιμαντορικοῦ χρέους. Ὁ χρόνος καθώς κυλάει ἀποτυπώνει τίς διαστροφές καί ἀποκαλύπτει τίς λαθεμένες κινήσεις. Αὐτές τίς κινήσεις πού διαμορφώνουν τό ἦθος καί τήν προσφορά τοῦ σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου τίς παρακολουθοῦμε ὅλοι καί τίς βιώνουμε δυστυχῶς ὡς προσωπική μας δοκιμασία. Τήν τελική κρίση θά τήν διατυπώσει ἡ αὐριανή γενιά πού θά ὑποχρεωθεῖ νά φορτιστεῖ στό σύνολό της τήν ἀπογοήτευση καί τήν περιπέτεια

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ

αντιγραφή