Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μητροπολίτης Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μητροπολίτης Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο, Μαΐου 18, 2013

Κυριακή των Μυροφόρων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας κ.κ. Παντελήμονος


Κυριακή των Μυροφόρων σήμερα, αδελφοί μου, μετά την Κυριακή του Θωμά ή Αντίπασχα, και δικαιολογημένα, διότι οι μυροφόρες γυναίκες είναι οι πρώτες αψευδείς μάρτυρες της Αναστάσεως του Κυρίου μας, αφού αυτές πήγαν «λίαν πρωί της μιας των σαββάτων» στο μνημείο του Χριστού, το βρήκαν κενό, άκουσαν από τον άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως, είδαν τον Αναστάντα Κύριο και πήραν εντολή να μεταφέρουν το αναστάσιμο μήνυμα και στους αποστόλους . Μαζί με τις μάρτυρες της Αναστάσεως, τις Μυροφόρες, εορτάζουμε και τους μάρτυρες τα Tαφής του Χριστού, τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, οι οποίοι ζήτησαν το Άγιο Σώμα του Χριστού από τον Πιλάτο, και το ενταφίασαν σε δικό τους μνημείο.
Γράφει ο Φίλων ο Ιουδαίος : «για ποιο λόγο όλες οι αρετές είναι γένους θηλυκού, η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη, η ανδρεία και οι υπόλοιπες ; Διότι για την απόκτηση των αρετών είναι προθυμότερες οι γυναίκες από τους άνδρες». Η σημερινή όμως εορτή αποδεικνύει ότι και οι άνδρες και μάλιστα οι ευσχήμονες βουλευτές Νικόδημος και Ιωσήφ, διέθεταν τόλμη και αγάπη σαν αυτή των γυναικών.
Πράγματι και οι Μυροφόρες και οι δύο Βουλευτές είχαν περισσή τόλμη και αγάπη. Οι γυναίκες ακολουθούσαν τον Χριστό στην επίγεια δράση του και τον διακονούσαν με δικά τους έξοδα, σημειώνει ο Ευαγγελιστής . Βυθισμένες στον πόνο και το δάκρυ συνόδευσαν τον Χριστό στον Γολγοθά και του παραστάθηκαν μόνο αυτές, ώστε να αναπαύει το πονεμένο βλέμμα του ο Εσταυρωμένος στην αγάπη τους . Και μετά την ταφή Του και  πάλι η αγάπη τους αγρυπνεί . «Λίαν πρωί» ξεκινούν για το μνημείο για να προσφέρουν τα μύρα της καρδιάς τους .
Η πραγματική αγάπη έχει συνακόλουθή της την τόλμη. Τολμούν να ακολουθούν τον Χριστό δημόσια, όντας γυναίκες, τολμούν να βρίσκονται μεταξύ των σταυρωτών, μόνες αυτές οδυρόμενες, τολμούν να τον ενταφιάσουν. Τολμούν να κυκλοφορήσουν νύχτα παρά τις συνήθειες των γυναικών, τολμούν να αντιμετωπίσουν τη ρωμαϊκή κουστωδία, που φύλαγε τον Τάφο, τολμούν και τον λίθο να αποκυλίσουν, αρκεί να δείξουν την αγάπη στον Μεγάλο Νεκρό.
Αλλά και οι βουλευτές Ιωσήφ και Νικόδημος δεν υστερούσαν στην αγάπη και την τόλμη. Διαθέτουν και οι άνδρες αποθέματα αληθινής αγάπης και στοργής, αλλά δεν έχουν τον τρόπο να τη δείξουν, όπως οι γυναίκες. Την κρύβουν προσεκτικά, αλλά την αποκαλύπτουν εξαιρετικά τολμώντας πράξεις αγάπης. Ο Νικόδημος επισκέφθηκε κρυφά τον Χριστό «νυκτός», άκουσε την υψηλή διδασκαλία του και πίστευσε. Έπειτα, μέσα στη συναγωγή, υποστήριξε έμμεσα τον Χριστό, συμβουλεύοντας να μην βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα εναντίον Του. «Αν δεν είναι από Θεού, θα καταρρεύσει σαν άνθρωπος».
Πάντως το γεγονός ότι μετά τον θάνατο του Χριστού τολμούν και οι δύο να παρουσιαστούν στον Πιλάτο και να ζητήσουν το σώμα του Χριστού αποδεικνύει και τη βαθιά αγάπη τους στον Χριστό και την ανεπανάληπτη τόλμη τους μέσα στο εχθρικό κλίμα που επικρατούσε κατά του Χριστού.
Εκείνοι οι μακάριοι άνδρες και γυναίκες αγάπησαν τον Χριστό, τόλμησαν να φανερώσουν την αγάπη τους και πλήρωσαν το τίμημά της με διάφορα μαρτύρια . Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας τους τιμά σήμερα .
Εμείς οι χριστιανοί αγαπούμε τον Χριστό ; «Εί τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν ήτω ανάθεμα». Όποιος δεν αγαπά τον Κύριο Ιησού Χριστό να είναι αναθεματισμένος, χωρισμένος από το σώμα της Εκκλησίας, λέγει ο απόστολος Παύλος .
Η αγάπη τροφοδοτεί τη ζωή, συγκρατεί τον άνθρωπο στη ζωή. Αν για ένα μόνο λεπτό συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι δεν τον αγαπάει κανείς θα αυτοκτονήσει, λέγει κάποιος φιλόσοφος .
Και είναι αλήθεια όλοι αγαπούμε και όλοι θέλουμε να μας αγαπούν. Αγαπούμε τη μητέρα μας, τον πατέρα μας, τα αδέλφια μας, τους συγγενείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, τους συζύγους  μας και όποιους άλλους επιλέξαμε από τον περίγυρό μας . Το ίδιο νιώθουμε ότι αγαπιόμαστε από τους άλλους . Και έχουμε τη δυνατότητα να εκφράζουμε τα συναισθήματα της αγάπης καθώς μας, τα αδέλφια μας, τους συγγενείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, τους συζύγους μας και όποιους άλλους επιλέξαμε από τον περίγυρό μας . Και έχουμε τη δυνατότητα να εκφράζουμε τα συναισθήματα της αγάπης καθώς ως άνθρωποι και βλεπόμαστε και είμαστε κοντά-κοντά . Όμως αγαπούμε τον Χριστό ; Αν η αγάπη προς τους ανθρώπους τροφοδοτεί την επίγεια ζωή, η αγάπη για τον Θεό και από τον Θεό για μας συνιστά την Αιώνιο Ζωή, τροφοδοτεί τον Παράδεισο.
Αγαπούμε τον Χριστό ; Όποιος δεν αγαπά τον Χριστό είναι αποκομμένος, λέγει ο απόστολος . Τον αγαπούμε, αλλά ίσως αναρωτιόμαστε πώς να το δείξουμε.
Πολλοί τρόποι υπάρχουν να αποδείξουμε ότι αγαπούμε τον Χριστό. «Αν με αγαπάτε», λέγει ο ίδιος ο Κύριος, «θα τηρήσετε τους λόγους μου». Πρώτα-πρώτα νιώθουμε ευχαρίστηση και χαρά μελετώντας τα λόγια του Χριστού; Είναι γλυκά τα λόγια του σαν το μέλι στον λάρυγγά μας ; Αυτό είναι απόδειξη ότι τον αγαπούμε. Και ακόμη, η εφαρμογή των λόγων του είναι η τρανώτερη απόδειξη της αγάπης μας .
Θέλετε και άλλη απόδειξη ; Λαχταρούμε την ώρα της προσευχής και της συνομιλίας μαζί με τον Χριστό, όπως μας συμβαίνει με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ποθούμε να ευρισκόμαστε στον Οίκο Του, στον Ναό Του, όπου μας περιμένει στοργικά ; Προσέχουμε τη ζωή μας, για να μην Τον σταυρώνουμε με τις αμαρτίες και τις αταξίες μας ; Αλλά και τους συνανθρώπους μας αν αγαπούμε, τον Χριστό αγαπούμε. Γιατί, λέγει, αν ισχυρίζεστε ότι αγαπάτε τον Θεό, αλλά μισείτε τον συνάνθρωπό σας, είστε ψεύτες . Η αγάπη στον πλησίον και στον ελάχιστο αδελφό στον Θεό μεταβαίνει .
Πολλά θα είχαμε να πούμε ακόμη για την αγάπη. Να ελέγξει ο καθένας τον εαυτό του, αν αγαπάει τον Χριστό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του, και τότε θα βρει και την τόλμη να εφαρμόσει στη ζωή του τον νόμο Του. Γιατί η χριστιανική ζωή χρειάζεται τόλμη.
Να προσευχόμαστε ιδιαίτερα να γεμίσει ο Θεός την καρδιά μας, από την αγνή και αγία αγάπη του δια πρεσβειών των Μυροφόρων και των αγίων Ιωσήφ και Νικοδήμου και για να αξιωθούμε μετά την επίγειο ζωή μας να συναντήσουμε τον αγαπώμενο Κύριο και για να τον απολαύσουμε στον παράδεισο. Γιατί, αδελφοί μου, όποιος δεν αγάπησε τον Χριστό από αυτή τη ζωή, δεν θα τον δει ποτέ .

Τρίτη, Αυγούστου 14, 2012

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας




† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ελέω Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης
της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης
 και Καμπανίας
ΠΡΟΣ
τον ιερόν κλήρον και τον ευσεβή λαόν  της καθ’ ημάς 
θεοσώστου 
Επαρχίας.

«Δεύρο, σεμνή, τω Υιώ και Θεώ συνδοξάσθητι».

Στα χέρια του Υιού και Θεού της παραδίδει σήμερα την 
αγνή ψυχή της η Υπεραγία Θεοτόκος· στα χέρια του Υιού 
της που ως βρέφος κράτησε στοργικά στην αγκαλιά της 
παραδίδει το πνεύμα της, προκειμένου να αναπαυθεί από
 τις αγωνίες και τις θλίψεις του κόσμου μέσα στις 
οποίες έζησε η Παναγία μας. Γιατί η δίστομη ρομφαία
 την οποία προεφήτευσε ο θεοδόχος Συμεών δεν διήλθε 
την ψυχή της μόνο κατά την ώρα που τον είδε επί του 
Σταυρού «μη έχοντα είδος ουδέ κάλλος». Η Παναγία 
έζησε από την πρώτη στιγμή που αξιώθηκε να γίνει
 Μητέρα του Θεού την αγωνία και την θλίψη του κόσμου.

Αγωνιά η Παναγία Μητέρα, γιατί δεν υπάρχει 
«τόπος εν τω καταλύματι» για το θείο βρέφος που 
επρόκειτο να φέρει στον κόσμο. Αγωνιά, γιατί ο 
Ηρώδης ζητεί «το παιδίον του απολέσαι αυτό».
 Αγωνιά, γιατί ο δωδεκαετής Ιησούς δεν βρίσκεται 
μέσα στη συνοδεία που επέστρεφε από το προσκύνημα 
στον ναό των Ιεροσολύμων. ᾽Αγωνιά, όταν 
τον βλέπει να αντιμετωπίζει την κακία και τη
 μοχθηρία των Φαρισαίων. Αγωνιά, όταν τον βλέπει
 δέσμιο στο Πραιτώριο και ακούει τον όχλο που
 ευεργέτησε και θεράπευσε, να κραυγάζει το
 «σταύρωσον». Αγωνιά και θλίβεται, όταν 
τον βλέπει νεκρόν και άπνουν για χάρη των
 ανθρώπων. Όμως η Παναγία υπομένει και σιωπά.
 Δεν αντιδρά, δεν συνωθείται, δεν διεκδικεί δικαιώματα,
 δεν ερίζει για πρωτοκλησίες, δεν υπενθυμίζει σε 
κανέναν ότι αυτή είναι η Μητέρα του Υιού και 
Λόγου του Θεού. Παραμένει σεμνή και σιωπηλή,
 όπως ήταν και την ώρα του Ευαγγελισμού της.
 Παραμένει σεμνή και σιωπηλή, όπως ήταν σε όλη 
της τη ζωή. Γιατί δεν υπήρχε λόγος να μιλήσει η 
Παναγία, εφόσον μιλούσε ο Υιός και Λόγος του Θεού.
 Δεν υπήρχε λόγος να διδάξει η Παναγία, εφόσον 
δίδασκε ο Υιός και Θεός της. Και όμως μιλούσε η
 Παναγία με την εύγλωττη σιωπή της, που ήταν πιο
 πολύτιμη από τα κηρύγματα των ρητόρων τους 
οποίους απέδειξε «ιχθύας αφώνους». Και όμως
 δίδασκε με τη σιωπή της, που ήταν ταυτόσημη
 με την υπακοή της στο θέλημα του Θεού, στο
 θέλημα του Υιού της. Δίδασκε με τη σιωπή της,
 γιατί αυτή ήταν η απόδειξη της σεμνότητός της,
 το ένδυμα της σωφροσύνης της.
Διήλθε η Παναγία μας τη ζωή της με σεμνότητα 
και ταπείνωση, γι᾽ αυτό αξιώνεται τώρα αυτής της 
μεγάλης τιμής: να ανέλθει στους ουρανούς στα
 χέρια του Υιού και Θεού της, για να μείνει
 εκεί αιωνίως παρακαθημένη του θρόνου 
της δόξης του, «πεποικιλμένη» και αυτή «τη θεία δόξη».
Διήλθε η Παναγία μας τη ζωή της με σεμνότητα και
 ταπείνωση, γι᾽ αυτό απολαμβάνει τόση δόξα την ώρα της
 Κοιμήσεώς της. Γι᾽ αυτό συγκεντρώνονται 
«απόστολοι εκ περάτων». Γι᾽ αυτό κατέρχεται από τους
 ουρανούς ο Υιός της, για να παραλάβει ιδίαις χερσίν 
την καθαρή και αμόλυντη ψυχή της.
Διήλθε η Παναγία μας τη ζωή της με σεμνότητα, 
γι᾽ αυτό μεταβαίνει στους ουρανούς απηλλαγμένη
 από τις αγωνίες του κόσμου. Γι᾽ αυτό και έλαβε το 
προνόμιο από τον Υιό της να είναι η διαρκής μεσίτρια
 των ανθρώπων για τις αγωνίες και τις θλίψεις τους 
στον θρόνο της Χάριτός του.
Διήλθε η Παναγία μας τη ζωή της με σεμνότητα, 
γι᾽ αυτό και ακούει τη φωνή του Υιού της να την
 καλεί στη δική του δόξα. 
«Δεύρο, σεμνή, τω Υιώ και Θεώ συνδοξάσθητι».
Αδελφοί μου, οι άνθρωποι θεωρούμε συχνά τη 
\σεμνότητα αδυναμία και εμπόδιο στην κατάκτηση
 της δόξης. Θεωρούμε δόξα την πρόσκαιρη τιμή που 
προσφέρει ο κόσμος σε όσους κάνουν θόρυβο και 
επίδειξη γύρω από το όνομα και το πρόσωπό τους. 
Θεωρούμε δόξα τον έπαινο των ανθρώπων 
που πολύ εύκολα μετατρέπεται σε «ουά». 
Αγωνιούμε για τη δόξα, προσθέτοντας αδικαιολόγητα 
μία αγωνία ακόμη στις πολλές αγωνίες της ζωής μας.
 Επιζητούμε τη δόξα, αλλά δεν στρεφόμαστε 
προς την όντως δεδοξασμένη, 
«την υψηλοτέραν των ουρανών», 
Υπεραγία Θεοτόκο, και δεν ακολουθούμε
 το παράδειγμα της σεμνής ζωής της. 
Όμως ακούοντας σήμερα, εορτή της εις ουρανούς
 μεταστάσεως της Παναγίας μας, τη φωνή του 
Υιού της να της χαρίζει τη δόξα του ως 
αντίδωρο στη δική της σεμνότητα, και ασπαζόμενοι 
με σεβασμό την ιερή μορφή της, ας 
αποφασίσουμε να της εμπιστευθούμε τις
 αγωνίες μας και ας της υποσχεθούμε να
 βαδίσουμε τον δικό της δρόμο, δρόμο σεμνότητος
 και ταπεινώσεως, για να έχουμε τη Χάρη και τη 
βοήθειά της σε όλη μας τη ζωή.

Διάπυρος προς την εν δόξη από της γης εις ουρανούς
 μεταστάσαν Παρθένον ευχέτης
Ο Μητροπολίτης
† Ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων

Σάββατο, Απριλίου 28, 2012

Κυριακή των Μυροφόρων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας Καμπανίας και Ναούσης κ.κ. Παντελεήμονος


Κυριακή των Μυροφόρων
Κυριακή των Μυροφόρων σήμερα, αδελφοί μου, μετά την Κυριακή του Θωμά ή Αντίπασχα, και δικαιολογημένα, διότι οι μυροφόρες γυναίκες είναι οι πρώτες αψευδείς μάρτυρες της Αναστάσεως του Κυρίου μας, αφού αυτές πήγαν «λίαν πρωί της μιας των σαββάτων» στο μνημείο του Χριστού, το βρήκαν κενό, άκουσαν από τον άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως, είδαν τον Αναστάντα Κύριο και πήραν εντολή να μεταφέρουν το αναστάσιμο μήνυμα και στους αποστόλους . Μαζί με τις μάρτυρες της Αναστάσεως, τις Μυροφόρες, εορτάζουμε και τους μάρτυρες τα Tαφής του Χριστού, τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, οι οποίοι ζήτησαν το Άγιο Σώμα του Χριστού από τον Πιλάτο, και το ενταφίασαν σε δικό τους μνημείο.
Γράφει ο Φίλων ο Ιουδαίος : «για ποιο λόγο όλες οι αρετές είναι γένους θηλυκού, η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη, η ανδρεία και οι υπόλοιπες ; Διότι για την απόκτηση των αρετών είναι προθυμότερες οι γυναίκες από τους άνδρες». Η σημερινή όμως εορτή αποδεικνύει ότι και οι άνδρες και μάλιστα οι ευσχήμονες βουλευτές Νικόδημος και Ιωσήφ, διέθεταν τόλμη και αγάπη σαν αυτή των γυναικών.
Πράγματι και οι Μυροφόρες και οι δύο Βουλευτές είχαν περισσή τόλμη και αγάπη. Οι γυναίκες ακολουθούσαν τον Χριστό στην επίγεια δράση του και τον διακονούσαν με δικά τους έξοδα, σημειώνει ο Ευαγγελιστής . Βυθισμένες στον πόνο και το δάκρυ συνόδευσαν τον Χριστό στον Γολγοθά και του παραστάθηκαν μόνο αυτές, ώστε να αναπαύει το πονεμένο βλέμμα του ο Εσταυρωμένος στην αγάπη τους . Και μετά την ταφή Του και  πάλι η αγάπη τους αγρυπνεί . «Λίαν πρωί» ξεκινούν για το μνημείο για να προσφέρουν τα μύρα της καρδιάς τους .
Η πραγματική αγάπη έχει συνακόλουθή της την τόλμη. Τολμούν να ακολουθούν τον Χριστό δημόσια, όντας γυναίκες, τολμούν να βρίσκονται μεταξύ των σταυρωτών, μόνες αυτές οδυρόμενες, τολμούν να τον ενταφιάσουν. Τολμούν να κυκλοφορήσουν νύχτα παρά τις συνήθειες των γυναικών, τολμούν να αντιμετωπίσουν τη ρωμαϊκή κουστωδία, που φύλαγε τον Τάφο, τολμούν και τον λίθο να αποκυλίσουν, αρκεί να δείξουν την αγάπη στον Μεγάλο Νεκρό.
Αλλά και οι βουλευτές Ιωσήφ και Νικόδημος δεν υστερούσαν στην αγάπη και την τόλμη. Διαθέτουν και οι άνδρες αποθέματα αληθινής αγάπης και στοργής, αλλά δεν έχουν τον τρόπο να τη δείξουν, όπως οι γυναίκες. Την κρύβουν προσεκτικά, αλλά την αποκαλύπτουν εξαιρετικά τολμώντας πράξεις αγάπης. Ο Νικόδημος επισκέφθηκε κρυφά τον Χριστό «νυκτός», άκουσε την υψηλή διδασκαλία του και πίστευσε. Έπειτα, μέσα στη συναγωγή, υποστήριξε έμμεσα τον Χριστό, συμβουλεύοντας να μην βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα εναντίον Του. «Αν δεν είναι από Θεού, θα καταρρεύσει σαν άνθρωπος».
Πάντως το γεγονός ότι μετά τον θάνατο του Χριστού τολμούν και οι δύο να παρουσιαστούν στον Πιλάτο και να ζητήσουν το σώμα του Χριστού αποδεικνύει και τη βαθιά αγάπη τους στον Χριστό και την ανεπανάληπτη τόλμη τους μέσα στο εχθρικό κλίμα που επικρατούσε κατά του Χριστού.
Εκείνοι οι μακάριοι άνδρες και γυναίκες αγάπησαν τον Χριστό, τόλμησαν να φανερώσουν την αγάπη τους και πλήρωσαν το τίμημά της με διάφορα μαρτύρια . Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας τους τιμά σήμερα .
Εμείς οι χριστιανοί αγαπούμε τον Χριστό ; «Εί τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν ήτω ανάθεμα». Όποιος δεν αγαπά τον Κύριο Ιησού Χριστό να είναι αναθεματισμένος, χωρισμένος από το σώμα της Εκκλησίας, λέγει ο απόστολος Παύλος .
Η αγάπη τροφοδοτεί τη ζωή, συγκρατεί τον άνθρωπο στη ζωή. Αν για ένα μόνο λεπτό συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι δεν τον αγαπάει κανείς θα αυτοκτονήσει, λέγει κάποιος φιλόσοφος .
Και είναι αλήθεια όλοι αγαπούμε και όλοι θέλουμε να μας αγαπούν. Αγαπούμε τη μητέρα μας, τον πατέρα μας, τα αδέλφια μας, τους συγγενείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, τους συζύγους  μας και όποιους άλλους επιλέξαμε από τον περίγυρό μας . Το ίδιο νιώθουμε ότι αγαπιόμαστε από τους άλλους . Και έχουμε τη δυνατότητα να εκφράζουμε τα συναισθήματα της αγάπης καθώς μας, τα αδέλφια μας, τους συγγενείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, τους συζύγους μας και όποιους άλλους επιλέξαμε από τον περίγυρό μας . Και έχουμε τη δυνατότητα να εκφράζουμε τα συναισθήματα της αγάπης καθώς ως άνθρωποι και βλεπόμαστε και είμαστε κοντά-κοντά . Όμως αγαπούμε τον Χριστό ; Αν η αγάπη προς τους ανθρώπους τροφοδοτεί την επίγεια ζωή, η αγάπη για τον Θεό και από τον Θεό για μας συνιστά την Αιώνιο Ζωή, τροφοδοτεί τον Παράδεισο.
Αγαπούμε τον Χριστό ; Όποιος δεν αγαπά τον Χριστό είναι αποκομμένος, λέγει ο απόστολος . Τον αγαπούμε, αλλά ίσως αναρωτιόμαστε πώς να το δείξουμε.
Πολλοί τρόποι υπάρχουν να αποδείξουμε ότι αγαπούμε τον Χριστό. «Αν με αγαπάτε», λέγει ο ίδιος ο Κύριος, «θα τηρήσετε τους λόγους μου». Πρώτα-πρώτα νιώθουμε ευχαρίστηση και χαρά μελετώντας τα λόγια του Χριστού; Είναι γλυκά τα λόγια του σαν το μέλι στον λάρυγγά μας ; Αυτό είναι απόδειξη ότι τον αγαπούμε. Και ακόμη, η εφαρμογή των λόγων του είναι η τρανώτερη απόδειξη της αγάπης μας .
Θέλετε και άλλη απόδειξη ; Λαχταρούμε την ώρα της προσευχής και της συνομιλίας μαζί με τον Χριστό, όπως μας συμβαίνει με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ποθούμε να ευρισκόμαστε στον Οίκο Του, στον Ναό Του, όπου μας περιμένει στοργικά ; Προσέχουμε τη ζωή μας, για να μην Τον σταυρώνουμε με τις αμαρτίες και τις αταξίες μας ; Αλλά και τους συνανθρώπους μας αν αγαπούμε, τον Χριστό αγαπούμε. Γιατί, λέγει, αν ισχυρίζεστε ότι αγαπάτε τον Θεό, αλλά μισείτε τον συνάνθρωπό σας, είστε ψεύτες . Η αγάπη στον πλησίον και στον ελάχιστο αδελφό στον Θεό μεταβαίνει .
Πολλά θα είχαμε να πούμε ακόμη για την αγάπη. Να ελέγξει ο καθένας τον εαυτό του, αν αγαπάει τον Χριστό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του, και τότε θα βρει και την τόλμη να εφαρμόσει στη ζωή του τον νόμο Του. Γιατί η χριστιανική ζωή χρειάζεται τόλμη.
Να προσευχόμαστε ιδιαίτερα να γεμίσει ο Θεός την καρδιά μας, από την αγνή και αγία αγάπη του δια πρεσβειών των Μυροφόρων και των αγίων Ιωσήφ και Νικοδήμου και για να αξιωθούμε μετά την επίγειο ζωή μας να συναντήσουμε τον αγαπώμενο Κύριο και για να τον απολαύσουμε στον παράδεισο. Γιατί, αδελφοί μου, όποιος δεν αγάπησε τον Χριστό από αυτή τη ζωή, δεν θα τον δει ποτέ .

Σάββατο, Απριλίου 14, 2012

Ποιμαντορική εγκύκλιος Πάσχα Ιερά Μητρόπολις Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας


«Χριστός το καινόν Πάσχα, το ζωόθυτον θύμα, Υιός Θεού ο αίρων την αμαρτίαν κόσμου».
Σε αυτόν τον στίχο συγκεφαλαιώνει, αδελφοί μου, ο ιερός υμνογράφος το νόημα της μεγάλης εορτής του Πάσχα. Για εμάς τους χριστιανούς το Πάσχα δεν είναι η  απλή έξοδος από μία εγκόσμιο δουλεία και η αρχή μιας πορείας προς την γη της επαγγελίας, είναι η οριστική έξοδός μας από τη δουλεία της αμαρτίας, που καταδυνάστευε τους ανθρώπους· είναι η οριστική συντριβή των δεσμών του Άδου· είναι η διάνοιξη των κεκλεισμένων θυρών του Παραδείσου.
Και όλα αυτά διότι το Πάσχα το οποίο εορτάζουμε είναι το «καινόν Πάσχα»· είναι το νέο Πάσχα, στο οποίο δεν θυσιάζεται ο «ενιαύσιος αμνός», αλλά ο ίδιος ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος ως «αμνός άφωνος», κατά τον προφήτη, αίρει τις αμαρτίες του κόσμου, αίρει τις αμαρτίες του κάθε ανθρώπου προσωπικά, θυσιάζεται επί του Σταυρού για να σχίσει το χρεόγραφο των αμαρτιών μας και κατέρχεται «μέχρις Άδου ταμείων» για να ελευθερώσει τον νεκρό εξαιτίας της αμαρτίας άνθρωπο, και να τον συναναστήσει μαζί του· είναι το νέο Πάσχα, το οποίο ταυτίζεται με τη θυσία αλλά και τον θρίαμβο του Χριστού, με τη Σταύρωση αλλά και την Ανάστασή του.
«Χριστός το καινόν Πάσχα, το ζωόθυτον θύμα, Υιός Θεού ο αίρων την αμαρτίαν  κόσμου».
Ο Χριστός είναι, αδελφοί μου, για εμάς τους χριστιανούς το Πάσχα. Αυτό πιστεύουμε και αυτό διακηρύσσουμε στεντορεία τη φωνή και απόψε και «πάσας τας ημέρας της ζωής ημών». Ο Χριστός είναι για εμάς τους πιστούς το νόημα και η ουσία της μεγάλης εορτής που πανηγυρίζουμε σήμερα, γιατί Αυτός είναι ο αίτιος της εορτής, γιατί αυτός είναι ο αίτιος της σωτηρίας μας.
Γι᾽ αυτό και για εμάς τους χριστιανούς δεν νοείται Πάσχα χωρίς τον Χριστό στο επίκεντρο του εορτασμού της μεγάλης αυτής ημέρας· δεν νοείται Πάσχα χωρίς τη συμμετοχή μας στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία· δεν νοείται Πάσχα χωρίς τον Χριστό στην ψυχή μας· δεν νοείται Πάσχα χωρίς τον Χριστό στη ζωή μας. Όλα τα άλλα, όλα τα υλικά, όλα τα κοσμικά, όλα τα εξωτερικά στοιχεία της εορτής που με επιμέλεια προετοιμάζαμε τις προηγούμενες ημέρες είναι απλώς τρόποι εκφράσεως της χαράς μας για την εορτή των εορτών και την πανήγυρη των πανηγύρεων, για τη λαμπροφόρο ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Δεν έχουν όμως κανένα νόημα και καμία αξία και δεν μπορούν να μας προσφέρουν την αληθινή και παραμένουσα στην ψυχή μας χαρά, εάν λείπει ο αίτιος της χαράς, εάν λείπει ο Χριστός από τα σπίτια μας, από τις οικογένειές μας, από την ψυχή του καθενός μας και από τη ζωή μας.
Γι᾽ αυτό και η Εκκλησία μας μας καλεί να μην διασκορπισθούμε, όπως οι εχθροί του Χριστού, αλλά να προσέλθουμε λαμπαδηφόροι για να τον υποδεχθούμε Αναστάντα· μας καλεί να προσέλθουμε σαν τις μυροφόρες γυναίκες για να συναντήσουμε τον Χριστό και να τον ακούσουμε να μας απευθύνει το «χαίρετε»· μας καλεί να προστρέξουμε σαν τους αποστόλους στο κενό μνημείο και να ομολογήσουμε και εμείς το μέγα θαύμα της Αναστάσεώς του· μας καλεί να δεχθούμε το ευαγγέλιο της χαράς που φέρνει η Ανάσταση του Χριστού και το οποίο διώχνει τον φόβο που δημιουργεί στην ψυχή μας η αμαρτία και νικά τη λύπη που προκαλούν τα θλιβερά και δυσάρεστα γεγονότα του κόσμου· μας καλεί να απολαύσουμε όχι υλικά συμπόσια, αλλά «του συμποσίου της πίστεως» και «του πλούτου της χρηστότητος» του Αναστάντος Κυρίου, ώστε να ζήσουμε με τον Χριστό «τον καινόν Πάσχα» και αναστηθούμε και εμείς μαζί του ψυχικά και πνευματικά.

Διάπυρος προς τον Αναστάντα Κύριον ευχέτης
† Ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...