ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ: «Θάρσει, τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ.κ. Παίσιου

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΕΡΟΥ, ΚΑΛΥΜΝΟΥ & ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ   ΣΤ΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«Θάρσει, τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου»

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ο Κύριός μας ήλθεν στον κόσμο από άπειρο αγάπη προς τον άνθρωπο και έπαθε επάνω στον Σταυρό Του, κυρίως δια να σώσει τον άνθρωπο από τα ψυχικά τραύματα, όμως – πλήρης αγάπης ελέους  και οικτιρμών – δεν ήταν αδιάφορος και δια τα σωματικά τραύματα του ανθρώπου.

Η αγάπη και το άπειρο έλεος του Κυρίου καταγράφεται από τον   ευαγγελιστή Ματθαίο στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, όταν συγγενείς και φίλοι οδηγούν τον παράλυτο της Καπερναούμ στο Μέγα Ιατρό της Ψυχής και του σώματος.

Και εκείνος, ο των όλων Κύριος, βλέποντας την υπομονή και επιμονή, και μάλιστα όλως ιδιαιτέρως την πίστη των τραυματιοφορέων της αγάπης λέγει στον πονεμένο και συνάμα δυστυχισμένο άνθρωπο: «έχε θάρρος, παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου» και  συγχρόνως, αφού είδε την μνησικακία των Γραμματέων του Νόμου, λέγει και πάλιν στον παράλυτο: «σήκω επάνω  και περπάτει».

Και, ω του θαύματος! ο παραλυτικός σηκώθηκε από το κρεβάτι του πόνου και από το στρώμα των κακώσεων, και υγιής πλέον έρχεται στο σπίτι του, ενώ με τα χείλη του δοξολογεί τον Κύριο, που  του χάρισε την διπλή υγεία και στην  ψυχή και στου σώμα.

Δυστυχώς, πόσοι και πόσοι και σήμερα άνθρωποι, σ΄αυτή την εποχή που ζούμε, δεν φέρουν σωματικά και ψυχικά τραύματα, τα οποία δυστυχώς δημιουργούν ποικίλα προβλήματα και πολλάκις δισεπίλυτα.

Το γεγονός τούτο καταγράφεται και στις μέρες μας, διότι οι άνθρωποι ζουν μακριά από την πηγή της σωτηρίας τους, ζουν μακριά και αποκομμένοι από τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος.

Ο λεγόμενος νεώτερος πολιτισμός,  ο πολιτισμός της άρνησης, της απιστίας, της απομάκρυνσης από την αγάπη του Θεού Πατρός δημιουργεί πλείστα όσα σωματικά και ψυχικά τραύματα.

Αναρίθμητοι είναι οι ύπουλοι εχθροί που καταδυναστεύουν το ανθρώπινο σώμα και το οδηγούν στην απώλεια την καταστροφή, στον θάνατο τον σωματικό, πού είναι ο χωρισμός του σώματος από την ψυχή.

Φθόνοι, κακίες, μίση καταχρήσεις, πολυφαγία, πολυποσία, αλλά και ασελγεία, όλα αυτά δηλητηριάζουν το σώμα του ανθρώπου με αποτέλεσμα να πονά και να οδύρεται και πολλάκις να δαπανά και μεγάλα χρηματικά ποσά νομίζοντας ότι θα βρεί την υγεία του.

Όμως, εάν πραγματικά ο άνθρωπος αγαπά και θέλει να είναι σωματικά υγιής, οφείλει να ακολουθήσει, θα λέγαμε σήμερα, τις συνταγές της υγιούς πνευματικής  διατροφής, να ακολουθήσει με άλλα λόγια τις διδασκαλίες της αμωμήτου πίστης μας, να ακολουθήσει εκείνες τις συνταγές που καταγράφουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, Αυτοί οι τραυματιοφορείς της αγάπης Χριστού, και να μη λέγει ότι οι νηστείες είναι μόνο  δια τους κληρικούς και μοναχούς.

Η νηστεία και μάλιστα η αποχή από τις δηλητηριώδεις τροφές συμβάλλει τα μέγιστα στην ευεξία και υγεία του ανθρωπίνου σώματος και κατά συνέπεια και στην υγεία της ψυχής.

Ο άνθρωπος  πολύ περισσότερο οφείλει να φροντίζει  δια την υγεία της ψυχής του, η οποία υπερέχει της σωματικής υγείας. Δεν πρέπει να  γίνεται μάλιστα πολλάκις και  σύγκρισις αυτής καθ΄ εαυτής της μεγάλης διαφοράς, διότι η νόσος της ψυχής είναι η αμαρτία, «κακό που αρρωστία ψυχής» λέγει ο Μέγας  Βασίλειος, τα δε «οψώνια της αμαρτίας θάνατος εστί».

Ο αμαρτωλός άνθρωπος παραλύει όχι μόνο σωματικά αλλά και ηθικά. Οι σωματικές και ηθικές του δυνάμεις  αδυνατούν και ομοιάζει ο άνθρωπος αυτός με τον παράλυτο της σημερινής ευαγγελικής  περικοπής, τον «επί κλίνης βεβλημένον».

Υπάρχουν βεβαίως και ασθένειες τις οποίες η επιστήμη δεν μπορεί, δυστυχώς ακόμα και σήμερα παρά  την αλματώδη πρόοδο, να βρεί τα μέσα της θεραπείας και  ο άνθρωπος πονά επάνω στο κρεβάτι, ως άλλος παράλυτος του ευαγγελίου.

Όμως καμία μα καμία ασθένεια ψυχική όσον και αν είναι βαριά παραμένει αθεράπευτος, διότι ο ιατρός της  ψυχής είναι αυτός ο Ιησούς, ο Μόνος αληθινός Θεός.

Όπως το φώς του ηλίου ζωογονεί και επικρατεί παντού, έτσι και η ψυχή του χριστιανού φωτιζόμενη από το αληθινό φώς αγιάζεται, τελειοποιείται και διαχέεται από την θεία αίγλη και την χάρη του Αγίου Πνεύματος  και τότε ο χριστιανός άνθρωπος φωτίζεται από το Θαβώριο φως.

Ο Κύριός μας θεράπευσε τον παράλυτο της Καπερναούμ σωματικά  και ψυχικά, διότι είδε την πηγαία και αυθόρμητη πίστη, την υπομονή, την καρτερία, τόσο του παράλυτου όσο και εκείνων των ανθρώπων της  αγάπης που αψήφησαν κόπους και θυσίες προκειμένου να οδηγήσουν αυτόν κοντά στο Χριστό.

Ο Ιησούς  Χριστός και σήμερα θεραπεύει τις σωματικές και ψυχικές μας ασθένειες, αρκεί να τον πιστέψουμε και να τον πλησιάσουμε με μετάνοια ειλικρινή και τότε ας ζητήσουμε ταπεινά το έλεός Του, την ευσπλαχνία Του, την χάρη και την ευλογία Του.

Και Εκείνος ο Οποίος ήλθε να σώσει τον άνθρωπο από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, θα μας ελευθερώσει από τα  σωματικά τραύματα, αλλά πολύ περισσότερο από τα τραύματα της ψυχής μας  και καθαρούς θα μας εισαγάγει στην ουράνιο βασιλεία του Πατρός Του και δικού μας Πατέρα.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ας ζητήσουμε, λοιπόν, ταπεινώς και εμείς την βοήθεια του Σωτήρος Χριστού εργαζόμενοι υπέρ της σωτηρίας της ψυχής μας, τώρα που ακόμα υπάρχει χρόνος μετανοίας.

Τραυματιοφορείς της αγάπης υπάρχουν και για μας σήμερα, αυτοί δεν είναι άλλοι από τους  πνευματικούς της Εκκλησίας μας. Ας τους πλησιάσουμε δια να ακούσουμε και εμείς όπως άκουσε ο παράλυτος του σημερινοῦ ευαγγελικοῦ αναγνώσματος το: «θάρσει τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου», και, «εγερθείς άρον σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκον σου».

ΑΜΗΝ.

Ο.Λ.Κ.Α.Π.