ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ
26 Νοεμβρίου 2017
(Εφεσίους δ 1-7).
Σήμερα στο κήρυγμά μας αδελφοί μου θα μιλήσουμε για το αποστολικό ανάγνωσμα που διαβάστηκε μέσα στις Εκκλησίες μας και είναι παρμένο από την προς Εφεσίους επιστολή του Αποστόλου των εθνών του Παύλου. Μάλιστα αυτά που σήμερα μας λέει ο Παύλος δεν είναι λόγια ενός ανθρώπου βολεμένου, που επειδή γνώρισε το Χριστό, νόμισε ότι έλυσε όλα τα προβλήματά του. Αυτά που μας λέει ο Παύλος σήμερα είναι τα λόγια ενός ανθρώπου που μιλά μέσα από την φυλακή. Είναι τα λόγια ενός ανθρώπου που πάσχει για το Χριστό, που αφιερώνει όλο του το σώμα στην υπηρεσία του κηρύγματος Του. Κάποιοι που δεν άντεχαν το κήρυγμά του τον φυλακίζουν για να μην ακούγεται ο λόγος του, αλλά εκείνος, υπαγορεύει στους μαθητές του και διαδίδει το ευαγγελικό μήνυμα όπου του το ζητούν οι άνθρωποι. Σ’ αυτές τις επιστολές της αιχμαλωσίας, ο αναγνώστης διακρίνει το αγωνιστικό φρόνιμα και παλμό του Παύλου, τον οποίο οι κακουχίες όχι μόνο δε καταβάλλουν αλλά μοιάζει να τον γεμίζουν με περισσότερη πίστη σ’ Αυτόν που Κηρύττει.
Όλα αυτά κάνουν αυτά που ακούσαμε ιδιαιτέρως σημαντικά για τη ζωή μας αφού αν τα προσέξουμε θα δούμε ότι μπορούν να δώσουν ένα νέο νόημα σε όλη την ύπαρξή μας. Μας λέει λοιπόν ο απόστολος Παύλος: αδέλφια μου, σας προτρέπω, εγώ που είμαι φυλακισμένος για το όνομα του Κυρίου, να διάγετε τη ζωή σας με τρόπο αντάξιο στη κλίση που δεχτήκατε, δηλαδή να ζείτε με σωφροσύνη πραότητα και μακροθυμία, ανεχόμενοι ο ένας τον άλλο με αγάπη, προσέχοντας να τηρείτε την ενότητα του Αγίου Πνεύματος με το σύνδεσμο της μεταξύ σας ειρήνης. Ένα σώμα να είστε με ένα Πνεύμα που σας ενώνει, σε μία κοινή κλήση ελπίδας. Ένας είναι ο Κύριος σας, μία η πίστη σας, ένα το βάπτισμά σας. ένας ο Θεός σας πατέρας όλων σας, κυρίαρχός και αιτία των πάντων και βρίσκεται μέσα καθένα σας. Στον καθένα δόθηκε η χάρις ανάλογα με το μέτρο του Χριστού μας.
Σ’ αυτούς τους λίγους στίχους από την προς εφεσίους επιστολή ο απόστολος Παύλος εκφράζει όλη του την αγωνία για το πώς οι χριστιανοί που ο ίδιος κατήχησε και βάπτισε θα πορευθούν έτσι ώστε να μπορέσουν να ενεργοποιήσουν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που τους έχουν δοθεί. Ακόμη περιγράφεται με απλό αλλά συνάμα έυληπτο τρόπο πως οι πιστοί οφείλουν να ζουν μέσα στο κοινωνικό σύνολο έτσι ώστε και να δίνουν μαρτυρία της πίστης τους αλλά και να μην επιτρέπουν σε κανένας να αμφισβητήσει αυτή την πίστη τους.
Ο χριστιανός το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να αναπτύξει αυτές τις τρεις βασικές αρετές τη σωφροσύνη την πραότητα και την μακροθυμία. Να μπορεί ο χριστιανός να είναι σώφρον, πράος και μακρόθυμος είναι αυτό που θα τον κάνει να ξεχωρίσει ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο άνθρωπος που αγωνίζεται να ζήσει τίμια τη ζωή του, συγχωρώντας τα λάθη των συνανθρώπων του, βγάζοντας από μέσα του κάθε κακό λογισμό για τον αδελφό του, είναι ο άνθρωπος που εύκολα μπορεί να φτάσει σε ψηλά πνευματικά επίπεδα.
Αυτές οι τρεις πρώτες αρετές θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στη μεγαλύτερη αρετή της εν Χριστώ αγάπης, της αγάπης ολόκληρου του σώματος της Εκκλησίας στην οποία αυτός θα θεωρεί ότι είναι μέλος και ως εκ τούτου συνεργός στη σωτηρία όλου του ανθρωπίνου γένους. Όταν βέβαια ο άνθρωπος βιώσει αυτές τις αλήθειες τότε θα μπορέσει να αναγνωρίσει τον Χριστό ως κυρίαρχο της ζωής του ως τη μοναδική πηγή της χαράς και της πνευματικής αγαλλίασής του.
Αδελφοί μου ο απόστολος Παύλος μέσα από το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα μας καλεί σε μία πνευματική αφύπνιση των χαρισμάτων που όλοι μας έχουμε λάβει ως χριστιανοί μέσα στην Εκκλησία. Μάλιστα μας λέει ότι αυτά τα χαρίσματα είναι που θα μας κάνουν να ξεχωρίσουμε από τον υπόλοιπο κόσμο. Από την άλλη όταν το εκκλησιαστικό σώμα αναπτύσσει αυτά τα χαρακτηριστικά, τότε μπορεί να ελκύσει τον κόσμο προς αυτό μπορεί να αγκαλιάσει όλους τους ανθρώπους και να τους μεταδώσει αυτό που είναι η πραγματική ανάγκη μία ζωή αγάπης σωφροσύνης πραότητας και μακροθυμίας.-
