Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μητροπολίτης Παροναξίας Καλλίνικος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μητροπολίτης Παροναξίας Καλλίνικος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο, Νοεμβρίου 25, 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ 26 Νοεμβρίου 2017 (Εφεσίους δ 1-7).



ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ
26 Νοεμβρίου 2017
(Εφεσίους δ 1-7).

Σήμερα στο κήρυγμά μας αδελφοί μου θα μιλήσουμε για το αποστολικό ανάγνωσμα που διαβάστηκε μέσα στις Εκκλησίες μας και είναι παρμένο από την προς Εφεσίους επιστολή του Αποστόλου των εθνών του Παύλου. Μάλιστα αυτά που σήμερα μας λέει ο Παύλος δεν είναι λόγια ενός ανθρώπου βολεμένου, που επειδή γνώρισε το Χριστό, νόμισε ότι έλυσε όλα τα προβλήματά του. Αυτά που μας λέει ο Παύλος σήμερα είναι τα λόγια ενός ανθρώπου που μιλά μέσα από την φυλακή. Είναι τα λόγια ενός ανθρώπου που πάσχει για το Χριστό, που αφιερώνει όλο του το σώμα στην υπηρεσία του κηρύγματος Του. Κάποιοι που δεν άντεχαν το κήρυγμά του τον φυλακίζουν για να μην ακούγεται ο λόγος του, αλλά εκείνος, υπαγορεύει στους μαθητές του και διαδίδει το ευαγγελικό μήνυμα όπου του το ζητούν οι άνθρωποι. Σ’ αυτές τις επιστολές της αιχμαλωσίας, ο αναγνώστης διακρίνει το αγωνιστικό φρόνιμα και παλμό του Παύλου, τον οποίο οι κακουχίες όχι μόνο δε καταβάλλουν αλλά μοιάζει να τον γεμίζουν με περισσότερη πίστη σ’ Αυτόν που Κηρύττει.
Όλα αυτά κάνουν αυτά που ακούσαμε ιδιαιτέρως σημαντικά για τη ζωή μας αφού αν τα προσέξουμε θα δούμε ότι μπορούν να δώσουν ένα νέο νόημα σε όλη την ύπαρξή μας. Μας λέει λοιπόν ο απόστολος Παύλος: αδέλφια μου, σας προτρέπω, εγώ που είμαι φυλακισμένος για το όνομα του Κυρίου, να διάγετε τη ζωή σας με τρόπο αντάξιο στη κλίση που δεχτήκατε, δηλαδή να ζείτε με σωφροσύνη πραότητα και μακροθυμία, ανεχόμενοι ο ένας τον άλλο με αγάπη, προσέχοντας να τηρείτε την ενότητα του Αγίου Πνεύματος με το σύνδεσμο της μεταξύ σας ειρήνης. Ένα σώμα να είστε με ένα Πνεύμα που σας ενώνει, σε μία κοινή κλήση ελπίδας. Ένας είναι ο Κύριος σας, μία η πίστη σας, ένα το βάπτισμά σας. ένας ο Θεός σας πατέρας όλων σας, κυρίαρχός και αιτία των πάντων και βρίσκεται μέσα καθένα σας. Στον καθένα δόθηκε η χάρις ανάλογα με το μέτρο του Χριστού μας.
Σ’ αυτούς τους λίγους στίχους από την προς εφεσίους επιστολή ο απόστολος Παύλος εκφράζει όλη του την αγωνία για το πώς οι χριστιανοί που ο ίδιος κατήχησε και βάπτισε θα πορευθούν έτσι ώστε να μπορέσουν να ενεργοποιήσουν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που τους έχουν δοθεί. Ακόμη περιγράφεται με απλό αλλά συνάμα έυληπτο τρόπο πως οι πιστοί οφείλουν να ζουν μέσα στο κοινωνικό σύνολο έτσι ώστε και να δίνουν μαρτυρία της πίστης τους αλλά και να μην επιτρέπουν σε κανένας να αμφισβητήσει αυτή την πίστη τους.
Ο χριστιανός το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να αναπτύξει αυτές τις τρεις βασικές αρετές τη σωφροσύνη την πραότητα και την μακροθυμία. Να μπορεί ο χριστιανός να είναι σώφρον, πράος και μακρόθυμος είναι αυτό που θα τον κάνει να ξεχωρίσει ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο άνθρωπος που αγωνίζεται να ζήσει τίμια τη ζωή του, συγχωρώντας τα λάθη των συνανθρώπων του, βγάζοντας από μέσα του κάθε κακό λογισμό για τον αδελφό του, είναι ο άνθρωπος που εύκολα μπορεί να φτάσει σε ψηλά πνευματικά επίπεδα.
Αυτές οι τρεις πρώτες αρετές θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στη μεγαλύτερη αρετή της εν Χριστώ αγάπης, της αγάπης ολόκληρου του σώματος της Εκκλησίας στην οποία αυτός θα θεωρεί ότι είναι μέλος και ως εκ τούτου συνεργός στη σωτηρία όλου του ανθρωπίνου γένους. Όταν βέβαια ο άνθρωπος βιώσει αυτές τις αλήθειες τότε θα μπορέσει να αναγνωρίσει τον Χριστό ως κυρίαρχο της ζωής του ως τη μοναδική πηγή της χαράς και της πνευματικής αγαλλίασής του.
Αδελφοί μου ο απόστολος Παύλος μέσα από το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα μας καλεί σε μία πνευματική αφύπνιση των χαρισμάτων που όλοι μας έχουμε λάβει ως χριστιανοί μέσα στην Εκκλησία. Μάλιστα μας λέει ότι αυτά τα χαρίσματα είναι που θα μας κάνουν να ξεχωρίσουμε από τον υπόλοιπο κόσμο. Από την άλλη όταν το εκκλησιαστικό σώμα αναπτύσσει αυτά τα χαρακτηριστικά, τότε μπορεί να ελκύσει τον κόσμο προς αυτό μπορεί να αγκαλιάσει όλους τους ανθρώπους και να τους μεταδώσει αυτό που είναι η πραγματική ανάγκη μία ζωή αγάπης σωφροσύνης πραότητας και μακροθυμίας.-

Παρασκευή, Απριλίου 15, 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ E΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ) Κυριακή 17η Απριλίου 2016 (Εβραίους, Θ΄, 11 – 14) «…Πόσῳ μᾶλλον τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, καθαριεῖ τήν συνείδησιν ὑμῶν, ἀπό νεκρῶν ἔργων εἰς τό λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;»

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ E΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ)

Κυριακή  17η  Απριλίου  2016

(Εβραίους, Θ΄, 11 – 14)

«…Πόσῳ μᾶλλον τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, καθαριεῖ τήν συνείδησιν ὑμῶν, ἀπό νεκρῶν ἔργων εἰς τό λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;»

Δηλαδή: «Πόσο περισσότερο από τις θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης το Αίμα του Χριστού, ο Οποίος προσέφερε τον εαυτό Του για μας με την Σταυρική Του θυσία θα καθαρίσει την συνείδησή σας από τα θανατηφόρα έργα της αμαρτίας, για να λατρεύετε τον Ζωντανό Θεό με ζωντανή και πραγματική λατρεία;».


            Αυτό το ερώτημα ευσεβείς Χριστιανοί μου απευθύνει ο Απόστολος Παύλος στους Εβραίους της εποχής Του, αλλά και προς τους Χριστιανούς όλων των αιώνων και βέβαια προς εμάς, τους σημερινούς Χριστιανούς.

            Το αποστολικό αυτό επιχείρημα που βασίζεται σε Αγιοπνευματική αλλά και λογική βάση και τίθεται ως ερώτημα, είναι σαφέστατο. Βεβαιώνει δε, την δύναμη της Σταυρικής θυσίας του Θεανθρώπου.

            Ο Απόστολος των εθνών μας τονίζει, ότι το πανάχραντο και ανεκτίμητο Αίμα Του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού που προσφέρεται στους πιστούς σε κάθε Θεία Λειτουργία, καθαρίζει την συνείδηση και την ψυχή μας από κάθε αμαρτία. Ενώ, παράλληλα, μας καθιστά αληθινούς λάτρεις του Ζωντανού Τριαδικού Θεού.

            Αλλά και ο Άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης το ίδιο διεκήρυττε, όταν έγραφε: «Τό αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας».

            Γιατι, καθώς επισημαίνει ο Θείος Χρυσόστομος, το θεληματικό θύμα που για χάρη μας εσταυρώθηκε, είναι «ἱερεῖον ἄμωμον, ἁμαρτιών καθαρόν». Δηλαδη: «Ο Λυτρωτής μας Χριστός, ως τέλειος Θεός είναι Πανάγιος και έξω από κάθε αμαρτία».

            Όταν με ανάλογη ψυχική και σωματική προετοιμασία, με ειλικρινή Ιερή Εξομολόγηση, με πίστη, με αγάπη και συγχώρηση προς όλους και μάλιστα προς τους εχθρούς μας, με μετάνοια μετέχουμε στο Θειότατο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, τότε προσλαμβάνουμε όλα τα πνευματικά οφέλη που προήλθαν από την Σταυρική Θυσία του Κυρίου μας και τα οποία μας παρουσιάζει ο Θείος Παύλος.

            Η αναγκαία και ευλογημένη μετάνοια, που θα πρέπει να ενεργοποιείται σε καθημερινή βάση, λειτουργεί και ενεργεί σαν πνευματικός ορός, σαν αποτελεσματικό μέσο θεραπείας πνευματικής.

            Την ανυπολόγιστη δύναμη της Θυσίας του Αρχηγού της πίστεώς μας και της μετανοίας, εγνώρισαν και αξιοποίησαν πνευματικά αναρίθμητες ευλαβείς, ταπεινές και άγιες ψυχές.

            Εξέχον υπόδειγμα μετανοίας μεταξύ αυτών που με την μετάνοια βρήκαν τον δρόμο της σωτηρίας, αποτελεί και η Αγία την οποία τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Είναι η Οσία Μαρία η Αιγυπτία.

            Η Αγία αυτή εβίωσε και απόλυτα ενεργοποίησε την σωστική υπερδύναμη της επιστροφής προς Τον Επουράνιο Πατέρα. Μέσα από μακροχρόνιους και μεγάλους πνευματικούς αγώνες, μέσα από σκληρές μάχες κατά του πονηρού, ενίκησε! Με τις σκληρές προσπάθειές της και με την ενίσχυσή της από την Θεία Χάρη, κατόρθωσε να γευθεί πλούσια τα απολυτρωτικά αποτελέσματα της Σταυρικής Θυσίας, Του Λυτρωτή μας.

            Με την αληθινή, σταθερή και έμπρακτη μετάνοιά της, ο φιλάνθρωπος Κύριός μας της έσβησε τις αμαρτίες, την εκκαθάρισε από τις συνειδησιακές τύψεις και την ανέδειξε Αγία!

            Για να διδασκώμαστε και εμείς, ότι όταν ειλικρινά και ουσιαστικά μετανοούμε σε καθημερινή βάση, τότε έρχεται η παντοδύναμη χάρη του Θεού. Μας ελεεί, μας σκεπάζει και μας δίνει την δύναμη να οδηγούμε προς την θεία δόξα τα βήματα μας με τρόπο αποφασιστικό και δυναμικό.

            Ο Ανεξίκακος και Μακρόθυμος Κύριός μας που για χάρη μας, για χάρη της σωτηρίας μας ήλθε στην γη και έφθασε μέχρι τον Σταυρό, περιμένει την επιστροφή μας.

            Δεν παύει με διάκριση, χωρίς να μας πιέζει, να χτυπά τις πόρτες των ψυχών μας, με χίλιους δυο τρόπους καθημερινά.

            Η θυσία Του μας μιλάει αδιάκοπα. Αλλά και η Οσία που τιμούμε σήμερα, καθώς και την 1η Απριλίου κάθε χρόνου, επίσης μας μιλάει.

            Και τη φωνή της συνοδεύουν και πλείστα όσα άλλα υποδείγματα μετανοημένων ψυχών, που μας δείχνουν τον δρόμο της σωτηρίας. Παράλληλα, μας δίνουν και το στίγμα της πορείας προς την Βασιλεία των ουρανών.


Σάββατο, Φεβρουαρίου 13, 2016

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ) Κυριακή 14η Φεβρουαρίου 2016 «Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ)

Κυριακή  14η  Φεβρουαρίου 2016

«Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον»

Προσέξατε, ἀδελφοὶ χριστιανοί, προσέξατε τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα; Στὴν εὐαγγελικὴ αὐτὴ περικοπὴ παρουσιάζεται ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἀδιάφορος στὸν ἀνθρώπινο πόνο. Ποιός; Αὐτὸς ποὺ ἀφουγκράζεται τὸν πόνο κάθε ἀθρώπινης ψυχῆς εἴτε πιστεύει σ᾽ αὐτὸν εἴτε ὄχι, εἴτε προστρέχει σ᾽ αὐτὸν εἴτε ὄχι.

Γιατί ὅμως ὁ Χριστὸς φαίνεται σήμερα νὰ ἀδιαφορῇ στὸν πόνο μιᾶς γυναίκας, ἡ ὁποία ἀκολουθώντας τὴν συνοδεία του φώναζε καὶ τὸν ἐκλιπαροῦσε νὰ τὴν ἐλεήσῃ ἐλευθερώνοντας τὴν κόρη της ἀπὸ τὸ φοβερὸ δαιμόνιο ποὺ τὴν ταλαιπωροῦσε καὶ τὴν βασάνιζε; Γιατί αὐτὴ ἡ ἀδιαφορία;


Ὄχι βέβαια ἀπὸ σκληροκαρδία. Μακριὰ ἀπὸ τὴν σκέψι μας τέτοια βλασφημία. Ὁ Χριστὸς ἦταν καὶ εἶναι ἡ πιὸ εὐαίσθητη καρδιά. Ἄλλος ἦταν ὁ λόγος τῆς φαινομενικῆς ἀδιαφορίας. Ποιός;

Ἡ γυναίκα, ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦσε φωνάζοντας σπαρακτικά, δὲν ἦταν Ἰσραηλίτισσα· ἦταν Χαναναία, Συροφοινίκισσα, δηλαδὴ Ἑλληνίδα. Ἔκρυβε ὅμως μέσα της αὐτὴ ἡ εἰδωλολάτρισσα ἕνα μεγάλο θησαυρό. Εἶχε στὴν καρδιά της τὴ μεγάλη πίστι, ὅτι μόνο ὁ Χριστὸς μποροῦσε νὰ θεραπεύσῃ τὴ δαιμονισμένη κόρη της. Καὶ ἡ πίστι αὐτή, μπολιασμένη μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη, ἔκανε τὸ θαῦμα.

Ποῦ φαίνεται ἡ πίστι τῆς Χαναναίας καὶ ποῦ ἡ ταπεινοφροσύνη της; Ἡ πίστι της φαίνεται στὴν ἐπιμονή, μὲ τὴν ὁποία παρακαλοῦσε γιὰ τὴν θεραπεία τῆς κόρης της. «Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν» (Ματθ. 15,23), εἶπαν οἱ μαθηταὶ μεσολαβώντας ὑπὲρ τῆς πονεμένης μητέρας. Ἀπόλυσέ την, ἱκανοποίησε τὸ αἴτημά της, διότι μᾶς ξεκούφανε, θὰ λέγαμε σὲ μιὰ πιὸ ἐλεύθερη ἀπόδοσι. Καὶ ὁ Χριστὸς στὴν φαινομενική του ἀδιαφορία πρόσθεσε καὶ μιὰ ταπεινωτικὴ γιὰ τὴν πονεμένη γυναῖκα φράσι· «Δὲν εἶναι σωστό», εἶπε, «νὰ πάρω τὸ ψωμὶ ἀπὸ τὰ παιδιὰ καὶ νὰ τὸ ῥίξω στὰ σκυλιά». Τὴν εἶπε «σκυλί», χρησιμοποιώντας τὴν Ἰουδαϊκὴ φρασιολογία γιὰ τοὺς ἐθνικούς. Ἐκείνη ὅμως δὲν προσβλήθηκε  ἀπὸ τὴ βρισιά, ἀλλὰ τὴ δέχθηκε· καί, μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη ποὺ εἶχε, ταπείνωσε ἀκόμη περισσότερο τὴν ἑαυτό της. Ὠνόμασε τὸν ἑαυτό της «σκυλάκι», ζῷο δηλαδὴ ποὺ δὲν προσφέρει καμμιά ὑπηρεσία στὰ ἀφεντικά του, ὅπως ἕνας σκύλος ποὺ προσφέρει ὑπηρεσία φύλακα. «Ναί, Κύριε», ἀπήντησε ἡ Χαναναία· «ἀλλὰ καὶ τὰ σκυλάκια προσπαθοῦν νὰ χορτάσουν ἀπ᾽ τὰ ψίχουλα ποὺ πέφτουν ἀπὸ τὸ τραπέζι τῶν κυρίων τους». Στὰ λόγια αὐτὰ φαίνεται ἡ μεγάλη ταπεινοφροσύνη της. Νά πιὸ ἁπλούστερα τὰ λόγια τῆς Χαναναίας· Δὲν ζητῶ ἕνα κομμάτι ψωμί, δὲν ζητῶ ἕνα κομμάτι, ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν ἀγάπη σου, Κύριε, ἀλλὰ ἕνα μικρὸ ψίχουλο ζητῶ, γιὰ νὰ θεραπευθῇ ἡ κόρη μου. Πίστευε ἡ βασανισμένη ἐκείνη μητέρα, ὅτι ἕνα ψίχουλο τῆς παντοδυνάμου ἀγάπης τοῦ Ἰησοῦ θὰ θεράπευε τὴν δαιμονισμένη κόρη της.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μεγάλος παιδαγωγός, μὲ πολλοὺς τρόπους παιδαγωγεῖ τὰ παιδιά του γιὰ νὰ τὰ ὁδηγήση στὴ σωτηρία. Ἕνας ἀπὸ τοὺς τρόπους του εἶναι καὶ ἡ «ἀδιαφορία». Προσποιεῖται τὸν ἀδιάφορο, ἄλλοτε γιὰ νὰ δυναμώσῃ ἡ λιγοστὴ πίστι τοῦ προσερχομένου σ᾽ αὐτόν, καὶ ἄλλοτε γιὰ νὰ ἀποκαλυφθῇ στοὺς ἀνθρώπους ἡ μεγάλη πίστι του ἢ κάποια ἄλλη ἀρετή του. Πολλὰ τέτοια περιστατικὰ περιέχονται στὰ ἱερὰ βιβλία τῆς Ἐκλησίας μας, τόσο στὴν ἁγία Γραφὴ ὅσο καὶ στὰ ἱερὰ συναξάρια, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ἐφαρμοσμένη ἁγία Γραφή. Στὴ συνέχεια θὰ σᾶς ἀναφέρω ἕνα περιστατικὸ ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ μεγάλου καθηγητοῦ τῆς ἐρήμου, τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου.

Κάποια μέρα ὁ ἅγιος Ἀντώνιος δέχθηκε ἐπίθεσι πολλῶν δαιμόνων, οἱ ὁποῖοι τὸν ἔδερναν ἀνηλεῶς. Στὸν πόνο του ἐπάνω ὁ Ἅγιος ἐπικαλεῖτο τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ζητώντας νὰ τὸν λυτρώσῃ ἀπὸ τὴν δαιμονικὴ αὐτὴ πάταξι. Ἀπάντησι ὅμως δὲν ἔπαιρνε. Καὶ ἀφοῦ εἶχε περάσει ἀρκετὴ ὥρα, τότε ὁ Κύριος τὸν ἐρωτᾷ· –Τί θέλεις, Ἀντώνιε; –Ποῦ εἶσαι, Κύριε; –Ἐδῶ κοντά σου εἶμαι. –Καὶ γιατί δὲν μὲ ἔβγαλες ἀπὸ τὰ χέρια τῶν δαιμόνων; –Γιὰ νὰ φανῇ στοὺς ἀνθρώπους ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ ἀντοχή σου… Ἡ φαινομενικὴ ἀδιαφορία τοῦ Ἰησοῦ μᾶς ἔκανε γνωστὴ τὴν ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ μεγάλου Ἀντωνίου πρὸς τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.

Γι᾽ αὐτό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, κάθε φορὰ ποὺ ζητοῦμε κάτι ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ δὲν μᾶς τὸ δίνει ἀμέσως, νὰ μὴ λέμε τὸ βλάσφημο ἐκεῖνο λόγο «Μὲ ξέχασε ὁ Θεός». Ὄχι! ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ξεχνάει, οὔτε ἀδιαφορεῖ γιὰ ὅ,τι τοῦ ζητοῦμε. Ἂν καθυστερῇ νὰ ἔλθῃ ἡ ἀπάντησι, αὐτὸ μπορεῖ νὰ ὀφείλεται στὸ ὅτι ἡ πίστι μας δὲν εἶναι αὐτὴ ποὺ χρειάζεται γιὰ νὰ ἐνεργοποιήσῃ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ· μπορεῖ νὰ εἶναι λίγη, καὶ πρέπει νὰ τὴν αὐξήσουμε. Ἢ μπορεῖ νὰ πρέπῃ νὰ ἀσκηθοῦμε στὴν ἐπιμονή, στὸ νὰ ζητοῦμε ἐπίμονα καὶ ἀκούραστα ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ ἱκανοποιήσῃ τὸ αἴτημά μας. Ἢ τέλος μπορεῖ ἡ ἱκανοποίησι τοῦ αἰτήματός μας νὰ μὴν εἶναι γιὰ τὸ συμφέρον μας. Πολλὲς φορὲς ὁ Κύριος εἶπε στοὺς μαθητάς του· «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε (Ματθ. 20,22. Μᾶρκ. 10,38). Ἔτσι, ἀδελφοί μου, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πίστι, τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν ἐπιμονὴ καὶ τὴν ὑπομονή, ποὺ χρειάζονται τὰ αἰτήματά μας πρὸς τὸν Κύριο, ἂς τὰ συνοδεύῃ καὶ ἡ φράσι· «Ἂν, Κύριε, αὐτὸ ποὺ ζητῶ εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ θέλημά σου καὶ θὰ συμβάλῃ γιὰ τὴν σωτηρία μου, τότε ἂς γίνͺῃ».

Καὶ νὰ μὴν ξεχνᾶμε, ὅτι ὁ Κύριος γνωρίζει ἀπὸ τί πραγματικὰ ἔχουμε ἀνάγκη· καὶ θὰ μᾶς τὸ δώσῃ, ὅπως τὸ ἔδωσε στὴν Χαναναία, ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε κ᾽ ἐμεῖς τὶς ἀρετές της. Ἀμήν.

Τρίτη, Ιουνίου 17, 2014

Η φιλανθρωπία στη σύγχρονη εποχή της φτώχειας και η αληθινή αγάπη.


Η φιλανθρωπία στη σύγχρονη εποχή της φτώχειας και η αληθινή αγάπη
 Του μητροπολίτη Παροναξίας κ. Καλλινίκου
 
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας, διακρινόμενοι για τη σοφία των λόγων τους, έλεγαν: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». 
Πράγματι, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, η φράση αυτή βλέπουμε να γίνεται πραγματικότητα, όταν τα δεινά έρχονται να ταράξουν τα νερά της καθημερινότητάς μας.
Η σύγχρονη πραγματικότητα της λεγομένης οικονομικής κρίσης έρχεται και αυτή να επιβεβαιώσει την αρχαία ρήση, καθώς καθημερινά διαπιστώνουμε ότι στη δύσκολη αυτή για τον τόπο μας συγκυρία έχουν ξυπνήσει έννοιες και αρετές οι οποίες το προηγούμενο διάστημα της ευημερίας ήταν εν υπνώσει.
 Μία από αυτές είναι και η έννοια της φιλανθρωπίας. Το φαινόμενο της φτώχειας, το οποίο ολοένα και αυξάνεται, έχει ξυπνήσει στη συνείδηση των ανθρώπων την ανάγκη ηθικής αλλά και υλικής συμπαραστάσεως προς εκείνους οι οποίοι αντιμετωπίζουν πρακτικές δυσκολίες στην καθημερινότητά τους, στερούμενοι ακόμα και τα στοιχειώδη προς το ζην αγαθά. Σωματεία, σύλλογοι, φορείς αλλά και ιδιώτες, απλοί πολίτες δραστηριοποιούνται σε αυτό το επίπεδο κυρίως συλλέγοντας και διανέμοντας σε όσους το χρειάζονται είδη πρώτης ανάγκης και σε πολλές περιπτώσεις και χρήματα, προσφέροντας έτσι μια ανάσα σε όσους ασφυκτιούν από το γεγονός της φτώχειας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ως ο κατεξοχήν χώρος της φιλανθρωπίας, δεν θα μπορούσε να είναι απούσα από αυτό το γεγονός. Εξάλλου η Εκκλησία μας δεν περίμενε την περίοδο της κρίσης για να προσφέρει την αγάπη της. Ολα τα προηγούμενα χρόνια, όταν ακόμα ο λαός μας ευημερούσε, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος δραστηριοποιούνταν στον τομέα της φιλανθρωπίας, καθώς άνθρωποι με ανάγκες υπήρχαν και τότε. Αναπόσπαστο μέρος της ποιμαντικής δραστηριότητάς της ήταν πάντα η φιλανθρωπία. Τα φιλόπτωχα ταμεία αλλά και ένας μεγάλος αριθμός συσσιτίων αγάπης εδώ και χρόνια προσφέρουν έμπρακτα στήριξή στους πάσχοντες ή εμπερίστατους συνανθρώπους μας. Η Εκκλησία μας ήταν εκείνη η οποία, ακόμα και τις εποχές όπου η κοινωνία δεν αισθανόταν την ανάγκη να εκφράσει τα φιλάνθρωπα αισθήματά της, ήταν εκεί για να προσφέρει τη βοήθειά της στους πάσχοντες και τους αδυνάτους.
Βέβαια στις μέρες μας βλέπουμε παράλληλα η φιλανθρωπία να είναι και μια λέξη παρεξηγημένη, διότι πολλοί, ηθελημένα ή αθέλητα, την εκλαμβάνουν ως έκφραση και εκδήλωση μείωσης και υποτίμησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Κι όμως! Είναι μία από τις ωραιότερες και ιερότερες λέξεις και έννοιες. Απλά και μόνο αν την ετυμολογήσουμε (φίλος + άνθρωπος), μπορούμε να κατανοήσουμε το μεγαλείο της. Τη συνθέτουν δύο από τις πιο σημαντικές λέξεις της ελληνικής γλώσσας, που συγχρόνως είναι και δύο από τις πιο ουσιαστικές έννοιες του Ευαγγελίου. Ισως να οφείλεται αυτή η παρεξήγηση στο γεγονός ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η φιλανθρωπία δεν πραγματοποιείται με ανιδιοτελή κίνητρα, αλλά «προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις» και όχι όπως προστάζει ο ευαγγελικός λόγος «μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου...».
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, γεγονός παραμένει ότι η φιλανθρωπία, είτε σε καιρούς κρίσης είτε σε καιρούς ευημερίας, παραμένει έμπρακτη έκφραση και γλυκό καρπό πραγματικής αγάπης, παντελώς ανιδιοτελούς, χωρίς όρους και όρια. Τουλάχιστον έτσι βιώνεται μέσα στη ζωή της Εκκλησίας. 
Ουδέν κακόν λοιπόν αμιγές καλού! Κι αν αυτή η κρίση κατάφερε έστω και λίγο να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, όταν με το καλό περάσει, ας μην πάρει μαζί της όσα καλά κατάφερε και δημιούργησε. Γιατί μπορεί το κακό κάποτε να γίνεται αφορμή του καλού, αλλά και το καλό, όταν λείπει, μόνο κακό αφήνει στη θέση του. Και ο έχων ώτα ακούειν... ακουέτω!
 
Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία

Σάββατο, Ιανουαρίου 14, 2012

Κυριακή ΙΒ΄Λουκά (Η θεραπεία των δέκα λεπρών). Ιερά Μητρόπολις Παροναξίας



(Λουκά, ΙΖ΄, 12 -19)
Κυριακή 15η Ιανουαρίου 2012
            Ο Κύριος μας, ακολουθούμενος από τούς Μαθητές Του, έφθασε σε κάποιο χωριό. Εκεί Τον συνάντησε μια δεκαμελής ομάδα από λεπρούς. Δηλαδή δέκα δυστυχισμένοι άνθρωποι για τα τότε δεδομένα, που έπασχαν από την φοβερή ασθένεια της λέπρας.
            Αυτή η ασθένεια προκαλεί παραμόρφωση και σάπισμα των μελών του ανθρωπίνου σώματος, είναι από τις πιο φρικτές, αλλά θα πρέπει να ξέρουμε, ότι δεν είναι στις ημέρες μας μεταδοτική.
            Οι λεπροί αυτοί ήταν άξιοι κάθε στοργής. Στάθηκαν σε κάποια απόσταση από τον Χριστό, γιατί ο Ιουδαϊκός νόμος δεν επέτρεπε σε λεπρούς να πλησιάσουν άλλους ανθρώπους από κοντά. Θεωρούντο μολυσμένοι και ακάθαρτοι.
            Από το σημείο λοιπόν που βρισκόταν, φώναζαν δυνατά: «Κύριε Ἰησοῦ, ἐλέησόν μας!…» Και ο Πανάγαθος Λυτρωτής μας και με μόνο το Θεϊκό Του βλέμμα τούς θεράπευσε! Και θέλοντας να δοκιμάσει την πίστης τους, τούς έστειλε και στους Ιερείς, για να πάρουν τα σχετικά ας πούμε πιστοποιητικά υγείας, σύμφωνα με τις νομικές διατάξεις που ίσχυαν τότε. Στα πλαίσια των καθηκόντων των Ιερέων της Παλαιάς Διαθήκης, ήταν και η διάγνωση της καθάρσεως της λέπρας.
            Από αυτούς τους δέκα, μόνο ο ένας, αφού θεραπεύθηκε, επέστρεψε και με δυνατή φωνή δόξασε και ευχαριστούσε τον Θεό. Μάλιστα, έπεσε στα πανάχραντα πόδια τού Κυρίου και ολόθερμα Τόν ευχαριστούσε. Και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Και δεν θα περίμενε κανείς ένεκα αυτού να δείξει τόση ευγνωμοσύνη, γιατί οι Σαμαρείτες ήταν χωρισμένοι από τους Ιουδαίους και θεωρούντο σχισματικοί.
            Οι υπόλοιποι εννέα, μετά από την θεραπεία τους έφυγαν, πήγαν στα σπίτια τους, χωρίς να θυμηθούν να ευχαριστήσουν τον Ευεργέτη τους. Και ο Κύριος τότε εξέφρασε το δίκαιο παράπονό Του, λέγοντας: «Πού είναι οι άλλοι εννέα που εθεραπεύθηκαν; Δεν εσκέφθηκαν να επιστρέψουν και να δοξάσουν Τον Θεό; Εκτός από αυτόν τον ένα και μόνο που είναι και αλλοεθνής;»
            Και αφού στράφηκε στον θεραπευμένο και τον κοίταξε, του είπε: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». Από το θαύμα αυτό, διδασκόμαστε, εκτός των άλλων και τα εξής:
            Πρώτο: Όπως οι δέκα λεπροί προσευχόταν και επίμονα ζητούσαν το έλεος και την βοήθεια του Θεού, και τελικά πέτυχαν το ζητούμενο, έτσι και εμείς χρειάζεται να προσευχόμαστε με πολλή δυνατή πίστη και με επιμονή και δύναμη ψυχής να ζητούμε τα διάφορα ζητήματά μας από τον Θεό. Παρατηρεί σχετικά ο Ιερός Θεοφύλακτος: «Ο Κύριος είναι κοντά σ΄ αυτούς που Τον επικαλούνται». Και εμείς λοιπόν, ας ζητούμε πάντοτε το έλεός του Θεού και ας μη ξεχνούμε την σύντομη και πολύ δραστική ευχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Ζητώντας ο άνθρωπος το Θείο έλεος, λαβαίνει την σωτηρία του και την αιώνια ζωή.
            Δεύτερο: Να πιστεύουμε ακράδαντα στον Θεό, να τον υπακούμε απόλυτα και ποτέ μην απελπιζόμαστε, ότι και εάν υποφέρουμε στη ζωή αυτή. Ας εκτελούμε ότι μας λέει και δεν θα χάσουμε ποτέ. Με πλήρη βεβαιότητα να περιμένουμε τις εκδηλώσεις τής θεϊκής στοργής, γιατί ο Θείος Δημιουργός πάντοτε ευεργετεί τα πλάσματα του και μάλιστα τον άνθρωπο. Και οι λεπροί με πίστη και υπακοή έπραξαν ότι τους όρισε ο Κύριος.
            Τρίτο: Ο Ιησούς, καίτοι Θεός, καίτοι αιώνιος και μόνος αλάνθαστος Νομοθέτης, Νομοδότης, Διδάσκαλος και Αρχιερέας, εν τούτοις δεν περιφρονεί τον Νόμο, αλλά τον εφαρμόζει. Γι΄ αυτό και στέλνει τους λεπρούς στους Ιερείς, καθώς συνηθιζόταν, χωρίς να διακόψει, ή να καταργήσει την σχετική νομική διάταξη. Και με τον τρόπο αυτό διδάσκει και εμάς, να είμαστε νομοταγείς.
Τέλος, Τέταρτο, κοντά στα διδάγματα που προμνημονεύσαμε, θα πρέπει να θυμηθούμε, ότι όπως υπάρχει λέπρα τού σώματος, έτσι ακριβώς υπάρχει και λέπρα τής ψυχής. Και λέπρα τής ψυχής είναι η κάθε αμαρτία. Και όπως η σωματική λέπρα καθαρίζεται από τον Θεό, έτσι και η ψυχική λέπρα επίσης καθαρίζεται από τον Θεό, μέσω των Ιερών μυστηρίων τής Εκκλησίας μας και μάλιστα με εκείνα τής Ιερής Εξομολογήσεως και της Θείας Ευχαριστίας.
Βέβαια, δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε και το αυτονόητο δίδαγμα τής ευαγγελικής αυτής περικοπής, που είναι η ευγνωμοσύνη μας προς τούς συνανθρώπους μας και πολύ περισσότερο προς τον Θεό.
Η χάρη και το έλεος του Θεού ας είναι μαζί μας, Αμήν!

Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2011

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ κ.κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

  
yto0ontzojm6innyyyi7czoymjoidxbsb2fkcy9ozwfkzxivntu1lmpwzyi7czoxoij3ijtpojk1odtzoje6imgio2k6mjawo3m6mjoiemmio2k6mtt91
Πρός
Τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς
Τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Παροναξίας


" Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός·
ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ "


Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Μιά ἀναδρομή στήν προχριστιανική ἐποχή θά μᾶς ἔκανε νά ἀντιληφθοῦμε τήν κοινωνικοπολιτική κατάσταση τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου, μέ σκοπό νά ἀποκτήσουμε συνείδηση τῆς δικῆς μας ἐποχῆς γιά μιά δυναμική δημιουργική πορεία πρός τά ἐμπρός, μέ προοπτική τό τέλος τῆς δικῆς μας προσωπικῆς ἑκάστου πορείας.
Ἡ ἱστορία μαρτυρεῖ πολιτισμούς ἀρχαίους ποῦ διέγραψαν οἱ ἄνθρωποι καί πού σήμερα μόνο τά λείψανα ἐπιβεβαιώνουν τοῦ λόγου τό ἀληθές. Μαρτυρεῖ ἀκόμη τήν ποιότητα τῶν ἀνθρώπων, τήν τάση τους γιά τήν ἀναζήτηση τοῦ ὑπέρτατου ὄντος, τή δημιουργία τῶν θρησκειῶν, ἀκόμη τήν ἀνταγωνιστικότητα τῶν λαῶν καί τή σχέση τοῦ ἑνός πρός τόν ἄλλον.
Στήν πορεία τῆς ἱστορίας δέν μποροῦμε νά ἀγνοήσουμε ἤ νά λησμονήσουμε τίς δύο μαῦρες κηλίδες τῆς ἀνθρωπότητος. Τή δουλεία καί τόν πόλεμο. Αὐτά μαζί μέ τήν εἰδωλολατρία καλύπτουν τόν οὐρανό τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου καί οἱ ἄνθρωποι προσδοκοῦσαν καί ἤλπιζαν σέ κάτι τό καλύτερο πού πρόκειται νά ἐπικρατήσει καί ν' ἀλλάξει τή ζωή τους. Τό μαρτυροῦν οἱ φιλόσοφοι, οἱ μύθοι τῶν λαῶν, ἡ Παλαιά Διαθήκη.
Τό σκηνικό τοῦ παλαιοῦ κόσμου ἐπικεντρώνεται σέ μιά σκοτεινή σπηλιά, στάβλο ζώων βρωμερό πού μιά νύχτα σκοτεινή ἀνατράπηκε. Λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον. Ποιός; ὁ ἀναμενόμενος μεταμορφωτής τῆς Ἱστορίας. Σ' αὐτό τό Σπήλαιο ὅλα ἀλλάζουν. Ἡ ἀγάπη τοῦ Σαρκωθέντος Λόγου ζεσταίνει τίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων. Ἡ βροτεία φύσις ἀναπλάθεται ἀπό τό ἐντός τοῦ Σπηλαίου Θεῖο Βρέφος. Αὐτό τό βρέφος πού προῆλθε ἀπό τό δασύ καί κατάσκιο Ὄρος τήν Θεοτόκο Μαρία, κατά τόν προφήτη Ἀβακούμ. Ὁ Θεός Λόγος σαρκούται στήν Kεχαριτωμένη καί πεπληρωμένη ἀρετῶν ἁγνή Παρθένο τῆς Ναζαρέτ.
Τήν ἀνάπλαση τῆς ἀνθρωπότητος ἦλθε ὁ Λόγος νά ἐνεργήσει. Καί διερωτώμεθα: Ποῦ εἶναι αὐτή ἡ ἀνάπλασις μετά ἀπό περίσσεια δύο χιλιάδων ἐτῶν;
Εὔλογο τό ἐρώτημα.
Ὁ Χριστός λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον.
Κρυφά δηλαδή καί ταπεινά, χωρίς νά τό γνωρίζει κανείς ἐκτός ἀπό τόν Ἰωσήφ, πού ἔκθαμβος παρακολουθεῖ τό «ξένον καί παράδοξον μυστήριον» γεννήθηκε στή σπηλιά.
Ὅμως τό μαρτύρησε ὁ οὐρανός χρησιμοποιώντας στόμα τόν ἀστέρα κι ἔτσι ὁδήγησε καί τούς Μάγους στήν προσκύνηση τοῦ θείου βρέφους κατά τήν ἀριστουργηματική ὑμνογραφία τῶν Χριστουγέννων: «Μάγους ὁδηγήσας εἰς προσκύνησίν σου· μεθ' ὧν σε μεγαλύνομεν, Ζωοδότα δόξα σοι.»
Τό μαρτύρησε ὁ ὕμνος τῶν Ἀγγέλων «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» πού σήμανε τό γκρέμισμα τοῦ μεσότειχου τῆς ἔχθρας καί τήν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων.
Τό μαρτύρησε ἡ προσκύνηση τῶν Μάγων καί τῶν ποιμένων μπροστά στό Θεῖο Βρέφος πού σηματοδοτεῖ τήν ἀρχή τοῦ τέλους γιά τήν εἰδωλολατρία (τήν κάθε εἴδους εἰδωλολατρία) καί τήν ἐκπλήρωση τῆς προσδοκίας τῶν λαῶν γιά τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία. Ἡ διανόηση καί ἡ ἐπιστήμη ἀλλά συγχρόνως ἡ ἁπλοϊκότητα καί ἡ ἀγαθωσύνη γονατίζουν στά πόδια τοῦ «ἐν Σπηλαίῳ Τεχθέντος».
Τό σπήλαιο φωτίσθηκε. Ἔλαμψε τό Φῶς! Ἀπομένει νά δεχθοῦμε τίς θεῖες ἀκτίνες γιά νά εἰσχωρήσουν στίς ψυχές μας καί νά τίς μεταμορφώσουμε ἀπό σκοτεινά σπήλαια σέ φωτοφόρους θρόνους τοῦ Ἐπισκέπτη τοῦ οὐρανοῦ πού ἐκκένωσε τήν Θεότητα Του στή βροτεία μας φύση.
Ναί ὁ Μεγάλος Ἐπισκέπτης κοινωνεῖ μέ τή δημιουργία Του. Ὁ πρό αἰώνων Λόγος ἀνασύρει τό πεσμένο ἀπό τήν ἁμαρτία πλάσμα Του. Τό ἐνδύει μέ τή θεότητα. Φῶς παντοῦ βασιλεύει καί μόνο ἀκόμη οἱ σκοτεινές δυνάμεις ὀργιάζουν ὅπως τό φίδι πού ἐνῶ ἔχει κτυπηθεί κατακέφαλα καί προσμένει τό θάνατό του, συνεχίζει νά ταράζει τόν κόσμο μέ τήν οὐρά του. Τό φῶς τῆς Βηθλεέμ, ἡ Ἀνατολή ἀνατολῶν, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης χύνει ἄπλετα τό φῶς Του στίς καρδιές. Μεταμορφώνει, ἁγιάζει, θεώνει. Μή μᾶς φοβίζουν οἱ δρῶσες στόν κόσμο σκοτεινές δυνάμεις. Ἔχουν ἰσχύ περιορισμένη· «ὁ Χριστός λαθών ἐτέχθη ὑπό τό Σπήλαιον».
Ἅς ἐπιστρατεύσουμε τίς ἐνέργειες καί δυνάμεις τῆς ψυχῆς μας γιά μιά πορεία συνάντησης μέ τό Θεῖο Βρέφος. Μόνο τότε ἡ ἀνθρωπότης θά αναπλασθεί. Τότε τά Χριστούγεννα θά εἶναι σωτήρια.
«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός» καί κατ' ἐπέκταση ἄς τό μετατρέψουμε: «Δεῦτε ἴδωμεν λαοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός». Στήν πραγμάτωση τῆς πορείας ἡ ἀγάπη τοῦ Σαρκωθέντος Λόγου θά διαλύσει τήν κρίση πού σήμερα σείει ἀπειλητικά ὄχι μόνο τήν Πατρίδα μας ἀλλά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.
Μόνο ὅταν οἱ ἰσχυροί σκύψουν ευλαβικά στό σπήλαιο καί ἀγκαλιάσουν τό θεῖο Βρέφος στά πρόσωπα τῶν ἀδυνάτων θά μπορέσουν νά δώσουν τήν λύση στά πάμπολλα προβλήματα τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ ἐπί γῆς εἰρήνη θά δώσει πραγματική εὐτυχία καί λύτρωση στούς λαούς. Γι' αὐτό «Δεῦτε ἴδωμεν λαοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός» καί μέ ἀπόλυτη σιγουριά καί ἐμπιστοσύνη ἄς «ἀκολουθήσωμεν λοιπόν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ».
Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς εὐλογημένης καί νησιωτικῆς Μητροπόλεως Παροναξίας εὔχομαι ὁλόψυχα σέ ὅλους σας καί ἰδιαίτερα στούς ἀδελφούς μας τούς ἀσθενεῖς ἤ τούς δοκιμαζομένους ἀπό πένθος ἤ ἀνέχεια, τούς ἀποδήμους ἤ τούς ταξιδεύοντες στίς θάλασσες, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ναξίους, Παρίους καί Ἀντιπαρίους αὐτό τό ‘Υπέρλαμπρο Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ νά κατευθύνει πάντοτε τήν ζωή καί τά ἔργα σας «εἰς νομάς σωτηρίους».
Χρόνια πολλά, εὐλογημένα καί ἁγιασμένα!
Διάπυρος εὐχέτης πρός Κύριον,
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

Τρίτη, Αυγούστου 02, 2011

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ: ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=========

Πολλές φορές γράψαμε - στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν - εναντίον της πρακτικής της παρουσίας πολλών αρχιερέων στα ονομαστήρια ενός ιεράρχη και εκφράσαμε την πικρία μας για την εκκοσμίκευση που εισήλθε στην Εκκλησία.

Αυτή τη φορά χαιρόμαστε χαρά μεγάλη επειδή μας δίνεται η αφορμή να επαινέσουμε - με όλη μας την καρδιά - τον ταπεινό και σεμνό επίσκοπο Παροναξίας κ. Καλλίνικο, ο οποίος γιόρτασε τα ονομαστήριά του, χωρίς την παρουσία άλλων αρχιερέων.

Ας σημειωθεί ότι όχι μόνον δεν προσκάλεσε αρχιερείς στη γιορτή του ο Σεβασμιότατος, αλλά και απέτρεψε να παραστούν και όσους Ιεράρχες του τηλεφώνησαν και του εξέφρασαν την επιθυμία να παραστούν.

Ακόμη και ο Σεβ. Μητροπολίτης Σύρου που πήγε, με δική του πρωτουβουλία, παρέστη χωρίς να συμμετάσχει στην ακολουθία του εσπερινού ή στη Θεία Λειτουργία.

Μόνον οι ιερείς της Μητροπόλεως πήγαν να συμπροσευχηθούν με τον πνευματικό τους πατέρα και να ζήσουν μαζί τη χαρά της πνευματικής οικογένειας για τα ονομαστήρια του ποιμενάρχη της.

Ευχόμαστε εκ μέσης καρδίας έτη πολλά στο Σεβασμιότατο, ο οποίος εμπνέει τους πιστούς με τη φυσική ταπείνωση και σεμνότητα που τον διακρίνουν.

Είθε ο Αγιος Θεός να φωτίσει όλους τους αρχιερείς μας να γιορτάζουν με την ίδια σεμνότητα και το ίδιο εκκλησιαστικό φρόνημα τα ονομαστήριά τους και να αποφεύγονται όσες πρακτικές εκπορεύονται από το πνεύμα της εκκοσμίκευσης που μαστίζει την Εκκλησία.
Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.
*****
ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΕΟΡΤΑΣΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
================
Χωρίς την παρουσία Μητροπολιτών αλλά μόνο με τους ιερείς της Νάξου και της Πάρου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος ο οποίος άγει τα ονομαστήρια του, λειτούργησε στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Παναγίας της Χρυσοπολιτίσσης Νάξου.
Την Θεία Λειτουργία παρηκολούθησε πλήθος πιστών, οι Αρχές του Τόπου, εκπρόσωποι του Ναυτικού, του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Αξίζει να αναφερθεί ότι από την Σύρο μετέβη σήμερα το πρωί ο Σεβ. Μητροπολίτης Δωρόθεος, ο οποίος και ευχήθηκε φιλαδέλφως στον εορτάζοντα Μητροπολίτη να είναι τα έτη του καλλίνικα και η ποιμαντορία του, πολυχρόνια και ευλογημένη από τον Θεό.
Ο Μητροπολίτης Παροναξίας από την πλευρά του, ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεο, τους παρισταμένους ιερείς και τους πιστούς, ενώ τους ευχήθηκε υγεία και τα έργα τους επίσης να είναι καλλίνικα.
Σημείωση Romfea.gr: Να σημειωθεί ότι πολλοί Αρχιερείς και κληρικοί από την Αθήνα και άλλες Μητροπόλεις, εξέφρασαν την επιθυμία να παραστούν στα ονομαστήρια, αλλά σεβάστηκαν την επιθυμία του κ. Καλλινίκου να εορτάσει μόνος του με τους ιερείς της Επαρχιας του.

Σάββατο, Ιουλίου 30, 2011

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ


ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ: ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=========

Πολλές φορές γράψαμε - στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν - εναντίον της πρακτικής της παρουσίας πολλών αρχιερέων στα ονομαστήρια ενός ιεράρχη και εκφράσαμε την πικρία μας για την εκκοσμίκευση που εισήλθε στην Εκκλησία.

Αυτή τη φορά χαιρόμαστε χαρά μεγάλη επειδή μας δίνεται η αφορμή να επαινέσουμε - με όλη μας την καρδιά - τον ταπεινό και σεμνό επίσκοπο Παροναξίας κ. Καλλίνικο, ο οποίος γιόρτασε τα ονομαστήριά του, χωρίς την παρουσία άλλων αρχιερέων.

Ας σημειωθεί ότι όχι μόνον δεν προσκάλεσε αρχιερείς στη γιορτή του ο Σεβασμιότατος, αλλά και απέτρεψε να παραστούν και όσους Ιεράρχες του τηλεφώνησαν και του εξέφρασαν την επιθυμία να παραστούν.

Ακόμη και ο Σεβ. Μητροπολίτης Σύρου που πήγε, με δική του πρωτουβουλία, παρέστη χωρίς να συμμετάσχει στην ακολουθία του εσπερινού ή στη Θεία Λειτουργία.

Μόνον οι ιερείς της Μητροπόλεως πήγαν να συμπροσευχηθούν με τον πνευματικό τους πατέρα και να ζήσουν μαζί τη χαρά της πνευματικής οικογένειας για τα ονομαστήρια του ποιμενάρχη της.

Ευχόμαστε εκ μέσης καρδίας έτη πολλά στο Σεβασμιότατο, ο οποίος εμπνέει τους πιστούς με τη φυσική ταπείνωση και σεμνότητα που τον διακρίνουν.

Είθε ο Αγιος Θεός να φωτίσει όλους τους αρχιερείς μας να γιορτάζουν με την ίδια σεμνότητα και το ίδιο εκκλησιαστικό φρόνημα τα ονομαστήριά τους και να αποφεύγονται όσες πρακτικές εκπορεύονται από το πνεύμα της εκκοσμίκευσης που μαστίζει την Εκκλησία.
Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.
*****
ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΕΟΡΤΑΣΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
================
Χωρίς την παρουσία Μητροπολιτών αλλά μόνο με τους ιερείς της Νάξου και της Πάρου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος ο οποίος άγει τα ονομαστήρια του, λειτούργησε στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Παναγίας της Χρυσοπολιτίσσης Νάξου.
Την Θεία Λειτουργία παρηκολούθησε πλήθος πιστών, οι Αρχές του Τόπου, εκπρόσωποι του Ναυτικού, του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Αξίζει να αναφερθεί ότι από την Σύρο μετέβη σήμερα το πρωί ο Σεβ. Μητροπολίτης Δωρόθεος, ο οποίος και ευχήθηκε φιλαδέλφως στον εορτάζοντα Μητροπολίτη να είναι τα έτη του καλλίνικα και η ποιμαντορία του, πολυχρόνια και ευλογημένη από τον Θεό.
Ο Μητροπολίτης Παροναξίας από την πλευρά του, ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεο, τους παρισταμένους ιερείς και τους πιστούς, ενώ τους ευχήθηκε υγεία και τα έργα τους επίσης να είναι καλλίνικα.
Σημείωση Romfea.gr: Να σημειωθεί ότι πολλοί Αρχιερείς και κληρικοί από την Αθήνα και άλλες Μητροπόλεις, εξέφρασαν την επιθυμία να παραστούν στα ονομαστήρια, αλλά σεβάστηκαν την επιθυμία του κ. Καλλινίκου να εορτάσει μόνος του με τους ιερείς της Επαρχιας του.

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...