Ευχαριστίες για τις ύβρεις

Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη δημόσια νά ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνη μου γιά τίς ὑβριστικές σέ βάρος μου ἀναρτήσεις τῶν ἀνεπιγνώστων ζηλωτῶν ἀδελφῶν διότι παραλλήλως ὑβριζόμενος καί ἀπό τούς κάθε λογῆς οἰκουμενιστές καί «μεταπατερικούς ἀνανεωτές» καθώς καί ἀπό τούς ἀνεπιγνώστους ζηλωτές ἀποφεύγω ἀναξίως τό λόγο τοῦ Κυρίου μας «οὐαί ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι» (Λουκ. 6,26).

Ἐν προκειμένῳ ἐναύλως ἠχεῖ ὁ λόγος τοῦ μεγάλου καί ὁσίου ἀνδρός τῆς Ἐκκλησίας ἀοιδίμου ἀρχιμανδρίτου κυροῦ Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου ὅτι ἡ πλάνη εἶναι νόμισμα μέ δύο ὄψεις, τόν συγκρητιστικό οἰκουμενισμό (διαχριστιανικό καί διαθρησκειακό) καί τόν ἀνεπίγνωστο ζηλωτισμό.

Ἔχοντας ὑπ’ ὄψι μου τήν διϊστορική καί διαχρονική ἀπάντηση πού δίδει ὁ Πανάγαθος καί Πανάγιος Θεός, ὁ Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας Κύριος στίς σχετικές αἰτιάσεις ἀνεπιγνώστων ζηλωτῶν διά τῶν ἐξαγιασμένων στήν ἐποχή τῶν συγχύσεων καί τῶν ἀντινομιῶν συγχρόνων ὁσίων καί Θεοφόρων ἀνδρῶν καί γυναικῶν ὅπως τῶν Ὁσίων Ἰουστίνου Πόποβιτς, Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἰακώβου (Τσαλίκη), Ἀμφιλοχίου (Μακρῆ), Φιλοθέου (Ζερβάκου), Σοφίας τῆς έν Κλεισούρᾳ, Γεωργίου τοῦ Καρσλίδου, Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου, Σάββα τοῦ ἐν Καλύμνῳ καί βεβαίως τοῦ μεγάλου ἁγίου θεολόγου τοῦ 20ου αἰ. Ἁγίου Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως, τοῦ θαυματουργοῦντος στήν ὑφήλιον καί πολλῶν ἄλλων πού εἶχαν κοινή συνισταμένη, τήν ἀπόλυτη μέθεξη καί κοινωνία μέ τήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία ἀνοσίως καθυβρίζουν οἱ ἀνεπίγνωστοι ζηλωτές, ἀποβαίνοντες δυστυχῶς καί Θεομάχοι, ταπεινῶς πειρῶμαι ἀναξίως νά ἐπαναλαμβάνω μόνο τούς μακαρίους λόγους αὐτῶν τῶν θεωμένων καί θεοφόρων.

Ἀλλοίμονο, ἐάν ἡ Ἐκκλησία, τό πανάσπιλο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἐμολύνετο ἀπό οἱονδήποτε ρῦπο, σπίλο ἤ ρυτίδα ἀσταθῶν ἤ ἐκκοσμικευμένων μελῶν. Ἡ αἵρεση καί ἡ κακοδοξία προϋποθέτει τήν μετ’ αὐτῆς μυστηριακή κοινωνία καί ὄχι ἁπλῶς κάποιες ἰδιόρρυθμες καί ἐπαμφοτερίζουσες δηλώσεις διότι ἡ μή διακοινωνία μετά τῆς οἱασδήτινος αἱρέσεως ἀποδεικνύει τήν μή ἐν τέλει ἀποδοχή της, γι’ αὐτό καί ἐπαναλαμβάνω συνεχῶς ὅτι οἱ κατά καιρούς δηλώσεις πρωτιστευόντων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας πού ἀποδίδουν τίτλους ἐκκλησιαστικότητος σέ κατεγνωσμένες αἱρετικές καί κακόδοξες παρασυναγωγές ὅπως ὁ Ρωμαιοκαθολικισμός, ὁ Προτεσταντισμός καί οἱ Ἀντιχαλκηδόνιοι εἶναι τραγελαφικές καί ἀναπόδεικτες διότι οἱ ἐκφέροντες τίς σχετικές κρίσεις δέν τολμοῦν νἀ τίς πραγματώσουν διά τῆς διακοινωνίας ἐν τόπῳ καί χρόνῳ διότι γνωρίζουν ὅτι ἀπό τοῦ δευτερολέπτου ἐκείνου θά ἔχουν ἀπωλέσει ἀνεπιστρεπτί τήν ἐκκλησιαστική τους ἰδιότητα.

Ἑπομένως ἡ βασιλίς τῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισι καί ἡ μεγαλειώδης ταπείνωση ἐπιτάσσουν νά ἐμπιστευόμαστε τό Θεό, τήν Ἐκκλησία Του καί τούς Ἁγίους Του καί νά μή τολμοῦμε νά αὐτοπροσδιοριζόμαστε ὡς δῆθεν γνήσιοι καί καθαροί καί ὡς δῆθεν σωτῆρες, ἄπαγε τῆς βλασφημίας, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ανακοινωθέν του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ για τις σφαγές κατά των Χριστιανών από τους Μουσουλμάνους της Μέσης Ανατολής

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλε τό ἀκόλουθο Ἐγκύκλιο Σημείωμα πρός τούς Ἱ. Ναούς τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας αὐτοῦ διά τήν ἀνάπεμψι δεήσεως ὑπέρ τῶν χειμαζομένων χριστιανῶν ὑπό τοῦ φονταμενταλιστικοῦ Ἰσλάμ.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

᾿Αριθμ. Πρωτ. 913

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 29ῃ Ἰουλίου 2014

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Ν   Σ Η Μ Ε Ι Ω Μ Α  74

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

Π ρ ό ς

Τούς Πανοσιολ. καί Αἰδεσ. ᾿Εφημερίους

Προέδρους Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων

῾Ι. Ναῶν τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως

*  *  *  *

᾿Αγαπητοί Πατέρες καί ᾿Αδελφοί,

Λόγῳ τῶν συνεχιζομένων ἐκκαθαρίσεων χριστιανικῶν πληθυσμῶν ὑπό τοῦ φονταμενταλιστικοῦ Ἰσλάμ, πού ἀποτελεῖ ἐπιβίωση καί τῆς δεινῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ εἰς τήν Μ. Ἀνατολήν καί τήν Β. Ἀφρικήν καί δή εἰς τίς χῶρες τῆς Συρίας, τοῦ Ἰράκ, τοῦ Σουδάν, τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Λιβύης μέ τρομακτικές ἐγκληματικές ἐνέργειες ἀποκεφαλισμῶν, σταυρώσεων, ἀνασκολοπίσεων καί πολυωδύνων βασάνων πού καθιστοῦν ἁπτά τά μαρτύρια τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων καί διακηρύσσουν παγκοσμίως ὅτι οἱ εἰς τόν ἀποκαλυφθέντα Θεόν Λόγον πιστεύοντες, διακρατοῦν τῆς ἐλευθερίας καί ἀξιοπρεπείας των μή προδίδοντες τήν ἀποκάλυψη τοῦ αἰωνίου Θεοῦ ἀλλά προτιμῶντες τήν ἀπώλεια τῆς κατά σάρκαν βιοτῆς των ἐπαγόμεθα τά κάτωθι:

Εὐθύνη γιά τό συνεχιζόμενο αὐτό διεθνές καί διαρκές ἔγκλημα ἐκκριζώσεως τῶν γηγενῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες ἔχει τό σκοτεινό Σιωνιστικό λόμπυ πού κυβερνᾶ τίς Η.Π.Α. καί οἱ εὔχρηστοι καί εὐεπίφοροι σέ κάθε εἴδους καταδολίευση, δυτικοί σύμμαχοί του πού γκρέμισαν μέ τήν περιλάλητη «Ἀραβική Ἄνοιξη» μέ τήν συνέργεια καί τοῦ Σουνιτικοῦ μπλόγκ (Σαουδική Ἀραβία, Κατάρ, Τουρκία) τά κοσμικά καθεστῶτα καί παρέδωσαν τίς χῶρες αὐτές καθώς καί ἄλλες τῆς ὑποσαχάριας Ἀφρικῆς στόν παρανοϊκό Ἰσλαμισμό, ὁ ὁποῖος δείχνει τό εἰδεχθές του πρόσωπο ὄχι ἀσφαλῶς ὅταν εἶναι μειοψηφία ἀλλά ὅταν αἰσθάνεται δυνατός νά ἐπιβάλλει τήν ἰδεοληψία τῆς Σαρίας καί τό πολιτικοστρατιωτικοθρησκευτικό του μοντέλο. Ἀποδεικνύεται πασίδηλα γιά μιά ἀκόμα φορά καί μέ τό ἰδεολόγημα τοῦ ἀνακηρυχθέντος «Χαλιφάτου» καί τίς θηριωδίες τῶν Τζιχαντιστῶν πού ἑδράζονται στήν Ἰσλαμική «Θεολογία» καί παράδοση (Κοράνιο καί Οὔμα) ὅτι τό Ἰσλάμ δέν εἶναι θρησκεία ἀνεκτή κατά τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο καί τίς ἀρχές τῶν κρατῶν δικαίου διότι ἀρνεῖται καί στοχοποιεῖ θανάσιμα τήν ἄρνησή του καί ἑπομένως εἶναι ἔννοιες ἀσύμβατες μέ τό Ἰσλάμ καί ἡ Δημοκρατία καί ἡ Ἀνεξιθρησκεία καί ἡ ἀνεκτικότητα πρός τήν ἑτερότητα. Δυστυχῶς οἱ «χρήσιμοι ἠλίθιοι» τῶν Δυτικῶν χωρῶν καί τῆς χώρας μας θεωροῦν ὡς διαχειρίσιμο μέγεθος τό Ἰσλάμ καί ὡς ἐνδεχόμενο συνεργό τους γιά τήν ἀπομείωση τῆς Χριστιανικῆς Εὐρωπαϊκῆς ἰδιοπροσωπείας. Τά διαδραματιζόμενα ὅμως στίς χῶρες πειραματισμοῦ τῆς Δύσης πού παραδίδονται στήν Ἰσλαμική λαίλαπα, ἀποδεικνύουν καί στόν πλέον ἀφελῆ ὅτι ἐλευθερία, ἀνεξιθρησκεία, εὐρωπαϊκό κεκτημένο, ἀνεκτικότητα καί Ἰσλάμ δέν ἔχουν καμμία δυνατότητα συνυπάρξεως καί μόνο ἀργυρώνητοι, χειραγωγούμενοι καί ἐξωνημένοι κάλαμοι μποροῦν νά ὑποστηρίξουν τό ἀντίθετο. Τήν ἰδία στιγμή ἀνόσιες πολιτικές δυνάμεις θέλουν νά θεσμοθετήσουν τό Ἰσλάμ καί στήν χώρα μας μέ χειραγωγούμενες δικαστικές ἀποφάσεις πρόδηλα ἀντισυνταγματικές πού ἐκθέτουν ἀνεπανόρθωτα καί τούς ἐντολεῖς καί τούς διατάκτες των.

Διά τούς λόγους αὐτούς παρακαλοῦμεν ὅπως κοινό αἴτημα τῶν Παρακλητικῶν Κανόνων καί τῶν προσευχῶν μας κατά τήν ἱερά αὐτή περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου νά εἶναι ἡ κατωτέρω ἐπίκαιρος καί ἀναγκαία δέησις:

«Ὑπέρ τῶν ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ καί Βορείῳ Ἀφρικῇ καί ἀλλαχοῦ τῆς γῆς χειμαζομένων ὑπό τῆς Ἰσλαμικῆς ἀπειλῆς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί τῆς ἀπό Θεοῦ ἀντιλήψεως, βοηθείας καί σωτηρίας αὐτῶν καί ἑδραιώσεως αὐτῶν ἐν τῇ πίστει».

Μετ’ εὐχῶν

Ο  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ένας δεσπότης που μίλησε. Oι δε λοιποί πού;

Τώρα πού τό προσωπεῖο τῶν συγκυβερνώντων ἔπεσε, τώρα πού ἀπεδείχθησαν οἱ «διατάκται καί ὑπεργολάβοι» τῶν διεθνῶν ἐντολέων τους, τώρα πού δικαιώθηκαν πλήρως ὅλοι ὅσοι εἶχαν προείδει τό ψέμμα καί τήν καταδολίευση μέσα ἀπό τό προκάλυμμα καπνοῦ πού μέσα στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ἔριχνε τό «δίδυμο τῆς ἐπιτυχίας» κ.κ. Χατζηγάκη –Σκορδᾶ, πού τώρα ὑπέστη τά ἐπίχειρα τῶν πράξεών του καί ὑπενθύμισε (μέ τήν περιθωριοποίησή του) τήν ρήση τοῦ Νοροντόμ Σιχανούκ γιά τήν μεταχείρησή του ἀπό τούς ἐρυθρούς Χμέρ καί τόν αἱμοδιψῆ ἡγέτη τους Πόλ Πότ, στήν μαρτυρική Καμπότζη: «Αἰσθάνομαι σάν τόν εὔχυμο καρπό τῆς κερασιᾶς πού τρῶς τήν εὐωδιαστή σάρκα του καί φτύνεις τό κουκούτσι» γιατί ἐνῶ ἐψηφίσθη τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων γιά 7 Κυριακές τό χρόνο καί μόνο γιά τήν μικρομεσαία ἐπιχειρηματικότητα μέ καταστήματα ἕως 250 τ.μ., ἡ πονηρά ὑπουργική απόφασις τοῦ δῆθεν ἐκπροσώπου τῆς λαϊκῆς Δεξιᾶς κ. Γιακουμάτου -δῆθεν πιλοτικά- ὑλοποιεῖ τόν ἀρχικό ἄθλιο σχεδιασμό γιά τήν πλήρη καταστρατήγηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἐκχωρώντας τήν ἐπιχειρηματικότητα στίς πολυεθνικές καί τά πολυκαταστήματα καί ὁδηγώντας ἀναπόδραστα τούς μικρομεσαίους ἐμπόρους στόν ἀφανισμό καί τό λουκέτο.

Ὡς ἔσχατος τῶν Πειραιωτῶν, θέλω δημόσια νά συγχαρῶ τόν συμπολίτη μας κ. Βασίλη Κορκίδη (Πρόεδρο τῆς Ἐθνικῆς Συνομοσπονδίας Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου) γιά τήν πεπαρρησιασμένη ἀπόφασή του διαμαρτυρόμενος γιά τά παραπάνω, νά παραιτηθεῖ ἀπό ὅλες τίς κομματικές του ἰδιότητες στό συγκυβερνόν κόμμα τῆς Νέας Δημοκρατίας.

Εἶναι τραγελαφικό τό γεγονός, ὅτι τό κόμμα τῆς Ν. Δημοκρατίας πού ἐνῶ θεωρητικά ἐμφορεῖται ἀπό πατριωτικές ἀντιλήψεις, στήν πράξη φαλκιδεύει τά προτάγματά του καί ἀποδεικνύεται, ὅπως ἐν προκειμένῳ, διώκτης τῆς ἰδιοπροσωπείας τοῦ Γένους.

Ἡ ἀήθης, προκλητική, ἀσεβής καί ἀντιχριστιανική ποδοπάτηση ἀπό τήν συγκυβέρνηση Σαμαρᾶ-Βενιζέλου τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἱερότητα τῆς ἡμέρας Κυρίου (Κυριακῆς), δυστυχῶς, εἶναι προάγγελος ἐπερχομένων δεινῶν καί ἐπαναλαμβάνει τό ἔγκλημα τοῦ Τουρκαλβανοῦ Κούρτ Πασᾶ τοῦ Βερατίου, πού ἀπηγχόνισε τόν διδάχο τοῦ Γένους καί Ἰσαπόστολο Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ὑπερασπιζόμενο (ἐκτός τῶν ἄλλων) τήν ἱερότητα τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, χρηματισθείς ἀπό τούς προγόνους τῶν σημερινῶν διεθνῶν οἰκονομικῶν διευθυντῶν, γεγονός γιά τό ὁποῖο πανηγυρίζει ὁ σοφολογιώτατος τ. Ραβίνος Θεσσαλονίκης καί νῦν κάτοικος Ἰσραήλ κ. Μαρδοχαῖος Φριζῆς. Γιά τούς τυχόν ἀμφισβητούντας ἴσως καί γιά τόν ἀρθρογραφούντα πατέρα τοῦ λαμπροῦ αὐτοῦ νέου κ. Ἰάκωβο Φριζῆ, παρατίθεται ὁ συγκεριμένος σύνδεσμος γιά νά καμαρώσουν τό ὄντως φονταμενταλιστικό παραλήρημα τοῦ κ. Ραβίνου, διαδόχου τῶν φονευτῶν τοῦ μεγάλου ὁσίου καί θεοφόρου ἀνδρός.

Ὁ ἑορτασμός μιᾶς ἡμέρας ἀναπαύσεως τῆς ἑβδομάδος, ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση βασίζεται στό βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «Γένεση» (β΄,2-3), ἔτσι τό Σάββατο διά τοῦ Νόμου τῆς Π.Δ. εἰσῆλθε ὡς «ἡμέρα Κυρίου» στήν Καινή Διαθήκη μέ τά δύο βασικά στοιχεῖα, δηλ. ἀποχή ἀπό τίς ἐργασίες καί ἰδιαίτερη λατρεία τοῦ Θεοῦ. Τή θέση τοῦ Σαββάτου στόν Χριστιανισμό κατέλαβε ἡ Κυριακή (Ἀποκαλ. α΄,10) σάν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος κατά τήν ὁποία ἀνεστήθη ὁ Κύριος ἐκ τοῦ Τάφου, δημιούργησε τό ἀναστάσιμο φῶς καί ἀπέστειλε τό Πανάγιο Πνεῦμα νά ἐπιφοιτήση στούς Ἀποστόλους.

Ἡ Κυριακή σάν κατ’ ἐξοχήν «ἡμέρα τοῦ Κυρίου» ὑπενθυμίζει τόν ἐρχόμενο Χριστό σάν ἀνατέλλοντα ἥλιο, ὁ Ὁποῖος θά ἔλθῃ νά ἀποκαταστήση τήν χειμαζομένη δικαιοσύνη καί νά καταργήση τήν ἀφόρητη ὑποκρισία.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου λέγει ὁ Ἱ. Αὐγουστῖνος ὑπόσχεται σέ ὅλους μας τήν αἰώνια ἡμέρα καί τῆς δικῆς μας Ἀναστάσεως (Serm 15 de verb apost).

Ἡ Κυριακή εἶναι ἡ ἀρχαιοτάτη ἑορτή τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ ὁποία ἀποκαλεῖται στό Εὐαγγέλιο, ὡς ἡ «μία τῶν Σαββάτων» (Ματθ. κη΄1, Μαρκ. ιστ΄2, Α΄Κορ. ιστ΄2, Πραξ. κ΄7), στήν δέ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου ὀνομάζεται Κυριακή ἡμέρα (Ἀποκαλ. α΄10).

Οἱ μαρτυρίες γιά τόν ἑορτασμό τῆς Κυριακῆς συνεχίζονται καί μετά τήν Καινή Διαθήκη. Στήν ἐπιστολή Βαρνάβα ὀνομάζεται «8η ἡμέρα», ὁ δέ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας καταδικάζει τούς σαββατίζοντες καί μή συμμορφουμένους στήν καθολική πράξη τῆς Ἐκκλησίας γράφοντας: «Κατά Κυριακήν Κυρίου ζῶντες ἐν ᾗ καί ἡ ζωή ἡμῶν ἀνέτειλε δι΄ Αὐτοῦ» (Μαγν. κεφ. 9). Κατά τά μέσα τοῦ 2ου αἰ. ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ φιλόσοφος καί μάρτυς γράφει στήν Ἀπολογία του πρός τόν Ρωμαῖο Αὐτοκράτορα (Κεφ. 67) «Τήν δέ τοῦ ἡλίου ἡμέραν κοινήν τήν συνέλευσιν ποιούμεθα» χρησιμοποιῶν γιά τήν Κυριακή τόν ὅρο «ἡλίου ἡμέρα», ὁ ὁποῖος παρέμεινε σέ ὁρισμένες Εὐρωπαϊκές γλῶσσες ὅπως στήν Ἀγγλική Sunday, στήν Γερμανική Sonntag κλπ.

Μετά τήν εἰρήνη τοῦ Μ. Κων/νου μέ τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων (313) καθορίζεται μέ τόν πρῶτο νόμο του στίς 7/3/321 ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, θείας λατρείας καί ἀγαθοεργίας ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, ἡ «σεβαστή ἡμέρα τοῦ ἡλίου» ὅπως τήν ἀποκαλοῦσε, ἡ δέ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος μέ τόν 29ο Κανόνα της ὥρισε «οὐ δεῖ χριστιανούς ἰουδαΐζειν, τήν δέ Κυριακήν προτιμῶντες σχολάζειν ὡς χριστιανοί».

Τό νόμο τοῦ Μ. Κων/νου «Omnes judices urbanaeque pledes et atrium officia cunctarum venerabili die solis quiescant» ἐπεκύρωσε καί ὁ διάδοχός του Μ. Θεοδόσιος, μέ τόν κωδ. VIII 8, 3 καί XV 5, 2.

Εἶναι ἐνδεικτικό τῆς πολυειδοῦς συγχύσεως τῶν καιρῶν ὅτι τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς ὑπερασπίζονται μετά πολλῆς δυνάμεως οἱ κομματικοί σχηματισμοί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τοῦ ΚΚΕ πού ἐκκινοῦν βέβαια ἀπό ἄλλη ἀφετηρία.

Αὐτό ὅμως τό γεγονός ἐρρωνύει τήν βεβαιότητα γιά τήν πλήρη ἐξάρτηση τῶν συγκυβερνώντων ἀπό τό διεθνιστικό λόμπι.

Τό συγκυβερνόν κόμμα τῆς Ν. Δημοκρατίας ἀποδεικνύεται ὅτι δέν διδάσκεται ἀπό τό παρελθόν του.

Τό πολιτικό τέλος τοῦ διδύμου Μ. Γιαννάκου-Γ. Καλοῦ δέν φρονηματίζει τούς σημερινούς «καρεκλοκένταυρους».

Φαίνεται ὅτι εἶναι τόση ἡ δέσμευση καί ἡ ἐξάρτησή τους ἀπό τούς διεθνεῖς ἐντολεῖς των, ὥστε δέν μποροῦν νά ἐνωτισθοῦν τῆς φωνῆς τῆς λογικῆς καί τοῦ χρέους, ποδοπατώντας μέ περισσή ἀσέβεια τόν αἰώνιο καί ἄφθιτο νόμο τοῦ Παναγίου Θεοῦ καί ἐκχωρώντας τά πρωτοτόκια τῆς ὕπάρξεώς τους στήν τρομακτικά ἐφήμερη καί παροδική ἐξουσία τους !!!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
πηγή  το είδαμε εδώ

Ο Πειραιώς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ προς τον Πρωθυπουργόν κ. Α. Σαμαράν σχετικά με τα Δικαστήρια του Πειραιά

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ 
+ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

᾿Αριθ. Πρωτ. 822 
᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 3ῃ Ἰουλίου 2014

Πρός

Τόν Ἐξοχώτατον Κύριον

Ἀντώνιον Σαμαρᾶν

Πρωθυπουργόν-Πρόεδρον Ν.Δ.

Μέγαρον Μαξίμου

ΑΘΗΝΑΙ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,

Ἐκφράζων θερμές συγχαρητηρίους προσρήσεις διά τήν  τιτάνιο καί σύντονο προσπάθεια τήν ὁποία καταβάλλετε μετά τῆς Ἐξοχωτάτης Κυβερνήσεως διά τήν ἔξοδο τῆς Πατρίδος μας ἐκ τῆς στενωποῦ καί τοῦ ἀδιεξόδου τῶν ἐπιπτώσεων ἐκ τῆς ἠθικῆς καί οἰκονομικῆς κρίσεως, ἀπό καρδίας εὔχομαι ἐπιτυχίαν εἰς τό δυσχερέστατον καθῆκον Σας καί ἀμέριστην τήν βοήθειαν καί τήν χάρι τοῦ Παναγίου Θεοῦ.

Ἑνώνων τήν ταπεινή μου φωνήν μέ ὅλους τούς θεσμικούς παράγοντας τῆς πόλεως τοῦ Πειραιῶς διά τήν παραμονήν τῶν Δικαστηρίων Πειραιῶς καί ἰδιαιτέρως τοῦ Πρωτοδικείου Πειραιῶς καί τοῦ Ἐφετείου Πειραιῶς ἐντός τῶν ὁρίων τοῦ Δήμου Πειραιῶς, ὑποβάλλω τήν θερμήν παράκλησι νά ἐπανεκτιμηθῆ ἡ Ἀπόφασι Σας μεταστεγάσεως τῶν Δικαστηρίων ἐκτός τοῦ Δήμου Πειραιῶς εἰς τό κτίριο ΚΕΡΑΝΗ τῆς Λεωφόρου Θηβῶν, ἐντός τῶν Διοικητικῶν ὁρίων τοῦ Δήμου Νικαίας-Ἁγ. Ἰωάννου Ρέντη πού ἀνεκαινίσθη ὑπό τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου διά τήν στέγασι Ὑπουργείου καί ἐπωλήθη ὑπό τοῦ ΤΑΥΠΕΔ μέ τόν ἐπαίσχυντον ὅρον καί τήν λεόντειον σύμβασι ὁ ἀγοραστής νά ἀποσβέση τό τίμημα τῆς ἀγορᾶς μέ τήν μίσθωση ὑπό τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου τοῦ ἀκινήτου πού μετεβιβάσθη.

Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε,

Ὁ Δῆμος Πειραιῶς ἐπίνειον τῆς Πρωτευούσης τῆς Χώρας καί πρῶτος λιμήν Αὐτῆς ἔχει δυστυχῶς ὑποστῆ ἀπομείωση τῆς ὑπεροχικῆς του ἀξίας λίαν προσφάτως μέ τήν ἀμφιλεγομένη ἀναδιάταξι τοῦ αὐτοδιοικητικοῦ χάρτου συνεπείᾳ τῆς ὁποίας ἀπεκόπησαν οἱ φυσικές προεκτάσεις τοῦ Δήμου Πειραιῶς ἀνατολικῶς μέν πρός τό ὅριο τοῦ Κηφισοῦ ποταμοῦ διά τῆς προσαρτίσεως τοῦ Δήμου Ἁγίου Ἰωάννου Ρέντη εἰς τόν Δῆμον Νικαίας καί δυτικῶς πρός τό ὅριο τοῦ φυσικοῦ λιμένος Πειραιῶς διά τῆς προσαρτίσεως τοῦ Δήμου Δραπετσώνας εἰς τόν Δῆμον Κερατσινίου μέ προφανές ἀποτέλεσμα ἀντί τῆς δημιουργίας ἑνός ἑνιαίου Μητροπολιτικοῦ Δήμου ἀνταξίου τῆς ἱστορίας καί τῆς πολυτιμήτου ἀξίας γιά τήν ἐθνική οἰκονομία τοῦ Πειραιῶς τήν συρρίκνωσι καί τήν ἀπαξίωσι πού ἀναποδράστως ὁδηγοῦν εἰς τήν περιθωριοποίησι τοῦ πρώτου λιμένος τῆς Χώρας.

Ἐν ταὐτῷ πέραν τῆς ἀνωτέρω περιγραφείσης ἀπαραδέκτου, ἀνιστορήτου καί ἐγκληματικῆς διά τήν πόλι τοῦ Πειραιῶς ρυθμίσεως ὑπό τῆς Πολιτείας, ἡ μεταφορά καί μεταστέγασις τῶν Δικαστηρίων τοῦ Πειραιῶς ἐκτός τῶν διοικητικῶν ὁρίων τοῦ Δήμου Πειραιῶς ἐπιτείνει, ὡς εὐχερῶς ἀντιλαμβά-νεσθε, τήν ἀπομείωσι τῆς πόλεως καί καταστρέφει ἔτι περισσότερο τήν δυστυχῶς ἤδη ἐλλειματικήν ἐμπορικήν κίνησι αὐτῆς.

Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε, ὁ ἐμπορικός ἱστός τῆς πόλεως ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ ἀποσαθροῦται καί ἡ ἄλλοτε εὐημερούσα ἐμπορική τάξις τοῦ Πειραιῶς βαδίζει τήν ἀτραπόν τῆς πτωχεύσεως καί τῶν «λουκέτων». Ὅποιο κτίριο ἀπομισθώνεται δέν ἐπανεκμισθώνεται. Συνεπῶς ταπεινῶς φρονῶ ἐγνωσμένης οὔσης τῆς φιλοτιμίας Σας ὅτι δέν θά θελήσετε ἐπί τῆς Κυβερνήσεώς Σας, νά ἐπιτείνετε τό ἄλγος τῆς πόλεως τοῦ Πειραιῶς καί μάλιστα διά τήν ἐκπλήρωσι λεοντείου συμβάσεως contra bonus mores καί ἐναντίον τῶν συναλλακτικῶν ἠθῶν, ἐφ’ ὅσον οὐσιαστικά τό ἀκίνητον ἐδωρήθη ὑπό τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου εἰς τόν φερόμενον ὡς δῆθεν ἀγοραστήν ἀποσβένοντα τό τίμημα τῆς ἀγορᾶς διά τῶν συμπεφωνημένων μισθίων.

Ἐπιτραπήτω μοι, Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε, νά ἐπισημειώσω ὅτι δύνασθε νά ὑπενθυμίσητε εἰς τόν ἀξιότιμον ἰδιοκτήτην τοῦ κτιρίου ΚΕΡΑΝΗ πού ὅπως ἀντιλαμβάνομαι ἐκ τῶν φερομένων δηλώσεων τοῦ ἁρμοδίου Ὑπουργοῦ ἐπί τῆς Δικαιοσύνης (ΑΥΓΗ 3/7/2014) πιέζει πρός τήν κατεύθυνσι τῆς ὑλοποιήσεως τῆς συμφωνίας ὅτι ἔχει ἤδη ἀρκετά «κείμενα εἰς ἔτη μακρά» καί ὅτι ὁ χαρακτηρισμός τοῦ Βυζαντορωμαϊκοῦ δικαίου διά τούς «χάσκοντας» κληρονόμους δυστυχῶς ἰσχύει καί διά τούς γνησίους κατιόντας καί ἑπομένως δέν εἶναι εὔλογον καί τίμιον καί ὀρθόν νά ἀπομειοῦται ὁλόκληρη πόλις καί νά εὐτελίζεται διά μερικά «ὄβολα» πού ἁπλῶς θά ἐπαυξήσουν κατ’ ἐλάχιστον τόν ἤδη ὑφιστάμενον μέγιστον θησαυρόν τοῦ ἀξιοτίμου κ. ἰδιοκτήτου τοῦ κτιρίου ΚΕΡΑΝΗ.

Περαίνων ὡς Ποιμενάρχης τῆς πόλεως τοῦ Πειραιῶς ἐκφράζω τήν βούληση τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς νά ἀγωνισθοῦμε παντί σθένει διά τήν ἀποτροπήν τῆς καταδολιεύσεως καί τῆς ἀπομειώσεως τοῦ δυναμισμοῦ πόλεώς μας συντονιζόμενοι πλήρως μέ τούς λοιπούς θεσμικούς φορεῖς αὐτῆς.

Εὐελπιστῶν ὅτι ἡ φωνή ἀγωνίας τῶν φορέων τῆς πόλεως τοῦ Πειραιῶς καί ἡ ἐναλλακτική πρότασις ἰδιαίτερα τοῦ ἐκλεγέντος νέου Δημάρχου κ. Γ. Μώραλη θά εἰσακουσθοῦν σχετικῶς, διατελῶ ἐκ προοιμίου μετά θερμῶν εὐχαριστιῶν, 

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Mητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ--ᾹΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ Η παράνοια τῆς σατανιστικῆς δυσωδίας

Πειραιεύς, 18 Ἰουνίου 2014

 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ἀτελείωτη φρίκη ἀπό τήν ἀποτρόπαια καί εἰδεχθεστάτη δολοφονία τῆς ἀστέγου στή Γλυφάδα ἀπό τόν 20χρονο πού ἀπό τήν ἐφηβεία του εἶχε «προσηλυτιστεῖ» στόν σατανισμό μέσῳ τοῦ διαδικτύου, ἐνοχοποιεῖ μέ απόλυτο καί τραγικό τρόπο τήν Πολιτεία,  τούς κοινωνικούς φορεῖς ἐν γένει, τά Μ.Μ.Ε. τούς θολοκουλτουριάρηδες πού προπαγανδίζουν τήν ἄρνηση τῆς πνευματικῆς ὑποστάσεως τοῦ ἀνθρώπου, τούς ψευτοδημοκράτες καί περίπαθους ἐραστές τοῦ Ροβεσπιέρου, τοῦ Μάρξ, τοῦ Μάο, τοῦ Τρότσκι, τοῦ Μπακούνιν καί δυστυχῶς καί τήν Ἐκκλησία μας, διότι παραμένουμε ἀπαθεῖς θεατές ἑνός κηρυγμένου πολέμου κατά τῆς ἀληθείας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους πού ἀφελῶς καί ἀνοήτως οἱ δῆθεν εὐφυεῖς καί μοντέρνοι ὀπαδοί τῆς μετανεωτερικῆς ἐποχῆς καί τῆς θεοποιημένης τεχνολογίας εὐτελίζουν καί ἀρνοῦνται ὡς δῆθεν σκοταδισμό τοῦ Μεσαίωνα.

Ἡ μεγαλύτερη βέβαια ἐπιτυχία τοῦ δαιμονικοῦ περιπαίγματος εἶναι ἡ ἐπικράτησι τῆς ἀπόψεως ὅτι δέν ὑπάρχει καί ὅτι ἡ ἐνασχόληση μέ τήν ὀντότητά του εἶναι κωμικό παίγνιο. Ἡ τραγική ὅμως δολοφονία τῆς ἀστέγου γυναίκας στή Γλυφάδα πού ἀνέσυρε στή μνήμη μας τά ὁμοειδῆ, εἰδεχθῆ ἐγκλήματα τῆς Παλλήνης καί ὅσα κατά καιρούς ἡ παγκόσμια μνήμη ἔχει καταγράψει, ἀποδεικνύει μέ τρομακτικό τρόπο καί ἐπώδυνο τήν ὕπαρξη καί παρουσία τοῦ ἐνυποστάτου Κακοῦ πού ὀντοποιεῖται σέ ἄθεο, ἀναίσχυντο, χυδαῖο, ἐγκληματικό τρόπο ὑπάρξεως. Ἡ ἀνατροπή τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας καί ἡ καταδολίευση καί ἄρνηση τῆς ἀνθρώπινης μεταφυσικῆς καί ὁ ἐγκλεισμός τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου στά ὅρια τῆς ἐνδοκοσμικότητας ἔχουν περιβληθεῖ τό στεφάνι τῆς μοντέρνας ἀντίληψης ὅπως ξανασυνέβη πρόσφατα στήν Ἀθήνα καί τήν Θεσσαλονίκη μέ τή βορβορώδη διαφήμηση τῆς ψυχοσωματικῆς ἐκτροπῆς καί τοῦ εὐτελισμοῦ τῆς ἀνθρώπινης σεξουαλικότητας, ἐνῶ ἡ ὑπεράσπισι τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καί ἀξιοπρέπειας καί τοῦ ἀνθρωπίνου ἤθους ὑβρίζονται σάν συντηρητισμός, ὀπισθοδρόμιση, φονταμενταλισμός, ρατσισμός, γραφικότης καί ἄλλα «ἐδώδιμα ἀποικιακά» πού παράγουν οἱ «χρήσιμοι ἠλίθιοι» τοῦ συστήματος ὅπως τούς ἀποκαλοῦν χυδαῖα τά ἀφεντικά τους.

Μία ἁπλή περιήγηση στό διαδίκτυο ἀρκεῖ γιά νά ξυπνήσει τήν ὑπνώττουσα συνείδηση ὅλων μας καί νά ταρακουνήσει τά λιμνάζοντα ὕδατα καί τήν πνευματική μας ὑποθερμία καί νά κινητοποιήσει ἐπί τέλους τίς ὑγιεῖς πνευματικές δυνάμεις τῆς Πολιτείας, τοῦ πνευματικοῦ κόσμου καί τῆς Ἐκκλησίας μας γιά νά παταχθεῖ αὐτή ἡ δυσώδης πραγματικότητα τοῦ Σατανισμοῦ πού δυστυχῶς εἶναι παρούσα καί στόν σύγχρονο τρόπο ὑπάρξεως.

Στίς 17/7/2009 μἐ ἀριθμ. Πρωτ. 926 ἀπευθυνθήκαμε στή Δ/νση δίωξης Ἡλεκτρονικοῦ ἐγκλήματος καί στόν Εἰσαγγελέα Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν γιά τίς ἱστοσελίδες σατανιστικοῦ περιεχομένου πού προπαγανδίζουν τόν Σατανισμό, τήν Μαύρη Μαγεία, τίς ἐπικλήσεις δαιμόνων καί τίς ἀνθρωποθυσίες ὑποβάλλοντας καί σχετική ἔγκλιση γιά τίς αὐτεπαγγέλτως διωκόμενες κατά τίς οἰκεῖες διατάξεις τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος προπαγανδιζόμενες ἐγκληματικές πράξεις. Δυστυχῶς ὡς ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος προκύπτει καί ὡς ἐκ τῆς περιηγήσεως στό διαδίκτυο ἀποδεικνύεται δέν εἰσηκούσθημεν.

Μέ ἀφορμή τό τραγικό αὐτό συμβάν καλοῦμε καί πάλι τούς ἁρμοδίους νά ἐφαρμόσουν ἐπί τέλους τούς νόμους τῆς Πολιτείας καί τό Σύνταγμα τῆς χώρας πού ἀπαγορεύουν γιά τήν ἀσφάλεια τῶν πολιτῶν θρησκευτικές παραδοχές πού ἀντίκεινται στή δημόσια τάξη καί τά χρηστά ἤθη νά παρέμβουν ἄμεσα γιά νά παύσει ὁ χυδαῖος προσηλυτισμός νέων ἀνθρώπων ἀπό τίς ἱστοσελίδες τοῦ αἴσχους καί τοῦ ψεύδους τοῦ Σατανισμοῦ πού ἐξυβρίζουν τόν Πανάγιο Τρισυπόστατο Θεό καί πού τούς μεταβάλλουν σέ ψυχοπαθεῖς ἐγκληματίες καί σέ ἑτεροκίνητα νευρόσπαστα.

Ἀντιγράφω ἀπό μία τέτοια βρωμερή ἱστοσελίδα σατανιστικοῦ μίσους:

«Ο Σατανάς μας δίνει επίσης γνώση. "Οδηγώ στο σωστό δρόμο χωρίς κάποιο βιβλίο". Καθως μεταμορφωνόμαστε και αναπτυσσόμαστε, οι ζωές μας αλλάζουν προς το καλύτερο και γινόμαστε πολύ πιο ευτυχισμένοι. Μαθαίνουμε μέσω του Σατανά πως να πάρουμε τον έλεγχο της ζωής και της μοίρας μας, αντί να είμαστε υπό το έλεος του πεπρωμένου. Μαθαίνουμε να θεραπεύουμε τον εαυτό μας και να πραγματοποιούμε τις επιθυμίες μας, χρησημοποιώντας τις δυνάμεις του μυαλού και της ψυχής μας. Για να κάνουμε την αφοσίωση, πραγματοποιούμε μια επίσημη τελετή. Αυτό γίνεται με την ελεύθερη βούλησή μας. Κάνουμε μια επιλογή, σε αντίθεση με το να μας κουβαλήσουν σε μια Χριστιανική εκκλησία και να απαγγέλλουμε κονσερβοποιημένες προσευχές (κλεμένες και διαστρεβλωμένες από μάντρα της Ανατολής) μπροστα σε ένα μάτσο ηλίθιους. Με γνώση και έρευνα, μπορούμε να αποδείξουμε χωρίς αμφιβολία ότι ο ναζωραίος, "ιεχωβάς" και οι όμοιοί τους, είναι όλοι πλασματικοί χαρακτήρες, κλεμμένοι και προερχόμενοι απο διαστρεβλωμένες έννοιες, με σκοπό την αφαίρεση κάθε πνευματικής γνώσης έτσι ωστε μόνο καποιοι "επίλεκτοι" να μπορούν να κυριαρχήσουν στο κόσμο χρησημοποιώντας τις δυνάμεις του μυαλού... Επειδή πάρα πολλοί έχουν κατηχηθεί βίαια με αυτούς τους χαρακτήρες και ότι αντιπροσωπεύουν (τους Εχθρούς του Σατανά), τους αποκηρύσσουμε οριστικά στη τελετή αφοσίωσης. Αυτό αποδεικνύεται ότι είναι ψυχολογικά υγιές και απελευθερωτικό. Το τελετουργικό μύησης είναι πολύ προσωπικό, εκτός και αν αποφασίσετε να συμμετέχουν και οι φίλοι σας, ή αν τη πραγματοποιήσετε πολλά άτομα μαζί».

Δέν χρειάζονται περισσότερες ἀναφορές στήν παράνοια τῆς σατανιστικῆς δυσωδίας, αὐτό πού χρειάζεται εἶναι ἄμεση ἐπέμβαση καί πνευματική ἐγρήγορση ὅλων μας καί βέβαια χριστοποίηση καί ἁγιασμός τοῦ κόσμου μας καί κυρίως τῶν παιδιῶν μας.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ Ἄννα Στάμου Ἐλγαντούρ - Μίριαμ Γιαχία Ἰμπραήμ Ἰσάγκ. Βίοι παράλληλοι

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

Πειραιεύς, 30 Μαΐου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἄννα Στάμου Ἐλγαντούρ - Μίριαμ Γιαχία Ἰμπραήμ Ἰσάγκ. Βίοι παράλληλοι

Ἡ παγκόσμια φρίκη πού μέχρι στιγμῆς ἔχει συγκεντρώσει 700.000 ὑπογραφές μετά ἀπό τήν ἔκκληση τῆς Διεθνοῦς Ἀμνηστίας γιά τήν 27χρονη νεαρή μητέρα Μίριαμ Γιαχία Ἰμπραήμ Ἰσάγκ πού καταδικάστηκε τήν 15/5/2014 σέ θάνατο δι’ ἀπαγχονισμοῦ βάσει τοῦ μουσουλμανικοῦ νόμου Σαρία, στό μουσουλμανικό Σουδάν καί σέ 100 μαστιγώσεις, γιατί συνεζεύχθη ἕναν Χριστινανό καί γιατί ἀσπάστηκε τόν Χριστιανισμό καί παραλλήλως ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία μέ τήν ὑποψηφιότητα γιά τήν Εὐρωβουλή μέ τό κόμμα τῶν Οἰκολόγων Πρασίνων, τῆς κ. Ἄννας Στάμου, μιᾶς ἐκ τῶν συζύγων τοῦ κ. Ναΐμ Ἐλγαντούρ, ἱδρυτοῦ τῆς ΜΚΟ «Μουσουλμανική Ἕνωση Ἑλλάδος», πρώην Ὀρθοδόξου Χριστιανῆς, πού θήτευσε στήν ἐξωκοινοβουλευτική ἀριστερά καί στήν ἰνδουϊστική Γιόγκα καί ἀντικατέστησε «τόν Στάλιν μέ τόν Μωάμεθ καί τό ταγάρι μέ τήν μαντίλα» (Ἐφ. Παραπολιτικά 16/5/2014) εὔλογα καί ἀναπόδραστα καταδεικνύουν τήν ἀβυσσαλέα διαφορά μεταξύ Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ, φωτός καί σκότους, ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας καί δαιμονικῆς δουλείας, ἀλήθειας καί ψεύδους.

Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί ὁ σεβασμός τῆς θρησκευτικῆς του συνειδήσεως ἀνιδρύονται μέ τό ὑπεροχικό καί αἰώνιο πρόταγμα-διάγγελμα τοῦ ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ-Λόγου «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν», πού ἀποτελεῖ ἔκτοτε τό ἀδιαμφισβήτητο Σύνταγμα κάθε κράτους δικαίου, κάθε εὐνομούμενης πολιτείας, κάθε παγκόσμιας διακήρυξης ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί ἡ Ἀλήθεια-Χριστός δέν ἐπιβάλλεται μέ τήν βία, τήν ἐξουσία καί τόν θάνατο ἀλλά προβάλλει μέ σεμνότητα καί ἀπέραντη ἀγάπη τό φῶς Της καί καλεῖ ἐλεύθερα καί ἀβίαστα σέ προσωπική μέθεξη καί κοινωνία. Ἀντιθέτως τό διαμονικό ψέμμα καί οἱ ἀνθρώπινες κατασκευές μόνο μέ τή βία καί τό ἔγκλημα μέ τίς μύριες μορφές του, τήν καταπίεση καί τόν ἐξαναγκασμό μποροῦν νά ἐπιβληθοῦν.

Ἡ βαθιά συγκινητική περίπτωση τῆς Χριστιανῆς θανατοποινίτισσας, πού γέννησε πρίν λίγες μέρες τό δεύτερο παιδί της μέσα στή γυναικεία φυλακή τοῦ Ὀμντουρμάν μέ τίς ἁλυσίδες στά πόδια της καί ἀγκαλιά μέ τό πρωτότοκο παιδί της, ἕνα ἀγοράκι εἴκοσι μηνῶν, γιατί δέν δέχθηκε νά ἀρνηθεῖ τό Χριστό γιά νά ζήσει ὅπως τῆς πρότεινε ὁ Μουσουλμάνος δικαστής τῆς πατρίδας της καί ἐκ παραλλήλου ἡ πολυσχιδής Ἰσλαμική δραστηριότητα τῆς κ. Ἄννας Στάμου-Ἐλγαντούρ, ὑπεύθυνης marketing  καί δημοσίων σχέσεων ἀπό τό 2004 τῆς ΜΚΟ «Μουσουλμανική Ἕνωση Ἑλλάδος» τοῦ συζύγου της καί βέβαια ἡ ὑποψηφιότητά της γιά τήν Εὐρωβουλή παρουσιάζουν ἐκτύπως ἀφ’ ἑνός μέν τήν ἀσύμβατη σχέση τοῦ Ἰσλάμ μέ τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο, τήν ἔννοια τῆς ἀνεξιθρησκείας, τό κράτος δικαίου καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί ἀναδεικνύει τήν «ἀνοηταίνουσα ἀφέλεια» ὅλων ἐκείνων, ἐκ τῶν ἡμετέρων πού «ἀγωνίζονται» γιά τήν Ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης ἤ πού ἀναζητοῦν συμμάχους στό Ἰσλάμ γιά τήν ἀποδόμηση τῆς χριστιανικῆς ἰδιοπροσωπείας της ἤ πού ἀναγορεύουν τό φρικιαστικό, ἀπάνθρωπο καί ἐγκληματικό Ἰσλάμ σάν συμβατή μέ τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα θρησκευτική παραδοχή καί ἀφ’ ἑτέρου τήν χριστιανική ἀποδοχή τῆς ὅποιας ἑτερότητος καί τόν ἀπέραντο σεβασμό στήν ἰδιοπροσωπεία τοῦ ὁποιουδήποτε ἄλλου καί τό πόσο φαιδρό εἶναι στήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πατρίδα μας τό ἰδεολόγημα τοῦ φονταμενταλισμοῦ, τοῦ ρατσισμοῦ καί τῆς ξενοφοβίας.  

Διερωτώμεθα ἄν μεταξύ τῶν 700.000 ὑπογραφῶν τῆς Διεθνούς Ἀμνηστείας ὑπάρχει καί ἡ ὑπογραφή τῆς κ. Ἄννας Στάμου-‘Ελγαντούρ ἡ ὁποία στήν ἱστοσελίδα τῶν Οἰκολόγων Πρασίνων ἀναφέρει ὅτι ἀγωνίζεται στήν Ἑλλάδα γιά «ἐλευθερία καί δικαιοσύνη» !!!

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ο Μητροπoλίτης Πειραιώς Σεραφείμ, για τη συνάντηση Πατριάρχη - Πάπα στα Ιεροσόλυμα

Πειραιεύς, 28 Μαΐου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Στά πλαίσια τῆς «εὐφυοῦς διπλωματίας», πού ἐφαρμόζει τό Σεπτόν Κέντρον τοῦ Φαναρίου ἐντάσσεται ἀσφαλῶς καί ἡ ἐπετειακή ἐκδήλωσι στόν Πανίερο Ναό τῆς Ἀναστάσεως διότι ὅπως προέκυψε ἀπό τήν ὑπογραφεῖσα διακήρυξι μετά τήν πάροδο 50 χρόνων ἀπό τήν «ἔναρξη τῆς διαδικασίας» καί 30 χρόνων ἀπό τόν περιώνυμο θεολογικό διάλογο μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς πού διεξάγεται ἀπό τήν μεικτή διεθνῆ ἐπιτροπή, δέν ὑφίσταται οὔτε κἄν τό πρῶτο βῆμα διά τήν πραγμάτωση τῆς διακήρυξης ὅτι «δέν ἐπιδιώκεται ἕνας θεολογικός ἐλάχιστος κοινός παρονομαστής γιά νά πλησιάσουμε σέ ἕναν συμβιβασμό ἀλλά μᾶλλον ἡ ἐμβάθυνσι στήν κατανόηση τῆς ἀληθείας πού ὁ Χριστός ἔχει δώσει στήν Ἐκκλησία Του, μιά ἀλήθεια πού δέν θά πάψουμε νά κατανοοῦμε καλύτερα ὅσο ἀκολουθοῦμε τίς παροτρύνσεις τοῦ Ἁγ. Πνεύματος» (Παραγρ. 4 Κοινῆς Διακήρυξης). 

Ἡ ἐμφάνισις μάλιστα τοῦ ἀντικανονικῶς κατέχοντος τόν Πρεσβυγενῆ Θρόνο τῆς παλαιᾶς Ρώμης καί τοῦ Πατριαρχείου τῆς Δύσεως μετά κουστωδίας ἑτεροκλήτων Οὐνιτῶν, ἀποδεικνύει πασίδηλα τά ἀνωτέρω καί κονιορτοποιεῖ τίς ὅποιες ἀφελεῖς προσδοκίες τῶν γνωστῶν «χρησίμων ἠλιθίων», ὅπως τούς ἀποκαλοῦν ἀπρεπῶς μέν, ἀλλά ἀληθῶς δέ, οἱ ἐντολεῖς των!!!

Ἡ «εὐφυής διπλωματία» τοῦ Φαναρίου πού δέν χωρεῖ βέβαια στά τῆς πίστεως, δέν κρίνεται ὡστόσο ἐκ τῶν ὅποιων προθέσεων ἀλλά ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, τό ὁποῖον εἶναι ἐξόχως ἀπογοητευτικόν καί ἐνδεικτικόν τῆς πλήρους ἀποτυχίας, διότι ἄλλως τό Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί τό διεθνές status θά εἶχε καί τήν Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης ἀνοικτή καί τούς περιπύστους καί παλαιφάτους καί πανιέρους Ναούς Του ἐν Ὀρθοδόξῳ λατρευτικῇ λειτουργία θά εἶχε.

Ἀντ’ αὐτῶν τό βαθύ φασιστικό Τουρκικό κράτος δέν ἀναγνωρίζει τήν οἰκουμενικότητα τοῦ Πανσέπτου Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, οὔτε τόν διεθνῆ του πνευματικό χαρακτήρα, ἔχει κλειδώσει ἀπό τό 1971 τήν Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης καί μετατρέπει μεθοδικά καί μέ καταχθόνιο πρόγραμμα σέ τεμένη τοῦ ἐπιβιώσαντος φρικώδους Ἀρειανισμοῦ-Ἰσλάμ τά τιμαλφέστατα σεβάσματα τῆς Χριστιανοσύνης, ὅπως οἱ περίπυστοι Ναοί τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Τραπεζούντος καί Νικαίας καί τό τρομερότερον ἀπεργάζεται τήν μετατροπή σέ τζαμί τοῦ μεγαλειωδεστέρου μνημείου τῆς παγκόσμιας πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς καί τῆς χριστιανοσύνης, τῆς Ἁγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ καυχήματος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Στουδίου.

Ἑπομένως ἡ «εὐφυής διπλωματία» τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου, πού ἀπευθύνεται στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, στήν μεγάλη ὑπερατλαντική χώρα τῶν Η.Π.Α., στόν Ἀρχηγό τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, στό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν λεγομένων Ἐκκλησιῶν (διάβαζε αἱρέσεων) ταπεινῶς νομίζομεν ὅτι θά ἔπρεπε νά ἐπανεκτιμηθεῖ, διότι ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος ἀποδεικνύεται ἀλυσιτελής καί ἀτελέσφορος. Ἐάν ἀντί αὐτῆς τῆς ἐξόχως ἀποτυχημένης προσεγγίσεως τῶν ζητημάτων, ἐπιδιώκετο ἡ ἀξιοποίησις τοῦ Ρωσικοῦ παράγοντος παρά τόν ὅποιο ἀσφαλῶς ἀπαράδεκτο ἐθνοφυλετισμόν Του καί ἡ ἐνεργοποίησις παγκοσμίως τοῦ Ὀρθοδόξου πνευματικοῦ δυναμισμοῦ καί ἡ συστράτευσις χωρίς ἐνδοκοσμικές μεθοδεύσεις καί ἰδεολογικές ἀγκυλώσεις ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων δυνάμεων, φρονοῦμεν εὐλόγως ὅτι τό Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον θά ἐπετύγχανε τῶν προσδοκιῶν Του καί θά ἐξεπλήρωνε οὐσιωδῶς τόν ὑπό τοῦ Θεοῦ ταχθέντα προορισμόν Του ὡς ἄλλωστε στήν πρώτη χιλιετία  συνέβη διά τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Μόνον ἡ παρουσία στόν Βόσπορο Ρωσικῶν πολεμικῶν πλοίων θά ἐξηνάγκαζε τήν ὑπερφίαλη ἰσλαμοκεντρική Τουρκία νά ἀπελευθερώση τό Σεπτό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἐκ τῶν γαμψῶν ὀνύχων τῆς διιστορικῶς συνεχιζομένης Τουρκικῆς θηριωδίας. Ἐάν τό οἰκτρό λάθος τῆς Τσαρικῆς Ρωσίας πού δέν κατέλυσε τήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία μέ τόν γνωστό Ρωσοτουρκικό πόλεμο καί δέν ἀπελευθέρωσε τήν Βασιλίδα τῶν πόλεων, δέν θεραπευθεῖ σήμερον μέ τήν τουλάχιστον ἀπελευθέρωση τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὅποια «εὐφυής» διπλωματία καί ἐκζήτηση βοηθείας ἀπό τούς διαχρονικούς ἐχθρούς τῆς ἀληθείας Παπικούς καί Προτεστάντες, Σιωνιστές καί διεθνιστές θά ἀποβαίνει ἐσαεί ἀλυσιτελεῖς καί ἀτελέσφορες.   

Δέν ὑπάρχει νοήμων ἄνθρωπος πού νά πιστεύει ὅτι οἱ ἄσπονδοι φίλοι τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου, Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, Ἀρχηγός τοῦ Βατικανοῦ, Καγκελάριος Μέρκελ, Πρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς καί ἄλλοι ὁμοϊδεάται καί ὁμόφρονες δέν ἔχουν τήν δύναμη μέ ἕνα καί μόνο τηλεφώνημα στό θρασύδειλο Τουρκικό κράτος νά ἐπιβάλλουν τά αὐτονόητα καί τά ποδοπατούμενα ἀπό τήν Ἄγκυρα ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ἑπομένως χρειάζεται ἀμέσως ἀλλαγή πλεύσεως καί ἐπανεκτίμησις καί ἐπανατοποθέτησις τῶν πραγμάτων, ὅπως οἱ Θεοφόροι Πατέρες μᾶς παρέδωσαν καί ὅπως ὁ ἀποκαλυφθείς Θεός διά τῶν Ἁγίων Του ἐντέλλεται.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή

Οἱ Μητροπολίτες Πειραιῶς καὶ Κονίτσης ἔστειλαν ἐπιστολὴ στὸν αἱρεσιάρχη πάπα

Οἱ Σεβ. Μητροπολίται Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. Ἀνδρέας καί Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλαν εἰς τάς Ἀγγλικήν καί Ἰταλικήν γλώσσας τήν κάτωθι ἐπιστολήν πρός τόν Ἀρχηγόν τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ καί ἀντικανονικῶς κατέχοντα τό τέως Πρεσβυγενές, Παλαίφατον καί Περίπυστον Πατριαρχεῖον τῆς παλαιᾶς Ρώμης καί τῆς Δύσεως ἐπιδοθεῖσα διά τοῦ ἐν Ἀθήναις «Ἀποστολικοῦ Νουντσίου Ἀρχιεπισκόπου» PaulFouadTabet, ὅστις μετά μεγίστης εὐγενείας καί προσηνείας παρέλαβε τήν ἐγχειρισθεῖσα ἐπιστολήν.

Δεῖτε καὶ διαβάστε τὴν ἐπιστολή…

  πηγή

Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Οικουμενική ή Οικουμενιστική η Μεγάλη Σύνοδος του 2016;

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

Πειραιεύς 27 Μαρτίου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Η΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ Η ΣΥΓΚΛΗΘΗΣΟΜΕΝΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 2016;

1. Οἱ ἀσφαλιστικές δικλείδες μιᾶς Ὀρθοδόξου καί ἀληθοῦς Συνόδου 

Ἐκφράζοντας τήν ἀλάνθαστη καί διαχρονική συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ἅ­γιος Νι­κό­δη­μος ὁ Ἁ­γιο­ρεί­της γράφει γιά τά κριτήρια οἰκουμενικότητος μιᾶς Συνόδου καί τόν τρό­πο συ­γκλή­σε­ώς της. Ση­μει­ώ­νει ὅ­τι τέσ­σε­ρα εἶ­ναι τά γνω­ρί­σμα­τα τῶν Οἰκουμε­νι­κῶν Συνόδων: 

α) Τό πρῶ­το «ἰ­δί­ω­μα ὅ­λων τῶν οἰ­κου­με­νι­κῶν» Συ­νό­δων εἶ­ναι «τό νά συναθροίζω­νται διά προστα­γῶν, οὐ­χί τοῦ Πά­πα, ἤ τοῦ δεῖ­νος Πα­τριάρ­χου, ἀλ­λά διά προ­στα­γῶν Βασιλι­κῶν». Στήν ἐ­πο­χή μας, ὅ­μως, πού δέν ὑπάρ­χει Αὐ­το­κρά­το­ρας ἤ Βασιλεύς, γιά νά συ­γκα­λέ­σει Οἰκουμενική Σύ­νο­δο, μπο­ρεῖ αὐ­τό νά τό κά­νει ὁ Οἰ­κου­με­νι­κός Πα­τριάρ­χης, μέ τήν συναίνεση, βεβαίως, τῶν ἄλλων Προκαθημένων.

β) Τό δεύ­τε­ρο ἰδί­ω­μα εἶναι «τό νά γί­νε­ται ζή­τη­σις πε­ρί πί­στε­ως, καί ἀκολούθως νά ἐκτίθεται ἀ­πό­φα­σις, καί ὅ­ρος δογματι­κός εἰς κά­θε μί­αν ἀ­πό τάς οἰ­κου­με­νι­κάς, ἀλ­λά καί τοῦ­το εἰς τι­νας το­πι­κάς ἠ­κο­λού­θη­σεν».

γ) Τό τρί­το ἰ­δί­ω­μα εἶ­ναι «τό νά ἦ­ναι πά­ντα τά ἐ­κτι­θέ­με­να πα­ρ’ αὐ­τῶν δόγ­μα­τα καί οἱ Κα­νό­νες, ὀρ­θό­δο­ξα εὐ­σε­βῆ καί σύμ­φω­να ταῖς θείαις Γρα­φαῖς, ἤ καί ταῖς προλαβού­σαις Οἰκουμενικαῖς συ­νό­δοις». Στό σημεῖ­ο αὐ­τό ἰσχύ­ει ὁ λό­γος τοῦ ἁγί­ου Μα­ξί­μου τοῦ Ὁμο­λο­γη­τοῦ: «Τάς γε­νο­μέ­νας συ­νό­δους, ἡ εὐσε­βής πί­στις κυ­ροῖ, καί πά­λιν, ἡ τῶν δογ­μά­των ὀρ­θό­της κρί­νει τάς συνόδους» καί «Ἐκείνας οἶδεν ἁγίας καί ἐγκρίτους συνόδους ὁ εὐσεβής τῆς Ἐκκλησίας κανών, ἅς ὀρθότης δογμάτων ἔκρινεν»[1]. Καί δ) τό τέ­ταρ­το ἰ­δί­ω­μα εἶ­ναι «τό νά συμ­φω­νή­σουν καί νά ἀπο­δε­χθοῦν τά πα­ρά τῶν Οἰκου­με­νι­κῶν συνόδων διο­ρι­σθέ­ντα, καί κα­νο­νι­σθέ­ντα ἅ­πα­ντες οἱ Ὀρθόδοξοι Πα­τριάρ­χαι καί Ἀρ­χι­ε­ρεῖς τῆς Καθολικῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, εἴ­τε διά τῶν ἰ­δί­ων το­πο­τη­ρη­τῶν, ἤ καί τού­των ἀ­πό­ντων, διά γραμ­μά­των αὐτῶν». Αὐ­τή ἡ συμ­φω­νί­α τῶν Πα­τριαρ­χῶν εἶ­ναι ὁ συ­στα­τι­κός χαρακτή­ρας, πού τίς κα­θι­στᾶ Οἰκου­με­νι­κές, ἀλ­λά καί ὁ δια­κρι­τι­κός χα­ρα­κτή­ρας πού δια­κρί­νει τήν Οἰκουμενι­κή Σύνοδο ἀ­πό τήν Το­πι­κή[2].

Οἱ Οἰ­κου­με­νι­κές Σύ­νο­δοι, λοιπόν, ἀ­πο­τε­λοῦν τήν ὑ­ψί­στη αὐ­θε­ντί­α στήν Ἐκ­κλη­σί­α καί εἶ­ναι χαρισμα­τι­κά γε­γο­νό­τα, ἀ­φοῦ στήν πραγμα­τι­κό­τη­τα τό βά­ρος τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων προσδιορίζεται ἀ­πό τό με­γά­λο δογ­μα­τι­κό θέ­μα, μέ τό ὁ­ποῖ­ο ἀ­σχο­λοῦ­νται καί ἀ­πό τήν πα­ρου­σί­α μεγάλων Πα­τέ­ρων, πού εἶ­ναι μέ­λη τους, ἤ ἀπό τήν δι­δα­σκα­λί­α τῶν Πα­τέ­ρων, στήν ὁ­ποί­α στη­ρί­ζο­νται. Ἄλ­λω­στε, οἱ Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πού ἔ­φθα­σαν στήν θέ­ω­ση, φω­τί­σθη­καν ἀ­πό τό Ἅ­γιον Πνεῦ­μα, γι’αὐτό καί βρί­σκο­νταν σέ ὑψηλή πνευματική κα­τά­στα­ση, γιά νά δε­χθοῦν τόν θεῖ­ο φω­τι­σμό[3].

 2.  Ἡ ἀποτυχία τῆς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων

Ὅσο κι ἄν ἐπιχαίρουν οἱ Προκαθήμενοι γιά τήν ἐπιτυχία τῆς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων, πού πραγματοποιήθηκε στήν Κων/λη ἀπό 6 ἕως 9 Μαρτίου ἐ.ἔ. μέ πρωτοβουλία τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκ. Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, γιά τήν μαρτυρία ἑνότητος τῆς Ὀρθοδοξίας καί τόν ἡμερολογιακό καθορισμό τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, ἐντούτοις, ὅπως ἀποδεικνύουν τά πραγματικά γεγονότα, πρόκειται δυστυχῶς γιά ἀποτυχία.

Λαμβάνοντας ὑπόψιν τά ἀνωτέρω κριτήρια τῆς συγκλήσεως μιᾶς ἀληθοῦς Ὀρθοδόξου Συνόδου, παρατηροῦμε ὅτι τά τρία ἀπό τά τέσσερα κριτήρια ἀπουσιάζουν παντελῶς.

Κατ’ἀρχήν, δέν ἔγι­νε­ καμμιά συζή­τη­ση για θέματα πί­στε­ως. Ὅπως ἀνέφερε στήν προσφώνησή του ὁ Μακ. Πατριάρχης Γεωργίας κ. Ἠλίας, κατά τή διάρκεια τῆς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων, «οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι συγκαλοῦντο προκειμένου νά πολεμήσουν τίς αἱρέσεις καί νά ὑπερασπίσουν τήν ἀληθινή διδασκαλία»[4]. Στίς ἡμέρες μας, ἡ παναίρεση τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀποτελεῖ τόν ὑπ’ἀριθμόν ἕνα κίνδυνο, πού ὑποσκάπτει τά θεμέλια καί τήν αὐτοσυνειδησία τῆς Ὀρθοδοξου Ἐκκλησίας[5]. Ἐπίσης, ἐκρεμμεῖ ἡ ἀναγνώριση τῶν Συνόδων ἐπί Μ. Φωτίου (879-880) καί ἐπί ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ (1351) ὡς τῆς Η΄ καί Θ΄ Οἰκουμενικῶν Συνόδων[6]. Παραλλήλως, ζοῦμε στόν ἀπόηχο τῶν ἀντορθοδόξων δηλώσεων καί ἀποφάσεων, πού ἐλήφθησαν στήν 10η Γενική Συνέλευση τοῦ λεγομένου Π.Σ.Ε. στό Πουσάν τῆς Ν. Κορέας (30-10 / 8-9-2013)[7]. Ὅλα τά παραπάνω καί ἄλλα πολλά, δέν συνιστοῦν, κατά τούς Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, σοβαρότατα, κρισιμότατα καί ἄμεσα θέματα, πού ἄπτονται τῆς οὐσίας τῆς πίστεως, προκειμένου νά συζητοῦνταν στή Σύναξη καί νά συζητηθοῦν στήν μέλλουσα Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο;

Δεύτερον, τά ἐ­κτε­θέ­­ντα παρά τῶν Προκαθημένων δέν εἶναι σύμφωνα μέ τά δόγ­μα­τα καί τούς Ἱερούς Κα­νό­νες, καί σύμ­φω­να μέ τίς θεῖες Γρα­φές, ἤ καί τίς προηγούμενες Οἰκουμενικές συ­νό­δους. Αὐτό φαίνεται στό Κοινό Μήνυμά τους[8], ὅπου τονίζεται μέ έμφαση ἡ προσήλωσή τους στόν διαχριστιανικό, διαπολιτισμικό καί τόν διαθρησκειακό διάλογο (§ 8). Οὐσιαστικά οἱ Προκαθήμενοι ἀντί νά ἀποκηρύξουν, προβάλλουν τούς συγχρόνους μεθοδευμένους καί ἐπιτηδευμένους ἀτέρμονες οἰκουμενιστικούς θεολογικούς διαλόγους, στούς ὁποίους κυριαρχεῖ ἡ ἔλλειψη ὀρθοδόξου ὁμολογίας, ἡ ἔλλειψη εἰλικρινείας τῶν ἑτεροδόξων, ὁ ὑπερτονισμός τῆς ἀγάπης καί ὁ ὑποτονισμός τῆς ἀληθείας ἡ  παραποίηση τῶν Γραφικῶν χωρίων ἰδίως τοῦ κατά Ἰωάννην «ἵνα ἕν ὧσιν καθώς ἡμεῖς»[9], ἡ πρακτική τοῦ νά μή συζητοῦνται αὐτά, πού χωρίζουν, ἀλλά αὐτά, πού ἑνώνουν, ἡ ἄμβλυνση τῶν ὀρθοδόξων κριτηρίων, ἡ ἀμοιβαία ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος, ἀποστολικῆς διαδοχῆς, ἱερωσύνης, Χάριτος, μυστηρίων, ὁ διάλογος ἐπί ἴσοις ὅροις, ἡ ἀμνήστευση, ἀθώωση καί ἐπιβράβευση τοῦ Δούρειου Ἴππου τοῦ Παπισμοῦ, τῆς ἐπαράτου καί δαιμονικῆς Οὐνίας, ἡ συμμετοχή στό παμπροτεσταντικό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» ἤ μᾶλλον τῶν αἱρέσεων, ἡ ὑπογραφή ἤ ἀποδοχή κοινῶν ἀντορθοδόξων ἀνακοινωθέντων, δηλώσεων καί κειμένων δίχα Συνοδικῆς διαγνώμης καί ἀποφάσεως, ὅπως ἀποδείχθηκε στήν τακτική ΙΣΙ τοῦ Ὀκτωβρίου 2009 (π.χ. Λίμα Περοῦ Νοτίου Ἀμερικῆς 1982, Balamand Λιβάνου 1993, Σαμπεζύ Ἐλβετίας 1994, PortoAlegre Βραζιλίας 2006, Ραβέννας 2007, Πουσάν Ν. Κορέας 2013 κ.ἄ.) καί οἱ ἀντικανονικές συμπροσευχές πού προϋποθέτουν τήν ἀπόδοσι ἐκκλησιαστικότητος σέ ἐμμένοντες κακοδόξους καί μετοχή στήν αἵρεσι καί ἀμνήστευσι τῆς κακοδοξίας.

Τρίτον, δεν ὑπῆρξε συμ­φω­νία καί ἀπο­δοχή τῶν διο­ρι­σθέ­ντων καί κανονισθέ­ντων ὑπό τῆς Συνάξεως ἀπό ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Πα­τριάρ­χες τόν κλῆρο καί τόν λαό τῆς Κα­θο­λι­κῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη­σί­ας. Αὐτό καταδεικνύεται ἀπό τήν παντελή ἔλλειψη παρουσίας κληρικῶν κατωτέρων βαθμίδων καί τήν ἐκκωφαντική ἀπουσία τῶν λαϊκῶν μελῶν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Καταδεικνύεται, τέλος, ἀπό τήν ἀπουσία τοῦ ἰδίου τοῦ Μακ. Πατριάρχου Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννου, ἀπό τήν ἄρνηση τῆς ὑπογραφῆς τοῦ κειμένου τῶν ἀποφάσεων καί τοῦ ἀνακοινωθέντος τῆς Συνάξεως, καθώς καί τή μή συμμετοχή στό Πανηγυρικό Συλλείτουργο τῆς Κυριακῆς της Ὀρθοδοξίας τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας. Μέ βάση τά ἀνωτέρω, ὅσοι ἰσχυρίζονται ὅτι «βασικό σημεῖο συγκλίσεως ὑπῆρξε ἡ ὁμοφωνία τῶν ἀποφάσεων τόσο στό προπαρασκευαστικό στάδιο ὅσο καί κατά τίς ἐργασίες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου»[10], πρέπει νά παραδεχθοῦν ὅτι ἡ ἴδια ἡ Σύναξη τῶν Προκαθημένων ὑπῆρξε ἀσυνεπής πρός τήν ἴδια τήν ἀπόφασή της περί ὑποχρεωτικῆς ὁμοφωνίας σέ ὅλα τά στάδια ἀπό τά πρῶτα κιόλας βήματα, ἀφοῦ τελικά τό μήνυμα, μέ τό ὁποῖο ἀποφασίστηκαν τά περί Πανορθοδόξου Συνόδου, δέν προσυπέγραψε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας.

Στήν ἀποτυχία τῆς Συνάξεως συνετέλεσε ἡ μακροχρόνια οἰκουμενιστική αἰχμαλωσία ὅλων σχεδόν τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τῶν Ἱεραρχιῶν τους, οἱ ὁποῖες λατινοφρονοῦν καί οἰκουμενίζουν μέ φωτεινές ἐξαιρέσεις τά Σεπτά Πατριαρχεῖα τῆς Γεωργίας καί τῆς Βουλγαρίας. Ὁ Παναγιώτατος, ἀκολουθώντας κατά γράμμα τήν οἰκουμενιστική τακτική τοῦ προκατόχου του κυροῦ Ἀθηναγόρα, ἀναφέρθηκε στην ὁμιλία του σ’ αὐτόν, χαρακτηρίζοντάς τον «ὁραματιστή»[11] καί παράλληλα ἐξέφρασε τήν ἀπογοήτευσή του γιά τήν μή συμμετοχή τῶν Πατριαρχείων Γεωργίας καί Βουλγαρίας στούς διαχριστιανικούς καί διαθρησκειακούς διαλόγους[12]. Ἡ οἰκουμενιστική αὐτή αἰχμαλωσία ἀποδεικνύεται ἐν τοῖς πράγμασι ἀπό τίς ἀνιστόρητες, πρωτοφανεῖς καί καινοφανεῖς οἰκουμενιστικές πράξεις καί ἐνέργειες, ὅπως ἡ urbi et orbi υἱοθέτηση καί ἐφαρμογή τῶν κακοδόξων θεωριῶν περί «τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ δογματικοῦ συγκρητισμοῦ, τῆς Μιᾶς και συγχρόνως Διηρημένης Ἐκκλησίας, τῆς Διευρημένης Ἐκκλησίας, τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας, τῆς Παγκοσμίου ἀοράτου Ἐκκλησίας, τῶν κλάδων, τῶν δύο πνευμόνων, τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ καί μαξιμαλισμοῦ, τῆς μεταπατερικῆς, νεοπατερικῆς καί συναφειακῆς αἱρέσεως, τῆς εὐχαριστηριακῆς θεολογίας, τῆς μετασυνοδικῆς θεολογίας, τῶν ἐλλειματικῶν καί μή πλήρων «Ἐκκλησιῶν», τῆς περιεκτικότητος, τῆς ἐλλειματικῆς καί μή πλήρους μυστηριολογίας, τῆς μετατροπῆς τῆς οἰκονομίας σέ ἀκρίβεια καί δόγμα», οἱ ὁποῖες, βεβαίως, τυγχάνουν ξένες καί ἀλλότριες τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς διδασκαλίας καί θεολογίας.

Ἡ Σύναξη τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων στὸ Φανάρι συνῆλθε, ὅπως ἀναμενόταν, ἐν μέσῳ ἀντεγκλήσεων, ἐκβιαστικῶν ἀπειλῶν ἀπὸ τό Πατριαρχείο Ἀντιοχείας ὅτι δὲν θὰ ὑπογράψει τὸ κοινὸ ἀνακοινωθέν, ἐὰν στὴ Σύναξη τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν δὲν συζητοῦνταν ἡ ἐδαφικὴ διαφορὰ μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων στὸ Κατάρ, τῶν οὐσιαστικῶν διαφορῶν τοῦ Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου ὡς πρὸς τὸν τρόπο ἀποφάσεων κ.λπ.

Ἡ Σύναξη τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μπορεῖ νὰ ἔλαβε τὴν ἀπόφαση γιὰ τὴν σύγκληση τῆς Μεγάλης καὶ Ἁγίας Συνόδου, ἐκτός ἀπροόπτου, ἡ ὁποία προετοιμάζεται ἐπὶ πενήντα καί πλέον χρόνια, ἀλλὰ εἶναι ἀμφίβολο, ἐὰν τελικῶς συγκληθεῖ, διότι ἀπουσιάζει ἡ ἑνότητα, στίς σχέσεις μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, γεγονός τὸ ὁποῖο παραδέχθηκε ὁ ἴδιος ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος τόνισε στὴν ὁμιλία του : «Τοῦτο δημιουργεῖ τὴν εἰκόνα μιᾶς Ἐκκλησίας πολλῶν ταχυτήτων καὶ οὐχὶ μιᾶς Ἐκκλησίας. Τοῦτο οὐδόλως συνάδει πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν. Ἀποτελεῖ ἐκτροπὴν ἐξ αὐτῆς καὶ πηγὴν δεινῶν»[13].

Ἐπίσης, τόνισε ὅτι ἡ κατάσταση εἶναι τέτοια στίς σχέσεις μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ποὺ δὲν ἐπιτρέπει στὴν Ὀρθοδοξία νὰ ἔχει φωνὴ ἑνότητος. Καὶ μόνο τὰ ἐπίμαχα αὐτὰ σημεῖα ἀπό τήν ὁμιλία τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καταδεικνύουν τὴν διαίρεση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Στὴν ὁμιλία του, τέλος, ἀπάντησε πρὸς τὸν Μακαριώτατο Πατριάρχη Μόσχας καί τήν Ἱεραρχία τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ ἀμφισβήτησαν ἀπαραδέκτως τὸ μέ ἱερούς Κανόνας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καθορισθέν πρωτεῖο τιμῆς του, διακηρύσσοντας ὅτι δὲν ἔχει πρωτεῖο ἐξουσίας, ἀλλὰ πρωτεῖο τιμῆς[14].


3. Ἡ προδιαγραφομένη ἀποτυχία τῆς Ἁγίας και Μεγάλης Συνόδου το 2016

Ἔντονο προβληματισμό προκάλεσε ἡ πρόταση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἀπασχολήσει τὴν Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο ἡ ἐπαναφορὰ τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν στὴν Ἐκκλησία[15]. Τὸ γεγονὸς, ὅμως, ἔχει διχάσει στὸ πρόσφατο παρελθὸν τὴν Ἐκκλησία, διότι μέ τήν ἐπαναφορά τοῦ θεσμοῦ αὐτοῦ οἱ Οἰκουμενιστές Ἀρχιερεῖς μεθοδεύουν τίς χειροτονίες γυναικῶν, τίς ὁποίες ἀπαγορεύει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία[16].

Ὁ Μακ. Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ δήλωσε ὅτι ἡ Μεγάλη Σύνοδος δέν θά συζητήσει δογματικά ζητήματα[17]. Σύμφωνα μέ τόν Σεβ. Μητρ. Δημητριάδος καί Ἀλμυροῦ κ. Ἰγνάτιο[18], «α) τῆς Συνόδου θά προεδρεύσει ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης. Οἱ Προκαθήμενοι θά κάθονται δεξιά καί ἀριστερά του, β) κάθε Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία θά ἐκπροσωπεῖται μέ 24 ἐπισκόπους τό πολύ σύν τόν Προκαθήμενό Της, γ) κάθε Ἐκκλησία θά διαθέτει μία ψῆφο καί θά ἐκφράζεται ὁμόφωνα, καί δ) εἰδική Διορθόδοξος Ἐπιτροπή μέ δύο ἐκπροσώπους ἀπό κάθε Ἐκκλησία θά ἀναλάβει νά ἀναθεωρήσει καί νά ἐπικαιροποιήσει τά κείμενα τῆς Συνόδου, ἰδιαίτερα δέ αὐτά μέ θέμα : «Ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί ἡ Οἰκουμενική Κίνηση», «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν Κόσμον» καί «Ἡ συμβολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τήν προώθησιν τῆς Εἰρήνης, τῆς Δικαιοσύνης, τῆς Ἐλευθερίας, τῆς Ἀδελφοσύνης καί τῆς Ἀγάπης μεταξύ τῶν λαῶν καί τήν ἐξαφάνισιν τῶν φυλετικῶν καί ἄλλων διακρίσεων». Παρόμοια θεματολογία ἔδωσε σέ συνέντευξή του καί ὁ Σεβ. Μητρ. Βολοκολάμσκ κ. Ἰλαρίων[19], προσθέττοντας ὅτι ἀνάμεσα στά θέματα τῆς Συνόδου θά εἶναι α) τό θέμα τῶν ἐν Διασπορᾶ ἐκκλησιαστικῶν κοινοτήτων, β) ἡ συστηματοποίηση τῶν περί γάμου καί νηστείας διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας, γ) τό ζήτημα τοῦ ἡμερολογίου, δ) ἡ ἀξιολόγηση τῶν σημερινῶν διαλόγων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μέ τούς ἑτεροδόξους, ε) τό θέμα τῆς στάσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπέναντι στίς φυλετικές διακρίσεις,    στ) τό θέμα τοῦ αὐτοκεφάλου καί τοῦ αὐτονόμου τῶν Ἐκκλησιῶν, ζ) τό θέμα τῶν Διπτύχων καί τοῦ καταλόγου τῶν Προκαθημένων τῶν Ἐκκλησιῶν, η) ἡ ἀθεϊστική στή βάση της λατρεία τοῦ καταναλωτισμοῦ μέ ἀποτέλεσμα τήν οἰκονομική καί οἰκολογική κρίση, θ) ἡ σταδιακή ὑποβάθμιση τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν τῆς οἰκογενείας, ι) ὁ ριζικός ἐθνικισμός καί ὁ ψευδοθρησκευτικός ἐξτρεμισμός καί ια) οἱ νέες διώξεις κατά τῶν χριστιανῶν. Τά ἀνωτέρω βεβαίως θά δρομολογηθοῦν ὅπως ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος ἀνέφερε στήν ὁμιλία του: «…Ἀλλά καί τά ἤδη προετοιμασθέντα πανορθοδόξως θέματα περιλαμβάνουν μεταξύ αὐτῶν καί τινα, τά ὁποῖα χρήζουν ποιᾶς τινος ἀναθεωρήσεως καί ἐκσυγχρονισμοῦ ὡς διατυπωθέντα καί συμφωνηθέντα εἰς ἐποχήν παλαιοτέραν, ὅτε ἴσχυον διάφοροι συνθῆκαι καί προϋποθέσεις. Τοιαῦτα εἶναι, ἐπί παραδείγματι, τά ἀφορῶντα εἰς τάς κοινωνικάς συνθήκας τοῦ κόσμου, ὡς καί εἰς τά τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τούς μή Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν κ.τ.τ.. Τά κείμενα ταῦτα δέον νά ἀναθεωρηθοῦν ὑπό εἰδικῆς πρός τοῦτο συγκροτουμένης Διορθοδόξου Ἐπιτροπῆς ὥστε νά ἔλθουν εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον προσηρμοσμένα εἰς τήν σημερινήν πραγματικότητα»[20].
Σχετικά μέ τά ἀνωτέρω ἔχουμε νά παρατηρήσουμε τά κάτωθι :

Α) Στίς ὄντως Ἅγιες καί Οἰκουμενικές Συνόδους στό κέντρο τίθεται πάντοτε τό Ἅγιον καί Ἱερόν Εὐαγγέλιον καί πέριξ Αὐτοῦ κάθονται οἱ Προκαθήμενοι κατά τά πρεσβεία τιμῆς των. Στήν ἀντίθετη περίπτωση δίδεται ἡ εἰκόνα ὅτι περιθωριοποεῖ τό Εὐαγγέλιο καί ἵσταται ὑπεράνω Αὐτοῦ, ἕνας ἄνθρωπος ἀντικαθιστώντας Το, κατά τήν παπική πρακτική, καθώς καί ὅτι αὐτός εἶναι ὑπεράνω τῶν ὑπολοίπων Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων, Μητροπολιτῶν καί Ἐπισκόπων.  

Β) Σύμφωνα μέ τήν Ἱερά Παράδοση καί τά διαχρονικά πρότυπα τῶν Ὀρθοδόξων Συνόδων, ἡ συμμετοχή ἁπάντων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων θεωρεῖται ἀπολύτως ἀδήριτη ἀνάγκη γιά τήν σύγκληση μιᾶς Πανορθοδόξου, Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου και ὄχι μόνον ἡ ἐπιλογή 24 ἐπισκόπων τό πολύ σύν τόν Προκαθήμενο. Παρέλκει βεβαίως νά τονισθεῖ τό γεγονός ὅτι στίς Ὀρθόδοξες Συνόδους ἐκτός τῶν Ἐπισκόπων συμμετεῖχαν καί κληρικοί κατωτέρων βαθμίδων, ὅπως Καθηγούμενοι, Ἀρχιμανδρῖτες, Ἱερεῖς, Μοναχοί, καθώς ἐπίσης καί ὁ πιστός λαός. Μέ ποιά κριτήρια, ἄραγε, θά γίνει ἡ ἐπιλογή τῶν 24 αὐτῶν ἐπισκόπων κάθε Τοπικῆς Ἐκκλησίας; Πολύ φοβόμαστε ὅτι θά προτιμηθοῦν ὅσοι διακρίνονται γιά τήν οἰκουμενιστική δραστηριότητά τους καί εἶναι ἀρεστοί στούς Προκαθημένους, καί βεβαίως θά ἀπομονωθοῦν οἱ ἀντιτιθέμενες, παραδοσιακές καί ἀντιοικουμενιστικές φωνές πλείστων ὅσων ἐπισκόπων. Ἐπιπλέον, ἡ τακτική αὐτή τῆς ἐπιλογῆς 24 μόνο ἐπισκόπων δημιουργεῖ καί μείζων θέμα ἰσότητος ἀνάμεσα στούς ἐπισκόπους, κατά τα παπικά πρότυπα.   

Γ) Εἶναι παντελῶς ἀμάρτυρη στήν Ὀρθόδοξη παράδοση καί γι’αὐτό ἀπαράδεκτη ἡ ἄποψη ὅτι κάθε Ἐκκλησία διαθέτει μία ψῆφο. Τό ὀρθόν εἶναι ὅτι κάθε ἐπίσκοπος διαθέτει μία ψῆφο και ὅχι κάθε Τοπική Ἐκκλησία. Παραλλήλως, ἡ ἀρχή τῆς ὁμοφωνίας κινεῖται κι αὐτή μέσα σέ ἀντιπαραδοσιακά πλαίσια. Ἡ παραδοσιακή τακτική λήψεως ἀποφάσεων σέ μιά Σύνοδο εἶναι ἡ ἀρχή, πού ὁρίζει ὅτι «ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος κρατείτω». 

Δ) Ἄνευ ἐρείσματος στην Ὀρθόδοξη Παράδοση εἶναι ἡ δημιουργία ἐπιτροπῶν, ὑποεπιτροπῶν και προπαρασκευαστικῶν Συνόδων, οἱ ὁποῖες πρό πολλῶν ἐτῶν προετοιμάζουν τή σύγκληση μιᾶς Πανορθοδόξου Συνόδου. Ὅταν προέκυπτε κάποιο θέμα, οἱ ἅγιοι Πατέρες συνέρχονταν κατ’εὐθείαν ἐν Συνόδω καί ἐκεῖ συζητοῦνταν καί λυόταν τό ἀνακύψαν πρόβλημα. Ὅσον ἀφορᾶ στήν καθαρά οἰκουμενιστική θεματολογία, μέ τήν ὁποία πρόκειται νά ἀσχοληθεῖ ἡ εἰδική Διορθόδοξος Ἐπιτροπή, ὠφείλουμε νά τονίσουμε, ὅπως ἐπανειλλημένα ἔχουμε πράξει, ὅτι θά πρέπει, ἐπιτέλους, νά ἀποφασισθεῖ καί νά γίνει πράξη ἡ ἔξοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό αὐτό τό ἀνοσιούργημα, τήν λεγομένη «οἰκουμενική κίνηση» ἤ μᾶλλον ψευδοοικουμενική κίνηση. Σήμερα στόν ὀρθόδοξο χῶρο αὐξάνονται ὁλοένα οἱ ἀντιδράσεις κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῶν ἐκφραστῶν του. Πολλά βιβλία, ἄρθρα καί κριτικές βλέπουν τό φῶς τῆς δημοσιότητας, ὅπου διατυπώνεται μέ πόνο καί ἀγωνία ἤ ἄποψη ὅτι ὁδεύουμε βάσει «σχεδίου» καί «γραμμῆς» πρός μία βαβυλώνια αἰχμαλωσία τῆς Ὀρθοδοξίας στήν πολυπρόσωπη καί πολυώνυμη αἵρεση. Δέν εἶναι λίγοι οἱ διαπρεπεῖς ὀρθόδοξοι κληρικοί καί θεολόγοι, πού προτείνουν τήν ἄμεση ἀποχώρηση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τήν Οἰκουμενική Κίνηση καί τά συνέδριά της, γιατί θεωροῦν τή συμμετοχή της σέ αὐτά, ὄχι ἁπλῶς ἄκαρπη, ἀλλά πολλαπλῶς ἐπιζήμια. Τα Πατριαρχεῖα Βουλγαρίας καί Γεωργίας ἔχουν ἤδη ἀποχωρήσει ἀπό το παμπροτεσταντικό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν ἤ μᾶλλον αἱρέσεων, ἐνῶ ἄλλες προβληματίζονται ἔντονα γιά τή δική τους συμμετοχή. Αὐτός ὁ προβληματισμός ἐκφράστηκε καί στή Διορθόδοξη Συνάντηση τῆς Θεσσαλονίκης, τό 1998, ὅπου μεταξύ ἄλλων διαπιστώθηκε ὅτι «ἔπειτα ἀπό ἕνα αἰώνα ὁλόκληρο ὀρθόδοξης συμμετοχῆς στήν Οἰκουμενική Κίνηση καί μισό αἰώνα παρουσίας στό Π.Σ.Ε., τό χάσμα μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Προτεσταντῶν γίνεται μεγαλύτερο»[21].
Ἐάν, λοιπόν, συνέλθει ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος, καὶ, ὅπως προδιαγράφεται, α) δεν συζητηθοῦν θέματα πίστεως, β) οἱ ἀποφάσεις της δέν εἶναι σύμφωνες με την προγενεστέρα ἁγιογραφική, ἀποστολική, ἁγιοπατερική, συνοδική, ἱεροκανονική καί δογματική παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, γ) δὲν δεχθεῖ να κατατάξει μεταξὺ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τὴν 8η καὶ τὴν 9η, δ) δέν καταδικάσει τήν παναίρεση τοῦ διαθρησκειακοῦ καί διαχριστανικοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ μαζί μέ τούς ἐφαρμόζοντες αὐτήν, ε) δέν συμφωνήσουν ὅλες οἱ τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί κυρίως στ) οἱ ἀποφάσεις της δέν γίνουν ἀποδεκτές ἀπό τή συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τότε αὐτή θὰ εἶναι μία οἰκουμενιστική σύνοδος, μία ληστρική σύνοδος, ὅπως ἡ ἐν Ἐφέσω (430), ἡ τῆς Δρυός (403), ἡ τῆς Ἱερείας, ἡ Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-9), ἡ ἐν Λυών (1274), οἱ Α΄ καί Β΄ Βατικάνειοι (1870 καί 1962-65) κ.ἄ. Στήν περίπτωση αὐτή δέν χρειάζεται, καλύτερα νά μήν συγκληθεῖ καμμία Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος.

Συμφωνοῦμε ἀπόλυτα με τον ὁμότιμο καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, πρωτοπρεσβ. π. Γεώργιο Μεταλληνό, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει τά ἑξῆς : «Οἱ Σύνοδοι τοῦ 14ου αἰῶνος διατυπώνουν τὴν θεολογία περὶ τῆς Θείας Χάριτος. Ἡ  Ὀρθόδοξη Παράδοση δέχεται αὐτὲς τὶς Συνόδους ὡς 9η Οἰκουμενικὴ καὶ πανορθόδοξα γίνεται αὐτὸ ἀποδεκτὸ ἀπὸ γνωστοὺς Θεολόγους. Διότι καὶ ἡ Σύνοδος αὐτή, ὅπως καὶ ἡ 8η τὸ 879, διαφοροποιοῦν ριζικὰ τὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στὴν πατερικὴ συνέχειά της, ἀπὸ τὸν χριστιανισμὸ τῆς Δύσεως…

Ἕνα ἐπίκαιρο ἐρώτημα εἶναι : Ἡ μέλλουσα νὰ συνέλθει πανορθόδοξος Σύνοδος τί θὰ κάνει; Ἑτοιμάζεται αὐτὴ ἡ Σύνοδος, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει, ὅπως διαβάζουμε καὶ ὅπως βλέπουμε, στὴν ἀποδοχὴ τοῦ παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ ὡς αὐθεντικῶν χριστιανισμῶν. Αὐτὸ εἶναι τὸ τραγικό. Εὔχομαι νὰ μὴ γίνει ποτέ. Ἀλλὰ, ἐκεῖ ὁδηγοῦνται τὰ πράγματα. Ἐάν, λοιπόν, συνέλθει ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος, ποὺ θὰ ἔχει τὸν χαρακτήρα γιὰ μᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐὰν συνέλθει καὶ δὲν δεχθεῖ μεταξὺ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τὴν 8η καὶ τὴν 9η, θὰ εἶναι ψευδοσύνοδος. Ὅπως ἡ Σύνοδος Φερράρας - Φλωρεντίας. Καὶ τότε ἀπὸ κάποιους δεσποτάδες Ἀνατολικοὺς καὶ Δυτικούς ἐπεβλήθη ἡ Σύνοδος Φερράρας - Φλωρεντίας, ἀλλὰ ἦταν ἀρκετὴ ἡ ἀντίσταση ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι κάποιων κορυφῶν τῆς παραδόσεώς μας, ὅπως ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ὥστε τελικὰ νὰ χαρακτηριστεῖ ψευδοσύνοδος, αἱρετικὴ Σύνοδος, ἀποτυχημένη Σύνοδος, ἡ Σύνοδος Φερράρας - Φλωρεντίας.

Ἡ μέλλουσα νὰ συνέλθει, λοιπόν, Πανορθόδοξος Σύνοδος θὰ κριθεῖ σ᾽αὐτὸ τὸ σημεῖο. Ἐὰν παρακάμψει αὐτὲς τὶς δύο Συνόδους, ποὺ τοποθετοῦν τὴν ὀρθοδοξία ἀπέναντι στὸν Δυτικὸ χριστιανισμό. Ἐκεῖ εἶναι τὸ κρίσιμο ἐρώτημα. Αὐτοὶ θέλουν νὰ παρουσιάσουν τὴν ἑνότητα, ὅτι ὁ Δυτικὸς Χριστιανισμὸς εἶναι παράλληλη μορφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἐκεῖ κάποιοι ἐργάζονται, πρὸς τὰ ἐκεῖ κάποιοι θέλουν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν. Ὁ Θεὸς ὅμως εἶναι πάνω ἀπὸ ὅλους μας.
Ἕνα ψευδοεπιχείρημα, λοιπόν, ποὺ κυκλοφορεῖται στὸ χῶρο τῆς δικῆς μας Θεολογίας, τῆς Ἀκαδημαϊκῆς Θεολογίας, εἶναι ὅτι οὐδεμία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος κατεδίκασε τὸν Δυτικὸ Χριστιανισμό. Καὶ ὅμως ἔχουμε δύο Οἰκουμενικὲς Συνόδους, τοῦ 879 καὶ ἐκείνης τοῦ 14ου αἰῶνος, ποὺ διαφοροποιοῦν τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὸν Δυτικὸ Χριστιανισμό.

Εἶναι τραγικό! Δὲν ἐπιχαίρω, οὔτε θριαμβολογῶ. Ἡ ἐπιθυμία ὅλων μας πρέπει νὰ εἶναι νὰ συναντηθοῦμε στὴν ἑνότητα τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων ὅλων τῶν αἰώνων. Διαφορετικά, κάθε ἕνωση θὰ εἶναι ψευδένωσις· καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ θὰ καταστρέφει καὶ θὰ διαστρέφει κάθε προσπάθεια, εἰλικρινῆ προσπάθεια, ποὺ θέλει νὰ ὁδηγηθεῖ στὸ θέμα τῆς σωτηρίας…»[22].
Ἡ Ἀλήθεια δέν εἶναι ἰδεοληψία ἤ ὑποκειμενική προσέγγιση ἤ ζήτημα ἀριθμητικῆς ὑπεροχῆς, ἀλλά ἔνσαρκος πραγματικότητα, πού ὀντοποιεῖται στό πρόσωπο τοῦ τελείου Θεοῦ καί τελείου ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἑπομένως καθίσταται αὐταπόδεικτο τό γεγονός ὅτι ἡ Ἀλήθεια-πρόσωπο Ἰησοῦς Χριστός καί εἷς ἀποτελοῦν τήν πλειοψηφία, ἔστω καί ἄν ἀπέναντι βρίσκονται πολυεκατομμύρια ἄλλων. Ἐπίσης, ἐν Συνόδῳ βρισκόμαστε μόνο ἐντός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, κοινωνώντας μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, διότι «ἡ ζωή καί ὁδός Χριστός», ὅπως ψάλλει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, καί ὅπως ὁ ἴδιος διεσάλπισε «ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή»[23]. Ἑπομένως, ἐν τῇ Ὁδῷ βρισκόμαστε μόνο κοινωνώντας μέ τήν Ἀλήθεια, πού εἶναι ὁ Χριστός, καί ὄχι μέ τήν αἵρεση, πού εἶναι ὁ διάβολος[24].
Σύμφωνα, τέλος, μέ τή διακήρυξη τῶν τεσσάρων Πατριαρχῶν τό 1848, «παρ΄ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησάν ποτέ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστής τῆς θρησκείας ἐστίν αὐτό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτός ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τό θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καί ὁμοειδές τῶ τῶν Πατέρων αὐτοῦ»[25].


4.  Οἱ θέσεις τοῦ Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου περί Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Στήν ἐποχή τοῦ Γέροντος Φιλοθέου συζητιόταν τό θέμα τῆς συγκλήσεως Οἰκουμενικῆς Συνόδου στό Ἅγιον Ὄρος τό 1930 μ.Χ. ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κυρό Βασίλειο. Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ γεγονότος ὁ ἀοίδιμος π. Φιλόθεος τό 1926 προέβη σέ ἀνασκευή τοῦ προγράμματός της μέ θετικά ἀποτελέσματα. Ἐπειδή, λοιπόν, τό ἐν λόγω κείμενο τοῦ μακαριστοῦ ὁσίου Γέροντος Φιλοθέου ἐκφράζει ὀρθόδοξες θέσεις καί πατερικό φρόνημα καί εἶναι ἐξόχως λίαν ἐπίκαιρο, λόγω τῆς μελλούσης, ἐκτός ἀπροόπτου, συγκλήσεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Πανοθοδόξου Συνόδου τό 2016, κρίνεται σκόπιμο νά ξαναδημοσιευθεῖ γιά διαφώτιση ὅσων ἀγνοοῦν καί ἐπιστηριγμό τῶν συνετῶς ἀγωνιζομένων κληρικῶν καί λαϊκῶν, ὑπέρ τῶν δικαίων τῆς ἁγίας μας Ὀρθοδόξου πίστεως καί Ἐκκλησίας στούς πονηρούς καιρούς μας. Ὡς ἐν κατακλείδι, λοιπόν, παραθέτουμε τό ἐν λόγω κείμενο[26], τό ὁποῖο ἔχει ὡς ἑξῆς :

«Εἰς τό ὑπ' ἀριθ. 23 τῆς 31ης Δεκεμβρίου 1925 φύλλον τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου εἴδομεν τά διάφορα ζητήματα, τά ὁποῖα προτείνει τό Οἰκουμ. Πατριαρχεῖον πρός συζήτησιν διά τήν μέλλουσαν νά συνέλθη ἐν Ἁγίω Ὄρει Οἰκουμενικήν Σύνοδον.

Ἀλλά περί ὅλων σχεδόν τῶν ζητημάτων (ἐκτός ὀλίγων ἀσημάντων) περί τῶν ὁποίων ἀναφέρει τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον πραγματεύονται οἱ Θεῖοι καί Ἱεροί Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων. Ἐάν δέ ἀμφιβάλλουν οἱ σημερινοί Ἅγιοι Πατέρες, ἄς μελετήσουν ἐπισταμένως καί μετά προσοχῆς τούς θείους Κανόνας καί τό Ἱερόν Πηδάλιον τῆς Ἐκκλησίας. Ὥστε ὅλως περιττή νομίζομεν ὅτι εἶναι ἡ σύγκλησις Οἰκουμ. Συνόδου περί ζητημάτων, εἰς τά ὁποία ἔχουν ἀποφανθῆ διά τῶν Ἱερῶν Κανόνων οἱ Θεῖοι Ἀπόστολοι καί θεόσοφοι Πατέρες καί Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκτός ἐάν νομίζη ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καί ἡ περί αὐτόν Σύνοδος καί τινες ἄλλοι τῶν Ἱεραρχῶν ὅτι ὡς διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων καί θείων Πατέρων ἔχουν τό δικαίωμα νά ποιοῦν μεταρρυθμίσεις καί καινοτομίας, ὁπότε ὀφείλουν νά στοχασθοῦν καλῶς τόν κίνδυνον, εἰς τόν ὁποῖον θά ὑποβάλουν ἑαυτούς, καί τήν βλάβην τήν ὁποίαν θά προξενήσουν εἰς τό χριστεπώνυμον πλήρωμα. Σύνοδος δε, ἡ ὁποία δέν θά ἀκολουθήση τά ἤθη καί τά ἔθη, τούς κανόνες καί τίς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά θά προσπαθήση νά τά μετατρέψη καί νά τά μεταρρυθμίση δέν εἶναι δυνατόν ποτέ νά ἔχη κῡρος, οὔτε νά ὀνομασθῆ Σύνοδος κανονική ἤ Οἰκουμενική. «Οἰκουμενική Σύνοδος, ἡ γνησία καί ἔννομος οὖσα τά τῶν ἄλλων θεσμίσματα δέν καταπατεῖ οὐδέ τἀναντία τούτοις πρεσβεύει, οὐδέ, τελευταῖον, ἅ μή θέμις ἐπιδιορίζεται καί οὐδέ τά ψευδέστατα κατασκευάζειν ἀγωνίζεται ἐν πλείοσι συνελεύσεσιν» (Μᾶρκος Ἐφέσου).

Οἶον κύρος καί οἵαν ὀνομασίαν ἔλαβεν ἡ ἐπί Κωνσταντίνου τοῦ Κοπρωνύμου Σύνοδος ἐν Βλαχέρνα κατά τῶν θείων εἰκόνων, καί ἡ ἐν Φλωρεντία, τοιαύτην θά λάβη καί ἡ μέλλουσα νά συγκληθῆ ἐν Ἁγίω Ὄρει. Ἡ μέν ἐπί Κοπρωνύμου ὠνομάσθη μιαρά Σύνοδος καί οἱ ταύτην συγκροτήσαντες Ἀρχιερεῖς καθηρέθησαν καί τῷ ἀναθέματι ὑπό τῆς Ἁγίας 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου παρεδόθησαν, ἡ δέ ἐν Φλωρεντία ἐκλήθη καί καλεῖται ἄχρι σήμερον ψευδοσύνοδος καί ὑπό ἑνός καί μόνου Μητροπολίτου τοῦ Ἁγιωτάτου Μάρκου Ἐφέσου ἀνετράπη καί ἠκυρώθη. Ὑποτεθείσθω δ' ὅτι ἡ μέλλουσα νά συνέλθη Σύνοδος ἐπέτυχεν εἰς τούς σκοπούς καί τάς ἀποφάσεις αὐτῆς, εὑρέθησαν σύμφωνοι ὅλοι οἱ Σεβάσμιοι Ἀρχιερεῖς, μετέτρεψαν τό ἑορτολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τόν ὅρον τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου περί πασχαλίου, διά τόν ὁποῖον ἡ ἐν Ἀντιοχεία Σύνοδος εἰς καθαίρεσιν ὑποβάλλει τούς τολμήσοντας νά παραλύσουν τοῦτον, κατήργησαν ἤ μετέτρεψαν τάς ὑπό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Πατέρων ὠρισμένας νηστείας καί ἐκαινοτόμησαν καί εἰς αὐτά τά μυστήρια. Ἀλλ’ ἄρα θά ἔχη κύρος ἡ Σύνοδος αὕτη; θά μένουν οἱ ὅροι της ἀπαρασάλευτοι; θά σεβασθοῦν οἱ χριστιανοί τάς ἀποφάσεις τῆς τοιαύτης Συνόδου; πολλοῦ γε καί δεῖ!

Ἀφ’οῦ οὖτοι οἰ πατέρες δέν σέβονται τάς ἀποφάσεις, τούς κανόνας καί τάς παραδόσεις τῶν θείων Ἀποστόλων καί θεεικέλων τῆς Ἐκκλησίας Πατέρων, ἀλλά τούς καταφρονοῦν, ποῖος εὖ φρονών θά σεβασθῆ τάς ἰδικάς των;! Ποῖος Ὀρθόδοξος, ἔχων ὀλίγην πίστιν καί εὐλάβειαν εἰς τά πάτρια, δέν θά ἀποκαλέση τήν Σύνοδον ταύτην ψευδοσύνοδον; Ἐάν δέ καί ἐπί τοῦ παρόντος, διά τάς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων, ἰσχύσουν αἱ ἀποφάσεις τῆς ἀνωτέρω Συνόδου, δέν θά βραδύνη νά ἔλθη ἄλλη Σύνοδος κανονική, νά ὐποβάλη ταύτην εἰς τό ἀνάθεμα, καθώς ἡ 7η τήν τῶν εἰκονομάχων Σύνοδον καί ἡ ὑπό τοῦ Φωτίου τήν τῶν Λατίνων 8ην Σύνοδον κατέκρινεν, ὥστε οὐδέ Σύνοδος νά ὀνομάζεται. Ἄς προσέξη ὅθεν ὁ Πατριάρχης Βασίλειος μέ τήν Σύνοδόν του καί λοιπούς Ἀρχιερεῖς νά μή προξενήσουν ταραχήν καί σύγχυσιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ μέ τάς καινοντομίας των καί σχίσουν καί διαιρέσουν αὐτήν, διά νά μή ἐπισύρουν τήν ὀργήν τοῦ Κυρίου καί εἰς ἑαυτούς καί εἰς τόν λαόν.

Ἀναγκαία ζητήματα διά τήν μέλλουσαν νά συνέλθη Οἰκουμενικήν Σύνοδον, νομίζομεν τά ἑξῆς :

1ον) Νά καθαιρεθοῦν ἤ νά παραιτηθοῦν τῆς Ἱερωσύνης οἱ Ἀρχιερεῖς καί λοιποί κληρικοί, ὅσοι ἔχουν ὑποπέσει εἰς θανάσιμα ἁμαρτήματα κρυφά ἤ φανερά κωλύοντα τῆς Ἱερωσύνης κατά τούς θείους καί Ἱερούς Κανόνας, ἐπειδή ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, κατά τήν γνώμην τοῦ Μ. Βασιλείου καί τῶν λοιπῶν θείων Πατέρων, θέλει τούς Ἱερεῖς ἄμεμπτους, ἁγνούς καί καθαρούς, καί εἰς τό ἑξῆς νά χειροτονῶνται κληρικοί συμφώνως τοῖς ἱεροῖς κανόσι˙ οὐ μόνον ἐγγράμματοι, ἀλλά καί ἐνάρετοι, ἐγκρατεῖς, σώφρονες, ζηλωταί τῆς πίστεως καί τῶν πατρικῶν παραδόσεων.

2ον) Νά καθαιρεθοῦν ἤ καταδικασθοῦν εἰς ἀργίαν (ἐάν δέν διορθωθοῦν) οἱ Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς ὅσοι ἀδρανοῦν καί δέν κηρύττουν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί δέν διδάσκουν τό ἑαυτῶν ποίμνιον, ἀλλ’ ἀφῆκαν αὐτό εἰς κατάβρωμα τῶν λύκων, τῶν διαφόρων αἱρετικῶν.

3ον) Νά καθαιρεθοῦν οἱ Ἀρχιερεῖς ἐκεῖνοι, oἱ ὁποῖοι καταλύουν τάς Τεσσαρακοστάς, τάς Τετάρτας καί Παρασκευάς ἐναντιούμενοι εἰς τόν ΞΘ' κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων κελεύοντα οὕτως˙ «Εἴ τις Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος ἤ Ἀναγνώστης ἤ Ψάλτης, τήν Ἁγίαν Τεσσαρακοστήν οὐ νηστεύει, ἤ Τετράδα ἤ Παρασκευήν, καθαιρείσθω. Ἐκτός εἰμή δι’ ἀσθένειαν σωματικήν ἐμποδίζοιτο. Ἐάν δέ λαϊκός ἦ, ἀφοριζέσθω».

4ον) Νά καθαιρεθοῦν καί ἀφορισθοῦν οἱ καταφρονηταί τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί Ἱερῶν Παραδόσεων, συμφώνως τῆ ἀποφάσει τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἱερᾶς Συνόδου τῆς μετά τόν Κωνσταντΐνον τόν Πορφυρογέννητον, ὁριζούσης τάδε˙ «Τοῖς ἐν καταφρονήσει τιθεμένοις τούς Ἱερούς καί θείους Κανόνας τῶν Ἱερῶν Πατέρων ἡμῶν, οἵ καί τήν ἁγίαν ἐκκλησίαν ὑπερείδουσι, καί ὅλην τήν χριστιανικήν πολιτείαν κοσμοῦντες, πρός θείαν ὁδηγοῦσιν εὐλάβειαν, ἀνάθεμα»[27]. Καί ἡ Ε' Οἰκουμενική Σύνοδος ἐν τῆ Ἐπιστολῆ τοῦ Αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ[28] ὁρίζει τάδε˙ «Ὡρίσθη παρά τῶν Ἁγίων Πατέρων χρῆναι καί μετά θάνατον ἀναθεματίζεσθαι τούς εἴτε εἰς πίστιν, εἴτε εἰς κανόνας ἁμαρτήσαντας»˙ ὅρα φοβερόν λόγον ἀγαπητέ, καί ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος εἰς τά πρακτικά της ὁρίζει˙ «Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα».

5ον) Νά καθαιρεθοῦν καί ἀναθεματισθοῦν ὅσοι ποιοῦν καινοτομίας καί νεωτερισμούς εἰς τήν Ἐκκλησίαν τήν Ὀρθόδοξον, συμφῶνως τῷ ὁρισμῶ τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου˙ «Ἅπαντα τά παρά  τήν παράδοσιν καί διδασκαλίαν καί ὑποτύπωσιν τῶν ἀοιδίμων Πατέρων καινοτομηθέντα καί πραχθέντα ἤ μετά ταῦτα πραχθησόμενα, ἀνάθεμα τρίς»[29].

6ον) Νά ἐπαναφέρουν τό ἐκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον, καθώς μᾶς τό παρέδωκαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
Ταῦτα εἰσίν ἀναγκαῖα, ὠφέλιμα καί συμφέροντα τῆ Ὀρθοδόξω Ἐκκλησία καί ἀρεστά τῶ Θεῶ. Τό δέ νά ποιοῦν καινοτομίας καί μεταρρυθμίσεις εἰς τούς Ἱερούς Κανόνας καί Παραδόσεις προξενεῖ σύγχυσιν, ταραχήν, διαμάχας, φιλονικίας, ἔχθρας, μίση καί τά λοιπά εἴδη τῆς κακίας, δι’ ἅ ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. «Ὅπου ζῆλος καί ἐρίθεια, ἐκεῖ ἀκαταστασία καί πᾶν φαῦλον πρᾶγμα», λέγει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος.

Ὡσαύτως τό νά συζητοῦν oἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς περί Ἡλίου, Σελήνης καί στοιχείων, περί ἀνέμων καί ὑδάτων, διά νά κανονίσουν τό Πάσχα καί τάς ἑορτάς, τοῦτο εἶναι ἀνάρμοστον τοῦ ἀξιώματός των˙ περί τά τοιαῦτα ἀς ἀσχολοῦνται οἱ εἰδικοί ἀστρονόμοι καί φυσιολόγοι, τούς ὁποίους πρέπει μέν νά παραδεχώμεθα ὡς ἐπιστήμονας, οὐχί ὅμως ὅτι εἶναι τέλειοι καί ἀλάνθαστοι, οὔτε νά τούς προτιμῶμεν ἀπό τους Ἁγίους Ἀποστόλους καί τούς θείους Πατέρας. Προβλέποντες oἱ Θεῖοι Ἀπόστολοι τρόπον τινά τά μακράν ὄντα καί βουλόμενοι νά προφυλάξουν τήν Ἐκκλησίαν καί τούς Ἀρχιερεῖς ἀπό τάς καινοτομίας καί τούς νεωτερισμούς ταῦτα ἐν τῷ ἐπιλόγω τῶν Ἱερῶν Κανόνων εἰρήκασι.

«Ταῦτα περί κανόνων διατετάχθω ὑμἰν παρ’ ἡμῶν, ὦ Ἐπίσκοποι. Ὑμεῖς δέ ἐμμένοντες αὐτοῖς, σωθήσεσθε καί εἰρήνην ἔξετε, ἀπειθοῦντες δέ κολασθήσεσθε, καί πόλεμον μετ' ἀλλήλων ἀΐδιον ἔξετε, δίκην τῆς ἀνηκοΐας τήν προσήκουσαν τιννύντες». Ἡ δέ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἐν τῶ Α΄ αὐτῆς κανόνι λέγει τά ἑξῆς˙ «Ἀγαλλώμενοι ἐπ' αὐτοῖς, ὡς εἴ τις εὕροι σκῦλα πολλά, ἀσπασίως τούς θείους κανόνας ἐνστερνιζόμεθα, καί ὁλόκληρον τήν αὐτῶν διαταγήν καί ἀσάλευτον κρατύνομεν, τῶν ἐκτεθέντων ὑπό τῶν σαλπίγγων τοῦ Πνεύματος πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν τε ἕξ ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί τῶν τοπικῶς συναθροισθεισῶν ἐπί ἐκδόσει τοιούτων διαταγμάτων, καί τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν˙ ἐξ ἑνός γάρ ἅπαντες καί τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος αὐγασθέντες, ὥρισαν τά συμφέροντα˙ καί οὕς μέν τῷ ἀναθέματι παραπέμπουσι, καί ἡμεῖς ἀναθεματίζομεν, οὕς δέ τῆ καθαιρέσει, καί ἡμεῖς καθαιροῦμεν, οὕς δέ τῷ ἀφορισμῶ, καί ἡμεῖς ἀφορίζομεν, οὕς δέ ἐπιτιμίω παραδιδόασι, καί ἡμεῖς ὠσαύτως ὑποβάλλομεν...».

Καί ταῦτα μέν οἱ Θεῖοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες περί τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί θείων Παραδόσεων, ὁ δέ Πατριάρχης Κύρ. Βασίλειος μέ τήν Σύνοδόν του ἔρχεται σήμερον νά κάμη ἰδικούς του κανόνας περί νηστείας. Ὄχι, λέγει, ὅπως οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐνομοθέτησαν. Ἡμεῖς σήμερον θά κάμωμεν κανόνας ἰδικούς μας συγκαταβατικούς. Ἐκεῖνοι ἔλεγον «οὐκ ἔστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δικαιοσύνη καί ἄσκησις σύν ἁγιασμῶ», καί «νηστεία ἀγρυπνία προσευχῆ οὐράνια χαρίσματα λαβών», ἡμεῖς θά κάνωμεν κανόνας νά λέγουν νά τρώγετε, νά πίνετε, νά μή νηστεύετε, νά ὑπάγετε εἰς τήν…, καί ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι βρῶσις καί πόσις! Μή βαδίζετε τήν στενήν καί τεθλιμμένην ὁδόν τῆς νηστείας, τῆς ἀγρυπνίας καί προσευχῆς, ἀλλά τήν πλατεῖαν καί εὐρύχωρον τῆς τρυφῆς καί μαλθακότητος. Εὖγέ σας Ἅγιοι Πατέρες!!! Ἡμεῖς, λέγει ὁ Πατριάρχης Βασίλειος, θά κανονίσωμεν καί τό ἡμερολόγιον καί τό Πασχάλιον οὐχί ὅπως τό ἐθέσπισαν οἱ 318 Θεοφόροι Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τό διετήρησαν ἑπτά ὁλόκληροι Οἰκουμενικαί Σύνοδοι καί τόσαι ἄλλαι Τοπικαί, ἀλλά ὅπως θέλωμεν ἡμεῖς καί οἱ σημερινοί ἀστρονόμοι, συμφώνως μέ τήν σημερινήν ἐπιστήμην!!

Ἐδῶ πρέπει ἤ νά τιμήση τις τήν σιωπήν κρύπτων τήν εὐσέβειαν καί ἀλήθειαν διά φόβον ἤ ἀνθρωπαρέσκειαν, ἤ νά εἴπη ἐκεῖνο ὅπερ εἶπεν ὁ Αἴας κατά τόν Τρωϊκόν πόλεμον εἰς τούς Ἀργείους. «Αἰδώς Ἀργεῖοι»! Ἐν ὦ ἡ θρησκεία μας πολεμεῖται ὑπό τόσων ἐξωτερικῶν καί ἐσωτερικῶν ἐχθρῶν, ἡ διαφθορά καί παραλυσία, ἡ ἀσέβεια καί ἡ πλεονεξία καί τά λοιπά πάθη λυμαίνονται τήν Ἑλληνικήν κοινωνίαν, ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης μέ ἄλλους τινας Συνοδικούς κάθεται καί συζητεῖ περί Ἡλίου καί Σελήνης, περί στοιχείων (περί ἀνέμων καί ὑδάτων), περί ἡμερολογίων καί πασχαλίων, περί νηστείας, κ.λπ., περί πραγμάτων, τά ὁποῖα ἐκανονίσθησαν ὑπό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Θεοφόρων Πατέρων διά νά μένουν ἀσάλευτα καί ἀμετάτρεπτα, καί τῶν ὁποίων ἡ φύλαξις καί ἀκριβής τήρησις μεγίστην ὠφέλειαν προξενεῖ, ἡ δέ καταφρόνησις ζημίαν ἀνυπολόγιστον, συζητήσεις ἀνωφελεῖς, φιλονικείας καί μάχας, ἔχθρας καί διχονοίας, φθόνους, μνησικακίας καί τέλος σχίσματα καί αἱρέσεις.
Ταῦτα μέν ἡμεῖς οἱ ἀμαθεῖς καί ἄσοφοι φρονοῦμεν ὡς ἀναγκαῖα πρός συζήτησιν διά τήν μέλλουσαν Σύνοδον, εἴ τις δέ ἄλλος σοφός καί πεπαιδευμένος νομίζει ἄλλο τι ἀναγκαιότερον καί ὠφελιμώτερον πρός ὠφέλειαν, πρός οἰκοδομήν τῆς Ἐκκλησίας, μετά φόβου Θεοΰ καί συνέσεως καί προσοχῆς εἰπάτω, χωρίς ἐμπαθείας. Καλόν ὠσαύτως νομίζομεν νά ἐρωτηθοῦν καί δώσουν γνώμην οὐχί μόνον Ἀρχιερεῖς, ἀλλά καί Ἱερεῖς καί Ἀρχιμανδρῖται καί Ἱερομόναχοι καί Μοναχοί καί λαϊκοί Θεολόγοι ἐνάρετοι, εἰδήμονες περί τά δόγματα, ζηλωταί περί τήν πίστιν, τούς Ἱερούς Κανόνας καί τάς Παραδόσεις, καί τότε μέ ὁμόνοιαν, εἰρήνην, ἀγάπην καί μέ ταπείνωσιν νά προτιμηθῆ ἡ γνώμη ἐκείνων, ἡ ὁποία θά εἶναι σύμφωνος μέ τούς Κανόνας καί τάς Παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐν γάρ τῆ Α΄ Οἰκουμ. Συνόδω, τήν κατά τοῦ Ἀρείου νίκην ἤραντο οὐχί Πατριάρχαι καί Ἀρχιερεῖς, ἀλλ' ὁ ἁπλοῦς διάκονος καί νέος τήν ἡλικίαν Ἀθανάσιος, καί ὁ ἀγράμματος καί ταπεινός Σπυρίδων. Ἐπειδή οὐδόλως ἀπίθανόν ἐστι, ἐάν ἡ Σύνοδος συγκροτηθῆ ἀπό μόνον Ἀρχιερεῖς, νά εὑρεθοῦν ἔνιοι τούτων νά προτείνουν ζητήματα καί νά θεσπίσουν κανόνας, σύμφωνα μέ τά πάθη των, ὡς οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἐποίουν Θεούς τῶν παθῶν των, καί νά ἐπιτύχουν τοῦτο.

Ἐπειδή ὑπάρχουν δυστυχῶς μερικοί τῶν Ἀρχιερέων καί κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι δέν ἐσκέφθησαν ὅτι πρέπει νά διάγουν ἐν νηστείαις, ἀγρυπνίαις καί προσευχαῖς καί διά τοῦτο, ἐπειδή ἀκούουν νηστείαν, στενοχωροῦνται, θέλουν νά τήν καταργήσουν, ἐάν εἶναι δυνατόν. Βεβαίως, οἱ τοιοῦτοι θά θέλουν, φυσικῶ τῷ λόγω, ἐάν ὑπῆρχε τρόπος, καί μετά τήν χειροτονίαν νά νυμφευθοῦν. Ἐπειδή θέλουν νά εἰσέρχωνται εἰς τά θέατρα καί εἰς τά καφενεῖα, τούς στενοχωροῦν τά ράσα καί ἡ κόμη, θέλουν καί ἐκεῖνα νά τά μεταποιήσουν, νά τά κόψουν. Τούς τοιούτους, κἄν Πατριάρχαι εἶναι, κἄν Ἀρχιερεῖς, κἄν Ἱερεῖς, ὀφείλει μία κανονική Σύνοδος νά τούς ἀπομακρύνη καί ἀποκόψη τῆς Ἐκκλησίας ὡς σεσηπότα μέλη, καθώς καί αἱ Οἰκουμενικαί καί Τοπικαί Σύνοδοι ἀπεμάκρυνον τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ τούς λοιμώδεις λύκους καί Θεοκαπήλους αἱρετικούς, ἀντικαταστήση δέ τούτους δι’ ἄλλων ἀξίων ποιμένων, οἱ ὁποῖοι νά ποιμαίνουν τά ἑαυτῶν ποίμνια ἐν ὁσιότητι καί δικαιοσύνη.

Τότε καί μόνον ὁ κλῆρος θά ἐξυψωθῆ εἰς τήν πρέπουσαν περιωπήν του, ἡ εὐσέβεια θά λάμψη καί ἡ Ὀρθόδοξος πίστις θά ἐξαπλωθῆ εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης. Μή λανθανέτω ὑμᾶς, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅτι ἡ παρατηρούμενη σήμερον καταφρόνησις τοῦ κλήρου ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ καί ἡ ἐπικρατοῦσα καί ὁσημέραι κορυφουμένη ἀσέβεια προέρχεται ἐξ αἰτίας τῶν κληρικῶν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι νεωτερίζουν καί ποιοῦν καινοτομίας καί μεταρρυθμίσεις εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ κύριοι αὐτοί ὤφειλον, ἀφοῦ δέν ἀκολουθοῦν τά ἤθη καί τά ἔθιμα, τούς κανόνας καί παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας, νά ἀπόσχουν τῆς 'Ἱερωσύνης, ἀλλ’ ἀφοῦ ἀναξίως ἐπέρασαν καί τούς στενοχωροῦν τά ράσα καί ἡ κόμη, ἡ προσευχή καί ἡ νηστεία, ἡ ἀνάγνωσις τῶν Θείων Γραφῶν καί ἡ Ἐκκλησία, ἄς ἀποβάλλουν τό ἱερατικόν σχῆμα, διά νά μή γίνωνται αἴτιοι καί βλασφημεῖται τό Ὄνομα τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ ἐν τοῖς Ἔθνεσι καί περιφρονοῦνται καί χλευάζονται καί οἱ ἄξιοι καί ἐνάρετοι κληρικοί.
Τελευταῖον δίδομεν καί τήν ἀκόλουθον γνώμην ὡς ἠλεημένοι παρά Θεοῦ. Οἱ μέλλοντες νά λάβουν μέρος εἰς τήν ἐν Ἁγίω Ὄρει Σύνοδον ὀφείλουν νά παρασκευασθοῦν διά μελέτης καί νά προκαθαρθοῦν διά νηστείας καί προσευχῆς, διά μετανοίας καί ἐξομολογήσεως. Ἰδίως δι’ ἐξομολογήσεως καθαρᾶς,  ἐπειδή δυστυχῶς οἱ πλεῖστοι τῶν Ἱεραρχῶν οὐδέποτε ἐξομολογοῦνται. Οὕτω γάρ ἐποίουν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅτε συνήρχοντο εἰς Συνόδους καί ἐπεφοίτα εἰς αὐτούς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Ἐάν τοιουτοτρόπως ποιήσουν καί οἱ μέλλοντες νά συγκροτήσουν τήν μέλλουσαν Σύνοδον, θά ἐπιφοίτηση καί εἰς αὐτούς τό Ἅγιον Πνεῦμα καί θά ἔχη κύρος ἡ Σύνοδος καί θά τήν παραδεχθοῦν πάντες οἱ Ὀρθόδοξοι ὡς ἁγίαν. Τουναντίον δέ, ἐάν προσέλθουν ἀπρομελέτητοι, ἀπροπαράσκευοι καί ἀκάθαρτοι, ἡ Σύνοδος θ' ἀποβῆ ψευδοσύνοδος, ἄκυρος καί οὐδείς θά παραδεχθῆ τά θεσπίσματα αὐτῆς.

Τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐλάχιστος δοῦλος».

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ




[1] ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, Δογματικά καί ἀντιρρητικά, λειτουργιολογικά – Βίος Μαξίμου, Φιλοκαλία τῶν νηπτικῶν καί ἀσκητικῶν, Πατερικαί ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», Θεσ­/κη 1995, τ. 15Γ, σσ. 26-28.
[2] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πη­δά­λιον, ἐκδ. Πα­πα­δη­μη­τρί­ου. Ἀ­θή­να 1970, σσ. 118-119.
[3] Ἔνθ. ἀ­νωτ. σσ. 120-121.
[4] 8-3-2014 Πατριάρχης Γεωργίας : ''Σκοπός της Πανορθόδοξης είναι η μαρτυρία της ενότητας'', http://www.romfea.gr/patriarxeia/tapatriarxeia/patriarxeio-georgias/22791-2014-03-08-19-51-55.
[5] Σχ. βλ. ἡμετέρα ἐπιστολή πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμο καί τά μέλη τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περί Οἰκουμενισμοῦ, 8-5-2013, http://www.impantokratoros.gr/97569082.el.aspx
[6] Σχ. βλ. ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ, Εἰσήγησις ἐνώπιον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν 6ην Ὀκτωβρίου 2011 μέ θέμα «Περί τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 879-880 μ.Χ. συγκληθείσης Συνόδου ὡς Ὀγδόης Οἰκουμενικῆς», ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ, «Περί τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 1351 μ.Χ. συγκληθείσης Συνόδου ὡς Ἐνάτης Οἰκουμενικῆς» καί ἡμέτεραι ποιμαντορικαί ἐγκύκλιοι ἐπί τῆ καθιερώσει τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς ἱερᾶς μνήμης τῶν ἁγίων 383 θεοφόρων πατέρων τῶν συγκροτησάντων τήν Η΄ (8ην) Οἰκουμενικήν Σύνοδον τῆ Β΄ Κυριακῆ τοῦ Φεβρουαρίου καί ἐπί τῆ καθιερώσει τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς ἱερᾶς μνήμης τῶν ἁγίων θεοφόρων πατέρων τῶν συγκροτησάντων τήν Θ΄ (9ην) Οἰκουμενικήν Σύνοδον τῆ                    Β΄ Κυριακῆ τῶν Νηστειῶν, http://www.impantokratoros.gr/77C7A061.el.aspx
[7] Σχ. βλ. ἡμετέρα ἐπιστολή πρός τή ΔΙΣ γιά τήν 10η Συνέλευση τοῦ ΠΣΕ στό Πουσάν τῆς Ν. Κορέας (30 Ὀκτωβρίου-8 Νοεμβρίου 2013), 19-3-2014,http://www.impantokratoros.gr/AA8092E5.el.aspx
[8] http://thriskeftika.blogspot.gr/2014/03/to.html.
[9] Ἰω. 17, 11. 
[10] ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΣ, «Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδοξίας στήν Κωνσταντινούπολη τό 2016», 16-3-2014 ἐφημερίδα Τό Παρόν καί 18-3-2014,http://www.romfea.gr/arthra-apopseis/23036-2016
[11] «Πρό πεντηκονταετίας καί πλέον, ὅτε ὁ ἀοίδιμος ὁραματιστής Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔκαμε τά πρῶτα βήματα, διά νά ἑνώσῃ τήν Ὀρθοδοξίαν, καθιερώθη ὁ θεσμός τῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων, ἀπό τάς ὁποίας προέκυψαν ἀποφάσεις κοιναί τῶν Ὀρθοδόξων ὡς πρός τά θέματα τά ἁπτόμενα τῶν σχέσεων μετά τῶν μή Ὀρθοδόξων», http://www.amen.gr/article17136.
[12] «…Ἄλλαι αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι διαφοροποιοῦν τήν στάσιν αὐτῶν ἔναντι τῶν μή Ὀρθοδόξων μή μετέχουσαι ἐνεργῶς εἰς πανορθοδόξως ἀποφασισθείσας ἐνεργείας…»,  http://www.amen.gr/article17136. 
[13] http://www.amen.gr/article17136
[14] Ὀρθόδοξος Τύπος (14-3-2014) 1, 7.
[15] «Θά πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσει καί τό θέμα τῆς θέσης τῶν γυναικῶν στήν Ἐκκλησία...(καί)…νά μελετήσουμε σοβαρά τήν ἐπαναφορά τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν στήν Ἐκκλησία». Ἡ προσφώνηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου στή Σύναξη τῶν Προκαθημένων, http://aktines.blogspot.gr/2014/03/blog-post_2187.html καί «Ἐτέθη θέμα Διακονισσῶν Γυναικών εἰς τήν Σύναξιν τῶν προκαθημένων», Ὀρθόδοξος Τύπος (14-3-2014) 1, 7.
[16] ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΝΤΖΑΡΙΔΗΣ, Χριστιανική ἠθική ΙΙ, ἐκδ. Πουρναρᾶς, Θεσσαλονίκη, σσ. 384-387 καί ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΙΒΑΝΟΣ, «Ἐμπόδια στόν διάλογο μέ τόν Προτεσταντισμό», ἐν Οἰκουμενισμός˙ Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις. Πρακτικά διορθοδόξου ἐπιστημονικοῦ συνεδρίου. Αἴθουσα τελετῶν Α.Π.Θ. 20-24 Σεπτεμβρίου 2004, τ. Β΄, ἐκδ. Θεοδρομία, Θεσσαλονίκη 2008, σσ. 627-632.
[17] 14-3-2014 Πατριάρχης Ρουμανίας : ''Τό συλλείτουργο ἦταν μία ἔκφραση πανορθόδοξης ἑνότητας'', http://www.romfea.gr/patriarxeia/tapatriarxeia/patriarxeio-roumanias/22922-2014-03-14-07-57-34.
[18] ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΣ, «Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδοξίας στήν Κωνσταντινούπολη τό 2016», 16-3-2014 ἐφημερίδα Τό Παρόν καί 18-3-2014http://www.romfea.gr/arthra-apopseis/23036-2016
[19] 18-3-2014 Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ : «Η προετοιμασία γίνεται από το 1961», Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο| Εκτύπωση | http://www.romfea.gr/epikairotita/23022-1961.
[20] http://www.amen.gr/article17136
[21] Ὁ Οἰκουμενισμός, ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου, Ὠρωπός Ἀττικῆς 2004, σσ. 22-23.
[22] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ, Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, πατέρας τῆς Θ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐκδ. Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου, Ἅγια Μετέωρα 2009, σσ. 28-31 καί Ὀρθόδοξος Τύπος (14-3-2014) 1, 6.
[23] Ἰω. 14, 6.
[24] Ἡμέτερον ἀνακοινωθέν γιά τήν ἡμερίδα γιά τήν Β΄ Βατικανή Σύνοδο, 5-11-2013,http://www.impantokratoros.gr/BC5632ED.el.aspx.
[25] ΙΩ. ΚΑΡΜΙΡΗΣ, Τά δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τ. ΙΙ, Graz-Austria 1968, σ. 920 [1000].
[26] Ὁ Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος (ὁ οὐρανοδρόμος ὀδοιπόρος, 1884-1980), τ. Β΄, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/κη 1988, σσ. 43-49.
[27] Β΄ τόμ. τῶν Συνοδικῶν, ἤτοι ὁ Τόμος τῆς Ἑνώσεως, σ.  979.
[28] σ. 392
[29] Ὅρα Τριωδ. τῆ Κυριακῆ τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τό Συνοδικόν.