''Πτωχός εγώ ειμί και πένης'' Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Αλαζονεία σημαίνει να θεωρούμε τον εαυτό μας ανώτερο απ' τους άλλους και ανάλογα να συμπεριφερόμαστε. Η αλαζονεία είναι τυφλότητα ως προς την αληθινή φύση της αγάπης. Δεν βλέπουμε τα δώρα του Θεού ως δώρα και τα θεωρούμε ως αποκτήματα δικά μας. Το να σκέφτεται κανείς έτσι, δείχνει ότι αγνοεί την αληθινή φύση του Θεού. Ο Θεός είναι αγάπη (χωρίς ανταπόδοση). Αν αγαπάμε περιμένοντας ανταπόδοση, δεν είμαστε μαθητές του Χριστού. Έτσι κάνουν αυτοί που δεν πιστεύουν στην ανιδιοτελή αγάπη. "Μη δανείζετε ελπίζοντας να σας επιστρέψουν το δάνειο".

Στον μύθο του Προμηθέα υπάρχουν πολλά ψυχολογικά στοιχεία της σύγχρονης ζωής. Μελετώντας τα μυθικά πρόσωπα που συνδέονται μαζί του μπορείς να μπεις στο νόημα του μύθου. Ένα από τα μυθικά αυτά πρόσωπα που συνδέονται με τον μύθο του Προμηθέα είναι η Πανδώρα, που ονομάστηκε έτσι γιατί έλαβε δώρα από όλους τους θεούς. Ο Ήφαιστος την έπλασε εκ γης και ύδατος και της έδωσε ωραιότατη μορφή παρθένου όμοια με τις θεές. Της έδωσε επίσης ανθρώπινη φωνή και δύναμη. Η Αθηνά της δίδαξε τα γυναικεία έργα. Η Αφροδίτη της χάρισε τη χάρη και την τέχνη να φροντίζει το σώμα της. Ο Ερμής της έδωσε θάρρος και πονηριά. Κι όμως απ' την Πανδώρα προήλθαν όλα τα κακά!

Το ερώτημα είναι γιατί απ΄ την Πανδώρα προήλθαν όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Τί σημαίνει ο αρχαίος αυτός μύθος που θέλει να προέρχεται όλη η δυστυχία του κόσμου από ένα πλάσμα προικισμένο με όλα τα δώρα του Θεού;

Θα καταλάβουμε το μύθο του Προμηθέα, αν δούμε τις συνέπειες της αλαζονείας. Αν δούμε πού μας οδηγεί η αλαζονεία. Η αλαζονεία, κατά τον Τόμας Μέρτον, είναι τυφλότητα ως προς την αληθινή φύση της αγάπης: Δεν βλέπουμε τα δώρα του Θεού ως δώρα και τα θεωρούμε αποκτήματα δικά μας.
Το να σκέφτεται κανείς έτσι δείχνει ότι αγνοεί την αληθινή φύση του Θεού.

Ένα από τα επακόλουθα της αλαζονείας είναι η φιληδονία, με την έννοια της σύγκλισης όλων των παθών και όλων των αισθήσεων προς το "εγώ" του ανθρώπου. "Η αλαζονεία και ο εγωισμός επιδρούν το ένα στο άλλο μέσα σ' ένα φαύλο κύκλο, αυξάνοντας το ένα τη δυνατότητα του άλλου να καταστρέψει τη ζωή μας. Κατά μια άποψη η αλαζονεία είναι απλώς ένα είδος υπέρτατης και απόλυτης υποκειμενικότητας, που βλέπει όλα από τη σκοπιά του ατομικού "εγώ", που έγινε κέντρο του σύμπαντος. (...) Αν είμαι το κέντρο του σύμπαντος μου ανήκουν όλα. Μπορώ να κλέψω, να κοροϊδέψω και να κακομεταχειριστώ τους άλλους. Έχω το δικαίωμα να πάρω για τον εαυτό μου οτιδήποτε θέλω και κανένας δεν πρέπει να μου αντισταθεί.

Η ταπεινοφροσύνη, λοιπόν, είναι απαραίτητη, αν θέλει ο άνθρωπος να αποφύγει να ενεργεί σ' όλη του τη ζωή σαν μωρό παιδί. Το να μεγαλώσει κανείς σημαίνει να γίνει πραγματικά ταπεινός, να απαλλαγεί από την ψευδαίσθηση ότι είναι το κέντρο όλων κι ότι οι άλλοι υπάρχουν για να μου εξασφαλίσουν άνεση και ευχαρίστηση." (Τόμας Μέρτον, Ο Καινούριος άνθρωπος, Εκδ.Καλός Τύπος)

πηγή /αντιγραφή

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΣΑΡΚΑ Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Κάποτε είναι ανάγκη να εμβαθύνουμε στην έννοια του σώματος και στην έννοια της σάρκας για να κατανοήσουμε τη σημασία που έχει το προσωπικό στοιχείο στον έρωτα. 

Μόνο με την προσωπική εμπειρία μαθαίνει κανείς τί είναι σώμα και τί είναι σάρκα. 

Μόνο νύξεις μπορούμε να κάνουμε για να δείξουμε γιατί πρέπει να ξέρουμε τί είναι το σώμα και τί είναι η σάρκα.

Στη Θεία Κοινωνία μεταλαμβάνουμε σώμα και του αίμα Χριστού . Σε κάποιο σημείο το Ευαγγέλιο μιλάει για τη σάρκα του Κυρίου. Ο λόγος είναι να γίνει ξεκάθαρο ότι λέγοντας σώμα ο Κύριος εννοεί το πραγματικό σώμα.

Το σώμα διαφέρει από τη σάρκα, όπως διαφέρει το σώμα του ανθρώπου από το σώμα του ζώου και όπως διαφέρει ο ίδιος ο άνθρωπος από το ζώο.

Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο που γνωρίζει τον εαυτό του, ενώ το ζώο είναι απρόσωπο που εννοείται ότι δεν έχει αυτογνωσία, ούτε αναρωτιέται ποιο είναι. Σ' αυτό ακριβώς σημείο, στο "εγώ είμαι", που δεν αλλάζει, παρά τις αλλαγές του σώματος βρίσκεται η διαφορά του ανθρώπου από το ζώο, που δεν έχει αυτό που μένει όταν όλα αλλάζουν, δηλαδή ουσία, ή αλλιώς υπόσταση.

Αν αγαπούμε ως σώμα τον άνθρωπο του άλλου φύλοι, δεν θα τον κάνουμε φετίχ, δηλαδή αντικείμενο σεξουαλικής προσκόλλησης, . Αυτό σημαίνει ότι αγαπούμε τον άλλον ως σώμα, (ναό του πνεύματος). Αν τον κάνουμε φετίχ σημαίνει ότι αγαπούμε τον άλλον ως σάρκα, δηλαδή ως απρόσωπο, ως αντικείμενο για την ικανοποίησή μας.

Ο άνθρωπος είναι σώμα και όχι σάρκα, είναι αυτοσκοπός. Κανένας άνθρωπος δεν είναι μέσον για εξυπηρέτηση κάποιου σκοπού!

Η ανύψωση του σώματος του ανθρώπου στο επίπεδο του πνεύματος είναι το απαύγασμα της ορθόδοξης πνευματικότητας.

"Κάποιοι λένε ότι είναι άθεοι, αλλά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.. Δεν υπάρχει. Ακόμα και ο διάβολος πιστεύει και φρίττει. , αλλά αρνειται να πράξει το καλό. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πιστεύει στο Θεό και δεν υπάρχει ορθολογικό ον πάνω στη γη που να μη λαχταρά τη ζωή με όλη του την καρδιά." Γέρων Θαδαίος της Βιτόβνιτσα).

Στον Ησαϊα διαβάζουμε τα εξής: "εγώ γαρ ειμι Κύριος ο αγαπών δικαιοσύνην και μισών αρπάγματα εξ αδικίας. και δώσω τον μόχθον αυτών δικαίοις και διαθήκην αιώνιον διαθήσομαι αυτοίς. και γνωσθήσεται εν τοις έθνεισι το σπέρμα αυτών και τα έκγονα εν μέσω λαών. πας ο ορών αυτούς επιγνώσεται αυτούς ότι ούτοι εισι σπέρμα ηυλογημένον υπό Θεού και ευφροσύνη ευφρανθήσονται επί Κύριον. Αγαλλιάσθω η ψυχή μου επί τω Κυρίω. ενέδυσε γαρ ιμάτιον σωτηρίου και χιτώνα ευφροσύνης, ως νυμφίω περιέθηκέ μοι μίτραν και ως νύμφην κατεκόσμησέ με κόσμω.

πηγή

ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΒΡΟΧΗ Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Μη φοβού, θύγατερ Σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλον όνου"

Παλιά, στο χωριό, όταν είχε λιακάδα και βροχή, λέγαμε την παροιμία: "Ήλιος και βροχή, παντρεύονται οι φτωχοί".

Γιατί λέγαμε αυτήν την παροιμία; Γιατί ήταν όμορφη η λιακάδα με βροχή, όπως είναι όμορφος ο γάμος των φτωχών, που δεν είναι από συμφέρον, αλλά από έρωτα;

Ή γιατί ο γάμος τον καιρό της φτώχειας είναι σαν λιακάδα στη βροχή; Μπορεί να θέλει να πει αυτό, αν και φαίνεται πολύ ποιητικό. Αλλά δεν είναι παράξενο. Ο λαός μιλάει σαν ποιητής. Ο λόγος των απλών ανθρώπων είναι γεμάτος εικόνες, παρομοιώσεις, μεταφορές.

Να θέλει να πει ότι η χαρά των φτωχών είναι πνευματική. Οι φτωχοί μπορεί να είναι πλούσιοι σε αρετές, που είναι σαν λιακάδα στη βροχή. Μια φορά είπε κάποιος στον παππού μου , τον μακαρίτη τον Αγγελάκη , πως πήγε τρεις φορές στην Αμερική και γύρισε φτωχός. Ο παππούς απάντησε, πως δεν είναι φτωχός. Φτωχός είναι ο διάβολος, είπε.

Το "ήλιος και βροχή , παντρεύονται οι φτωχοί", σαν παροιμία μπορεί να σημαίνει πως οι πιστοί στο Χριστό βρίσκουν χαρά μέσα στη φτώχεια και δοξάζουν το Θεό.

Ή μήπως λέγαμε την παροιμία αυτή εννοώντας ότι όπως είναι σπάνιο να είναι λιακάδα και να βρέχει, έτσι είναι σπάνιο να παντρεύονται οι φτωχοί; Αλλά τότε δεν ήταν σπάνιοι οι γάμοι των φτωχών. Οι φτωχοί δεν ήταν απομονωμένοι. Η δύναμη των φτωχών ήταν η ενότητα. Η ενότητα που λείπει σήμερα από τον φτωχό λαό μας, διότι τα πολιτικά κόμματα κι η τηλεόραση κατάφεραν να τη διαλύσουν, για να τον χειραγωγούν.

Στην Κρήτη π.χ. όταν ένας φτωχός δεν είχε σπίτι μαζεύονταν οι άντρες του χωριού και του το έχτιζαν. Με το σπίτι συνδεόταν η αξιοπρέπεια του άντρα Κανείς δεν ήταν κύριος, αν δεν είχε δικό του σπίτι.

Πηγή

“Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ”

Θέλουμε ο Θεός να μας βοηθάει και συνάμα δεν θέλουμε να μας περιορίζει με τις Εντολές Του. Ο Ϊδιος λέει, πως το φορτίο των Εντολών Του είναι γλυκό, στους “προαιρουμένους”, σ΄ αυτούς που το θέλουν. Στους άλλους που το βλέπουν ως αγγαρεία είναι βαρύ. “Η αγάπη είναι βαρύς σταυρός”, λέει ο Παστερνάκ.

Πρέπει να βλέπουμε ως αγγαρεία το φορτίο των Εντολών; Πήγε μια φορά ένας γύφτοςστον εξομολόγο. Τις ξέρεις τις εντολές; τον ρώτησε. Είχα αρχίσει να τις μαθαίνω, είπε ο άνθρωπος, αλλά είπαν ότι θα τις καταργήσουν και τις άφησα. Μήπως περιμένουμε κι εμείς να τις καταργήσουν;

Στ΄ αλήθεια γιατί δεν τις καταργεί ο Θεός; Μήπως ο Θεός περιμένει τις Εντολές, για να μας αγαπάει; Ο Θεός αγαπάει ακόμα και τους εχθρούς του. Βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Ο Θεός στενοχωρείται όταν δεν τηρούμε τις Εντολές Του, όχι γιατί περιμένει από εμάς να τον υποστηρίξουμε. “Δεν είναι ο άνθρωπος που υπερασπίζεται το Θεό, αλλά ο Θεός τον άνθρωπο. (Λέων Σεστώφ).

Τί συμβαίνει τότε; Γιατί είναι δυστυχία, όταν οι αμαρτίες μας εμποδίζουν την ευλογία του Θεού; Είναι δυστυχία γιατί η ίδια η απουσία της ευλογίας του Θεού είναι δυστυχία.

Δεν μπορούμε να βάλουμε καμιά άλλη αγάπη πάνω από την αγάπη του Θεού. Αν το κάνουμε αυτό, οτιδήποτε κάνουμε , λέμε, σκεφτόμαστε είναι αμαρτία.,
γιατί λείπει η ευλογία του Θεού κι όπου λείπει η ευλογία έρχεται η κατάρα.

Σχετιζόμαστε με το Θεό ως πρόσωπα. Ο Θεός δεν είναι μέσον για τους σκοπούς μας. Ο Θεός είναι πρόσωπο και η σχέση μας μαζί Του είναι προσωπική. Είναι σχέση αγάπης. Μιας ιδιαίτερης αγάπης, επειδή είναι πάνω από όλα.

Ο Θεός μας αγαπάει ακόμα κι αν τον εχθρευόμαστε, αφού το ίδιο ζητεί κι από μας , να αγαπούμε τους εχθρούς μας. Ο Θεός μας αγαπάει και λυπάται όταν έχουμε μίσος στην καρδιά μας. Η ιατρική επιστήμη λέει, πως ο σίγουρος τρόπος να αρρωστήσουμε είναι να κατακρίνουμε και να απωθούμε, δηλαδή να ΄έχουμε μνησικακία, επειδή δεν συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν.

Στην ταινία του Μπενίνι ο Τίγρης και το χιόνι, ο ήρωας αγαπάει με τέτοια αγάπη μια γυναίκα, που ταιριάζει μόνο στο Θεό. Δεν μπορούμε να αγαπάμε με τέτοια αγάπη παρά μόνο το Θεό, γιατί οτιδήποτε βάζουμε πάνω απ΄ το Θεό, γίνεται το είδωλο του εαυτού μας. Η ειδωλολατρεία είναι υπερηφάνεια και εγωισμός, που μας γεμίζει δυστυχία.

Γι΄ αυτήν την υπερηφάνεια και τον εγωισμό γράφει ο προφήτης, πως είναι δυστυχισμένος αυτός που δεν θέλησε την ευλογία και αγάπησε την κατάρα. “Ιδού” λεει, “ο οίκος του ανθρώπου αυτού αφίεται έρημος”.

Ο 108ος ψαλμός περιγράφει τη δυστυχία του ανθρώπου, όταν δεν έχει την ευλογία του Θεού επάνω του.

“Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ” είναι ο τίτλος ενός σπουδαίου βιβλίου του Παύλου Ευδοκίμωφ, που κυκλοφορεί στις Εκδόσεις των Πατερικών Μελετών.

Πηγή /μεταφορά

Η ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Γιατί ξεχώρισε την πίστη του; Τί διέφερε από την πίστη των άλλων; Διέφερε γιατί πίστευε σε κάτι το εντελώς αδύνατο να γίνει!"

Καθώς ο Ιησούς πλησίαζε στην Ιεριχώ, ένας τυφλός καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε. Όταν άκουσε το πλήθος που περνούσε ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Του είπαν ότι περνάει ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Ο τυφλός άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Ιησού, Υιέ του Δαβίδ σπλαχνίσου με». Αυτοί που προπορευόταν τον μάλωναν να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμα πιο δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με».

Ο Ιησούς στάθηκε κι έδωσε εντολή να τον φέρουν κοντά του: «Τι θέλεις να σου κάνω;» τον ρώτησε. «Κύριε, θέλω ν' αποκτήσω το φως μου» αποκρίθηκε. Κι ο Ιησούς του είπε|: «Ν' αποκτήσεις το φως σου. Η πίστη σου σε έσωσε!» Αμέσως ο τυφλός βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον Ιησού δοξάζοντας το Θεό.

«Τον μάλωναν να σωπάσει κι αυτός φώναζε πιο δυνατά». Τι είδους άνθρωπος ήταν ο τυφλός αυτός ζητιάνος; Κατ' αρχήν δεν ήταν κάποιος από αυτούς, που όπως λέμε «αφήνονται στη μοίρα τους». Δεν είχε εγκαταλείψει καθόλου τον εαυτό του και δεν είχε χάσει κάθε ελπίδα να βρει το φως του , όπως θα περίμενε κανείς από ένα εκ γενετής τυφλό. Ο Ιησούς του είπε: «Η πίστη σου σε έσωσε»Γιατί ξεχώρισε την πίστη του; Τι διέφερε από την πίστη των άλλων; Διέφερε γιατί πίστευε σε κάτι το εντελώς αδύνατο να γίνει!Τόσο δυνατή ήταν η πίστη του στον Ιησού, ώστε πίστευε ότι μπορούσε να κάνει κάτι που ήταν εντελώς αδύνατο να γίνει! Ο τυφλός αυτός ζητιάνος ονόμασε τον Ιησού «Υιό Δαβίδ», Υιό Βασιλέως και Προφήτου, ενώ στην πραγματικότητα πίστευε ότι είναι ο Θεός, αφού μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν.

Για να πάρουμε την πίστη του τυφλού σαν μέτρο της πίστης μας πρέπει να αναρωτηθούμε, τι άραγε πιστεύουμε ότι μπορεί να κάνει ο Θεός σε μας; Τι ζητάμε απ' το Θεό στις προσευχές μας; Είμαστε συγκαταβατικοί και δεν του ζητάμε πράγματα που δε γίνονται; Απευθυνόμαστε στο Θεό με τη μιζέρια με την οποία θα απευθυνόμαστε σε κάποιον συνάνθρωπό μας; Έτσι γινόταν πάντα. Τόσο πολύ που όταν κάποιος άνθρωπος αποτέλεσε εξαίρεση η Αγία Γραφή έκανε ειδική μνεία γι' αυτόν. Πρόκειται για τον Ιαβή. Ο Ιαβής το ίδιο όπως ο τυφλός, δεν είπε «εμένα θα κοιτάξει ο Θεός». Ο Ιαβής πίστευε ότι ο Θεός έχει για τον άνθρωπο απείρως περισσότερα πράγματα να του δώσει από αυτά που του ζητάει. Γι' αυτό προσευχόταν με αυτά τα λόγια «Ευλογών ευλογήσεις με. Διεύρυνε τα όριά μου. Να είναι το χέρι σου πάνω μου για να με φυλάει από κάθε κακό για να μην αισθανθώ λύπη».

Η Αγία Γραφή ενώ όλους τους γενάρχες του Ισραήλ τους αναφέρει μόνο στο όνομα, στον Ιαβή κάνει ειδική μνεία. Γράφει ότι υπήρξε ο πιο ένδοξος από όλους τους άλλους, γι' αυτό ακριβώς: γιατί πίστευε ότι ο θεός έχει απείρως περισσότερα για μας από όσα του ζητάμε». Ο Ιαβής ζητούσε στην προσευχή του να τον ευεργετήσει ο θεός πέρα απ' τα όρια. Να διευρύνει τα όριά του. «Σίγουρα γεννήθηκα για κάτι παραπάνω από αυτό» σκεφτόταν.

Ο Ιησούς θεραπεύει πρώτα την πνευματική τυφλότητα και κατόπιν θεραπεύει το σώμα. Ρωτάει τον πάσχοντα άνθρωπο «τι θέλεις να σου κάνω;» ή «πιστεύεις ότι μπορώ να το κάνω;» Με αυτά τα λόγια θέλει να βγάλει τον άνθρωπο απ' την πνευματική του αδράνεια, στην οποία τον Βούλιαξε η ασθένεια του σώματος.

Η Εκκλησία διαβάζει μαζί με την ευαγγελική περικοπή για τη θεραπεία του τυφλού και την αποστολική περικοπή στην οποία ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στην ενότητα της Εκκλησίας και στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. «Ο Θεός» γράφει ο Απόστολος Παύλος «έχει τη δύναμη να κάνει απείρως περισσότερα απ' όσα ζητάμε ή σκεφτόμαστε, καθώς η δύναμη του ενεργεί σε μας». Από εμάς εξαρτάται να νικήσουμε την αδράνεια μας για να Βοηθήσει ο Θεός είτε θεραπεία είναι αυτή είτε η ειρήνη ή η ενότητα .Ο Θεός ενεργεί με τη δική μας συνεργεία και όχι με τη δική μας παθητικότητα.
«Να ζείτε με τρόπο αντάξιο εκείνου που σας, κάλεσε στη νέα ζωή.» συνεχίζει ο Παύλος. «Να ζείτε με ταπείνωση, πραότητα και υπομονή. Να ανέχεστε με αγάπη ο ένας τον άλλον και να προσπαθείτε να διατηρείτε με την ειρήνη ,που σας συνδέει μεταξύ σας, την ενότητα που δίνει το Πνεύμα του Θεού».

"ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ", Διανομή Βιβλιοπωλεία Παιδεία, Λάρισα.

πηγή

ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου 

Οσοι περίμεναν την επανάσταση ή τη λαϊκή εξέγερση κουράστηκαν να περιμένουν και δεν περιμένουν άλλο. Δεν θα γίνει, λοιπόν, επανάσταση; Κάποιος στοχαστής απέδωσε την εξαφάνιση της επανάστασης στις γυναίκες οι οποίες αγαπούν τη ζωή περισσότερο από τους άντρες και δεν την θυσιάζουν εύκολα. Έπειτα είναι πράγμα οξύμωρο από τη μια να μεγαλώνεις παιδιά κι από την άλλη να σκοτώνεις.

 

Ρώτησα μια αμερικανίδα μητέρα- χεριστή βομβαρδιστικού στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας από τα κράτη του ΝΑΤΟ, πως μπορεί να ρίχνει βόμβες στον άμαχο πληθυσμό, ενώ είναι μητέρα, και μου απάντησε ότι δεν την πειράζει καθόλου και ότι μπορεί να είναι καλή μητερα και καλή χειρίστρια βομβαρδιστικού!

Με τέτοιες "καλές μητέρες" θα μπορούσαμε να περιμένουμε επανάσταση όπως την εννοούν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, ως πρόφαση για να εξοντώνουν τον κόσμο και να επιβάλουν σκληρότερα μέτρα, δηλαδή επανάσταση που τους μόνους που ευνοεί είναι αυτούς που κατεξουσιάζουν τους λαούς, δηλαδή τους φεουδάρχες. Παράδειγμα οι Άγγλοι που ήταν και με τους αντάρτες και με το στρατό.

Εμείς επιμένουμε πως μπορεί να γίνει αληθινή επανάσταση όχι ψευδοεπανάσταση που ευνοεί τον φεουδάρχη. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;

Μπορεί να γίνει. Συνάμα είναι περιττό να αναπτύξουμε εδώ τη σκέψη μας, όσο δεν γίνεται κατανοητή η απλή αλήθεια πως η δικτατορία των τραπεζιτών δεν κάνει τίποτε στα τυφλά. Η νυχτομαχία είναι μόνον αυτών που είναι τα θύματα, δηλαδή των πολλών.

Περειττεύει να εξηγήσουμε πώς θα γίνει η επανάσταση και την άλλη μέρα θα τα μαζέψουν και θα φύγουν όλοοι αυτοί που κατεξουσιάζουν τον λαό, όσο δεν γίνεται κατανοητό πως ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΕΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.

Αν τους εμποδίσουμε να βλέπουν μέσα από την τηλεόραση, πετώντας τους δέκτες μας στα σκουπίδια, θα γίνουν σαν τους τυφλούς του Μπος και σαν τους νεκρούς στον Άδη.

Αν με διαβάζει κάποιος υπεύθυνος σε κάποιο κανάλι, τον προκαλώ να συζητήσουμε δημόσια με θέμα "ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ".

Επίσης αν πιστεύετε ότι μπορούμε να ενωθούμε εναντίον της τηλεόρασης, τηλεφωνήστε μου να ιδρύσουμε την πρώτη εταιρία στην Ελλάδα, νε αντικείμενον " ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΤΗΛΟΨΙΑΣ".

Πιστεύω ότι εξαπατούμε τους εαυτούς μας δεχόμενοι να μας χειραγωγούν μέσω της τηλοψίας και να πιστεύουμε ότι ζούμε πνευματική ζωή.

πηγή

ΘΕΕ ΜΟΥ, ΜΗ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙΣ Ο,ΤΙ ΖΗΤΗΣΩ (ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ) Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

                                 




Τρέξε, αγαπημένε, τρέξε ελεύθερος σαν το ζαρκάδι"
                               ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

Θεέ μου, μη μου δώσεις ό,τι σου ζητήσω! Άφησε να συναντώ δυσκολίες και εμπόδια. Καλύτερα ελεύθερος και με στερήσεις, παρά να έχω ό,τι επιθυμώ και στο κλουβί.


             Μια καλή μητέρα δεν θ΄ αφήσει τα παιδιά της γυμνά. Θα τα δώσει ζεστά ρούχα να φορέσουν το χειμώνα, για να μην κρυώνουν.

             Μια καλή μητέρα θα φροντίσει και για την ψυχή και για το πνεύμα των παιδιών της, όπως φροντίζει για το σώμα.

             Μια καλή μητέρα ξέρει ποιες είναι οι νοσηρές ψυχικές και πνευματικές επιδράσεις και φυλάγει τα παιδιά της από αυτές με ό,τι διδάχτηκε από τη δική της μητέρα κι από την πνευματική μητέρα των Χριστιανών, την Εκκλησία.

             Μια καλή μητέρα ξέρει ότι η καλύτερη άμυνα και προστασία των παιδιών της είναι η προσευχή ή δική της, η προσευχή των ίδιων των παιδιών και η αδιάλειπτη προσευχή της Εκκλησίας.

             Μια καλή μητέρα προσεύχεται όχι να αφαιρέσει ο Θεός τις δυσκολίες και τα εμπόδια από τη ζωή των παιδιών της, αλλά προσεύχεται να τα δώσει ο Θεός δύναμη να αγωνίζονται με τις δυσκολίες και τα εμπόδια.

             Μια καλή μητέρα ξέρει πως η μεγαλύτερη νοσηρή επίδραση η οποία ναρκώνει την ψυχή και το πνεύμα των παδιών της είναι η επιδίωξη μιας ζωής χωρίς δυσκολίες και εμπόδια.

             Μια καλή μητέρα ξέρει σε τί ψυχική και πνευματική σύγχυση βρίσκεται ένας κόσμος, που θεωρεί δυσβάστακτο βάρος για τα παιδιά του την προσευχή, την εξομολόγηση, την νηστεία!

            Μια καλή μητέρα ξέρει πως νοσηρές ψυχικές και πνευματικές επιδράσεις υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα. Δεν ζητεί απ΄ το Θεό να απαλλάξει τον κόσμο από αυτές, αλλά ζητεί να δώσει στον κόσμο που πιστεύει στο Θεό να του δώσει δύναμη να αγωνίζονται με αυτές και να νικούν.

           Μια καλή μητέρα προσεύχεται ακόμα και γι΄ αυτούς που θεληματικά ακολουθούν αυτοκαταστροφικούς δρόμους και ούτε οι ίδιοι είναι ελεύθεροι ούτε τους άλλους αφήνουν να ζουν ελεύθεροι από τα πάθη με πίστη και με αγάπη στο Θεό και στους άλλους
πηγή

Υπάρχει στην εποχή μας χριστιανική οικογένεια; Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

    Υπάρχει μια συγκεκριμένη δομή στη σημερινή χρισιανική οικογένεια ή τα μέλη της επιβάλλουν τη θέλησή τους με τη βία, ψυχολογική ή απόλυτη; Υπάρχει μια ιεραρχία στα μέλη της σημερινής χριστιανικής οικογένειας ή δεν υπάρχουν ορισμένες ιδιότητες των μελών και τα μέλη παίζουν διάφορους ρόλους με το καλό ή με τη βία, αναλόγως με την περίσταση;
       Τί λέει η Εκκλησία; Τί λέει ο κόσμος; Σε ποιον πιστεύει ένας κόσμος που δεν προσεύχεται;
       Η  Εκκλησία διδάσκει πως στην χριστιανική οικογένεια, όποια ιδιότητα κι αν έχουμε, του πατέρα, της μητέρας, του παιδιού, φερόμαστε με τρόπο που να αρέσει στο Θεό. Πάντοτε με το καλό και ποτέ με τη βία, ψυχολογική ή απόλυτη.
      Ο πατέρας είναι το πρότυπο για τα μέλη της οικογένειας. Το φως του Χριστού διαλύει τις ψευδαισθήσεις.
        Η πρώτη και μεγαλύτερη ψευδαίσθηση είναι αυτή της γυναίκας, η οποία νομίζει ότι δημιουργεί μια νέα οικογένεια, μεταφέροντας σ΄ αυτήν την εξουσία του πατέρα της και γενικά τις γονεϊκές της επιδράσεις.
        Η δεύτερη μεγάλη ψευδαίσθηση είναι του παιδιού, που εκδηλώνει τις αρχέγονες καταβολές και αγωνίζεται να τις επιβάλλει στους ενδοτικούς γονείς του και συχνά το κατορθώνει.
       Ο ρόλος του πατέρα, ως ενηλίκου,  στις περιπτώσεις αυτές είναι το περιθώριο. Ο πατέρας προσπαθεί με την πειθώ να οδηγήσει τα μέλη της οικογένειας στην Εκκλησία και στα μυστήριά της, στην εξομολόγηση, στη Θεία Κοινωνία..
      Τελικά ο πατέρας πείθει την οικογένεια να ακολουθήσει το δρόμο της Εκκλησίας ή είναι μάταιη η προσπάθειά του κι οι σημερινές χριστιανικές οικογένειες εκκλησιάζονται τυπικά, χωρίς ουσιαστικό δεσμό με την Εκκλησία;
       Είναι ο θησαυρός της σημερινής χριστιανικής οικογένειας ο Χριστός ή ο θησαυρός της  είναι ο άθεος ξενόφερτος τρόπος ζωής; Όπου  είναι ο θησαυρός σας είναι και η καρδιά σας. Είναι η καρδιά των μελών της σημερινής οικογένειας στο Χριστό ή στη μόδα;
      Κατά την ιερολογία του γάμου η Εκκλησία καθορίζει την αποστολή των μελών της χριστιανικής οικογένειας: Η Εκκλησία είναι κεφαλή του άντρα, ο άντρας είναι κεφαλή της γυναικός. Άντρας και γυναίκα είναι ενωμμένοι με κοινό σημείο αναφοράς την Εκκλησία της οποίας κεφαλή είναι ο Χριστός.
     Βία στην οικογένεια σημαίνει ότι κάποιο από τα μέλη της σε κάποια στιγμή γίνεται θύτης και κάποιο μέλος γίνεται θύμα. Στην Εκκλησία δεν υπάρχουν θύτες και θύματα. Η μόνη "θυσία" που δέχεται η Εκκλησία είναι η Προσευχή, η θυσία αινέσεως, όπως λέει ο Δαβίδ.
    Ο πατέρας είναι ειρηνικός. Δε χρησιμοποιεί βία. Μετά των μισούντων την ειρήνη ήμουν ειρηνικός. Ο πατέρας είναι ειρηνικός με αυτούς που μισούν την ειρήνη και δίνει το παράδειγμα στα μέλη της οικογένειας. Ο πατέρας είναι κεφαλή της γυναικός και οδηγεί την οικογένεια στην Εκκλησία για να είναι η ζωή της οικογένειας αρεστή στο Θεό. Ο πατέρας προσεύχεται και δίνει το παράδειγμα της προσευχής στα μέλη της οικογένειας. Τα πάντα γίνονται με την προσευχή. Δεν έχει καμιά θέση η βία στην οικογένεια. Σε κάθε ενέργεια προηγείται η αδιάλειπτη προσευχή.
      Ο παππούς μου κι η γιαγιά μου δεν έδιναν συμβουλές. Ο παππούς, ο μακαρίτης ο Αγγελάκης δίδασκε με το παράδειγμά του κι η γιαγιά μου επανλάμβανε πάντα τα ίδια λόγια, με το καλό, ,παιδί μου, με το καλό. Δεν έλεγε ποτέ τί να κάνω, αλλά πώς να το κάνω. Πάντα με το καλό.Το καλό είναι θεραπεία. Η βία είναι αρρώστια, τόσο σ΄ αυτόν που την μεταχειρίζεται, όσο και σ΄ αυτόν που τη δέχεται.
     Υπάρχει κάποιος χώρος στο σημερινό κόσμο όπου είναι άγνωστη η βία, είναι ο χώρος των μυστηρίων της Εκκλησίας. Μέσω των μυστηρίων της Εκκλησίας , οι Εντολές του Χριστού λαμβάνουν το αληθινό τους νόημα. Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, κρούετε και ανοιγήσεται.
    Η απάντηση στις προκλήσεις της σημερινής εποχή είναι η ειρήνη. Με αυτούς που μισούν την ειρήνη ήμουν ειρηνικός. Αυτός είναι ο δρόμος του Ευαγγελίου. Αρνούμενος τη βία ακολουθείς το δρόμο του Χριστού κι οι πρώτοι που θα αντιταχθούν είναι οι οικιακοί σου. Είναι η βία της γυναίκας που μεταφέρει στην οικογένεια την εξουσία του πατέρα της.
    Έχει η σημερινή χριστιανική οικογένεια  χριστιανική δομή ή είναι μόνον κατ΄ όνομα χριστιανική;
Δίνει η γυναίκα το προβάδισμα στον άντρα ή προσεύχεται όπως και αυτός με ακάλυπτη κεφαλή. Αναγνωρίζει τον άντρα ως κεφαλή της;
   Είναι η σημερινή χριστιανική οικογένεια ενωμένη στο Χριστό; Αναζητεί ποιο είναι το θέλημα του Θεού, για να συμμορφώσει το θέλημά της στο θέλημα του Θεού; Ενδιαφέρεται γι΄ αυτό που είναι θεάρεστο;
    Το φως του Χριστού διαλύει τις ψευδαισθήσεις, όταν η θέλησή μας συμμορφώνεται με τη θέληση του Χριστού για να είναι μια θέληση; Μπορούμε να πούμε ως οικογένεια ότι νιώθουμε πως δε ζούμε εμείς, πως ζει μέσα μας ο Χριστός;
πηγή

"Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας" Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

«Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας» είναι ο τίτλος του βιβλίου του ψυχίατρου Φρανκλ, στο οποίο περιγράφει την εμπειρία του στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως Άουσβιτς και Νταχάου, όπου έζησε για τρία χρόνια αιχμάλωτος. Ο Φράκλιν είδε τον εαυτό του απογυμνωμένο από καθετί που τον συνέδεε με τη ζωή, σε μια κατάσταση άδειας ύπαρξης και συνειδητοποίησε πως αυτό που κρατάει κάποιον στη ζωή είναι ο σκοπός της ζωής του. Μα κανένας δεν μπορεί να πει στον άλλον ποιος είναι αυτός ο σκοπός. Ο καθένας πρέπει να τον βρει για τον εαυτό του και να δεχτεί την ευθύνη που του υπαγορεύει η δική του απάντηση. 

Ο Φράνκλ υποστηρίζει πως εκείνο που προέχει στη ζωή και στο θάνατο είναι το νόημα ζωής και ελευθερίας. Εκείνοι που έχουν ένα σκοπό στη ζωή τους, έχουν και δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα και ο οργανισμός τους αντέχει στις αρρώστιες. Εκείνος που έχει ένα σκοπό στη ζωή του μπορεί να αντέξει σχεδόν το καθετί. Αντίθετα, εκείνος που δεν βρίσκει νόημα στη ζωή του, δεν έχει δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα κι οι ασθένειες καταβάλουν τον οργανισμό του.

Όταν πέθανε στην Αμερική ο ποιητής Ρόμπερτ Λαξ, οι γιατροί του έκαναν όλες τις εξετάσεις και τις βρήκαν καλές. «Εν τοιαύτη περιπτώσει, γιατί πεθαίνω;»ρώτησε ο Λαξ. «Εξαρτάται από σένα», απάντησαν οι γιατροί. Τι εννοούσαν με αυτά τα λόγια οι γιατροί; Εννοούσαν πως η ζωή και ο θάνατος του ανθρώπου εξαρτάται από αυτόν τον ίδιο; Πώς ο άνθρωπος όταν πεθαίνει, θέλει να πεθάνει και κανείς δεν πεθαίνει παρά τη θέλησή του; Η μακροβιότητα σημαίνει θέληση να ζήσει κανείς πολλά χρόνια;

Γνώριζα κάποιον αιωνόβιο άνθρωπο. Ο αιωνόβιος γνωστός μου έζησε έναν αιώνα γιατί αυτό ήθελε: να ζήσει πολλά χρόνια. Δεν του πέρασε ποτέ από το νου η ιδέα να πεθάνει νωρίς. Τη μέρα που πέθανε στα εκατό του χρόνια, βρέθηκε στην τσέπη του ένα απόκομμα εφημερίδος που έγραφε, «πώς να ζήσετε εκατόν είκοσι χρόνια».

Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις οι άνθρωποι που δεν βρήκαν ένα νόημα ζωής δεν είχαν πια ούτε τη θέληση, ούτε το κουράγιο να ζήσουν και δεν μπόρεσαν να αντέξουν στις ασθένειες. Είχαν κουραστεί ή είχαν βαρεθεί από την ανούσια ζωή τους. 

Η Αγία Γραφή συνδέει την Εντολή να τιμάει ο άνθρωπος τον πατέρα και τη μητέρα του με την μακροβιότητα: «τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου για να ζήσεις μακρά και ευτυχισμένη ζωή». Μέσα στη λιγόλογη αυτή εντολή η Γραφή αναφέρει ως αιτία μακράς ζωής εκτός από την τιμή στον πατέρα και τον πατέρα και την ευτυχισμένη ζωή. Εμμέσως συνάγεται ότι η δυστυχισμένη ζωή είναι αναπόφευκτα σύντομη.

Αν το συνειδητοποιούσαμε αυτό νωρίς δεν θα ενδίδαμε στην μιζέρια της ζωής μας, που εκτός του ότι αφαιρούν το νόημα της ζωής, επί πλέον συντομεύουν το χρόνο της.

Σκεφτόμουνα τα ατέλειωτα μικρά προβλήματα της άθλιας ζωής μας: τι θα τρώγαμε άραγε το βράδυ; Μήπως θα είχαμε κανένα κομμάτι λουκάνικο σαν πρόσθετη χορήηγση για να το αλλάξω με ένα κομμάτι ψωμί; Μήπως θα μπορούσα να ανταλλάξω το τελευταίο τσιγάρο με μια σούπα; Και αηδίασα τον εαυτό μου για την κατάσταση που υποχρέωνε τις σκέψεις, κάθε μέρα και κάθε ώρα, να απασχολούνται μονάχα γύρω από τέτοια ασήμαντα προβλήματα.

Εκείνοι που ξέρουν πόσο στενή σχέση υπάρχει μεταξύ της ψυχικής διάθεσης του ανθρώπου, του θάρρους, της ελπίδας, της αποθάρρυνσης ή της απόγνωσης από τη μια και της οργανικής του υγείας από την άλλη, αντιλαμβάνεται ότι η ξαφνική απώλεια της ελπίδας και του θάρρους μπορεί να έχει μοιραίες συνέπειες.

«Για την ανθρώπινη υπόσταση αποτελεί κάτι το πολύ ουσιαστικό η επίγνωση, συνειδητή ή ασυνείδητη, της ύπαρξης ενός Θεού μέσα του». 

πηγή

Ο πατέρας Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο πατέρας είναι το στήριγμα των παιδιών. Αγόρια και κορίτσια νιώθουν να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους , όταν χάνουν τον πατέρα τους!

Ο κόσμος λέει, πως τα παιδιά ορφανεύουν από τη μητέρα.Αυτό συμβαίνει πράγματι όταν χάνουν τη μητέρα τους σε τρυφερή ηλικία, πριν η μητέρα τους "μπει" μέσα τους και γίνουν τα ίδια ή μητέρα του εαυτού τους. Όταν ξέρουν ήδη να φροντίζουν το σώμα τους.

Με τον πατέρα είναι διαφορετικά. Η απώλεια του πατέρα συγκλονίζει τον άνθρωπο. Ο πατέρας είναι το κριτήριο της πνευματικής ωριμότητας του ανθρώπου. Όποιος έχει καλές σχέσεις με τον πατέρα ζει μακρά και χαρούμενη ζωή. Εκείνοι που συγκρούονται με τον πατέρα μπαινοβγαίνουν στις πόρτες των ψυχιάτρων.

Ο Μάρλον Μπράντο έζησε τραγική ζωή. Θεωρούσε πάντα υπεύθυνο τον πατέρα του, γιατί η μητέρα του δεν ήταν ευτυχισμένη.

Ο συγγραφέας Τζων Ντύερ έμαθε από την προσωπική του ζωή, πόσο σημαντικό είναι να συγχωρήσεις τον πατέρα σου. Ο πατέρας του εγκατέλειψε τα έξι παιδιά του και πήγε σε άλλη πόλη, όπου έκανε άλλη οικογένεια. Ο Ντύερ έψαξε να τον βρει, αλλά βρήκε μόνο τον τάφο του. Εκεί συγχώρησε τον πατέρα του. Ποιος ξέρει, αν ήμουν κι εγώ στη θέση σου, ίσως το ίδιο θα έκανα, είπε.

Από τότε ο Ντύερ γύριζε τον κόσμο για να μεταφέρει ο μήνυμα, ότι μόνο αν συγχωρήσεις τον πατέρα σου, μπορείς να ζήσεις ευτυχισμένη ζωή.





πηγή

Εμείς περιμένουμε απ΄ το Θεό! Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Εμείς οι Έλληνες διαφέρουμε από τους άλλους λαούς του κόσμου. Εμείς περιμένουμε από το Θεό. Η θέση μας τώρα μοιάζει με τη θέση του Ιώβ. Όπως ο Ιώβ περιμένουμε απ΄ το Θεό τη σωτηρία. Όπως ο Ιώβ υπήρξε ένα εξιλαστήριο θύμα στην εποχή του, είμαστε τώρα εμείς το εξιλαστήριο θύμα των τοκογλύφων της ΕΕ και της Αμερικής. Ο ελληνικός λαός είναι τώρα στη θέση του Ιώβ. Διάβασε τον Ιώβ έχοντας στο νου σου τον ελληνικό λαό και θα καταλάβεις πολλά πράγματα για τον μηχανισμό της βίας.

Ο ελληνικός λαός ως Ιώβ πληροί το τυπικό της εξιλαστήριας θυσίας. Περιγράφοντας και αναλύοντας τους ρόλους αυτών που λαμβάνουν μέρος σ΄ αυτήν θα κατανοήσεις τον μηχανισμό που δημιουργεί αποδιοπομπαίους τράγους καθώς θα βρίσκεις αντιστοιχίες ανάμεσα στον ελληνικό λαό ώς ένα εξιλαστήριο θύμα και του Ιώβ.

Στον ελληνικό λαό όπως και στον Ιώβ υπάρχουν οι διώκτες, υπάρχουν τα θύματα, υπάρχουν οι "φίλοι" και "οι σωτήρες", οι οποίοι όπως ο Ιούδας προδίδουν με φίλημα τους ευεργέτες τους: "Αντί του μάνα χολήν, αντί του ύδατος όξος. Αντί του αγαπάν με, σταυρόν με προσηλώσατε." "Σφαγήν σου την άδικον, Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι τέκνον, πώς αδίκως πάσχεις....".

Τα λόγια αυτά αποτελούν τη μαρτυρία ότι καμιά θυσία δεν είναι δίκαιη. Κανένα σφάγιο δεν είναι ιερό. Η θυσία του αθώου δεν είναι απαίτηση του Θεού, αλλά γίνεται από την κακία των ανθρώπων.

Οι ευρωπαίοι τοκογλύφοι, αντί να συναισθανθούν το έγκλημά τους και να μετανοήσουν, χρησιμοποιούν την οικονομική τρομοκρατία και απαιτούν τη συναίνεση των θυμάτων. Όπως ο Ιώβ έτσι και ο ελληνικός λαός τους χάλασε το συνηθισμένο τυπικό των ανθρωποθυσιών τους. Τα θύματα δεν συναινούν. Οι τοκογλύφοι μένουν έκθετοι στην ανθρωπότητα ως κοινοί εγκληματίες, επικίνδυνοι για όλους τους λαούς της γης.

Ο Ιώβ χάνει τους γιους του, τις θυγατέρες του, το βιος του, την υγεία του. Οι "φίλοι" του που τον επισκέπτονται δήθεν να τον ενισχύσουν τον πιέζουν να δεχθεί ότι ο Θεός τον τιμωρεί για τις αμαρτίες του. Το ίδιο και η γυναίκα του που τον παρακινεί να βλαστημήσει το Θεό και να πεθάνει. "Bλαστήμα το Θεό και πέθανε."

Τον ίδιο προδοτικό ρόλο παίζουν κι οι πολιτικοί οι οποίοι πιέζουν τους Έλληνες να συναινέσουν στην ξενική κατοχή, την οποία επιβάλλουν οι Γαλλο-Γερμανοί στη χώρα τους, για τοκογλυφικά χρέη.
Όταν οι τοκογλύφοι όχι μόνον δεν δικαιούνται τους υπέρογκους τόκους που ζητούν με τον εκβιασμό της οικονομικής τρομοκρατίας, αλλά δεν δικαιούνται να απαιτήσουν ούτε το κεφάλαιο.

Οι πολιτικοί παίρνουν το μέρος των τοκογλύφων. Όπως εκείνοι δεν βλέπουν ότι το μέγιστο μέρος του χρέους είναι τοκογλυφικό. Δεσμεύουν τον ελληνικό λαό για γενεές εν γνώσει τους ότι δεν έχουν αυτήν την εντολή. Καταλύουν την νομιμότητα και συμπεριφέρονται ως δικτάτορες με την ψυχολογική βία της οικονομικής τρομοκρατίας. Το φέρσιμό τους αυτό προς τον ελληνικό λαό που τους απένειμε τα δημόσια αξιώματα που κατέχουν μόνο με το φέρσιμο του Ιούδα που πρόδωσε τον Διδάσκαλό του μπορεί να συγκριθεί.

Η ενοχή του Ιούδα είναι τόσο μεγάλη, ώστε δίνει τέλος στη ζωή του, κάτω από τον έλεγχο της συνειδήσεώς του. Ποιος μπορεί να νιώθει αθώος και ευτυχισμένος με τόσο βαριά ενοχή της προδοσίας του ευεργέτη του; Πρέπει να τρέμει κανείς με τις αρρώστιες που περιμένουν να μας βρουν κάπου ακάλυπτους για να μας επιτεθούν.

Κανείς ακόμα και ο πιο πωρωμένος εγκληματίας δεν μπορεί να ξεφύγει τον έλεγχο της συνείδησής του, όταν εξαιτίας άλλοι έχασαν τη ζωή τους, άλλο έχασαν το βιο τους και όλοι οι Έλληνες αγωνιούν για τα παιδιά τους και έχασαν τον ύπνο τους.

Εμείς οι Έλληνες διαφέρουμε από τους άλλους λαούς του κόσμου. Εμείς περιμένουμε απ΄ το Θεό. Ο Θεός μας δίνει την ηπιότητα, την υπομονή, την ελπίδα. Είμαστε δυνατοί γιατί είναι δυνατός Αυτός που μας αγαπάει!

πηγή / μεταφορά

"Και αυτός μόνος επί της γης"! Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

      "Και αυτός μόνος επί της γης".  Ήταν βράδυ. Ο Ιησούς ήταν μόνος στην στεριά.

 Οι μαθητές Του επέβαιναν στο πλοίο που ήταν στο μέσο της θάλασσας. 

Τους είδε τότε να παιδεύονται κωπηλατώντας για να βγουν στη στεριά γιατί 

ήταν αντίθετος ο άνεμος.     

    

      Κατά τα ξημερώματα ήρθε ο Ιησούς σ΄ αυτούς περπατώντας επάνω στη 

θάλασσα και έκανε να τους προσπεράσει. Οι μαθητές Του όταν τον είδαν να 

περπατάει επάνω στη θάλασσα, νόμισαν ότι είναι φάντασμα κι έβαλαν τις φωνές , 

γιατί τον είχαν δει όλοι και τρόμαξαν.

       

      Όταν  διαβάζω κάποιο κομμάτι από το Ευαγγέλιο, πάντοτε κάτι διαφορετικό 

θα με συγκινήσει.Όπως τώρα που την προσοχή μου τράβηξαν αυτά τα λόγια

,"και αυτός μόνος επί της γης".

      

       Ο Ευαγγελιστής διηγείται το περιστατικό αυτό με λέξεις, που δεν έχουν σκοπό

 να περιγράψουν την εξωτερική πλευρά των πραγμάτων. Δεν πιστεύω ότι θα σταθεί 

κανείς μόνο στις πληροφορίες για την τρικυμία στη θάλασσα σαν να διαβάζει για μια 

οποιαδήποτε τρικυμία.

       

     Κάθε φορά που διαβάζω αυτά τα λόγια νιώθω την ίδια κατάπληξη και θαυμασμό:

"Οι δε ιδόντες αυτόν περιπατούντα επί της θαλάσσης έδοξαν φάντασμα είναι και 

ανέκραξαν. πάντες γαρ αυτόν είδον και εταράχθησαν. Και ευθέως ελάλησεν 

μετ΄αυτών και λέγει αυτοίς. Θαρσείτε, εγώ ειμί,μη φοβείσθε. 

Και ανέβη εις το πλοίον προς αυτούς, και εκόπασεν ο άνεμος. 

Και λίαν εκ περισσού εν εαυτοίς εξίσταντο και εθαύμαζον. ου γαρ συνήκαν 

επί τοις άρτοις, ην γαρ αυτών η καρδία πεπωρωμένη.

     

       "Ο Ιησούς μόνος επί της γης","ο Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης", 

"πάντες γαρ είδον αυτόν και εταράχθησαν".Νόμισαν ότι είναι φάντασμα.

Δεν είχαν καταλάβει τί είχε συμβεί πραγματικά με τους άρτους. 

Αυτά τα λόγια δε μοιάζουν σαν μια προφητεία,μια παραβολή ή μια μεταφορά; 

Με τι αγωνία γράφει ο Απόστολος Παύλος για την οδύνη του,

για να "μορφωθεί" μέσα μας ο Χριστός!

πηγή

Είσαι παντρεμένος; Να προσεύχεσαι κρυφά!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου (φωτο από εδώ)το βρήκα εδώ

     Στη Θεσσαλονίκη, στην παραλία, συνάντησα ένα γέρο με ασκητική εμφάνιση. Φτωχά ρούχα, γενειάδα, σαν κάποιος δια Χριστόν σαλός. Καθόταν μόνος στο παγκάκι και ατένιζε τη θάλασσα. Κάθισα δίπλα του χωρίς να αισθάνομαι την παρόρμηση να πιάσω κουβέντα. Τα λόγια μερικές φορές είναι βεβήλωση. Μου έφτανε ότι δεν ενοχλήθηκε που δε ζήτησα την άδειά του να καθίσω δίπλα του. Ύστερα από λίγη ώρα τον παρεκάλεσα αν είναι ευλογημένο να πει κάποιο λόγο Θεού:

       -Να μην τρως κρέας, είπε.
        Ακολούθησε σιωπή. Δεν υπήρχε καμιά βιασύνη.
       -Είσαι παντρεμένος; ρώτησε.
       -Είμαι.
       -Να προσεύχεσαι κρυφά, είπε.

       Αυτή τη συμβουλή μου έδωσε πριν πολλά χρόνια ο καλός αυτός δια Χριστόν σαλός. Δεν προσπάθησε να γίνει πειστικός. Έτσι κι αλλιώς δεν θα καταλάβαινα ακόμα κι αν έκανα προετοιμασία είκοσι χρόνων. Ο Θεός δίνει δύναμη όταν είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε το δρόμο Του.

       Τί σήμαιναν τα λόγια του να προσεύχομαι κρυφά; Ίσως ήθελε να πει να μην δείχνω στη γυναίκα μου καλύτερος από αυτό που πραγματικά είμαι. Αυτό δεν το μαθαίνεις όσους γάμους κι αν κάνεις, Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν έκαμε πέντε γάμους, και στις αυτοβιογραφικές σκηνές δείχνει ότι δεν ξέρει πώς να ζει. 

Η εποχή της οδύνης, του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

 Η εποχή μας είναι η εποχή της οδύνης. Την οδύνη τη δοκιμάζουμε όλοι στο πετσί μας. Αυτό που ίσως πολλοί από μας δεν κατανοούμε, είναι γιατί συμβαίνουν όλα αυτά που συμβαίνουν στην εποχή μας.

     Μόνο η πνευματική μελέτη της Γραφής θα μας βοηθήσει  να καταλάβουμε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά τα γεγονότα που γεμίζουν την ψυχή μας με πικρία, εξαιτίας του παραλογισμού τους.

    Η μελέτη του Ευαγγελίου, με την ερμηνεία της Εκκλησίας. Είναι επιτακτική ανάγκη για όσους θέλουν να ξέρουν στο βάθος τί συμβαίνει. Δεν χρειάζεται φιλοσοφία. Απλά να ακούμε με προσοχή το Ευαγγέλιο της Κυριακής στις εκκλησίες φτάνει. Όλα τα άλλα είναι θεωρίες δεν είναι η αλήθεια και η ζωή. Ο Κύριος Ιησούς είναι, όπως είπε , η οδός και η αλήθεια και η ζωή.

      Η εποχή της οδύνης είναι η εποχή της ανομίας. Η ανομία έχει όλη την υλική δύναμη. Κανείς δεν υπερασπίζεται τη νομιμότητα.

       Ο άνομος έχει όλη την υλική δύναμη στα χέρια του. Ο άνομος δεν κρύβεται πια. Κάνει φανερά αυτό που θέλει, γιατί έχει τη δύναμη να το κάνει. Το μόνο όπλο που μένει στο λαό είναι η πνευματική δύναμη, η πίστη στο Θεό.     

       Η νομιμότητα ωστόσο , από τα αρχαία χρόνια ακόμα, από την εποχή του Σόλωνα, έχει τα εντεταλμένα όργανα να την υπερασπίζονται από τον φεουδάρχη. Ο λαός περιμένει από τα όργανα του κράτους να υπερασπιστούν τη νομιμότητα από αυτούς που την καταδολιεύτηκαν. Οι πάντες γνωρίζουν ότι η  απαίτηση του φεουδάρχη δεν είναι νόμιμη.

       Καμιά πολιτισμένη νομοθεσία στον κόσμο δεν νομιμοποιεί την αποπληρωμή των χρεών, ακόμα και των νομίμων χρεών, με τη ζωή του χρεώστη, όπως γίνεται σήμερα με τις απαιτήσεις των τοκογλύφων εις βάρος του ελληνικού λαού.  Ο φεουδάρχης φέρεται σαν να έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου στον λαό, που μπήκε κάτω από την εξουσία του νέου αποικιοκράτη.

      Ποιος έβαλε τον λαό στη θέση του δούλου και τους τοκογλύφους στη θέση του  φεουδάρχη και του αποικιοκράτη;  Η υπεράσπιση της νομιμότητας είναι πνευματική. Ο λαός περιμένει από την πνευματική ηγεσία να υπερασπιστεί την νομιμότητα και το δίκαιο.

      Η εποχή μας προφητεύθηκε από αιώνες. Όλα τα προφητικά βιβλία μιλούν γι΄ αυτήν. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι η τελευταία εποχή. Η ζωή θα εκλείψει από τον πλανήτη, αν δεν γίνει κοινή συνείδηση ότι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και ότι μπορεί ο καθένας να υπερασπιστεί την αξία της ζωής.

      Η μάχη είναι με τις αρχές και τις εξουσίες του σκότους του αιώνος τούτου. Δείτε πως περιγράφει τη μάχη αυτή το Ευαγγέλιο: Όταν δείτε , λέει το βδέλυγμα της ερημώσεως στον τόπο , όπου είναι ο άγιος τόπος του Θεού, να μην μας πλανέψουν να ζητάμε έξω από μας τη σωτηρία. Η ερήμωση ήρθε μέσα στην καρδιά μας. Είναι η ερημία από την παρουσία του Χριστού μέσα μας.

     « Το μήνυμα του Ευαγγελίου δεν είναι συγκαλυμμένο παρά μόνο σ΄ αυτούς που θεληματικά βαδίζουν προς την καταστροφή.  Ο σατανάς, ο θεός αυτού του αιώνα, έχει τυφλώσει τη σκέψη αυτών που δεν πιστεύουν, ώστε να μην μπορούν να δουν το φως του Ευαγγελίου που αποκαλύπτει τη δόξα του Χριστού……

      Ο Θεός που είπε μέσα στο σκοτάδι να λάμψει φως, αυτός έλαμψε  μέσα στις καρδιές μας και μας φώτισε να γνωρίσουμε τη δόξα του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού»  (Απόστολος Παύλος).

     Εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό. Γι’  αυτό δεν χάνουμε το θάρρος μας. Όταν τα πράγματα είναι άσχημα όπως τώρα, ο Κύριος παίρνει το τιμόνι στα χέρια Του!

πηγή

Σύγκρουση πολιτισμών! Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

  
                                           




 Θα σχηματίζαμε καλύτερη εικόνα για την σημερινή κρίση, αν την εξετάζαμε από την άποψη του πολιτισμού. Από την άποψη του πολιτισμού σήμερα, όπως και πάντοτε η ένταση στον κόσμο είναι στην πραγματικότητα σύγκρουση πολιτισμών.

      Τώρα ξέρω τί συζητήθηκε στη σύνοδο της Χαλκηδόνας , είπε ο Γιάννης Τσαρούχης. Τώρα ξέρω τι σημαίνει να είναι κανείς  ορθόδοξος ή καθολικός ή προτεστάντης ή εβραίος ή  μουσουλμάνος.

      Είναι αδύνατο χωρίς να εγκαταλείψει ένας κόσμος την βουλησιαρχία του να πιστέψει στη θεότητα του Ιησού. Για τον κόσμο αυτόν ο Ιησούς είναι μόνο άνθρωπος, που συμφέρει να χαθεί για να σωθεί ο λαός, ακριβέστερον ειπείν, για να σωθούν οι άρχοντες του λαού.

       Ο μονοφυσιτισμός δεν δέχεται ότι ο Ιησούς είναι ο Θεάνθρωπος που ανέβασε την ανθρωπότητα , τον νέο Αδάμ, στο ύψος της θεότητας. Δύο είναι οι μεγαλύτερες εντολές του Χριστού, αγάπα τον Θεό σου  και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Δεν συγχωρείται να χαθεί κανένας άνθρωπος για οποιοδήποτε σκοπό. Κανένας άνθρωπος δεν είναι μέσον.

     Τώρα έχουμε πάλι στην πατρίδα μας ξενική κατοχή. Οι Έλληνες εξουδενώνονται για να αρπάξει τον εθνικό πλούτο τους η νέα αποικιοκρατία. Είμαστε αυτόν τον καιρό αποικία κατ΄ ουσίαν των Γερμανών, ενός κράτους, που αυτή τη στιγμή αφήνει να υπάρχουν ακόμα στη χώρα του,  7,5 εκατομμύρια αναλφάβητοι!

       Κάθε άλλη σκέψη περιττεύει!
πηγή

Ανοιχτή επιστολή σε έναν άνεργο νέο Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

   Σήμερα που σου γράφω είναι η γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Δεν σε είδα στην εκκλησία!   Ίσως σε έμαθαν πως οι Τρεις Ιεράρχες δεν έχουν σχέση με την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.  Δεν θα ήσουν αδιάφορος για τους αγίους, αν ήξερες πως αυτό που έκαναν στους αγίους χθες, κάνουν σε σένα σήμερα. Οι ίδιοι άνθρωποι που συκοφάντησαν τους αγίους και σε απομάκρυναν από αυτούς.
       Αν γνώριζες την αλήθεια για τους αγίους δεν θα ήσουν μακριά από την εκκλησία. Θα σύγκρινες την ιδέα που έχουν για σένα η εκκλησία κι οι άγιοί της με αυτήν που έχουν  αυτοί που συκοφαντούν την εκκλησία και τους αγίους της.
       Η ιδέα της εκκλησίας για τον άνθρωπο και ειδικά για τους νέους είναι ότι κανείς άνθρωπος δεν είναι μέσον για οποιοδήποτε σκοπό. Κι εσύ τώρα είσαι μέσον για να διατηρούνται στην εξουσία αυτοί που την κατέλαβαν. Έτσι γινόταν πάντα από τα μυθικά χρόνια ακόμα. Ο μυθικός βασιλιάς των Αθηνών έστελνε στον Μινώταυρο τριάντα νέους και νέους (ο αριθμός είναι συμβολικός) για να διατηρήται στην εξουσία.
       Σε κρατούν αγαπητέ μακριά από την εξουσία, για να μην ακούσεις το μήνυμά της, ότι είσαι μέσον  για να διατηρούνται στην εξουσία οι πολιτικοί που κατέλαβαν την εξουσία καταδολιεύοντας τις μεθόδους εκλογής.
        Ποιο είναι το μήνυμα της εξουσίας σε σένα σήμερα; Ότι δεν είσαι άξιος όπως οι άλλοι νέοι να εργάζεσαι και να είσαι κύριος του εαυτού σου. Πώς το δέχθηκες αυτό; Πρώτα σου έμαθαν να μην πιστεύεις στον εαυτό σου. Ύστερα να μην πιστεύεις στους άλλους και στο Θεό. Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις, αν δεν γίνεις μέσον για να διατηρούνται στην εξουσία αυτοί που έχουν την υποστήριξη του κατεστημένου. Σε έμαθαν να νιώθεις λύπη για τον εαυτό σου. Σε αχρηστεύουν. Δεν είσαι μέσα στη δομή της κοινωνίας. Σε σκοτώνουν ηθικά.Στη δομή της κοινωνίας είμαστε όταν συμβάλουμε σ΄ αυτήν. Είσαι έξω από τα προστατευτικά τείχη του κατεστημένου που φυλάει τον εαυτό του.
      Το ίδιο έκαναν στο Χριστό. .Τον έβγαλαν έξω από τα τείχη και εκεί τον σταύρωσαν. Το κατεστημένο την εποχή του Χριστού ονομαζόταν "παρεμβολή". Έξω της παρεμβολής σταύρωσαν το Χριστό. Το σταυρό του εμείς το κάνουμε σύμβολο δύναμης και νίκης των αδικημένων. Το ίδιο έκαναν τους αγίους, τους θανάτωναν έξω της παρεμβολής. Οι άγιοι με τη θέλησή τους έμεναν εκτός του κατεστημένου για να έχουν επάνω τους το όνειδος του Ιησού.
      Θα ήθελες να μοιάζεις με αυτούς που σε χρησιμοποιούν ως μέσον για τους παράνομους σκοπούς τους; Οπωσδήποτε όχι. Να είσαι περήφανος που είσαι έξω από το κατεστημένο. Το κατεστημένο, η αρχαία παρεμβολή ήθελε τους αγίους αποθαρρυμένους, το ίδιο θέλει να είσαι κι εσύ. Αυτό το σκοπό έχει η άθλια τρομοκρατία που ασκεί σε βάρος των φτωχών. Όσο θα δέχεσαι την τρομοκρατία τους θα εξυπηρετείς το σκοπό τους. Οπωσδήποτε δεν θέλεις να εξυπηρετείς το σκοπό τους. Αναζήτησε το Θεό που δίνει ενθάρρυνση, τον Ιησού που συμβαδίζει με την αποθάρρυνση και μετατρέπει τις ήττες σε νίκες.
πηγή