Ότι νάναι... Ο ΠΟΛΥΠΡΟΣΩΠΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ! Ο καθένας διαλέγει ο,τι του ταιριάζει!

Ότι νάναι...

Ο ΠΟΛΥΠΡΟΣΩΠΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ!
 Ο καθένας διαλέγει ο,τι του ταιριάζει! 

Διαβάσαμε στὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις» (ἐδῶ)  τὴν νέα ἐπιστολὴ τοῦ μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου, πρὸς τὸν Βαρθολομαῖο μὲ τίτλο: «ΛΑΘΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!».

 Ὁ Καλαβρύτων, ἄριστος παίχτης στὸ ἰντερνετικὸ χῶρο τῶν ἱστολογίων, προσπαθεῖ τὸν τελευταῖο καιρὸ νὰ καλλωπίσει τὴν ἠλεκτρονική του εἰκόνα καὶ νὰ παρουσιασθεῖ ὡς Ὀρθόδοξος (γιατὶ ἔχει εἰδικὸ λόγο πρὸς τοῦτο), χωρὶς νὰ δείξει ἔμπρακτη μετάνοια γιὰ τὶς φιλοπαπικὲς καὶ Οἰκουμενιστικές του ἐπιδόσεις. 

 Γι’ αὐτὸ θὰ ἦταν καλό, γιὰ νὰ μὴν ἐκτίθενται τὰ ἱστολόγια καὶ οἱ θρησκευτικὲς ἐφημερίδες ποὺ φιλοξενοῦν τὰ κείμενά του, νὰ τὸν ρωτήσουν κι αὐτὰ μήπως κι ἀπαντήσει: πῶς συμβιβάζεται ἕνας Οἰκουμενιστὴς Ἐπίσκοπος νὰ αἰτιᾶται τὸν Οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη γιὰ «ὑπερβάσεις» στὸ χῶρο «τῆς Πίστεως», τὴν στιγμὴ ποὺ «στὸ ἴδιο καζάνι βράζουν», τὴν στιγμὴ δηλ., ποὺ πρεσβεύουν ἐν πολλοῖς τὰ ἴδια πράγματα; Καὶ ἐπειδὴ ἡ παραπάνω τοποθέτηση πρέπει νὰ αἰτιολογηθεῖ μὲ ντοκουμέντα (παρότι ἡ «Κατάνυξις» καὶ ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» εἶναι ἐνήμεροι γιὰ τὸ ὅτι «κάτι σάπιο ὑπάρχει στὸ βασίλειο τῆς Δανιμαρκίας»!), σᾶς παραπέμπουμε στὴν προχθεσινὴ ζεστή, τελευταία ἀπάντηση τοῦ Καλαβρύτων, ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὴν ἐμμονή του στὸ φιλοπαπικὸ καὶ Οἰκουμενιστικό του παρελθόν (ἐδῶ). 

 Ρωτήθηκε, ἄν διατίθεται νὰ ἀποκηρύξει τὶς Οἰκουμενιστικές του θέσεις ποὺ εἶχε διατυπώσει δημόσια (ἐδῶ). 

Νά, ποιές εἶναι αὐτές, καὶ ποιά νέα ἀπάντηση ἔδωσε ὁ Καλαβρύτων: Στὴν τηλεοπτική, λοιπόν, συνέντευξη τοῦ 2001, ἐπίσημα, μετὰ πάθους καὶ ἐπίμονα ὑποστήριξε τὴν ἀναγκαιότητα τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα, ἐπίσκεψη ποὺ εἶχε καταδικάσει μετ’ ἀγανακτήσεως σύσσωμος ὁ ὀρθόδοξος κόσμος, μὲ πρωτοστατοῦντες Ἁγιορεῖτες καὶ καθηγητὲς Πανεπιστημίου, ἐν οἷς ὁ ἀείμνηστος π. Γεώργιος Καψάνης καὶ ὁ καθηγητὴς π. Γεώργιος Μεταλληνός! [Γιὰ τὸν τελευταῖο μάλιστα εἶχε πεῖ ὅτι περιμένει νὰ ἐπιστρέψει στὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὴν ὁποία (κατὰ τὴν θεολογική-ἐκκλησιολογικὴ ἀντίληψη τοῦ κ. Ἀμβρόσιου) μὲ τας θέσεις ποὺ ὑποστήριξε περὶ τοῦ Παπισμοῦ εἶχε …ἐξέλθει!!!!].

 Γιὰ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό, λοιπόν, εἶχε πεῖ (τό Βίντεο παρακάτω): «Δὲν ὑπάρχει ἀπόφαση ποὺ νὰ ὁμιλεῖ γιὰ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». (Στὸ Βίντεο 4:00 ἑξ.). 
Ὁ Πάπας δὲν εἶναι αἱρετικός»! «Ὁ παπισμός δὲν εἶναι αἵρεση»! (Στὸ Βίντεο 5:00 ἑξ.). Αὐτὰ «εἶναι τὰ λεγόμενα “θεολογούμενα”… Κάποια στιγμὴ ἡ Ἐκκλησία θὰ ἀποφασίσει»! «Δὲ θὰ σᾶς διδάξω ποτὲ ὅτι ὁ Πάπας εἶναι αἱρετικός»! (Στὸ Βίντεο 14:00). «Οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἔχουν Ἀποστολικὴ διαδοχή, καὶ Μυστήρια, καὶ Βάπτισμα καὶ θαύματα»; «Τὸ Filioque δὲν εἶναι αἵρεσις· …μὰ δὲν εἶναι αἵρεσις… Ἀλλά, ἂν τὸ στέλλει τὸ Ἅγ. Πνεῦμα ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Υἱός, ἐγὼ δὲν ἤμουνα σύμβουλος ἐκεῖ γιὰ νὰ δῶ τί ἔγινε. «Δὲν ὑπάρχει ἀπόφαση ποὺ νὰ ὁμιλεῖ γιὰ τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ» (Στὸ Βίντεο 20:00 ἑξ) . Αὐτά τότε. Τὴν περασμένη, ὅμως, ἑβδομάδα ὁ κ. Ἀμβρόσιος (μετὰ ἀπὸ 15 χρόνια) ἐπειδὴ τὸν ρωτήσαμε, ἀποφάσισε νὰ ἀπαντήσει. Καὶ τί εἶπε; Μήπως διόρθωσε τὰ ἡμαρτημένα; Δυστυχῶς ΟΧΙ! Ἐπανέλαβε οὐσιαστικὰ τὰ ἴδια!!! Ἰδοὺ τὰ λόγια του: «Τί ἐπί τέλους εἶναι (οἱ Παπικοί); Αἱρετικοί ἤ Σχισματικοί; Ἀμφότεραι αἱ ἀπόψεις ἰσχύουν! Ἀμφότεραι ἔχουν τά ὑπέρ ἑαυτῶν ἐπιχειρήματα! Ἡ ἡμετέρα ταπεινή γνώμη, εἶναι, ὅτι τό ζήτημα τοῦτο εἶναι «θεολογούμενον», δηλ. πολυσυζητούμενον. Ἀποφαίνομαι ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος! Καί ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ δικαιοῦμαι νά ἔχω ἄλλην -προσωπικήν- γνώμην καί ἄποψιν ἀπό τήν ἐπίσημον ἄποψιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως»! 

 Ἄρα, λοιπόν, ἔχει τὴν ἴδια πίστη μὲ τὸν Πατριάρχη, τὸν ὁποῖον σήμερα, γιὰ κάποιες ἄλλες «ὑπερβάσεις καὶ ἀνομήματα» καταγγέλλει!

 Καὶ οἱ δύο πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει καὶ δεύτερη Ἐκκλησία, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν «Μία, Ἁγία» τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως! 

Ὅτι ὁ Πάπας καὶ οἱ ἱερεῖς του ἔχουν ἱερωσύνη!
 Ὅτι οἱ Παπικοὶ ἔχουν Μυστήρια! 

 Ἔρχεται δὲ καὶ σήμερα, στὴ νέα του δημοσίευση νὰ ἐκφράσει τὴν ἑξῆς “βαρυσήμαντη” θεολογικὴ ἀπόφανση: «Κατά την ταπεινήν μας άποψιν εξ όλων των ανωτέρω υπερβάσεων, παραβιάσεων, ανομημάτων κλπ. Υμών 
(σ.σ. ἐννοεῖ τὸν κ. Βαρθολομαῖο), το σοβαρότερον είναι η μετάδοσις των Αχράντων Μυστηρίων εις άνθρωπον, ο οποίος "γυμνή τη κεφαλή" εμπαίζει την χριστιανικήν Ηθικήν!»
 (σ.σ. ἐννοεῖ τὸν Δήμαρχο Μπουτάρι)!!!

 Ποιά παναίρεση καὶ ποιός Οἰκουμενισμός;
 Γιὰ τὸν Καλαβρύτων τὸ χειρότερο εἶναι μιὰ καταδικαστέα μὲν πράξη, (ὡς παράβαση Ἱ. Κανόνων) ἀλλ’ ὄχι αἵρεση! 

 Καὶ κλείνει τὴν Ἐπιστολή του ὁ «Ποιμὴν καὶ φρουρὸς τῆς Πίστεως» κ. Ἀμβρόσιος, ποὺ ἔχει πράξει παρόμοια μὲ τὸν Πατριάρχη: «Επιστεγάζοντες το παρόν σημείωμά μας με όλον τον οφειλόμενον σεβασμόν πρός το σεπτόν Πρόσωπόν Σας, χρεωστικώς Σας πληροφορούμεν, ότι όσον τουλάχιστον εξαρτάται από ημάς τους ευτελείς και αχρείους δούλους του Σωτήρος ημών Χριστού ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΗ η αρχη, την οποίαν Υμείς εφαρμόζετε: δηλ. "εμπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώστε"!».

Παναγιώτης Σημάτης, καθηγητής θεολόγος

πηγή

Η Παραπληροφόρηση της Ιεραρχίας από τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο και η Υποβάθμιση της Πανορθοδόξου Συνόδου

Ὡς γνωστὸν πρὶν ἕνα μήνα συνῆλθε ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Κατ’ αὐτὴν ἔγιναν καὶ Εἰσηγήσεις γιὰ κρίσιμα θέματα τῆς Πίστεως.

 

Ἡ Εἰσήγηση τοῦ μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου στὴν Ἱεραρχία δὲν δημοσιεύτηκε, παρὰ τὶς ἐκκλήσεις νὰ ἐνημερώνεται ὁ Λαός, παρόλο ποὺ δὲν κόστιζε τίποτα νὰ ἀναρτηθεῖ ἡ Εἰσήγηση στὸ ecclesia.gr ἢ στὸ ἀντίστοιχο τῆς Ἱ. Μ. Μεσσηνίας,. Ἀπὸ τὴν Εἰσήγηση τοῦ Μεσσηνίας δημοσιεύτηκαν μόνο κάποια σπαράγματα στὰ ἐκκλησιαστικὰ ἱστολόγια.

 

Συνεχίζεται ἔτσι ἡ διεύρυνση τοῦ χάσματος -ποὺ ἔχει ἀνοίξει ἡ δεσποτοκρατία μεταξὺ Λαοῦ καὶ τοῦ ἀνωτέρου, κυρίως, κλήρου- κατὰ τὰ Παπικὰ πρότυπα. Ὁ Λαὸς  μένει χωρὶς ἐνημέρωση, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ἔλλειψη συνοδικότητος (πέρα ἀπὸ τὴν ἐσωτερική –καὶ μεταξὺ τῶν Ἐπισκόπων– ἔλλειψη Συνοδικότητος), ἀφοῦ πλέον ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων δὲν ἀφουγκράζεται τὶς ἀνησυχίες καὶ τὶς ἀντιδράσεις τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, δὲν ἐκφράζει αὐτὸν τὸν Λαό, τὸν ὑποτιμᾶ, καὶ φυσικά, δὲν συνταυτίζεται μὲ τὴν ἁγιοπνευματικὴ Σύνοδο πάντων τῶν Ἁγίων σὲ θέματα Πίστεως καὶ ποιμαντικῆς πρακτικῆς.

 

Παρὰ τὴν ἐλλειπῆ ἐνημέρωση, ὅμως, διέρευσαν κάποια στοιχεῖα τῆς εἰσηγήσεως τοῦ μητροπολίτη Μεσσηνίας.

 

Στὴν Εἰσήγησή του ὁ Μεσσηνίας εἶπε ὅτι θὰ ἐξηγήσει στοὺς ἄλλους Ἐπισκόπους, ἐκείνους τοὺς λόγους, οἱ ὁποῖοι προκάλεσαν –καὶ ἀσφαλῶς δικαιολογοῦσαν– τὴν προετοιμασία τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου καὶ ὑπεστήριξε ὅτι ὅλες οἱ διαδικασίες εἶχαν Συνοδικὴ ἔγκριση.

 

Ὅσα ἀναφέραμε στὴν προηγούμενη ἀνάρτηση, κατέδειξαν ὅτι ὁ Ἀθηναγόρας πορευόταν μὲ μυστικότητα, παρασκηνιακῶς καὶ ὑπούλως, καὶ ἄρα οἱ «Συνοδικὲς» ἀποφάσεις περὶ τῆς ἐνάρξεως τοῦ Διαλόγου μετὰ τῶν Παπικῶν, ἦσαν ἀποτέλεσμα ἐκβιασμῶν καὶ πραξικοπιματικῶν ἐνεργειῶν, καὶ ἄρα δὲν ἦσαν ἐν ὀρθοδόξῳ ἐννοίᾳ Συνοδικές. Ὡς ἐκ τούτου, ὁ κ. Σαββᾶτος παραπληρόρησε τοὺς συναδέλφους του, ἀποκρύπτων τὸν δόλιο καὶ ἐκβιαστικὸ τρόπο ποὺ ἐξησφάλιζε τὴν Συνοδικὴ ἔγκριση ὁ Ἀθηναγόρας, καὶ ἀποκρύπτων ὅτι κατὰ παρόμοιοκαὶ χειρότερο τρόπο συνεχίζονται αὐτοὶ οἱ Διάλογοι,παρὰ πᾶσαν Θεολογικὴ καὶ Κανονικὴ δεοντολογία!

 

Τοῦτο ἔχει ἐπιβεβαιώσει ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος διηγήθηκε σὲ Σύναξη κληρικῶν καὶ λαϊκῶν τὴν ἐργώδη προσπάθεια ποὺ ἔκανε (παρακάλεσε ἀκόμα καὶ τὸν Περγάμου κ. Ζηζιούλα) γιὰ νὰ τοῦ δοθοῦν εἰσηγήσεις κάποιων Διαλόγων μὲ τοὺς Παπικούς καὶ κανεὶς δὲν γνώριζε τίποτα!

 

Τὸ ἐπιβεβαιώνει καὶ ἡ χθεσινὴ ἐπιστολὴ τοῦ κ. Τσελεγγίδη πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο (ἐδῶ).

 

Πληροφορεῖ ὁ κ. Τσελεγγίδης, ὅτι, ἂν καὶ εἰδικὸς καθηγητὴς τῆς Δογματικῆς, καὶ ἐνῶ τὸ ζητοῦσε, δὲν ὑπῆρχε κανεὶς συνοδικὸς νὰ τὸν ἐνημερώσει γιὰ τὸν πρόσφατο Διμερῆ Θεολογικὸ Διάλογο ποὺ ἔγινε στὸ Ἀμμὰν τῆς Ἰορδανίας (15-19 Σεπτεμβρίου 2014), γιατὶ τὰ ὑπεύθυνα μέλη τῆς Ἱ. Συνόδου δὲν γνώριζαν τίποτα!!! Καὶ κάτι ἀκόμα σοβαρότερο: Κατὰ τὴν συζήτηση αὐτὴ στὸ Ἀμμάν, οὔτε ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶχε λάβει τὸ ἐπίσημο κείμενο περὶ«Συνοδικότητας καὶ Πρωτείου» (ποὺ εἶχε ἑτοιμασθεῖ πρὸς συζήτηση στὸ Παρίσι ἀπὸ τὸ ...2012(!) στὰ μυστικοσυμβούλια τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Βατικανοῦ καὶ τοῦ Φαναρίου), ὥστε νὰ τὸ θέσει ὑπ’ ὄψιν τῆς Συνόδου, ἀλλὰ καὶ νὰ προετοιμασθεῖ ὀ ἴδιος! Τὸ παρέλαβε μερικὲς μέρες πρὶν πάει στὸ Ἀμμάν!!!

 

Ὁ κ. Τσελεγγίδης, λοιπόν, καταγγέλλει τὸ ἑξῆς φοβερό:

 

«Πο­τέ  ὁ  Ἀν­τι­πρό­σω­πος τῆς Ἑλ­λα­δι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πού με­τεῖ­χε στίς Συ­νε­λεύ­σεις τῆς Μι­κτῆς Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς, δέν εἶ­χεστά χέ­ρια του τήν Συ­νο­δι­κή ἀ­πό­φα­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας του, τήν ὁ­ποί­α ὑ­πο­τί­θε­ται ὅ­τι ὑ­πο­στή­ρι­ζε καί κα­τέ­θε­τε (σ.σ. κατὰ τοὺς Διαλόγους)»!!!

 

Καὶ ἐρωτᾶ: Τότε, καὶ ἐφ’ ὅσον «οἱ Ἀρ­χι­ε­ρεῖς μας βρί­σκον­ται σέ ἄ­γνοι­α γιά ὅ­σα ἔ­γι­ναν,  πῶς δι­α­κη­ρύσ­σε­ται ὅ­τι ὁ Θε­ο­λο­γι­κός Δι­ά­λο­γος δι­ε­νερ­γεῖ­ται ὄ­χι μέ τίς ἐ­νέρ­γει­ες ὁ­ρι­σμέ­νων προ­σώ­πων ἤ Ἐκ­κλη­σι­ῶν, ἀλ­λά μέ ἀ­πο­φά­σεις ὅ­λων ἀ­νε­ξαι­ρέ­τως τῶν κα­τά τό­πους αὐ­το­κε­φά­λων καί αὐ­το­νό­μων Ἐκ­κλη­σι­ῶν;»! Μήπως, τελικά, «κάποιος ἐπιδιώκει νά τεθεῖ ἐπάνω ἀπό ὅλους τούς Ἐπισκόπους καί τελικά ἐπάνω ἀπ’ ὅλη τήν Ἐκκλησία;»!

 

Εἶπε, λοιπόν, ὁ κ. Σαββᾶτος εἰσηγούμενος τὸ θέμα του στὴν Ἱεραρχία ὅτι, ὅσα ἀποφάσισαν οἱ Προπαρασκευαστικὲς Ἐπιτροπὲς γιὰ τὴν προετοιμασία τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου καὶ οἱ Προσυνοδικὲς Διασκέψεις, εἶχαν ὁμοφωνία;

 

Ἄραγε, ὅταν λέει ὁμοφωνία τί ἐννοεῖ; Τὴν οἰκουμενιστικὴ ὁμοφωνία τοῦ Φαναρίου μὲ τὸ Βατικανό; Δηλαδὴ τὴν ἐπιλογὴ Κληρικῶν καὶ λαϊκῶν θεολόγων συνέδρων ἀπὸ τὸν Ἀθηναγόρα (καὶ στὴ συνέχεια ἀπὸ τὸν Βαρθολομαῖο), οἱ ὁποῖοι ὑπακούουν ὁμοφώνως στὰ κελεύσματά τους; Ὴ μήπως, τὸν ἀποκλεισμό (ἢ ἐξαναγκασμὸ σὲ παραίτηση) ὅσων κατάλαβαν καὶ δὲν συνευδοκοῦσαν στὴν προδοσία τῆς Πίστεως; (Νὰ θυμήσουμε τὴν παραίτηση ἢ τὴν διαφοροποίηση μελῶν τῶν Διαλόγων, ὅπως οἱ καθηγητὲς Δογματικῆς Ἰωάννης Καρμίρης, Μέγας Φαράντος καὶ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, οἱ καθηγητὲς Πατρολογίας Στυλιανὸς Παπαδόπουλος καὶ π. Θεόδωρος Ζήσης κ. ἄ.).

 

Τέτοια ὁμοφωνία δὲν ἰσχύει καὶ δὲν ὑφίσταται, στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀφοῦ ὅλες οἱ ἐνέργειες καὶ οἱ σκοποὶ τῶν Διαλόγων καὶ τῆς προετοιμαζόμένης Πανορθοδόξου Συνόδου εἶναι ἐξόφθαλμα ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ὅπως π.χ. ἡ τεράστια παράλειψη (ἀκυρωτικὴ τῆς Συνόδου) νὰ μὴν συμπεριληφθεῖ στὰ πρὸς συζήτηση θέματα τὸ κορυφαῖο πρόβλημα τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

 

Ὁμοφωνία στὴ γλῶσσα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶναι ἡ διαχρονικὴ συμφωνία τῶν μελῶν τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν ἑκάστης ἐποχῆς, μεθ’ ὅλων τῶν μελῶν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὅλων τῶν δικαίων, ἁγίων καὶ τετελειωμένων πνευμάτων.

 

Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ὅμως, μὲ οἰκουμενιστικὴ λογική, περισσὴ ἀμετροέπεια καὶ παράλογη (καὶ ἀνόητη) ἐπιχειρηματολογίαξεπέρασε στὴν Εἰσήγησή του τὸ πρόβλημα τῆς μὴ συμπερίληψης στὰ θέματα ποὺ θὰ συζητηθοῦν, τῆς παμέγιστης αἵρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ταλανίζει σήμερα τὴν Ἐκκλησία. Αὐτὴ ἡ παράλειψη ἀποτελεῖ σατανικὴ ἐπιτυχία πρώτου μεγέθους, ἐσχατολογικῆς ὑφῆς, ἀφοῦ κατόρθωσαν οἱ ἡγέτες τῆς Παναιρέσεως γιὰ ΠΡΩΤΗ φορὰ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, μιὰ αἵρεση ποὺ ἐπεκτείνεται συνεχῶς ἐπὶ πολλὲς δεκαετίες, ποὺ ἀλλοιώνει δραματικὰ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα –καὶ διαβρώνει καὶ διαφθείρει τὶς ὀρθόδοξες συνειδήσεις καὶ τὸ ὀρθόδοξο ἦθος– νὰ ἔχει τόσο κοιμίσει καὶ τιθασσεύει τὶς ὅποιες ἰσχνὲς φωνὲς ἀντιδράσεως, ὥστε

 

i. νὰ διστάζουν οἱ Ποιμένες καὶ οἱ πιστοὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς μὲ ἀποτέλεσμα οἱ τελευταῖοι νὰ κερδίζουν χρόνο,

 

ii. (αὐτὴ ἡ μὴ ἀπομάκρυνση) νὰ παριστᾶ στὰ μάτια τῶν πιστῶν τοὺς αἱρετικοὺς ὡς ὀρθοδόξους καὶ ἄρα ἡ μετ’ αὐτῶν κοινωνία νὰ ἀλλοιώνει ἔτι περαιτέρω τὶς συνειδήσεις,

 

iii. νὰ προσφέρει (ἡ μὴ ἀπομάκρυνση, δηλ. ἡ μὴ ἀποτείχιση) ἕνα δῶρο στοὺς Οἰκουμενιστές· τὸ δῶρο τοῦ νὰ μὴν ἀναγκάζονται νὰ προχωρήσουν σὲ διώξεις ἐναντίον τους, (ἕνας ἐλάχιστος ἀριθμὸς ἀποτειχισμένων πιστῶν δὲν τοὺς ἐνοχλεῖ· τοὺς ἀποκαλοῦν φανατικούς –ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές– καὶ τελειώνουν μαζί τους) μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν ἀποκαλύπτεται ἡ μορφὴ τοῦ λύκου ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς λυκοποιμένες καί, ἔτσι, νὰ ἐπιτείνεται ἡ σύγχυση γιὰ τὸ ποιός εἶναι ποιμὴν καὶ ποιός λυκοποιμήν.

 

iv. Τέλος, ἡ μηδαμινὴ πίεση καὶ ἀντίδραση, νὰ ἐπιτρέπει στοὺς Οἰκουμενιστὲς νὰ προχωροῦν στὴν πολυδιαφημισμένη Πανορθόδοξη Σύνοδο, ἔχοντας ἀποκλείσει τὴν συζήτηση τοῦ καίριου σωτηριολογικοῦ πρόβλημα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

 

[Πρὸς τοῦτο, ἀσφαλῶς ὑποβοηθεῖ ἀφάνταστα καὶ τὸ γεγονός (καὶ ταυτόχρονα ἡ τραγικὴ πραγματικότητα), πὼς ἕνας μεγάλος ἀριθμὸς ἀντιδρώντων, ἀντὶ νὰ παραμείνουν ὡς ἀποτειχισμένοι στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ πολεμοῦν τοὺς αἱρετικοὺς λυκοποιμένες, ἐπαναπαύονται ἐκκλησιαζόμενοι, μὲ τὸ ὅποιο κόστος, στὶς «δικές» τους Παρατάξεις–Ἐκκλησίες (ἀφοῦ ἔχουν ἐξασφαλίσει μυστηριακὴ ζωή), καὶ ἀρνούμενοι νὰ ἀποδεχτοῦν ὅτι τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι πρωτίστως τὸ Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ ἡ αἵρεση, ὅτι ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως ἀπαιτεῖ συστράτευση πέρα ἀπὸ Ἡμερολόγια καὶ ὅποιες ἄλλες σύγχρονου εἴδους «περιτομές»· ἀρνούμενοι τὴν πραγματικότητα ὅτι εἶναι ἀδύνατον αὐτούς, οἱ ὁποῖοι δυσκολεύονται νὰ πραγματοποιήσουν τὸ μεῖζον (νὰ ἀποτειχιστοῦν ἀπὸ τοὺς οἰκουμενίζοντες ἢ αἱρετικοὺς ποιμένες τους), νὰ τοὺς προτρέψεις νὰ προχωρήσουν ταυτόχρονα καὶ στὸ ἐλάσσον, νὰ ἀλλάξουν δηλ. καὶ τὸ Ἡμερολόγιο].

 

Μεταξὺ ἄλλων, λοιπόν, ὁ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος μᾶς λέγει ὅτι ἡ Α΄ Προσυνοδικὴ Διάσκεψις (Σαμπεζὺ 1976) ἀποφάσισε ὅτι κανένα ἄλλο θέμα ἀπὸ τὰ δέκα (10) τῆς Ἡμερησίας διατάξεως ποὺ εἶχαν καθορισθεῖ δὲν μπορεῖ νὰ προστεθεῖ στὸν κατάλογο τῶν πρὸς συζήτηση θεμάτων, μὲ τὴν ἐπισήμανση ὅτι, ὅσα ἔχουν ἐπιλεγεῖ εἶναι τὰ κρισιμότερα θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν Ἐκκλησία καὶ ποὺ χρήζουν τῆς ἀμέσου ἀντιμετωπίσεως!

 

Καὶ προσέξτε, ἡ ἀπόφαση αὐτὴ ἔχει ληφθεῖ πρὶν ἀπὸ 40 χρόνια! Σὲ πόσες δεκαετίες, ἄραγε, προβλέπουν, ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ δρομολογηθεῖ, νὰ προετοιμασθεῖ καὶ νὰ πραγματοποιηθεῖ μιὰ ἄλλη Σύνοδος (Οἰκουμενικὴ αὐτὴ τὴ φορά) γιὰ νὰ ἐξετάσει καὶ τὸ θέμα τῆς Παναιρέσεως;

 

Μᾶλλον, τόσα, ὅσα χρειάζονται γιὰ νὰ ἐπικρατήσει πλήρως ἡ Παναίρεση καὶ ἡ Πανθρησκεία! Ὢ τῆς ὑποκρισίας!

 

Ἀλλὰ οἱ καλοὶ Οἰκουμενιστές, λησμονοῦν ἐσκεμμένα ὅτι, ὅπως ἔχει ληφθεῖ ἀπόφαση γιὰ τὰ πρὸς συζήτησιν θέματα, εἶχε ληφθεῖ ἀπόφαση ἀπὸ τὴν Πανορθόδοξο Διάσκεψη τῆς Ρόδου καὶ γιὰ τὸ θέμα τῆς Οὐνίας· ἡ ὁποία ἔλεγε: νὰ μὴ ἀρχίσει ὁ Διάλογος, πρὶν λυθεῖ τὸ ἀγκάθι τῆς Οὐνίας. Κι ὅμως αὐτὸ τὸ ξεπέρασαν εὔκολα οἱ Οἰκουμενιστικὲς κεφαλὲς εἰς ...βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας! Καὶ συνέχισαν τὸν Διάλογο ἀναβαθμίζοντας τὴν Οὐνία, ἀντὶ νὰ τὴν καταργήσουν! Ἐνῶ, τὸ θέμα τῆς συζητήσεως τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, λένε οἱ «σοφὲς» κεφαλὲς τῶν Οἰκουμενιστῶν, δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ στὴ συζήτηση, γιατί ἔχει κλείσει ὁ κατάλογος θεμάτων ἀπὸ τὶς Πανορθόδοξες Διασκέψεις!!! Δυὸ μέτρα καὶ δυὸ σταθμὰ αἱρετικο-Οἰκουμενιστικά!

 

Καὶ ἐπειδὴ ἔχει ἐπισημανθεῖ ἀπὸ Ἐπισκόπους, καθηγητές, ἱερομονάχους ἡ ἁγιοπατερικὴ θέση ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συγκροτηθεῖ Σύνοδος Οἰκουμενικὴ χωρὶς νὰ συζητηθοῦν σὲ αὐτὴ θέματα Πίστεως, παρακάμπτει αὐτὸ τὸν σκόπελο ὁ κ. Σαββᾶτος, πληροφορῶν τὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας «αὐθεντικῶς», ὡς καθηγητὴς θεολογίας ὁ «ἀθεολόγητος», ὅτι ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος δὲνσυγκαλεῖται ὡς Οἰκουμενική, ἀλλὰ τάχα ὡς «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας» πού, ὅμως θὰ ἐκφράζει τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως, κι ἂς ἔχει στοὺς κόλπους της πιστούς, ἀμφιταλαντευόμενους, ἄπιστους καὶ αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές!

 

Εἶναι δυνατὸν νὰ ἔρχεται σήμερα ὁ κ. Σαββᾶτος καὶ νὰ μᾶς λέει ὅτι ἡ πολυδιαφημισμένη Πανορθόδοξη Σύνοδος, μετὰ ἀπὸ δεκαετιῶν προετοιμασία καὶ τὴν πλύση ἐγκεφάλου ποὺ ὑπέστησαν οἱ πιστοί, τοὺς ὁποίους διαβεβαίωναν ὅτι πρόκειται νὰ ἀποτελέσει (ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος) συνέχεια τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, μετὰ ἀπὸ ἐπίσημες περὶ τούτου Πατριαρχικὲς δηλώσεις κ.ἄ., νὰ ἔρχεται στὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας ὁ κ. Σαββᾶτος και νὰ λέει ὅτι αὐτὴ τάχα δὲν ἀποτελεῖ συνέχεια τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, γιατὶ δὲν πληροῖ τὶς προϋποθέσεις νὰ ὀνομασθεῖ Οἰκουμενική;

 

[Μήπως αὐτὸ γίνεται γιὰ κάθε ἐνδεχόμενο (στὴν περίπτωση ποὺ δὲν συμμετάσχουν κάποια Πατριαρχεῖα ἢ Ἐκκλησίες, ὁπότε θὰ ἰσχυριστοῦν ὅτι οἱ ἀποφάσεις της, ὡς ἀπηχοῦσες τὴν πλειοψηφία τῶν Ἐκκλησιῶν, εἶναι ἰσχυρές καὶ ἄρα θὰ ἰσχύουν, μέχρι τὴν σύγκληση κάποιας, κάποτε Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία θὰ ἐπιληφθεῖ τελικὰ περὶ τοῦ θέματος;).

 

Ξεχνοῦν, ἄραγε, ὅτι στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, κάθε τοπικὴ Σύνοδος, ὅταν ἀποφασίζει ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ «ἑπομένη τοῖς ἁγίους πατράσι», ἀποτελεῖ κανονιστικὴ Σύνοδο, καὶ τὰ θεραπευτικὰ μέτρα ποὺ λαμβάνει, καὶ ἡ διδασκαλία της ἰσχύουν γιὰ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας;

 

Ἄρα σὲ μικρὰ παιδιὰ μιλοῦσε ὁ κ. Σαββᾶτος ἢ σὲ ὑπεύθυνους Ἱεράρχες; Κι ἂν μιλοῦσε σὲ ὑπεύθυνους ἀνθρώπους, γιατί δὲν τοῦ εἶπαν ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει ἑνότητα Πίστεως, ὅσες Πανορθόδοξες Συνόδους καὶ νὰ κάνουν, ἂν σὲ αὐτὲς δὲν καταδικαστοῦν οἱ αἱρετικοὶ Ἐπίσκοποι ποὺ συνυπάρχουν μέσα στὴν Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησία;

 

Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐξάλλου, νὰ ὁμιλεῖ γιὰ ἑνότητα Πίστεως, ὅταν στὸ Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας (ἀλλὰ καὶ τῆς Ἐκκλησίας) ὑπάρχουν Ἱεράρχες ποὺ χαρακτηρίζονται –ὄχι ἀπὸ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἀλλά– ἀπὸ συναδέλφους τους Ἀρχιερεῖς ὡς αἱρετικοί; Θὰ ἐπικαλεσθοῦμε ἐδῶ τὸ λόγο τοῦ μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβροσίου, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι ἡ «νεοφανής καί κενοφανής θεολογική κίνηση, η οποία ονομάσθηκε  "Μεταπατερική Θεολογία"» καὶ ἐκπορεύεται «από τήν Θεολογική Ακαδημία Βόλου κατά τά τελευταία ετούτα χρόνια» (ἐδῶ) «αποτελείαίρεση, καθώς ουσιαστικά ακυρώνει τη Παράδοση των Πατέρων της Εκκλησίας» (ἐδῶ) 

 

Ὁ ἴδιος ἐπίσης ἐπεσήμανε  ὅτι ὁ μὲν «Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, διοργάνωσεν Ημερίδα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με θέμα τήν Μεταπατερική Θεολογία ως αίρεση», ἐνῶ ἀντίθετα «ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος καί ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος φέρονται ως αποδεχόμενοι την Μεταπατερική Θεολογία καί ως επευλογούντες ταύτην»! (ἐδῶ) http://www.mkka.blogspot.gr/2012/03/blog-post_04.html

 

Βέβαια δὲν εἴχαμε ἀνάγκη νὰ μᾶς πεῖ ὁ Καλαβρύτων ὅτι ἡ μεταπατερικὴ θεολογία εἶναι αἵρεση, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἴδιος παρόμοια οἰκουμενιστικὴ νοοτροπία ἔχει (μὴ ἀποδεχόμενος τὸν Παπισμὸ καὶ τὸ filioque ὡς αἵρεση!), ἀλλὰ ἔχει σημασία ἡ μαρτυρία του, ὡς σάρκα ἐκ τῆς σαρκὸς τῆς συγχρόνου Ἱεραρχίας.

 

Καὶ γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε στὸ ἐρώτημα τοῦ Καλαβρύτων, εἶναι δυνατὸν νὰ τίθεται ἐπίσημα θέμα καὶ νὰ καταγγέλλεται ὅτι στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ἔχει εἰσχωρήσει καὶ καλλιεργεῖται αἵρεση (καὶ μάλιστα Παναίρεση) καὶ οἱ συμμετέχοντες στὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας καὶ ἀκροώμενοι τὸν Εἰσηγητή, νὰ ἀποδέχονται τὶς ἐξυπνάδες καὶ τὰ νομοκανονικὰ τερτίπια τοῦ κ. Σαββάτου, ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ προστεθεῖ καὶ νὰ συζητηθεῖ τὸ θέμα τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Καὶ μάλιστα, νὰ μένουν ἀμίλητοι, ἐπειδὴ ὁ κ. καθηγητὴς Πανεπιστημίου Σαββᾶτος, τοὺς πληροφορεῖ ὅτι ἔχει ἑτοιμάσει πολυσέλιδη διατριβὴ γιὰ τὸ θέμα;

 

Δὲν γνωρίζουν οἱ κ.κ. Συνοδικοὶ Ἀρχιερεῖς ὅτι ἡ παναίρεση κατατρώγει τὰ σπλάχνα τῆς Ἐκκλησίας; Ὅτι διακινδυνεύεται ἡ σωτηρία ψυχῶν; Καὶ αὐτοί, προκειμένης αἱρέσεως δεκαετιῶν, “κομπλάρουν” στὶς ἐπιστημονικὲς ἐξαγγελίες περὶ τοῦ νέου του συγγράμματος καὶ σιωποῦν; Ὡσὰν ἀναίσθητοι καὶ νεκροί, δὲν διαμαρτυρόνται στὸ ἄκουσμα ὅτι αὐτὸ τὸ καίριο θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν θὰ συζητηθεῖ, ἐνῶ θὰ συζητηθοῦν ἄλλα θέματα ἥσσονος σημασίας, περὶ ἐλαφρύνσεως τῆς νηστείας, καὶ περὶ ἐξουσίας καὶ δεσποτικῶν δικαιοδοσιῶν; Καὶ ἔμειναν στὴν αἴθουσα συνεδριάσεων καὶ δὲν ἔφυγαν διαμαρτυρόμενοι καὶ τινάζοντες τὴν κόνιν τῶν ὑποδημάτων τους;

 

 

 Τί προσδοκᾶ ἢ τί ἐξυπηρετεῖ, λοιπόν, ἡ Ἱ. Μ. Πειραιῶς, ὅταν βγαίνει καὶ ἐπαινεῖ τὸν Μεσσηνίας; Οἱ ζοφερὲς διαπιστώσεις του γιὰ τοὺς Διαλόγους, δὲν τὸν ἀποχαρακτηρίζει, οὔτε τὸν ἀπαλλάσσει γιὰ τὴν πιστότητά του στὸ οἰκουμενιστικὸ ὅραμα. Οὐδέποτε ἀποκήρυξε τὰ περὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας». (Οἱ ἀναδιπλώσεις του καὶ ἡ προσπάθεια νὰ «κουκουλωθεῖ» ἡ κακόδοξη διδασκαλία του ἀπὸ τὴν παρέμβαση τοῦ Πειραιῶς, ἀποδεικνύει τὴν ἐμμονή του σ’ αὐτήν). Ἀντίθετα, αὐτὲς οἱ διαπιστώσεις ὑπηρετοῦν σκοπιμότητες. Εἶναι μέσα στὰ πλαίσια τῆς προπαγάνδας καὶ τῆς παραπλανήσεως τοῦ λαοῦ (“στάχτη στὰ μάτια”), γιὰ νὰ ἐφησυχάσει, ἕως ὅτου ἐπιτευχθοῦν οἱ στόχοι τους. Δύσκολο εἶναι νὰ τὸ καταλάβουν οἱ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ Ποιμένες; Μήπως, ἄραγε, αὐτὴ ἡ εἰσήγηση τοῦ κ. Σαββάτου ἐπαινέθηκε (ἀπὸ Ἱ. Μ. Πειραιᾶ καὶ ἀπὸ τὸν «Σωτῆρα») γιατὶ παρέχει “ἄλλοθι” στὴν ἀπραξία τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν; Ἤδη δημοσιογραφικὲς πληροφορίες παρουσιάζουν τὴν ἐπικείμενη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὸ Φανάρι ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ τελικὰ στάδια τῆς Ἕνωσης; Κατόπιν ἑορτῆς θὰ ἀντιδράσουν δυναμικὰ καὶ ἁγιοπατερικά;

Παναγιώτης Σημάτης

πηγή

Εκκοσμίκευση, Οικουμενισμός, αντιΟικουμενιστές!

Ἕως ποῦ φτάνει ἡ ἐκκοσμίκευσή μας;

Ἡ ἐπικοινωνία μετὰ τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ καὶ ὅλων τῶν ἄλλων αἱρέσεων, ἐσχάτως δὲ καὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ὁδηγεῖ στὴν ἐκκοσμίκευση. Καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση μὲ τὴ σειρά της ἐκκολάπτει αἱρέσεις και κακοδοξίες, εἶναι ἡ ἴδια μιὰ αἵρεση.

Ὅλο αὐτὸ τὸ κακόδοξο καὶ ἀντί-Χριστο πνεῦμα, αὐτὸ τὸσύμπλεγμα ἐκκοσμικεύσεως καὶ αἱρέσεως, ἔχει εἰσχωρήσει στὸ χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὥστε πλέον ὁ κάθε πιστός, ἡ κάθε ὁμάδα, τὸ κάθε ἱστολόγιο, ἡ κάθε ἐνορία, ἡ κάθε Μητρόπολη νὰ κουβαλάει ἢ νὰ ἀνέχεται τὶς πρακτικὲς καὶ τὶς πλάνες τῶν ἐκκοσμικευμένων καὶ αἱρετικῶν διδασκάλων καὶ «ποιμένων» (ἀδιακρίτως ἂν αὐτοὶ εἶναι Οἰκουμενιστὲς, Παπικοὶ ἢ Προτεστάντες). Καὶ συμβαίνει πολλὲς φορές, ἐμεῖς ποὺ στηλιτεύουμε τοὺς ἄλλους, νὰ πάσχουμε οἱ ἴδιοι σὲ σημεῖα ποὺ οὔτε κἀν τὰ ἀντιλαμβανόμαστε.

Ἡ σύγχυση τῶν ἐσχάτων!

Ἀποχώρησε ἢ στέρεψε ἡ ἀδελφοσύνη, ἡ ἀγάπη, ἡ ὁμόνοια ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους (δὲν συνυπολογίζουμε ἐδῶ τοὺς Οἰκουμενιστές). Οἱ σύγχρονοι πατέρες κράτησαν τὸ ἐξουσιαστικὸ καὶ ἀπέβαλαν τὸ πατρικό-θυσιαστικὸ πνεῦμα. Ἀντὶ νὰ «παρακαλέσουν» τὰ μακρὰν καὶ ἐγγὺς παιδιά τους, τὰ ἀποκλείουν, τὰ συκοφαντοῦν, τὰ λοιδοροῦν, ὅταν ἀντιληφθοῦν ὅτι δὲν ἐξυπηρετοῦν-ὑπακούουν, τὸ ἐξουσιαστικό τους θέλημα, ὅταν μάθουν ὅτι τόλμησαν νὰ ἐλέγξουν ἐπιλογές τους! Ἐπιλογὲς ἐξοφλάλμως ἀντι-πατερικές, χωρὶς μάλιστα κάποια δικαιολόγηση μὲ στέρεο ἁγιοπατερικὸ λόγο!
Καὶ τὰ παιδιὰ ἀνταποδίδουν τὰ ἴσα!

Δὲν μποροῦμε νὰ συνυπάρξουμε, νὰ συναχθοῦμε μὲ ταπείνωση καὶ μετάνοια, γιὰ νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸν Κύριο μονιασμένοι, λύση τῶν κρίσιμων καὶ ἐπειγόντων θεμάτων τῆς Πίστεως, τῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν αἱρέσεων· οὔτε κἀν μποροῦμε νὰ συμφωνήσουμε θεωρητικά, παρότι ἔχουμε πλούσια, ἀδιαμφισβήτητη, καταγεγραμμένη τὴν Παρακαταθήκη τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὸ ποιά εἶναι ἡ διαχρονικὴ στάση ἀπέναντι στὴν αἵρεση.

Καὶ ἡ Παναίρεση τῶν «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», τῶν πολλῶν«βαπτισμάτων» καὶ τῆς «διηρημένης Ἐκκλησίας», διηρημένους μᾶς καταπίνει.

«Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν»· γιατὶ ὅπου ἀπουσιάζει ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ὁμόνοια, ἀπουσιάζει καὶ ἡ Πηγή τους!

Ἀγάπη, μετάνοια, ταπείνωση στοὺς Ἁγίους Πατέρες, γιὰ νὰ προσελκύσουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, πρὶν εἶναι πάρα πολὺ ἀργά!

Σημάτης Παναγιώτης

πηγή

Κυριακὴ Ορθοδοξίας με κυρίαρχη την ιδεολογία του παναιρετικού Οικουμενισμού!

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αἰτωλίας, ἐξέδωσε, ὡς εἴθισται,«Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος γιὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2014».

Δυστυχῶς, ὅμως, τὸ συμπέρασμα ὅσων γράφει στὴν Ἐγκύκλιό του, ὅσον ἀφορᾶ τὸ πρακτικὸ μέρος  –τὴν ἀντιμετώπιση δηλαδὴ τῶν συγχρόνων αἱρετικῶν–  δὲν εἶναι ἀντάξια, οὔτε τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ θηριομάχησαν γιὰ τὴν «φίλη Ὀρθοδοξία», οὔτε ἀντάξια τῶν ἐσχάτων καιρῶν ποὺ διερχόμαστε.

Ἀντίθετα, ἀκολουθεῖ τὴ γραμμὴ τοῦ «Χαρτοπόλεμου», ὅπως ὀνόμασε ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Κορναράκης (δάσκαλος τοῦ Σεβασμιωτάτου) τὸν διὰ γραμμάτωνἀντιπατερικὸ τρόπο ἀντιμετώπισης τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπὸ τοὺς συγχρόνους Ποιμένες καὶ Ἐπισκόπους, ἰδίως δὲ αὐτοὺς ποὺ ἐλπίζαμε ὅτι θὰ ἦσαν ὁδηγοί μας στὸν πόλεμο κατὰ τῆς συγχρόνου αἱρέσεως.

Τὸ πρόσωπο τοῦ Σεβασμιωτάτου μοῦ εἶναι οἰκεῖο, γιατὶ κάποιο διάστημα ὡς φοιτητὲς συγκατοικήσαμε, αἰσθάνομαι δὲ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸ πρόσωπό του, γιατὶ σὲ δύσκολους καιροὺς μοῦ συμπαραστάθηκε. Γι’ αὐτὸ καὶ μὲ μεγάλη δυσκολία ἀπευθύνθηκα πρὸς αὐτὸν προσωπικά, πρώτη, δεύτερη καὶ τρίτη φορὰ μὲ ἐπιστολὴ καὶ τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία (ἐκτὸς ἀπὸ δεκάδες δημοσιεύσεις καὶ βιβλία ποὺ τοῦ ἔστειλα), παρακαλώντας τον νὰ πάρει θέση (βοηθώντας καὶ μένα ὡς Ποιμένας), ὥστε νὰ ξεκαθαριστοῦν κάποια πράγματα, σχετικὰ μὲ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴ στάση μας ἀπέναντι σ’ αὐτὴ τὴν Παναίρεση. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἀπάντηση δὲν πῆρα, ὅπως καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀντι-Οἰκουμενιστές.

Ἐπειδή, λοιπόν, ὅταν ὁ ἀγώνας εἶναι γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν διατήρηση ἀπαραχάρακτης τῆς Ἱ. Παραδόσεως, δὲν πρέπει οἱ γνωριμίες μας μὲ ἀγαπητὰ πρόσωπα νὰ μᾶς ἀποτρέπουν νὰ ὁμολογήσουμε καὶ νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν Ἀλήθεια, ἀναγκάζομαι, μετὰ ἀπὸ καιρό, νὰ ἀσχοληθῶ πάλι μὲ ἐνέργειά του· ἔρχομαι νὰ σχολιάσω τὴν τελευταία Ἐγκύκλιό (θὰ τὴν βρεῖτε ἐδῶ), ἐπειδὴ νομίζω πὼς δὲν ἐκφράζει τὴν γραμμὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλ’ ἀντίθετα συντελεῖ στὴν κατάργησήτης, κάνοντας αὐτὸ ποὺ εὔχονται οἱ Οἰκουμενιστές.

Γράφει στὴν ἀρχὴ τῆς Ἐγκυκλίου: «Η Ορθοδοξία μας, εορτάζει σαν πνευματική μητέρα με τα παιδιά της τη νίκη της κατά των αιρέσεων και τον θρίαμβο της κατά των ποικιλώνυμων εχθρών της... Η Ορθόδοξος Εκκλησία ...διετήρησε ορθή, ανόθευτη, αυθεντική τη διδασκαλία του Χριστού μας... Έχει κυρίως και προπαντός την ίδια πίστι, το ίδιο πνεύμα, το ίδιο ήθος με την πρώτη Εκκλησία»!!!

Ἀλήθεια, ἀπὸ ποῦ βγάλατε τὸ συμπέρασμα, Σεβασμιώτατε, ὅτι τότε καὶ σήμερα ἔχουμε  «τὸ ἴδιο πνεῦμα» μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες; Βλέπετε, ἔστω καὶ μὲ τὰ κυάλια, κάποιον Ποιμένα σήμερα, νὰ θυσιάζεται γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως ἔναντι τῶν ἀθέων, ἢ ἔναντι τῶν Παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν;

Μὲ ποιό «πνεῦμα» καὶ ποιό τρόπο οἱ Ἅγιοι Πατέρες νίκησαν τὶς αἱρέσεις; Μήπως μὲ τὴ μέθοδο τοῦ «Χαρτοπόλεμου», ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ σύγχρονοι Ποιμένες; Καὶ πῶς ἔχει τὴν ἴδια πίστη μὲ τὴν πρώτη Ἐκκλησία ἡ Ἱερὰ Σύνοδος (στὴν ὁποία ἀνήκετε –δηλαδὴ ἡ «ἐπίσημη» θεσμικὴ Ἐκκλησία), ὅταν οἱ σύγχρονοι Ἡγέτες της (μὲ τοὺς ὁποίους συγκοινωνεῖτε, καὶ τοὺς ὁποίους μνημονεύετε ὡς Ὀρθόδοξους) συμφύρονται μὲ Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες; Πῶς ταυτίζετε, Σεβασμιώτατε, τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων, ποὺ ἐξεδίωκαν τοὺς αἱρετικούς, μὲ τοὺς σύγχρονους συναδέλφους σας, ποὺ τοὺς ἀποδέχονται ὡς ἄλλη «ἀδελφὴ Ἐκκλησία», παρὰ τὴ ρητὴ Ὁμολογία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως περὶ «Μίας» Ἐκκλησίας; Μὲ αὐτοὺς ποὺ τὸ «Σύμβολο» τὸ ἀποδέχονται μόνο θεωρητικά, ἀλλὰ στὴν πράξη τὸ ἀθετοῦν;

Πῶς ἐπίσης, ἔχει τὴν ἴδια Πίστη καὶ τὸ ἴδιο ἦθος, ἡ πρώτη Ἐκκλησία, μὲ τὴν Ἐκκλησία ποὺ Δεσποτοκρατεῖται, ποὺ διοικεῖται ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς τοὺς Ἱεράρχες, ποὺ σήμερα συνεδριάζουν ὡςΠροκαθήμενοι τῆς «Ὀρθοδοξίας» στὸ Φανάρι; Ὀρθοδοξοῦν καὶ ὀρθοπρακτοῦν οἱ συγκεκριμένοι Πατριάρχες, ὅπως ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὁ κ. Ἰωάννης Ἀντιοχείας, ὁ κ. Θεόδωρος Ἀλεξανδρείας, ὁ κ. Δανιήλ Ρουμανίας, ὁ Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος, οἱ ὁποῖοι συλλειτουργοῦν ἢ συμπροσεύχονται μὲ ἀλλόδοξους, ἔχουν κάνει ἐπίσημη Ἕνωση μὲ Κόπτες καὶ Μονοφυσίτες ἢ ἔχουν ἀποδεχτεῖ Συνοδικὰ αὐτὴν τὴν Ἕνωση, ὅπως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας (ἐδῶ), ἢ τέλος, ἀνέχονται ὅλα αὐτά;

Μπορεῖτε, Σεβασμιώτατε, ‒μὲ τὸ χέρι στὴν καρδιά‒ νὰ μᾶς διαβεβαιώσετε ὅτι ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Ἅγιος Μάξιμος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, θὰ δέχονταν ‒ἔστω καὶ γιὰ μιὰ στιγμή‒ νὰ παρίστανται σὲ μιὰ τέτοια Σύναξη Προκαθημένων, ὄχι μὲ σκοπὸ νὰ ξεκαθαρίσουν τὸ θέμα κάποιας αἱρέσεως, ὅπως ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ γιὰ νὰ λάβουν ἀποφάσεις ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺςαἱρετικοὺς γιὰ θέματα Πίστεως; Θὰ ἐπέτρεπαν κάτι τέτοιο οἱ Ἅγιοι, ἀφοῦ δὲν θὰ συμφωνοῦσαν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ὡς πρὸς τὴν Πίστη; Ἂν π.χ., ὁ ἕνας πίστευε στὴν «Μία, Ἁγία Ἐκκλησία» καὶ οἱ ἄλλοι σὲ πολλὲς καὶ «ἀδελφὲς» Ἐκκλησίες καὶ πολλὰ Βαπτίσματα;

Πῶς, Σεβασμιώτατε πάτερ, «ἡ Ἐκκλησία» (δηλαδὴ ἐσεῖς, οἱ ἐπίσημοι ἐκπρόσωποί της καὶ καθοδηγητὲς τοῦ λαοῦ) «ἑορτάζει... τον θρίαμβό της κατά των ποικιλώνυμων εχθρών της»; Τὸν «ἑορτάζει» διὰ τῆς ἐπικοινωνίας μετὰ τῶν φανερὰ αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων καὶ ἀποδεχομένη σιωπηρὰ τὶς βλάσφημες ἐπιλογές τους;

Μὰ ἐσεῖς ἀποδέχεσθε ὡς «κεφαλή» σας τοὺς Οἰκουμενιστές, ἀντὶ νὰ ζητήσετε νὰ ἀποκηρύξουν τὶς κακοδοξίες τους, καί, σὲ περίπτωση ποὺ ἀρνηθοῦν νὰ τὸ κάνουν, νὰ συγκροτήσετε Σύνοδο καὶ νὰ τοὺςκαθαιρέσετε! Ὅταν, λοιπόν, οἱ Ἐπίσκοποι (καὶ ἐσεῖς μαζί τους) σφυρίζουν ἀδιάφορα, ὡσὰν νὰ μὴ ἄκουσαν ποτέ τους τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», τολμᾶτε νὰ μιλᾶτε γιὰ ταυτότητα Πίστεως τῶν συγχρόνων Ἐπισκόπων μὲ τὴν Πίστη τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας;

Πῶς λοιπόν, εἶναι δυνατόν, ἡ πρώτη Ἐκκλησία νὰ ἔχει μὲ τὴν «ἐπίσημη» Ἐκκλησία, τῶν σημερινῶν Ποιμένων καὶ Δεσποτάδων, τὸ ἴδιο ἦθος; Μήπως μὲ τὴν ἀθέτηση τῶν Ἱ. Κανόνων ποὺ ὁμιλοῦν γιὰ Διακοπὴ Μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν, ἀποδεικνύει ἴδιο ἦθος, ἢ ἕνα ἄλλο ἦθος; Δὲν ἀθετοῦν οἱ σύγχρονοι Ποιμένες τὶς ἀποφάσεις τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ὅλης τῆς Ἱ. Παραδόσεως ποὺ ἐξ ἀρχῆς, διὰ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου παραγγέλλει (ὁρίζοντας τὸ ἦθος τῶν Χριστιανῶν): ὅλοις τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα, καὶ «μὴ λέγητε αὐτοῖς χαίρειν»; Μήπως γι’ αὐτὸ βγάλατε τὰ «ἀναθέματα» ἀπὸ τὴν αὐριανὴ ἑορτή; Ἀλήθεια, ἐσεῖς αὔριο σὲ ποιούς θὰ ὑπακούσετε; Στοὺς Ἁγίους Πατέρες, ἢ στὴν σύγχρονη Ἱεραρχία ποὺ ἐξοβέλισε τὰ "ἀναθέματα" ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς περισσότερη "φιλάνθρωπη" ἀπὸ τοὺς Ἁγίους;

Ἐπιμένετε, λοιπόν, ὅτι ἔχουν οἱ σύγχρονοι Πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι τὸ ἴδιο ἦθος (δὲν μιλᾶμε γιὰ τὰ προσωπικά τους) καὶ διατηροῦν τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν συλλειτουργοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές; Ὅταν ὑποδέχονται τὸν ἀρχηγέτην τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ. Βαρθολομαῖο (ὅπως κι ἐσεῖς στὴν Πάτρα), ἀπὸ φόβο καὶ δειλία γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὸ θρόνο, ἢ ἀπὸ ἐλλειπῆ ποιμαντικὴ καὶ ἐκκλησιολογικὴ ἐνημέρωση;

Λέτε: «Ως υπεύθυνος Επίσκοπος, ο οποίος θα δώσω λόγο στον Κύριό μας, ως πνευματικός πατέρας...».

Σεβασμιώτατε, ὅλοι μας θὰ δώσουμε λόγο. Ὁ Θεὸς θὰ μᾶς κρίνει, κι ἀλοίμονό μας. Ἐλπίζουμε, βέβαια, στὸ ἔλεός του. Ἀλλὰ ἐδῶ δὲν πρόκειται γι’ αὐτό. Πρόκειται γιὰ κάτι πρωτόγνωρο. Γιὰ σαφῆ, συνειδητὴπαρανομία καὶ ἀθέτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀπὸ ΟΛΟΥΣ τοὺςἘπισκόπους, δηλ. τοὺς Ποιμένες μας καὶ τοὺς καθοδηγητές μας! Γιὰ ἀλλοίωση τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως. Πρόκειται γιὰ τὴν πλήρη ἀδιαφορία σας νὰ ἐφαρμόσετε τὶς σχετικὲς ρητὲς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, γιὰ τὴν στάση ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς.

Οὐδέποτε, στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, συνῆλθε Σύνοδος, χωρὶς νὰ ἔχει στὰ πρὸς συζήτηση θέματα τὴν αἵρεση τῆς ἐποχῆς της. Καὶ ἐσεῖς, χρόνια τώρα, γνωρίζετε ὅτι ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος ποὺ ἀποφασίστηκε νὰ συγκληθεῖ τὸ 2016, δὲν θὰ συγκληθεῖ γιὰ νὰ συζητήσει καὶ γιὰ τὴν ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας, τὸν Οἰκουμενισμό, κυρίως γι’ αὐτήν· καὶ παρόλα αὐτά, καθεύδετε καὶ ἀναπαύεσθε. Καὶ πῶς νὰ συζητηθεῖ, θὰ πεῖτε, ἀφοῦ οἱ συγκαλοῦντες τὴ Σύνοδο εἶναι πρωτοκλασᾶτοι Οἰκουμενιστές;

Αὐτὴ ἡ ἀπραξία σας εἶναι καὶ τὸ μεγάλο ἁμάρτημά σας, ἀφοῦ ἐπιτρέπετε στοὺς Οἰκουμενιστὲς νὰ ἀποφασίζουν γιὰ λογαριασμό σας καὶ γιὰ λογαριασμὸ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Εἶναι ἢ δὲν εἶναι αὐτὸ ἀπόδειξη τῆς τεράστιας εὐθύνης σας; Δικῆς σας καὶ ἀσφαλῶς καὶ δικῆς μας.

Σὲ ἕνα ἄλλο σημεῖο τῆς Ἐγκυκλίου σας, θεωρητικὰ μέν, ἀλλὰ ὀρθότατα λέτε: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν είναι μία από τις πολλές εκκλησίες, όπως θέλουν να πιστεύουν μερικοί...». Καὶ παρακάτω. «Ακόμη, μην παρασυρθούμε από την παναίρεσι του Οικουμενισμού, ο οποίος απειλεί την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας μας, αφού οι συμβιβαστικές και συγκριτιστικές του τακτικές αναιρούν θεμελιώδεις αρχές της Ορθοδόξου πίστεως και Εκκλησίας μας».

Ποιοί εἶναι, Σεβασμιώτατε, αὐτοὶ οἱ «μερικοί»; Γιατί δὲν τοὺς κατονομάζετε; Τί φοβᾶσθε; Ποιόν τρέμετε; Καί, ἀφοῦ αὐτοὶ οἱ «μερικοὶ» εἶναι αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές, πῶς ‒ἐπαναλαμβάνουμε‒ ἐπικοινωνεῖτε μαζί τους;

Ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο. Κάποιος, μᾶλλον πονηρὸς ἐγκέφαλος–σύμβουλός σας, Σεβασμιώτατε, σᾶς ἔβαλε νὰ ξιφουλκήσετε καὶ πάλι κατὰ τῶν γνωστῶν αἱρετικῶν Παπικῶν καὶ τῶν Προτεσταντῶν, (ἕνα εὔκολο στόχο, χωρὶς συνέπειες γιὰ τὴ θέση σας), καὶ νὰ ἀρκεστεῖτε σὲ μιὰ μικρὴ μόνοἀναφορὰ κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν.

Ἀλλὰ καὶ πάλι, ἡ ἀναφορὰ αὐτή, εἶναι ἄοσμη καὶ ἄχρωμη· δὲν πληροφορεῖ, ποιοί τέλος πάντων εἶναι αὐτοὶ οἱ Οἰκουμενιστές. Εἶναι τοῦ Ἐξωτερικοῦ ἢ καὶ ἐγχώριοι; Μήπως εἶναι κάποιοι Ἐπίσκοποι ποὺ κατὰ τὸ προφητευμένο «ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ' οὐκ εἰσὶ ἐξ ἡμῶν»; (1Ἰω. 2, 19). Ἂν συμβαίνει τὸ τελευταῖο, δὲν πρέπει νὰ τοὺς μάθει τὸ Ποίμνιο ἀπὸ ὑπεύθυνα χείλη; Γιατί δὲν κατονομάζετε, τέλος πάντων, ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ Οἰκουμενιστές, ποὺ ὅπως λέτε, θέλουν νὰ  «παρασύρουν» τοὺς πιστούς; Κι ἀφοῦ αὐτοὶ ἔχουν κακὸ σκοπὸ γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ εἶναι «λύκοι», ποὺ θέλουν νὰ ἀποσπάσουν πιστοὺς ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ πίστη, ἐσεῖς (καὶ οἱ λεγόμενοι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι) πῶς συλλειτουργεῖτε μαζί τους;

Καλὰ λέτε, πὼς τοὺς Παπικοὺς καὶ τοὺς ἄλλους ἐξωτερικοὺς αἱρετικούς, «εφ’ όσον επιμένουν στην αίρεσί τους, δεν μπορούμε να τους δεχώμαστε στην Εκκλησία μας και να συνάπτουμε φιλικές σχέσεις μαζί τους». Μὲ τοὺς «Ὀρθόδοξους» ὅμως αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, μποροῦμε «νὰ τοὺς δεχώμαστε... ἐφ’ ὅσον ἐπιμένουν στὴν αἵρεσή τους» ἐπὶ δεκαετίες;

Πρέπει ἐδῶ νὰ ἐπισημανθεῖ ἡ ἀποκρυπτόμενη ἀλήθεια, ὅτι κάποιες ἀπὸ τὶς αἱρέσεις τοῦ πολυαιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι καταδικασμένες ἀπὸ τὴν Β΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (καὶ ἄλλες Συνόδους), γεγονὸς ποὺ σᾶς στερεῖ τὸ δικαίωμα νὰ τὴν διαφοροποιεῖτε ἀπὸ τὶς ἄλλες αἱρέσεις, ἰσχυριζόμενοι ὅτι τάχα δὲν εἶναι καταδικασμένη αἵρεση ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀπὸ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο!

Δὲν σᾶς ἐνοχλεῖ, λοιπόν, νὰ ἐπικοινωνεῖτε, ἐσεῖς καὶ τὸ ποίμνιό σας, μὲ ἐγχώριους αἱρετικούς; Δὲν γνωρίζετε ὅτι ἡ κοινωνία ὀρθοδοξούντων καὶκακοδοξούντων Ἐπισκόπων εἶναι καταδικαστέα πράξη; Δὲν γνωρίζετε τὴν Πατερικὴ διαγνώμη, ὅτι μὲ τὴν Μνημόνευση, δείχνουμε πὼς ἔχουμε τὴν ἴδια Πίστη μὲ τὸν μνημονευόμενο; Ὅτι γιὰ νὰ συλλειτουργήσουν οἱ κληρικοὶ καὶ νὰ κοινωνήσουν ἀπὸ τὸ ἴδιο Ποτήριο, ἀπαιτεῖται «ἑνότητα Πίστεως», ἡ ὁποία δὲν ὑπάρχει μεταξὺ Οἰκουμενιστῶν καὶ Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων;

Εἶναι λιγότερο ἐπικίνδυνοι ἀπὸ τὶς ἄλλες αἱρέσεις οἱ Οἰκουμενιστές, ἢ ἐπειδή –ὅπως λέγει ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης– εἶναι ἄγνωστα τὰ ὀνόματά τους μὲ δικὴ σας εὐθύνη, κάνουν μεγαλύτερη ζημιά, εἶναι περισσότερο ἐπικίνδυνοι;

Δὲν σᾶς εἶπε κάποιος σύμβουλος ‒ἀφοῦ ἐσεῖς, ὁ ὑπεύθυνος Ἐπίσκοπος δὲν τὸ ἀντιληφθήκατε‒ ὅτι ὅταν ὁμιλοῦμε περὶ Οἰκουμενισμοῦ, ἐννοοῦμε κυρίως τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν Περγάμου Ζηζιούλα, τὸν Προύσης Ἐλπιδοφόρο (ποὺ ὡς Ἀρχιδιάκονος σᾶς ἐπισκέφθηκε στὴν ἕδρα σας) γιὰ νὰ σᾶς «κοιμίσει». Δὲν σᾶς εἶπαν ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὁ Ἀλβανίας Ἀναστάσιος, ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος, ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος ἔχουν ξεπουλήσει τὴν Ὀρθοδοξίας, μὴ λογαριάζοντες τὸ λόγο τοῦ Κυρίου:«Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων»;

Ξεχάσατε τὴν παρουσία τους στὴν Καμπέρα, στὴν Ἀσσίζη, στὴν Ραβέννα, ὅπου ἔδωσαν τὴ Θ. Κοινωνία σὲ αἱρετικούς· στὸ Φανάρι τὸ 2006, ποὺ ὑποδέχτηκαν μὲ τὸ «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος» τὸν Πάπα· ξεχάσατε τὴν προεδρία τοῦ Ἀλβανίας Ἀναστασίου στὸ Παγκόσμιο ΣυμβούλιοΑἱρέσεων;

Σᾶς διαφεύγει ὅτι αὐτοὶ συνεδριάζουν τώρα ὡς Ὀρθόδοξοι Προκαθήμενοι στὸ Φανάρι, καὶ ὡς Ὀρθοδόξους τοὺς «ἀποδέχεται» καὶ ὁ συνειδητὸς λαός, ὄχι γιατὶ πιστεύει πὼς εἶναι Ὀρθόδοξοι, ἀλλὰ γιατὶ ὑπακούει στὴν ἐγκληματικὴ σας ἀδιαφορία, νὰ τοὺς ἀποδέχεσθε ὡς Ὀρθόδοξους καὶ νὰ συνιστᾶται ὑπακοὴ στὸν Ἐπίσκοπο, αὐτὴν τὴν ὑποχθόνια καὶ δόλια ἐπισκοποκεντρικὴ θέση, ποὺ σᾶς ὑπέβαλε ὁ Οἰκουμενισμός; Θέση ποὺ τὴν καλλιέργησε χρόνια, τὴν πέρασε στὶς χριστιανικὲς Ἀδελφότητες, οἱ ὁποῖες τὴν ἀποδέχτηκαν τυφλά (καὶ πολλοὶ ἀπὸ μᾶς τὴν ὑποστήκαμε), γιὰ νὰ τοὺς ἀφήνει ὁ κάθε Ἐπίσκοπος νὰ κάνουν τὸ δικό τους «ἔργο» στὴ Μητρόπολή του;

Πιστεύετε,  Σεβασμιώτατε, πὼς ἀρκοῦν οἱ Ἐγκύκλιοι γιὰ νὰ ἐξορκίσουν τὸ κακὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Οἱ Ἐγκύκλιοι εἶναι τὰ λόγια. Τὰ ἔργα, ὅμως, ποῦ εἶναι;

Τὸ γνωρίζετε καλύτερα ἀπὸ μένα:

«Οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ, ἀλλ' οἱ ποιηταὶ νόμου δικαιωθήσονται» (Ρωμ. β΄ 13). Καὶ «ὁ ποιήσας καὶ διδάξας· οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν»!

Σημάτης Παναγιώτης

Σχόλια στο άρθρο του κ. Τάτση Ιω. "Φαναριώτικες αποτυχίες".

Τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Ἰωάννη Τάτση, θεολόγου

Φαναριώτικες «αποτυχίες»

Αν παρατηρήσει κανείς με ψυχραιμία τις εξελίξεις γύρω από κρίσιμα για το Φανάρι ζητήματα θα παρατηρήσει ότι πολλά εξ αυτών στέφονται με πλήρη αποτυχία. Τούτο εμμέσως ομολογούν κάποιες φορές και οι ίδιοι οι Φαναριώτες. Αυτές ωστόσο οι φαναριώτικες «αποτυχίες» πολύ ωφελούν την Εκκλησία. Ενδεχόμενες «επιτυχίες» των Φαναριωτών στα ζητήματα αυτά θα οδηγούσαν σε μεγάλους κλυδωνισμούς το πλοίο της Εκκλησίας.

Συγκεκριμένα, η λεγόμενη οικουμενική κίνηση ή μάλλον καλύτερα η παναίρεση του οικουμενισμού που υπηρετείται από αρκετούς Φαναριώτες έχει οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο. Διαχριστιανικές και διαθρησκειακές συναντήσεις παραμένουν άκαρπες και έχουν μετατραπεί σε ταξιδάκια αναψυχής με πλούσια γεύματα, χαμόγελα στους φωτογράφους και «αλληλοκατανόηση» μεταξύ λίγων, των ίδιων πάντα, προσώπων, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν εκπροσωπούν τη βούληση και την άποψη των εκκλησιών στις οποίες ανήκουν. Καμία απόφασή τους δεν συνοδεύεται από συνοδική επικύρωση αλλά ουσιαστικά οι διάλογοι παραμένουν σε ένα «ακαδημαϊκό» επίπεδο.

Ο πόθος του Πατριάρχη Βαρθολομαίου να συγκροτηθεί επί των ημερών του «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας» προσκρούει σε διαφωνίες μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών και είναι μάλλον απίθανο να πραγματοποιηθεί τα προσεχή χρόνια.

Η πρόσφατη επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο Άγιον Όρος και η σκληρή του γλώσσα προς τους μοναχούς της Μονής Εσφιγμένου δεν στάθηκαν ικανές για την επιβολή της πατριαρχικής άποψης ότι οι περισσότεροι από 100 μοναχοί της Μονής θα πρέπει άμεσα να την εγκαταλείψουν. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος πίστεψε πως θα μπορούσε να επιλύσει ο ίδιος το ζήτημα της Μονής Εσφιγμένου, που κανείς από τους προκατόχους του δεν μπόρεσε να λύσει. Τώρα διαπιστώνει πως η εκκλησιαστική τάξη δεν επιβάλλεται με την πυγμή, τους κοσμικούς δικαστές και τα ΜΑΤ.

Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραμένει κλειστή και όπως όλα δείχνουν δεν πρόκειται να ανοίξει εύκολα. Τα ανταλλάγματα που ζητούν οι Τούρκοι είναι τόσο βλαπτικά για την πατρίδα μας ώστε να καθιστούν αδύνατη κάθε συνεννόηση Ελλήνων και Τούρκων για το ζήτημα αυτό.

Οι παραπάνω «αποτυχίες» όσο κι αν προβληματίζουν τους Φαναριώτες ουδόλως βλάπτουν την Εκκλησία.

Οι αντιδράσεις πολλών παραδοσιακών κληρικών, μοναχών και λαϊκών εναντίον του οικουμενιστικού βηματισμού των Φαναριωτών πετυχαίνουν τη διαφύλαξη του εκκλησιαστικού σώματος από τον μολυσμό της σύγχρονης αυτής παναίρεσης.

Το μόνο σημαντικό θέμα που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια Μεγάλη Σύνοδος των Ορθοδόξων θα ήταν η καταδίκη του οικουμενισμού. Αφού όμως το θέμα αυτό φαίνεται πως δεν βρίσκεται στα θέματα της Συνόδου, η διαρκής αναβολή της συγκρότησης μιας τέτοιας Συνόδου σε τίποτε δεν βλάπτει. Επιπλέον δε ζητήματα όπως η χειροτονία των γυναικών ή αλλαγές στη νηστεία, που ακούγεται πως κάποιοι ζητούν να συζητηθούν σε μια τέτοια Σύνοδο, είναι δυνατόν να οδηγήσουν την Εκκλησία σε νέες περιπέτειες.

Τέλος, γιατί να επιδιώκουμε τόσο ένθερμα το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης; Μήπως λησμονήσαμε τους πολλούς θεολόγους και επισκόπους, αποφοίτους της Σχολής, που είναι σήμερα πρωτεργάτες της οικουμενι(στι)κής κίνησης;

Τὸ ἄρθρο δημοσιεύεται στὸν σημερινό "Ὀρθόδοξο Τύπο" καὶ στὸ

 http://thriskeftika.blogspot.gr/2013/11/blog-post_7195.html

Σχόλια

Ὁ κ. Τάτσης δὲν βλέπει τὴν διάβρωση τῆς Πίστεως ποὺ συντελεῖται. Τὸν ἱκανοποιεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν θὰ γίνει ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος, δὲν ἄνοιξε ἡ Χάλκη, δὲν λύθηκε τὸ πρόβλημα τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου καὶ αὐτὰ τὰ χαρακτηρίζει (ὅπως καὶ εἶναι) «φαναριώτικες ἀποτυχίες».

Στὴν συνέχεια, ὅμως προχωρεῖ σὲ ἕνα μεθοδολογικὸ καὶ λογικὸ λάθος, νὰ ταυτίζει-ἐξισώνει τὶς καθυστερήσεις αὐτὲς μὲ ἧττα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἀποτυχία τοῦ Φαναρίου! Δυστυχῶς δὲν βλέπει ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς μεθοδεύεται καὶ διακινεῖται ἀπὸ τὸ Βατικανό, τὴ Νέα Τάξη Πραγμάτων· ἁπλὰ ὁ κ. Βαρθολομαῖος σήμερα κρατᾶ τὸ "Φανάρι"! Τὸ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς προχωρᾶ ἀργά, ἀλλὰ σταθερά, διαφεύγει (ἀλλοίμονο!σκόπιμα) τῆς προσοχῆς του· καὶ διαφεύγει τῆς προσοχῆς του γιὰ ἕνα καὶ μοναδικὸ σκοπό: γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴ στάση τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφείμ, καὶ τῶν π. Θεόδωρου Ζήση, π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς, ποὺ δὲν ξέρουμε ποιός τοὺς βάσκανε καὶ χαράσσουν ἄλλη γραμμή στὸν ἀγῶνα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Καὶ ἡ ἐπιλογή τους αὐτή, αὐτὴ ἡ γραμμή, δὲν εἶναι μιὰ ἐπιλογὴ γιὰ προσωπικὴ «κατανάλωση», ὥστε νὰ μείνει στὸ ἀπυρόβλητο, (ἀφῆστε μας νὰ κάνουμε τὴ δουλειά μας, λένε, κι ἐσεῖς κάντε τὴ δική σας), ἀλλὰ ἐπιλογὴ ποὺ ἐνδιαφέρει ὅλα τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἔχει σχέση μὲ τὴν Πίστη καὶ τὴ σωτηρία μας. Εἶναι μιὰ λάθος ἐπιλογή, ποὺ παρακινεῖ πολλοὺς νὰ ἐναντιωθοῦν στὴν δισχιλιόχρονη Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας· ἐπιλογὴ ποὺ ἀποπροσανατολίζει καὶ ἀναστέλλει τὸν ἀγῶνα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Μὲ τὸ συγκεκριμένο κείμενο ὁ κ. Τάτσης προσπαθεῖ νὰ καθησυχάσει συνειδήσεις. Ἀρκετὸς εἶναι, σὰ νὰ λέγει, ὁ χαρτοπόλεμος τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν. Ἐπαναπαυθεῖτε μὲ αὐτόν, γιατὶ αὐτὸς ὁ χαρτοπόλεμος ἀρκεῖ, «πετυχαίνει τὴ διαφύλαξη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ἀπὸ τὸν μολυσμό»!

Δηλαδή, ἀδελφὲ Ἰωάννη, ἐπειδὴ ὑπογράψαμε τὴν «Ὁμολογία Πίστεως», ἐπειδὴ δημοσιεύονται κάποια περισπούδαστα (πράγματι) ἄρθρα ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει μολυσμός; Ἔτσι καταπολεμοῦσαν οἱ Πατέρες τὸν μολυσμὸ ἀπὸ τὴν αἵρεση, μὲ τὸ νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς καταγγελλόμενους αἱρετικούς;

Εἶστε, λοιπόν, περισσότερο σοφὸς ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ποὺ δίδασκαν τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; Δὲν σᾶς περνάει ἀπὸ τὸ μυαλὸ ὅτι ἔτσι διαστρέφετε τὴν Ὀρθόδοξη ποιμαντικὴ Παράδοση, περὶ τῆς ἀμέσου ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ ἡ ἐπικοινωνία μὲ αὐτούς, ἢ καλύτερα  μὲ τὴν «παναίρεση του οικουμενισμού» (σύμφωνα μὲ τὰ δικά σας λόγια), μᾶς μολύνει;

Ἀπὸ ποιά πατερικὰ κείμενα διδαχθήκατε ὅτι, ἀφοῦ καὶ ὅσο οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς διαμαρτύρονται δὲν ὑφίσταται μολυσμός;

Ὁ μολυσμὸς ἀντιμετωπίζεται σωστά, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, μὲ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὄχι μὲ τὴν ἐπικοινωνία μὲ αὐτούς.

Γιὰ νὰ σᾶς βοηθήσουμε ἄλλη μιὰ φορά, ἐσᾶς καὶ ὅσους ἔχουν παρασυρθεῖ σὲ αὐτὴν τὴν ὀλέθρια ἀντι-εὐαγγελικὴ θεωρία (ὅπως καταδεικνύουν τὰ πατερικὰ ἔργα), σᾶς παραθέτουμε κάποια κείμενα περὶμολυσμοῦ ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων περὶἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.

Ἀποτελεῖ αὐτὸ μιὰ ὀφειλὴ ἀγάπης πρὸς ἐσᾶς, παρὰ τὸν ἀποκλεισμό μας ἀπὸ τὸ ἱστολόγιό σας, ἐπειδὴ ἐφαρμόσαμε τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ ἀποτειχίσεως –ποὺ "κατὰ τύχη" διατυπώνει καὶ ἕνας συγκεκριμένος ἱερὸς Κανόνας– καὶ παρὰ τὸ ὅτι μέχρι τώρα δὲν ἀνταποκρίνεσθε σὲ αὐτή μας τὴν ἀγάπη, καὶ ἀρνεῖσθε νὰ συζητήσετε μαζί μας τὸ θέμα· ἀδιαφορεῖτε παντελῶς γιὰ τὴ σωτηρία μας, καὶ ἀρνεῖσθε νὰ μᾶς βοηθήσετε καὶ νὰ μᾶς ἀποκαλύψετε τὴν ἀλήθεια, στὴν περίπτωση ποὺ ἡ Εὐαγγελικὴ διδασκαλία δικαιώνει τὴ στάση σας, καὶ ἄρα, τότε, ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε λάθος δρόμο!

Αὐτὴ τὴ στάση ποὺ ἀκολουθεῖτε, ἀδελφέ, δὲν εἶναι ἡ διαχρονικὴ στάση τῶν Ἁγίων Πατέρων. Οἱ Πατέρες ἀγαποῦσαν καὶ ἐνδιαφέρονταν καὶσυζητοῦσαν μὲ ἐπιχειρήματα ἁγιογραφικά, ἀκόμα καὶ μὲ τοὺς χειρότερους ἁμαρτωλοὺς καὶ αἱρετικούς. Νὰ ὑποθέσουμε ὅτι ἡ δική σας ἀγάπη καὶ ποιμαντικὴ τῶν γερόντων ποὺ σᾶς κατευθύνουν, ὑπερβαίνει κι ἐδῶ τὴν ἀγάπη τῶν Ἁγίων Πατέρων;

 Σημάτης Παναγιώτης

 ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΛΥΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ

«Ταῦτα ὁ τοῦ Θεοῦ θεράπων Νικηφόρος … παρεκάλει τῇ ζύμῃμὴ συμφύρεσθαι τῶν αἱρετιζόντων, ἀπέτρεπεν ὡς ἰὸν καὶ ὡς κύημα ἐχιδνῶν τὰ τῆς διδασκαλίας αὐτῶν ἀλλόφυλα προφεύγειν ἀμβλώματα. "οὐ γάρ", ἔλεγε, "σωματικὸν ἐπάγουσι μώλωπα φαρμάκοις ἰατρικῆς ὑπείκειν δυνάμενον· τοῖς τῆς ψυχῆς δὲ μυχοῖςἐνιεῖσι τὸν κίνδυνον, τὴν ἐξ ἐπιπολῆς ἀναινόμενα μότωσιν…"».

 «Μηδέποτε συμφιλιάσῃς μετὰ αἱρετικῶν. Μὴ συμφάγῃς, μὴ συμπίῃς, μὴ συνοδοιπορήσῃς. Μὴ εἰσέλθῃς εἰς οἶκον αὐτῶν, μηδὲ εἰς ἐκκλησίαν· πάντα γὰρ ὅσα εἰσίν, ἀκάθαρτα εἰσίν, καθὼς λέγει ὁ Παῦλος, ὅτι τοῖς μεμιασμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις. Ἀσφαλίζου οὖν τὴν ψυχήν σου, ἀγαπητέ. Μὴ συμφιλιάζῃς αἱρετικοῖς, ἵνα μὴσυγκοινωνήσῃς τῇ κοινωνίᾳ αὐτῶν· ὅτι γάρ, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος, οὐκ ἔχουσιν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, οὐδὲ ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, οὐδὲ ἐν τῷ μέλλοντι· δηλονότι οὐδὲ οἱ συμμιαινόμενοι αὐτοῖς· ἕκαστος γὰρ θερίσει ὃ ἔσπειρε» (Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Περὶ μετανοίας καὶ κατανύξεως).

Ἐπειδὴ κάποιοι ἦρθαν παλαιότερα στὴν πόλη μας, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, καὶ νόθευσαν τὴν ἀποστολικὴν διδασκαλία «ταύτην οὐκ ἤνεγκαν σιγῇ τὴν καινοτομίαν οἱ τότε τὴν πόλιν ὑμῶν οἰκοῦντες· ἀλλ' ὥσπερ τινὲς γενναῖοι σκύλακες λύκους ὁρῶντες ἐπεισιόντας καὶ τὴν ποίμνην ἅπασαν διαφθείροντας, οὕτως ἐπιπηδήσαντες ἐκείνοις οὐ πρότερον ἀπέστησαν σοβοῦντες αὐτοὺς πάντοθεν καὶ ἀπελαύνοντες, ἕως παρεσκεύασαν παρὰ τῶν ἀποστόλων πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης πεμφθῆναι δόγματα ἀποτειχίζοντα κἀκείνοις καὶ τοῖς μετ' ἐκείνους ἅπασι τὴν τοιαύτην κατὰ τῶν πιστῶν ἔφοδον. Πάντα γὰρ ποιοῦσι καὶ πραγματεύονται, ὥστε ἐξωθῆσαι τῆς τῶν ἀκουόντων διανοίας τὴν πίστιν, οὗ τί γένοιτ' ἂν μεῖζον ἀσεβείας ἔγκλημα; Ὅταν γὰρ ὁ Θεὸς ἀποφαίνηταί τι, δέχεσθαι χρὴ πιστῶς τὸ λεχθέν, οὐ περιεργάζεσθαι τολμηρῶς».

Γράφει πάλι ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Καθάπερ καὶ οἱ αἱρετικοὶ ποιοῦσιν... Οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ... Παρὰ μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν συσκιάζουσιν ἑαυτούς· ἐπειδὰν δὲ πολλὴν λάβωσι τὴν παρρησίαν καὶ λόγου τις αὐτοῖς μεταδῷ, τότε τὸν ἰὸν ἐκχέουσι...εἰ μέν πίστεως ἕνεκεν, φεῦγε αὐτόν καί παραίτησαι, μή μόνον ἄν ἄνθρωπος ᾖ, ἀλλά κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών... Ἡμεῖς δὲ(λέγει ἀπευθυνόμενος σὲ χριστιανοὺς ποὺ ἐπικοινωνοῦσαν μὲ αἱρετικούς) οὐ μόνον οὐ μισοῦμεν τοὺς παραβάτας, ἀλλὰ καὶ ὡς φίλους ἀσπαζόμεθα,  δέον τοῖς τοιούτοις μηδὲ τὸ χαίρειν λέγειν· Οὐκ ἔστι γὰρ εἰρήνη τοῖς ἀσεβέσι, λέγει Κύριος· καὶ μετ' αὐτῶν ἐσθίομεν καὶ πίνομεν, ὧν καὶ τὴν ἀπάντησιν ἀποφεύγεινὀφείλομεν... Μιμησώμεθα οὖν καὶ ἡμεῖς τὸν προφήτην,  καὶ μισήσωμεν τοὺς ποιοῦντας τὰς παραβάσεις, ἵνα μὴ διὰ τῆςἀδιαφόρου ἡμῶν κοινωνίας πρὸς αὐτοὺς συνεργοὶ τῆςπαραβάσεως αὐτῶν εὑρεθῶμε»!

Ἄλλο ἕνα κείμενο (ἀπὸ τὰ πολλά) τοῦ Μ. Βασιλείου, ποὺ ἀπαντᾶ στὴν ἐρώτηση: «Εἰ χρὴ τὸν ἐν ἁμαρτίαις ἐξετασθένταφεύγειν τὴν πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους κοινωνίαν, ἢ καὶ πρὸς τοὺς κακῶς ζῶντας διακρίνεσθαι». Γράφει: Γενικὰ εἶναι ἐπιβλαβὲς καὶ ἐπικίνδυνο γιὰ κάθε ἄνθρωπο κάθε σχέση μὲ ἀπαγορευμένα πράγματα. Αὐτοὶ ὅμως, ποὺ ἔζησαν ἐν ἁμαρτίαις, πρέπει νὰ εἶναι περισσότερο προσεκτικοί, γιατί, ἐφ’ ὅσον ἡ ψυχή τους ἐσυνήθισε στὴν ἁμαρτία, εἶναι περισσότερον ἐπιρρεπεῖς πρὸς αὐτὴν καὶ ἡ ἐπικοινωνία μὲ ἁμαρτωλοὺς τοὺς βλάπτει. Ἐὰν λοιπόν, εἶναι τόσο μεγάλη ἡ βλάβη ποὺ προκαλεῖ ἡ κοινωνία μὲ ἁμαρτωλοὺς στὰ ἠθικά, τί πρέπει νὰ ποῦμε γιὰ τὴν  βλάβη ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴνἐπικοινωνία μὲ αἱρετικούς;

Καὶ στὴ συνέχεια τονίζει, πὼς πράγματι, ἡ μεγαλύτερη βλάβη προέρχεται ὄχι τόσο ἀπὸ κάποιες ἁμαρτίες ἠθικῆς ὑφῆς,ὅσο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία τῆς αἱρέσεως, τῆς κατὰ πρόσωπον δηλαδὴ ἐναντιώσεως πρὸς τὸν Θεὸν τῶν κακοδοξούντων: «Εἰ δὲ ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς ἠθικοῖς σφαλλομένων τοσαύτη ἐστὶν ἡ βλάβη, τί χρὴ λέγειν περὶ τῶν περὶ Θεοῦ κακοδοξούντων, οὓς ἡ κακοδοξία οὐδὲ ἐν τοῖς ἄλλοις ὑγιαίνειν ἐᾷ, παραδιδομένους ἅπαξ δι' αὐτὴν τοῖς τῆς ἀτιμίας πάθεσιν;».

Καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος σχολιάζων το 2Τιμ. 2 17, ”Καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει”, γράφει:

«Ἀκράτητον, λέγει, εἶναι τὸ κακὸν καὶ πλέον ἰατρείαν δὲν δέχεται· ἐπειδὴ οἱ τῶν αἱρετικῶν λόγοι βλάπτουσι καὶ διαφθείρουσι τὸ περισσότερον μέρος τῆς εὐσεβείας, ὡσὰν ἡ γάγγραινα καὶ εἶναι ἀδιόρθωτοι...». Καὶ «τῶν αἱρετικῶν ἡ κακοδοξία, πάντοτε πηγαίνει εἰς τὸ χειρότερον  καὶ γίνεται μεγαλυτέρα πληγή... Διὰ τοῦτο πρέπουν νὰ ἀποφεύγουν οἱ Χριστιανοὶ τούτους καὶ πάντας τοὺς αἱρετικοὺς ὡσὰν λοιμοὺς καὶ πανούκλας, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ μὲ αὐτούς... ἀπωλεσθοῦν».

Ἀφοῦ, λοιπόν, κατὰ τὸν δικό σας χαρακτηρισμό, ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ΟΧΙ ἁπλῶς αἵρεση, ἀλλὰ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ,  γιατί ἀρνεῖσθε τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τὴν ὁποίαν διδάσκουν οἱ Πατέρες;

(Ὁλόκληρο τὸ κείμενο στὸhttp://paterikiparadosi.blogspot.gr/2013/07/blog-post_7275.html

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἡ Πατερικὴ στάση στοὺς  Θεολογικοὺς Διαλόγους καὶ ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης Βαρθολομαῖος», σελ. 90-96, 118-130).


 Μετά τὴν ἀνάρτηση τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ, διαβάσαμε τὰ σχόλια ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο "Θρησκευτικά" και τὰ μεταφέρουμε κι ἐδῶ:

Ο/Η Ζαχαρίας Τομπούλης είπε...

Αγαπητέ κ. Τάτση,

Ευχαριστούμε για τα εύστοχα σχόλιά σας. Επιτρέψτε μου όμως μιά διαφωνία. Δεν θα λησμονείτε ότι πρίν 25-30 χρόνια, όταν η Πολιτεία καθιέρωσε τον πολιτικό γάμο, εκτός της σύσσωμης εκκλησιαστικής αντίδρασης, από πολλούς εκφράσθηκε η αισιοδοξία ότι ο καινοφανής θεσμός θα προσέπιπτε στην πέτρα της εκκλησιαστικής Παραδόσεως και των ηθών του λαού μας. Όμως τώρα, το "πιλοτικά" καθιερωθέν πράγμα έχει επικρατήσει έναντι του εκκλησιαστικού γάμου, λόγω σταδιακής και σιωπηρής διείσδυσης.

Σε 10-20 έτη, όταν όλα τα θεολογικά σεμινάρια και οι θεολογικές σχολές θα κυβερνώνται πλέον αποκλειστικά από οικουμενιστές και θα κυριαρχεί η οικουμενιστική "θεολογία" της πανθρησκείας, σύμφωνα με τα προγράμματα του ΠΣΕ και των φερεφώνων του, νομίζετε ότι το πολύ ποίμνιο θα εμφορείται από την ίδια με τώρα (όσο λίγη κι αν είναι) αγωνιστικότητα έναντι της αιρέσεως;

Αν νομίζετε ότι δεν ωφελεί, μην το αναρτήσετε. Ευχαριστώ.

14 Νοεμβρίου 2013 - 10:23 μ.μ.

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς ο νυν πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως είναι δέσμιος της ολέθριας και προδοτικής γραμμής πλεύσεως που εγκαινιάστηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα απ τους προκατόχους του. Ας μην ξεχνάμε ότι ποδηγετήθηκε πνευματικά απ τους αλήστου μνήμης Αθηναγόρα Σπύρου και Μελίτωνα Χατζή, οι οποίοι με την καταστροφική-εγκληματική πολιτική που ακολούθησαν στον τομέα των διαχριστιανικών και διαθρησκευτικών σχέσεων έβλαψαν σε μεγάλο βαθμό την ιερή υπόθεση της προασπίσεως του Ορθοδόξου Δόγματος.
"Με όποιον δάσκαλο καθήσεις..."!
Λ.Ν.

14 Νοεμβρίου 2013 - 10:51 μ.μ.

 Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Σαν μια πρωτη εντυπωση ειναι καλη.
Ο κινδυνος ομως δεν εχει απομακρυνθει απο την αιρεση. Ως γνωστον απο τα ολιγα που γνωριζουμε περι αιρεσεων, ο αιρετικος δεν ειναι μονον αυτος που π ρεσβευει αιρετικα αλλα επισης και οταν νουθετειται και ανακαλει και επανερχεται και επιστρεφει... αυτο σιγουρα θα επιφερει σωρειαν και αλλων πλανων, πλανωντας και παλι παραμενων εντος εκκλησιας, ξενον ομως προς Την Αγια Τριαδα οχι μονον αυτον αλλα και πληθους ψυχων, διδοντας ισχυ στην πλανη και αλλοιωνοντας συν τω χρονω το φρονημα της εκκλησιας. Και αυτο για εμας τους Χριστιανους ειναι πληγη τοσο για τα μελη της εκκλησιας οσο και για την ιδια την αληθεια και την επικρατηση της καθως και για την ενοτητα της εν αγιω πνευματι. Τα ζητηματα ειναι πολλα σε μια αιρεση παιζουν ρολο οι αφορμες, τα αιτια, τα κινητρα, η ριζα και ο στοχος για την καθαρση και θεραπεια. Υπαρχει δρομος πολυς ακομη και νομιζουμε πως μπορει και να ειναι και παιχνιδια επικοινωνιακα καθησυχασμου του πληρωματος της εκκλησιας για να ηρεμησουν τα πνευματα, που με την πρωτη ευκαιρια θα εμφανιστουν παλι οι ιδιες εμμονες. Χρειαζεται επαγρυπνηση. Η εκκλησια εχει μια διαχρονικη ανοχη και υπομονη στα θεματα αυτα επειδη πρεσβευει και προσδοκα την επιστροφη και την μετανοια των.
Οι αποφασεις της εκκλησιας.
Το ζητουμενο σε αυτη τη φαση ειναι οτι οι ενωτικοι ισχυριζονται οτι δεν υπαρχει αιρεσις.Οπως καταλαβαινουμε... το σωτηριο εργο της εκκλησιας, εμποδιζεται αφου αν κανεις δεν ανεβαινει προς τα επανω,σιγουρα θα πεφτει προς τα κατω.-π

14 Νοεμβρίου 2013 - 11:53 μ.μ.

πηγή