Κατηγορώντας (πάλι) τους Ρωμαίους

Στο ντοκιμαντέρ “Who Framed Jesus?” του Discovery Channel(2011) που προβλήθηκε από την ΕΡΤ ("Ποιος Παγίδεψε τον Ιησού;"*) παρελαύνουν «μελετητές» και «επιστήμονες», οι οποίοι, χάριν "εγκληματολογικής προσέγγισης", προσπαθούν να δείξουν ποιοί «πραγματικά» ήταν αυτοί που «παγίδεψαν» τον Ιησού.

Μια "Top Ten" λίστα των πιθανών ενόχων, είναι :

• ο Ιούδας,

• ο Πιλάτος,

• οι δυσαρεστημένοι θρησκευτικοί ηγέτες στην Ιερουσαλήμ,

• ο Καϊάφας,

• οι Φαρισαίοι,

• Οι Ρωμαίοι,

• οι Σαδδουκαίοι,

• οι δυσαρεστημένοι μαθητές,

• ο Ηρώδης Αντύπας,

• και η χαριστική βολή ... ο ίδιος ο Ιησούς.

Στην εποχή μας, εκτός από ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές σειρές και ταινίες του Χόλυγουντ, ακούς ακόμη και από διάφορες εκκλησιαστικές φωνές να κατηγορούνται για το θάνατο του Χριστού στον Σταυρό οι ρωμαϊκές αρχές και να απαλλάσσονται οι Φαρισαίοι και ο ιουδαϊκός λαός.

Ο Αμερικανός «συντηρητικός» και καθολικός ανώτατος δικαστήςAndrew Napolitano, είχε πει στο Fox News : «Οι Ρωμαίοι εκτέλεσαν τον Ιησού, επειδή πείστηκαν ότι με τον ισχυρισμό Του ότι είναι ο Υιός του Θεού, θα μπορούσε να υποδαυλίσει μια επανάσταση εναντίον τους ... φοβούνταν ότι μια επανάσταση που θα διατάραζε την κοσμική εξουσία τους, και έτσι τον καταδίκασαν σε θάνατο με σταύρωση». Οι Εβραίοι δεν αναφέρονταν πουθενάαπό τον Napolitano.

Ο γνωστός «συντηρητικός»παρουσιαστής Bill O'Reilly, στοβιβλίο του για τις τελευταίεςημέρες του Ιησού (The Last Days of Jesus: His Life and Times A Special Illustrated Edition of Killing Jesus),αναφέρει: «... η ευθύνη ανήκειστον Πιλάτο» (σελ 221).. «Μόνο ο Ρωμαίος κυβερνήτης κατέχει το ius gladii - το δικαίωμα του σπαθιού. Ή όπως είναι γνωστό, το δικαίωμα να εκτελέσει».

Είναι αλήθεια ότι οι Εβραίοι δεν θα μπορούσαν να σταυρώσουν (ή σταύρωση ήταν τύπος εκτέλεσης των Ρωμαίων) κανέναν στη ρωμαϊκή επικράτεια, αλλά θα μπορούσαν να εκτελέσουν με λιθοβολισμό, όπως έκαναν με τονπρωτομάρτυρα Στέφανο. Η Μισνά δίνει μια ποικιλία τύπων εκτελέσεων που πρέπει να διενεργούνται από το Σανχεντρίν (Συνέδριο). Ο άγιος Στέφανος λιθοβολήθηκε μετά από «συζήτηση» που είχε με ένα Σανχεντρίν (Πράξεις 7: 54-59).

Οι Πάπες έχουν τους δικούς τους ελίτ θεολόγους, οι οποίοι προσφέρουν κηρύγματα στον εκάστοτε ποντίφικα και στην παπική οικία. Ο αιδ. Fr. Raniero Cantalamessa, PhD., ένας Φραγκισκανός ιερέας που το 1980 διορίστηκε από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ στην προνομιούχο θέση του "ιεροκήρυκα στην παπική οικία" και επιβεβαιώθηκε ξανά σε αυτή τη θέση από τον Πάπα Βενέδικτο XVI το 2005, ενώ συνεχίζει σε αυτόν τον ρόλο και υπό τον Φραγκίσκο, κήρυξε με την ιδιότητα αυτή, κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής υπό την παρουσία του Πάπα, καρδιναλίων, επισκόπων, ιεραρχών και των προϊσταμένων των θρησκευτικών ταγμάτων και απέδωσε την ευθύνη για τον θάνατο του Ιησού στους Ρωμαίους. Κατηγόρησε λίγο και τους Σαδδουκαίους και σχεδόν απάλλαξε τους Φαρισαίους:

«Ο Ιησούς είχε φίλους μεταξύ των Φαρισαίων (Νικόδημος) που θα τον καλούσαν για δείπνο στο σπίτι τους. Ήταν πρόθυμοι τουλάχιστον, να τον αμφισβητήσουν και να τον πάρουν στα σοβαρά, σε αντίθεση με τους Σαδδουκαίους... Φυσικά ο Πιλάτος δεν ήταν τόσο ευαίσθητος σε θέματα δικαιοσύνης ώστε να ανησυχεί για την τύχη ενός άγνωστου Εβραίου. Ήταν έτοιμος να καταστείλει με αίμα το παραμικρό υπαινιγμό εξέγερσης .... Δεν προσπάθησε να σώσει τον Ιησού από συμπόνια για το θύμα, αλλά μόνο για να απολαύσει μια μικρή "νίκη" εναντίον των κατηγόρων του (Ιουδαίων), με τους οποίους είχε ανοίξει ένα ψυχρό πόλεμο με την άφιξή του στην Ιουδαία».

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Πιλάτος, εάν δεν διέταζε την θανάτωση του Ιησού Χριστού (τον οποίον τοΤαλμούδ, - βλ. αριστερά - εκτός του ότι τον κατηγορούσε ότι έσπρωχνε τον λαό στην "ειδωλολατρεία" και άρα έπρεπε να θανατωθεί - τονονόμαζε και "φίλο των ρωμαϊκών αρχών") θα ρίσκαρε να οργιστούν εναντίον του οι ανώτεροί του, καθώς θα γλύτωνε έναν ταραχοποιό που ο ίδιος του ο λαός τον ήθελε νεκρό! «Ο Πιλάτος προσπάθησε να τον απελευθερώσει, όμως, οι Ιουδαίοι φώναζαν, λέγοντας, αν εσύ απολύσεις τούτον, δεν είσαι φίλος του Καίσαρα: όποιος κάνει τον εαυτό του βασιλιά μιλάει εναντίον του Καίσαρα» (Κατά Ιωάννην 19:12).

Ας ακούσουμε τα λόγια του Χριστού προς τον Πιλάτο. «Αυτός πουμε παραδίδει σε σένα έχει την μεγαλύτερη αμαρτία». (Κατά Ιωάννην 19:11).

Η απόστολος Παύλος σχετικά με το ποιος είναι υπεύθυνος για τον θάνατο του Χριστού αναφέρει ξεκάθαρα: «.. Οι Ιουδαίοι… οι οποίοι και τον Κύριο Ιησού θανάτωσαν και τους δικούς τους προφήτες, και μας εδίωξαν και δεν αρέσουν στον Θεό, και είναι αντίθετοι με όλους τους ανθρώπους». (Α΄ Θεσσαλονικείς 2: 14-15).

πηγή:

Φάκελλος Δημοσθένης Λιακόπουλος : Οι αναρίθμητες πλάνες και αιρέσεις του, στο φώς της Ορθοδοξίας / Η αλλοίωση του Ψαλμού Ργ΄(103), 4 .

Με αυτό το κείμενο ξεκινάει το 7ο κατα σειρά βιβλίο του Δ. Λιακόπουλου, της σειράς Γιατί και πώς – Ζουν ανάμεσα μας, με τίτλο Το τελευταίο ηλεκτρόνιο και ο πολέμαρχος του θεού, (κεφαλαιο 1, εισαγωγή για αρχαρίους, σελιδα 7).

Το εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης και το αλλοιωμένο κείμενο του Δ. Λιακόπουλου.

• Ψαλμός 103,4 : ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούςαυτού πυρός φλόγα.
• Λιακόπουλος : ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους ελοχίμ αυτού πυρός φλόγα.

Απόδειξη της παραχάραξης. Αντί της λέξης λειτουργούς (מְשָׁרְתָי), βάζει την  λέξη ελοχίμ (אלהים).

Ο Δ. Λιακόπουλος (κατά την συνήθη τακτική του), παραχαράσσει και αλλοιώνει το αυθεντικό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, (μετάφραση των Ο΄). Αντικαθιστά την λέξηλειτουργούς, με την λέξη ελοχίμ.

Ακόμη και αν εξετάσουμε το ίδιο εδάφιο, στην Εβραική γλώσσα διαβάζουμε : OShA MLEKIU RUChUTh MShRThIU ESh LAT,    עֹשֶׂה מַלְאָכָיו רוּחֹות מְשָׁרְתָיו אֵשׁ לֹהֵֽט׃     .Η λέξη στο Εβραικό κείμενο είναι MShRThIu,   משרתיו , πού φυσικά δεν έχει καμμία σχέση με την λέξη Ελοχίμ, ALHIM,  אלהים , και σημαίνει λειτουργοί αυτού.

___

Ανάμεσα στους πολλούς τύπους που απαντάται η λέξη είναι και :

•   שרת   ,     ShRTh      >     Sharath (γράφεται) > Shaw-rayth’ (προφέρεται) >λειτουργός, λειτουργικός (σημαίνει). Παραλειπομένων Β΄ 24,14 : εποίησαν σκεύη εις οίκον Κυρίου, σκεύη λειτουργικά ολοκαυτωμάτων και θυϊσκας χρυσάς και αργυράς.
•  וְשֵׁרֵת   ,   UShRth      > U.ShRth        >  και λειτουργήσει. Αριθμοί 8,26 : και λειτουργήσει ο αδελφός αυτού εν τη σκηνή του μαρτυρίου φυλάσσειν φυλακάς,Δευτερονόμιο 18,7 : και λειτουργήσει τω ονόματι Κυρίου του Θεού αυτού, ωσπερ πάντες οι αδελφοί αυτού οι Λευίται.
• מְשָׁרְתָיו , MShRThIU > MSharath.U, > λειτουργοί αυτού. Την ίδια λέξη MShRThIU,  משרתיו (στον συγκεκριμένο ακριβώς τύπο, που ακολουθείται στο τέλος από U = αυτού) την συναντάμε σε 7 συνολικά εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης : Βασιλείων Γ΄ 1ο,5 : και τα βρώματα Σαλωμών και την καθέδραν παίδων αυτού και την στάσιν λειτουργών αυτού και τον ιματισμόν αυτού και τους οινοχόους αυτου.Παραλειπομένων Β΄9,4 : και τα βρώματα των τραπεζων και καθέδραν παίδων αυτού και στάσιν λειτουργών αυτού και ιματισμόν αυτών και οινοχόους αυτου και στολισμόν αυτών. Εσθήρ 2,2 : και είπαν οι διάκονοι του βασιλέως, ζητηθήτω τω βασιλεί κοράσια άφθορα καλά τω είδει. Εσθήρ 6,3 : είπε δε ο βασιλεύς, τίνα δόξαν ή χάριν εποιήσαμεν τω Μαρδοχαίω; και είπαν οι διάκονοι του βασιλέως, ουκ εποίησας αυτώ ουδέν. Ψαλμός 102,21 : ευλογείτε τον Κύριον, πάσαι αι δυνάμεις αυτού, λειτουργοί αυτού ποιούντες το θέλημα αυτού Ψαλμός 103,4 : ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.Παροιμίες Σολομώντος 29,12 : βασιλέως υπακούοντος λογον άδικον, πάντες οι υπ΄αυτόν παράνομοι. Στα Ελληνικά λοιπόν, η λέξη MShRThIU  משרתיו , μεταφράζεται με τις τρείς συνώνυμες λέξεις : λειτουργοί, διάκονοι, οι υπό. Είναι ξεκάθαρη η έννοια της λέξης, από τα συμφραζόμενα στα εδάφια και συνδέεται με την λέξη βασιλεύς και σημαίνει αυτούς που τον διακονούν, τον υπηρετούν. Στις δύο περιπτώσεις των Ψαλμών, αναφέρεται στο Θεό (βασιλέα των ουρανών) και τους Αγγέλους που τον διακονούν.
• ישרתו  ,   IShRThU   >                          > λειτουργούσιν.
•  וְשֵׁרְתוּ ,   UShRThU  >    u·shrthu      > λειτουργήσουσιν. Αριθμοί 3,6 : λάβε την φυλήν Λευί και στήσεις αυτούς εναντίον Ααρών του ιερέως και λειτουργήσουσιναυτω.

___

Την ίδια λέξη MShRThI   משרתי ,(χωρίς το τελικό κτητικό U = αυτού) την βρίσκουμε :

• Ησαίας 61,6 : υμείς δε ιερείς Κυρίου κληθήσεσθε, λειτουργοί Θεού· ισχύν εθνών κατέδεσθε και εν τω πλούτω αυτών θαυμασθήσεσθε.

Λειτουργοί Θεού στο Εβραικό κείμενο είναι MShRThI ALHI (=Ελοχίμ=Θεός) NU (ημών).

Εδώ καταρρίπτονται οριστικά οι αστείες αιρετικές θεωρίες του Δ. Λιακόπουλου. Αφου παραποιεί την λέξη MShRThI (=λειτουργοί) και την κάνει ALHIM (=Eλοχίμ), στο συγκεκριμένο χωρίο τι θα μεταφράσει ; οι Ελοχίμ των Ελοχιμ;;;

___

πηγη/αντιγραφή

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΣΥΓΧΥΣΗ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

                                     

Κωνσταντίνου Παπαχριστοδούλου,

Προέδρου του Δ.Σ της "Π.Ε.Γ"

«Χριστός, Απόλλωνας, Λευκή Αδελφότητα, Κοίλη Γη, Έλ, Ελοχίμ, Νεφελίμ, Διεθνείς Συνωμοσίες, Γέροντες, Προφητείες, UFO, Αποκρυφισμός, Δαιμονολογία, Εξορκισμοί»,είναι μερικά μόνο από τα θέματα με τα οποία ασχολούνται οι τηλεοπτικές εκπομπές προώθησης βιβλίων και πονημάτων του «ερευνητή-συγγραφέα» κ. Δημοσθένη Λιακόπουλου^1..

Το γεγονός δεν θα ήταν άξιο ιδιαίτερου σχολιασμού, αφού τέτοιου είδους βιβλία κυκλοφορούν, με ανάλογο περιεχόμενο, από την εποχή ακόμα του Μεσαίωνα. Μπορεί να τα ανακαλύψει κανείς στα ράφια βιβλιοπωλείων αλλά και ομάδων που ασχολούνται με μεταφυσικές αναζητήσεις. Το φαινόμενο όμως έχει πάρει διαστάσεις από τη στιγμή που δημιουργεί σύγχυση και αλλοίωση της Χριστιανικής συνείδησης του μέσου Έλληνα πολίτη, αφού για την προώθηση αυτών των βιβλίων γίνεται χρήση του μέσου της Τηλεόρασης σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ο κ. Λιακόπουλος είναι ο αποκλειστικός παρουσιαστής και διαφημιστής μιας μεγάλης γκάμας βιβλίων, πολλά από τα οποία φέρεται να έχει γράψει ο ίδιος. Ο συγγραφέας ασχολείται με πλήθος μεταφυσικών και παραφυσικών θεμάτων, που μπλέκονται όμως -και αυτό είναι το πρόβλημα- με την Εθνική ταυτότητα των Ελλήνων αλλά και την Χριστιανική και Ορθόδοξη πνευματικότητα.

 Ο ίδιος διαθέτει ένα χαρακτηριστικό επικοινωνιακό χάρισμα και μια αμεσότητα, που θυμίζει σε πολλά σημεία τους αμερικανούς «τηλε-ευαγγελιστές». Ο λόγος του χειμαρρώδης. Χρησιμοποιεί διάφορα επικοινωνιακά τρυκ (αυξομείωση στην ένταση της φωνής, παρακλήσεις, ρητορικά σχήματα, ακόμα και προσταγές προς τους τηλεθεατές π.χ. «… Σηκωθείτε τώρα! από καναπέδες, ντιβάνια, πολυθρόνες, καρέκλες… Και πάρτε τηλέφωνο»!) και διάφορα εποπτικά μέσα: νideo, animation, τραγούδια και μουσικές αναλόγου περιεχομένου με τα βιβλία κ. ά., τα οποία προκαλούν το ενδιαφέρον του τηλεθεατή.

 Επαναλαμβάνουμε, ότι η διαφήμιση και μόνο βιβλίων δεν θα ήταν άξια σχολιασμού. Μέσα όμως από αυτές τις εκπομπές, προβάλλονται κάθε είδους αποκρυφιστικές θεωρίες (Κοίλη Γη, Λευκή Αδελφότητα, μεγάλη Πυραμίδα), αναβιώνει μια λανθάνουσα αρχαιολατρία μπλεγμένη με τη Χριστιανική διδασκαλία, ένα κράμα εθνικισμού και προγονολατρίας με ρατσιστικές αποχρώσεις, αλλά και μια ακατάσχετη συνωμοσιολογία -οι πάντες απεργάζονται, κατά τον κ. Λιακόπουλο, τον αφανισμό των Ελλήνων. Μπλέκονται με μεγάλη ευκολία η δαιμονολογία με την ουφολογία και τους εξωγήινους. Και τέλος, χώρο στις εκπομπές του κ. Λιακόπουλου έχουν οι γέροντες της Ορθοδοξίας, οι προφητείες του πατροκοσμά και του γέροντος Παϊσίου, μάλιστα ερμηνευμένες με τέτοιο τρόπο που σίγουρα δεν φαντάζονταν ακόμα και οι ίδιοι οι πατέρες.

 Μετά από μια σχετική έρευνα όλων των «καταπληκτικών» και εξωφρενικών θεωριών του κ. Λιακόπουλου καταλήξαμε στα ακόλουθα συμπεράσματα:

 1. Στα βιβλία που υπογράφει περιέχονται «ανακαλύψεις» και θεωρίες, οι οποίες τις περισσότερες φορές δεν συμβαδίζουν με τη λογική και την επιστήμη. Αυτό βέβαια δικαιολογείται από το συγγραφέα, αφού πάντοτε δίνεται μια μεταφυσική διάσταση σε κάθε επιστημονική θεωρία. Έτσι, σύμφωνα με τον κ. Λιακόπουλο: «η γη είναι κούφια, γεμάτη μιαρά έθνη, διαβολαραίους και καλλικατζαραίους Νεφελίμ, ο ήλιος είναι σιδερένια μηχανή, οι υποχθόνιοι ζουν ανάμεσά μας και τρώνε ανθρώπους, ο Διόνυσος και ο Μεγαλέξανδρος έπειτα από εντολή του Θεού βούλωσαν τρύπες με τεράστιες τάπες-πυραμίδες, η σελήνη είναι γεμάτη ελληνικές πόλεις και μέλαθρα, ο Λουκιανός έγραψε αληθή ιστορία, ο πλανήτης είναι ελληνικός, όλοι οι πολιτισμοί είναι ελληνικοί, όλες οι γλώσσες προέρχονται από την ελληνική, ο Αριστοτέλης ανακάλυψε τη σχετικότητα και το νόμο της απροσδιοριστίας, όλες οι γνώσεις του κόσμου είναι γραμμένες στα αρχαία Ελληνικά χειρόγραφα, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν μονοθεϊστές, μάλλον πρώιμοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και δεν πίστευαν στο δωδεκάθεο… »². Σε αυτό τον «ορυμαγδό» των θεωριών ο κ. Λιακόπουλος απαντά πάντα με πλήθος «επιχειρημάτων», νideo, φωτογραφιών, εγγράφων και δημοσιευμάτων. Οι περισσότερες από αυτές τις θεωρίες καταρρίπτονται ως αβάσιμες, από ανθρώπους που έχουν μια σχετική γνώση και πανεπιστημιακή μόρφωση. Ο μέσος όμως πολίτης μπορεί εύκολα να εντυπωσιαστεί, να προβληματιστεί, έως και να εκστασιαστεί με τον τρόπο που προβάλλονται όλα αυτά μέσα από τις σχετικές εκπομπές.

 2. Είναι απορίας άξιο πώς ο κ. Λιακόπουλος χρησιμοποιεί στοιχεία, που με μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο και στη σχετική βιβλιογραφία αποδεικνύεται περίτρανα ότι είναι αστήρικτα και παραπλανητικά. Έτσι, έχει διαπιστωθεί ότι «ο σκελετός Κενταύρου, που ανακαλύφθηκε και φυλάσσεται σε πανεπιστήμιο», δεν είναι τίποτα άλλο από μια φάρσα, που θέλησε να κάνει ένας καθηγητής, ενώ οι φωτογραφίες με σκελετούς γιγάντων με «μικροσκοπικούς» ανθρώπους δίπλα τους, αποτελούν «πειραγμένες» φωτογραφίες από διαγωνιζόμενους σε ένα διαγωνισμό του «photoshop». Η παράθεση παρόμοιων «ντοκουμέντων» είναι ατελείωτη. Η χρήση τέτοιων «αποδεικτικών» μέσων όμως, κατά τη γνώμη μας, μπορεί να οδηγήσει το κοινό σε παραπληροφόρηση και σύγχυση.

 3. Παραποιείται συστηματικά από τον κ. Λιακόπουλο το περιεχόμενο της Άγιας Γραφής προκειμένου να υποστηριχθούν και με χωρία οι θεωρίες του. Άλλωστε, όπως έχει πει ο ίδιος σε εκπομπή του, οι «Εβδομήκοντα», που μετέφρασαν το εβραϊκό κείμενο στα Ελληνικά, «παραχάραξαν» το κείμενο της Π. Διαθήκης. Έτσι, δεν διστάζει να αλλοιώνει ο ίδιος τα χωρία, προκειμένου να στηρίξει τις θεωρίες του. Το χωρίο π. χ. Του: Ψαλμοί ργ', στίχ. 4: «ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα», γίνεται: «ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους ελοχίμ αυτού πυρός φλόγα»³. Αλλοιώνοντας το χωρίο: Γένεση στ' στίχ. 1-4, προσπαθεί να στηρίξει την περίφημη θεωρία του για τα «Ελοχίμ και τα Νεφελίμ». Η θεωρία του έχει ως εξής: «Εν αρχή ο Θεός έκανε τους Ελοχίμ, τον ουρανό και την γη, αυτοί κάναν Νεφελίμ, αφού διασταυρώθηκαν με τους ανθρώπους, τα κακά Νεφελίμ έμειναν κακά και τα καλά γίναν Έλ. Από τα καλά Νεφελίμ τα Έλ βγήκαν οι Έλληνες. Τα κακά ζούνε κάτω από τη γη (την κοίλη γη) και εξουσιάζουν τον κόσμο, μέχρι να γίνει πόλεμος ξανά… »⁴.

 4. Στο βιβλίο που διαφημίζει: «Ο καιρός γαρ εγγύς», παρουσιάζεται και σχολιάζεται εκτενώς η λεγόμενη «Προφητεία του Τραχωνίου Λεμεσού». Μάλιστα επί καθημερινής βάσης στις εκπομπές του γίνεται προσπάθεια να συνδεθούν διάφορα γεγονότα της επικαιρότητας με τις εν λόγω «προφητείες». Αποκρύπτεται όμως το γεγονός ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου εξέτασε το φαινόμενο και απέρριψε τις δήθεν «προφητείες» ως απαράδεκτες: «Η Ιερά Σύνοδος έχοντας υπόψη τις απόψεις μελών της, που εκφράστηκαν από καιρό, καθώς και την έκθεση της Επιτροπής, που ορίστηκε για εξέταση της εμφάνισης "σημείων", σε οικία στοΤραχώνι, αποδέχεται χωρίς καμία επιφύλαξη το πόρισμα της Επιτροπής ότι τα κακότεχνα σχεδιάσματα, τα γράμματα και οι ημερομηνίες στην πιο πάνω οικία είναι "Προϊόντα Απάτης" και "ασυνάρτητον συνονθύλευμα φαντασιών πασχούσης και απατώσης προσωπικότητος"». (Ανακοινωθέν Ιεράς Συνόδου Κύπρου 7/7/99).

 Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι ανά τους αιώνες συνέχονται από ένα φόβο για το μέλλον και τα έσχατα. Έτσι, πολύ εύκολα σαγηνεύονται από κάθε είδους προφητείες και ενοράσεις. Το κλειδί για την αναγνώριση κάθε είδους προφητικού λόγου, κατ' αρχήν, είναι η «διάκριση των πνευμάτων», διότι είναι δυνατόν πολλές φορές να ομιλούν ακόμη και δαιμόνια. Για την ερμηνεία μιας προφητείας τον πρώτο λόγο έχει η Εκκλησία. Κάθε ιδιωτική προσπάθεια ερμηνείας, ακόμα και αν κρύβει ευσεβή πόθο και θρησκευτική ευλάβεια, εφόσον είναι ξεκομμένη από την Εκκλησία, μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σε επικίνδυνες ατραπούς. Πόσο μάλλον όταν κάποιος, αντί να ερμηνεύει προφητείες, παράγει ο ίδιος «προφητικό» λόγο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις «φωτισμένων» «Προφητών» που δημιούργησαν σύγχυση σε πλήθος ανθρώπων και τελικά καταδικάστηκαν από την Εκκλησία.

 Η εμμονή του κ. Λιακόπουλου σε αμφιβόλου ποιότητας προοράσεις και λαϊκού τύπου προφητείες, που είναι μάλιστα καταδικασμένες επίσημα από την Εκκλησία της Κύπρου, προκαλεί τουλάχιστον εντύπωση. Η ενασχόλησή του επίσης με θεωρίες ξεχασμένες από καιρό, τις οποίες προβάλλει ως νέες, πρωτότυπες δικές του ανακαλύψεις, όπως επίσης και τα αμφιβόλου προέλευσης «ντοκουμέντα» και αποδείξεις των θεωριών του, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ψευδοεπιστήμη και η μελλοντολογία «πουλάνε» και μάλιστα πολύ. Η ανάμιξη δε των ονομάτων και των λόγων του γέροντος Παϊσίου και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού με όλο αυτό το συνονθύλευμα των κοσμοθεωριών του κ. Λιακόπουλου αποτελεί τουλάχιστον ασέβεια προς τα πρόσωπά τους, αν όχι προσπάθεια σύγχυσης του κοινού.

---

1. Τα όσα αναφέρομε και σχολιάζομε κατωτέρω, αφορούν μόνο στις απόψεις του κ. Λιακόπουλου και όχι στο πρόσωπό του, το οποίο σεβόμαστε δεόντως.

2. http://reader.feedshow.com/show_items-feed=835e8ddec02de8cd96943df93a43557b

3. http://infolysis.info/?p=62

4. Στο ίδιο.

πηγή:Από το περιοδικό Διάλογος τεύχος 52

πηγή

ΩΣ ‘’ΣΗΜΕΙΩΝ ΤΗΝ ΑΡΧΗΝ’’ ΕΚΑΛΕΣΑΝ, ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ π. ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ Ποίων σημείων όμως την αρχή;

ΩΣ ‘’ΣΗΜΕΙΩΝ ΤΗΝ ΑΡΧΗΝ’’ ΕΚΑΛΕΣΑΝ, ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ π. ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ

(Ποίων σημείων όμως την αρχή;)

Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους

=====

Αν περιέλθει κανείς τους διαδικτυακούς ιστότοπους, που ιδιοτελώς στηρίζουν τον π. Ιωσήφ Βατοπαιδινό, (και δεν είναι λίγα αυτά τα ιστολόγια), τον οποίον ενθουσιαστικώς κάποιοι προσαγορεύουν και «άγιο», θα παρατηρήσει κανείς ότι ζουν ένα ενθουσιαστικό παραλήρημα, με αφορμή το χαμόγελο του μοναχού αυτού, του «χαμογέλου από την αιωνιότητα» όπως το καλούν, το οποίο καλούν παράλληλα και ως ‘’αρχή των σημείων’’ του. Ποίων όμως σημείων την αρχή; 

Εδώ σαφέστατα εξυπονοείται πλήθος σημείων, χωρίς να καταμαρτυρούνται, γιατί καμιά μαρτυρία δεν υπάρχει. Μήπως εννοούν αυτά που θα ακολουθήσουν; Αυτό όμως δεν είναι Ορθόδοξη σοβαρότητα και φυσικά καρπό θα έχει την δυσπιστία κάποιων που αναμένουν πλήθος σημείων.

Αυτή είναι μια λεκτική διαδικασία‘’αγιοποίησης’’. Επιπρόσθετα μέσα στο ενθουσιαστικό παραλήρημα τους, λησμόνησαν την κακόδοξη και γενοκτόνο θέση του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού, για το μη εφάμαρτο της έκτρωσης πριν τον τρίτο μήνα της κύησης.

«Ερευνήστε σας παρακαλώ το διαδίκτυο, για να διαπιστώσετε πόσα κέντρα φίλων και υποστηρικτών της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου υπάρχουν, που προβάλλουν φωτογραφίες του Γέροντος Ιωσήφ κεκοιμημένου χαμογελώντας. Είναι όλα αυτά σύμφωνα με τη μοναχική μας παράδοση και τα αγιορείτικα θέσμια;», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου Νεκτάριος, σε κείμενό του που τιτλοφορείται «Μια άλλη φωνή για το Βατοπαίδι.»(εδώ)

Το εν λόγω κείμενο προλογικά άρχεται με το «Η αγάπη μου προς τον μοναχισμό και την Εκκλησία μου υπαγορεύουν… » καταδεικνύοντας όντως το κριτήριο έκφρασης των απόψεων του Σεβασμιωτάτου. Η κατακλείδα του προλόγου του αναφέρει: «Θεώρησα υποχρέωσή μου να εξαγορεύσω το λογισμό μου. Εξ αρχής είμαι από εκείνους, που έχουν γράψει κατ’ επανάληψη στον Ηγούμενο και του έχω συμπαρασταθεί». 

Αυτός ο λόγος του Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου Νεκταρίου, εμάς που αγαπούμε το Βατοπαίδι της Μεγαλόχαρης και την Αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης μας, πολύ μας ανάπαυσε, γιατί δεν αναπαυόμαστε στην εμπάθεια και τον μη κατ’ επίγνωση ζήλο. 

Όμως η λύπη για το ακατάσχετο αυτό παραλήρημα λεκτικής ‘’αγιοποίησης’’, μας αναγκάζει να επισημάνουμε την επικίνδυνη υπερβολή. Θα ρωτήσουμε και πάλι: «Ποίων σημείων την αρχή;»

το είδαμε εδώ