π. Βαρνάβας Γιάγκου: Πίσω από τον Έρωτα

π. Βαρνάβας Γιάγκου

Απόδειξη της ερωτικής μας ανικανότητας είναι η επιδερμικότητα αυτής της εμπειρίας. Όταν ο έρωτας εξαντλείται στα γλυκερά λόγια και βιώματα και στη τυποποιημένη τεχνική του έρωτα, που οδηγεί στην ευδαιμονία και τη στιγμιαία αυτοπραγμάτωση, εκφράζεται ο φόβος και η αδυναμία να συναντήσουμε αληθινά το πρόσωπο του άλλου.

Η αγάπη είναι εμπειρία επώδυνη για τον ψυχικό μας κόσμο, γι’ αυτό αποφεύγουμε να ανοιχθούμε   πιο ουσιαστικά. Προτιμούμε τις  ήρεμες σχέσεις, όπου δεν συνδεόμαστε βαθιά με τον άλλο, για να μπορούμε να εξερχόμεθα όταν προσβάλλεται ο ναρκισσισμός μας. Πίσω από την γλύκα του έρωτα υπάρχει πάντα η διακινδύνευση. Είναι μια μορφή αυτοαπώλειας.

Το ολοκληρωτικό δόσιμο φέρει την απειλή της αποτυχίας και του εκμηδενισμού. Πως ξέρεις ότι αγάπησες τον κατάλληλο άνθρωπο; Πως ξέρω πως θα γίνω εύκολος για εκμετάλλευση; Τον ίδιο τρόμο έχουμε και στο πλησίασμα του Θεού. Όταν προσεύχομαι ψάχνοντας την αγάπη Του, παραδίδοντας το κέντρο της ύπαρξής μου σε Αυτόν, δεν ξέρω τι θα συναντήσω και πώς θα αντέξω το θέλημά Του.

Πίσω από κάθε έρωτα υπάρχει υψωμένος ο θάνατος – ο θάνατος του θελήματός μας, της δύναμής μας, του συμφέροντός μας. Αλλά τρομακτικότερα στέκεται ο θάνατος ως χωρισμός. Καταφέρνεις να συνδεθείς ολοκληρωτικά με τον άνθρωπό σου και μελαγχολείς αναλογιζόμενος την ώρα του θανάτου του. Ξέρεις ότι θα πεθάνεις, γι’ αυτό αγαπάς με πάθος που αναμειγνύεται με τρόμο. Εξ αιτίας του φόβου του θανάτου συνήθως επιλέγουμε τις ρηχές ερωτικές σχέσεις, για να αποφύγουμε το φόβο της απώλειας του αγαπημένου, ή εμμένουμε στον αυτονομημένο σωματικό έρωτα, για να καλύψουμε το άγχος του θανάτου.

Ο θάνατος είναι το σύμβολο της έσχατης ανικανότητας, γι’ αυτό προσπαθούμε να αποδείξουμε τη ζωντάνια μας, ότι είμαστε νέοι, ελκυστικοί, με το σωματικό έρωτα. Η υπερβολική αναφορά στη σεξουαλική ικανότητα έρχεται να φιμώσει τους φόβους μας για μια εσωτερική ανικανότητα.

Η αναζήτηση του αναστάντος Χριστού, η εσωτερική πάλη για αναζήτηση   της αγάπης που νικά το θάνατο, είναι η άλλη πρόταση που οι διανοούμενοι θα αποκαλούσαν θρησκευτική νεύρωση. Η χωρίς επιφυλάξεις παράδοση στο θείο έρωτα ξεμπλοκάρει την ύπαρξή μας από φόβους. Όταν έχεις γευτεί τον έρωτα του Χριστού, συμφιλιώνεσαι με τη κτίση μαθαίνοντας ότι ο έρωτας είναι σταυρός, προσφορά και σεβασμός.

πηγή: «Μακεδονία της Κυριακής»  07-05-2006, ΟΟΔΕ
το είδαμε εδώ

Οι μεγαλομάρτυρες του διαδικτύου και η αλήθεια της πίστης

Παρατηρούμε στο διαδίκτυο αλλά και σε άλλα μέσα πληροφόρησης ότι υπάρχει αντιπαράθεση σε θέματα πνευματικά, θεολογικά, υπαρξιακά. Καθένας προσπαθεί να υποστηρίξει την ορθότητα της θέσεώς του, με προβαλλόμενο κίνητρο να υπερασπιστεί την αλήθεια. Αυτά όμως τα ζητήματα θέλουν μεγάλη προσοχή και διάκριση.

Σύμφωνα με την πείρα των Πατέρων μας, το να μιλήσουμε για τόσο μεγάλα ζητήματα απαιτεί βαθιά ταπείνωση. Να ερευνούμε τα κίνητρά μας. Πίσω από δήθεν πνευματικούς αγώνες μπορεί να κρύβεται η αγωνία μας για προβολή, μέσα από συγκρουσιακές συμπεριφορές βρίσκουμε νόημα στη ζωή μας, γιατί χάσαμε το πραγματικό νόημα και το περιεχόμενο της ζωής. Η μειονεξία μας και όχι η πνευματική ευαισθησία μας μάς ωθεί με επιθέσεις και εντάσεις να γίνουμε υπέρμαχοι των «αληθειών», με αποτέλεσμα να ισχυροποιείται και να μονιμοποιείται το προσωπικό πρόβλημά μας.

Ένα στοιχείο που πρέπει να μας προβληματίσει είναι ο τρόπος αντίδρασής μας. Έχει ειρήνη ή ταραχή; Έχει άγχος ή εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού; Πιστεύουμε ότι από τις πράξεις μας εξαρτώνται η διαφύλαξη της αλήθειας, η προστασία της Εκκλησίας ή αναθέτουμε τα πάντα στον Θεό; Πονούμε για κάθε ελάχιστο αδελφό ή μας είναι αδιάφορη η απώλεια των εκτός Εκκλησίας; Έχουμε τη βεβαιότητα ότι είναι σύμφωνος ο Θεός με τις απόψεις και τις αντιδράσεις μας;

Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες με υβριστικές, προσβλητικές εκφράσεις και βίαιες συμπεριφορές «πιστοί» υπερασπίζονται τις αλήθειες της Ορθοδοξίας. Με πνεύμα έξω από το εκκλησιαστικό και ευαγγελικό βίωμα και τρόπο, είναι αδύνατο και ανεπίτρεπτο να αγγίζουμε θεολογικά θέματα. Προϋπόθεση είναι η καθαρή καρδιά ως καρπός προσευχής και μετανοίας. Το πιο σημαντικό δεν είναι να υπερασπιζόμαστε διανοητικά την αλήθεια, αλλά να τη βιώνουμε. Αυτά που λέμε είναι προσωπικές αποκαλύψεις του Θεού στη συντετριμμένη καρδιά μας ή επιχειρήματα του νου μας, έπειτα από νοητική διεργασία μιας εμπαθούς καρδιάς;

Οι Αγιοί μας από ταπείνωση απέφευγαν να μιλήσουν και εμείς ξενυχτούμε για να γράφουμε σε ιστοσελίδες ανώνυμα μηνύματα, προκειμένου να υπερασπιστούμε «τις αλήθειες της πίστης μας» σε κατάσταση πνευματικής ακηδίας. Κάποτε υπήρχαν οι μάρτυρες του αίματος, οι μάρτυρες του ιδρώτα και σήμερα οι ψευδομάρτυρες του υπολογιστή, του καναπέ και του facebook. Αλήθεια, πιστεύουμε ότι τα διανοητικά επιχειρήματά μας είναι ανώτερα από τη χάρη και τον φωτισμό του Θεού; Πιστεύουμε στη δύναμη της προσευχής ή στους… μεγαλομάρτυρες του facebook, που γεννούν έχθρες και διχασμούς δήθεν για τη διαφύλαξη του εκκλησιαστικού βιώματος;

ΑΝσήμερα θελήσει ένας άνθρωπος να ψάξει την αλήθεια αναζητώντας τον Θεό και μπει σε ορθόδοξα χριστιανικά ιστολόγια για να γευτεί το πνεύμα του Θεού, θα εμπνευστεί ή θα απομακρυνθεί τελείως; Αυτό είναι ένα κριτήριο που αποκαλύπτει πού βρισκόμαστε.

Η πείρα των Αγίων μας, που είναι πείρα της Εκκλησίας, έχει πρακτικούς άξονες ζωής, οι οποίοι αποκαλύπτουν το αληθινά πνευματικό. Ας δούμε μερικούς:

• «Ο ζηλωτής άνθρωπος ουδέποτε φτάνει στην ειρήνη, είναι ξένος της ειρήνης και της χαράς. Η ειρήνη είναι η τέλεια υγεία της διανοίας, ο δε ζήλος είναι ενάντιος της ειρήνης και, συνεπώς, όποιος έχει μικρό ζήλο έχει μεγάλη ψυχική ασθένεια».

• «Η αρχή της σοφίας του Θεού είναι η επιείκεια και η πραότητα, οι οποίες υποφέρουν τις αδυναμίες των ανθρώπων και είναι κατόρθωμα γενναίας και μεγάλης ψυχής. Οπως λέει και ο Απόστολος Παύλος, “οι δυνατοί να βαστάζετε τα ασθενήματα των αδυνάτων”».

• «Την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου και θα κατηγορήσεις να θεωρείς νεκρό τον εαυτό σου. Την ημέρα εκείνη και όλα τα έργα σου είναι μάταια και,αν σου φαίνεται ότι το κάνεις για να οικονομήσεις ψυχές, πώς μπορείς να διορθώσεις το σπίτι του φίλου σου όταν καταστρέφεις το δικό σου;»

• «Την ημέρα που θα λυπηθείς κάποιον άνθρωπο ο οποίος πάσχει ψυχικά και σωματικά να θεωρείς την ημέρα εκείνη ότι έπαθες για τον Χριστό, καθότι ο Χριστός για τους αμαρτωλούς πέθανε και όχι για τους δικαίους. Στ' αλήθεια, μεγάλη αρετή είναι να λυπάται κάποιος για τους κακούς και να ευεργετεί τους αμαρτωλούς παρά τους δικαίους».

• «Γίνε φίλος καλύτερα με φονιά παρά με φιλόνικο».

• «Μην ελέγχεις κανέναν ούτε τους πολύ κακούς. Απλωσε το ρούχο σου και σκέπασε αυτόν που φταίει και μην τον ντροπιάζεις. Να αποφεύγουμε να μαθαίνουμε τις κακίες των ανθρώπων και να βλέπουμε τους πάντες ως Αγίους» (Αγιος Ισαάκ ο Σύρος).

Αυτό είναι το πνεύμα της Εκκλησίας μας και των Αγίων μας. Μας δροσίζει, μας παρηγορεί, μας ειρηνεύει, μας καλεί να αφήσουμε κατά μέρος τη δύναμή μας και τις εξυπνάδες μας, να αρνηθούμε κάθε λογισμό μας και καθετί δικό μας, και να παραδοθούμε σ' Αυτόν. Αν Του πούμε ότι δεν ξέρουμε τίποτα, δεν μπορούμε τίποτα, δεν μπορούμε να συγκρουστούμε με κανέναν, τα αφήνουμε όλα σε Εσένα, Κύριε, θα μας εγκαταλείψει; Θα αφήσει την Εκκλησία Του απροστάτευτη;

Ο ορθόδοξος χριστιανός που θα αντιτείνει ότι πρέπει να αντιδράσουμε, να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό που μας έδωσε και να αγωνιστούμε για την πίστη μας, χωρίς όμως να έχει πνευματικές προϋποθέσεις και να εμπιστεύεται στην ουσία την πρόνοια του Θεού, σε τι διαφέρει από τον άπιστο;

Χρειάζεται να καταλάβουμε, ότι τίποτα δεν κάνουμε εμείς και όλα τα κάνει ο Χριστός. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι «να μην υπάρχουμε», για να μην Τον εμποδίζουμε να κάνει τη δουλειά Του, να Του δώσουμε την άδεια εν λευκώ να κάνει Αυτός ό,τι θέλει. Να Του εμπιστευτούμε τα μικρά και τα μεγάλα. Να μπούμε στον χώρο της ελευθερίας των τέκνων του Θεού.

του π. Βαρνάβα Γιάγκου

πηγή

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΕ ΤΟ SEX; ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

π.Βαρνάβας Γιάγκου - Η Χαρά του Έρωτα - Νέο Αρχονταρίκι

Ο πατήρ Βαρνάβας Γάγκου, υπεύθυνος νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης συζητάει με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο με θέμα την χαρά του έρωτα, τους νέους και το σεξ. Εκπομπή Νέο Αρχονταρίκι - 26 Μαϊου 2013 Παράλληλα στην εκπομπή ακούγονται οι απόψεις νέων ανθρώπων για τον έρωτα και το σεξ.

πηγή

Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Αναφέρεται λοιπόν...
Ότι η ίδια η ζωή είναι το καλύτερο κήρυγμα.
Λένε κάποιοι:
Και πως κάποιος θα βρει τον Θεό αν δεν του μιλήσει κανείς;
Και πως θα καταλάβουμε ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος;
Πως θα ξυπνήσει μέσα στον άνθρωπο η επιθυμία για τον Θεό;

Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η ίδια η ζωή.

Δε χρειάζονται κηρύγματα...
Δε χρειάζονται διδάσκαλοι...
Δε χρειάζονται ιεραποστολικές φλυαρίες.
Ήδη η πρόνοια του Θεού μέσα απ΄ την προσωπική ζωή του καθενός 
Μας ανοίγει την πόρτα για το μυστήριο της ζωής.
Εκατό κηρύγματα να κάνεις, χιλιάδες βιβλία να διαβάσεις
Δεν είναι τίποτα μπροστά στον τρόπο που βρίσκει ο Θεός να μιλήσει σε κάθε άνθρωπο.
Κι ο πιο συγκλονιστικός τρόπος που μιλά ο Θεός στον άνθρωπο
Είναι τα δικά μας αδιέξοδα, οι δικές μας απογοητεύσεις, οι δικές μας αποτυχίες.
Μ΄ αυτό τον τρόπο καταλαβαίνουμε το μέτρο μας.
Καταλαβαίνουμε τις πραγματικές μας διαστάσεις.

Ο άνθρωπος ωριμάζει απ΄ την εμπειρία της ζωής και αυτό του γεννά τη διάκριση
Να διακρίνει και να αξιολογήσει τα πράγματα, τη ζωή και τις σχέσεις του.
Όσο αυτό δεν γίνεται είμαστε εγκλωβισμένοι στους λογισμούς μας
Στις αγωνίες μας, στις φαντασιώσεις μας, στο άγχος μας.


Απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτρι
ας Θεσσαλονίκης. 
πηγή

πατήρ Βαρνάβας Γιάγκου: «Νιώθεις σιγουριὰ κοντὰ στὸν Θεό;»

Γι'αὐτό, στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐκκλησίας ποὺ δὲν ἔχουν συνειδητοποιήσει τὴν χαρὰ τῆς μετάνοιας, τὴν σχέση μὲ τὸν Θεό, εἶναι γεμάτοι μὲ πολλὰ ἀπωθημένα, μὲ πολὺ καταπίεση καὶ βγάζουν χίλιες δύο νευρώσεις καὶ ψυχολογικὰ προβλήματα. Τί φταίει; Ἡ θρησκευτική τους ζωή. Γιατί; Γιατί ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι θρησκευτικὴ ζωή! Εἶναι προσωπικὴ σχέση. Ποια εἶναι ἡ προσωπικὴ σχέση; Λέω στὸν Θεό: "Ἡ ζωή μου εἶναι μαύρη! Εἶμαι χάλια ὅσο δὲ πάει! Ζῶ στὸ ψέμα καὶ στὴν ἁμαρτία. Καὶ τί ζητῶ; Ὄχι νὰ μὲ κάνεις καλύτερο, ἀλλὰ θέλω νὰ 'ρθεῖς στὴ ζωή μου! Δὲ θέλω νὰ μοῦ χαρίσεις τὸν Παράδεισο. Σὲ θέλω ἐσένα! Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα, ὅ,τι θέλεις δῶσε ἐσύ".

Τὰ πράγματα τότε εἶναι διαφορετικά. 

Οἱ λογισμοὶ ποὺ μᾶς πιάνουν καὶ οἱ ἀμφιβολίες καὶ οἱ ἀντιδράσεις καὶ οἱ ἀπορίες ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ εἶναι γιατί νιώθουμε ἀνασφαλεῖς ἐνώπιόν του Θεοῦ. Γιατί φτιάξαμε μία ἰδέα περὶ Θεοῦ ποὺ δὲν ἀνταποκρίνεται στὸν πραγματικὸ Θεό. Καὶ δὲν νιώθουμε ἄνετοι καὶ ἀσφαλεῖς κοντά Του. Καὶ συνήθως, οἱ λογισμοὶ βγαίνουν ὅταν δὲν ἀφήνεσαι σὲ μία σχέση. Δὲν νιώθεις σίγουρος. Ἢ θεωρεῖς ὅτι πρέπει νὰ περάσουν ἀπ' τὰ χέρια σου τὰ πράγματα, νὰ ἐλέγχεις τὴ σχέση. Οι λογισμοί, οἱ ἀμφιβολῖες εἶναι καρπὸς τῆς διάθεσής μας νὰ ἐλέγχουμε μία σχέση. Πότε ἐλέγχουμε μία σχέση; Ὅταν δὲν εἴμαστε σίγουροι γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ ἄλλου.

Ὅταν, λοιπόν, ἐγὼ εἶμαι σίγουρος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, δὲν θέλω...

νὰ Τὸν ἐλέγξω. Θέλω ν' ἀφεθῶ. Δὲν ἔχω λογισμοὺς τότε. Εἶμαι σίγουρος. Ξέρει ὁ Θεός. Ξέρεις ὁ Θεός. Τὸ "ξέρει ὁ Θεὸς" ἔχει πραγματικότητα ὅταν εἶναι καρπός του ὅτι κάποτε ἔστω γιὰ λίγο ζήσαμε καὶ βεβαιωθήκαμε καὶ εἴχαμε ἐμπειρία τῆς ἀγάπης του. Τότε, ἔχοντας αὐτὴ τὴ μνήμη, λέμε μὲ σιγουριά: "Ξέρει ὁ Θεός". Καὶ αὐτὸ εἶναι ἐλευθερωτικό.

(Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ π.Βαρνάβα Γιάγκου - Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας iomilia.net)πηγή