"Ακόμα μια τέτοια "νίκη"!"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Τί ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων, ων ανταπέδωκέ μοι" (Ψαλμ.115,3)

Η παραβολή, του κακού δούλου, όπως καταγράφεται από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο μοιάζει με "πύρρεια νίκη" όσον αφορά τη συμπεριφορά του και το τελικό αποτέλεσμα. Η συμπεριφορά του είναι συμπεριφορά νικητή, το δε αποτέλεσμα είναι η "νίκη" του να μετατραπεί σε πανωλεθρία. Γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος για τον πονηρό δούλο: "Εάν δε είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τη καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου ελθείν, και άρξεται τύπτειν τους συνδούλους αυτού, εσθίη δε και πίνη μετά των μεθυόντων, ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα η ου προσδοκά και εν ώρα η ου γινώσκει και διχοτομήσει αυτόν. και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει. εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων".

(Αν όμως ο κακός εκείνος δούλος πει μέσα του:"αργεί να ρθει ο κύριός μου" κι αρχίσει να χτυπάει τους συνδούλους του και να τρώει και να πίνει μαζί με μέθυσους, θαρθεί ο κύριός του μια μέρα που κι αυτός δεν θα τον περιμένει και σε ώρα που δε θα την υποψιάζεται, θα του επιβάλει σκληρή τιμωρία και θα τον ρίξει στον τόπο που τιμωρούνται οι υποκριτές. Εκεί θα κλαίει και θα τρίζει τα δόντια του.)

Η ιστορία της "πύρρειας νίκης" από την οποία προήλθε και η παροιμιώδης αυτή φράση είναι γνωστή: Ο βασιλεύς Πύρρος νίκησε τους Ρωμαίους, αλλά έχασε το μισό στρατό του! Και είπε τότε, "ακόμα μια τέτοια νίκη και δεν θα μας μείνει καθόλου στρατός". Δεν ξέρουμε κάτω από ποιες συνθήκες διεξήχθη η μάχη και ποιοι ήταν οι στρατηγοί του Πύρρου, που του πρόσφεραν μια τέτοια νίκη, που ισοδυναμούσε με πανωλεθρία! Ήταν άραγε ειλικρινείς με τον Πύρρο;Τους εμπιστεύθηκε ο βασιλεύς και άλλες τέτοιες μάχες ή τους κατέταξε στους υποκριτές;

Το ουσιαστικό γνώρισμα σε παρόμοιες νίκες είναι η υποκρισία. Αυτοί που καταγάγουν πύρρειες νίκης διακρίνονται από την υποκρισία τους. Κανένας αληθινός άνθρωπος δεν είναι μαζί τους. Η βασιλεία τους τελειώνει όταν η υποκρισία τους αποκαλυφθεί από όλους. Εν τω μεταξύ έχουν χάσει όλους τους αληθινούς και ανιδιοτελείς ανθρώπους, γιατί έχουν αντιληφθεί ότι είναι επικίνδυνοι όχι μόνο για τους εχθρούς τους αλλά και για τους δικούς τους. Θα είμαστε πιο κοντά στην αλήθεια, αν λέγαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι άρρωστοι!

Η αναιτιολόγητη και γι΄ αυτό ανακλητή προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ είναι μια "πύρρειος νίκη" γι΄ αυτούς που την εμπνεύστηκαν και την διεξήγαγαν! Ακόμα κι άλλες τέτοιες νίκες και δεν θα ΄χουν καθόλου πολίτες με το μέρος τους. Η Επιστήμη λέει, πως ακόμα και στην πιο πωρωμένη ψυχή μένουν ίχνη ελευθερίας. Όταν θίγεται το περί δικαίου συναίσθημα όλοι το νιώθουν!

"Ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ΄ ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα" (Κορινθ.Β',κεφ.Δ΄)