Δέκα λεπτά αργότερα!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Πείτε μου, δεν είναι τρελός ο κόσμος που δίνει πίστη στα προγράμματα των πολιτικών, ενώ κανείς δεν ξέρει τί θα συμβεί δέκα λεπτά αργότερα; Οι πολιτικοί άλλα λένε, άλλα σκέφτονται και άλλα πράττουν!
Μια φορά ο αρχαίος ποιητής και φιλόσοφος Αίσωπος συνάντησε στο δρόμο ραβδούχους (αστυφύλακες) οι οποίοι τον ρώτησαν πού πάει.
- Δεν ξέρω πού πάω, απάντησε ο Αίσωπος.
- Δεν ξέρεις πού πάς;
- Δεν ξέρω.
- Πάτε τον στη φυλακή, είπε ο επικεφαλής των ραβδούχων.
Κάποιος λευκός του Νότου, στην Αμερική, δεν συγχωρούσε την κόρη του που παντρεύτηκε νέγρο. Δεν τους έδωσε το χέρι, όταν ήρθαν να τον δουν ανήμερα Χριστουγέννων και να του αναγγείλουν το ευχάριστο νέο, ότι θα αποκτήσει εγγόνι.
Δέκα λεπτά αργότερα ο άνθρωπος αυτός πέθανε από ηλεκτροπληξία, όταν η μυγοσκοτώστρα με την οποία έδιωχνε τις μύγες από τα κρέατα που έψηνε στη φουφού άγγιξε κάποιο ηλεκτροφόρο καλώδιο που βρισκόταν πάνω απ΄ το κεφάλι του.
Η σκηνή αυτή είναι από την κινηματογραφική ταινία «Δέκα λεπτά αργότερα».
Ο διάσημος Γάλλος μουσουργός Γκαμπριέλ Φωρέ μετά τη συναυλία άφησε τους φίλους του και τράβηξε για το σπίτι του περπατώντας στη βροχή. Όταν έφτασε στο σπίτι ακούμπησε την ομπρέλα πάνω στο κρεβάτι και ξάπλωσε πάνω της. Το πρωί τον βρήκαν ξυλιασμένο.
Ο μεγάλος Ρώσσος συγγραφέας Φεντόρ Ντοστογιέφσκι, θανατοποινίτης στη Σιβηρία, τη μέρα της εκτέλεσής του στεκόταν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Οι άλλοι πριν από αυτόν είχαν εκτελεστεί. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ένας αγγελιοφόρος ήρθε τρέχοντας με το άλογό του και φώναξε να σταματήσει η εκτέλεση γιατί ο τσάρος απένειμε χάρη στο θανατοποινίτη συγγραφέα:
«Το πρώτο που ένιωσα μέσα στο νου και στην καρδιά μου», έγραψε στο ημερολόγιό του ο μεγάλος συγγραφέας, «ήταν η απορία, γιατί δεν αγαπώ όλους, μα όλους, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου!»
Στην Ορθοδοξία είναι μεγάλη αρετή η μνήμη θανάτου:
Είδον τα οστά τα γεγυμνωμένα και είπον, άραγε τίς εστί, βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός;