Κήρυγμα για τους Α Χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου του π Σπυρίδωνα Ιωάννου

Την Υπερένδοξη Μητέρα του Θεού, την Πάναγνο Θεοτόκο, την γυναίκα που έγινε το μέσο της Ενανθρωπήσεως του Θεού, την Μητέρα της Ζωής τιμά σήμερα και εορτάζει ο πιστός λαός μας. Και γίνεται η ημέρα της γεννήσεώς Της, ημέρα χαράς και πανηγύρεως, διότι εἶναι «τοῦ Ἀδάμ ἡ ἀνάπλασις καί τῆς Εὔας ἡ ἀνάκλησις· τῆς ἀφθαρσίας ἡ πηγή καί τῆς φθορᾶς ἀπαλλαγή, δι᾽ ἧς ἡμεῖς ἐθεώθηεν καί τοῦ θανάτου ἐλυτρώθημεν…»

       Αλλά και σήμερα ποιος είναι αυτός ο οποίος θα αμφισβητήσει τη δύναμη και την αγάπη που έχει η Παναγία προς όλο το ανθρώπινο γένος, αφού η ίδια είναι η μεσίτρια προς τον φιλάνθρωπον Θεόν. Είναι η μόνη ευλογημένη απο όλες τις γυναίες, η ιερώτερη ανθρώπινη ύπαρξη που χρησιμοποίησε ο Θεός για την ανάπλαση του ανθρωπίνου γένους. Κατά τον Αγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό, είναι η αποκορύφωση και ο καρπός όλης παλαιοδιαθηκικής παιδαγωγικής προετοιμασίας της ανθρωπότητος για την αποδοχή του σαρκωθέντος Θεού. Η θέση της είναι κεντρική μέσα στην Εκκλησία αφού μόλις πρωτομπάινουμε αυτή ατενίζουμε στην κόγχη του ιερού. Είναι η κλίμακα η μετάγουσα τους εκ γης προς Ουρανόν. Ειναι η σκάλα δηλαδή δια της οποίας κατέβηκε ο Χριστός στον κόσμο, αλλά και ο κόσμος δι Αυτής μεταβαίνει προς τον Ουρανό. Εκατοντάδες η μάλλον καλύτερα θα μπορουσαμε να πούμε χιλιάδες τα θαύματά της προς το ανθρώπινο γένος. Ποιος θα αρνηθεί τις εμφανίσεις της σε ανθρώπους που βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, σε θλιβομένους, σε αρρώστους ? Ποίος είναι αυτός ο οποίος θα αρνηθεί την δύναμή της και τα θαύματά της. Σε κείνη καταφεύγουμε μέρα και νυχτα για κάθες μας πρόβλημα. Πόσα υπέροχα τροπάρια έχουν γραφτει ανα τους αιώνες για το πρόσωπό της και ποιος ή ποια μπορεί να φτάσει την αγιότητα και την καθαρότητά της ; Η απάντηση βρίσκεται στο διάβα των αιώνων. Πόσες αυτοκράτειρες περάσαν απο αυτή τη γή, πόσες βασίλισσες τιμήθηκαν και προσκυνήθηκαν πολλα χρόνια πίσω, πόσες πολιτικές γυναίκες έρχονται και παρέρχονται σήμερα και μετά από κάποιο διάστημα ξεχνιούνται και σβήνουν. Η Υπεραγία όμως Θεοτόκος, δυο χιλίαδες τώρα χρόνια ζει και θα ζει ανα τους αιώνες. Αυτή κατέχει τα δευτερεία της Τριάδος κατά τον Αγ Γρηγόριο τον Παλαμά διότι είναι η Αγιοτέρα όλων των Αγιών και ενδοξοτέρα πασών των επουρανίων δυνάμεων. Σε κείνη ελπίζουμε και προστρέχουμε για κάθε μας πρόβλημα διότι την αισθανόμαστε δική μας Μητέρα και Μητέρα όλου του κόσμου. Ακούραστη και ακοίμητη στο σωτήριο και μητρικο πρεσβευτικό της έργο, δέχεται τα δάκρυα και τα αιτήματα των ανθρώπων. Δεν παυει να ανταποκρίνεται στις ικεσίες των απλών και ταπεινών ανθρώπων και να εμφανίζει της δόξα της στις καρδιές.

        Η Παναγία Θεοτόκος κατά τους Ορθόδοξους Πατέρες μας κατέχει κεντρικωτάτη θέσιν είς το μυστήριον της σαρκώσεως του Θεού Η απόλυτη αγνότητα και αγιότητα της Θεοτόκου, την τοποθετεί εσχατολογικά αμέσως μετά την Αγία Τριάδα. Είναι δύσκολο να περιγράψει η ανθρώπινη γλώσσα το μεγαλείο της Παρθένου.Ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μη μπορόντας να κατατάξη την Θεοτόκο είτε στην άκτιστη είτε στην κτιστή δημιουργία την αποκαλεί “σύνορο μεθόριον ακτίστου και κτιστού”. Και ο Αγιος ο Δαμασκηνός, από τους βασικούς Πατέρες της θεομητορικής θεολογίας την χαρακτηρίζει “ όντως αγνή μετά τον Θεό και πάνω από όλουςτους Αγίους. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός αναφέρει για το πρόσωπο της Παναγίας : Να έχετε ευλάβειαν εις όλους τους Αγίους της Εκκλησίας μας, ναι, μα περισσότερον να έχετε χίλιες φορές εις την Δέσποινά μας την Θεοτόκον Μαρίαν, διότι όλοι οι Άγιοι είναι δούλοι του Χριστού, αλλά η Δέσποινά μας, η Θεοτόκος είναι κυρά και βασίλισσα του ουρανού και της γής και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, ποτε δεν παύει να παρακαλή δια τας αμαρτίας μας. Επήρεν (ο Θεός) την Θεοτόκον και την έκαμε βασίλισσαν και ετίμησε το γένος μας. Δια τούτο πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, να τιμώμεν την Δέσποινά μας την Θεοτόκον με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες και με καλά έργα.

       Οι θεοφόροι Πατέρες αλλα και οι ύμνοι της Εκκλησίας μένουν εκστατικοί μπροστά στο μεγαλείο του προσώπου της. Με ποια εγκώμια να στεφανώσουμε το ιερό και δεδοξασμένο Προσωπό της? Δεν υπάρχουν αγαπητοί αδελφοί μου ανθρώπινη γλώσσα μήτε υπερκόσμιος αγγελικός νους για να μπορέσει άξια να υμνήσει την Θεοτόκο και Μητέρα του φωτός. Η ευνωμοσύνη, η εμπιστοσύνη και η αγάπη του πιστού λαού στην Παναγία όμως αποτυπώνονται και στην υμνογραφία, και στη λαογραφεία, στην τέχνη και τη λατρεία. Χιλιάδες εκκλησίες στον Ελλαδικό χώρο και μοναστήρια είναι αφιερωμένα στην Θεοτόκο. Προς τιμήν της φιλοτεχνήθηκαν πλήθος ιερών εικόνων, αλλά και θεσπέσιοι ύμνοι, ακολουθίες και εορτές έχουν την αναφορά τους στη Θεομήτωρα. Στην Θεοτόκο δόθηκαν πάρα πολλές ονομασίες-περίπου 540 είναι τα επίθετα τα οποία έχει δόσει ο πιστός λαός μας προς το Πρόσωπό της, ως αντάλλαγμα για τα θαύματά της, τις θαυμάσιες ενέργειές της, την παρουσία της ή τις θαυμαστές εμφανίσεις της όπου έρχεται σε άμεση επαφή με τους ανθρώπους και τα προβλήματά τους. Συχνά εμφανίζεται στον ύπνο, αλλοτε πάλι γίνεται αισθητή μόνο με τη φωνή της ή με κάποια ευωδία. Επεμβαίνει θαυματουργικά και θεραπεύει αρρώστιες, ικανοποιεί ανάγκες, σώζει από κινδύνους, δίνει λύσεις σε αδιέξοδα, διότι είναι η των απηλπισμένων μόνη η ελπίς και των πολεμουμένων η βοήθεια.. Άλλοτε πάλι καθοδηγεί για την εύρεση των ιερών εικόνων της και άλλοτε ευαγγελίζεται ευεργεσίες ή αντίθετα προμυνεί συμφορές ή πολέμους. Η ζωντανή όμως αυτή παρουσία της Θεοτόκου στην ατομική όσο και στην κοινή ζωή των χριστιανών για να γίνει αντιληπτή και αποδεκτή, προυποθέτει και εξίσου ζωντανή πίστη.

        Η κοινωνία μέρα με τη μέρα οδηγείτε από το κακό στο χειρότερο. Ακούμε να βλασφημείτε το όνομα του Θεού και της Παναγίας και κανένας μας δεν αντιδράει. Όλο και περισσότερο σήμερα αποφεύγεται η αρετή και αυξάνεται η επιδίωξη της αμαρτίας. Τιμώνται σήμερα και διαφημίζονται στην τηλεόραση όσοι ζουν αισχρα, παρά όσοι αγωνίζονται για την αρετή. Καυχώμστε οτι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί αλλά πολλοί από μας περιφρονούμε να κάνουμε το σταυρό μας ή ντρεπόμαστε να τον κάνουμε μπροστά στους άλλους μήπως τάχα μας πουν οπισθοδρομικούς. Δεν περνάει μέρα και ώρα που να μην κατατρώγουμε τους αδελφούς μας με συκοφαντίες και κατακρίσεις. Γίναμε υπερήφανοι, αλαζόνες, αχάριστοι και απέιθαρχοι απένατι στον Θεό και στην Παναγία μας. Και όμως η Υπεραγία Θεοτόκος, το παλατιον του μόνου βασιλέως, ο πύρινος θρόνος του παντοκράτορος, το ιλαστήριον του κόσμου, η άφλεκτος βάτος και το ρόδοντο αμάραντον συνεχίζει και μεσιτεύει μεταξύ του σαρκωθέντος Χριστού και των ανθρώπων ώστε ο θλιβόμενος σ αυτήν να βρει καταφύγιο, ο πολεμούμενος πίσω από αυτή να οχυρωθεί και ο άρρωστος σε αυτήν να προσκοληθεί. Αξίζει αδελφοί μου να τιμήσουμε με καθαρότητα ψυχής και σώματος την Υψηλοτέρα των Ουρανών. Ας την υπηρετήσουμε με ελεημοσήνη στους φτωχούς και κατατρεγμένους αδελφούς μας. Ας κάνουμε την καρδιά μας, ταμείο και κατοικία των αρετών της Θεοτόκου. Η Παρθένος χαίρει στην νηστεία και στην εγκράτεια, ευφραίνεται στην παρθενία και στην σοφρωσύνη, αγαπά την ειρήνη και την πραότητα, εναγκαλίζεται την αγάπη και την ταπείνωση, Γι αυτό και μείς πρέπει να αγαπούμε αυτές τις αρετές, αν θέλουμε να είμαστε ακόλουθοι και μιμητές της Παρθένου. Και τότε βλέποντάς μας στολισμένους με τέτοιες αρετές, θα επιθυμήσει το κάλλος των ψυχών μας και θα έρθει νοερώς σε καθένα από εμάς, φέρνοντας μαζί της κάθε σειρά πνευματικών αγαθών και χαρίτων. Αλλά και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό, θα καταπείσει τον Υιόν της το Μονογενή να γίνει ένοικος στην ψυχή και στην καρδιά μας ώστε να την δοξάζουμε και στην παρούσα και στην μέλλουσα ζωή εις τους αιώνες των αιώνων. ΑΜΗΝ

Οι Άγιοι που αγίασαν τα χώματα της Αιτωλοακαρνανίας Toυ π Σπυρίδωνα Ιωάννου

Εφημερίου Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς

                                               

       Χάριτι Θεού, αξιωνόμαστε να ζούμε σε έναν τόπο ευλογημένο.

 Στην ευλογημένη γη της Αιτωλοακαρνανίας, που με την μακραίωνη
 ιστορία της και τον πολιτισμό της, έχει πολλά για να καυχηθεί. 

Καυχάται για την ιστορία της, καυχάται για τους ήρωές της 

και τα κατορθώματά τους, καυχάται για τα ένδοξα μοναστήρια,

 τα εργαστήρια της αγιότητος, καυχάται για τις πολλές φυσικές 

καλλονές της. Κυρίως όμως έχει λόγω να καυχάται για τους Αγίους

 της, γνωστούς σε εμάς αλλά και αγνώστους. 

Νεομάρτυρες, όσιοι, οσιομάρτυρες, πατέρες, κοσμούν αυτόν τον 

τόσο ευλογημένο από τον Τριαδικό μας Θεό τόπο. 

Και δεν καυχάται μόνο… αλλά τους τιμά και γαιρέρει εν ψαλμοίς,

 εν ύμνοις και εν ωδές πνευματικές, με εορτές, με αγρυπνίες,

 με πανηγυρικές θείες λειτουργίες, με εικονίσματα και προσκυνητάρια.

      Πράγματι: ο νομός αυτός είναι ένας από τους σημαντικότερους

 νομούς της πατρίδος μας. Είναι δηλαδή ένας μεγάλος νομός, τόσο

 ως προς το γεωγραφικό του μέγεθος, όσο και ως προς το πνευματικό 

του ανάστημα, αφού έχει αναδείξει έναν λαμπρό χορό αγίων.

 Στον τόπο αυτό, έλαμψαν αστέρες της ελληνορθόδοξης 

χριστιανικής πίστεως και παραδόσεως μας. Ακτινοβόλησαν άνθρωποι, 

που μαρτύρησαν ή ασκήθηκαν, δίνοντας την ψυχή και το σώμα τους 

για τον Θεάνθρωπο Χριστό μας. 

Έτσι κατανοείται… το πώς η γη της Αιτωλοακαρνανίας, 

διαποτισμένη από το αίμα Μαρτύρων ή από τους ασκητικούς ιδρώτες 

Οσίων, είναι ένας πνευματικά ευλογημένος τόπος .

Είναι θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι, μια ευλογημένη και 

αγιοτόκος περιοχή, στην οποία γεννήθηκαν, ανδρώθηκαν 

και αγίασαν πολλοί Άγιοι της Εκκλησίας.

Από αυτούς πολλοί δεν ήξεραν ούτε να γράφουν ούτε να διαβάζουν

, είχαν όμως ένα κοινό σημείο, την Αγάπη και την πίστη στον 

Τριαδικό Θεό, χάριν του οποίου μαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια

 και με το αίμα τους πότισαν το δέντρο της Ορθοδοξίας. 

Οι Άγιοι αυτοί δεν ήσαν τίποτε άλλο παρά άνθρωποι σαν εμάς, 

έχοντας εγκαταλείψει τον εαυτό τους στα χέρια του Θεού. 

Δόθηκαν σε Αυτόν ανεπιφύλακτα, αψηφώντας κάθε κόπο και

 θυσία, ακολουθώντας το ΄΄Μιμηταί μου γίνεσθε καθώς καγω 

Χριστού ΄΄ αφού ο Χριστός είναι ο χθες και σήμερον ο Αυτός 

εις τους αιώνας. Φωτισμένοι και αδάμαστοι αντιστάθηκαν 

στους βαρβάρους, στους αλλοθρήσκους, στους αλλοπίστους, 

διατηρώντας άσβεστη την Ορθόδοξη πίστη. Στόλισαν και εδραίωσαν 

με τα άγια αίματά τους, με τους τιμίους τους αγώνες και τους 

ευώδεις ιδρώτες της ασκήσεως και του μαρτυρίου, την Αγία

 μας Εκκλησία. . 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι, ο θάνατος 

ενός Αγίου αποτελεί ενθάρρυνση των πιστών, καύχημα των

 Εκκλησιών και στερέωση του Χριστιανισμού. 

Για το λόγο αυτό τους τιμούμε και πανηγυρίζουμε την μνήμη τους.

     Πολλά τα εγκώμια που θα μπορούσε κανείς να πει και να γράψει

 για τους τοπικούς μας Αγίους, που με το Αίμα τους στόλισαν 

με πορφύρα και βύσσο της Εκκλησία του Χριστού μας, που με τα 

δάκρυά τους πότισαν αυτό το αειθαλές και καρποφόρο δέντρο της

 Ορθοδοξίας, που με την διδασκαλία τους εστήριξαν τους ολιγόπιστους,

 παρεμύθησαν τους στενάζοντες και εφώτισαν τους εν σκότει 

και σκιά θανάτου καθημένους.

      Όσο και αν μπορέσουμε να σκιαγραφήσουμε και να 

εμβαθύνουμε θεολογικά στους βίους και στα κατορθώματα 

αυτών των Αγίων, όσο σοφία και αν έχουμε, πάντα θα νοιώθουμε

 να συνθλιβόμαστε από το βάρος ενός μεγαλείου.

 Όσα εγράφησαν γράφονται η θα γραφούν για τους 

Αγίους αυτούς, θα είναι ανεπαρκή για να τους τιμήσουμε

 επάξια Στεκόμαστε εκστατικοί μπροστά σε αυτά τα μεγάλα

 πνεύματα, διότι αυτοί είναι οι φωτεινοί φάροι της σύγχρονης

 άθεης και υλιστικής εποχής μας.

Άγιος Ανδρέας ο ερημίτης,

 Άγιος Βάρβαρος, 

όσιος Δαυίδ, 

Άγιος Ευγένιος ο Αιτωλός,

 Άγιος Βλάσιος ο Ακαρνάν,

 Άγιος Θεωνάς, 

Οι Άγιοι νεομάρτυρες Λάμπρος Θεόδωρος και Ανώνυμος, 

όσιος Ιάκωβος, ο ιεροδιάκονος Ιάκωβος,

 ο μοναχός Διονύσιος, Άγιος Ιωάννης ο Βραχωρίτης, 

Άγιος Θεόδωρος και Άγιος Συμεών, 

Ιερομόναχος Χρύσανθος, και τέλος 

ο προστάτης και πολιούχος της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

 Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

      Η απύθμενη ελπίδα τους στο Θεό, η βαθειά ευλάβεια και η 

πίστη τους στην Κυρία Θεοτόκο, η απέραντη αγάπη τους για τον

 άνθρωπο, το ύψος της ταπεινοφροσύνης των και της πραότητος, 

το πέλαγος της υπομονής και της μακροθυμίας, όλες οι

 ευαγγελικές αρετές που απέκτησαν με νηστεία και προσευχή,

 με αίμα και ιδρώτα, με ΄΄βία φύσεως διηνεκή΄΄ μετέπλασαν

 τους Οσίους αυτούς, από ανθρώπους χοϊκούς σε αγγέλους επιγείους.

 Τους κατέστησαν του Αγίου Πνεύματος σκεύη εκλεκτά και της

 θείας χάριτος μυροδοχεία πολύτιμα. Καθαρίσθηκαν, αγιάσθηκαν,

 θεώθηκαν, έγιναν θείας φύσεως κοινωνοί. Και αξιώθηκαν θείων

 δωρεών, θαυματουργικών δυνάμεων και αγιοπνευματικών

 χαρισμάτων σε απίστευτα πληθωρική έκταση. 

Στο πρόσωπό τους, αντικρίζουμε έτσι μια αυθεντική, 

τέλεια και πειστική εικόνα του εν Τριάδι Θεού.

     Μέσα από τους βίους των Αγίων μας, έχουμε την 

ευκαιρία να γίνουμε κοινωνοί των Θείων αρετών, οι οποίες

 πρέπει να διέπουν την ζωή μας σήμερα, προκειμένου να

 καταταγούμε τελικώς στην Αιώνιο Βασιλεία των Ουρανών.

 Έτσι, οι άγιοι ας αποτελέσουν παραδείγματα προς μίμηση,

 αλλά και ας μεσιτεύουν στον λυτρωτή Χριστό για όλους μας, 

και ιδιαιτέρως για τους σύγχρονους Αιτωλοακαρνάνες. 

Όσο και αν περνούν τα χρόνια, οι Άγιες αυτές μορφές θα

 στέκονται πάντα σαν ένα φωτεινό ορόσημο, σαν ένα 

μαγικό αστέρι, να μας δείχνουν το δρόμο του Εθνικού μας χρέους.

 Οι Άγιοι είναι οι οδοδείκτες και οι τιμητές της ηθικής τάξης.

 Είναι οι αποδέκτες, οι εκφραστές και εκτελεστές των εντολών 

του Τριαδικού Θεού μας». Είναι η παρηγοριά, τό στήριγμα καί 

τό καύχημά μας. Τά σωστά πρότυπά μας, γιά όσους επιθυμούμε

 νά είμαστε όχι απλώς αληθινοί άνθρωποι, αλλά καί κάτι 

παραπάνω.

 Νά είμαστε συνάνθρωποι καί νά καταλήξουμε

 νά γίνουμε κατά χάριν θεάνθρωποι

πηγή

Κήρυγμα για τους Α Χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου του π Σπυρίδωνα Ιωάννου

Γράφει ο π Σπυρίδων Ιωάννου

Εφημέριος Ιερού Ναού Αποστόλου ΦιλίππουΓραμματικούς

   

       Την Υπερένδοξη Μητέρα του Θεού, την Πάναγνο Θεοτόκο, την γυναίκα που έγινε το μέσο της Ενανθρωπήσεως του Θεού, την Μητέρα της Ζωής τιμά σήμερα και εορτάζει ο πιστός λαός μας. Και γίνεται η ημέρα της γεννήσεώς Της, ημέρα χαράς και πανηγύρεως, διότι εἶναι «τοῦ Ἀδάμ ἡ ἀνάπλασις καί τῆς Εὔας ἡ ἀνάκλησις· τῆς ἀφθαρσίας ἡ πηγή καί τῆς φθορᾶς ἀπαλλαγή, δι᾽ ἧς ἡμεῖς ἐθεώθηεν καί τοῦ θανάτου ἐλυτρώθημεν…»

       Αλλά και σήμερα ποιος είναι αυτός ο οποίος θα αμφισβητήσει τη δύναμη και την αγάπη που έχει η Παναγία προς όλο το ανθρώπινο γένος, αφού η ίδια είναι η μεσίτρια προς τον φιλάνθρωπον Θεόν. Είναι η μόνη ευλογημένη απο όλες τις γυναίες, η ιερώτερη ανθρώπινη ύπαρξη που χρησιμοποίησε ο Θεός για την ανάπλαση του ανθρωπίνου γένους. Κατά τον Αγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό, είναι η αποκορύφωση και ο καρπός όλης παλαιοδιαθηκικής παιδαγωγικής προετοιμασίας της ανθρωπότητος για την αποδοχή του σαρκωθέντος Θεού. Η θέση της είναι κεντρική μέσα στην Εκκλησία αφού μόλις πρωτομπάινουμε αυτή ατενίζουμε στην κόγχη του ιερού. Είναι η κλίμακα η μετάγουσα τους εκ γης προς Ουρανόν. Ειναι η σκάλα δηλαδή δια της οποίας κατέβηκε ο Χριστός στον κόσμο, αλλά και ο κόσμος δι Αυτής μεταβαίνει προς τον Ουρανό. Εκατοντάδες η μάλλον καλύτερα θα μπορουσαμε να πούμε χιλιάδες τα θαύματά της προς το ανθρώπινο γένος. Ποιος θα αρνηθεί τις εμφανίσεις της σε ανθρώπους που βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, σε θλιβομένους, σε αρρώστους ? Ποίος είναι αυτός ο οποίος θα αρνηθεί την δύναμή της και τα θαύματά της. Σε κείνη καταφεύγουμε μέρα και νυχτα για κάθες μας πρόβλημα. Πόσα υπέροχα τροπάρια έχουν γραφτει ανα τους αιώνες για το πρόσωπό της και ποιος ή ποια μπορεί να φτάσει την αγιότητα και την καθαρότητά της ; Η απάντηση βρίσκεται στο διάβα των αιώνων. Πόσες αυτοκράτειρες περάσαν απο αυτή τη γή, πόσες βασίλισσες τιμήθηκαν και προσκυνήθηκαν πολλα χρόνια πίσω, πόσες πολιτικές γυναίκες έρχονται και παρέρχονται σήμερα και μετά από κάποιο διάστημα ξεχνιούνται και σβήνουν. Η Υπεραγία όμως Θεοτόκος, δυο χιλίαδες τώρα χρόνια ζει και θα ζει ανα τους αιώνες. Αυτή κατέχει τα δευτερεία της Τριάδος κατά τον Αγ Γρηγόριο τον Παλαμά διότι είναι η Αγιοτέρα όλων των Αγιών και ενδοξοτέρα πασών των επουρανίων δυνάμεων. Σε κείνη ελπίζουμε και προστρέχουμε για κάθε μας πρόβλημα διότι την αισθανόμαστε δική μας Μητέρα και Μητέρα όλου του κόσμου. Ακούραστη και ακοίμητη στο σωτήριο και μητρικο πρεσβευτικό της έργο, δέχεται τα δάκρυα και τα αιτήματα των ανθρώπων. Δεν παυει να ανταποκρίνεται στις ικεσίες των απλών και ταπεινών ανθρώπων και να εμφανίζει της δόξα της στις καρδιές.

        Η Παναγία Θεοτόκος κατά τους Ορθόδοξους Πατέρες μας κατέχει κεντρικωτάτη θέσιν είς το μυστήριον της σαρκώσεως του Θεού Η απόλυτη αγνότητα και αγιότητα της Θεοτόκου, την τοποθετεί εσχατολογικά αμέσως μετά την Αγία Τριάδα. Είναι δύσκολο να περιγράψει η ανθρώπινη γλώσσα το μεγαλείο της Παρθένου.Ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μη μπορόντας να κατατάξη την Θεοτόκο είτε στην άκτιστη είτε στην κτιστή δημιουργία την αποκαλεί “σύνορο μεθόριον ακτίστου και κτιστού”. Και ο Αγιος ο Δαμασκηνός, από τους βασικούς Πατέρες της θεομητορικής θεολογίας την χαρακτηρίζει “ όντως αγνή μετά τον Θεό και πάνω από όλουςτους Αγίους. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός αναφέρει για το πρόσωπο της Παναγίας : Να έχετε ευλάβειαν εις όλους τους Αγίους της Εκκλησίας μας, ναι, μα περισσότερον να έχετε χίλιες φορές εις την Δέσποινά μας την Θεοτόκον Μαρίαν, διότι όλοι οι Άγιοι είναι δούλοι του Χριστού, αλλά η Δέσποινά μας, η Θεοτόκος είναι κυρά και βασίλισσα του ουρανού και της γής και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, ποτε δεν παύει να παρακαλή δια τας αμαρτίας μας. Επήρεν (ο Θεός) την Θεοτόκον και την έκαμε βασίλισσαν και ετίμησε το γένος μας. Δια τούτο πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, να τιμώμεν την Δέσποινά μας την Θεοτόκον με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες και με καλά έργα.

       Οι θεοφόροι Πατέρες αλλα και οι ύμνοι της Εκκλησίας μένουν εκστατικοί μπροστά στο μεγαλείο του προσώπου της. Με ποια εγκώμια να στεφανώσουμε το ιερό και δεδοξασμένο Προσωπό της? Δεν υπάρχουν αγαπητοί αδελφοί μου ανθρώπινη γλώσσα μήτε υπερκόσμιος αγγελικός νους για να μπορέσει άξια να υμνήσει την Θεοτόκο και Μητέρα του φωτός. Η ευνωμοσύνη, η εμπιστοσύνη και η αγάπη του πιστού λαού στην Παναγία όμως αποτυπώνονται και στην υμνογραφία, και στη λαογραφεία, στην τέχνη και τη λατρεία. Χιλιάδες εκκλησίες στον Ελλαδικό χώρο και μοναστήρια είναι αφιερωμένα στην Θεοτόκο. Προς τιμήν της φιλοτεχνήθηκαν πλήθος ιερών εικόνων, αλλά και θεσπέσιοι ύμνοι, ακολουθίες και εορτές έχουν την αναφορά τους στη Θεομήτωρα. Στην Θεοτόκο δόθηκαν πάρα πολλές ονομασίες-περίπου 540 είναι τα επίθετα τα οποία έχει δόσει ο πιστός λαός μας προς το Πρόσωπό της, ως αντάλλαγμα για τα θαύματά της, τις θαυμάσιες ενέργειές της, την παρουσία της ή τις θαυμαστές εμφανίσεις της όπου έρχεται σε άμεση επαφή με τους ανθρώπους και τα προβλήματά τους. Συχνά εμφανίζεται στον ύπνο, αλλοτε πάλι γίνεται αισθητή μόνο με τη φωνή της ή με κάποια ευωδία. Επεμβαίνει θαυματουργικά και θεραπεύει αρρώστιες, ικανοποιεί ανάγκες, σώζει από κινδύνους, δίνει λύσεις σε αδιέξοδα, διότι είναι η των απηλπισμένων μόνη η ελπίς και των πολεμουμένων η βοήθεια.. Άλλοτε πάλι καθοδηγεί για την εύρεση των ιερών εικόνων της και άλλοτε ευαγγελίζεται ευεργεσίες ή αντίθετα προμυνεί συμφορές ή πολέμους. Η ζωντανή όμως αυτή παρουσία της Θεοτόκου στην ατομική όσο και στην κοινή ζωή των χριστιανών για να γίνει αντιληπτή και αποδεκτή, προυποθέτει και εξίσου ζωντανή πίστη.

        Η κοινωνία μέρα με τη μέρα οδηγείτε από το κακό στο χειρότερο. Ακούμε να βλασφημείτε το όνομα του Θεού και της Παναγίας και κανένας μας δεν αντιδράει. Όλο και περισσότερο σήμερα αποφεύγεται η αρετή και αυξάνεται η επιδίωξη της αμαρτίας. Τιμώνται σήμερα και διαφημίζονται στην τηλεόραση όσοι ζουν αισχρα, παρά όσοι αγωνίζονται για την αρετή. Καυχώμστε οτι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί αλλά πολλοί από μας περιφρονούμε να κάνουμε το σταυρό μας ή ντρεπόμαστε να τον κάνουμε μπροστά στους άλλους μήπως τάχα μας πουν οπισθοδρομικούς. Δεν περνάει μέρα και ώρα που να μην κατατρώγουμε τους αδελφούς μας με συκοφαντίες και κατακρίσεις. Γίναμε υπερήφανοι, αλαζόνες, αχάριστοι και απέιθαρχοι απένατι στον Θεό και στην Παναγία μας. Και όμως η Υπεραγία Θεοτόκος, το παλατιον του μόνου βασιλέως, ο πύρινος θρόνος του παντοκράτορος, το ιλαστήριον του κόσμου, η άφλεκτος βάτος και το ρόδοντο αμάραντον συνεχίζει και μεσιτεύει μεταξύ του σαρκωθέντος Χριστού και των ανθρώπων ώστε ο θλιβόμενος σ αυτήν να βρει καταφύγιο, ο πολεμούμενος πίσω από αυτή να οχυρωθεί και ο άρρωστος σε αυτήν να προσκοληθεί. Αξίζει αδελφοί μου να τιμήσουμε με καθαρότητα ψυχής και σώματος την Υψηλοτέρα των Ουρανών. Ας την υπηρετήσουμε με ελεημοσήνη στους φτωχούς και κατατρεγμένους αδελφούς μας. Ας κάνουμε την καρδιά μας, ταμείο και κατοικία των αρετών της Θεοτόκου. Η Παρθένος χαίρει στην νηστεία και στην εγκράτεια, ευφραίνεται στην παρθενία και στην σοφρωσύνη, αγαπά την ειρήνη και την πραότητα, εναγκαλίζεται την αγάπη και την ταπείνωση, Γι αυτό και μείς πρέπει να αγαπούμε αυτές τις αρετές, αν θέλουμε να είμαστε ακόλουθοι και μιμητές της Παρθένου. Και τότε βλέποντάς μας στολισμένους με τέτοιες αρετές, θα επιθυμήσει το κάλλος των ψυχών μας και θα έρθει νοερώς σε καθένα από εμάς, φέρνοντας μαζί της κάθε σειρά πνευματικών αγαθών και χαρίτων. Αλλά και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό, θα καταπείσει τον Υιόν της το Μονογενή να γίνει ένοικος στην ψυχή και στην καρδιά μας ώστε να την δοξάζουμε και στην παρούσα και στην μέλλουσα ζωή εις τους αιώνες των αιώνων. ΑΜΗΝ

Κύρηγμα για τους Α Χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου του π Σπυρίδωνα Ιωάννου, Εφημερίου Γραμματικούς Αιτωλ/νίας

Γράφει ο π Σπυρίδων Ιωάννου

Εφημέριος Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου
Γραμματικούς

   

       Την Υπερένδοξη Μητέρα του Θεού, την Πάναγνο Θεοτόκο, την γυναίκα που

 έγινε το μέσο της Ενανθρωπήσεως του Θεού, την Μητέρα της Ζωής τιμά σήμερα και 

εορτάζει ο πιστός λαός μας. Και γίνεται η ημέρα της γεννήσεώς Της, ημέρα 

χαράς και πανηγύρεως, διότι εἶναι «τοῦ Ἀδάμ ἡ ἀνάπλασις καί τῆς Εὔας ἡ

 ἀνάκλησις· τῆς ἀφθαρσίας ἡ πηγή καί τῆς φθορᾶς ἀπαλλαγή, δι᾽ ἧς ἡμεῖς 

ἐθεώθηεν καί τοῦ θανάτου ἐλυτρώθημεν…»

       Αλλά και σήμερα ποιος είναι αυτός ο οποίος θα αμφισβητήσει τη δύναμη και την

 αγάπη που έχει η Παναγία προς όλο το ανθρώπινο γένος, αφού η ίδια είναι 

η μεσίτρια προς τον φιλάνθρωπον Θεόν. Είναι η μόνη ευλογημένη απο όλες 

τις γυναίες, η ιερώτερη ανθρώπινη ύπαρξη που χρησιμοποίησε ο Θεός

 για την ανάπλαση του ανθρωπίνου γένους. Κατά τον Αγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό, 

είναι η αποκορύφωση και ο καρπός όλης παλαιοδιαθηκικής παιδαγωγικής 

προετοιμασίας της ανθρωπότητος για την αποδοχή του σαρκωθέντος Θεού.

 Η θέση της είναι κεντρική μέσα στην Εκκλησία αφού μόλις πρωτομπάινουμε 

αυτή ατενίζουμε στην κόγχη του ιερού. Είναι η κλίμακα η μετάγουσα τους εκ γης 

προς Ουρανόν. Ειναι η σκάλα δηλαδή δια της οποίας κατέβηκε ο Χριστός

 στον κόσμο, αλλά και ο κόσμος δι Αυτής μεταβαίνει προς τον Ουρανό.

 Εκατοντάδες η μάλλον καλύτερα θα μπορουσαμε να πούμε χιλιάδες τα 

θαύματά της προς το ανθρώπινο γένος. Ποιος θα αρνηθεί τις εμφανίσεις

 της σε ανθρώπους που βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, σε θλιβομένους, σε 

αρρώστους ? Ποίος είναι αυτός ο οποίος θα αρνηθεί την δύναμή της και τα

 θαύματά της. Σε κείνη καταφεύγουμε μέρα και νυχτα για κάθες μας 

πρόβλημα. Πόσα υπέροχα τροπάρια έχουν γραφτει ανα τους αιώνες για 

το πρόσωπό της και ποιος ή ποια μπορεί να φτάσει την αγιότητα και την

 καθαρότητά της ; Η απάντηση βρίσκεται στο διάβα των αιώνων. 

Πόσες αυτοκράτειρες περάσαν απο αυτή τη γή, πόσες βασίλισσες

 τιμήθηκαν και προσκυνήθηκαν πολλα χρόνια πίσω, πόσες 

πολιτικές γυναίκες έρχονται και παρέρχονται σήμερα και μετά από

 κάποιο διάστημα ξεχνιούνται και σβήνουν. Η Υπεραγία όμως Θεοτόκος,

 δυο χιλίαδες τώρα χρόνια ζει και θα ζει ανα τους αιώνες. Αυτή κατέχει 

τα δευτερεία της Τριάδος κατά τον Αγ Γρηγόριο τον Παλαμά διότι είναι η

 Αγιοτέρα όλων των Αγιών και ενδοξοτέρα πασών των επουρανίων δυνάμεων.

 Σε κείνη ελπίζουμε και προστρέχουμε για κάθε μας πρόβλημα διότι την 

αισθανόμαστε δική μας Μητέρα και Μητέρα όλου του κόσμου. Ακούραστη 

και ακοίμητη στο σωτήριο και μητρικο πρεσβευτικό της έργο, δέχεται τα 

δάκρυα και τα αιτήματα των ανθρώπων. Δεν παυει να ανταποκρίνεται 

στις ικεσίες των απλών και ταπεινών ανθρώπων και να εμφανίζει της δόξα 

της στις καρδιές.

        Η Παναγία Θεοτόκος κατά τους Ορθόδοξους Πατέρες μας κατέχει 

κεντρικωτάτη θέσιν είς το μυστήριον της σαρκώσεως του Θεού Η απόλυτη 

αγνότητα και αγιότητα της Θεοτόκου, την τοποθετεί εσχατολογικά αμέσως 

μετά την Αγία Τριάδα. Είναι δύσκολο να περιγράψει η ανθρώπινη γλώσσα 

το μεγαλείο της Παρθένου.Ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μη μπορόντας να κατατάξη 

την Θεοτόκο είτε στην άκτιστη είτε στην κτιστή δημιουργία την αποκαλεί “σύνορο

 μεθόριον ακτίστου και κτιστού”. Και ο Αγιος ο Δαμασκηνός, από τους

 βασικούς Πατέρες της θεομητορικής θεολογίας την χαρακτηρίζει “ όντως αγνή

 μετά τον Θεό και πάνω από όλουςτους Αγίους. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός 

αναφέρει για το πρόσωπο της Παναγίας : Να έχετε ευλάβειαν εις όλους 

τους Αγίους της Εκκλησίας μας, ναι, μα περισσότερον να έχετε χίλιες φορές

 εις την Δέσποινά μας την Θεοτόκον Μαρίαν, διότι όλοι οι Άγιοι είναι 

δούλοι του Χριστού, αλλά η Δέσποινά μας, η Θεοτόκος είναι κυρά και 

βασίλισσα του ουρανού και της γής και πάσης νοητής και αισθητής 

κτίσεως, ποτε δεν παύει να παρακαλή δια τας αμαρτίας μας. 

Επήρεν (ο Θεός) την Θεοτόκον και την έκαμε βασίλισσαν και ετίμησε 

το γένος μας. Δια τούτο πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, να τιμώμεν την 

Δέσποινά μας την Θεοτόκον με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες και με

 καλά έργα.

       Οι θεοφόροι Πατέρες αλλα και οι ύμνοι της Εκκλησίας μένουν 

εκστατικοί μπροστά στο μεγαλείο του προσώπου της. Με ποια εγκώμια 

να στεφανώσουμε το ιερό και δεδοξασμένο Προσωπό της? Δεν 

υπάρχουν αγαπητοί αδελφοί μου ανθρώπινη γλώσσα μήτε υπερκόσμιος

 αγγελικός νους για να μπορέσει άξια να υμνήσει την Θεοτόκο και Μητέρα

 του φωτός. Η ευνωμοσύνη, η εμπιστοσύνη και η αγάπη του πιστού

 λαού στην Παναγία όμως αποτυπώνονται και στην υμνογραφία, και στη

 λαογραφεία, στην τέχνη και τη λατρεία. Χιλιάδες εκκλησίες στον Ελλαδικό 

χώρο και μοναστήρια είναι αφιερωμένα στην Θεοτόκο. Προς τιμήν της

 φιλοτεχνήθηκαν πλήθος ιερών εικόνων, αλλά και θεσπέσιοι ύμνοι, ακολουθίες

 και εορτές έχουν την αναφορά τους στη Θεομήτωρα. Στην Θεοτόκο δόθηκαν

 πάρα πολλές ονομασίες-περίπου 540 είναι τα επίθετα τα οποία έχει δόσει ο
 πιστός λαός μας προς το Πρόσωπό της, ως αντάλλαγμα για τα θαύματά της, 

τις θαυμάσιες ενέργειές της, την παρουσία της ή τις θαυμαστές εμφανίσεις της 

όπου έρχεται σε άμεση επαφή με τους ανθρώπους και τα προβλήματά τους. 

Συχνά εμφανίζεται στον ύπνο, αλλοτε πάλι γίνεται αισθητή μόνο με τη φωνή 

της ή με κάποια ευωδία. Επεμβαίνει θαυματουργικά και θεραπεύει αρρώστιες, 

ικανοποιεί ανάγκες, σώζει από κινδύνους, δίνει λύσεις σε αδιέξοδα, διότι είναι η

 των απηλπισμένων μόνη η ελπίς και των πολεμουμένων η βοήθεια.. Άλλοτε 

πάλι καθοδηγεί για την εύρεση των ιερών εικόνων της και άλλοτε ευαγγελίζεται

 ευεργεσίες ή αντίθετα προμυνεί συμφορές ή πολέμους. Η ζωντανή όμως αυτή 

παρουσία της Θεοτόκου στην ατομική όσο και στην κοινή ζωή των χριστιανών για

 να γίνει αντιληπτή και αποδεκτή, προυποθέτει και εξίσου ζωντανή πίστη.

        Η κοινωνία μέρα με τη μέρα οδηγείτε από το κακό στο χειρότερο. 

Ακούμε να βλασφημείτε το όνομα του Θεού και της Παναγίας και κανένας μας

 δεν αντιδράει. Όλο και περισσότερο σήμερα αποφεύγεται η αρετή και 

αυξάνεται η επιδίωξη της αμαρτίας. Τιμώνται σήμερα και διαφημίζονται 

στην τηλεόραση όσοι ζουν αισχρα, παρά όσοι αγωνίζονται για την αρετή

. Καυχώμστε οτι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί αλλά πολλοί από μας περιφρονούμε

 να κάνουμε το σταυρό μας ή ντρεπόμαστε να τον κάνουμε μπροστά στους άλλους

 μήπως τάχα μας πουν οπισθοδρομικούς. Δεν περνάει μέρα και ώρα που να μην 

κατατρώγουμε τους αδελφούς μας με συκοφαντίες και κατακρίσεις.

 Γίναμε υπερήφανοι, αλαζόνες, αχάριστοι και απέιθαρχοι απένατι στον Θεό και 

στην Παναγία μας. Και όμως η Υπεραγία Θεοτόκος, το παλατιον του μόνου 

βασιλέως, ο πύρινος θρόνος του παντοκράτορος, το ιλαστήριον του κόσμου, 

η άφλεκτος βάτος και το ρόδοντο αμάραντον συνεχίζει και μεσιτεύει μεταξύ 

του σαρκωθέντος Χριστού και των ανθρώπων ώστε ο θλιβόμενος σ αυτήν
 να βρει καταφύγιο, ο πολεμούμενος πίσω από αυτή να οχυρωθεί και 

ο άρρωστος σε αυτήν να προσκοληθεί. Αξίζει αδελφοί μου να τιμήσουμε 

με καθαρότητα ψυχής και σώματος την Υψηλοτέρα των Ουρανών.

 Ας την υπηρετήσουμε με ελεημοσήνη στους φτωχούς και κατατρεγμένους 

αδελφούς μας. Ας κάνουμε την καρδιά μας, ταμείο και κατοικία των αρετών της

 Θεοτόκου. Η Παρθένος χαίρει στην νηστεία και στην εγκράτεια, ευφραίνεται 

στην παρθενία και στην σοφρωσύνη, αγαπά την ειρήνη και την πραότητα, 

εναγκαλίζεται την αγάπη και την ταπείνωση, Γι αυτό και μείς πρέπει να

 αγαπούμε αυτές τις αρετές, αν θέλουμε να είμαστε ακόλουθοι και μιμητές

 της Παρθένου. Και τότε βλέποντάς μας στολισμένους με τέτοιες αρετές, θα 

επιθυμήσει το κάλλος των ψυχών μας και θα έρθει νοερώς σε καθένα από 

εμάς, φέρνοντας μαζί της κάθε σειρά πνευματικών αγαθών και χαρίτων. 

Αλλά και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό, θα καταπείσει τον Υιόν της το 

Μονογενή να γίνει ένοικος στην ψυχή και στην καρδιά μας ώστε να την 

δοξάζουμε και στην παρούσα και στην μέλλουσα ζωή εις τους αιώνες 

των αιώνων. ΑΜΗΝ