Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Παρασκευή, Απριλίου 01, 2011

Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η "ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ"

Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η "ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ"















Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η "ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ"















Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΑΙ Η “ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ”
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=============

Παραθέτουμε, για την ώρα, χωρίς σχολιασμό, το σαφέστατο κείμενο της ιστορικής επιστολής του Γέροντα Επιφανίου Θεοδωρόπουλου αναφορικά με το ηλεκτρονικό φακέλλωμα.

Ας προσέξουμε πώς ακριβώς αναλύει η οξυνούστατη γραφίδα του μακαριστού Γέροντα το επίμαχο θέμα.

Ας περιοριστούμε - για την ώρα - στην παράθεση της επιστολής και ίσως χρειαστεί να τα ξαναπούμε.

Ο Αρχιμανδρίτης Συμεών Κραγιόπουλος μου ανέφερε - λίγες βδομάδες μετά τη δημοσίευση της επιστολής - ότι τον έβρισκε απολύτως σύμφωνο και ότι τη θεωρούσε οξυνούστατη, γλαφυρότατη και σαφέστατη.
Να προσθέσω και ένα τελευταίο. Εχει διατυπωθεί η άποψη ότι οι αποφάσεις και οι μέχρι στιγμής ενέργειες της Ιεράς Συνόδου για το θέμα στοιχούνται στη γραμμή που χάραξε ο μακαριστός Γέροντας Επιφάνιος.

Αν αυτό αληθεύει χαίρομαι “χαράν μεγάλην”, επειδή ο μακαριστός Γέροντας Επιφάνιος υπήρξεν “κανόνας πίστεως”. Οι θέσεις που εξέφραζε απηχούσαν ΟΧΙ προσωπικές απόψεις, ΟΧΙ γνώμες, αλλά την πίστη της Εκκλησίας.

Θα επανέλθω, συν Θεώ, προσεχώς, αν χρειαστεί, για να πω περισσότερα για τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, αναφορικά με την “κάρτα του πολίτη”.

Οφείλω μια εξήγηση στους αναγνώστες του ιστολογίου. Είναι φανερόν ότι, ενώ είμαι τόσον αυστηρός με όλους, για τον μακαριστό Γέροντα Επιφάνιο και τον Αγιο Ιουστίνο Πόποβιτς (δεκαετίες πριν ανακηρυχθεί Αγιος της Εκκλησίας), μιλώ χωρίς αναστολές και προσβλέπω και προς τους δύο ως αυθεντίες.

Το μόνο που χρειάζεται να αναφέρω αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου πνευματικό τέκνο του π. Επιφάνιου. Ο μακαριστός Γέροντας Επιφάνιος ήταν πολύ σοφός άνθρωπος για να αφήσει πίσω του “μαθητές”. Ποτέ δεν επεζήτησε να επιβάλει “γραμμή” και να δημιουργήσει “σχολή”. “Κανένα δεν καλώ, κανένα δεν κρατώ, κανένα δεν διώχνω. Οποιος θέλει έρχεται, όποιος θέλει μένει, όποιος θέλει φεύγει”, συνήθιζε να λέγει.

Επομένως η βαθύτατη εκτίμηση που τρέφω προς το σεπτό πρόσωπο του π. Επιφανίου δεν απορρέει από κάποια συναίσθηση πνευματικής συγγένειας με τον μακαριστό Γέροντα, αλλά από την επί δεκαετίες μελέτη των συγγραμμάτων του και από τη συναστροφή που με ευλόγησε ο Θεός να έχω κατ' επανάληψη μαζί του.

Το ίδιο - και σε μεγαλύτερο ακόμη βαθμό - ισχύει για τον Αγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, τον οποίο μόνον μια φορά αξιώθηκα να γνωρίσω και να πάρω την ευχή Του όταν πριν δεκαετίες πήγα στο Τσέλιε. Οσα βιβλία του όμως είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά τα έχω από δεκαετίες μελετήσει με απέραντο σεβασμό επισταμένα.

Ας προσέξουμε ποια σαφέστατα πράγματα λέγει ο αείμνηστος Γέροντας για το επίμαχο θέμα του ηλεκτρονικού φακελλώματος, εν όψει και της επίσημης αναγγελίας της εισαγωγής της “κάρτας του πολίτη” από την κυβέρνηση.

*****
Ο ΒΕΕΖΕΒΟΥΛ ΚΑΙ Ο «Ε.Κ.Α.Μ.»11-9-87
Του Αρχιμανδρίτη Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου
====================
Κύριε Διευθυντά,
Διά τῆς παρούσης δέν σκοπεύω νά διαπραγματευθῶ τό θέμα περί ἀντιχρίστου ἤ περί τοῦ ἀριθμοῦ 666 κ.τ.τ. ἐπιγραμματικῶς θά σημειώσω δύο-τρεῖς σκέψεις εἰς ἀπάντησιν ἐπιστολῆς φίλου Ἱερέως ἐκ Μακεδονίας. Οὗτος μοῦ ἔστειλε πρό καιροῦ φωτοτυπίαν ἑνός περιέργου σχήματος, τό οποῖον, τιθέμενον ἔμπροσθεν κυρτοῦ κατόπτρου, ἐδείκνυεν, οὔτε ὀλίγον οὔτε πολύ, μίαν διαβολικήν μορφήν, τήν ὀποίαν «ἔστεφεν»ὁ ἀριθμός 666. Μοῦ ἔγραφε δέ ὅτι τό σχῆμα αὐτό θά ὑπάρχει εἰς τά νέα δελτία ταυτότητος καί μέ ἠρώτα «τί θά κάμωμε;».
Ὁμολογῶ ὅτι μετά πολλῆς δυσπιστίας ἐδέχθην τήν πληροφορίαν αὐτήν. (Βραδύτερον εἶδον τό σχῆμα δημοσιευμένον καί εἰς θρησκευτικά περιοδικά). Οἱ αρμόδιοι κρατικοί Λειτουργοί, ἐσκέφθην, θά ἔπρεπεν, ὅλοι, πρῶτον μέν νά εἶναι συνειδητοί σατανολάτραι, δεύτερον δέ νά πάσχουν ἐκ κρετινισμοῦ. Διότι μόνον συνειδητοί σατανολάτραι θά ἔθετον τοιαῦτα σχήματα εἰς τά δελτία ταυτότητος καί μόνον πάσχοντες ἐκ κρετινισμοῦ ἠδύναντο νά πιστεύσουν ὅτι θά εὑρεθοῦν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πού θά ἐδέχοντο νά λάβουν δελτία ταυτότητος μέ τήν εἰκόνα τοῦ Βεελζεβούλ! Καί «νά πάρῃ εὐχή!», εἶναι ὀλίγον δύσκολον νά συμπέσουν ἀμφότεραι αἱ ἰδιότητες (σατανολατρία καί κρετινισμός) εἰς μίαν δεκάδα, τοὐλάχιστον, ἀνωτάτων στελεχῶν Δημοσίων Ὑπηρεσιῶν καθώς καί εἰς ἀρμοδίους Ὑπουργούς καί Ὑφυπουργούς. Λογικῶς λοιπόν θά ἔπρεπε νά ἀποκλεισθῇ παντελῶς τοιοῦτον ἐνδεχόμενον, δηλαδή ἐκτύπωσις δελτίων ταυτότητος μέ σατανικάς μορφάς.
Ἐπειδή ὅμως τίποτε δέν ἀποκλείεται εἰς τήν ὡραίαν αὐτήν Χώραν, ὅπου θάλλει «ἡ φαιδρά πορτοκαλέα», δέν εἶναι δυνατόν νά ἀποκλεισθῇ οὔτε αὐτό. Ἄν λοιπόν πράγματι εἰς τά νέα δελτία ταυτότητος ἔχῃ ἀποτυπωθῇ ἔστω καί ὑποψία τῆς μορφῆς τοῦ Βεελζεβούλ, ἀσφαλῶς οἱ πιστοί ὄχι μόνον δέν θά παραλάβουν τά δ ι α β ο λ ο δ ε λ τ ί α αὐτά, ἀλλά οὔτε κἄν θά τά ἐγγίσουν!
Τό αὐτό θά συμβῇ καί ἄν τά δελτία φέρουν τόν ἀριθμό 666. Ἐάν μέν ὁ ἀριθμός αὐτός ἐτέθη ἐπίτηδες, ὡς σχετιζόμενος μέ τόν ἀντίχριστον, θά ἦτο ἀδιανόητον νά φέρωμεν ἐπάνω μας τά σύμβολα τοῦ ἀντιχρίστου! Ἀλλά καί ἐάν ὁ ἀριθμός αὐτός δέν ἐπελέγη σκοπίμως, δηλαδή ὡς σύμβολον τοῦ ἀντιχρίστου, ἀλλ’ ἀπλῶς ὡς ἕνας ἀριθμός μεταξύ τὼν πολλῶν, ἴσως διότι οὗτος παρουσιάζει ὡρισμένα πλεονεκτήματα (εὐκολία ποικίλων συνδυασμῶν κ.τ.τ.) ἔναντι τῶν λοιπῶν - ὑπόθεσιν κάμνομεν, διότι οὐδεμία περί τούτου ἔνδειξις ὑπάρχει-, καί πάλιν τά δελτία ταυτότητος, ὡς προκαλοῦντα τήν θρησκευτικήν μας εὐαισθησίαν μέ τήν χρῆσιν ενός υπόπτου καί διαβλητοῦ ἀριθμοῦ, εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα. ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩΜΕΝ!
Ὁλίγα λόγια καί διά τόν Ε.Κ.Α.Μ. [= Εἰδικός Κωδικός Ἀριθμός Μητρώου. Πρόκειται γιά τόν τότε προβλεπόμενο ἀπό τόν νόμο μοναδικό γιά κάθε ἄνθρωπο ἀριθμό, μέ τόν ὁποῖο ἐμεθοδεύετο τό ἠλεκτρ. Φακέλωμα Σημ. Ι.Φ.]. Ὡς Χριστιανοί δέν ἔχομεν νά κρύψωμεν τίποτε ἀπό τήν ζωήν μας. Ἡ ζωή τοῦ πιστοῦ εἶναι διαφανής. Μόνον «ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς». Ὀρθῶς ἐλέχθη ὅτι οἱ ἔντιμοι ἄνθρωποι θά ἠδύναντο νά κατοικοῦν εἰς ὑαλίνους πύργους. Ὡς δημοκρατικοί πολῖται ὅμως, ὡς κάτοικοι ἐλευθέρας καί δημοκρατικῆς Χώρας, δέν ἀνεχόμεθα τό «ἠλεκτρονικό φακέλωμα». Αὐτό σημαίνει ὅτι ἐάν δέν ψηφισθῇ ὁ ὑπό τῆς Κυβερνήσεως ὑπεσχημένος Νόμος περί προστασίας τοῦ πολίτου ἀπό τάς ἐνδεχομένας καταχρήσεις τῆς κρατικῆς ἐξουσίας εἰς βάρος τῶν ἐλευθεριῶν του καί τῶν δικαιωμάτων του, θά εἴπωμεν «ὄχι!» καί εἰς τόν Ε.ΚΑ.Μ..
Θά ἐρωτηθῶμεν ἴσως: Καί τί θά συμβῇ μέ τήν ἄρνησίν μας νά ἐφαρμόσωμεν Νόμον τοῦ Κράτους;
α) Οἱ Χριστιανοί εἶναι οἱ νομοταγέστεροι τῶν ἀνθρώπων, ὅταν οἱ Νόμοι δέν προσβάλλουν τάς θρησκευτικάς των πεποιθήσεις. Ὅταν συμβαίνῃ τό ἀντίθετον, τότε, «πειθαρχοῦντες Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πραξ. ε΄ 29), εἰσέρχονται εἰς τήν παρανομίαν ἀδιαφοροῦντες διά τάς συνεπείας. Νόμοι τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους ἐπέβαλλον τήν θυσίαν εἰς τά εἴδωλα, ἀλλ’ οι πιστοί δέν ὑπήκουον. Νόμοι τοῦ Βυζαντινοῦ Κράτους ἐπέβαλλον κατά καιρούς τόν Ἀρειανισμόν ἤ τόν Μονοθελητισμόν ἤ τήν Εἰκονομαχίαν, ἀλλ’ οι Ὀρθόδοξοι ἐπέλεγον τήν «ἁγίαν παρανομίαν».
β) Εάν εκατοντάδες χιλιάδων ἤ μᾶλλον ἑκατομμύριά τινα Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων ἀρνηθοῦν νά παραλάβουν τά διαβολοδελτία, εἶναι μαθηματικῶς βέβαιον ὅτι ἡ Πολιτεία θά υποχωρήσῃ πάραυτα καί θά τροποποιήσῃ τόν Νόμον. Τό ὀλιγώτερον, θά καταστήσῃ προαιρετικά και ὄχι ὑποχρεωτικά τά νέα δελτία ταυτότητος. Εἰσαγγελεῖς καί Δικαστήρια καί Φυλακαί υπάρχουν διά πεντακοσίους ἤ χιλίους ἤ πέντε χιλιάδας ἤ δέκα χιλιάδας ἀνθρώπων. Δι’ ἑκατοντάδας χιλιάδας ἤ μᾶλλον δι’ ἐκατομμύρια ἀνθρώπων δέν ὑπάρχουν οὔτε Εἰσαγγελεῖς, οὔτε Δικαστήρια, οὔτε Φυλακαί. Τουλάχιστον εἰς τήν μικράν Ἑλλάδα!
γ) ἄν εἶναι ἀδύνατον νά σταλοῦν εἰς τά Δικαστήρια καί τάς Φυλακάς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἤ μᾶλλλον ἑκατόμμύριά τινα ἀνθρώπων, ἐξ ἴσου ἀδύνατον εἶναι νά ἀποκλεισθῇ τόσον πλῆθος ἀνθρώπων ἀπό συναλλαγάς καί δικαιοπραξίας, ἐπειδή δέν εἶναι κάτοχοι διαβολοδελτίων. Ἡ μόνη λύσις πού θά ἐπιβληθῇ ἐκ τῶν πραγμάτων, διότι θά δημιουργηθῇ ἐκρηκτικόν κοινωνικόν πρόβλημα πελωρίων διαστάσεων, θά εἶναι ἡ ὑπαναχώρησις τῆς Ἐξουσίας. Ἀλλά καί ἄν αὐτό δέν συμβῇ, ὅπερ λίαν ἀπίθανον, τότε θά εἴπωμεν καί θά βιώσωμεν τό ἡμῖν «ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλιπ. α΄29). Ἡ πίστις μας σύμβολόν της καί θεμέλιόν της ἔχει τόν Σταυρόν!...
Τέλος λόγου: Ἐάν τά διαδιδόμενα εἶναι ἀληθῆ καί τά νέα δελτία ταυτότητος θά φέρουν, ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς, εἴτε τήν μορφήν τοῦ Βεελζεβούλ εἴτε τόν ἀριθμόν 666 εἴτε ὅ, τιδήποτε ἄλλο ἀντιχριστιανικόν σύμβολον, ἤ ἀκόμη καί ἄν θά ἔχουν μόνον τόν Ε.Κ.Α.Μ., ἄνευ προηγουμένης νομοθετικῆς διασφαλίσεως τῶν δημοκρατικῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου, θά εἴπωμεν ΟΧΙ καί πάλιν ΟΧΙ καί μυριάκις ΟΧΙ εἰς τά νέα αὐτά δελτία, ὁ, τιδήποτε καί ἄν πρόκειται νά ἀντιμετωπίσωμεν... «Ἀκουέτω ταῦτα καί Βασιλεύς (= Κυβέρνησις)!».
Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ἀρχιμανδρίτης
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=============

Παραθέτουμε, για την ώρα, χωρίς σχολιασμό, το σαφέστατο κείμενο της ιστορικής επιστολής του Γέροντα Επιφανίου Θεοδωρόπουλου αναφορικά με το ηλεκτρονικό φακέλλωμα.

Ας προσέξουμε πώς ακριβώς αναλύει η οξυνούστατη γραφίδα του μακαριστού Γέροντα το επίμαχο θέμα.

Ας περιοριστούμε - για την ώρα - στην παράθεση της επιστολής και ίσως χρειαστεί να τα ξαναπούμε.

Ο Αρχιμανδρίτης Συμεών Κραγιόπουλος μου ανέφερε - λίγες βδομάδες μετά τη δημοσίευση της επιστολής - ότι τον έβρισκε απολύτως σύμφωνο και ότι τη θεωρούσε οξυνούστατη, γλαφυρότατη και σαφέστατη.
Να προσθέσω και ένα τελευταίο. Εχει διατυπωθεί η άποψη ότι οι αποφάσεις και οι μέχρι στιγμής ενέργειες της Ιεράς Συνόδου για το θέμα στοιχούνται στη γραμμή που χάραξε ο μακαριστός Γέροντας Επιφάνιος.

Αν αυτό αληθεύει χαίρομαι “χαράν μεγάλην”, επειδή ο μακαριστός Γέροντας Επιφάνιος υπήρξεν “κανόνας πίστεως”. Οι θέσεις που εξέφραζε απηχούσαν ΟΧΙ προσωπικές απόψεις, ΟΧΙ γνώμες, αλλά την πίστη της Εκκλησίας.

Θα επανέλθω, συν Θεώ, προσεχώς, αν χρειαστεί, για να πω περισσότερα για τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, αναφορικά με την “κάρτα του πολίτη”.

Οφείλω μια εξήγηση στους αναγνώστες του ιστολογίου. Είναι φανερόν ότι, ενώ είμαι τόσον αυστηρός με όλους, για τον μακαριστό Γέροντα Επιφάνιο και τον Αγιο Ιουστίνο Πόποβιτς (δεκαετίες πριν ανακηρυχθεί Αγιος της Εκκλησίας), μιλώ χωρίς αναστολές και προσβλέπω και προς τους δύο ως αυθεντίες.

Το μόνο που χρειάζεται να αναφέρω αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου πνευματικό τέκνο του π. Επιφάνιου. Ο μακαριστός Γέροντας Επιφάνιος ήταν πολύ σοφός άνθρωπος για να αφήσει πίσω του “μαθητές”. Ποτέ δεν επεζήτησε να επιβάλει “γραμμή” και να δημιουργήσει “σχολή”. “Κανένα δεν καλώ, κανένα δεν κρατώ, κανένα δεν διώχνω. Οποιος θέλει έρχεται, όποιος θέλει μένει, όποιος θέλει φεύγει”, συνήθιζε να λέγει.

Επομένως η βαθύτατη εκτίμηση που τρέφω προς το σεπτό πρόσωπο του π. Επιφανίου δεν απορρέει από κάποια συναίσθηση πνευματικής συγγένειας με τον μακαριστό Γέροντα, αλλά από την επί δεκαετίες μελέτη των συγγραμμάτων του και από τη συναστροφή που με ευλόγησε ο Θεός να έχω κατ' επανάληψη μαζί του.

Το ίδιο - και σε μεγαλύτερο ακόμη βαθμό - ισχύει για τον Αγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, τον οποίο μόνον μια φορά αξιώθηκα να γνωρίσω και να πάρω την ευχή Του όταν πριν δεκαετίες πήγα στο Τσέλιε. Οσα βιβλία του όμως είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά τα έχω από δεκαετίες μελετήσει με απέραντο σεβασμό επισταμένα.

Ας προσέξουμε ποια σαφέστατα πράγματα λέγει ο αείμνηστος Γέροντας για το επίμαχο θέμα του ηλεκτρονικού φακελλώματος, εν όψει και της επίσημης αναγγελίας της εισαγωγής της “κάρτας του πολίτη” από την κυβέρνηση.

*****
Ο ΒΕΕΖΕΒΟΥΛ ΚΑΙ Ο «Ε.Κ.Α.Μ.»11-9-87
Του Αρχιμανδρίτη Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου
====================
Κύριε Διευθυντά,
Διά τῆς παρούσης δέν σκοπεύω νά διαπραγματευθῶ τό θέμα περί ἀντιχρίστου ἤ περί τοῦ ἀριθμοῦ 666 κ.τ.τ. ἐπιγραμματικῶς θά σημειώσω δύο-τρεῖς σκέψεις εἰς ἀπάντησιν ἐπιστολῆς φίλου Ἱερέως ἐκ Μακεδονίας. Οὗτος μοῦ ἔστειλε πρό καιροῦ φωτοτυπίαν ἑνός περιέργου σχήματος, τό οποῖον, τιθέμενον ἔμπροσθεν κυρτοῦ κατόπτρου, ἐδείκνυεν, οὔτε ὀλίγον οὔτε πολύ, μίαν διαβολικήν μορφήν, τήν ὀποίαν «ἔστεφεν»ὁ ἀριθμός 666. Μοῦ ἔγραφε δέ ὅτι τό σχῆμα αὐτό θά ὑπάρχει εἰς τά νέα δελτία ταυτότητος καί μέ ἠρώτα «τί θά κάμωμε;».
Ὁμολογῶ ὅτι μετά πολλῆς δυσπιστίας ἐδέχθην τήν πληροφορίαν αὐτήν. (Βραδύτερον εἶδον τό σχῆμα δημοσιευμένον καί εἰς θρησκευτικά περιοδικά). Οἱ αρμόδιοι κρατικοί Λειτουργοί, ἐσκέφθην, θά ἔπρεπεν, ὅλοι, πρῶτον μέν νά εἶναι συνειδητοί σατανολάτραι, δεύτερον δέ νά πάσχουν ἐκ κρετινισμοῦ. Διότι μόνον συνειδητοί σατανολάτραι θά ἔθετον τοιαῦτα σχήματα εἰς τά δελτία ταυτότητος καί μόνον πάσχοντες ἐκ κρετινισμοῦ ἠδύναντο νά πιστεύσουν ὅτι θά εὑρεθοῦν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πού θά ἐδέχοντο νά λάβουν δελτία ταυτότητος μέ τήν εἰκόνα τοῦ Βεελζεβούλ! Καί «νά πάρῃ εὐχή!», εἶναι ὀλίγον δύσκολον νά συμπέσουν ἀμφότεραι αἱ ἰδιότητες (σατανολατρία καί κρετινισμός) εἰς μίαν δεκάδα, τοὐλάχιστον, ἀνωτάτων στελεχῶν Δημοσίων Ὑπηρεσιῶν καθώς καί εἰς ἀρμοδίους Ὑπουργούς καί Ὑφυπουργούς. Λογικῶς λοιπόν θά ἔπρεπε νά ἀποκλεισθῇ παντελῶς τοιοῦτον ἐνδεχόμενον, δηλαδή ἐκτύπωσις δελτίων ταυτότητος μέ σατανικάς μορφάς.
Ἐπειδή ὅμως τίποτε δέν ἀποκλείεται εἰς τήν ὡραίαν αὐτήν Χώραν, ὅπου θάλλει «ἡ φαιδρά πορτοκαλέα», δέν εἶναι δυνατόν νά ἀποκλεισθῇ οὔτε αὐτό. Ἄν λοιπόν πράγματι εἰς τά νέα δελτία ταυτότητος ἔχῃ ἀποτυπωθῇ ἔστω καί ὑποψία τῆς μορφῆς τοῦ Βεελζεβούλ, ἀσφαλῶς οἱ πιστοί ὄχι μόνον δέν θά παραλάβουν τά δ ι α β ο λ ο δ ε λ τ ί α αὐτά, ἀλλά οὔτε κἄν θά τά ἐγγίσουν!
Τό αὐτό θά συμβῇ καί ἄν τά δελτία φέρουν τόν ἀριθμό 666. Ἐάν μέν ὁ ἀριθμός αὐτός ἐτέθη ἐπίτηδες, ὡς σχετιζόμενος μέ τόν ἀντίχριστον, θά ἦτο ἀδιανόητον νά φέρωμεν ἐπάνω μας τά σύμβολα τοῦ ἀντιχρίστου! Ἀλλά καί ἐάν ὁ ἀριθμός αὐτός δέν ἐπελέγη σκοπίμως, δηλαδή ὡς σύμβολον τοῦ ἀντιχρίστου, ἀλλ’ ἀπλῶς ὡς ἕνας ἀριθμός μεταξύ τὼν πολλῶν, ἴσως διότι οὗτος παρουσιάζει ὡρισμένα πλεονεκτήματα (εὐκολία ποικίλων συνδυασμῶν κ.τ.τ.) ἔναντι τῶν λοιπῶν - ὑπόθεσιν κάμνομεν, διότι οὐδεμία περί τούτου ἔνδειξις ὑπάρχει-, καί πάλιν τά δελτία ταυτότητος, ὡς προκαλοῦντα τήν θρησκευτικήν μας εὐαισθησίαν μέ τήν χρῆσιν ενός υπόπτου καί διαβλητοῦ ἀριθμοῦ, εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα. ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩΜΕΝ!
Ὁλίγα λόγια καί διά τόν Ε.Κ.Α.Μ. [= Εἰδικός Κωδικός Ἀριθμός Μητρώου. Πρόκειται γιά τόν τότε προβλεπόμενο ἀπό τόν νόμο μοναδικό γιά κάθε ἄνθρωπο ἀριθμό, μέ τόν ὁποῖο ἐμεθοδεύετο τό ἠλεκτρ. Φακέλωμα Σημ. Ι.Φ.]. Ὡς Χριστιανοί δέν ἔχομεν νά κρύψωμεν τίποτε ἀπό τήν ζωήν μας. Ἡ ζωή τοῦ πιστοῦ εἶναι διαφανής. Μόνον «ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς». Ὀρθῶς ἐλέχθη ὅτι οἱ ἔντιμοι ἄνθρωποι θά ἠδύναντο νά κατοικοῦν εἰς ὑαλίνους πύργους. Ὡς δημοκρατικοί πολῖται ὅμως, ὡς κάτοικοι ἐλευθέρας καί δημοκρατικῆς Χώρας, δέν ἀνεχόμεθα τό «ἠλεκτρονικό φακέλωμα». Αὐτό σημαίνει ὅτι ἐάν δέν ψηφισθῇ ὁ ὑπό τῆς Κυβερνήσεως ὑπεσχημένος Νόμος περί προστασίας τοῦ πολίτου ἀπό τάς ἐνδεχομένας καταχρήσεις τῆς κρατικῆς ἐξουσίας εἰς βάρος τῶν ἐλευθεριῶν του καί τῶν δικαιωμάτων του, θά εἴπωμεν «ὄχι!» καί εἰς τόν Ε.ΚΑ.Μ..
Θά ἐρωτηθῶμεν ἴσως: Καί τί θά συμβῇ μέ τήν ἄρνησίν μας νά ἐφαρμόσωμεν Νόμον τοῦ Κράτους;
α) Οἱ Χριστιανοί εἶναι οἱ νομοταγέστεροι τῶν ἀνθρώπων, ὅταν οἱ Νόμοι δέν προσβάλλουν τάς θρησκευτικάς των πεποιθήσεις. Ὅταν συμβαίνῃ τό ἀντίθετον, τότε, «πειθαρχοῦντες Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πραξ. ε΄ 29), εἰσέρχονται εἰς τήν παρανομίαν ἀδιαφοροῦντες διά τάς συνεπείας. Νόμοι τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους ἐπέβαλλον τήν θυσίαν εἰς τά εἴδωλα, ἀλλ’ οι πιστοί δέν ὑπήκουον. Νόμοι τοῦ Βυζαντινοῦ Κράτους ἐπέβαλλον κατά καιρούς τόν Ἀρειανισμόν ἤ τόν Μονοθελητισμόν ἤ τήν Εἰκονομαχίαν, ἀλλ’ οι Ὀρθόδοξοι ἐπέλεγον τήν «ἁγίαν παρανομίαν».
β) Εάν εκατοντάδες χιλιάδων ἤ μᾶλλον ἑκατομμύριά τινα Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων ἀρνηθοῦν νά παραλάβουν τά διαβολοδελτία, εἶναι μαθηματικῶς βέβαιον ὅτι ἡ Πολιτεία θά υποχωρήσῃ πάραυτα καί θά τροποποιήσῃ τόν Νόμον. Τό ὀλιγώτερον, θά καταστήσῃ προαιρετικά και ὄχι ὑποχρεωτικά τά νέα δελτία ταυτότητος. Εἰσαγγελεῖς καί Δικαστήρια καί Φυλακαί υπάρχουν διά πεντακοσίους ἤ χιλίους ἤ πέντε χιλιάδας ἤ δέκα χιλιάδας ἀνθρώπων. Δι’ ἑκατοντάδας χιλιάδας ἤ μᾶλλον δι’ ἐκατομμύρια ἀνθρώπων δέν ὑπάρχουν οὔτε Εἰσαγγελεῖς, οὔτε Δικαστήρια, οὔτε Φυλακαί. Τουλάχιστον εἰς τήν μικράν Ἑλλάδα!
γ) ἄν εἶναι ἀδύνατον νά σταλοῦν εἰς τά Δικαστήρια καί τάς Φυλακάς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἤ μᾶλλλον ἑκατόμμύριά τινα ἀνθρώπων, ἐξ ἴσου ἀδύνατον εἶναι νά ἀποκλεισθῇ τόσον πλῆθος ἀνθρώπων ἀπό συναλλαγάς καί δικαιοπραξίας, ἐπειδή δέν εἶναι κάτοχοι διαβολοδελτίων. Ἡ μόνη λύσις πού θά ἐπιβληθῇ ἐκ τῶν πραγμάτων, διότι θά δημιουργηθῇ ἐκρηκτικόν κοινωνικόν πρόβλημα πελωρίων διαστάσεων, θά εἶναι ἡ ὑπαναχώρησις τῆς Ἐξουσίας. Ἀλλά καί ἄν αὐτό δέν συμβῇ, ὅπερ λίαν ἀπίθανον, τότε θά εἴπωμεν καί θά βιώσωμεν τό ἡμῖν «ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλιπ. α΄29). Ἡ πίστις μας σύμβολόν της καί θεμέλιόν της ἔχει τόν Σταυρόν!...
Τέλος λόγου: Ἐάν τά διαδιδόμενα εἶναι ἀληθῆ καί τά νέα δελτία ταυτότητος θά φέρουν, ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς, εἴτε τήν μορφήν τοῦ Βεελζεβούλ εἴτε τόν ἀριθμόν 666 εἴτε ὅ, τιδήποτε ἄλλο ἀντιχριστιανικόν σύμβολον, ἤ ἀκόμη καί ἄν θά ἔχουν μόνον τόν Ε.Κ.Α.Μ., ἄνευ προηγουμένης νομοθετικῆς διασφαλίσεως τῶν δημοκρατικῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου, θά εἴπωμεν ΟΧΙ καί πάλιν ΟΧΙ καί μυριάκις ΟΧΙ εἰς τά νέα αὐτά δελτία, ὁ, τιδήποτε καί ἄν πρόκειται νά ἀντιμετωπίσωμεν... «Ἀκουέτω ταῦτα καί Βασιλεύς (= Κυβέρνησις)!».
Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ἀρχιμανδρίτης

Υλοποίηση του σχεδίου για την Κάρτα του Πολίτη

Η επικοινωνία και οι συναλλαγές των πολιτών και των επιχειρήσεων με το κράτος μέσω Διαδικτύου θεσμοθετούνται με το προσχέδιο νόμου του υπουργείου Εσωτερικών για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, το οποίο εγκρίθηκε χθες από το Υπουργικό Συμβούλιο και σύντομα θα κατατεθεί στη Βουλή.
Στόχος της κυβέρνησης είναι η μείωση της γραφειοκρατίας κατά 25%, η οποία αναμένεται να αποδώσει εξοικονομήσεις περίπου 4 δισ. ευρώ ετησίως...

Ο αρμόδιος υπουργός κ. Γ. Ραγκούσης στην εισήγησή του στο Υπουργικό Συμβούλιο αναφέρθηκε στις καινοτομίες του νομοσχεδίου που είναι:
• Η καθιέρωση της προηγμένης ηλεκτρονικής υπογραφής.
• Η θεσμοθέτηση της ηλεκτρονικής επικοινωνίας μεταξύ των φορέων του Δημοσίου και του δικαιώματος για τα φυσικά και νομικά πρόσωπα να έχουν ηλεκτρονικές συναλλαγές με το κράτος.
• Η απαλλαγή από τη διαδικασία επικύρωσης των ηλεκτρονικών αντιγράφων.
• Πολίτες και επιχειρήσεις θα μπορούν να υποβάλλουν ηλεκτρονικά αιτήσεις, δηλώσεις, βεβαιώσεις, δικαιολογητικά, καθώς και προσφορές για συμμετοχή σε δημόσιους διαγωνισμούς.

Η εφαρμογή του νόμου θα γίνει αποκεντρωμένα σε επίπεδο υπουργείων και φορέων. Στα τέλη Απριλίου θα δημοσιοποιηθεί το επιχειρησιακό σχέδιο εφαρμογής του νόμου που θα περιλαμβάνει την υλοποίηση της Κάρτας του Πολίτη ως βασικού εργαλείου για την πιστοποίηση των πολιτών στα νέα πληροφοριακά συστήματα.Ν. ΤΣΙΤΣΑΣ

Με «εικαζόμενη συναίνεση» θα επιτρέπεται αφαίρεση οργάνων μετά θάνατον

31/3/11

Τη δυνατότητα αφαίρεσης οργάνων από υποψήφιο δότη χωρίς να απαιτείται συναίνεση από συγγενείς προβλέπει το προσχέδιο νόμου του υπουργείου Υγείας «Δωρεά και Μεταμόσχευση Οργάνων και άλλες διατάξεις», που συζητήθηκε χθες στο Υπουργικό Συμβούλιο. Το προσχέδιο εισάγει τον όρο «εικαζόμενη συναίνεση», που σημαίνει ότι εφ’ όσον ο υποψήφιος δότης δεν είχε δηλώσει στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων την αντίθεσή του στη δωρεά οργάνων του όσο ζούσε, θα μπορούν να αφαιρούνται τα όργανα μετά τον θάνατό του...Το προσχέδιο προβλέπει επιπλέον τη διεύρυνση του βαθμού συγγένειας (από τον 2ο στον 4ο βαθμό) στις ζώσες μεταμοσχεύσεις, ενώ επιτρέπει την αφαίρεση οργάνων από ζώντα δότη με τον οποίο ο ασθενής έχει υπογράψει σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης ή συνδέεται αισθηματικά (απαιτείται άδεια με δικαστική απόφαση). Σε περίπτωση που μεταξύ δότη και λήπτη δεν υπάρχει ιστοσυμβατότητα, πραγματοποιείται η αφαίρεση οργάνου και ταυτόχρονα ο ασθενής προτάσσεται στην κατάταξη στο εθνικό Μητρώο με τους λήπτες.

Ενα άλλο σημαντικό νομοσχέδιο που παρουσιάστηκε χθες στο υπουργικό συμβούλιο αφορά την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Σύμφωνα με αυτό, όλες οι διοικητικές πράξεις θα εκδίδονται ηλεκτρονικά και εισάγεται η ηλεκτρονική σύνταξη, η διακίνηση και η διαβίβαση εγγράφων. Καθίσταται για πρώτη φορά υποχρεωτική η ηλεκτρονική υπογραφή των εγγράφων. Επίσης, ο πολίτης απαλλάσσεται από την κλασική χρονοβόρο διαδικασία επικύρωσης, καθώς ρυθμίζεται η αποδεικτική ισχύς/αποδοχή των ηλεκτρονικών αντιγράφων.

Εν τω μεταξύ, αλλάζει η διαδικασία υποβολής των «πόθεν έσχες» που θα γίνεται πλέον ηλεκτρονικά, ενώ με υπουργική απόφαση εξουσιοδοτήθηκε ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης να συνάψει προγραμματική σύμβαση 2,3 εκατ. ευρώ με την Κοινωνία της Πληροφορίας για να δημιουργηθεί η ηλεκτρονική βάση που θα δέχεται τα «πόθεν έσχες» 300.000 υπόχρεων (κρατικών λειτουργών, δημοσιογράφων κ. ά.). Oι δηλώσεις θα υποβάλλονται ηλεκτρονικά στην Αρχή για το Ξέπλυμα του «Μαύρου Χρήματος», στην οποία θα δημιουργηθεί ένα αξιόπιστο σύστημα ηλεκτρονικού ελέγχου, ενώ ο Αρειος Πάγος, που έχει την αρμοδιότητα σήμερα ελέγχου των δηλώσεων αυτών, θα είναι υπεύθυνος μόνο για τα «πόθεν έσχες» των δικαστικών λειτουργών.

Η «Κοινωνία της Πληροφορίας Α. Ε.» ορίζεται ως δικαιούχος για τη σύσταση υπηρεσίας για την ηλεκτρονική υποβολή, τον έλεγχο και την επεξεργασία των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης.

Όσο περνάει ο καιρός η απόσταση μεγαλώνει…


undefined
Κάποιος μας συκοφάντησε, μας αδίκησε, μας έθιξε, μας προσέβαλε.
Τον διαγράφουμε μονομιάς από αδελφό, συγγενή, φίλο ή συνεργάτη;
“Δεν θέλουμε να τον ξαναδούμε στα μάτια μας”;
Ή τον αντιμετωπίζουμε με κατανόηση, συμπάθεια κι αγάπη με την ελπίδα πως θα διορθωθεί;
Ο Κύριος παρότι παρακούσαμε τη θεϊκή εντολή του
“έκλινεν ουρανούς να κατέβει” (ψαλ ιζ 17[10])
Η θεϊκή του φιλανθρωπία ήταν καθαρή
“Πάτερ άφες αυτοίς” (Λουκ κγ [23]34)
Μας έφταιξε ο αδελφός μας; Κι ύστερα απομακρύνθηκε κι ο ένας αποφεύγει τον άλλον;
Τον βλέπει κι αλλάζει δρόμο; Όσο περνάει ο καιρός η απόσταση μεγαλώνει;
“Εάν αμαρτήσει εις σε αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν μεταξύ εσού και αυτού μόνου,
εάν σου ακούσει, εκέρδησας τον αδελφόν σου” (Ματθ [18]15)
Πήγαινε, αφού προσευχηθείς θερμά πρώτα.
Μην σκέπτεσαι ότι αυτός έφταιξε και πρέπει να επανορθώσει πρώτος.
Αυτός που μας έβλεψε, είναι πραγματικά πληγωμένος απέναντι του Θεού.
Εμείς είμαστε οι αδικημένοι, οι χαμένοι, αυτός είναι και πεσμένος, ίσως διστάζει, ντρέπεται, φοβάται.
Πήγαινε πρώτος εσύ.
Μόνο με την αγάπη χτίζεις γέφυρες.
Μόνο με τη συγχωρητικότητα δε χάνεις ποτέ τους φίλους σου.
Μόνο με την ταπείνωση συμπορεύεσαι με τους συνανθρώπους σου.
Ο ΣΩΤΗΡ

Με το Θεό ή χωρίς το Θεό; Εμείς λέμε: Με το Θεό (Ομιλία του Αρχιμ. Χρυσόστομου Παπαθανασίου)

undefined
Είχαμε την ευλογία από τον Θεό, στα τέλη του προηγουμένου μηνός, στην Διακίδειο Σχολή Λαού να ομιλήσει ο Ιεροκήρυκας του Καθεδρικού Ναού των Αθηνών και Δ/ντης του Ιδιαιτέρου Γραφείου του Μακαριωτάτου, π. Χρυσόστομος Παπαθανασίου.
Άριστος χειριστής του λόγου, ο πρώην Δικαστικός Λειτουργός ανέπτυξε το θέμα: «Με το Θεό ή χωρίς το Θεό;». Ικανοποιητικό και εκλεκτό το ακροατήριο.
Παραθέτουμε αυτούσια την ομιλία.
«Το περί Θεού ερώτημα είναι πανάρχαιο και πάντοτε σύγχρονο. Η παρουσία ή απουσία του Θεού, ως κορυφαίο ερώτημα, τίθεται συνεχώς ενώπιον μας. Και ο σημερινός παγκοσμιοποιημένος άνθρωπος θέτει τα ερωτήματα:
Τι είναι ο Θεός; Πού είναι; Τι κάνει για μένα; Να πιστεύω στo Θεό ή όχι; Στη ζωή μου να προχωρήσω με το Θεό ή χωρίς το Θεό;
Αναμφιβόλως όλοι οι άνθρωποι προβληματίζονται με το θέμα Θεός και πράγματι μας απασχολεί. Συχνά, μάλιστα, φιλόσοφος πολιτικοί, διανοητές, επιστήμονες, καλλιτέχνες, καλλιτέχνες θέτουν τα ερωτήματα αυτά και προβληματίζονται στο περί Θεού ερώτημα. Και όσο οι τεχνολογικές επιτυχίες αυξάνουν,τόσο τα ερωτήματα καθίστανται επιτακτικά. Έχει μάλιστα διαπιστωθεί όσο κι αν πολεμείται ο Θεός, όσο κι αν επιχειρείται να τεθεί ατη γωνία, τόσο το αίσθημα του ανικανοποίητου ψυχικού κενού μεγενθύνεται και ο Θεός αναζητείται.
Προσφάτως, ο καθημερινός τύπος βρήκε την ευκαιρία να προβάλη με περισσήν προχειρότητα τον αθεϊσμό.  Το εκ Λονδίνο σύνθημα σύγχρονων αθέων: «Πιθανώς δεν υπάρχει Θεός. Τώρα σταματήστε να ανησυχείτε και απολαύστε τη ζωή σας», τι άλλο προκύπτει παρά την αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου;
Ο νέος αθεϊσμός με τις ποικίλες μορφές και τάσεις του όπως σήμερα παρουσιάζεται δεν είναι φαινόμενο αυτόνομο. Δεν είναι γέννημα τωρινό. Έχει ρίζες. Και αυτές βρίσκονται στους περασμένους αιώνες, στους αιώνες της Μεταρρύθμισης, στις άκρως αντιθρησκευτικές τάσεις και πράξεις του 18ου αιώνα, στον μετέπειτα στρατευμένο αθεϊσμό, στον αγνωστικισμό και άθεο υπαρξισμό του 20ου αιώνα, στη λεγόμενη «θεολογία του θανάτου του Θεού» και στο άκρως υλιστικό φρόνημα.
Γι’ αυτό βεβαίως το φαινόμενο του νέου αθεϊσμού δεν φταίνε μόνον οι άλλοι. Φταίνε και οι χριστιανοί και θα πρέπει να γίνει επισταμένη αυτοκριτική στο σημείο αυτό.
Τι ακριβώς όμως είναι ο νέος αθεϊσμός, το λυπηρό αυτό φαινόμενο;
Είναι η χειραφέτηση από το Θεό, η αυτονομία και στη θέση Του η ενθρόνισις μόνου του ανθρώπου. Μιλάμε δηλαδή για ένα άθεο ουμανισμό. Θεός ο άνθρωπος , το κτίσμα, το δημιούργημα του Θεού, ο πεπερασμένος άνθρωπος. Υποκατάστατο του Θεού ο άνθρωπος. Έχουμε έτσι μία απολυτοποίηση της ανθρωπίνης λογικής, της ratio που οδηγεί βεβαίως στην άρνηση και το μηδενισμό ή στην τύχη και την ύλη.
Ο νέος αθεϊσμός λαμβάνει τις μορφές κατά καιρούς είτε της πολεμικής ή της αδιαφορίας ή της ύπαρξης του τίποτε. Το φαινόμενο φυσικά μη νομίσουμε ότι είναι μόνο στο εξωτερικό. Είναι και εντός των τειχών.
Η ελληνική κοινωνία δυστυχώς έχει διαβρωθεί από το δηλητήριο αυτό. Εισβάλλει και στη χώρας μας ο εξοβελισμός του Θεού μεθοδικά και συνεχώς με προσχήματα, με ομιχλώδεις θεωρίες, όντως «προφάσεις εν αμαρτίαις».
Και μεις γίναμε επιλήσμονες του Θεού και ακολουθούμε στα αχνάρια και στη νοοτροπία και ρύθμιση ζωής, τρόπους βιοτής του νέου αθεϊσμού. Λήθη του Θεού = Νέος αθεϊσμός.
Ξεχνάμε το Θεό. Στο περιθώριο. Αντικαθιστούμε το Θεό με τον εαυτό μας, τη λογικοκρατία μας, τη μέθη της υλοφροσύνης.
Ιδού μερικά παραδείγματα αυτής της παθογένειας. Αντί στα παιδιά μας να δίνουμε άδολο γάλα της μητρός ορθοδόξου πίστεως, δίνουμε πικρό, αλλότριο, ξενο προς τις παραδόσεις μας και αντί αργότερα στους νέους μας να δίνουμε στερεά τροφή προσφέρουμε μουχλιασμένη, τυποποιημένη πνευματικώς. Ό,τι σερβίρει ο συρμός της νέας ιδεολογίας του νέου αθεϊσμού.
Αντί του θείου λόγου δίδουμε λόγο ανθρώπινο, ξύλινο, εκκοσμικευμένο, το χειρότερο, παγανιστικό.
Αντί του ήθους προσφέρουμε το άηθες και ειρωνευόμεθα το ηθικό, καθαρό και αγνό.
Δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο μας οι λέξεις «εγκράτεια» και «παρθενία».
Φθάσαμε αντί της παρεχομένης ευλογίας του γάμου στο ναό του Θεού, στην εκκλησία, σε ελεύθερες συμβιώσεις και σε απλές δικαιοπρακτικές συμβάσεις γάμου.
Αντί της ευσεβείας και τηρήσεως του νόμου Θεού προχωρήσαμε στην κάθε είδους ασέβεια και ανομία και ακόμη περισσότερο αμνηστεύσαμε την αμαρτία και συνάμα και την προβάλλουμε.
Να μιλήσουμε για οράματα, για ιδανικά, για πρότυπα για πανάρχαιες αξίες ζωής! Αυτός ωστόσο ο νέος αθεϊσμός έχει οδυνηρές ηθικές συνέπειες με την ευρύτερη σημασία όρου.
Μακρυά από τον Θεό, η κακοδαιμονία του ανθρωπίνου προσώπου. Η απανθρωπιά. «Ο άνθρωπος χωρίς θεό είναι ο άνθρωπος εναντίον του ανθρωπισμού», έγραφε ο Gabriel Marcel. «Αν δεν υπάρχει Θεός, το παν επιτρέπεται’, φώναζε και ο γερο-Καραμαζώφ στο περίφημο μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκυ.
Μακράν του Θεού «μόνον δάκρυα (nur tranen)». Και τούτο γιατί ζωή χωρίς το Θεό είναι χωρίς πυξίδα ελπίδας, ζωή απαρηγόρητη, ζωή ηθικώς αθλία, άνευ νοήματος. Ζωή που δεν αντέχεται.
Το δράμα του συγχρόνου ανθρώπου είναι η στέρησις του Θεού, η απιστία, η αθεΐα, η μη εύρεση του θεού. Γιατί το θέμα Θεός είναι θεμελιώδες για την ανθρώπινη ύπαρξη. Δεν υπάρχει μηδέν. Υπάρχει ο Θεός.
Στο σημείο αυτό έχουμε να καταθέσουμε από την Αγία Γραφή, Παλαιά και καινή Διαθήκη ότι ο Θεός επιθέτων ανεξάλειπτον την εαυτού σφραγίδα επί της ψυχής του ανθρώπου, (άνθρωπος γαρ ψυχοσωματική ενότης) και εμφυτεύων τον ηθικόν του νόμον στη συνείδηση του πλάσματός Του θέτει τα απαρασάλευτα θεμέλια της αμέσου αναφοράς και κοινωνίας, της προσωπικής σχέσεως με το Θεό. Η μεταφυσική ανησυχία, αναζήτηση και φορά του ανθρώπου προς το Θεό σημαίνει την εσωτάτη πνευματική εξάρτηση μας από τον Ουράνιο Πατέρα μας. Δεν είμαστε εμείς που ανακαλύψαμε το Θεό. Εκείνος αποκαλύφθηκε σε εμάς. Και το πρώτο που βλέπει ο άνθρωπος μόλις ανοίγει τους οφθαλμούς του μετά την εμφύσησιν της θείας πνοής είναι ο Θεός. Είναι λοιπόν θρησκεύον ον ο άνθρωπος. Ο Θεός είναι Εκείνος που ορίζει τα σύμπαντα και τη ζωή του καθενός μας. Δεν ήλθαμε στη ζωή αυτομάτως. Γνωρίζει κάθε λεπτομέρεια ως Παντογνώστης και ο άνθρωπος είναι η κορωνίς της θείας Δημιουργίας, πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Θεού. Είναι Εκείνος ο Οποίος κρίνει και ομιλεί.
Αλλά πώς ομιλεί ο Θεός;
Ιδού το σπουδαιότατο και λίαν χρήσιμο ερώτημα: Ο Θεός, ο Πλάστης και Δημιουργός του ανθρώπου δεν έχει εγκαταλείψει τον άνθρωπο. Με πολλούς τρόπους ομιλεί ο Θεός στο πλάσμα Του. Δεν χρειάζεται να έχει την ιδική μας γλώσσα. Ωστόσο μας ομιλεί, αρκεί εμείς να έχουμε τη διάθεση, διάκριση και ετοιμότητα να Τον ακούμε και να εννοούμε τα θεία ουράνια μηνύματά Του.
Πώς λοιπόν ομιλεί ο Θεός;
Πρώτον, με τη φωνή της συνειδήσεως. Είναι ένα μεγάλο μυστήριο, η φωνή της συνειδήσεως στο εσωτερικό του κάθε ανθρώπου. Συνείδησις είναι η ηθική δύναμις του νοερού της ψυχής η κρίνουσα τας πράξεις μας. Όλοι μας έχουμε πείρα της συνειδήσεως. Ακούμε συχνά τη φωνή: -Μην κάνεις αυτό. Κάνε εκείνο. Και συγχρόνως η φωνή αυτή της συνειδήσεως έρχεται ως φωνή ελεγκτική που δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε. Αλλά και ως άγγελος Θεού μάς λέγει τη βουλή του Θεού.
Δεύτερον, μας ομιλεί ο Θεός με τους συνανθρώπους μας. Δια των ανθρώπων ομιλεί ο φιλάνθρωπος Θεός. Με τον άλλο συνάνθρωπο που είναι ο καθένας μας και εικόνα Θεού και τον έχουμε δίπλα μας στην ανθρώπινη κοινωνία. Πολλάκις και με απλούς, ταπεινούς ανθρώπους που ο Ύψιστος χρησιμοποιεί για την σωτηρία μας. Είναι οι άνθρωποι του Θεού.
Τρίτον, ο Θεός μάς ομιλεί με τους Αγίους Του. Αγίους που αναδεικνύει η θεία Χάρις σε κάθε εποχή. Οι άγιοι αναμεταδίδουν τη φωνή, τις θείες εντολές. Ο ενάρετος βίος τους, τα θαύματα, η ευωδία των λειψάνων τους, η παρουσία τους όλα αυτά αποκαλύπτουν και δηλώνουν τη θεία φωνή.
Ένα τέταρτο σημείο εξαιρετικά σπουδαίο της φωνής του Θεού είναι η ύπαρξη της Αγίας Εκκλησίας. Ο Θεός ομιλεί δια της αγιαστικής χάριτος των ιερών Μυστηρίων τα οποία τελεσιουργούνται στην Κιβωτό της σωτηρίας, την Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι θείον καθίδρυμα, την Οποία δεν θα πρέπει να τη θεωρούμε μοναχά ως μία διοικητική ανθρώπινη οργάνωση, αλλά πρωτίστως ως το σώμα του Χριστού, ως ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας, ως μία συνεχή Πεντηκοστή όπου το Άγιον Πνεύμα λαλεί και ενεργεί δια των κληρικών και Αυτό είναι η ζωογόνος πνοή της Εκκλησίας. Ο Θεός ομιλεί δια της Εκκλησίας «εις οικοδομήν σώματος» γι’ αυτό και οι πιστοί μέλη της Εκκλησίας δεν είναι ως εκκλησιαστική σύναξις ένα απλό άθροισμα ανθρώπων ή οπαδών μιας ιδεολογίας αλλά κοινωνία χάριτος Θεού.
Ακόμη ο Θεός μάς ομιλεί και μ’ όλα όσα συμβαίνουν στον μάταιο τούτο κόσμο. Μας ομιλεί ενίοτε και με τις ασθένειες, τις θλίψεις, τον πόνο, την αποτυχία, αλλά και με τις επιτυχίες και χαρές. Ομιλεί με πολλούς τρόπους. Και τέλος θα προσθέσουμε ότι μας ομιλεί και δια της σιωπής Του. Πρόκειται για τον αλάλητο λόγο του Θεού. Για τη μυστική αξία της σιωπής Του. Και η σιωπή διδάσκει και νουθετεί.
Όταν, λοιπόν, ο Θεός ομιλεί και μας καλεί και προσκαλεί οποία θα πρέπει να είναι η δική μας στάση ζωής; Η απάντηση η δική μας είναι το «Γενηθήτω το θέλημά Σου». Τότε είμεθα ελεύθεροι και απελεύθεροι από το στενό ορίζοντά μας, την προσήλωση μας στα φθαρτά και γήινα αντί των αφθάρτων και αιωνίων. Μη συνεπώς έχουμε κλειστά τα ώτα στη φωνή του Θεού. Στο «Είπεν ο Θεός», να απαντάμε «Λάλει Κύριε ότι ο δούλος Σου ακούει».
Αυτό σημαίνει συνεχή αίσθηση της παρουσίας του Θεού, μνήμη Θεού και εμπιστοσύνη σε Αυτόν. Εμπιστοσύνη είναι το μεγάλο κεφάλαιο της ανθρώπινης πορείας και προσωπικής ιστορίας. Όλοι μας γράφουμε ιστορία. Οποία όμως; Με το Θεό ή χωρίς το Θεό!
Αν είναι χωρίς τον Θεό υπακούοντας τυφλά στα κελεύσματα του νέου αθεϊσμού, τότε ισχύει και για μάς το «ήρξατο καταποντίζεσθαι» και το «άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ομοιώθη αυτοίς» και το «ο άπιστος εις θάλασσαν αλίμενον πλανάται διηνεκώς».
Με το Θεό διέρχεσαι από την αλογία και απανθρωπιά στη θεϊκή εμπειρία, στη θεογνωσία, στην άλλη γνώση και γεύση. Γιατί ο Θεός δεν αποδεικνύεται. Βιώνεται. Και όλοι μας έχουμε άμεση ανάγκη από θεϊκό βίωμα, από χάρη Θεού, από πίστη, η οποία μιλά άφωνα και τα άφατα μυστήρια του Θεού στη ζωή μας.
Και θα πρέπει να το υπογραμμίσουμε και τούτο, γενικότερα, ότι ο ελληνικός λαός στο βάθος είναι πιστός και ευλαβής. Ξέρει. Δεν υιοθετεί κανένα ιδεολόγημα του νέου αθεϊσμού. Είναι το παρήγορο και ελπιδοφόρο σημείο για τον τόπο μας.
Αγαπητοί μου,
Ο τίτλος της παρούσης ομιλίας ήταν: «Με το Θεό ή χωρίς το Θεό»; Εμείς λέμε: Με το Θεό.
Πηγή: Εφημερίδα “Εκκλησιολόγος”

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Οι Πατέρες της Εκκλησίας και η σημασία τους

Η ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση πραγματοποιήθηκε στη "Σχολή Γονέων" του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης την Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011. Στην ομιλία ο π. Θεόδωρος αναφέρεται στην αξία της πατερικής Θεολογίας, το ζήτημα της μετάφρασης των λειτουργικών κειμένων, στο ποιος και τι είναι Εκκλησία, στην Κάρτα του Πολίτη αλλά και στην "μεταπατερική θεολογία".

Κυκλοφορεῖ τὸ φύλλον τῆς 1.4.11 τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου»


undefined
Κυκλοφορεῖτὸ φύλλον τῆς 1.4.11τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου»

 Μερικὰ ἀπὸ τὰ περιεχόμενά του:
Μεθοδεύουν τήν ἔμμεσον δήμευσιν τῆς περιουσίας τῶν Ἱ. Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὡς προκύπτει ἀπό ἐπίσημον ἀνακοίνωσιν τῆς ἐκτάκτου διπλῆς Συνάξεως τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου προστρέχει εἰς τὸ Βατικανὸν διὰ βοήθειαν ὡς προσέτρεχον οἱ Βυζαντινοὶ εἰς τὴν Δύσιν. Ἡ «προσφυγή» μέ πρόσχημα τήν σωτηρίαν τῆς Χριστιανικῆς Κληρονομιᾶς εἰς τήν κατεχομένην Κύπρον.
Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος: Ἡ νέα τάξις πραγμάτων μᾶς θέλει προσκυνημένους.
Ἡ Ἱεραρχία καί ἡ στάσις τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν.
Σεβ. Κυθήρων: Ὡρισμένα πνευματικά τέκνα τοῦ Ἁγίου Ἰ. Πόποβιτς ὑπηρετοῦν τήν Παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἐπιστολὴ 34 ἱερομονάχων, ἱερέων καὶ μοναχῶν πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον. Δι᾽ αὐτῆς γνωστοποιοῦν, διατί δέν θά παραλάβουν τήν «Κάρταν τοῦ Πολίτου».
Ἔκκλησις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διὰ τὴν προστασίαν τῆς χριστιανικῆς κληρονομιᾶς εἰς τὴν κατεχομένην Κύπρον.
Συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ. Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἁλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου.
Ὁ κ. Μπουτάρης ὑπέρ τῆς κατασκευῆς τζαμιοῦ εἰς τήν Θεσσαλονίκην.
Ἐγκώμιον εἰς τὸν Μοναχὸν Κωνσταντῖνον (Καβαρνὸν) (1918–2011). Τοῦ πατρὸς Ἀστερίου Γεροστεργίου.
Γεγονότα καί Σχόλια. Βιβλιοκρισίαι καὶ ἄλλη ἐνδιαφέρουσα ὕλη συμπληρώνουν τὸ φύλλον.

Πέμπτη, Μαρτίου 31, 2011

ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ ΦΟΒΟΣ ΚΥΡΙΟΥ.

οίημα Ἱερομονάχου Δανιὴλ Δανιηλίδου Κατουνακιώτου


Ὅστις τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ,

σαυτὸν θὰ ἀποκτήσῃ,

οὗτος θὰ γίνῃ ἱκανός,

τὸ πᾶν νὰ κατακτήσῃ.


Γιατὶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ,

χαρίζει σωφροσύνην·

χαρίζ’ ἀνδρείαν σύνεσιν,

καὶ μετριοφροσύνην.


Χαρίζει θαῤῥος καὶ πολλὴν

τὴν γενναιοκαρδίαν,

ἀπ’ ἐναντίου δ’ οὐδενός,

αἰσθάνεται δειλίαν.


Διότι ἐλπίζ’ εἰς τὸν Θεόν,

κι’ αὐτὸν ἐπικαλεῖται,

κι’ ἀπὸ κινδύνου δὲ παντός,

πάντοτε ἐκλυτροῦται.


Στὰς θλίψεις κ’ εἰς τοὺς πειρασμούς,

χαίρει χαρὰν μεγάλην·

ποτέ του δὲν ἀγανακτεῖ,

καμία δὲν ἔχει ζάλην.


Γιατὶ γνωρίζ’ τ’ ἀγαθά,

ὅπου θὰ προξενήσῃ,

ἡ ‘πομονὴ στοὺς πειρασμούς,

ὅπου θὰ καρτερήσῃ.


Εἶν’ ἀγαθὰ οὐράνια,

ζωὴ δὲ μακαρία,

καὶ πανευφρόσυνος χαρά,

ἡ οὔσα αἰωνία…


Πάντα τὰ πρόσκαιρ’ ἀγαθά,

οὐδόλως τὰ θαυμάζει,

ὡς ὄναρ, τέφραν καὶ καπνόν,

τὰ ἅπαντα λογιάζει.


Κάλλος καὶ ἡδονὰς σαρκός,

ὡς τῆς ψυχῆς δημίους,

τὰ ἀποστρέφετ’ ὡς ἐχθρούς,

δεινοὺς ψυχολεθρίους.


Τοὺς λογισμοὺς δὲ τοὺς αἰσχρούς,

οὕσπερ καθυποβάλλει,

ὁ νοητὸς αἰσχρὸς ἐχθρός,

εὐθὺς τοὺς ἀποβάλλει…


Διὰ νὰ μὴ χρονίσωσι,

οὐτ’ ἐν τῇ διανοίᾳ,

καὶ εἶτα κυριεύσωσι,

καὶ νοῦν καὶ τὴν καρδίαν.


Τὴν δὲ διάνοιαν αὐτοῦ,

τὴν ἔχει γρηγοροῦσαν,

τὰς δ’ ἐναντίας προσβολάς,

ἀεὶ ἀποσοβοῦσαν.


Ἔχει σκοπὸν ἀκοίμητον,

αὐτὴν ἐπαγρυπνοῦσαν,

καὶ τὸν ἀόρατον ἐχθρόν,

ἀπαύστως πολεμοῦσαν.


Διότ’ ἄν τὴν διάνοιαν,

ἐν πρώτοις ἐκνικήσῃ,

εὐκόλως τότε καὶ τὸν νοῦν,

θὰ τὸν αἰχμαλωτίσῃ.


Καρδίαν δὲ καὶ τὴν ψυχήν,

θὰ κατακυριεύσῃ,

τότες ὦ! τρισαλλοίμονον,

θὰ θύσῃ θ’ ἀπολέσῃ…


Ὁ φόβος ὅμως τοῦ Θεοῦ,

ὅστις ἀρχὴ σοφίας,

ἀποσοβεῖ παντὸς ἐχθροῦ,

δεινὰς μηχανουργίας…





Κ’ εἰς ὁρατοὺς καὶ ἀφανεῖς,

ἐχθροὺς ὁρμᾷ γενναίως,

οἵτινες ὡς ἀπὸ πυρός,

διώκονται δρομαίως…


Λοιπὸν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ,

φύλαξ τῆς παρθενίας,

αἴτιος βίου σώφρονος,

πάροχος τῆς ἁγνείας.


Σπόγγος ἐστὶ καθαρτικός,

ψυχῆς καὶ τῆς καρδίας,

παραίτιος σεμνοπρεποῦς,

καὶ θείας πολιτείας.


Ὡσαύτως ἁγιότητος,

καὶ πάσης δικαιοσύνης,

καὶ στηριγμὸς τῶν ἀρετῶν,

καὶ πάσης ἀγαθωσύνης.


Ὁ ἔχων φόβον τοῦ Θεοῦ,

εἶν’ ἐξησφαλισμένος,

καὶ τὴν αἰώνιον ζωήν,

νὰ λάβῃ ὡρισμένως…


Διότι χαλινὸς ἐστί,

πάσης κακοπραγίας,

διδάσκαλος δὲ ἀρετῆς,

καὶ πάσης εὐπραγίας.


Φόβον Θεοῦ, ὦ ἀδελφοί,

Πάντες ἐγκολπωθῶμεν,

ὅπως τέλους εἰρηνικοῦ,

πάντες ἀξιωθῶμεν.


Πάντοτε εἶναι ἕτοιμος,

ὅστις Θεὸν φοβῆται·

κ’ ἐν ὥρᾳ τοῦ θανάτου του,

οὐδόλως θὰ πτοῆται.





Μάλιστα ὡς πανήγυριν,

αὐτὴν θὰ περιμένῃ,

ὅτ’ εις ζωὴν αἰώνιον,

ἐντεῦθεν μεταβαίνει.


Ἐκεῖ ζωὴ ἀΐδιος,

ἄῤῥητος εὐφρροσύνη,

ἄφατος ἀγαλλίασις,

ἔνθεος χαρμοσύνη.


Μακάριος τρισμάκαριος,

ὅστις τὴν ἐπιτύχῃ,

ἄθλιος καὶ τρισάθλιος,

ὅστις τὴν ἀποτύχῃ…


Γιατὶ ὁ μὲν ἐκέρδισε,

ζωὴν τὴν μακαρίαν·

ὁ δέ, τὴν ἀτελεύτητον,

βασάνων τιμωρίαν.


Ὁ μὲν θὰ εἶναι στοὺς χορούς,

Ἀγγέλων καὶ Ἁγίων,

ὁ δὲ μὲ τῶν συντρόφων του,

δαιμόνων τῶν ἀγρίων…


Ταῦτα, ἄς τὰ σκεφθῇ καλῶς,

ὅστις Χριστὸν πιστεύει,

διότ’ ὅσα μᾶς ἐδίδαξεν,

εἰς πάντα ἀληθεύει.


Δὲν εἶναι μῦθ’ ἥ τοῦ Χριστοῦ,

θεία διδασκαλία,

ἀλλ’ εἶναι ῥήματα ζωῆς,

σάλπιγξ ἐπουρανία.


Μόνον ὁ ἄφρων καὶ τυφλός,

κι’ ὅλως ἐσκοτισμένος,

Θεοῦ ἀρνεῖται ὕπαρξιν,

τ’ ὕλῃ προσηλωμένος.





Τοῖς κτήνεσι ὁμοιωθείς,

ἐν τιμῇ ὤν, οὐ συνῆκε,

κι’ ἀλόγοις παρασυμβληθείς,

τὰ κρείττονα ἀφῆκε…


Ἀλλ’ ὦ Ἥλιε νοητέ,

τὰ πάντα ὁ φωτίζων,

μὴ παύσῃ εἰς τὸν φόβον σου,

πάντας ἡμᾶς στηρίζων.


  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...