Το Μοναχικό ή αγγελικό σχήμα

Το Μοναχικό ή αγγελικό σχήμα

Αυτό είναι το μοναχικό ή αγγελικό σχήμα. Όποιος γίνεται μεγαλόσχημος μοναχός, φορά­ει το σχήμα, που είναι το σύμβολο του δεύ­τερου βαπτίσματος του.

Έχει κεντημένο πάνω του, με κόκκινη κλωστή, το Σταυρό, πάνω στο Γολ­γοθά (που παριστάνεται σαν βάθρο), τη λόγχη και το σπόγγο - σύμβολα του Πάθους του Κυρίου μας.Ας δουμε  τί συμβολίζουν τα κεντημένα γράμματα πάνω στο μοναχικό σχήμα.

Οι  πρώτες  σειρές  έχουν  εύκολους  συμβολι­σμούς.

ΤΣ ΔΦ Τούτο το Σχήμα Δαίμονες Φρίττουσι. (Δηλαδή, αυτό το αγγελικό σχήμα το τρέμουν οι δαίμονες)

ΡΡ ΔΡ Ρητορικοτέρα Ρημάτων, Δακρύων Ροή (Δηλαδή κι απ' τα πιο περίτεχνα λόγια, αξίζουν περισσότερο τα δάκρυα της μετάνοιας, που δείχνουν αληθινή αγάπη για τον Θεό)

XX XX Χριστός Χριστιανοίς Χαρίζεται Χάριν (Στους Χριστιανούς ο Χριστός χαρίζει την χάρη Του)

ΘΘ ΘΘ Θεού Θέα Θείον Θαύμα

(Δηλαδή δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα, λαμπρότερη ομορφιά, πιο ανείπωτη χαρά, απ' το ν' απολαμβάνεις τη θέα του θεϊ­κού προσώπου του Χριστού)

ΕΕ ΕΕ Εωσφόρος Έπεσεν. Εύρωμεν Εδέμ

(Δηλαδή απ' τον εγωισμό του ο Εωσφόρος, ο λαμπρός άγγελος, έπεσε απ' τον Παράδεισο. Εμείς,όμως, ας μην του μοιάσουμε. Ελάτε να βρούμε την Εδέμ, δηλαδή τον Παράδεισο)

Υπάρχει κι ακόμα μια εξήγηση γι' αυτά τα σύμβολα :

Ελένης Εύρεσις Εβραίων Έλεγχος

(Δηλαδή η αγία Ελένη βρήκε το σταυρό. Κι αυτός ο σταυρός,

ελέγχει τους Εβραίους.)

ΦΧ ΦΠ Φως Χριστού Φαίνει Πάσι

(Δηλαδή το φως της χάρης του Χριστού φωτίζει τα πάντα.

Φωτίζει εμάς, τα πλάσματα Του κι όλη την πλάση).

ΑΔΑΜ

ΤΚ ΠΓ    Τόπος Κρανίου Παράδεισος Γέγονεν (Δηλαδή ο Γολγοθάς έγινε Παράδεισος. Γιατί ο Θάνατος, πέθανε, η αμαρτία νικήθηκε, πάνω στο σταυρό του Χριστού κι όλοι, ουρανός και γη, πανηγυρίζουν).

Εμπεριστατωμένο άρθρο με πολλές φωτογραφίες ΕΔΩ

5 Απριλίου Συναξαριστής

Οἱ Ἅγιοι Οὐϊκτωρίνος, Οὐΐκτωρ, Νικηφόρος, Κλαύδιος, Διόδωρος, Σαραπίων καὶ Παπίας οἱ Μάρτυρες, Οἱ Ἅγιοι Δίδυμος καὶ Θεοδώρα οἱ Μάρτυρες, Ἡ Ὁσία Θεοδώρα ἡ ἐν Θεσσαλονίκῃ,  

Ὁ Ἅγιος Ζήνων ὁ Μάρτυρας , Ὁ Ἅγιος Θέρμος ὁ Μάρτυρας,     Οἱ Ἁγίες κυρία καὶ δούλη οἱ Μάρτυρες, Οἱ Ἅγιοι Μάξιμος καὶ Τερέντιος οἱ Μάρτυρες, Οἱ Ἁγίες Πέντε Μάρτυρες νεάνιδες ἀπὸ τὴν Λέσβο, Ὁ Ἅγιος Πομπήιος ὁ Μάρτυρας, Ἡ Ἁγία Ὑπομονὴ ἡ Μάρτυς , Ὁ Ἅγιος Μπέκαν ὁ ἐξ Ἰρλανδίας, Μετακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Ἰὼβ Πατριάρχου Μόσχας καὶ πάσης Ρωσίας, Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Νεομάρτυρας ἐκ χώρας Σάμου, Ἡ Ἁγία Ἀργυρὴ ἡ Νεομάρτυς, Ὁ Ἅγιος Παναγιώτης ὁ Νεομάρτυρας.   

Οἱ Ἅγιοι Οὐϊκτωρίνος, Οὐΐκτωρ, Νικηφόρος, Κλαύδιος, Διόδωρος, Σαραπίων καὶ Παπίας οἱ Μάρτυρες
  

Ἡ κυρίως μνήμη τους ἑορτάζεται τὴν 31η Ἰανουαρίου, ὅπου καὶ ὁ βίος τους.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τῇ ἀναλάμψει, ὁ ἑπτάριθμος, Μαρτύρων δῆμος, ὡς λυχνία ἀνεδείχθη ἑπτάφωτος, ταῖς τῶν ἀγώνων ἐνθέοις λαμπρότησι, φωταγωγοῦντες τοὺς πίστει κραυγάζοντας· Θεῖοι Μάρτυρες, Χριστῷ τῷ Θεῷ πρεσβεύσατε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὡς στατιῶται Χριστοῦ ἀκατάπληκτοι, τὰς ἐναντίας ἀρχὰς ἐτροπώσασθε, φαιδρῶς συνημμένοι τῷ πνεύματι, καὶ ὁμοφώνως κραυγάζοντες Μάρτυρες· Χριστὸς τῶν ἀθλούντων ὁ στέφανος.

Μεγαλυνάριον.
Κλαύδιον Οὐΐκτωρα τὸν σεπτόν, σὺν Οὐϊκτωρίνῳ, καὶ Παππίᾳ τῷ ἱερῷ, καὶ σὺν Διοδώρῳ, τὸν θεῖον Νικηφόρον, ὁμοῦ καὶ Σεραπίωνα μακαρίσωμεν.



Οἱ Ἅγιοι Δίδυμος καὶ Θεοδώρα οἱ Μάρτυρες

  

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Δίδυμος καὶ Θεοδώρα ἄθλησαν κατὰ τοὺς χρόνους τῶν διωγμῶν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) καὶ Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.) καὶ ἐπὶ ἄρχοντος Ἀλεξανδρείας Εὐστρατίου. Ἡ Ἁγία Θεοδώρα συνελήφθη, ἐπειδὴ ἦταν Χριστιανὴ καί, ἀφοῦ ὁμολόγησε ἐνώπιον ὅλων τὸν Χριστό, κλείσθηκε στὴ φυλακή.
Μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες βγῆκε ἀπὸ τὴν φυλακή, ἀνακρίθηκε ἐκ νέου καὶ ὁδηγήθηκε σὲ πορνεῖο γιὰ διαφθορά. Ἀλλά, κατὰ θεία οἰκονομία, ὁ πρῶτος ποὺ εἰσῆλθε, ὁ στρατιωτικὸς Δίδυμος, θέλοντας νὰ τὴν ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν ντροπὴ καὶ τὸν ψυχικὸ θάνατο τὴν ἕντυσε μὲ τὴν στρατιωτικὴ στολή του καὶ τὴν ἔβγαλε ἔξω.
Ἕνας δὲ ἀπὸ τοὺς ἀκόλαστους νέους, ὅταν εἰσῆλθε στὸ πορνεῖο καὶ βρῆκε ἀντὶ τῆς Θεοδώρας γυμνὸ τὸν Δίδυμο, ἐξεπλάγη καὶ κατήγγειλε τὸ γεγονὸς στὸν ἄρχοντα, ὁ ὁποῖος ἔδωσε ἐντολὴ νά συλλάβουν τὸν Ἅγιο Δίδυμο. Ἐκεῖνος ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸ Ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἔτσι τὸν ἀποκεφάλισαν καὶ ἔκαψαν τὸ ἱερὸ λείψανό του. Τὸ ἴδιο τέλος ὑπέστη καὶ ἡ Ἁγία Θεοδώρα, ποὺ τελειώθηκε διὰ πυρός.
Ἔτσι, ἀφοῦ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες τελειώθηκαν, ἔλαβαν τὸν ἁμαράντινο στέφανο τῆς δόξας ἀπὸ τὸν μισθαποδότη Κύριο.



Ἡ Ὁσία Θεοδώρα ἡ ἐν Θεσσαλονίκῃ
  

Ἡ Ὁσία Θεοδώρα ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ἀσπάσθηκε τὸ μοναχικὸ βίο καί ἀσκήθηκε στὸν ἀγώνα τῶν μοναχικῶν ἀρετῶν, τῆς ὑπακοῆς, τῆς φιλαδελφίας καὶ τῆς παρθενίας, ἀφοῦ εἰσῆλθε σὲ μοναστήρι. Πολλὰ χρόνια μετὰ τὴν ὁσιακὴ κοίμησή της, ἀνοίχθηκε ὁ τάφος της γιὰ νὰ ἐναποτεθεῖ σὲ αὐτὸν καὶ τὸ σκήνωμα τῆς ἡγουμένης της. Τότε, μὲ θαυμαστὸ τρόπο, «ἡ πρὸ πολλοῦ νεκρὰ κειμένη Θεοδώρα τῇ μητρὶ [ἐννοεῖ τὴν ἡγουμένη] ὥσπερ ζῶσα, συνέσφιγξεν ἑαυτὴν τόπον δοῦσα». Ἔκτοτε τὸ τίμιο λείψανο τῆς Ὁσίας Θεοδώρας δὲν ἔπαυσε νὰ ἐπιτελεῖ ποικίλα θαύματα.

Πρέπει ὅμως νὰ ἀναφέρουμε ἕνα ἀκόμη Συναξάρι, τὸ ὁποῖο παραθέτει ὁ Σωφρόνιος Εὐστρατιάδης μὲ βάση τὸ Λαυριωτικὸ Κώδικα Ι 70 καὶ τὸ ὁποῖο δὲν ἐμφανίζει καμιὰ σύγκλιση μὲ τὰ ἀνωτέρω.

Ἡ Ἁγία Θεοδώρα, σύμφωνα μὲ αὐτὸ τὸ Συναξάρι, ἦταν ἀπὸ τὴ νεανική της ἡλικία πόρνη, ἀλλὰ μετὰ τὴν παρέλευση ἀρκετῶν ἐτῶν μετανόησε. Διένειμε τὴν περιουσία της στοὺς φτωχοὺς καὶ εἰσῆλθε σὲ ἕνα βαθὺ λάκκο ἀναμένοντας κάποια θεϊκὴ ἐντολή. Ἀφοῦ διέμεινε ἐντὸς τοῦ ὀρύγματος ἐπὶ πέντε ἔτη «προσκαρτεροῦσα ἐν νηστείᾳ καὶ προσευχῇ καὶ γυμνότητι σαρκὸς καὶ ταλαιπωρίᾳ», τῆς γνωστοποιήθηκε μὲ ἀγγελικὸ ὅραμα ἡ συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν της. Στὴν συνέχεια ἔχτισε ἕνα μικρὸ κελί, ὅπου ἐγκαταβίωσε γιὰ τὴν ὑπόλοιπη ζωή της, ἐνῷ μετὰ τὴν κοίμησή της ἐπιτέλεσε πλῆθος θαυμάτων. Ἴσως πρόκειται περὶ ἄλλης ὁμωνύμου ἐκ τῆς αὐτῆς πόλεως, περὶ τῆς ὁποίας ὅμως οἱ Συναξαριστὲς σιωποῦν.

Πρόσφατα, ἐν τούτοις, ἀποδείχθηκε ὅτι τὰ γλωσσικὰ δεδομένα τοῦ Συναξαρίου τῆς 5ης Ἀπριλίου συγκλίνουν μὲ αὐτὰ τοῦ Βίου καὶ τῆς Διηγήσεως γιὰ τὴ μετακομιδὴ τοῦ λειψάνου τῆς Ὁσίας Θεοδώρας τῆς Μυροβλύτιδος († 29 Αὐγούστου). Ἐπιπλέον , ἐντοπίσθηκαν καὶ ἐσωτερικὰ στοιχεῖα τοῦ Συναξαρίου, ποὺ καταδεικνύουν τὴ νοηματικὴ σχέση του μὲ τὰ δύο κείμενα τοῦ Γρηγορίου κληρικοῦ καὶ τὴν ἐξάρτησή του ἀπὸ αὐτά, γεγονὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀνεπιφύλακτη ταύτιση τῆς Ὁσίας Θεοδώρας τοῦ Συναξαρίου μὲ τὴν Ὁσιομυροβλύτιδα Θεοδώρα.
Ἕνα, ἐπίσης, σοβαρὸ πρόβλημα ποὺ συνδέεται μὲ τὴν ταύτιση ἢ τὸν διαχωρισμὸ τῶν δυὸ ὁμωνύμων Ὁσίων εἶναι τὸ ὑμνογραφικὸ καὶ συγκεκριμένα ὁ Κανόνας πρὸς τιμὴν τῆς Ὁσίας Θεοδώρας, ποὺ ἀποδίδεται στὴ γραφίδα τοῦ Ὁσίου Ἰωσὴφ τοῦ Ὑμνογράφου.
Ὁ Κανόνας αὐτός, ὁ ὁποῖος ἀντλεῖ ἀπὸ τὸ Συναξάρι τῆς 5ης Ἀπριλίου, ἐπιγράφεται σὲ ἕνα μεγάλο ὑμνογράφο τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος διέμεινε καὶ στὴ Θεσσαλονίκη καὶ συνέγραψε Κανόνες πρὸς τιμὴν ἀρκετῶν Θεσσαλονικέων Ἁγίων, ἀλλὰ κοιμήθηκε σύμφωνα μὲ τὴν ἐπικρατοῦσα ἄποψη τὸ ἔτος 886 μ.Χ., δηλαδὴ ἕξι χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν κοίμηση τῆς Ὁσίας Θεοδώρας τῆς Μυροβλύτιδος.
Ἡ μοναδικὴ ἀπάντηση ποὺ μπορεῖ νὰ δοθεῖ στὸ σοβαρὸ αὐτὸ πρόβλημα, τὸ ὁποῖο παραμένει ἀνοικτό, εἶναι ἡ ἀπόδοση τοῦ Κανόνος σὲ κάποιο μαθητή του, πιθανότατα τὸν Θεοφάνη τὸν Σικελό, πολλοὶ Κανόνες τοῦ ὁποίου, ὅπως ἔχει διαπιστωθεῖ ἀπὸ τὴν ἔρευνα, φέρουν στὴν ἀκροστιχίδα τους τὸ ὄνομα τοῦ Ἰωσήφ.




Ὁ Ἅγιος Ζήνων ὁ Μάρτυρας
  


Εἶναι ἄγνωστο ποῦ καὶ πότε ἄθλησε ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ζήνων, τὸν ὁποῖο, ἀφοῦ ἄλειψαν μὲ πίσσα, τὸν ἔριξαν στὴ φωτιὰ καὶ τὸν θανάτωσαν μὲ δόρυ.



Ὁ Ἅγιος Θέρμος ὁ Μάρτυρας
  

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θέρμος τελειώθηκε διὰ πυρός.




Οἱ Ἁγίες κυρία καὶ δούλη οἱ Μάρτυρες
  

Οἱ Ἁγίες τελειώθηκαν διὰ ξίφους.




Οἱ Ἅγιοι Μάξιμος καὶ Τερέντιος οἱ Μάρτυρες
  

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Μάξιμος καὶ Τερέντιος τελειώθηκαν μὲ ξίφος.




Οἱ Ἁγίες Πέντε Μάρτυρες νεάνιδες ἀπὸ τὴν Λέσβο
  

Οἱ Ἁγίες αὐτὲς τελειώθηκαν διὰ ξίφους. Ποῦ καὶ πότε καὶ ὑπὸ ποῖες συνθῆκες δὲν γνωρίζουμε. Στὸ ὄρος Λίβανος τῆς Λέσβου ὑπῆρχε μονὴ τῶν Ἁγίων Πέντε, μαρτυρούμενη ἤδη ὑπὸ συνοδικῆς ἀποφάσεως τοῦ ἔτους 1331.
Στὴ θέση τῆς μονῆς σήμερα ὑπάρχει χτισμένος μικρὸς ναός, στὸν ὁποῖο ἔχουν ἐντοιχισθεῖ παλαιοχριστιανικὰ ἀρχιτεκτονικὰ μέλη. Στὸ μέρος αὐτὸ πρέπει νὰ ἀναγνωρισθεῖ ὁ τόπος τοῦ μαρτυρίου ἢ τῆς τιμῆς τῶν Πέντε Μαρτύρων νεανίδων τῆς Λέσβου.





Ὁ Ἅγιος Πομπήιος ὁ Μάρτυρας
  
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Πομπήιος τελειώθηκε διὰ ξίφους.



Ἡ Ἁγία Ὑπομονὴ ἡ Μάρτυς
  

Ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ὑπομονῆς ἀναφέρεται στὸ Βατοπαιδινὸ Κώδικα 1104 φ. 98β καὶ στὸ Συναξάριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως στὶς 9 Ἀπριλίου.










Ὁ Ἅγιος Μπέκαν ὁ ἐξ Ἰρλανδίας
  

Ὁ Ἅγιος Μπέκαν ἔζησε κατὰ τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἦταν γόνος τῆς βασιλικῆς οἰκογένειας τῆς Ἰρλανδίας. Ὅταν ἔχτιζε τὴν ἐκκλησία του παρέμενε πολλὲς φορὲς γονυπετὴς καί, ἐνῷ τὰ χέρια του ἐργάζονταν, τὰ χείλη ψέλλιζαν εὐχὲς καὶ ἀπὸ τὰ μάτια του ἔρρεαν ἀκατάπαυστα δάκρυα. Συγκαταλέγεται μεταξὺ τῶν δώδεκα ἱεραποστόλων τῆς Ἰρλανδίας.
Ὁ Ἅγιος Μπέκαν κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.



Μετακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Ἰὼβ Πατριάρχου Μόσχας καὶ πάσης Ρωσίας
   

Ἡ μνήμη του τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας την 2α Ἰουλίου.
Τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Ἰώβ, Πατριάρχου Μόσχας καὶ πάσης Ρωσίας, μετακομίσθηκε τὸ ἔτος 1652 μὲ ἀπόφαση τοῦ Μητροπολίτου Νόβγκοροντ Νίκωνος ἀπὸ τὴ μονὴ Σταρίτσα τῆς Μόσχας στὸν καθεδρικὸ ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, στὸ Κρεμλίνο.








Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Νεομάρτυρας ἐκ χώρας Σάμου
  

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε ἀπὸ Σάμιο πατέρα στὴ Νέα Ἔφεσο τὸ ἔτος 1756 μ.Χ. Ἀκολούθησε τὸν ἔγγαμο βίο καὶ ἀπέκτησε τέκνα. Ὅμως, κατὰ τὸν Ἰούλιο τοῦ ἔτους 1798, εὑρισκόμενος σὲ κατάσταση μέθης, παρασύρθηκε στὸν Ἰσλαμισμὸ καὶ ἀρνήθηκε τὸν Χριστό. Ἐπειδὴ γιὰ τὴν πράξη του αὐτὴ ἔνιωσε ντροπή, ἀφοῦ ἀποκήρυξε τὸν Ἰσλαμισμό, ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἔφεσο καὶ ἦλθε στὴ Σάμο.
Κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἀπουσίας του οἱ Χριστιανοὶ ἄρχισαν νὰ χτίζουν ναὸ στὴν Ἔφεσο, ἀφοῦ πρῶτα ἔλαβαν τὴ σχετικὴ ἄδεια ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη. Οἱ Τοῦρκοι, φέροντες βαρέως ὅτι ἀνεγειρόταν ναὸς τῶν Ὀρθοδόξων καὶ μάλιστα μὲ βασιλικὴ ἄδεια, διέβαλαν τοὺς Χριστιανοὺς ὅτι φόνευσαν τὸν Γεώργιο ὡς ἀποστάτη τῆς πίστεώς τους καὶ ἔκρυψαν τὸ λείψανό του στὰ θεμέλια τοῦ ἀνεγειρόμενου ναοῦ.
Ὅμως ὁ Γεώργιος βρέθηκε ἀργότερα καὶ ὁδηγήθηκε μὲ τὴν βία στὴν Ἔφεσο, ὅπου οἱ Τοῦρκοι τὸν πίεζαν νὰ ἐπανέλθει στὴν μωαμεθανικὴ θρησκεία. Κατόρθωσε ὅμως νὰ φυγαδευτεῖ καὶ πάλι στὴ Σάμο, ὅπου συνελήφθη ἐκ νέου καὶ ὁδηγήθηκε στὴ φυλακή. Μὲ τὴν διαμεσολάβηση ὅμως τῶν δημογερόντων τῆς Σάμου τὸν ἄφησαν πάλι ἐλεύθερο. Ἐν τῷ μεταξὺ οἱ ταραχὲς καὶ οἱ ἀνωμαλίες στὴν Ἔφεσο συνεχίζονταν. Τότε ὁ Γεώργιος, ἀφοῦ μετανόησε καὶ ἦλθε στὸν ἑαυτό του, ἔλαβε τὴν ἀπόφαση τοῦ μαρτυρίου.
 Ἀπομάκρυνε τὴν οἰκογένειά του, γιὰ νὰ τὴν προφυλάξει ἀπὸ τὸν φανατισμὸ τῶν Τούρκων καὶ παρουσιάσθηκε ἐνώπιον τοῦ Τούρκου ἱεροδικαστοῦ, στὸν ὁποῖο ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Οἱ Τοῦρκοι τότε ἄρχισαν τὶς κολακεῖες καὶ τὶς ἀπειλές. Καὶ ὅταν εἶδαν τὴν σταθερότητα τοῦ Ἁγίου στὴν πατρώα εὐσέβεια, τὸν ἀποκεφάλισαν. Ἦταν τὸ ἔτος 1801, ἡμέρα Παρασκευή. Οἱ Χριστιανοὶ παρέλαβαν τὸ ἱερὸ λείψανό του καὶ τὸ ἐνταφίασαν μὲ εὐλάβεια στὸν τάφο τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρα Πολυδώρου.




Ἡ Ἁγία Ἀργυρὴ ἡ Νεομάρτυς
  

Ἡ Ἁγία Ἀργυρὴ ἐγεννήθηκε, τὸ 1688 στὴν Προύσσα τῆς Βιθυνίας, ἀπὸ ἐνάρετους καὶ εὐλαβεῖς γονεῖς, τὸν Γεώργιο καὶ τὴν Σωσάννα. Κοντὰ στὸ σπίτι τῆς Ἀργυρῆς, κατὰ κακὴ τύχη βρισκόταν τὸ σπίτι κάποιου ἀλλόθρησκου προύχοντα, τοῦ ὁποίου ὁ υἱὸς μόλις εἶδε τὴν Ἀργυρή, τόσο θαμπώθηκε άπὸ τὴν ὀμορφιά της, ὥστε θέλησε να δημιουργήσει μαζί της σχέσεις ἐρωτικές καὶ νὰ τὴν κάνει νὰ ἀλλαξοπιστήσει.

Μία ἡμέρα, συναντᾶ τὴν Ἀργυρὴ στὸ δρόμο καὶ τῆς ἀποκαλύπτει τὰ αἰσθήματά του, ἀλλὰ ἡ Ἀργυρὴ ἀτάραχη καὶ σταθερὴ ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ αὐτὸν, πρᾶγμα ποὺ τὸν ἔκανε ἔξω φρενῶν καὶ δυνάμωσε τὸ πάθος του. Ὁπότε ἄρχισε νὰ ἐνοχλεῖ καὶ τοὺς γονεῖς της, ἀπειλώντας τους μὲ τὴν ζωὴ τῆς κόρης τους, ἂν δὲν ἀλλαξοπιστήσει. Ἡ Ἀργυρὴ τότε ἀναφέρει στοὺς γονεῖς της τὰ τρέχοντα, ὁπότε οἱ δύστυχοι τρομοκρατημένοι, ἀποφασίζουν νὰ τὴν παντρέψουν μὲ ἕναν Χριστιανὸ νέο, γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὶς κακὲς ἐπιθυμίες καὶ τὶς πιέσεις τοῦ ἀλλόθρησκου.

Πράγματι, σὲ ἡλικία δέκα ἑπτὰ ἐτῶν, μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες, ὁδηγεῖται νύμφη ὡραιοτάτη στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ παντρευτεῖ ὀρθόδοξο νέο συγχωριανό της. Ἀλλὰ ὅμως ὁ γάμος τῆς Ἀργυρῆς δὲν ἔσβησε τὸ πάθος τοῦ ἀλλόθρησκου. Καὶ ὅταν μετὰ ἀπὸ δέκα πέντε ἡμέρες ἡ νεόνυμφος ὁδηγεῖται ἀπὸ τὸ σύζυγό της στὴν ἐκκλησία, κατὰ τὸ ἔθιμο, γιὰ νὰ γίνει παράκληση, ἐμφανίζεται μπροστά της ὁ υἱὸς τοῦ προύχοντα μαζὶ μὲ εἴκοσι ἄλλους ἀλλόθρησκους νέους κακῆς διαγωγῆς, καὶ ἁρπάζουν τὴ νύμφη ἀπὸ τὸ μέσον τῶν γονέων καὶ τῶν συγγενῶν της καὶ τοῦ συζύγου της. Ἡ Ἀργυρὴ ἀντὶ νὰ βρεθεῖ στὴν ἐκκλησία βρίσκεται στὸ δικαστήριο μὲ τὴ νυμφική της ἐνδυμασία καὶ μὲ μία ἀναφορὰ ἐναντίον της, ποὺ ἔγραφε ὅτι ἡ Ἀργυρὴ θυγατἐρα τοῦ Γεωργίου καὶ τῆς Σωσάννας, εἶχε ὑποσχεθεῖ στὸν υἱὸ τοῦ προύχοντα ὅτι θὰ ἀλλαξοπιστήσει.

Ὁ κριτής, ποὺ ἦταν καὶ ὁ πατέρας τοῦ ἀλλοθρήσκου, καταδικάζει τὴν Ἀργυρὴ νὰ ἀλλαξοπιστήσει καὶ νὰ παντρευτεῖ τὸν υἱό του. Ἡ Ἀργυρὴ ἐστάθηκε μπροστὰ στὴν ἀπόφαση τοῦ κριτοῦ ἀμετάπεισθη, ἀλύγιστη καὶ ἄφοβη. Ὁργισμένος ὁ δικαστὴς διέταξε νὰ τὴ δέσουν καὶ νὰ τὴ φυλακίσουν.

Οἱ δύστυχοι γονεῖς μὴ μπορώντας νὰ παρηγορηθοῦν ἀπὸ τὴ στέρηση τῆς μονάκριβης θυγατρός τους, ἔσπευσαν μέσῳ τοῦ Μητροπολίτου Προύσσης νὰ εἰδοποιήσουν τὸν Πατριάρχη στὴν Κωνσταντινούπολη. Μετέβηκαν καὶ οἱ ἴδιοι μὲ τὸν ἀντιπρόσωπο τοῦ Μητροπολίτου νὰ διαμαρτυρηθοῦν στὴν τουρκικὴ κυβέρνηση, ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ κατάφεραν ἦταν νὰ μεταφερθεῖ ἀπὸ τὴ φυλακὴ ἡ Ἀργυρὴ σὲ δωμάτιο τοῦ σπιτιοῦ τοῦ κριτοῦ, μέχρις ὅτου δικασθεῖ σὲ ἀνώτατο δικαστήριο στὴν Κωνσταντινούπολη.

Τὴν ἐπαύριο, ἀδύνατη καὶ ταλαιπωρημένη, ἡ Ἀργυρὴ ὁδηγεῖται στὶς φυλακὲς τῆς Κωνσταντινουπόλεως μέχρις ὅτου ὁρισθεῖ ἡ δίκη. Δύο χρόνια ὁ σύζυγος καὶ οἱ γονεῖς της ἀγωνίζονται νὰ ὁρισθεῖ ἡ ἡμέρα τῆς δίκης. Τέλος, ὁδηγεῖται στὸ δικαστήριο, ἀλλὰ ἡ ἀπόφαση εἶναι ἡ ἴδια μὲ τοῦ κριτοῦ τῆς Προύσσης, ποὺ ἔλεγε: «Ἡ Χριστιανὴ Ἀργυρὴ ἢ θὰ ἀλλαξοπιστήσει νὰ παντρευθεῖ τὸν υἱὸ τοῦ προύχοντα ἢ θὰ κλεισθεῖ σὲ ἰσόβεια δεσμά.

Καὶ πάλι ὁ ἐρωτομανὴς ἀλλόθρησκος ὁργισμένος μὲ τὴν ἀλύγιστη στάση τῆς Ἀργυρῆς κατόρθωσε ὥστε νὰ τὴν ἁλυσοδέσουν καὶ νὰ τὴν ὁδηγήσουν στὴ φυλακή.

Ἡ ἀκλόνητη καὶ ἀληθινὴ πίστη πρὸς τὸ Σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστὸ δὲν ὑποχωρεῖ οὔτε μπροστὰ στὸ φοβερώτατο θάνατο.

Ἔτσι καταδικάσθηκε ἡ Ἀργυρὴ νὰ σαπίζει στὴ φυλακή, δεμένη μὲ ἁλυσίδες, ἀνάμεσα σὲ αἰσχρὲς καὶ ἀνήθικες γυναῖκες, ποὺ τὶς διέταξαν νὰ βασανίζουν τὴν Ἀργυρὴ, ἡμέρα καὶ νύκτα, γιὰ νὰ τὴν ἀναγκάσουν νὰ ἀλλαξοπιστήσει. Κάθε ἡμέρα τὴ βασάνιζαν μὲ σκληροὺς ραβδισμούς, σκληραγωγίες καὶ νηστεῖες.

Ἡ δύστυχη μητέρα της, Σωσάννα, μὴ ἀντέχοντας τὰ βασανιστήρια τῆς ἀγαπημένης της μοναχοκόρης μετὰ δύο χρόνια πέθανε καὶ αὐτὴ μέσα στὴ φυλακή.

Τὰ βάσανα, οἱ ραβδισμοί, οἱ ἀγρυπνίες καὶ οἱ νηστεῖες ἀδυνάτιζαν καὶ ἔφθειραν σιγὰ - σιγὰ τὴν Ἀργυρή. Τέλος, ἀφοῦ κατάλαβε ὅτι τὸ τέλος ἐπλησίαζε, θέλησε νὰ ἐκτελέσει τὸ τελευταῖο καθῆκόν της πρὸς τὸν προσφιλῆ Σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστό, νὰ κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, πρᾶγμα ὅμως πολὺ δύσκολο μέσα στὴ φυλακή. Ἀλλὰ ἡ Θεία Χάρις τῆς ὑπέδειξε τὸν τρόπο.

Μέσα στὴ φυλακὴ ἦταν κλεισμένος ἕνας γέρος γιὰ χρέη στὸ κράτος, καὶ ἐπειδὴ ἦταν μέσα πολλὰ χρόνια καὶ ὅλοι τὸν ἐγνώριζαν, τὸν ἄφηναν πότε – πότε νὰ κινεῖται περισσότερο ἐλεύθερα. Αὐτὸν κρυφὰ κατόρθωσε νὰ φωνάξει ἡ Ἀργυρὴ καὶ νὰ τοῦ ἐμπιστευθεῖ τὴ θέλησή της. Καὶ αὐτὸς βρῆκε τὸν προϊστάμενο τῆς ἐκκλησίας τῆς φυλακῆς, καὶ τοῦ ἀνέφερε τὴν ἐπιθυμία τῆς Ἀργυρῆς.
 Ὁ προϊστάμενος, ὅπως ἐσυνηθίζετο τότε σὲ τέτοιες περιστάσεις, ἔβαλε μέσα σὲ μία σταφίδα τὰ Ἄχραντα Μυστήρια καὶ ὁ γέροντας τὰ μετέφερε μὲ σεβασμὸ στὸ βάθος τῆς φυλακῆς ὅπου ἐβρισκόταν ἁλυσοδεμένη ἡ Ἀργυρή. Ἐκείνη, ἀφοῦ πρῶτα ἐπροσευχήθηκε, ἐκοινώνησε καὶ μετὰ ἀπὸ 24 ὧρες παρέδωσε τὴν ἁγία της ψυχὴ στὰ χέρια τοῦ Πλάστη καὶ Θεοῦ της μετὰ ἀπὸ 16 χρόνων φρικτὰ μαρτύρια. Ἡ Ἀργυρὴ τὴν 5 Ἀπριλίουμ 1721 ἐνταφιάζεται κατὰ τὴν ἐπιθυμία της σὲ μία ἄκρη στὸν περίβολο τοῦ ναοῦ τῆς Ὁσιομάρτυρος Ἁγίας Παρασκευῆς στὸ Χάσκιοϊ (Πικρίδιο), ποὺ ἦταν τότε νεκροταφεῖο.

Ὁ γέροντας ποὺ τὴν ἐκοινώνησε, τὴν ἀκολουθεῖ ἔως τὸν ἐνταφιασμό της καὶ θέτει πάνω στὸν τάφο της ἕνα κιονίσκο μὲ ἕνα σταυρὸ χαραγμένο ἐπάνω.

Στὶς 30 Ἀπριλίου 1725 ἐτελεῖται ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων της, ἐπειδὴ ζήτησε τοῦτο πολὺς κόσμος ποὺ ἐγνώριζε τὰ βάσανα ποὺ ὑπέφερε ἐπὶ τόσα χρόνια ἡ Ἀργυρή. Κατὰ τὴν ἀνακομιδή, τὴ βρῆκαν ὁλόσωμη νὰ εὐωδιάζει. Ἀμέσως εἰδοποίησαν τὸν Πατριάρχη Παΐσιο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ ἐρεύνησε αὐτοπροσώπως καὶ εἶδε μὲ τὰ μάτια του τὸ θαῦμα, ἐλειτούργησε μὲ ὅλη τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ διέταξε νὰ θέσουν τὸ ἅγιο λείψανό της σὲ ἰδιαίτερη λάρνακα.

Ἰδοὺ τί γράφει καὶ ὁ Πατριάρχης: «Ὢ, τῶν θαυμασίων σου Χριστέ. Ἀφοῦ ἀνοίξαμεν τὸν τάφον εἶδα νὰ μένει σῶο καὶ ἄφθορο τὸ ἅγιο αὐτῆς σκῆνος, νὰ ἀναβλύζει δὲ θαυμασίαν εὐωδίαν καὶ νὰ κάνει σὲ ὅλους θαύματα».

Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἀναφέρει τὰ ἑξῆς: Κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης της, ὁπότε ἀπὸ παντοῦ ἐφθαναν πλήθη Χριστιανῶν, ἦρθε καὶ μία Χριστιανὴ εὐλαβὴς μέχρι φανατισμοῦ, ποὺ ἀφοῦ προσκύνησε, θέλησε νὰ λάβει ἔνα δάκτυλο ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ λειψάνου, τὸ ὁποῖο καὶ ἔκαμε. Τότε, τὴν ἴδια στιγμή, θαμπώνουν τὰ μάτια της, δὲ βλέπει τίποτε καὶ μήτε μπορεῖ νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴ λάρνακα. Ὁμολογεῖ σὲ ὅλους τὴν ἁμαρτία της, ζητεῖ συγχώρεση καὶ ἐπιστρέφει τὸ ἱερὸ δάκτυλο ποὺ εἶχε  κόψει. Ἔμεινε 40 ἡμέρες κοντὰ στὴν ἁγία λάρνακα μὲ νηστεῖες καὶ προσευχὲς γιὰ νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν ἀσθένειά της, πρᾶγμα ποὺ ἔγινε. Τὸ ἴδιο ἔπαθε καὶ μία ἄλλη ποὺ θέλησε νὰ ἀποσπάσει μία τρίχα ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τῆς Ἁγίας.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τυράννους κατῄσχυνας ἐν τοῖς βασάνοις σεμνή, δειχθεῖσα πολύαθλε, ὥσπερ ἀδάμας στερρός, Χριστοῦ μάρτυς ἔνδοξε, ἔδειξας ἐναθλοῦσα πρὸς τὸν Χριστὸν τὸν Σωτῆρα, ἔρωτά τε καὶ ζῆλον καὶ ἀκόρεστον πόθον, δι’ ὅ σε, Ἀργυρή, αὐτὸς ἀξίως ἐδόξασε.




Ὁ Ἅγιος Παναγιώτης ὁ Νεομάρτυρας
  

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Παναγιώτης μαρτύρησε στὴν Ἱερουσαλὴμ ὁμολογώντας τὸν Χριστό, σύμφωνα μὲ τὴν μαρτυρία τοῦ Ἄγγλου Ἱεραποστόλου Ἰωσὴφ Wolff, ποὺ διασώζεται σὲ ἐπιστολὴ αὐτοῦ τῆς 2ας Ἀπριλίου 1839.
Ὁ Νεομάρτυς Παναγιώτης ὑπηρετοῦσε κοντὰ σὲ ἕνα Τοῦρκο εὐγενὴ ποὺ ὀνομαζόταν Ὀσμὰν Ἐφέντης. Ὅταν αὐτὸς μετέβη στὸ τέμενος τοῦ Ὀμάρ, ποὺ βρίσκεται στὴν Ἱερουσαλήμ, ὁ Ἅγιος τὸν συνόδευσε καὶ εἰσῆλθε μαζὶ μὲ τὸν κύριό του στὸ τέμενος.
 Ἡ εἴσοδος αὐτὴ τοῦ Ἁγίου στὸ τέμενος προκάλεσε τὴν ὀργὴ καὶ τὴν κατ’ αὐτοῦ κατηγορία κάποιων φανατικῶν Τούρκων πρὸς τὸν πασᾶ τῆς Δαμασκοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὁ Ἅγιος μίανε τὸ τουρκικὸ τέμενος. Ὁ πασᾶς ζήτησε ἀπὸ τὸν Νεομάρτυρα Παναγιώτη, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὸν θάνατο, νὰ ἀσπασθεῖ τὸν Ἰσλαμισμό. Μὲ τὸ ἄκουσμα τῆς προτάσεως αὐτῆς ὁ Ἅγιος, μὲ πνευματικὴ ἀνδρεία καὶ θάρρος, ὁμολόγησε τὴν πίστη του ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντος λέγοντας: «Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος. Θανάτωσέ με, δὲν φοβᾶμαι. Χριστὸς Ἀνέστη!».
Ἔτσι ὁδηγήθηκε στὴν πύλη τοῦ Δαβίδ, ὅπου γονάτισε καὶ ἔψαλε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» ἐνώπιον πλήθους Μουσουλμάνων. Ἐκεῖ δέχθηκε τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου, ἀφοῦ τοῦ ἀπέκοψαν τὴν τίμια κεφαλή. Τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Νεομάρτυρα Παναγιώτη τὸ ἀγόρασαν μοναχοὶ τῆς Ἑλληνικῆς μονῆς τῶν Ἱεροσολύμων ἀντὶ 5.000 γροσίων καὶ τὸ ἐνταφίασαν μὲ τιμὲς καὶ εὐλάβεια.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΟΡΦΟΥ κ. ΝΕΟΦΥΤΟΥ

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΟΡΦΟΥ κ. ΝΕΟΦΥΤΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Μου εστάλη - με ηλεκτρονικό μήνυμα - παλαιότερη συνέντευξη του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτου στην εφημερίδα “Αλήθεια” με την παράκληση να την σχολιάσω.

Στη συνέντευξη αυτή ο Σεβασμιότατος Μόρφου λέγει πολλές αλήθειες και μάλιστα με τη γνωστή του ικανότητα να διαλέγεται με ανθρώπους που δεν ζουν συνειδητή χριστιανική ζωή.

Παράλληλα με πολλές ορθές επισημάνσεις - αναφορικά με την ανάγκη να διατηρήσουμε την Ελληνορθόδοξή μας ταυτότητα σε ένα μελλοντικό Κυπριακό κράτος - διατύπωσε ορισμένες θέσεις οι οποίες προκαλούν πολλά ερωτήματα και βαθύ προβληματισμό.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

_____________

Τουρκοκύπριοι και Κοράνι

_____________

- «Μας λέτε ότι οι Τ/κ πρέπει να γίνουν ισλαμιστές;»

• «Δεν ξέρω τι θα γίνουν… εξάλλου, υπάρχει και η βασιλική οδός. Πρέπει να μελετήσουν το Κοράνι. Δεν μπορούν να δηλώνουν Μουσουλμάνοι και να έχουν άγνοια του Κορανίου, διότι έρχεται η ώρα που εκδικούνται οι θρησκείες».

*****

ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ή ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΑΣ;

______________

- «Γιατί μάθημα Θρησκευτικών και όχι Θρησκειολογίας στα σχολεία;»

• «Ε, πιέστε να μπει. Εγώ είμαι εξ’ αυτών που λέω ‘‘ναι’’ στο μάθημα της Θρησκειολογίας. Εμένα δυνάμωσε η πίστη μου μελετώντας το Ισλάμ, τον Καθολικισμό, τον Ραββινισμό των Ιουδαίων, μελετώντας τον Βουδισμό της Άπω Ανατολής. Ή συγκρίνοντας την αρχαία ελληνική θρησκεία με τη χριστιανική, όπως εκφράζεται στην Ορθοδοξία. Αλλά καιρός παντί πράγματι. Δεν μπορεί να διδαχθεί ένα μικρό παιδάκι Θρησκειολογία. Η Θρησκειολογία χρειάζεται κριτική σκέψη. Άρα προηγουμένως το παιδί θα αποκτήσει την ταυτότητα που θέλει η οικογένειά του και όταν μεγαλώσει, θα πρέπει απαραίτητα να του δώσουμε και θρησκειολογικές γνώσεις. Οπωσδήποτε! Τι ωραία θα ήταν οι Ε/κ να ήξεραν και το Κοράνι. Τι λέει ο Μωάμεθ για τον Ιησού Χριστό, για την Παναγία. Πολύ σπουδαία πράγματα αυτά, αλλά δεν τα ξέρουν…»

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΧΟΛΙΟ

________

Καταρχήν αδυνατούμε να αντιληφθούμε γιατί ο Σεβασμιότατος χολοσκά επειδή οι Τουρκοκύπριοι δεν διαβάζουν το Κοράνι ενώ είναι μουσουλμάνοι.

Και τι θα πει η φράση έρχεται η ώρα που οι θρησκείες εκδικούνται; Εμάς δεν μας ενδιαφέρει η "εκδίκηση" των θρησκειών. Μας ενδιαφέρει ο ευαγγελισμός του κόσμου. Δεν μας ενδιαφέρει η ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών - από κοινωνικής σκοπιάς - αλλά η μεταστροφή των ανθρώπων στην Ορθόδοξη πίστη.

Ο Χριστός έστειλε τους μαθητές Του να γίνουν αλιείς ανθρώπων. Οχι φύλακες ενυδρείου.

Ο χριστιανισμός ασφαλώς δεν εγκρίνει τον βίαιο προσηλυτισμό, αλλά ο ευαγγελισμός του κόσμου είναι επιβεβλημένο μας καθήκον ως εντολή του Σωτήρα μας.

Αλλωστε γιατί συγχύζουμε το χριστιανισμό που είναι "εκ των άνω", εκ του Θεού Αποκάλυψη, με τα ανθρώπινα, "εκ των κάτω", ανθρώπινα κατασκευάσματα των άλλων θρησκειών;

Ας χολοσκούν οι ιμάμηδες γι’ αυτό. Εμάς δική μας δουλειά είναι να πούμε στους μουσουλμάνους αυτά που τους είπε ο Αγιος Δαμασκηνός και ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

Στο ωραίο βιβλιαράκι, που εξέδωσε η Ιερά Μονή Γρηγορίου "Ορθοδοξία και Ισλάμ", γίνεται ουσιαστική αναφορά για τον τρόπο διεξαγωγής διαλόγου με αλλόθρησκους και μάλιστα με μουσουλμάνους, σύμφωνα με τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων.

ΚΑΜΙΑ ΩΦΕΛΕΙΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ

___________

Το Κοράνι είναι ένα συνονθύλλευμα από πλάνες και αιρετικές δοξασίες.

Τι ωφέλεια μπορεί να προκύψει από τη μελέτη του; Εκτός και αν το μελετά κάποιος για να μπορεί να δώσει απολογία σε ένα μουσουλμάνο για το μέγεθος της πλάνης των δοξασιών του.

Είναι ανεπίτρεπτο πάντως να λέμε ότι οι μαθητές θα ωφεληθούν από αυτά που γράφει το Κοράνιον για το Χριστό και την Παναγία, επειδή - ως γνωστόν - οι θέσεις του Κορανίου για τον Κύριο και την Θεοτόκο είναι αποκύημα των αιρετικών δοξασιών με τις οποίες ήρθε σε επαφή ο Μωάμεθ.

Δεν συνειδητοποιούμε τους κινδύνους που ελλοχεύουν να καλλιεργηθεί ο συγκρητισμός με την εισαγωγή του θρησκειολογικού μαθήματος;

Πληροφορούμαι ότι σε κείμενο του σχολικού εγχειριδίου του μαθήματος των Ελληνικών υπάρχει αναφορά για τον Χριστιανισμό, τον Ινδουισμό και τον Ισλαμισμό που λέγει ότι δεν υπάρχει αληθινή και ψεύτικη θρησκεία.

Τι είδους βοήθεια θα αποκομίσει ένα παιδί από τη μελέτη των αιρετικών δοξασιών ενός αλλόθρησκου για τα πιο ιερά πρόσωπα της πίστης μας;

Τα παιδιά πρέπει να προστατευθούν. Η θρησκειολογία δεν θα τα ωφελήσει εκτός αν διδάσκεται - όπως τώρα σε ώριμη ηλικία στη Β΄ Λυκείου - υπό την καθοδήγηση ορθόδοξων θεολόγων.

Καμιά ωφέλεια δεν μπορεί να προκύψει από τη μελέτη του Κορανίου από ανώριμα παιδιά, όπως τονίζει άλλωστε ο Σεβασμιότατος.

ΜΗΠΩΣ Ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΙ...;

_______________

Βάζω καλό λογισμό ότι ίσως ο Σεβασμιότατος ήθελε βασικά να πει: Είναι τόσο πλανεμένο αυτό το βιβλίο ώστε, αν το διαβάσουν οι Τουρκοκύπριοι, θα σιχαθούν τον Μωαμεθανισμό και θα αναζητήσουν την αλήθεια στο Ευαγγέλιο!

Αν αυτό το λογισμό είχε ο Σεβασμιότατος, όταν διατύπωνε αυτή την άποψη, καλόν θα ήταν να ήταν πιο προσεκτικός στη διατύπωση ώστε να μη δημιουργείται αχρείαστος σκανδαλισμός.

Οι χριστιανοί πάντως ουδεμία ωφέλεια αποκομίζουν από τις πλάνες του Κορανίου, όπως δεν αποκομίζουν από τις πλάνες του Κάρολου Ρώσσελ. Δεν θα τολμούσε φαντάζομαι κάποιος να μας πει ότι πρέπει οι μαθητές να διαβάζουν και το "Σκοπιά" και το "Ξύπνα" για να γνωρίσουν την πίστη των Ιεχωβιτών συμμαθητών τους!

Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ ΕΦΕΡΕ ΚΑΙ ΦΕΡΝΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΖΗΜΙΑ

_________________

Να συμπληρώσουμε επίσης ότι δεν είναι ορθό να είναι κανείς τόσον αισιόδοξος ότι η μελέτη του Κορανίου - και μάλιστα υπό την καθοδήγηση του ιμάμη - θα οδηγήσει κατ’ ανάγκην μια ψυχή στην αληθινή πίστη.

Ο πλανήτης είναι γεμάτος από μουσουλμανικα σχολεία, τα οποία δεν διδάσκουν τίποτε άλλο εκτός από το Κοράνι και τη σαρία, και έχει εκατοντάδες εκατομμύρια πιστούς που είναι έτοιμοι και τη ζωή τους ακόμη να δώσουν γι’ αυτή τη θρησκεία.

Ο ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

______________

Το δεύτερο σημείο που πρέπει να σχολιάσουμε αναφορικά με τη συνέντευξη του Σεβασμιότατου Μόρφου είναι η αναφορά του στον θρησκειολογικό χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών.

Καταρχήν αυτά που λέγει είναι αντιφατικά. Από τη μια λέγει ότι υποστηρίζει το μάθημα των θρησκευτικών να γίνει θρησκειολογικό - επειδή ακόμη και από αυτό μπορεί να προκύψει ωφέλεια - και ακολούθως λέγει ότι τα παιδιά δεν έχουν την κριτική σκέψη να αξιολογήσουν συγκριτικά τις διάφορες θρησκείες.

Και πάλιν θα βάλω καλό λογισμό και θα πω ότι μάλλον ο Σεβασμιότατος ήθελε να πει ότι το μάθημα πρέπει να μείνει ορθόδοξο αν και ο Θεός πολλές φορές ανοίγει λεωφόρους σωτηρίας - ακόμη και από πηγές χωρίς καθαρό νερό - επειδή ο καλοπροαίρετος άνθρωπος βλέπει την ανεπάρκεια των διαφόρων θρησκειών και ιδεολογιών και τελικά στρέφεται προς την Εκκλησία.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΟΥΜΕ

_____________

Καλόν πάντως είναι να προσέχουμε πώς ακριβώς διατυπώνουμε ορισμένες σκέψεις αφ’ ενός μεν για να μη δίνουμε έρεισμα σε ασεβείς να διαμφισβητούν την πίστη μας και αφ’ ετέρου να μη σκανδαλίζουμε ευλαβείς αλλά ίσως απλοικές ψυχές - όπως χωρίς άλλο είναι ο αποστολέας του ηλεκτρονικού μηνύματος - με το οποίο παρέλαβα τη συνέντευξη του Σεβασμιότατου.

ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΡΩΓΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΝΤΟΙΟΤΡΟΠΩΣ

ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΡΩΓΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΝΤΟΙΟΤΡΟΠΩΣ ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΗΝ ΥΠΟΣΚΑΠΤΟΥΝ ΠΑΝΤΟΙΟΤΡΟΠΩΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Μόλις πληροφορηθήκαμε ότι στη Ρωσία διορίζονται 240 στρατιωτικοί ιερείς. Ενώ στη δική μας πατρίδα (Ελλάδα και Κύπρο) γίνεται ότι είναι δυνατόν για να υποβαθμισθεί η πίστη μας και να περιθωριοποιηθεί η Εκκλησία από τη ζωή και την παιδεία του ευλογημένου μας Γένους.

Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος σε πρόσφατη συνέντευξή του είπε ότι η Εκκλησία αν χρειαστεί είναι διατεθειμένη να πουλήσει ακόμη και τα κανδήλια των ναών για να βοηθήσει το πενόμενό της ποίμνιο.

Και η Πολιτεία; Ανταποκρίνεται ευγνωμόνως! Πρώτα απαγορεύει στους επισκόπους ακόμη και τη χειροτονία κληρικών (εκεί φτάσαμε! Ζούμε καταστάσεις της πρώην Σοβιετικής Ενωσης!!!) και μεθοδεύει με κάθε τρόπο την υποβάθμιση του μαθήματος των Θρησκευτικών και των Θεολογικών Σχολών και παράλληλα διασπαθίζει αλόγιστα το χρήμα πότε με την κακοδιαχείριση και πότε με τη φυγάδευση μυθικών ποσών στο εξωτερικό σε καταθέσεις στο όνομα πολιτικών προσώπων από όλους τους χώρους.

Για προσέξτε τα στατιστικά στοιχεία που δίνει ο Σεβασμιότατος Μεσσηνίας. Είναι εξόχως εύγλωττα.

Παραθέτουμε στη συνέχεια δύο κείμενα που μας έδωσαν την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

=========

ΕΡ.: Πάντως, ορισμένοι πιστεύουν άτι η Εκκλησία δεν προσφέρει στις αδύναμες τάξεις σύμφωνα με αυτά που μπορεί.

ΑΠ.: Αυτό που ακούγεται και λανσάρεται μέσα από μια πολύ σωστά οργανωμένη επικοινωνιακή πολιτική είναι μύθος. Διότι η ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία από το '30 μέχρι το 1952 έδωσε το 96% της εκκλησιαστικής περιουσίας στο Δημόσιο, για ακτήμονες και για να αποκτήσει η ελληνική Πολιτεία δημόσια γη. Εναπομένει λοιπόν το 4%. Πάνω από το 40% αυτού είναι δεσμευμένο από τον νόμο Τρίτση και δεν μπορεί να αξιοποιηθεί κατά κανέναν τρόπο. Από το υπόλοιπο, αν υπολογιστεί ότι ένα ποσοστό είναι δασικές και αγροτολιβαδικές εκτάσεις, που δεν μπορούν να αξιοποιηθούν, μένουν ως αξιοποιήσιμα μόνο ακίνητα σε αστικά κέντρα. Όταν όμως αυτά φορολογούνται με 20% επί των εσόδων τους και 9% - 10% με βάση τον νόμο περί μεγάλης ακίνητης περιουσίας, πώς θα αποδώσουν για να μπορέσει η Εκκλησία να κάνει το φιλανθρωπικό της έργο; Εκτός τούτου, το Ελληνικό Δημόσιο σήμερα παίρνει το 25% επί των ακαθάριστων εσόδων, ως φόρο.

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δεν μπορούν από τη μια να μαζεύουν τα εισοδήματα της Εκκλησίας και από την άλλη να απαιτούν παροχές. Και λαμβανομένου υπ' όψιν ότι δεν υπάρχει καμία, μα καμία αρωγή και συμβολή της Πολιτείας απέναντι στο προνοιακό έργο της Εκκλησίας. Επεκτείνουμε ένα ίδρυμα στην Καλαμάτα, που θα στοιχίσει 5.000.000 ευρώ, και αυτό καλύπτεται αποκλειστικά από ίδιους πόρους. Δεν έχει συνεισφέρει κανένας δημόσιος φορέας. Και ρωτώ: Αυτό το έργο είναι προσωπικό έργο, ιδιώτη; Δεν φτιάχνεται για να εξυπηρετήσει τον κόσμο; Δεν είναι αυτό κοινωνικό έργο της Εκκλησίας; Και δεν γίνεται μόνο στη Μεσσηνία, αλλά και στις 82 Μητροπόλεις της Ελλάδας. Και να σας πω και κάτι άλλο, που η ιστορία το έχει αποδείξει: Εάν η Εκκλησία δει ότι χρειάζεται να πουλήσουμε και τα καντήλια ακόμα για να βοηθήσουμε τον κόσμο να ζήσει, θα το κάνει. Όμως, όταν το κρίνουμε εμείς κι όχι όταν θα μας το υποδεικνύουν άλλοι γιατί τους εξυπηρετεί.

ΠΗΓΗ:

Δημοκρατία,

Αναγραφές

*****

ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ 240 ΜΟΝΙΜΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΣΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ

Του κ. Αιμίλιου Πολυγένη

==============

240 μόνιμες θέσεις για κληρικούς στο στρατό θα δημιουργηθούν, σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Συνοδικής Επιτροπής για τις Ένοπλες Δυνάμεις, Πρωθιερέα Δημήτριο Σμυρνόφ.

Να σημειωθεί, ότι στη Ρωσία αναβιώνει ξανά ο θεσμός των στρατιωτικών ιερέων, ο οποίος είχε καταργηθεί το 1918.

"Μετά από συζητήσεις που είχαμε, ο αριθμός των κληρικών στο ρωσικό στρατό θα είναι 240 μόνιμες θέσεις για το 2011", - δήλωσε ο πρωθιερέας Δημήτριος.

Σύμφωνα με τον π. Δημήτριο μέχρι σήμερα, υπηρετούν σε στρατιωτικές μονάδες εθελοντικά πάνω από 1.000 ιερείς.

Τέλος, να σημειωθεί, ότι ο Ρώσος Υπουργός Άμυνας, ανέφερε ότι η σύμβαση των ιερέων θα είναι πλήρους απασχόλησης και ο μισθός ανέρχεται στα 20 χιλιάδες ρούβλια= 500 ευρώ.

Η "ΠΕΝΤΑΡΧΙΑ", Η "ΤΡΙΤΗ ΡΩΜΗ", Η "ΑΓΙΑ ΡΩΣΙΑ" ΚΑΙ Ο ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ

Η “ΠΕΝΤΑΡΧΙΑ”, Η “ΤΡΙΤΗ ΡΩΜΗ”, Η “ΑΓΙΑ ΡΩΣΙΑ” ΚΑΙ Ο ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΒΟΛΟΚΟΛΑΜΣΚ ΙΛΑΡΙΩΝΑ

(Απόσπασμα συνέντευξης του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα στον κ. Σπύρο Γιανναρά)

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

========

“Πολυπράγμων” ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων; Understatement, όπως λένε οι Αμερικανοί. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για εξαιρετικά ικανό άνθρωπο ο οποίος έχει όλα τα φόντα για να δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις όπου και αν παρουσιαστεί. Ευρυμαθής, πολυμαθής, άνετα πολύγλωσσος, με τον αέρα της άνεσης να κινείται μεταξύ ανακτόρων και πατριαρχικών οίκων, κατόρθωσε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να καταστεί εκκλησιαστική προσωπικότητα της πρώτης γραμμής με παγκόσμια αναγνώριση.

Οι θέσεις που διατύπωσε, στη συνέντευξη που έδωσε στον κ. Σπύρο Γιανναρά, είναι πολύ ενδιαφέρουσες.

Θα αρχίσουμε με την επισήμανση ορισμένων αρνητικών σημείων και θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια ορισμένα από τα θετικά σημεία της πολυσήμαντης συνέντευξης που έδωσε.

Η “ΠΕΝΤΑΡΧΙΑ” ΚΑΙ Η “ΤΡΙΤΗ ΡΩΜΗ”

___________

Η αναφορά του στην “πενταρχία” των πατριαρχών είναι όχι μόνον άστοχη - από ορθοδόξου σκοπιάς - αλλά και άκρως επικίνδυνη. Παραλληλίζει ατυχώς την “πενταρχία” - ένα σύστημα που θεσμοθετήθηκε από Οικουμενικές Συνόδους - με μια αιρετική τάση που είναι γνωστή ως “Τρίτη Ρώμη”.

Αναφέρει μάλιστα εντελώς ανακριβώς ότι η “Τρίτη Ρώμη” δεν υποστηρίζεται σήμερα από το Πατριαρχείο Μόσχας. Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι ο Σεβασμιότατος παραβίασε τον χρυσό κανόνα ότι “χείλη αρχιερέως ου ψεύδονται”.

Ποια είναι η αλήθεια; Αντί να μιλούν για “Τρίτη Ρώμη”, οι σημερινοί εκκλησιαστικοί ηγέτες, μιλούν για την “Αγία Ρωσία”, η οποία επιδιώκει "να θέσει υποπόδιον των ποδών της, πάντα εχθρόν και πολέμιον". Από την Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος στο Αγιον Ορος, μέχρι την Ουκρανία, την Ιαπωνία, την Κίνα, τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, την Ασία, την Ανταρτική!!! αλλά και αυτήν την Βασιλεύουσα.

Το να ισχυρίζεται λοιπόν ο Σεβασμιότατος Βολοκολάμσκ ότι οι οραματισμοί της “Τρίτης Ρώμης” δεν υπάρχουν σήμερα αποτελεί δήλωση καθαρής κοροιδίας που δεν πείθει κανένα.

Η “πενταρχία” θεσμοθετήθηκε για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της Εκκλησίας και έτυχε αναγνώρισης από Οικουμενικές Συνόδους και ισχύει για αιώνες, ενώ η λεγόμενη “Τρίτη Ρώμη” ή “Αγία Ρωσία” είναι εθνοφυλετική αίρεση, που καταδικάστηκε ως αίρεση από την Εκκλησία και η οποία θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο την αλήθεια της Εκκλησίας.

Ουδεμία σύγκριση μεταξύ των δύο είναι δυνατή χωρίς να προσβάλλεται βάναυσα η ορθόδοξη εκκλησιολογία, αλλά και η κοινή λογική.

ΧΤΥΠΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΥ

______________

Από τα πολλά θετικά της συνέντευξης του Σεβασμιότατου θα σταθούμε μόνον σε ένα σημείο που χτυπά κατακέφαλα τον Νεοβαρλααμισμό.

Ας σημειωθεί ότι ο Σεβασμιότατος Βολοκολάμσκ τυγχάνει εκπρόσωπος μιας Εκκλησίας με έντονη Δυτική επίδραση. Παρόλα αυτά καταθέτει την ελπιδοφόρα είδηση ότι και στη Ρωσία ακόμη υπάρχει έντονη τάση επιστροφής στη μονοφωνική μουσική.

Πάνω από όλα η αναφορά του στο βίο του Αγίου Αντωνίου είναι συγκλονιστική. “Η εμμονή στη γλώσσα είναι αίρεση”, είπε ο Σεβασμιότατος Δημητριάδος. Πολύ σωστά, Σεβασμιότατε! Γι’ αυτό και εμείς ανησυχούμε σφόδρα από τη δική σας εμμονή και ευάριθμων άλλων οι οποίοι αφελέστατα και αντορθόδοξα πιστεύετε ότι μόλις μεταγλωττίσουμε τα λειτουργικά κείμενα θα υπάρξει αναγέννηση της Εκκλησίας!!!.

Αναφέρει συγκεκριμένα ο Σεβασμιότατος Βολοκολάμσκ: “Σύμφωνα με τους σύγχρονους του Αντωνίου του Μεγάλου, ως ένας άνθρωπος αμόρφωτος που ήταν, ήξερε μόνο τα Κοπτικά. Εν τω μεταξύ, έρχονταν να τον συμβουλευθούν και Ελληνόφωνοι (στην Αλεξάνδρεια εκείνης της εποχή η Ελληνική ήταν γλώσσα πολιτισμού και μόρφωσης). Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο Αντώνιος μιλούσε τα Κοπτικά, ενώ ένας μοναχός που ήταν δίπλα του, διερμήνευε στα Ελληνικά. Οι Ελληνες παρακολουθούσαν τον Αγιο, κρατώντας την ανάσα τους. Και αυτό δεν οφειλόταν στην καλή μετάφραση, αλλά επειδή μπροστά τους ήταν ένα παράδειγμα της πραγματικής αγιότητας και ενέργειας του Αγίου Πνεύματος στον άνθρωπο”.

"ΜΟΝΟΝ ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ"

_________

Νομίζω ότι το απόσπασμα της συνέντευξης του Σεβασμιότοτου Βολοκολάμσκ δεν χρειάζεται σχόλια. Μιλά από μόνον του εκκωφαντικά. Η Εκκλησία θελει Αγίους. Οχι οπαδούς της “λειτουργικής αναγέννησης”. “Η Ορθοδοξία ασκητικές αναγεννήσεις μόνον γνωρίζει” μας διαβεβαιώνει ο Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς τον οποίο οι Νεοβαρλααμίτες - εν τη πανθαυμάστω αυτών θεολογική αφασία - θεωρούν συνήγορο του κακόδοξου τους φρονήματος. Τέτοια απίστευτη θεολογική ακρισία!!!

Ακολουθεί στη συνέχεια απόσπασμα της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας συνέντευξης του Σεβασμιότατου Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνα.

*****

– Τους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας με τον θεσμό της Πενταρχίας οι επίσκοποι των πέντε πόλεων εκπροσωπούσαν πέντε θεολογικά ρεύματα ή σχολές. Σήμερα, τα εθνικά πατριαρχεία τι αντιπροσωπεύουν στη ζωή της Εκκλησίας;

– Δεν θα ήθελα αυτή τη στιγμή να αναφέρομαι λεπτομερειακά στη θεωρία της λεγόμενης «Πενταρχίας». Αυτή η θεωρία έχει κοσμική αφετηρία και, όπως όλες οι παρόμοιες εκκλησιαστικές πολιτικές θεωρίες, ποτέ δεν επηρέασε τον πυρήνα της Ορθόδοξης πίστεως (όπως και η θεωρία της «Τρίτης Ρώμης», που κάποτε είχε ευρεία διάδοση στη Ρωσία, σήμερα δεν έχει για μας καμία σημασία).

Το θέμα, σχετικά με το ίδιο το γεγονός της ύπαρξης αυτής της έννοιας της «Πενταρχίας» και τον ιστορικό της χαρακτήρα, θέλει διευκρινίσεις και είναι αδύνατη η έκθεση αυτού στο πλαίσιο μιας συνέντευξης.

Επίσης, δεν έχω ακούσει τίποτε για τα πέντε ακριβώς θεολογικά ρεύματα τους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας: πιο συχνά γίνεται λόγος για δυο σχολεία, δηλαδή την Αντιοχειανή και την Αλεξανδρινή. Ομως και αυτή η διάκριση με βάση τα γεωγραφικά ή εθνικά κριτήρια είναι πολύ συμβατική.

Ως Ορθόδοξοι όλοι κατά κάποια έννοια μιλάμε μια γλώσσα και χρησιμοποιούμε τις ίδιες νοηματικές κατηγορίες. Σύμφωνα με τους σύγχρονους του Αντωνίου του Μεγάλου, ως ένας άνθρωπος αμόρφωτος που ήταν, ήξερε μόνο τα Κοπτικά.

Εν τω μεταξύ, έρχονταν να τον συμβουλευθούν και Ελληνόφωνοι (στην Αλεξάνδρεια εκείνης της εποχή η Ελληνική ήταν γλώσσα πολιτισμού και μόρφωσης).

Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο Αντώνιος μιλούσε τα Κοπτικά, ενώ ένας μοναχός που ήταν δίπλα του, διερμήνευε στα Ελληνικά. Οι Ελληνες παρακολουθούσαν τον Αγιο, κρατώντας την ανάσα τους.

Και αυτό δεν οφειλόταν στη καλή μετάφραση, αλλά επειδή μπροστά τους ήταν ένα παράδειγμα της πραγματικής αγιότητας και ενέργειας του Αγίου Πνεύματος στον άνθρωπο.

Κάθε Τοπική Εκκλησία αποτελεί ιστορική ενσάρκωση της αγιότητας. Πρόκειται για το νέφος των Αγίων της, τους Ναούς και τα μοναστήρια της, τη δική της ιστορία της ευλάβειας.

Αυτή η ιστορική ενσάρκωση αναπόφευκτα έχει ένα εθνικό χαρακτήρα.

Αλλά η θεολογία και η θεώρηση του θείου αποτελούν κοινό μας κληρονόμημα και δεν πιστεύω ότι αποτελεί κληρονομία αυτού ή άλλου εθνικού περιβάλλοντος. Ετσι ήταν παλαιά, έτσι είναι και σήμερα.

Θεολόγοι του ΚΑΙΡΟΥ εκπονούν τα νέα Προγράμματα Σπουδών για τα Θρησκευτικά

 Ως γνωστόν η Ομάδα εργασίας για την αλλαγή των προγραμμάτων σπουδών και των βιβλίων Θρησκευτικών Δημοτικού και Γυμνασίου συγκροτήθηκε με τη συμμετοχή στην συντριπτική τους πλειοψηφία Θεολόγων του νεοσύστατου συνδέσμου Θεολόγων ΚΑΙΡΟΣ, ενώ την ίδια στιγμή αποκλείστηκαν από αυτήν τα μέλη τόσο της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων όσο και του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας - Θράκης. Τόσο η ΠΕΘ όσο και ο Σύνδεσμος Θεολόγων Μακεδονίας - Θράκης με Επιστολές τους προς την Υπουργό Παιδείας αφενός διαμαρτυρήθηκαν για τον αποκλεισμό τους από την Ομάδα εργασίας αφετέρου ζήτησαν την ανασυγκρότηση της Ομάδας αυτής. Καμία όμως υπουργική απάντηση δεν έλαβαν προς το παρόν. Εμείς ως ιστολόγιο ζητάμε από την πρώτη στιγμή την δημοσιοποίηση των ονομάτων των Θεολόγων που μετέχουν στην Ομάδα εργασίας τόσο από το Υπουργείο Παιδείας όσο και από τον ΚΑΙΡΟ. Καμία όμως τέτοια γνωστοποίηση δεν έγινε μέχρι στιγμής.

Σημερινό ωστόσο έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας που δημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα ΔΙΑΥΓΕΙΑ του Υπουργείου Παιδείας μας ενημερώνει για τα ονόματα κάποιων Θεολόγων που μετέχουν στην Ομάδα εργασίας... Το έγγραφο αφορά στην «Έγκριση μετακίνησης για εκτέλεση υπηρεσίας των εκπαιδευτικών, Σχολικών Συμβούλων και μελών ΔΕΠ, από την έδρα τους προς την Αθήνα και επιστροφή όπως περιγράφεται αναλυτικά στους συνημμένους πίνακες στο πλαίσιο της πράξης «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Σχολείο 21ου αιώνα) – Νέο πρόγραμμα σπουδών».

Στον 3ο συνημμένο Πίνακα που αφορά στο επιστημονικό πεδίο «Θρησκευτικά» αναφέρονται οι εξής εκπαιδευτικοί:



Οι 4 πρώτοι από τους επτά αυτούς εκπαιδευτικούς είναι Θεολόγοι (οι άλλοι ανήκουν στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση). Και οι τέσσερις αυτοί Θεολόγοι είναι μέλη του ΚΑΙΡΟΥ! Τυχαίο;

Και μια ακόμη λεπτομέρεια. Το έγγραφο αυτό μας γνωστοποίησε το όνομα ενός τουλάχιστον Θεολόγου από αυτούς που αποσπάστηκαν φέτος σε Μητροπόλεις και των οποίων οι αποσπάσεις δεν δόθηκαν ποτέ στην δημοσιότητα. Πρόκειται για τον Συντονιστή της γνωστής πατρομάχου Ακαδημίας του Βόλου και κύριο εισηγητή της «μεταπατερικής θεολογίας» Παντελή Καλαϊτζίδη που είναι αποσπασμένος στην «Μητρόπολη του Βόλου». Φαίνεται πως αν και έχει μάλλον πολύ καιρό να διδάξει στις τάξεις του 3ου Γυμνασίου Νέας Ιωνίας Βόλου, στο οποίο ανήκει, έχει όμως λόγο τώρα για τα νέα προγράμματα σπουδών και τα νέα βιβλία Θρησκευτικών. Να περιμένουμε και ενσωμάτωση των «μεταπατερικών» θεολογικών του απόψεων στα νέα βιβλία;

Το Βατοπέδι, η ανακρίτρια (που δεν ρώτησε) και ο υφυπουργός (που ρώτησε)

 

Στην ανακρίτρια Ειρήνη Καλού που συνεχίζει τη διερεύνηση της υπόθεσης Βατοπεδίου για τις ευθύνες μη πολιτικών προσώπων, κατέθεσε ο δικηγόρος της ΚΕΔ Σταύρος Ζερβουδάκης, ο οποίος σύμφωνα με δημοσιεύματα επανέλαβε τα όσα είπε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής.
Δηλαδή ότι ο μοναχός Αρσένιος μπροστά του, πήρε ένα τηλέφωνο, λέγοντας ότι στην άλλη πλευρά της γραμμής ήταν ο Γιάννης Αγγέλου, διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Κώστα Καραμανλή.
Το ερώτημα είναι αν η κα Ειρήνη Καλού είχε την οξυδέρκεια να τον ρωτήσει αν νόμιζε ότι μπλοφάρει, όπως ακριβώς έκανε στη Βουλή ο -σήμερα υφυπουργός Ανάπτυξης- Ντίνος Ρόβλιας.
Ρωτάμε για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι κάτι τέτοιο δεν αναφέρετε στα σημερινά δημοσιεύματα. Ο δεύτερος γιατί απαντώντας στον Ντ. Ρόβλια, ο Στ. Ζερβουδάκης είπε: “Εκείνη τη στιγμή νόμιζα ότι πήρε πράγματι. Εκείνη τη στιγμή. Τώρα δεν μπορώ να ξέρω”. Αλλά και νωρίτερα μετά από παρέμβαση του κ. Εμ. Μπεντενιώτη ο κ. Ζερβουδάκης είχε επισημάνει για το επίμαχο τηλεφώνημα “Σήμερα που με ρωτάτε και με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, εγώ αμφιβάλλω. Δεν ξέρω. Τι να πω; Αποδεικνύεται τίποτα; Δεν αποδεικνύεται.”
ΥΓ: Ρωτάμε και γιατί αν η ανακρίτρια δεν ρώτησε- κάτι που απευχόμαστε, ενδεχομένως να θεωρηθεί ότι η “παρότρυνση” Καστανίδη περί γρήγορων δικαστικών αποφάσεων και καταδικών, μπορεί και να πιάνει τόπο… Και μην πάει το μυαλό κανενός ότι δεν θέλουμε να καταδικαστούν οι ένοχοι. Αρκεί η ενοχή τους να αποδειχθεί πραγματικά και με στοιχεία και όχι με εικασίες ….

Η ειδωλολατρία στο παρασκήνιο

Η ειδωλολατρία στὸ παρασκήνιο

Σὲ ἱστοσελίδα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου διαβάσαμε πρόσφατα: «Τὸ τελευταῖο διάστημα στὴ νῆσο Γαῦδο, ἡ ὁποία ὑπάγεται ἐκκλησιαστικὰ στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Κισάμου, γίνεται προσπάθεια ἀνοικοδόμησης ‘‘ναοῦ’’ ἀφιερωμένου στὸν Ἀπόλλωνα. Σκοπὸς τοῦ ναοῦ αὐτοῦ, ὅπως προκύπτει ἀπὸ πληροφορίες τοῦ διαδικτύου, εἶναι: ‘‘ἡ διεξαγωγὴ σὲ αὐτὸν μυστηρίων στοὺς Ἕλληνες θεοὺς γιὰ χάρη τῆς Ἑλλάδας’’.

Σὲ μιὰ ἐποχὴ βαθιᾶς ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς ὕφεσης καὶ παρακμῆς, ἀπόρροια τῆς ὁποίας εἶναι ἡ οἰκονομικὴ κρίση ὡς καὶ ὅ,τι ἄλλο βιώνουμε στὴ ζοφερὴ πραγματικότητα τοῦ σήμερα (...) ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καλεῖ τὰ παιδιά της καὶ τὸν κόσμο ὅλο σὲ πνευματικὴ ἀφύπνιση καὶ ἐγρήγορση. Ἡ προσπάθεια ἐπιστροφῆς στὴν εἰδωλολατρία, ἡ ἀναβίωση τοῦ δωδεκαθέου καὶ τῶν διονυσιακῶν τελετῶν, δὲν δίνουν διέξοδο στὰ ἀλύτρωτα ἀδιέξοδα τῆς καθημερινότητάς μας...» («Ρομφαία» 2-2-2011).

Ποῦ θέλουν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν οἱ δῆθεν προοδευτικοὶ ἑλληνολάτρες, ποὺ ἀναμασοῦν δαιμονικὲς θεωρίες «γιὰ χάρη τῆς Ἑλλάδας»; Τὸ μόνο ποὺ μποροῦν νὰ πετύχουν εἶναι ἡ ὑποδούλωση στὴν τυραννικὴ ἐξουσία τοῦ ἀνθρωποκτόνου Διαβόλου. Διότι «πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια» (Ψαλμ. ϟε΄ [95] 5), ὅπως διακηρύσσει ἐπὶ τρεῖς χιλιάδες τώρα χρόνια ὁ πολύ πειρος προφήτης Δαβίδ. Ἀλλὰ δὲν ὑ πάρχει μεγαλύτερη καταστροφὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ αὐτήν, ἀφοῦ ἔτσι μὲ βεβαιότητα θὰ χάσει τὴν ἀτίμητη ψυχή του παραδίδοντάς την στὸν «κοσμοκράτορα τοῦ σκότους». Λοιπὸν γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ οἱ φανατικοὶ ἀρχαιολάτρες ἐπαναλαμβάνουν τὸ πείραμα τοῦ ταλαίπωρου ἀποστάτη αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ, ποὺ εἶναι γνωστὸς μὲ τὸ ἐπίθετο «Παραβάτης» καὶ ὁ ὁποῖος τελικὰ ἀναγκάσθηκε νὰ ὁμολογήσει τὴν ἀποτυχία του μὲ τὴν ἱστορική του φράση: «Νενίκηκάς με, Ναζωραῖε»!

«Ο ΣΩΤΗΡ»,1-4-2011

Η Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου απαντά σε δημοσίευμα

Κύριε διευθυντά,

με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα με τίτλο: «Ο Ναός για τον Απόλλωνα», το οποίο υπογράφει ο κ. Σταθάκης Δημήτρης (μπορείτε να δείτε εδώ), γεωπόνος – μελετητής και το ερώτημα που ο αρθρογράφος απευθύνει προς την Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου στην κατακλείδα του άρθρου του: «Μπορείτε άραγε κύριοι…; Τολμήστε και αναθεωρήστε…», η Ιερά Μητρόπολις απαντά στον αρθρογράφο τα εξής: Κατ’ αρχήν τον ευχαριστεί για την ευκαιρία που της δίδει να καταθέσει σκέψεις - απόψεις για όσα θέματα αναφέρει στο άρθρο του. Επιπροσθέτως του γνωρίζει ότι η Εκκλησία έχοντας συνείδηση και επίγνωση της ευθύνης και αποστολής Της για τον κόσμο και τον άνθρωπο και «μπορεί» και «τολμά» να απαντήσει σε αυτά και σε όποια άλλα ερωτήματα.

Ξεκινά δε την απάντησή της με μια διαπίστωση: Σήμερα, εποχή έντονων αναζητήσεων για το μέλλον του Ελληνισμού, πολλοί ψάχνουν να βρουν τα αίτια της προβληματικής καταστάσεώς του. Ορισμένοι νόμισαν πως βρήκαν τον μεγάλο ένοχο, ισχυριζόμενοι ότι δήθεν ο Χριστιανισμός είναι ο καταστροφέας του λαμπρού ελληνικού πολιτισμού, ότι ο Χριστιανισμός είναι το σκότος που κάλυψε το ελληνικό φως. Η συζήτηση αυτή, βέβαια, εντάσσεται αναπόφευκτα στο πλαίσιο της γενικότερης αναζήτησης και μιας ολικής αναθεώρησης του παρελθόντος, που λαμβάνει χώρα σήμερα στην Ελλάδα, για τα αίτια της οικονομικής, της πολιτικής, αλλά και της κοινωνικής, πολιτισμικής και ηθικής κρίσης που διανύουμε.

Λησμονούν προφανώς, οι υπερασπιστές της άποψης αυτής, ότι στην πραγματικότητα η ελληνική παρακμή και το πνευματικό αδιέξοδο της ελληνικής ψυχής εμφανίζεται και εξελίσσεται αιώνες πριν την εμφάνιση του Χριστιανισμού, αγκαλιάζοντας όλες τις πλευρές του βίου και της ψυχής του Ελληνα. Τους τελευταίους αιώνες πριν την εμφάνιση του Ιησού Χριστού και τους πρώτους μετά την εμφάνισή Του, οι Ελληνες ασχολούντο με τον σχολιασμό και την κατάταξη των παλαιών έργων. Οταν ο Χριστιανισμός εμφανίζεται, ο Ελληνισμός βρίσκεται σε αδιέξοδο και παρακμή, η οποία διαρκεί αιώνες.

Μια δεύτερη διαπίστωση: Στην ερώτηση ποιοι δέχθηκαν τον Χριστιανισμό, η απάντηση, ιστορικά τεκμηριωμένη, είναι ότι τον Χριστιανισμό τον δέχθηκαν οι Ελληνες και όσοι είχαν επηρεασθεί βαθιά από τον ελληνικό πολιτισμό. Ο Χριστιανισμός σε διάφορες ευκαιρίες διδάσκεται, αλλά πουθενά δεν ρίζωσε και δεν αναπτύχθηκε όπως στον χώρο όπου είχε δεχθεί το ελληνικό πνεύμα. Είναι φανερό πως ο Ελληνισμός με τα δικά του μέσα δεν μπορούσε να ξεφύγει από το αδιέξοδο. Ακριβώς επειδή η ελληνική ψυχή μπορεί, λόγω της παιδείας της, να συνειδητοποιεί το αδιέξοδό της και επειδή έχει μάθει να ερευνά, αντιλαμβάνεται πιο εύκολα από τους ανθρώπους άλλων πολιτισμών τη μεγάλη ευκαιρία που δίνει σ’ όλους τους ανθρώπους η πίστη στον Θεό της Αποκαλύψεως.

Ο Ελληνισμός, όταν δέχεται τον Χριστιανισμό, πραγματοποιεί δύο μεγάλα έργα, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους. Το πρώτο είναι η οικοδόμηση της Εκκλησίας του Χριστού. Αμέτρητοι Μάρτυρες και Αγιοι στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, Ελληνες στη συντριπτική τους πλειοψηφία, με τη δράση τους, την πίστη τους, το αίμα τους οικοδομούν την Εκκλησία του Χριστού. Σε συνδυασμό μ’ αυτό το έργο, αυτήν την εποχή μέσα στην ελληνική ψυχή συντελείται μια μεγάλη πνευματική επανάσταση. Η φιλοσοφία μετατρέπεται σε φιλοκαλία. Η φιλοκαλία, όπως λέει η λέξη, είναι η αγάπη του καλού, εργάτης της φιλοκαλίας είναι ο Αγιος. Ο Αγιος είναι ένας καινούργιος τύπος ανθρώπου, ένα καινούργιο πρότυπο. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι πολλοί επιφανείς Αγιοι των πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού είχαν πολύ ισχυρή φιλοσοφική μόρφωση. Ηξεραν πολύ καλά τη φιλοσοφική μέθοδο και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο μπορούσαν να εκτιμήσουν με ακρίβεια τα όρια αυτής της μεθόδου. Ο Χριστιανός Αγιος ξέρει ότι η γνώση αυτή καθεαυτή δεν μπορεί να μετουσιώσει τα ψυχικά περιεχόμενα ενός ανθρώπου. Ο φιλόσοφος νους μπορεί να ερευνά και να ορθολογίζεται, όμως, δεν μπορεί να καθαρίσει την ψυχή από τα πάθη, που δημιουργούν δυσαρμονία μέσα μας και έξω μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η λογική γνώση είναι άχρηστη. Αντιθέτως, είναι πολύ χρήσιμη, διότι βοηθάει να εντοπίσουμε το πρόβλημα και μας εμπεδώνει τη διάθεση να το λύσουμε. Ο αρχαίος ελληνικός ατομο-κεντρικός ανθρωπισμός έγινε Χριστο-κεντρικός ανθρωπισμός και η αναζήτηση των Ελλήνων για το εξωτερικό υλιστικό θείο κάλλος, μετετράπη σε αναζήτηση του εσωτερικού θείου κάλλους κατά το πρότυπο του Ενανθρωπισμένου, Σταυρωμένου και Αναστημένου Ιησού Χριστού. Τι σημαίνει αυτό; Τη λύση του προβλήματος της ανθρώπινης ψυχής δεν μας την δίνει ο Ελληνας φιλόσοφος, αλλά ο Ελληνας Αγιος.

Μια άλλη, τρίτη διαπίστωση, είναι ότι η συνάντηση Ελληνισμού και Χριστιανισμού στα όρια της Ελληνορωμαϊκής οικουμένης δεν σήμανε απλώς την αλληλεπίδραση δύο κόσμων και πολιτισμών αλλά σταδιακά μορφοποίησε έναν νέο πολιτισμό. Πρόκειται για τον πολιτισμό της Ορθοδοξίας και του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους, τον λεγόμενο Βυζαντινό πολιτισμό. Η ακτινοβολία του Βυζαντινού κόσμου και πολιτισμού επιβίωσε και μετά την πάροδο των δέκα αιώνων του βίου του εξαιτίας της πολιτισμικής του ιδιαιτερότητας και της Ορθοδοξίας με την οποία επέδρασε ευεργετικά και σε άλλους λαούς. Η αίσθηση της μεγάλης αυτής πολιτιστικής κληρονομιάς δεν έσβησε ποτέ από τη συλλογική μνήμη του Ελληνισμού ακόμη και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Η ανάμνηση αυτής της πολιτισμικής του αυτοσυνειδησίας οδήγησε τον Νέο Ελληνισμό στον αγώνα της ελευθερίας και της αναγέννησής του. Διαπίστωση: Καθώς κινούμαστε στην επιφάνεια των ιστορικών φαινομένων, διαπιστώνουμε ότι η πίστη στον Ιησού Χριστό βοήθησε στις δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας να κρατήσουμε την Ελληνικότητά μας. Μείναμε Ελληνες διότι κρατήσαμε την πίστη μας στον Χριστό. Μπορεί να χάσαμε τη γλώσσα μας στο Ερζερούμ ή την Καισάρεια, μπορεί να χάσαμε την ελληνική παιδεία μας, εφ’ όσον, όμως, κρατήσαμε τον Χριστό, η Ελληνικότητα ήταν αυτονόητη και παρούσα. Μείναμε Ελληνες διότι είμαστε Χριστιανοί.

Συμπέρασμα: Ο Χριστιανισμός είναι φορέας πολιτισμού, πνεύματος συνδιαλλαγής, φιλανθρωπίας, κοινωνικής αλληλεγγύης, ατομικής ευθύνης, ειρήνης, παιδείας, ιστορικής αυτογνωσίας, φιλοξενίας, οικουμενικότητας που ο Ελληνισμός σήμερα τα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου

«Χανιώτικα Νέα-»26-02-2011