Ιωάννης Καποδίστριας Ο Ιδρυτής της Ελλάδος - 180 χρόνια απο την δολοφονία του

Βιογραφικό Η οικογένειά του είναι μια παλαιότατη Βυζαντινή οικογένεια που έφυγε κάποτε από το Βυζάντιο κι εγκαταστάθηκε στο Αρχαίο Δάλμαιο, στις Δαλματικές ακτές κι αργότερα στο Capo d' Istria, απ' όπου πήρε και το όνομά της διότι παλαιότερα λεγότανε Vittori. O πατέρας του ονομαζότανε Αντόνιο Μαρία Βιτόρι Καποδίστρια κι η μητέρα του ήταν από την Κύπρο, ονομαζότανε Διαμαντίνα (Αδαμαντία) Γονέμη. Έτσι ο Καποδίστριας ήταν μίγμα Κέρκυρας και Κύπρου κι αυτό έδωσε σφραγίδα στην εν συνεχεία συμπεριφορά του. Η οικογένεια Καποδίστρια είναι γνωστή κι από άλλους προγόνους του που αναφέρονται σε γεγονότα πριν και μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ο Νικόλαος Καποδίστριας, είχε διαθέσει τεράστια ποσά στη Κωνσταντινούπολη για ν' απελευθερωθούν πολλοί Κρήτες που είχαν αιχμαλωτισθεί από τους Τούρκους μετά την επανάσταση του 1669 κι είχαν οδηγηθεί στη Βασιλεύουσα. Ο Αλεβίζος Καποδίστριας που ξεσήκωσεν επανάσταση στη Βόρειο Ήπειρο επικεφαλής των κατοίκων της Χιμάρας με τη βοήθεια Ενετών, αλλά κι άλλοι επίσης αγωνιστές που προσέφεραν μεγάλες υπηρεσίες. Ο πατέρας του Καποδίστρια σπούδασε στην Ιταλία στο Πατάβιον (σήμερα Πάντοβα) Νομικά. Εδώ πρέπει να τονίσω πως όσα πανεπιστήμια ιδρύθηκαν στην Ρουμανία, Αυστρία κι Ιταλία την εποχή 1300-1500 κι ανέτηξαν τις επιστήμες (Πανδιδακτήρια ονομάζονταν τότε κι αργότερα Πανεπιστήμια) ιδρύθηκαν όχι από Ρουμάνους, Αυστριακούς ή Ιταλούς, αλλά από Έλληνες, ιδίως από τη Μικρά Ασία. Αφού λοιπόν σπούδασε στην Ιταλία επέστρεψε στη Κέρκυρα κι άρχισε να ασχολείται μ' επαναστατικά κινήματα. Αυτός συνέταξε το 1800, μετά την υποτυπώδη απελευθέρωση της Κέρκυρας και τη θέση της υπό την υψηλή ηγεμονία του Σουλτάνου το πρώτο Σύνταγμα. Πήγε μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, το υπέβαλε στο σουλτάνο κι αυτός το αποδέχτηκε. Ο Ιωάννης γεννήθηκε στη Κέρκυρα στις 10 Φλεβάρη 1776 κι είχε τον τίτλο του Κόμη. Ήτανε δευτερότοκος γιος αλλά το 6ο παιδί των γονιών του. Υπήρχε ο μεγαλύτερος, ο Βιάρος κι ο μικρότερος, ο Αυγουστίνος. Σπούδασε τα πρώτα γράμματα στο μοναστήρι της Αγίας Ιουστίνης στο προάστειο της Γαρίτσας -σχολείο των αριστοκρατών της εποχής-, από το 1781, όπου έμαθε πολύ καλά Λατινικά, Ιταλικά και Γαλλικά. Το 1788 αναπτύσσεται πολύ έντονα το θρησκευτικό του συναίσθημα και συχνάζει στη Μονή Πλατυτέρας, όπου ο μοναχός Συμεών τονε κατηχεί με πάθος στην ορθόδοξη πίστη. Το 1792 σώζεται από θαύμα, σε ατύχημα με άλογο που το αποδίδει στη Παναγιά τη Πλατυτέρα κι η πίστη του στον Θεό δυναμώνει. 2 χρόνια μετά πηγαίνει στη Βενετία και την επόμενη χρονιά πηγαίνει στη Πάντοβα κι εγγράφεται στο εκεί πανεπιστήμιο, όπου σπούδασε Ιατρική. Αποφοιτά το 1797 στις 10 Ιουνίου κι επιστρέφει αμέσως στη Κέρκυρα όπου εξασκούσε την ιατρική αφιλοκερδώς γιατί ήταν πολύ πλούσιος. Είχε κτήματα στη Κέρκυρα αλλά κι αλλού, τόσο μέσα, όσο και έξω από τα Βαλκάνια. Από τα τέλη του 1798 αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη πολιτική, ειδικότερα μετα τον πόλεμο των Ρωσωτούρκων εναντίον των Γάλλων. Τότε η οικογένεια Καποδίστρια καταφεύγει στη Κερκυραϊκήν ύπαιθρο και πολεμά με το μέρος των πρώτων. Την επόμενη χρονιά η γαλλική φρουρά παραδίδει την πόλη στους Ρωσώτουρκους και για ένα διάστημα, ο ίδιος διατέλεσε αρχίατρος του τουρκικού στρατιωτικού νοσοκομείου, που ιδρύθηκε τότε στην Κέρκυρα. Το 1797 τα Ιόνια νησιά, που ήταν έδαφος της Δημοκρατίας της Βενετίας, πέρασαν στον έλεγχο των Γάλλων του Ναπολέοντα, όταν αυτοί κατέλαβαν τη Βενετία. Το 1799, Ρωσία και Τουρκία μαζί, πήραν τα νησιά από τους Γάλλους. Υπό την προστασία της Ρωσίας το 1800, δημιουργήθηκε το πρώτο ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος μετά την 'Αλωση της Κωνσταντινούπολης, η Δημοκρατία της Επτανήσου Πολιτείας. Πρώτος Πρόεδρος της Γερουσίας της Δημοκρατίας, που πήρε διασχίζοντας έφιππος την Κωνσταντινούπολη το 1801 το φιρμάνι της αυτονομίας, ήταν ο Αντώνιος Καποδίστριας, πατέρας του Ιωάννη. Η Μεγάλη Ιδέα της ανασύνταξης της Μεγάλης Ελλάδας γεννήθηκε εκείνη την εποχή στα Επτάνησα. Το Μάρτη του 1800 τα Ιόνια νησιά ανακηρύσσονται σε υποτελή πολιτεία στον Τούρκο Σουλτάνο, η οποία όφειλε να κυβερνιέται από την αριστοκρατία του τόπου. Ο Καποδίστριας καταρχάς, γίνεται Έκτακτος επίτροπος της τοπικής κυβέρνησης, αργότερα γίνεται Υπαρχηγός και τέλος Γραμματέας της Επικράτειας για τις υποθέσεις εξωτερικών, εσωτερικών κι εμπορίου. Το 1802 ιδρύει την Ιατρικήν Εταιρεία της Κέρκυρας, που τελικά υπήρξε κι ο πρώτος ελληνικός ιατρικός σύλλογος Από τότε αποκτά στενούς δεσμούς με τη Ρωσική Αυλή. Το 1803, με την ψήφιση του Δημοκρατικού Συντάγματος που συνέταξε ο Ιωάννης Καποδίστριας, Πρόεδρος της Γερουσίας εξελέγη ο κόμης Θεοτόκης και Γενικός Γραμματέας της Επικράτειας (Καγκελάριος) ανέλαβε ο Ιωάννης Καποδίστριας σε ηλικία 27 ετών. Λίγους μήνες μετά, ο Θεοτόκης πέθανε και πρακτικά, μόνος Κυβερνήτης της Ιονίου Πολιτείας ήταν ο κόμης Ιωάννης, ενώ ο πατέρας του αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική σκηνή. Oι Ναπολεόντειοι πόλεμοι δεν άλλαξαν μόνο το ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό, αλλά προκάλεσαν έντονες ανακατατάξεις και στα κατεχόμενα από τους Οθωμανούς Βαλκάνια. Η ρωσο-τουρκική συνεργασία στα Επτάνησα κράτησε πολύ λίγο. Ο Ναπολέων κατευθυνόμενος στην Αίγυπτο, εξασφάλισε τη φιλία της Τουρκίας, την οποία σκόπευε να χρησιμοποιήσει κι ως δύναμη αντιπερισπασμού των δυνάμεων της Ρωσίας. Η ρωσική διπλωματία απαντώντας, προκάλεσε τη Σερβική Επανάσταση του 1803, ενώ ακολουθώντας γαλλικές συμβουλές, η Τουρκία επετέθη στους πιθανούς Έλληνες επαναστάτες (επιχειρήσεις του Αλή Πασά κατά των Σουλιωτών, 1803-1804, και σφαγή των Καπεταναίων της Πελοποννήσου κατά τη διάρκεια της οποίας εξοντώθηκαν οι περισσότεροι Κολοκοτρωναίοι, ενώ ο Θεόδωρος σώθηκε στη Ζάκυνθο με τη βοήθεια των Μούρτζινων της Μάνης). Tο 1806, άρχισε ο αναμενόμενος -μετά την ήττα των Ρώσων στο Αούστερλιτς- ρωσο-τουρκικός πόλεμος. Στα πλαίσιά του, οι Τούρκοι (ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων) με τη βοήθεια του Ναπολέοντα (διάθεση πυροβολικού) επιτέθηκαν στη Λευκάδα (Αγία Μαύρα). Όταν ο Αλή Πασάς με στρατό επιχείρησε να καταλάβει τη Λευκάδα, ο Καποδίστριας δέχτηκε να οργανώσει την άμυνα του νησιού και με τις άμεσες ενέργειές του κατάφερε να ματαιώσει τα σχέδια του Αλή Πασά. Εκεί γνωρίστηκε με τον Μητροπολίτη 'Αρτας -αργότερα Ουγγροβλαχίας- Ιγνάτιο, πνευματικό πατέρα των Σουλιωτών (ο οποίος θα παραμείνει φίλος και συνεργάτης του ως το θάνατό του) και τον Κολοκοτρώνη, στον οποίο ανέθεσε πειρατικές επιδρομές με πλοία στο Αιγαίο. Οργάνωσε μαζί με τον Έλληνα Στρατηγό του ρωσικού στρατού Παπαδόπουλο, τον πρώτο πραγματικό ελληνικό στρατό, προσλαμβάνοντας όχι μόνο τους Σουλιώτες, αλλά και τους Πελοποννήσιους και τους Ρουμελιώτες Καπεταναίους. Στα νώτα του Αλή δημιούργησε αντιπερισπασμούς συντονίζοντας τις επιθέσεις του Κατσαντώνη, του Ίσκου κι άλλων. Για ενίσχυση της Α' Επανάστασης των Σέρβων (1803-1808), ο Νίκος Τσάρας πραγματοποίησε τη μυθική προέλασή του από τον Όλυμπο προς τη Σερβία, σε συνεννόηση με τον Ρώσο Ναύαρχο στο Αιγαίο, Σινιάβιν. O Καποδίστριας, που ασφαλώς ήταν μέτοχος της Μεγάλης Ιδέας για την αναγέννηση της Ελλάδας, στη συγκέντρωση των Καπεταναίων στην παραλία του Μαγεμένου της Λευκάδας, μετά την απόκρουση της επίθεσης του Αλή-Πασά, τους είπε: «Συντόμως, η Πατρίς θα σας ξανακαλέσει για σκοπό πολύ υψηλότερο». Το «συντόμως» άργησε, γιατί ο Τσάρος, στη συμφωνία του Τιλσίτ, παρέδωσε να νησιά στο Ναπολέοντα. Tο 1807 λοιπόν, στα Νησιά ξανάρχονται οι Γάλλοι. Ο Καποδίστριας αποσύρεται. Ο Δ. Ρώμας όμως, μαζί με τον Κολοκοτρώνη, προτείνουν στο Γάλλο διοικητή των Νησιών τη συγκρότηση στρατιωτικής δύναμης, που θα εξοπλιζόταν από τους Γάλλους για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Η Επανάσταση θα ήταν ελληνο-τουρκική. Σύμμαχος του Κολοκοτρώνη ήταν ο Λαλαίος Τούρκος Αλη-Φαρμάκης. Το σχέδιο σταματάει το 1809, όταν καταλαμβάνουν τα νησιά οι 'Αγγλοι κι ο Καποδίστριας φεύγει για τη Ρωσία. Είχεν ήδη προσκληθεί, μετά την παράδοση της Επτανήσου από τον Τσάρο στον Ναπολέοντα το 1807 με τη συνθήκη του Τελσίτ, στην Αγία Πετρούπολη από τον τότε Υπουργό Εξωτερικών του Τσάρου Ρουμιάντσεφ, με την μεσολάβηση του Ζακυνθινού κόμη Γεωργίου Μοτσενίγου, για να ενταχθεί στη ρωσική Διπλωματική Υπηρεσία. Η φλόγα της «Μεγάλης Ιδέας» αναθερμάνθηκε μετά τη νίκη της Ρωσίας κατά του Ναπολέοντα. Έφθασε στην Αγία Πετρούπολη στις 16 Ιανουαρίου 1809. Εκεί, στην Αγία Πετρούπολη, χάρη στις ικανοτητές του, κερδίζει την εμπιστοσύνη του Τσάρου και γίνεται Υπουργός των Εξωτερικών και σύμβουλος της κυβέρνησής του. Γίνεται οπαδός της "Πεφωτισμένης Δεσποτείας" δηλαδή του εκσυγχρονισμού της κοινωνίας και των μεταρρυθμίσεων χωρίς όμως την επαναστατική παρεμβολή του λαού. Τοποθετήθηκε ως υπεράριθμος Ακόλουθος και το 1811 για λόγους υγείας ζήτησε και διορίστηκε κανονικά στη Ρωσική Πρεσβεία στη Βιέννη, ως Ακόλουθος με αρμοδιότητα τις εμπορικές σχέσεις. Στη διάρκεια του Συνεδρίου της Βιέννης, ο Καποδίστριας συναντιέται με όλους τους επιφανείς Έλληνες που συρρέουν εκεί (Μητροπολίτης Ιγνάτιος, 'Ανθιμος Γαζής, Γεώργιος Σταύρου, Ανδρέας Μουστοξύδης, Φίλιππος Χατζής, αδελφοί Μπαλάκη, ο στρατηγός Δούκας που υπηρετούσε στον αυστριακό στρατό, ο Ιωάννης Μαυρογένης, πρόξενος της Τουρκίας στη Βιέννη και άλλοι, μεταξύ των ο Αθ. Τσακάλωφ). 'Αλλωστε, ο Καποδίστριας φρόντισε να γνωριστεί και με όλη την ελληνική κοινότητα. Η μοίρα τα 'φερεν έτσι, ώστε στη Βιέννη, εκεί που γεννήθηκε το κίνημα του Ρήγα, να πάρει σάρκα κι οστά το όραμα της ελευθερίας των Ελλήνων. Πρώτη κίνησή του στη Βιέννη ήταν η συγκρότηση της Φιλομούσου Εταιρείας, στην οποία πέτυχε να εντάξει ως μέλος και τον ίδιο τον Τσάρο. Δημιούργησεν έτσι, ένα φορέα νόμιμο, μέσα από τον οποίο μπορούσαν να δραστηριοποιούνται οι Έλληνες για τον Σκοπό, αλλά και να συλλέγουν χρήματα για τις τεράστιες μελλοντικές ανάγκες του αγώνα σ' ένα «νόμιμο ταμείο». Δεύτερο βήμα ήταν η δημιουργία του "παράνομου" μηχανισμού της Φιλικής Εταιρείας, που θα διοργάνωνε τον στρατό της Επανάστασης. Η αποστολή ανατέθηκε στους Τσακάλωφ και Σκουφά, που απευθύνθηκαν στις λαϊκές τάξεις. Η Φιλική Εταιρεία, όπως είπαμε, είχεν αόρατη Αρχή, αλλά όχι αρχηγό. Όλων όμως, τα βλέμματα ήταν στραμμένα στον Καποδίστρια. Αν πρέπει η Αρχή να αποκτήσει πρόσωπα, αυτά ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Δ. Ρώμας, ο Ιγνάτιος και κάτω απ' αυτούς ο Ανδρέας Μουστοξύδης, ο Αντώνιος Κομιζόπουλος εκ Φιλιππουπόλεως, έμπορος στη Μόσχα, ο 'Ανθιμος Γαζής, ο Παναγιώτης Σέκερης, ο Νικόλαος Παξιμάδης Ιωαννίτης, μεγαλέμπορος στη Μόσχα κι ίσως κι ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Οι Κομιζόπουλος και Παξιμάδης ανέλαβαν το έργο της συγκρότησης του επαναστατικού μηχανισμού μακράν του Καποδίστρια κι αυτοί στρατολόγησαν τους Σκουφά και Τσακάλωφ. Ο ρόλος του Σέκερη είναι επίσης σημαντικός, αφού οι Σπηλιάδης κι Αναγνωσταράς δούλευαν στην επιχείρηση του. Ο Γάλλος ευγενής Αύγουστος Ντε Λαγκάρντ, που μετά τη Γαλλικήν Επανάσταση, έγινε «διάσημος» κοσμικός εμιγκρέ των ευρωπαϊκών αυλών, στ' απομνημονεύματα του για το συνέδριο της Βιέννης (Παρίσι 1843), γράφει εκτενώς για τους δυο διασήμους Έλληνες του συνεδρίου, τον Καποδίστρια και τον Υψηλάντη κι αναφερόμενος στις προσπάθειες προς απελευθέρωσιν της Ελλάδος, αναφέρεται στην «Εταιρεία του Ρήγα», σε μια δεύτερη μυστική εταιρεία πού σχηματίστηκε στην Ιταλία με στόχο να αξιοποιήσει τη γαλλική επαναστατική πολιτική κι επισημαίνει: "...Όταν ολόκληρος η Ευρώπη ησχολείτο εις την Βιέννην, με τη διαμόρφωσιν της νέας ευρωπαϊκής τάξεως, εσχηματίσθη μια Τρίτη Ελληνική Εταιρεία. Η νέα Εταιρεία ωργανώθει υπό την σημαίαν της θρησκείας κι επιζητούσε την υποστήριξιν του Τσάρου. Ωνομάσθη «Εταιρεία των Φιλομούσων». Το έμβλημά της ήτο ένας δακτύλιος επί του οποίου είχαν χαράξει μία γλαύκα και τον Κένταυρο Χείρωνα... Η στολή των μελών ήταν ολόμαυρη και συνοδεύετο από σκούφο, επί του οποίου απεικονίζονταν μια νεκροκεφαλή κι υπ' αυτήν δύο οστά σταυροειδώς τοποθετημένα. Τα χρώματα της εταιρείας ήταν άσπρο-μαύρο-κόκκινο. Η εταιρεία αυτή έφθασε να αριθμεί 60.000 μέλη. Είχε τέσσαρας μυστικές τάξεις. Ένας πέπλος βαθύτατου μυστηρίου εκάλυπτε την φύσιν της... ...Εις των φλογερωτέρων υποστηρικτών της ήταν ο μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιος. Ο Υψηλάντης ήταν εις εκ των πρώτων μυστών της". Το 1812, λόγω του συνεχιζόμενου ρωσο-τουρκικού πολέμου, αποσπάστηκε στο Διπλωματικό γραφείο του Αρχιστράτηγου της Στρατιάς του Δούναβη. Εκεί, γνωρίστηκε με τον Έλληνα Στρατηγό Κομνηνό και τον Έλληνα διπλωμάτη Ροδοφοινίκη, που κατηύθυνε τη σερβική Επανάσταση. Μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, ο Καποδίστριας, αφού φρόντισε να χορηγηθεί άφθονη βοήθεια στους Σέρβους (που εγκαταλείφθηκαν πια μόνοι τους έναντι των Τούρκων), ακολούθησε το νέο αρχηγό του Στρατού του Δούναβη, Ναύαρχο Τσιτσαγκόφ, όταν ανέλαβε αρχιστράτηγος του ρωσικού στρατού που αντιμετώπιζε τον Ναπολέοντα. Έμεινε στο διπλωματικό Γραφείο του Αρχιστράτηγου μέχρις ότου τον κάλεσε κοντά του ο Τσάρος, ο οποίος εκτίμησε την προσφορά του στο μέτωπο (οργάνωσε το δίκτυο συλλογής κι ανταλλαγής πληροφοριών της ρωσικής στρατιάς) και μετά τη μάχη της Λειψίας (1813), του ανέθεσε την αποστολή για την απόσπαση της Ελβετίας από τη γαλλική κηδεμονία και την αποκατάσταση της Ενότητας της χώρας με τη θέσπιση νέου Συντάγματος. Αφού συνέταξε το Σύνταγμα της Ελβετίας που προέβλεπε την ουδετερότητά της (ήταν ο δημιουργός της Ελβετίας), προσκλήθηκε στο Συνέδριο της Βιέννης ως το πιο χαμηλόβαθμο μέλος της ρωσικής αντιπροσωπείας, διότι ο Τσάρος τον θεωρούσε ικανό να αντιμετωπίσει κι εκεί, τον Μέτερνιχ, όπως τα κατάφερε στην Ελβετία. Στη διάρκεια του Συνεδρίου, ο Καποδίστριας εξελίχθη σε Α' Διπλωματικό Σύμβουλο του Τσάρου και τέλος, σε Υπουργό επί των Εξωτερικών. Οι επιτυχίες και στη νέα του θέση προκάλεσαν το ενδιαφέρον και την εύνοια του τσάρου, κι εστάλη στην επόμενη δύσκολή του αποστολή. Το 1814 στο Παρίσι, πήρε μέρος στην υπογραφή της ειρήνης με τη Γαλλία. Για τις υπηρεσίες αυτές του δόθηκε το παράσημο του Αγίου Βλαδίμηρου. Ο τυπικός διορισμός του σε υπουργό επί των εξωτερικών εκδόθηκε το 1815. Από τον Ιούνιο του 1814 όμως, η Αγγλία είχε καταλάβει την Κέρκυρα. Από τότε δεν χάνει ευκαιρία, σε κάθε συνάντησή του με τον τσάρο, να του μιλάει για την οικτρή κατάσταση στην οποία βρισκόταν οι ορθόδοξοι της Ανατολής, για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους, και για ό,τι είχε σχέση με το ελληνικό πρόβλημα. Με ενέργειές του έγινε έρανος, στον οποίο συνεισέφεραν ο ίδιος ο τσάρος κι άλλα σημαίνοντα πρόσωπα που ήταν συγκεντρωμένα στη Βιέννη. Τα χρήματα επρόκειτο να διατεθούν κατά φράση του Καποδίστρια «...υπέρ των πτωχών Ελλήνων, των διψώντων παιδείαν», με φαινομενικό σκοπό να χρησιμεύσουν για τη συλλογή και τη διατήρηση των λειψάνων των αρχαίων μνημείων. Έτσι πάντως ξεκίνησε η ονομαστή για τη δράση της «Εταιρία των Φιλομούσων». Μετά την ήττα του Ναπολέοντα αρχίζουν οι συζητήσεις για τη συνθήκη ειρήνης. Ο Τσάρος διορίζει τον Καποδίστρια, σύμβουλο του με δικαιώματα, χωρίς ακόμα να τον κάνει υπουργό εξωτερικών και του ζητάει να διαπραγματευθεί τη συνθήκη. Ο Καποδίστριας αντιμετωπίζει προσωπικότητες όπως τον Ταλεϋράνδο, τον Μέτερνιχ κι απ' όλους τους ιστορικούς αναφέρεται πως ήτανε καλύτερος απ' όλους τους άλλους. Στη συνθήκη που έγινε δε θέλησε, να καταστραφεί τελείως η Γαλλία αν και θα μπορούσε να το είχε κάνει γιατί εκπροσωπούσε μια πολύ μεγάλη δύναμη τη Ρωσία. Ο Ναπολέων είναι εξόριστος στη νήσο Έλβα. Επιστρέφει, γίνεται η μάχη του Βατερλό και φτάνουμε στο 1815 (Από τον Σεπτέμβριο του 1814 και το 1815 για την ακρίβεια) όπου γίνονται φοβερά διπλωματικά γεγονότα. Πρίγκιπες, βασιλιάδες, αυτοκράτορες, ηγεμόνες, διπλωμάτες. Όλη η Ευρώπη αγωνίζεται ώστε να πετύχει κάθε λαός την καλύτερη συνθήκη γι' αυτόν. Εκεί στέλνεται κι ο Καποδίστριας. Τότε είχε προσπαθήσει να πείσει τον τσάρο να μην συναινέσει στη δημιουργία της Ιεράς Συμμαχίας. Το έγγραφο που ο τσάρος έθεσε υπ' όψιν του ο Καποδίστριας το απέρριψε, αλλά ο τσάρος εκείνη την εποχή βρισκότανε κάτω από την επίδραση της βαρώνης Γκρούδενερ, μιας μυστικοπαθούς γυναίκας που τότε κατά σύμπτωση πολέμησε την Ελλάδα, ενώ αργότερα την ωφέλησε. Αυτή έπεισε τον τσάρο να υπογράψει την συνθήκη των Παρισίων και να δημιουργηθεί η Ιερά Συμμαχία. Μέσα σε τέτοιο ανθελληνικό πνεύμα, γιατί δεν δεχόντουσαν να γίνονται επαναστάσεις κατάφερε ο Καποδίστριας να δεχτούν όλοι: Αγγλία, Γαλλία, Πρωσία, Αυστρία, την απελευθέρωση της Ιονίου πολιτείας. (Τουλάχιστον με την «υψηλή» εποπτεία της Αγγλίας). Ελευθερώθηκε η Ελλάδα σ' αυτό το νησιωτικό σύμπλεγμα. Η συνθήκη υπογράφτηκε τον Νοέμβριο του 1815 κι ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχημένες προσπάθειες του Καποδίστρια. Προσπάθησε να πείσει τον Τσάρο ν' απελευθερώσει και την υπόλοιπη Ελλάδα. Η επιθυμία του αυτή ήταν γνωστή στους Ευρωπαϊκούς κύκλους γιατί κατά τη διάρκεια γεύματος, (όπως αναφέρει κι ο Βαλαωρίτης) είχε κάνει πρόποση: «Στην απελευθέρωση όλου του γένους». Όλο το γένος δεν σήμαινε μόνο ο Ελλαδικός χώρος, αλλά η απελευθέρωση από τον Ίστρο ποταμό μέχρι τη Κωνσταντινούπολη και τη Μικρά Ασία. Ο Tσάρος τον άκουσε με προσοχή. Ο Καποδίστριας του έδωσε υπομνήματα (όπως αναφέρει και στην αυτοβιογραφία του) που του περιγράφει τη δύσκολη θέση των Ελλήνων, τη δυστυχία που έχουνε περιέλθει οι ομόδοξοι και ζήτησε τη βοήθεια του Τσάρου. Ο τσάρος τον χτύπησε φιλικά στη πλάτη και του απάντησε: «Το κάθε πράγμα στον καιρό του». Έτσι, τότε, το 1815, το μόνο που πέτυχε ήταν η απελευθέρωση των Ιονίων νησιών. Την επόμενη χρονιά, στις 31 Γενάρη, προβιβάζεται σε μυστικό σύμβουλο, βαθμός που βρισκότανε στη 3η θέση στην ρωσική ιεραρχία. Το 1817 η Φιλική Εταιρία του πρότεινε ν' αναλάβει την αρχηγία της επανάστασης στην Ελλάδα. Τον επισκέφτηκε στην Πετρούπολη εκ μέρους της Φιλικής Εταιρίας ένας ύποπτος τυχοδιώκτης, ο Ν. Γαλάτης (μακρινός ανηψιός του Καποδίστρια κι ένας από τους πρώτους που στρατολογήθηκαν από τον Σκουφά) και του ζήτησε ν' αναλάβει την αρχηγία της. Εκείνος όχι μόνον αρνήθηκε, αλλά και με αυστηρό τρόπο μίλησε στο Γαλάτη, τονίζοντάς του ότι τα σχέδιά τους μπορούν να παρασύρουν το έθνος στην καταστροφή. Αρνήθηκε, όχι γιατί ήταν φίλος της Οθωμανικής κυριαρχίας στην Ελλάδα, αλλά γιατί από τη φύση του αντιπαθούσε τις επαναστατικές μεθόδους πάλης όπως επίσης και γιατί πίστευε πως η επιλογή δεν ήταν κατάλληλη για την έκρηξη της Εθνικής Επανάστασης. Επιπλέον είχε τη γνώμη ότι μια επανάσταση που θα στηριζόταν σε νέες δυνάμεις δεν θα έφερνε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο Γαλάτης εκτελέστηκε από τον Δημητρόπουλο, κατ' εντολή του Τσακάλωφ, κοντά στις Σπέτσες. Το 1818 πήρε άδεια από τον τσάρο και πήγε στην Κέρκυρα για να φροντίσει για την υγεία του. Εκεί τον επισκέφτηκαν ο Θ. Κολοκοτρώνης, ο Μ. Μπότσαρης κι άλλοι καπετάνιοι, τους οποίους ενίσχυσε οικονομικά όσο μπορούσε, αλλά και τους δήλωσε πως ο τσάρος δεν έχει καμμιά διάθεση να έρθει σε ρήξη με την Τουρκία και δεν πρέπει να περιμένουν τίποτε αξιόλογο από την πλευρά της Ρωσίας. Στο τέλος του 1819 ή τις αρχές του 1820, ο Καποδίστριας δέχθηκε στην Πετρούπολη τον Ξάνθο που του πρότεινε ν' αναλάβει την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας, μα και πάλι αρνήθηκε (η ακριβής ημερομηνία δεν είναι απόλυτα διασταυρωμένη) και του υπέδειξε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη ως ένα πιθανό καλό ηγέτη. Ο ίδιος ο Υψηλάντης, στην επιστολή του λίγο πριν τον θάνατό τους προς τον Τσάρο Νικόλαο Α' το 1827, γράφει ότι ο Καποδίστριας τον συμβούλευσε και τον παρακίνησε να ξεκινήσει (Δεσποτόπουλος, "Ο Κυβερνήτης Καποδίστριας & Η Απελευθέρωση Της Ελλάδας", 1996). Όπως γράφει η Ανίτα Πρασά: "Ο Καποδίστριας θέλησε να χρησιμοποιήσει τον Υψηλάντη, επειδή ήταν στρατηγός του ρωσικού στρατού και οικείος του Αυτοκράτορα και με την έναρξη των εχθροπραξιών θα επιδεινώνονταν οι σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας, ώστε να μπορέσει ο Καποδίστριας να παρασύρει τον Τσάρο σε πόλεμο με την Τουρκία". Το 1820 στην Πολωνία, ο Καποδίστριας δέχτηκε τον Παναγιώτη Κρεββατά. Αυτός μετέφερε στον Υψηλάντη -που στο μεταξύ είχε αναλάβει επίτροπος της Φιλικής Εταιρείας- το μήνυμα για έναρξη της Επανάστασης από τη Μολδοβλαχία. Ο Υψηλάντης, στις αφηγήσεις του προς την κόμισσα Λούλου Τιρχάιμ και τη μεγαλύτερη αδερφή της Κωνσταντία, σύζυγο του πρεσβευτού της Ρωσίας στη Βιέννη, Αντρέι Ραζουμόφσκι, έλεγε ότι συναντήθηκε με τον Καποδίστρια πριν κηρύξει την Επανάσταση κι ότι του εξέθεσε την πρόθεσή του ν' αρχίσει την εξέγερση από τη Μολδοβλαχία (κυρίως διότι περίμενε βοήθεια από τη Ρωσία) κι ότι ο Καποδίστριας, όπως γράφει ο Υψηλάντης, «συμφώνησε μαζί του και τον ενθάρρυνε». (Στα δικά του υπομνήματα στον Τσάρο Νικόλαο και στους πρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων, ο Καποδίστριας αναφέρεται στη συνάντηση αυτή και λέει ότι τον απέτρεψε. Και τα δύο κείμενα είναι διπλωματικά κείμενα, που υπηρετούν έναν εν εξελίξει σκοπό και δεν είναι αυτοβιογραφικά -όπως ορισμένοι πιστεύουν- και γι' αυτό ο Καποδίστριας γράφει αυτό που συμφέρει κι όχι την αλήθεια). Για τη σχέση Καποδίστρια - Υψηλάντη γράφει η Βαρώνη Λουλού Τιρχάιμ (μετάφραση από τα γερμανικά του Καθηγητή Π. Κ. Ενεπεκίδη). Λουλού Τυρχάιμ «Η ΖΩΗ ΜΟΥ - Αναμνήσεις 1788-1819», Μόναχο 1913-1914. "...Κάθε ημέρα -μετά τον Νοέμβριο του 1827- μας διηγόταν ο Υψηλάντης ένα μέρος της πικρής του μοίρας... Ε, λοιπόν, ο Καποδίστριας δυστυχώς δεν είναι εντελώς ανεύθυνος για την μοίρα του Υψηλάντου. ...Κατά τα άλλα, οι συμβουλές του Καποδίστρια, στον οποίο είχε τυφλή εμπιστοσύνη ο Υψηλάντης, είχαν βέβαια, έναν σκοπό: πώς να εξυπηρετήση την πατρίδα του. Το 1821 ο Καποδίστριας θυσίασε απλούστατα έναν φίλο του... ...Τον χειμώνα του 1819-20, όταν εμείς (σ.σ η Λουλού κι η Κατερίνα) βρισκόμαστε στη Ρωσία, ήρθε ο Υψηλάντης στην Πετρούπολη με μόνο σκοπό να μας δει. Όταν τότε, αρρώστησε για πολλές εβδομάδες, τον επισκέφθηκαν μερικά επίσημα πρόσωπα της «Εταιρείας», ...κι αυτοί του ανέθεσαν χωρίς πολλές διατυπώσεις κι εν ονόματι των συμπατριωτών των την αρχηγία... Ο Υψηλάντης τους παρακάλεσε να του δώσουν τρεις μέρες καιρό για να σκεφθεί την υπόθεση και να μιλήσει με τον Καποδίστρια... Ο Καποδίστριας, που ήταν πληροφορημένος για όλα, επεδοκίμασε μ' ενθουσιώδη λόγια την πατριωτική επιθυμία του φίλου το και του είπε, ότι κι αν η ευρωπαϊκή πολιτική δε θα επέτρεπε στον Τσάρο να κηρυχθεί ανοικτά υπέρ της ελληνικής υποθέσεως, η καρδιά του θα είναι πέρα για πέρα με τους Έλληνες. ...Παρ' όλες τις διαβεβαιώσεις, ο Υψηλάντης ζήτησε να μιλήσει με τον Τσάρο, αλλά ο Καποδίστριας τον εμπόδισε... τον απέτρεψε μάλιστα, από το ν' αποχωρήσει από το ρωσικό στρατό, με τη δικαιολογία ότι το διάβημα αυτό θ' αποθάρρυνε τους Έλληνες της Πελοποννήσου, που βλέπανε στο αξίωμά του, ως Ρώσου αξιωματικού, μίαν απόδειξη της προστασίας του Τσάρου... ...Ο Υψηλάντης, αφού τελείωσε το σχέδιο των επιχειρήσεων, το 'δειξε στον Καποδίστρια, που έμεινε τόσον ικανοποιημένος, ώστε πήδηξε από τη χαρά του, τον αγκάλιασε και τον εγέμισε με εγκώμια". Όταν ξέσπασε η επανάσταση του 1821, προσπάθησε να πείσει το Ρώσο Αλέξανδρο Α' να επέμβει στρατιωτικά εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πράγμα που δεν κατάφερε και νικημένος αναγκάστηκε να φύγει από τη Ρωσία το καλοκαίρι του 1822. Αισθάνεται την ανάγκη να βρει τρόπο να δείξει τη συμπαράστασή του στους αγωνιζόμενους συμπατριώτες του. Έτσι έρχεται σε αντίθεση προς τον τσάρο, πράγμα που γίνεται αιτία να του δοθεί, τον Αύγουστο του 1822, απεριόριστη άδεια. Μεταβαίνει στην Ελβετία κι από εκεί, δουλεύοντας εντατικά, προσπάθησε να ξεσηκώσει τη συμπάθεια της Ευρώπης για τους αγωνιζόμενους ηρωικά Έλληνες. Αποφασίζει λοιπόν πια οριστικά ν' αφήσει τη Ρωσία και να κατέβει για πάντα στην Ελλάδα. Πρώτη του δουλειά ήταν να πουλήσει τα έπιπλά του. Ήτανε καλοκαμωμένα κι ακριβά κι αν τα 'φερνε μαζί του στην Ελλάδα θα ήταν πρόκληση για τους φτωχούς Έλληνες. Τα πούλησεν όλα και κατάφερε να εισπράξει απ' αυτά πενήντα χιλιάδες ρούβλια. Με μια, όλα αυτά τα ρούβλια τα έστειλε σ' Έλληνες σιτέμπορους στην Οδησσό και τους παρακινούσε να προσθέσουν κι αυτοί ό,τι θέλανε. Με όλο το ποσόν θ' αγοράζανε σιτάρι και θα το στέλνανε στους Έλληνες που πεινασμένοι αγωνίζονταν για τη λευτεριά τους. Οι Έλληνες σιτέμποροι της Οδησσού σεβάστηκαν την επιθυμία του και διπλασίασαν τις πενήντα χιλιάδες ρούβλια που τους έστειλε. Φόρτωσαν πέντε καράβια σιτάρι και στείλανε από ένα στα Ψαρά, στην Ύδρα και στις Σπέτσες. Τα άλλα δυο τα στείλανε στ' Ανάπλι για να εφοδιάσουν το στρατό. Το 1826 πήγε στο Παρίσι, φαινομενικά για λόγους υγείας, αλλά στην πραγματικότητα για να συνεννοηθεί με τους εγκατεστημένους ομογενείς κι άλλους ξένους για την ενίσχυση της ελληνικής υπόθεσης. Για τον ίδιο σκοπό επισκέφτηκε και τις Κάτω Χώρες, πριν επιστρέψει στην Ελβετία. Πάντα προσπαθούσε να εξασφαλίσει την συμπαράσταση κυβερνήσεων και προσωπικοτήτων υπέρ του αγώνα των Ελλήνων. Πράγματι τελικά δημιουργήθηκε ένας συνασπισμός 'Αγγλων, Ρώσων και Γάλλων εναντίον του Σουλτάνου. Η επιτυχία της Μεγάλης Επανάστασης του 1821 οφείλεται στ' ότι σχεδιάστηκε με πλήρη γνώση της διεθνούς πολιτικής, με βάση τα στρατηγικά δεδομένα στην περιοχή και στηρίχθηκε αποκλειστικά σε ελληνικές δυνάμεις. Η επιτυχής Ελληνική Επανάσταση -γιατί προϋπήρξαν δεκάδες αποτυχημένες εξεγέρσεις, όπως το κίνημα των αδελφών Ορλώφ το 1769- χαρακτηριζόταν από ιδιοφυή σχεδιασμό και προσεκτική επιλογή του χρόνου εκδήλωσής της. Η κύρια επαναστατική προσπάθεια έγινε στην Πελοπόννησο. Πριν, εκδηλώθηκαν δυο αντιπερισπασμοί. Ο πρώτος στην Ήπειρο, με την επανάσταση του Αλή-Πασά των Ιωαννίνων, που θέλησε να γίνει ανεξάρτητος ηγεμόνας από τον Σουλτάνο κι ο δεύτερος στη Μολδοβλαχία, με το κίνημα του Αλέξανδρου Υψηλάντη το Φεβρουάριο του 1821 (Που σύμφωνα με την επίσημη ιστορία κήρυξε τότε την ελληνική επανάσταση στο Ιάσιο). Πώς λειτούργησαν οι αντιπερισπασμοί; Για να καταβληθεί η επανάσταση του Αλή-Πασά, στάλθηκε ο στρατός της Πελοποννήσου και της Ρούμελης, ενώ οι Αλβανοί είτε πολεμούσαν με τον Αλή, είτε με τους Τούρκους. Το κίνημα του Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία προκάλεσε φόβους στην Υψηλή Πύλη για πιθανή ρωσική στρατιωτική επίθεση, που για τον λόγο αυτό μετέφερε από τη Μακεδονία και την Θράκη στρατιωτικές δυνάμεις προς τον Δούναβη. Η κύρια επαναστατική προσπάθεια επομένως, έγινε κει που δεν υπήρχαν αξιόλογες τουρκικές δυνάμεις. Το πόσο συνδυάζεται μ' αυτή τη στρατηγική λογική, η επίσημη εκδοχή για την οργάνωση της επανάστασης από τρεις απλούς λαϊκούς Έλληνες μετανάστες, είναι ένα αξιοπρόσεκτο ερώτημα. Ο μόνος Έλληνας που 'τανε σε θέση να σχεδιάσει αυτές τις κινήσεις, γιατί γνώριζε τα γεωπολιτικά δεδομένα, τις εξελίξεις στις ρωσο-τουρκικές σχέσεις και που μπορούσε να επηρεάσει τη διεθνή πολιτική, ήταν ο κόμης Ιωάννης Καποδίστριας, Υπουργός επί των Εξωτερικών του Τσάρου Αλεξάνδρου Α' από το 1815 ως το 1822. Το επαναστατικό κέντρο εγκαταστάθηκε γύρω από τον Καποδίστρια στη Ρωσία, αφού αυτός ανέλαβε την υλοποίηση του οράματος. Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε' -σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη- απέστειλε στον Καποδίστρια τον Έλληνα αξιωματικό του ρωσικού στρατού Λεονταρίδη, κομιστή όσων μυστικών του Ρήγα διεφύλαττε το Πατριαρχείο. Ο Λεονταρίδης στη συνέχεια έγινε μοναχός και δημιούργησε μοναστήρι στη Μολδαβία που εξελίχθηκε σε κέντρο της επαναστατικής κίνησης. Στη Ρωσία, η Στοά «Οβίδιος» στο Κισινέφ ήταν το κέντρο της Ελληνικής Επανάστασης. Είναι ενδιαφέρον, πως ο Καποδίστριας μεσολάβησε να εξοριστεί ο Πούσκιν στο Κισινέφ κι όχι στον Καύκασο. Εκεί συντάχθηκε -εκ της γαλλικής- το Σύνταγμα της μελλοντικής Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Καποδίστριας είχε ήδη την εμπειρία του Πρωθυπουργού της Ιονίου Πολιτείας, του Αρχιστράτηγου της Λευκάδας, του επικεφαλής της Αντικατασκοπείας της ρωσικής Στρατιάς, που αντιμετώπισε τον Ναπολέοντα, και τη μεγάλη πείρα του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας. Ξέρουμε ήδη, ποιος σκέφθηκε τους δύο αντιπερισπασμούς και ποιος και γιατί επέλεξε την Πελοπόννησο ως κύρια εστία της Επανάστασης. Ξέρουμε και με ποιους μηχανισμούς (Ιγνάτιος, πνευματικός ηγέτης Σουλιωτών) πείστηκαν οι Τζαβελαίοι κι οι Μποτσαραίοι να συμπολεμήσουν με τον σφαγέα των Σουλιωτών Αλή-Πασά. Ξέρουμε ακόμα, από τα αρχεία της αυστριακής μυστικής αστυνομίας, ότι ο Γεώργιος Σταύρου, συνεργάτης του Καποδίστρια, ήταν ο μυστικός εκπρόσωπος του Αλή στη Βιέννη. Αυτό είναι ένα από τα κλειδιά για να καταλάβουμε την Επανάσταση του Αλή-Πασά. Ένα δεύτερο κλειδί είναι οι συμβουλές των Ελλήνων του περιβάλλοντός του, τους οποίους καθοδηγούσε ο Δ. Ρώμας. Όταν το επαναστατικό κλίμα ανέβηκε πολύ στην Πελοπόννησο, άρχισαν να φθάνουν απεσταλμένοι προς τον Καποδίστρια. Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης έστειλε τον Κυριάκο Καμαρινό. Προς αυτόν ο Καποδίστριας είπε -σύμφωνα με τον Σπηλιάδη- ότι «πρέπει να εξωθηθεί σε Επανάσταση κάποιος Τούρκος κι οι Έλληνες να συμμαχήσουν μαζί του, ενώ στη Μάνη να συγκεντρώνονται δυνάμεις σε αναμονή των εξελίξεων». Ο Καμαρινός δεν κατάλαβε το μήνυμα και κατερχόμενος από την Αγία Πετρούπολη προς Οδησσό διέδιδε μόνο αυτά που του είπε ο Καποδίστριας για την αρνητική στάση του Τσάρου Αλεξάνδρου προς τις επαναστάσεις. Ο Καμαρινός εκτελέστηκε πριν πάει στην Πελοπόννησο. Η μεγάλη Ελληνική Επανάσταση συνδέεται άμεσα με το κίνημα του Ρήγα, το οποίο συνεχίστηκε από τη Φιλόγενο Στοά της Κέρκυρας. Το σχέδιο του Καποδίστρια που έχει εκφραστεί στο υπόμνημά τους προς τις Μεγάλες Δυνάμεις ήταν η ελευθερία της Μεγάλης Ελλάδας. (Πελοπόννησος, Ήπειρος, Μακεδονία, Κρήτη, Σμύρνη). Πίστευε ότι θα μπορούσε αξιοποιώντας τη θέση του να πετύχει στα συνέδρια του Τροπάου ή αργότερα της Βερόνας να επιβληθεί η αυτονομία της Ελλάδας με τη βοήθεια του Τσάρου. Όταν κατάλαβε πως αυτό ήταν αδύνατο, πήγε στη Γενεύη (που του χρώσταγε πολλά) και διηύθυνε από κει, σαν πραγματικά μεγάλος ηγέτης της «εξόριστης Κυβέρνησης», τον Αγώνα της Ελλάδας οργανώνοντας και τη διεθνή βοήθεια και το κίνημα του Φιλελληνισμού. Είναι εκπληκτικό το κείμενό του προς τον Τσάρο Νικόλαο, όπου γράφει ότι πήγε στην Ελβετία «για να τον ξεχάσει ο κόσμος», αλλά «ήρχοντο προς αυτόν ζητούντες βοηθήματα οι Έλληνες, οι εκδιωχθέντες από τους τόπους τους» και μνημονεύει επί τη ευκαιρία, τις καταστροφές της Χίου, της Κύπρου, των Κυδωνιών και των Ψαρών. Όταν η Επανάσταση πέτυχε με διπλωματικά μέσα (Πρωτόκολο του Λονδίνου της 6ης Ιουλίου του 1827, που υπέγραψαν Ρωσία, Αγγλία και Γαλλία), ο Καποδίστριας ανέλαβε Κυβερνήτης του μικρού Κράτους που δημιουργήθηκε. Σ' όλες τις επαναστάσεις του κόσμου, σ' όλη τη γραπτή ιστορία, οι ηγέτες των επαναστατικών κινημάτων, όταν επικρατούν, αναλαμβάνουν τη διοίκηση του κράτους. Μόνο στην επίσημη ελληνική ιστορία γράφεται (από τους συνεργάτες των ξένων), ότι ο κυβερνήτης δεν ήταν και ο αρχηγός της Επανάστασης. Είναι αξιοπερίεργο, ότι ενώ στο πρωτόκολλο του Λονδίνου υπάρχουν τρεις συμβαλλόμενοι, υπέρ ενός τέταρτου μέρους (της επαναστατημένης Ελλάδας) και κατά ενός πέμπτου (της Τουρκίας), η επίσημη ιστορία δεν υπογραμμίζει τον ρόλο του Καποδίστρια σ' αυτήν τη διπλωματική συμφωνία. Πρέπει να σημειωθεί κι ο ειδικός ρόλος του Δ. Ρώμα για την αλλαγή της Αγγλικής πολιτικής. Αυτό όμως, το πέτυχε αποδεχόμενος την Αγγλική κυριαρχία επί της Ελλάδας, κάτι που ποτέ δε δέχθηκε ο Καποδίστριας. Επίσης μνεία πρέπει να γίνει και στο ρόλο που έπαιξε κι ο μεγάλος φίλος του Καποδίστρια, ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος. Μόλις ο Καποδίστριας πήγε στην Αγία Πετρούπολη, έφτασε δίπλα του κι αυτός. Ακολουθώντας τους συνωμοτικούς κανόνες -και κατά το πρότυπο των Ναϊτών- ίδρυσε στη Βιέννη τη Φιλόμουσο Εταιρεία, που ήταν «μετωπική οργάνωση». Στη Βιέννη φαίνεται πως ανέλαβε και τυπικά το υψηλό του καθήκον, που τον υπέβαλε στο μοναχικό σχήμα. Λίγο μετά, συναποφασίζει την ίδρυση του «στρατιωτικού βραχίονα». Της Φιλικής Εταιρείας. Το ότι περιεβλήθη το μοναχικό σχήμα φαίνεται -όχι μόνο φυσικά από τα μαύρα ρούχα που φόραγε μονίμως- αλλά από την αιφνίδια ανακοίνωσή του στη Ρωξάνη Στρούτζα, ότι δεν μπορεί να την παντρευτεί, ενώ όλη η ρωσική αυλή περίμενε αυτόν το γάμο. Όπως γράφει η καθηγήτρια Ελένη Κούκου, της είπε: «Πρέπει να προσφέρω τον εαυτό μου θυσία στους Αγώνες για την πατρίδα μας, για την Ελλάδα κι αυτόν τον δρόμο της θυσίας πρέπει να τον βαδίσω μόνος μου». Στις 14 Απρίλη του 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον ονόμασε Κυβερνήτη της Ελλάδας για 7 χρόνια. Προτού έρθει στην Ελλάδα ν' αναλάβει τα νέα του καθήκοντα, έστειλε υπόμνημα στις ευρωπαϊκές δυνάμεις, με το οποίο ζητούσε οικονομική ενίσχυση για την Ελλάδα. Πέρασε μάλιστα από το Παρίσι, όπου τον δέχτηκαν με μεγάλον ενθουσιασμό και πήρε διάφορα ποσά από φιλέλληνες για τον Αγώνα. Η διακυβέρνησή του ήτανε σύντομη. Οι προσπαθειές του να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα τον έφεραν σε σύγκρουση με τους Συντηρητικούς Προεστούς και τους Γαιοκτήμονες. Έτσι χωρίς λαϊκήν υποστήριξη έμεινε απροστάτευτος στις επιθέσεις των αντιπάλων του. 18 Γενάρη του 1828 φτάνει στην Αίγινα, γίνεται δεκτός μ' ενθουσιασμό απ' όλες τις μεριές και μετά μεταβαίνει στο Ναύπλιο όπου οι γραμματείς της επικράτειας (οι υπουργοί) τον ενημερώνουν για την αξιοθρήνητη κατάσταση και το χάος που βασίλευε. Στρατός και ναυτικό δεν υπήρχαν, η εκπαίδευση κι η δικαιοσύνη ήταν ανύπαρκτες. Κοντά στ' άλλα επικρατούσε μεγάλη αναρχία σ' όλο τον τόπο. Όλα λοιπόν έπρεπε ν' αντιμετωπιστούν από την αρχή. Επηρεασμένος ίσως από την πολύχρονη θητεία του στην απολυταρχική Ρωσία, εφάρμοσε για τη διακυβέρνηση του τόπου δικτατορικές αντιλήψεις, πιστεύοντας ότι έτσι μόνο θα μπορούσε να επιβάλει την τάξη. Η κυβέρνησή του, που αποτελούνταν από 28 μέλη, ονομάστηκε Πανελλήνιο. Δημιουργήθηκε απογοητευτική ατμόσφαιρα, όταν από τις πρώτες του ενέργειες είδαν να διορίζει σημαντικές κρατικές υπηρεσίες πρόσωπα από το συγγενικό και φιλικό του περιβάλλον. Οπωσδήποτε όμως η οργάνωση του νέου κράτους προχωρούσε σταθερά. Καταδίωξε τους πειρατές του Αιγαίου, ενίσχυσε την εμπορική ναυτιλία, δημιούργησε τακτικό στρατό, ίδρυσε τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων για την εκπαίδευση αξιωματικών κι υπαξιωματικών, έκανε απογραφή του πληθυσμού κι έδωσε δικαίωμα ψήφου στους άντρες πάνω από 25 χρονών. Παράλληλα εργάστηκε και για τη ρύθμιση θεμάτων της δικαιοσύνης, θεσπίζοντας νόμους, ίδρυσε ταχυδρομική υπηρεσία, ορφανοτροφείο στην Αίγινα, μουσείο και βιβλιοθήκη. Προστάτεψε με ειδικούς νόμους τη γεωργία, έφερε μάλιστα για πρώτη φορά την καλλιέργεια της πατάτας στην Ελλάδα κι ίδρυσε αγροτική σχολή στην Τίρυνθα. Στην Αίγινα ίδρυσε ακόμα ελληνικό και γαλλικό τυπογραφείο, ναυπηγεία στο Ναύπλιο και τον Πόρο, πήρε μέτρα για τη υγεία του λαού, για το εμπόριο γενικά, έκοψε νομίσματα, φρόντισε για την κατασκευή δρόμων κι ίδρυσε Χρηματική Τράπεζα. Μπορεί να πει κανείς ότι ο Καποδίστριας άπλωσε τη δημιουργική του δραστηριότητα σ' όλους τους τομείς. Όλα αυτά όμως προσπάθησε να τα επιβάλλει στον ανήσυχο πολιτικά ελληνικό λαό, που μόλις είχε κερδίσει με πολλές θυσίες την ελευθερία του, με τρόπο αυταρχικό, γι' αυτό και γρήγορα άρχισε να εκδηλώνεται δυσαρέσκεια εναντίον του. Κυρίως εξεγέρθηκαν εναντίον του πολλοί παλιοί αγωνιστές και προύχοντες, ανάμεσα στους οποίους ο Μαυροκορδάτος, οι Μαυρομιχαλαίοι, οι Κουντουριώτες, ο ναύαρχος Μιαούλης, ο Γρίβας, ο Καρατάσος κ.ά. Στις 23 Ιουλίου 1829 αρχίζει τις εργασίες της η Δ' Εθνοσυνέλευση κι υιοθετεί όλα τα μέτρα που 'χε λάβει ο Καποδίστριας κι αμέσως τον εξουσιοδοτεί να συνεχίσει το έργο του σύμφωνα με τα ψηφίσματα της. Από την επόμενη χρονιά όμως αρχίζουν οι έντονες αντιδράσεις της πολιτικής του κι εκείνος τις αντιμετωπίζει με απόλυτη ψυχραιμία κι ανωτερότητα. Εκείνο που πρωταρχικά τον ενδιαφέρει είναι η επιβίωση του Ελληνισμού και σ' αυτό το έργο συνεχίζει ν' αφιερώνεται ολόψυχα. Το 1831 η αντίδραση εντείνεται, η Μάνη επαναστατεί κι εκδηλώνεται ανταρσία του Μιαούλη, που φθάνει μέχρι πυρπόλησης του καλύτερου ελληνικού πολεμικού, της φρεγάτας "Ελλάς". Στις 11 Οκτώβρη*, ο δημιουργός της σύγχρονης Ελλάδας, ο πρώτος Κυβερνήτης της, ενώ πήγαινε στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, τη πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, δολοφονήθηκε από τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη και το γιο του Γεώργιο. Ο ένας από του δολοφόνους, ο Κωνσταντίνος, σκοτώθηκε αμέσως από τους ακόλουθους του Καποδίστρια κι ο άλλος καταδικάστηκε από δικαστήριο σε θάνατο. Το πτώμα του Καποδίστρια το θάψανε στην Κέρκυρα, όπου σώζεται ακόμα ο τάφος του. Το σχεδιό του για την "Πεφωτισμένη Δεσποτεία" στην Ελλάδα σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά πρότυπα, χρεωκοπούσε κι ο ίδιος έβρισκε σκληρό κι άδοξο τέλος. Πάντως, επίσης αξιοσημείωτον είναι πως πέρασαν 180 χρόνια απ' αυτή τη πολιτική δολοφονία, που έγινε για ν' ανακοπεί η πορεία που είχε χαράξει ο Καποδίστριας για το ελληνικό Έθνος κι ο φάκελος στα Βρετανικά αρχεία που περιέχει τα σχετικά με τη δολοφονία του έγγραφα, παραμένει άκρως απόρρητος, ενώ η ελληνική επίσημη ιστορία επαναλαμβάνει άκριτα τις παραβλέψεις της «επίσημης ανάκρισης» του 1831. Υπάρχουνε βάσιμα στοιχεία που θέτουνε σ' αμφισβήτηση ότι δολοφόνοι του ήταν οι Μαυρομιχαλαίοι κι ακόμα και σήμερα παραμένει μυστήριο, η σιγή που κράτησαν οι ανήκοντες στον στενό του κύκλο. * Όλες η ημερομηνίες του βιογραφικού είναι με το νέο ημερολόγιο. Π.Χ.------------------------------------------------------------------------------------------- αποσπάσματα μερικών επιστολών του **α) Προς Ανδρέα Μουστοξύδη ...Παρακαλώ να καταβάλετε όλην σας την δραστηριότητα δια να συλλέξετε εν Ενετία παν ό,τι δύνασθε πληροφόρημα περί της Ελλάδος, όχι της αρχαίας, αλλά της του μεσαίωνος και της ενετιζούσης και να μοι προμηθεύσετε: -Όλας τας ειδήσεις τας εκ συγγραμμάτων, εντύπων ή χειρογράφων περί γεωγραφίας, ιστορίας και καταστατικής. Ερευνήσατε δε και περί αρχαίων συμβόλων των πόλεων και περί όλων των καταλοίπων της αρχαιότητος των καλών εις ανανέωσιν. -Εκ των αρχείων της πρώην Ενετικής πολιτείας, εις την βιβλιοθήκην του Αγίου Μάρκου και εκ των βιβλιοθηκών των παλαιών πατρικίων της Ενετίας, όπου πάντως περιέχονται θησαυροί ιστορικών και καταστατικών ειδήσεων περί τόπων κάμετε όσον ένεστι πλούσιον θερισμόν και να μου τον στείλετει όσον προχωρεί η εργασία σας. -Να κάμετε καλήν τινα συλλογήν υποδειγμάτων δημοσίων πράξεων εκ των ευδοκιμωτέρων συγγραφέων Ιταλών και Γάλλων, περιλαμβάνουσαν ολόκληρον την ζωήν του πολίτου από της βαπτιστηρίου πράξεως μέχρι της επιθανατίου. Και μικραί δε σημειώσεις, προστιθέμεναι εις ερμηνείαν των υποδειγμάτων τούτων θέλουσιν έχει πολύ το ωφέλιμον. -Ακόμη παρακαλώ να αθροίσετε και μου πέμψετε όλους τους εντύπους κανονισμούς περί διοικήσεως σχολείων και άλλων κοινοφελών ιδρυμάτων της Ιταλίας υπό την ενεστώσαν εξουσίαν και υπό τας προλαβούσας. Αναγκαίον να έχω και τα διατάγματα περί νομισματοποιΐας και παν ό,τι διδακτικόν περί της δυσκόλου και αξιοφροντίστου ταύτης της ύλης. Και αυτά λέγω και περί όλων των κωδίκων των περί εθνικών και εμπορικών τραπεζών. Τούτων δε όλων αθροισθέντων, όταν έλθωμεν εις την επιτόπιον μεταχείρισίν των, θέλωμεν χρειασθή και ξένους τινάς αξίους, αλλά προ πάντων πνέοντας τον υπέρ Ελλάδος ζήλον. Τέλος, ίδετε και περί μαστόρων αν ήθελον να έλθωσιν εις την Ελλάδα και να εισάξωσι τα εργόχειρά των, όπως ξυλουργοί, πετροκόποι, χαλκείς, κλειδοποιοί και πληροφορήσατέ με εν καιρώ και με πόσα κατασκευάζεται εν Ενετία έν μέγα ωρολόγιον πόλεως. Νοέμβριος 1827 β) Προς Μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιο ...Δεν φρονώ ότι η νέα ελληνική κυβέρνησις πρέπει να έλθη εις την Ελλάδα επί κεφαλής λόχων και πυροβόλων. Τούτο είναι έξω των δυνάμεών μου, αλλά και αν ηδυνάμην, δεν θα ηρχόμην τοιουτοτρόπως. 27 Νοεμβρίου 1827 γ) Προς τον Εϋνάρδο ...Επικαλούμαι και πάλιν την ακάματον σου σπουδήν και παρακαλώ να με προμηθεύσης λεπτομερέστατην απογραφήν όλων των εν Μονάχω και Δρέσδη και Λειψία νέων Ελλήνων κατά τον επισυναπτόμενον τύπον, διότι σκοπεύω να έμβω εις άμεσον επικοινωνίαν και μετ' αυτών ως εμβήκα και μετά των εν Αγγλία, Γαλλία, Ελβετία και Ιταλία. Να επαισθανθώσι πρέπει οι νέοι ούτοι, ότι η πατρίς αγρυπνεί επ΄αυτούς και ότι μόνον ούτω γινόμενοι άξιοι αυτής θέλουσι δυνηθή ποτέ μεγάλα να τη κηπουργήσωσι... 27 Νοεμβρίου 1827 δ) Λόγος κατά την άφιξή του στο Ναύπλιο Κάθε πομπή συνεπαγομένη δαπάνας είναι ασυμβίβαστος προς την δυσχερή κατάστασιν της Πατρίδος. Αν δυνάμεθα να διαθέσωμεν μερικά χρήματα, έχομεν πληγάς να επουλώσωμεν. ε) Προς τον Ανδρέα Μουστοξύδη ...Νομίζω ότι οφείλω από τώρα να φροντίσω να φέρω εις χρήσιν όλων των Ελλήνων το βιβλίον των προσευχών το επιγραφόμενον "Σύνοψις", αλλά επιμελημένον κατά τρόπον ώστε έκαστος παρακαλών τον Θεόν να καταλαμβάνη και τι λέγει, συγχρόωνς δε να γυμνάζεται, να διαβάζει και να λαλή ορθώς τη γλώσσαν του... Δεκέμβριος 1827 στ) Προς: Σταμάτιο Βούλγαρη & Νικόλαο Μαυρομάτη Η πόλις του Ναυπλίου και οι προμαχώνες των φρουρίων αυτής γέμουσι πολυαρίθμων καλυβίων, όπου ως εκ των μακρών συμφορών της πατρίδος συνεσωρεύθησαν ανέστιοι γέροντες, γυναίκες τε και παιδία, αθλίως διακείμενοι και υπό νόσον επαπειλούμενοι, εσομένων, δια την ενεστώσαν ώραν του έτους, φοβερών εις τε την πόλιν και εις πάσαν την επικράτειαν. Τούτο οφείλουσα να προλάβη το δεινόν η κυβέρνησις εκ των ενόντων πόρων, σας επιβάλλω, Κύριοι την εξής επιστασίαν: -Να επισκεφθήτε πρώτον εντός της πόλεως και έπειτα εις τας επάλξεις των φρουρίων έν προς έν τα ρηθέντα καλύβια. -Να καταστρώσετε κατάλογον ακριβή και ονομαστικόν των ενοικούντων ανδρών, γυναικών και παιδίων, κατά μέρος σημειούντες τα ηλικίαν έχοντα εννέα έως δώδεκα ετών. -Θέλετε συνεκλέξη μετ' εμού έξω της πόλεως, πλησίον του χωρίου 'Αρεια, τόπον υγιεινόν και προσφυή, ίνα εκεί κατασκευασθώσιν ανυπερθέτως καλύβαι αι αναγκαίαι εις υποδοχήν των δυστυχών τούτων, αξιωτάτων της παρά της Πατρίδος επιμελείας. -Να μοι παραστήσετε προϋπολογισμόν της εις κατασκευήν των νέων καλυβών χρειώδους δαπάνης, προσλογιζόμενοι και την ύλην των καθαιρεθησομένων σκηνώσεων. -Αι οικογένειαι αι περιληφθησόμεναι εις την νέαν συνοικίαν θέλουσιν εργάζεσθαι υπό την διεύθυνσίν σας και δότε αυταίς ελπίδαν ότι αντί τούτου θέλουσι λαμβάνειν καθ' ημέραν μίαν μερίδαν άρτου. 10 Απριλίου 1828 ζ) Προς τον Εϋνάρδο ...Ο κ. Φαζύς μου είχε γράψει πως επεθύμει να μου στείλη εκατόν τσαπιά, των οποίων στερούμεθα και τα οποία μας είναι απαραίτητα δια την καλλιέργειαν των γεωμήλων. Το λοιπόν ο κ. Φαζύς και όλοι όσοι μετ' αυτού φρονούσιν ότι δια των σκαπανών και όχι δια των μπαγιονετών πολιτίζονται οι λαοί, θέλουσι συμπράξει δια να μας στείλωσι το ταχύτερον και όσον το δυνατόν περισσότερα από αυτά τα πολιτιστήρια όργανα, των οποίων θα γίνη χρήσις συμφερώτατη, το εγγυώμαι. ...Καίτοι καταπονούμενος υπό πολλών και δεινών ασχολημάτων, κατώρθωσα να φροντίσω ιδιαιτέρως και περί δενδροφυτείας, πράγματος παντάπασι λείποντος κατά τε την Πελοπόννησον και τας νήσους, διότι οι Τούρκοι κατελίμπανον τα δένδρα εις διαφθοράν και οι Έλληνες χειρότερα έπραξαν, εκριζώνοντες και τα περιλειπόμενα. Έφερα λοιπόν εκ Κρήτης εκατομμύρια καστανεών και άλλα δένδρα και μένει να ίδομεν αν η προμήθεια καλώς εγένετο προς ευόδωσιν της φυτείας, ήτος επιχειρηθήσεται το φθινόπωρον... Ναύπλιο 14 Απριλίου 1828 η) Προς τον Εϋνάρδο ...Βλέπεις εκ της εγκλείστου σημειώσεως ότι ο ναύλος των δύο φορτίων ανέρχεται εις 1.289 δίστηλα, ποσόν υπέρογκον δια την πενίαν μας. Κατόπιν αυτού απεφάσισα να προτιμήσω τα ελληνικά πλοία δια την μεταφοράν των τροφίμων. Ο πλοίαρχος Γιαννίτσης πρέπει τώρα να έχη παραλάβει το φορτίον που παρήγγειλα εις Αγκώνα. Και την παρούσαν επιστολήν μου λαμβάνεις δια του πλοιάρχου Μοναρχίδου, ο οποίς αποστέλλεται και αυτός εις Αγκώνα δια δεύτερον φορτίον σίτου και αραβοσίτου. Και τρίτον πλοίον θα αποστείλω προς το τέλος του μηνός. Και ο μεν Γιαννίτσης φορτώνει με ναύλον 25.000 φράγκων, τα οποία εμβάσθηκαν εις Αγκώνα προς τον κ. Μαρίνογλου παρά του ταμείου της Ελλάδος, δια το φορτίον του Μοναρχίδου, το οποίον είναι διπλάσιον του πρώτου, στέλλω συναλλαγματικάς 50.000 φράγκων, επί τους κ.κ. Βλαν, Κολέν κ.σ. και παρακαλώ τον κ. Εντς να τας πληρώση, πωλών και με χαμόν τα ολίγα κεφάλαια όσα επικατέθεσα εις χείρας του εκ των τελευταίων λειψάνων της όλης μου περιουσίας. Ταύτα δε γράφω λεπτομερώς δια να σε ικετεύσω και πάλιν να μας βοηθήσης και άλλους παροτρύνεις, πάντοτε όμως φροντίζω περί της οικονομικωτάτης διαχειρίσεως του εις ημάς δανειζομένου αργυρίου... 2 Μαΐου 1828 θ) Προς τους ομογενείς Αγκώνος, Τεργέστης, Ενετίας και Λιβόρνου ...'Αρτου και χρημάτων ανάγκην έχομεν. Εγώ εκ των λειψάνων της μικράς μου περιουσίας έδωκα ήδη. Κάμετε και εσείς, Κύριοι παν ό,τι δύνασθε προς βοήθειάν μας, στέλλοντες σίτον αραβόσιτον, όρυζαν και άλευρα και ό,τι εξοδεύσετε θα σας πληρωθεί εν καιρώ και παρά της Εθνικής Τραπέζης. Θαρσείτε Κύριοι ότι η Θεία Πρόνοια δεν θέλει μας εγκαταλείψει. Αλλά θυμηθείτε συγχρόνως ότι αυτή τους κόπους σας ευλογήσασα και βίους καλλίστους εξασφαλίσασα εις υμάς, σας προετοίμασε να αισθάνεσθε χαράν και ικανοποίησιν εις την εκπλήρωσιν των οφειλομένων προς την Ελλάδα. Μάιος 1828 ι) Προς τον Δημήτριον Υψηλάντη ...Δεν ανήκει εις τον στρατόν να επιβάλη όρους εις την κυβέρνησιν... Πληροφορήσατε λοιπόν τους αρχηγούς και τους στρατιώτας ότι η κυβέρνησις την μεν αξίωσιν δεν απορρίπτει αλλά τότε θα μεριμνήση περί αυτής όταν μάθη ότι οι στρατιώται επέδειξαν πάσαν την οφειλομένην πειθαρχίαν... 6 Μαΐου 1828 κ) Προς τον Ανδρέα Μουστοξύδη ...Οποία ζωή, αγαπητέ μου, η εμή! Και οποίαι δυσκολίαι αι πανταχόθεν περιβάλλουσαι και πιέζουσαί με! Μακράν όμως, πολύ μακράν είμαι του αθυμήσαι. Ο Θεός είναι μετά της Ελλάδος και υπέρ της Ελλάδος και αύτη σωθήσεται. Εκ ταύτης της πεποιθήσεως αντλώ πάσας μου τας δυνάμεις και πάντας τους πόρους. 8 Μαΐου 1828 κα) Προς τον Αναγνώστη Δεληγιάννη Καθώς είχα την τιμήν να είπω και προς υμάς και προς όλους τους συνέδρους και συμπολίτας σας και εγώ κάμνω δοκιμήν, Κύριοι και υμείς. Και είμεθα καθ' ολοκληρίαν ελεύθεροι. Εάν με βαρεθήτε, ειπέτε το και λάβετε την θέσιν μου μετά της ευθύνης. Σας την δίδω μετά χαράς και επιθυμώ ειλικρινώς να κάμνετε καλλίτερα πράγματα από εμέ... Μάιος 1828 κβ) Προς τον Εϋνάρδο ...Καίτοι η παρούσα κατάστασις μας δεν προσφέρεται δια καλλιτεχνικάς ενασχολήσεις, σε παρακαλώ να διαβιβάσης εις τον καλλιτέχνην Βορτολίνην όλην μου την ευγνωμοσύνην δια την προσφοράν εις την Ελλάδα της προτομής του λόρδου Βύρωνος. ... Εν όσω όμως τόσον η κυβέρνησις όσον και οι κυβερνώμενοι κατοικούν σε καλύβες και ως νομάδες εις ερείπια διαμένουν, κρίνω όπως η προτομή του κ. Βορτολίνη παραμείνη προς το παρόν εις το ατελιέ του. Συ δε βεβαίωσέ τον ότι με την πρώτην ευκαιρίαν θα του την ζητήσω και πάλιν αναγράφων την της Ελλάδος ευγνωμοσύνην προς την καλοκαγαθίαν του δωρουμένου δώρον κάλλιστον και σεμνότατον... Μάιος 1828 κγ) Προς τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη Αν ο καθένας από εσάς (και ομιλώ δι' εκείνους που κατέχουν τας πρώτας θέσεις εις την πολιτικήν ζωήν της χώρας) με εβοήθει ολίγον και καλοπίστως, λησμονών δια μίαν στιγμήν τα προσωπικά του συμφέροντα, το έργον μου θα εγίνετο περισσότερον εύκολον δι' εμέ και περισσότερον καρποφόρον δια την Πατρίδα... Μάιος 1828 κδ) Προς τον Μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιο ...Οι γενναίοι μας Έλληνες χαίρονται. Μόνον ολίγοι τινές απατώνται και μεγάλως νομίζοντες ότι τα χρήματα ταύτα είναι δι' αυτούς και μέλλουσι να πάθωσιν, ό,τι έπαθον και αι λίραι του δανείου. Ότι μεν κλέπτουσιν όπου υπάρχει διοίκησις, είναι αναμφίβολον. αλλά δεν υπάρχει χώρα, όπου πλησίον των κλεπτών να υπάρχουν χιλιάδες και χιλιάδες οικογενειών αστέγων και αποθνησκουσών εκ πείνης καθώς εν Ελλάδι. Στοχασθήτε δέσποτά μου, ότι αι δύστυχείς αυταί οικογένειαι πάσχουν εξ αιτίας των κλεπτών και παρακαλώ αν δύνασθε, ενθαρρύνατέ με να είμαι συγκαταβατικός προς μιαν δράκαν ανθρωπαρίων μεταλλοθέων εναντίον των οποίων δεν εκίνησα την βαρείαν χείρα της δικαιοσύνης, αρκούμενος να τους γνωρίσω καλώς και να τους παραδώσω εάν παραστεί ανάγκη εις τας αράς του λαού... 10 Ιουνίου 1828 κε) Προς τον Ανδρεά Μουστοξύδη Τελευταίως περιώδευσα επ' αρκετόν χρόνον εις την Δυτικήν Ελλάδα και την Πελοπόννησον και εις μέρος της Ανατολικής Ελλάδος. Θα περιοδεύσω και πάλιν διότι μόνον εφ' όσον βλέπω τα πράγματα και τους ανθρώπους με τους δικούς μου οφθαλμούς, δύναμαι να αποκτήσω εν συνειδήσει ευκρινή έννοιαν της ποιότητος των υποχρεώσεών μου και του λογικωτάτου τρόπου της εκπληρώσεώς των... ...Ακόμα δεν τολμώ να σου προτείνω να έλθης να εγκατασταθής εδώ οικογενειακώς, επειδή οι πάντες συνοικούμεν και το παν ακόμη είναι ερημία, ερείπια και αταξία. Εάν όμως θέλης μόνος να έλθης ή μετά του ωρολογίου ή μετά των σανίδων ή άλλως, καλώς να ορίσης. Και έχω να σε κάμω να τρέξης καθώς όλους όσοι κατά κακήν αυτών τύχην μ' εγγίζουσι. 1 Αυγούστου 1828 κστ) Προς τον Αδαμάντιο Κοραή ...Συμμερίζομαι την γνώμην σας ως προς την ανάγκην της περισυνάξεως εις την Ελλάδα των νέων οι οποίοι εκφυλίζονται μένοντες εις την Ευρώπην με την πρόφασιν ότι εκπαιδεύονται. Αλλά δια να τους περισυνάξωμεν εδώ πρέπει να έχωμεν καταστήματα όπου να τους τοποθετήσωμεν, καθώς δε σας είπα, δεν εφθάσαμεν ακόμη εις αυτήν την ευάρεστον θέσιν... Αύγουστος 1828 κζ) Προς τον Ράικο ...Τα αλληλοδιδακτικά σχολεία και ολίγα στρέμματα εθνικής γης διδόμενα ως αποκλειστικήν ιδιοκτησία εις τους δήμους θα προετοιμάσουν τα στοιχεία της αληθούς κοινωνικής οργανώσεως της Ελλάδος. Έως ότου γίνει αυτό πρέπει να ευχαριστηθώμεν εμποδίζοντες την περαιτέρω ριζοβόλησιν των καταχρήσεων. Τούτο δε θα κατορθωθή ασφαλέστατα, εάν πολιτευθώμεν με την αυστηροτάτην αμεροληψίαν και προς τους φίλους της Κυβερνήσεως και προς εκείνους οι οποίοι τάσσονται εναντίον της. Δεν μου διαφεύγουν τα παιγνίδια της μιας και της άλλης μερίδος, μείνατε όμως βέβαιος ότι θα προσπαθήσω να μην εξαπατηθώ... Σεπτέμβριος 1828 κη) Προς τον Αναστάσιο Λόντο Έκτακτον Επίτροπο στις Β. Σποράδες Μία πρέπει να είναι η αποστολή σας: Η εξασφάλισις των δικαιωμάτων του ανθρώπου και η δια της παιδείας μόρφωσις των ηθών του, δια της οποίας θα αναδειχθή εις τον λοιπόν πεφωτισμένον κόσμον άξιος της ελευθερίας. Σεπτέμβριος 1828 κθ) Προς τον Σταμάτιο Βούλγαρη Μετά την επιτυχίαν του έργου σας, της βάσει σχεδίου ανοικοδομήσεως της Τριπολιτσάς, σας παρακαλούμεν να εκδηλώσετε παρόμοιον ενδιαφέρον και δια την πόλιν των Πατρών. Οι μεν Τούρκοι και 'Αραβες την έχουν ήδη εγκαταλείψει, αφήσαντες ερείπια επί ερειπίων, οι δε πολίται αυτής, της άλλοτε ακμαζούσης και ευτυχούς πόλεως, επανερχόμενοι και αναζητούντες τας εστίας των, παρακαλούν την Κυβέρνησιν να τους στείλη μηχανικούς δια να χαράξουν τας γραμμάς βάσει των οποίων οι πολίται σήμερον μεν θα κτίσουν καλύβας, αύριον, Θεού ευδοκούντος, οικίας και πλατείας και πόλιν ολόκληρον... Πορευόμενοι προς Πάτρας δια Ναυπλίου και Κορίνθου, θα καταστήσετε περισσότερον ωφέλιμον την πορείαν σας, εάν μελετήσετε και την κατάστασιν της οδού, όπως είχατε μελετήσει και την οδόν η οποία έφερε από τους Μύλους του Ναυπλίου εις Τριπολιτσάν. 29 Οκτωβρίου 1828 κι) Προς τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη Ήθελα να έχω κάμποσα εκατομμύρια τάλλιρα δια να σας δώσω όσα ζητείτε, αλλά καθώς σας είπα το μεν ιδιαίτερό μου ταμείον είναι κενόν, το δε δημόσιον μόλις δύναται να επαρκέσει εις τας μάλλον κατεπειγούσας χρείας του τρέχοντος Φεβρουαρίου και το πολύ του ημίσεως Μαρτίου. Τούτο είναι γνωστότατον και δύνασθε αυτοπροσώπως να το βεβαιωθήτε, βλέποντες τα κατάστιχα της επί των οικονομικών επιτροπής... Υπομείνατε καθώς υπομένω και υπομένω ίσως επέκεινα της ανθρωπίνης δυνάμεως. Αίγινα 109 Φεβρουαρίου 1829 λ) Προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ...Περί της εσωτερικής καταστάσεως της Πελοποννήσου και της χρείας την οποίαν έχουσι διάφοροι επαρχίαι να βοηθηθώσιν, είμαι ολότελα της γνώμης σας και συνομολογώ ότι η κυβέρνησις ώφειλε να ταις δώση γέννημα και ζώα να μη μείνωσι τα χωράφια αγεώργητα. Αλλ' η προθυμία δεν αρκεί διότι είναι αδύνατον κατά το παρόν να επιβάλωμεν εις το δημόσιον ταμείον όσα έξοδα χρειάζονται εις τούτο. Από τον Σεπτέμβριον δεν λαμβάνομεν πλέον εξωτερικάς βοηθείας και ζώμεν μόνον από μικράς οικονομίας οπού εκάμαν, επειδή ηξεύρετε ότι τα δημόσια εισοδήματα μόλις αρκούσι δι΄ολίγας ημέρας. ...Οι παραπονούμενοι πολύ σφάλλουσι ψιθυρίζοντες ή κάμνοντες μικράς συνομωσίας, διότι η κυβέρνησις είναι εις όλους ευπρόσιτος, έχει την θύραν πάντοτε ανοικτήν και πας πολίτης όστις έχει παράπονα δύναται να της τα φέρη με τέλειον θάρρος. Αυτοί όμως αγαπώσι κάλλιον να ραδιουργώσι και ραδιουργούσι δια να ερεθίζωσι τον λαόν κατά της παρούσης τάξεως των πραγμάτων. Γνωρίζω την πηγήν όλων τούτων, αλλά δεν την νομίζω επικίνδυνον, υμάς δε ευχαριστώ διότι μου εδείξατε που πρέπει να επιστήσω την προσοχήν μου... Τέλη Φεβρουαρίου 1829 λα) Προς τον Δημήτριον Υψηλάντη ...Ενταύθα πρέπει να σας σημειώσω ότι πολλοί πολλαχώς σπουδάζουσι να διαφθείρωσι και εις στασιασμόν να εμβάλωσι τον στρατόν, όπερ και κατώρθωσαν εις Ναύπακτον. Και περιμένω την λεπτομερήν ιστορίαν του πράγματος ίνα αποφασίσω το δέον. Υμείς δε ελπίζω ότι μετά πάσης προσοχής και αγρυπνίας θέλετε προφυλάξει τα υφ' υμάς στρατεύματα από του μολύσματος, ερχομένου μεν έξωθεν, έχοντος δε και τινας πηγάς εκ του εσωτερικού... Ναύπλιον 17 Ιουνίου 1829 λβ) Προς τον Αλέξανδρο Στούρτζα Η επανάστασις εγέννησεν ένα σωρόν ανθρώπων αργών, θελόντων να ζώσιν εκ του δημοσίου, οίτινες, αν εγκαταλειφθώσι, θέλουσι πέσει εκ της απελπισίας εις ληστείαν και πειρατείαν και τότε το έθνος θέλει αναγκασθή να εξοδεύση περισσότερα. Τούτο δεν θέλει διορθωθή παρ' όταν η Ελληνική Κυβέρνησις στερεωθή εντελώς και έχουσα χρήματα και αξιοπιστίαν, δυνηθή να δώση εις τους τοιούτους ανθρώπους γαίας, ίνα κατασταθώσι πολίται καλοί και χρήσιμοι. Γένοιτο! Αρχές Ιουλίου 1829 λγ) Προς τον Γάλλο ιστορικό και περιηγητή Μισό, όταν ερωτήθη αν η Ελλάδα έμελλε να γίνει βασίλειο ή δημοκρατία: ...Ένα τέτοιο πράγμα δεν θα ήτο και τόσον εύκολον! Ανηγέρθη πολλάκις ναός προς τον αληθή Θεόν εκ των στηλών του Διός και της Αθηνάς. Πώς όμως θα ιδρυθή θρόνος επί του εδάφους των αρχαίων δημοκρατιών και εκ της κόνεως αυτών; Τέλη 1830 λδ) Προς τον Μιχαήλ Σούτσο, πρεσβευτή της Ελλάδας στο Παρίσι ...Σας βεβαιώ δε και πάλι και σας παραγγέλω να βεβαιώσετε όλους, ότι ουδόλως θέλω παρεκτραπή της διαγεγραμμένης πορείας μου, ουδέ θέλω προδώσει ουδέν των χρεών μου, αλλ' όλα θέλω τα εκπληρώση μέχρι της τελευταίας στιγμής. Όταν δε καταμάθω ότι δεν δύναμαι πλέον να σώσω τον δυστυχή τούτον τόπον από τα δεινά του εμφυλίου πολέμου και της αναρχίας, ή από εφεδρείαν στρατευμάτων, τότε θέλω υποβάλλει εις όψιν του Ελληνικού Έθνους και του λοιπού κόσμου την αληθή και ειλικρινήν ιστορίαν των πραγμάτων και των ανθρώπων και θέλω αποχωρήσει έχων το μέγιστον των αγαθών: συνείδησιν καθαράν και ήσυχον... 14 Σεπτεμβρίου 1831 λε) Προς τον Εϋνάρδο Ας λέγωσι και ας γράφωσι ό,τι θέλουσιν. Έρχεται όμως καιρός ότε οι άνθρωποι ουχί καθ' όσα είπαν ή έγραψαν περί των πράξεων αυτών, αλλά κατ' αυτήν την μαρτυρίαν των πράξεων. Υπό του αξιώματος τούτου ενισχυόμενος, έζησα εν τω κόσμω μέχρι της αποκλίσεως της ζωής μου καταθυμίως. Αδύνατον να αλλάξω σήμερον, αλλά θέλω πράξει το δέον και ας γίνη ό,τι γίνη. 14 Σεπτεμβρίου 1831 ------------------------------------------------------------------------------------ ** Επειδή ο Καποδίστριας δεν ήτο λογοτέχνης, δεν έχουμε παρακαταθήκη κείμενα ή ποιήματά του, -ή τουλάχιστον, εγώ δεν κατέχω τέτοια-, έτσι το μόνο που μπορώ να παραθέσω είναι μερικά αποσπάσματα επιστολών του που και το ποιόν του σκιαγραφούν και τις προσπάθειές του ενδεικνύουν και καλύτερα μας γνωρίζουνε θαρρώ, τούτο τον μεγάλον άνδρα του Ελληνικού Γένους. Τα παρόντα, τα έχω αντιγράψει από ένα βιβλιαράκι που κυκλοφόρησε ο Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, το 1976, με ανθολόγηση του Κώστα Δάφνη, επ' ευκαιρία της συμπλήρωσης 200 χρόνων από τη γέννησή του. Εύχομαι κι ελπίζω ν' απολαύσατε το άρθρο και να προσέξατε μερικές ...τυχαίες ομοιότητες της -τελικά πάντα επαναλαμβανόμενης- ιστορίας. Πάτροκλος Χατζηαλεξάνδρου

Πρίν λίγες ημέρες (11/9/2011) ο Γέροντας Γαβριήλ ο Αγιορείτης μίλησε για όλα!!!

ΣΠΑΝΙΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ Ο ΡΣ ΜΑΣ ΑΛΗΘΕΙΑ FM ΜΕ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ , ΚΑΤ΄ΕΞΑΙΡΕΣΙΝ, ΓΙΑ ΨΥΧΙΚΗ ΩΦΕΛΕΙΑ ΣΤΙΣ 11-9-2011 ΣΤΟ ΑΓ.ΟΡΟΣ !! Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΤΟΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ !!!!!!

(Σχόλιο Κλασσικοπερίπτωσης: Σε όσους βιαστούν να ...σχολιάσουν περιπαικτικά τον χαριτωμένο αυτόν Γέροντα για την ύπτια θέση του στο 10 video , τους πληροφορούμε ότι ο Γέρων Γαβριήλ πάσχει απο σοβαρώτατη μορφή κήλης η οποία πολλές φορές, όπως γνωρίζουν οι παθόντες, όχι μόνο εμποδίζει τον πάσχοντα να είναι όρθιος αλλά προκαλεί τέτοιους πόνους που δυσκολεύει ακόμα και την ίδια την αναπνοή.Κάτι που επίσης πρέπει να επισημανθεί για αυτόν τον μεγάλο ασκητή είναι ότι έχει να βγεί απο το Άγιον Όρος πάνω απο 40 χρόνια.)

To προφίλ των 12 Μητροπολιτών της νέας ΔΙΣ σε Χριστοδουλικό φόντο

ΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ, Η ΟΜΑΔΑ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ
Μια άλλη ημέρα ξημερώνει για την Εκκλησία μετά την ανακοίνωση των μελών που απαρτίζουν την νέα Διαρκή Ιερά Σύνοδο(ΔΙΣ) για το εκκλησιαστικό έτος 2011-2012. Καλύτερη ή χειρότερη από τις προηγούμενες; Κανείς από τους παροικούντες την εκκλησιαστική Ιερουσαλήμ δεν μπορεί με σιγουριά να προδιαγράψει την πορεία της νέας σύνθεσης της ΔΙΣ, καθώς αυτή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τις συνθήκες που θα συναντήσει στο, ήδη, ταραγμένο πέλαγος των σχέσεων Εκκλησίας-Πολιτείας.
Επίσης, όποιος τολμηρός επιχειρήσει εκ προοιμίου να αποτυπώσει με υψηλή ευκρίνεια πως διαμορφώνονται οι νέες ισορροπίες στο εσω-εκκλησιαστικό μέτωπο εν όψει της καθιερωμένης συνεδρίασης της Ιεραρχίας, όπου εκτός απροόπτου αναμένεται με αγωνία η πλήρωση των κενών θέσεων στις Μητροπόλεις Χίου και Ζακύνθου, κινδυνεύει να βρεθεί εκτός πλαισίου.
Ορισμένοι, πάντως, θιασώτες του ρητού «ο τολμών νικά» υποστηρίζουν πως τα πράγματα για τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο προβλέπονται πιο εύκολα, αφού από τη νέα Σύνοδο λείπουν οι δυναμικές προσωπικότητες, οι οποίες θα είχαν τα κότσια να πάνε κόντρα στις διαθέσεις του «Πρώτου» της Ελλαδικής Εκκλησίας.
«Πλην ελαχίστων περιπτώσεων στην προηγούμενη ΔΙΣ, που κυριαρχούνταν από εκκλησιαστικά αναστήματα «πιστά» στον προκάτοχο του κ. Ιερωνύμου, δεν κουνήθηκε φύλλο, δεν προέκυψε κάποια σοβαρή εμπλοκή για τον νυν Αρχιεπίσκοπο. Κάτι τέτοιο θα γίνει και τώρα.»σχολιάζουν πικρόχολα.
Τελικά, ποσό συμβατή με την πραγματικότητα είναι μια απόπειρα καταγραφής της εκκλησιαστικής ανθρωπογεωγραφίας της Ιεράς Συνόδου;
Σε μια πρώτη ματιά στο σύνολό τους και οι δώδεκα Αρχιερείς αποτελούν χειροτονείες του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Αν και η παραπάνω διαπίστωση δεν αποτελεί πυξίδα για τη στάση τους στο εγγύς μέλλον απέναντι σε φλέγοντα θέματα, όπως η μείωση της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών ή η αποκαθήλωση των ιερών εικόνων από τις αίθουσες των σχολείων και των δικαστηρίων, ωστόσο μια προσεκτική προσέγγιση της διαδρομής τους παρέχει μια μικρή γεύση για την ένταση των προθέσεων τους. Ας την παρακολουθήσουμε αναλυτικά:
Οι έξι των «Νέων Χωρών»
Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, Άνθιμος: Πνευματικό ανάστημα του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου. Εδώ και αρκετό καιρό ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως έχει πάρει αποστάσεις από τον πνευματικό του πατέρα, πικραίνοντας τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης. Χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ανεξάρτητη φωνή, ως μοντέρνος Ιεράρχης, ο οποίος δε διστάζει να εκφέρει την άποψή του σε αμφιλεγόμενα ζητήματα και να προβεί σε ενέργειες που ενοχλούν τη συντηρητική πτέρυγα της Ιεραρχίας. Όπως π.χ η αφή της φλόγας για τα Σπέσιαλ Ολύμπικς από κοριτσάκι σε ορθόδοξο ναό της περιφέρειάς του. Άλλοι, πάλι, του καταλογίζουν εκλεκτικές συγγένειες με τον Διευθυντή της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» κ.Φουρλεμάδη
Μητροπολίτης Εδέσσης, Ιωήλ: Χαμηλών τόνων Αρχιερέα κινείται σε συντηρητικούς ρυθμούς. Διατηρεί καλές σχέσεις με το Φανάρι στο πλαίσιο της καλώς εννοούμενης εκκλησιαστικής διπλωματίας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που τον αποκαλούν Ιεράρχη-Καλόγηρο, καθώς διαθέτει ισχυρές διασυνδέσεις με μονές στο Άγιο Όρος.
Μητροπολίτης Ζιχνών, Ιερόθεος: Ανήκει στη σφαίρα επιρροής του Oικουμενικού Πατριαρχείου και πάντα πειθαρχεί στη βούληση και τις επιθυμίες του Φαναρίου. Από την άλλη δεν θα εναντιωθεί στις αποφάσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και θα συμπλεύσει με τις επιταγές του.
Μητροπολίτης Κοζάνης, Παύλος: Πνευματικοπαίδι του Μητροπολίτη Καλαβρύτων, ωστόσο, δεν είναι της ίδιας νοοτροπίας με αυτόν. Θεωρείται ανοιχτόμυαλος ιεράρχης, καθώς υπηρέτησε για μία περίπου δεκαετία στη περιοχή Αστόρια της Νέας Υόρκης απ’ όπου επέστρεψε με σύγχρονες αντιλήψεις για τον τρόπο διοίκησης της ελλαδικής εκκλησίας.

Μητροπολίτης Νεαπόλεως, Βαρνάβας: Μετριοπαθής Αρχιερέας, από τους πλέον ισορροπιστές και παραδοσιακούς Δεσποτάδες. Δεν δίνει προοπτική στην Εκκλησία, αλλά από την άλλη δεν την πάει πίσω. Φέρεται ότι ανήκει στο κλίμα του οικουμενικού Θρόνου, ωστόσο, πριν από ένα περίπου χρόνο έκανε γενναίο άνοιγμα στον Αρχιεπίσκοπο κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Μητρόπολη Νεαπόλεως.
Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως, Χρυσόστομος: Χαρακτηρίζεται ως «ουδέτερος» της νέας ΔΙΣ. Με προσοχή και εκκλησιαστική ευθύνη διατηρεί τις ισορροπίες απέναντι στο Φανάρι και τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Οι έξι των «Παλαιών Χωρών»
Μητροπολίτης Μεσογαίας, Νικόλαος: Ήρθε από την Αμερική με πολλές περγαμηνές. Μέχρι τώρα δεν έχει δώσει πειστικά δείγματα της ποιμαντορικής του δυναμικής, αρκούμενος σε συντηρητικά σχήματα. Οι κατήγοροί του, του καταλογίζουν ευσεβισμό στη δράση του.
Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος: Ιεράρχης με προοπτική, πρόσφερε πολλά από τη θέση του Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου. Από το θρόνο της Μητροπόλεως Πατρών, έχει αφήσει υποσχέσεις για ένα γεμάτο ορθοδοξία μέλλον.
Μητροπολίτης Γλυφάδας, Παύλος: Πνευματικό τέκνο του πρώην Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Διετέλεσε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Πετράκη, ανήκει στο σκληρό μπλοκ των Χριστοδουλικών και αναμένεται να βρεθεί αρκετές φορές απέναντι από τον Αρχιεπίσκοπο.
Μητροπολίτης Κυθήρων, Σεραφείμ: Απλός και καλοσυνάτος Ιεράρχης για πολλούς με βαθιά θεολογική συγκρότηση, ικανός να αντιμετωπίσει τα σύγχρονα προβλήματα των πιστών. Κατ’ άλλους θεωρείται οργανωσιακός, με αναχρονιστική αντίληψη για την οργάνωση και την λειτουργία της Εκκλησίας.
Μητροπολίτης Κέρκυρας, Νεκτάριος: Ο έτερος «ουδέτερος» της νέας ΔΙΣ. Με ισχυρό ορθόδοξο φρόνημα, τηρεί τις παραδόσεις και πραγματοποιεί δειλά δειλά ανοίγματα προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.
Μητροπολίτης Θύρας, Επιφάνιος: Στάθηκε κοντά στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στη διάρκεια των… πέτρινων χρόνων. Εάν του το επιτρέπει η υγεία του και δίνει το «παρών» στις συνεδριάσεις της ΔΙΣ, θα βρίσκεται στο πλάι του Αρχιεπισκόπου σχεδόν σε όλα τα ζητήματα


πηγή Ελεύθερη Ώρα

Θά σάς ζητήσουν τά ντουφέκια, νά έχετε διπλά....

Θά σάς ζητήσουν τά ντουφέκια, νά έχετε διπλά.
Nά δώσετε τό ένα καί νά κρατήσετε τό άλλο.
Ένα ντουφέκι 100 ψυχές θά γλυτώση.
αγ.Κοσμάς ο Αιτωλός

Νέα τάξη πράγματων και νέα εποχή

Πολλές φορές ακούσαμε να γίνεται λόγος για Νέα Εποχή ή για Νέα Τάξη πραγμάτων. Θελήσαμε άραγε να ερευνήσουμε το φαινόμενο αυτό; Πολλές φορές είδαμε να προβάλλει σε πολιτικές αφίσες το ουράνιο τόξο. Άλλα ή ωραιότητα του δεν μας άφησε να σκεφθούμε σοβαρά· Πώς οι πολιτικοί μας ανακάλυψαν ξαφνικά και οικειοποιήθηκαν το σύμβολο αυτό της ειρήνης του Θεού με τον άνθρωπο;

Φρίξαμε όλοι κατά την τελευταία «ανθρωπιστική επέμβαση» -τι διαστροφή της εννοίας!- του πλανητάρχη στην ομόδοξο Σερβία και δόξα τω Θεώ αντιδράσαμε υγιώς όλοι σχεδόν οι Έλληνες. Δεν αντιδρούμε όμως στη διαστροφή των εννοιών και στην επέλαση ξενικών συνηθειών, που καθημερινώς μας κατακλύζουν και κοντεύουν ν' αλλάξουν την ταυτότητα μας.

Φαίνεται ότι οι περισσότεροι βλέπουμε απαθώς ή ναρκωμένοι το τι γίνεται. Δεν θα διερωτηθούμε όμως γι' αυτά πού συμβαίνουν γύρω μας; Μήπως δεν είναι αυτή ή φυσική εξέλιξη της κοινωνίας, αλλά μια μεθοδευμένη σκλαβιά, από την οποία ποτέ δεν 8ά μπορέσουμε να απελευθερωθούμε;
Όσα ακολουθούν επιδιώκουν, ν' αφυπνίσουν τους υπνώττοντας.

Τι είναι η Νέα Εποχή;

Είναι ένα «αόρατο δίκτυο» παραθρησκευτικών οργανώσεων. Ισχυρίζεται, ότι η αστρολογική «εποχή του Ιχθύος», πού κατ' αυτούς συμβολίζει τον Χριστιανισμό, τελειώνει το 2.000 μ.Χ., κα) μετά ακολουθεί ή «εποχή του Υδροχόου», του νέου χριστού ή της επί γης δευτέρας παρουσίας του χριστού, δηλαδή του αντίχριστου.
Κεντρικά στοιχεία της διδασκαλίας της είναι ή πίστη σε απρόσωπο θεό (δυνάμεις του σύμπαντος, το πάν, όπως το ταό), στο νόμο του κάρμα και των μετενσαρκώσεων, και στη δυνατότητα της μετεξελίξεως του ανθρώπου σε κατ' ουσίαν θεό με τις δικές του μόνο δυνάμεις, ο συγκρητισμός, ο πνευματισμός, η νεοειδωλολατρία και ο αποκρυφισμός. Όλα αυτά είναι επιδράσεις των ανατολικών θρησκειών (βουδισμού - ινδουισμού) μέσω της Μασονίας και της Θεοσοφίας.

Με απλά λόγια, η Νέα Εποχή είναι ένα σύνδρομο πού καλλιεργεί τη σύγχυση των παραθρησκευτικών αιρέσεων με την εξ αποκαλύψεως αληθινή πίστη. Και όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, η Νέα Εποχή θέλει όχι ν' αδειάσουν οι Εκκλησίες, αλλά να γεμίσουν με ανθρώπους πού θα έχουν αλλοιωμένο το φρόνημα, την ορθόδοξο πίστη.

Διαστρέφουν την ιστορία και προσπαθούν να δυσφημήσουν τον Χριστιανισμό «σαν εποχή περιορισμού και στενότητας. Σ' αυτήν κυριαρχούσαν οι εντολές, ο έλεγχος των Ιερέων, τη δίωξη των ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων, η εποχή των πολέμων, της αποικιοκρατίας, της καταστροφής της φύσης».

Θέσεις της Νέας Εποχής

Σύμφωνα με την ιδεολογία της «Παγκοσμίου καλής θελήσεως» της Αλίκης Μπέϋλη, ο Θεός δρα με ποικίλους τρόπους, «με διάφορες ομολογίες, πίστεις και θρησκευτικές δραστηριότητες», γι' αυτό και οι διαφορές ανάμεσα στις θρησκείες είναι ασήμαντες και θα απορριφθούν. Όσοι δεν θα δεχθούν τη Νέα Εποχή «θα παραπεμφθούν για μία μετέπειτα αποκατάσταση», δηλαδή θα θανατωθούν για να βρουν την αλήθεια σε κάποια άλλη μετενσάρκωση.
Ό Αλαν Κοέν, ένας από τους διδασκάλους της Νέας Εποχής, γράφει, ότι ο άνθρωπος θα καταλάβει την υπέρτατη έννοια της προσωπικότητας μόνο όταν συνειδητοποίηση ότι «Εγώ είμαι Θεός, δεν υπάρχει άλλος».
Ό θεωρούμενος ως οικολόγος Αλ Γκόρ, υποψήφιος πρόεδρος των Η.Π.Α. στις εκλογές του φθινοπώρου 1999, εκφραζόμενος πανθεϊστικώς - νεοειδωλολατρικώς έγραψε· «Ή Θρησκευτική μας κληρονομιά βασίζεται σε μια και μοναδική θεά της γης πού υποτίθεται ότι είναι πηγή κάθε ζωής».
Ό Ντέϊβιντ Σπάνγκλερ, από τους ηγέτες - δασκάλους της Νέας Εποχής, λέει, ότι «ο Εωσφόρος εργάζεται μέσα στον καθένα μας για να μας οδηγήσει στην ολοκλήρωση καθώς κινούμαστε προς τη Νέα Εποχή».

Ο Ράνταλ Ν. Μττάερ, πρώην ηγέτης της Νέας Εποχής, συνοψίζει το «πιστεύω» της ως εξής. Σύμβολα Νέας Εποχής «Ό λαϊκός ανθρωπισμός (σ.σ. εννοείται ο άθεος ουμανισμός) αρνείται το Θεό και τοποθετεί στη θέση του τον άνθρωπο, λέγοντας ότι αυτό πού προσδίδει νόημα στη ζωή του άνθρωπου είναι οι δικές του δημιουργικές, διανοητικές και ηθικές δυνάμεις. Άπ' την άλλη μεριά, ο πνευματικός ανθρωπισμός (σ.σ. εννοείται της Νέας Εποχής) αποδέχεται έναν Θεό (σαφώς διαφορετικό άπ' το Θεό των Χριστιανών), ο όποιος τοποθετεί τον άνθρωπο στο ρόλο μιας ανώτερης φυλής κοσμικών θεών με αναλογικά τεράστια θεϊκή δύναμη».

Από πότε αρχίζει η Νέα Εποχή;

Από τη Θεοσοφία ξεκίνησαν βασικοί ηγέτες της Νέας Εποχής, όπως η Αλίκη Μπέϊλη, της οποίας η κίνηση είναι στην καρδιά του ρεύματος της Νέας Εποχής, ο Ρόν Χάμπαρντ, Ιδρυτής της Σαϊεντολογίας (Κ.Ε.Φ.Ε.), ο Ρούντολφ Στάϊνερ, ιδρυτής της Ανθρωποσοφίας, κ.ά.. Ή Θεοσοφία δημιουργήθηκε στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αϊ. από τη Ρωσίδα Μπλαβάτσκυ σε άμεσο σύνδεσμο με τη Μασονία και με τις ίδιες περίπου διδασκαλίες. Αποτελεί συγκρητιστικό συνονθύλευμα γνωστικισμού, πνευματισμού, μεντιουμισμού (εμφανίσεις πνευμάτων στην ιδρύτρια κ.λπ.), ινδουισμού κα) βουδισμού, με επικάλυψη ψευδοεπιστημονικών και «απόκρυφων» δήθεν χαμένων γνώσεων (αναβίωση αρχαίων θρησκειών), αλλά με έντονο μίσος κατά του Χριστιανισμού. Ισχυρίζεται για τον εαυτό της, όπως και η Μασονία, ότι δεν είναι θρησκεία, αλλά «ή αλήθεια». Ό Εωσφόρος θεωρείται ως ο υπέρτατος θεός (ανώτερος του Ίεχωβά και τελικός θριαμβευτής), το 666 ως «Ιερός» αριθμός, κ.λπ..

Ένας δεύτερος σημαντικός πρόγονος και πηγή δυνάμεως της Νέας Εποχής είναι η Μασονία, η οποία δημιουργήθηκε το 1717 μέσα από τη δυτικοευρωπαϊκή παράδοση των μυστικών συνδικαλιστικών σωματείων, αλλά υπήρξε συγκεκαλυμμένη θρησκευτική αίρεση. Καρπός της αρχαιολατρικής αναγεννήσεως και δεξαμενή μαγικών ανόητων αιρετικών ιδεών, ιδίως δε της Καβάλα ή Καμπάλα, απόκρυφης εβραϊκής μαγικής παραδόσεως που δημιουργήθηκε μετά τον ξεριζωμό των Εβραίων από τα Ιεροσόλυμα το 70 μ.Χ..

Κατ' επίδραση της Καμπάλα απέδωσε στους χριστιανικούς όρους τελείως διαφορετικές και ξένες συμβολικές έννοιες, διαστρέφοντας το περιεχόμενο τους. Λόγω του κρυφίου χαρακτήρος της και της διαδόσεως της στις ανώτερες τάξεις ή Μασονία διέβρωσε σε μεγάλο βαθμό τις δυτικές κοινωνίες και δημιούργησε τη βάση για την πλήρη αποκοπή τους από το Χριστιανισμό.

Χαρακτηριστικά της διδασκαλίας της υπήρξαν η συγκρητιστική υιοθέτηση στοιχείων από όλες τις θρησκείες, χωρίς να λείπουν οι αναφορές στην πίστη ότι ο άνθρωπος είναι από μόνος του θεός και στον Εωσφόρο ως ανώτερο θεό.

Την αρχή όμως της Νέας Εποχής πρέπει ν' αναζητήσουμε σε παλαιοτέρους χρόνους. Δεν είναι τυχαίες οι προσπάθειες του Βατικανού για μία παγκόσμια θρησκεία και κυβέρνηση. Ό παπισμός είναι η ρίζα της αποστασίας της Νέας Εποχής. Διότι διαστρέφοντας τη διδασκαλία του Θεανθρώπου τοποθέτησε στη θέση της τις δικές του προτιμήσεις - αιρέσεις. Από τον παπισμό ύστερα ξεκίνησαν -ως αντίδραση σ' αυτόν, κατ' ουσίαν όμως ως μαθηταί του- ο προτεσταντισμός, η αρχαιολατρική αναγέννηση, κατόπιν ο παράλογα λογικοκρατούμενος διαφωτισμός, η βίαιη αντιχριστιανική Γαλλική επανάσταση, καθώς και τα μετέπειτα παιδιά τους, ο λεγόμενος ανθρωπισμός - ουμανισμός, ο μαρξισμός, ο αναρχισμός κ.λπ.. Όλα θέτουν ως κέντρο τον άνθρωπο· τον ανεβάζουν στη θέση του θεού με τις δικές του και μόνο δυνάμεις. Είναι το ίδιο αρχαίο ψέμα του όφεως στον παράδεισο.

Νέα Τάξη και παγκοσμιοποίηση

Η Νέα Τάξη είναι η προσπάθεια επιβολής παγκοσμίου κυβερνήσεως από ισχυρούς κύκλους της πολιτικοοικονομικής εξουσίας. Κατ' ουσίαν η Νέα Τάξη πραγμάτων είναι μυστική κωδική αποκρυφιστική φράση της Ενιαίας Παγκοσμίου Κυβερνήσεως. Πρωταρχικός στόχος της είναι η παγκοσμιοποίηση η δημιουργία του «παγκοσμίου χωρίου», ενός ταυτόσημου πολιτισμού, υποτεταγμένου στους ισχυρούς.

Ο οικουμενικός πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος κατά την ομιλία του στο Νταβός, αρχές του 1999, είπε μεταξύ άλλων σχετικώς με την παγκοσμιοποίηση τα εξής χαρακτηριστικά. «Ή προς την παγκοσμιοποίησιν πορεία της ανθρωπότητας είναι εν γεγονός, το οποίον προέρχεται κυρίως από θελήσεις μη κρατικός, άλλ' ιδιωτικός, και δη τάς Θελήσεις των πολυεθνικών οικονομικών κολοσσών, και υποβοηθείται από την ασύλληπτον ανάπτυξιν των επικοινωνιών... Ατυχώς η παγκοσμιοποίησης είναι να εξελίχθη από μέσον συναδελφώσεως των λαών του κόσμου (ως προβάλλεται) εις μέσον επεκτάσεως της οικονομικής επικυριαρχίας των οικονομικών κολοσσών και επί λαών προς τους οποίους η πρόσβασης αυτών ήτο κλειστή λόγω συνοριακών κα) πολιτιστικών φραγμών...».

Ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, κατά την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την 20-5-1998, σημείωσε· «Είναι φανερό ότι η παγκοσμιοποίηση συνδέεται με την εισβολή ενός πολιτισμού, οι δημιουργοί του οποίου ισχυρίζονται ότι είναι ο καλύτερος. Ή σύλληψη, τα κριτήρια και ο τρόπος λειτουργίας του όλου συστήματος έχουν στηριχθεί στον δυτικό καπιταλισμό, στη λογική μιας ελεύθερης οικονομίας, της οποίας η δυναμική στηρίζεται στη συνεχή κερδοφορία». Ή παγκοσμιοποίηση αυτή «δεν είναι μόνο μία οικονομική διαδικασία. Πρόκειται για άμεση ή έμμεση επιβολή ενός συστήματος σκέψεως πού αγνοεί ή καταστρέφει τις ιδιαιτερότητες των επιμέρους λαών και ανθρώπων και παραμερίζει ή και διαλύει αξίες...». Έτσι «εξαρθρώνονται οι δυνατότητες των τοπικών κοινωνιών να στηριχθούν στις δικές τους μορφές πνευματικότητος και κοινωνικότητας».

Πώς επιβάλλεται η παγκοσμιοποίηση

Ή Νέα Τάξη προωθεί και την συγκρητιστική εωσφορική πανθρησκεία της Νέας Εποχής, θέτοντας την ως το θρησκευτικό υπόβαθρο της «ομογενοποιήσεως» - ισοπεδώσεως των λαών. Από την άλλη μεριά και η Νέα Εποχή χρησιμοποιεί τη Νέα Τάξη για την παγκόσμια διείσδυση και επιβολή της. Ή Νέα Τάξη γίνεται το πολιτικοστρατιωτικό σκέλος της Νέας Εποχής.

Ήδη η Νέα Εποχή έχει εισβάλει στις επιχειρήσεις και στα κέντρα εξουσίας. Εδώ και αρκετά χρόνια στην Αμερική εταιρείες εφαρμόζουν «προγράμματα εκπαίδευσης πού χρησιμοποιούν τον διαλογισμό, την αυτούπνωση και την πνευματική καθοδήγηση».

Ηγέτες της Νέας Εποχής, όπως ο Ρόμπερτ Μΰλλερ πρ. βοηθός του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε., καλούν τις πολυεθνικές εταιρείες ν' «αναλάβουν τις ευθύνες τους για την διακυβέρνηση του πλανήτη». Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, εμπνεόμενες από παραθρησκευτικές ομάδες και ενισχυμένες από ισχυρά οικονομικά μπλοκ που έχουν σαν θεό τους το χρήμα, τον μαμωνά (Λουκ. 16,13), οι κυβερνήσεις ετοιμάζουν την λεγομένη Νέα Τάξη πραγμάτων, δηλαδή μία παγκόσμια κυβέρνηση.

Η παγκόσμια αυτή κυβέρνηση προετοιμάζεται με τα εξής.
α') Με την υποταγή των εθνών.

Ήδη «τα εθνικά κέντρα εξουσίας δεν ελέγχουν πλήρως την οικονομική πολιτική. Είναι υποχρεωμένα να προσαρμόζονται στις επιταγές άλλων διεθνών κέντρων, στα ευρύτερα παγκόσμια ρεύματα» (Αναστασίου αρχιεπ. Αλβανίας, έ.ά.). Για το σκοπό αυτό προωθούνται συνενώσεις κρατών, σχεδιάζονται αλλαγές συνόρων, περιφερειακά κράτη πού θα είναι προτεκτοράτα των ισχυρότερων κέντρων εξουσίας. Ό πρόσφατος πόλεμος των Βαλκανίων φανερώνει αυτούς τους σχεδιασμούς, πού προέρχονται κυρίως από την θεωρούμενη ως μονοκράτειρα Αμερική.

β') Με την προσωπική αστυνόμευση κάθε ανθρώπου σε κάθε βήμα της ζωής του.

Σήμερα βλέπουμε, ότι «στο πολιτικό επίπεδο υπονομεύονται πολλοί από τους δημοκρατικούς θεσμούς και εξασθενεί η ισχύς, το κύρος, η αποτελεσματικότητα τους» (έ.ά.). Νέες διεθνείς συνθήκες (όπως η περιβόητη Σένγκεν) υπογράφονται, τιθέμενες επάνω κα) από τα τοπικά εθνικά συντάγματα, χωρίς παράλληλα να κατοχυρώνονται διεθνώς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όσο για τους χάρτες του Ο.Η.Ε., αποτελούν απλώς παιχνίδια στα χέρια των ισχυρών τους θυμούνται όταν τους συμφέρει.

γ') Με τη νέα τεχνολογία. Δημιουργείται ένα ηλεκτρονικό δίκτυο, πού θα μπορεί να φακελώσει όλους τους πολίτες της γης. Σ' αυτό κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει η νέα τεχνολογία.

Ο μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος τονίζει· «Όπως έχει οργανωθεί παγκοσμίως πλέον η ζωή, σκοτεινοί άνθρωποι, αθέατοι από τους λαούς, κατευθύνουν τα πράγματα εκεί όπου αυτοί επιθυμούν. Αι εφευρέσεις του ανθρωπίνου νου, αι οποίοι διευκολύνουν την ζωήν, γίνονται το δέλεαρ. Όλα γίνονται ευκόλως και ακόπως, πατώντας κουμπιά, όχι με ιδρώτα. Τα αγαθά του Θεού παράγονται, διαφημίζονται (δια της Τ.V.) και καταναλώνονται με προδιαγεγραμμένον τρόπον (καταναλωτική κοινωνία). Το εμπόριο και αι συναλλαγαί ελέγχονται και φορολογούνται (Α.Φ.Μ.). Τα σκοτεινά κέντρα κερδίζουν και συγκεντρώνουν ολονέν και περισσότερον πλούτον εις χείρας των (πολυεθνικαί εταιρείαι)). Οι φορολογούμενοι αντιθέτως περιορίζονται οικονομικώς ήμερα τη ήμερα έτι στενότερον (παγκόσμιος οικονομική κρίσις). Εν τούτοις ο σημερινός άνθρωπος, συνηθισμένος εις τον καθωρισμένον τρόπον ζωής έφ' όλων των τομέων (εργασία, κατοικία, διακίνησης, ενδυμασία, διατροφή, εκπαίδευσης, επικοινωνία, ψυχαγωγία, θέαμα, πολιτική, σπορ κ.τ.λ.) κα) δελεαζόμενος οπό τα έρεθιζόμενα ένστικτα του, ζητεί διαρκώς -όπως πάντοτε άλλωστε- "άρτον και θεάματα". Ή ζωή και η κίνησης του περιορίζεται, όπως ελέχθη, μεταξύ δυο συσκευών της τηλεοράσεως και του ψυγείου. Κατ' αυτόν τον τρόπον ελέγχεται και κατευθύνεται όλος ό κόσμος» («Χριστ. Σπίθα», φ. 543/Ίούλιος 1997).

Με την εφεύρεση των ηλεκτρονικών υπολογιστών άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο. Οι υπολογιστές μπαίνουν σε όλους τους τομείς της ζωής, δημοσίας και ιδιωτικής. Εκπληρώνεται έτσι ή προφητεία του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ότι «θα έρθει καιρός πού θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα μπάλαλα»

Βέβαια, ένα μαχαίρι ανάλογα με το πώς θα το χρησιμοποίηση ο άνθρωπος γίνεται καλό ή κακό. Ή επέμβαση όμως της τεχνολογίας στην προσωπική ζωή του ανθρώπου Είναι πλέον καθοριστική. Έρχεται η ώρα, πού ο κοινός άνθρωπος δεν θα μπορεί να επέμβει στη ρύθμιση των ηλεκτρονικών υπολογιστών μόνο θα υπάκουη στους ρυθμιστές των.
Σημαντικό ρόλο επίσης για την επέμβαση στην προσωπική ζωή του ανθρώπου θα διαδραματίσουν οι ηλεκτρονικές ταυτότητες και το παγκόσμιο διαδίκτυο (Ιντερνέτ). Με τις ταυτότητες επιδιώκεται σε πρώτη φάση το φακέλωμα όλης της ανθρωπότητας, αφού θα δοθεί σε κάθε άνθρωπο ένας αριθμός μοναδικός. Όλα τα προσωπικά του στοιχεία (πού αφορούν το ιστορικό του, την οικογένεια του, την υγεία του, τις συναλλαγές του κ.λπ.) θα αποθηκεύονται στα έγκατα ενός τεράστιου υπολογιστού.

Επίσης σιγά - σιγά οι πιστωτικές κάρτες (το «πλαστικό χρήμα») και κατόπιν οι ίδιες οι ταυτότητες θα εξαφανίσουν και το ρευστό χρήμα. Έτσι όλες οι συναλλαγές θα ελέγχονται. Σε επόμενο στάδιο πιθανολογείται η εμφύτευση micro-chip στο ανθρώπινο σώμα, που θα αντικαταστήσει και τις ταυτότητες και θα μεγιστοποίηση τον έλεγχο του ανθρώπου. Ήδη δοκιμάστηκε κάτι παρόμοιο.
Ιδιαίτερη φροντίδα για την επέκταση του δικτύου έλεγχου των ταυτοτήτων δείχνουν οι Εβραίοι, οι όποιοι μάλιστα άσκησαν πιέσεις και στη χώρα μας για την αποδοχή τους. Δεν Είναι τυχαίο, ότι στα επικρατέστερα συστήματα ραβδωτού κώδικα (bar-code), ο όποιος υπάρχει πλέον όχι μόνο σε όλα σχεδόν τα αγαθά αλλά και στις κάθε είδους ταυτότητες, κωδικός αριθμός Είναι το 666, που ανάγεται σε εβραϊκό σημείο κυριαρχίας (βλ. Γ' Βασ. 10,14).

Το παγκόσμιο διαδίκτυο (Internet) έδωσε τεράστια δύναμη στην πληροφόρηση. «Μεγαλειώδης... η αυτόματος σχεδόν παγκοσμιοποίησης της πληροφορήσεως, τρομακτική εν τούτοις ταυτοχρόνως και η δυνατότης σκοπίμου παραπληροφορήσεως», διαπιστώνει ο οίκ. πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Το δίκτυο, λόγω της παραλόγου λογικής της ανυπαρξίας φραγμών στην ατιμία με το πρόσχημα της ελευθερίας, έχει ήδη γίνει
όπλο εγκλήματος, παραπληροφορήσεως, διαφθοράς, σατανισμού.

Θα γίνει δε, όπως δείχνουν τα πράγματα, και το μέσον επιβολής του «Μεγάλου Αδελφού», της χειρότερης μορφής ολοκληρωτικής τυραννίας. Σε πρώτη φάση εξαπλώνεται το ηλεκτρονικό εμπόριο. Οι αγορές γίνονται πλέον μέσω Internet από έναν απλό υπολογιστή συνδεδεμένο με το διαδίκτυο.

Σε δεύτερη φάση, θα ενσωματωθεί στον υπολογιστή συσκευή, που θα «διαβάζει» την πιστωτική κάρτα, ώστε οι χρηματικές συναλλαγές να γίνονται αμέσως. Κατόπιν η συσκευή αυτή θα γίνει αναγκαστική και θα πρέπει να τοποθετηθεί η κάρτα για να άνοίξη ο υπολογιστής. Άλλα και οι ηλεκτρονικές συσκευές (ψυγείο, κουζίνα κ.λπ.) και όλος ο εξοπλισμός του σπιτιού (π.χ. οι πόρτες, τα συστήματα ασφαλείας, το αυτόματο πότισμα κ.ά.) θα ελέγχονται από τον υπολογιστή. Παραλλήλως η κάρτα θα αντικατασταθεί με την ταυτότητα. Έτσι, εάν δεν έχει κανείς ταυτότητα (πού θα περιλαμβάνει βεβαίως και τον αριθμό του χαράγματος -666-), ούτε στο σπίτι του θα μπορεί να κάνη τις απαραίτητες εργασίες, ούτε πολύ περισσότερο οποιεσδήποτε αγοραπωλησίες.

Με τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους σήμερα «έχουν τη δυνατότητα ειδικές μυστικές υπηρεσίες των κρατών να παρακολουθούν όλα τα τηλεφωνήματα, τα φαξ και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στο Ίντερνέτ όλων των ανθρώπων της γης! Και παράλληλα καταγράφουν και φακελώνουν ό,τι από αυτά τις ενδιαφέρει». Είναι τυχαίο λοιπόν, ότι ο άγιος Κοσμάς είχε προφητεύσει, ότι «Θα έρθει καιρός πού θα φέρει γύρες ο διάβολος με το κολοκύθι του»·

Με την κινητή τηλεφωνία επίσης μπήκε άλλο ένα «ξένο μάτι» στη ζωή του ανθρώπου, αφού, όπως δήλωσε ο αρχηγός της σουηδικής μυστικής αστυνομίας, υπάρχει όχι μόνο η δυνατότης παρακολουθήσεως των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, άλλα και των προφορικών συνομιλιών, ακόμη και όταν το κινητό είναι κλειστό (βλ. έφημ. «Ελευθεροτυπία», φ. της 29-1-1999).

Επιστήμες - τέχνες και Νέα Τάξη

Η Νέα Τάξη χρησιμοποιεί και ένα άλλο όπλο· την επιστήμη. Την επιστήμη, πού έδωσε ο Θεός για να δοξάζεται «εν τοις θαυμασίοις αυτοί» (Σ. Σειρ. 38,6), ο άνθρωπος την διαστρέφει για να Ικανοποιεί τα πάθη του. Έτσι μεγάλες κατακτήσεις της βιολογίας γίνονται αφορμή ώστε ο άνθρωπος να νομίζη αλαζονικά, ότι μπορεί να γίνει δημιουργός, ή να κάνη επιλογή των μελλογέννητων παιδιών, θανατώνοντας όσα θεωρεί άχρηστα (αυτό ήταν ένα από τα σχέδια και του ναζισμού) ή να μείνει αθάνατος, ή να φακελώνει και να ελέγχει το DΝΑ ολοκλήρου του πληθυσμού της γης.

Η φαρμακολογία εργάζεται όχι για τη θεραπεία των ασθενών, αλλά για την αύξηση των ηδονών (βιάγκρα, αντισυλληπτικές μέθοδοι κ.λπ.). Ή ψυχολογία ανακατεύεται με «πνεύματα» και διαλογισμό, ή υγιεινή αλώνεται από την ολιστική ιατρική (ομοιοπαθητική, βελονισμός κ.λπ.) με την εφαρμογή αποκρυφιστικών μεθόδων και πρακτικών ανατολικών θρησκειών.

Και οι θεωρητικές επιστήμες μεταλλάσσονται· ή ιστορία «προσαρμόζει» τις θεωρήσεις της, ώστε να ξεχαστεί κάθε τι το εθνικό και να τονίζεται μία ασαφής παγκοσμιότης. Ή εκπαίδευση από τα πρότυπα του ουμανισμού μεταπηδάει σταδιακά στα πρότυπα του παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου και του νεοεποχίτικου «πνευματικού ανθρωπισμού».

Η τέχνη επίσης γίνεται και αύτη όπλο της Νέας Τάξεως. Αποκρυφιστικές και αντιχριστιανικές αντιλήψεις συγχρόνων «καλλιτεχνών» ανακατεμένες με σύμβολα των ανατολικών θρησκειών μέσω της διαφημίσεως περνούν στα λαϊκά στρώματα. Η μουσική ροκ προετοιμάζει ένα παγκόσμιο κοινό νέων, που δέχονται κατευθύνσεις από άτομα μπλεγμένα στο σατανισμό, τη μαγεία, τις ανατολικές θρησκείες και τα μεγάλα κυκλώματα των δισκογραφικών εταιρειών, στις όποιες, συμφωνά με δήλωση Έλληνα τραγουδιστή, κυριαρχούν οι Εβραίοι. Παράλληλα υπάρχουν και νέα είδη μουσικής, όπως η «new age» (-«νέα εποχή»), πού συνοδεύει τις «πνευματικές ασκήσεις» των νεοεποχιτών.
Στον τομέα της ψυχαγωγίας γίνεται επίσης συστηματική πλύση εγκεφάλου με φαινομενικά άφθονες νεοεποχίτικες ταινίες, σύμβολα, πρακτικές κ.λπ. μέσω ταινιών κινηματογράφου τηλεοράσεως, video, ηλεκτρονικών παιχνιδιών (με επικίνδυνες για τα παιδιά δόσεις τρόμου και σατανισμού) κ.ά..

Διάλυση της οικογενείας - Έκλυση των ηθών

Κατ' επέκταση της πίστεως της Νέας Εποχής, το ήθος υφίσταται ανάλογη έκπτωση· η οικογένεια διαλύεται, η ομοφυλοφιλία εγκρίνεται, τα δύο φυλά ισοπεδώνονται, το ανήθικο σεξ δικαιολογείται με το εύκολο πρόσχημα της αγάπης.
Ό νόμος του κάρμα, πού αποτελεί ένα από τα δόγματα της Νέας Εποχής, «ακυρώνει κάθε προσπάθεια για δικαιοσύνη και Ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους- θεμελιώνει θεωρητικά τις διακρίσεις, την κοινωνική αδικία· και δρα καταλυτικά σε όλους τους τομείς της κοινωνικής μας ζωής».

Η στρατιωτική επιβολή της Νέας Τάξεως

Αυτός, πού δεν μπορεί να εξουσιάσει στα πάθη του, συνήθως ζητά να κυριάρχηση στον κόσμο όλο, γιατί παραμένει ανικανοποίητος, αφού η εσωτερική δίψα του διατηρείται άσβεστη. Πολλές φορές στο παρελθόν οι δυτικοί εξαφάνισαν πλήθη ατόμων, ακόμη και έθνη. Οι σταυροφορίες, οι σφαγές παπικών - προτεσταντών, η Ιερά Εξέταση, η αποικιοκρατία, ο ναζισμός, η γενοκτονία των Σέρβων από τους Κροάτες Ουστάσι, οι ατομικές βόμβες κ.λπ.. Είναι η παλαιά τακτική των πάπων σκοπός τους να εξουσιάζουν όλη την οικουμένη με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο· «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Το νέο ΝΑΤΟ, πού παραμένει όργανο κυρίως της νεοεποχίτικης Αμερικής, μετά τη νέα επετειακή Σύνοδο του Μαΐου 1999 έπαυσε και επισήμως να έχη μόνο αμυντικό χαρακτήρα. Με πρόφαση τις μειονότητες θα επεμβαίνει στα εσωτερικά των άλλων χωρών, θα αλλάζει σύνορα. Τελικός σκοπός· η καταστολή κάθε πυρήνος αντιστάσεως στην Νέα Τάξη. Ορθώς ελέχθη, ότι το ΝΑΤΟ θα είναι ο στρατός του Αντίχριστου.

Ο εκκλησιαστικός οικουμενισμός

Οι διαμορφωτές της Νέας Τάξεως πραγμάτων, για να πραγματοποιήσουν τους σκοπούς τους, θα έπρεπε πρώτα να εξαλείψουν τελείως τις θρησκείες. Επειδή όμως αυτό το θεώρησαν κατ' αρχάς αδύνατον, διάλεξαν έναν άλλο ύπουλο δρόμο, που οδηγεί στον ίδιο σκοπό. Πρόκειται για τον οικουμενισμό, τη συνένωση δηλαδή των θρησκειών σε ένα συγκρητιστικό συνονθύλευμα, υποταγμένο στη Νέα Εποχή.

Για το σκοπό αυτό η Μασονία από τα τέλη ήδη του 19ου αί. προβάλλει την «ανάγκη» να ύπαρξη προσέγγιση μεταξύ των διαφόρων χριστιανικών ομολογιών και θρησκειών, κάτι που πραγματοποιείται στις αρχές του 20ου αί. με τις οικουμενιστικές προσπάθειες, οι οποίες κατέληξαν στην ίδρυση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.). Το Π.Σ.Ε. υπήρξε όχι απλώς ένα όργανο κοινής δράσεως των χριστιανών ανεξαρτήτως δόγματος στα κοινωνικά ζητήματα, άλλα και διαλόγου σε θέματα πίστεως.

Στις ημερες μας ο διάλογος κατέληξε να έχει ως σκοπό την άμβλυνση των διαφορών σε θέματα πίστεως με τον λεγόμενο δογματικό μινιμαλισμό, την πεποίθηση δηλαδή ότι πρέπει να αρκεσθούμε στα βασικότερα δόγματα (π.χ. την ύπαρξη ενός θεού), κάνοντας υποχωρήσεις στα άλλα, και θεωρώντας θεμελιώδεις δογματικές διαφορές απλώς ως διαφορετικές «παραδόσεις» νόμιμες και αποδεκτές από τη βούληση του Θεού και την «Εκκλησία».

Δυστυχώς το Π.Σ.Ε. έχει παρεκκλίνει τώρα τόσο πολύ, ώστε να προχωρεί πλέον σε «διάλογους» και συμπροσευχές με άλλες θρησκείες, να υιοθετεί ηθικές άντιευαγγελικές (ομοφυλοφιλία, χειροτονία γυναικών) και πρακτικές νεοεποχίτικες (π.χ. χοροί σαμανιστικοί, διαλογισμός κ.ά.). Ορισμένοι δε από τους ηγέτες του έχουν άμεση σχέση με τη Νέα Έποχή ακολουθούν πιστά το πρόγραμμα της νέας εποχής περί αποχριστιανισμού των κοινωνιών έναντι, βεβαίως, διαφόρων ανταλλαγμάτων.

Φαίνεται όμως ότι οι της "ελίτ" θα δηλώνουν ορθόδοξοι χριστιανοί και θα χρησιμοποιούν την λεγομένη διπλή ή πολλαπλή γλώσσα (σ.σ. δηλαδή χρησιμοποίηση χριστιανικών όρων με νεοεποχίτικο περιεχόμενο) σε διαφόρους διάλογους, ώστε να προξενείτε σύγχυσης, αποσυντονισμός και διάλυσης του ορθοδόξου χριστιανικού κόσμου».

«Βλέπετε, αγρυπνείτε και προσεύχεστε»

Και ενώ έτσι προδιαγράφεται η καταιγίδα της Νέας Εποχής, πώς 9ά πρέπει οι ορθόδοξοι χριστιανοί να την αντιμετωπίζουμε; Ψυχραιμία να Είναι ή ψυχική μας προδιάθεση. «Ήτοιμάσθην και ουκ είταράχθην τον φυλάξασθαι τάς εντολάς σου» (Ψαλμ. 118, 60). Να απέχουμε από κάθε τι που φέρει -ακόμη και κρυφίως- τον αποκρυφιστικό χαρακτήρα της Νέας Εποχής (π.χ. γιόγκα, διαλογισμό, ανατολικές πολεμικές τέχνες, ολιστικές ιατρικές όπως η ομοιοπαθητική, ο βελονισμός κ.λπ.) και να μη δεχόμαστε τις αξίες της.

Κοντολογίς, να ετοιμαζόμαστε για ν' αντιμετωπίσουμε το μυστήριο της ανομίας. «Βλέπετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε· ουκ οίδατε γαρ πότε ο καιρός εστί», μας λέει ο Κύριος (Μάρκ. 13,33). Χρειάζεται λοιπόν να ερευνούμε τις προφητείες με πίστη και ελπίδα σ' Αυτόν. Γι' αυτό τονίζει ο Κύριος· «Ιδού προίιρηκα υμίν» (Ματθ. 24,25).

Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων λέει· «Έχοντας και γνωρίζοντας τα σημάδια Τον αντίχριστου, ασφάλιζε τον εαυτό σον' και μην τα κρατάς μόνο για σένα, άλλα και να τα μεταδίδεις με κάθε ευκαιρία σε όλους. Αν έχεις σαρκικό παιδί, από τώρα να το νουθετείς και αν απέκτησες κάποιο πνευματικό παιδί με την κατήχηση και το βάπτισμα, κι αυτόν να τον ασφαλίζεις από τώρα, ώστε να μη γελαστή τότε και δεχτή τον ψεύτικο (αντίχριστο) σαν τον αληθινό (Χριστό)* (Κατήχησης φωτιζόμενων, ιε'· ΕΠΕ [12512, 146).

Δεν χρειάζεται βέβαια τεχνοφοβία, ούτε όμως και τεχνολαγνία. Όχι άριθμοφοβία, ούτε όμως και αδιαφορία για τα σημεία των καιρών. Όχι πανικός, ούτε όμως και εφησυχασμός. Όχι μίσος για τους ανθρώπους άλλων θρησκειών, ούτε όμως και συγκατάθεση στις πλάνες των. Όχι περιδεά συνείδηση, άλλ' ούτε συνείδηση χαλαρά.

Στο βιβλίο της Αποκαλύψεως (11,1-2) δίδεται ένα καλάμι στον ευαγγελιστή Ιωάννη για να μέτρηση το ναό του Θεού (την Εκκλησία). Άλλα του επισημαίνεται, να μη μέτρηση όσους Είναι στην αυλή, έξω από το ναό, διότι η αυλή «εδόθη τοις έθνεσι»· αυτοί θα προσκυνήσουν τον αντίχριστο.

Όσοι χωλαίνουν στην ορθόδοξο πίστι και ζωή, όσοι δεν έχουν ουσιαστικό δεσμό με την Εκκλησία, αυτοί κινδυνεύουν να χαθούν στον καιρό του πειρασμού. Ή Εκκλησία Είναι ή κιβωτός, μέσα στην οποία -όπως επί Νώε- διαφυλάσσεται ό,τι τίμιο και πολύτιμο υπάρχει. Στην Ορθοδοξία, τη μόνη Εκκλησία του Χριστού, υπάρχει ή αληθινή ασφάλεια. Και είναι βέβαιο, ότι όσοι ζουν ένσυνειδήτως τη ζωή της Εκκλησίας, αυτοί θα σωθούν και από την σκληρότερη από κάθε προηγούμενο ηλεκτρονική σκλαβιά.

Ο μακαριστός π. Παΐσιος έλεγε· «Ό κόσμος καίγεται! Το καταλαβαίνετε; Έπεσε πολύς πειρασμός. Τέτοια πυρκαγιά έχει βάλει ο διάβολος, που ούτε όλοι οι πυροσβέστες αν μαζευθούν, δεν μπορούν να την σβήσουν. Πνευματική πυρκαγιά! Δεν έχει μείνει τίποτε. Μόνον προσευχή χρειάζεται, για να μας λυπηθεί ο θεός».

Ο μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος απευθυνόμενος προς τα πλησιέστερα πνευματικά του τέκνα έγραψε τα εξής ωφέλίμα, πού ισχύουν και για όλους τους πιστούς. «Ας έχομεν πάντες ύπ' όψιν, ότι οι καιροί είναι χαλεποί, ότι έρχεται, ως δεικνύουν όλα τα σημεία, θλίψις μεγάλη, ότι ποταμοί δακρύων και αίματος μας αναμένουν. Δια τούτο ας μη επαναπαυώμεθα εις την σημερινήν κατάστασιν, κατάστασιν σχετικής ησυχίας και γαλήνης, ας μη θεωρώμεν ουδέν μόνιμον επί της γης, ας μη εξαρτώμεν τάς ελπίδας από ανθρωπίνους παράγοντας, και ας μη περιορίζωμεν την έννοιαν της αδελφότητας εις το εν Αθήναις κέντρον, εις τα κτήρια, εις τάς αίθουσας, εις τα οικοτροφεία και τάς μηχανάς, πού με τόσους κόπους η αδελφότης άπέκτησεν. "Οχι. Αυτά τα υλικά, τα χρήσιμα δια τους πνευματικούς σκοπούς της αδελφότητας, δύνανται εν μια νυκτί να αφαιρέσουν οι εχθροί της χριστιανικής πίστεως και ζωής, και να περιέλθουν εις χείρας αυτών. Είπωμεν και ημείς με τον άγιον Κοσμάν τον Αιτωλόν, τον μέγαν Ιεραπόστολον των νεωτέρων χρόνων "Ας τα πάρουν. Ή ψυχή μας να μη ζημιωθή, η πίστις μας εις τον Χριστόν να μη άπολεσθή, η αγάπη προς αλλήλους να μη ψυχρανθή. Αδελφότης δεν είναι τα κτήρια. Αδελφότης είναι η αγάπη του Χριστού. Αύτη "συνέχει ημάς", πρέπει να συνεχή ημάς (Β' Κορ. 5,14). Και διασκορπιζομένους τήδε κακείσε, εν φυλακαίς και στρατοπέδοις και σκληραίς αίχμαλωσίαις, είθε ο Κύριος, ο ενδυναμώνων τους δούλους του, να μας ενδυνάμωση δια της χάριτος του, ώστε να λέγωμεν και ημείς· "Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χρίστου; θλίψις η στενοχώρια η διωγμός η λιμός η γυμνότης η κίνδυνος η μάχαιρα; καθώς γέγραπται ότι ένεκα σον θανατουμεθα ολην την ημέραν ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. Άλλ' εν τούτοις πάσιν υπερνικώμεν οία του αγαπήσαντος ημάς. Πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις έτερα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών" (Ρωμ. 8,35-39)» (Δύο αδελφά ρεύματα, Αθήναι 1989, σελ. 371).

Ο 21ος αιώνας προμηνύεται με πιο ζοφώδη νέφη από τον λήγοντα 20ο. Άλλα δεν έρχεται. μόνο ο αντίχριστος και η αφάνταστη συμφορά. Έρχεται και ο Ερχόμενος, ο Ιησούς Χριστός. Παράλληλα με το μυστήριον της ανομίας ενεργείται και το μυστήριον της σωτηρίας.

Χαρακτηριστικό των καιρών μας είναι και η αναζήτηση της αληθινής πίστεως στον Χριστό της Ορθοδοξίας. Γι΄ αυτό οι πιστοί δεν πρέπει να ταράσσονται, άλλα να γρηγορούν και να προσεύχονται, για ν' αντιμετωπίσουν όλα τα ερχόμενα, οτιδήποτε και αν είναι αυτά, και να σταθούν ενώπιον του Υιού του ανθρώπου. Ό Ερχόμενος έρχεται πάντοτε, όχι μόνο στις δύο Παρουσίες του.

Κάθε στιγμή κτυπά διακριτικά τη θύρα της ψυχής μας και περιμένει να του ανοίξουμε. Από την απάντηση μας σήμερα θα κριθεί και η στάση μας στην κρίσιμη ώρα.

Αν του ανοίξουμε και του ειπούμε, «Έρχου, Κύριε Ιησού» (Απ 22 20) θα εισέλθει και θα δειπνήσει μαζί μας (έ.ά'. 3,20) νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν.