Ελληνικά και Ορθόδοξα

Τρίτη, Νοεμβρίου 01, 2011

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Περί ποίας υπακοής;

ΠΕΡΙ ΠΟΙΑΣ ΥΠΑΚΟΗΣ;

(Α΄ ΜΕΡΟΣ)

Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης
e-mail: p.ioil@freemail.gr

Πολύ συχνά τελευταίως, γίνεται λόγος περί της συμμορφώσεως που πρέπει να δείξουμε ως Κοινωνία και γενικώτερα ως Έθνος σε όσα μας επιβάλλονται από εξωτερικούς κυρίως παράγοντες.

Τούτο, όπως κατά κόρον τονίζεται, ώστε να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, και στη συνέχεια, αν προκύψουν οι κατάλληλες συνθήκες, να ξεκινήσουμε μια ανοδική πορεία στα οικονομικά και όχι μόνον.

Το θέμα βεβαίως είναι γνωστόν τοις πάσι και ως εκ τούτου δεν θα σταθούμε τώρα στα αίτια της καταστροφής ή στους κανόνες ανορθώσεως της Εθνικής μας Οικονομίας...

Θα εστιάσουμε όμως το ενδιαφέρον μας σε μια άλλη πτυχή του θέματος που έχει να κάνει με αυτή την Πνευματική Ζωή. Και το θέμα αυτό που τίθεται από πολλούς πιστούς, ένεκα της τραγικής καταστάσεως που όλοι βιώνουμε, είναι, κατά πόσο ένας πιστός μπορεί να κάνει υπακοή σε ό,τι επιβάλλεται από το Κράτος. Με άλλα λόγια, η υπακοή στην εξουσία, για τον πιστό Ορθόδοξο Χριστιανό και Έλληνα είναι απόλυτη; Θα πρέπει κανείς να υπακούει αναντιρρήτως στα διατάγματα της εξουσίας και στους νόμους του Κράτους ή η υπακοή θα πρέπει να γίνεται μετά διακρίσεως;

Ενδεχομένως σε παλαιότερες εποχές που κατά το μάλλον ή ήττον το Ελληνικό Κράτος τηρούσε κάποια προσχήματα και έδειχνε σε ορισμένες των περιπτώσεων σεβασμό προς τις Ευαγγελικές αρχές, ίσως τέτοιο ερώτημα να μην απασχολούσε τους πιστούς πολίτες ή εάν ετίθετο, να ετίθετο σε καθαρώς θεωρητική βάση.

Σήμερα όμως που τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην, σήμερα που «ο Νόμος ησθένησεν και αργεί το Ευαγγέλιον», σύμφωνα με την υμνολογία μας, το παραπάνω ερώτημα γίνεται βαθύτατα υπαρξιακό.

Τι λοιπόν συμβαίνει; Και τι απαντούμε;

Ευθύς εξ αρχής και για ν’ αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις, πρέπει να τονίσουμε ότι ο ίδιος ο λόγος του Θεού, το Πνεύμα το Άγιον δια του Αποστόλου των Εθνών, Παύλου, μας ξεκαθαρίζει το θέμα και μας διδάσκει στην «Προς Ρωμαίους» επιστολή, κεφάλαιο ΙΓ΄ στίχοι 1 έως 7, ότι οι εξουσίες είναι εκ του Θεού. Μάλιστα, παραγγέλλει υποταγή στις εξουσίες, παρατηρών ότι ο αντιτασσόμενος στην εξουσία, αντιτίθεται στην διαταγή του Θεού και θα τιμωρηθεί. Και τούτο διότι οι εξουσία είναι για το καλό. Είναι υπηρέτης του Θεού. Φορεί την μάχαιρα για να τιμωρεί τα κακοποιά στοιχεία. Τα όργανα δε της εξουσίας αγρυπνούν για την ασφάλεια των ανθρώπων. Γι’ αυτό ακριβώς, πληρώνονται και οι φόροι, για να υπάρχουν και να αμείβονται οι άρχοντες οι οποίοι ως κύριο έργο τους έχουν την κοινή ασφάλεια και φυσικά την ευημερία του Κράτους.

Ο δε Απόστολος Πέτρος μάλιστα, στην «Α΄ Καθολική Επιστολή», τονίζει την εξής χαρακτηριστική φράση: «Τον βασιλέα τιμάτε» (Α΄ Πετρ. Β΄ 17). Και παραγγέλλει τούτο στους Χριστιανούς, κατά την εποχή που κυριαρχούσε ο διεφθαρμένος, θηριώδης και διώκτης των Χριστιανών, ο Νέρων. Ώστε και τους πλέον αναξίους, εφ’ όσον είναι φορείς της εξουσίας, οφείλουμε να τιμούμε λόγω ακριβώς της εξουσίας που κατέχουν. Με δυο λόγια: Η εξουσία ως θεσμός είναι εκ Θεού. Ακόμη και στα χέρια του Νέρωνος η εξουσία συγκρατούσε την τάξη, ενώ η έλλειψη εξουσίας, δηλ. η αναρχία, θα έφερε αλληλοσπαραγμό και αφανισμό της Κοινωνίας.

Φυσικά οι άγιοι Απόστολοι, συνιστούν υποταγή και πειθαρχεία στις εγκόσμιες και ανθρώπινες εξουσίες διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Και είναι θέλημα του Θεού, διότι οι εξουσίες έχουν την αρχή τους, ως ήδη τονίσαμε, στον Θεό και όχι στον σατανά, όπως ισχυρίζονται οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά (που όμως όταν είναι για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, ζητούν την προστασία των ποικίλλων εξουσιών, τις οποίες παρ’ όλα αυτά, υβρίζουν ως δήθεν «όργανα του σατανά». Οποία παραφροσύνη!...).

Αλλά η μεγαλυτέρα μαρτυρία για το θέμα μας, προέρχεται από τον ίδιο τον Αρχηγό της Πίστεώς μας. Ξεκάθαρος ο λόγος του Κυρίου Ιησού Χριστού: «Απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (Μτθ, ΚΒ΄ 21). Δηλαδή δώστε στον Καίσαρα όσα οφείλονται στον Καίσαρα, και στον Θεό όσα οφείλονται στον Θεό.

Βεβαίως, αν μείνουμε μόνο σ’ αυτά χωρία που αναδεικνύουν την αρχή της υπάρξεως της εξουσίας ως θεσμού από τον Θεό, τότε τα πράγματα περιπλέκονται και κινδυνεύουμε να καταλήξουμε στο λανθασμένο βεβαίως συμπέρασμα ότι οι πιστοί Χριστιανοί οφείλουν απόλυτη υπακοή σε κάθε Αρχή και Εξουσία και σ’ ό,τι κι αν αυτή διατάξει.

Και θα λέγαμε ότι μέσα στην Ιστορία υπήρξαν αρκετοί εξουσιαστές οι οποίοι προσπάθησαν και μέσω αυτών ακόμα των Βιβλικών χωρίων (παραφράζοντας ουσιαστικά το αυθεντικό μήνυμα του Ευαγγελίου), να στηρίξουν τις παράλογες αποφάσεις τους και τους εξωφρενικούς και εγκληματικούς τους νόμους.

Το ότι βεβαίως υπάρχουν και θα υπάρχουν σε κάθε εποχή οι συμβιβασμένοι και «οσφυοκάμπτες», το ότι ουδέποτε θα παύσουν να υφίστανται οι ψοφοδεείς και οι δειλοί που προσπαθούν να καλύψουν τον ρηχό και επικίνδυνο χαρακτήρα τους ακόμη και με την διαστρέβλωση του λόγου του Θεού (και τέτοιοι τύποι ως γνωστόν αφθονούν σε όλους τους χώρους), τούτο είναι το μόνο βέβαιον.

Ευτυχώς όμως ότι υπάρχει ο αυθεντικός λόγος του Θεού ο οποίος διασφαλίζεται και ερμηνεύεται μόνο εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, και έτσι μπορεί ο κάθε καλοπροαίρετος και αγωνιστής πιστός να γνωρίζει και στο θέμα αυτό, όχι πτυχές, αλλά πάσαν την αλήθειαν.

Και οπωσδήποτε, το θέμα που εξετάζουμε, το αν δηλ. οφείλουμε ως πιστοί, υπακοή στις ποικίλες εξουσίες, δεν εξαντλείται μόνο στα χωρία που αποδεικνύουν την αρχή του θεσμού, αλλά συνεχίζει να αποκαλύπτεται και στις Βιβλικές περικοπές οι οποίες κάνουν λόγο ακριβώς για το πότε θα πρέπει να υπακούουμε ή πότε επιβάλλεται να δεικνύουμε την αξιοπρέπεια της ηρωϊκής ανυπακοής και γενικώς ειπείν της ευλογημένης αντιστάσεως.

Και πάλι ο καθοδηγητικός λόγος του Θεού, κατευθύνει τα διαβήματά μας.

Ενώ όπως είδαμε ο θεσμός της εξουσίας είναι εκ του Θεού, οι καταχρήσεις της εξουσίας αντιθέτως, είναι καθαρώς σατανικές και οφείλουμε βεβαίως να διαχωρίζουμε τον θεσμό από τους κακούς εκπροσώπους της εξουσίας.

Γι’ αυτό υπάρχει και η περικοπή κατά την οποία δεν πρέπει να πειθαρχούμε στους άρχοντες (με οποιονδήποτε τρόπο έχουν ανέλθει στην εξουσία), όταν αυτοί απαιτούν από τους πολίτες και κυρίως από τους Χριστιανούς πολίτες, πράγματα αντίθετα των εντολών του Θεού.

Άκρως διαφωτιστική εν προκειμένω είναι η περικοπή από το βιβλίο των «Πράξεων των Αποστόλων» κατά την οποία περιγράφεται από τον Ευαγγελιστή Λουκά η Δευτέρα φυλάκισις του Πέτρου και του Ιωάννου και η θαυμαστή αποφυλάκισίς τους. Όταν μεταξύ των άλλων ο εβραίος αρχιερεύς ρώτησε τους Αποστόλους για ποίο λόγο δεν έκαναν υπακοή στην εντολή που τους είχαν δώσει από πριν, δηλ. να μην ομιλούν περί του Ιησού Χριστού, για να μην αναδεικνύεται τόσο η Θεότητά Του διά της Αναστάσεως, όσο και η κακότητα των ίδιων διεστραμμένων Εβραίων, τότε ο Απόστολος Πέτρος, εξ ονόματος των Αποστόλων, έλαβε τον λόγο και είπε την εξής καταπληκτική φράση η οποία πλέον θα παραμένει αιωνίως ως φωτεινός οδοδείκτης στο θέμα της υπακοής προς τις αρχές και τις εξουσίες: «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πραξ. Ε΄ 29). Δηλ. Πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό και όχι στους ανθρώπους (όταν, εννοείται, το θέλημα των ανθρώπων έρχεται σε αντίθεση προς το θέλημα του Θεού).

Αυτή είναι η ουσία του θέματός μας.

Όμως είναι ανάγκη να συνεχίσουμε και να δούμε πτυχές του υπό εξέτασιν θέματος και μέσα από την ίδια την Ιστορία.

(συνεχίζεται...)

Ι.Μ.ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ: «ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ…»

Toυ Γιώργου Θεοχάρη

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ Ι.Μ.ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ ΣΤΟ AGIORITIKOVIMA.GR

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
«Τα Ελληνικά Δικαστήρια, επανειλημμένως έχουν δεχθεί τα χρυσόβουλλα ως τίτλους κυριότητας», εξηγεί σε συνέντευξή του στο agioritikovima.gr ο Καθηγητής Εκκλησιαστικού δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ι. Μ. Κονιδάρης, ερωτηθείς για την εγκυρότητα αυτών των τίτλων ιδιοκτησίας. Και σημειώνει ότι η συμβολή του Αγίου Όρους στην Εθνεγερσία δεν πρέπει να παραγνωρίζεται. Αναφορικά με τη φορολογία της περιουσίας των Μονών υπενθυμίζει τα φορολογικά προνόμια που εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα για την Αθωνική Πολιτεία με βάση το Σύνταγμα και διεθνείς συμβάσεις. Και συμπληρώνει, «θα ήταν νομίζω το ολισθηρότερο σφάλμα για την ελληνική κυβέρνηση να φορολογήσει την περιουσία του Αγίου Όρους, τη στιγμή κατά την οποία το Άγιον Όρος δεν επιβαρύνει το ελληνικό κράτος»

-        Να πάμε τώρα στο Άγιο Όρος. Τι γίνεται με την εκεί Μοναστηριακή περιουσία; Πώς φορολογείται και πώς ενδεχομένως γίνεται, πολλοί λένε για τα χρυσόβουλλα και τα φιρμάνια ότι δεν αποτελούν τίτλους ιδιοκτησίας.

Πρώτα-πρώτα τι γίνεται με το Άγιο Όρος και την περιουσία του. Θα ήθελα να καταστήσουμε καταρχάς εμφαντικά σαφές, ή αντιληπτό εν πάση περιπτώσει, ότι το Άγιον Όρος δεν είναι Εκκλησία της Ελλάδος, δεν ανήκει στην Εκκλησία της Ελλάδος και επίσης δεν ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, γιατί, όπως ξέρετε, υπάρχουν μέρη της Ελληνικής επικράτειας, όπως η Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, τα οποία διοικητικά ανήκουν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το Άγιον Όρος είναι αυτοδιοικούμενο τμήμα της ελληνικής επικράτειας, το οποίο έχει ως πνευματικό του ηγέτη τον Οικουμενικό Πατριάρχη, που είναι ο Επίσκοπος του Αγίου Όρους και έχει επίσης ως εκπρόσωπο του Ελληνικού Κράτους για τα θέματα τάξεως και ασφαλείας έναν Διοικητή του Αγίου Όρους, που ορίζεται, περιέργως πως, με πρόταση του Υπουργού Εξωτερικών. Είναι λίγο παρωχημένο αυτό, διότι δεν θα έπρεπε να έχει πλέον καμία σχέση το Υπουργείο Εξωτερικών με το Άγιον Όρος, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Το Άγιον Όρος είναι αυτοδιοικούμενο τμήμα του ελληνικού κράτους, κατά την πεποίθησή μου, όχι γιατί το ελληνικό κράτος αποφάσισε να μειώσει την κυριαρχία του και να πει ότι εκεί κάνω ένα αυτοδιοικούμενο τμήμα, αλλά διότι από τις διεθνείς συνθήκες που υπήρξαν την εποχή που κατέστη το Άγιον Όρος τμήμα της ελληνικής επικράτειας υποχρεώθηκε το ελληνικό κράτος να έχει ένα ιδιαίτερο καθεστώς για το Άγιον Όρος.

-        Δεν απειλείται αυτό από κανέναν σήμερα;

          Δεν νομίζω, τουλάχιστον προς το παρόν. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι διεθνείς αυτές συνθήκες, τις οποίες δεν έχει νόημα τώρα να τις αναφέρουμε, θέλησαν να διασφαλίσουν τις Μονές εκείνες που όπως ξέρετε στο Άγιον Όρος έχουν μοναχούς που δεν είναι Έλληνες στο γένος. Έχουμε, όπως ξέρετε, Ρωσικό Μοναστήρι, έχουμε Βουλγαρικό, έχουμε Σερβικό, έχουμε μια μεγάλη Ρουμανική Σκήτη και βεβαίως είχαμε και το Μοναστήρι των Ιβήρων, η Μονή Ιβήρων η οποία ήταν Γεωργιανό Μοναστήρι. Βεβαίως το Ελληνικό Κράτος για να διασφαλιστεί έλαβε την προνομία και όρισε στο Σύνταγμα ότι όποιος μπαίνει στο Άγιον Όρος για να εγκαταβιώσει είτε ως δόκιμος είτε ως μοναχός αποκτά αυτομάτως την ελληνική ιθαγένεια. Δηλαδή, όλοι οι μοναχοί, οι οποίοι εγκαταβιώνουν στο Άγιον Όρος, έχουν την ελληνική ιθαγένεια. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι Έλληνες στο γένος και γνωρίζετε ότι στα Μοναστήρια αυτά και υπάρχει η λειτουργία στη γλώσσα τους, αλλά υπάρχει και το ζωηρότατο ενδιαφέρον των κυβερνήσεων των χωρών αυτών, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Ρωσία, η οποία βεβαίως έχει ζωτικά συμφέροντα να υπερασπιστεί στο Άγιον Όρος.

-        Έχει έντονη παρουσία η Ρωσία στο Άγιο Όρος;

          Βεβαίως και το είδαμε αυτό με τις επισκέψεις του ίδιου του Πούτιν ο οποίος είναι σήμερα ο αδιαφιλονίκητα ισχυρός άνδρας της Ρωσίας και ο οποίος θα είναι και ο επόμενος Πρόεδρος.

-        Αυτό προκαλεί δυσαρέσκεια σ’ ένα μέρος του Αγίου Όρους;

          Περιορίζομαι εδώ στα πραγματικά περιστατικά. Δηλαδή ότι το Άγιον Όρος, όπως είναι γνωστό – κι αν δεν είναι γνωστό το λέω για τους αναγνώστες της σελίδας σας – είχε προταθεί να αποκτήσει διεθνές καθεστώς, δηλαδή δεν θα ήταν καν ελληνική επικράτεια και εκεί πρωτοστάτησαν οι μοναχοί του Αγίου Όρους και επέβαλαν να μείνει το Άγιον Όρος ελληνικό, να γίνει μέρος της ελληνικής επικράτειας. Γι’ αυτό, ενώ απελευθερώθηκε το 1910 από τον ελληνικό στρατό, φτάσαμε να έχουμε την πρώτη αναφορά του Αγιορείτικου θεσμικού καθεστώτος στο Σύνταγμα, το θνησιγενές, του 1925/26 και μετά στο Σύνταγμα του 1927. Από το Σύνταγμα του 1927 και μετά έχουμε πάγια ρητή διάταξη για το Άγιον Όρος στο Ελληνικό Σύνταγμα, η οποία τι λέει; Ότι είναι αυτοδιοικούμενο τμήμα του Ελληνικού Κράτους, του οποίου η κυριαρχία παραμένει άθικτος επ’ αυτού.

-        Μέχρι πριν τι γινότανε στο Άγιο Όρος; Τι καθεστώς υπήρχε;

          Μέχρι πριν το Άγιον Όρος δεν ήταν ελληνική επικράτεια, διότι, μετά από την Άλωση, ήταν υπό την Οθωμανική και μετά υπό την κατοχή των Δυνάμεων που βρέθηκαν στην περιοχή εκείνη. Μην ξεχνάτε, πως το Ελληνικό κράτος είναι ένα πολύ νεαρό κράτος, διότι, όπως είπαμε, στην περιοχή λ.χ. της Θράκης εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1920. Ελληνικό κράτος δεν υπήρχε στην περιοχή της Θράκης μέχρι τότε. Το Άγιον Όρος, από την άλλη μεριά, υπάρχει ήδη πάνω από 1000 χρόνια εκεί που βρίσκεται και η Μοναστική Πολιτεία, η οποία είναι μια δημοκρατική πολιτεία, που έχει τα όργανα διοικήσεώς της, έχει δηλ. πάνω από 1000 χρόνια ζωής. Επανέρχομαι, λοιπόν, στην ερώτησή σας και λέω ότι επομένως δεν μπορούμε να πούμε ότι ό,τι ισχύει στη νομοθεσία της Ελλάδος αυτό θα ισχύει και στο Άγιον Όρος. Και είναι κατά την άποψή μου λάθος των κρατούντων και των κυβερνήσεων που δεν αντιλαμβάνονται τη λεπτότητα του ζητήματος, την πολιτική σημασία του Αγίου Όρους, το οποίο πέραν του ότι αποτελεί, όπως το έχω αποκαλέσει «έναν πολιτιστικό δρυμό στην Ενωμένη Ευρώπη», αποτελεί και ένα χώρο που είναι Πανορθόδοξο Προσκήνυμα. Συνεπώς δεν έχει νόημα να πούμε ότι φορολογούμε το Άγιον Όρος, διότι δεν πληρώνει τίποτα το Ελληνικό Δημόσιο για το Άγιον Όρος.

Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛ. ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ.

-        Δίνεται, όμως, μια επιχορήγηση.

          Δίνεται, πράγματι, μια επιχορήγηση. Αν είναι να τη δίνουμε με το ένα χέρι και να την παίρνουμε με το άλλο, τότε δεν κάνουμε τίποτα. Το Άγιον Όρος έχει τεράστια κτιριακά συγκροτήματα, τα οποία, όπως γνωρίζετε, ήταν κατερειπωμένα, γιατί το Άγιον Όρος γνώρισε μια περίοδο μεγάλης κάμψεως. Μετά το 1950 και έως τη δεκαετία του 1970 το Άγιον Όρος έβαινε προς το τέλος του. Ήταν σε μεγάλη παρακμή. Όταν μάλιστα γιορτάστηκε, το 1963, η χιλιετηρίδα από την ίδρυση της Μονής της Μεγίστης Λαύρας, η οποία είναι η πρώτη τη τάξει Μονή του Αγίου Όρους, η πρώτη ως η αρχαιότερη από τις 20 Μονές του, τότε μιλούσαν όλοι για το τέλος του Αγίου Όρους.

-        Γιατί άραγε;

        Οι λόγοι είναι πολλοί. Ένας από τους βασικότερους λόγους είναι ότι οι μοναχοί που υπήρχαν εκεί ως επί το πλείστον είχαν μετατρέψει τις Μονές σε ιδιόρρυθμες. Η ιδιορρυθμία είναι σαράκι στο μοναχισμό. Η ιδιόρρυθμη Μονή, όπως γνωρίζουν σίγουρα οι αναγνώστες σας, είναι αυτή στην οποία κάθε μοναχός έχει δική του περιουσία, δικό του τρόπο ζωής και απλώς συνεκκλησιάζεται με τους άλλους. Σήμερα έχουμε την ευτυχία να ξαναζούμε όλες τις Μονές του Αγίου Όρους ως κοινόβιες, δηλ. και τις 20 Ιερές Μονές ως κοινόβιες, διότι συνοδείες με φωτισμένους ηγήτορες μπήκαν σ’ αυτές τις Μονές από την εποχή της δεκαετίας του 80. Αυτές οι συνοδείες μπήκαν κυριολεκτικώς μέσα σε ερείπια, τα οποία έπρεπε εκ βάθρων να ανοικοδομήσουν και συνεπώς να ανοικοδομήσουν τα κτιριακά αυτά συγκροτήματα, τα οποία, κ. Θεοχάρη στέγαζαν στο παρελθόν δεκάδες χιλιάδες μοναχών. Το βλέπει κανείς επισκεπτόμενος το Άγιον Όρος, τι τεράστια κτιριακά συγκροτήματα υπάρχουν. Εάν πάει κανείς στη Μονή Βατοπαιδίου ή στο Ρωσικό Μοναστήρι, είναι τεράστια τα κτίσματα, είναι σαν στρατώνες, διότι ήταν χιλιάδες οι μοναχοί στο Άγιον Όρος. Αυτά τα κτίσματα, λοιπόν, ήταν κατερειπωμένα και μπήκαν και άρχισαν να τα αναστηλώνουν και ευτυχώς που ήρθε η Ευρωπαϊκή Ένωση αρωγός, ευτυχώς λέω, και με τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη συνδρομή και του Ελληνικού Κράτους άρχισε η αναστήλωση αυτών των κτισμάτων. Όταν λοιπόν έχουμε χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα για να αναστηλωθούν, αυτά βεβαίως χρειάζονται τεράστια χρηματικά ποσά, αυτά όμως είναι πολιτιστικός θησαυρός, διότι δεν είναι μόνο αυτά καθ’ αυτά τα κτίσματα, είναι και το τι φυλάσσεται μέσα στα κτίσματα αυτά. Σκεφθείτε μόνο το Πρωτάτο, τον Πανσέληνο. Σκεφθείτε τα ιερά λείψανα, τα κειμήλια, τα τιμαλφή, τα ιερά σκεύη, τα χειρόγραφα, τις βιβλιοθήκες κ.λπ. Είναι δηλ. ο πολιτιστικός πλούτος του Αγίου Όρους συνολικώς. Σε αυτά τα Μοναστήρια ήρθαν οι νέες συνοδείες αυτές, οι οποίες εμπλούτισαν το Άγιον Όρος, και οι οποίες αποτελούνται από μοναχούς υψηλού επιπέδου, και μορφωτικού, πολλοί επιστήμονες έχουν εγκαταλείψει τα εγκόσμια και έχουν βρει παρηγοριά στο Άγιον Όρος. Αυτές οι συνοδείες, λοιπόν, έχουν δώσει μια νέα ώθηση στο Άγιον Όρος. Επομένως θα ήταν νομίζω το ολισθηρότερο σφάλμα για την ελληνική κυβέρνηση να φορολογήσει την περιουσία του Αγίου Όρους, τη στιγμή κατά την οποία το Άγιον Όρος δεν επιβαρύνει το ελληνικό κράτος και τη στιγμή κατά την οποία το Άγιον Όρος διασφαλίζεται από διεθνείς συνθήκες, οι οποίες κατοχυρώνουν το αυτοδιοίκητό του.

-        Αυτό σημαίνει ότι δεν θα φορολογείται;

          Κατά την άποψή μου σημαίνει και ότι δεν θα φορολογείται, διότι ήδη και κατά τη Συνθήκη Προσχωρήσεως της Ελλάδος στις τότε Ευρωπαϊκές Κοινότητες, τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, που υπεγράφη το 1979 και ισχύει από 1.1.1980, αναγνωρίζεται το ειδικό καθεστώς του Αγίου Όρους και ρητώς αναφέρεται ότι το Άγιον Όρος διατηρεί τα τελωνειακά και φορολογικά του προνόμια. Άρα είναι πλέον και ευρωπαϊκό κεκτημένο και συνεπώς, κατά την άποψή μου, δεν θα πρέπει να φορολογείται.

΄΄ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ΄΄

-        Όταν λέμε φορολογικά προνόμια εννοούμε ή η ελάχιστη φορολογία ή καθόλου.

          Εγώ θεωρώ ότι δεν πρέπει να φορολογείται το Άγιον Όρος καθόλου. Διότι θεωρώ ότι αυτή είναι η έννοια των φορολογικών προνομίων που ίσχυαν ανέκαθεν στο Άγιον Όρος από της ιδρύσεώς του και εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα με βάση και διεθνείς συμβάσεις.

-        Στο Άγιο Όρος οι Μονές φορολογούνται;

Βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση οι οποίες έχουν παραπεμφθεί σε μια Κυβερνητική Επιτροπή και οι οποίες, από ότι ξέρω, έχουν παγώσει. Διότι υπάρχει η τάση της Πολιτείας να εφαρμόσει τη νομοθεσία που εφαρμόζει για τις άλλες θρησκευτικές Κοινότητες, οι οποίες είναι στην ελληνική επικράτεια, να την εφαρμόσει και στο Άγιον Όρος.

-        Μιλάμε τώρα για τα έσοδα από τα ακίνητα της εκάστοτε Μονής. Σήμερα δεν φορολογείται ούτε ένα ευρώ.

          Υπάρχει μια σειρά νομοθετημάτων που ρητώς εξαιρεί το Άγιον Όρος από σειρά φόρων. Αυτή ήταν η ισχύουσα νομοθεσία. Τώρα, με τη νέα νομοθεσία επιχειρούν να επιβάλουν φόρους στο Άγιον Όρος. Η δική μου άποψη είναι γενικώς ότι το Άγιον Όρος ως εκ του ειδικού καθεστώτος του, επειδή ακριβώς είναι αυτοδιοικούμενο τμήμα στην ελληνική επικράτεια και επειδή διασφαλίζονται τα προνόμιά του και από τη Συνθήκη προσχωρήσεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό αποτελεί και ευρωπαϊκό κεκτημένο, δηλαδή κεκτημένο του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, δεν πρέπει να φορολογείται.

΄΄ΕΓΓΥΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΑΓ.ΟΡΟΥΣ.΄΄
-        Σε περίπτωση που επιβληθεί φορολογία από το ελληνικό κράτος θα μπορεί να προσφύγει στα δικαστήρια το Άγιο Όρος προκειμένου να δικαιωθεί;

          Δεν ξέρω πώς θα επιλέξει να αμυνθεί το Άγιον Όρος σε μία τέτοια περίπτωση. Έχει και άλλους τρόπους, πολιτικούς. Υπήρξε ήδη η σκέψη να προσφύγει στους ορθόδοξους ηγέτες των κυβερνήσεων που έχουν Μονές στο Άγιον Όρος και ενδιαφέρονται για τη διατήρηση των προνομίων τους. Βεβαίως θα αναγκαστεί το Άγιον Όρος να χρησιμοποιήσει ό,τι δυνατότητες έχει στη διάθεσή του. Επαναλαμβάνω, πως το Άγιον Όρος έχει ένα ειδικό καθεστώς, το οποίο ειδικό καθεστώς είναι πάντοτε – τονίζω κατά την άποψή μου – εγγυημένο από διεθνείς συνθήκες.

-        Αυτή η περιουσία πώς αποκτήθηκε; Από τα βυζαντινά χρυσόβουλλα, τα σουλτανικά φιρμάνια, τα οποία αποτελούν και τίτλο ιδιοκτησίας;

          Η περιουσία του Αγίου Όρους αποκτήθηκε σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα, είναι προφανές, διότι μέσα σε μία χιλιετία και πλέον υπήρξαν διάφοροι δυνάστες στην περιοχή. Βεβαίως η περιουσία ξεκίνησε από τις δωρεές των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, οι οποίες ήταν με χρυσόβουλλα που αποτελούσαν τίτλους ιδιοκτησίας. Εξακολουθούν δε να είναι και σήμερα, αυτό είναι σαφές γιατί και το άρθρο 51 του Εισαγωγικού νόμου του Αστικού Κώδικα λέει ότι οι περιουσίες, τα δικαιώματα κυριότητος κ.λπ. που αποκτήθηκαν προ της εισαγωγής του Αστικού Κώδικα κρίνονται κατά το δίκαιο που ίσχυε κατά την εποχή που αποκτήθηκαν.

-        Μ’ αυτά τα χρυσόβουλλα απέκτησαν περιουσία, ακίνητη περιουσία, και άλλες Μονές και η Εκκλησία της Ελλάδος και άλλοι φορείς ίσως και το Ελληνικό Δημόσιο;

          Όχι το Ελληνικό Δημόσιο. Το Ελληνικό Δημόσιο δεν υπήρχε βέβαια τότε, απέκτησαν όμως και άλλες Μονές που βρίσκονται σήμερα μέσα στην ελληνική επικράτεια, όπως π.χ. η Μονή Πάτμου.

-        Ούτε θα πρέπει, εάν σε περίπτωση αμφισβητηθεί, το χρυσόβουλλο από τα Ελληνικά Δικαστήρια….

          Δεν νομίζω ότι αμφισβητείται το χρυσόβουλλο από τα Ελληνικά Δικαστήρια, τα οποία επανειλημμένως το έχουν δεχθεί ως τίτλο κυριότητας. Σας επαναλαμβάνω, ότι είναι προφανές ότι κρίνεται η ιδιοκτησία με βάση το δίκαιο που ίσχυε την εποχή εκείνη. Αλλά οι Μονές του Αγίου Όρους είχαν στην πορεία, εκτός του ότι είχαν την ικανότητα να διοικούνται με χρηστότητα, υπήρχε χρηστή διοίκηση, είναι πολύ σημαντικό αυτό, υπήρχε και η εργασία των μοναχών, υπήρχε και η επανατοποθέτηση των κεφαλαίων σε νέα περιουσιακά στοιχεία. Δηλαδή η απόκτηση μετοχίων εκτός Αγίου Όρους, τα οποία βεβαίως δεν ήταν μόνο στη σημερινή Ελλάδα, αλλά και λ.χ. στη Ρωσία, τη Μολδαβία, όπου το Άγιον Όρος είχε πράγματι τεράστιες περιουσίες. Για παράδειγμα, η Μονή Βατοπαιδίου είχε στη Μολδαβία 1.500.000 στρέμματα γης. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι αυτές οι Μονές την εποχή εκείνη ήταν εξαιρετικά ισχυρές και ήταν οικονομικά αυτάρκεις. Αυτός άλλωστε ήταν ο σκοπός των Μονών, να είναι οικονομικά αυτάρκεις, για να μπορούν πρώτον να διατρέφουν τους μοναχούς τους, δεύτερον να αναπαύουν τους προσκυνητές και τρίτον να επιτελούν έργο φιλανθρωπικό και παιδευτικό. Σας αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα, την Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία, η οποία ήταν στο Άγιον Όρος και η οποία, όπως γνωρίζετε, ανέδειξε μεγάλες προσωπικότητες. Θέλω να πω ότι η σημασία του Αγίου Όρους στην πορεία προς την Ελληνική Επανάσταση, κατά την Ελληνική Επανάσταση, την Εθνεγερσία εννοώ, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται. Επίσης, το Άγιον Όρος είχε συνάψει συμφωνία με τον Σουλτάνο και είχε κατορθώσει τα προνόμιά του εκείνα της βυζαντινής περιόδου να επικυρωθούν και με φιρμάνια οθωμανικά, ώστε το Άγιον Όρος κατά την Τουρκοκρατία δεν απώλεσε την περιουσία του, έδινε ένα φόρο στον Σουλτάνο και η περιουσία του παρέμεινε στη διοίκησή του. Δηλ. διατήρησε τα προνόμιά του. Συνεπώς, η περιουσία που αποκτήθηκε από το Άγιον Όρος δεν έχει καμία σχέση με το Ελληνικό Κράτος, το οποίο, όπως είπαμε ιδρύθηκε το 1830, και το οποίο στην περιοχή του Αγίου Όρους εμφανίστηκε πρακτικώς μετά το έτος 1920.

-        Δηλαδή η περιουσία που έχουν όλες οι Μονές του Αγίου Όρους αποκτήθηκε μέσα από τα βυζαντινά χρυσόβουλλα και τα σουλτανικά φιρμάνια;

          Όχι μόνο, διότι έγιναν και δωρεές από άλλους πλην των αυτοκρατόρων και εξακολουθούν να γίνονται, υπήρξαν φορολογικές ατέλειες, το Άγιον Όρος είχε προϊόντα τα οποία εκμεταλλεύονταν οι Μονές του, δηλαδή λάδι και κρασί κυρίως. Έχουμε μαρτυρίες ότι υπήρχε και στολίσκος πλοίων, των μεγάλων ιδίως Μονών, που μετέφεραν το λάδι και το κρασί από τα μετόχια και το Άγιον Όρος στην Κων/πολη και στη Θεσσαλονίκη. Δηλαδή είχε και μια εμπορική δραστηριότητα, προκειμένου ακριβώς οι Μονές να αποκτήσουν και να ενισχύσουν την περιουσία τους, η οποία ήταν ακριβώς για την εκπλήρωση του σκοπού τους. Όχι βέβαια οι μοναχοί να πάρουν ο καθένας στο πορτοφόλι του κάτι, διότι είναι ακτήμονες ως μοναχοί, αλλά να έχουν περιουσία οι Μονές, ώστε να μπορούν να επιτελέσουν το έργο τους, το οποίο και σας εξήγησα.

-        Οπότε γιατί δημιουργήθηκε αυτό το θέμα περί αμφισβήτησης των χρυσοβούλλων και από δικαστές ακόμα και από συναδέλφους σας, όπως πρόσφατα στην περίπτωση της Μονής Βατοπαιδίου;

          Εγώ σ’ αυτό το σημείο έχω να πω ότι δεν υποστηρίζεται σοβαρώς η άποψη, η οποία λέει ότι τα χρυσόβουλλα δεν αποτελούσαν τίτλους κυριότητας. Εκτός αυτού έχουμε και δικαστικές αποφάσεις που τα δέχονται ως τίτλους κυριότητας. Οι διαμφισβητήσεις για τη Βιστωνίδα δεν βασίζονται σε αμφισβήτηση των χρυσοβούλλων, αλλά αυτό είναι ένα θέμα το οποίο θα πρέπει να αποτελέσει το αντικείμενο μίας ξεχωριστής συζητήσεως.

-         Κύριε Καθηγητά σας ευχαριστώ για τα όσα μας είπατε και θέλω να μου υποσχεθείτε ότι θα μας δοθεί η ευκαιρία σύντομα να αναφερθούμε και στην υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου.

Εγώ σας ευχαριστώ κ. Θεοχάρη για την ευκαιρία που μου δώσατε να επικοινωνήσω μέσω του agioritikovima.gr με τους αναγνώστες σας και πολύ ευχαρίστως αποδέχομαι την πρόσκλησή σας να συζητήσουμε σχετικά με το ζήτημα της Μονής Βατοπαιδίου σε μία επόμενη συζήτησή μας στο προσεχές μέλλον.

http://www.agioritikovima.gr

ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΑ ΟΧΙ!

Διάφορες φοβίες μας περιζώνουν όλους. Μη γίνει το αναπάντεχο, μη χάσω αγαπημένα πρόσωπα, μην απολεσθούν οι μπίζνες και χάσω τα λατρεμένα μου λεφτά, μην επέλθει οικονομική κρίση παντού, μη ξεσπάσει πόλεμος, μήπως αυτό, μήπως εκείνο... και άλλες τόσες αναρίθμητες φοβίες και ανομολόγητες ανασφάλειες να μας «κοψοχολιάζουν»...
Η τραγική αλήθεια είναι πως η βαθύτερη αιτία και ρίζα του γενικού κακού και της κρίσης που καταδυναστεύει την Ελλάδα είναι η πρόδηλη καλπάζουσα αθεϊα και απιστία σε όλα τα επίπεδα. Κρίση στην οικονομία, στην οικογένεια, στα ήθη, στις αξίες, στην ποιλιτική, στην κοινωνία. Με μαθηματική ακρίβεια προσδιορίζονται πάντα οι τραγικές συνέπειες αυτής της συλλογικής μας αποστασίας. Ο ξεπεσμός μας δεν έχει προηγούμενο. Βλέπεις, ξεχνάμε εύκολα όχι μόνο τον Θεό, αλλ ά και την ιστορία μας και για αυτό είμαστε καταδικασμένοι να την ξαναζήσουμε...
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ που ηρωϊκά εμπεριέχει το “μολών λαβέ” του Λεωνίδα και το “Ίτε παίδες Ελλήνων” που διέσωσε ο Αισχύλος (κάτι που συνήθιζε να επαναλαμβάνει με ξέχωρο πάθος και φλόγα ιερή ο Αγιος Γέροντάς μας, Μητροπολίτης Αυγουστίνος).
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ που είπαν οι Απόστολοι στους ισχυρούς της γης και οι μυριάδες Μάρτυρες στην ειδωλολατρεία.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ των Αγίων Πατέρων στις πλάνες και τις διάφορες καταστρεπτικές αιρέσεις.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στους βάρβαρους ισλαμιστές κατακτητές.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ του Μεγάλου, Ιερού Φωτίου στις ύπουλες απαιτήσεις του Πάπα και του Αγίου Επισκόπου Εφέσου Μάρκου του Ευγενικού, στην δόλια και δούρεια υποδούλωση του Βατικανού.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού επί της κυριαρχίας των Εβραίων, εναντίον των αντιχρίστων και πάντων των βλασφήμων.
* Ξεχνάμε το πανίσχυρο ΟΧΙ των ηρώων αγωνιστών του 1821, των Σουλιωτών, του Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα εναντίον της απειλής της τουρκοκρατίας και ισλαμοποίησης της Ευρώπης (βλ. της γης).
* Ξεχνάμε το πανένδοξο τιτάνιο ΟΧΙ του πανεντίμου πρωτεργάτη του Μακεδονικού Αγώνα Παύλου Μελά (που θα’ πρεπε στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του να συκωνόμαστε όλοι όρθιοι) και των ατρόμητων χρυσαετών Μακεδονομάχων, το οποίο ΟΧΙ επεκτείνεται κατάμουτρα στα σκοτισμένα πρόσωπα των Σκοπιανών, το οποίο μάλιστα ΟΧΙ αναπληρώνει την αηδιαστική δειλεία των σημερινών ρεζιλεμένων πολιτικών όχι να βροντοφωνάξουν μα ούτε καν να ψιθυρίσουν ένα ισχνό τρεμάμενο όχι, ενώ είναι εντεταλμένοι από τον ελληνικό λαό που τους ψήφισε να το κάνουν…
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ του 1940, του Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά που εξέφραζε ακριβέστατα την κατασυντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, και τους χιλιάδες πεσόντες ἠρωες που ανάμεσἀ τους δεν υπήρχε ούτε ένας άθεος και ήταν όλοι τους πιστά τέκνα της Εκκλησίας με εικόνες, σταυρούς και την Υπέρμαχο Στρατηγό Παναγία να τους ευλογεί, να τους σκεπάζει και να τους εκγυάται την Νίκη.
Είναι πολύ συγκινητικό και βαρυσήμαντα ιστορικό αυτό που δήλωσε ο διάσημος Λόγιος και Δημοσιογράφος Σπύρος Μελάς: «Από αυτό το καμπαναριό της Μεγαλόχαρης αντιλάλησε ως τα πέρατα του Ελληνισμού η καμπάνα του εθνικού συναγερμού, όταν ο Ιταλός, αφήνοντας τον ακήρυχτο πόλεμο, ήρθε στις φανερές εχθροπραξἰες. Ο Σεπτός Ναός της Παρθένου στάθηκε το ψυχικό στρατηγείο του Έθνους. Μία Θεία Κόρη στρατηγεύει πάντα στους μεγάλους πολέμους των Ελλήνων. Η Αθηνά παράστεκε τους ήρωες στην Ιλιάδα. Τα στρατεύματα και τα καράβια μας, στο αγώνα τούτο της λευτεριάς, η Μεγαλόχαρη της Τήνου…».
Ο πόλεμος δεν ήταν για να απλώσουμε με πονηριά οποιαδήποτε σύνορα η χωρικά μας ύδατα αλλά για να αμυνθούμε την επιτιθέμενη Χριστιανική Ορθόδοξη Πατρίδα. Και η άμυνα αυτή επιτεύχθηκε χάρι σε υψηλά ιδανικά, την Αγία Ορθόδοξη Πίστη και τον Ελληνισμό.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ των Χριστιανών Ελληνοπαίδων εναντίον των Γερμανών, των Ναζί και του Χίτλερ.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ που είπαν ενάντια στην Βρετανική αποικιοκρατία, η ΕΟΚΑ και τα πολύ πιστά Ορθόδοξα, πνευματικά παιδιά του 1955-59, που διάβαζαν την Καινή Διαθήκη με φλόγα ιερή μέσα από τη φυλακή και κοινωνούσαν των Αχράντων Μυστηρίων πριν απαγχονιστούν.
* Ξεχνάμε λοιπόν το προαιώνιο και ιερό τρίπτυχο: Πίστη, Πατρίδα, Οικογένεια.
Ο Μέγας Ιστορικός, Βυζαντινολόγος Βρετανός, Σερ Στήβεν Ράνσιμαν καταγράφει απερίφραστα και οριοθετεί άφοβα: “Αυτό το ΟΧΙ διαφύλαξε την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και όταν η Εκκλησία επιβιώνει τότε επιβιώνει και ο Ελληνισμός”. Διότι αυτά τα δυό πάνε μαζί και είναι παντρεμμένα αδιάζευτκα από τον Θεό στον αιώνα τον άπαντα.
Ο σοφότατος και Θεολογικότατος μακαριστός π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ έγραψε, απευθυνόμενος σε όλες τις φυλές της γης, πως «για να γίνουμε πραγματικοί Χριστιανοί πρέπει να γίνουμε περισσότερο Έλληνες»!
Σήμερα όμως, τί γινεται; Τα θυμόμαστε αυτά τα ΟΧΙ ή τα κρατούμε έστι, εθιμοτυπικά; Διδασκόμαστε και εμπνεόμαστε από αυτά; Αμφιβάλλω, εάν παραστεί ανάγκη, πόσοι νέοι έλληνες του εξωτερικού σήμερα, θα ανταποκριθούν σ’ ένα κάλεσμα πολέμου κάτω από τα ίδια αυτά ιδανικά… Όπως ακριβώς προφήτεψε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: “Τα άθεα γράμματα θα καταστρέψουν τον κόσμο!”
Αυτή η κατάρα της αθεϊας, ξεκινά από την μήτρα, χαϊδεύεται από την κούνια, εξελίσσεται στο σχολείο, διαδραμαρίζεται στην κοινωνία, επιβραβεύεται από τον κόσμο και βλέπουμε σήμερα τα ανατριχιαστικά, καταστρετπικά της αποτελέσματα. Οι σοκαριστικές ειδήσεις καθημερινά, οι παγκόσμιες αναταραχές, το οργανωμένο έκγλημα και η μάστιγα των ναρκωτικών, είναι όλα καρποί και παράγωγα της αθεϊας. “Χωρίς Χριστό όλα επιτρέπονται”. Οι ανθρώπινοι νόμοι αποδεικνύονται όχι μόνο ανεπαρκής και ανίκανοι αλλά και παράλογοι, υποταγμένοι πάντα στα δικηγορίστικα συμφέροντα.
Ακόμη και μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, η αθεϊα μεταφράζεται σε εκκοσμίκευση και η μόνη πρόοδος πολλών εκπροσώπων του Χριστού είναι ο επάρατος μοντερνισμός τους και η υποταγή τους στις επιταγές του κράτους, του χρήματος και τις φιλοδοξίας. Αντί να είναι χειραγωγοί Χριστού, μας χειραγωγούν στο σύστημα του Οικουμενισμού. Οι παρελάσεις δεν είναι πλέον μαθητικές η στρατιωτικές αλλά πολιτικές. Το μικρό υπόλοιπο αυτών που πιστεύουν και κρατούν γερά τις παραδόσεις και φυλάγουν ακοίμητοι πενυματικές Θερμοπύλες, θυσιάζονται στο βωμό του φανατισμού η του παρεκκλησιαστικού χώρου. Είναι και αυτό μια μικρή μορφή μαρτυρίου και μιας αναγκαίας βαπτισμιακής ομολογίας.
Ο υπόλοιπος κόσμος επιδιώκει την πρόοδο, την ευημερία, τις ανέσεις, τις απολαύσεις, το χρήμα, τη δύναμη, τη δόξα, όλα για την αίσθηση της ελευθερίας, ανεξαρτησίας και της σιγουριάς που τους παρέχουν. Οταν αποκτηθούν όλα αυτά, τότε αυτόματα γεννιέται και η θηριώδης, αδάμαστη φοβία της πιθανής απώλειας του πλούτου. Επέρχεται πλέον η φθοροποιός και θανατοποιός ανασφάλεια για διασφάλιση και διατήρηση αυτής της ευδαιμονίας. Καί τότε πάλι φτού κι’ από την αρχή, ο φαύλος κύκλος της φιλαυτίας και του εγωκεντρισμού.
Ορθοδοξία όμως σημαίνει Χριστοκεντρισμός. Με τον Χριστό, δεν υπάρχουν ανασφάλειες και φόβοι, και εάν υπάρχουν κάπου, δεν υπάρχει πραγματική απαλλαγή των παθών. Αυτό οι άθεοι, όχι μόνο δεν μπορούν να το κατανοήσουν αλλά και κατά βάθος το ζηλεύουν. Στους συνειδητούς πιστούς Ορθοδόξους, η ασφάλεια, η σιγουριά και η γαλήνη είναι αυθύπαρκτες, η άγκυρα της ελπίδας βέβαιη, και ο θυερός της πίστεως παντοδύναμος. “Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ” (Φιλιπ. 4, 13).
Νικόλαος Πανταζής
Μελβούρνη, Αυστραλία
by Siglitiki 31 Οκτωβρίου, 2011
http://1greek.wordpress.com

Συναξαριστής 1 Νοεμβρίου 2011

Οἱ Ἅγιοι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός, οἱ Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀσία. Οἱ γονεῖς τους ἦταν ἄριστο πρότυπο χριστιανῶν συζύγων.

Ὅταν ἡ μητέρα τους Θεοδότη ἔμεινε χήρα, ἀφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στὴ χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν δυὸ παιδιῶν της, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ.

Τοὺς δυὸ ἀδελφοὺς διέκρινε μεγάλη εὐφυΐα καὶ ἐπιμέλεια, γι᾿ αὐτὸ καὶ σπούδασαν πολλὲς ἐπιστῆμες. Ἰδιαίτερα, ὅμως, ἐπιδόθηκαν στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ἐξασκοῦσαν σὰν διακονία φιλανθρωπίας πρὸς τὸν πλησίον. Θεράπευαν τὶς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἰδιαίτερα τῶν φτωχῶν, χωρὶς νὰ παίρνουν χρήματα, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκαν Ἀνάργυροι.

Πολλοὶ ἀσθενεῖς ποὺ θεραπεύθηκαν ἤθελαν νὰ τοὺς εὐχαριστήσουν. Ἀλλὰ αὐτοὶ δὲ δέχονταν τὶς εὐχαριστίες καὶ ἀπαντοῦσαν μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο τῆς ἁγίας Γραφῆς: «Ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Δηλαδή, ὅλος ὁ ὕμνος καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμη καὶ ἡ ἰσχύς, ἀνήκει στὸ Θεό μας στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων.

Ἔτσι ταπεινὰ ἀφοῦ διακόνησαν σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ τὸν πλησίον, πέθαναν εἰρηνικὰ καὶ ἐτάφησαν στὴν τοποθεσία Φερεμά.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ δ’.
Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τὴ χειρουργία, θεραπεύετε, παντοίας νόσους, σὺν Κοσμᾶ Δαμιανὲ οἱ Ἀνάργυροι, ὁ γὰρ Σωτὴρ ἰατροὺς ὑμᾶς ἔδειξεν, εἰς περιποίησιν πάντων καὶ ἴασιν ὅθεν ρύσασθε, παθῶν δυσαλθῶν καὶ θλίψεων, τοὺς ποθῶ τῷ ναῷ ὑμῶν προστρέχοντας.

Κοντάκιον
Ἦχος β’.
Οἱ τὴν χάριν λαβόντες τῶν ἰαμάτων, ἐφαπλοῦτε τὴν ῥῶσιν τοῖς ἐν ἀνάγκαις, Ἰατροὶ θαυματουργοὶ ἔνδοξοι, ἀλλὰ τῇ ὑμῶν ἐπισκέψει, καὶ τῶν πολεμίων τὰ θράση κατευνάσατε, τὸν κόσμον ἰώμενοι ἐν τοῖς θαύμασιν.

Ὁ Οἶκος
Πάσης συνέσεως καὶ σοφίας ὑπέρκειται ὁ λόγος τῶν σοφῶν ἰατρῶν· τοῦ γὰρ Ὑψίστου χάριν λαβόντες, ἀοράτως τὴν ῥῶσιν δωροῦνται πᾶσιν· ὅθεν καμοί, διηγήσεως χάριν δεδώρηνται, ὑμνῆσαι ὡς θεοφόρους, εὐαρέστους Θεοῦ καὶ θεράποντας, ἰαμάτων πλήθη παρέχοντας· ἀλγηδόνων γὰρ πάντας λυτροῦνται, τὸν κόσμον ἰώμενοι ἐν τοῖς θαύμασι.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν.
Οὐρανόθεν θαυμάτων τὴν δωρεάν, παραδόξως λαβόντες παρὰ Χριστοῦ, πάντα θεραπεύετε, ἀενάως τὰ πάθη· ἐν ὑμῖν γὰρ ὤφθη, ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος, χορηγοῦσα θείων, ἰάσεων δύναμιν· ὅθεν καὶ ἀφθάρτων, ἀγαθῶν εὐπορίαν, τῇ πίστει ἐκτήσασθε, ἀναργύρῳ φρονήματι, Θεοφόροι Ἀνάργυροι, πρεσβεύσατε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν.

Οἱ Ἁγίες Κυριαίνα καὶ Ἰουλιανὴ

Εἶχαν ἀφοσιωθεῖ καὶ οἱ δυὸ σὲ ἔργα φιλάνθρωπα, χριστιανικῆς φιλαδελφίας. Ἔζησαν στὰ χρόνια τοῦ διωγμοῦ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ἐπὶ Διοκλητιανοῦ.

Ἡ Κυριαίνα εἶχε πατρίδα τὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας καὶ ἡ Ἰουλιανὴ τὴν πόλη Ῥῶσο ἐπίσης τῆς Κιλικίας.

Οἱ δραστηριότητες τῶν δυὸ ἁγίων γυναικῶν ἦταν νὰ φροντίζουν ὀρφανά, νὰ παρηγοροῦν φτωχὲς χῆρες καὶ νὰ παρέχουν ἀφιλοκερδῶς τὶς περιποιήσεις τους στοὺς ἀῤῥώστους. Ἤξεραν λίγα γράμματα, ἀλλ᾿ εἶχαν πολὺ ζῆλο καὶ ἔβρισκαν πάντοτε τρόπο νὰ στηρίζουν τὴν πίστη τῶν δοκιμαζόμενων ἀπὸ τὴν φτώχεια, ἢ ἀπὸ τὴν ἀδικία, ἢ ἀπὸ κάποιο ἄλλο βιοτικὸ ἄνεμο.

Πολλὲς φορὲς μάλιστα εἶχαν μπορέσει νὰ φέρουν στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ ψυχὲς εἰδωλολατρισσῶν, ποὺ ψάρευαν μὲ τὸ δίχτυ τῆς Εὐαγγελικῆς ὑπομονῆς καὶ ἀγαθότητας.

Συνελήφθησαν ὅμως καὶ βασανίστηκαν σκληρά, χωρὶς νὰ παρατήσουν τὸ θησαυρὸ τῆς πίστης τους. Καὶ πέθαναν ἀφοῦ τὶς ἔριξαν μέσα στὴ φωτιά, καὶ ὑπέστησαν τὸν τρομερὸ αὐτὸ θάνατο μὲ θαυμαστὴ καρτερία καὶ αὐταπάρνηση.

Οἱ Ἅγιοι Καισάριος, Δάσιος, καὶ ἄλλοι πέντε Μάρτυρες, Σάββας, Σαβινιανός, Ἀγρίππας, Ἀδριανὸς καὶ Θωμᾶς τὸ νήπιο

Συνελήφθησαν στὴ Δαμασκὸ καὶ τιμωρήθηκαν μὲ διάφορα βασανιστήρια γιὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἀρνήθηκαν τὴν χριστιανική τους πίστη, ὅλοι ἔλαβαν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου διὰ ἀποκεφαλισμοῦ.

Οἱ Ἅγιοι Ἰωάννης ὁ Ἐπίσκοπος καὶ Ἰάκωβος ὁ Πρεσβύτερος

Οἱ Ἱερομάρτυρες αὐτοὶ ἔζησαν στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ τῶν Περσῶν Σαβωρίου (332) καὶ δίδασκαν στοὺς εὐσεβεῖς τὸ λόγο τῆς ἀληθινῆς πίστης καὶ πολλοὺς κατόρθωναν νὰ προσελκύουν σ᾿ αὐτή.

Ὁπότε συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν Σαβώριο καὶ ἀφοῦ πρῶτα ὑποβλήθηκαν σὲ σκληρὰ βασανιστήρια, στὸ τέλος τοὺς ἀποκεφάλισαν καὶ ἔτσι πῆραν τὸ ἀμάραντο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ὁ Ἅγιος Ἐρμινίγγελδος (ἢ Ἐμηνίγγιλδος)

Ἄνηκε στὴ φυλὴ τῶν Οὐισιγότθων, μεταξὺ τῶν ὁποίων, ὅπως εἶναι γνωστό, εἶχε διαδοθεῖ ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου, κατακτῶντας καὶ αὐτοὺς τοὺς ἀρχηγούς τους.

Ὁ Ἐρμινίγγελδος, ποὺ εἶχε διδαχθεῖ τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ ἕνα Ἐπίσκοπο ὀρθόδοξο, τὸν Λέανδρο, σ᾿ ἕνα ταξίδι του, ἐπέστρεψε στὴν πατρική του σκηνὴ μὲ ὀρθόδοξο φρόνημα.

Ὁ πατέρας του δὲν ἄργησε νὰ μάθει, ὅτι ὁ γιός του ἀπέῤῥιψε τὶς δοξασίες τοῦ Ἀρείου καὶ προσπάθησε μὲ παρακλήσεις καὶ ἀπειλὲς νὰ τὸν ἐπαναφέρει σ᾿ αὐτές. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν τὸ κατόρθωσε, τὸν κατάγγειλε ὁ ἴδιος καὶ προκάλεσε τὴν φυλάκισή του.

Ὁ Ἐρμινίγγελδος, ἂν καὶ σκληρὰ βασανίστηκε στὴ φυλακή, ἔμεινε σταθερὸς στὴν Ὀρθοδοξία. Διατάχθηκε τότε ὁ φόνος του. Στρατιῶτες τότε, πῆγαν στὴ φυλακή, ὅπου ἦταν σιδηροδέσμιος ὁ Ἅγιος καὶ γονατιστὸς προσευχόταν, καὶ τὸν θανάτωσαν μὲ τὶς λόγχες τους (585 μ.Χ.).

Οἱ Ἅγιοι Κυπριανὸς καὶ Ἰουλιανὴ

Μαρτύρησαν διὰ πυρός. (Μᾶλλον πρόκειται γιὰ τὶς πιὸ πάνω Ἁγίες τῆς αὐτῆς ἡμέρας Κυριαίνης καὶ Ἰουλιανῆς καὶ ἡ Κυριαίνα, ἀπὸ λάθος ἀντιγραφή, ἔγινε Κυπριανός).

Ἡ Ἁγία Θεολήπτη

Ἐντελῶς ἄγνωστη στοὺς Συναξαριστές. Γιὰ τὴν Ἁγία αὐτὴ γίνεται λόγος στὸν Παρισινὸ Κώδικα 259 φ. 2α, ὅπου ὑπάρχει καὶ στιχηρὸ τροπάριό της. Ἀπ᾿ αὐτὸ συμπεραίνουμε ὅτι, βασανίστηκε ἀπὸ τὸν τύραννο, ῥίχτηκε στὴ φυλακὴ καὶ κατὰ πᾶσα πιθανότητα πέθανε μαρτυρικά.

Οἱ Ἅγιοι Ἰάκωβος ὁ νέος Ὁσιομάρτυρας ἀπὸ τὴν Καστοριὰ καὶ οἱ δυὸ μαθητές του, Ἰάκωβος ὁ Διάκονος καὶ Διονύσιος ὁ Μοναχός

Ὁ Ἰάκωβος γεννήθηκε σ᾿ ἕνα χωριὸ τῆς Καστοριᾶς (Κορησός), ἀπὸ χριστιανοὺς γονεῖς, τὸν Μαρτίνο καὶ τὴν Παρασκευή.

Ἔγινε βοσκὸς προβάτων καὶ ἀπόκτησε ἀρκετὸ πλοῦτο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὸν φθονήσει ὁ ἀδελφός του, ποὺ τὸν διέβαλε στὸν κριτή, ὅτι δῆθεν βρῆκε θησαυρό.

Γιὰ ν᾿ ἀποφύγει τὸν φθόνο τοῦ ἀδελφοῦ του ὁ Ἰάκωβος, ἔφυγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐργαζόμενος σὰν ἔμπορος προβάτων ἔγινε καὶ πάλι πλούσιος. Κάποια μέρα ὅμως, πῆγε στὸν Πατριάρχη, ἐξομολογήθηκε καὶ διαμοίρασε τὴν περιουσία του στοὺς φτωχούς, πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐκάρη μοναχὸς στὴ Μονὴ Δοχειαρίου. Κατόπιν πῆγε στὴ Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων, ὅπου ἡσύχαζε ὑποτασσόμενος σὲ κάποιον γέροντα Ἰγνάτιο.

Ἀφοῦ ἀσκήθηκε ἀρκετὰ στὶς ἀρετές, ἀναχώρησε καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἦλθε στὰ ἐνδότερα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου ἐγκαταστάθηκε μαζὶ μὲ ἕξι μαθητές του, καὶ διακρίθηκε σὰν δάσκαλος τῆς ἀρετῆς στὴ μοναχικὴ πολιτεία. Ἀργότερα ἀναχώρησε μὲ τοὺς μαθητές του ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ πῆγε στὸ Κάστρο Πέτρα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὰ Μετέωρα, ὅπου δίδαξε στοὺς ἐκεῖ Μοναχούς.

Ἔπειτα πῆγε στὸ Μοναστήρι τοῦ Τιμίου Προδρόμου τῆς Δεβέρκιστας, κοντὰ στὴ Ναύπακτο, ὅπου ζοῦσε μὲ προσευχὴ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ λοιπόν, συκοφαντήθηκε ἀπ᾿ τοὺς Τούρκους, ὅτι ἐξεγείρει τοὺς χριστιανοὺς κατὰ τῆς ἐξουσίας. Συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε μαζὶ μὲ δυὸ μαθητές του στὸν Μπέη Τρικάλων, ποὺ τὸν ἔκλεισε στὴ φυλακὴ γιὰ 40 μέρες. Ἀπὸ τὴν φυλακὴ αὐτή, ὁδηγήθηκε σιδηροδέσμιος μαζὶ μὲ τοὺς μαθητές του, Ἰάκωβο διάκονο καὶ Διονύσιο μοναχό, στὸ Διδυμότειχο τῆς Θρᾴκης, ὅπου βρισκόταν ὁ Σουλτάνος Σελήμ.

Ἐκεῖ ἀφοῦ τοὺς βασάνισαν φρικτά, τοὺς ἔστειλαν στὴν Ἀδριανούπολη, ὅπου ἦλθε καὶ ὁ Σουλτάνος, ὁ ὁποῖος τοὺς πίεζε νὰ ἀλλαξοπιστήσουν. Οἱ Ἅγιοι ὅμως, μὲ μία φωνὴ ἀπάντησαν: «μὴ γένοιτο ποτὲ νὰ ἀρνηθῶμεν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστόν, κἂν μύρια βάσανα μᾶς παιδεύσετε». Τότε μὲ διαταγὴ τοῦ σουλτάνου, οἱ βασανιστὲς ἔξυναν μὲ σιδερένια νύχια τὶς σάρκες τους, γρονθοκοποῦσαν τὰ σαγόνια τοῦ γέροντα Ἰακώβου καὶ ἔβγαζαν λουρίδες τὸ δέρμα του ἀπὸ τὸ στῆθος, καὶ στὶς πληγές του ἔριχναν ἁλάτι καὶ ξίδι.

Τοὺς δυὸ μαθητές του, τοὺς μαστίγωσαν σκληρὰ μὲ μαστίγια ἀπὸ νεῦρα βοδιῶν. Ἐπειδὴ ὅμως καὶ οἱ τρεῖς ἦταν ἀμετακίνητοι στὴν πίστη τους, τοὺς ἀπαγχόνισαν στὶς 1-11-1520.

Τὰ λείψανα τοῦ ὁσιομάρτυρα Ἰακώβου καὶ τῶν συμμαρτύρων του, βρίσκονται στὴ Μονὴ Ἁγίας Ἀναστασίας κοντὰ στὴ Θεσσαλονίκη.

Βίο καὶ Ἀκολουθία τοῦ νεομάρτυρα αὐτοῦ, συνέγραψε ὁ ῥήτωρ Θεοφάνης ὁ Θεσσαλονικεύς, ποὺ ὑπῆρξε σύγχρονός του.

(Ἡ μνήμη του ἐπαναλαμβάνεται τὴν 28η Ἰανουαρίου καὶ τὴν 2α Νοεμβρίου).

Ὁ Ὅσιος Δαβὶδ ποὺ ἀσκήτευσε στὴν Εὔβοια

Καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Γαρδινίτζα, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὸ Ταλάντιο, τόπος παραθαλάσσιος ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Εὔβοια.

Ἔζησε ὅταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἦταν ὁ Ἱερεμίας, περὶ τὸ 1519. Τὸν πατέρα του ἔλεγαν Χριστόδουλο καὶ ἦταν ἱερέας, τὴν δὲ μητέρα του Θεοδώρα.

Ὁ Ὅσιος Δαβὶδ εἶχε ἄλλον ἕναν ἀδελφὸ καὶ δυὸ ἀδελφές. Ἀπὸ μικρὸς ὁ Ὅσιος ἀνεδείχθη σὲ ἐξαίσια μορφὴ καὶ ἔμαθε ἄριστα τὰ ἱερὰ γράμματα. Σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν ὑποτάχθηκε σ᾿ ἕναν ἅγιο γέροντα, τὸν Ἀκάκιο, ποὺ τὸν ἐκπαίδευσε στὶς ἀρετὲς τῆς μοναχικῆς πολιτείας καὶ ἀπὸ τότε ὁ Ὅσιος Δαβὶδ κάνει μία φοβερή, σύμφωνα μὲ τὸν βιογράφο του, πνευματικὴ πορεία, διδάσκοντας τὴν ἔμπρακτη ἀρετὴ καὶ κάνοντας διάφορα θαύματα.

Προεῖδε τὸν θάνατό του καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ καὶ μὲ μεγάλη ἁγιότητα τὴν 1η Νοεμβρίου.

Βιογραφία του συνέγραψε ὁ μαθητής του Χριστοφόρος μοναχὸς καὶ Ἀκολουθία του ὁ ἐπίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος ἀπὸ τὴν Ἀθήνα.

Μονὴ τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ ὑπάρχει στὴν Εὔβοια.

Ἡ Ἁγία Ἑλένη ἡ Παρθενομάρτυς ἀπὸ τὴν Σινώπη

Μαρτύρησε τὸν 18ο αἰῶνα. Καταγόταν ἀπὸ τὴν ὡραία πόλη τοῦ Πόντου Σινώπη καὶ ἦταν κόρη τῆς εὐσεβοῦς οἰκογενείας Μπεκιάρη.

Ἦταν 15 ἐτῶν, ὡραιότατη στὸ σῶμα, ἡ δὲ ἁγνότητά της ἔδινε ἰδιαίτερη χάρη στὸ πρόσωπό της. Διακρινόταν γιὰ τὴν ὑπακοὴ στοὺς γονεῖς της καὶ τὸν θερμὸ ἔρωτα τῆς ψυχῆς της πρὸς τὸν νυμφίο Χριστό.

Μία μέρα λοιπόν, ἡ μητέρα της τὴν ἔστειλε ν᾿ ἀγοράσει νήματα γιὰ τὸ κέντημα ἀπὸ τὸ κατάστημα τοῦ Κρύωνα. Στὸ δρόμο ὑπῆρχε τὸ σπίτι τοῦ Οὐκούζογλου πασᾶ, διοικητοῦ τῆς Σινώπης. Τὴν ὥρα ποὺ περνοῦσε ἡ Ἑλένη ὁ πασὰς τὴν εἶδε ἀπ᾿ τὸ παράθυρο. Ἡ ὡραιότητά της τράβηξε τὴν ἀκόλαστη ψυχή του καὶ σκέφθηκε νὰ τὴν μολύνει. Διέταξε τότε καὶ τὴν ἔφεραν μπροστά του. Ἀφοῦ ἔμαθε ποιὰ ἦταν, προσπάθησε πολλὲς φορὲς νὰ τὴν βιάσει, ἀλλὰ χωρὶς ἀποτέλεσμα. Διότι ἕνα ἀόρατο τεῖχος προστάτευε τὴν Ἑλένη, ποὺ συνεχῶς προσευχόταν. Ὁ πασὰς ἀντὶ νὰ δεῖ τὸ θαῦμα, σκλήρυνε περισσότερο ἡ ψυχή του καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ ἱκανοποιήσει τὸν σκοπό του, τὴν βασάνισε σκληρὰ καὶ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισε.

Τὸ ἱερό της λείψανο τὸ ἔριξαν στὴ θάλασσα, ἀλλὰ μὲ θαυματουργικὸ τρόπο βρέθηκε ἀπὸ Ἕλληνες ναυτικούς, ποὺ τὸ μετέφεραν στὴ Σινώπη. Τὸ 1924 ἡ κάρα τῆς ἁγίας μεταφέρθηκε στὸν Ναὸ τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρας Μαρίνης, Ἄνω Τούμπας Θεσσαλονίκης.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς ἁγνείας τὸ ἄνθος τὸ εὐωδέστατον, καὶ Σινώπης τὸ κλέος καὶ θεῖον βλάστημα, Παρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ ῾Ελένη πάνσεμνε, ἡ ἀθλήσασα στερρῶς, καὶ καθελοῦσα τὸν ἐχθρόν, τῆς πίστεως τῇ δυνάμει, διὰ παντὸς ἐκδυσώπει, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον
Ως παρθένος ἄμωμος ἐν τῇ δυνάμει, τοῦ Χριστοῦ κατέβαλες, τὸν πολυμήχανον ἐχθρόν, καὶ μαρτυρίῳ κεκόσμησαι, Παρθενομάρτυς ῾Ελένη πανεύφημε.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῆς Σινώπης ἄνθος τερπνόν, καὶ τῆς παρθενίας, τὸ ἀλάβαστρον τὸ σεπτόν· χαίροις τῶν Μαρτύρων, ἰσότιμος ῾Ελένη, οἷα Παρθενομάρτυς, Χριστοῦ ἀήττητος.

Σαράντος Ι. Καργάκος, Καλόν ἐντάφιον ἡ ...Προεδρία!

Μία ἐθνική ἐπέτειος δέν εἶναι ... ἐπαίτειος. Οἱ νεκροί δέν ἐπαιτοῦν· ἀπαιτοῦν. Πρωτίστως τό σεβασμό μας. Αὐτά πού ἔγιναν στή Θεσσαλονίκη τήν 28η Ὀκτωβρίου δέν ἐκθέτουν ἁπλῶς τήν Ἑλλαδα διεθνῶς. Ἀποτελοῦν ἀσέβεια ἑνός ἄδοξου παρόντος πρός ἕνα ἔνδοξο παρελθόν. Ὁ πρόεδρος τῆς δημοκρατίας ὄφειλε -ἔστω καί μόνος- νά σταθεῖ στήν ἐξέδρα σέ στάση προσοχῆς καί νά ἀποτίσει φόρο τιμῆς στίς παρελαύνουσες σκιές τῶν νεκρῶν πού μέ τό αἷμα τους ἔγραψαν τό ἔπος του '40. Ἐπέλεξε ν' ἀποχωρήσει σέ ἔνδειξη διαμαρτυρίας. Εἶναι κι αὐτό μιά στάση· νιώθεται, ὅπως λέει ὁ ποιητής.
Ὄφειλε ὅμως ὡς τηρητής καί ὄχι παρατηρητής τοῦ Συντάγματος νά παραιτηθεῖ, γιά νά θέσει τόν πολιτικό κόσμο καί τούς πολίτες πρό τῶν εὐθυνῶν τους. Δέν θέλώ νά πιστεύω ὅτι ὁ ἄνθρωπος, πού γνώρισα κάποτε ὡς ἀθλητή, ἔχει ἀσπασθεῖ σέ παραλλαγή τήν περιλάλητη φράση τῆς αὐτοκράτειρας Θεοδώρας: "Καλόν ἐντάφιον ἡ ... προεδρία"!

sarantoskargakos.gr - 29-10-2011

ΠΗΓΗ ακτίνες

Θέλει να διχάσει τον λαό με αντισυνταγματικά δημοψηφίσματα! Φεύγει και φορτώνει τις αποτυχίες του στον λαό!

Η ανακοίνωση του Γ. Παπανδρέου πριν λίγη ώρα που αποφάσισε δημοψήφισμα σχετικά με το αν πρέπει να επικυρωθεί η νέα δανειακή σύμβαση ή όχι, δεν είναι απλά η πολιτική ταφόπλακα του ΓΑΠ! Είναι το υπέρτατο εκβιαστικό δίλημμα που θα ξεκινήσει από αύριο, με τρομοκράτηση των πολιτών, από τα ΜΜΕ που θα λένε ότι αν δεν ψηφίσει υπέρ ο λαός θα πτωχεύσουμε ανεξέλεγκτα, θα βγούμε από το ευρώ, θα χαθούν οι καταθέσεις, θα απολυθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, θα πηγαίνουμε με κουπόνια να παίρνουμε φαγητό στα συσσίτια όλες οι πληγές του Φαραώ θα πέσουν στα κεφάλια μας.

Έτσι όλη η ευθύνη της παρούσας κατάστασης θα πέσει σιγά σιγά στον λαό, θα επιχειρηθεί να ξεχαστούν οι προδοτικές πολιτικές υποτέλειας, που μέχρι σήμερα ακολουθεί η κυβέρνηση, και αν ο λαός καταψηφίσει εν τέλει, ο ΓΑΠ θα φύγει νίπτοντας υποκριτικά τας χείρας του, καταγγέλλοντας για μια ακόμη φορά τον ελληνικό λαό…
Οι άνθρωποι είναι διδάκτορες στην βρώμικη προπαγάνδα και τον αποπροσανατολισμό.
Μόνο ένα μεγάλο ποσοστό καταψήφισης δεν θα αφήσει περιθώρια αμφισβήτησης, αλλά μην εκπλαγεί κανείς αν την κάνουν “γυριστή” βλέποντας πως δεν πιάνει η προπαγάνδα και πρόκειται να καταψηφιστούν από τεράστιο ποσοστό πολιτών, τότε θυμηθούν το άρθρο 44 του Συντάγματος που προβλέπει ότι δεν μπορούν να γίνουν δημοψηφίσματα για δημοσιονομικά ζητήματα και ψηφιστεί με 151!!!
Όπως και να το δει κανείς η κίνηση ΓΑΠ βρωμάει και ζέχνει! Πρόκειται για “καραμπινάτη” συνταγματική εκτροπή, επιχειρείται να διχαστεί ο λαός ανάμεσα στο ΟΧΙ και το ΝΑΙ, δεν κάνει εκλογές, αλλά αν χρειαστεί να δραπετεύσει αλώβητος από την πρωθυπουργική καρέκλα μήπως και γλιτώσει το Ειδικό Δικαστήριο.
Εκτός αν όλα είναι ένα τεράστιο πυροτέχνημα γιατί ξέρουν εκ των προτέρων ότι θα παρουσιαστεί συνταγματικό κόλλημα και δεν θα προχωρήσει…
Βεβαίως, πριν φτάσουμε σε όλα αυτά πρέπει να δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης από 151 βουλευτές -δεν αποκλείεται αφού η επόμενη σημαντική απόφαση θα βαραίνει τον λαό-, αλλά και η αντιδράσεις που θα υπάρξουν για την αντισυνταγματικότητα της απόφασης, κι ελπίζω ο Πρόεδρος που συναντάται αύριο με τον Σαμαρά, να ξύπνησε από την σφαλιάρα της Θεσσαλονίκης, να σταματήσει να ενεργεί ως μέλος της κυβέρνησης, να αναλογιστεί τις ιστορικές του ευθύνες και να προστατεύσει επιτέλους το Σύνταγμα

O π. Παΐσιος για τις διαθρησκειακές συναντήσεις: «κουρελούδες του διαβόλου»

Κ. Μητσοτάκης: Προβλέπει πτώση Παπανδρέου και ίσως επάνοδο στη δραχμή

Τόνισε ότι θεωρεί βέβαιη την έξοδο της Ελλάδος απο την Ευρώπη "εάν συνεχίσουμε έτσι" και δεν απέκλεισε επάνοδο στη δραχμή.

Δεν έχει καμία λογική το δημοψήφισμα, περιπλέκει τα πράγματα και δεν διευκολύνει την προσπάθεια για έξοδο της χώρας απο τη σημερινή κρίση, δήλωσε ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ και πρώην πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Ο κ.Μητσοτάκης μιλώντας σε τηλεοπτικό σταθμό (Σκάϊ), υποστήριξε ότι ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου "θα πέσει γρήγορα και κάποια άλλη λύση θα βρεθεί για να βοηθήσει τον τόπο" και εκτίμησε ότι "έκλεισε τον κύκλο του ο κ. Παπανδρέου ως Πρωθυπουργός".

Τάχθηκε υπέρ μιας νέας κυβέρνησης με άλλο Πρωθυπουργό, χωρίς εκλογές, αλλά με την στήριξη των δυο μεγάλων κομμάτων, ενώ εκτίμησε ότι το πολιτικό σύστημα έχει κλείσει την πορεία του εκτός του ΚΚΕ. Ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ εξέφρασε την αντίθεσή του με τα δημοψηφίσματα γενικώς, γιατί όπως είπε "οι λαοί δεν ψηφίζουν στο ερώτημα αλλά ανάλογα με τη διάθεση που βρίσκονται" και εκτίμησε ότι σε οποιοδήποτε δημοψήφισμα σήμερα οι πολίτες θα απαντούσαν αρνητικά, γιατί είναι αγανακτισμένοι.

Είπε επίσης, ότι την περίοδο που ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, "ποτέ δεν αντιμετωπίσαμε το ενδεχόμενο να θέσουμε σε κίνδυνο την είσοδο της Ελλάδος στην Ευρώπη θέτοντας τέτοιο ερώτημα στο λαό. Τα δημοψηφίσματα είναι πάντοτε κίνδυνος και έχει αποδειχθεί στην Ευρώπη" είπε ο κ.Μητσοτάκης.

Αναφερόμενος στο δημοψήφισμα για τη νέα δανειακή σύμβαση, ο πρώην Πρωθυπουργός υποστήριξε ότι "τίθενται πολλά νομικά θέματα τα οποία είναι αδιευκρίνιστα" και εκτίμησε ότι "χάσαμε τελείως τον έλεγχο" και πως "η μόνη μου ελπίδα είναι μήπως ρίξουν τον Παπανδρέου και η χώρα αντιμετωπίσει τα προβλήματα σε διαφορετική βάση".

Αναφερόμενος στα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη που οδήγησαν στη ματαίωση της παρέλασης, είπε ότι "αποτελούν εθνική ντροπή, καταλύθηκε το κράτος από μια μειοψηφία" , ενώ χαρακτήρισε βαρύ ατόπημα τις ύβρεις κατά του ΠτΔ. Σύμφωνα με τον κ.Μητσοτάκη, το πρόβλημα σήμερα δεν είναι οικονομικό, αλλά πολιτικό και είπε πως αν μπορούσαμε να λύσουμε το πολιτικό πρόβλημα θα μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα.

"Στις 31 Δεκεμβρίου 2008 στη δήλωσή μου είπα ότι δεν τηρούμε τους νόμους της Δημοκρατίας. Όταν μικρές μειοψηφίες επιβάλλουν την άποψή τους έχουμε χάος" είπε ο κ.Μητσοτάκης ο οποίος εξέφρασε την απορία του για το πως θα γίνουν επενδύσεις και ανάπτυξη "όταν δεν υπάρχει κράτος".

Ο κ.Μητσοτάκης κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι στηρίζει τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, και εκτίμησε πως το ότι "δεν υπάρχει κράτος" αποτελεί και το βασικό πρόβλημα της Ευρώπης. Δεν γνώριζε η `Ευρώπη ότι θα ψηφίζονται νόμοι που δεν εφαρμόζονται. Όταν κατάλαβαν ότι έχουν να κάνουν με κράτος που δεν λειτουργεί, τότε η Ευρώπη έφτασε στα όριά της, είπε ο κ.Μητσοτάκης.

Επίσης τόνισε ότι ο πολιτικός κόσμος πρέπει να πει αλήθειες στο λαό, και πως είναι πολύ δύσκολο να κατεβάσεις το επίπεδο του κόσμου έχοντας ενιαίο νόμισμα. "Με τη δραχμή γίνονταν υποτίμηση και το καταφέρναμε. Τώρα πρέπει να μειωθεί το εισόδημα και αυτό δεν το αντέχει ο κόσμος. Μερικοί πολύ πλούσιοι έλληνες θα ήταν καλό να δείξουν αλληλεγγύη" είπε ο κ.Μητσοτάκης.

Κάλεσε τον ΠτΔ Κάρολο Παπούλια να πάρει θέση, και ανέφερε παραδείγματα άλλων χωρών όπου οι ανώτατοι άρχοντες παρενέβησαν υπέρ μιας εθνικής συνεννόησης. Υποστήριξε ότι η ΝΔ δεν είναι μόνο ο κ.Σαμαράς, και εκτίμησε ότι και ο πρόεδρος της ΝΔ μπορεί να μεταπειστεί για κυβέρνηση συνεργασίας, και είπε ότι το πρώτο που θα πρέπει να γίνει είναι να φύγει η κυβέρνηση, και να σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας με όσους πιστεύουν ότι πρέπει να μείνουμε στην Ευρώπη, που θα στηριχθεί απο την σημερινή Βουλή. Τάχθηκε κατά των εκλογών και διευκρίνησε πως οι εκλογές με το λαό "εν θερμώ" ίσως βγάλει μια Βουλή αντιευρωπαϊκή.

Είπε επίσης ότι εάν γίνουν εκλογές και κερδίσει η ΝΔ τότε "το ΠΑΣΟΚ θα γυρίσει στη ΝΔ ότι κάνει σήμερα αυτή, με τόκους και επιτόκια". Κατηγόρησε το ΚΚΕ για τη στάση του, η οποία σύμφωνα με τον κ.Μητσοτάκη, στρέφεται κατά των νόμων, ενώ είπε ότι σήμερα δεν υπάρχει ενότητα ούτε προθυμία θυσίας όπως υπήρχε το 1940.

"Δεν μπορεί να γίνεται παραβίαση συντάγματος και νόμων γιατί υπάρχει αναρχία" είπε και κάλεσε την "αστική πολιτική τάξη" να συνεννοηθεί με το ΚΚΕ. Εκτίμησε δε, ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση με τη "θολή αριστερά".

Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς...

"Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τους ιερείς που υπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και μήτε σε εκκλησία να συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε να παίρνετε οποιαδήποτε ευλογία από τα χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεσθε στο Θεό στα σπίτια σας μόνοι, παρά να συγκεντρώνεσθε στην εκκλησία μαζί με τους Λατινόφρονες. Ει’ δ’ άλλως, θα υποστήτε την ίδια κόλασι μ’ αυτούς". Αγιος Γερμανός Β΄ Κωνσταντινουπόλεως (1222-1240)

Η ΑΤΥΠΗ ΙΕΡΑ ΚΛΗΡΙΚΟΛΑΪΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΑΣ ΒΟΛΟΥ ΑΝΕΚΗΡΥΞΕ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟ ΘΕΟΛΟΓΟ ΤΟΝ Κ.ΖΗΖΙΟΥΛΑ

η άκρα ταπείνωση

Στο Διήμερο της Δοξολογίας, στο οποίο παρήλασαν απο την Ακαδημία όλοι οι οπαδοί και ωφελημένοι απο την δύναμη (την πολιτική)του κ.Ζηζιούλα, απολαύσαμε τους πιό ωραίους ψαλμούς στην Κοσμική δόξα. Στην διασημότητα, στην κοσμική αναγνώριση. Και οι τρείς πειρασμοί της Ερήμου απαντήθηκαν καταφατικά και η Έρημος μετεμορφώθη σε μία όαση εκπληρώσεως όλων των κρυφών πόθων του ανθρώπου για αυτοθέωση.

Ξεχάστε όλοι σας την αυτοσυνειδησία του Γιανναρά. Είναι ξερό ψωμί μπρός στην αυτοθέωση που προσφέρει ο κ.Ζηζιούλας. Το Ορθόξοδο θεμέλιο της αυτοπαραδόσεως μας στον Εωσφόρο. Τέλος με την παράδοση επιτέλους. Το μέλλον το εσχατολογικό σφραγίστηκε με την Αυτο-παράδοση.

Ας θυμηθούμε όμως λίγους απο τους Θείους ψαλμούς. Μαθητής του Φλωρόφσκυ, αλλά δυστυχώς συμμαθητής τού Ρωμανίδη. Όσοι γνώρισαν τον Μακαριστό Ρωμανίδη καταλαβαίνουν το αβάσταχτο βάρος να ανταγωνιστεί η ευαισθησία του κ. Ζηζιούλα την πηγαία πίστη του Ρωμανίδη, την ασυγκρατητη. Ελεγε χαριτολογώντας ο Γάλλος Ρενάν: ποιός θα’θελε ποτέ για συγκάτοικο του τον Απ.Παύλο; Ε λοιπόν αυτή η κόλαση έτυχε στον λεπτό Ζηζιούλα. Ό οποίος όμως στα μουλωχτά άρχισε γρήγορα να υφαίνει ένα θεολογικό σύστημα ακριβώς αντίθετο του Ρωμανίδη. Με σκοπό να τον σβύσει απο την ύπαρξη, σαν νέος Κάϊν. Αντίθετο αλλά εξαρτημένο κατά πάντα απο το σύστημα του αντιπάλου του. Όποιος γνωρίζει, καταλαβαίνει!

Εξαφανίζουμε λοιπόν τις άκτιστες ενέργειες του Γρ. Παλαμά, αλλοιώνουμε τους Καππαδόκες με την βοήθεια του Μ.Αθανασίου (ο Ρωμανίδης ήταν Καππαδόκης) εκμηδενίζουμε την θεραπευτική πλευρά της Εκκλησίας, αρνούμαστε το προπατορικό, διότι δυσκολεύει την ένωση των Εκκλησιών, και όλα όσα απέκτησε η παράδοση μας μέ τους Αγίους θεολόγους της, τα φορτώνει στον Επίσκοπο. Για άλλη μία φορά, στο Χόλλυγουντ της Ακαδημίας Βόλου, ο Salieri σκοτώνει τον Μότσαρτ.

Η Εκκλησία είναι ένα θεραπευτήριο διδάσκει ο Ρωμανίδης. Όχι η Εκκλησία λύνει τα υπαρξιακά προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου δηλώνει ο Ζηζιούλας. Καλά δέν είναι το ίδιο; Δέν είναι ακριβώς το ίδιο; Η μία θεωρία εμπνέεται απο το Αμερικάνικο πνεύμα της εποχής και η άλλη απο το Ευρωπαϊκό. Η σύναξη και η παρουσία του Επισκόπου, είναι η εικόνα της Αγίας Τριάδος. Οπότε δέν χρειαζόμαστε ούτε προσευχές, ούτε φώτα άκτιστα, ούτε άκτιστες ενέργειες, ούτε άφεση αμαρτιών. Αυτή η Σύναξη φωτίζεται με μία ακτίνα απο τα έσχατα, δηλ, απο την Βασιλεία. Οπότε δέν χρειαζόμαστε ούτε κάθαρση, ούτε φωτισμό, ούτε Θέωση. Κάθε Κυριακή μπαίνουμε στην Βασιλεία, γεμίζουμε εσχατολογικό υλικό και βγαίνουμε. Κάτι σαν Φλάς. Αριστερά, δεξιά. Σημασία έχει να καταργήσουμε την ευθεία οδό του Κυρίου, διότι είναι η οδός της Μετάνοιας, της αμαρτίας, και της συγχωρήσεως. Ο Χριστός είναι στα έσχατα δέν κατοικεί πιά εδώ, ξενοίκιασε, έχει αντιπροσώπους! Χριστοκεντρικός ο Ρωμανίδης; Πνευματοκεντρικός ο Ζηζιούλας!

Μάθαμε λοιπόν απο πειστικό καθηγητή του Αγίου Σέργιου, ότι το έργο του κ.Ζηζιούλα βρίσκεται επίσης σε διαλεκτική σχέση με το έργο του Λόσκι. Και ποιό είναι το έργο του Λόσκι; Η οικονομία του Αγίου Πνεύματος, με την οποία θέλησε να χτυπήσει τον δάσκαλο του τον Ζιλσόν, ο οποίος τραβιόταν με την ταυτότητα ‘Θεού και Είναι’ του Ακινάτη. Πολύτιμη η ιδέα τού Ακινάτη για την οντολογία του κ. Ζηζιούλα αλλά πολύτιμη και η ιδέα του Λόσκι. Ο επίσκοπος λοιπόν του κ. Ζηζιούλα ενσαρκώνει τον ίδιο τον παράκλητο! Παίρνει την θέση της ΠΑΝΑΓΙΑΣ. Γίνεται η νέα Κεχαριτωμένη της Οικουμενικής Εκκλησίας. Γι’αυτό και ο Γιανναράς είχε τον λογισμό να πάρουμε το αειπάρθενο απο την Θεοτοκο, και να το αποδώσουμε στον Ζηζιούλα. Και πώς φαίνεται αυτό; Απο το γεγονός ότι αφαιρεί κάθε εξουσία δεσμείν και λύειν απο τους παπάδες, εφόσον καταργεί την Θ. Κοινωνία, μεταμορφώνοντας την σε Ευχαριστία της Σύναξης. Αναβαθμίζει τόσο πολύ τον Επίσκοπο, που ο Επίσκοπος δίνει πλέον τα χαρίσματα στον λαό και στην Σύναξη, για να τα ισορροπεί και να τα κρατά σε τάξη, δείχνοντας την πνευματική του εξουσία σε όλους. Γι’αυτό τον λόγο και ο κ.Γιανναράς είχε πεί πώς μετά θάνατον θα αποκτήσουμε σώμα Παρακλήτου, κάτι που είχε ήδη παρατηρήσει στον φίλο του κ.Ζηζιούλα, ο οποίος είχε πολύ χαριτωμένο σώμα, κεχαριτωμένο.

Η Φιλοσοφία της ετερότητος, η οποία συναντά εύκολα την εποχή μας, με την αποδοχή των αιρέσεων, των περιθωριακών ανθρώπων, των μεταναστατών κ.τ.λ. και επίσης απηχεί τέλεια (εικονίζει) το πολυπολιτισμικό μοντέλο, (απόδειξη μοντερνισμού και ελευθέρου πνεύματος), μαθαίνουμε πώς κατάγεται απο το Ευαγγέλιο: εν τω οίκω του Πατρός μου πολλαί μοναί εισίν! Όπως πολλά είναι και τα Χαρίσματα! Και γι’αυτό η Εκκλησία είναι η διαλεκτική του ΕΝΟΣ με τα πολλά! Οι πολλοί έχουν ανάγκη την συχνή τους επαφή με τον ΕΝΑ (τον ίδιο) για να αποκτούν ενότητα. Τουλάχιστον κάθε Κυριακή. Και έτσι κάθε Κυριακή, ενωμένοι με τον ΕΝΑ συμμετέχουν στην αιώνια αγάπη του Πατρός και του Υιού. Παίρνουν Θεία αγάπη, θυσιαστική, καί τί τήν κάνουν; Ναρκισσισμό! Γιατί ότι πάιρνεις εύκολα, εύκολα το χάνεις.

Και ερχόμαστε στον Χριστιανισμό και στην πίστη του κ.Ζηζιούλα: Κατανοεί τον Χριστό μέσω του επισκόπου! Δια του επισκόπου! Το Filioque εμβαθύνει και αγκαλιάζει όλες τις λεπτομέρειες της Εκκλησιαστικής ζωής. Και επινοεί και μία θανατηφόρο Τριαδολογία, η οποία σκοπό έχει την αναγνώριση του Πρωτείου του Πάπα! Ερμηνεύει τον Πατέρα σαν Θεό, σαν οντολογική Αρχή της Τριάδος. Ενώ οι Πατέρες έβλεπαν τον Πατέρα σαν Αιτία κινήσεως της Τριάδος. Αντιθέτως οι Πατέρες διδάσκουν πώς η ύπαρξη των Τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος είναι ταυτόχρονη. Όπως ακριβώς και η ένωση των δύο φύσεων στην υπόσταση του Υιού, υπήρξε ταυτόχρονη.
Ας δούμε για άλλη μία φορά τί έχει να μας πεί επί του θέματος ο Άγιος Μάξιμος. Και επιμένουμε στον Άγιο Μάξιμο, διότι υποτίθεται είναι ο αγαπημένος τους. Ερμηνεία στο «Πάτερ Ημών» : περιέχεται στον Β τόμο της φιλοκαλίας! «Πάτερ ημών ο έν τοις Ουρανοίς αγιασθήτω το ονομά σου ελθέτω η βασιλεία σου». Τα λόγια της προσευχης περιέχουν φανέρωση του Πατέρα, και του ονόματος και της Βασιλείας, για να μάθουμε εξ’αρχής να σεβόμαστε την εν Μονάδι Τριάδα και να την επικαλούμαστε και να την προσκυνούμε. Επειδή όνομα του Πατέρα είναι ο Μονογενής Υιός και βασιλεία του Θεού είναι το Άγιο Πνεύμα, με ουσιώδεις υποστάσεις. Γιατί ο Πατέρας δέν απόκτησε έκ των υστέρων το όνομα ούτε ώς αξίωμα που έλαβε εκ των υστέρων νοούμε την Βασιλεία. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΡΧΗ ΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΣ. Γιατί η σχέση μεταξύ των Τριών Προσώπων υποδηλώνει την συνύπαρξη τους, και δέν επιτρέπει αυτά, των οποίων είναι και λέγεται σχέση, να θεωρούνται μεταγενέστερα το ένα απο το άλλο! Η σχέση δέν δηλώνει τί είναι, αλλά πώς έχουν μεταξύ τους! Έτσι βιαζόμαστε να τιμήσουμε την ομοούσια και υπερουσία Τριάδα ώς δημιουργική αιτία της υπάρξεως μας και διδασκόμαστε επίσης να ομολογούμε τη χάρη τής υιοθεσίας με το να αξιωνόμαστε να ονομάζουμε Πατέρα κατά χάρη τον εκ Φύσεως Δημιουργό».

Δέν είναι όμως Χριστιανός ο Ζηζιούλας. Είναι ένας ράφτης, που ράβει το Ορθόδοξο κουστούμι του Πάπα, διότι ακούστηκε να λέει: Ο Πατέρας είναι Θεός. Δέν είμαστε συνέχεια της Θρησκείας των Εβραίων, η οποία είναι Μονοθεϊστική; ΌΛΑ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ.

Αδιάφοροι Αρχιερείς συμμετείχαν στο Συμπόσιο και ο Βόλος απέκτησε δύο επισκόπους, όπως δέν έπρεπε. Ευτυχώς που είναι εκτός Εκκλησίας και οι δυό τους.

Δι’ευχών των Ανοήτων Μετα-Πατέρων.

Η μεγαλύτερη διασκέδαση είναι να ακούμε τον Ζηζιούλα να εύχεται Εκκλησιαστικά. Π.χ. Να έχουμε την ευχή της Παναγίας, ή ο Θεός μαζί μας. Απίστευτος. Ζωντανεύει όμως, όπως όλοι μας όταν λέει : να είστε όλοι καλά!

Αμέθυστος