Έτος 2030 μ.χ

Ένας ιερέας κατεβαίνει τα σκαλιά μιας υπόγειας κρύπτης. Δεν φοράει σταυρό

 και ράσα καθώς στην Ελλάδα έχει απαγορευτεί να δείχνεις φανερά το

 οποιοδήποτε θρησκευτικό σύμβολο.
Το σκεπτικό του νόμου ήταν ότι σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία

 που συνυπάρχουν πολλές θρησκευτικές ομάδες κανένας δεν πρέπει να 

δείχνει θρησκευτικά σύμβολα δημοσίως για να μην προσβάλει τον συνάνθρωπο του.

 Ο Ιερέας βγάζει με τρεμάμενο χέρι μια Αγία Γραφή. Είναι παλιά και κιτρινισμένη

 από την πάροδο του χρόνου. Πολλές σελίδες της είναι σε κακή κατάσταση και 

δύσκολα διαβάζονται. Έχει απαγορευτεί η κυκλοφορία της Αγίας Γραφής και οι

 παραβάτες διώκονται αυστηρά και ο λόγος της απαγόρευσης της ήταν ότι κρίθηκε ως προπαγανδιστικό κείμενο που σκοπό είχε να διαφθείρει την Ελληνική κοινωνία και να

 την τάξει εναντίον της παγκόσμιας ειρήνης που πρέσβευε η νέα εποχή. 

Κυκλοφορούσαν βέβαια ακόμα κάποια «αντίτυπα» αλλά ήταν παραλλαγμένα και

 είχε αφαιρεθεί από μέσα ότι θεωρήθηκε προσβλητικό για την νέα εποχή και

 την νέα παν-θρησκεία.
Ο Ιερέας ετοιμάζει την κολυμβήθρα. Είναι να βαφτίσει έναν άνθρωπο εκείνη την ημέρα

 Χριστιανό. Όμως η κολυμβήθρα δεν είναι όπως την ξέρουμε. Είναι ουσιαστικά μια

 μεγάλη μεταλλική μπανιέρα και ο λόγος είναι ότι αυτός που θα βαφτιστεί δεν είναι

 νήπιο αλλά ενήλικας. Έχει καταργηθεί ο νηπιοβαφτισμός προ πολλού.

 Υπήρχε μεγάλη πολεμική στο ζήτημα αυτό και είχαν γίνει πολλά επεισόδια.

 Το κύριο επιχείρημα εναντίον του νηπιοβαφτισμού ήταν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

 Δεν ήταν σωστό κατά την νέα-τάξη ο άνθρωπος να βαφτίζεται με το ζόρι όταν είναι

 νήπιο. Μετά την ενηλικίωση του ας αποφασίσει τι θέλει να κάνει.

 Έτσι από το 2020 οι Έλληνες δεν μπορούσαν πλέον να βαφτίσουν τα παιδιά τους. 

Έπρεπε να περιμένουν να αποφασίσει το ίδιο το παιδί.

Ωστόσο πολύ λίγοι Έλληνες πλέον αποφάσιζαν να βαφτιστούν έστω και ενήλικες.

 Ο λόγος απλός: Τα παιδιά φεύγαν από την οικογένεια νωρίς και πλέον δεν ήταν

 δυνατό οι γονείς να διδάξουν στα παιδιά τους τις αρχές και την πίστη. 

Και οι δυο γονείς δουλεύανε νυχθημερόν με αποτέλεσμα τα παιδιά να πηγαίνουν

 από πολύ μικρή ηλικία σε ολοήμερα σχολεία στα οποία σχολεία τους γινόταν η

 ανατροφή που ήθελε η νέα εποχή. Το μάθημα των θρησκευτικών είχε πλέον

 καταργηθεί σαν μάθημα που δίχαζε τους μαθητές και οι εικόνες είχαν αφαιρεθεί 

από τις σχολικές αίθουσες. Η πρωινή προσευχή είχε αντικατασταθεί με ένα

 τραγουδάκι που αποτελούσε τον σχολικό ύμνο της νέας εποχής: “όλοι οι άνθρωποι

 ένα χρώμα μια φυλή μια θρησκεία μια γλώσσα…”.Η ιστορία πλέον είχε αλλάξει και

 διδασκόντουσαν μόνο κεφάλαια που δεν δημιουργούσαν εθνικές η θρησκευτικές

 αντιπαραθέσεις. Σε αυτό το κλήμα ο νέος ήταν αδύνατο να μάθει για τον Χριστό…
Ο Ιερέας σχεδόν δακρυσμένος ξεκινάει το μυστήριο. Θυμάται ακόμα τους παλαιούς

 τρόπους ο γέρο-Ιερέας και κάθε φορά που καλείται να τελέσει κάποιο μυστήριο

 στους λίγους εναπομείναντες Χριστιανούς η μνήμη του ανασύρει γεγονότα παλαιότερων

 εποχών. Θυμάται όταν ο τόπος ήταν Ορθόδοξος και οι Έλληνες τελούσαν περήφανοι 

τα μυστήρια στις Εκκλησίες. Τώρα οι Εκκλησίες έχουν καταργηθεί.

 Κατασπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα είπαν και τις κλείσανε. Οι δημοσιογράφοι

 φωνάζανε στα κανάλια ότι οι παπάδες έχουν κλέψει πολλά και πρέπει να πληρώσουν.

 Έτσι όχι μόνο η νέα εποχή έκλεισε τις δημόσιες Εκκλησίες αλλά φορολογούσε 

υπέρογκα και όποιον επιχειρούσε να ανοίξει μια ιδιωτική. Με την έλλειψη μεγάλου

 αριθμού πιστών κανείς ιερέας πλέον δεν μπορούσε να καλύψει το έξοδο και έτσι

 οι εναπομείναντες ιερείς αναγκαζόντουσαν και τελούσαν τα μυστήρια σε σπίτια.
Άλλωστε τα περισσότερα μυστήρια είχαν πλέον απαγορευτεί να τελούνται δημοσίως

 υπό το πρόσχημα της θρησκευτικής ελευθερίας: Ο αγιασμός των υδάτων δεν τελούταν

 πλέον γιατί στις θάλασσες υπήρχαν και νεκροί που δεν ήταν Χριστιανοί και προφανώς

 δεν θα θέλανε να αγιαστούν. Στις λειτουργίες πλέον απαγορεύτηκε να μνημονεύεται

 ο Στρατός γιατί δεν ήταν όλοι οι φαντάροι Χριστιανοί. Πλέον στην ορκωμοσία της βουλής

 δεν υπήρχε ιερέας αφού οι βουλευτές δεν ήταν όλοι Χριστιανοί και απαγορεύτηκε το

 μνημόσυνο των νεκρών με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να μας βεβαιώσει κάποιος που 

έχει πεθάνει αν ήταν Χριστιανός μέχρι το τέλος της ζωής του η όχι οπότε στην

 περίπτωση που λίγο πριν πεθάνει άλλαξε γνώμη και έγινε παγανιστής είναι

 σπίλωση της μνήμης του να του κάνει μνημόσυνο ο παπάς.
Πόσο είχε αλλάξει ο κόσμος! Ο γέρο-Ιερέας έχει τελειώσει το μυστήριο.

 Δεν μπορούν βέβαια να του δώσουν κάτι ως αντάλλαγμα οι λιγοστοί πιστοί 

που βρίσκονται εκεί καθώς πλέον το χρήμα έχει καταργηθεί και την θέση

 του έχει πάρει ένα τσιπάκι στο χέρι η στο μέτωπο. Με αυτό μόνο μπορείς

 να κάνεις συναλλαγές και όσοι λιγοστοί δεν το έχουν πάρει περνάνε δύσκολα. 

Μόνο ευχαριστώ μπορούν να του πουν και να του φιλήσουν το χέρι. 

Και ο γέρο Ιερέας τους δίνει την ευχή του: “Δύναμη παιδιά μου. Σύντομα, πολύ

 σύντομα θα είμαστε κοντά στον κύριο. Δεν έχει πολύ ακόμα ο κόσμος αυτός

 και εμείς δεν είμαστε του κόσμου τούτου. Πάμε αλλού,σε έναν κόσμο που θα

 είμαστε μαζί με τον γλυκό Ιησού…”
Ίσως το κείμενο φανεί υπερβολικό σε κάποιον αλλά αν αποκωδικοποιήσουμε 

το τι επιτέλους ζητάνε οι πολέμιοι της Ορθοδοξίας θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα 

ότι όλα αυτά είναι η απώτερη επιδίωξη τους. Όμως μπορούν να γίνουν ΑΝ τους

 αφήσουμε οι Χριστιανοί να συνεχίσουν το έργο τους. Και λέω ΑΝ γιατί ΔΕΝ θα 

τους αφήσουμε με την βοήθεια του Θεού. Έτσι λοιπόν η απάντηση μας στο

 εν λόγο περιστατικό και στα όσα Αντίχριστα δρομολογούνται στην Ελλάδα 

είναι μία:
Δεν θα σας περάσει. Η Ελλάδα είναι Ορθόδοξη και έτσι θα παραμείνει. Αμήν+

Η ζωή αυτή είναι Ψεύτικη

Η ζωή αυτή είναι ψεύτικη και σύντομη· λίγα είναι τα χρόνια της.

Και ευτυχώς που είναι λίγα, γιατί γρήγορα θα περάσουν οι πίκρες,

 οι οποίες θα θεραπεύσουν τις ψυχές μας σαν τα πικροφάρμακα.

 Βλέπεις, οι γιατροί, ενώ οι καημένοι οι άρρωστοι πονούν, τους

 δίνουν πικρό φάρμακο, γιατί με το πικρό θα γίνουν καλά, όχι 

με το γλυκό. Θέλω να πω ότι και η υγεία από το πικρό βγαίνει,

 και η σωτηρία της ψυχής από το πικρό βγαίνει.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ


πηγή: http://elberpaisios.blogspot.com/

2Ο απλές συμβουλές για να αποκτήσουμε την ταπείνωση

 "Θέλετε να σας πω μερικούς τρόπους; Απλούς θα σας πω. Απλούς.

Να σας τους πω για να έλθουμε στο πρακτικό μέρος."

1.Σε ξέχασαν; Δε σε πήραν ούτε ένα τηλέφωνο; Δεν πειράζει. Και προπαντός μην παραπονείσαι.
2.Σε αδίκησαν; Ξέχασέ το.
3.Σε περιφρόνησαν; Να χαίρεσαι.
4.Σε κατηγορούν; Μην αντιλέγεις.
5.Σε κοροϊδεύουν; Μην απαντάς.
6.Σε βρίζουν; Σιωπή και προσευχή.
7.Σου αφαιρούν το λόγο; Σε διακόπτουν; Μη λυπάσαι.
8.Σε κακολογούν; Μην αντιμάχεσαι.
9.Σου μεταδίδουν ευθύνες τα παιδιά σου; Οι συγγενείς σου, οι δικοί σου οι άνθρωποι; Μη διαμαρτύρεσαι.
10.Θυμώνουν μαζί σου; Να παραμένεις ήρεμος.
11.Σου κλέβουν φανερά; Κάνε τον τυφλό.
12.Σε ειρωνεύονται; Να μακροθυμείς.
13.Δεν ακούνε τις συμβουλές σου; Ιδίως δεν ακούνε τις συμβουλές σου τα παιδιά σου; Πέσε στα γόνατα και κάνε προσευχή.
14.Εκνευρισμός στο αντρόγυνο; Εσύ φταις. Κι εσύ φταις. Όχι ο άλλος.
15.Έφταιξες; Ζήτησε συγγνώμη.
16.Δεν έφταιξες; Πάλι ζήτησε συγγνώμη.
17.Έχεις υγεία; Δόξαζε τον Θεόν.
18.Έχεις αρρώστια; Έχεις καρκίνο, ταλαιπωρείσαι, υποφέρεις, βασανίζεσαι, πονάς; Δόξαζε τον Θεόν.
19.Γκρίνια, ανεργία, φτώχεια μέσα στο σπίτι; Νήστευσε. Αγρύπνησε. Κάνε προσευχή.

,Για όλους και για όλα προσευχή. Πολλή προσευχή. Πολλή προσευχή. Νηστεία και προσευχή διότι "τούτο το γένος των παθών και των δαιμόνων ουκ εκπορεύεται παρά μόνο με νηστεία και προσευχή".

"Είθε αδελφοί μου, να ακολουθήσουμε όλοι μας, και πρώτος εγώ, τις ταπεινές αυτές συμβουλές, και να είστε βέβαιοι ότι θα σωθούμε."
,(πρωτοπρεσβύτερος Στέφανος Κ. Αναγνωστόπουλος )

πηγή

« ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ »

   Μου έλεγε ο Γέροντας μια μέρα: «Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του. Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση∙ άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια.
   Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία. Του απάντησα: Παραδέχομαι, ότι μερικοί χριστιανοί, από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια. Και οι μεν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στον Χριστό, φεύγουν με την μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζουν μακριά από τον Χριστό, δεν φεύγει.

   Με τις τοποθετήσεις αυτές του Γέροντα, ξεκαθάριζαν μέσα μου μερικές απορίες που είχα, αναφορικά με ψυχολογικά προβλήματα της χριστιανικής ζωής. Αντιλαμβανόμουν ότι ο Γέροντας ήθελε να αποφεύγουμε την υπερηφάνεια, την μεταμφιεσμένη σε αυτοδικαίωση «χριστιανικού» φαρισαϊσμού ή σε αυτοκαταδίκη «χριστιανικής» περιδεούς συνειδήσεως. Έβλεπα, ότι η θρασύτητα των αισθανομένων ως «καθαρών» και η δειλία των αισθανομένων ως «ενόχων» δε διαφέρουν ουσιαστικά, ότι είναι δύο όψεις του αυτού νομίσματος ,της υπερηφάνειας. Διότι ο αληθινά πιστός χριστιανός ελευθερώνεται από την ενοχή με την εξομολόγηση και την άφεση και χαίρει στην ελευθερία αυτή που του χάρισε ο Χριστός ∙ γνωρίζοντας δε ότι αυτό είναι δώρο Θεού ευγνωμονεί και δεν περιφρονεί. Είναι καθαρός δια του αίματος του Χριστού και όχι από δικό του κατόρθωμα. Έτσι, χαίρει και ευχαριστεί και δεν υπερηφανεύεται και επί πλέον βλέπει και όλους τους άλλους δυνάμει καλούς δια του αίματος του Χριστού.

   Ο Γέροντας μας δείχνει το δρόμο, που παράκαμπτει το κακό (αμαρτία) και το χειρότερο (υπερηφάνεια αρετής) και οδηγούσε στο καλύτερο, στην ταπείνωση. Γι’ αυτό προσπαθούσε να προστατεύσει τη γνησιότητα της ταπείνωσης από τους κινδύνους νόθευσής της. Μου έλεγε: «Να είμαστε ταπεινοί, αλλά να μην ταπεινολογούμε. Η ταπεινολογία είναι παγίδα του διαβόλου, που φέρνει την απελπισία και την αδράνεια, ενώ η αληθινή ταπείνωση φέρνει την ελπίδα και την εργασία των εντολών του Χριστού».

   Ο Γέροντας, με τη διδασκαλία του και περισσότερο με τα βιώματά του, εποίμανε τα πρόβατά του και τα οδηγούσε σε λειμώνες αγάπης και ταπείνωσης. Ζούσε ο ίδιος την ταπείνωση, πιστεύοντας ότι, εκείνος είναι το τίποτε, γιατί ο Θεός είναι , όπως έλεγε, το παν, κι ότι, ό,τι εμείς βλέπαμε πως είχε, δεν ήταν δικό του, αλλά δώρο του Θεού.

Απόσπασμα από το Βιβλίο “Ανθολόγιο Συμβουλών” του Γέροντος Πορφυρίου Ιερομονάχου

πηγή

Ὕμνος στὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν Θεοδόχο

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος)

 

Ὅταν ὁ χειμώνας συνάντησε τὴν ἄνοιξη

ὁ πρεσβύτης Συμεὼν εὐτύχησε:

Συνάντησε τὸν Ἕναν, τὸν πολυαναμενόμενο,

Αὐτὸν γιὰ τὸν ὁποῖον οἱ προφῆτες προφήτευσαν,

Τὴν Κιβωτὸ ὅλων τῶν οὐρανίων θησαυρῶν,

Τὸν εἶδαν τὰ μάτια τοῦ Συμεών, ὡς βρέφος ἀρτιγέννητο.

Ὁ Συμεὼν τότε προφήτευσε καὶ εἶπε:

«Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα·

Ἰδοὺ Αὐτὸς κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν».

Ἔτσι μίλησε τὸ πνεῦμα-

ἡ προφητεία τοῦ δίκαιου πρεσβύτη ἐκπληρώθηκε:

Ὁ Ἰησοῦς ἔγινε τὸ μέτρο καὶ ὁ κανόνας,

ἡ πηγὴ τῆς εὐτυχίας, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς χαρᾶς,

ἀλλὰ καὶ σημεῖον ἀντιλεγόμενον: ὁ στόχος

ἀντιπαλοτήτων καὶ φιλονικιῶν.

Ἄλλον ἄνθρωπο ἀνιστᾶ καὶ ἄλλον ἀνατρέπει Ἐκεῖνος.

Τὸν Παράδεισο καὶ τὸν Ἅδη Ἐκεῖνος ἀνοίγει στοὺς ἀνθρώπους.

Ἄς ἐπιλέξει ὁ καθένας ὅ,τι λέει ἡ καρδιά του.

Στὸν Παράδεισο μὲ τὸν Χριστό!

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς μας.

Η απάντηση της Εκκλησίας στους Μάρτυρες του Ιεχωβά

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ;

Την αλήθεια για το ποιος ήταν ο Ιησούς Χριστός ομολογούν και καταγράφουν οι Άγιοι Απόστολοι στο ιερό Ευαγγέλιο, αλλά και όλη η Αγία Γραφή. Σύμφωνα με τη διδασκαλία των Αποστόλων ο Ιησούς Χριστός έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

Είναι ίσος με τον Πατέρα Θεό

(Ιωάν, 5, 18. Φιλιπ. 2, 5-6).

Είναι αθάνατος, όπως ο Πατέρας Θεός 

(Α΄ Τιμ. 6,16).

Είναι άναρχος, όπως ο Πατέρας Θεός 

(Ιωάν. 8,58, Αποκ. 1,8, Ρωμ. 9,4-5).

Είναι βασιλεύς και Κύριος, όπως ο Υιός Πατέρας

(Αποκ. 17, 14-19,16. Δαν. 2,47).

Είναι παντογνώστης, όπως ο Θεός Πατέρας

(Ιωάν.2, 24-25. Ματθ. 9,4. Απ.2,23. Ιερ. 17,10).

Είναι πανταχού παρών, όπως ο Πατέρας Θεός

(Ματθ. 18,20.28.20.Ιωάν. 14,23.3.13).

Τιμάται και προσκυνείται, όπως ο Πατέρας Θεός

(Ματθ. 4,10. Δευτ.6,13. Ιωάν. 5,23. Εβρ. 1,6).

Θα γονατίσουν όλοι μπροστά Του, όπως στον Πατέρα Θεό

(Ης.45,23. Φιλ. 2, 10).

Το Όνομα Του σώζει, όπως το Όνομα του Πατέρα Θεού

(Ιωήλ 2-32. Ρωμ. 10, 13. Πρ. 2,12).

Συγχωρεί αμαρτίες, όπως ο Πατέρας Θεός

(Ματθ. 6,15. Μαρκ. 2,17. Λουκ. 7, 48-49).

Είναι γέννημα του Θεού Πατέρα, όχι κτίσμα

(Εβρ. 1,5. Ιωάν.1,18. Κολοσ. 1-15).

Είναι Θεός αληθινός, όπως ο Πατέρας Θεός

(Ιωάν. 1,1. 14, 8-9. Ρωμ. 9,5. Α΄Τιμ. 3,16.Α΄ Ιωάν 5,20).

Ήταν Θεός και έγινε άνθρωπος

(Φιλιπ. 2,6).

Ομολόγησε, ότι ήταν όμοιος και ίσος με τον Πατέρα Θεό

(Ιωάν. 10,29-30.33).

Είναι αναμάρτητος, όπως ο Πατέρας Θεός

(Ιωάν. 8,46. Α΄Πέτρ. 2,22).

Δίνει ζωή και ανασταίνει νεκρούς, όπως ο Πατέρας Θεός

(Ιωάν.5,21.26-6,39,25-44.Μαρκ.5,35-42.Λουκ. 7,11-15).

Αναστήθηκε σωματικά, επειδή ήταν Θεός

(Ματθ. 14,2.26,32-37, 63.28.6. Λουκ. 24,34).

Ο Απόστολος Παύλος κατακρίνει όσους αρνούνται την Ανάσταση 

(Α΄Κορ. 15, 1-35).

Μετά την Ανάσταση Του, παρουσιάσθηκε με σώμα στους Αποστόλους, πολλές φορές, για σαράντα ημέρες, και μετά αναλήφθηκε με το ένδοξο σώμα Του στους ουρανούς

(Ματθ. 28, 1-10. Μαρκ. 16, 1-20. Λουκ. 24,13-53.Ιωάν. 20,11-23. Μαρκ. 16,19-20. Λουκ. 24,50-53. Πραξ. 1,9-11).

Όλα αυτά τα γνωρίσματα βεβαιώνουν την πίστη και ομολογία των Αποτόλων, ότι ο Ιησούς Χριστό ήταν Κύριος και Θεός (Ιωάν. 1, 1.20,29), ότι ήταν «ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός» (Ρωμ. 9,5), ότι ήταν «Θεός, ο οποίος φανερώθηκε στον κόσμο με σώμα», δηλ. ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ (Α΄Τιμ. 3,16), ότι «είναι ο αληθινός Θεός και η αιώνια ζωή» (Α΄Ιωάν. 5,20).

Κατά την Ανάληψη του Χριστού στους ουρανούς, οι δύο Άγγελοι που παρουσιάσθηκαν είπαν στους Αποστόλους, ότι, «ο Ιησούς, που αναλήφθηκε με σώμα, στον ουρανό, θα έλθει πάλι στη γη, με τον ίδιο τρόπο, δηλ. με σώμα, όπως Τον βλέπουν να πηγαίνει στον ουρανό» (Πράξ. 1,11).

Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός, μιλώντας για τη Δεύτερη σωματική παρουσία Του στη γη είπε ότι «όλες οι φυλές της γης θα Τον ειδούν να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού, με δύναμη και λαμπρότητα»(Ματθ. 24,30).

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει ότι, όποιος αρνείται την σωματική Ανάσταση και τη σωματική Δεύτερη παρουσία του Χριστού, «είναι αντίχριστος και πλάνος» (Β΄Ιωάν.7).

Τέτοιοι είναι ακριβώς οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά».

Μακριά από τους προβατόσχημους λύκους.

(«ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ» Έκδοση Ι.Μ.Δημητριάδος. Μάιος-Ιούνιος 2010)

 

π.Γ.Στ.

πηγή:Ι.Ν. ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΠΑΤΡΩΝ

Για το φως και το σκοτάδι μέσα στον άνθρωπο.

«Μην απελπίζεσαι»!

(+Γέροντος Σωφρονίου)

…Είμαι βαθιά συγκινημένος για όλα όσα μου έγραψες. Εκείνο όμως στο οποίο αναφέρεσαι αποτελεί πρόβλημα για όλους και για τον καθένα μας. Στον κάθε άνθρωπο υπάρχει η καλύτερη πλευρά, το Φως, ενώ ταυτόχρονα και η χειρότερη, το Σκοτάδι. Όλοι οι λογικοί άνθρωποι αγωνίζονται ώστε όλη η ζωή τους να γίνει φως, αλλά όλα αυτά δίνονται με τρόπο που δεν είναι καθόλου απλός. Αρχίζω να αισθάνομαι κατά καιρούς κόπωση για το αποκρουστικό φαινόμενο στην ιστορία του κόσμου: Οι καλύτερες ιδέες δεν εγγίζουν την καρδιά και τον νου του μεγάλου πλήθους, κι εμείς ποτέ δεν είδαμε πραγματική ειρήνη επάνω στη γη. Αυτό παρατηρείται και στην προσωπική ζωή του καθενός, αλλά και στη ζωή των κρατών και όλου του κόσμου μας. Ηθικά και διανοητικά η ανθρωπότητα βρίσκεται ακόμη πολύ χαμηλότερα από το επίπεδο εκείνο που θα μπορούσε να αναμένει κάποιος από αυτήν· ανθρωπότητα πιο όμορφη και με βαθύτερη ζωή.

Στα χρόνια των γηρατειών μου θα ήθελα να δω να θριαμβεύσει ειρηνικά το καλό σε όλο τον κόσμο. Είμαι ικανοποιημένος με την κατάσταση της προσωπικής μου ζωής. Απ’ όλες όμως τις πλευρές καταφθάνουν ακατάπαυστα ειδήσεις περισσότερο για όλα τα άσχημα που γίνονται στον κόσμο. Δεν διαθέτουμε δυνάμεις ούτε να ανακόψουμε στην οικουμένη εκείνο που μας παρουσιάζεται ως κακό, ούτε να ελευθερωθούμε από τη θλίψη για την παγκόσμια πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Εγείρεται το ερώτημα: Άραγε είναι ικανοί εν γένει οι άνθρωποι για το καλύτερο; Πόσο εύθραυστη είναι η αγάπη! Πόσο χάνεται αυτή απ’ όλα που δεν εναρμονίζονται μαζί της! Και πόσο σταθερό είναι το μίσος, αν και έχουν γίνει πολλές απόπειρες να υπερνικηθεί με το καλό! Ωστόσο όμως αρχή της υπάρξεώς μου παραμένει το «μην απελπίζεσαι».

(Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, «Γράμματα στη Ρωσία», -επιστολή 65,  εκδ. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου –Έσσεξ, σ. 272-273)

πηγή

Τρόπος προσευχής διά μέσου της Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας (Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου)

Έχεις και άλλον τρόπο, αγαπητέ, να μελετάς και να προσεύχεσαι δια μέσου της Αγίας Θεοτόκου, στρέφοντας το νου σου α΄) στον ουράνιο Πατέρα, β΄) στον Γλυκύτατο Ιησού, γ΄) και τελευταίο, σ’ αυτήν την ενδοξότατη Μητέρα του.

Στρέφοντας το νου σου στο Θεό, σκέψου· α΄, τη μεγάλη χαρά που από αιώνες νωρίτερα είχε ο Θεός σκεπτόμενος το πρόσωπο της Θεοτόκου· τις αρετές και τις πράξεις της, από τότε που γεννήθηκε στον κόσμο, μέχρι τότε που αναπαύθηκε.

Μελέτησέ το με τον εξής τρόπο: Ύψωσε τον λογισμό σου πάνω από κάθε καιρό και χρόνο και κτίσμα νοητό και αισθητό. Και εισερχόμενος, για να μιλήσω έτσι, στην ίδια την αιωνιότητα και στο νου του Θεού, σκέψου τις τρυφές και τις ανέκφραστες αγαλλιάσεις που δεχόταν ο Θεός διά μέσου της Αειπαρθένου Μαρίας. Βρίσκοντας τον Θεό ανάμεσα σ’ αυτές τις τρυφές, ζήτησέ του να σου δώσει, εξαιτίας των άφραστων αυτών αγαλλιάσεων, χάρη και δύναμη, για να μπορείς να καταβάλλεις και να νικήσεις τους εχθρούς σου· και μάλιστα εκείνον, που τότε σε πολεμεί· κατόπιν αναλογιζόμενος τις τόσες πολλές και εξαιρετικές πράξεις και αρετές αυτής της Θεοτόκου, και παρουσιάζοντάς τις άλλοτε όλες μαζί και άλλοτε μία από αυτές στο Θεό, για τη δύναμη εκείνων, ζήτησε από την άπειρη αγαθότητά του όλο εκείνο που χρειάζεσαι και επιθυμείς.

Μετά από αυτά, στρέφοντας  το νου σου στον Κύριό μας, τον Υιό της, ενθύμησέ του την Παναγία κοιλία που τον βάσταξε για εννέα μήνες· την ευλάβεια με την οποία τον προσκύνησε όταν γεννήθηκε και τον γνώρισε ως αληθινό Θεό και τέλειο άνθρωπο, Υιό και ποιητή της· τους φιλόστοργους οφθαλμούς της, που τον είδαν τόσο φτωχό· τις αγκάλες που τον δέχθηκαν, το γάλα που θήλασε, τους κόπους και τα βάσανα που υπέφερε γι αυτόν στη ζωή του και στον θάνατό του· και σου υπόσχομαι ότι με όλα αυτά θα προκαλέσεις ευχάριστη διάθεση στο θείο της τέκνο για να σου υπακούσει.

Στο τέλος στρέψε το νου σου και σ’ αυτήν την Παναγία Θεοτόκο και θύμησέ της ότι στάθηκε η εκλεκτή από την αίδιο πρόνοια και αγαθότητα του Θεού, ως Μητέρα της χάριτος και της ευσπλαχνίας και ως δική μας Μητέρα και συνήγορος και ότι μετά από τον Υιό της δεν έχουμε ασφαλέστερο και δυνατότερο καταφύγιο να προσφύγουμε, παρά σε αυτήν· υπενθύμισέ της ότι όλοι εμείς οι Χριστιανοί, όπως δεν ονομάζουμε κυρίως πατέρα πάνω στη γη, όπως μας παρήγγειλε ο Υιός της επειδή κυρίως μόνον ένα Πατέρα έχουμε, αυτόν που βρίσκεται στους ουρανούς: «Και πατέρα σας μην ονομάσετε κανένα πάνω στη γη, γιατί ένας είναι ο Πατέρας σας ο ουράνιος» (Ματθ. 23,9) – με τον ίδιο τρόπο ούτε άλλη μητέρα ονομάζουμε πάνω στη γη, επειδή κυρίως αυτήν μόνον έχουμε Μητέρα στους ουρανούς και όλοι μας καυχόμαστε να ονομαζόμαστε τέκνα της. Γι’ αυτό και προσβλέπουμε προς αυτήν για να μας ελεήσει ολοκληρωτικά, όπως αποβλέπει χωρίς να παρεκκλίνει και στη μητέρα του το νήπιο που έχει απογαλακτισθεί, όπως έχει γραφεί: «Ύψωσα την ψυχή μου σαν το θηλασμένο βρέφος κοντά στη μητέρα του» (Ψαλμ. 130,3).

Ακόμη υπενθύμισέ της τις αλήθειες που γράφουν γι’ αυτήν τα βιβλία, ότι όλοι οι πιστοί πιστεύουν στα τόσο υψηλά και τόσο θαυμαστά και μεγάλα κατορθώματα και χαρίσματα που προξένησε σε όλο το ανθρώπινο γένος, επειδή αυτή μόνο όντας ανάμεσα Θεού και ανθρώπων, τον μεν Θεό έκανε υιό ανθρώπου, τους δε ανθρώπους υιούς Θεού. Ότι χωρίς την μεσιτεία της δεν μπορεί κανένας να πλησιάσει το Θεό, ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, διότι αυτή μόνο βρίσκεται ανάμεσα στην κτιστή κι ουράνια κτίση· ότι αυτή μόνον είναι Θεός άμεσος μετά το Θεό, και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, επειδή είναι αληθινά Μητέρα του Θεού· και ότι αυτή είναι όχι μόνον ο θησαυροφύλακας όλου του πλούτου της Θεότητος, αλλά και ο διαμοιραστής σε όλους, Αγγέλους και ανθρώπους, όλων των υπερφυσικών ελλάμψεων και πνευματικών χαρισμάτων που δίνονται από τον Θεό στην κτίση. Και ότι δεν υπάρχει κανένας που να την επεκαλέσθηκε με πίστη και να μην τον άκουσε με ευσπλαχνία. Τέλος πάντων, παρουσίασέ της τα βάσανα και τα πάθη του Μονογενή της Υιού που υπέφερε για τη σωτηρία μας, και παρακάλεσέ την να ζητήσει χάρι για σένα από αυτόν, ώστε και για σένα τα πάθη αυτά να προξενήσουν το αποτέλεσμα εκείνο, για το οποίο τα υπέφερε ο Υιός της· και αυτό είναι η δική σου σωτηρία· και αυτό όχι για άλλο, παρά για δική του δόξα και ευαρέστηση.

(Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου, «Αόρατος Πόλεμος», Έκδ. Συνοδίας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος)

πηγή

ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΧΟΥ, ΚΑΙ ΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΙΔΟΣ

Τῌ  Γ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου καὶ Δικαίου Συμεὼν τοῦ Θεοδόχου,

 καὶ Ἄννης τῆς Προφήτιδος.

Τῇ Γ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ἁγίου καὶ δικαίου Συμεὼν τοῦ

 Θεοδόχου καί, Ἄννης τῆς Προφήτιδος,

 ὧν ἡ Σύναξις τελεῖται ἐν τῷ σεπτῷ Ἀποστολείῳ 

τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τῷ ὄντι ἐν τῷ σεβασμίῳ ναῷ

 τῆς Ἁγίας Θεοτόκου, πλησίον τῆς ἁγιωτάτης Μεγάλης Ἐκκλησίας.

Ἤγγειλε νεκροῖς Πρέσβυς, ὡς Θεὸς Λόγος,

Ἄνθρωπος ὀφθείς, μέχρι καὶ τούτων φθάσει.

Οὐ γὰρ ἀπῆρεν ἡ Φανουὴλ θυγάτηρ,

Ἕως ἐπ' αὐτῆς τὸν Θεὸν εἶδε βρέφος.

Τῇ τριτάτῃ δεσμοῖο βίαιο λύθη Συμεώνης.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων μαρτύρων Ἀδριανοῦ καὶ Εὐβούλου.
Ἀδριανόν, χαίροντα τμηθῆναι ξίφει,

Χείρ, ἡ φόνοις χαίρουσα τέμνει δημίου

.
Ξίφει θανὼν Εὔβουλε, Κυρίου χάριν,

Βουλὴν ἐπέγνως ὡς ἀρεστὴν Κυρίῳ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Βλασίου τοῦ Βουκόλου.

Βοῶν ἐπαύλεις Βλάσιον εἶχον πάλαι,

Αὐλαὶ δὲ νῦν ἔχουσιν αὐτὸν Κυρίου.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ προφήτης Ἀζαρίας, υἱὸς Ἀδδώ, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Χρησμοὺς διδόντος πρὶν θανεῖν Ἀζαρίου,
Σιγᾷ προφητεύουσα λοξὰ Πυθία.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Παῦλος καὶ Σίμων οἱ Μάρτυρες ξίφει τελειοῦνται.

Καὶ Παῦλον ὧδε, καὶ Σίμωνα γραπτέον,

Μὴ καὶ λάθωσιν, ἐκκοπέντες τὰς κάρας.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Κλαύδιος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ἔχαιρεν εὑρὼν Κλαύδιος βίου τέλος,

Ὡς εἴ τις εὕροι ψαλμικῶς πολλὰ σκῦλα.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

 Ἀμήν.

Ένα σχόλιο για τον Αρχιεπίσκοπό μας...

Μακαριώτατε, Ευλογείτε!!!
Κάνω έκκληση στην Αγάπη σας για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα, ΝΑ ΤΕΘΕΙΤΕ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΠΤΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΜΑΣ και να ακολουθήσουμε όλοι οι κληρικοί, μοναχοί - μοναχές και ο λαός του Θεού, ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ!!!
ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Οι Επιστολές, γι αυτούς που έχουμε την ατυχία να μας κυβερνούν, είναι απλώς "χαρτιά για τους κάλαθους των αχρήστων"...
ΜΟΝΟ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Με την Ιεραρχία Επικεφαλής μιας Λαοθάλασσας, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΜΕ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΚΑΙ ΡΟΠΑΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ!
Κάνω ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ, ΜΠΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΤΟ ΚΑΛΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΠΕΝΕΤΑΙ, ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΕΙ, ΠΟΥ ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ "ΒΟΡΑ" ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ...
ΕΧΕΤΕ ΧΡΕΟΣ, ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ, ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ... ΤΟ ΖΗΤΑΜΕ, ΣΑΣ ΕΚΛΙΠΑΡΟΥΜΕ...
ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΣΕΤΕ ΑΠΟ ΑΜΒΩΝΟΣ, ΘΑ ΣΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ. ΜΗ ΜΑΣ ΑΓΝΟΗΣΕΤΕ.
ΟΛΟΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΛΟΓΟ ΓΙΑ "Ο,ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ" ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ "Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ" ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΑΘΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ, ΤΗΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΗΣ ΜΕ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ!
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ, ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΦΩΙΙΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕΘ' ΥΜΩΝ ΚΑΙ ΗΜΩΝ. ΑΜΗΝ!!!
Κατερίνα.
Υ.Γ. Όταν οι καιροί το απαιτούν, "ο Παπάς γίνεται Παπαφλέσσας" ... τοιαύτοι καιροί "επί θύραις"!!!
Αναγνώστης

 πηγή