Ποιούς να ψηφίσετε; Μη την δώσεις στον ....Γκάγκστερ!!! 1ον +Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

(Ομιλία του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη την 28 Μαΐου 1989 με αφορμή τις τότε εκλογές που έγιναν την ημέρα της Πεντηκοστής).

Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, άγιοι άγγελοι και αρχάγγελοι, πατέρες και  διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όσιοι και μάρτυρες, οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες, ποιήσατε πρεσβείαν προς τον Κύριον, υπέρ του ελεηθήναι και σωθήναι τας ψυχάς ημών. Αμήν.

Απόψε,  εδώ στην αίθουσα, πάλι κήρυγμα, πάλι ομιλία. Ομιλία δύσκολος. Θέματα πολλά. Πάμπολλα τα θέματα. Αλλά υπάρχουν και θέματα μεγάλης αξίας. Ξέρω πολύ καλά ότι κι’εδώ μεσ’στην αίθουσα υπάρχουν ψυχαί θεοφιλείς, καλλιεργημέναι ψυχαί, που δε θέλουν θέματα μικρά και ασήμαντα, αλλά θέλουν θέματα μεγάλα, υψηλά, που αγγίζουν τα άστρα, περνούν τα άστρα, φθάνουν στο υπερπέραν. Διότι ο άνθρωπος, κατ’εξοχήν, ίσον; = Μεταφυσικόν όν είναι! 
Μεταφυσικόν όν είναι ο άνθρωπος!

Η Πεντηκοστή

Και υπάρχει ένα τέτοιο θέμα, το υπέρ παν θέμα, που αν θέλει ο Θεός, ύστερα από 21-μετρήστε- 22 μέρες, θα εορτάσει η αγία μας Εκκλησία. Και αυτό είναι η Πεντηκοστή. Είναι η εορτή, η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος επί τους δώδεκα Αποστόλους, τους Διδασκάλους της Εκκλησίας μας. 


Η Πεντηκοστή, πανσέληνος! 
Τι λέω πανσέληνος, ήλιος! ήλιος, τρισήλιος! 
Τρείς Ήλιοι είναι το Μυστήριον της Αγίας Τριάδος, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, Ήλιος ο Πατήρ, Ήλιος ο Υιός, Ήλιος το Πνεύμα το Άγιον, τρείς Ήλιοι, ένας Ήλιος  Τρισηλίου Θεότητος, όπως είναι στο απολυτίκιον των Τριών Ιεραρχών. 
Μάλιστα, το ύψος αυτό… είναι δογματικό το θέμα, αλλά μολονότι είναι δογματικό, έχει σημασία, πολλή σημασία με τη ζωή μας. Έχει μεγάλη κοινωνική σημασία, ναι, κοινωνική σημασία. Γιατί έχει κοινωνική σημασία; Διότι, αυτά τα τρία Πρόσωπα, είναι τόσο ηνωμένα, τόσον ηνωμένα τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος όσον δεν μπορεί να φανταστή ανθρώπινον πνεύμα. Και έτσι παρακαλεί και ημάς ο Θεός να είμεθα ενωμένοι, όπως η Αγία Τριάς! 
Το Δόγμα, είναι τρόπον τινά η σπονδυλική στήλη. 

Λένε μερικοί, τι να τα κάνωμε τα Δόγματα; 
Τι να τα κάνεις τα Δόγματα; 
Ξέρεις τι είναι σαν να λές; Σαν να λες: δεν χρειάζεται η σπονδυλική στήλη, αλλά θέλεις τη σπονδυλική στήλη που έχει 33 σπονδύλους ηρθρωμένους ηνωμένους… πάει το σώμα δε στέκεται όρθιο,  δε στέκεται όρθιο! Δε στέκεται όρθιο!  Ένας σπόνδυλος να χαλάση, κουτσαίνει ο άνθρωπος, με ραβδιά περπατά. 
Ό,τι λοιπόν είναι η σπονδυλική στήλη δια το σώμα, να στέκεται όρθιον, έτσι είναι τα δόγματα! Και το δόγμα, το υπερ δόγμα που διακρίνει τη θρησκεία μας, την Πίστη μας, από τις (άλλες) είναι η Πεντηκοστή,  είναι το Πνεύμα το Άγιον, είναι ο Υιός, Πατήρ και Άγιον Πνεύμα,  Αγία Τριάς ελέησον τον κόσμον και ημάς τους αμαρτωλούς. Και το ψάλλομε αυτό στο κοντάκιο, αυτό το λέει το κοντάκιο! Ποιος θα μας ψάλλει το κοντάκιον; Έλα! 
«Ότε καταβάς» έτσι, ψάλλετε «ότε καταβάς»!

(Ψάλλουν όλοι) 
«Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε, καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα».

Προσέξατε τι λέει; Ότι, μας καλεί σε ενότητα, ενότητα ατομική, ενότητα οικογενειακή, ενότητα κοινωνική, ενότητα πανανθρωπίνη, ενότητα! Μας καλεί να ενωθούμε όπως η Αγία Τριάς. Να έχωμεν μεταξύ μας τέτοια ενότητα. Άμα έχομεν τέτοια ενότητα, ειρήνη θα επικρατήσει εις την υφήλιον ολόκληρον! 

Αλλά τι έπαθα; 
Εγώ δεν ήρθα σήμερα ο μικρός και ανάξιος και αμαρτωλός άνθρωπος να θίξω θέμα το οποίον μόλις θίγουν τα μεγάλα πνεύματα της Ορθοδοξίας μας, το θέμα της Πεντηκοστής. Εγώ, θα κατεβώ από τα άστρα, θα  φύγω από το υπερώον της Πεντηκοστής, θα κατεβώ από την κορυφήν του Θαβώρ όρους όπου εκεί πάλι, είναι πάλι η Αγία Τριάς, κατέρχομαι, κατέρχομαι, κατέρχομαι, και πλησιάζω τον πλανήτη. 
Τον πλανήτη αυτόν, που έπλασε ο Θεός διά κατοικίαν του ανθρώπου, την Γή πλησιάζω  και σταματώ σε μια γωνιά, μικρή γωνιά, αλλά μαρτυρική γωνιά και ένδοξον γωνιά, του πλανήτη μας, που ονομάζεται Ελλάς! 

Εδώ θα σταθούμε τώρα. Και έτσι τα πρόσγεια θα φρονήσωμε και ημείς, θα ομιλήσωμε σε θέμα σοβαρόν! Και ποιο είναι το θέμα το οποίον φλέγει σήμερα; 
Και καυτό θέμα, υπέρ όλα τα άλλα θέματα καυτό θέμα, το οποίο συγκλονίζει την Ελλάδα μας απ’ άκρου εις άκρον είναι το θέμα των εκλογών.  Εκλογαί! Εκλογαί 18 Ιούνη! Ναι, 18 Ιουνίου (το 1989) την ημέρα της Πεντηκοστής, την ημέρα της Πεντηκοστής! 
Βαβέλ, πύργος Βαβέλ!

Εκλογαί

Λοιπόν, εκλογαί! Και το θέμα αυτό συζητείται παντού!

Στα σπίτια μέσα, άντρες, γυναίκες διαφωνούν, αντρόγυνα διαφωνούν, συζητείται στα καφενεία, στα κέντρα διασκεδάσεως, συζητείται εις τα προαύλια των εκκλησιών, εις τα σχολεία, παντού! 
Πολιτικολογία, αφάνταστος πολιτικολογία.

Σε κανένα άλλο έθνος της Ευρώπης δεν είναι τόσον  πολιτικολογία, όπως στην Ελλάδα, φοβερόν πράγμα, πολιτικομανία, μεγάλη πολιτικομανία.

Το ένα άκρον είναι αυτό. Το άλλο άκρον, το αντίθετον άκρον, είναι η αδιαφορία, τελεία αδιαφορία… «δεν με ενδιαφέρει εμένα, η γυναίκα μου να είναι καλά, τα παιδιά μου να είναι καλά, η επιχείρησι να πηγαίνει καλά,  να εισπράττω τριάκοντα αργύρια, δεν πα να καίγεται ο κόσμος, τι με ενδιαφέρει εμένα για τους βουλευτάς και τι με ενδιαφέρει εμένα για τας εκλογάς»; Αυτό είναι αδιαφορία, ένα άλλο άκρον το οποίο πρέπει να αποφύγωμε. Αδιάφορον, και τι αδιάφορον,  δεν ψηφίζουνε, δεν πηγαίνουν καθόλου, και το ποσοστό ανεβαίνει, 10, 20, ανεβαίνει το ποσοστό των αδιαφόρων !

Και ενώ είναι αδιάφοροι, άλλοι τι κάνουν; 
Έχουν διπλά βιβλιάρια, τριπλά βιβλιάρια!

Βαβέλ! Βαβέλ!

Συνεπώς εμείς θα θίξουμε το θέμα “εκλογές” απόψε. Διότι, η ζωή όλο εκλογές είναι. Δεν θέλω τώρα να μιλήσω επάνω στο γενικό θέμα των εκλογών, εσείς δύνασθε ο καθένας από σας να  δει ορισμένες στιγμές της ζωής του που αμφιταλαντεύετο, τι να κάνει, τι να εκλέξει;

Ποίο επάγγελμα, ποία επιστήμη, ποία τέχνη, ποία επιχείρησις, ποία, ποία, ποία …

Εκλογές είναι!

Oλόκληρος η ζωή εκλογές είναι! Μάλιστα! Κακές εκλογές.

Και στην αγορά πα’ να ψωνίσεις εκλογή κάνεις, προσπαθείς να πάρεις το καλύτερο.

Εκλογή κάνεις!

Πρόκειται (αν παντρευτείς), να παντρευτείς, εκλογή πάλι κάνεις! Να την πάρω; Να μην την πάρω;

Ναι! Γίνεσαι οικογενειάρχης, πατέρας είσαι, έχεις κορίτσι στο σπίτι; Ώωω συμφορά! Θέλεις να το παντρέψης και δικαία η απαίτησίς σου να το παντρέψης και περιμένεις την ευλογημένη ώρα. Και κάποιος χτυπάει (τακ τακ τακ), χτυπάει! Ποιος είναι, ο γαμπρός. 


Ώ ! Αλλά αμέσως, δεν το δίνεις αμέσως, εξετάζεις, ερευνάς, ερευνάς, ερωτάς, ο καλός πατέρας ερευνά, συγγενείς, φίλους, εχθρούς, όλους τους ερωτά, τους ρωτάει όλους, και μετά κάνει την εκλογή γιατί έχει τεραστία ευθύνη για την εκλογή. Και γίνεται μεγάλη έρευνα. Γι’ αυτό και λέει ο λαός μας, παλαιότερον, -τώρα δεν…-, κάνανε οι γονείς, κάνανε, μεγάλη έρευνα, εξετάζανε, εάν έχει τα προσόντα εκείνα όχι απλώς τα επαγγελματικά προσόντα, αλλά να έχει τα ηθικά και θρησκευτικά προσόντα, και δεν δίνανε το κορίτσι τους σε οιονδήποτε, κάνανε εκλογή, δικαία εκλογή εκάνανε, εκλέγανε! Γι’αυτό λέγανε ότι,  «θές να ακούσεις τα «άπλυτά» σου; Να γίνεις υποψήφιος γαμπρός και υποψήφιος βουλευτής»!  Έτσι λέει ο λαός και είναι πολύ ορθός! Λοιπόν, αλλά εδώ στην περίπτωση αυτή, εκλογή βουλευτού, εκλογή, δεν πρόκειται …

Εκεί στην Πρέσπα, να πούμε κάτι για να δώσουμε  ζωηρότητα εις τον λόγον και  να καταστήσωμε πραγματικότερον τον λόγον,  ήτανε ένα κορίτσι, στην Πρέσπα, στα χωριά τα ευλογημένα, λοιπόν, παρουσιάστηκε ένας βοσκός, αθώος βοσκός, θαυμάσιος βοσκός, μεγάλη αξία ο βοσκός στην πλάστιγγα του Θεού, όχι στην πλάστιγγα του κόσμου!

Οπότε, κάποτε, να στο χωριό και παρουσιάστηκε ένας Αμερικάνος! Με τα βραχιόλια, με τα δαχτυλίδια, με την κούρσα, με τ’ αυτοκίνητο, με την τηλεόραση, με όλα αυτά, με όλα αυτά, κ.λπ. εφάνταζε, εφάνταζε, και μ’ ένα καλάθι με χίλια «θα»! Μ’ένα καλάθι με χίλια «θα»! Θα πάμε εκεί στην Αμερική, στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, θα περάσουμε καλά, τι δεν είπε!

Η κόρη, έκλινε προς το βοσκό!

Αλλά ο πατέρας, φιλάργυρος και πλεονέκτης… Παράς! Λεπτά!

Του λέγαν, κοίταξε καλά, δώσε το κορίτσι στο βοσκό που είναι άγιο παιδί! Τίποτα! Επίεζε, επίεζε το κορίτσι, και έδωσε το κορίτσι… Που το’δωσε; Στον Αμερικάνο… και τον μακαρίζανε… να λέει, τύχη, να τύχη! Πήρε αυτόν τον Αμερικάνο.

Τον κάλεσα κι εγώ. -Παπά άφησέ με, λέει! Εδώ τα λεπτά, λέει, είναι! Έχεις λεπτά; λέει!

Ρε μυστήριο πράμα! Μόνο που δεν τον καταράστηκα!  Έννοια σου, λέω, θα το πληρώσεις ακριβά, του λέω!

Πέρασε λοιπόν ένας μήνας, δυο μήνες, τρεις μήνες, ο βοσκός πήγε να αυτοκτονήση. Λέω δόξασε, πήγαινε στον Άγιο Παντελεήμονα να ανάψης ένα κερί και να πης «Σ’ευχαριστώ Θεέ μου», γιατί τέτοια που έκανε τέτοια εκλογή, είναι ανάξια, υπάρχουν και άλλα κορίτσα καλύτερα από δαύτην, λέω, τον παρηγόρησα!

Περάσανε ένας μήνας, δυο μήνες, τρεις μήνες, να’τονε ταπεινωμένος ο πατέρας…

-Τι συμβαίνει;

- Συμφορά μεγάλη, έκλαιγε γοερώς! 

Τι συνέβη; Στέλνει τηλεγράφημα από το Σικάγο,  …  και λέει:

-Πατέρα, έλα, έλα, παίρνω επειγόντως πίσω, επειγόντως πίσω! Τι έμαθα;

Ότι ήτο γκάγκστερ! Γκάγκστερ! Πήγε να την πνίξη! Πήγε να την πνίξη!

Γιατί το λέγω;

 Πρόσεξε καλά!

Την κόρη σου δεν τη δίνεις στον γκάγκστερ!

Αλλά κι’ εδώ έχομε μία κόρη, πού’ναι χίλιες φορές ανώτερη από όλα τα κορίτσια του κόσμου!

Και η κόρη αυτή ονομάζεται Ελλάς!

Μην τη δώσεις στον γκάγκστερ!

πηγή

Ποιας Πολιτείας η σταθερότητα είναι ζητούμενο, Μακαριώτατε;

πηγή

Στην ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών σημειώνεται σήμερα:«Σε δήλωσή του στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Romfea.gr και τον δημοσιογράφο κ. Γ. Φερδή, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος δήλωσε τα εξής: «Είμαστε όλοι πικραμένοι. Ορισμένοι από εμάς και εξοργισμένοι. Όμως οι στιγμές που διέρχεται ο τόπος είναι εξαιρετικά κρίσιμες και η ανάγκη σταθερότητας της Πολιτείας μας το ζητούμενο, εάν δε θέλουμε να ζήσουμε νέες περιπέτειες. Αυτή την πίκρα και αυτή την οργή πρέπει να τις μετασχηματίσουμε σε δύναμη προοπτικής για την πατρίδα, για την οποία κάθε ημέρα προσευχόμαστε. Εύχομαι να φωτίσει ο Θεός όλους μας, ώστε να διασφαλίσουμε το καλώς νοούμενο συμφέρον της χώρας μας και το μέλλον των παιδιών μας. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην ωριμότητα και τη σοφία του λαού μας»...

Συμφωνούμε ότι «οι στιγμές που διέρχεται ο τόπος είναι εξαιρετικά κρίσιμες» αλλά σίγουρα το ζητούμενο των εκλογών δεν είναι η σταθερότητα της Πολιτείας αυτής, που ευθύνεται για την κατάσταση που έχει περιέλθει η πατρίδα μας και έχει ξεπουλήσει τα πάντα στους ξένους. Ζητούμενο είναι να πάρουν το δρόμο τον αγύριστο όσοι μας έφτασαν ως εδώ… Ας ελπίσουμε ότι «η ωριμότητα και η σοφία του λαού μας» θα πράξει την Κυριακή το σωστό.

Μοναχού Δημητρίου, Μετάνοια στα επερχόμενα

πηγή

ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ

μοναχοῦ Δημητρίου, Ἱβηρίτικο κελλὶ «Ἁγίου Χαραλάμπους» 

Ὅλος ὁ κόσμος σὲ ὅλα τὰ πλάτη, ἀλλὰ εἰδικὰ ἐμεῖς ἐδῶ νιώθουμε πλέον τὸν πόλεμο εἰς τὸ πετσί μας.

Ἴσως φτάσαμε νὰ δοῦμε τὸ τέλος τῆς ἀνεμελειᾶς μας, μιᾶς ἀλόγιστης κοσμικῆς χαρᾶς, ἐπιπολαιότητος, εὔθυμης βιοτῆς, προσκόλλησης στὰ παρόντα, τῆς ρηχῆς ἐγκόσμιας συμβατικότητας...

Ἐκλονίσθη ἡ ἐμπιστοσύνη στὶς ἀνθρώπινες ἀσφάλειες, τὸν κοινωνικὸ καὶ εὐρωπαϊκὸ προστατευτισμό. Ἐτρώθη ἐπίσης τὸ κύρος τῆς «φιλανθρώπου Παντοδυνάμου» ἐπιστήμης καθόσον χρησιμοποιεῖται αὐτὴ ἐναντίον τοῦ ἴδιου του ἀνθρώπου ποὺ ὑποτίθεται αὐτὴ ὅτι πρέπει νὰ ὑπηρετεῖ. Ἄλλα αἰσθήματα κατέλαβον τὴν θέσιν τῶν παλαιῶν εἰδώλων. Ἡ ἀγωνία, ἡ λύπη, ἡ ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης, τὰ ἀπελπιστικὰ ἀδιέξοδα στὸ τοῦνελ, ἡ οἰκονομικὴ ἀβεβαιότητα, τὰ ἀτελείωτα χρέη, φόροι μὲ ἐπιστέγασμα τὴν ἀνεργία ἐν πάσει περιπτώσει ἐνεφανίσθησαν εἰς τὸ παγκόσμιο θέατρο, ὅλα τὰ ἀπὸ αἰῶνος φαντάσματα ποὺ ἡ ἀνθρώπινη προσπάθεια, ἀλλὰ κυρίως ἡ χριστιανικὴ ἀρετή, φώτιση εἶχον κατὰ τὸ παρελθὸν ἐξορίσει.

Τὰ κέντρα ἐξουσίας ποὺ προωθοῦν τὰ ὡς ἄνω εἶναι ἀόρατα. Οἱ διάφορες κυβερνήσεις τῶν λαῶν ἀδύνατες, ἄβουλες τηλεκατευθυνόμενες μαριονέτες. Οἱ λαοὶ ὡς διὰ μαγείας βρέθηκαν ἀποίμαντοι, ἀπροστάτευτοι, φοβισμένοι, κυνηγημένοι, φτωχοί, ἄνεργοι, ἀπελπισμένοι, ἀγανακτισμένοι. Ποιὸ νέο σύστημα παγκόσμιας ἀνθρωπιᾶς ἑτοιμάζεται; Ἤδη τὸ ὀσφραινόμεθα.

Ἡ χώρα μας δὲν δύναται νὰ ἀπουσιάζει ἀπὸ τὸ ὡς ἄνω γίγνεσθαι ὡς ὁ σημαντικότερος ἱστορικὸς καὶ πνευματικὸς παράγοντας στὰ ἀνθρώπινα πάλι πρωτοστατεῖ. Ἀλλὰ πῶς; Σὰν κακὸ οἰκονομικὸ παράδειγμα καὶ διεθνὴς ταραξίας. Αὐτὰ μᾶς πρόσαψαν. Μᾶς φοβοῦνται βαθύτερα καὶ ζητοῦν νὰ μᾶς ἀπομονώσουν. Μήπως ἡγηθοῦμε καὶ πάλι καὶ ἀπαλλάξουμε τὸν πλανήτη ἀπὸ τὸ τέλμα. Ὅμως ἐν ἀγνοίᾳ τους ἐνεργοποιοῦν νὰ ἀναλάβουμε καὶ πάλι τὶς οἰκονομικές μας εὐθύνες. Ὡς πτέρυγας Κυρίου τῶν δυνάμεων, ὥστε στὸ διεθνὲς ἁλώνι νὰ χωρισθεῖ ὁ σίτος ἀπὸ τὰ ἄχυρα. «Τὰ ἀσθενῆ ἐξελέξατο ἵνα τὰ ἰσχυρὰ καταισχύνει». Αὐτοὶ ποὺ δείχνουν κατὰ κόσμο ἰσχυροί, δὲν εἶναι παρὰ φοβισμένα ἀνθρωπάρια, μήπως δυσαρεστήσουν τὰ ἀφεντικά τους ποὺ ἔστησαν αὐτὴ τὴν πλανητικὴ ἰσχὺ καὶ παγίδα μὲ ἄπειρη πολυπλοκότητα καὶ πονηριὰ ἀπὸ παλιά. Ἰσχυροποιούμενοι ἐπὶ πλέον ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς λανθασμένες ἐπιλογὲς ποὺ καλλιέργησαν στὶς λαϊκὲς μάζες. Οἱ πραγματικὰ ἰσχυροὶ ποὺ φαίνονται κατὰ κόσμον ἀδύναμοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ ζοῦν ἐν Θεῷ, ἀλήθειᾳ καὶ μετάνοιᾳ συμμετέχοντες στὸ πλήρωμα τῆς ζωῆς καὶ τῆς ὕπαρξης. Αὐτοὺς τρέμουν οἱ ἐξουσιαστὲς μὴν ξυπνήσουν τὰ κοιμώμενα πλήθη. Σήμερα τὰ κράτη ὁδηγοῦνται βίαια μὲ οἰκονομικὰ ἢ ἄλλα δεσμὰ ἀδύναμα γιὰ βορὰ μπροστὰ στὸ παγκόσμιο θηρίο ποὺ τὰ ἀποβάλλει συνέχεια σὲ κιμά.

Οἱ ἐταιρεῖες ὅλο καὶ γιγαντώνονται, τὸ ἀνθρώπινο μέγεθος πρὸ πολλοῦ ἐχάθη. Τείνουν ὅλες οἱ πολυεθνικὲς νὰ ἀφομοιωθοῦν ἀπὸ τὴν «Mather company», τὴν ὑπερεταιρεία τοῦ πλανήτη γιὰ ὅλες τὶς δουλειές. Ὅλοι καὶ ὅλα παρακολουθοῦνται, μὲ ἄγνωστο γιὰ τὴν ὥρα σκοπό.

Αἰτιολογικὸ, ὥστε τὰ οἰκουμενικὰ δεσμὰ νὰ συσφίγγονται, ἀποτελεῖ τὸ κυνήγι ἀοράτων ἐχθρῶν μὲ διάφορα κατὰ καιροὺς ὀνόματα, ὅπως ὁ «φόβος τῶν χωρῶν μὲ πυρηνικά», «μουσουλμάνοι τρομοκράτες», «φοροφυγάδες», «ἀνεξέλεκτες ἀρρώστιες φυτῶν καὶ ζώων» κ.λπ. Μὲ ὅλα αὐτὰ δικαιολογοῦν ἀκραῖες ἐνέργειες, ὅπως στρατιωτικὲς ἐπεμβάσεις, προώθηση συστημάτων ἠλεκτρονικῆς παρακολούθησης, χημικὰ νέφη ἄγνωστων ἀερίων καὶ σκόνης ποὺ ψεκαζόμενα στὴν ἀτμόσφαιρα τείνουν στὴ χειραγώγηση τῆς ὑγείας τοῦ νοῦ καὶ τῶν αἰσθημάτων, ὡς ἔσχατης μορφῆς ἐλέγχου.

Οἱ παγκοσμιοποιητές ὡς ψευδοθεοὶ τοῦ σύμπαντος ἐνδιαφέρονται καὶ θέλουν νὰ δώσουν λύσεις γιὰ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα.

Κόπτονται γιὰ τὸ κλίμα, βαθύτερα ὅμως θέλουν νὰ μεταφράσουν σὲ χρῆμα ὅλα τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἁπλόχερα ὁ δημιουργὸς ἐχάρισε, ἀέρα, γῆ καὶ ὕδωρ. Σφετεριστὲς τῆς γῆς θέλουν μὲ τὸ χρῆμα ποὺ θὰ συλλέξουν νὰ ἐγκαθιδρύσουν τὴν παγκόσμια πράσινη φυλακή. Θέλουν στὸ φινάλε νὰ διαχειρισθοῦν καὶ νὰ χειραγωγήσουν τὴν ἴδια μας τὴν ζωὴ τῆς ὁποίας τὰ νούμερα, ἐὰν ξεφύγουν πέρα κάποιου ἀριθμοῦ ἀνθρώπων, γιὰ αὐτοὺς αὐτὸ θὰ ἀποτελεῖ πρόβλημα πρὸς «θεραπεία».

Ἀκοῦμε συνεχῶς γιὰ διεθνῆ συννενόηση καὶ εἰρήνη. Ὅμως ἡ ἀληθινὴ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ὀντολογικὴ αἴσθηση πληρότητας ζωῆς καὶ συγχωρητικότητας, ἐνῷ ἡ δική τους εἰρήνη γράφεται μὲ τὰ αἵματα τῶν ἀνθρώπων θυμάτων τῶν ἰσχυρῶν καὶ ἀποτελεῖ περήφανη διακήρυξη, πάνω ἀπὸ τοὺς πόδας τῶν ἀντιπάλων.

Τὸ θεωρητικό τους ὑλικὸ εἶναι περίπλοκο, ἀκαταλαβίστικο, καλυμμένο μὲ τὸν φιλανθρωπικό τους μανδύα τῆς «βιώσιμης ἀνάπτυξης», διάβαζε ἀνθρώπινου ἀφανισμοῦ. Αὐτοὶ φαίνονται «πανίσχυροι οἰκονομικά», «ἑνωμένοι». Ἀπεναντίας οἱ ἀγωνιζόμενοι νὰ διασωθοῦν ἀπὸ τὸν πανίσχυρο ὁδοστρωτήρα των εἶναι σκόρπιοι, ἀδύνατοι οἰκονομικά, ἀναποφάσιστοι μὲ μόνο κίνητρο τὴν πίστη στὸν Θεὸ, τὴν ἱερὴ ἀποστολὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἐλευθερία ἀπὸ τώρα βίωση τῆς θείας ζωῆς καὶ ἀλήθειας. Ἡ ὡς ἄνω μάχη εἶναι ἄνιση. Μᾶς τοποθετεῖ στὸ κλίμα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος τῶν Παθῶν. Μόνο ποὺ τὴν θέση τοῦ Ἐσταυρωμένου, κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ πρέπει νὰ λάβωμε, γιὰ νὰ συνεχίσουμε ὡς ὀρθόδοξοι καὶ Ἕλληνες νὰ ὑπάρχουμε. Γιὰ μία ἀκόμη φορὰ τὸ «Ρωμέϊκο» καλεῖται νὰ σταυρωθῆ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ὅταν τὸν Κύριο ζήτησαν οἱ Ἕλληνες . Αὐθόρμητα εἶπε τὸ γνωστὸ. «Ἐὰν ὁ σίτος ἀποθάνη στὴ γῆ πολὺ καρπό…».

Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ καλούμεθα νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν αὐτάρκεια, ρηχότητα, χλιαρότητα. Οἱ περιστάσεις μᾶς ὠθοῦν νὰ ἀναλάβουμε τὶς πνευματικές μας εὐθύνες ἔναντι ὅλων. « Ἂς ζητήσουμε ἀπὸ τὸν Σωτήρα τὴν ἐνεργοποίηση τῆς Χάριτος κατ’ ἄλλους τοῦ «ἰχὼρ», ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ἀξιοπρεπῶς τὰ ἐρχόμενα γιὰ νὰ μὴν καταντήσουμε «ἑρπετὰ σιελοφόρα» τὰ ὁποῖα θὰ ἱκετεύσουν τοὺς ἐξουσιαστὲς γιὰ ἑνότητα. Μία θέση ὑπὸ τὸν ἥλιο καὶ ἕνα ρυπαρὸ κομμάτι καρκινογόνου κρεατόμαζας ἢ ἄλλο ἔκτρωμα τροφῆς. Ἤμεθα ἐν Χριστῷ χορτάτοι, «οὐκ ἐπ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος». Δοκιμάσαμε ἀπὸ ὅλα τὰ καλούδια τοῦ πονηροῦ τοῦ αἰῶνος τούτου, τὰ μπουχτίσαμε. Δὲν μᾶς ζήτησε ὁ Πονηρὸς πολλά, γιὰ νὰ μᾶς τὰ δώσει, παρὰ μόνο τὴ λήθη.

Τώρα ὅμως ὀργανωμένα μᾶς ζητᾶ τὴν ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ψυχῆς μας, τὴν ὑποταγὴ σὲ αὐτόν. Ἡ δύναμη τῆς συνήθειάς μας, λειτουργεῖ ὑπέρ του. Πῶς ὅμως θὰ ἐγκαταλείψει κανεὶς τὸν μέχρι πρότινος τρόπο ζωῆς;

Μία λέξη ἀποτελεῖ τὸ κλειδὶ καὶ συνάμα μία ἀνίκητη πυρηνικὴ πνευματικὴ ρουκέτα κατὰ τοῦ ἐχθροῦ. Ἡ λέξη μετάνοια εἶναι τὸ ἰσχυρότερο καὶ φθηνότερο ὅπλο ποὺ λόγῳ εὐτέλειας καὶ οἰκειότητος δὲν τὸ ὑποψιαζόμεθα. Κατὰ τὴν μακροχρόνια διάρκεια τοῦ ὑποβόσκοντος πνευματικοῦ πολέμου, βλέπουμε ὀχυρὰ καὶ θύλακες, ὀρθόδοξα κεκτημένα, νὰ καταλαμβάνονται τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο ἀμαχητί. Τότε δὲν πρέπει κανεὶς νὰ εἶναι προφήτης γιὰ νὰ προβλέψει τὴν μεγάλη ἐπικείμενη μάχη ἡ ὁποία θὰ ἀνταποκρίνεται στὸν πραγματικὸ κόσμο μὲ σκοπὸ τὴν ὁλοκληρωτική μας δουλεία.

Τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἡ Ἐκκλησία ἀποτελοῦν σήμερα στόχο ἐκτὸς ἐὰν κανεὶς δὲν ἀντιδρᾶ σὲ ὁτιδήποτε.

Καλούμεθα ὅλοι νὰ ἀναχωρήσουμε στὴ φωτιὰ τῆς δοκιμασίας, ἀκόμη γιὰ μία φορά, τὰ προσωπικά, τὰ ρηχά μας ἐκκλησιαστικὰ βιώματα, τὶς ἀνάδελφες πρακτικές, τοὺς φαραϊσμούς, τὶς φιλάρεσκες βεβαιότητες. Ἴσως ἔτσι οἱ ψυχὲς ἀλλὰ καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωὴ νὰ λάμψουν ὅπως ἀστράφτουν τὰ μπροῦτζα στοὺς ἁγιορείτικους ναούς, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν Πανηγύρεων τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων.

Ἀλλιῶς κινδυνεύει νὰ χαθῆ ἡ κοινὴ λογική ἐὰν δὲν πρυτανεύση ἡ ἀγάπη. Τὴ στιγμὴ ποὺ ἤδη οἱ παγκοσμιοποιητὲς προσπαθοῦν νὰ μᾶς τρελάνουν. Χρησιμοποιοῦντες τὸν ὑστερόβουλο, συμφεροντολογικό, ἄρρωστο, σκοτεινό, ἀπάνθρωπο, παραλογισμό. Ὠθοῦντες τὰ πράγματα στὸ νὰ ἀνατείλει γιὰ ὅλους ἕνας νέος μεσαιωνικός, ὁλοκληρωτικὸς σκοταδισμός.

Δὲν ἔχουμε λοιπὸν χρόνο γιὰ χάσιμο καὶ ἐρασιτεχνισμούς. Ὁ καιρὸς εἶναι πολύτιμος, ἡ ἐποχὴ καὶ ὁ κόσμος μᾶς ζητοῦν πολλά. Τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης κλονίζονται.

Τὸ πανανθρώπινο παιχνίδι, ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν σοβαρότητά μας.

Οἱ συμβατικὲς ρηχὲς ἀρετές, τὰ ἐπίπλαστα χαμόγελα, ἡ αὐτοϊκανοποίηση τοῦ εὐσεβισμοῦ καὶ τῆς αὐτοδικαίωσης τελείωσαν. Ἀναμένονται σοβαρὲς δυσκολίες, πόνος ἀλλὰ καὶ θυσίες.

Ἂς συστρατευτοῦμε μαζὶ μὲ τὸν Ἀρχηγὸ τῆς πίστης μας καὶ δὲν θὰ ἐγκαταλειφθοῦμε. Θὰ ἔχουμε Στρατηγὸ γιὰ νὰ ἀντεπεξέλθουμε. Ἡ νίκη εἶναι δεδομένη γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ. Θὰ νικήσουμε μαζί Του.

Ὁ ἀπ’ αρχῆς ἀνθρωποκτόνος θὰ ἀποτύχη.

Γιὰ τὴν Ε.ΡΩ.

Κοντά στον Θεό μεσα απ'τους ανθρώπους.

Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους μυστικά.

 Θα νιώθουμε τότε ότι όλοι μας αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό,

 αν δεν περάσει απ' τους ανθρώπους. ...Ν' αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε για όλους ανιδιοτελώς, 

χωρίς να ζητάμε ανταπόδοση. Τότε ισορροπεί ο άνθρωπος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο 

της Εκκλησίας μας. Να γίνομε όλοι ένα εν Θεώ.
Η αγάπη στον αδελφό μας προετοιμάζει ν' αγαπήσομε περισσότερο τον Χριστό.
Ας σκορπίζομε σε όλους την αγάπη μας ανιδιοτελώς, αδιαφορώντας για τη στάση τους.

 Όταν έλθει μέσα μας η χάρις του Θεού, δεν θα ενδιαφερόμαστε αν μας αγαπάνε ή όχι, αν μας

 μιλάνε με καλοσύνη. Θα νιώθουμε την ανάγκη εμείς να τους αγαπάμε όλους. Είναι εγωισμός

 να θέλουμε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη.

                                                 

Όταν αγαπάμε χωρίς να επιδιώκομε να μας αγαπάνε, θα μαζεύονται όλοι κοντά μας σαν

 τις μέλισσες. Αυτό ισχύει για όλους μας.
Αν ο αδελφός σου σ' ενοχλεί, σε κουράζει, να σκέπτεσαι: «Τώρα με πονάει το μάτι μου, το χέρι μου, 

το πόδι μου" πρέπει να το περιθάλψω μ' όλη μου την αγάπη». Να μη σκεπτόμαστε, όμως, ούτε 

ότι θα αμειφθούμε για τα δήθεν καλά ούτε ότι θα τιμωρηθούμε για τα κακά που διαπράξαμε.

Έρχεσαι εις επίγνωσιν αληθείας, όταν αγαπάεις με την αγάπη του Χριστού. Τότε δεν ζητάεις να

 σ' αγαπάνε" αυτό είναι κακό. Εσύ αγαπάεις, εσύ δίνεις την αγάπη σου" αυτό είναι το σωστό.

 Από μας εξαρτάται να σωθούμε. Ο Θεός το θέλει. Όπως λέει η Αγία Γραφή: «πάντας θέλει

 σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν».
Όταν κάποιος μας αδικήσει μ' οποιονδήποτε τρόπο, με συκοφαντίες, με προσβολές, να σκεπτόμαστε

 ότι είναι αδελφός μας που τον κατέλαβε ο αντίθετος. Έπεσε θύμα του αντιθέτου. Γι' αυτό πρέπει 

να τον συμπονέσομε και να παρακαλέσουμε τον Θεό να ελεήσει κι εμάς κι αυτόν" κι ο Θεός θα

 βοηθήσει και τους δύο.

Αν, όμως οργισθούμε εναντίον του τότε ο αντίθετος από κείνον θα πηδήσει σ' εμάς και θα μας 

παίζει και τους δύο. Όποιος κατακρίνει τους άλλους, δεν αγαπάει τον Χριστό. Ο εγωισμός φταίει. 

Από κει ξεκινάει η κατάκριση.
Ας υποθέσομε ότι ένας άνθρωπος βρίσκεται μόνος του στην έρημο. Δεν υπάρχει κανείς. 

Ξαφνικά ακούει κάποιον από μακριά να κλαίει και να φωνάζει. Πλησιάζει κι αντικρίζει ένα 

φοβερό θέαμα: μία τίγρις έχει αρπάξει έναν άνθρωπο και τον καταξεσχίζει με μανία.

 Εκείνος απελπισμένος ζητάει βοήθεια. ...;

Τι να κάνει, για να τον βοηθήσει; ...; Μήπως θα πάρει καμιά πέτρα να τήνε ρίξει στον 

άνθρωπο και να τον αποτελειώσει; «Όχι, βέβαια!», θα πούμε. Κι όμως αυτό είναι

 δυνατόν να γίνει όταν δεν καταλαβαίνομε ότι ο άλλος που μας φέρεται άσχημα 

κατέχεται από τον διάβολο, την τίγρη.

Μας διαφεύγει ότι, όταν κι εμείς τον αντιμετωπίζομε χωρίς αγάπη, είναι σαν να του 

ρίχνομε πέτρες πάνω στις πληγές του, οπότε του κάνομε πολύ κακό και η «τίγρις» μεταπηδάει

 σ' εμάς και κάνομε κι εμείς ό,τι εκείνος και χειρότερα. Τότε, λοιπόν ποια είναι η αγάπη που

 έχομε για τον πλησίον μας και πολύ περισσότερο για τον Θεό;
Να αισθανόμαστε την κακία του άλλου σαν αρρώστια που τον βασανίζει και υποφέρει και

 δεν μπορεί να απαλλαγεί. Γι' αυτό να βλέπομε τους αδελφούς μας με συμπάθεια και να τους

 φερόμαστε με ευγένεια λέγοντας μέσα μας με απλότητα το «Κύριε Ιησού Χριστέ», για να 

δυναμώσει με τη θεία χάρι η ψυχή μας και να μην κατακρίνομε κανένα. Όλους για
αγίους να τους βλέπομε.

Όλοι μας μέσα φέρομε τον ίδιο παλαιό άνθρωπο. Ο πλησίον όποιος κι αν είναι, είναι

 «σάρξ εκ της σαρκός μας», είναι αδελφός μας και «μηδενί, μηδέν οφείλομεν, ει μη το 

αγαπάν αλλήλους», σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο. Δεν μπορούμε ποτέ να 

κατηγορήσομε τους άλλους, γιατί «ουδείς την εαυτού σάρκα εμίσησεν».
Όταν κάποιος έχει ένα πάθος να προσπαθούμε να του ρίχνομε ακτίνες αγάπης κι 

ευσπλαχνίας για να θεραπεύεται και να ελευθερώνεται. Μόνο με την χάρι του Θεού

 γίνονται αυτά. Να σκέπτεσθε ότι αυτός υποφέρει περισσότερο από εσάς. ...;

Να στεκόμαστε με προσοχή σεβασμό και προσευχή. Εμείς να προσπαθούμε να μην

 το κάνομε το κακό. Όταν υπομένομε την αντιλογία του αδελφού λογίζεται μαρτύριο.

 Να το κάνομε με χαρά.
Ο χριστιανός είναι ευγενής. Να προτιμάμε ν' αδικούμαστε. Άμα έλθει μέσα μας το

 καλό, η αγάπη, ξεχνάμε το κακό που μας κάνανε. Εδώ κρύβεται το μυστικό. Όταν

 το κακό έρχεται από μακριά, δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Η μεγάλη τέχνη είναι,

 όμως να το περιφρονήσετε. Με την χάρι του Θεού ενώ θα το βλέπετε, δεν θα σας

 επηρεάζει, διότι θα είστε πλήρεις χάριτος.

π.πορφυριος

πηγή

Ο ηγούμενος Εφραίμ και ο αθλητής του NFL

Μια εικόνα του Γέροντα Εφραίμ βρίσκεται στα αποδυτήρια μιας ενός εκ των μεγαλύτερων ομάδων φούτμπολ. Χάρη σε ένα σύγχρονο "Σαμψών" που μέσω του γάμου του με μια Ελληνοαμερικανίδα, μυήθηκε ελληνορθόδοξη πίστη.

Στις σελίδες των New York Times φιλοξενήθηκε η ιστορία του Τρόι Πολαμάλου (σ.σ. ο σύγχρονος Σαμψών που λέγαμε) και η σχέση του με τον πνευματικό του, τον ηγούμενο της μονής Βατοπαιδίου!

Την ιστορία του Πολαμάλου την έχουμε γράψει στο παρελθόν. Στην off season επισκέπτεται το Άγιο Όρος και διάφορα ορθόδοξα μοναστήρια στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία. Είναι ενεργό μέλος της ελληνορθόδοξης οικογένειας του Πίτσμπουργκ και κάνει το σταυρό του μετά από κάθε save.

Πιστή συντροφιά στο δρόμο για την κατάκτηση ενός δεύτερου Super Bowl είναι ένα βιβλίο ονόματι "Συμβουλές από το Άγιο Όρος", το οποίο πωλείται στο Amazon και περιέχει γραπτές ομιλίες και γράμματα του Εφραίμ.

Ο Πολαμάλου νιώθει πολύ κοντά στον Εφραίμ και έδωσε το όνομα του μοναχού στον δεύτερο γιο του. Το πρώτο παιδί του Τρόι και της Θεοδώρας βαφτίστηκε Παΐσιος!

Ο Πολαμάλου έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα με τους Πίτσμπουργκ Στίλερς στα επτά χρόνια παρουσίας του στο NFL. Η ζωή του άλλαξε, όπως υποστήριξε, όταν επισκέφθηκε το Άγιο Όρος, προσθέτοντας ότι διέκρινε γύρω του ταπεινότητα και θυσία για το γενικότερο καλό.

Σύμφωνα με τους ανθρώπους της ομάδας του είναι ο τελευταίος άνθρωπος που ανεβαίνει στο λεωφορείο, καθώς προσεύχεται για αρκετή ώρα μετά από αγώνα. Στη συνέχεια συγκεντρώνει προσεκτικά ορισμένα από τα προσωπικά του αντικείμενα. Μια φωτογραφία του Εφραίμ, μία εικόνα του Ιησού και μια της Παναγίας.

Οι συμπαίκτες του τον ψήφισαν ως τον πολυτιμότερο παίκτη της ομάδας τη φετινή σεζόν. "Όταν χρειαζόμαστε καθοδήγηση, σε αυτόν στρεφόμαστε. Ο Τρόι είναι σημαντικότερος άνθρωπος από αρκετούς που κηρύσσουν το λόγο του Θεού", τόνισε ο συμπαίκτης του, Τζέιμς Χάρισον.

Ο 29χρονος που έγινε διάσημος σε ολόκληρο τον κόσμο όταν ασφάλισε τα μαλλιά του, παραχωρεί συνέντευξη μόνο όταν είναι υποχρεωμένος με την προϋπόθεση ότι δεν θα μιλήσει για την πίστη του.

Διαβάστε και: Ο Τρόι,η Θεοδώρα και ο γέροντας Παίσιος

proskynitis

Ο Τρόι,η Θεοδώρα και ο γέροντας Παίσιος

Στην Ελλάδα η συγκεκριμένη Κυριακή του τελικού του αμερικάνικου ποδοσφαίρου,του Super Bowl όπως είναι γνωστό,όταν θα κριθεί ο πρωταθλητής, αρχίζει και κερδίζει όλο και περισσότερο κόσμο. Ελάχιστοι όμως είναι τόσο μυημένοι ώστε να γνωρίζουν την ιστορία του Τρόι Πολαμάλου, του κορυφαίου αμυντικού των πρωταθλητών Πίτσμπουργκ Στίλερς. Γνωρίζουν τον αθλητή (safety η θέση του στο φούτμπολ) αλλά….
Ήταν μία έκπληξη σε κάθε κοντινό πλάνο ο Πολαμάλου, γεννημένος στη Σαμόα, να κάνει τον σταυρό του όπως οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι.

Αμέσως στο διαδίκτυο για να ψάξουμε μήπως αντί για τη Σαμόα, ήταν από τα μέρη μας. Η αναζήτηση έφερε ακόμα καλύτερα νέα αφού ο σταρ του NFL από το 2007 όταν και βαπτίστηκε Χριστιανός Ορθόδοξος λόγω της Ελληνίδας γυναίκας του Θεοδώρας, δεν χάνει ευκαιρία να μιλήσει για την πίστη του και την Ορθοδοξία.
Στην μεγάλη συνέντευξη πριν από τον φετινό τελικό, οι Αμερικανοί είδαν και άκουσαν από την τηλεόραση τον Πολαμάλου να αποκαλύπτει ότι: "Για μένα η Τρίτη είναι ιερή ημέρα αφού μου δίνεται η ευκαιρία να βρεθώ στο ελληνορθόδοξο μοναστήρι της Γέννησης της Θεοτόκου μαζί με την γυναίκα μου τη Θεοδώρα. Είναι η μοναδική στιγμή στην εβδομάδα που μπορούμε να πάμε μαζί στην εκκλησία. Στις 08.30 το πρωί ξεκινά η λειτουργία και τελειώνει στις 12.30. Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική, κατανυκτική όπως στα χρόνια των Αποστόλων. Πριν γνωρίσω την γυναίκα μου ήμουν Χριστιανός αλλά βαπτίστηκα Χριστιανός Ορθόδοξος όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε μαζί. Οι Έλληνες είναι Ορθόδοξοι όπως και οι Ρώσοι, εμείς όμως λόγω του ότι η Θεοδώρα είναι Ελληνίδα, θεωρούμαστε Έλληνες Ορθόδοξοι".
Το 2007, από το καμπ προετοιμασίας των Στίλερς έλειπε ο Τρόι Πολαμάλου. Ήταν η πρώτη προπόνηση του νέου προπονητή Μάικ Τόμλιν ο οποίος απάντησε στους έκπληκτους ρεπόρτερ για την μεγάλη απουσία: "Στηρίζω την απόφαση του Τρόι να εκτελέσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα στην Ελλάδα. Τον καταλαβαίνω και τον περιμένω να επιστρέψει".
Ένα μήνα μετά τη βάπτισή του, ο πατέρας Γεώργιος Λιβανός κάλεσε τον σταρ του NFL και ταξίδεψαν στο Άγιο Όρος, αλλά και στην Αγία Σοφία για να του γνωρίσει την ελληνορθόδοξη παράδοση σε Ελλάδα και Τουρκία.
Μετά από 12 ημέρες στην πατρίδα μας, γύρισε δηλώνοντας αφοσιωμένος στην θρησκεία κι έτοιμος να ταξιδέψει στην Ελλάδα τον Μάρτιο.
Μετά το δεύτερο δακτυλίδι πρωταθλητή, υπάρχει μία υποχρέωση στην οικογένεια Πολαμάλου. Ο νεογέννητος γιος τους πήρε το όνομα Παΐσιος (από τον γέροντα Παΐσιο του Αγίου Όρους) και μόλις βρεθεί χρόνος θα λάβει ευλογία και στην Ελλάδα.
Επί του παρόντος τόσο ο μικρός, όσο και ο μεγάλος Πολαμάλου έχουν τις ευλογίες της ελληνικής κοινότητας στο Πίτσμπουργκ και ιδιαίτερα του μητροπολίτη Μαξίμου: "Κάθε φορά που (σ.σ. ο Τρόι) σταματάει έναν αντίπαλο κάνει τον σταυρό του με τον Ορθόδοξο τρόπο, από τα δεξιά στα αριστερά, και είναι υπέροχο. Προσευχόμαστε για τον Τρόι να είναι υγιής".
Μάλλον οι αντίπαλοί του πρέπει να το εύχονται αυτό, να παραμένουν δηλαδή υγιείς μετά από τα κτυπήματα ενός ανθρώπου που εντός του γηπέδου έχει το παρατσούκλι "κυνηγός κεφαλών".
Έξω από αυτό είναι ένας ακόμα Χριστιανός Ορθόδοξος που φροντίζει το Πάσχα μαζί με την γυναίκα του Θεοδώρα, τον γιο του Παϊσιο, να μην χάσει ούτε μία λειτουργία από την Μεγάλη Εβδομάδα. Σεμνός, ταπεινός σχεδόν ντροπαλός όπως μαρτυρούν οι ομογενείς μας.

proskynitis

ΣΟΚ! Είναι αργά πια για συγνώμη...

Μια απίστευτη, τραγική ιστορία που αναδεικνύει με σκληρό τρόπο το δράμα μιας χαμένης ζωής κυκλοφορεί εδώ και λίγες ώρες στο διαδίκτυο για μία από τις έντεκα ιερόδουλες με AIDS, τα πρόσωπα των οποίων δημοσιοποιήθηκαν σήμερα από την Αστυνομία.


Αναφέρεται σην Snezhana Ilieva από τη Βουλγαρία και την παραθέτουμε, με την σημείωση ότι δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί - αν υποθέσουμε ότι μπορεί να επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο...

"Η Snezhana ζούσε μέχρι τα 12 της στο Κazanlak, επαρχιακό χωριό της Βουλγαρίας. Από μικρή την φώναζαν “Kazanlashka roza” γιατί δεν μάτωναν ποτέ τα δάκτυλά της όταν στους αγρούς, μαζί με την οικογένεια της, μάζευαν τριαντάφυλλα για τον Έλληνα τοπικό βιομήχανο αιθέριων ελαίων.

Την ημέρα των γενεθλιών της, γινόταν 12 κιόλας χρονών, ο τοπικός γιατρός του χωριού ανακοίνωσε στη μητέρα της πως το Ρόδο του Κazanlak ήταν 4 μηνών έγκυος. Δράστης της παράνομης εγκυμοσύνης ήταν ή ο πατέρας ή ο αδερφός της 12χρονης Snezhana, σύμφωνα με ομολογία του κοριτσιού.

Το ίδιο βράδυ, η μητέρα του Ρόδου του Kazanlak μαζί με 4 άντρες της οικογένειας Ilieva, έδεσαν τα πόδια του κοριτσιού στις οπλές ενός αλόγου και την εγκατέλειψαν γυμνή, αφού πρώτα χάραξαν πάνω στην κατάλευκη στρογγυλή κοιλίτσα της με ένα μεταλλικό κοπίδι τη λέξη «срам» (ντροπή στα Ελληνικά) 60 χιλιόμετρα μακρυά από το Kazanlak.

Η Snezhana Ilieva και το αποσκελετωμένο γέρικο άλογο περισυλλέχθηκαν από ομάδα Ελλήνων στρατιωτών στα σύνορα Ελλάδας και Βουλγαρίας στον Προμαχώνα Σιδηροκάστρου. Το άλογο είχε διασχύσει μέσα σε 10 ημέρες, με ασφαλισμένο γερά στις οπλές του το 12χρονο κορίτσι μια απόσταση 200 περίπου χιλιομέτρων.

Η άτυχη 12χρονη Snezhana παραδόθηκε στις ελληνικές αστυνομικές αρχές του Σιδηροκάστρου όπου και μετά από μια εβδομάδα τα ίχνη της εξαφανίστηκαν.
Κάτοικοι της περιοχής ακόμα θυμούνται τη φωτογραφία του 12χρονου κοριτσιού και το οικόσημο της ντροπής πάνω στην στρογγυλή κοιλίτσα του, από τις τοπικές ελληνικές εφημερίδες.
Την 12χρονη Snezhana εγκατέστησε σε υπόγειο διαμέρισμα της πλατείας Αμερικής Έλληνας από τας Σέρρας, ο οποίος διακινούσε στις γύρω από την Ομόνοια περιοχή παράνομα τσιγάρα made in Bulgaria κι άλλα βαριά κοινοφελή ναρκωτικά.

Τον Μάρτιο του 1996, δίπλα στο λεβητοστάσιο του υπογείου διαμερίσματος στην οδό Κυζίκου, γεννήθηκε ο γιος της Snezhana. To κατάξανθο αγοράκι παραδόθηκε αμέσως σε ένα ζευγάρι άτεκνων πανεπιστημιακών γιατρών που περίμενε με ασθενοφόρο ιδιωτικού νοσοκομείου στη διασταύρωση Κυζίκου και Αχαρνών, το «ιερό λάφυρο».

Τον Αύγουστο του 1996, ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η 13χρονη «Ελευθερία» εγκαταστάθηκε σε οίκο ανοχής που διατηρούσε επί της οδού Κωνσταντινουπόλεως πρώην μεγαλοστέλεχος της Ελληνικής Αστυνομίας και πολιτευτής της Ρόδου.

Το όνομα «Ελευθερία» δόθηκε στην Snezhana από τον Έλληνα αστυνομικό καθώς την 12 Οκτωβρίου, ημέρα των γενεθλίων της, απευλεθερώθηκε η πόλη των Αθηνών από τους Γερμανούς.

Η «Ελευθερία» ή αλλιώς Snezhana Ilieva, πρώην «Ρόδο του Κazanlak», παραμονή των Ελληνικών βουλευτικών εκλογών του 2009, λίγες μέρες πριν από τα 23α γενέθλια της, υποβλήθηκε σε ολική αφαίρεση της μήτρας, σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της οδού Ασκληπιού.

Είχε φέρει στον κόσμο άλλα 3 παιδιά τα οποία είχαν όλα δοθεί «bonus συναδελφικής προστασίας» σε άτεκνα στελέχη οικογενειάρχες της Ελληνικής Αστυνομίας.

«Ελευθερία, από σήμερα κάνεις sex με πελάτες ελεύθερα. Όχι προφυλάξεις. Ο.κ.; Τιμή κανονίζω εγώ. Κοίτα εδώ... Δώρο.»

Ο ιδιοκτήτης του οίκου ανοχής, ο κύριος «Μιχάλης» πρώην στέλεχος της Ελληνικής Αστυνομίας, ο «σωτήρας» της, της είχε τυλίξει ανάμεσα σε κυλοτάκια του ενός ευρώ από κινέζικο της οδού Αχαρνών 3 σύριγγες και 4 γραμμάρια καθαρή ηρωίνη.

«Κοίτα και τι άλλο σου βρήκα. Ροδέλαιο από το Κazanlak… Έλα, χαμογέλα να σε βγάλω μια φωτογραφία…»

Το βράδυ της Πρωτομαγιάς του 2012 στο σπίτι της Snezhana Ilieva, η Ilieva Ζivka, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του πρώην «Ρόδου του Kazanlak”, την κόρη της, εκείνη που πριν από 16 χρόνια είχε δέσει γυμνή και βαριά κακοποιημένη από 4 μέλη της οικογένειας Ilieva στις οπλές ενός γέρικου αλόγου, φωτογραφημένη τώρα από τις Ελληνικές Αρχές ως «καταδικασμένη ομογενής ιερόδουλος κίνδυνος για την ελληνική δημόσια υγεία» έφτυσε την οθόνη της τηλεόρασης κάνοντας ταυτόχρονα και με τα δυο χέρια το σταυρό της.
Τα ξημερώματα της δεύτερης μέρας του Μαίου του έτους 2012, βρήκαν το πτώμα της Ilieva Ζivka κρεμασμένο από ένα τσιγκέλι, το ίδιο που κρέμαγαν τα σφαγμένα οικόσιτα ζώα, στην αποθήκη του αγροτικού σπιτιού της οικογένειας Ιlieva στο Kazanlak της Βουλγαρίας".

πηγή  

αντιγραφή απο