* Επαναδημοσίευση παλαιότερης ανάρτησης με τίτλο: Όταν ο πιο γνωστός "Χριστός" συνάντησε τον ΙΗΣΟΥ!
Πολλοί ηθοποιοί υποδύθηκαν τον Ιησού Χριστό σε διάφορες κινηματογραφικές ταινίες.
Ο πιο γνωστός όμως, αλλά και αναγνωρισμένος από όλους σαν πιο πετυχημένος «Χριστός» στην ιστορία του κινηματογράφου, είναι ο Βρετανός ηθοποιός Robert Powell, πρωταγωνιστής στην μίνι τηλεοπτική σειρά του 1977, «Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ».
Το πασίγνωστο αριστούργημα που σκηνοθέτησε με σεβασμό στο Βιβλικό κείμενο, ο Franco Zefirelli.
Ο Robert Powell γεννήθηκε στις 1 Ιουνίου του 1944, στο Salford της Β. Αγγλίας και ήταν ο νεότερος από τα τρία παιδιά της οικογένειαςPowell.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Manchester, όπου είχε και την πρώτη επαφή με το θέατρο παίζοντας σε ένα θεατρικό έργο της Σχολής του.
Το 1964 μετακόμισε στο Λονδίνο όπου συνέχισε την ενασχόλησή του με το θέατρο. Το 1975 και αφού είχε παίξει σε διάφορες ταινίες, («TheAsphyx», «Doomwatch» και την πιο γνωστή «Mahler»), τον κάλεσε στο κάστινγκ της τηλεοπτικής σειράς 6 επεισοδίων του NBC, που θα γύριζε ο Franco Zefirelli, «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ».
Ο Zefirelli, δεν προόριζε αρχικά, τον Powell για τον ρόλο του Χριστού, αλλά για τον ρόλο του Ιούδα! Για τον ρόλο του Χριστού είχε στο νου του γνωστά ονόματα όπως ο Al Pacino ή ο Dusting Hoffman.
Όμως μόλις είδε τα μάτια του Powell ο Zefirelli, πείσθηκε να του εμπιστευθεί τον ρόλο του Υιού του Θεού.
Αμέσως μόλις ετοιμάστηκε ο Powell ως Χριστός, όλοι εντυπωσιάστηκαν. Έμοιαζε καταπληκτικά στην εικόνα που έχει ο περισσότερος κόσμος για τον Χριστό!
Ήταν δε στην ηλικία των 30 χρόνων, όση ήταν και η ηλικία του Ιησού Χριστού όταν ξεκίναγε την επίγεια διακονία του.
Η σειρά γυρίστηκε στη Τυνησία και στο Μαρόκο, διήρκησε συνολικά 9 μήνες και στο κάστινγκ υπήρχαν θρύλοι του κινηματογράφου όπωςJames Mason, Peter Ustinov, Anthony Quinn, Ralph Richardson,Laurence Olivier και διάσημοι και ικανότατοι ηθοποιοί, όπως οιChristopher Plummer, Claudia Cardinale, Anne Bancroft,Michael York, Ian McShane, Olivia Hussey καθώς και ο «δικός μας»Yorgos Voyagis (στον ρόλο του Ιωσήφ).
Πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα ο Powell παντρεύτηκε την αρραβωνιαστικιά του Barbara Lord (φωτο), (χορεύτρια με την οποία έκανε δύο παιδιά, τον Barney και την Kate), καθώς ο παραγωγός SirLew Grade, δεν θα δεχόταν ο ηθοποιός που έπαιζε τον Χριστό να ζει στην αμαρτία!
Για τον Powell ο ρόλος του Χριστού ήταν απλώς ένας ακόμη ρόλος, τον οποίον όμως σαν ταλαντούχος και σοβαρός ηθοποιός ήθελε να τον αποδώσει όσο πιο πιστά γινόταν.
Μετά το φιλμ όμως αυτό , όπως ο ίδιος ομολογεί, δεν ήταν πια ο ίδιος!
Πριν την σκηνή της σταύρωσης ο Powell έκανε πραγματική αποχή από το φαγητό για 12 ημέρες!
Ας ακούσουμε τον ίδιο σε μία συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό«Movie Stars magazine» τον Μάιο του 1977:
“Υπήρχε μία άποψη για τον χριστιανισμό που πάντοτε με στενοχωρούσε. Το μήνυμα του Χριστιανισμού είναι τόσο απλό, αλλά τα διάφορα δόγματα το έκαναν πολύπλοκο. Και αυτό με έκανε να μην θέλω να ασχοληθώ με το θέμα Χριστός".
"Πριν ξεκινήσω το φιλμ δεν είχα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την θρησκεία και δεν είχα καμία απολύτως άποψη για το πρόσωπο του Χριστού".
“Τώρα, πιστεύω στον Χριστό και στην Θεότητά Του, αν και δεν πηγαίνω απαραίτητα σε κάποια εκκλησία. Πριν πάρω το συγκεκριμένο ρόλο οι γνώσεις μου για τον Χριστό ήταν πολύ περιορισμένες. Ότι θυμόμουν από το Κυριακό σχολείο (δηλ. κατηχητικό) και κάποιες θρησκευτικές ιστορίες. Γνώριζα ότι όλα αυτά δεν θα ήταν ικανά για να μπορέσω αποδώσω, ως ηθοποιός, τον χαρακτήρα του Χριστού.
Έτσι άρχισα να μελετώ την Βίβλο με πολύ προσοχή, κομμάτι – κομμάτι, κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ μέχρι τότε" .
Επίσης μελετούσα και άλλα βιβλία με σχόλια για την Βίβλο επειδή με ενδιέφερε να μάθω τι ιδέα είχαν και άλλοι άνθρωποι για Εκείνον.
“Ύστερα από τον ρόλο μου ως Χριστός όλους αυτούς τους μήνες, θα ήταν πολύ δύσκολο να μην πιστέψω σε Αυτόν”..
“Πολλές σκηνές με άγγιξαν, όπως η σκηνή στο Όρος των Ελαιών. Τόσο πολύ αγγίχτηκα που άρχισα να κλαίω. Ο Franco αποφάσισε να κρατήσει την σκηνή αυτή έτσι όπως ήταν.
“Το να υποδυθώ τον Χριστό δεν με οδήγησε να παρακολουθήσω προγενέστερους ηθοποιούς που τον υποδύθηκαν. Δεν είδα καμία από τις ταινίες «Η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου» (The Greatest StoryEver Told -1965) και «Βασιλεύς Βασιλέων» (King of Kings-1961), καθώς δεν θα ήθελα να επηρεαστώ από κανέναν.
“Στον Χριστό βλέπω ένα συνδυασμό και ανθρώπου και Θεού. Ήταν ένας άνθρωπος που πήγε κόντρα στο σύστημα της εποχής Του.
Δεν είναι ένας θυμωμένος Χριστός, αν και ήταν αρκετά ικανός σε δυνατές καταγγελίες. Ούτε όμως ήταν ένας «ήσυχος» και «ευχάριστος» άνθρωπος.
Δεν υπολόγιζε το οποιοδήποτε κόστος και απαιτούσε να κάνουν το ίδιο και οι δικοί Του. Οι ακόλουθοί Του θα έπρεπε να απελευθερωθούν όχι από λίγα μόνο πράγματα, αλλά από όλα και να Τον ακολουθήσουν.
“Η μόνη στιγμή που ο Θεός άφησε τον Χριστό ήταν όταν ήταν επάνω στο Σταυρό καρφωμένος. Ήταν φυσικά το σχέδιο του Θεού να αφήσει να πεθάνει ο Χριστός σαν ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος. Γνωρίζει όμως ότι ο Χριστός θα προχωρήσει και θα φτάσει έως το τέλος..
“Για την σκηνή της σταύρωσης, για 12 ημέρες δεν έτρωγα σχεδόν τίποτα για να δείχνω εξαντλημένος".
“Το ξύλο που κουβαλούσα ήταν πραγματικά ασήκωτο, επειδή ο Francoήθελε να αποτυπωθεί επάνω μου το πραγματικό αίσθημα του πόνου. Και έτσι έγινε.
“Την πρώτη φορά που γυρίσαμε την σκηνή, γλίστρησα και εάν κάποιος δεν έπιανε τα σκοινιά και συγκρατούσε το ξύλο θα είχα σπάσει την μέση μου".
Πάνω: Σημερινές φωτογραφίες του Robert Powell
Την σκηνή την γυρίσαμε σε μία αρκετά κρύα ημέρα, με αποτέλεσμα στο τέλος να πέσω κάτω γριπωμένος.”
“Με ρώτησαν αν πιστεύω ότι ο Χριστός είχε ερωτική ζωή. Νομίζω ότι όχι. Ο Χριστός, κατά την γνώμη μου, αφιέρωσε το 100% της ενέργειά Του στην αποστολή Του.
“Νομίζω ότι το sex, δεν είναι απαραίτητο για κάθε άνθρωπο. Άλλωστε ο Χριστός δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος.”
“Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι 2000 χρόνια μετά τον θάνατό Του κανένας σχεδόν δεν δίνει προσοχή στο μήνυμα που έφερε στη γη ο Χριστός.
Στην Μέση Ανατολή Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί σκοτώνουν ο ένας τον άλλον και στην Ιρλανδία Καθολικοί και Προτεστάντες μάχονται μεταξύ τους.”
Ο Robert σταμάτησε και κούνησε το κεφάλι του
“Δεν έχει πεθάνει μάταια, όμως ελπίζω.”
