Όσιος Αθανάσιος ηγούμενος Μονής Μπρέστ

Βιογραφία Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Οσίου παρά μόνο ότι κοιμήθηκε το έτος 1648 μ.Χ.

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Συναξαριστής 5 Σεπτεμβρίου 2012

Ὁ Προφήτης Ζαχαρίας καὶ ἡ σύζυγός του Ἐλισάβετ

 

Ὁ Ζαχαρίας, πατέρας τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστῆ, ἔζησε στὰ χρόνια του Ἡρῴδη, βασιλιᾶ τῆς Ἰουδαίας. Κατὰ τὴν γνώμη τοῦ Χρυσοστόμου, καθὼς καὶ ἄλλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ζαχαρίας δὲν ἦταν ἁπλὸς Ἱερέας, ἀλλὰ ἀρχιερέας ποὺ ἔμπαινε στὰ ἅγια τῶν ἁγίων.

Σύζυγο εἶχε τὴν Ἐλισάβετ καὶ δὲν εἶχαν παιδί. Κάποια μέρα λοιπόν, τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπὸ χαρά, ἀλλὰ δυσπίστησε.

Ἡ γυναῖκα του ἦταν στεῖρα καὶ γριά, πῶς θὰ γινόταν αὐτὸ ποὺ ἄκουγε; Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι θὰ μείνει κωφάλαλος μέχρι νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ. Πράγματι, ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε καὶ ἔκανε γιό.

Ὅταν θέλησαν νὰ δώσουν ὄνομα στὸ παιδί, ὁ Ζαχαρίας ἔγραψε πάνω σὲ πινακίδιο τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ἀμέσως δὲ λύθηκε ἡ γλῶσσα του καὶ ὅλοι μαζὶ δόξασαν τὸ Θεό.

Βέβαια, ἡ χάρη αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ τὸ Θεὸ στὸ Ζαχαρία, διότι αὐτὸς ἦταν «δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος».
Ἦταν, δηλαδή, δίκαιος μπροστὰ στὸ Θεὸ καὶ ζοῦσε σύμφωνα μὲ ὅλες τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ παραγγέλματα τοῦ Κυρίου, ἄμεμπτος ἀπὸ κάθε σοβαρὴ ἐνοχή.

 

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Ἱερωσύνης στολισμόν, περιβαλλόμενος σοφέ, κατὰ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ὁλοκαυτώματα δεκτά, ἱεροπρεπῶς προσενήνοχας Ζαχαρία· καὶ γεγονὸς φωστήρ, καὶ θεατὴς μυστικῶν, τὰ σύμβολα ἐν σοί, τὰ τῆς χάριτος, φέρων ἐκδήλως πάνσοφε, καὶ ξίφει ἀναιρεθεὶς ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ· Χριστοῦ Προφῆτα, σὺν τῷ Προδρόμῳ, πρέσβευε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τῇ ἐπιπνοίᾳ, ἱεράτευσας, Θεῷ ἀμέμπτως, ἱερωσύνην νομικήν ἐνδυσάμενος· καὶ τὸν Σωτῆρα ἀσπόρως σαρκούμενον, Ἀνατολὴν τὴν ἐξ ὕψους ἐκήρυξας. Ἀλλὰ πρέσβευε, Ζαχαρία Προφῆτα ἔνδοξε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ὁ Προφήτης σήμερον, καὶ ἱερεὺς τοῦ Ὑψίστου, Ζαχαρίας προὔθηκεν, ὁ τοῦ Προδρόμου γενέτης, τράπεζαν, τῆς αὐτοῦ μνήμης πιστοὺς ἐκτρέφων, πόμα τε, δικαιοσύνης τούτοις κεράσας. Διὸ τοῦτον εὐφημοῦμεν, ὡς θεῖον μύστην, Θεοῦ τῆς χάριτος.

Μεγαλυνάριον
Χρῖσμα κατὰ νόμον περιβληθείς, Θεῷ τὰς λατρείας, ἀναφέρεις τὰς τυπικάς, καὶ τὴν τῶν συμβόλων, φανέρωσιν κηρύξας, Προφῆτα Ζαχαρία, ξίφει ἐκτέτμησαι.

---

 

Ὁ Ἅγιος Ἀβδαῖος Ἐπίσκοπος

Ἀτρόμητος κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ ἔζησε τὸν πέμπτο αἰῶνα μετὰ Χριστόν. Κήρυττε ἄφοβα τὸν Χριστὸ καὶ καταγγέλθηκε μπροστὰ στὸν Πέρση βασιλιὰ Ἰσδιγέργη, ὁ ὁποῖος τὸν παρέπεμψε στὸν ἀρχιμάγο τοῦ παλατιοῦ. Μετὰ ἀπὸ πολύωρη συζήτηση μ᾿ αὐτόν, ὁ Ἀβδαῖος στήριξε τὴν ἀλήθεια τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ καὶ δήλωσε ὅτι κανένα μαρτύριο δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ τὸν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν ὁμολογία αὐτή.

Τότε ὁ ἀρχιμάγος διέταξε καὶ τὸν κτύπησαν μὲ βέργες τριανταφυλλιᾶς, ποὺ ἦταν γεμάτες ἀγκάθια. Ἔτσι ὁ Ἀβδαῖος, γεμάτος αἵματα καὶ πληγὲς μεταφέρθηκε μισοπεθαμένος στὸ σπίτι του, ὅπου καὶ παρέδωσε στὸ Θεὸ τὴν τίμια ψυχή του.

(Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀβδαίου, ἑορτάζεται -σὰν Αὐδᾶς- καὶ τὴν 31η Μαρτίου).

---

Οἱ Ἅγιοι Μέδιμνος, Οὐρβανός, Θεόδωρος καὶ 80 Ἱερεῖς καὶ Διάκονοι

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ διώχθηκαν ἀπὸ τὸν ἀρειανόφιλο βασιλιὰ Οὐάλεντα (364) καὶ ἀφοῦ ὑπέφεραν πολλὰ βάσανα καὶ ταλαιπωρίες, τελικὰ τοὺς ἔβαλαν μέσα σὲ πλοῖο καὶ τοὺς ἄφησαν στ᾿ ἀνοιχτὰ τῆς θάλασσας. Ὅταν ἔφτασαν στὸν Ἀστακινὸ κόλπο, οἱ Ἀρειανοὶ ἔστειλαν δικούς τους ἀνθρώπους μὲ μία βάρκα καὶ ἔβαλαν φωτιὰ στὸ πλοῖο.

Ἔτσι ὅλοι αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι παραδόθηκαν ἀνήμποροι στὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς καὶ στὸ βυθὸ τῆς θάλασσας (35ος τόμος Migne).

---

 

Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Ἀπόστολος «ὁ ἐν τῷ Ἀθηρᾷ»

Μᾶλλον πρόκειται περὶ ἐγκαινίων ναοῦ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου στὸ συγκεκριμένο τόπο.

---

 

Ἡ Ἁγία Ραΐς (ἢ Ἠραΐς)

Βλέπε βιογραφία της τὴν 23η Σεπτεμβρίου.

---

 

Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος

 

Ἡγούμενος Μονῆς Μπρέστ, Ρῶσος (+ 1648).

---

 

Ὁ Ἅγιος Alto (Σκωτσέζος)

Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Ὅι Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.

Χριστέ μου...

,

,

Βοήθησέ με να μάθω
Την ορθογραφία της λέξης "αγαπώ"
Την ορθογραφία των λέξεων
"Ταπεινοφροσύνη"
"Αθωότητα"
"Υπομονή"
Για να υπομείνω
Τα βάσανα της ζωής
Όπως υπόμεινες Εσύ
Το μαρτύριο του Σταυρού
Για να μπορώ να ψαλιδίζω
Το πλέγμα του σκότους
Την επηρμένη λάμψη των καθρεφτών
Για να μπορώ να ελπίζω
Σ' ένα φως Αναστάσιμο!
Αμήν.

πηγή

Ἡ ἀγάπη εἶναι πάνω ἀπ’ ὅλα Γέρων Πορφύριος

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Χριστό δέν ἔχει ὅρια, τό ἴδιο καί ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον. Νά ἐκτείνεται παντοῦ, στά πέρατα τῆς γῆς. Παντοῦ, σέ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.

Θά σᾶς τό πῶ μ’ ἕνα παράδειγμα. Ἦταν ἕνας ἀσκητής κι εἶχε δύο ὑποτακτικούς. Προσπαθοῦσε πολύ νά τούς ὠφελήσει καί νά τούς κάνει καλούς. Εἶχε, ὅμως, τήν ἀνησυχία ἄν ὄντως προχωροῦν στήν πνευματική ζωή, ἄν προοδεύουν κι ἄν εἶναι ἕτοιμοι γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Περίμενε ἕνα σημάδι γι’ αὐτό ἀπ’ τόν Θεό, ἀλλά δέν ἔπαιρνε καμία ἀπάντηση. Κάποια ἡμέρα θά γινόταν ἀγρυπνία στήν ἐκκλησία μιᾶς ἄλλης σκήτης πού ἀπεῖχε πολλές ὧρες ἀπ’ τή δική τους. Ἔπρεπε νά γίνει πορεία μές στήν ἔρημο. Ἔστειλε τούς ὑποτακτικούς του ἀπ’ τό πρωί, ὥστε νά φθάσουν νωρίς, γιά νά τακτοποιήσουν τήν ἐκκλησία, κι ὁ Γέροντας θά πήγαινε τ’ ἀπόγευμα. Οἱ ὑποτακτικοί εἶχαν προχωρήσει ἀρκετά, ὅταν ξαφνικά ἄκουσαν βογκητά. Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος βαριά τραυματισμένος καί ζητοῦσε βοήθεια:

- Πάρτε με, σᾶς παρακαλῶ, τούς ἔλεγε, γιατί ἐδῶ εἶναι ἐρημιά, κανείς δέν περνάει, ποιός θά μπορέσει νά μέ βοηθήσει. Ἐσεῖς εἶστε δύο. Σηκῶστε με καί ὁδηγῆστε με στό πρῶτο χωριό.

- Δέν μποροῦμε! τοῦ εἶπαν. Βιαζόμαστε νά πᾶμε γιά τήν ἀγρυπνία, ἔχουμε πάρει ἐντολή νά ἑτοιμάσουμε.

- Πάρτε με, σᾶς παρακαλῶ! Ἄν μ’ ἀφήσετε, θά πεθάνω, θά μέ φᾶνε τά θηρία.

- Δέν μποροῦμε! Τί νά κάνουμε, πρέπει νά πᾶμε στό καθῆκον μας.

Κι ἔφυγαν. Τ’ ἀπόγευμα ξεκίνησε ὁ Γέροντας γιά τήν ἀγρυπνία. Πέρασε ἀπό τόν ἴδιο δρόμο. Ἔφθασε καί στό μέρος πού ἦταν ὁ τραυματισμένος. Τόν βλέπει, τόν πλησιάζει καί τοῦ λέει:

- Τί ἔπαθες, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ; Τί ἔχεις; Ἀπό πότε εἶσαι ἐδῶ; Δέ σέ εἶδε κανείς;

- Πέρασαν τό πρωί δύο μοναχοί καί τούς παρακάλεσα νά μέ βοηθήσουν, ἀλλά βιαζόντουσαν νά πᾶνε στήν ἀγρυπνία.

- Θά σέ πάρω ἐγώ. Μήν ἀνησυχεῖς! Τοῦ λέει.

-Δέν μπορεῖς ἐσύ, εἶσαι γέροντας, δέν μπορεῖς νά μέ σηκώσεις, ἀδύνατον!

- Ὄχι, θά σέ πάρω! Δέν μπορῶ νά σ’ ἀφήσω!

- Μά δέν μπορεῖς νά μέ σηκώσεις.

- Θά σκύψω καί σύ πιάσου ἀπό πάνω μου καί λίγο λίγο θά σέ πάω σέ κανένα κοντινό χωριό. Λίγο σήμερα, λίγο αὔριο, θά σέ φθάσω.

Καί τόν πῆρε μέ μεγάλη δυσκολία κι ἄρχισε νά βαδίζει μέ τό βάρος ἐκεῖνο μές στήν ἄμμο πάρα πολύ δύσκολα. Ὁ ἱδρώτας ἔτρεχε ποτάμι καί σκεπτόταν: «Ἔστω καί σέ τρεῖς μέρες θά φθάσω». Καθώς ὅμως προχωροῦσε ἄρχισε νά νιώθει τό φορτίο του πιό ἐλαφρό, πιό ἐλαφρό καί σέ κάποια στιγμή αἰσθάνθηκε σάν νά μήν κρατάει τίποτα. Τότε γυρίζει πίσω νά δεῖ τί συμβαίνει καί βλέπει μέ ἔκπληξη πάνω του ἕναν ἄγγελο. Ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε: 

- Μ’ ἔστειλε ὁ Θεός νά σέ πληροφορήσω ὅτι οἱ δύο ὑποτακτικοί σου δέν εἶναι ἄξιοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, γιατί δέν ἔχουν ἀγάπη.
πηγή

Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος, "Ο αητός της Ρούμελης δε λαβώνεται"

4.9.2012

Δεν είναι η πρώτη φορά που μέσα από τον καλλιτεχνικό και πνευματικό χώρο ξεπηδούν ορισμένοι απαίδευτοι, οι οποίοι με τα προκλητικά έργα τους κατορθώνουν να διαφημισθούν και να προβληθούν ως συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί κλπ. Αυτούς τους θολοκουλτουριάρηδες που ισοπεδώνουν αξίες και ιδανικά δυστυχώς επιδοτεί η ελληνική πολιτεία, όπως και με το πρόσφατο ακαταίσχυντο  έργο μιας αγνώστου στο ευρύ κοινό σκηνοθέτου περί του ήρωα της Αλαμάνας Αθανασίου Διάκου, το οποίο ανέβηκε στο φεστιβάλ Αθηνών.

Είναι να απορεί κανείς πως βρίσκουν τη δύναμη οι άνθρωποι αυτοί να αμαυρώσουν αιώνια σύμβολα, τα οποία η ιστορία και η ψυχή του λαού έχει υπεράνω πάντων. Τόση ρηχότης και  μωρία υπάρχει, ώστε χάριν του κέρδους να ποδοπατούν την αξία του Γένους και τη λεβεντιά της φυλής!

Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε αυτή την ώρα δεν είναι η ύβρις και η απαιδευσία της σκηνοθέτου, αλλά η αντίδραση του λαού μας, των φορέων και των μεμονωμένων πολιτών για αυτή την επαίσχυντη παράσταση. Αυτό είναι το ενθαρρυντικό της υποθέσεως, ότι ακόμα υπάρχουν αντιστάσεις και ότι ο λαός μας, όσο και αν φαίνεται ζαλισμένος με τα καθημερινά προβλήματα , πιστεύει σε αξίες και ιδανικά για τα οποία αντιδρά και αγωνίζεται όταν αυτά καθυβρίζονται και κακοποιούνται.

Ο Αθανάσιος Διάκος, όπως και όλοι οι μάρτυρες της πίστεως και οι ήρωες της πατρίδος, είναι άσβεστοι φάροι ήθους, λεβεντιάς και αυτοθυσίας. Το ερώτημα είναι: Ποιός εξουσιοδότησε την πολιτεία να χρηματοδοτεί τέτοιου είδους αντεθνικά έργα που σπιλώνουν την ιστορία; Είναι δυνατόν ποτέ κρατικοί φορείς να συνεργάζονται με ανθρώπους που προσβάλλουν την υπόσταση της πατρίδος;

† ο Φθιώτιδος Νικόλαος

ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΟΥ, ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Τῌ Ε' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ζαχαρίου,
πατρὸς τοῦ Προδρόμου.

Τῇ Ε' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη Ζαχαρίου
 τοῦ Προφήτου τοῦ Πατρὸς τοῦ Προδρόμου.

Θεῖον δι’ ἀμνὸν τοῦ Θεοῦ Ζαχαρίας,
Ὥσπερ τις ἀμνὸς σφάττεται ναοῦ μέσον.
Πέμπτῃ Ζαχαρίαν δαπέδῳ σφάξαν παρὰ νηοῦ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἀβδαῖος, ῥάβδοις ἀκανθώδεσι
τυφθείς, τελειοῦται.
Ῥάβδων ἀκάνθας Μάρτυς Ἀβδαῖος φέρει,
Στεφθέντα τιμῶν ταῖς ἀκάνθαις Δεσπότην.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Μεδίμνου,
Οὐρβανοῦ, Θεοδώρου, καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς ὀγδοήκοντα ἱερέων 
καὶ Λευϊτῶν, ἤτοι Διακόνων.

Ὕδωρ διελθὼν ψαλμικῶς καὶ πῦρ ἅμα,
Λέγει Μέδιμνος, εἰς ἀναψυχὴν φθάνω.
Σὺν Οὐρβανῷ δὲ καὶ Θεόδωρος μέγας,
Ἆθλον τὸν αὐτὸν ἐκτελεῖ τῷ Μεδίμνῳ.
Ὀκτὰς δεκαπλῆ τῶν καθιερωμένων,
Πρὸς πῦρ, ὕδωρ τε καρτερῶς ἐκαρτέρει.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Πέτρου τοῦ ἐν τῷ Ἀθήρᾳ.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Αγάπη, ο ύμνος του Παραδείσου ! Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεϊτου

πηγή

" Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ο Θεός είναι Αγάπη. 

¨Ο μένων εν τη αγάπη,

εν τω Θεώ μένει και ο Θεός

εν αυτώ¨, βροντοφωνεί ο

 απόστολος της αγάπης,

Ιωάννης ο Ευαγγελιστής.

Αγάπη : 

Το κλειδί που ανοίγει όλες τις 

πόρτες της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Το φάρμακο που γιατρεύει

 όλες τις αρρώστιες της ψυχής και του σώματος.

"Ένας άγιος έλεγε: 

" Κύριε, κάνε με να βοηθήσω κι οχι να με βοηθήσουν. Κάνε με να αγαπήσω, κι οχι να με αγαπήσουν.

Κάνε με να κατανοήσω κι οχι να με κατανοήσουν ".

Η αγάπη, όπως την δίδαξε ο Κύριος, όχι παραποιημένη απο τους ανθρώπους, είναι έκφραση της

θυσίας. Είναι της καρδιάς καρπός και της προαιρέσεως προσφορά.

Η αγάπη δεν φαίνεται απο το τί δίνεις αλλά απο το πώς το δίνεις.

Αγάπη δεν είναι το άπλωμα του χεριού, αλλα το δόσιμο της καρδιάς.

Άν ξέρεις ο ίδιος να μοιράζεσαι, τότε ξέρεις να αγαπάς, " ιλαρόν γάρ δότην αγαπά ο

 Θεός" λέγει ο Παύλος.

Ο Θεός αγαπά τον ελεήμονα, που δίνει με προθυμία και χαρούμενο πρόσωπο αλλα και

 με ελεύθερη γνώμη. Ελεημοσύνη που προσφέρεται " εκ λύπης ή εξ ανάγκης "

 είναι απαράδεκτη και απόβλητη.

Η ρίζα της ελεημοσύνης βρίσκεται στην καρδιά.

Αρχίζει απο την καρδιά και τελειώνει στο χέρι μας. Η ελεημοσύνη θερμαίνει, όταν υπάρχει

η φωτιά της αγάπης. Ελεημοσύνη δίχως αγάπη είναι ψυχρή και καταθλιπτική. Είναι σώμα

νεκρό δίχως ήλιο και φώς. Είναι λουλούδι δίχως ομορφιά και ευωδία.

Όταν δίνεις δίχως αγάπη προσβάλλεις. Γιατι ποιά αξία έχει το ωραιότερο και ακριβότερο

δώρο, όταν προσφέρεται χωρίς χαμόγελo?

Ο Ιησούς ζήτησε την προσοχή μας στο θέμα της ελεημοσύνης. Κατεδίκασε την επιδεικτική 

και υπερήφανη ελεημοσύνη. Πόσο και στο σημείο τούτο μας διδάσκουν οι Άγιοι!

Υπέροχη και θαυμαστή έμεινε στην ιστορία η βοήθεια των τριών φτωχών κοριτσιών απο τον Άγιο Νικόλαο, όχι τόσο για το ποσό των χρημάτων - κι αυτό βέβαια ηταν αξιόλογο - αλλά προπάντων για την

διακριτικότητα της πράξεως του.

"Δεινόν η πενία ", λέγει ο ιερός Χρυσόστομος. Τυφλώνει κάποτε τον άνθρωπο και κάνει

 τα μη πρέποντα. Ήτανε κίνδυνος λοιπόν και για τα τρία εκείνα κορίτσια να οδηγηθούν 

στην διαφθορά. Ο πατέρας τους έφτασε στην απελπισία. Αλλά ο άγιος Νικόλαος γεμάτος

αγάπη και διάκριση σπεύδει στην κατάλληλη στιγμή. Λαμβάνει ολα τα μέτρα ώστε η πράξη 

του να παραμείνει άγνωστη και μυστική απο τους ανθρώπους. Εφαρμόζει το του Κυρίου

" Μή γνώτω η αριστερά σου, τί ποιεί η δεξιά σου".

Χωρίς χρονοτριβή παίρνει ενα καλογεμισμένο σακουλάκι με χρυσά νομίσματα κι έρχεται με

 προφύλαξη, αργά τη νύχτα, ρίχνει το πολύτιμο δέμα απο το παραθυράκι μέσα στο

σπίτι και φεύγει γρήγορα.

Ο πατέρας των κοριτσιών δεν πίστευε στα μάτια του. Όταν ο άγιος Νικόλαος πληροφορήθηκε 

πως ο πατέρας πάντρεψε την πρώτη του κόρη, πήγε και ξανάρριξε αλλο σακουλάκι με χρήματα 

με τον ίδιο τρόπο. Θερμές ησαν του φτωχού πατέρα οι ευχαριστίες και δοξολογίες στον Πανάγαθο

 Κύριο. Έτσι πάντρεψε και την δεύτερη.

Ωστόσο πρέπει να μην του διαφύγει ο ευεργέτης. Προαισθάνεται ότι θα ξανάρθει και αναμένει

άγρυπνος ώστε μόλις ακούσει θόρυβο που θα προδώσει την παρουσία του, να τρέξει,

 να τον πιάσει, να δεί ποιός είναι αυτός ο τόσο καλός άνθρωπος, που έσωσε κι αυτόν και

τα κορίτσια του. Έτσι κι έγινε. Δεν πέτυχε στην τρίτη μυστική του απόπειρα ο φιλόστοργος 

και φιλόπτωχος άγιος. Τρέχοντας ο πατέρας τον αναγνώρισε και τον ευχαρίστησε που έσωσε

με την πράξη του τρείς ψυχές απο την διαφθορά. Ο Νικόλαος του μίλησε με πολλή αγάπη, 

δεσμεύοντας τον να μην αναφέρει το γεγονός σε κανέναν.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, ο μέγας και ασύγκριτος της αγάπης εργάτης, μελετούσε πολυ

τους βίους των αγίων. Ιδιαίτερη εντύπωση του έκανε ο βίος του Αγίου Σεραπίωνα 

του Σιδωνίου, που πολυ τον θαύμαζε. Διηγόταν συχνά το εξής περιστατικό απο την ζωή του.

Κάποτε ο Άγιος Σεραπίων - γνωστός για την ασκητικότητα και ακτημοσύνη του - συνάντησε 

εναν άνθρωπο πάρα πολύ φτωχό. Τόσο δε ( = μάλιστα ) τον λυπήθηκε ώστε έβγαλε το επανωφόρι

του και του το έδωσε. Προχωρώντας πιο πέρα, είδε κάποιον που έτρεμε απο το κρύο. Τί να κάμει?

 Χωρίς να καθυστερήσει βγάζει και το εσωτερικό του ρούχο και του το προσφέρει. 

Τότε έμεινε γυμνός κρατώντας στα χέρια του το Ιερόν Ευαγγέλιον. 

Μόλις τον είδε γυμνό κάποιος γνωστός του τον ερωτά:

-Ποιός σε εγύμνωσε Άγιε του Θεού?

- Αυτό εδώ, απάντησε ο Σεραπίων δείχνοντάς 

του το Ιερόν Ευαγγέλιον.

Δεν άργησε ομως να πουλήσει και αυτό το Ευαγγέλιο,

προσφέροντας τα χρήματα σε φτωχούς.
Κάποιος μαθητής του τον ρώτησε: - Πάτερ μου, πού είναι

 το μικρό Ευαγγέλιο που είχες?
Του απάντησε: - Δεν είπε ο Κύριος " πωλησον σου τα υπάρχοντα και δός πτωχοίς?"

Σ΄αυτό κι εγώ πειθάρχησα. Σκέφτηκα πως δεν έπρεπε να λυπηθώ ούτε κι αυτό το

 βιβλίο, οπου είναι γραμμένα τα παραγγέλματα του Κυρίου, αλλα να το πουλήσω

 χάριν των φτωχών.

Ένας άνθρωπος του Θεού είπε: " κάθε ψυχή κερδισμένη απο την αγάπη, είναι κιόλας 

ανταύγεια του Θεού" Η αγάπη έχει φώς και μεταδίδει φώς. Είναι και φωτοφόρος και 

φωτοδότης. " Ο αγαπών τον αδελφόν αυτού εν τω φωτί μένει"

Όσο πλησιάζεις τον Θεό, τόσο φωτίζεσαι και λάμπεις. Όσο περισσότερο αγαπάς

 τον Θεό, τόσο περισσότερο αγαπάς τον άνθρωπο. " Είδες τον αδελφό σου?

Είδες τον Θεό!" λέει ο αββάς Ισαάκ Ο Σύρος.

Τί ωφελεί στα αλήθεια η κατάκτηση του διαστήματος, άν δεν κατακτήσουμε τους 

αδελφούς μας με την αγάπη?

Τί ωφελεί η έρευνα και ανακάλυψη νέων γαλαξιών, αν δεν καταφέραμε να βρούμε 

το "αστέρι" της βηθλεέμ, τον Θεό της αγάπης?

Ποιούς νέους κόσμους περιμένουμε να μας δείξουν τα ραδιοτηλεσκόπια, οταν αγνοούμε

την "καινήν εντολήν" της αγάπης?

Χωρίς την αγάπη όλα είναι μάταια, άσχημα κι αποτυχημένα.

"Συμφορά μας χωρίς την αγάπη " αναφωνεί ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ. 

Όλα του ανθρώπου τα έργα και τα επιτεύγματα αποκτούν αξία μονάχα με την αγάπη.

Αλλά η αγάπη είναι διάκριση και η διάκριση είναι τέχνη. Άν δεν ξέρεις την τέχνη της αγάπης, 

δεν ξέρεις να αγαπάς.

Η αγάπη παραβλέπει τις ιδιοτροπίες του αδελφού. Συγχωρεί τα λάθη.

 Ανέχεται τα ελαττώματα. Υποχωρεί στο πείσμα. Αποφεύγει την κατάκριση. 

Αγνοεί την ειρωνία. Διαλύει τις καχυποψίες. Αρνείται τις συκοφαντίες. 

Δεν επικρίνει και δεν διασύρει δημόσια. Σκεπάζει όλες τις ελλείψεις με

 εναν τρόπο ευγενικό και μεγαλόψυχο. " Η αγάπη τω πλησίον κακόν ουκ

εργάζεται, μακροθυμεί, χρηστεύεται.. ού φησιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί

 τα εαυτής.. ου λογίζεται το κακόν" βροντοφωνεί ο Παύλος.

Η αγάπη με την απλότητα και την ειλικρίνεια της δεν ξέρει τι είναι κακό. 

Είναι αγνή και καθάρια σαν το νερό της κρυστάλλινης λίμνης.

 Δεν την αναταράσσει κανένα άγριο κύμα κακίας και πονηρίας.

Ο άνθρωπος της αγάπης είναι ο πιο μεγάλος νικητής στον πνευματικό 

αγώνα. Νικάει με το χαμόγελο και την καλοσύνη. Άν σε άλλες 

περιπτώσεις η υποχώρηση είναι ήττα, της αγάπης η υποχώρηση είναι νίκη. 

" Τη φιλανθρωπία νικήσωμεν " λέγει ο Θεολόγος Γρηγόριος.

Είναι ένδοξα της αγάπης τα τρόπαια. Πανάκριβα της φιλανθρωπίας τα στεφάνια. Άλλωστε μην ξεχνάμε οτι κάθε μεγάλη αγάπη είναι σταυρωμένη αγάπη.

Περνάει με διάκριση όλα τα σκαλοπάτια του Γολγοθά. Πονάει όπως

Εκείνος πόνεσε επάνω στον σταυρό. Κάθε προσφορά είναι θυσία και 

κάθε θυσία έχει την αξία της.

"Και ος εαν ποτίσει ενα των μικρών τούτων ποτήριον ψυχρού μόνον εις

όνομα μαθητού, αμην λέγω υμίν, ου μη απολέσει τον μισθόν αυτού", λέγει ο Κύριος.

Η αγάπη συμπεριφέρεται με διάκριση και καλοσύνη και στον πεινασμένο και 

στον διψασμένο και στον ξένο και στον περιφρονημένο και στον φυλακισμένο

 και " εις πάσαν ψυχήν καταπονουμένην" Και οι φυλακισμένοι είναι αδελφοί 

μας. Γι αυτό παραγγέλλει ο Αγιος Παύλος " Μιμνήσκεσθε των δεσμίων ως 

συνδεδεμένοι. Να νιώθουμε δική μας την φυλάκιση τους. Το ίδιο και για το

πένθος του αδελφού μας, να το νοιώθουμε δικό μας.

Ο πόνος στον κόσμο είναι τόσο μεγάλος ωστε αν θελήσεις να μαζέψεις τα δάκρυα

 που χύνονται κάθε μέρα απο τα μάτια των ανθρώπων θα βρεθείς μπροστά στο

 μεγαλύτερο ποτάμι της γής, είπε κάποιος. Η αγάπη δεν εφαρμόζει μόνο το

 " χαίρειν μετα χαιρόντων" αλλά και το " κλαίειν μετα κλαιόντων "

Άν κάθε κράτος έχει τον δικό του Εθνικό Ύμνο, έχει και ο Χριστιανισμός τον

 δικό του Ύμνο, τον Ύμνο της Αγάπης που με τον πιο αριστοτεχνικό τρόπο 

έχει αποδώσει ο μέγας των εθνών Απόστολος Παύλος στο ΙΓ' κεφάλαιο της 

Α' προς Κορινθίους επιστολής.
Τούτος ο μελωδικότατος ύμνος ας είναι στα χείλη και στην ψυχή μας.

Αμήν.
.
Η τέχνη της Σωτηρίας - Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεϊτου.

Για ποιους λόγους παραχωρούνται οι πειρασμοί

πηγή

" Γι΄αυτό παραχωρεί ο Κύριος στους

αγίους, που τον αγαπούν, αιτίες για 

ταπείνωση και για συντριβή της καρδιάς,

 η οποία επιτυγχάνεται με επίπονη προσευχή, 

για να πλησιάσουν κοντά του με ταπείνωση.

Και πολλές φορές τους προκαλεί φόβο με 

τα σωματικά παθήματα, και με ολισθήματα 

στις αισχρές και βρομερές ενθυμήσεις, με 

ονειδισμούς και προσβολές και ραπίσματα,

και άλλοτε, με αρρώστιες και αδυναμίες 

σωματικές ή με τη φτώχεια, με έλλειψη

 των αναγκαίων για τη συντήρηση του

 σώματος και, ακόμη, με τρομερό

 φόβο και εγκατάλειψη, και με

 φανερό πόλεμο του διαβόλου. 

Μερικές φορές τους ανθρώπους

του ο Κύριος τους κάνει να

 ταπεινωθούν και με διάφορα άλλα πράγματα. Όλα αυτά γίνονται, για να μη νυστάξουν 

και πέσουν στην αμέλεια, ή μπορεί να συμβαίνουν, για να βρει την ψυχική του υγεία ο 

αγωνιστής, την οποία έχασε εξαιτίας των αμαρτιών του, ή για να προφυλαχθεί φοβούμενος 

τα μελλοντικά δεινά. Ώστε η ανάγκη είναι που φέρνει τους πειρασμούς στους ανθρώπους και

 τους κάνει ωφέλιμους. Δε λέω όμως, ότι πρέπει ο άνθρωπος να χαυνωθεί με τη θέλησή του 

από τους αισχρούς λογισμούς, για να τους ενθυμείται και να βρει, έτσι, πρόφαση για

 ταπείνωση, ούτε λέω να ζητήσει να εισέλθει στους διάφορους άλλους πειρασμούς.

Αλλά θέλω να πω ότι πρέπει ο άνθρωπος, ενώ κάνει το καλό, να είναι πάντοτε 

προσεκτικός, και να φυλάει την ψυχή του από την αμαρτία, και να συλλογίζεται 

ότι είναι κτιστός και, επομένως, εύκολα μπορεί να πέσει. Κάθε κτιστός (άνθρωπος) 

χρειάζεται τη δύναμη του Θεού να τον βοηθήσει, και όποιος χρειάζεται τη βοήθεια του 

άλλου, έχει κάποια φυσική αδυναμία. Και όποιος έχει συναίσθηση της ασθένειας και της

 αδυναμίας του, είναι ανάγκη να ταπεινωθεί και να ζητήσει, για να πάρει αυτό που του

 χρειάζεται απ΄αυτόν πού έχει να του το δώσει. Εάν λοιπόν από την αρχή ήξερε και 

έβλεπε την ασθένειά του, ποτέ δε θα τον έπιανε αμέλεια, και άμα δεν είχε αμέλεια,

 δε θα κοιμόταν ξένοιαστος, και δε θα παραδινόταν στα χέρια αυτών που τον

 πληγώνουν με τις θλίψεις, για να τον ξυπνήσουν τελικά από την αμέλειά του.

Λοιπόν, ο πορευόμενος στο δρόμο του Θεού πρέπει να τον ευχαριστεί για όλες τις

 θλίψεις πού τον βρίσκουν, και να κατηγορεί και να ατιμάζει τον αμελή εαυτό του,

 και να ξέρει ότι ο Κύριος, που τον αγαπά και τον φροντίζει, δε θα του παραχωρούσε 

τα λυπηρά, για να ξυπνήσει το νου του, αν δεν έδειχνε κάποια αμέλεια. Ακόμη 

μπορεί να επέτρεψε ο Θεός κάποια θλίψη, διότι ο άνθρωπος έχει υπερηφανευθεί,

 οπότε ας το καταλάβει και ας μην ταραχθεί κι ας μην εγκαταλείψει το στάδιο και 

τον αγώνα, αλλ΄ ας βρίσκει την αιτία στον εαυτό του, ώστε το κακό να μη γίνει διπλό,

 δηλαδή να υποφέρει και να μη θέλει να θεραπευθεί. Στο Θεό πού είναι η πηγή της 

δικαιοσύνης, δεν υπάρχει αδικία. Αυτό να μην περάσει από το νου μας. Ας είναι 

δοξασμένο το όνομά του εις τους αιώνας. Αμήν. (85-6) "
.
«Ανθολόγιο από την ασκητική εμπειρία του Αγίου Ισαάκ του Σύρου»

Έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου..

πηγή

Π,

Απόσπασμα από το βιβλίο "Μετάνοια και Θεία Μετάληψη" Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης
"...Οργίζεσαι ενάντια στον πλησίον σου, τον περιφρονείς και δεν θέλεις να μιλάς μαζί του ειρηνικά 

και με αγάπη για το λόγο ότι έχει κάτι το χοντρό κι απότομο, κάτι το απρόσεχτο και δυσάρεστο 

για σένα στο χαρακτήρα του, στα λόγια του και στους τρόπους του, για το ότι συναισθάνεται την 

αξία του ίσως και περισσότερο απ' όσο πρέπει ή για το ότι είναι κάπως υπερήφανος και αναιδής. 

Εσύ όμως ο ιατρός και δάσκαλος του πλησίον σου, είσαι πιο ένοχος από εκείνον:

"Ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν". Δάσκαλε, δίδαξε πρώτα τον εαυτό σου. Είναι ποτέ δυνατό, 

έχοντας το δοκάρι στο μάτι σου, να βγάλεις το σκουπιδάκι από το μάτι του άλλου;
...
Το κακό και τα ελαττώματα διορθώνονται μόνο με την αγάπη, με τη θωπεία της ευγένειας, 

με την πραότητα, με την ταπείνωση και την υπομονή.
...
Αφαίρεσε πρώτα από μέσα σου κάθε υπερηφάνεια και κακία, και ακόμη και την ανυπομονησία 

και την οργή, και μόνο τότε άρχισε να θεραπεύεις άλλους. Αλλιώς να καλύπτεις με συγκαταβαίνουσα

 αγάπη τα αμαρτήματα των άλλων.
...
Εμείς όμως, μπροστά στο ιερό θυσιαστήριο της Αγάπης, στεκόμαστε ενώπιον της ίδιας της ένσαρκης

 Αγάπης, αλλά αγάπη μεταξύ μας δεν έχουμε। Παράδοξο πράγμα!" 

Εγώ σε αγαπάω μαμά! - Εκτρώσεις (συγκλονιστικό)

,

Γεια σου μαμά, Είμαι το μωρό σου. 

Δεν με ξέρεις ακόμα, είμαι μόνο μερικών εβδομάδων. Θα με γνωρίσεις σύντομα, το υπόσχομαι. Έχω καστανά μαλλιά και καστανά μάτια...

Ε λοιπόν δεν είμαι έτσι ακόμα, αλλά θα γίνω όταν γεννηθώ. Θα είμαι ο μοναχογιός σου.
Δεν θα έχω μπαμπά αλλά δεν πειράζει, θα έχουμε ο ένας τον άλλον. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γ......ιατρός.
Σήμερα, έμαθες ότι ............είσαι έγκυος μαμά. Ήσουν τόσο χαρούμενη. Χαμογελούσες. Έχεις το ποιο ωραίο χαμόγελο μαμά.
Όλη την μέρα μου μιλούσες και ένιωθα τόση ασφάλεια μαμά. Σ'αγαπάω μαμά.




Όταν μεγαλώσω υπόσχομαι να σε κάνω τόσο περήφανη. Θα γίνω γιατρός. Σήμερα είπες στον μπαμπά για μένα ... Δεν ήταν χαρούμενος μαμά. Είπε ότι δεν με θέλει. Γιατί δεν με θέλει μαμά; Τί του έκανα; Ένιωσα έναν δυνατό κρότο και μετά σε ακούω να κλαίς.
Σε χτύπησε μαμά!
Γιατί το έκανε αυτό μαμά; 

Μετά σε αγκάλιασε και σου ζήτησε συγγνώμη κ εσύ τον συγχώρεσες.. 

Όταν γεννηθώ, δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να σε χτυπήσει ξανά. Λες οτι σ'αγαπάει μαμά. Αλλα εγώ δεν τον νομίζω.
Πάνε τρείς μέρες που σταμάτησες να μου μιλάς, ή να αγκαλιαζεις την κοιλίτσα σου.
Γιατί μαμά; Δεν με αγαπάς ποια; Εγώ σε αγαπάω μαμά. Σε ακούω να μιλάς με έναν γιατρό. Κάτι πρόκειται να γίνει μαμά.
Φοβάμαι, μαμά. Αρχίζω και πονάω. Σταμάτησε τους, βοήθησε με μαμαααα..
Τώρα είμαι στον παράδεισο μαζί με τα αγγελάκια μαμά. Μην ανησυχείς, είμαι καλά. 

Γιατί το έκανες αυτό μαμά; Ήθελα τόσο πολύ να αντικρίσω το χαμογελό σου, να δω τον ήλιο,να γίνω γιατρός. ΝΑ ΖΗΣΩ.
Δέν πειράζει μαμά αν σταμάτησες να με αγαπάς. Μπορώ να σε δω από εδώ που είμαι οπότε δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Συγγνώμη αν έκανα κάτι κακό μαμά. Θέλω να με αγαπάς και πάλι!

Εγώ σε αγαπάω μαμά!!!