Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Δευτέρα, Απριλίου 08, 2013

Συναξαριστής της 8ης Απριλίου


Οἱ Ἅγιοι Ἄγαβος, Ῥοῦφος, Φλέγων, Ἀσύγκριτος, Ἑρμῆς (κατ᾿ ἄλλους Ἑρμᾶς) καὶ Ἠρωδίων ἀπὸ τοὺς 70 Ἀποστόλους

 


Ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἱεροὺς Ἀποστόλους, ὁ μὲν Ἄγαβος ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ πῆρε τὴν ζώνη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἔδεσε τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια καὶ προφήτευσε γι᾿ αὐτὸν αὐτά: «Τάδε λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Τὸν ἄνδρα, οὗ ἐστὶν ἡ ζώνη αὐτή, οὕτω δήσουσιν εἰς Ἱερουσαλὴμ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ παραδώσουσιν εἰς χεῖρας ἐθνῶν». Πράγματι, ἔτσι καὶ ἔγινε. Διότι ὄχι μόνο ἔδεσαν τὸν Παῦλο οἱ Ἰουδαῖοι, ἀλλὰ καὶ προσπάθησαν νὰ τὸν σκοτώσουν.
Ὁ Ἄγαβος, ἀφοῦ κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὸ μέρος ὅπου ζοῦσε, ἀποδήμησε εἰρηνικὰ στὸν Κύριο.

Τὸν δὲ Ῥοῦφο ἀναφέρει ὁ Παῦλος στὴν πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολή: «Ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν Κυρίῳ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ». Αὐτὸς ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκοπος Θηβῶν στὴν Ἑλλάδα.

Οἱ δὲ Φλέγων καὶ Ἀσύγκριτος, ἀφοῦ κήρυξαν τὸ Εὐαγγέλιο σὲ διάφορα μέρη τοῦ κόσμου, ἔφεραν πολλοὺς ἀπίστους στὴν ἀληθινὴ πίστη. Τελικὰ βασανίστηκαν μὲ διάφορους τρόπους ἀπὸ Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πεθάνουν καὶ οἱ δυὸ τὴν ἴδια μέρα. Ἔτσι, πῆραν ἀπὸ τὸν Κύριο τὰ οὐράνια ἀγαθά, ποὺ προορίζονται γιὰ τοὺς ἀληθινοὺς ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου.

(Γιὰ δὲ τὸν Ἑρμῆ βλέπε 8 Μαρτίου καὶ γιὰ τὸν Ἠρωδίωνα τὴν 28η Μαρτίου).

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Ἑξάριθμος χορός, τῶν σοφῶν Ἀποστόλων, ὑμνείσθω ἱερῶς, μελῳδίαις ᾀσμάτων, Ἑρμᾶς καὶ Ἀσύγκριτος, Ἡρωδίων καὶ Ἄγαβος, σὺν τῷ Φλέγωντι, καὶ τῷ θεόφρονι Ῥούφῳ· τὴν Τριάδα γάρ, διηνεκῶς δυσωποῦσιν, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Ἀπόστολοι ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ὡς μύσται Χριστοῦ, καὶ Ἀποστόλων σύσκηνοι, ἐν πάσῃ τῇ γῇ, τὴν τούτου συγκατάβασιν, Μαθηταὶ ἑξάριθμοι, ὡς λαμπὰς ἑξάφωτος φάναντες, ἐλύσατε σκότος δεινόν, πυρσεύοντες πᾶσιν,ἀληθείας τὸ φῶς.

Μεγαλυνάριον.
Τῆς θεογνωσίας ὑφηγηταί, καὶ τῶν ἀπορρήτων, οἰκονόμοι καὶ πορθμευταί, ἑξὰς ἡ θεόφρων, τῶν θείων Ἀποστόλων, ἐδείχθησαν τῷ κόσμῳ, οὓς μεγαλύνομεν.

 
Ὁ Ὅσιος Κελεστίνος Πάπας Ῥώμης

 
 

Ὁ Κελεστίνος γεννήθηκε στὴ Ῥώμη καὶ τὸν πατέρα του ἔλεγαν Πρίσκο. Νωρίς, σὰ διάκονος, εἶχε διακριθεῖ γιὰ τὴν παιδεία του, τὴν εὐσέβεια καὶ τὸ θερμὸ ζῆλο. Γι᾿ αὐτὸ μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Πάπα Βονιφατίου τὸ 422, τὸν διαδέχτηκε στὸν Ποντιφικὸ θρόνο.

Ἀμέσως τότε παρενέβη στὴν Ἀφρική, στὴ Γαλατία καὶ στὴ Καλαβρία, γιὰ νὰ ἐπιβάλει τοὺς Ἱεροὺς κανόνες στὴν ἐκλογὴ τῶν ἐπισκόπων. Ὑπῆρξε ἐνεργητικότατος στὴν καταστολὴ διαφόρων αἱρέσεων.

Ἐργάστηκε γιὰ τὴν ἐξαφάνιση τοῦ πελαγιανισμοῦ ἀπὸ τὴν Μεγάλη Βρεττανία, καὶ συγχρόνως μὲ κατάλληλη Ἱεραποστολή, πέτυχε νὰ προσέλθει στὸ χριστιανισμὸ ἡ Ἰρλανδία. Στὴν 3η Οἰκ. Σύνοδο, ὁ Πάπας Κελεστίνος μὲ ἀντιπροσωπεία του, καταδίκασε τὴν πλάνη τοῦ Νεστορίου.

Γενικὰ ἐπιμελήθηκε τὰ πράγματα τοῦ κλήρου καὶ αὐτὰ τῆς θείας λατρείας, εὐπρεπίζοντας τοὺς ναοὺς μὲ εἰκόνες καὶ διάφορα ἱερὰ σκεύη. Πέθανε, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Θεοδόσιος ὁ Β´ τὸ 432 μ.Χ. τὴν 26η ἢ 27η Ἰουλίου, κατὰ τὴν πιὸ πιθανὴ γνώμη.

 
Ὁ Ἅγιος Παυσίλυπος

Ὁ ἅγιος αὐτὸς ὑπῆρξε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Ἀδριανοῦ (117-138 μ.Χ.) καὶ ἦταν εὐγενὴς καὶ πλούσιος στὴν πόλη τῆς Ῥώμης. Ἐπειδὴ ὅμως ἐνθάῤῥυνε καὶ ὑποστήριζε τοὺς χριστιανοὺς ποὺ βάδιζαν γιὰ τὸ μαρτύριο, συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸ βασιλιά.

Αὐτὸς τὸν ῥώτησε ἂν πιστεύει στὸν Χριστὸ καὶ ὁ Παυσίλυπος ἀπάντησε ὅτι ὄχι μόνο πιστεύει ἀλλὰ εἶναι ἕτοιμος καὶ τὸ αἷμα του νὰ χύσει γι᾿ αὐτόν. Τότε τὸν χτύπησαν τόσο πολὺ στὴν κοιλιά, ποὺ φάνηκαν τὰ ἔντερά του. Ἔπειτα τὸν παραχώρησαν στὸν ἔπαρχο Πράκτο, ποὺ καὶ αὐτὸς τὸν βασάνισε φρικτά.

Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος ἐπέμενε στὴν πίστη του, καταδικάστηκε σὲ ἀποκεφαλισμό. Τελικὰ ὅμως, ἀφοῦ ἔσπασε τὴν ἁλυσίδα ποὺ τοῦ εἶχαν βάλει, δραπέτευσε καὶ ζῶντας μὲ ἀρετὴ παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸν Θεό.

 
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ναύκληρος

Ὁ Κῶος αὐτὸς ναύκληρος ἐξισλαμίστηκε μὲ τὴν βία ἀπὸ τοὺς Τούρκους στὴν Κῶ. Αὐτὸς ὅμως, πέταξε τὰ Τούρκικα ῥοῦχα καὶ ζοῦσε χριστιανικά. Οἱ Τοῦρκοι τὸν ἀντελήφθησαν, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν μαστίγωσαν ἀνελέητα, καὶ κατόπιν τὸν φυλάκισαν.

Μέσα στὴ φυλακή, οἱ Τοῦρκοι προσπαθοῦσαν νὰ τὸν μεταπείσουν στὸν μουσουλμανισμό, ἀλλὰ ὁ νεομάρτυρας ἀπαντοῦσε: «Ἐγὼ στὸν Κύριό μου Ἰησοῦ Χριστὸ πιστεύω καὶ αὐτὸν ὁμολογῶ γιὰ Θεὸ ἀληθινό, μὲ ὅλη μου τὴν ψυχὴ καὶ τὴν καρδιά. Τὴ δὲ δική σας θρησκεία ἀποστρέφομαι καὶ εἶμαι ἕτοιμος νὰ ὑπομείνω ὅσα βασανιστήρια καὶ ἂν μοῦ κάνετε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μου».

Βλέποντας τὸ ἀμετάθετο τῆς γνώμης του οἱ βασανιστές του, τὸν ὁδήγησαν μὲ βασανισμοὺς στὸν κριτή, ποὺ διέταξε τὸν ἀνηλεῆ δαρμό του καὶ τὸν καταδίκασε νὰ καεῖ ζωντανός. Ἔτσι, μ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο, στὶς 8 Ἀπριλίου 1669, μαρτύρησε ὁ Ἅγιος αὐτὸς νεομάρτυρας τῆς Κῶ.

Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου συνέταξε ὁ Γεράσιμος Μοναχὸς Μικραγιαννανίτης. Ἐπίσης, τὸ Ἱστορικὸ ἐκκλησίδιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου, μετονομάστηκε ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Νεομάρτυρα αὐτοῦ, καθὼς καὶ ἡ ὁδὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὸ Ναΰδριο αὐτὸ φέρει τὸ ὄνομά του.

 
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κουλικᾶς

Ὁ Νεομάρτυρας αὐτός, ἦταν ἄνθρωπος πολὺ φρόνιμος καὶ ζηλωτής. Κάποια μέρα ὅμως, εἶχε ἔντονη συζήτηση γιὰ τὴν πίστη μὲ τοὺς Τούρκους. Αὐτοὶ ἀπὸ φθόνο, τὸν κατηγόρησαν στὸν κριτή, ὅτι δῆθεν ἔβρισε τὴν μουσουλμανικὴ θρησκεία. Ὁ κριτὴς πρότεινε στὸν Ἰωάννη νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ γίνει μουσουλμάνος γιὰ ν᾿ ἀποφύγει τὸν θάνατο.

Ὁ Ἰωάννης ἀποκρίθηκε θαῤῥαλέα, ὅτι δὲν ἀρνεῖται τὸν Χριστὸ καὶ μύριους θανάτους θὰ ὑποστεῖ. Τότε ὁ κριτὴς διέταξε καὶ τὸν ἔριξαν μέσα σὲ τσιγγέλια (γάντσους), ὅπου ὁ Νεομάρτυρας βρῆκε φρικτὸ ἀλλὰ ἔνδοξο τέλος στὶς 8 Ἀπριλίου 1564.

(Τὸ Μ. Εὐχολόγιο στὴ σελίδα 442 ἀναφέρει τὴν μνήμη τοῦ μάρτυρος τὴν 8η καὶ 18η Ἀπριλίου, στὴ δὲ σελ. 470 τὴν 1η Ἀπριλίου (1564).

Οἱ δὲ Σ. Εὐστρατιάδης καὶ Ἁγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης, ἀναφέρουν τὴν μνήμη του κατὰ τὴν 18η Ἀπριλίου. 

 
Ὁ Ὅσιος Νήφων ὁ Ῥῶσος ὁ θαυματουργός

Ὁ Ἅγιος Νήφων γεννήθηκε στὴ Ρωσία καὶ ἔγινε μοναχὸς στὴ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἡγουμένου Τιμοθέου. Μοναδικὸ μέλημά του εἶχε τὸ στολισμὸ τῆς ψυχῆς του μὲ τὶς ἀρετές, γι’ αὐτὸ κοπίαζε στὴ νηστεία, τὴν ἀγρυπνία, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν αὐστηρὴ ἄσκηση.

Ἡ φήμη τῆς θεοφιλοῦς πολιτείας του δὲν ἄργησε νὰ ξεπεράσει τὰ ὅρια τῆς Λαύρας. Ἔτσι, ὅταν τὸ ἔτος 1130 ὁ Ἐπίσκοπος τοῦ Νόβγκοροντ Ἅγιος Ἰωάννης († 7 Σεπτεμβρίου) παραιτήθηκε γιὰ νὰ ἐφησυχάσει σὲ μοναστήρι, ὁ Ἅγιος Νήφων ἐξελέγη διάδοχός του.

Μόλις ἀνέλαβε τὰ καθήκοντά του φρόντισε γιὰ τὴν ἀνέγερση ἱερῶν ναῶν καὶ ἐπιδόθηκε μὲ ἱερὸ ζῆλο στὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Πολλὲς φορὲς ἐπενέβη εἰρηνευτικὰ στὶς διενέξεις τῶν ἀρχόντων τῆς περιοχῆς, ποὺ τότε βρίσκονταν σὲ συνεχεῖς διαμάχες καὶ ἐμφύλιους πολέμους, πρὸς τὸ συμφέρον τοῦ λαοῦ καὶ ὠφέλεια τῶν ψυχῶν τους.

Κατὰ τοὺς χρόνους τῆς ποιμαντορίας τοῦ Ἁγίου Νήφωνος οἱ κάτοικοι τοῦ Νόβγκοροντ ἐπαναστάτησαν καὶ ἔδιωξαν τὸν ἡγεμόνα τους Βσέβοβλοντ Μστισλάβιτς, καλώντας στὴν θέση του τὸν Σβιατοσλάβο Ὀλέγκοβιτς. Ὁ Σβιατοσλάβος, μόλις ἀνέλαβε τὴν ἡγεμονία, θέλησε νὰ συνάψει παράνομο γάμο. Ὁ Ἐπίσκοπος Νήφων, ὄχι μόνο ἀρνήθηκε νὰ τὸν τελέσει, ἀλλὰ ἀπαγόρευσε καὶ σὲ ὅλους τοὺς ἱερεῖς τῆς Ἐπισκοπῆς του νὰ ἐπευλογήσουν τὴν παρανομία.

Ὁ ἡγεμόνας ὅμως δὲν ἄλλαξε διάθεση. Ἐξανάγκασε κάποιους ἱερεῖς, ποὺ εἶχε φέρει μαζί του ὅταν ἦλθε στὸ Νόβγκοροντ, νὰ τελέσουν τὸ μυστήριο. Ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ὁ Ἅγιος Νήφων δὲν ἔπαυσε νὰ στηλιτεύει μὲ παρρησία τὸν Σβιατοσλάβο.

Ἰδιαίτερα ἀξιοσημείωτη εἶναι ἡ μέριμνα τοῦ Ἁγίου Νήφωνος γιὰ τὴ διατήρηση τῆς κανονικῆς ἐξαρτήσεως τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο.

Ὅταν γιὰ ἄγνωστους λόγους ὁ Μητροπολίτης Κιέβου Μιχαήλ, ἀναχώρησε γιὰ τὸ Βυζάντιο, ὁ ἡγεμόνας τοῦ Κιέβου Ἰζιασλάβος Μστισλάβιτς, υἱὸς τοῦ μεγάλου ἡγεμόνος Μστισλάβου Βλαντιμίροβιτς, συγκάλεσε Σύνοδο τῶν Ρώσων Ἐπισκόπων καὶ τοὺς πρότεινε νὰ ἐκλέξουν Μητροπολίτη τὸν μοναχὸ Κλήμεντα (Σμολιάτιτς) τὸν Φιλόσοφο, χωρὶς τὴν ἔγκριση καὶ εὐλογία τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Στὴ θέληση τοῦ ἰσχυροῦ ἡγεμόνος ὑπέκυψαν τὰ περισσότερα μέλη τῆς Συνόδου. Ὁ Ἅγιος Νήφων δὲν συμφωνοῦσε μὲ κανένα τρόπο, οὔτε ἀνεγνώρισε στὴ συνέχεια τὴν ἐκλογὴ καὶ χειροτονία τοῦ Κλήμεντος. Ὁ Ἰζιασλάβος τότε ἀπαγόρευσε στὸν Ἅγιο νὰ ἐπιστρέψει στὴν Ἐπισκοπή του καὶ τὸν περιόρισε στὴ μονὴ τῶν Σπηλαίων.

Ὡστόσο τὸν ἑπόμενο χρόνο ὁ ἡγεμόνας τῆς Σουζδαλίας Γεώργιος ὁ Μονομάχος κατέλαβε τὸ Κίεβο, ἔδιωξε τὸν Ἰζιασλάβο καὶ ἐλευθέρωσε τὸν Ἅγιο Νήφωνα. Ὁ δίκαιος Ἱεράρχης ἐπέστρεψε μὲ τιμὲς στὸ Νόβγκοροντ.
Ὁ Ἅγιος Νήφων, λίγο πρὶν τὴν ὁσιακὴ κοίμησή του, εἶδε σὲ ὅραμα τὸν Ὅσιο Θεοδόσιο τῶν Σπηλαίων. Δεκατρεῖς ἡμέρες μετά, τὸ Σάββατο τῆς Διακαινησίμου τοῦ ἔτους 1156, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη καὶ ἐνταφιάσθηκε στὴ μονὴ τῶν Σπηλαίων, δίπλα στὰ ἄλλα ἱερὰ λείψανα τῶν κεκοιμημένων Πατέρων.

 
Ὁ Ἅγιος Ἀμάνδος

Ὁ Ἅγιος Ἀμάνδος ἦταν Ἐπίσκοπός της πόλεως Κόμο τῆς Ἰταλίας καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 440 μ.Χ.

Τα τρία είδη των προφητειών – Πατέρας Ελπίδιος

Mια δραματική έκκληση για βοήθεια οικογένειας


Από το ιστολόγιο του εξαίρετου π. Δημ. Αθανασίου Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβίας
 
Τραγωδία εκτυλίχτηκε στο  χωριό  Σπάρτος της  Αμφιλοχίας στις 5 τα ξημερώματα της 19ης Φεβρουαρίου 2013, όταν μία 16χρονη μαθήτρια κάηκε ζωντανή στη διάρκεια πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε στο σπίτι της. Η άτυχη μαθήτρια εγκλωβίστηκε στο φλεγόμενο σπίτι.
Σύμφωνα με πληροφορίες η φωτιά ξέσπασε από αναμμένο τζάκι τη στιγμή που  η άτυχη κοπέλα κοιμόταν στη σοφίτα του σπιτιού και εξαιτίας των αναθυμιάσεων και των καπνών εγκλωβίστηκε μέσα στο δωμάτιο, βρίσκοντας τραγικό θάνατο. Ο πατέρας της  απουσίαζε στην Αθήνα και η  μητέρα της  κατάφερε να διασώσει τις δύο  αδερφές της.
Το τραγικό αυτό γεγονός βύθισε σε απερίγραπτο πένθος την οικογένεια και ολόκληρη την μικρή κοινωνία του χωριού. Συγχρόνως η ολοκληρωτική καταστροφή του σπιτιού στέρησε από τα μέλη της οικογένειας τον χώρο διαμονής τους, αλλά και όλα τα περιουσιακά στοιχεία τα απαραίτητα για την διαβίωσή τους.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται αποτελούν αδιάψευστη απόδειξη για το τι άφησε πίσω η καταστροφική πυρκαγιά.

SRARTO 2 001
SRARTO 2 001

Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, οι ανάγκες είναι πολλές. Προέχει όμως η ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου σπιτιού προκειμένου η οικογένεια να μπορέσει να ανακτήσει τις δυνάμεις εκείνες τις απαραίτητες για την συνέχιση της ζωής. Αρωγοί και συμπαραστάτες της οικογένειας  στις δύσκολες αυτές στιγμές είναι όλοι οι κάτοικοι του χωριού.
Όμως αυτοί, ψαράδες και γεωργοί οι περισσότεροι, δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες που απαιτούνται για την ανοικοδόμηση του σπιτιού.

SPARTO 001

Γι’ αυτό απευθυνόμαστε για βοήθεια σε οικοδομικές εταιρείες, σε φιλανθρωπικούς συλλόγους, σε ενορίες και ιερές μονές που έχουν την οικονομική δυνατότητα, αλλά και σε κάθε απλό πολίτη που θέλει να συμμετάσχει στην ανθρωπιστική αυτή προσπάθεια.

Και μην ξεχνάμε ότι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
Για τον σκοπό αυτό υπάρχει και ο παρακάτω  λογαριασμός στη Εθνική Τράπεζα
321/752545-18
IBAN: GR 1701103210000032175254518
SWIFT (BIC) ETHNGRAA
Περισσότερες πληροφορίες στο e-mail
fdathanasiou@gmail.com

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΕΛΕΣΤΙΝΟΥ, ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ

15Γιορτάζουμε σήμερα 8 Απριλίου, ημέρα μνήμης του Οσίου Κελεστίνου, του Πάπα Ρώμης.

Ο Όσιος Κελεστίνος γεννήθηκε στη Ρώμη και τον πατέρα του τον έλεγαν Πρίσκο. Νωρίς, σαν διάκονος, είχε διακριθεί για την παιδεία του, την ευσέβεια και το θερμό ζήλο. Γι' αυτό μετά το θάνατο του Πάπα Βονιφατίου το 422, τον διαδέχτηκε στον Ποντιφικό θρόνο.

Αμέσως τότε παρενέβει στην Αφρική, στη Γαλατία και στη Καλαβρία, για να επιβάλει τους Ιερούς κανόνες στην εκλογή των επισκόπων. Υπήρξε ενεργητικότατος στην καταστολή διαφόρων αιρέσεων.

Εργάστηκε για την εξαφάνιση του πελαγιανισμού από τη Μεγάλη Βρεττανία, και συγχρόνως με κατάλληλη Ιεραποστολή, πέτυχε να προσέλθει στο χριστιανισμό η Ιρλανδία. Στην Γ' Οικουμενική Σύνοδο, ο Πάπας Κελεστίνος με αντιπροσωπεία του, καταδίκασε την πλάνη του Νεστορίου.

Γενικά επιμελήθηκε τα πράγματα του κλήρου και αυτά της θείας λατρείας, ευπρεπίζοντας τους ναούς με εικόνες και διάφορα Ιερά σκεύη. Πέθανε, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Θεοδόσιος ο Β' το 432 μ.Χ. την 26η ή 27η Ιουλίου, κατά την πιο πιθανή γνώμη.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή 

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ

Τῌ Η' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Μνήμη 

τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα, 
Ἡρῳδίωνος, Ἀγάβου, Ῥούφου, Ἀσυγκρίτου,
 Φλέγοντος καὶ Ἑρμοῦ.

Τῇ Η' τοῦ αὐτοῦ μηνός,

 Μνήμη 
τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκ τῶν ἑβδομήκοντα, 
Ἡρῳδίωνος, Ἀγάβου, Ῥούφου, Φλέγοντος, 
Ἀσυγκρίτου καὶ Ἑρμοῦ.

Εὐαγγελίου τὸν καλὸν δραμὼν δρόμον,
Ἡρῳδίων κάλλιστον ἤρατο στέφος.
Ψυχὴν Ἀγάβου τοῦ Προφηταποστόλου,
Ὁ ψυχοσώστης προσκαλεῖται Δεσπότης.
Σβέσας πλάνης φλέγουσαν ὁ Φλέγων φλόγα,
Οὓς Δαυῒδ εἶπε, πῦρ φλέγον, βλέπει Νόας.
Παῦλος καλεῖ σε, Ῥοῦφ', Ἀπόστολος μέγας.
Ἐκλεκτὸν ὄντως· ὢ ἐπαίνου ἀξίου!
Ἀσύγκριτον δὲ πᾶς ἐπαινέσει μάλα.
Τοῦτον γὰρ ἠσπάσατο Παύλου τὸ στόμα.
Ἑρμῇ θανόντι τῷ μαθητῇ Κυρίου,
Ἑρμῷον ἔμπνουν ἐκ λόγων ἀναγλύφῳ.
Ὀγδοάτῃ μετέβησαν Ἀπόστολοι, ἀγγελέες τε.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, 

Μνήμη 
τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Κελεστίνου Πάπα Ῥώμης.

Τὸ χάσμα καὶ σὲ παμμάκαρ, Κελεστῖνε,
Χοροῦ διιστᾷ μὴ μεμακαρισμένου.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, 

Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.
 Ἀμήν.

Κυριακή, Απριλίου 07, 2013

Φαήλος Κρανιδιώτης Αν βγει ο Χότζας στο τζαμί



Γιατί θέλει η κυβέρνηση να χτίσει τζαμί στον Βοτανικό; Τα επιχειρήματα είναι τα εξής. Πρώτον, μας ασκούνται πιέσεις, γιατί οι μουσουλμάνοι στην Αθήνα δεν έχουν ένα κανονικό τζαμί να κάνουν το ναμάζι τους. Δεύτερον, στην Αθήνα υπάρχουν περί τα 120 παράνομα τζαμιά, ένας αληθινός πονοκέφαλος για την ασφάλεια της χώρας, σε υπόγεια, αποθήκες κι άλλα μέρη, όπου τριγυρίζουν περίεργοι, φανατικοί, πράκτορες. Το να χτιστεί λοιπόν ένα κανονικό τζαμί, χωρίς μιναρέ και χωρίς μουεζίνη ν’ ακούγεται πάνω από την Αθήνα κι έτσι να συμμαζευτεί το πράγμα, ακούγεται εκ πρώτης όψεως ως κάτι λογικό.

Εικόνα: Φαήλος ΚρανιδιώτηςΘα σας πω ευθέως τους πρακτικούς προβληματισμούς μου, που καταλήγουν στη διαφωνία μου, χώρια απ’ τους ιστορικούς. Αντε και το χτίσαμε το τζαμί, χωρίς μιναρέ και μεγάφωνα για το Αλλάχ ακμπάρ. Θα κλείσουν τα 120 παράνομα τζαμιά; Πολύ αμφιβάλλω. Αλλά ας πούμε ότι τα κλείσαμε και πειθήνιοι οι μουσουλμάνοι του λεκανοπεδίου θα μαζεύονται μόνο στο κανονικό τζαμί.

Η ισλαμοφασιστική Τουρκία, του σουνίτη Ερντογάν, ολοφάνερα συμπεριφέρεται ως νταβατζής των μουσουλμάνων της Ελλάδας κι όχι μόνο. Σημειώστε δε ότι το κράτος- συμμορία είναι που μας έστειλε εδώ τα μιλιούνια των λαθρομεταναστών, κονομώντας και μερικά χιλιάρικα το κεφάλι. Διότι έτσι υπονομεύει την εθνική και κοινωνική μας συνοχή, δημιουργεί de facto μια τεράστια μουσουλμανική μειονότητα κι εκεί που δεν υπήρχε και παράλληλα, ως κράτος δουλέμπορος, τα κονομάει κιόλας. Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.

Κατά την προσφιλή της τακτική η Τουρκία θα κάνει αυτό που είναι παλιά της τέχνη κόσκινο. Μόλις φτιαχτεί το τζαμί κι αρχίσει η λειτουργία του, οι Τούρκοι κι οι εδώ εγκάθετοί τους θ’ αρχίσουν να διαμαρτύρονται γιατί δεν υπάρχει μιναρές και δεν ακούγεται το κάλεσμα του μουεζίνη απ’ τα μεγάφωνα. Κι αυτό θα το ακούμε κλιμακούμενο ξανά και ξανά. Διότι έτσι είναι ο Τούρκος, παίρνει ό,τι του δίνεις κι ύστερα διαμαρτύρεται πως δεν είναι αρκετό, πως αδικήθηκε και θέλει και το παραπάνω. Και το παραπάνω το ζητάει επίμονα και, μόλις νιώσει πιο δυνατός, με τσαμπουκά.

Δεν συζητάω τι θα γίνει αν έρθει ποτέ ξανά στην εξουσία «κεντροαριστερή» κυβέρνηση. Οχι μιναράδες θα τους χτίσουν, κουρμπάν μπαϊράμ στην Ακρόπολη θα κάνουν, θα σφάζουν τ’ αρνιά μπροστά στον Παρθενώνα. Κι αν αντί για τον Αντώνη Σαμαρά ερχόταν καμιά ελαφρολαϊκή Δεξιά με το γνωστό ενοχικό σύνδρομο, τα ίδια θα γίνουν, και μιναρές και τσίτα στα ντεσιμπέλ ο μουεζίνης, να το ευχαριστηθούν ο περαστικός Μπουτάρης κι οι ψευτοδιεθνιστές βαρεμένοι, που βόσκουν εν Αθήναις.

Την επομένη λοιπόν θ’ αρχίσουν οι νέες απαιτήσεις από τους καλούς μας γείτονες και τους πολυπληθείς απρόσκλητους μουσαφιραίους ομοδόξους τους. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η όποια κυβέρνηση θα εμμείνει σθεναρά σ’ έναν διακριτικό χώρο λατρείας και δεν θα υποκύπτει. Τότε οι εγκάθετοι, λόγω χρήματος, θρησκευτικών πεποιθήσεων κι εντολών, μια ωραία ημέρα θα συγκεντρώσουν πλήθος πιστών και θ’ αρχίσουν να χτίζουν παρανόμως τον μιναρέ, θα στήσουν και μεγάφωνα ν’ ακουστεί βροντερό στον αττικό ουρανό το κάλεσμα του μουεζίνη. Και θα 'ναι αποφασισμένοι, κατ’ εντολήν, ν’ αντισταθούν.

Τι θα κάνουμε τότε; Θα στείλουμε τα ΜΑΤ μέσα στο τζαμί; Θα δείρουμε και θα συλλάβουμε τον ιμάμη και τους πιστούς; Κι αυτό θα γίνει μ’ ένα πλήθος χιλιάδων μουσουλμάνων γύρω γύρω, με τις κάμερες, το διαδίκτυο και τα κινητά να αναμεταδίδουν εικόνες, που θα βλέπουν σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες τα αχανή πλήθη των πιστών του Προφήτη, που έχουν το ζωνάρι τους απλωμένο για καβγά και το λιντσάρισμα στον πρώτο λύκο. Βίαια στίφη θα κυκλώσουν τις πρεσβείες μας στα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου κι η Αγκυρα, ως καλός νταβατζής, θα έρθει να παρέμβει με νουθεσίες και παλιές καλές μεμέτικες απειλές.

Τα λέω αυτά, ως λογικούς κινδύνους κι επιχειρήματα, γιατί όταν λέω ότι δεν νοείται τζαμί στην πόλη που έπεσε πολεμώντας ο Καραϊσκάκης για την ελευθερία της μερικοί κοιτούν με το βλέμμα της αγελάδας που βλέπει τα τρένα να περνούν. Αλλοι, φωταδιστές της Αριστεράς ή σκεπάρνια της ελαφρολαϊκής ή νεοφιλελεύθερης «Δεξιάς», νομίζουν ότι στον αγώνα της Εθνεγερσίας μας αγωνίστηκαν τίποτα αφασιακοί διεθνιστές κι όχι Ελληνες «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία», ότι δεν το κάναμε για να διώξουμε τους σουνίτες, υπογραμμίζω, τους σουνίτες δυνάστες μας. Λοιπόν, αδέρφια, εμείς δεν επαναστατήσαμε για τους φόρους στο τσάι. Πρωτίστως διώξαμε τους μουσουλμάνους απ’ το σβέρκο μας. Ας προσέξουμε λοιπόν μήπως, στα τόσα προβλήματά μας, τους επιτρέψουμε ν’ αρχίσουν πάλι να σκαρφαλώνουν στον αυχένα μας. Κι ας μην ανησυχούν οι καραπροοδευτικοί για την αριστερή παρθενία τους. Από τα 120 υπάρχοντα, άμα κλείσουμε τα 115 παράνομα τζαμιά και κρατήσουμε τα πέντε, φτάνουν για τις ανάγκες των μουσαφιραίων, ώσπου να φύγουν. Οχι να τα κάνουμε 121. Κι επειδή τώρα θα με πουν «ρατσιστή» οι γνωστοί σκυφτοί της «προόδου», πάω να το πω στον σκύλο μου να βουρκώσει…

ΚΑΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Ν' ΑΛΛΑΖΕΙ! ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΝΗΣΤΕΥΕΙ!!!


Έγραφα προ ημερών, για το ελπιδοφόρο μήνυμα της προσέλευσης κάθε γενιάς Ελλήνων, από τους μικρότερους μέχρι τους μεγαλύτερους, στα Ορθόδοξα Μοναστήρια.Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα, που συμβαίνει στην εποχή μας, ίσως ακόμα πιο ελπιδοφόρο: Η τήρηση της (δύσκολης) νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής από όλο και περισσότερο κόσμο!
 
Όχι, δεν υπερβάλω καθόλου! Το ζω και το βλέπω καθημερινά, όπως και πολλοί ακόμα συμπολίτες μας: Άνθρωποι κοντά, αλλά και μακριά από την Εκκλησία, προσπαθούν σκληρά και αγωνίζονται να νηστέψουν, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ούτε που σκέφτονταν να κάνουν κάτι τέτοιο!
Για παράδειγμα: Γνωστός μου που τα κορόιδευε όλα αυτά μέχριπέρυσι (!), αποφάσισε να νηστέψει καταρχήν το κρέας, «αν και δεν θ' αντέξω», όπως μου ομολόγησε την Καθαρά Δευτέρα.
Ε λοιπόν, όχι μόνο άντεξε, αλλά περιχαρής προχθές μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι τηρεί κατά γράμμα τη νηστεία, καταλύοντας μόνο λάδι τις ημέρες που επιτρέπεται! Μάλιστα, αισθανόταν ιδιαίτερα χαρούμενος που πέτυχε τη μικρή αυτή νίκη εναντίον του θελήματός του και του άκρατου υλισμού που χαρακτηρίζει την εποχή μας!
Γιατί, ας μην γελιόμαστε, αυτά τα δύο παλεύουμε να νικήσουμε με τη νηστεία: Πρώτα και κύρια, το «εγώ» μας. «Εγώ θα νηστέψω, επειδή το λένε οι παπάδες; Είσαι με τα καλά σου;», ακούγεται το πρώτο (αντιδραστικό) επιχείρημα από κάποιον κοσμικό. «Να νηστέψω; Πού ζεις, στο Μεσαίωνα;», έρχεται ευθύς αμέσως και η δεύτερη δικαιολογία, με την «προοδευτική» της σάλτσα, μιας και προφανώς η θεοποίηση της ύλης είναι...μεγάλο επίτευγμαγια τον σύγχρονο άνθρωπο!
Όταν λοιπόν παλέψουμε και νικήσουμε τα παραπάνω, θα κάνουμε όπως ο άλλος φίλος μου ο Κ., που τηρεί ευλαβώς όχι απλά τη νηστεία, αλλά και τα λεγόμενα τριήμερα (πλήρης αποχή από κάθε φαγητό από Κυριακή βράδυ μέχρι την Θεία Λειτουργία της Προηγιασμένης κάθε Τετάρτη)! Και όπως μου εξήγησε, δεν είναι μόνος του σε αυτή την προσπάθεια, αφού κάθε φορά η Εκκλησία είναι γεμάτη από κόσμο και ιδιαίτερα από νέους, οικογενειάρχες και ανθρώπους με υποχρεώσεις που δεν έβαλαν τίποτα στο στόμα τους ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΗΜΕΡΕΣ,προκειμένου να κοινωνήσουν!!!
Υπάρχουν όμως και κάποιοι - δυστυχώς και Χριστιανοί - που υποτιμούν τη νηστεία των τροφών: Λένε πως δεν έχει σημασία αυτό, αλλά να νηστεύουμε τα πάθη μας κλπ. Πόσο λάθος κάνουν! Όταν κάποιος καταφέρει να τιθασεύσει το πάθος του φαγητού - που συνοδεύεται κι από ένα σωρό άλλα πάθη, όπως εξήγησα παραπάνω - θα περιορίσει ή και εξαφανίσει τα υπόλοιπα πάθη του! Θα έχει πάρει θάρρος από τη μικρή αυτή νίκη εναντίον της ύλης, οπότε θα αγωνιστεί με μεγαλύτερο πείσμα και για τα υπόλοιπα! Ας μην συμπεριφέρονται λοιπόν κάποιοι «ειδήμονες» όπως οι Φαρισαίοι, τους οποίους ο ίδιος ο Χριστός κατακεραύνωσε λέγοντας στον λαό όταν νηστεύει να μη γίνεται σκυνθρωπός και κατακρίνων τους πάντες «ώσπερ οι υποκριταί»!
Τα ωφέλη της νηστείας, λοιπόν, δεν είναι μόνο σωματικά, αλλά κυρίως πνευματικά! Κι αυτό το ξέρουν καλά, όσοι νηστεύουν,έστω και για πρώτη φορά φέτος!
Υ.Γ. Καθόλου τυχαία, η δημοφιλέστερη ανάρτηση του ΕΛΛΑΣ - ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ εδώ και 2 εβδομάδες είναι οι νηστίσιμες συνταγές του Αγίου Όρους! Είπαμε, ο κόσμος νηστεύει κι επιστρέφει σιγά - σιγά στην Ορθόδοξη Εκκλησία...!
Στη φωτογραφία: Τράπεζα στο Άγιον Όρος 
 

Νέο Αρχονταρίκι: "Προσκύνημα στη Θράκη"


Στις 7 Aπριλίου 2013 μεταδόθηκε από την ET-1 η πέμπτη εκπομπή του Νέου Αρχονταρικιού με θέμα: «ΠPOΣKYNHMA ΣTH ΘPAKH».
O υπεύθυνος και παρουσιαστής της εκπομπής Mητροπολίτης Δημητριάδος Iγνάτιος, με προσκεκλημένο τον Σεβ. Mητροπολίτη Διδυμοτείχου και Oρεστιάδος Δαμασκηνό συζητούν για τον πολιτισμό της περιοχής, την ιστορία, το ένδοξο παρελθόν, τις συνθήκες της ζωής,τα ήθη και τα έθιμα του τόπου, καθώς και για τα προβλήματα που καθημερινά βιώνουν οι ακρίτες μας.
Παρά την πολύπλευρη κρίση, από το ακριτικό Διδυμότειχο οι Θρακιώτες στέλνουν αισιόδοξο μήνυμα στον υπόλοιπο Eλληνισμό.

Καντήλι, Κερί, Θυμίαμα: Ποια η σημασία και οι συμβολισμοί τους;α


Το Καντήλι
Η λέξη καντήλι προέρχεται από τη λατινική candela=κερί.
Στη χριστιανική Εκκλησία το Καντήλι τοποθετείται μπροστά στις άγιες εικόνες. Αυτό που τοποθετείται μπροστά στον Εσταυρωμένο, μέσα στο Ιερό Βήμα, διατηρείται πάντοτε αναμμένο και γι' αυτό λέγεται «ακοίμητο» Καντήλι.
Ένα Καντήλι τοποθετείται επίσης στο εικονοστάσι του σπιτιού και ανάβεται κάθε μέρα, σύμφωνα με την ορθόδοξο παράδοση...


Μια συνήθεια που διατηρεί τον βαθύ χριστιανικό συμβολισμό της με το Φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, που θερμαίνει την ελπίδα και που παρηγορεί και συντροφεύει στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς.
Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους του. Συμβολίζει επίσης, το φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε, οι χριστιανοί, τα φώτα του κόσμου.
Το έλαιον, το λάδι δηλ. που καίει στα καντήλια μας, “τον του Θεού υπεμφαίνει έλαιον” γράφει ο Άγ. Συμεών Θεσσαλονίκης, το έλεος του Θεού που φανερώθηκε όταν η περιστερά του Νώε επέστρεψε στην Κιβωτό για να σημάνει την παύση του κατακλυσμού, έχοντας στο ράμφος της κλάδο ελαίας, ή όταν ο Ιησούς, καθώς επροσηύχετο εκτενώς, επότιζε με τους θρόμβους του ιδρώτος του την ελιά, κάτω από τα κλαδιά της οποίας γονάτισε την μαρτυρική εκείνη νύχτα, στο Όρος των Ελαιών. Βέβαια, όλοι ξέρουμε πως απείρως ανώτερος του υλικού φωτισμού είναι ο εσωτερικός, αγιοπνευματικός φωτισμός. Έγραφε λοιπόν ο Θεοφόρος Πατήρ Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός : “Φωτίσωμεν…γλώσσαν” και συμπληρώνει ο σχολιαστής του : Επετεύχθη τούτο ;
Το λάδι συμβολίζει το άπειρο έλεος του Θεού, αλλά και τα κανδήλια συμβολίζουν την Εκκλησία που είναι μεταδοτική Θείου ελέους και φωτιστική. Συμβολίζουν βέβαια τους ίδιους τους αγίους που το Φώς τους έλαμψε, κατά το λόγο του Κυρίου, «έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσι τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα τον εν τοίς ουρανοίς».
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει οι Ορθόδοξοι να ανάβουμε το καντήλι όπως για παράδειγμα
1.για να μάς θυμίζει την ανάγκη για προσευχή,
2.για να φωτίζει το χώρο και να διώκει το σκότος όπου επικρατούν οι δυνάμεις του κακού,
3.για να μάς θυμίζει ότι ο Χριστός είναι το μόνο αληθινό Φώς και η πίστη σε Αυτόν είναι Φώς,
4.για να μάς θυμίζει ότι η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή,
5.για να μάς θυμίζει ότι όπως το καντήλι απαιτεί το δικό μας χέρι για να ανάψει έτσι και η ψυχή απαιτεί το χέρι του Θεού, τη Χάρη Του δηλαδή,
6.για να μάς θυμίζει ότι πρέπει το θέλημά μας να καεί και να θυσιαστεί
7.για την αγάπη προς το Θεό κ.ά.



Εννοείται, βέβαια, ότι το λάδι των καντηλιών πρέπει να είναι ελαιόλαδο και μάλιστα όσο το δυνατόν καλύτερης ποιότητος. Άλλωστε ο Κύριος προσευχήθηκε στον κήπο των Ελαιών και ο ναός με τα κανδήλια μετατρέπεται σε νέο κήπο και ελέους (λαδιού) και Ελέους Θεϊκού Το λάδι τους μας θυμίζει την ευσπλαχνία του Θεού και το φως τους στη ζωή μας, που πρέπει να είναι φωτεινή και άγια.
Η φωτοχυσία του ναού συμβολίζει το θείο φως της παρουσίας του Θεού που φωτίζει τις καρδιές όχι μόνο των νεοφώτιστων αλλά και όλων των χριστιανών. Ο Κύριος φανέρωσε αυτή τη μεγάλη αλήθεια για τον εαυτό Του με τα ακόλουθα λόγια: "Εγώ ειμι το φως του κόσμου" (Ιωάν.8/η: 12). Είναι φως όχι μόνο λόγω της φωτεινής διδασκαλίας Του, αλλά κυρίως λόγω της φωτεινής παρουσίας Του. Αυτό επιβεβαιώνεται κυρίως από τη θαυμαστή Μεταμόρφωσή Του, όπου "έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φως" (Ματθ.17/ιζ: 2).
Στο Σύμβολο της Πίστεως ο Υιός του Θεού παρουσιάζεται ως "φως εκ φωτός". Στην ακολουθία του Εσπερινού επίσης ο υμνογράφος παρουσιάζει τον Κύριο ως "φως ιλαρόν". Και οι χριστιανοί με τα μυστήρια της Εκκλησίας και τον πνευματικό τους αγώνα μπορούν να δεχθούν το φως της χάριτος του Αγίου Πνεύματος και να το ακτινοβολούν με τη ζωή τους.
Στην "επί του όρους" ομιλία ο Κύριος συμβουλεύοντας τους μαθητές Του είπε: "Υμείς εστε το φως του κόσμου.... ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς" (Ματθ 5/ε: 14-16). (Δηλαδή: Εσείς είστε το φως του κόσμου... έτσι να λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον πατέρα σας τον επουράνιο). Εδώ φαίνεται καθαρά ότι το φως των μαθητών του Χριστού είναι τα καλά έργα της αγιοπνευματικής ζωής τους. Οι άγιοι στην άλλη ζωή θα ομοιάσουν με τον Κύριο, θα γίνουν "θεοί κατά χάριν". Αυτό το εκφράζει ο Κύριος καθαρά με τα προφητικά λόγια Του: "Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του πατρός αυτων" (Ματθ. 13/ιγ: 43).



Το Κερί
Και το κερί επίσης συμβολίζει το Φως του Χριστού , τη φλόγα της πίστεως.
Πίσω από το άναμμα του κεριού κρύβεται βαθύτατος συμβολισμός. Ο Συμεών Θεσσαλονίκης μας λέγει ότι το κερί που ανάβουμε έχει έξι συμβολισμούς:
1.Συμβολίζει την καθαρότητα της ψυχής μας, γιατί είναι κατασκευασμένο από καθαρό κερί μέλισσας.
2.·Επίσης την πλαστικότητα της ψυχής μας, μια και εὔκολα πάνω του μπορούμε να χαράξουμε ο,τιδήποτε.
3.Ακόμη την Θεία Χάρη, επειδή το κερί προέρχεται από τα άνθη που ευωδιάζουν.
4.Επιπλέον συμβολίζει την θέωση, στην οποία πρέπει να φθάσουμε, επειδή το κερί ανακατεύεται με τη φωτιά και της δίνει τροφή.
5.Και το φώς του Χριστού επίσης δείχνει, καθώς καίει και φωτίζει στο σκοτάδι.
6.Και τέλος συμβολίζει την αγάπη και την ειρήνη που πρέπει να χαρακτηρίζουν κάθε χριστιανό, επειδή το κερί καίγεται όταν φωτίζει, αλλά και παρηγορεί τον άνθρωπο με το φώς του μέσα στο σκοτάδι.



Ανάβοντας κερί πρέπει να θυμόμαστε ότι πρέπει να ζούμε μέσα στο φώς που πήραμε με την βάπτισή μας. Γι αυτό τη βάπτιση την ονομάζουμε και Φώτισμα. Γι αυτό και στη διάρκεια της βαπτίσεως κρατάμε αναμμένες λαμπάδες. Το φώς αυτό είναι το πύρ της Πεντηκοστής, το φώς του Αγίου Πνεύματος. Και το φώς αυτό ανανεώνεται μέσα μας στην ψυχή μας, κάθε φορά που συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία και κάθε φορά που κοινωνούμε και προσευχόμαστε. Γι αυτό στο τέλος κάθε Θείας Λειτουργίας ψάλλουμε: «Είδομεν το φώς το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες».
Το φως του Ναού όμως, πρέπει να πούμε, σώζει καλύτερα τους συμβολισμούς του και βοηθεί και την ψυχή να κατανυχθεί όταν είναι φυσικό, όπως στα περισσότερα από τα μοναστήρια μας, δηλαδή αποτελούμενο από κεριά και κανδήλια που καίνε και όχι τεχνητό που προέρχεται δηλ. από ηλεκτρικό ρεύμα.
Τα κ ε ρ ι ά όπως και το λ ά δ ι είναι μία προσφορά προς τον Θεό από αυτά τα υλικά αγαθά που ο ίδιος μάς δίνει ( τα Σά εκ των Σών) και συμβολίζουν τα μέν κεριά το εύπλαστο και μαλακό της ψυχής αλλά και την ενωτική δύναμη του αγίου Πνεύματος διότι τα κεριά κατασκευάζονται, έτσι τουλάχιστον θα έπρεπε, από το αγνό κερί που φτιάχνει η μέλισσα, η οποία για να παρασκευάσει το κερί μαζεύει τη γύρη από διάφορα λουλούδια. Για το λόγο αυτό το κερί μάς θυμίζει και την εργατικότητα της μέλισσας αλλά και το γεγονός ότι μαζεύει ό,τι καλό και απορρίπτει ό,τι ρυπαρό. Θυμίζει επίσης το κερί τον τρόπο με τον οποίο το Πύρ, η Θεότητα δηλαδή, ενώνεται με την εύπλαστη ψυχή και τη μαλακώνει αλλά και τη φωτίζει και την ίδια και όλους όσοι έρχονται σε κοινωνία μαζί της.
Το κερί, καθώς καίγεται, φωτίζει το περιβάλλον του. Έτσι και ο συνειδητός χριστιανός, όταν θυσιάζεται για την αγάπη του Θεού, φωτίζει τους συνανθρώπους του και τους δείχνει τον δρόμο της σωτηρίας.
Όταν ο πιστός εισέρχεται στον ναό, πρέπει να ανάβει στο μανουάλι ένα κερί για τους ζώντες κι ένα κερί για τους τεθνεώτες συγγενείς και γνωστούς του. Εάν όμως κάποιοι από τους ζώντες έχουν ιδιαίτερα προβλήματα, τότε καλό είναι να ανάβουμε κερί για τον καθένα ξεχωριστά. Το άναμμα του κεριού πρέπει πάντοτε να συνοδεύεται με λόγια προσευχής. Για τους ζώντες θα ζητάμε το έλεος και την προστασία του Θεού, ενώ για τους τεθνεώτες τη θεία ευσπλαχνία και αιώνια σωτηρία τους.
Το αγνό κερί που παράγεται από παρθένες μέλισσες συμβολίζει την ανθρώπινη φύση του Χριστού η οποία προήλθε από την πάναγνη και παρθένο Μαριάμ. Το τρικέρι του επισκόπου συμβολίζει την Αγία Τριάδα, ενώ το δικέρι τις δύο φύσεις του Χριστού. Τα κεριά ή οι λαμπάδες που ανάβουμε στη Βάπτιση συμβολίζουν το πνευματικό φως που λαμβάνει ο νεοφώτιστος. Τα κεριά της κηδείας, του τάφου και των μνημοσύνων συμβολίζουν το φως του Χριστού, στο οποίο ευχόμεθα να εισέλθει ο αποθανών. Ο Πολυέλαιος συμβολίζει την θριαμβεύουσα Εκκλησία των Ουρανών. Τα κεριά ή τα κανδήλια του συμβολίζουν τους αγίους. Στις μεγάλες γιορτές στις Ιερές Μονές σείουν τον Πολυέλαιο, για να φανερώσουν ότι και οι άγιοι στα επουράνια συνεορτάζουν και συγχορεύουν με την επίγεια Εκκλησία του Χριστού.



Το Θυμίαμα
Θυμίαμα καλείται από τα αρχαία χρόνια το αρωματικό ρετσίνι ή το κόμμι που βγαίνει από τις τομές στον κορμό του δέντρου λίβανος εξ ου και λιβάνι. Στο σπίτι καλό είναι να προσφέρεται θυμίαμα τακτικά και να συνοδεύεται πάντοτε με κάποια προσευχή. Οι πνευματικοί συμβολισμοί του θυμιάματος είναι:
1. Το θυμίαμα εν πρώτοις συμβολίζει την προσευχή, που ανεβαίνει προς τον θρόνον του Θεού. " Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου. . . " Είναι η ορμή της ψυχής προς τα άνω. Και ταυτόχρονα συμβολίζει και την ζέουσαν επιθυμία μας να γίνει η προσευχή μας δεκτή " εις όσμήν ευωδίας πνευματικής ". Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος " Ώσπερ το θυμίαμα και καθ' εαυτό καλόν και ευώδες, τότε δέ μάλιστα επιδείκνυται την ευωδίαν, όταν ομιλήση τώ πυρί. Ούτω δέ και η ευχή καλή μέν καθ' εαυτήν, καλλίων δέ και ευωδεστέρα γίνεται όταν μετά και ζεούσης ψυχής αναφέρηται, όταν θυμιατήριον η ψυχή γένηται και πύρ ανάπτη σφοδρόν ". Γι ' αυτό και πρέπει, όταν προσεύχεται κανείς, καλόν είναι να καίει θυμίαμα στο σπίτι.
2. Συμβολίζει ακόμη τις γλώσσες πυρός της Αγ. Πεντηκοστής, όταν ο Κύριος εξαπέστειλε στους Μαθητές Του το Πανάγιό Του Πνεύμα " έν είδει πυρίνων γλωσσών ". Στην ευχή που λέγει ο ιερεύς, όταν ευλογεί το θυμίαμα στην Πρόθεση, αναφέρει " Θυμίαμά Σοι προσφέρομεν Χριστέ ο Θεός εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, ο προσδεξάμενος εις το υπερουράνιόν Σου θυσιαστήριον, αντικατάπεμψον ημίν την χάριν του Παναγίου Σου Πνεύματος ". Με το θυμίαμα δηλ. ζητούμε από τον Κύριο να μάς στείλει την αγιοπνευματικήν Του χάρι. Γι' αυτό και οι πιστοί, όταν τους θυμιάζει ο Ιερεύς, κλίνουν ελαφρώς την κεφαλή σε δείγμα αποδοχής της χάριτος αυτής. Ο Άγ. Συμεών Θεσσαλονίκης ερμηνεύει ως εξής την σημασίαν του θυμιάματος : " Δηλοί την απ' ουρανού χάριν και δωρεάν εκχυθείσαν τώ κόσμω διά Ιησού Χριστού και ευωδίαν του Πνεύματος και πάλιν εις τον ουρανόν δι' αυτού αναχθείσαν".
3. Το ευώδες θυμίαμα συμβολίζει εξ άλλου και τον αίνον, που απευθύνεται προς τον Θεό. Η καύση του θυμιάματος σημαίνει τη λατρεία και τον εξιλασμό. Το δέ ευχάριστο συναίσθημα, που δημιουργείται από το άρωμα του θυμιάματος σε όλο το χώρο του Ι. Ναού, σημαίνει την πλήρωση της καρδιάς μας από τη θεία ευαρέστηση, που είναι ο καρπός της αγάπης μας προς το Θεό. Στην περίπτωση αυτή κάθε πιστός μετατρέπεται σε " ευωδίαν Χριστού ".
4. Το δέ θυμιατήριον, όπου καίγονται τα κάρβουνα και τοποθετείται το θυμίαμα, συμβολίζει την κοιλίαν της Θεοτόκου, η οποία δέχθηκε στα σπλάχνα της σωματικώς την Θεότητα, που είναι " πύρ καταναλίσκον ", χωρίς να υποστή φθοράν ή αλλοίωση. Κατά τον άγιο Γερμανό, Πατριάρχη Κων/λεως " Ο θυμιατήρ υποδεικνύει την ανθρωπότητα του Χριστού, το πύρ την θεότητα και ο ευώδης καπνός μηνύει την ευωδία του Αγίου Πνεύματος προπορευομένην ". Και αλλού " Η γαστήρ του θυμιατηρίου νοηθείη αν ημίν η ηγιασμένη μήτρα της Θεοτόκου φέρουσα τον θείον άνθρακα Χριστόν εν ώ κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς. Διό και την οσμήν της ευωδίας αναδίδωσιν ευωδιάζον τα σύμπαντα ". Με απλά λόγια και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός περιγράφει αυτόν τον συμβολισμόν, λέγοντας " Το θυμιατό σημαίνει την Δέσποινα, την Θεοτόκο. Όπως τα κάρβουνα είναι μέσα στο θυμιατό και δεν καίεται, έτσι και η Δέσποινα η Θεοτόκος εδέχθηκε τον Χριστόν και δεν εκάηκε, αλλά μάλιστα εφωτίσθηκε.
Με το θυμίαμα που προσφέρουμε την ώρα της προσευχής υποβοηθείται η ανάταση της ψυχής προς τα υψηλά «άνω σχώμεν τάς καρδίας». Όπως το θυμίαμα θερμαινόμενο στον άνθρακα ανέρχεται προς τα άνω ευωδιάζοντας το περιβάλλον, έτσι και η ψυχή του πιστού με θερμή πίστη πρέπει να πτερουγίζει προς τα άνω μυροβλύζουσα, απαγγιστρωμένη από τις υλικές μέριμνες. Η βάση του θυμιατηρίου υποδεικνύει την ανθρωπότητα του Χριστού, η φωτιά την θεότητά Του και ο ευώδης καπνός μάς «πληροφορεί» την προπορευόμενη ευωδία του Αγίου Πνεύματος.
Ο Μωυσής υπακούοντας στον Θεό κατασκεύασε και τοποθέτησε στη Σκηνή του Μαρτυρίου Θυσιαστήριο του Θυμιάματος (Έξοδ. 30: 1-10). Ο τρόπος παρασκευής του Θυμιάματος διδάχθηκε από τον ίδιο τον Κύριο (Έξοδ. 30: 34-36). Η προσφορά Θυμιάματος στην Παλαιά Διαθήκη αποτελούσε εντολή του Θεού. Έπρεπε να προσφερθεί Θυμίαμα στην αρχή της ημέρας το πρωί και το βράδυ με το άναμμα των Λύχνων (Έξοδ. 30: 7-8).
Αυτή η καλή συνήθεια μεταφέρθηκε και στη χριστιανική λατρεία. Ιδιαίτερα προσφέρεται Θυμίαμα στον Εσπερινό με το ιλαρό φως της δύσεως του Ηλίου και στο ψάλσιμο του δεύτερου στίχου του 140 Ψαλμού, όπου ψάλλεται το "κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου". Παρακαλούμε τον Κύριο να ανεβεί η προσευχή μας προς τον θρόνο Του, όπως ανεβαίνει το ευωδιαστό Θυμίαμα προς τον ουρανό.
Το λατρευτικό αυτό μέσο δημιουργεί κατανυκτικό κλίμα προσευχής και ελκύει την αγιαστική χάρη του Θεού. Η ευλογία του Θυμιάματος κατά την τελετή της Προσκομιδής δείχνει καθαρά τη μεγάλη ωφέλεια, που προξενείται στους εκκλησιαζόμενους από την προσφορά του Θυμιάματος. Λέει χαρακτηριστικά εκεί ο ευλογών λειτουργός: "Θυμίαμά σοι προσφέρομεν, Χριστέ ο Θεός ημών, εις οσμήν ευωδίας πνευματικής· ό προσδεξάμενος εις το υπερουράνιόν σου θυσιαστήριον, αντικατάπεμψον ημίν την χάριν του παναγίου σου Πνεύματος". (Δηλαδή: Θυμίαμα σ' Εσένα προσφέρουμε, Χριστέ Ύψιστε Θεέ, ως οσμή ευωδίας πνευματικής· αυτό, αφού δέχθηκες στο υπερουράνιό Σου Θυσιαστήριο, στείλε πίσω σε μας τη χάρη του παναγίου Σου Πνεύματος). Έκπληξη προκαλεί το ότι τα ίδια λόγια περίπου χρησιμοποιεί ο λειτουργός και για την προσφορά των Τιμίων Δώρων στη Θεία Λειτουργία: " Όπως ο φιλάνθρωπος Θεός ημών, ο προσδεξάμενος αυτά εις το άγιον και υπερουράνιον και νοερόν αυτού θυσιαστήριον εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, αντικαταπέμψη ημίν την θείαν χάριν και την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος, δεηθώμεν". (Δηλαδή: Με σκοπό ο φιλάνθρωπος Θεός μας, που δέχθηκε αυτά στο άγιο και υπερουράνιο και πνευματικό Του Θυσιαστήριο ως οσμή ευωδίας πνευματικής, να στείλει πίσω σε μας τη θεία χάρη και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, ας παρακαλέσουμε).
Όταν ο λειτουργός θυμιάζει τους πιστούς, αυτοί πρέπει να προσκυνούν ευλαβικά προσδοκώντας την ευλογία και τη χάρη του Θεού. Όταν ο λειτουργός θυμιάζει τις εικόνες των αγίων, επιζητεί τις μεσιτικές προσευχές τους προς τον Κύριο για βοήθεια των μελών της στρατευομένης Εκκλησίας. Δυστυχώς Πολλοί χριστιανοί, όταν τους θυμιά ο Ιερεύς, παραμένουν ακίνητοι (σάν κολώνες). Και τούτο, ασφαλώς, λόγω άγνοιας! Η μικρή υπόκλιση είναι δείγμα ότι συμμετέχουμε στα τελούμενα και μία ανταπόκριση στοιχειώδους ευγένειας προς τον λειτουργό που προσεύχεται για μάς!

Πηγές άντλησης απάντησης: http://www.alopsis.gr/ http://www.phys.uoa.gr/~nektar/,http://www.oodegr.com/ http://orthodox-answers.blogspot.gr/2007/10/blog-post_21.html 
Εγκύκλιος Η’ Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Χριστοδούλου 11/10/01

πηγή

Βήματα πρός τόν κοινόν ἑορτασμόν τοῦ Πάσχα μετά τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν


Βήματα πρός τόν κοινόν ἑορτασμόν τοῦ Πάσχα μετά τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν

 Ὁ «Ο.Τ.» μέ πρωτοσέλιδον κύριον θέμα του ἔφερε προσφάτως εἰς τήν δημοσιότητα τό περιεχόμενον «προσυμφώνου» τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γερμανίας μετά τοῦ τοπικοῦ Παπικοῦ «Ἐπισκόπου» διά τό κοινόν ἑορτασμόν Ὀρθοδόξων- Παπικῶν. Αἱ ἀποκαλύψεις προεκάλεσαν τήν ἀντίδρασιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίου, ὁ ὁποῖος ἐπέκρινε τόν Σεβ. Γερμανίας διά τήν ἀπόφασίν του αὐτήν.
Ἀπό τήν πλευράν του ὁ Σεβ. Γερμανίας ἀντέδρασε μέ ἐπιστολήν του πρός τόν Σεβ. Γόρτυνος. Ὁ τελευταῖος ἀπήντησε γραπτῶς τονίζων ὅτι εἶναι ἀδύνατος ἐκκλησιαστικῶς ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα μετά τῶν αἱρετικῶν, καταθέτων τά θεολογικά του ἐπιχειρήματα, τά ὁποῖα ἤντλησεν ἀπό τάς θέσεις τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. 
Ὁ «Ο.Τ.» πιστεύει ὅτι εἰς κοσμικόν ἐπίπεδον ἔγινε τό πρῶτον βῆμα πρός τόν κοινόν ἑορτασμόν, ἄνευ διαμαρτυρίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας Ὀρθοδόξου ἡγεσίας. Τά διεθνῆ κέντρα ἀποφάσεων, τά ὁποῖα προωθοῦν τήν παγκοσμιοποίησιν εἰς ὅλα τά ἐπίπεδα, ὡς καί τήν ψευδοένωσιν μεταξύ Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί πλανεμένων-αἱρετικῶν χριστιανῶν, ἐφρόντισαν περί αὐτοῦ. 
Πῶς; Ἐπέβαλον, τήν Μεγάλην Παρασκευήν τῶν Παπικῶν (29ην Μαρτίου) νά μή λειτουργήσουν εἰς τήν Ἑλλάδα αἱ ἑλληνικαί τράπεζαι, μέ ἀποτέλεσμα ἑκατοντάδες χιλιάδες συνταξιοῦχοι καί δημόσιοι ὑπάλληλοι νά μή εἰσπράξουν τήν σύνταξιν ἤ τόν μισθόν των. 

Τό αὐτό ἐπανελήφθη καί τήν «Δευτέραν τοῦ Πάσχα» τῶν Παπικῶν, ἡ ὁποία ἑωρτάσθη (ἀτύπως) ὡς ἀργία. Τάς ἀργίας τῆς «Μεγάλης Παρασκευῆς καί τῆς Δευτέρας τοῦ Πάσχα» τῶν Παπικῶν «ἐσερβίρισαν» εἰς τόν ἑλληνικόν λαόν μέ τό πρόσχημα ὅτι εἰς τό τετραήμερον τοῦ Πάσχα τῶν Παπικῶν θά ἐγίνετο ἡ ἕνωσις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Τραπεζικοῦ συστήματος.

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1970, 5 Απριλίου 2013
πηγή : Αναβάσεις

ΣΧΟΛΙΟ: Η πικρή αλήθεια είναι ότι αυτη τή στιγμή δέν γνωρίζουμε τί είναι ορθοδοξία. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΗΓΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΕΧΕΙ ΠΛΥΜΜΗΡΙΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. 
Μπορεί νά τηρούμε τούς κανόνες καί ίσως αυτά νά μάς δίνει μιά αίσθηση ορθοδοξίας. Αλλά δέν μπορεί νά παράγει θεολογία πού θά μπορούσε νά φωτίσει τό σκότος τής αιρέσεως. Καί κανείς δέν ανησυχεί γι αυτό.
Στή Γερμανία δέν υφίσταται πλέον Ελληνική ορθοδοξία. Ακολουθίες όμως γίνονται.
Αμέθυστος

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...