Πνεύμα αυτογνωσίας , μετάνοιας ,συγχώρεσης

ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΣΤΟΒΑΙΟΣ

ΕΙΘΕ - ΠΝΕΥΜΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ , ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ  , ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ
«Είθε, να μην είμαι εχθρός κανενός και είθε να είμαι φίλος του αιώνιου και του μόνιμου. Είθε, να μην καυγαδίσω ποτέ με τους προσφιλείς μου. Και αν γίνει αυτό, είθε να συμφιλιωθώ σύντομα μαζί τους. Είθε να μην θέλω το κακό κανενός. Εάν κάποιος θέλει το δικό μου κακό, είθε, να ξεφύγω σώος και χωρίς να χρειαστεί να τον πληγώσω. Είθε, να αγαπώ, να επιθυμώ και να επιτυγχάνω μόνο ό,τι είναι καλό. Είθε, να εύχομαι να ευτυχούν όλοι και να μη ζηλεύω κανέναν. Είθε, να μη χαρώ ποτέ για τη δυστυχία κάποιου που με 
έβλαψε. Όταν είπα η έκανα κάτι κακό είθε να μην περιμένω να με επιπλήξουν οι άλλοι, αλλά πάντα να επιπλήττω τον εαυτό μου ώσπου να επανορθώσω. Είθε να μην κερδίσω νίκη που να βλάπτει είτε εμένα είτε τον αντίπαλό μου. Είθε να συμφιλιώνω φίλους που βρέθηκαν σε διαμάχη. Είθε, όσο μου είναι αυτό δυνατό, να δίνω κάθε απαιτούμενη βοή\ θεια στους φίλους μου και σε όλους όσους τη χρειάζονται. Είθε, να μην εγκαταλείψω κανέναν φίλο που κινδυνεύει. Όταν επισκέπτομαι όσους υποφέρουν είθε να είμαι σε θέση με ευγενικά και θεραπευτικά λόγια να απαλύνω τον πόνο τους. Είθε να σέβομαι τον εαυτό μου. Είθε, να κρατώ δαμασμένο εκείνο που μαίνεται μέσα μου. Είθε, να συνηθίσω να είμαι ευγενής και ποτέ να μην νευριάζω με τους ανθρώπους λόγω των περιστάσεων. Είθε, ποτέ να μη σχολιάζω ποιος είναι κακός και τι κακά πράγματα έχει κάνει, παρά να γνωρίζω καλούς ανθρώπους και να ακολουθώ τα βήματά τους.»
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ ( Ευσέβιος Στοβαίος)
πηγή

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ...

Γυναίκες λεσβίες μεταξύ τους, καί "άνδρες" επίσης ομοίως πάνε για "γάμο"...

Στά μέσα Οκτωβρίου στήν Ιεραρχία τής Εκκλησίας τής Ελλάδος θα έλθει πρός συζήτηση το θέμα τού διεστραμμένου, αφύσικου, καί κτηνώδους  πάθους  πού φαίνεται να έχει πάρει απίθανες διαστάσεις στόν σύγχρονο κόσμο... Καί πού εν τούτοις μεγάλοι ηγέτες, όπως ο λεγόμενος κατ΄ ευφημισμόν "πλανητάρχης" σφοδρώς τό υποστηρίζει, κάνοντας τα πάντα για την νομιμοποίησή του... Γιατί άραγε ;

Αλλά πέραν τούτων...

Μετά τό ταξίδι πολιτικών μας στήν Αμερική, όπως καί άλλοτε επισημάναμε, αλλά καί τής εμπλοκής τής Αμερικανικής πρεσβείας στήν Θεσσαλονίκη για τήν διαφήμιση τής παρέλασης τών Gay Pride, ο κίνδυνος να επιστρέψουν εδώ οί πολιτικοί μας με "οδηγίες" συναίνεσης καί νομιμοποίησης καί στήν χώρα μας αυτής τής διαστροφής, είναι κίνδυνος μέγιστος! 

Τό αντιρατσιστικό Νομοσχέδιο πού ετοιμάζουν πάλι για κατάθεση μετά τα γεγονότα τής ΧΑ , άν είναι όπως καί το προηγούμενο πού είχε αποσυρθεί, τότε αλλοίμονο ...

Καί ορθώς η Ιεραρχία θα πρέπει από τώρα να ξεκαθαρίσει σταθερά την Χριστιανική θέση της...

Με την ομοφυλοφιλία, ένα θέμα που πολύ δύσκολα και μόνο όταν οι περιστάσεις την υποχρέωσαν να το πράξει, θα ασχοληθεί η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας.
Στα μέσα του Οκτωβρίου συνεδριάζει η τακτική ετήσια Ιερά Σύνοδος των Ιεραρχών και,  ένα από τα θέματα που θα συζητηθούν είναι αυτό των σχέσεων των ατόμων ιδίου φύλου.
Σεβάσμιος ιεράρχης που ανήκει στην αποκαλούμενη ομάδα των "συντηρητικών" ετοιμάζει ανάλογη εισήγηση με την οποία θα εκφράζει τις θέσεις της Ορθόδοξης διδασκαλίας για την ομοφυλοφιλία και θα θίξει αυτό το καυτό θέμα, ενώπιον του σώματος της ιεραρχίας.
Πιθανότατα, ο Μητροπολίτης θα αναφερθεί και στις παλαιότερες τοποθετήσεις της Ιεράς Συνόδου για το ζήτημα.
Είναι όμως η πρώτη φορά που η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας θα κληθεί να τοποθετηθεί ξεκάθαρα επί του θέματος.
Στο παρελθόν η ομοφυλοφιλία έχει σχολιαστεί από την Ιερά Σύνοδο μόνο με αφορμή συγκεκριμένα περιστατικά (όπως ο γάμος ατόμων του ιδίου φύλου στην Τήλο) και από μεμονωμένους μητροπολίτες. 
Η εισήγηση αλλά κυρίως το τελικό κείμενο με το οποίο θα τοποθετείται η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας επί του θέματος αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και με βεβαιότητα θα απασχολήσει την εκκλησιαστική επικαιρότητα.
Υπενθυμίζεται πως τον Ιανουάριο του 2007 ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος σε επιστολή του προς τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων είχε αναφερθεί στο θέμα της ομοφυλοφιλίας:
"Η Ιερά Σύνοδος αδιαμφισβητήτως αποδέχεται και εμμένει σταθερώς εις την θέσιν της χριστιανικής ηθικής περί του απαραιτήτου της καθαρότητος του βίου των κληρικών, οίτινες δέον όπως είναι “ανεπίληπτοι” και “ανέγκλητοι” και της καταδίκης του θανασίμου αμαρτήματος της αρσενοκοιτίας, διότι κατά τον θείον ουρανοβάμονα Απόστολον Παύλον “πόρνοι και αρσενοκοίται βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι”». 
Παραμένει ένα ερώτημα, τέλος, αν η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας θα πάρει επίσημη θέση και για τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με το θέμα της Χρυσής Αυγής.

πηγη

Ο ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΣΤΗΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

  Ο δεύτερος μήνας του φθινοπώρου. Έχει 31 ημέρες κι είναι ο πιο κατάλληλος για την καλλιέργεια και τη σπορά των χωραφιών. Ο ελληνικός λαός δίνει και τα ονόματα: Αϊ-Δημήτρης ή Αϊ-Δημητριάτης, Βροχάρης, Σποριάτης ή Σποριάς ή Σπαρτός, Μπρουμάρης (=ομιχλώδης, σκοτεινός) και Παχνιστής (από την πάχνη που πέφτει στους αγρούς). Τον θεωρεί έναν από τους μήνες κατά τους οποίους πρέπει κανείς να πίνει το κρασί ανέρωτο, γιατί τον συμπεριλαμβάνει στην παροιμία: «Όποιος μήνας έχει ΡΟ, δε θέλει στο κρασί νερό». Κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο 8^ος μήνας, γι` αυτό κι ονομάστηκε Οκτόμπερ. Ήταν αφιερωμένος στον Άρη και τον παρίσταναν με μορφή κυνηγού, που έχει λαγό στα πόδια του, πουλιά πάνω απ` το κεφάλι του και ένα είδος κάδου κοντά του. Ο μήνας «των χειμαδιών» και ο γυρισμός των παραδοσιακών μαστόρων στις οικογενειακές εστίες.
                ΕΡΓΑΣΙΕΣ:
                Όργωμα & σπορά σιτηρών, κριθαριού & βρώμης.
                Σπορά τριφυλλιού.
                Ολοκλήρωση τρύγου και παραγωγή κρασιού.
                Μάζεμα φθινοπωρινών φρούτων & πατάτας.
                Κάψιμο φυτών, που έδωσαν καρπούς, για να καταστρέψουν τα αυγά των εντόμων.
                Κατεβαίνουν οι βοσκοί από τα βουνά στους χαμηλούς κάμπους (τα χειμαδιά).
                ΕΘΙΜΑ-ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ:
                «Η ΤΖΑΜΑΛΑ» ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ. Λέξη αραβική που σημαίνει καμήλα, μια προσωποποίηση θηλυκής οντότητας με αόριστη γονιμοποιητική σημασία. Το έθιμο αυτό, γονιμοποιητικό δρώμενο της άροσης και σποράς των αγρών, συνηθιζόταν παλαιότερα στην Θράκη, να γίνεται του Αγ. Δημητρίου στις 26/10 ή σε μια άλλη μέρα, ανάλογα με τον χρόνο σποράς, που εξαρτιόταν από τις κλιματολογικές συνθήκες.
                Για την καλή χρονιά σποράς, την παραμονή του Αϊ-Δημητρίου έκαναν την Τζαμάλα. Με ξύλα έκαμναν ένα μεγάλο σκελετό καμήλας, τον τύλιγαν με πανιά και προβιές, έβαζαν ουρά, ένα μακρύ κοντάρι για λαιμό, με κεφάλια αλόγου ή βοδιού με δόντια, το σκέπαζαν με προβιά και το στόλιζαν με χάντρες. Πάνω στην καμήλα έριχναν μακρύ χαλί, κάτω απ’ αυτό έμπαιναν 4 άντρες, περπατούσαν και φαινόταν σα να περπατούσε η τζαμάλα. Πάνω της κάθιζαν ένα ψεύτικο παιδί, που το βαστούσε ο τζαμάλης, με καμπούρα καικουδούνια στη μέση του. Ύστερα από το ηλιοβασίλεμα το γύριζαν στα σπίτια με τραγούδια και γέλια… Όσοι πήγαιναν με τη τζαμάλα φορούσαν παράξενα ρούχα, με στεφάνια κληματαριών στο κεφάλι και με λαγήνια ή με κουβάδες στα χέρια για κρασί ή ούζο. Έξω από κάθε σπίτι φώναζαν: «Ε! κερά! Καλή χρονιά, καλό μπερικέτι (=σοδειά) και πολύχρονη…». Για το έθιμο αυτό, πότε γεννήθηκε, είναι απροσδιόριστο. Μεταφέρονταν από γενεά σε γενεά. Ήταν κάτι παραπάνω από πολιτιστική εκδήλωση. Τηρούνταν με θρησκευτική ευλάβεια.
                Σε καμιά περίπτωση δεν έβλεπες τους πρωταγωνιστές και στο κενό να σαχλαμαρίζουν. Παιζόταν όπως η αρχαία τραγωδία, Θέση και κίνηση παρόμοια με τους πρωταγωνιστές κρατούσε όλο το χωριό, που συνοδεύει την Τζαμάλα. Παιζόταν με τέτοιο τρόπο, που όλη η φιλοσοφία της Τζαμάλας αντικαθρεφτίζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Το σενάριο δεν είχε στοιχεία φαντασίας. Ας εξετάσουμε το σενάριο και το ξεκίνημα της Τζαμάλας. Αρχές Οκτωβρίου, μέχρι το τέλος Οκτωβρίου όλο και ψιθυριζόταν: "Πότι θα βρέξει;" Με την πρώτη βροχή να σπείρουν. Και οι σπόροι για την εποχή ήταν, σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, σίκαλη. Όλοι οι σπόροι αυτοί προσφέρονταν να κρατηθούν αποκλειστικά άνθρωποι και ζώα στη ζωή. Και τα ζώα δίνανε στον άνθρωπο για την εποχή όλα τα αγαθά, όπως γάλα, τυρί, το μαλλί τους για ρουχισμό, το δέρμα τους για τσαρούχια, αφού για παπούτσια λόγος δεν γίνεται, και τη δύναμη τους, φυσικά, να οργώνουν τη γης, αφού η μηχανή ήταν ανύπαρκτη.
                Να, λοιπόν, πόσο ανάγκη είχαν τη βροχή! Την ημέρα κοίταζαν στον ουρανό. Αυτό το διάστημα, το βράδυ βλέπανε όνειρα για βροχή. Ο σχολιασμός συνεχής: "Πότι  θα βρέξει;" Όταν άρχιζε να βρέχει, η χαρά ήταν απερίγραπτη. Μικροί και μεγάλοι χόρευαν μες τη βροχή. Σε καμιά περίπτωση δεν μπαίνανε στις στέγες, φοβούμενοι μήπως παρεξηγηθεί ο θεός και σταματήσει η βροχή. Με το μπάσιμο στις στέγες, ερμηνευόταν και αλλιώς: "Φτάνει τόση βροχή: ΣΤΟΠ". 
                Την επόμενη ημέρα από τη βροχή δε γινόταν σπορά, αφού το χώμα είναι βαρύ. Φτιάχνανε μικρά αλέτρια στα παιδιά τους, παιχνίδια, όπως τα μεγάλα, με ζυγό και βουκένια. Στη θέση για βόδια ζευόταν δύο παιδιά και το τρίτο παιδί κρατούσε το αλέτρι. Χάραζε πρώτα τετράγωνα το χωράφι, έριχνε σπόρο, κάνοντας το σταυρό του, λέγοντας: "Έλα, χριστέ και Παναγιά". Και άρχιζε να οργώνει, σκεπάζοντας το σπόρο. Ονοματίζει και τα βόδια του, δίνοντας τα ονόματα των βοδιών τους. Όλα αυτά γινόταν στην αυλή του σπιτιού με τα χαμόγελα των γονιών τους. 
                Όταν τα χωράφια φέρνανε τάβι και άρχιζε ο κόσμος να σπέρνει, η οικογένεια, κάθε πρωί που ξημέρωνε, βλέπανε πρώτα τα χωράφια των παιδιών τους. Πράγματι, μέσα στις οκτώ ημέρες φύτρωνε το ευλογημένο. Εδώ η χαρά δεν περιγράφεται. Το άροτρο έως το 1920 παραμένει το πρωτόγονο σίδηρο. Έχει μόνο στη μύτη το υνί, το λεγόμενο, να σκίζει τη γης. 
                Οι πάντες σπέρνουν. Υπάρχουν φτωχοί και το περισσότερο χωριό δεν έχουν ζευγάρια. Η αιτία, ο πόλεμος, τα σεφέρ (μπεηλίκι). Οι πάντες, αυτοί που γλίτωσαν από τον πόλεμο, αισθάνονται την υποχρέωση να διακόψουν τη δική τους σπορά, να βοηθήσουν και τα θύματα. Το φιλότιμο και η ανθρωπιά είναι αναλλοίωτα. Ο μοναδικός τους στόχος είναι το πως θα κρατηθεί η κοινωνία τους στη ζωή. Μέσα σε αυτήν την κατάσταση, μαζί με τη σπορά, παρακολουθώντας να βγάζουν όλοι σπόρο στο χωράφι.
                Έτσι ερμήνευαν τη σπορά.
                Αμέσως στο ίδιο καθήκον επαγόταν η ΤΖΑΜΑΛΑ.
                Τη θεωρούσαν προσευχή. Αμέσως σχηματιζόταν επιτροπή. Με σοβαρότητα συνεδρίαζε, εξέταζε ένα-ένα τα σπίτια του χωριού. Εάν έβγαζε σπόρο, αυτό ερμηνευόταν. Έστω και ένα στρέμμα να έσπερνε το κάθε σπίτι, η Τζαμάλα έπρεπε να παίξει. Τότε η επιτροπή, το δεύτερο μέτρο, προσδιορίζει την ημέρα που θα παίξει. Τρίτο, ποιοι θα αποτελούν το θίασο. Εδώ πρόσεχαν πολύ, κάνοντας συζήτηση με όλους. Αυτοί που θα προταθούν, να έχουν την έγκριση από όλο το χωριό. Τα πρόσωπα που θα απαρτίζουν το θίασο, οι πρωταγωνιστές, να είναι δοκιμασμένα άτομα. Αυτό είχε μεγάλη σημασία για την επιτυχία της Τζαμάλας. Παιζόταν ένα σοβαρό δράμα..
                Αφού γινόταν η επιλογή των ατόμων και η ημερομηνία, ο τόπος της συγκέντρωσης οριζόταν πάντα στην άκρη του χωριού και έξω από το χωριό. Διαφορετικά δε γινόταν, αφού εσώκλειστος χώρος δεν υπήρχε για την εποχή. Και εάν τον είχε, ήταν δύσκολο να χωρέσει ένα χωριό μικρούς και μεγάλους, συν αυτά στη μέση. Χρειαζόταν μεγάλη αλάνα για να γίνει η πρόβα. Και γι' αυτό, επέλεγαν υπαίθριος χώρος. 
                Η συγκέντρωση του κόσμου γινόταν την ώρα που σκοτείνιαζε. Οι απαιτούμενες ενδυμασίες,κουδούνια μεγάλα, όπλο κλπ, όπως ανέφερα παραπάνω, χρειαζόταν την έγκριση 100% των κατοίκων. Τυχόν παρεξήγηση δεν επιτρεπόταν σε καμιά περίπτωση. Εάν γίνει και παιχτεί δεύτερος θίασος Τζαμάλα, αυτό είχε επιχειρηθεί στο παρελθόν, πολύ παλιά και είχε γίνει φόνος, μεγάλο κακό. Θεωρούνταν γελοιοποίηση της λειτουργίας. 
                Το έθιμο της Τζαμάλας πρέπει να έρχεται σίγουρα από τα βάθη των αιώνων. Αυτό φαίνεται από όλες τις θέσεις και αντιδράσεις, όταν ανακάλυψαν το σίδηρο και βάλανε το δόρυ στο τόξο, όπως και το υνί, τη μύτη στο άροτρο, δίνοντας τη δυνατότητα να σκίζει το χώμα, σκεπάζοντας πολύ σπόρο. Και βλέποντας οι άνθρωποι την παραγωγή, με τη χαρά τους άρχιζαν να πανηγυρίζουν.
                Ακόμα και τα ενδύματα που φοράνε, δέρματα, προβιές και γούνες από ζώα.
                Ο θίασος αποτελούνταν και παιζόταν από τρία άτομα, ήταν οι πρωταγωνιστές.
                Πρώτος, ένα νέος υψηλός, λεβέντης. Αυτός φορούσε τη γούνα στο κεφάλι, καπέλο με δέρμα, στα πόδια τσαρούχια, στη μέση κουδούνια κρεμασμένα, ο λεγόμενος Τζαμαλάρης.
                Δεύτερο πρόσωπο, πάλι νέος, κοντότερος άνδρας. Ντύνεται, προσποιείται τη γυναίκα.
                Ο εγωισμός του και η ζήλια δεν τον αφήνουν. Το επαναλαμβάνει με πιο άγριες διαθέσεις. Στις δύο - τρεις το ίδιο επαναλήψεις, αφού η Γκαντίνα του γυρίζει την πλάτη, τότε επεμβαίνει ο Τζαμαλάρης. Τον απωθεί, σπρώχνοντάς τον με δύναμη. Παρά λίγο να πέσει. Ο κόσμος φωνάζει "ο. ο ..Γκια Τζαμάλα, Γκια".
                Τώρα ο γέρος γίνεται κάτι άλλο, ρεζίλι. Χάνει τον έλεγχό του, κατεβάζει το όπλο του από την πλάτη. Το ανοίγει, όμως δεν έχει σφαίρες να σκοτώσει τον Τζαμαλάρη. Οι νέοι χορεύουν αδιάκοπα. Ο γέρος καμπουριαστά πλησιάζει προς τους νοικοκυραίους, λέγοντάς τους με άγρια και δυνατή φωνή, προτάσσοντας τους το όπλο: "Βάλτε μέσα στο όπλο μου σφαίρα, βάλτε". Αυτοί απαντούν: "Δεν έχομι". Αυτός φωνάζει: "Βάλτε σφαίρα". 
                Στην επιμονή του γέρου βγάζει ο νοικοκύρης από την τσέπη του επιδειχτικά μια σφαίρα, τη βάζει μέσα στο όπλο. Όπως το κρατά ο γέρος και με αργά βήματα, κορδωμένος, σαν να έλεγε: "Τώρα εγώ θα σας δείξω", παίρνει θέση γονατιστός και σκοπεύει.
                Η Γκαντίνα μπαίνει μπροστά στον Τζαμαλάρη, κάνει προστατευτικό τείχος να τον προφυλάξει από τη σφαίρα. Ο γέρος με διάφορες κινήσεις και ελιγμούς προσπαθεί να ξεγελάσει την Γκαντίνα. Και το πετυχαίνει, κερδίζοντας παιδιού βολές. Πατά τη σκανδάλη. Το όπλο δεν παίρνει φωτιά.
                Ο γέρος εξοργίζεται. Κατάλαβε ότι ο νοικοκύρης του έβαλε άδεια σφαίρα μέσα στο όπλο του. Και στην επιμονή του, για δεύτερη φορά εντονότερα, του βάζει πάλι σφαίρα. Επαναλαμβάνονται ίδιες οι κινήσεις, όπως και στην πρώτη φορά.
                Τώρα, με αυτόν τον πυροβολισμό ο νέος πέφτει κάτω νεκρός.
                Η γκάιντα σταματά να παίζει. Φωνή δεν ακούγεται. Νεκρική σιγή. Η Γκαντίνα σπαράζει από κλάματα επάνω στο πτώμα του συντρόφου της. Ο Γέρος παίρνει βαθιά ανάσα και με αργά βήματα, κορδωμένος, προχωρεί. Αρπάζει την Γκαντίνα με ορμή, με δύναμη από το μπράτσο. Την έσυρε έως έξω από την αλάνα, σπρώχνοντας την με δύναμη στο περιθώριο. 
                Γυρίζει πίσω, φέρνει βόλτα, τριγυρίζει γύρω από το πτώμα του Τζαμαλάρη, βλέποντάς τον με επιφύλαξη εάν είναι ζωντανός ή πεθαμένος. Τον σκουντά με το πόδι, μήπως κουνηθεί. Και αφού πείθεται ότι είναι νεκρός, τότες τον αρπάζει από το πόδι και με το ένα χέρι τραβά το μαχαίρι το από το ζωνάρι. 
                Γυρίζει το κεφάλι του προς τους νοικοκυραίους και με ζωηρή φωνή ρωτά: "Θα του γδάρω το τομάρι του. Πώς το θέλετε, προβιά να γίνει ή τουλούμι να βάλετε τυρί;" Ο νοικοκύρης με τη γυναίκα του ανταλλάσσανε γνώμη πώς το θέλουν. Επικράτησε η γνώμη της γυναίκας και αποκρίνονται φωναχτά: "Προβιά το θέλουμε, να καθόμαστε". Και τον γδέρνει. Πάλι ο γέρος τους ξαναρωτά εάν έχουν σκυλιά ή όχι. Απάντηση ήταν: "Έχουμε". Και οπότε ο γέρος φωνάζει τα σκυλιά, λέγοντας: "ω. ω. ω καραμάν".
                Δεν πρόλαβε, όμως, να τον σβαρνίσει από το πόδι. Πετιέται ο νέος, ανασταίνεται, αρπάζει το γέρο σαν σκουπίδι, τον απωθεί, κλωτσώντας τον έξω από την αλάνα. Άρχισαν ζητωκραυγές, η γκάϊντα να παίζει.
                Παρουσιάζεται η Γκαντίνα, δίπλα στον Τζαμαλάρη και χορεύοντας, ξεκινούν για το επόμενο σπίτι. Τότε και ο νοικοκύρης, όπως σταματά χαρούμενος με τη γυναίκα του, περνούν από μπροστά οι παραλήπτες, που παίρvουv το δικαίωμα σέρνοντας το γαϊδούρι που κουβαλά το σιτάρι, λέγοντας: "Και το χρόνο με υγεία".
                Είναι αλήθεια πόσο σωστή είναι η φιλοσοφία της Τζαμάλας. Εξετάζοντας τα πλάνα του θιάσου, πως είναι δυνατόν ο γέρος να σκοτώνει το νέο και αυτός να ανασταίνεται; Δείχνει καθαρά ότι το νέο, η πρόοδος, η εξέλιξη δεν πεθαίνει. Συνεχίζοντας η Τζαμάλα το γύρο στο χωριό, τύχαινε σε σπίτι που ο νοικοκύρης δεν έβγαζε σπόρο για διάφορους λόγους, η Τζαμάλα σε καμιά περίπτωση δεν έπαιζε. Υπήρχε σεβασμός, με την έννοια ότι δε θα 'ταν καλό στην παραγωγή. Παρόλα αυτά, η Τζαμάλα έφερνε ένα γύρο μες την αυλή. Με την είδηση: "δεν έσπειρε", οι πάντες αποχωρούσαν με σεβασμό. 
                Στην αντίθετη περίπτωση, όταν ο νοικοκύρης έβγαζε σπόρο και δε δεχόταν να παίξει η Τζαμάλα προσωπικά, σε καμία περίπτωση δεν τολμούσε να πει ότι: "Εγώ, φερειπείν, δε θέλω να παίξει η Τζαμάλα στο σπίτι μου". 
                Αντιδρούσε διαφορετικά. Δήθεν ότι δεν είναι κανείς στο σπίτι. Σώνει και καλά ότι απουσίαζαν. Ήταν δύσκολα να αρνηθεί κανείς, γιατί είχε να αντιμετωπίσει την οργή όλου του κόσμου.
Και δεύτερο, είχε να εισπράξει ταπεινωτικές ενέργειες, όπως πρώτον: ανατροπή του κάρου του επάνω στη σορό, στην κοπριά ή στη σορό τα πουρνάρια, που χρησίμευαν για καψόξυλα στο φούρνο. Και αυτό ήταν δύσκολο να το κατεβάσει, γιατί ήταν αναποδογυρισμένο οι τέσσερις ρόδες προς τα πάνω, σατιρίζοντας δήθεν, έχουν κάνει αερόμυλο.
                Αυτή η πράξη της ανατροπής του κάρου γινόταν μεγάλη πλάκα, γέλια. Όπως το κάρο είναι αναποδογυρισμένο στη σορό επάνω, άλλοι γύριζαν τις ρόδες φωνάζοντας: "Άντε χωριανοί, ο μύλος βγάζει ψιλό αλεύρι, ελάτι να αλέσιτι". Γέλια πολλά και την επόμενη ημέρα ακόμα γελούν σχολιάζοντας.
                Με το τέλος της Τζαμάλας το σιτάρι το πουλάν. Τα λεφτά που παίρνουν την πρώτη Κυριακή ορίζουν γλέντι στην πλατεία του χωριού. Χορός, τραγούδια, ευχές, καλή χρονιά, καλή σοδιά και το χρόνο με υγεία.
                Την Τζαμάλα οι παλιοί την πήγαιναν και την έπαιζαν στην πατρίδα και σε διπλανά χωριά, ακόμα και στα τούρκικα. Ντύνονταν Τζαμάλα μέχρι και ηλικιωμένοι πενηντάρηδες. Άλλοι μάζευαν "το δίκιο", στάρι που τους έδιναν οι νοικοκυραίοι για το παίξιμο παν στο γαϊδούρι.
                Κατά την τελετουργική περιφορά της, μάλιστα, τραγουδούσαν το ακόλουθο ελληνοτουρκικό τραγούδι, που διεκτραγωδεί την ασθένειά της και την άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται:      
                              Βερίριμ σαμανί, γεμές (της δίνω άχυρο, δεν τρώγει)
                             Μπεν τσεκέριμ, ο γκελμές (την τραβώ, δεν έρχεται)
                                    Τζαμάλα, τζαμάλα, χούντισι (εμπρός)
                                       Ντι -ντίλι, μάντιλι, ντι -ντίλι,
                                           τση τζαμάλας το παιδί
                                 έβγαλε κακό στο φτι (ή έκαμε κακό στο φτι)
                                         και γυρεύ' να παντρευτεί!
                                Μπεν τσεκέριμ γετελέ (εγώ τραβάω στο κρεβάτι)
                               μπου γκιντίορ χεντεγιά (αυτή πηγαίνει στο χαντάκι)
                                   Τζμάλα, τζαμάλα, χούντσισί (εμπρός)                Αφού έκαμναν το γύρο του χωριού έπαιρναν τα όργανα και διασκέδαζαν στο καφενείο ως το πρωί.
                Σήμερα το έθιμο συνηθίζεται σε πολλά μέρη της πατρίδας μας, κυρίως τις Απόκριες.
                ΓΙΟΡΤΕΣ:   
                12 ΟΚΤΩΒΡΗ (1944). Η απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς.
                ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (26/10). Η γιορτή αυτή θεωρείται ορόσημο του χειμώνα και συνδυάζεται με του Αγ.Γεωργίου στις 23 Απριλίου. Στο γεωργικό καλαντάρι οι 2 αυτές γιορτές αποτελούν τις χρονικές τομές που χωρίζουν το έτος σε 2 ίσα μέρη, στο χειμερινό και το θερινό εξάμηνο αντίστοιχα. 
                28^η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ (1940). Η επέτειος του «ΟΧΙ» στο φασισμό.
                ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ:
                «Οκτώβρη και δεν έσπειρες, οκτώ σακιά δε γέμισες».
                «Οκτώβρη και δεν έσπειρες, τρία καλά δεν έκαμες».
                «Όποιος σπέρνει τον Οκτώβρη, έχει οκτώ σειρές στ’ αλώνι».
                «Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια».
                «Αϊ Δημητράκη μου, Μικρό καλοκαιράκι μου».
                «Αν βρέξει ο Οκτώβρης και χορτάσει η γη, πούλησ' το σιτάρι σου και αγόρασε βόδια».
                «Αν δε βρέξει, ας ψιχαλίσει, πάντα κάτι θα δροσίσει».
                «Αν δε βρέξει, πως θα ξαστερώσει;»
                «Αν δε χορτάσει ο Οκτώβριος τη γη, πούλησε τα βόδια σου και αγόρασε σιτάρι».
                «Άσπορος μη μείνεις, άθερος δε μένεις».
                «Βαθιά τ' αυλάκια να φουντώσουνε τα στάχυα».
                «Δεύτερο αλέτρι, δεύτερο δεμάτι».
                «Μακριά βροντή, κοντά βροχή».
                «Ο καλός ο νοικοκύρης, ο λαγός και το περδίκι, όταν βρέχει χαίρονται».
                «Οκτώβρη και δεν έσπειρες καρπό πολύ δεν παίρνεις».
                «Οκτώβρης και δεν έσπειρες, σιτάρι λίγο θα 'χεις».
                «Οκτώβρη και δεν έσπειρες λίγο ψωμί θα πάρεις».
                «Οκτώβρης βροχερός, Οκτώβρης καρπερός».
                «Οκτώβρης-Οκτωβροχάκης το μικρό καλοκαιράκι».
                «Τ' άη - Δημητριού, τι είσαι ‘σύ και τι ΄μαι εγώ λέει το νιο κρασί στο παλιό».
                «Τ’ Αϊ Λουκά σπείρε τα κουκιά».
                «Τα σταφύλια τρυγημένα και τα σκόρδα φυτεμένα».

ΤΥΦΛΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ Στούς βράχους τού Αγίου Όρους...

  

Στούς βράχους τού Αγίου Όρους...

Η Ορθοδοξία δεν είναι επινόηση του ανθρώπου ούτε θεωρία, αλλά αποκάλυψη του Θεού και εμπειρία. Μια συγκλονιστική εμπειρία, την οποία πολλοί πιστοί ζουν και ομολογούν, είναι η θαυμαστή και άρρητη ευωδία των αγίων λειψάνων, των αγίων εικόνων και των αγίων τόπων.

Επειδή, με τη χάρη του Χριστού έζησα και εγώ ο αμαρτωλός αυτή την συγκλονιστική εμπειρία, θεωρώ υποχρέωσή μου να αναφέρω κάποια γεγονότα προς δόξαν του Αγίου Τριαδικού Θεού μας και προς ωφέλεια έστω και μιας ψυχής.

Ξεκινώ με ένα προσκύνημα στο Άγιο Όρος, όπου η ευωδία του Χριστού είναι θαυμαστή και έντονη στα άγια λείψανα, στις θαυματουργές εικόνες της Θεοτόκου και άλλων αγίων και σε διαφόρους τόπους όπου έζησαν, αγίασαν και ετάφησαν γνωστοί ή άγνωστοι ασκητές. 

Το 1979 ανέβηκα με τον πατέρα μου στα Κατουνάκια όπου, συναντήσαμε τον μακαριστό γέροντα Εφραίμ. Ο γέροντας Εφραίμ μας φέρθηκε με πολλή αγάπη,  μας νουθέτησε και μας στήριξε με τα σοφά του λόγια και μας συμβούλεψε να πάμε στην Σκήτη της αγίας Άννης για να προσκυνήσουμε το ευωδιαστό ποδάρι της και στη μονή Κουτλουμουσίου για να προσκυνήσουμε τη θαυματουργή κάρα της αγίας Παρασκευής. 

Έτσι πήγαμε στη Σκήτη της αγίας Άννης όπου μείναμε έκπληκτοι από την άρρητη ευωδία του ποδιού της αγίας Άννης. 

Μετά πήγαμε στη μονή Κουτλουμουσίου όπου εκτός από την κάρα της αγίας Παρασκευής προσκυνήσαμε λείψανα και άλλων αγίων, όπως το δεύτερο πόδι της αγίας Άννης, το οποίο ευωδίαζε υπέροχα. Αυτό είναι ένα ολοφάνερο σημάδι της μεγάλης αγιότητας και χάρης που είχε δώσει ο Θεός στη μητέρα της Θεοτόκου.

Μετά από λίγο καιρό, ενώ ήμουν στο σπίτι μου ( σημειωτέον ότι ο αρθρογράφος είναι  τυφλός ), άκουσα χτύπο στην πόρτα και πήγα να ανοίξω. Ρώτησα, ποιός είναι και η απάντηση ήταν: «Δι’ ευχών». 

Κατάλαβα ότι ήταν κάποιος μοναχός και αμέσως άνοιξα την πόρτα. Τότε ο άγνωστος μέχρι εκείνη την ώρα επισκέπτης μου είπε: «Άπλωσε τα χέρια σου». Υπάκουσα και τότε έβαλε στα χέρια μου μία λειψανοθήκη και μου είπε: 

«Προσκύνησε, είναι το πόδι της αγίας Άννης». Προσκύνησα με φόβο Θεού, με ευλάβεια και με μεγάλη χαρά αισθανόμενος για μια ακόμη φορά την άρρητη ευωδία του ποδιού της αγίας Άννης. Δόξασα το Θεό και ευχαρίστησα την αγία Άννα για αυτή την μεγάλη τιμή και ευλογία. Ευχαρίστησα ακόμη τον πατέρα Νεκτάριο που μου έκανε αυτό το μεγάλο δώρο. Σημειώνω προς δόξαν Θεού ότι τα χέρια μου ευωδίαζαν πολλές ημέρες, παρότι τα έπλυνα πολλές φορές.

Μεγάλη ευωδία ένιωσα μαζί με άλλους προσκυνητές προσκυνώντας τα λείψανα του αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου, την κάρα του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, την κάρα του οσίου Παϊσίου-Παναγή Μπασιά στο Ληξούρι, την κάρα του αγίου Παντελεήμονος στην Άνδρο, και τα λείψανα του αγίου Ευφραίμ στην Νέα Μάκρη.
Από μικρό παιδί πηγαίνω στο ναό του αγίου Ανδρέου στην Πάτρα και προσκυνώ την αγία κάρα του. Ποτέ δεν είχα νιώσει κάποια ευωδία, ούτε είχα ακούσει άλλους προσκυνητές ότι ένιωσαν κάποια ευωδία. 

Το 1983 στον πρώτο κατανυκτικό εσπερινό στον άγιο Ανδρέα ο γέρων Γεώργιος Καψάνης, ηγούμενος της μονής Αγίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους, είπε στην ομιλία του ότι η κάρα του Αγίου Ανδρέου κάποιες φορές ευωδιάζει. Αυτό μου προξένησε μεγάλη απορία. Μετά από μερικά χρόνια ανήμερα της αγίας Βαρβάρας εκκλησιαστήκαμε στον μικρό ναό του αγίου Ανδρέου. Όταν τελείωσε η θεία λειτουργία πήγαμε στο μεγάλο ναό για να προσκυνήσουμε την κάρα του αγίου Ανδρέου. 

Εκείνη την ώρα οι νεωκόροι καθάριζαν με πετρέλαιο του δάπεδο του ναού. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική.   Επειδή δεν μπορούσα να ανασάνω είπα να προχωρήσουμε γρήγορα. Όταν προσκυνήσαμε την κάρα του αγίου Ανδρέου, αισθανθήκαμε από άρρητη ευωδία. Προσκυνήσαμε και δεύτερη φορά και νιώσαμε πάλι την ευωδία. Ο συγκλονισμός, η χαρά και η ευγνωμοσύνη προς τον άγιο Ανδρέα, που νιώσαμε εκείνη την ώρα, δεν περιγράφονται.

Τη Διακαινήσιμο εβδομάδα του 2009 ο Χριστός μού έκανε ένα πολύ μεγάλο δώρο, που ουδέποτε είχα φανταστεί. Μου έκανε την χάρη μαζί με άλλους προσκυνητές να πάμε στους Αγίους τόπους, εκεί που περπάτησε, δίδαξε, θαυματούργησε, σταυρώθηκε, αναστήθηκε και ανελήφθη στον ουρανό ο Θεάνθρωπος Ιησούς. 

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω τις συγκλονιστικές εμπειρίες που ζήσαμε σε αυτό το προσκύνημα. Με συντομία αναφέρω στην αγάπη σας την ευωδία του Παναγίου Τάφου, του Γολγοθά, του τόπου που είχαν δέσει τα πόδια του Χριστού στο πραιτώριο και του σημείου σε έναν τοίχο όπου έχει αποτυπωθεί η παλάμη του Χριστού. 

Μεγάλη ήταν η ευωδία στο σπήλαιο των ποιμένων, στον τάφο της Παναγίας στην Γεθσημανή και στον τάφο του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Ακόμη συγκλονιστική ήταν και η ευωδία του σκηνώματος του αγίου Σάββα του ηγιασμένου και των αγίων καρών πολλών ασκητών της μονής του αγίου Σάββα που είχαν θανατωθεί από τους Πέρσες.

Άφησα τελευταίες δύο συγκλονιστικές εμπειρίες από δύο θαυματουργές εικόνες της Θεοτόκου. Στις 28 Μαΐου 1978 πήγα με την ενορία του αποστόλου Παύλου Πατρών προσκύνημα στην Παναγία  Μαλεβή. 

Περνώντας την πύλη της μονής νιώσαμε άρρητη και έντονη ευωδία, η οποία όσο πλησιάζαμε στο ναό, τόσο πιο έντονη γινόταν. Προσκυνήσαμε με δέος τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και κάποια στιγμή ο πατήρ Νικόδημος ακούμπησε στο πρόσωπό μου ένα μεγάλο κομμάτι από βαμβάκι που ήταν γεμάτο από το μύρο που έβγαινε από την εικόνα της Παναγίας.

Στις 7 Ιουνίου 2008 πήγα μαζί με εκλεκτούς αδελφούς και αδελφές εν Χριστώ προσκύνημα στην Άνδρο. Πρώτα πήγαμε στην μονή του αγίου Νικολάου όπου, υπάρχει μία θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που μυροβλύζει. Περνώντας την πύλη της μονής νιώσαμε μεγάλη ευωδία. Κάποιοι προσκυνητές, που δεν γνώριζαν για την εικόνα της Παναγίας, ρώτησαν : 

«Τι λουλούδια είναι αυτά που μοσχοβολούν τόσο πολύ;» 

Μια κυρία τους είπε: «Ελάτε και θα δείτε τι μοσχοβολάει». Όταν μπήκαμε στο ναό η ευωδία ήταν πολύ έντονη. Ένας μοναχός ρώτησε πόσοι είμαστε και μας έδωσε ένα σακκούλι με μπαμπακάκια που είχαν μύρο από την εικόνα της Παναγίας. Αυτό το σακούλι μου το έδωσαν να το κρατώ, όσο μείναμε μέσα στο ναό. Η ευωδία που ένιωθα δεν περιγράφεται. Εκείνη τη στιγμή πέρασε από το νου μου ο εξής λογισμός: 

«Η Παναγία με αυτό το ευωδιαστό μύρο μας λέει. Εδώ είμαι. Με βλέπετε;».
Με τη χάρη και το έλεος του Θεού προσπάθησα να σας κάνω κοινωνούς μερικών συγκλονιστικών εμπειριών, που δώρισε ο Θεός σε εμένα τον αμαρτωλό. 

Ζητώ συγνώμη για τις ελλείψεις και παραλείψεις μου. Θα είμαι πολύ ευτυχής αν έστω και ένας αναγνώστης αναπέμψει εγκάρδιες δοξολογίες στον Άγιο Τριαδικό Θεό μας. Τέλος, σας παρακαλώ να προσεύχεστε για μένα. 

ΤΟΥ  ΝΙΚΟΛ.  ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

πηγή

Δημοκρατία χωρίς Χριστό δεν υφίσταται...

Δικτατορικές αντιλήψεις και πρακτικές του σαθρού συστήματος εξουσίας, το οποίο είναι καταδικασμένο σύντομα να αυτοκαταστραφεί.

Στο τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου ως Έλληνες πολίτες και κυρίως ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί είδαμε ενώπιον μας να διαδραματίζεται ένα αληθινό θέατρο παραλόγου! Βιώσαμε μία συντονισμένη εκστρατεία προπαγάνδας η οποία είχε ως στόχο την ανακήρυξη του παγανιστικού -αντιχριστιανικού στη βάση του κόμμα της «Χρυσής Αυγής» ως εγκληματική οργάνωση! Όλα φάνηκε πως ξεκίνησαν από τον άδικο χαμό ενός παλικαριού από οπαδό της εν λόγω παράταξης! Εξ αφορμής λοιπόν αυτού του φόνου η κυβέρνηση προώθησε κατ’ εντολή και επιταγή, όπως ο καθένας σώφρων Έλληνας κατανοεί, γνωστών λόμπι, όπως αυτό που ονομάζεται Παγκόσμιο Εβραϊκό Συμβούλιο και εδρεύει στη Ν. Υόρκη σχέδιο εξαφάνισης του παγανιστικού θηρίου της Χρυσής Αυγής που η ίδια ωστόσο εξέθρεψε δίδοντας με τις αντισυνταγματικές αλλεπάλληλες αποφάσεις της αλλά και με τις σκανδαλώδεις πράξεις συνεχώς τροφή!

Αφορμή ήταν ο φόνος του παλικαριού αλλά αιτία ήταν τα γεωμετρικά αυξανόμενα ποσοστά της Χρυσής Αυγής που κατέγραφαν οι κατά καιρούς δημοσκοπήσεις και προκαλούσαν ίλιγγο και φόβο στους εκφραστές και υπηρέτες ενός σαθρού στην κυριολεξία «δημοκρατικού» θεωρητικά συστήματος, που όσο και να το στηρίζουν οι εκφραστές του μυστηρίου της ανομίας θα πέσει ως ώριμο φρούτο και από μόνο του θα διαλυθεί...

Γιατί καλοί μου Χριστιανοί όλοι πλέον καταλαβαίνουμε ότι το σύνταγμα παραβιάζεται και  ο νόμος στην χώρα μας δεν τηρείται! Και πρώτοι που τον παραβιάζουν είναι οι πολιτικοί και όχι μόνο άρχοντες και ταγοί του τόπου. Ο νόμος για παράδειγμα στην περίπτωση της χυδαίας παράστασης Corpus Christi ήταν σαφής και κατοχυρωμένος συνταγματικά. Αλλά οι δημοκράτες ηγήτορες όχι μόνο δεν τον τήρησαν αλλά παρενέβησαν παρασκηνιακά με τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Αντ. Ρουπακιώτη, μέλος της ΔΗΜΑΡ, ο οποίος άσκησε πιέσεις στη δικαιοσύνη να μην τον εφαρμόσει και παρουσίασε γραφικούς τους λιγοστούς χριστιανούς που τότε αντέδρασαν! Την παρανομία αυτή, όπως θα ενθυμείστε στήριξαν σθεναρώς τα ίδια ΜΜΕ που τώρα κόπτονται να υπερασπίζονται δήθεν τη δημοκρατία και τη νομιμότητα αλλά και πολλά από τα κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ η ΝΔ ανέλαβε να αποστείλει δυνάμεις καταστολής με εντολή του ίδιου του υποτίθεται Ορθοδόξου χριστιανού πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά ενάντια στους διαμαρτυρόμενους χριστιανούς που ζητούσαν απλά την εφαρμογή του νόμου...

Αυτοβούλως όλοι αυτοί οι όψιμοι σήμερα υπερασπιστές της νομιμότητας και της δημοκρατίας έδωσαν τότε το δικαίωμα στο παγανιστικό κόμμα της «Χρυσής Αυγής» να οικειοποιηθεί το θέμα προς άγραν και αρπαγήν των ψήφων ορθοδόξων χριστιανών!

Αναφέραμε το ανωτέρω χαρακτηριστικό παράδειγμα Χριστιανοί μου για να κατανοήσετε την κατά βούληση επίκληση της δημοκρατίας από τους άρχοντες του τόπου συμπεριλαμβανομένων και των εκκλησιαστικών ταγών με ελάχιστες εξαιρέσεις προκειμένου να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες και να εκτελεστούν συγκεκριμένες εντολές-επιταγές αυτών που μέσα από τις στοές και τις μιαρές λέσχες εξουσιάζουν στην πραγματικότητα την χώρα μας. Γιατί είναι πλέον ηλίου φαεινότερο ότι οι αληθινοί εξουσιαστές έχουν προσδώσει το ρόλο της μαριονέττας στους άρχοντες αυτού του τόπου. Τους κρατούν κοινώς στο χέρι παρέχοντας τους ένα καθεστώς άτυπης ασυλίας για τις «εγκληματικές πράξεις» τους σε βάρος του ελληνικού λαού. Η υπόθεση της Siemens με την ατιμωρησία των ενόχων, η υπόθεση των ευνοούμενων πολιτικών από τον Κοσκωτά, τον υπάλληλο που κατάφερε να αγοράσει την τράπεζα που εργαζόταν, οι μίζες και οι κάθε λογής λοβιτούρες αποτελούν αποδείξεις μη αμφισβητήσιμες. Πληθώρα τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων θα ανακαλύψουμε -αν το ψάξουμε- γι αυτούς που κόπτονται για το υπάρχον αρρωστημένο δημοκρατικό πολίτευμα.

Τα σκάνδαλα και η διαφθορά δείχνουν μάλιστα με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η ίδια η Δημοκρατία πάσχει σοβαρά αφού αυτοί που υποτίθεται ότι την υπερασπίζονται και εγγυώνται για τις αξίες της γίνονται οι βασικοί παραβάτες της. Και όταν οι αξίες εκπίπτουν τότε αναβιώνουν θεριά ανήμερα, είτε αυτά εκφράζουν τον αποκρυφισμό και υπεραμύνονται του φασισμού (βλ. Χρυσή Αυγή), είτε εκφράζουν τον αθεϊσμό (βλ. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ, Αναρχία) είτε εκφράζουν τον καλυπτόμενο σατανισμό που εκπορεύεται μέσα από τις τεκτονικές στοές και τις μιαρές μυστικές λέσχες και αποβλέπει στην κοσμοκρατορία του Μαμμωνά (παγκοσμιοποίηση) (βλ. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κ.ο.κ.).

Όλα τα ανωτέρω θεριά τις τελευταίες δεκαετίες συντονισμένα επιχείρησαν να καταλύσουν στο όνομα δήθεν της Δημοκρατίας το νόμο του τριαδικού Θεού. Με διάφορα προσχήματα προσπάθησαν και εμμένουν να προσπαθούν να νομιμοποιήσουν την αμαρτία. Μέσα στο πλαίσιο νομιμοποίησαν την πορνεία, την μοιχεία, την κλοπή (βλ. μίζες), τον φόνο (βλ. έκτρωση)! Τώρα τα θηρία αυτά θέλουν να υποβαθμίσουν και πάλι στο όνομα δήθεν της ελευθερίας την ορθόδοξη πίστη, να περιθωριοποιήσουν τους χριστιανούς, να επιβάλλουν την ανωμαλία, στις διάφορες εκφάνσεις αυτής που ονομάζουν σεξουαλική διαφορετικότητα ( κιναιδισμός, παιδεραστία, κτηνοβασία)! Και στο όνομα αυτής της ψυχασθενούς κατευθυνόμενης δημοκρατίας που θέλουν να υπερασπίζονται επιδιώκουν μετά μανίας να επιβάλλουν μέσω της ψήφισης αντιρατσιστικού νόμου την λογοκρισία για να μεταβάλλουν κατά την εντολή γνωστών λόμπι απατεώνων μεγαλοτραπεζιτών τις έννοιες της πατρίδας, του έθνους, να καταστρέψουν την οικογένεια... Θέλουν να καταργήσουν την ελευθερία του λόγου στον τόπο που γεννήθηκε για να μπορούν να αλλοιώσουν και να διαστρεβλώσουν την ελληνική ιστορία και να ευτελίσουν τις πνευματικές αξίες που κρατούν ακόμη ζωντανή και όρθια την ευλογημένη Ελλάδα μέσα από γκεμπελικές μεθόδους και ανοίκειες πρακτικές.

Θέσαμε τα ανωτέρω σε ένα έμπειρο γέροντα ασκητή ζητώντας το σχόλιό του. «Είναι γνωστά παιδιά μου από παλιά τα τερτίπια του διαόλου! Το ζήτημα είναι εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί τι κάνουμε; Αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε καταστεί με την συνειδητή παρεκτροπή μας αδύναμα και ανήμπορα μέλη του σαθρού αυτού συστήματος. Έτσι δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι χωρίς Χριστό Δημοκρατία δεν υφίσταται. Εάν κέντρο της ζωής μας δεν είναι το ευαγγέλιο τότε κάθε αξία και κάθε λεγόμενο δημοκρατικό κεκτημένο εκπίπτει... Εάν δεν αγαπώ τον πλησίον μου πως είναι δυνατόν να τον υπερασπιστώ και να τον βοηθήσω;

Γι’ αυτό είναι καιρός πλέον χριστιανοί μου να αναρωτηθούμε για το που πάμε και πώς βαδίζουμε τη ζωή μας; Είναι καιρός, προσθέτει ο ταπεινός γέροντας ασκητής του Παγγαίου Όρους να βγούμε όλοι στο δρόμο. Μα πολλοί θα μου πείτε βγήκαν στο δρόμο και αντέδρασαν και έκαναν μία τρύπα στο νερό. Δεν εννοώ τους δρόμους  αυτούς που ελέγχονται από τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες στα δημοκρατικά πολιτεύματα αυτού του είδους αυξάνονται και ενδυναμώνουν αλλά το δρόμο της αγιότητας. Είναι καιρός πια να αλλάξουμε ζωή και να σταματήσουμε οριστικά το καθεστώς των συνεχών εκπτώσεων που ακολουθούμε σε ότι αφορά την ορθόδοξη πίστη.

Ο διάολος -συνεχίζει- δεν σκιάζεται από κουμπούρια και συλλαλητήρια γιατί αυτός τα κατασκεύασε για να μας εξαπατά. Σκιάζεται όμως από την ειλικρινή θερμή προσευχή, φοβάται από την ταπείνωση, τρομοκρατείται από την άδολη ανιδιοτελή αγάπη, το βάζει στα πόδια από τη νηστεία, νοούμενη όχι μόνο ως αποχή από τροφές αλλά αποχή από την αμαρτία... Ε! τι λέτε δεν είναι καιρός πλέον ως λαός Ορθόδοξος να ταρακουνήσουμε λίγο το καβούκι του; Δεν είναι καιρός να αλλάξουμε ρόλους και να μην αποτελούμε στα πόδια του μπάλα για να την κλωτσά όπως θέλει. Ας τον μετατρέψουμε εμείς σε μπάλα για να κλωτσήσουμε και να εκδιώξουμε από τον ευλογημένο αυτό τόπο αυτόν που καμαρώνει ότι μας κατατρόπωσε ως λαό και έθνος. Καιρός είναι να ξυπνήσουμε από το λήθαργο του Μαμμωνά και να ατενίσουμε το βλέμμα μας στις ουράνιες ελεύθερες χριστιανικές πολιτείες, στις οποίες οδηγεί ο δρόμος του Θεού, ο δρόμος της αγιότητας!  Καιρός είναι να ξαναγίνουμε πρωταθλητές στο πρωτάθλημα του ουρανού. Η δοκιμασία  να ξέρετε βρίσκεται στο τέλος της. Ήδη οι άγγελοι παιανίζουν την άμεση παρέμβαση του Κυρίου. Το θαύμα έρχεται και θα αναστήσει την ευλογημένη χώρα από τον πνευματικό θάνατο που κάποιοι την καταδίκασαν. Ο σταυρός θα σηκωθεί, όσο κι αν οι πολέμιοί του θέλουν να τον αφαιρέσουν από τη ζωή μας. Και η ελπίδα της εν Χριστώ ζωής θα αναβιώσει ώστε να αναδειχθούν νέοι μάρτυρες και ομολογητές μέσα από τη λυτρωτική θυσία». Γένοιτο

 

Σ.Ο.

  

ΠΗΓΗ: www.orthodoxia.gr 

αντιγραφή

Άγιος Κυπριανός και η Αγία Ιουστίνη 2 Οκτωβρίου

Ο Άγιος Κυπριανός ήταν πλούσιος, ευγενής, φιλόσοφος από την Καρχηδόνα της Λιβύης. Έζησε στα χρόνια του Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.) και εξασκούσε τη μαγική τέχνη στην Αντιόχεια.
Κάποτε ένας ειδωλολάτρης ονόματι Αγλαΐδας ερωτεύτηκε μια Χριστιανή παρθένο που ονομαζόταν Ιούστα. Η κοπέλα δεν ανταποκρινόταν στον έρωτά του κι εκείνος κατέφυγε στο διάσημο μάγο Κυπριανό.

Όλα όμως τα μαγικά τεχνάσματα του Κυπριανού αποδείχθηκαν ανώφελα μπροστά στην σταθερή άρνηση της Χριστιανής κόρης. Παραδεχόμενος την χρεωκοπία της τέχνης του, έκαψε τα μαγικά του βιβλία ενώπιον του Επισκόπου Ανθίμου, ζητώντας να βαπτισθεί και να γίνει ιερεύς.
Πράγματι, ανήλθε όλες τις ιερατικές βαθμίδες και τέλος εξελέγη Επίσκοπος Καρχηδόνος. Μαζί του παρέλαβε και την Ιούστα, την οποία χειροτόνησε διακόνισσα μετονομάζοντάς την Ιουστίνα. Έδειξε αποστολικό ζήλο και γι αυτό το διέβαλαν στον Δέκιο. Εξορίσθηκε στην Αντιόχεια, όπου και φυλακίσθηκε και αργότερα στη Νικομηδεία, όπου ο Κλαύδιος τον αποκεφάλισε μαζί με την Ιουστίνα.
Τα λείψανά τους τα παρέλαβαν ευλαβείς Χριστιανοί και τα μετέφεραν στην Ρώμη, όπου και τα έθαψαν στον επισημότερο λόφο της πόλεως.

Σημείωση: Ο Μιχαήλ Ι. Γαλανός, στο έργο του «Οι Βίοι των Αγίων» έχει διαφοροποιημένο τον βίο του Άγιου Κυπριανού, και θεωρεί ιστορικές ανακρίβειες όλα τα περί μαγείας, που αναφέρονται για το πρόσωπο του συγκεκριμένου Άγιου. 
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Κυπριανέ· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τὴ φωταυγεία, σκότος ἔλιπες, τῆς ἀσεβείας, καὶ φωστὴρ τῆς ἀληθείας γεγένησαι ποιμαντικῶς γὰρ φαιδρύνας τὸν βίον σου, Κυπριανὲ τὴ ἀθλήσει δεδόξασαι. Πάτερ Ὅσιε, τὸν Κτίστην ἠμὶν ἰλέωσαι, ὁμοὺ σὺν Ἰουστίνη τὴ Θεόφρονι.

Κοντάκιον
Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Ἐκ τέχνης μαγικῆς, ἐπιστρέψας θεόφρον, πρὸς γνῶσιν θεϊκήν, ἀνεδείχθης τῷ κόσμῳ, ἀκέστωρ σοφώτατος, τὰς ἰάσεις δωρούμενος, τοῖς τιμῶσί σε, Κυπριανὲ σὺν Ἰουστίνῃ· μεθ’ ἧς πρέσβευε, τῷ Φιλανθρώπῳ Δεσπότῃ, σωθῆναι τοὺς δούλους σου.

Ἕτερον Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχᾶς.
Ὡς ἱεράρχην τίμιον, καὶ ἀθλητὴν στερρότατον, ἡ οἰκουμένη ἀξίως γεραίρει σέ, Κυπριανὲ ἀοίδιμε, καὶ τοὶς ὕμvοις δοξάζει, τὴν ἁγίαν σου μνήμην, αἰτοῦσα πάντοτε, πταισμάτων ἄφεσιν, διὰ σοῦ δωρηθήναι τοὶς μέλπουσιν. Ἀλληλούια.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ'. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Παιδευθεὶς ἐν τῇ πλάνῃ ἐπιμελῶς, ὡς ὁ Παῦλος ἐκλήθης ἐξ οὐρανοῦ, σταυρῷ ὁδηγούμενος, πρὸς τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· τῆς γὰρ σεμνῆς Παρθένου, τῷ πόθῳ, φλεγόμενος, δι' αὐτῆς ἡρμόσθης, τῷ Πλάστη τῆς κτίσεως· ὄθεν θριαμβεύσας, τοῦ ἐχθροῦ τὸ ἀνίσχυρον, σὺν αὐτῇ κατηξίωσαι, τοῦ χοροῦ τῶν Mαρτύρων, Κυπριανὲ ἱερώτατε πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ὁ Οἶκος
Τὸν σοφὸν Ἱεράρχην τιμήσωμεν, ὡς ποιμένα σοφὸν καὶ διδάσκαλον, ὅτι ἐξ ἀκανθῶν πλάνης ἤνθησεν, ὥσπερ ῥόδον τερπνότατον, καὶ ἡμᾶς τοὺς πιστοὺς κατεμύρισεν, ἰαμάτων ὀδμαῖς καὶ βολαῖς θαυμάτων· ὥστε ψάλλειν ἡμᾶς τοῦ Δαυῒδ τὴν ᾠδήν· Ἀλληλούϊα.

Μεγαλυνάριον
Πλάνης σοφιστείας ἀπολιπών, τῆς θείας σοφίας, ἀνεδείχθης λαμπρὸς φωστήρ, καὶ σὺν Ἰουστίνῃ, Κυπριανὲ ἀθλήσας, τῆς ἄνω βασιλείας, ἄμφω ἔτυχε.

Η Αποκάλυψη είναι προ των πυλών.

  Κάποιος δεν πρέπει να είναι μέντιουμ για να ξέρει ότι οι πιο σκοτεινές μέρες κόσμου είναι στη γωνία. Υπάρχουν γεγονότα που αποτελούν την τέλεια καταιγίδα. Είμαστε αντιμέτωποι με την πιθανή προοπτική του  Τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου στη Μέση Ανατολή. Η Αμερική στέκεται πάνω στο χείλος της ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης. Οι μηχανισμοί για μια βίαιη επίθεση με ψευδή σημαία έχουν τεθεί σε κίνηση και θα μπορούσε να συμβεί μέσα στις επόμενες 45 ημέρες. Η ολική καταστροφή του Συντάγματος είναι στο χέρι και οι νομικοί μηχανισμοί και οι κανόνες για τη ζωή σε μια μετα-αποκαλυπτική Αμερική είναι σαφώς στη θέση τους. Στην επιφάνεια, φαίνεται ότι η μοίρα της Αμερικής είναι σφραγισμένη. 
           Οι κεντρικοί τραπεζίτες πρόκειται να κάνουν το πόλεμο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η CIA backed αντάρτες της Συρίας οργάνωσαν μια ψευδή με χημικά όπλα σημαία στην επίθεση τον περασμένο χειμώνα στο Χαλέπι. Και σταδιακά, απλά, μια άλλη χημική επίθεση όπλων στη Δαμασκό τον Αύγουστο. Κάθε επίθεση σχεδιάστηκε για να κατηγορήσει ψευδώς τον  Σύριο ηγέτη, Άσαντ, για τις επιθέσεις και χρησίμευσαν ως πρόσχημα για να φέρουν τις ΗΠΑ σε πόλεμο και τελικά να ανατρέψουν τον  Άσαντ. Αυτό έγινε για να έχουν στη συνέχεια μετά τη Συρία ,να χρησιμεύσει ως εφαλτήριο για να εισβάλει στο Ιράν. 
      Η ενοποίηση της Μέσης Ανατολής σε ζώνη ελεύθερου εμπορίου είναι ο τελικός στόχος των κεντρικών τραπεζιτών. Η Συρία και το Ιράν είναι σε μεγάλο βαθμό εκτός του ελέγχου της Τράπεζας  των Διεθνών Διακανονισμών και, όπως συνέβη στο Ιράκ και τη Λιβύη, αυτό είναι απαράδεκτο, για τους κεντρικούς τραπεζίτες. Όταν οι ηγέτες δεν συνθηκολογήσουν με τις κεντρικές τραπεζες θα πεθάνουν. Ο Άσαντ της Συρίας είναι ο επόμενος. 
         Ο Πούτιν ανέτρεψε προσωρινά την προγραμματισμένη επίθεση του Ομπάμα τη Συρία.
          Η Ρωσία και τα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης ανέτρεψαν με επιτυχία τις δικαιολογίες του  Ομπάμα για επίθεση στη Συρία, τουλάχιστον προσωρινά. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση Ομπάμα έχει γυρίσει την πλάτη και ταπεινώθηκε δημοσίως. Ο Ομπάμα και οι κεντρικοί κυρίως ¨"μαριονέτες "  τραπεζίτες χρειάζονται απεγνωσμένα ένα παιχνίδι που θα αλλάξει την εκδήλωση, προκειμένου να πάρουν τις ΗΠΑ στρατιωτικά στη Συρία για λογαριασμό των κεντρικών τραπεζιτών. Οι δύο προηγούμενες χορηγίες της CIA,με " ψευδείς σημαίες " με χημικά όπλα σε επιθέσεις, στη Συρία, δεν κάνουν το κόλπο. Ως εκ τούτου, κάτι ισχυρότερο είναι απαραίτητο. Κάτι που απαιτείται για το αμερικανικό εσωτερικό μέτωπο που θα σχεδιαστεί για να ωθήσει τη βούληση του λαού σε αποδοχή για τον ολοκληρωτικό πόλεμο με τη Συρία και το Ιράν και τελικά με το προτεκτοράτο των εθνών τους, την Κίνα και τη Ρωσία. Η κυβέρνηση Ομπάμα είναι λίγο πολύ ένα τέχνασμα πόνυ και για το λόγο αυτό η "ψευδής επιλογή σημαία" είναι πιθανόν η μόνη επιλογή. Έχω βάσιμες υποψίες ότι μια "ψεύτικη επίθεση σημαία", ή μια σειρά από" ψευδείς επιθέσεις σημαίας" εδώ σε αμερικανικό έδαφος, είναι πιθανές, και δεν έχουμε πολύ χρόνο να περιμένουμε. Αφού διαβάσετε τις ακόλουθες πληροφορίες από την FEMA και το DHS , θα είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι κάτι πολύ μεγάλο δεν είναι στη γωνία. 
          Καθώς μπαίνουμε στον επικίνδυνο «έκπληξη Οκτώβριο" περίοδο κατά την οποία βλέπουμε όχι λιγότερο από εννέα μεγάλες ασκήσεις καταστροφή ή την κορύφωση της ετοιμότητας σε περιπτώσεις καταστροφών με ασκήσεις που έχουν προγραμματιστεί για τις επόμενες έξι εβδομάδες. Μια σαφή εικόνα έχει αρχίσει να αναδύεται. Και όταν τα γεγονότα αυτά φαίνονται παράξενα παρόμοια με το παρελθόν" ψευδή γεγονότα της σημαίας", θα είμαστε ανόητοι και δεν πρέπει να περιμένουμε για το άλλο παπούτσι να πέσει. 
           Ποιος μπορεί να ξεχάσει την 11/9, τις βομβιστικές επιθέσεις  στις 7/7 στο Μαραθώνιο της Βοστώνης  Όλα ξεκίνησαν, με ασκήσεις και όλα αυτά τα γεγονότα τελικά μεταμορφώθηκαν σε τρομοκρατικές ενέργειες οι οποίες ήταν ταυτόσημες με τις ασκήσεις που χρησιμοποιούνται για να καλύψουν το επερχόμενο γεγονός; Υπάρχουν πολλά από αυτά τα πιθανά γεγονότα που έρχονται στις επόμενες έξι εβδομάδες.
                           are
          Οι   εμπιστευτικές πηγές μου, μου λένε ότι δεν έχουν δει ποτέ μια τέτοια πληθώρα γυμνασίων για καταστροφές και την ετοιμότητα που εκτελούνται από το DHS και την FEMA σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Πήγα πίσω από την FEMA και το DHS στις ιστοσελίδες τους  και συμφωνώ με τις πηγές μου. Συνήθως, αυτές οι ασκήσεις καταστροφής διαχωρίζονται από τουλάχιστον 4-6 μήνες. Είναι αλήθεια ότι εξακολουθούν να υπάρχουν μαθήματα εκπαίδευσης που είναι ενεργά όλη την ώρα, αλλά οι ασκήσεις καταστροφής στον τομέα είναι σπάνιες, δεδομένου ότι είναι τόσο χρονοβόρες και δαπανηρές για τη διεξαγωγή. Περαιτέρω, αυτές οι ασκήσεις συνήθως χρειάζονται εταιρική και διαδημοτική συνεργασία. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα εμπόδια, είναι απολύτως παράλογο το γεγονός ότι αυτές οι πολλές δραστηριότητες ετοιμότητας και πραγματικές ασκήσεις καταστροφής θα συνέβαιναν τόσο κοντά η μία  στην άλλη. Γιατί η βιασύνη; Θα πρέπει να πω ότι κάτι κακό με αυτό τον τρόπο έρχεται.

 Έξι εβδομάδες με μεγάλο  κίνδυνο βρίσκονται μπροστά μας.             πηγή     ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ THE COMMONSENSE SHOWεδώ

Τί είναι η Επιλύχνιος Ευχαριστία, Φως Ιλαρόν;

Φως ιλαρόν άγίας δόξης αθανάτου Πατρός, ουρανίου, άγίου, μάκαρος, Ιησού Χριστέ, ελθόντες επί την ήλίου δύσιν, ίδόντες φως εσπερινόν υμνούμεν Πατέρα, Υίόν και Άγιον Πνεύμα, Θεόν. Άξιον σε εν πάσι καιροίς υμνείσΘαι φωναίς αισίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς διό ο κόσμος σε δοξάζει.

Κύριε ‘Ιησού Χριστέ, πού είσαι το γλυκό φως τής αγίας δόξας του αθανάτου, του ουρανίου, του αγίου, του μακάριου Πατέρα σου, τώρα πού φτάσαμε στη δύση του ήλιου και είδαμε το εσπερινό φως, υμνούμε τον Πατέρα, εσένα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τον ένα Θεό. Πρέπει σε κάθε ώρα και στιγμή να σε υμνούμε με καθαρές ψυχές και χαρούμενες φωνές, Υιέ Θεού, γιατί εσύ δίνεις τη ζωή και γι’ αυτό ο κόσμος σε δοξάζει. 

Επιλύχνιος Ευχαριστία (Φως Ιλαρόν) 

Η Επιλύχνιος Ευχαριστία (Φως Ιλαρόν) είναι αρχαίος ύμνος, που συνδέθηκε με την ακολουθία του Εσπερινού από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Η ύπαρξη του ύμνου αυτού μαρτυρείται ήδη από τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Μάλιστα, ο Μέγας Βασίλειος αναφέρεται στην ύπαρξή του και τον χαρακτηρίζει ως «αρχαίαν φωνήν». Από τη μαρτυρία αυτή συνάγεται, ότι η Επιλύχνιος Ευχαριστία απηχεί λατρευτική παράδοση πολύ αρχαιότερη του 4ου μ.Χ. αιώνος. Η σύνθεση του ύμνου αποδίδεται στον μάρτυρα Αθηνογένη, ο οποίος, κατά την παράδοση, τον εκφώνησε, την ώρα που τον οδηγούσαν στο μαρτύριο. 

Ο ύμνος, με ποιητική γλώσσα, απευθύνεται προς το Χριστό, τον οποίο και ονομάζει Φως Ιλαρόν. Το Ιλαρόν, όμως, αυτό Φως, είναι διαφορετικό, ως προς τη φύση Του, από το κτιστό φως του ήλιου, γιατί είναι το «(Φως) της Αγίας Δόξης του Αθανάτου, Ουρανίου και Μάκαρος Θεού Πατρός». 

Σε αυτό το Άκτιστο Φως της Αγίας Δόξης, που είναι ο Χριστός, ανάγουν οι χριστιανοί λατρευτικά το νου και την καρδιά τους, κάθε φορά, που, «επί την ηλίου δύσιν», βλέπουν το «εσπερινόν φως» του φυσικού ήλιου, και μέσα από αυτή τη μυσταγωγική αναγωγή αισθάνονται την ανάγκη να υμνήσουν «Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Θεόν». Ο επίλογος του ύμνου, απευθυνόμενος, όπως και ο υπόλοιπος ύμνος, προς το Χριστό, δικαιολογεί την πνευματική αυτή αντίδραση των χριστιανών στη θέα του εσπερινού φωτός, γιατί «…Άξιον Σε εν πάσι καιροίς υμνήσθαι φωναίς οσίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς, διό ο κόσμος Σε δοξάζει».

πηγη