Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Δευτέρα, Απριλίου 14, 2014

Μεγάλη Δευτέρα - π. Χρήστος Πιτυρίνης

nymfiosΧθες, αγαπητοί μου, μιλήσαμε για το θαύμα της ξηρανθείσης συκής, πού είναι σύμβολο του ανθρώπου ή του λαού πού δεν έχει να παρουσίαση καρπούς. Συνεχίζουμε τώρα.  Ο Χριστός τη νύχτα της Μεγάλης Δευτέρας βγήκε πάλι έξω από τα Ιεροσόλυμα, βρήκε ένα τόπο έρημο, και εκεί διανυκτέρευσε με τους μαθητές του. Το πρωΐ της Τρίτης επέστρεψε στην πόλη.
Ανέβηκε στο ναό του Σολομώντος και στάθηκε στο προαύλιο. Εκεί τον περίμενε λαός, που διψούσε να ακούσει τα θεϊκά του λόγια. Τον περίμεναν όμως και εχθροί. Εχθροί του Χριστού ήταν τα τρία μεγάλα κόμματα που κυριαρχούσαν τότε στην δημοσία ζωή. Το ένα κόμμα ήταν οι Ηρωδιανοί, το δεύτερο οι Σαδδουκαίοι, και το τρίτο οι Φαρισαίοι. Όπως σήμερα έχουμε κόμματα που διαιρούν το λαό, έτσι και την εποχή εκείνη. Και δυστυχώς τα κόμματα δεν θα εκλείψουν όσο διαρκεί αυτή ή ζωή.
Οι Ηρωδιανοί ήταν οι άνθρωποι του Ηρώδου, του βασιλέως της Ιουδαίας τον οποίο είχε εγκαταστήσει η ρωμαϊκή εξουσία ήταν φίλοι του Καίσαρα. Οι Σαδδουκαίοι ήταν τρόπον τινά οι υλιστές της εποχής εκείνης δεν παρεδεχόντουσαν  την αθανασία της ψυχής και την ανάσταση των νεκρών, και έλεγαν ότι ό άνθρωπος ψοφάει όπως το ζώο. Οι δε Φαρισαίοι καυχόντουσαν για τις αρετές τους θεωρούσαν τον εαυτό τους ως την αφρόκρεμα της κοινωνίας, και περιφρονούσαν τους άλλους ως αμαρτωλούς.
Τρία κόμματα. Είχαν διαφωνίες, μισούσε το ένα το άλλο, αλλά —περίεργο πράγμα σ' ένα σημείο συμφωνούσαν. Όπως και σήμερα τα κόμματα διαφωνούν μέσα στη βουλή, αλλά σ' ένα σημείο είναι όλα σύμφωνα, από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά συμφωνούν στο να βάλλουν εναντίον της αγίας μας πίστεως. Έτσι και τότε τα τρία κόμματα συμφωνούσαν στο να εξοντώσουν το Χριστό. και ναι μεν δεν μπορούσαν να τον συλλάβουν άπ' ευθείας, γιατί ήταν αγαπητός στο λαό, συμμάχησαν όμως αύτη τη φορά κατ' άλλο τρόπο. Προσπάθησαν να τον συλλάβουν στο λόγο.
Τι έκαναν δηλαδή. Ετοίμασαν ερωτήσεις, στις οποίες νόμιζαν ότι ό Χριστός δέ' θα μπόρεση ν' απάντηση, θα τον μπλέξουν και θα κλονίσουν το κύρος του ως διδασκάλου, ως ραβί του Ισραήλ. Έκαναν ό,τι κάνουν στα δικαστήρια οΐ δικηγόροι, πού νύχτες ολόκληρες ετοιμάζουν ερωτήσεις, και την ώρα της δίκης περιπλέκουν μ' αυτές τον αθώο και τον εξευτελίζουν, ότι τάχα δεν έχει το δίκαιο. Έτσι σχεδίαζαν κι αυτοί να κάνουν στο Χριστό. Ποιοι; Οι νάνοι!
Ήθελαν οι νάνοι να τα βάλουν με το γίγαντα Τι λέω γίγαντα, με το Θεό, με τον Υιό και Λόγο του Θεού. Ήθελαν οι πυγολαμπίδες να τα βάλουν με τον ήλιο, τον άδυτο ήλιο, πού είπε ότι «Εγώ ειμί ή οδός και ή αλήθεια και ή ζωή» .Απ' όλο το ευαγγέλιο πού ακούσαμε (Ματθ. 22,1523,39) ας στρέψουμε την προσοχή μας στις ερωτήσεις τους. Θέλετε να μάθετε τις ερωτήσεις; Μία, δύο, τρεις. Η πρώτη ερώτησης είναι των Ηρωδιανών. Τι λένε οι Ήρωδιανοί;
Πλησίασαν με πονηρία και του λένε Διδάσκαλε, ξέρουμε ότι λες πάντα την αλήθεια του Θεού και δεν υπολογίζεις κανένα. Πες μας λοιπόν, πρέπει να πληρώνουμε φόρους στο δημόσιο; Πονηρά ή έρώτησις. Πάντοτε οι λαοί αναστενάζουν κάτω από φόρους. Εάν καταργηθούν οΐ φόροι, μεγάλη ανακούφιση θα αισθανθούν οι άνθρωποι. είναι βαρύτατοι οι φόροι πού επιβάλλουν όλα τα κράτη, και μάλιστα τα σημερινά για τους εξοπλισμούς. Αυτοί λοιπόν ερωτούν πονηρά, «Να πληρώνουμε φόρους στη Ρώμη;», και θέτουν τον Κύριο προ διλήμματος.
Αν ό Χριστός απαντούσε ότι πρέπει να πληρώνουν, θα έλεγαν Αυτός είναι εναντίον του έθνους, θέλει να δουλεύει ό λαός μας σαν σκλάβος στο κατεστημένο, στους Ρωμαίους αυτοκράτορες, εμείς περιμέναμε απ' αυτόν μεγάλα συνθήματα, και τώρα βλέπουμε να συμβιβάζεται μην τον ακούτε λοιπόν. .. "Αν πάλι έλεγε να μην πληρώνουν, τότε θα έτρεχαν στον Ηρώδη και στον Πιλάτο και θα τους έλεγαν Αυτός είναι εναντίον του κράτους, κάνει ανταρσία, συλλάβετε τον... Δύσκολη ή απάντησης.
Ο Χριστός Τι απήντησε; —Δείξτε μου, λέει, ένα νόμισμα απ' αυτά πού κυκλοφορούν. Του έδειξαν ένα δηνάριο. Τους έρωτα. Τίνος είναι ή εικόνα και ή επιγραφή πού φέρει; (πάντοτε πάνω στα νομίσματα, όπως και σήμερα στις χρυσές λίρες Αγγλίας, υπάρχουν σκαλισμένες οι εικόνες των βασιλέων και τα γράμματα του κράτους). Του απαντούν. Του Καίσαρος. Ε λοιπόν, τους λέει, χρησιμοποιώντας το νόμισμα αναγνωρίζετε την εξουσία του καίσαρας. συνεπώς, δώστε στον καίσαρα ότι του χρωστάτε, και στο Θεό δώστε ό,τι του χρωστάτε.
«Απόδοτε ουν τα καίσαρας καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (έ.ά. 22,21). Δεν είναι του παρόντος ν' αναπτύξουμε Τι μεγάλα νοήματα περικλείει αυτή ή απάντηση του Χριστού για τις σχέσεις Εκκλησίας και κράτους. Έτσι οι Ηρωδιανοί αποστομώθηκαν. Έρχονται τώρα οι Σαδδουκαίοι, πού δεν πίστευαν σε άλλη ζωή και σε ύπαρξη πνεύματος. Αυτοί με την ερώτηση τους κάνουν μία φανταστική υπόθεση της αισχράς διανοίας τους. Διδάσκαλε, λένε, θέλουμε να μας λύσης ένα πρόβλημα.
Ένας άντρας πήρε μια γυναίκα, αλλά πέθανε άτεκνος. Σύμφωνα με μια διάταξη του μωσαϊκού νόμου, επιτρέπετο τότε ή γυναίκα να πάρη τον αδελφό του άτέκνου. Παντρεύτηκε λοιπόν το δεύτερο αδελφό του, αλλά τίποτα πεθαίνει και αυτός άτεκνος. Παίρνει τον τρίτο αδελφό κι αυτός άτεκνος. Παίρνει τον τέταρτο τίποτα. Παίρνει τον πέμπτο, παίρνει τον έκτο, παίρνει τον έβδομο τίποτα. Όλοι πέθαναν άτεκνοι. Στον άλλο κόσμο τώρα, πού πιστεύετε εσείς, Τι θα γίνει; τίνος γυναίκα θα είναι; Αυτά τα εφτά αδέρφια θα μαλώνουν για αυτή τη μια γυναίκα; Γιατί όλοι την είχαν σύζυγο.
Κι ό Χριστός τους άπαντα. «Πλανάσθε μη ειδότες τάς γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού» (έ.ά. 22,29). Στον άλλο κόσμο, εκεί πλέον θα δημιουργηθούν νέες συνθήκες εκεί δέ' θα υπάρχει αρσενικό και θηλυκό γένος, εκεί δέ' θα υπάρχει άντρας και γυναίκα. Εκεί θα είναι κάτι άλλο θα υποστούν αλλοίωση, μια μεταμόρφωση τα πρόσωπα των ανθρώπων, και θα ζούνε πλέον ζωή πνευματική θα ζουν όπως οι άγγελοι στον ουρανό. Γάμοι, συνοικέσια και διαζύγια δέ' θα υπάρχουν εκεί. Όλα αυτά, οι αδυναμίες αυτές πού παρουσιάζονται εδώ στη γη, δέ' θα υπάρχουν εκεί. Αποστομώθηκαν και αυτοί.
Τέλος έρχεται ή σειρά των Φαρισαίων. Αυτοί Τι έκαναν; Κάθονταν και ψιλοκοσκίνιζαν το νόμο του Μωϋσέως και λεπτολογούσαν γύρω από τις διατάξεις των ραβίνων. Έτσι είχαν φτιάξη εκατοντάδες εντολές, ένα πλήθος διατάξεις, ολόκληρο κατάλογο εντολών, 618 και πλέον εντολές! Ή πολυνομία όμως, όπως είναι φυσικό, επιφέρει σύγχυση. Διεπληκτίζοντο λοιπόν μεταξύ τους, ποια από τις αμέτρητες αυτές εντολές είναι ή μεγαλύτερη και σπουδαιότερη.
Και αυτό ήταν το ερώτημα πού υπέβαλε ένας άπ' αυτούς στο Χριστό. Διδάσκαλε, ποια είναι ή μεγαλύτερη εντολή του νόμου; και ό Χριστός του απήντησε, Μεγαλύτερη εντολή είναι ή εντολή της αγάπης προς τον Θεό και αγάπης προς τον πλησίον. Έτσι αποστομώθηκαν και αυτοί. 'Αφού ό Χριστός τους αποστόμωσε, στη συνέχεια περνάει στην αντεπίθεση και ρωτάει τους Φαρισαίους. Δέ' μου λέτε, ό Χριστός τίνος υιός είναι; —Ό Χριστός, λένε, είναι υιός του Δαβίδ, κατάγεται απ' το Δαβίδ.
Ναι, άλλ' αφού είναι απόγονος του Δαβίδ, πώς ό Δαβίδ τον λέει Κύριο και μάλιστα «εν Πνεύματι», φωτιζόμενος δηλαδή από το άγιο Πνεύμα; (έ.ά. 22,43) Τον έχει απόγονο, και τον ονομάζει Κύριο, πώς είναι δυνατόν; Πώς μπορεί να είναι και απόγονος και Κύριος; Πάνε μαζί αυτά τα πράγματα;... Κανένας τους δε' μπορούσε ν' απάντηση. αποστομώθηκαν, κι από την ήμερα εκείνη δεν τόλμησε πλέον κανείς να του θέση τέτοια ερωτήματα. αποστομώθηκαν και δε' μπορούσαν ν' απαντήσουν, διότι το πρόβλημα αυτό λύνεται μόνο αν παραδεχθούμε ότι ό Χριστός είναι Θεός.
Αυτοί όμως έπ' ουδενί λόγω μπορούσαν να δεχθούν ότι ό Χριστός είναι Θεός. Έτσι έπαψαν να τον ενοχλούν. Ό Χριστός, αδελφοί μου, απεστόμωσε τους εχθρούς του. Δε' θα μπορούσε λοιπόν, με τη θεία δύναμη του, ν' αποφυγή και την σύλληψη κα! το σταυρό; Ασφαλώς. Παρ' όλα αυτά δεν αποφεύγει το ποτήριο. Ενσυνείδητος και εκουσίως βαδίζει προς τη θυσία υπέρ ημών.

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΑΡ ΕΠΕΙΓΕΤΑΙ ΤΟΥ ΠΑΘΕΙΝ ΑΓΑΘΟΤΗΤΙ» Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Δευτέρας

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΑΡ ΕΠΕΙΓΕΤΑΙ ΤΟΥ ΠΑΘΕΙΝ ΑΓΑΘΟΤΗΤΙ»     
«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος ο δούλος ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθής. Αλλά  ανάνηψον κράζουσα, ʼγιος, ʼγιος, Αγιος ει ο Θεός ημών. Δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς». Με αυτό το θεσπέσιο τροπάριο ο ιερός υμνογράφος μας εισάγει στο κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδος, παροτρύνοντάς μας να ετοιμάσουμε κατάλληλα τον εαυτό μας, προκειμένου να υποδεχτούμε το Νυμφίο της ψυχής μας Χριστό και να λάβουμε μέρος στην πνευματική γαμήλια πανδαισία. Αυτή είναι άλλωστε και η κύρια επιδίωξη της βιώσεως όλων των μεγάλων γεγονότων της Μεγάλης Εβδομάδος, η συνάντησή μας με τον παθόντα και αναστάντα Σωτήρα μας Χριστό!
        Την πρώτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδος τιμάμε μια μεγάλη προσωπικότητα της Παλαιάς Διαθήκης, τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο, το γιο του Ιακώβ, τον οποίο πούλησαν, εξαιτίας μεγάλου φθόνου, τα αδέλφια του ως δούλο στην Αίγυπτο (Γεν. κεφ.37-50). Η πολύπαθη ιστορία του μας είναι λίγο πολύ γνωστή. Η φιλήδονη γυναίκα του Πεντεφρή, αυλικού του Φαραώ, αφού δεν μπόρεσε να τον παρασύρει στην αμαρτία της μοιχείας, τον συκοφάντησε και τον έριξαν στη φυλακή. Μετά την εξήγηση των περιέργων ονείρων του Φαραώ κατέστη αντιβασιλέας της μεγάλης χώρας της  Αιγύπτου. Συνάντησε τους αδελφούς του, τους οποίους όχι μόνο δεν τα τιμώρησε, αλλά τους ευεργέτησε και τους εγκατέστησε στο πιο έφορο μέρος της Αιγύπτου, προκειμένου να ζήσουν ευτυχισμένοι. Την αγία αυτή ημέρα προβάλλεται η υπέροχη μορφή του Παγκάλου Ιωσήφ, γιατί αυτός σύμφωνα με τους Πατέρες  της Εκκλησίας μας, αποτελεί προτύπωση και εικόνα του Χριστού μας. Όπως ο Κύριος υπέφερε άδικα  εξαιτίας της ανθρώπινης κακίας των ομοφύλων Του, το ίδιο και εκείνος υπέφερε εξαιτίας της κακίας των αδελφών του και έδειξε, όπως και ο Χριστός, απέραντη ανεξικακία.
         Επίσης την ημέρα αυτή κάνουμε ανάμνηση του διδακτικού γεγονότος της ξηρανθείσης συκής από τον Κύριο που συνέβηκε σύμφωνα με τα ιερά Ευαγγέλια την επομένη ημέρα της θριαμβευτικής Του εισόδου στην Ιερουσαλήμ (Ματθ.21:19,Μαρκ.11:13). Βαδίζοντας σε κάποια οδό πλάι σε συστοιχίες καρποφόρων δένδρων φοινίκων, καρυών και συκιών πείνασε και πλησίασε σε κάποια συκιά για να συλλέξει ορισμένους καρπούς. Όμως το συγκεκριμένο δένδρο, ενώ είχε πλούσιο φύλλωμα, δεν είχε καρπούς. Τότε ο Ιησούς είπε σε αυτή: «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα΄ και εξηράνθη παραχρήμα η συκή» (Ματθ.21:19). Με αυτόν τον περίεργο και παραστατικό τρόπο θέλησε ο Κύριος να διδάξει στους μαθητές Του την ανάγκη να παράγουμε πνευματικούς καρπούς. Επίσης η άκαρπος συκή, σύμφωνα με σύγχρονο λόγιο κληρικό «ήτις δια των πλουσίων φύλλων της εσυμβόλιζε την υποκρισίαν των θρησκευτικών αρχόντων, δεν ετιμωρήθη απλώς ως άψυχος συκή, αλλ' ως εκπροσωπούσα καθόλου μεν το Ιουδαϊκόν έθνος, ιδιαιτέρως δε την Ιουδαϊκήν Συναγωγήν, ήτις μόνον φύλλα έφερεν, ήτοι απλώς περιωρίζετο εις εξωτερικούς τύπους, ουδένα δε καρπόν είχε να επιδείξη. Ο Ιησούς ελθών ει μη μίαν ψευδή υποκρισίαν κατεδίκασε ταύτην εις διηνεκή αποξήρανσιν» (Θ. Σπυροπούλου, Ο Βίος και η Διδασκαλία του Ιησού Χριστού, Αθήναι 1933, σελ.372).
     Ο ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρει πως την ώρα που ο Κύριος επιτίμησε τη συκή και ξηράθηκε, κατέπεσαν αμέσως τα καταπράσινα φύλλα της και την επόμενη μέρα ξεράθηκε και η ρίζα της (Μαρκ.11:21). Οι μαθητές έκθαμβοι από το θαύμα αυτό δεν ζητούσαν να μάθουν την βαθύτερη έννοιά του, αλλά είχαν την απορία «πως παραχρήμα εξηράνθη η συκή;» (Ματθ.21:20). Πρώτη φορά είχαν δει τιμωρία της άψυχης φύσεως.
     Ο Κύριος παίρνοντας αφορμή από την απορία των μαθητών, χωρίς να εξηγήσει την συμβολική σημασία του θαύματος, τους δίδαξε για τη μεγάλη δύναμη της πίστεως, η οποία όταν συνοδεύεται από εσωτερική θέρμη και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό μπορεί να κατορθώσει αφάνταστα πράγματα. Τους είπε: «Εάν έχετε πίστιν ως κόκκον συνάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβα εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται» (Ματθ.21:21). Αυτή την πίστη θέλει η Εκκλησία μας να μεταδώσει και σε μας.   
     Οι άγιοι Πατέρες όρισαν να κάνουμε μνεία την Μ. Δευτέρα αφ' ενός μεν του δικαίου Ιωσήφ και αφ' ετέρου του γεγονότος της ξηρανθείσης συκής για να μιμηθούμε και εμείς τον Πάγκαλο Ιωσήφ στην αρετή και να αποφύγουμε την άκαρπη συκή και να στολισθούμε με αρετές και πνευματικούς καρπούς, προκειμένου να ακολουθήσουμε τον Κύριο στο σωτήριο Πάθος Του.             
       Είναι ανάγκη αυτές τις άγιες ημέρες να διορθώσουμε την πορεία της ζωής μας, να στραφούμε στο δρόμο του Χριστού και να ακολουθήσουμε τα βήματά Του προς το Πάθος. Πρέπει να αντιταχθούμε σθεναρά στον κακό εαυτό μας, ο οποίος με τις ισχυρές ελκτικές του έξεις προς την αμαρτία μας οδηγεί στην απώλεια και στον πνευματικό θάνατο.  Στην αντίθετη περίπτωση θα παραμείνουμε για μια ακόμα φορά αμέτοχοι των δωρεών που απορρέουν από  τα εκούσια Παθήματα και τη Σταυρική Θυσία του Λυτρωτή μας Ιησού Χριστού και θα έχουμε εν τέλει την τύχη της ακάρπου συκής. 

Μύθοι και πραγματικότητα. Περί ελληνικής επανάστασης... και ιστορικής αλήθειας


Υπάρχουν άραγε "καλά" ψέματα και "κακές" αλήθειες;
Τα "χρήσιμα" ψέματα των εθνικών επετείων
και οι "περιττές" αλήθειες των νεοταξιτών Νενέκων.
Ο ελληνισμός στο τέλος πάντα θριαμβεύει.
Αφορμή, για να επανέλθουμε σε ένα θέμα, στο οποίο έχουμε ήδη τοποθετηθεί - και αφορά τη διαχείριση των νεοταξικών "αληθειών" της επανάστασης του 1821 - ήταν η παντελώς άθλια και χρονικά προμελετημένη "επίθεση" του γνωστού Νίκου Δήμου στην ελληνική κοινωνία. Μια επίθεση, η οποία προφανώς ευχαρίστησε κάποια νεοταξικά κέντρα προπαγάνδας και όχι μόνον. Η εφημερίδα Sabah, για παράδειγμα, σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα, "χαιρέτησε" αυτές τις δηλώσεις με τον πολύ ενδεικτικό τίτλο, «Yunanlar efsane sever», δηλαδή, «Οι Έλληνες αγαπούν τους μύθους».


Ο γνωστός "δυστυχισμένος" που γεννήθηκε Έλληνας, προσπάθησε στην ημέρα της επετείου της ελληνικής επανάστασης να μας αποκαλύψει την "αλήθεια" που την αφορά ...Την αλήθεια, την οποία δεν την ξέραμε εμείς, που αγαπάμε τους "μύθους" ...και μας την αποκάλυψε ο ρεαλιστής Δήμου ...Την αλήθεια, η οποία καθιστά την επανάσταση μια απλή εγκληματική δραστηριότητα εις βάρος αμάχων πληθυσμών. Εκτός δηλαδή του ό,τι κατά καιρούς μάς έχει πει "Αλβανούς" ή "Σλάβους" ή "Τουρκόσπορους", τώρα μας είπε και αστοιχείωτους και ανιστόρητους, εφόσον πιστεύουμε στα "παραμύθια" της προπαγάνδας.


Ο "επιστήμονας", ο οποίος από τηλεοράσεως ισχυρίστηκε ότι σχεδόν όλοι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ομοφυλόφιλοι, επανέλαβε τον εαυτό του. http://www.youtube.com/watch?v=i5WP7KitW34. Ο λαός, δηλαδή, ο οποίος διαπαιδαγωγείται με τα Έπη - που εκτός όλων των άλλων περιγράφουν τον απέραντο έρωτα του Οδυσσέα για τη γυναίκα του - δεν γνώριζε άλλον έρωτα πέραν του ομοφυλοφιλικού ...Ο λαός, ο οποίος έκανε τον μεγαλύτερο πόλεμο της ιστορίας του, εξαιτίας του αυτοκτονικά παράτολμου έρωτα τού Πάρη με την Ωραία Ελένη, είχε τις γυναίκες για απλές αναπαραγωγικές "μηχανές" ...Ο λαός, που λάτρευε τον Ορφέα, ο οποίος κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο για να επαναφέρει στη ζωή την αγαπημένη του Ευρυδίκη, δεν γνώριζε τον έρωτα μεταξύ των δύο φύλων.


Αυτά ισχυρίστηκε δημοσίως ο γνωστός αγράμματος ασφαλιστής. Έβγαλε μάλιστα και ποσοστό της ομοφυλοφιλίας των αρχαίων Ελλήνων ...80%, σύμφωνα με την "έρευνά" του ...Έβγαλε την "επισφάλεια" της ελληνικής ράτσας ο "επιστήμονας" ...Αυτός, ο οποίος παλαιότερα, εξαιτίας της μεγάλης "επιστημοσύνης" του, αποφάνθηκε πως είναι δείγμα "μεγαλοψυχίας" να χαρίσουμε τον όρο "Μακεδονία" στους γείτονές μας ...Ο "επιστήμονας" και οπαδός της δαρβινικής κοσμοθεωρίας, ο οποίος μας είπε πως είναι περίπου πρακτικά αδύνατον οι σύγχρονοι Έλληνες να είναι απόγονοι των αρχαίων. Ο ίδιος είναι αυτός, ο οποίος ανέλαβε για ακόμα μία φορά "εργολαβικά" να "διαφωτίσει" τον λαό ...Να "διαφωτίσει" των “αγράμματο” Ορθόδοξο λαό ο "πεφωτισμένος" Προτεστάντης.


Αυτός λοιπόν ο αγράμματος και αυτοδίδακτος ιστορικός "επιστήμονας" επανέρχεται, σαν αυστηρός και "δίκαιος" Προτεστάντης πάστορας, με αποκλειστικό στόχο να προσβάλει και κυρίως να "πληγώσει" τον ελληνικό λαό ...Να τον "πληγώσει" για το "θράσος" του να πιστεύει στην "κληρονομιά" του ...Να τον "χτυπήσει" σε μια περίοδο που πραγματικά είναι "πεσμένος" στο έδαφος και έχει πραγματικά ανάγκη από μια πιο ελαστική συμπεριφορά ...Να τον "πληγώσει" σε μια περίοδο που πραγματικά υποφέρει και αναζητά μέσα στους θησαυρούς τού παρελθόντος οτιδήποτε θετικό για να "πιαστεί". Σε μια εποχή που θέλει να τονώσει το ηθικό, για να βρει το κουράγιο να συνεχίσει την πορεία του μέσα στον χρόνο, έρχεται ένας κολεγιακός "τενεκές" και τον "φτύνει" στα μούτρα ...για χάρη της "αλήθειας".


Σε αυτήν λοιπόν την ομολογουμένως οριακά δύσκολη στιγμή βγήκε ο "διανοούμενος" Νίκος Δήμου να μας πει την "αλήθεια" της επανάστασης ...Στην επέτειο αυτήν, που ο λαός "γιορτάζει" τον εαυτό του και ψάχνει κάποια έστω και ασήμαντη ευκαιρία να αισθανθεί περήφανος, όταν τα πάντα γύρω του τον ταπεινώνουν ...Στην επέτειο, που του δίνει μια μικρή ευκαιρία να χαρεί μέσα στον ζόφο που καθημερινά ζει ...εξαιτίας των συμμαθητών του Δήμου ...Στην επέτειο που ο λαός "γιορτάζει" τους προγόνους του ...Στην επέτειο που ο λαός θέλει να "προσανατολίσει" τα παιδιά του προς μια κατεύθυνση, όχι απαραίτητα καταναλωτική, όπως θα ήθελε ο διαφημιστής και επαγγελματίας δοκιμαστής προϊόντων Νίκος Δήμου.


Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; Έχει άδικο ο Νίκος Δήμου σε αυτά τα οποία ισχυρίζεται; Λέει ψέματα; ...Όχι απαραίτητα. Πολλά από αυτά, τα οποία περιγράφει, έχουν την ιστορική τους βάση. Δεν ισχυριζόμαστε πως όλα όσα λέει είναι ψέματα, γιατί θα πέφταμε στην "παγίδα" της πρόκλησής του ...Γνωρίζουμε άλλωστε ότι τα μεγαλύτερα ψέματα είναι οι μισές αλήθειες και σε αυτό το πράγμα είναι προφανές ότι έχει εντρυφήσει ο διαφημιστής τού Ψυχικού.


Το να πει δηλαδή κάποιος πως “έγιναν εγκλήματα πολέμου” σε μια πολεμική δραστηριότητα ανθρώπων, είναι σαν να λέει κάποιος ότι “η διάσημη πόρνη με την οποία συνευρέθη ήταν ήδη διακορευμένη πριν από την πράξη τους”. Δεν υπάρχει περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης ανθρώπινων συνόλων, που να μην γίνουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ποτέ και πουθενά στον κόσμο δεν έχει συμβεί αυτό. Αυτό μάς "αποκάλυψε" ο "επιστήμονας" Δήμου παραμονές της επετείου της 25ης Μαρτίου ...Μας αποκάλυψε τις "θηριωδίες" των Ελλήνων στην Τριπολιτσά ..."Έγλειψε" και λίγο τους σημερινούς τοκογλύφους, ανακατεύοντας ανάμεσα στα θύματα και τους "αθώους" Εβραίους και έκανε τη δουλειά του.


Αυτό εμείς το θεωρούμε ανήθικο. Παραμονές μιας επετείου όλα αυτά είναι άκαιρα και άτοπα ...Ειδικά στην επέτειο της επανάστασης και ειδικά στην εποχή του Μνημονίου. Γιατί; ...Γιατί είναι δικαίωμα του λαού να γιορτάζει την επέτειό του μία φορά τον χρόνο. Από την άλλη πλευρά δικαίωμα των επιστημόνων -ακόμα και των αγράμματων, όπως είναι ο Δήμου - είναι να λένε την αλήθεια. Δεν αναιρεί το ένα δικαίωμα το άλλο. Η αναλογία έτσι κι αλλιώς είναι υπέρ των επιστημόνων ...Μία ημέρα τον χρόνο η επέτειος - έστω και των "ψεμάτων" - , για να χαρεί ο κόσμος και 364 ημέρες τον χρόνο η αλήθεια, για να ικανοποιηθεί η επιστήμη.


Αυτή η αναλογία προφανώς δεν ικανοποιούσε τον Νίκο Δήμου και γι' αυτό επέλεξε να κάνει τις "επιστημονικές" του αναλύσεις παραμονές τής επετείου. Γι' αυτήν την επιλογή του τον κατηγορούμε. Θεωρούμε την πράξη του αντεθνική και ανήθικη. Για να καταλάβει κάποιος πόσο ανήθικο είναι αυτό το οποίο έκανε, αρκεί να σκεφτεί μια ανάλογη περίπτωση σε μια πολύ ανθρώπινη κλίμακα: Αν ρωτήσει μια μητέρα το παιδί της ποια είναι η καλύτερη μανούλα του κόσμου, τι θα απαντήσει το παιδί της; Το κάθε παιδί; ...Η δική μου. Πάγια ανθρώπινη συμπεριφορά δεν είναι αυτή; Τρυφερή ανθρώπινη στιγμή δεν είναι αυτή;


...Ακόμα και η χειρότερη γυναίκα στον κόσμο έχει το δικαίωμα να παρουσιάζεται στο παιδί της σαν η καλύτερη μητέρα στον κόσμο. Μπορεί να το κάνει, έχει δικαίωμα να το κάνει και σχεδόν πάντα έχει δίκιο να το κάνει, γιατί η κάθε γυναίκα είναι η καλύτερη μητέρα για το δικό της παιδί. Υπάρχει κανένας που το αμφισβητεί αυτό; ...Δικαίωμά της είναι. Υπάρχει θέση για την "επιστημονική" αλήθεια ή απόδειξη σε αυτόν τον ισχυρισμό της; Υπάρχει ρόλος για έναν εισαγγελέα να πιστοποιήσει αυτόν τον ισχυρισμό; Έχει κανένας το δικαίωμα να πάρει αντίτυπα του ποινικού μητρώου της και να της το κουνάει στα μούτρα όταν "αγκαλιάζει" το παιδί της σαν η καλύτερη μητέρα στον κόσμο;  


...Αυτό έκανε ο Δήμου εις βάρος ολόκληρου του ελληνικού λαού. Σε μια τέτοια "ιδιαίτερη" στιγμή για έναν λαό ήρθε ο Δήμου σε ρόλο ιστορικού "εισαγγελέα" να "αποκαλύψει" μια αλήθεια, που, ακόμα κι αν ισχύει, τη δεδομένη στιγμή είναι "περιττή" ...Μια αλήθεια, την οποία, αυτοί που τους αφορά, τη γνωρίζουν και αυτοί, που δεν τους αφορά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να τη μάθουν εκείνη τη στιγμή ...Μια αλήθεια, που εκείνη τη στιγμή δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό.


...”Δεν είναι αλήθεια ότι η μητέρα σου είναι η καλύτερη στον κόσμο” ...λέει ο "Δήμου" ...”Όταν ήταν μαθήτρια, ήταν στούρνος ...Μυαλό μεσάνυχτα και πόδια ορθάνοιχτα. Στην εφηβεία της ήταν η εύκολη "ξεπέτα" για τους συμμαθητές της. Μέχρι την ενηλικίωσή της είχε κάνει πέντε εκτρώσεις. Μετά δεν έβρισκε να παντρευτεί και πήρε τον ακαμάτη τον πατέρα σου”...


...Ποιος θα τολμούσε να διακόψει μια προσωπική στιγμή, για να πει αυτές τις αλήθειες; Ακόμα δηλαδή κι αν όλα αυτά είναι αλήθεια, ποιον ενδιαφέρει να τα μάθει στην προκειμένη περίπτωση. Ποιος θα τολμούσε να εκστομίσει αυτήν την αλήθεια στην πιο τρυφερή στιγμή μεταξύ μητέρας και παιδιού; Σε τι θα εξυπηρετούσε; Ποιον θα προστάτευε; Θα προστάτευε η αλήθεια το παιδί, για να μην πέσει "θύμα" τής προπαγάνδας της μητέρας του;


Η μητέρα συνήθως ζητάει την "επιβεβαίωση" του παιδιού της, όχι επειδή την έχει ανάγκη η ίδια, αλλά επειδή την έχει ανάγκη ο ρόλος της. Γιατί όμως μια μάνα θέλει εκτός από το να είναι πραγματικά η καλύτερη θα ήθελε να την βλέπει και το παιδί της σαν την "καλύτερη"; Έχει ανάγκη αυτήν την επιβεβαίωση; ...Όχι βέβαια ...Απλά αυτό είναι κάτι, το οποίο υποβοηθά τον ρόλο της. Βάζοντας τον εαυτό της στο "βάθρο" της “καλύτερης” μανούλας του κόσμου, αποκτά το "άλλοθι" να εκφράζει "απαιτήσεις" από το παιδί της. Αυτό δεν είναι και το ζητούμενο για τη σωστή διαπαιδαγώγηση; Βάζει τον εαυτό της σε μια "έδρα", για να εξουσιάζει από "καθέδρας" και άρα χωρίς πάντα να δίνει εξηγήσεις απέναντι στο "σπλάχνο" της.


Το παιδί της "καλύτερης" μητέρας δεν πρέπει κι αυτό να την "ακολουθήσει"; Δεν πρέπει να γίνει καλός άνθρωπος; Να γίνει καλός μαθητής; Να την κάνει περήφανη; Να ακολουθήσει τα κοινώς αποδεκτά κοινωνικά πρότυπα; Τα καλύτερα δεν θα προτείνει στο παιδί της η μητέρα, εκμεταλλευόμενη αυτήν την "υπερβολή"; Υπάρχει μητέρα που θα εκμεταλλευτεί την εξουσία της, για να προτείνει τα χειρότερα; Θα υπάρξει μητέρα που θα πει ...”επειδή είμαι η "καλύτερη", θα πρέπει να μου φέρνεις και τις καλύτερες "λείες". Να πας να γίνεις καλός κλέφτης και αν αυτό δεν φτάνει, μην διστάσεις να γίνεις αιμοσταγής δολοφόνος, προκειμένου να με ευχαριστήσεις”. Το αθώο δηλαδή "ψέμα" περί της ποιότητάς της, απλά τη βοηθά στον ρόλο της.


Όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται να έχουν την “καλύτερη” μητέρα του κόσμου, για να προσπαθούν όλοι να γίνουν τα “καλύτερα” παιδιά και άρα οι “καλύτεροι” άνθρωποι στον κόσμο ...Κολλάει εδώ πουθενά η αλήθεια της ξεφτίλας; ...Η αλήθεια για τις "ξεπέτες" ή η αλήθεια για τους συμβιβασμούς της ζωής; ...Ποιον θα ωφελούσε;


Κάτι ανάλογο γίνεται και με τις εθνικές επετείους. Αυτό είναι κάτι, το οποίο αφορά όλους τους λαούς και όχι μόνον τον ελληνικό. Το κάθε κράτος έχει δημιουργήσει τον "μύθο" του, για να μπορεί να λειτουργεί μέσα στον χρόνο, εξασφαλίζοντας τη "συνέχειά" του. Όλα τα κράτη και όλοι οι λαοί έχουν δικαίωμα να δημιουργούν τον "μύθο" τους, προκειμένου να μπορούν να "διαπαιδαγωγούν" τα παιδιά τους και να τα "κατευθύνουν" προς αυτό, το οποίο θεωρούν καλό εθνικό ή κοινωνικό πρότυπο ...Έναν "μύθο", ο οποίος στρογγυλοποιεί την αλήθεια και που πολλές φορές την κάνει να φαίνεται σαν "ψέματα" ..."Ψέματα", τα οποία όμως δεν απειλούν την αλήθεια ..."Ψέματα", τα οποία δεν αφορούν τους ενήλικους. Οι επέτειοι δεν είναι για τους ενήλικους ...Δεν είναι για εκείνους, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να ψάξουν την αλήθεια και βέβαια να την "αντέξουν".


...Οι εορταστικές επέτειοι είναι για τα παιδιά ...Γι' αυτά που θα ντυθούν τσολιαδάκια και θα ακούσουν μερικά "μεγάλα" λόγια, έστω και από "μικρούς" πολιτικούς ...Θα ακούσουν, για παράδειγμα, ότι πρέπει να είναι καλοί άνθρωποι ...Ότι θα πρέπει να είναι σε θέση να θυσιάζονται γι' αυτά τα οποία αγαπάνε και πιστεύουν ...Έτοιμοι να αντιδράσουν, αν απειληθεί η ελευθερία τους ...Έτοιμοι να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους για την πατρίδα και τα αδέρφια τους.


Υπάρχει τίποτε κακό σ' αυτό; Το να μαθαίνεις σε έναν άνθρωπο ότι σε αυτήν τη ζωή άξια θυσίας δεν είναι μόνον τα υλικά αγαθά, είναι κακό; Το να μαθαίνεις σε έναν άνθρωπο να θυσιάζεται για τα ανώτερα και τα άυλα, είναι κακό; Το να μαθαίνεις σε έναν άνθρωπο ότι η ζωή δεν είναι μόνον το νέο κομπιούτερ ή το νέο αυτοκίνητο, είναι κακό; ...Η έννοια της “θυσίας”, δηλαδή, είναι θετικό να μπαίνει στη ζωή ενός ανθρώπου. Δεν μιλάμε βέβαια για αίματα και Κιούγκια ...Μιλάμε για θυσία, προκειμένου να επιτευχθεί ένας στόχος ...Μιλάμε για την έννοια της θυσίας στο γενικό επίπεδο ...Να θυσιάσεις λίγο χρόνο, λίγη καλοπέραση, λίγο παιχνίδι, λίγο βόλεμα, λίγο ύπνο, προκειμένου να κάνεις αυτό, το οποίο αντιλαμβάνεσαι ως σωστό ή χρήσιμο ή καλύτερο.


Αυτό το νόημα έχουν οι ιστορικές επέτειοι. Βρίσκει ευκαιρία ο γονέας ή ο παιδαγωγός να εξηγήσει στα παιδιά ότι δεν είναι όλα τα πράγματα στη ζωή παιχνίδι ή πλάκα ...Να εξηγήσει ότι τα "υψηλά" αποκτώνται με θυσίες και στερήσεις και όχι με ξάπλες και κολπάκια. Τα "ακραία" και τα αιματοβαμμένα των εθνικών επαναστάσεων λειτουργούν απλά σαν "καρικατούρες" ...Έτσι κι αλλιώς ...εφόσον ένα παιδί, με τις δικές του κριτικές δυνατότητες και γνώσεις, δεν μπορεί να καταλάβει τις ιστορικές "αποχρώσεις" τού κόσμου στον οποίον ζει.
Απλά πράγματα. Όταν επιδιώκεις να μάθεις στο παιδί να προσπαθεί να αποκτήσει μια εικόνα του κόσμου με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα, είναι σαν να το μαθαίνεις να φτιάχνει "παζλ". Το βάζεις σε μια διαδικασία, η οποία είναι όμοια για όλους τους ανθρώπους και για όλες τις ηλικίες, εφόσον, ακόμα και οι γέροντες με την εμπειρία τους, αυτήν την "εικόνα" προσπαθούν να δουν.


Όταν λοιπόν προσπαθείς να εκπαιδεύσεις κάποιον σε αυτήν τη διαδικασία, τον χειρίζεσαι ανάλογα με την ηλικία του ...Σε ένα νήπιο θα πάρεις ένα παζλ των τεσσάρων ή των έξι κομματιών και όχι των δύο χιλιάδων. Το δεύτερο παζλ μπορεί να είναι αντικειμενικά το καλύτερο και το ακριβέστερο, αλλά στην περίπτωση του νηπίου απλά δεν θα "δουλέψει" ...Για "κομφετί" θα το περάσει το παιδί και δεν θα καταλάβει αυτό το οποίο προσπαθείς να του μάθεις.


Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τις εθνικές επετείους. Συνειδητά ένα σύστημα τις μετατρέπει σε "καρικατούρα" αυθαίρετων, αναπόδεικτων και αβάσιμων "τελειοτήτων", για να γίνονται αντιληπτές από τα παιδιά ...Για να τα κάνει να "ζηλέψουν" δόξες και τιμές και να τα "προσανατολίσει". Τιμάς κάποιους "εκκωφαντικά", προκειμένου να δημιουργήσεις "ελατήρια" φιλοδοξιών στα παιδιά ...Είναι αυτό κακό; Το ότι μπορεί ακόμα και να λες ψέματα για τους "προηγούμενους", τους οποίους θέτεις ως πρότυπα, αυτό δεν έχει σημασία ...Έτερον εκάτερον. Χρησιμοποιείς πρότυπα, που, όταν μεγαλώσουν τα παιδιά, μπορούν μόνα τους να τα κρίνουν ...και αν πρέπει να τα απομυθοποιήσουν.


...Και τι έγινε; Έπαθε ζημιά κανένας άνθρωπος, επειδή όταν ήταν παιδί πίστευε ότι ο Άγιος Βασίλης ζει; Απέκτησε κανένας άνθρωπος ψυχολογικά τραύματα, επειδή όταν ήταν παιδί νόμιζε ότι τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός; Ο κόσμος των παιδιών δεν είναι ο πραγματικός, γιατί δεν πρέπει να είναι ...Γιατί δεν τον αντέχουν τα παιδιά να είναι ...Είναι ο κόσμος που εμείς τους προσφέρουμε και όταν ενηλικιωθούν, θα τον προσαρμόσουν στην πραγματικότητα μόνα τους. Θα ζήσουν λίγα χρόνια στον "ψεύτικο" αλλά προστατευμένο κόσμο που τους προσφέρουν από αγάπη οι γονείς και έχουν άπειρα χρόνια να “απολαύσουν” την πραγματικότητα.


Γιατί λοιπόν να μην είναι τουλάχιστον για τα παιδιά όλοι οι "ήρωες" αυθεντικοί; Γιατί να μην είναι όλοι τους αλτρουιστές; Γιατί να μην είναι όλοι τους γνήσιοι πατριώτες; Γιατί να μην είναι αυθεντικοί ανθρωπιστές; Αν σε κάθε επέτειο δημιουργείς έστω και ένα παιδάκι με τέτοια ανώτερα αισθήματα, κέρδος είναι για την κοινωνία. Κάποτε μπορεί αυτός ο ένας να βάλει κάτω το κεφάλι του και να βοηθήσει τους συνανθρώπους του ...Μπορεί να γίνει ένας διάσημος επιστήμονας και να σώσει κόσμο.


  ...Γιατί όλοι να έχουν σαν πρότυπό τους τον καραγκιόζη, ο οποίος αγόρασε πρώτος το νέο iPhone; ...Τον καραγκιόζη, ο οποίος ξάπλωσε στην άκρη του δρόμου έξω από ένα μαγαζί μέχρι ο χρόνος να τον "ξεβγάλει" στο ράφι με το νέο προϊόν ...Το νέο προϊόν, το οποίο ο Δήμου -αν πληρωθεί- θα το διαφημίσει ακόμα κι αν χρειαστεί να ντυθεί ο ίδιος τσολιαδάκι στην πλατεία Συντάγματος ...Θα το διαφημίσει ακόμα και εις βάρος των "άυλων" και των "ανώτερων", που γιορτάζονται στις επετείους. Αυτός ο διαφημιστής Δήμου, πού κατάλαβε ότι θα ζημιωθούν τα παιδιά, αν στην τρυφερή τους ηλικία πιστεύουν ότι οι ήρωες ήταν τέλειοι; Γιατί έσπευσε να τους "ενημερώσει" για την "πικρή" αλήθεια;   


Όταν μεγάλωνε ο Δήμου τα παιδιά του, τι τους έλεγε δηλαδή; Όταν τα φώναζε κοντά του και τα συμβούλευε, τι τους έλεγε; ...”Να με ακούτε, γιατί μπορεί να ήμουν ο στούρνος του Κολεγίου, αλλά είμαι ο πατέρας σας. Μπορεί να έκανα σπουδές τού κώλου, αλλά είμαι ο πατέρας σας. Μπορεί να επιβίωσα αναξιοπρεπώς επί Χούντας, αλλά είμαι ο πατέρας σας. Μπορεί να έγλειφα τα "συγκροτήματα" σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, αλλά είμαι ο πατέρας σας. Μπορεί να παριστάνω τον διανοούμενο χωρίς έργο, αλλά είμαι ο πατέρας σας. Να  με ακούτε σαν τον πιο σοφό και καλό άνθρωπο στον κόσμο, γιατί απλά είμαι ο πατέρας σας. Μπορεί αντικειμενικά να μην αξίζω για πατέρας κανενός ανθρώπου, αλλά εγώ σας "έλαχα" και πρέπει να ζήσετε με αυτό το δεδομένο”.


Αυτή δεν είναι η αλήθεια που σας αφορά ως πρόσωπο κύριε Δήμου; ...Λέμε τίποτε που δεν ισχύει; ...Λέμε κάτι, που να είναι τελείως ψέματα; ...Την είπατε ποτέ αυτήν την αλήθεια στα παιδιά σας, όταν τα μεγαλώνατε; ...Δεν την είπατε -και καλά κάνατε που δεν την είπατε- γιατί ο ρόλος τού πατέρα δεν έχει τέτοιους "αντικειμενικούς" περιορισμούς. Όμως, αυτό, το οποίο αναγνωρίζετε ως δικαίωμα για τον εαυτό σας, δεν το αναγνωρίζετε στην κοινωνία.


Τώρα λοιπόν, που πέρασε η επέτειος και πήγαν τα παιδιά στα "δωμάτιά" τους, καλά είναι να πούμε την αλήθεια ...Την αλήθεια για την επανάσταση των σύγχρονων Ελλήνων και τη σχέση τους με τους αρχαίους προγόνους τους ...Να δούμε ποιος διαβάζει ιστορία και ποιον τον "διαβάζει" η ιστορία ...Να δούμε ποιοι είναι καλοπροαίρετοι και δίκαιοι και ποιοι τα ακριβώς αντίθετα ...Να δούμε σήμερα ποιες είναι οι υπηρεσίες των Γερμανοτσολιάδων προς τα αφεντικά τους. Όπως είπε πρόσφατα και η Μέρκελ, έχουν αλλάξει πλέον τα δεδομένα στις συγκρούσεις μεταξύ των κρατών. Τώρα δεν συγκρούονται μεταξύ τους στρατοί. Τα συμφέροντα όμως συνεχίζουν να συγκρούονται, έστω κι αν σε αυτές τις συγκρούσεις δεν συμμετέχουν οι στρατοί.


Αυτό όμως σημαίνει ότι οι ιμπεριαλιστές δεν έχουν διαφορετικές απαιτήσεις μόνον από τους στρατιώτες τους, αλλά και από τους σύγχρονους Γερμανοτσολιάδες. Κάποτε μπορεί να τους όπλιζαν και να τους έστελναν στις γειτονιές των πόλεων και των χωριών, για να τρομοκρατήσουν τον λαό ...Σήμερα κάνουν διαφορετικά πράγματα. Δεν έχουν τις ίδιες απαιτήσεις και δεν έχουν νόημα αυτές οι πρακτικές. Σήμερα τους βολεύουν άλλα πράγματα και ως εκ τούτου τούς βάζουν να κάνουν άλλα πράγματα ...Τους βάζουν, για παράδειγμα, στην τηλεόραση να τρομοκρατούν, να προσβάλουν ή να μειώνουν τον ίδιο τον λαό.


Ο Κολεγιόπαιδας και γερμανοσπουδαγμένος Δήμου υπηρετεί σήμερα διαφορετικά τα αφεντικά, τα οποία κατά παράδοση είναι οι μεγάλοι ευεργέτες και προστάτες του αγαπημένου του Κολεγίου Αθηνών. Πώς τα υπηρετεί; ...Σε μια εποχή που ο ελληνικός λαός λεηλατείται, είναι βοήθεια για τους θύτες να κάμπτεται το ηθικό αυτού του λαού ...Είναι βοήθεια προς τους θύτες να μειώνεται και να προσβάλλεται ένας λαός, ο οποίος δεν πρέπει να αντιδρά ...Είναι βοήθεια προς τους θύτες να δυσφημείται παγκοσμίως αυτός ο λαός ...και αυτό το γνωρίζει ένας διαφημιστής.


...Αυτός ο επαγγελματίας διαφημιστής είναι, που έγραψε τον τελευταίο "ύμνο" για τη σύγχρονη Ελλάδα ...Έναν "ύμνο", που μέσα από τα γνωστά "κανάλια" της Νέας Τάξης κάποιοι τον "εξήγαγαν", για να "διαφημίζει" την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου ..."Μια χαβούζα με βοθρολύματα, που ζέχνει (η Ελλάδα) εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω και μολύνει όλη την Ευρώπη. Κι έχουμε το θράσος να τα βάζουμε με την τρόικα, τη Μέρκελ, τον Ράιχενμπαχ (τους νεοναζί του Στάθη), όταν επί χρόνια δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να κλέβουμε ο ένας τον άλλο κι όλοι μαζί το κράτος (δηλαδή, πάλι εμάς). Αναρωτιέμαι: εκείνοι που βρίζουν το μνημόνιο (και είναι η πλειονότητα) συνειδητοποιούν, άραγε, τη δική μας συμβολή που του άνοιξε την πόρτα; Αν δεν κλέβαμε, δεν εξαπατούσαμε και πληρώναμε τους φόρους μας, θα χρειαζότανε;"


...Όλα αυτά δεν είναι τυχαία ...Ο Νίκος Δήμου δεν είναι ένας απλός πολίτης, ο οποίος απλά "αγανάκτησε" με την πατρίδα του και βγήκε και τη "στόλισε" δημοσίως ...Ο Νίκος Δήμου δεν κάνει ποτέ τίποτε δωρεάν. Κάποτε - πριν από κάποια είκοσι χρόνια - σε ένα τεύχος των 4Τροχών είχε κατηγορήσει στους αναγνώστες εκείνους τους "πρωτόγονους" αυτοκινητιστές, οι οποίοι έβαζαν διαφημιστικά αυτοκόλλητα στα αυτοκίνητά τους. Τους είχε κατηγορήσει για αφέλεια, γιατί θεωρούσε ότι αυτά ήταν "υπηρεσίες", τις οποίες έπρεπε να τις πληρώνουν οι εταιρείες και βέβαια να πληρώνονται το κατιτίς τους και οι διαφημιστές τού σιναφιού του.


...Είναι, δηλαδή, "συνειδητοποιημένος" εργαζόμενος της “άυλου” παραγωγής. Γνωρίζει ότι το "άυλο" προϊόν, είτε είναι υπηρεσία είτε είναι εξυπηρέτηση, μπορεί και πρέπει να πληρώνεται ...Άρα, τις κατά καιρούς "αιρετικές" απόψεις που διατυπώνει, το πιο πιθανό είναι να τις "πουλάει" σε όποιους θα ενδιαφέρονταν να τις "αγοράσουν". Ο Νίκος Δήμου είναι ομοϊδεάτης με τους "φιλόσοφους" τού Σκάι, οι οποίοι είχαν κάνει τη γνωστή εκπομπή για την επανάσταση του 1821 ...Ομοϊδεάτης με τα λαμόγια τύπου Πορτοσάλτε, κύριου Μπάμπη και λοιπών. Ο Προτεστάντης τού Κολεγίου τρώει από το ίδιο πιάτο με τους "υμνητές” τού Μνημονίου και τους υπαλλήλους τού γνωστού Αλαφούζου.


Σε αυτούς λοιπόν τους αυτοδίδακτους και αγράμματους, οι οποίοι επ' αμοιβής παριστάνουν τους "διαφωτιστές" τού έθνους και κατά καιρούς μας απειλούν ότι θα βγάλουν τους "σκελετούς" από τα "ντουλάπια", έχουμε να πούμε ότι ο σημερινός ελληνικός λαός δεν φοβάται καθόλου την αλήθεια. Παρ' όλο που επί δεκαετίες αυτοί οι αλήτες προσπαθούν να τον κάνουν να πιστέψει ότι υπάρχουν εις βάρος του επικίνδυνες "αλήθειες", δεν θα το καταφέρουν ...Καμία αλήθεια δεν μπορεί να τρομάξει τον ελληνικό λαό, όπως νομίζουν οι Δήμου, οι Βερέμηδες και οι Τατσόπουλοι ...Καμία αλήθεια δεν έχει ανάγκη να κρύψει ο ελληνικός λαός κάτω από κανένα "χαλί".


Εφόσον λοιπόν θέλουν την αλήθεια, θα πρέπει να τη μάθουν. Ο ελληνικός λαός είναι ίσως ο μόνος λαός, που δεν φοβάται καμία αλήθεια ...Ακόμα και τα άσχημά του είναι η επιβεβαίωση της ομορφιάς του ...Σε  ό,τι έχει κατά καιρούς αναφερθεί ο αγράμματος "επιστήμονας" Νίκου Δήμου είναι ψέμα ...Είναι βλακώδες και έχει "προέλευση" από γνωστά ανθελληνικά κέντρα ...Τα κέντρα, τα οποία πληρώνουν Κολέγια, για να "παράγουν" με τον τόνο χαφιέδες σαν τον Δήμου ...Τα κέντρα, τα οποία πληρώνουν "συγκροτήματα" να ταΐζουν τέτοιους χαφιέδες, προκειμένου να αλλοιώνουν την εθνική "συνείδηση" των υποψηφίων θυμάτων τους ...Τα κέντρα, τα οποία ιδρύουν ΕΛΙΑΜΕΠ, για να μολύνουν την κοινωνία με Βερέμηδες ...Τα κέντρα, τα οποία πληρώνουν τη διαφθορά, για να μπορούν να λεηλατούν τους λαούς, αφού τους έχουν απογυμνώσει απ' ό,τι θα μπορούσε να τους είναι χρήσιμο σε μια συλλογική άμυνα.


Αυτά τα κέντρα υπηρετεί ο Δήμου και όλοι οι "συνοδοιπόροι" του ..."Συνοδοιπόροι", οι οποίοι τόλμησαν να κάνουν και πολιτικές κινήσεις τύπου "Δράση" και όταν απέτυχαν πήδηξαν μέσα στα "ποτάμια". Εξυπηρετώντας αυτά τα κέντρα ο Δήμου, αναπαράγει όλη την ανθελληνική προπαγάνδα που βολεύει την Νέα Τάξη. Μέσα στα πλαίσια αυτών των επιλογών "χαρίζει" Μακεδονίες όπου τού υποδείξουν τα αφεντικά των "ποταμιών" και αμφισβητεί "ελληνικότητες" υπό τις ίδιες εντολές. Εξυπηρετώντας αυτά τα κέντρα, χαρίζει "Μακεδονίες" όπου του υποδείξουν τα αφεντικά και αμφισβητεί "ελληνικότητες" υπό τις ίδιες εντολές.


Σε ότι αφορά λοιπόν το πρώτο, το οποίο αποτελεί και την "κορωνίδα" των "επιστημονικών" διαπιστώσεων και πορισμάτων τού Δήμου, έχουμε να του πούμε το εξής: Η Μακεδονία είναι ελληνική και τίποτε άλλο. Ακόμα και να ήθελαν οι Έλληνες να τη "χαρίσουν", δεν θα μπορούσαν. Δεν μπορείς να αλλάξεις την ιστορία επειδή σε βολεύει ή σε εξυπηρετεί σε κάποια χρονική συγκυρία. Η Μακεδονία δεν είναι κατά "σύμβαση" ελληνική ...Δεν είναι ελληνική, επειδή έτσι αποφάσισαν κάποιοι βασιλείς της ή κάποιοι ιστορικοί. Θα μπορούσε να είναι ΚΑΙ έτσι, αλλά, δυστυχώς για τους άθεους δαρβινικούς Προτεστάντες, δεν είναι έτσι.


...Η Μακεδονία θα ανήκει πάντα σε εκείνους, οι οποίοι καταλαβαίνουν τα ονόματα των βασιλέων της ...Θα ανήκει σ' αυτούς, οι οποίοι θα βλέπουν έναν αρχαίο τάφο και θα μπορούν να διαβάζουν πάνω του το όνομα τού νεκρού ...Σε αυτούς, οι οποίοι καταλαβαίνουν ότι κάποιος με το όνομα Αλέξανδρος -και έχοντας πατέρα κάποιον Φίλιππο και μητέρα κάποια Ολυμπιάδα- δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο εκτός από Έλληνας ...Ότι κάποιος με το όνομα Φίλιππος -και έχοντας πατέρα κάποιον Αμύντα και μητέρα κάποια Ευρυδίκη- δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο εκτός από Έλληνας. Αν αυτοί οι Έλληνες είναι βασιλείς κάποιου βασιλείου, τότε αυτό το βασίλειο είναι ελληνικό ...Είναι ελληνικό και έχει ελληνικό όνομα και αυτό είναι Μακεδονία ...Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.


Εφόσον λοιπόν αποφασίσαμε ότι η Μακεδονία είναι ελληνική, καλό θα είναι να δούμε πόσο "ελληνική" είναι σύγχρονη Ελλάδα και πόσο Έλληνες είναι ο σημερινός ελληνικός λαός. Δυστυχώς, για τους οπαδούς των πολυπολιτισμικών μοντέλων και των δαρβινικών "εξελικτικών" θεωριών των επιμειξιών, και πάλι θα διαψευστούν. Οι λαοί μέσα στους αιώνες σπάνια έκαναν επιμειξίες ...και ειδικά οι λαοί εκείνοι, οι οποίοι είχαν να διαχειριστούν μεγάλες και λαμπρές "κληρονομιές", δεν το έκαναν σχεδόν ποτέ.


Η "λογιστική" λοιπόν της ιστορίας μάς λέει ότι ο σημερινός ελληνικός λαός είναι απευθείας απόγονος των αρχαίων Ελλήνων ... Όχι περίπου απόγονος, αλλά απευθείας απόγονος ...Ούτε από "σπόντα", λόγω της κοινής παιδείας, όπως θα έλεγαν κάποιοι αριστεροί "κουλτουριάρηδες", ούτε λόγω "εκπτώσεων", εξαιτίας της κατοχής τού ελλαδικού χώρου, όπως θα περιορίζονταν να υποστηρίξουν κάποιοι αγράμματοι Χρυσαυγίτες ...Ο ελληνικός λαός είναι εξ' αίματος αυθεντικός. Αυτό δεν το αποδεικνύει κάποια περίεργη ρατσιστική θεωρία προτεσταντικής προελεύσεως, ως συνήθως ...Αυτό το αποδεικνύει η απλή και ταπεινή αριθμητική.


Το ελληνικό κατ' όνομα “έθνος” είναι ίσως το πιο ομοιογενές και "καθαρό" από κάθε είδους επιμειξία έθνος στον κόσμο. Λέμε “ίσως”, γιατί την "κορυφή" μπορεί να τη μοιραστεί μόνον με το έθνος εκείνο, το οποίο δημιούργησε την έννοια του “έθνους” ...Μόνον με την αυθεντικότητα του εβραϊκού έθνους συγκρίνεται. Ακόμα και η σημερινή "σαβούρα" που μας κυβερνά και η αθλιότητα που "βασιλεύει" στη χώρα των Ελλήνων, αποτελεί επιβεβαίωση της "καθαρότητας" των σύγχρονων Ελλήνων και όχι το αντίθετο. Τα σημερινά "σκουπίδια", δηλαδή, που μας κυβερνούν, δεν είναι απόδειξη του ότι δεν είμαστε αυθεντικοί Έλληνες, αλλά το ακριβώς αντίθετο.


Αυτό, δηλαδή, το οποίο είπαμε στην αρχή ...Ακόμα και η ασχήμια τού ελληνικού κόσμου αποδεικνύει την αυθεντικότητα της ομορφιάς του. Πάντα ο ελληνικός κόσμος είχε "σαβούρα" στα "έγκατά" του ...Με προδότες, χαφιέδες και ηλίθιους πορευόταν. Απλά είναι κόσμος "επένδυσης". Πάντα στον έναν Οδυσσέα, που πάντα "περίμενε", είχε να βάλει απέναντί του ένα "κοπάδι" με άχρηστους, προδοτικούς και παρασιτικούς "μνηστήρες", τους οποίους αναγκαζόταν να υποστεί. Σχεδόν μαζοχιστικά ζούσε τα χειρότερα με την ελπίδα να ζήσει τα τέλεια. Η μετριότητα δεν υπήρξε ποτέ το ζητούμενο για τους Έλληνες, γιατί, αν επιδιωκόταν η μετριότητα, δεν θα γινόταν ανεκτές οι σαβούρες...


...Σαβούρες, δηλαδή, σαν τους Βενιζέλους, τους Σαμαράδες και τους Γεωργιάδηδες, δεν τους γνώρισε τώρα ο ελληνισμός ...Τους ήξερε "εξ απ' ανέκαθεν" που θα έλεγε και ο "σοφός" των καφενείων...Τέτοιοι τον κυβερνούσαν και πριν τους περσικούς πολέμους. Όμως, αυτού τού είδους η "σαβούρα", όσο επικίνδυνη κι αν ήταν , λειτουργούσε ευεργετικά γι' αυτόν. Δεν τον απειλούσε, αλλά αντίθετα τον έκανε να μεγαλουργεί. Γιατί; ...Γιατί τον έφερνε στα άκρα ...Τον έφερνε στα πρόθυρα της απόλυτης καταστροφής ...και στα όρια ο ελληνισμός πάντα έβρισκε τις δυνάμεις να δώσει τον υπερπάντων αγώνα. Αυτό είναι και το μυστικό τής δύναμης του ελληνισμού.


Αν μέσα σε αυτό  το φοβερό "χασάπικο" τής προδοσίας επιβίωνε κάτι, θα ήταν από τη φύση του πανίσχυρο, ολόλαμπρο και εύκολο να γίνει διάσημο σε ολόκληρη την οικουμένη. Αν ανάμεσα στο κοπάδι των "μνηστήρων" επιβιώσει κάποιος φονιάς τους, τότε σίγουρα θα έχει δυνατότητες "Οδυσσέα". Ό,τι επιβιώνει μέσα στο πιο σκληρό "σφαγείο" της ανθρωπότητας, μπορεί να επιβιώσει παντού ...Το μεγαλύτερο "σφαγείο" τής ανθρωπότητας είναι ο ελληνικός κόσμος ...Ό,τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει μέσα σε μια ανθρώπινη κοινωνία, θα το δούμε στην απόλυτη έκφρασή του μέσα στην ελληνική κοινωνία ...Ό,τι χειρότερο μπορεί να χαρακτηρίσει ένα ανθρώπινο ον, στην ελληνική κοινωνία πρέπει να το αναζητήσεις. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε απολύτως βέβαιο ότι μας κυβερνάνε οι απόλυτα χειρότεροι άνθρωποι τής οικουμένης.


Αυτή είναι η δύναμη τής ελληνικής κοινωνίας. Κάνουν λάθος αυτοί οι οποίοι μιλάνε για τους Έλληνες και προσπαθούν να τους εντάξουν ως άτομα σε κοινά πλαίσια νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Αυτά μπορεί να έχουν νόημα για άλλους λαούς, αλλά σίγουρα δεν αφορούν τους Έλληνες. Οι γενικεύσεις συμπεριφορών, νοοτροπιών κλπ., αφορούν ομοιογενή έθνη και οι Έλληνες δεν είναι έθνος. Η έννοια τού “έθνους” προϋποθέτει "ομοιότητες" μεταξύ των μελών του και των συμπεριφορών τους ...Ομοιότητες, οι οποίες καλλιεργούνται εσκεμμένα μέσα από συγκεκριμένα παιδαγωγικά "εργαλεία"


Οι Έλληνες συνθέτουν “κόσμο” και οι “κόσμοι” περιλαμβάνουν τα πάντα και άρα είναι από τη φύση τους ανομοιογενείς. Οι “κόσμοι” λειτουργούν ακολουθώντας τούς νόμους τού χάους ...Όσο πιο ισχυρός ένας “κόσμος”, τόσο πιο χαοτικός στη λειτουργία του. Οι πιο ισχυροί “κόσμοι” είναι αυτοί, οι οποίοι έχουν τα πάντα στα απόλυτα χαρακτηριστικά τους. Ο ελληνικός κόσμος είναι ο απόλυτα πιο ισχυρός κόσμος στην ιστορία τής ανθρωπότητας. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι οι Έλληνες είμαστε "έθνος ανάδερφον", απλά περιγράφει την έννοια του “κόσμου”, την οποία διαισθάνεται, αλλά δεν γνωρίζει. Καταλαβαίνει δηλαδή ότι οι Έλληνες δεν συνθέτουν φυσιολογικό έθνος, αλλά δεν ξέρει πώς να ορίσει αυτήν την "ιδιομορφία".


...Οι Έλληνες δεν είναι έθνος ...Ποτέ δεν ήταν έθνος ...Δεν υπάρχει στη λογική τους η έννοια “έθνος”. Ποτέ δεν είχαν την ειδική παιδεία, η οποία απαιτούνταν για να γίνουν έθνος. Ο χριστιανισμός, για λόγους "ταξινόμησης", τους κατέταξε ανάμεσα στα έθνη. Δεν είναι τυχαίο που ο λαός, ο οποίος ανακάλυψε όλους σχεδόν τους σύγχρονους πολιτικούς και επιστημονικούς "όρους", δεν ήταν αυτός που ανακάλυψε τον όρο “έθνος” ...Τον "δανείστηκε" αυτόν τον όρο ο ελληνισμός ...Τον “δανείστηκε” από τους Εβραίους ...Τον “δανείστηκε” από το πιο αυθεντικό έθνος στον κόσμο. Γιατί είναι το πλέον αυθεντικό; ...Γιατί είναι το έθνος, το οποίο έχει φυσικό "πατέρα"


...Έχει "πατέρα", ο οποίος δίνει εντολές και κατευθύνσεις σε όλα τα παιδιά του και αυτά, εξαιτίας αυτών των κοινών εντολών, αποκτούν κοινά χαρακτηριστικά και όλα μαζί συνθέτουν έθνος. Η κάθε νέα γενιά σέβεται τις εντολές τής προηγούμενης και τις "μεταβιβάζει" στην επόμενη και έτσι διαιωνίζονται τα χαρακτηριστικά τού έθνους χωρίς αλλαγές. Ο κάθε νέος "πατέρας" γίνεται όμοιος με τον προηγούμενο και πρότυπο για τον επόμενο. Αυτή η διαρκής επανάληψη των ίδιων συμπεριφορών είναι αυτή, η οποία δίνει σε ανθρώπινα σύνολα συγκεκριμένες συμπεριφορές, που ονομάζονται "εθνικές".


Το εβραϊκό έθνος είναι ο βασικός "πυρήνας" της έννοιας του “έθνους”. Το "κύτταρο" - οδηγός για όλα τα έθνη του κόσμου. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποδείξει την αυθεντικότητά του και ταυτόχρονα να ελέγξει τον τρόπο της λειτουργίας του. Γι' αυτόν τον λόγο στην Καινή Διαθήκη υπάρχει και βεβαίως έχει νόημα που δίνεται η "γενεαλογία" του Ιησού με τον πιο απόλυτο τρόπο. Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού. Αν σπάσει κάπου η "αλυσίδα" τού έθνους, θα την εντοπίσουν και θα την "επιδιορθώσουν", προκειμένου το έθνος να μην "πεθάνει" και να "συνεχίσει" την πορεία του, όπως έχει σχεδιαστεί.


Με αυτήν τη γνώση μπορεί κάποιος να εξηγήσει τη λογική του Καϊάφα, όταν έλεγε: «συμφέρει ημίν ίνα εις άνθρωπος αποθάνη υπέρ του λαού», (Ιωάν. 11, 50). Αυτή η "σωτήρια" για την επιβίωση του έθνους πρακτική δεν ισχύει για την περίπτωση των Ελλήνων. Στην περίπτωσή τους δεν μπορεί μια θυσία να εξασφαλίσει την "συνέχεια", γιατί δεν υπάρχει τέτοια προϋπόθεση για την επιβίωσή τους. Οι Έλληνες δεν έχουν "πατέρα", ώστε να παρακολουθούν τη "συνέχειά" του ...Δεν έχουν "πατέρα", ώστε να συγκρίνουν τις εντολές του με αυτές των ζώντων πατέρων και να επεμβαίνουν δυναμικά όταν υπάρχουν αποκλίσεις. Δεν έχουν κάποιον "πατριάρχη" να τους "ορίζει" τούς άξονες της ζωής τους. Δεν έχουν κάποιον "ηγέτη", που πρέπει να μένει "ζωντανός" μέσα στους αιώνες, ώστε να επιβιώνουν" ως λαός.


Οι Έλληνες έχουν κοινή "προέλευση", αλλά όχι κοινό "προορισμό" ...Έχουν κοινή "μητέρα" ...και από εκεί και πέρα πυρ κατά βούληση. Τη "μητέρα" τους -και άρα τα Ομηρικά Έπη- αν τα στερήσεις από μια γενιά, μπορείς να τους "σκοτώσεις". Τους "πατέρες" τους κάνε τους ό,τι θέλεις. "Σκότωσέ" τους όλους και πρόβλημα δεν έχουν. Από το "μηδέν" να ξεκινήσουν, πάλι θα γιγαντωθούν μέσα σε λίγο χρόνο.


Γι' αυτόν τον λόγο λειτουργούν διαφορετικά από όλους τους υπόλοιπους λαούς που συνθέτουν έθνη. Οι Έλληνες είναι “κόσμος”. Είναι "συγγενείς" μεταξύ τους, αλλά διαφορετικοί ως άτομα, εφόσον ο καθένας κάνει ό,τι τον "φωτίσει" η "κούτρα" του ...Είχαν την ειδική παιδεία να γίνουν κόσμος και έτσι επιβίωσαν μέσα στους αιώνες. Αυτή βέβαια είναι και μια ειρωνεία. Στον απίστευτα σκληρό κόσμο της πατριαρχίας το πιο σκληρό κοινωνικό μοντέλο είναι αυτό των "ορφανών" από "πατέρα" Ελλήνων. Σε έναν κόσμο καταπίεσης, αυτοί, οι οποίοι υποφέρουν πέρα από τα όρια, είναι αυτοί οι  οποίοι αυτοκαταπιέζονται.


Μέσα σε αυτόν τον κόσμο τα πάντα λειτουργούν ιδιόρρυθμα. Λογικό είναι αυτό, εφόσον η ίδια η παιδεία τους είναι ιδιόμορφη. Η ίδια παιδεία κάποιους τους κάνει φοβερούς και τρομερούς άντρες σαν τον Οδυσσέα ή τον Αχιλλέα και κάποιους άλλους τους κάνει άπληστους "μνηστήρες", άκαρδους Αγαμέμνωνες ή δειλούς Θερσίτες. Από την ίδια "μήτρα" βγαίνουν όλοι αυτοί, παρ' όλο που δεν έχουν την παραμικρή σχέση μεταξύ τους. Από την ίδια "μήτρα" βγαίνουν καί οι Λεωνίδες καί οι Εφιάλτες. Από την ίδια "μήτρα" βγαίνουν τόσο αυτοί, οι οποίοι θα γίνουν "θεοί" όσο καί αυτοί οι οποίοι θα πεταχτούν στα σκουπίδια ως απόβλητα της κοινωνίας ...Από τη "μήτρα" του ελληνικού κόσμου.


 Ακόμα και δύο Έλληνες να μείνουν στη Γη, θα συνθέτουν κόσμο ...Έναν μίνι κόσμο, ο οποίος μπορεί ακόμα και σε αυτό το μέγεθος να αλληλοσπαραχθεί ...Έναν κόσμο, που, ακόμα κι αν χωράει ολόκληρος σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, μπορεί να μην "χωράει" σε έναν Πλανήτη ολόκληρο ...Έναν κόσμο παθιασμένο που να θεωρεί θέμα επιβίωσής του τη σύγκρουση μέχρι θανάτου. Ένας Έλληνας να μείνει ζωντανός σε αυτόν τον Πλανήτη, θα ξαναγίνει κόσμος, γιατί θα φτιάξει με μεγάλη αγάπη, προσοχή και προσήλωση έναν άλλο Έλληνα μόνο και μόνο για να έχει να συγκρούεται με κάποιον που του μοιάζει. Θα εξαντλήσει όλη τη μέριμνα και την προσοχή του, για να ξαναδημιουργήσει κάποιον, τον οποίο μπορεί στη συνέχεια να μισεί θανάσιμα. Αυτή είναι η δύναμη του κόσμου αυτού και όχι η αδυναμία του.


Αυτή είναι η απόλυτη "ζούγκλα", που σε κάποια στιγμή θα γεννήσει κάτι ανίκητο ...Θα "γεννήσει" το απίστευτο ...Αυτό, το οποίο θα κάνει τη έκπληξη και θα ανατρέψει όλες τις λογικές προβλέψεις ...Θα γεννήσει την απόλυτη ανθρώπινη "μονάδα" ...Τη μονάδα, η οποία θα "αποθεώσει" το "είδος". Μέχρι τότε θα παραμένει σταθερά ένας κόσμος μοναχικών, εχθρικών και επιθετικών "καρχαριών" ανάμεσα σε πολλά έθνη πολυπληθών ομοιόμορφων "σαρδέλων" ...Ένας κόσμος μαζεμένων "καρχαριών", που μοιάζει με κοπάδι, αλλά δεν είναι τέτοιο ...Ένας κόσμος "καρχαριών", που οι κύριοι στόχοι τους είναι μέσα στο "κοπάδι" τους και όχι εκτός αυτού. Αυτό είναι που κάνει τον ελληνισμό μόνιμα "λαμπερό" και προπάντων "νεανικό". Αυτό είναι που καθηλώνει τον ελληνισμό σε μια βασανιστική μονίμως "αιμορραγική", αλλά μαζοχιστικά απολαυστική, αναμονή.


Άποψή μας είναι ότι η σημερινή άθλια και απάνθρωπη κατάσταση "εγκυμονεί" εκπλήξεις όμορφες όχι μόνο για τον ελληνισμό, αλλά για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Μέσα από την απίστευτη "σαβούρα", που σήμερα κυριαρχεί στον ελληνικό πολιτικό "βόθρο", θα βγει κάτι όμορφο. Αυτό δεν είναι περίεργο στη φύση. Η ελληνική κοινωνία "εγκυμονεί" σήμερα. Όπως μέσα από τον βρόμικο "αμνιακό σάκκο" ξεπετάγεται η ομορφιά τής ζωής, έτσι θα γεννηθεί και στην Ελλάδα το λαμπερό νέο πρόσωπό της. Όσο και να προσπαθούν οι διάφοροι Δήμου, Πάγκαλοι και Βενιζέλοι, να “σκοτώσουν” αυτό το οποίο έρχεται, δεν θα το καταφέρουν ...Στην πραγματικότητα ούτε να το καθυστερήσουν δεν μπορούν.


Ο ελληνικός κόσμος  δεν έχει να φοβάται κανένα "μυστικό". Δεν υπάρχουν κρυμμένοι "σκελετοί" στις "ντουλάπες" του. Καμία αποκάλυψη κανενός αγράμματου Κολεγιόπαιδα δεν πρόκειται να "μειώσει" αυτόν τον κόσμο ή να "θαμπώσει" τη λάμψη του. Κανένας βάρβαρος δεν μας κάνει τη χάρη να αναγνωρίσει την "αυθεντικότητά" μας. Δεν χρειάζεται να αποδείξουμε σε κανέναν από ποιον "Αβραάμ" και ποιον "Ισαάκ" προερχόμαστε, γιατί απλούστατα δεν έχουμε τέτοια ανάγκη. Το χάος, στο οποίο καθημερινά ζούμε, είναι η καλύτερη απόδειξη της "αυθεντικότητάς" μας. Η αθλιότητα, μέσα στην οποία καταφέρνουμε να επιβιώνουμε και όποτε μπορούμε να επιμένουμε να χαμογελάμε, είναι μια τέτοια απόδειξη.


Τι σημαίνουν όλα αυτά; ...Ότι όλοι αυτοί, οι οποίοι επιτίθενται στον ελληνισμό, είναι εκτός όλων των άλλων και βλάκες ...Δεν ξέρουν πώς λειτουργεί ο ελληνισμός και γι' αυτό νομίζουν ότι τού προκαλούν βλάβη, επιτιθέμενοι στους "πατέρες" του ...Είναι παντελώς άσχετοι ...Η απόδειξη ότι ο Νίκος Δήμου είναι παντελώς άσχετος και ξένος προς τον ελληνισμό ...Ήταν και παραμένει ένας αγράμματος ασφαλιστής. Η επίθεσή του, δηλαδή, εκτός από ανήθικη, ήταν και βλακώδης ...Παντελώς βλακώδης, εφόσον δεν προκαλεί καμία ζημιά στον ελληνισμό και εκθέτει τόσο τον ίδιο όσο και τα αφεντικά του. 


Δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί ότι δεν χρειάζεται οι Έλληνες να αποδείξουν σε κανέναν την ποιότητα των "ηρώων" τους. Δεν έχουν καμία ανάγκη να προστατεύσουν από καμία επίθεση τούς "πατέρες" τους. Όσο και να κατηγορήσεις τους "Κολοκοτρώνηδες" και τους "Καραϊσκάκηδες", δεν μπορείς να πτοήσεις τον ελληνισμό. Γιατί; ...Γιατί δεν σημαίνουν τίποτε για τον ελληνισμό οι πατέρες του ...Γιατί δεν έχει ανάγκη τους πατέρες του για την πορεία του ...Ασήμαντες παράμετροι είναι για την πορεία του. Ακόμα και τα χειρότερα να μπορείς να αποδείξεις για όλους τους ήρωες της Ελλάδας και πάλι δεν μπορείς να μειώσεις τον ελληνισμό.


...Από "χόμπι" τούς υπερασπιζόμαστε, όταν το κάνουμε αυτό ...Απλά και μόνο για να δείξουμε πόσο ανήθικοι είναι οι βλάκες ...Ως εποπτικά "μέσα" τούς χρησιμοποιούμε, προκειμένου να διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας πιο εύκολα και γι' αυτό τους προστατεύουμε. Κάνουν λάθος αυτοί, οι οποίοι προσπαθούν να μας κρίνουν μέσω των "πατέρων" μας. Κάνουν λάθος αυτοί, οι οποίοι προσπαθούν να ανακαλύψουν "πατέρες" και "εντολές", ώστε να διαπιστώσουν αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ελληνική "συνέχεια". Η μόνη "συνέχεια", η οποία αφορά τον ελληνισμό, είναι η "μήτρα" που τον γεννά μέσα στον χρόνο πάντα με τον ίδιο τρόπο και με τα ίδια χαρακτηριστικά. Από τη στιγμή που τα Ομηρικά Έπη δεν αλλάζουν ως περιεχόμενο, η "συνέχεια" είναι εξασφαλισμένη ...Οι άσχετοι Φαλμεράυερ και οι Έρασμοι θα πάνε στα "σκουπίδια" της ιστορίας και όχι οι Έλληνες.


Οι προτεσταντικές τεχνικές τού εκφοβισμού και των πονηρών υπονοούμενων δεν έχουν θέση στο πιο ισχυρό και λαμπερό κοινωνικό μοντέλο, που γνώρισε η ανθρώπινη ιστορία. Τα "παιχνίδια" τους να πάνε να τα παίξουν αλλού ...Εκεί όπου υπάρχουν αφελείς και "τσιμπάνε" ...Εκεί όπου υπάρχουν κακομοίρηδες, οι οποίοι περιμένουν από τους Προτεστάντες "ευγονιστές" να τους "αναγνωρίσουν" τα εθνικά τους pedigree. Κακομοίρηδες, που περιμένουν από τους "ανώτερους" να πουν καμιά καλή κουβέντα για τους "πατέρες" τους. Κακομοίρηδες "Τούτσι", που περιμένουν από τους Γερμανούς να τους αναγνωρίσουν σαν "ανώτερους" από τους "Χούτου". Ο ελληνισμός αυτά τα παίρνει μόνος του ...Άλλωστε και οι εξυπνάδες των Προτεσταντών, αν το σκεφτεί κανένας, "δανεισμένες" από την ελληνική παραγωγή είναι.


Δεν είναι τυχαίο που στη μεγάλη γιορτή των Ελλήνων αυτό, το οποίο στην ουσία γιορτάζουν, είναι η Μεγάλη Μητέρα τους ...Γιορτάζουν το Υπέρτατο Θηλυκό. Αν τώρα, ως χριστιανοί, την αποκαλούν Θεοτόκο Παναγία και κάποτε την ονόμαζαν Κυβέλη ή Δήμητρα ή Θέτιδα, αυτό δεν αλλάζει τίποτε επί της ουσίας. Στη μεγάλη γιορτή των Ελλήνων, πάντα γιορτάζει η Μητέρα τους ...Τη Μητέρα τους λατρεύουν με πάθος. Οι Έλληνες είναι "τρελοί" μόνον με τη Μητέρα τους. Αυτή η Μητέρα γιορτάζει τη Μεγάλη Ημέρα τους ...και κάποιοι εθνικοί και άρα αναλώσιμοι "μικροπατέρες".


...Θρησκευτική γιορτή είναι πρωτίστως η 25η Μαρτίου και δευτερευόντως εθνική. Τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου γιορτάζουν οι Έλληνες ...Γιορτάζουν την "ανακοίνωση" του "θαύματος", το οποίο θα οδηγήσει στη "γέννηση" τού Θεανθρώπου ...Γιορτάζουν τη "γονιμοποίηση" της Μητέρας τους από τον Ίδιο τον Θεό και όχι από τον ασήμαντο θνητό σύντροφό της ...Γιορτάζουν την "ανακοίνωση", που θα τους "λυτρώσει" ...Γιορτάζουν την "επαναβεβαίωση" της Υπόσχεσης του Θεού.

Το κείμενο, το οποίο ακολουθεί, και μπορείτε να το διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ, αποδεικνύει με την ταπεινή αριθμητική αυτά, τα οποία αμφισβητούν οι "ανώτερες" γενετικές θεωρίες των Προτεσταντών και των δωσίλογων "δορυφόρων" τους ...Αποδεικνύει κάτι, το οποίο είναι περιττό για την ελληνική λογική, αλλά το θεωρούν σημαντικό οι βάρβαροι των εθνών ...Αποδεικνύει ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι οι γνήσιοι απόγονοι και κληρονόμοι των αρχαίων Ελλήνων ...Η πολλά υποσχόμενη "συνέχεια" ενός λαμπρού παρελθόντος.


Πηγή

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ ΣΕ ΑΠΛΟ ΙΕΡΕΑ: «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ…»

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ ΣΕ ΑΠΛΟ ΙΕΡΕΑ: «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ…»
Από το πουθενά με χρέη, από το πουθενά με βάσανα, ενώπιος-ενωπίο με αδιέξοδα που μας έστησε η ¨δήθεν περήφανη δημοκρατία μας¨, αποφάσισα ανήμερα του Ακάθιστου Ύμνου φέτος να μην τον παρακολουθήσω στην γειτονιά μου στον Άγιο Δημήτριο στην Θεσσαλονίκη.
- Όχι γιατί δεν ευλαβούμαι τον ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ αλλά για να αποφύγω να δω τυχόν ¨επίσημους εναγκαλισμούς¨ των πρωτεργατών των αδιεξόδων μου και σκανδαλιστώ.
- Από το μεσημέρι της Παρασκευής του ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ πήγα κατ αρχάς και χαιρέτισα το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ μέσα στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου και μέσα από τις σκέψεις μου κατόρθωσα και έβγαλα σκόρπιες λέξεις προσευχής…
-¨Παναγιά μου ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ να με συγχωρείς για την αγνωμοσύνη μου αλλά στην κυριολεξία ¨τερμάτισα¨ από τα αδιέξοδα.¨
-¨Αξίωσε¨ μας κατά το θέλημα του ΥΙΟΥ ΣΟΥ να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης που βιώνει η Πατρίδα και ο καθένας ξεχωριστά¨
-¨εδώ που φτάσαμε ένα Νεύμα ΣΟΥ μας σώζει¨
- Κοντολογίς για να μην σε ζαλίζω φίλε μου πήγα οδικώς σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριουδάκι της Μακεδονίας μας με δύο μόνιμους κατοίκους.
- Ο ένας ήταν ο συνταξιούχος παπάς που δεν θέλει να ¨ ξεκολλήσει¨ από την Εκκλησία που ιερουργούσε επί 50 συναπτά χρόνια φτιαγμένη από χέρια τιμίων Μακεδόνων- Ελλήνων κτιστάδων στα χρόνια της ακμής του χωριού.
- Ο δεύτερος και μοναδικός λαϊκός κατά αγαθή συγκυρία αν και δεν τελείωσε σχολείο έμαθε τα γράμματα στο Αναλόγιο και βοηθά τον Γέροντα Λευίτη στην ψαλτική.
- Ο τρίτος του εκκλησιάσματος της Aκολουθίας του Ακάθιστου Ύμνου ήμουν εγώ ο νεόφερτος εκ Θεσσαλονίκης.
- Με το που μπήκα στον Ιερό Ναό της ΠΑΝΑΓΙΑΣ πήγα κατευθείαν στο Αναλόγιο για να βοηθήσω με τα λίγα βυζαντινά ψαλτικά που κατέχω. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ο παπάς που ήταν σοβαρός και αμίλητος . Και αν και τον ξέρω παιδιόθεν δεν με χαιρέτισε σαν να ήταν ¨ αλλού¨.
- Μόλις φτάσαμε στον Κανόνα. Ὠδή α΄. Εἱρμός. Ἦχος δ΄. « Ἀνοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται Πνεύματος, και λόγον ἐρεύξομαι τῇ βασιλίδι Μητρί…·
-Λες και το μυαλό μου ¨άνοιξε¨ και ξεφόρτωσα από όλες τις σκοτούρες. Οι ανοιξιάτικες ευωδίες, το θυμίαμα αλλά και η κατάνυξη του ιστορικού χώρου που βρισκόμουν ¨με έστειλαν αλλού¨ .
-Τέλος πάντων φίλε, είπα μέσα μου ότι τελικά έκανα καλά που ήρθα σε αυτή την¨ ιερή σιγαλιά¨.
- Τι ήταν να το πω και ξαφνικά όταν φτάσαμε στην Β’ στάση (Η-Μ) των ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ και ο Γέροντας Λευίτης αναγίγνωσκε με τρεμάμενη φωνή το ¨ χαίρε της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα χαίρε τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής…¨
-Άρχισε να κλαίει με ολολυγμούς και διέκοψε την απαγγελία των Χαιρετισμών. Μάλιστα άφησε το Βιβλίο από τα χέρια του , γονάτισε και ακούμπησε το πρόσωπο του πάνω στην Θεομητορική Εικόνα της Γλυκοφιλούσης βρέχοντας την με τα δάκρυα του.
- Για λίγη ώρα μείναμε αμήχανοι επάνω στο ψαλτήρι και παρακολουθούσαμε τον Ιερέα και εμείς κατασυγκινημένοι.
- Σε λίγο τον πλησιάσαμε και προσπαθήσαμε να τον ανασηκώσουμε . Ο Γέροντας είχε στην κυριολεξία γαντζωθεί από την Εικόνα και δεν έλεγε να σηκωθεί . Όμως κάτι ¨μουρμούριζε¨ της Παναγιάς μας που δεν τα καταλαβαίναμε.
-Τελικά ο Γέροντας ανασηκώθηκε και στην συνέχεια για πρώτη φορά στην ζωή μου άκουσα στην κυριολεξία ¨Κλαυτούς Χαιρετισμούς¨.
-Εκεί που είχα καλή διάθεση βλέποντας την συγκίνηση του Ιερέα δίχως να το θέλω ξαναθυμήθηκα τα βάσανα που με περίμεναν στην πόλη …
- Μετά το τέλος των Χαιρετισμών ετοιμάσαμε ένα βραστό του βουνού και ζητήσαμε , ουσιαστικά απαιτήσαμε από τον Ιερέα να μας πει τι του συνέβη;
ΚΑΙ ο καλός παππούλης αναγκάσθηκε να μας πει για το γεγονός αυτό της αλλοίωσης- συγκίνησης του που μας είχε προβληματίσει.
Παιδιά μου μην νομίζετε ότι είμαι εδώ πάνω αποκομμένος από τα προβλήματα των ανθρώπων.
Φίλοι συγχωριανοί από τις μεγαλουπόλεις, συγγενείς, πνευματικά παιδιά μου μεταφέρουν το ζοφερό περιβάλλον της σημερινής Εθνικής μας επιβίωσης.
Πολλές φορές στην Δέηση και όταν απαγγέλουμε ενώπιον του ΚΥΡΙΟΥ ημών ¨ Υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους και πάσης αρχής και εξουσίας εν αυτώ…¨
Αναρωτιέμαι αν το Έθνος μας είναι πραγματικά ευσεβές;
Και πως μπορώ να αιτούμαι για κάθε αρχή και εξουσία που μας έφερε σε αυτά τα χάλια;
Υπάρχει όμως και αυτό δηλ. ότι μας αξίζει μας δίνει ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ.
Όμως έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Γιατί αν εγώ αιτούμαι για αυτούς που ψηφίζουν αντίχριστους νόμους ουσιαστικά με την δέηση μου αυτή γίνομαι Θεομάχος.
Εδώ και πολλά χρόνια παρακαλώ την Παναγιά μας να ξεδιαλύνει τον λογισμό μου αυτό και πιστέψτε με το κάνω με δάκρυα και πόνο.
Παραμονή του ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ εχθές άκουσα κτύπους στην πόρτα του πτωχικού μου. Τρόμαξα γιατί στις ημέρες μας πολλά συμβαίνουν και μάλιστα εδώ στην Μεθόριο. Ποιος να ήταν άραγε; Ο Ανέστης ο ψάλτης μου έλειπε στα πρόβατα.
Από το παραθυράκι έσκυψα και είδα έναν ηλικιωμένο Ιερέα. Αμέσως αναθάρρησα και άνοιξα την πόρτα . Βάλαμε μεταξύ μας την Ευχή και το κοντούλικο Γεροντάκι μπήκε στο σπιτικό μου με τέτοια άνεση που λες και ήξερε όλες τις γωνιές του.
Το παρουσιαστικό του κάτι μου θύμιζε από τον μακαριστό Αυγουστίνο τον πρώην Φλωρίνης γιατί κρατούσε ένα ραβδί και ήταν σκυφτό.
Πως από τα μέρη μας Γέροντα ; το ρώτησα
Πολλές φορές έχω περάσει από αυτά τα μέρη και μάλιστα όταν ζούσαν εδώ πολλοί χριστιανοί. Φυσικά άλλα χρόνια τότε πάτερ μου. Τότε τα χρόνια ήταν Ιεραποστολικά ενώ σήμερα αυτά που κτίσθηκαν με αίμα και αγώνες οι άπιστοι τα γκρεμίζουν.
Παλιά βγάζανε κανένα τούβλο για να χαλαρώσει η Ορθόδοξη Πίστη, σήμερα πλέον είναι προαποφασισμένο από αυτούς να σωριάσουν όλο το ντουβάρι…
Επειδή φτάσαμε στην στιγμή να πειράζουν την ΗΜΕΡΑ του ΚΥΡΙΟΥ μας δηλ. την Κυριακή και να υπερασπίζονται τα Σόδομα και τα Γόμορα ήρθα να σου πω να μην σε πειράζει ο λογισμός που έχεις και όταν λες την ευχή ¨¨ Υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους και πάσης αρχής και εξουσίας εν αυτώ…¨ από μέσα σου τότε να απαγγέλεις την ωδή των Χαιρετισμών ¨ χαίρε τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής…¨.

παναγια
Πάτερ μου η ΠΑΝΑΓΙΑ μας αποφάσισε ότι ¨αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να πάει άλλο…¨
Με τα λόγια αυτά το καμπουριαστό Γεροντάκι εξαφανίστηκε από μπροστά μου. Αλαφιασμένος με ότι κουράγιο είχα έτρεξα προς την Εκκλησία. Μπαίνοντας η ματιά μου λες και την κατεύθυνε άλλος και έπεσε πάνω στην Αγιογραφία του Παπά- Κοσμά του Αιτωλού που η Παράδοση λέει ότι πέρασε από το χωριό μας διδάσκοντας και βαπτίζοντας.
Τότε κατάλαβα ΠΟΙΟΣ επισκέφτηκε εμένα τον ανάξιο.
Φίλε μου πήρα την ευχή του Γέροντα όταν κατεβώ στην Θεσσαλονίκη να ¨διαλαλήσω¨ το έκτακτο αυτό περιστατικό και όποιος πίστεψε- πίστεψε…
Μάλλον ο Ουρανός φέτος με το ¨ χαίρε τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής…¨ γράφει τον κυβερνητικό επίλογο.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

πηγή

ΠΑΝΩ Σ' ΕΝΑΝ ΞΕΝΟ ΣΤΙΧΟ

ΠΑΝΩ Σ’  ΕΝΑ ΞΕΝΟ ΣΤΙΧΟ:  ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Γ. ΣΕΦΕΡΗ



Το αίμα τώρα τινάζεται καθώς φουσκώνει η κάψα στις φλέβες τ’ ουρανού τ’ αφορμισμένου. Γυρεύει να περάσει από το θάνατο για να  ‘βρει τη χαρά Το φως είναι σφυγμός ολοένα πιο αργός και πιο αργός θαρρείς πως πάει να σταματήσει. ("Θερινό ηλιοστάσι")

Βράζει το αίμα μας. Θέλουμε ζωή, αλλά δεν ξέρουμε πώς να την βρούμε. Μας φταίνε οι άλλοι, ενώ μας λείπει η εντός μας ματιά. Το να κοιτάξεις όμως μέσα σου είναι θάνατος. Γιατί βλέπεις το αληθινό σου πρόσωπο και τρομάζεις. Γι’  αυτό πρέπει να φταίνε οι άλλοι.
Εκείνος εισοδεύει. Γυρεύει να περάσει από το θάνατο όχι για να βρει Εκείνος τη χαρά, αλλά εμείς. Το μεγαλείο του Θεού και την ίδια στιγμή  το μυστήριό Του. Αφήνει το Φως Του να σβήσει, σαν σφυγμός που αδυνατίζει. Μόνο που δεν είναι το μηδέν η κατάληξη. Είναι το τέντωμα της ψυχής και των αισθήσεών μας, για να ακούσουμε και τον πιο αδύναμο ήχο , για να δούμε στην τελευταία συχνότητα που τα μάτια της ψυχής μας μπορούν να συντονιστούν. Μόνο στην ησυχία το αίμα τινάζεται. Γιατί ξέρει ό,τι εκεί βρίσκει ουρανό. Στη σιγαλιά του Αποσπερίτη.
 Μας δόθηκε ο ουρανός. Μ’  ένα τραγούδι στο στόμα κι ένα κλαδί βαγιού στο χέρι. Κι Εκείνον να χτυπά την πόρτα της καρδιάς μας, περιμένοντας να σταματήσει να μας φταίνε οι άλλοι και να Του εμπιστευθούμε τον εαυτό μας. Την αλήθειά μας. Ό,τι είμαστε. Για να αναδυθεί μέσα από το άσχημο με το οποίο φτιασιδώσαμε το πρόσωπό μας, αυτό για το οποίο κληθήκαμε. Να είμαστε παιδιά Του.

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ο ανεξομολόγητος

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ο ανεξομολόγητος


Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ζούσε σ’ ένα χωριό του Ξηρομέρου της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν περίπου 52 ετών και δεν είχε ποτέ εξομολογηθή. Πήγαινε όμως στην Εκκλησία και είχε καλή προαίρεση.
Κάποτε, όταν βρέθηκε στον Αστακό, (κωμόπολη) για μία υπόθεση του, πήγε στον Ι. Ναό του αγίου Νικολάου, βρήκε τον εφημέριο π. Ιερόθεο, που ήταν και Πνευματικός, και εξωμολογήθηκε. Έκανε μια τυπική εξομολόγηση και τις βαρειές αμαρτίες δεν τις είπε. Εκείνος για να τον στηρίξη στην μετάνοια, του συνέστησε να επισκεφθή την ιερά Μονή του αγίου Γερασίμου στην Κεφαλληνία που πανηγυρίζει το καλοκαίρι στις 16 Αυγούστου.
Πράγματι, ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, μετέβη με άλλους προσκυνητές στο μοναστήρι του αγίου Γερασίμου στις 15 Αυγούστου. Το απόγευμα της 15ης Αυγούστου μεταφέρουν την τιμία Λάρνακα του αγίου Γερασίμου στον μεγάλο ναό για την τελετή της πανηγύρεως. Κατά την μεταφορά η Λάρνακα του Αγίου περνά πάνω από αρρώστους, κυρίως δαιμονισμένους και την συνοδεύει ο Αρχιερεύς της περιοχής, περιστοιχούμενος από πλειάδα ιερέων της νήσου Κεφαλλονιάς. Βρέθηκε λοιπόν και ο μπαρμπα-Θεόδωρος εκεί κοντά, σαν τον Ζακχαίο, παρακολουθώντας την τελετή της μεταφοράς της τίμιας Λάρνακας του Αγίου.
Τότε λοιπόν ξεπετάχτηκε ένας δαιμονισμένος και άρχισε να λέγη: «Θόδωρε, τί θέλεις εσύ εδώ; Ήλθε και ο Θόδωρος στον Καψάλη!» (Έτσι αποκαλεί τον άγιο Γεράσιμο ο διάβολος). Μετά απευθυνόμενος σ’ έναν άλλο δαιμονισμένο του λέγει: «Θωμά, ακούς; Ήλθε και ο Θόδωρος στον Καψάλη! Δος του χαβαδάκι!». Άρχισαν, λοιπόν, να του φωνάζουν υπενθυμίζοντας και αμαρτίες, τις οποίες δεν είχε εξομολογηθή και οι οποίες ήταν θανάσιμες, ενώ αυτός ένιωθε καταντροπιασμένος.
Ακούοντας όλα αυτά ο μπαρμπα-Θεόδωρος, έντρομος έτρεξε μπροστά στην τιμία Λάρνακα και απευθυνόμενος στον αείμνηστο Αρχιερέα π. Ιερόθεο Βουή, του λέγει: «Τρελλαίνομαι, θέλω Πνευματικό να εξομολογηθώ τώρα». Τότε ο αείμνηστος Αρχιερεύς σταμάτησε την πομπή, δέχθηκε με στοργή τον μπαρμπα-Θεόδωρο και ανέθεσε σ’ ένα Πνευματικό να τον εξομολογήση κατ’ ιδίαν μέσα στον μικρό Ι. Ναό, ενώ η πομπή συνέχισε την πορεία της. Μετά οι δαιμονισμένοι δεν μπορούσαν πλέον να του πουν τίποτε, γιατί είχαν σβηστή οι αμαρτίες του με την καλή εξομολόγηση.
Αυτά τα διηγήθηκε αυτούσια ο αείμνηστος μπαρμπα-Θεόδωρος, ο οποίος από τότε άλλαξε ριζικά την ζωή του, ζώντας με συνεχή μετάνοια και τηρώντας με φόβο Θεού τις εντολές του Χριστού. Έφτασε σε ηλικία 95 ετών και απεβίωσε εν ειρήνη και μετανοία την 23η Απριλίου 2000. Αιωνία του η μνήμη. Αμήν.
«Ασκητές μέσα στον κόσμο» 
πηγή

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...