Περί ὁμοφυλοφιλίας. Ἀρχμ. Σαράντη Σαράντου...

Προβληματισμοί μέ ἀφορμή  τήν Ε΄ Ὁμιλία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου  στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου

 Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου ἐφημερίου Ἱ.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

«Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας.  Αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν.  Ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρρενες, ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους…» (Κεφ. 1 στ. 18-25).

Περί ὁμοφυλοφιλίας

 Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κατά τούς Ἁγίους Πατέρες μας ἀποτελεῖ τό ἅγιο στόμα τοῦ Χριστοῦ καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος τό στόμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Σχολιάζοντας ὁ ἱερός πατήρ τήν πολύ σπουδαία πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου καταθέτει τίς θεόπνευστες ἀναλύσεις του μεταξύ ἄλλων θεμάτων καί γιά τήν ὁμοφυλοφιλία.

Ὅλα τά πάθη εἶναι ἀτιμωτικά γιά τόν ἄνθρωπο, ἰδιαίτερα ὅμως ἡ μανία τῶν ἀνδρῶν γιά τούς ἄνδρες.  Συγκεφαλαιωτικά χαρακτηρίζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἀσυγχώρητο πάθος, ὄχι γιατί πράγματι εἶναι, ἀλλά γιατί ὅλη ἡ ἀνδρική προσωπικότητα ὑφίσταται τέτοια διαστρέβλωση κατά τή χρόνια ὑποταγή σ’ αὐτό τό βδέλυγμα, πού εἶναι δύσκολο τό πάθος αὐτό νά τιθασσευθεῖ ἀπό τόν πεπτωκότα.

Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη ἡ σταθερότητα τοῦ χρυσοῦ λόγου τοῦ Χρυσοστόμου.   Ἡ ἀκλόνητη λογική του, πού τή χρησιμοποιεῖ γιά τήν ἐν Χριστῷ πνευματική στήριξη τοῦ ποιμνίου του καί ἡ πανθομολογούμενη ἁγιοπνευματική θεοπνευστία του.  Οὔτε καί οἱ ξένοι ὀρθολογιστές προτεστάντες ἐρευνητές τοῦ τήν ἀμφισβήτησαν.  Ἕνα τέτοιο βράχο πίστεως εἰς Χριστόν καί βαθύτατης ἐν Χριστῷ ἀγάπης γιά τόν ἄνθρωπο χρειαζόμαστε στίς δύσκολες μέρες πού περνᾶμε καί πρέπει μέ πολλή προσοχή νά τόν ἀκούσουμε. Παραθέτουμε μέ τή σειρά πού ὁ ἴδιος ἐπέλεξε τά ἀτράνταχτα ἐπιχειρήματά του: 

1.                Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τοποθετεῖ ὅλο τό πρόβλημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας πρῶτα σέ πνευματική βάση.  Στόν εἰκοστό πέμπτο στίχο τῆς πρός Ρωμαίους Ἐπιστολῆς του λέγει: «μετήλλαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει καί ἐσεβάσθησαν καί ἐλάτρευ­σαν τῇ κτίσει παρά τόν κτίσαντα…».  Τονίζει λοιπόν ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ὅτι ἔγινε μία διαστροφή τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ.  Ὁ Θεός δέν ἐμπόδισε τήν φυσική σχέση μεταξύ τῶν δύο φύλων, ὥστε νά φθάσουν «δικαιολογημένα» νά ἐξωκείλουν στήν «ἀλλόκοτον λύσσαν ἄρρενες ἐν ἄρσεσιν, ἀφέντες τήν χρῆσιν τῆς θηλείας».

Μέσα στό βαθύ ψυχικό κόσμο τῶν ὁμοφυλοφίλων πραγμα­τοποιεῖται μία αὐτονόμηση, ἀτομική, ἐγωιστική ἐπιλογή κατά τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ μέ προτίμηση τό ψεῦδος.

Γιαυτό καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἐπιδεικνύουν καί διαφημίζουν τή «διαφορετικότητά» τους εἶναι πολύ προκλητικός.  Ἀλαζονι­κή συμπεριφορά, ἀναιδής ἐμφάνιση στά κανάλια, ἀνακρίβειες καί ψεύδη πρός ἐξάπλωση τοῦ δαιμονικοῦ τρόπου τῆς ζωῆς τους.  Γιαυτό καί ἰσχυρίζεται ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «τό δόγμα (=ἡ πίστη, ἡ ἰδεολογία) αὐτοῖς σατανικόν ἐστι, ἀλλά καί ὁ βίος δαιμονικός».  Διά τοῦτο καί ὁ Θεός ἐγκαταλείπει αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού διαστρέφουν τήν ἀλήθεια περί τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου καί παρουσιάζουν μέ θρασύτητα τό ψεῦδος, ὅτι δηλαδή  εἶναι θέμα γονιδιακό ἤ ἐλεύθερης σεξουαλικῆς ἐπιλογῆς ἡ διαστροφή τους «… καί ὅταν ὁ Θεός ἐγκαταλείπῃ πάντα ἄνω καί κάτω γίνεται», ἀναποδογυρίζε­ται ὅλη ἡ νοοτροπία, ὅλη ἡ ψυχολογία, ὅλη ἡ σωματική φυσιολογία καί μεταστρέφεται σέ ψυχοπαθολογία.  Τό πρόβλημα λοιπόν εἶναι πρωτίστως πνευματικό.

2.               Ἐξ ἄλλου, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι ὁ Θεός ἔβαλε μπροστά τους, στούς ὁμοφυλόφιλους, τόν κόσμο καί τό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου.  Ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων δέχεται, παραδέχεται καί νομοτελειακά παραδίδεται στή φυσική ἕλξη τῶν δύο φύλων καί ἀπολαμβάνει τή νόμιμη καί κανονική σχέση.  Αὐτό σημαίνει κόσμος.  Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου ἀρχετυπικά, ἀπό τήν ἀρχική δημιουργία του, μπορεῖ νά ξεχωρίζει τήν κατά φύση σχέση ἀνδρός καί γυναικός καί νά ἀναπαύεται σ’ αὐτήν.  Ἡ ἄλλη νοητική ἐπιλογή εἶναι παρανόηση ἠθελημένη, γιαυτό καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι τραγικό.  Σύρεται ὁ ἄνθρωπος στό ἀτιμωτικότερο τῶν παθῶν, τό νά ἀπορρίπτει τή φυσική σχέση μέ τή γυναίκα καί μανιωδῶς νά ἐπιζητεῖ νά ἱκανοποιηθεῖ αὐτόνομα, ἐγωϊστικά, ἀπροϋπόθετα, ὅλως ἀνευλόγητα ἀπό τόν ἄνδρα.  Γιαυτό καί κατά τόν ἅγιο Πατέρα, τό πάθος αὐτό εἶναι ἀσυγχώρητο, γιατί δέν χρησιμοποιοῦν οἱ ὁμοφυλόφιλοι τήν κοινή ἀνθρώπινη ἐμπειρία καί τό θεόσδοτο δῶρο τοῦ νοῦ.

Εἶναι πολύ λυπηρό σήμερα νά παρασύρονται τά νεαρά ἀγόρια καί κορίτσια ἀπό τίς ἀνόητες καί προκλητικές δηλώσεις ἐπωνύμων ὁμοφυλοφίλων καί ἐγωιστικά φερόμενα νά θέλουν νά «τή σπάσουν», ὅπως λένε, στούς παραδοσιακούς γονεῖς τους, πού δέν μποροῦν μερικοί νά κρύψουν τόν πανικό τους μπροστά σέ μιά τέτοια ὀλέθρια «ἐπιλογή» τοῦ υἱοῦ τους ἤ τῆς θυγατέρας τους.  Κανένα κανάλι ὅμως δέν ἀναφέρει, ἔστω σάν εἴδηση τώρα τελευταῖα, τόν πάντοτε ἐλλοχεύοντα κίνδυνο τῆς ἀρρώστιας τοῦ Aids.

3.   Τό ἀκόμα πιό ἀτιμωτικό γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι, ὅτι τό ἐξευτελιστικό αὐτό πάθος μεταδόθηκε καί στίς γυναῖκες.  Ἐνῷ ἔπρεπε νά ντρέπονται, ὅμως τώρα κάτω ἀπό τήν προπαγάνδα τῆς Νέας Ἐποχῆς, γίνονται ἀναισχυντότερες τῶν ἀνδρῶν, καθώς μπερδεύεται καί καυτηριάζεται, ἰδίᾳ ἐπιμόνῳ βουλήσει, ἡ θεοδημιουργική δύναμη τῆς μητρότητας.  Στηριζόμενος ὁ ἱερός πατήρ στήν ἀρχετυπική δημιουργία τοῦ ζεύγους, ὅπως καταγράφεται παραστατικώτατα καί θεοπνεύστως στή Γένεση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ ἄνδρας πρῶτος, ὡς σώφρων κεφαλή, πρέπει νά βοηθάει τή γυναίκα νά ὀρθοφρονεῖ καί νά ὀρθοπρακτεῖ.  Ἀντί τούτου τήν παρασύρει στό ἀντίθεο καί ἀπάνθρωπο πάθος τοῦ Σοδομισμοῦ.  Καταντάει αὐτή ἡ εὐλογημένη ἀρχῆθεν σχέση μέσα στόν παράδεισο, σέ βδελυρό ἀνταγωνισμό. Ἐνῷ εἶχε ὁρισθεῖ δάσκαλος τῆς γυναίκας ὁ ἄνδρας καί βοηθός ἡ γυναίκα τοῦ ἄνδρα, τελικά γίνονται, ἐκτός Ἐκκλησίας καί ἐκτός εὐλογίας τοῦ Θεοῦ,  ἀνταγωνιστές σέ πολλά ἐπίπεδα καί στά ἔργα τοῦ σκότους καί τῆς αἰσχύνης.

4.               Ἡ κατά Χριστόν σύνεση ὑπαγορεύει στόν Ἀπόστολο Παῦλο, ἰσχυρίζεται ὁ ἱερός Χρυσόστομος, νά μιλήσει σεμνά («σεμνῶς εἰπεῖν»), ἀλλά καί νά διεγείρει («δακεῖν») τόν ἀκροατή.  Πρόσεξε, λέγει ὁ ἱερός Πατήρ: «οὐ γάρ εἶπεν ὅτι ἠράσθησαν καί ἐπεθύμησαν ἀλλήλων, ἀλλ’ ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλ­λήλους».  Τό ρῆμα ἐξεκαύθησαν (=κάηκαν) δηλώνει ὄχι μιά ἐρω­τική δυνατή ἐπιθυμία.  Δηλώνει καύση ἀσυγκράτητη καί ἀνικα­νοποίητη.  Αὐτό τό ρῆμα σέ παθητικό ἀόριστο τό χρησιμοποιεῖ γιά νά δηλώσει τήν πάντοτε ἀνικανοποίητη ἐρωτική ὁμοφυλοφιλική ἐπιθυμία ἀνάμεσα στίς γυναῖκες.  Ὕστερα τό μεταφέρει καί στούς ἄνδρες μέ τήν συμπλήρωση τῆς λέξεως ἀσχημοσύνη γιά νά δηλωθεῖ ἡ καταπάτηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ καί ἡ προσβολή πού γίνεται καί στό ἴδιον φῦλο καί στό ἕτερον φῦλο.  Καί τά δύο ἐξευτελίζονται, ἀφοῦ οἱ σχέσεις ἀλλήλων εἶναι ἐντελῶς διεστραμμένες.  Καταπα­τοῦν τούς ἐκλεκτούς φυσικούς ἐρωτικούς νόμους τοῦ Θεοῦ, καταντροπιάζουν καί τό δικό τους φῦλο καί τό ἕτερο φῦλο πού περιφρονοῦν καί γιαυτό ἐγκαταλείπονται πλήρως ἀπό τό Θεό φτάνοντας στίς χειρότερες, στίς πιό ἀνήκουστες καί ἀξιοθρήνητες, τάχα ἐρωτικές, σεξουαλικές συμπεριφορές.

Κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο οὔτε τά ἄγρια ζῷα δέν ξεπερνοῦν τά ἑτεροφυλικά ἐρωτικά ὅρια.  Ζοῦν κατά τήν ἐρωτική φύση καί ὁρμητικότητα πού τούς ἐνέβαλε ὁ πάντων Δημιουργός Θεός, γιά τό σκοπό διαιώνισης τοῦ εἴδους.  Σχετική μείωση τῆς ἀγριότητός τους ἐπιτυγχάνεται κατά τή συνεύρεση, κάποια οἰκειότητα, ἡμερότητα καί ἐκτόνωση.

5.    Σύμφωνα μέ τήν «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση»  πλάση τοῦ πρώτου ζεύγους ἀπό τήν προσωπική βουλή τοῦ Θεοῦ ἔπρεπε νά ζοῦν σέ μία τέλεια συζυγική ἑνότητα.  Αὐτή τή φιλανθρωπότατη βουλή τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἐφθόνησε ὁ Διάβολος καί, εὐκαιρίας δοθείσης, ἀπό τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, ἐνέβαλε ἔχθρα σέ κάθε ἕνα ἐκ τῶν συζύγων μέ σκοπό νά συντριφθεῖ αὐτή ἡ εὐλογημένη ἑνότητα.  Σάν ἀκραία ἐπίπτωση αὐτῆς τῆς ἔχθρας, ἐμφανίζεται καί στόν ἄνδρα καί στή γυναίκα τό ἀτιμωτικό καί μανιῶδες πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας μέ ἀποτέλεσμα νά μήν εἰσέρχονται στό εὐλογημένο μυστήριο τοῦ Γάμου καί νά μή μετέχουν στό θεῖο σχέδιο τῆς δημιουργίας, πού πραγματώνεται μέ τήν τεκνογονία.

6.   Κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο, οἱ τύποι αὐτοί θά ἔπρεπε νά ἦσαν οἱ δυστυχέστεροι τῶν ἀνθρώπων καί οἱ πιό ἀξιοθρήνητοι κι ἄν ἀκόμα ἦσαν ἐπιτυχημένοι σ’ ὅλα τά λοιπά ἐπί­πεδα τῆς παρούσης  ζωῆς.  Ὅμως εἶναι τόσο ἐλλειμματική ἡ αὐτογνωσία τους καί τόσο ὀγκώδης ἡ οἴησή τους, πού αὐτοεπιδει­κνύονται καί αὐτοπροβάλλονται ὡς οἱ εὐτυχέστεροι τῶν ἀνθρώ­πων, ἐνῷ οἱ ἄλλοι, οἱ φυσιολογικοί εἶναι κατ’ αὐτούς ἄρρωστοι καί καταπιεσμένοι.

Ἀπερίφραστα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυστόστομος ἰσχυρίζεται, ὅτι ἤδη ζοῦν ὑπαρξιακά τήν κόλαση καί σίγουρα τούς ἀναμένει ἡ αἰώνια γέενα τοῦ πυρός.  Ἔχει τήν πλατιά καί βαθιά ἐμπειρία τοῦ ἱεροῦ ἐξομολογητηρίου, μέσα στό ὁποῖο, ὅσο κι’ ἄν θέλουν νά ὑποκριθοῦν, δέν μποροῦν τελικά νά κρύψουν τό βαθύ πόνο τους καί τά αἵματα, πού στάζουν ἀπό ὅλα τά σημάδια τῆς καρδιᾶς τους. Διαπιστώνουν σέ κάποια ὥρα εἰλικρινείας, ὅτι ἀποδεδειγμένα εἶναι ἀνέφικτη καί ἀπραγματοποίητη αὐτή ἡ ἀπατηλή ὁμοφυλοφιλική συντροφικότητα.

Γιά νά γίνει ὁ ἅγιος πιό πιστευτός περιγράφει δύο παραδείγματα πολύ περίεργων ἀνθρώπων.  Εἶδε κάποτε, λέγει, ἕνα νέο γυμνό μολυσμένο ἀπό τό βοῦρκο νά ὑπερηφανεύεται, ὅτι εἶναι καθαρός καί καλοπλυμένος.  Ἐπίσης ἄκουσε, ὅτι κάποια νέα κοπέλλα κλεισμένη μέσα σ’ ἕνα σπίτι, ἦταν καταδικασμένη νά ἔχει σχέση μέ ἕνα ζῷο καί νά δηλώνει ὅτι χαίρεται.  Αὐτός πού τήν ἐξανάγκαζε, ἰσχυρίζεται ὁ ἅγιος, ὅτι εἶναι χειρότερος ἀπό δολοφόνο, γιατί κατέστρεφε καί τήν ψυχή της καί τό σῶμα της.  Πόσο ἀνώμαλος γίνεται ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀπομακρύνε­ται ἀπό τόν ἀληθινό ἐν Τριάδι Θεό καί τή σῴζουσα Ἐκκλησία Του!

Πολύ ἀνόητα σήμερα παγιδεύονται νέοι ἄνθρωποι, ἀλλά καί ἄλλων ἡλικιῶν στά δίκτυα γοητευτικῶν ἀνθρώπων, πού τούς παρασύρουν ὕπουλα στό Σοδομισμό. Δέν ὑπάρχει λέει ὁ ἅγιος, πιό φοβερό πρᾶγμα ἀπό τήν προσβολή αὐτή.  «Καί γιά νά μάθεις πόσο μεγάλο κακό εἶναι αὐτό, ἄν κάποιος ἐρχόταν καί σοῦ ὑποσχόταν ἀπό ἄνθρωπο νά σέ κάνει σκύλο, ἄραγε δέ θά τόν ἀπέφευγες σάν κακοῦργο;  Ἀλλά νά, δέν ἔκανες τόν ἑαυτό σου σκύλο ἀπό ἄνθρω­πο, ἀλλά κάτι πιό ἀτιμωτικό ἀπό τό ζῷο αὐτό.  Γιατί ὁ σκύλος εἶναι χρήσιμος, ἐνῷ αὐτός, πού μοιάζει μέ πόρνη δέν εἶναι χρήσιμος πουθενά…» Ἄν ἀπειλοῦσε κάποιος τούς ἄνδρες, ὅτι μπορεῖ νά τούς κάνει νά συλλαμβάνουν, νά κυοφοροῦν, νά γεννοῦν, νά περνοῦν περίοδο λοχείας, τί θά ἔκανες, πῶς θά ἀντιδροῦσες, θά χάλαγες τόν κόσμο ἀπό τίς φωνές σου γιά τά περίεργα ἤ θά λούφαζες παθητικά, φοβικά, κομπλεξικά; 

7.   Στή θεόπνευστη καί ἰσοστάσια μέ τήν Καινή Διαθήκη, στήν Παλαιά Διαθήκη περιγράφεται ἀναλυτικότατα καί πολύ ζωντανά ἡ φοβερή κατάσταση πού εἶχε δημιουργηθεῖ στήν κοινωνία τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρων, λίγο πρίν ἀπό τήν ἔκχυση τῆς δικαίας ὀργῆς τοῦ Θεοῦ καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς αὐτῶν τῶν ἀρχαίων πόλεων πού κάποτε ἤκμαζαν.  Παραθέτουμε ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα μεταφρασμένο γιά νά συνειδητοποιήσουμε πόσο ἀλλοτριώνεται ἀτομικῶς ὁ ἤ ἡ ὁμοφυλόφιλος, ὁ ἐρωτικός τους σύντροφος καί ὅλο τό περιβάλλον πού ἀνέχονται, δέχονται ἤ παραδέχονται μέ κάθε ἄνεση τήν ἐπικοινωνία μαζί τους σέ ὅλα τά ἐπίπεδα ζωῆς.  Τό μόλυσμα εἶναι μεταδοτικό, ἐφόσον γίνεται ἀποδεκτό, γιά λόγους «εὐγενείας» ἤ γιά νά μή θεωρηθοῦμε ρατσιστές.  Τό ἐν Χριστῷ ἀνοσοποιητικό σύστημα ἀσθενεῖ, ἡ ψυχολογία τῶν νέων μας ἐπηρεάζεται καί οἱ δαιμονικές συνθῆκες βρίσκουν ἔδαφος γιά νά καπηλευθοῦν χώρους, ψυχές, νοοτροπίες, εὔκολους συντρόφους. 

Γένεση ιθ΄

«1. Ἐνῷ ὁ Κύριος συνωμιλοῦσε ἀκόμη μέ τόν Ἀβραάμ, οἱ δύο ἄγγελοι, πού ἐχωρίσθησαν ἀπό αὐτούς, ἔφθασαν εἰς τά Σόδομα κατά τό βράδυ διά νά ἐκτελέσουν τήν ἐντολήν πού ἔλαβαν ἀπό τόν Θεόν.  Παρ’  ὅλον ὅτι ἐτελείωσε ἡ ἡμέρα, ὁ Λώτ ἐκάθητο κοντά εἰς τήν πύλη τῶν Σοδόμων ἕτοιμος νά προσφέρη φιλοξενίαν, διότι ἐγνώριζε τήν κακότητα καί τό ἀφιλόξενον τῶν Σοδομιτῶν.    Ὅταν εἶδε τούς δύο ἀγγέλους, ἐσηκώθη ἀπό τήν θέσιν του καί ἔτρεξε πρός συνάντησίν των καί τούς ἐπροσκύνησε μέ τό πρόσωπον εἰς τήν γῆν, ἄν καί δέν ἐγνώριζε ὅτι ἦσαν ἄγγελοι 2. καί τούς εἶπε: «Κύριοι, νά περάσετε, παρακαλῶ, εἰς τό σπίτι τοῦ δούλου σας, καί διανυκτερεύσετε κοντά μου καί πλύνετε τά πόδια σας, πού εἶναι κουρασμένα καί λερωμένα ἀπό τήν ὁδοιπορίαν, καί ἀφοῦ σηκωθῆτε ἐνωρίς αὔριον τό πρωί συνεχίζετε τόν δρόμον σας».  Οἱδύο ἄγγελοι ὅμως ἀπάντησαν: «Ὅχι· θά περάσωμεν τήν νύκτα εἰς τήν πλατεῖαν τῆς πόλεως, εἰς τό ὕπαιθρον».  
 

3.  Ὅταν ὁ Λώτ εἶδεν ὅτι ἀρνοῦνται ἐπέμεινε· τούς ἐβίαζε μέ παρακλήσεις καί τούς ἐπίεζε μέ ἱκεσίες νά δεχθοῦν τήν πρόσκλησίν του.  Οἱ δύο ἄγγελοι, κατόπιν τῆς ἐπιμονῆς του, ὑπεχώρησαν, ἐλοξοδρόμησαν καί ἐμβῆκαν εἰς τό σπίτι του.  Καί ὁ Λώτ τούς παρέθεσε δεῖπνον· τούς ἔδωκε νά πιοῦν, τούς ἔψησεν εἰς τήν φωτιάν ἄζυμες κουλοῦρες καί ἔφαγαν.

4.  Προτοῦ ὅμως κοιμηθοῦν οἱ δύο φιλοξενούμενοι, οἱ Σοδο­μῖτες, ἀπό τοῦ νεωτέρου μέχρι τοῦ γεροντοτέρου, ὅλος ἀνεξαιρέ­τως ὁ λαός τῶν Σοδόμων, ἐκύκλωσαν τό σπίτι τοῦ Λώτ. 

 5.  Καί ἐνῷ ἐστέκοντο ἔξω ἀπό αὐτό, ἐφώναζαν πρός τόν Λώτ καί τοῦ ἔλεγαν: «Ποῦ εἶναι οἱ δύο ἄνδρες πού ἦλθαν τήν νύκτα εἰς τό σπίτι σου; Βγάλε τους ἔξω, παράδωσέ τους εἰς ἡμᾶς διά νά ἀσελγήσωμεν εἰς αὐτούς»!   

6.   Ὁ Λώτ ἐβγῆκε ἔξω ἀπό τήν πόρταν καί ἦλθε πρός αὐτούς καί ἐπειδή ἐφοβεῖτο διά τήν ἀσφάλειαν τῶν ξένων ἐτράβηξε πίσω του τήν πόρτα, ὥστε νά κλείση καλά. 7.  Καί τούς εἶπε: «Ἀδελφοί· κατ’ οὐδένα τρόπον, καθόλου δέν πρέπει νά προβῆτε εἰς αὐτήν τήν αἰσχράν πρᾶξιν.  

8.  Διά νά καθησυχάσετε τήν ἔξαρσιν τῆς μανίας σας καί διά νά εἶναι ἐλαφροτέρα ἡ ἁμαρτία πού τολμᾶτε, ἔχω δύο θυγατέρες  παρθένους, πού δέν ἐγνώρισαν ἄνδρα, μέσα εἰς τό σπίτι· θά σᾶς παραδώσω αὐτές καί χρησιμοποιήσετέ τες ὅπως σᾶς ἀρέσει·  χορτάσετε τήν πονηράν ἐπιθυμίαν σας μέ αὐτές.  Μόνον μή ἀδικήσετε τούς δύο ἄνδρες, πού φιλοξενῶ, διά νά μή θεωρηθῶ ἐγώ αἴτιος τῆς προσβολῆς αὐτῆς·  διότι ἐμβῆκαν εἰς τό σπίτι μου κάτω ἀπό τά δοκάρια τοῦ σπιτιοῦ μου, ὡς φιλοξενούμενοι, καί πρέπει νά τούς προστατεύσω.  

9.  Οἱ ἀκόλαστοι ὅμως Σοδομῖτες τοῦ ἀπάντησαν: «Φύγε ἀπό ἐκεῖ· δέν εἶσαι μόνιμος κάτοικος ἐδῶ.  Ἦλθες ἀπό ἄλλην χώραν, μένεις μαζί μας ὡς ξένος καί θέλεις νά γίνεις δικαστής καί κριτής μας;  Τώρα λοιπόν θά κακοποιήσωμεν περισσότερον ἐσένα παρά τούς φιλοξενουμένους σου».  Καί ὥρμησαν ὡς λύκοι κατά τοῦ Λώτ καί ἐπλησίασαν εἰς τήν πόρταν διά νά τήν σπάσουν καί νά μποῦν μέσα εἰς τό σπίτι.   

10.  Ἀφοῦ ὁ Λώτ ἔκαμεν ὅ,τι τοῦ ἦταν δυνατόν, οἱ δύο φιλοξενούμενοι ἐφανέ­ρωσαν τήν δύναμίν των καί τόν ὑπερασπίσθηκαν.  Ἄπλωσαν τά χέρια των, τόν ἐτράβηξαν κοντά τους μέσα εἰς τό σπίτι τόν Λώτ καί ἔκλεισαν τήν πόρταν μέ τόσην εὐκολίαν, ὡσάν νά μή ἦταν κανείς ἀπ’ ἔξω. 

11.  Τούς δέ ἄνδρες τούς Σοδομῖτες, πού ἦσαν συγκεντρωμένοι ἐμπρός εἰς τήν πόρταν τοῦ σπιτιοῦ, τούς ἐτιμώρησαν ὅλους μέ ἀορασίαν, ἀπό μικροῦ μέχρι μεγάλου· τότε ὅλοι ἐκεῖνοι ἕνεκα τῆς ἀορασίας παρέλυσαν καί ἀπέκαμαν εἰς τήν ἀναζήτησιν τῆς πόρτας τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Λώτ».

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στέκεται ἐπίμονα στή παραδειγματική καταστροφή τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρων καί παιδαγωγικότατα καθοδηγεῖ τό ποίμνιό του γιά νά προλάβει νά ἐνισχύσει τό ἐν Χριστῷ ἀνοσοποιητικό σύστημα τῶν πνευματικῶν του τέκνων γιά νά γλυτώσουν ἀπό αὐτό τό μόλυσμα πρίν λάβει ἐπιδημικές διαστάσεις.  Ἡ πύρινη βροχή ἦταν τόσο καταστροφική πού ὁριστικά κατέστησε τή γῆ τους ἄγονη, ἀδύνατη γιά πάντα νά παραγάγει ὁτιδήποτε θά μποροῦσε  νά συντελέσει στήν ἄνθηση νέας ζωῆς, νέας ἀνθρωπίνης κοινωνίας, νέου πολιτισμοῦ.

Θά πρέπει παιδαγωγικῶς νά ξεχωρίσουμε τούς ὁμοφυλοφίλους ἤ τίς ὁμοφυλοφίλους πού δέν ἔχουν πέσει στή σαρκική ἁμαρτία καί ἐκείνους ἤ ἐκεῖνες πού ἔχουν «ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τά ταμποῦ τοῦ παρελθόντος» καί ἔχουν σαρκικές σχέσεις καί ἴσως προχωροῦν σέ μιά μοντέρνα συμβίωση ὁμοφυλοφίλων.
 

Οἱ πρῶτοι δίνουν σκληρές μάχες γιά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τό δαίμονα τῆς ὁμοφυλοφιλίας πού προσπαθεῖ νά κατακτήσει μέ τούς αἰσχρότερους λογισμούς τό νοῦ τοῦ ἀγωνιστῆ ὁμοφιλόφιλου καί στή συνέχεια νά μαυρίσει τήν ψυχή του μήπως καί καταφέρει νά γκρεμίσει τόν ἀγωνιζόμενο.
 

Οἱ δεύτεροι πού ἔχουν ἰσοπεδωθεῖ ἀπό τή συγκατάθεση στή σαρκική ὁμοφυλοφιλική ἁμαρτία θά πρέπει νά ζητοῦν ἐμπόνως τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νά ἐξομολογοῦνται συχνά καί μέ εἰλικρίνεια καί κάποια στιγμή θά τύχουν τοῦ Θείου ἐλέους. Θά καταφέρουν, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, νά διαλύσουν «τάς μηχανάς τοῦ ἐχθροῦ» καί νά ἀποτινάξουν τή βδελυκτή σαρκική ὁμοφυλοφιλική ἁμαρτία καί νά ἀκυρώσουν τίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου.  Χρειάζεται ἡ συμπαρά­σταση τοῦ πνευματικοῦ πατέρα δίπλα τους, ἡ ἐν Χριστῷ καθοδήγησή τους μέχρι νά καταλάβουν ὅτι δέν εἶναι ἀδύνατη ἡ διόρθωση καί ἡ εὐθυδρόμηση ἀφοῦ «τά ἀδύνατα παρ’ ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ».

Ταπεινῶς φρονῶ, ὅτι στή σύγχρονη «μοιχαλίδα καί ἁμαρτωλό» γενιά πού φαίνεται νά ὀργιάζει ἡ ὁμοφυλοφιλία, οἱ πνευματικοί εἶναι οἱ μόνοι πού δείχνουν ἀληθινή κατανόηση στούς βαριά ἁμαρτάνοντες ὁμοφυλοφίλους καί τούς βοηθοῦν νά ἔρθουν σέ ἐπίγνωση τῆς καταστάσεώς τους, νά μετανοήσουν, νά γίνουν ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί νά σωθοῦν.

Εἶναι αὐτονόητο ὅτι μέσα στούς κύκλους τούς ἱερατικούς ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἀδιανόητη.  Ἀκόμη καί τά πιό ἁπλᾶ σαρκικά ἁμαρτήματα εἶναι κωλύματα τῆς Ἱερωσύνης.  Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας πιστεύουν ὅτι, ὅπως ἡ παραμικρή τριχίτσα στό μάτι τοῦ ἀνθρώπου προκαλεῖ τσούξιμο καί πόνο καί πολλή δακρύρροια μέχρι νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό μάτι, ἔτσι καί ἡ ψυχή τοῦ ὑποψηφίου κληρικοῦ καί πολύ περισσότερο τοῦ ἐν ἐνεργείᾳ κληρικοῦ δέν μπορεῖ νά ἀναπαυθεῖ ἀπό τήν ἱερατική διακονία ἀλλά βασανίζεται καί ὑποφέρει, ἄν ὑπάρχει τό παραμικρό σαρκικό ἁμάρτημα.

Ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό βαρύ ἁμάρτημα, τό ὁποῖο κωλύει ὁριστικά καί ἀμετάκλητα τήν Ἱερωσύνη (καί φυσικά σέ κανένα ὁμοφυλόφιλο ἡ Ἐκκλησία δέν ἐπιτρέπει νά ἀναρριχηθεῖ στήν ἱερωσύνη, ἔστω καί ἄν ἔχει σταματήσει τήν ἁμαρτία πρό χρόνων).  Ὁ Μέγας Βασίλειος θεωρεῖ τήν ἀρσενοκοιτία ἤ τό λεσβιασμό ὡς κτηνῶδες ἁμάρτημα «Ἀρρενοφθόροι καί ζωοφθόροι τῆς αὐτῆς καταδίκης εἰσίν ἠξιωμένοι» (Ζ΄ Κανών Μ. Βασιλείου).  Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης χαρακτηρίζει τήν ἀρσενοκοιτία στόν Δ΄ Κανόνα του «παρά φύσιν».  Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Νηστευτής παρατηρεῖ στόν ΙΘ΄ Κανόνα του, κατά τήν ἑρμηνεία τοῦ Πηδαλίου τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου τά ἑξῆς: «Διορίζεται ὁ παρών κανών ὅτι, ἀνίσως κανένας, ὅταν ἦτο παιδίον ἑπτά χρόνων, ἐφθάρη ἀπό κανένα, ἀγκαλά καί τότε διά τό ἀτελές τῆς ἡλικίας καί γνώσεως δέν ἥμαρτεν, ἱερεύς ὅμως νά μή γίνεται, ἐπειδή καί ἐτσακίσθη τό σκεῦος τοῦ σώματός του καί ἄχρηστον ἔγινεν εἰς τήν τῆς ἱερωσύνης ὑπηρεσίαν…»

Δυστυχῶς ὑπάρχει μέσα στήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας μιά ὀργανωμένη κάστα ὁμοφυλόφιλων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι καί μέ τήν προκλητική συμπεριφορά τους καί μέ τή χυδαία ἐπιμονή στό θανάσιμο ἁμάρτημα παίρνουν καί ἄλλους στό λαιμό τους συμπαρασύροντάς τους στήν κόλαση ἀπ’ αὐτή τή ζωή καί προετοιμάζοντάς τους, φεῦ, γιά τήν αἰώνια κόλαση, ἐνῷ θά ἔπρεπε νά τούς ἁρπάξουν ἀπό τήν ἄβυσσο τῆς καταστροφῆς καί νά τούς συμφιλιώσουν καί νά τούς συναρμόσουν μέ τό Χριστό.

Ἡ ψυχολογία τῶν κληρικῶν πού διακατέχονται ἀπό τό θανάσιμο πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας μεταλλάσσεται σέ ψυχολογία κατ’ οὐσίαν διωκτῶν τῆς Ἐκκλησίας.  Ἡ ἐνυπάρχουσα ἤ ἐναπομείνασα ἔστω καί ἀμυδρά φωνή τῆς συνειδήσεώς τους κραυγάζει γιά τήν ἐσφαλμένη πορεία τους καί γιά τήν ὁσημέραι ἀλλοτριούμενη προσωπικότητα πού διαμορφώνουν.  Νευρικότητα ἀπίστευτη μέχρι διχασμοῦ τῆς προσωπικότητας, ἔμμονη ἀντιπάθεια πρός συγκεκριμένα πρόσωπα, φοβερή ἀμέλεια στά συγκεκριμένα λειτουργικά καί ποιμαντικά καθήκοντα, ἀδιαφορία γιά τήν οἰκογένειά τους, ἄν κατά τύχη εἶναι ἔγγαμοι, καί οὐσιαστική ἐκμηδένιση τοῦ ἀγγελικοῦ σχήματος, ἄν εἶναι ἄγαμοι.  Ξεκοίλιασμα μανιακό, μέ διάφορα σοφίσματα, τῶν Ἱερῶν Κανόνων, συνοδευόμενο μέ ὑποκριτικό καί εὐσεβιστικό ἄλλοθι γιά ἐκσυγχρονισμό τῆς Ἐκκλησίας.

Δυστυχῶς μέσα σέ μιά τέτοια κάστα ὁμοφυλοφίλων κληρικῶν ἀναπτύσσεται ἕνα ἀπατηλό καί πλάνο κλῖμα δῆθεν ἀγαπισμοῦ καί ἀλληλοϋποστηρίξεως.  Νεαροί ἄπειροι ὑπο­ψή­φιοι κληρικοί, ἄν δέν καθοδηγοῦνται πνευματικά καί ὥριμα ἀπό ἔμπειρο πνευματικό ἀνδρώδους καί εὐσεβοῦς ὀρθοδόξου φρονήματος εἶναι ἐνδεχόμενο νά δελεασθοῦν ἀπό τόν ὑπερβάλλοντα ζηλωτικό προστατευτισμό τῶν ὡς ἄνω ἀναφερομένων.  Δεσμεύονται συναισθηματικά καί φιλικά μέ τούς παραπάνω πάτρωνές τους καί ἄν ὑπάρχει καί κάποια ροπή πρός τήν ὁμοφυλοφιλία, πέφτουν θύματα τῶν σχετικῶν κυκλωμάτων μέ ὀλέθριες τελικά συνέπειες καί γιά τούς μέν καί γιά τούς δέ.  Τό κακό με τούς παραπάνω ρυθμούς ἤ μέ ἄλλους πιό ἀτομικούς συνεχίζεται μέ σενάρια καί παγίδες πού στήνει ἀνά τήν οἰκουμένη ὁ ἀρχέκακος ὄφις τῆς πονηρίας, ὁ Διάβολος. 

Ἄν τελικά ἐνταχθεῖ καί μείνει ὁ ὑποψήφιος ἤ νεαρός κληρικός μέσα στά κυκλώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀσφαλῶς καί θά ὑποστεῖ τίς συνέπειες τῆς ἰδιότυπης μέν ἀλλά φοβερῆς ἀλλοτριώσεως κατά τά μέτρα καί τά καλούπια, πού οἱ πολύπειροι πάτρωνες ὁμοφυλόφιλοι μεθοδεύουν.

Ὑπάρχουν καί οἱ σπάνιες ἐξαιρέσεις τῶν μετανοούντων ἤ μετανοημένων ὁμοφυλοφίλων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι ὑποφέρουν πνευματικά, ψυχολογικά, ὑπαρξιακά, ἴσως καί σωματικά, μά μέ τίποτα δέν μποροῦν νά ἀναπαυθοῦν καί νά ἡσυχάσουν ἀπό τόν ἀδυσώπητο βασανισμό τῆς συνειδήσεως.  Ἄν δέ μετανοήσουν κατάβαθα καί δέν παραιτηθοῦν τοῦ ὑψίστου ποιμαντικοῦ λειτουργήματος, ποτέ δέ θά ἀναπαυθοῦν καί δέν θά ἀποκτήσουν τήν ἐν τοῖς ἐγκάτοις ἐμπειρία τῆς πλήρους ἐκ Θεοῦ συγχωρήσεως.

Ὁ ἅγιος γέροντας Παΐσιος πολλάκις μιλοῦσε γιά τήν ἰσχύ τῶν πνευματικῶν νόμων.  Ἐπειδή ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι βδελυκτό ἁμάρτημα ἐνώπιον τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί προσβάλλει τήν πάνσοφη καί προσωπική δημιουργική Του πρόνοια γιά τόν ἄνθρωπο, ἐπιτρέπει ἡ βουλή τοῦ Θεοῦ, ἐν τῇ λειτουργίᾳ τῶν πνευματικῶν νόμων, νά ἀπορρυθμίζεται τό ἀνοσοποιητικό σύστημα τοῦ ἀνθρωπί­νου ὀργανισμοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑφίσταται δεινή περιπέτεια ὑγείας, μέ φορά πρός τό θάνατο.  Γιατί τά ΜΜΕ ἐλαχιστοποιοῦν τόν ὑψηλό κίνδυνο τοῦ Aids πολυδιαφημίζοντας τήν ὁμοφυλοφιλία;  Ἤ δέν γνωρίζουν τήν κατά γεωμετρική πρόοδο αὔξηση τῶν φορέων καί τῶν ἀσθενῶν τοῦ Aids ἀνά τήν οἰκουμένη;

 

Εἶναι ἀπογοητευτικές οἱ περιγραφές πού μᾶς κάνουν κατά τήν ἱερά ἐξομολόγηση ὁμοφυλόφιλοι ἀσθενεῖς μέ Aids.  Διαλυμένες προ­σωπικό­τητες, θλιβερά ἐρείπια παλεύουν νά ἐπιβιώσουν, ἐναλλάσ­σοντας βαριές θεραπεῖες, μετανοιωμένοι γιά τίς ἀπερίσκεπτες παθιασμένες ὁμοφυ­λοφιλικές ἐπαφές, πού τούς καταντοῦν περιθωριακούς σκελετούς ἀξιολύ­πητους.  Μανιώδεις ἀναζητητές τῆς διάστροφης, ἀπολυτοποιημέ­νης, δαιμονιώδους ἡδονῆς παρασύρουν καί ἄλλους καί ἄλλους ἐρωτικούς τάχα συντρόφους, πού ἀφρόνως ἀρχικά τούς ἐμπιστεύονται καί τελικά μένουν ἄθλιοι ἐξαπατημένοι, μόνοι μονότατοι, στήν ὑπαρξιακή τους μοναξιά.

Γιά νά μή συμβεῖ ὅλο τό παραπάνω μόλυσμα, μέ τή φοβερή παθογένειά του καί τίς ἀσύλληπτες τραγικές παρενέργειές του προτείνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τή χρήση τῶν δραστικῶν ἐν Χριστῷ πνευματικῶν φαρμάκων.  Κύρια θεραπευτική ὁδηγία του εἶναι ἡ ἐπίγνωση τῆς ἁπανταχοῦ παρουσίας τοῦ Θεοῦ.  Τίποτα δέν καταστρέφει τόν ἄνθρωπο περισσότερο, ὅσο ἡ ἄγνοια καί ἡ ἐγκληματική λήθη τοῦ Θεοῦ.  Ὅμως τίποτε δέν τόν σῴζει τόσο, ὅσο τό νά βλέπει κανείς νοερά τόν Πανάγαθο Κύριο, Τόν Σταυρωθέντα δι’ ἡμᾶς καί Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν καί νά ἐπικαλεῖται τό Πανάγιο Ὄνομά Του.  Ἔτσι καί μόνο τό μόλυσμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας μπορεῖ νά πάψει ὁριστικά νά εἶναι ἀσυγχώρητο ἁμάρτημα.

  
Πηγή:http://neaproia.wordpress.com/

το  είδαμε  εδώ

Κυριακή μετά τα Φῶτα

 π. Χρήστου Ζαχαράκη

Τὴν Κυριακὴ πρὶν τὰ Φῶτα τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς μίλησε γιὰ τὴ μετάνοια ὡς ἔργο τοῦ Προφήτη· σήμερα, Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα,  μᾶς ἀποκαλύπτει πὼς ἡ μετάνοια εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ φανερώνει τὸ πόσο μεγάλο καὶ  σημαντικὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας εἶναι τὸ θέμα τῆς μετάνοιας, ἐνῶ παράλληλα δείχνει καὶ τὸ πόσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ μετάνοια, - οὐσιαστικὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Θεό -,  ὅταν τὴν ἀντιμετωπίζουμε εἴτε ψυχολογικὰ ὡς μεταμέλεια, εἴτε νομικίστικα ὡς ἄφεση. Ἡ ἄμεση σύνδεσή της μὲ τὴ Βάπτιση τοῦ Κυρίου φωτίζει «τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου», εἶναι ἀκριβῶς τὸ θεῖο ἐκεῖνο φῶς ποὺ ἀνατέλει μέσα στὴ σκοτεινὴ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἐπιστρέφει στὸ Θεό. Ἡ ἐπιστροφὴ εἶναι ποὺ φέρνει τὴ μετάνοια, ἄν δὲν λάμψει τὸ φῶς μέσα σου δὲν μετανοιώνεις ποτὲ, παρὰ μόνο προσθέτεις στὴν ψυχή σου καὶ τὸ βάρος τῶν θλίψεων καὶ τῶν ἐνοχῶν. Μονάχα ὅταν πλησιάσεις τὸ φῶς μπορεῖς νὰ δεῖς καθαρά, μόνον τότε διαλύονται τὰ σκοτάδια μέσα σου καὶ γνωρίζεις τὸν ἑαυτό σου.

Ἡ σύνδεση   τῆς μετάνοιας μὲ τὴ Βάπτιση τοῦ Κυρίου καὶ πολὺ περισσότερο ἡ ἴδια ἡ Βάπτισή Του, μᾶς ἀποκαλύπτουν τὴν πραγματικὴ φύση καὶ τὸ νόημα τῆς μετάνοιας. Ἡ Βάπτιση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δὲν ἦταν συμβολική, ἀλλὰ πραγματική! «οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην». (Μθ. 3. ..) Ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἀποδοχὴ τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Χριστοῦ. Μετάνοια λοιπὸν εἶναι νὰ ζεῖς τὴ ζωὴ τῆς Βαπτίσεως· πρῶτα ὡς ἀποταγὴ τοῦ Σατανᾶ, τῶν ἔργων του, τῆς λατρείας καὶ τῶν ἀγγέλων του κι ἔπειτα ὡς  σύνταξη μὲ τὸ Χριστό! Ἡ κολυμβήθρα, ἡ Ἐκκλησία, εἶναι ὁ τάφος τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου, μὰ ταυτόχρονα καὶ ἡ Ἀνάσταση τῆς ζωῆς. Ἡ μετάνοια εἶναι τὸ λευκὸ ἔνδυμα τῆς βαπτίσεως, εἶναι ὅ,τι βάζει ὁ ἄνθρωπος στὸ μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας.

Μετάνοια εἶναι  ν᾽ ἀφήσεις  τὴ χώρα καὶ τὴ σκιὰ τοῦ θανάτου καὶ νὰ ἐπιλέξεις νὰ ζεῖς στὸ φῶς, ποὺ μᾶς φανερώθηκε. Ὁσο πλησιάζεις τὸ φῶς, τόσο διαλύονται τὰ σκοτάδια μέσα σου Μαζὶ μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση ἁγιάζεται ὁλόκληρη  ἡ κτίση, ἡ ὁποία τρομάζει μὲ τὴ θέα καὶ τὸ «ἄγγιγμα» τοῦ Θεοῦ· «ἡ θάλασσα εἶδε καὶ ἔφυγεν, ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὁπίσω· τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν».

πηγή

Η Αγάπη που μας σώζει, το Τραύμα που μας γιάτρεψε

Ο Χριστός δεχόμενος το Βάπτισμα ταυτίζεται με τους ανθρώπους, με όλους τους αμαρτωλούς ανεξαιρέτως. Ταυτίζεται με κάθε αμαρτωλό πού χρειά­ζεται συγχώρηση, σωτηρία και αναγέννηση. Με το βά­πτισμά Του δείχνει πώς δεν ήρθε για να κρίνει ή να καταδικάσει, ούτε για να φέρει αντικειμενικούς νό­μους και κανόνες, από το ύψος της τελειότητας και θεότητάς Του, αλλά για να ενωθεί μαζί μας έτσι, ώστε γινόμενος ένας από μας να μας καταστήσει μετόχους της τέλειας και αναμάρτητης ζωής Του. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έλεγε γι' Αυτόν, "ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήνἁμαρτίαν τοῦ κόσμου!"

Ο Χριστός εισήλθε στον κόσμο μας ως παιδί, και με τη γέννησή Του ανέλαβε και οικειώθη­κε την ανθρώπινη φύση. Ο Υιός του Θεού έγινε Υιός του Ανθρώπου. Και το έκανε αυτό όχι για τους δικαίους, αλλά για τους αμαρτωλούς, για τους απολωλότες. Τους αγαπά με θυσιαστική αγάπη, τους προσφέρει τον Εαυτό Του και ολόκληρη τη ζωή Του. Εδώ στο βάπτισμα του Ιωάννου, Αυτός, ο αναμάρτητος ενώνεται μ' εμάς τους αμαρτωλούς, Αυ­τός, ο Σωτήρας, ενώνεται με τους χαμένους, επειδή δεν υπάρχει καμιά αμαρτία πού μπορεί να υπερβεί την αγάπη του Θεού για μας. Με το βάπτισμά Του ενώνεται με τη ζωή των αμαρτωλών ανθρώπων, όπως ακριβώς αργότερα, στο τέλος Αυτός, ο αθάνα­τος, ενώνεται επίσης ελεύθερα με τους ανθρώπους στο θάνατο. Όλα αυτά μαρτυρούν πώς ο Χριστός επιθυμεί να μας σώσει με την αγάπη· αγάπη όμως πάνω από όλα σημαίνει ένωση μ' αυτόν πού αγα­πάς. Σύμφωνα με τον προφήτη Ησαΐα, "οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καί περίἡμῶν ὀδυνᾶται... τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν".

π. Αλέξανδρος Σμέμαν

πηγή

Η ΕΜΠΑΘΗΣ ‘’ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ’’ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΤΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟYΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου          

   =====

Είναι πολύ μεγάλο εμπόδιο για ένα Ορθόδοξο Χριστιανό η ‘’ιδεολογική’’χροιά στα θέματα συνύπαρξης με αιρετικούς και αλλοθρήσκους.  Η‘’ιδεολογική’’ αντιμετώπιση στα θέματα αυτά δημιουργεί στρεβλώσεις. Κανών Ορθόδοξης συμπεριφοράς στα θέματα συνύπαρξης με αιρετικούς και αλλοθρήσκους, είναι η αγάπη εν αληθεία.

Άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν επί μακρόν με ιδεολογήματα, όταν αντιληφθούν που οδηγεί το ιδεολογικό πάθος που ακολουθούν, κάποτε χωρίς να το αντιλαμβάνονται πολεμούν την ιδεολογία με ιδεολογικό τρόπο.  Όσο περίεργο κι αν ακούεται τούτο είναι μια πραγματικότητα.  Πρέπει να προσέχει κανείς τα κεκρυμμένα κατάλοιπά της ιδεολογικής συμπεριφοράς.  Η ιδεολογική αντιμετώπιση πολλάκις είναι κεκρυμμένο πάθος.

Το πολυσυζητημένο θέμα της συνύπαρξης με αιρετικούς και αλλοθρήσκους, πολλάκις αντιμετωπίζεται μέσα από το ιδεολογικό πρίσμα.  Και όλα τούτα για το κριτήριο της Ορθόδοξης ισορροπίας παραχαράσσεται από την ιδεολογική εμπάθεια. 

Για τούτο παρατηρούμε Ορθοδόξους Χριστιανούς που αντί την πλάνη να μισήσουν, το μίσος των εγγίζει και τον εν πλάνη συνάνθρωπό μας, παραβαίνοντας τοιουτοτρόπως την εντολή της κατά Χριστόν αγάπης.

Από την άλλη παρατηρούμε Ορθοδόξους Χριστιανούς, που προς χάρη μιας ανθρωπάρεσκης  συνύπαρξης, εφευρίσκουν ‘’κοινά’’ στα οποία πλειστάκις και αρκούνται, για να συντηρείται το συνυπαρξιακό ιδεολόγημά των.

Κανών Ορθόδοξης συμπεριφοράς στα θέματα συνύπαρξης, είναι η αγάπη εν αληθεία.   Αυτή η αλληλοπεριχώριση αγάπης και αλήθειας, προβάλλει το Ορθόδοξο κάλλος της αγάπης και της αλήθειας. 

Παρατηρείται το φαινόμενο άλλοι να διαστρέφουν την αγάπη προς χάρη της αλήθειας και άλλοι την αλήθεια προς χάρη της αγάπης.  Δημιουργείται τοιουτοτρόπως μια βαβέλ απόψεων, θέσεων και συμπεριφορών με ποικίλες στρεβλώσεις.

Απάντηση προς τούτη τη βαβέλειο σύγχυση, την οποία προκαλεί  η εμπαθής ιδεολογική αντιμετώπιση, είναι τα λόγια του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, τα οποία προβάλλουν το Ορθόδοξο εκκλησιολογικό ήθος: «Παρακαλώ υμάς…ίνα λέγητε το αυτό.  Οι χριστιανοί δύνανται να λέγουν το αυτό πάντες, όταν έχουν τα ίδια αισθήματα, τα ιδίας σκέψεις, τα ίδια βιώματα.  Τούτο δε επιτυγχάνουν όταν ενώσουν την ψυχήν των με την καθολικήν ψυχήν της Εκκλησίας, την καρδίαν των με την  καθολικήν καρδίαν της Εκκλησίας (πρβλ. Πράξ. 4,32) και την σκέψιν  των με την καθολικήν σκέψιν της Εκκλησίας.  Τότε σκέπτονται και αισθάνονται και ‘’λέγουσι’’ δια της καθολικής ψυχής της Εκκλησίας, της καθολικής καρδίας της και της καθολικής σκέψεώς της» (Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, ‘’Άνθρωπος και Θεάνθρωπος’’).  Aν αυτό το Ορθόδοξο εκκλησιολογικό ήθος αποκτήσομε, τότε και οι συμπεριφορές μας απέναντι στους  αιρετικούς και τους αλλοθρήσκους, δεν θα παρουσιάζουν διαφορές.

πηγή

Γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους: Ἔρχονται πολλά δεινά στήν πατρίδα μας Ὁ νόμος πού νομιμοποιεί τόν κιναιδισμό καί ψηφίστηκε προσφάτως στήν Ἑλλάδα νοεῖται ὡς ἡ σταγόνα πού ξεχείλισε τό ποτήρι τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ

 

Τοῦ Διονύση Μακρῆ

 

Ἐάν ἐγκαταλίπωσιν οἱ υἱοί αὐτοῦ τόν νόμον μου, καί τοῖς κρίμασί μου μή πορευθῶσιν’ ἐάν τά δικαιώματά μου βεβηλώσωσι, καί τάς ἐντολάς μου μή φυλάξωσιν, ἐπισκέπτομαι ἐν ράβδῳ τάς ἀνομίας αὐτῶν, καί ἐν μάστιξι τάς ἀδικίας αὐτῶν. Τό δέ ἔλεός μου οὐ μή διασκεδάσω ἀπ’ αὐτῶν, οὐδ’ οὐ μή ἀδικήσω ἐν τῆ ἀληθείᾳ μου, οὐδ’ οὐ μή βεβηλώσω τήν διαθήκην μου, καί τά ἐκπορευόμενα διά τῶν χειλέων μου οὐ μή ἀθετήσω. (ψαλμ. 88)

 

 

«Θά ἦταν πολύ λιγότερα τά δεινά ἐάν ἡ Ἑλλάδα σκλαβωνόταν καί ζοῦσε ἕνα ζυγό ἀντίστοιχο μέ τόν ὀθωμανικό, ἀπό τά δεινά πού πρόκειται νά ἀκολουθήσουν μετά τή νομιμοποίηση τοῦ κιναιδισμοῦ στόν εὐλογημένο αὐτό ὀρθόδοξο τόπο. Ἡ ψήφιση τοῦ βλάσφημου γιά τόν τριαδικό Θεό νόμου πού καθιστά τήν ἁμαρτία καί μέ τή βούλα ὡς νόμιμη ἐπιλογή ζωῆς  ἔχει ἐνεργοποιήσει πολύ -πολύ βαθιά ...ρήγματα κι ὄχι μόνο. Οἱ συνέπειες γιά τόν ἀδιάφορο στήν πλειονότητά του ἑλληνικό λαό θά εἶναι τραγικές. Κοντά στά ξερά δυστυχῶς θά τήν πληρώσουν καί τά χλωρά!  Μή γένοιτο Θεέ μου!

Οἱ πρωταγωνιστές ἄμεσοι (βουλευτές, κίναιδοι κ. ἄ.) καί ἔμμεσοι (σιωπηλοί Ἱεράρχες καί ἀδιάφοροι πιστοί) θά νιώσουν πολύ σύντομα τί σημαίνει ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ... γιά τίς ἀνομίες αὐτῶν, ὅπως ἀναφέρει ὁ ψαλμωδός Δαυίδ. Ὁ Κύριός μας δέν ἐμπαίζεται. Ὁ Κύριός μας ἐπεμβαίνει δυναμικά μόνο ὅταν ἐπιχειρεῖται ἀλλοίωση τοῦ λειτουργικοῦ συστήματος καί κατάργηση τῆς διαθήκης πού ἔχει συνάψει μέ τόν ἄνθρωπο. Οἱ ἐξελίξεις θά εἶναι ραγδαῖες.

Ἡ Ἀθήνα, πόλη ἀπό τήν ὁποία ἐκτοξεύθηκε γιά μία ἀκόμη φορά βέλος βλασφημίας ἐνάντια τοῦ Θεοῦ ὑπέγραψε τήν ὁριστική καταδίκη της. Διαγράφτηκε ἀπό τόν οὐρανό καί θά ἔχει τήν τύχη τῶν Σοδόμων καί τῆς Καπερναούμ. Οὔτε πουλί πετούμενο δέν θά περνᾶ πάνω ἀπ’ αὐτήν. Δέν γνωρίζω ἄν αὐτό γίνει σέ μία ὥρα ἤ σέ μία ἡμέρα ἤ σέ ἕνα μήνα ἤ σέ ἑκατό χρόνια. Τόν χρόνο τόν ὁρίζει ὁ Κύριός μας! Εἶναι ἀπολύτως  ὅμως βέβαιο πώς θά γίνει, ἐκτός κι ἄν στό μεταξύ οἱ κατοικοῦντες στήν ἑλληνική πρωτεύουσα μετανοήσουν καί νηστέψουν ὅπως ἀκριβῶς οἱ Νινευϊτες καί ἐκλιπαρήσουν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Τά βέλη τῆς ἀνομίας πού ἔριξαν πρός τό Θεό ὄχι μόνο οἱ 194 βουλευτές πού ψήφισαν ὑπέρ καί αὐτοί πού πονηρά ἀπουσίαζαν ἀλλά καί ὅσοι ψήφισαν κατά τοῦ νόμου κινούμενοι ἀπό ἰδιοτέλεια καί μόνο καί ὄχι ἀπό ὁμολογία πίστεως δέν θά ἀγγίξουν τό Θεό γιατί εἶναι πολύ ψηλά καί δέν τόν φθάνουν. Θά ἐπιστρέψουν γρήγορα στά κεφάλια τους τραυματίζοντάς τους θανάσιμα. Φοβᾶμαι ὅτι σ’ αὐτή τή Βουλή θά χυθεῖ μέ τή μορφή χειμάρρου πολύ αἷμα. Μή γένοιτο Θεέ μου, φώτισέ τους καί ὁδήγησέ τους στήν μετάνοια. Τήν ἴδια τύχη φαίνεται πώς περιμένει καί τούς ἀδιάφορους- κοιμώμενους καί φοβισμένους θρησκευτικούς μας ταγούς...  Νά τά γράψεις αὐτά ὅπως ἀκριβῶς στά εἶπα. Οἱ οὐράνιες δυνάμεις εἶναι θλιμμένες ἀπό τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους. Ἡ Παναγία μας καί οἱ Ἅγιοί μας ὀδύρονται καί κλαίγουν γοερῶς γιά τήν πρωτοφανῆ γιά τό Ἔθνος μας κατάντια. Πέσαμε ἀμαχητί στήν καλοστημένη παγίδα τῶν ἐκφραστῶν τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας». Αὐτά εἶπε μεταξύ ἄλλων γνωστός γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους. Καί πρόσθεσε: «Νιώθω προσωπικά πολύ ἔνοχος. Ἡ ἁμαρτωλότητά μου ἐμπόδισε τήν προσευχή μου νά φθάσει στό Θεό, ἔτσι ὥστε νά ἀποτρέψει τά σχέδια τῶν ἀνόμων. Τό τίμημα πού θά πληρώσουμε ὅλοι, ρασοφόροι καί λαϊκοί θά εἶναι βαρύ. Ὁ Κύριος νά μᾶς ἐλεήσει. Μή λησμονήσεις νά ἐνημερώσεις τούς πιστούς γιά τό συντονιστικό κέντρο πού δημιούργησε ὁ πονηρός προκειμένου νά παγιδεύει στά δίκτυα τῆς ἀνομίας μέ τό χρῆμα καί τή δόξα καί τούς ἐκβιασμούς κυβερνήσεις καί λαούς»!

Ναί, Χριστιανοί μου! Ὁ γέροντας ἀσκητής τοῦ Παγγαίου Ὄρους ἔχει δίκαιο. Ὑπάρχει ἕνα συντονιστικό κέντρο πού ἀποβλέπει νά στρώσει τό χαλί στόν Ἀντίχριστο μέσα ἀπό τήν ἐπιβολή μίας στυγνῆς δικτατορίας, τήν ὁποία πιπιλίζουμε ὅλοι ὡς παγκοσμιοποίηση. Μοναδικός ἐχθρός τοῦ κέντρου αὐτοῦ εἶναι ὁ Χριστός καί τό Εὐαγγέλιο. Αὐτό εὐθύνεται γιά τήν ἠθική κατάντια τῆς Εὐρώπης! Ἀλλά ἄς πάρουμε τά πράγματα ἀπό τήν ἀρχή.

Οἱ ἀπαρτίζοντες τοιοῦτο τό κέντρο συναντήθηκαν τό 1897 στή Βασιλεία τῆς Ἐλβετίας καί ἔλαβαν συγκεκριμένες ἀποφάσεις, τίς ὁποῖες σήμερα μέ τάχιστο ρυθμό ἐπιχειροῦν νά ἐφαρμόσουν. Οἱ ἀποφάσεις αὐτές διέρρευσαν τό 1901 ἀπό ἕνα Ρῶσο καί ἔγιναν γνωστές ὡς τά πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών. Στό 10ο πρωτόκολλο ἀναφέρεται κατηγορηματικά ἡ ἐμμονή τους νά διαλύσουν καί νά καταστρέψουν τήν χριστιανική οἰκογένεια. Χωρίς νά μποῦμε σέ λεπτομέρειες ἀποδεικτικοῦ χαρακτήρα θά παρουσιάσουμε μόνο ὁρισμένα βήματα τοῦ συντονιστικοῦ αὐτοῦ κέντρου πού τή δεκαετία τοῦ 1950 ἔλαβε καί συγκεκριμένο ὄνομα γιά νά δρᾶ πιό εὔκολα καί ἀποτελεσματικά. Ἀναφερόμαστε στήν πρώτη συνεδρίαση τῆς μιαρῆς λέσχης Μπίλντερμπεργκ στήν ὁποία ἐπικεφαλῆς ἔχει τεθεῖ ὁ ἑβραϊκῆς καταγωγῆς μεγιστάνας τοῦ πλούτου, μεγαλοτραπεζίτης Ντέϊβιντ Ροκφέλερ.

Τότε λοιπόν ἀποφασίστηκε μεταξύ ἄλλων πολιτικῶν ἀποφάσεων καί ἡ χρηματοδότηση τοῦ κινήματος τοῦ φεμινισμοῦ μέ συγκεκριμένη προπαγάνδα πού περιελάμβανε σειρά πολιτικῶν ἀποφάσεων καί κατέληγε καί στά ἁπλά λαϊκά στρώματα καί εἶχε ὡς στόχο νά κτυπηθεῖ ὁ θεμέλιος λίθος τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας ἡ γυναίκα. Δέν εἶναι τῆς παρούσης στιγμῆς νά περιγράψουμε τό σύνολο τῶν ἀποφάσεων ( θά τό γράψουμε ἐν εὐθέτω χρόνῳ) ἀλλά θά ἀναφερθοῦμε ἁπλά στούς τρεῖς βασικούς στόχους.

1. Ὁ πρῶτος στόχος τῆς ἐξόδου τῆς χριστιανῆς γυναίκας ἀπό τό σπίτι καί τήν οἰκογένειά της εἶχε νά κάνει μέ τή δημιουργία μίας τεράστιας βιομηχανίας πού τήν εἶχε ὡς κέντρο καί τά κέρδη πού αὐτή θά ἐπέφερε... Ἔνδυση, ὑπόδηση, καλλυντικά κ.ο.κ. Ὅλα αὐτά συνδέονταν μέ τήν καλλιέργεια ἑνός ὑπέρμετρου ἐγωισμοῦ πού ἐκδηλωνόταν ὡς ἰσότητα τῶν δύο φύλων καί ὄχι μόνο.

2. Ὁ δεύτερος στόχος, ὁ ὁποῖος τελικά καί ἐπετεύχθη μέ τίς νέες οἰκογενειακές ἀνάγκες πού δημιουργήθηκαν εἶχε νά κάνει μέ τή δραστική μείωση τῆς τεκνογονίας. Ἐργαζόμενη ἡ γυναίκα σέ σκληρές  ἀντρικές ἐργασίες ἔφθανε κατάκοπη στό σπίτι καί ἐκ τῶν πραγμάτων δέν μποροῦσε νά ἀφιερώσει χρόνο γιά τό σύζυγό της -πού ἔγινε στό ὑποσυνείδητό της καί ἀνταγωνιστής καί στά παιδιά της. Ἔτσι οἱ χριστιανικές οἰκογένειες ἔπαψαν νά εἶναι πολύτεκνες, ὅπως παλαιά...

3. Ὁ τρίτος στόχος εἶχε νά κάνει μέ τό ἐλεύθερο πεδίο δράσης πού δημιουργεῖτο ἀπό τήν ἀπουσία της ἀπό τό οἰκογενειακό περιβάλλον καί ἀφοροῦσε τή διαπαιδαγώγηση τῶν παίδων. Μία ὁλόκληρη βιομηχανία στήθηκε γιά νά μεταδοθοῦν τά μικρόβια τῆς ἀνομίας στά χριστιανόπουλα. Μία βιομηχανία πού ξεκινοῦσε ἀπό τά γνωστά Μίκυ Μάους, τίς γνωστές ἀνόητες φιλοσοφικές ἰδεολογίες, τή μουσική, τήν τηλεόραση, τόν ἔλεγχο τῆς ἐκπαίδευσης (βλ. λ.χ. πόλεμο κατά τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν) ἀπό τά τοπικά παραρτήματα τῆς μιαρῆς λέσχης, δηλαδή τίς τεκτονικές στοές, τή διάδοση τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν καί τοῦ ἀλκοόλ, τήν καλλιέργεια παθογόνων καταστάσεων, κ.ο.κ.

Τά ἀνωτέρω ἀποτελοῦν ξεχωριστά τό καθένα ὁλόκληρα κεφάλαια πού γιά νά ἀναλυθοῦν ἀπαιτοῦν πολλούς τόμων βιβλίων (βλ. καί βιβλίο Τυφώνας Παγκοσμιοποίηση ἔκδ. Ἀγαθός Λόγος).

Μετά τήν ἐπίτευξη τοῦ φεμινιστικοῦ κινήματος πού ἐξ ὁλοκλήρου ἀπευθύνθηκε μόνο σέ χριστιανικές κοινωνίες εἶχε ἤδη δημιουργηθεῖ τό κατάλληλο ἔδαφος γιά νά ἀκολουθήσουν πάλι σέ πολιτικό καί κοινωνικό ἐπίπεδο ἡ νομιμοποίηση τῆς πορνείας, τῆς μοιχείας καί τῆς ἔκτρωσης ἀλλά καί ἡ διαφημιστική καμπάνια πού συνόδευσε τίς κινήσεις αὐτές. Σέ δύο μόλις δεκαετίες αὐτές τοῦ ’70 καί τοῦ ’80  ψηφίστηκαν στό ὄνομα τῆς δημοκρατίας καί τῶν κατευθυνόμενων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἀπό ἐθνικά χριστιανικά κοινοβούλια συγκεκριμένοι νόμοι πού ἐπέτρεπαν ἐλεύθερα τήν ἀνάπτυξη τῆς πορνείας καί τῆς μοιχείας ἀλλά καί τήν ἔκτρωση. Ταυτόχρονα προωθοῦνταν διατάξεις καί ἀνάλογοι νόμοι διευκόλυνσης τῶν διαζυγίων καί ἐπιδότησης τῶν νέων μονογονεϊκῶν οἰκογενειῶν πού δημιουργοῦνταν...

Ἀκριβῶς τή δεκαετία τοῦ 1970 ξεκινᾶ ἀπό τά ἴδια ἀκριβῶς κέντρα πού δροῦν στίς σκλαβωμένες ἀπό τό κέντρο αὐτό τῆς ἀνομίας ΗΠΑ ἡ ἐκστρατεία ὑπέρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Παρουσιάζουμε ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα τῆς ἔκθεσης τῆς παιδοψυχίατρου Καλλιόπης Προκοπάκη, πού πρῶτος πρίν ἀπό μία σχεδόν δεκαετία δημοσίευσε ἐξ ὁλοκλήρου ὁ «Στύλος Ὀρθοδοξίας» γιά νά διαπιστώσετε τό πῶς ἡ ἐκλαμβανόμενη ὡς ψυχασθένεια ἐδῶ καί 4000 ἔτη κατέστη ἀνθρώπινο δικαίωμα καί σεξουαλική διαφορετικότητα!

«Ἡ ὁμοφυλοφιλία συμπεριλήφθηκε ὡς ψυχιατρική διαταραχή (κοινωνικοπαθητική διαταραχή προσωπικότητας) στήν πρώτη ἔκδοση τοῦ Διαγνωστικοῦ καί Στατιστικοῦ Ἐγχειριδίου τῶν Ψυχιατρικῶν Διαταραχῶν (DSM-I) τῆς Ἀμερικανικῆς Ψυχιατρικῆς Ἑταιρείας, τό 1952. Στήν δεύτερη ἔκδοση (DSM-II) τό 1968, ἡ ὁμοφυλοφιλία συμπεριλήφθηκε στίς σεξουαλικές ἀποκλίσεις (πού δέν εἶναι δυνατόν νά ὑποκαταστήσουν τήν φυσιολογική συμπεριφορά). Τό 1973, μετά ἀπό μεγάλες πιέσεις ἀπό τό κίνημα τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀποφασίστηκε μέ ψηφοφορία στήν Ἀμερικανική Ψυχιατρική Ἑταιρεία καί 58% πλειοψηφία (περίπου 10.000 ψῆφοι) νά μήν θεωρεῖται πλέον ἡ ὁμοφυλοφιλία  ψυχιατρική διαταραχή. Ἔτσι, ἡ τρίτη ἔκδοση τοῦ Διαγνωστικοῦ καί Στατιστικοῦ ἐγχειριδίου τῶν Ψυχιατρικῶν Διαταραχῶν (DSM-III) τό 1980 περιελάμβανε μόνο τόν ὅρο «ἐγω-δυστονική» ὁμοφυλοφιλία, στήν γενική κατηγορία τῶν «ψυχοσεξουαλικῶν διαταραχῶν», ἐννοώντας ὅτι ἐφ’ ὅσον τό ἄτομο δέν ἐνοχλεῖται ἀπό τήν ὁμοφυλοφιλία του, δέν συνιστᾶ αὐτή ψυχιατρική διαταραχή. Στήν ἑπόμενη ἀναθεωρημένη ἔκδοση (DSM-III-R) τo 1987 καί ὁ ὅρος «ἐγω-δυστονική ὁμοφυλοφιλία» παύει νά ὑφίσταται. Γίνεται μόνο μία ἀναφορά σέ «σημαντική καί ἐπίμονη δυσφορία ὡς πρός τόν σεξουαλικό προσανατολισμό». To 1992 ἡ κατηγορία «ὁμοφυλοφιλία» ἀφαιρεῖται καί ἀπό τήν Διεθνῆ Ταξινόμηση τῶν Ἀσθενειῶν (ICD-10), τοῦ Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας (WHO). Τό 1997 ἡ Ἀμερικανική Ψυχολογική Ἑταιρεία ὑποστήριξε τό δικαίωμα τῶν ὁμόφυλων γάμων (!!!). Τό 1998 καί τό 2000, ἡ Ἀμερικανική Ψυχιατρική Ἑταιρεία, μετά ἀπό πρόταση τῶν ὁμοφυλοφίλων καί ἀμφισεξουαλικῶν ψυχιάτρων τῆς ἑταιρείας, δημοσίευσε τήν ἀντίθεσή της σέ θεραπεῖες πού ἔχουν στόχο νά ἀλλάξουν τίς σεξουαλικές προτιμήσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀποδεχόμενη ὅμως ὅτι σέ ὁρισμένες περιπτώσεις αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο. Ὁρισμένοι ψυχίατροι φθάνουν στό σημεῖο ν’ ἀρνοῦνται τήν θεραπεία ἀκόμη καί ὅταν τούς ζητεῖται. Ἀντίθετα, μεγάλη μερίδα ψυχιάτρων θεωρεῖ τήν ἄρνηση αὐτή ἀνήθικη καί ἀντιδεοντολογική...»

Τό ἴδιο κέντρο τῆς ἀνομίας ἀπό τό 1989 καί ἐφεξῆς χρηματοδότησε μέ δισεκατομμύρια δολάρια τήν προπαγάνδα ὑπέρ τοῦ κιναιδισμοῦ. Ἀπό τά ἐλεγχόμενα ἐξ αὐτοῦ τοῦ κέντρου πλειονότητα τῶν ἀμερικανικῶν καί εὐρωπαϊκῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης κυρίως ὅμως τήν τηλεόραση προωθήθηκε ἡ παρουσία σέ τηλεοπτικές σειρές, σήριαλ ἀλλά καί κινηματογραφικές ταινίες κίναιδων καί ξεκίνησε ἡ πλύση ἐγκεφάλου. Τή δεκαετία τοῦ 1990 καί τοῦ 2000 συμπεριλήφθηκε ὁ κιναιδισμός, ἡ κτηνοβασία καί ἡ παιδεραστία ὑπό τό γενικό ὅρο τῆς σεξουαλικῆς διαφορετικότητας στό Εὐρωσύνταγμα ἀρχικά καί τή Συνθήκη τῆς Λισσαβόνας μετέπειτα καί ἔγιναν μέ συνοπτικές διαδικασίες ἀποδεκτά ἀπό τά χριστιανικά εὐρωπαϊκά κράτη. Κατόπιν αὐτῶν ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν Ὀλλανδία θεσμοθετήθηκε ὡς νόμος ἡ σύζευξη τῶν ἀνωμάλων πού ἀποτελεῖ ἕνα ἀκόμη κτύπημα στόν ἱστό τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας. Τό 2008 ὑπεγράφη ἀπό τόν τότε πρωθυπουργό τῆς χώρας ἡ Συνθήκη τῆς Λισσαβόνας καί ἔκτοτε ξεκίνησαν οἱ πιέσεις νομιμοποίησης τῆς ἀνωμαλίας μέ τή γνωστή σέ ὅλους μας κατάληξη. Σύντομα θά ἀκολουθήσει ἡ νομιμοποίηση τῆς κτηνοβασίας καί τῆς παιδεραστίας (θά μειωθεῖ τό ὅριο ἐνηλικίωσης ἀπό τά 18 στά 12 καί ταυτόχρονα θά πολυδιαφημιστεῖ ἡ στείρωση τῶν κοριτσιῶν ὡς μόδα...) Θά νομιμοποιηθοῦν ἐπίσης ἀρχικά τά λεγόμενα ὡς ἐλαφριά ναρκωτικά (χασίς καί μαριχουάνα) καί ἀργότερα τά πιό  σκληρά (ἡρωίνη καί κοκαΐνη κ. ἄ.) μέ τήν ἐπίκληση τῆς πάταξης τοῦ μαύρου χρήματος καί τῆς φοροδιαφυγῆς... Ἤδη κομματικά σχήματα στήν Ἑλλάδα καί ὁ πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου προπαγανδίζουν πρός τήν κατεύθυνση αὐτή.

Σέ ὅλη αὐτή τήν ἐξέλιξη στό ἔργο τῆς μιαρῆς λέσχης Μπίλντερμπεργκ συνέβαλαν τέλος ὁ ἔλεγχος καί τῆς διατροφικῆς ἁλυσίδας, τά φάρμακα, τά ἐμβόλια, οἱ ἀεροψεκασμοί, οἱ τεχνητές οἰκονομικές μάστιγες κ. ἄ.

Καλοί μου χριστιανοί ὀφείλουμε νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἕνας νέος σκληρός διωγμός κατά τῆς χριστιανικῆς πίστης ἔχει ξεκινήσει ἐδῶ καί δεκαετίες. Ὁ Στύλος Ὀρθοδοξίας στό τεῦχος Ὀκτωβρίου παρουσίασε τά μυστικά σχέδια γιά τόν ἔλεγχο τῆς θρησκευτικῆς ἡγεσίας μας πού ἐκπόνησε ἡ μιαρή λέσχη κατά τή συνεδρίαση της τόν περασμένο Ἰούνιο στίς Αὐστριακές Ἄλπεις. Ἤδη οἱ προτεσταντικές καί ἡ Ρωμαιοκαθολική δοξασίες καί οἱ ἡγεσίες αὐτῶν τελοῦν ὑπό πλήρη ἔλεγχο. Δέν πέρασαν κἄν λίγοι μόνο μῆνες γιά νά διαπιστώσουμε ὅλοι τήν ἀδιαφορία καί τήν ἀδράνεια τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων στήν νομιμοποίηση τῆς ἐκτροπῆς ἤ ἀρχαία ἑλληνιστί χαυνοπρωκτίας ἀπό τήν ἑλληνική Βουλή. Ὁ Θεός νά βάλει τό χέρι Του.  

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2015

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

Ο τελευταίος και μεγαλύτερος από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Ονομάζεται «Πρόδρομος», γιατί με το κήρυγμα και με το έργο του εσήμανε τον ερχομό του Ιησού Χριστού και «Βαπτιστής», διότι βάπτιζε τους ανθρώπους στον Ιορδάνη ποταμό και εβάπτισε και τον Ιησού Χριστό. Το βάπτισμα του Προδρόμου ήταν μία συμβολική πράξη καθαρμού εκείνων, που πήγαιναν σ’ αυτόν να εξομολογηθούν, ήταν όμως και ο τύπος του βαπτίσματος του Ιησού Χριστού, γι’ αυτό και ο Ιωάννης έλεγε: «Εγώ μεν εβάπτισα υμάς εν ύδατι, αυτός βαπτίσει υμάς  εν Πνεύματι Αγίω» (Μάρκου α΄ 8).

Ο Ιωάννης (εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού ονόματος Γιοχανάν, που σημαίνει «παρά Θεώ εύρον χάριν») γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο από τον ιερέα Ζαχαρία και τη γηραιά Ελισάβετ. Ήταν συγγενής του Ιησού Χριστού από την πλευρά της μητέρας του και έξι μόλις μήνες μεγαλύτερός του. Έζησε ασκητικό βίο στην έρημο και δεν δίστασε να ελέγξει απερίφραστα και κατά πρόσωπο την αδικία και την ηθική υπόσταση των ανθρώπων της εποχής του. Αυτό έγινε αιτία να συλληφθεί και να φυλακισθεί από τον τοπάρχη της Ιουδαίας Ηρώδη Αντύπα, που συζούσε παράνομα με την Ηρωδιάδα, σύζυγο του αδελφού του Ηρώδη Φιλίππου. Η Ηρωδιάδα έπεισε την κόρη της Σαλώμη να ζητήσει την «κεφαλήν του Ιωάννου επί πίνακι» (Μάρκου στ΄25) ως δώρο γενεθλίων και ο Ηρώδης Αντύπας για να την ευχαριστήσει διέταξε τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη.

Ο  Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους στην Ελλάδα. Θεωρείται προστάτης και φύλακας της κουμπαριάς και των νοσούντων από ελονοσία. Το όνομά του αποτελεί ένα από τα πιο συνηθισμένα βαφτιστικά ονόματα και είναι παράγωγο πολλών επωνύμων. Μεγάλος αριθμός εκκλησιών και ξωκλησιών φέρουν το όνομά του, καθώς και εκατοντάδες οικισμοί. Η μνήμη του τιμάται από τον Χριστιανισμό έξι φορές τον χρόνο:

• 7 Ιανουαρίου, Σύναξη του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου.
• 24 Φεβρουαρίου, Α' και Β' Εύρεσις της τιμίας κεφαλής του αγίου προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου.
• 25 Μαΐου, Γ' Εύρεσις της τιμίας κεφαλής του αγίου προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου.
• 24 Ιουνίου, Γενέθλιον του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Την παραμονή της εορτής κυριαρχούν πυρολατρικά έθιμα (Φωτιές τ’ Αϊγιαννιού).
• 29 Αυγούστου, Αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Η ημέρα θεωρείται πένθιμη και συνδέεται με αυστηρή νηστεία.
• 23 Σεπτεμβρίου, Σύλληψις Τιμίου Προδρόμου.

Απολυτίκιο

Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων· σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε· ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω και τοις εν Άδη, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.

 Περί Πηγών...

το είδαμε : εδώ

Ο ΑΓΙΟΣ IΩΑNNHΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ-ΕΙΚΟΝΑ

Χρήστου Γκότση

Ὅταν αὐτοκράτωρ τῆς Ρώμης ἦτο ὁ Τιβέριος, πλησίον τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, τό 28 ἡ 29 μ·Χ·, ἕνας ἄνθρωπος ἄρχισε τό κήρυγμά του. Ἰωάννης ἦταν τό ὄνομά του. Οἱ προφῆται τῆς Παλαιᾶς διαθήκης εἶχαν μιλήσει γι’ αὐτόν καί ἡ γέννησίς του ἦταν θαῦμα καί θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐπί πεντακόσια ἔτη δέν εἶχε φανῆ προφήτης τοῦ Θεοῦ εἰς τήν Παλαιστίνη. Γιά τοῦτο τό κήρυγμα τοῦ Ἰωάννου ἐπέσυρε τήν προσοχή τοῦ πλήθους.

Οἱ κατωτέρω στίχοι, πού ἀφιερώνουν Οἱ ἱεροί Εὐαγγελισταί εἰς τήν προσωπικότητα τοῦ Προδρόμου, θά μᾶς βοηθήσουν εἰς τήν κατανόησιν τῆς μεγάλης αὐτῆς μορφῆς, τῆς θέσεώς της εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί τῆς ἁγίας εἰκόνος της.

«Ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου… ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν… Ἦν δέ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί τήν ὀσφύν αὐτοῦ, καί ἐσθίων ἀκρίδας καί μέλι ἄγριον…Ἰδών δέ πολλούς τῶν Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων ἐρχομένους ἐπί τό βάπτισμα αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς… Ἤδη δέ καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται πᾶν οὖν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται… Ό… Ἡρώδης κρατήσας τόν Ἰωάννην ἔδησεν αὐτόν καί ἔθετο ἐν φυλακῇ διά Ἡρωδιάδα τήν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. Ἔλεγε γάρ αὐτῷ ὁ Ἰωάννης· οὐκ ἔξεστί σοι (=δέν σοῦ ἐπιτρέπεται) ἔχειν αὐτήν… Γενεσίων δέ ἀγόμενων τοῦ Ἡρώδου ὠρχήσατο ἡ θυγάτηρ τῆς Ἡρωδιάδος ἐν τῷ μέσῳ καί ἤρεσε τῷ Ἡρώδῃ· ὅθεν μεθ’ ὅρκου ὠμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι ὅ ἐάν αἰτήσηται. Ἡ δέ… δός μοι, φησίν, ὧδε ἐπί πίνακι τήν κεφαλήν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ… Καί πέμψας ἀπεκεφάλισε τόν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ. Καί ἠνέχθη ἡ κεφαλή αὐτοῦ ἐπί πίνακι καί ἐδόθη τῷ κορασίῳ, καί ἤνεγκε τῇ μητρί αὐτῆς» (Μάρκ.1,1-6, Ματθ. 3, 7.10. 14, 3-11).

Ὅπως βλέπομεν εἰς τό ἀνωτέρω κείμενο, τό μήνυμα τῆς σωτηρίας πού ἔφερε ὁ Χριστός εἰς τόν κόσμον, συνδέεται μέ τήν ἐμφάνισι τοῦ Προδρόμου. Αὐτός εἶναι ὁ «ἄγγελος», δηλαδή ὁ ἀγγελιαφόρος, ὁ ὁποῖος συμφώνως πρός τήν προφητείαν τοῦ προφήτου Μαλαχίου (3, 1) ἀπεστάλη διά νά προετοιμάση τόν δρόμον τοῦ Κυρίου καί νά προπαρασκευάση τάς ψυχάς τῶν ἀνθρώπων πρός ὑποδοχήν Του. Εἶναι ἡ «ὡραία τρυγών καί χελιδών ἡδύλαλος», πού προεμήνυσε τήν θείαν ἄνοιξιν, δηλαδή τόν Χριστόν.

Καί ἄλλοι προφῆται μίλησαν διά τόν Μεσσία. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὅμως εἶναι ὁ τελευταῖος, ὁ μεγαλύτερος καί ὁ σεβασμιώτερος τῆς ἡρωικῆς παρατάξεως τῶν προφητῶν. Εἶναι, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων (+386), «ὁ μέγιστος μέν ἐν προφήταις, ἀρχηγός δέ τῆς καινῆς διαθήκης, καί τρόπον τινά συνάπτων ἀμφοτέρας ἐν αὐτῷ τάς διαθήκας, παλαιάν τε καί καινήν» (Κατήχησις 10,19). Δέν κήρυξε ἁπλῶς τόν Χριστόν, ἀξιώθηκε νά Τόν δείξη εἰς τά πλήθη, νά Τόν βαπτίση καί νά Τόν κηρύξη εἰς τόν κόσμον τῶν νεκρῶν. Τέλος διά τόν νόμον τοῦ Κυρίου καί τήν ἀλήθειάν Του ἔχυσε καί τό αἷμα του. Δικαίως λοιπόν εἶπε δι‘ αὐτόν ὁ Κύριος: «Ἀμήν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ» (Ματθ. 11,11).

Τήν θαυμαστήν ζωήν τοῦ Τιμίου Προδρόμου, τό κήρυγμά του διά τόν Κύριον, τόν ζῆλον του καί τήν παρρησίαν του παρουσιάζει ὡραιότατα τό τρίτον Κάθισμα τοῦ Ὄρθρου τῆς ἑορτῆς τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς του (29 Αὔγουστου). Εἶναι τό τροπάριον τοῦτο μία σύντομος βιογραφία τοῦ Βαπτιστοῦ εἰς ποιητικήν γλῶσσαν καί ψάλλεται εἰς τόν πλ. δ’ἦχον:

«Ἐκ τῆς στείρας ἐκλάμψας ψήφῳ Θεοῦ καί δεσμά διαρρήξας γλώσσης πατρός, ἔδειξας τόν ἥλιον, ἑωσφόρον αὐγάζοντα· καί λαοῖς ἐν ἐρήμῳ τόν Κτίστην ἐκήρυξας, τόν ἀμνόν τόν αἵροντα τοῦ κόσμου τά πταίσματα· ὅθεν καί πρός ζῆλον βασιλέα ἐλέγξας, τήν ἔνδοξον κάραν σου ἀπετμήθης, ἀοίδιμε Ἰωάννη πανεύφημε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τήν ἁγίαν μνήμην σου».

Ἡ θέσιςτοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τήν Ἐκκλησίαν εἶναι τιμητική. Εἰς τάς δεήσεις καί τάς προσευχάς ἀναφέρεται μετά τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου. Μέ αὐτήν πλαισιώνει τόν Παντοκράτορα Κύριον εἰς τήν εἰκόνα τῆς δεήσεως ἤ τοῦ Τριμόρφου. (Ἔτσι λέγεται ἡ εἰκών, πού παρουσιάζει τόν Χριστόν εἰς τό μέσον μέ τήν Θεοτόκον ἐκ δεξιῶν Του καί ἐξ ἀριστερῶν Του τον Ἅγιον Ἰωάννην τόν Πρόδρομον εἰς στάσιν δεήσεως). Ὁ Ἅγιος Πρόδρομος εἰκονίζεται παραπλεύρως τοῦ Κυρίου καί εἰς τό εἰκονοστάσιον ἤ τέμπλον, ὅπου τοποθετοῦνται καί οἱ εἰκόνες τῆς Θεοτόκου καί τοῦ Ἁγίου ἤ τῆς Ἁγίας τοῦ ναοῦ.

Τήν μεγαλωσύνην τοῦ Προδρόμου ἀναγνωρίζει ἡ Ἐκκλησία μέ τάς ἑορτάς, πού ἔχει ἀφιερώσει εἰς αὐτόν. Μία ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, ἡ Τρίτη, εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἀφιερωμένη εἰς αὐτόν. «Αὐτόν λοιπόν τόν ἐπίγειο ἄγγελο καί τόν οὐράνιο ἄνθρωπο», γράφει ὁ Καθηγητής Ί. Φουντούλης, «ἐπαξίως τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἑορτάζει τά μαρτυρούμενα ἀπό τήν Καινή διαθήκη γεγονότα τοῦ βίου του, πάλι σέ σύνδεσμο μέ τά ἀντίστοιχα γεγονότα τοῦ βίου τοῦ Σωτῆρος.Τήν σύλληψή του στίς 23 Σεπτεμβρίου, ἕξ μῆνες πρίν ἀπό τόν Εὐαγγελισμό, πού ἔγινε «τῷ μηνί τῷ ἕκτῳ» ἀπό τήν σύλληψι τῆς Ἐλισάβετ τῆς μητρός τοῦ Προδρόμου. Τήν γέννησί του στίς 24 Ἰουνίου, ἕξ μῆνες πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα. Ἴσως καί ἡ μνήμη τοῦ θανάτου του στίς 29 Αὐγούστου δέν εἶναι ἄσχετη πρός τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ… Γιατί ὄχι μόνο τήν σύλληψι καί τήν γέννησι τοῦ Βαπτιστοῦ ἡ Ἐκκλησία συνέδεσε μέ τό ρόλο τοῦ Ἰωάννου σάν προδρόμου τῆς συλλήψεως καί τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί σ’ αὐτόν τόν θάνατό του ἔδωσε προδρομικό χαρακτήρα. Ὁ Πρόδρομος πεθαίνει μαρτυρικά πρίν ἀπό τόν Σωτήρα προμηνύοντας, τρόπον τινά, τόν μαρτυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ καί πηγαίνοντας πάλι πρόδρομός Του στόν Ἅδη».

Περιγραφή τῆς εἰκόνας

Ἡ εἰκών πού θά περιγράψωμεν, εἰκονίζει τόν Ἅγιον Ἰωάννην, ὅπως τόν παρουσιάζουν τά Εὐαγγέλια καί τόν ὑμνεῖ ἡ Ἐκκλησία.

Διά τήν Ἐκκλησίαν ὁ Πρόδρομος καί Βαπτιστής Ἰωάννης εἶναι ἄγγελος, Ἀπόστολος καί Μάρτυς.

Ὁ Ἅγιός μας εἶναι κατ’ ἀρχάς ἄγγελος διά δύο λόγους: Πρῶτον, λόγῳ τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς του. Ἦτο «ἄνθρωπος μέν τῇ φύσει, Ἄγγελος δέ τόν βίον».

Ἔτσι ἀνεδείχθη εἰς «ἐπίγειον ἄγγελον καί οὐράνιον ἄνθρωπον». (Βλέπ. τροπάρια τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Γεννήσεώς του).

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος εἶναι, δεύτερον, ἄγγελος διότι ἔφερε τό μήνυμα τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν ὡς ἀγγελιαφόρος τοῦ Κυρίου. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἡ εἰκών τόν παρουσιάζει ὡς ἕνα ἀσκητήν, πού φέρει πτέρυγας. «Ζωγραφίζεται δέ ὁ Ἅγιος κάτισχνος καί κεραμόχρους ἐκ τοῦ καύσωνος, φορῶν τό δέρμα τῆς καμήλου καί περιβεβλημένος ἐπάνωθεν ἱμάτιον.Ἡ κεφαλή του εἶναι λιπόσαρκος, μέ τό ὄμμα πλῆρες πίστεως καί ἐγκαρτερήσεως. Οἱ βόστρυχοι τῆς κόμης καί τοῦ γενείου του εἶναι ἀνατεταραγμένοι ἀπό τόν ἄνεμον τῆς ἐρήμου ὡς ὄφεις, Οἱ βραχίονες καί οἱ πόδες του εἶναι λεπτοί καί ἄσαρκοι ὡς τῶν πτηνῶν. Φέρει δέ πτέρυγας ὡς οἱ ἄγγελοι, κατά τήν ρῆσιν τοῦ προφήτου Μαλαχίου «Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου». Τό ἱερόν τοῦτο ὄρνεον ἵσταται ἐπί ἀποτόμου βραχώδους κορυφῆς, ἐν τῷ μέσῳ φάραγγος μεταξύ δύο συντετριμμένων ὀρέων, δι’ ὧν ὑποδηλοῦται τό ἄγριον τῆς ἐρήμου» (Φ. Κόντογλου).

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ἐκτός ἀπό ἄγγελος, εἶναι καί Ἀπόστολος. Ὅπως οἱ Ἀπόστολοι ἔτσι καί αὐτός ἔλαβεν ἀπό τόν Θεόν τήν ἐντολήν νά κηρύττη καί νά βαπτίζη τούς ἀνθρώπους. Ὅ,τι ἔπραξε καί ἐκήρυξε, τό ἔκαμε κατ’ ἐντολήν τοῦ Κυρίου, τοῦ Θεοῦ μας. Πρός αὐτόν εἶναι ἐστραμμένον τό βλέμμα τοῦ Βαπτιστοῦ. Ὁ Κύριος εἰκονίζεται ἐντός ἡμικυκλίου, πού συμβολίζει τόν οὐρανόν, εἰς τό ἄνω ἀριστερόν μέρος τῆς εἰκόνος. Μέ τήν δεξιάν Του χεῖρα εὐλογεῖ τόν Ἀπόστολόν Του καί μέ τήν ἀριστεράν κρατεῖ εἰλητάριον.

Εἰς τήν ἰδίαν στάσιν εὑρίσκεται καί ὁ Βαπτιστής. Ἡ δεξιά του χείρ εἶναι εἰς σχῆμα παρακλητικόν καί ἡ ἀριστερά του κρατεῖ εἰλητάριον, τό ὁποῖον γράφει:

«Ὁρᾷς οἷα πάσχουσιν, ὦ Θεοῦ Λόγε, οἱ πταισμάτων ἔλεγχοι τῶν βδελυκτέων. Ἔλεγχον καί γάρ μή φέρων ὁ Ἡρώδης,τέτμηκεν, ἰδού, τήν ἐμήν κάραν, Σῶτερ». δηλαδή: Βλέπεις, Κύριε, πού εἶσαι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τί ὑποφέρουν ὅσοι ἐλέγχουν τά πταίσματα τῶν βδελυρῶν. Διότι καί ὁ Ἡρώδης, ἐπειδή δέν μποροῦσε νά βαστάση τόν ἔλεγχον (τῆς ἀνηθικότητός του), ἰδού, Σωτήρ μου, ἀπέκοψε τήν κεφαλήν μου.

Εἰς τήν δεξιάν γωνίαν τῆς εἰκόνος ζωγραφίζεται δρῦς, πού ἔχει μεταξύ τῶν κλάδων της μίαν ἀξίνην. Μᾶς ὑπενθυμίζει τούς ἀναφερθέντας λόγους τοῦ Βαπτιστοῦ πρός τούς Φαρισαίους καί Σαδδουκαίους: «Ἤδη δέ καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται…». Οἱ θρησκευτικῶς ἐντυπωσιακοί ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων καί οἱ ὅμοιοί των θά ἔχουν τήν τύχην τῶν ἄκαρπων, πού κόπτονται ὡς ἄχρηστα.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης εἶναι, τελευταῖον, καί ἕνας Μάρτυς. Τό βλέπομεν καί αὐτό εἰς τήν εἰκόνα. Μᾶς τό ὑπενθυμίζει ἡ ἀποτμηθεῖσα κεφαλή του, πού εἰκονίζεται ἐντός λεκάνης εἰς τό κάτω ἀριστερόν μέρος τῆς εἰκόνος. Φέρει εἰς τόν νοῦν τῶν πιστῶν τό μισητόν συμπόσιον τοῦ Ἡρώδου, πού ἔγινεν ἀφορμή νά διαπραχθῆ τό ἀνοσιούργημα τῆς ἀποτομῆς τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ θεοκήρυκος Προδρόμου.

Ἡ εἰκών πού περιεγράψαμεν, εἰκονίζει τόν Τίμιον Πρόδρομον μέ τήν τριπλῆν του ἀποστολήν: τοῦ ἀγγέλου, τοῦ Ἀποστόλου καί τοῦ Μάρτυρος. Ἔτσι τόν ὑμνεῖ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γερμανός εἰς τό πρῶτον τροπάριον τῆς Λιτῆς τοῦ α’ ἤχου (29 Αὐγούστου):

«Τί σέ καλέσωμεν Προφήτα; Ἄγγελον, Ἀπόστολον ἤ Μάρτυρα; Ἄγγελον, ὅτι ὡς ἀσώματος διήγαγες· Ἀπόστολον, ὅτι ἐμαθήτευσας τά ἔθνη· Μάρτυρα δέ, ὅτι σοῦ ἡ κεφαλή ὑπέρ Χριστοῦ ἐτμήθη. Αὐτόν ἱκέτευε, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».

Ἀπό τό βιβλίο,

Ὁ μυστικός κόσμος τῶν Βυζαντινῶν εἰκόνων,

Ἔκδοσις Ἀποστολικῆς Διακονίας

Ο ΑΓΙΟΣ IΩΑNNHΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ-ΕΙΚΟΝΑ

Χρήστου Γκότση

Ὅταν αὐτοκράτωρ τῆς Ρώμης ἦτο ὁ Τιβέριος, πλησίον τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, τό 28 ἡ 29 μ·Χ·, ἕνας ἄνθρωπος ἄρχισε τό κήρυγμά του. Ἰωάννης ἦταν τό ὄνομά του. Οἱ προφῆται τῆς Παλαιᾶς διαθήκης εἶχαν μιλήσει γι’ αὐτόν καί ἡ γέννησίς του ἦταν θαῦμα καί θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐπί πεντακόσια ἔτη δέν εἶχε φανῆ προφήτης τοῦ Θεοῦ εἰς τήν Παλαιστίνη. Γιά τοῦτο τό κήρυγμα τοῦ Ἰωάννου ἐπέσυρε τήν προσοχή τοῦ πλήθους.

Οἱ κατωτέρω στίχοι, πού ἀφιερώνουν Οἱ ἱεροί Εὐαγγελισταί εἰς τήν προσωπικότητα τοῦ Προδρόμου, θά μᾶς βοηθήσουν εἰς τήν κατανόησιν τῆς μεγάλης αὐτῆς μορφῆς, τῆς θέσεώς της εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί τῆς ἁγίας εἰκόνος της.

«Ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου… ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν… Ἦν δέ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί τήν ὀσφύν αὐτοῦ, καί ἐσθίων ἀκρίδας καί μέλι ἄγριον…Ἰδών δέ πολλούς τῶν Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων ἐρχομένους ἐπί τό βάπτισμα αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς… Ἤδη δέ καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται πᾶν οὖν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται… Ό… Ἡρώδης κρατήσας τόν Ἰωάννην ἔδησεν αὐτόν καί ἔθετο ἐν φυλακῇ διά Ἡρωδιάδα τήν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. Ἔλεγε γάρ αὐτῷ ὁ Ἰωάννης· οὐκ ἔξεστί σοι (=δέν σοῦ ἐπιτρέπεται) ἔχειν αὐτήν… Γενεσίων δέ ἀγόμενων τοῦ Ἡρώδου ὠρχήσατο ἡ θυγάτηρ τῆς Ἡρωδιάδος ἐν τῷ μέσῳ καί ἤρεσε τῷ Ἡρώδῃ· ὅθεν μεθ’ ὅρκου ὠμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι ὅ ἐάν αἰτήσηται. Ἡ δέ… δός μοι, φησίν, ὧδε ἐπί πίνακι τήν κεφαλήν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ… Καί πέμψας ἀπεκεφάλισε τόν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ. Καί ἠνέχθη ἡ κεφαλή αὐτοῦ ἐπί πίνακι καί ἐδόθη τῷ κορασίῳ, καί ἤνεγκε τῇ μητρί αὐτῆς» (Μάρκ.1,1-6, Ματθ. 3, 7.10. 14, 3-11).

Ὅπως βλέπομεν εἰς τό ἀνωτέρω κείμενο, τό μήνυμα τῆς σωτηρίας πού ἔφερε ὁ Χριστός εἰς τόν κόσμον, συνδέεται μέ τήν ἐμφάνισι τοῦ Προδρόμου. Αὐτός εἶναι ὁ «ἄγγελος», δηλαδή ὁ ἀγγελιαφόρος, ὁ ὁποῖος συμφώνως πρός τήν προφητείαν τοῦ προφήτου Μαλαχίου (3, 1) ἀπεστάλη διά νά προετοιμάση τόν δρόμον τοῦ Κυρίου καί νά προπαρασκευάση τάς ψυχάς τῶν ἀνθρώπων πρός ὑποδοχήν Του. Εἶναι ἡ «ὡραία τρυγών καί χελιδών ἡδύλαλος», πού προεμήνυσε τήν θείαν ἄνοιξιν, δηλαδή τόν Χριστόν.

Καί ἄλλοι προφῆται μίλησαν διά τόν Μεσσία. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὅμως εἶναι ὁ τελευταῖος, ὁ μεγαλύτερος καί ὁ σεβασμιώτερος τῆς ἡρωικῆς παρατάξεως τῶν προφητῶν. Εἶναι, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων (+386), «ὁ μέγιστος μέν ἐν προφήταις, ἀρχηγός δέ τῆς καινῆς διαθήκης, καί τρόπον τινά συνάπτων ἀμφοτέρας ἐν αὐτῷ τάς διαθήκας, παλαιάν τε καί καινήν» (Κατήχησις 10,19). Δέν κήρυξε ἁπλῶς τόν Χριστόν, ἀξιώθηκε νά Τόν δείξη εἰς τά πλήθη, νά Τόν βαπτίση καί νά Τόν κηρύξη εἰς τόν κόσμον τῶν νεκρῶν. Τέλος διά τόν νόμον τοῦ Κυρίου καί τήν ἀλήθειάν Του ἔχυσε καί τό αἷμα του. Δικαίως λοιπόν εἶπε δι‘ αὐτόν ὁ Κύριος: «Ἀμήν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ» (Ματθ. 11,11).

Τήν θαυμαστήν ζωήν τοῦ Τιμίου Προδρόμου, τό κήρυγμά του διά τόν Κύριον, τόν ζῆλον του καί τήν παρρησίαν του παρουσιάζει ὡραιότατα τό τρίτον Κάθισμα τοῦ Ὄρθρου τῆς ἑορτῆς τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς του (29 Αὔγουστου). Εἶναι τό τροπάριον τοῦτο μία σύντομος βιογραφία τοῦ Βαπτιστοῦ εἰς ποιητικήν γλῶσσαν καί ψάλλεται εἰς τόν πλ. δ’ἦχον:

«Ἐκ τῆς στείρας ἐκλάμψας ψήφῳ Θεοῦ καί δεσμά διαρρήξας γλώσσης πατρός, ἔδειξας τόν ἥλιον, ἑωσφόρον αὐγάζοντα· καί λαοῖς ἐν ἐρήμῳ τόν Κτίστην ἐκήρυξας, τόν ἀμνόν τόν αἵροντα τοῦ κόσμου τά πταίσματα· ὅθεν καί πρός ζῆλον βασιλέα ἐλέγξας, τήν ἔνδοξον κάραν σου ἀπετμήθης, ἀοίδιμε Ἰωάννη πανεύφημε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τήν ἁγίαν μνήμην σου».

Ἡ θέσιςτοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τήν Ἐκκλησίαν εἶναι τιμητική. Εἰς τάς δεήσεις καί τάς προσευχάς ἀναφέρεται μετά τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου. Μέ αὐτήν πλαισιώνει τόν Παντοκράτορα Κύριον εἰς τήν εἰκόνα τῆς δεήσεως ἤ τοῦ Τριμόρφου. (Ἔτσι λέγεται ἡ εἰκών, πού παρουσιάζει τόν Χριστόν εἰς τό μέσον μέ τήν Θεοτόκον ἐκ δεξιῶν Του καί ἐξ ἀριστερῶν Του τον Ἅγιον Ἰωάννην τόν Πρόδρομον εἰς στάσιν δεήσεως). Ὁ Ἅγιος Πρόδρομος εἰκονίζεται παραπλεύρως τοῦ Κυρίου καί εἰς τό εἰκονοστάσιον ἤ τέμπλον, ὅπου τοποθετοῦνται καί οἱ εἰκόνες τῆς Θεοτόκου καί τοῦ Ἁγίου ἤ τῆς Ἁγίας τοῦ ναοῦ.

Τήν μεγαλωσύνην τοῦ Προδρόμου ἀναγνωρίζει ἡ Ἐκκλησία μέ τάς ἑορτάς, πού ἔχει ἀφιερώσει εἰς αὐτόν. Μία ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, ἡ Τρίτη, εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἀφιερωμένη εἰς αὐτόν. «Αὐτόν λοιπόν τόν ἐπίγειο ἄγγελο καί τόν οὐράνιο ἄνθρωπο», γράφει ὁ Καθηγητής Ί. Φουντούλης, «ἐπαξίως τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἑορτάζει τά μαρτυρούμενα ἀπό τήν Καινή διαθήκη γεγονότα τοῦ βίου του, πάλι σέ σύνδεσμο μέ τά ἀντίστοιχα γεγονότα τοῦ βίου τοῦ Σωτῆρος.Τήν σύλληψή του στίς 23 Σεπτεμβρίου, ἕξ μῆνες πρίν ἀπό τόν Εὐαγγελισμό, πού ἔγινε «τῷ μηνί τῷ ἕκτῳ» ἀπό τήν σύλληψι τῆς Ἐλισάβετ τῆς μητρός τοῦ Προδρόμου. Τήν γέννησί του στίς 24 Ἰουνίου, ἕξ μῆνες πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα. Ἴσως καί ἡ μνήμη τοῦ θανάτου του στίς 29 Αὐγούστου δέν εἶναι ἄσχετη πρός τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ… Γιατί ὄχι μόνο τήν σύλληψι καί τήν γέννησι τοῦ Βαπτιστοῦ ἡ Ἐκκλησία συνέδεσε μέ τό ρόλο τοῦ Ἰωάννου σάν προδρόμου τῆς συλλήψεως καί τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί σ’ αὐτόν τόν θάνατό του ἔδωσε προδρομικό χαρακτήρα. Ὁ Πρόδρομος πεθαίνει μαρτυρικά πρίν ἀπό τόν Σωτήρα προμηνύοντας, τρόπον τινά, τόν μαρτυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ καί πηγαίνοντας πάλι πρόδρομός Του στόν Ἅδη».

Περιγραφή τῆς εἰκόνας

Ἡ εἰκών πού θά περιγράψωμεν, εἰκονίζει τόν Ἅγιον Ἰωάννην, ὅπως τόν παρουσιάζουν τά Εὐαγγέλια καί τόν ὑμνεῖ ἡ Ἐκκλησία.

Διά τήν Ἐκκλησίαν ὁ Πρόδρομος καί Βαπτιστής Ἰωάννης εἶναι ἄγγελος, Ἀπόστολος καί Μάρτυς.

Ὁ Ἅγιός μας εἶναι κατ’ ἀρχάς ἄγγελος διά δύο λόγους: Πρῶτον, λόγῳ τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς του. Ἦτο «ἄνθρωπος μέν τῇ φύσει, Ἄγγελος δέ τόν βίον».

Ἔτσι ἀνεδείχθη εἰς «ἐπίγειον ἄγγελον καί οὐράνιον ἄνθρωπον». (Βλέπ. τροπάρια τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Γεννήσεώς του).

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος εἶναι, δεύτερον, ἄγγελος διότι ἔφερε τό μήνυμα τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν ὡς ἀγγελιαφόρος τοῦ Κυρίου. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἡ εἰκών τόν παρουσιάζει ὡς ἕνα ἀσκητήν, πού φέρει πτέρυγας. «Ζωγραφίζεται δέ ὁ Ἅγιος κάτισχνος καί κεραμόχρους ἐκ τοῦ καύσωνος, φορῶν τό δέρμα τῆς καμήλου καί περιβεβλημένος ἐπάνωθεν ἱμάτιον.Ἡ κεφαλή του εἶναι λιπόσαρκος, μέ τό ὄμμα πλῆρες πίστεως καί ἐγκαρτερήσεως. Οἱ βόστρυχοι τῆς κόμης καί τοῦ γενείου του εἶναι ἀνατεταραγμένοι ἀπό τόν ἄνεμον τῆς ἐρήμου ὡς ὄφεις, Οἱ βραχίονες καί οἱ πόδες του εἶναι λεπτοί καί ἄσαρκοι ὡς τῶν πτηνῶν. Φέρει δέ πτέρυγας ὡς οἱ ἄγγελοι, κατά τήν ρῆσιν τοῦ προφήτου Μαλαχίου «Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου». Τό ἱερόν τοῦτο ὄρνεον ἵσταται ἐπί ἀποτόμου βραχώδους κορυφῆς, ἐν τῷ μέσῳ φάραγγος μεταξύ δύο συντετριμμένων ὀρέων, δι’ ὧν ὑποδηλοῦται τό ἄγριον τῆς ἐρήμου» (Φ. Κόντογλου).

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ἐκτός ἀπό ἄγγελος, εἶναι καί Ἀπόστολος. Ὅπως οἱ Ἀπόστολοι ἔτσι καί αὐτός ἔλαβεν ἀπό τόν Θεόν τήν ἐντολήν νά κηρύττη καί νά βαπτίζη τούς ἀνθρώπους. Ὅ,τι ἔπραξε καί ἐκήρυξε, τό ἔκαμε κατ’ ἐντολήν τοῦ Κυρίου, τοῦ Θεοῦ μας. Πρός αὐτόν εἶναι ἐστραμμένον τό βλέμμα τοῦ Βαπτιστοῦ. Ὁ Κύριος εἰκονίζεται ἐντός ἡμικυκλίου, πού συμβολίζει τόν οὐρανόν, εἰς τό ἄνω ἀριστερόν μέρος τῆς εἰκόνος. Μέ τήν δεξιάν Του χεῖρα εὐλογεῖ τόν Ἀπόστολόν Του καί μέ τήν ἀριστεράν κρατεῖ εἰλητάριον.

Εἰς τήν ἰδίαν στάσιν εὑρίσκεται καί ὁ Βαπτιστής. Ἡ δεξιά του χείρ εἶναι εἰς σχῆμα παρακλητικόν καί ἡ ἀριστερά του κρατεῖ εἰλητάριον, τό ὁποῖον γράφει:

«Ὁρᾷς οἷα πάσχουσιν, ὦ Θεοῦ Λόγε, οἱ πταισμάτων ἔλεγχοι τῶν βδελυκτέων. Ἔλεγχον καί γάρ μή φέρων ὁ Ἡρώδης,τέτμηκεν, ἰδού, τήν ἐμήν κάραν, Σῶτερ». δηλαδή: Βλέπεις, Κύριε, πού εἶσαι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τί ὑποφέρουν ὅσοι ἐλέγχουν τά πταίσματα τῶν βδελυρῶν. Διότι καί ὁ Ἡρώδης, ἐπειδή δέν μποροῦσε νά βαστάση τόν ἔλεγχον (τῆς ἀνηθικότητός του), ἰδού, Σωτήρ μου, ἀπέκοψε τήν κεφαλήν μου.

Εἰς τήν δεξιάν γωνίαν τῆς εἰκόνος ζωγραφίζεται δρῦς, πού ἔχει μεταξύ τῶν κλάδων της μίαν ἀξίνην. Μᾶς ὑπενθυμίζει τούς ἀναφερθέντας λόγους τοῦ Βαπτιστοῦ πρός τούς Φαρισαίους καί Σαδδουκαίους: «Ἤδη δέ καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται…». Οἱ θρησκευτικῶς ἐντυπωσιακοί ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων καί οἱ ὅμοιοί των θά ἔχουν τήν τύχην τῶν ἄκαρπων, πού κόπτονται ὡς ἄχρηστα.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης εἶναι, τελευταῖον, καί ἕνας Μάρτυς. Τό βλέπομεν καί αὐτό εἰς τήν εἰκόνα. Μᾶς τό ὑπενθυμίζει ἡ ἀποτμηθεῖσα κεφαλή του, πού εἰκονίζεται ἐντός λεκάνης εἰς τό κάτω ἀριστερόν μέρος τῆς εἰκόνος. Φέρει εἰς τόν νοῦν τῶν πιστῶν τό μισητόν συμπόσιον τοῦ Ἡρώδου, πού ἔγινεν ἀφορμή νά διαπραχθῆ τό ἀνοσιούργημα τῆς ἀποτομῆς τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ θεοκήρυκος Προδρόμου.

Ἡ εἰκών πού περιεγράψαμεν, εἰκονίζει τόν Τίμιον Πρόδρομον μέ τήν τριπλῆν του ἀποστολήν: τοῦ ἀγγέλου, τοῦ Ἀποστόλου καί τοῦ Μάρτυρος. Ἔτσι τόν ὑμνεῖ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γερμανός εἰς τό πρῶτον τροπάριον τῆς Λιτῆς τοῦ α’ ἤχου (29 Αὐγούστου):

«Τί σέ καλέσωμεν Προφήτα; Ἄγγελον, Ἀπόστολον ἤ Μάρτυρα; Ἄγγελον, ὅτι ὡς ἀσώματος διήγαγες· Ἀπόστολον, ὅτι ἐμαθήτευσας τά ἔθνη· Μάρτυρα δέ, ὅτι σοῦ ἡ κεφαλή ὑπέρ Χριστοῦ ἐτμήθη. Αὐτόν ἱκέτευε, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».

Ἀπό τό βιβλίο,

Ὁ μυστικός κόσμος τῶν Βυζαντινῶν εἰκόνων,

Ἔκδοσις Ἀποστολικῆς Διακονίας

Ο ΑΓΙΟΣ IΩΑNNHΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ-ΕΙΚΟΝΑ

Χρήστου Γκότση

Ὅταν αὐτοκράτωρ τῆς Ρώμης ἦτο ὁ Τιβέριος, πλησίον τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, τό 28 ἡ 29 μ·Χ·, ἕνας ἄνθρωπος ἄρχισε τό κήρυγμά του. Ἰωάννης ἦταν τό ὄνομά του. Οἱ προφῆται τῆς Παλαιᾶς διαθήκης εἶχαν μιλήσει γι’ αὐτόν καί ἡ γέννησίς του ἦταν θαῦμα καί θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐπί πεντακόσια ἔτη δέν εἶχε φανῆ προφήτης τοῦ Θεοῦ εἰς τήν Παλαιστίνη. Γιά τοῦτο τό κήρυγμα τοῦ Ἰωάννου ἐπέσυρε τήν προσοχή τοῦ πλήθους.

Οἱ κατωτέρω στίχοι, πού ἀφιερώνουν Οἱ ἱεροί Εὐαγγελισταί εἰς τήν προσωπικότητα τοῦ Προδρόμου, θά μᾶς βοηθήσουν εἰς τήν κατανόησιν τῆς μεγάλης αὐτῆς μορφῆς, τῆς θέσεώς της εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί τῆς ἁγίας εἰκόνος της.

«Ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου… ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν… Ἦν δέ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί τήν ὀσφύν αὐτοῦ, καί ἐσθίων ἀκρίδας καί μέλι ἄγριον…Ἰδών δέ πολλούς τῶν Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων ἐρχομένους ἐπί τό βάπτισμα αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς… Ἤδη δέ καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται πᾶν οὖν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται… Ό… Ἡρώδης κρατήσας τόν Ἰωάννην ἔδησεν αὐτόν καί ἔθετο ἐν φυλακῇ διά Ἡρωδιάδα τήν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. Ἔλεγε γάρ αὐτῷ ὁ Ἰωάννης· οὐκ ἔξεστί σοι (=δέν σοῦ ἐπιτρέπεται) ἔχειν αὐτήν… Γενεσίων δέ ἀγόμενων τοῦ Ἡρώδου ὠρχήσατο ἡ θυγάτηρ τῆς Ἡρωδιάδος ἐν τῷ μέσῳ καί ἤρεσε τῷ Ἡρώδῃ· ὅθεν μεθ’ ὅρκου ὠμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι ὅ ἐάν αἰτήσηται. Ἡ δέ… δός μοι, φησίν, ὧδε ἐπί πίνακι τήν κεφαλήν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ… Καί πέμψας ἀπεκεφάλισε τόν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ. Καί ἠνέχθη ἡ κεφαλή αὐτοῦ ἐπί πίνακι καί ἐδόθη τῷ κορασίῳ, καί ἤνεγκε τῇ μητρί αὐτῆς» (Μάρκ.1,1-6, Ματθ. 3, 7.10. 14, 3-11).

Ὅπως βλέπομεν εἰς τό ἀνωτέρω κείμενο, τό μήνυμα τῆς σωτηρίας πού ἔφερε ὁ Χριστός εἰς τόν κόσμον, συνδέεται μέ τήν ἐμφάνισι τοῦ Προδρόμου. Αὐτός εἶναι ὁ «ἄγγελος», δηλαδή ὁ ἀγγελιαφόρος, ὁ ὁποῖος συμφώνως πρός τήν προφητείαν τοῦ προφήτου Μαλαχίου (3, 1) ἀπεστάλη διά νά προετοιμάση τόν δρόμον τοῦ Κυρίου καί νά προπαρασκευάση τάς ψυχάς τῶν ἀνθρώπων πρός ὑποδοχήν Του. Εἶναι ἡ «ὡραία τρυγών καί χελιδών ἡδύλαλος», πού προεμήνυσε τήν θείαν ἄνοιξιν, δηλαδή τόν Χριστόν.

Καί ἄλλοι προφῆται μίλησαν διά τόν Μεσσία. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὅμως εἶναι ὁ τελευταῖος, ὁ μεγαλύτερος καί ὁ σεβασμιώτερος τῆς ἡρωικῆς παρατάξεως τῶν προφητῶν. Εἶναι, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων (+386), «ὁ μέγιστος μέν ἐν προφήταις, ἀρχηγός δέ τῆς καινῆς διαθήκης, καί τρόπον τινά συνάπτων ἀμφοτέρας ἐν αὐτῷ τάς διαθήκας, παλαιάν τε καί καινήν» (Κατήχησις 10,19). Δέν κήρυξε ἁπλῶς τόν Χριστόν, ἀξιώθηκε νά Τόν δείξη εἰς τά πλήθη, νά Τόν βαπτίση καί νά Τόν κηρύξη εἰς τόν κόσμον τῶν νεκρῶν. Τέλος διά τόν νόμον τοῦ Κυρίου καί τήν ἀλήθειάν Του ἔχυσε καί τό αἷμα του. Δικαίως λοιπόν εἶπε δι‘ αὐτόν ὁ Κύριος: «Ἀμήν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ» (Ματθ. 11,11).

Τήν θαυμαστήν ζωήν τοῦ Τιμίου Προδρόμου, τό κήρυγμά του διά τόν Κύριον, τόν ζῆλον του καί τήν παρρησίαν του παρουσιάζει ὡραιότατα τό τρίτον Κάθισμα τοῦ Ὄρθρου τῆς ἑορτῆς τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς του (29 Αὔγουστου). Εἶναι τό τροπάριον τοῦτο μία σύντομος βιογραφία τοῦ Βαπτιστοῦ εἰς ποιητικήν γλῶσσαν καί ψάλλεται εἰς τόν πλ. δ’ἦχον:

«Ἐκ τῆς στείρας ἐκλάμψας ψήφῳ Θεοῦ καί δεσμά διαρρήξας γλώσσης πατρός, ἔδειξας τόν ἥλιον, ἑωσφόρον αὐγάζοντα· καί λαοῖς ἐν ἐρήμῳ τόν Κτίστην ἐκήρυξας, τόν ἀμνόν τόν αἵροντα τοῦ κόσμου τά πταίσματα· ὅθεν καί πρός ζῆλον βασιλέα ἐλέγξας, τήν ἔνδοξον κάραν σου ἀπετμήθης, ἀοίδιμε Ἰωάννη πανεύφημε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τήν ἁγίαν μνήμην σου».

Ἡ θέσιςτοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τήν Ἐκκλησίαν εἶναι τιμητική. Εἰς τάς δεήσεις καί τάς προσευχάς ἀναφέρεται μετά τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου. Μέ αὐτήν πλαισιώνει τόν Παντοκράτορα Κύριον εἰς τήν εἰκόνα τῆς δεήσεως ἤ τοῦ Τριμόρφου. (Ἔτσι λέγεται ἡ εἰκών, πού παρουσιάζει τόν Χριστόν εἰς τό μέσον μέ τήν Θεοτόκον ἐκ δεξιῶν Του καί ἐξ ἀριστερῶν Του τον Ἅγιον Ἰωάννην τόν Πρόδρομον εἰς στάσιν δεήσεως). Ὁ Ἅγιος Πρόδρομος εἰκονίζεται παραπλεύρως τοῦ Κυρίου καί εἰς τό εἰκονοστάσιον ἤ τέμπλον, ὅπου τοποθετοῦνται καί οἱ εἰκόνες τῆς Θεοτόκου καί τοῦ Ἁγίου ἤ τῆς Ἁγίας τοῦ ναοῦ.

Τήν μεγαλωσύνην τοῦ Προδρόμου ἀναγνωρίζει ἡ Ἐκκλησία μέ τάς ἑορτάς, πού ἔχει ἀφιερώσει εἰς αὐτόν. Μία ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, ἡ Τρίτη, εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἀφιερωμένη εἰς αὐτόν. «Αὐτόν λοιπόν τόν ἐπίγειο ἄγγελο καί τόν οὐράνιο ἄνθρωπο», γράφει ὁ Καθηγητής Ί. Φουντούλης, «ἐπαξίως τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἑορτάζει τά μαρτυρούμενα ἀπό τήν Καινή διαθήκη γεγονότα τοῦ βίου του, πάλι σέ σύνδεσμο μέ τά ἀντίστοιχα γεγονότα τοῦ βίου τοῦ Σωτῆρος.Τήν σύλληψή του στίς 23 Σεπτεμβρίου, ἕξ μῆνες πρίν ἀπό τόν Εὐαγγελισμό, πού ἔγινε «τῷ μηνί τῷ ἕκτῳ» ἀπό τήν σύλληψι τῆς Ἐλισάβετ τῆς μητρός τοῦ Προδρόμου. Τήν γέννησί του στίς 24 Ἰουνίου, ἕξ μῆνες πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα. Ἴσως καί ἡ μνήμη τοῦ θανάτου του στίς 29 Αὐγούστου δέν εἶναι ἄσχετη πρός τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ… Γιατί ὄχι μόνο τήν σύλληψι καί τήν γέννησι τοῦ Βαπτιστοῦ ἡ Ἐκκλησία συνέδεσε μέ τό ρόλο τοῦ Ἰωάννου σάν προδρόμου τῆς συλλήψεως καί τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί σ’ αὐτόν τόν θάνατό του ἔδωσε προδρομικό χαρακτήρα. Ὁ Πρόδρομος πεθαίνει μαρτυρικά πρίν ἀπό τόν Σωτήρα προμηνύοντας, τρόπον τινά, τόν μαρτυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ καί πηγαίνοντας πάλι πρόδρομός Του στόν Ἅδη».

Περιγραφή τῆς εἰκόνας

Ἡ εἰκών πού θά περιγράψωμεν, εἰκονίζει τόν Ἅγιον Ἰωάννην, ὅπως τόν παρουσιάζουν τά Εὐαγγέλια καί τόν ὑμνεῖ ἡ Ἐκκλησία.

Διά τήν Ἐκκλησίαν ὁ Πρόδρομος καί Βαπτιστής Ἰωάννης εἶναι ἄγγελος, Ἀπόστολος καί Μάρτυς.

Ὁ Ἅγιός μας εἶναι κατ’ ἀρχάς ἄγγελος διά δύο λόγους: Πρῶτον, λόγῳ τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς του. Ἦτο «ἄνθρωπος μέν τῇ φύσει, Ἄγγελος δέ τόν βίον».

Ἔτσι ἀνεδείχθη εἰς «ἐπίγειον ἄγγελον καί οὐράνιον ἄνθρωπον». (Βλέπ. τροπάρια τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Γεννήσεώς του).

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος εἶναι, δεύτερον, ἄγγελος διότι ἔφερε τό μήνυμα τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν ὡς ἀγγελιαφόρος τοῦ Κυρίου. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἡ εἰκών τόν παρουσιάζει ὡς ἕνα ἀσκητήν, πού φέρει πτέρυγας. «Ζωγραφίζεται δέ ὁ Ἅγιος κάτισχνος καί κεραμόχρους ἐκ τοῦ καύσωνος, φορῶν τό δέρμα τῆς καμήλου καί περιβεβλημένος ἐπάνωθεν ἱμάτιον.Ἡ κεφαλή του εἶναι λιπόσαρκος, μέ τό ὄμμα πλῆρες πίστεως καί ἐγκαρτερήσεως. Οἱ βόστρυχοι τῆς κόμης καί τοῦ γενείου του εἶναι ἀνατεταραγμένοι ἀπό τόν ἄνεμον τῆς ἐρήμου ὡς ὄφεις, Οἱ βραχίονες καί οἱ πόδες του εἶναι λεπτοί καί ἄσαρκοι ὡς τῶν πτηνῶν. Φέρει δέ πτέρυγας ὡς οἱ ἄγγελοι, κατά τήν ρῆσιν τοῦ προφήτου Μαλαχίου «Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου». Τό ἱερόν τοῦτο ὄρνεον ἵσταται ἐπί ἀποτόμου βραχώδους κορυφῆς, ἐν τῷ μέσῳ φάραγγος μεταξύ δύο συντετριμμένων ὀρέων, δι’ ὧν ὑποδηλοῦται τό ἄγριον τῆς ἐρήμου» (Φ. Κόντογλου).

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ἐκτός ἀπό ἄγγελος, εἶναι καί Ἀπόστολος. Ὅπως οἱ Ἀπόστολοι ἔτσι καί αὐτός ἔλαβεν ἀπό τόν Θεόν τήν ἐντολήν νά κηρύττη καί νά βαπτίζη τούς ἀνθρώπους. Ὅ,τι ἔπραξε καί ἐκήρυξε, τό ἔκαμε κατ’ ἐντολήν τοῦ Κυρίου, τοῦ Θεοῦ μας. Πρός αὐτόν εἶναι ἐστραμμένον τό βλέμμα τοῦ Βαπτιστοῦ. Ὁ Κύριος εἰκονίζεται ἐντός ἡμικυκλίου, πού συμβολίζει τόν οὐρανόν, εἰς τό ἄνω ἀριστερόν μέρος τῆς εἰκόνος. Μέ τήν δεξιάν Του χεῖρα εὐλογεῖ τόν Ἀπόστολόν Του καί μέ τήν ἀριστεράν κρατεῖ εἰλητάριον.

Εἰς τήν ἰδίαν στάσιν εὑρίσκεται καί ὁ Βαπτιστής. Ἡ δεξιά του χείρ εἶναι εἰς σχῆμα παρακλητικόν καί ἡ ἀριστερά του κρατεῖ εἰλητάριον, τό ὁποῖον γράφει:

«Ὁρᾷς οἷα πάσχουσιν, ὦ Θεοῦ Λόγε, οἱ πταισμάτων ἔλεγχοι τῶν βδελυκτέων. Ἔλεγχον καί γάρ μή φέρων ὁ Ἡρώδης,τέτμηκεν, ἰδού, τήν ἐμήν κάραν, Σῶτερ». δηλαδή: Βλέπεις, Κύριε, πού εἶσαι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τί ὑποφέρουν ὅσοι ἐλέγχουν τά πταίσματα τῶν βδελυρῶν. Διότι καί ὁ Ἡρώδης, ἐπειδή δέν μποροῦσε νά βαστάση τόν ἔλεγχον (τῆς ἀνηθικότητός του), ἰδού, Σωτήρ μου, ἀπέκοψε τήν κεφαλήν μου.

Εἰς τήν δεξιάν γωνίαν τῆς εἰκόνος ζωγραφίζεται δρῦς, πού ἔχει μεταξύ τῶν κλάδων της μίαν ἀξίνην. Μᾶς ὑπενθυμίζει τούς ἀναφερθέντας λόγους τοῦ Βαπτιστοῦ πρός τούς Φαρισαίους καί Σαδδουκαίους: «Ἤδη δέ καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται…». Οἱ θρησκευτικῶς ἐντυπωσιακοί ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων καί οἱ ὅμοιοί των θά ἔχουν τήν τύχην τῶν ἄκαρπων, πού κόπτονται ὡς ἄχρηστα.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης εἶναι, τελευταῖον, καί ἕνας Μάρτυς. Τό βλέπομεν καί αὐτό εἰς τήν εἰκόνα. Μᾶς τό ὑπενθυμίζει ἡ ἀποτμηθεῖσα κεφαλή του, πού εἰκονίζεται ἐντός λεκάνης εἰς τό κάτω ἀριστερόν μέρος τῆς εἰκόνος. Φέρει εἰς τόν νοῦν τῶν πιστῶν τό μισητόν συμπόσιον τοῦ Ἡρώδου, πού ἔγινεν ἀφορμή νά διαπραχθῆ τό ἀνοσιούργημα τῆς ἀποτομῆς τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ θεοκήρυκος Προδρόμου.

Ἡ εἰκών πού περιεγράψαμεν, εἰκονίζει τόν Τίμιον Πρόδρομον μέ τήν τριπλῆν του ἀποστολήν: τοῦ ἀγγέλου, τοῦ Ἀποστόλου καί τοῦ Μάρτυρος. Ἔτσι τόν ὑμνεῖ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γερμανός εἰς τό πρῶτον τροπάριον τῆς Λιτῆς τοῦ α’ ἤχου (29 Αὐγούστου):

«Τί σέ καλέσωμεν Προφήτα; Ἄγγελον, Ἀπόστολον ἤ Μάρτυρα; Ἄγγελον, ὅτι ὡς ἀσώματος διήγαγες· Ἀπόστολον, ὅτι ἐμαθήτευσας τά ἔθνη· Μάρτυρα δέ, ὅτι σοῦ ἡ κεφαλή ὑπέρ Χριστοῦ ἐτμήθη. Αὐτόν ἱκέτευε, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».

Ἀπό τό βιβλίο,

Ὁ μυστικός κόσμος τῶν Βυζαντινῶν εἰκόνων,

Ἔκδοσις Ἀποστολικῆς Διακονίας