Η ΟΜΟΚΕΝΤΡΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες ομαδικής αντεπίθεσης των οικουμενιστών που προσπάθησαν να διασκεδάσουν το πολύ βαρύ κλίμα που δημιουργήθηκε σε βάρος τους εξαιτίας της σύγκλησης της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. 

Είδαμε τη συνέντευξη του Σεβ. Γαλλίας  Εμμανουήλ στη “Ρομφαία”, διαβάσαμε το άρθρο του π. Παντελεήμονα Μανουσάκη “Περί των πατέρων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, Πόσοι και ποιοι συμμετέχουν;”, στο ΑΜΗΝ, είδαμε το Υπόμνημα προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο του Σεβ. Μεσσηνίας για το κείμενο για τις σχέσεις της Ορθοδοξίας με τους ετερόδοξους στο ΑΜΗΝ και διαβάσαμε την ομιλία του Σεβ. Σητείας Ευγένιου στο ιστολόγιο “Κατάνυξις”.

Και οι τέσσερις εργασίες έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό ότι προσπαθούν εναγώνια -πλην ανεπιτυχώς- να απαντήσουν τις εμπεριστατωμένες κατηγορίες των αντιοικουμενιστών που διατυπώθηκαν με πλήθος Ανακοινώσεων, άρθρων, σχολίων και συνεντεύξεων. 

Η εργασία του Σεβ. Μεσσηνίας προσπαθεί να μας πείσει ότι, επειδή δεν υπεβλήθησαν έγκαιρα ορισμένες αντιρρήσεις, πρέπει να περάσουν αλώβητα τα αιρετικά κείμενα. Περιττόν να αναφέρουμε φυσικά ότι δεν κάνει αναφορά στις δόλιες μεθοδεύσεις των οικουμενιστών που είχαν σαν στόχο να μην επιτρέψουν να επέλθουν βασικές αλλαγές στα κακόδοξα κείμενα.

Η εργασία του π. Παντελεήμονα Μανουσάκη αποφεύγει να κάνει αναφορά στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο -που ήταν και η πολυπληθέστερη-, όπως αποφεύγει προπαντός να επισημάνει ότι ο λόγος που δεν συμμετείχαν στις Οικουμενικούς Συνόδους όλοι οι επίσκοποι της Εκκλησίας δεν ήταν άλλος παρά τα μεταφορικά μέσα της εποχής. Όχι προειλημμένη απόφαση με την οποία αποκλείονταν a priori εκατοντάδες επίσκοποι της Εκκλησίας όπως συμβαίνει με την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο.

Η συνέντευξη του Σεβ. Γαλλίας επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οι αντιοικουμενιστές έχουν δίκαιο. Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος συνέρχεται για να προσδώσει εκκλησιαστικότητα στους αιρετικούς.

Όσο για την ομιλία του Σεβ. Σητείας δείχνει τον πανικό των Οικουμενιστών εξαιτίας κυρίως των διαδιχτυακών δημοσιευμάτων με τα οποία η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος καθίσταται διάτρητη.

πηγή  
Η γενική αντεπίθεση, λοιπόν, των Οικουμενιστών δείχνει αφενός μεν την ένδεια των επιχειρημάτων των Οικουμενιστών αλλά και τον πανικό τους επειδή οι αντιοικουμενιστές κατάφεραν καίρια θεολογικά πλήγματα κατά της Πανορθόδοξης Συνόδου.


το είδαμε εδώ

Η παραβολή του αετού.

Μια φορά κι έναν καιρό ένας άνθρωπος πήγε στο δάσος κι έψαχνε να βρει κανένα πουλί της προκοπής. Τελικά έπιασε ένα αετόπουλο. Το πήρε στο σπίτι του και το ‘βαλε ανάμεσα στις κότες, στις πάπιες και στα γαλόπουλα, και μόλο που ήτανε αετόπουλο το τάιζε με το ίδιο φαί που τάιζε και τα’ άλλα πουλιά.

Περάσανε πέντε χρόνια. Μια μέρα τον επισκέφτηκε ένας φυσιοδίφης. Εκεί που σεργιανούσαν στον κήπο του είπε:

«Αυτό το πουλί δεν είναι κοτόπουλο. Αετός είναι».
«Το ξέρω, απάντησε ο ιδιοκτήτης του αετού, αλλά τον έχω εξασκήσει να συμπεριφέρεται σαν κοτόπουλο. Δεν είναι πια αετός. Έγινε κοτόπουλο, μόλο που οι φτερούγες του από τη μιαν άκρη στην άλλη έχουν μήκος 15 πόδια».
«Όχι, του λέει ο φυσιοδίφης, εξακολουθεί να είναι αετός, έχει την καρδιά ενός αετού και θα τον κάνω να πετάξει στον ουρανό».
«Είναι κοτόπουλο και δε θα πετάξει ποτέ», ξαναλέει ο ιδιοκτήτης του.

Συμφωνήσανε τότε να κάνουν ένα πείραμα. Ο φυσιοδίφης πήρε τον αετό τον σήκωσε ψηλά και του είπε επιτατικά:
«Αετέ, είσαι ένας αετός, ανήκεις στον ουρανό κι όχι σ’ αυτή τη γη.
Άνοιξε τα φτερά σου και πέταξε».
Ο αετός γύρισε από δω γύρισε από κει και ύστερα βλέποντας τις κότες που τρώγανε πήδηξε κάτω. Και ο ιδιοκτήτης:
«Δε σου ‘λεγα πως είναι κοτόπουλο…».
«Όχι, επέμενε ο φυσιοδίφης, είναι αετός. Δωσ’ του ακόμα μια ευκαιρία αύριο».

Έτσι την άλλη μέρα ο φυσιοδίφης πήρε τον αετό στη στέγη του σπιτιού και του είπε:
«Αετέ, είσαι ένας αετός. Άνοιξε τα φτερά σου και πέταξε».
Ο αετός όμως βλέποντας τα κοτόπουλα να τρώνε πήδηξε πάλι κάτω κι άρχισε να τρώει κι αυτός μαζί τους.
Τότε ο ιδιοκτήτης ξανάπε:
«Δε σου το είπα πως είναι κοτόπουλο».
«Όχι, επέμενε ο φυσιοδίφης, είναι ένας αετός κι εξακολουθεί να έχει την καρδιά ενός αετού. Δωσ’ του μόνο μια ευκαιρία ακόμα. Αύριο θα τον κάνω να πετάξει».

Την άλλη μέρα σηκώθηκε νωρίς και πήρε τον αετό έξω από την πόλη, μακριά από τα σπίτια, στα ριζά ενός ψηλού βουνού. Ο ήλιος, που μόλις γεννιότανε, έβαφε χρυσαφιά την κορφή του βουνού κι έκανε όλα τα βράχια να λάμπουνε μέσα σ’ εκείνο τ’ όμορφο πρωινό.
Ο φυσιοδίφης σήκωσε τον αετό και του είπε:
«Αετέ, είσαι ένας αετός, ανήκεις στον ουρανό κι όχι σ’ αυτή τη γη.
Άνοιξε τα φτερά σου και πέταξε».

Ο αετός κοίταξε γύρω και τρεμούλιασε, λες κι έμπαινε μέσα του καινούρια ζωή. Δεν πέταξε όμως. Ο φυσιοδίφης τον έκανε τότε να κοιτάξει κατά τον ήλιο. Ξαφνικά άπλωσε τα φτερά του και με μιαν αετίσια κραυγή πέταξε ψηλότερα και ψηλότερα και δεν ξαναγύρισε πια.

Έμεινε ένας αετός, μόλο που θελήσανε να τον υποτάξουνε και να τον κάνουνε κοτόπουλο.

Λαέ μου, πλαστήκαμε κατ’ εικόνα του Θεού, ορισμένοι όμως θέλησαν να μας κάνουν να πιστεύουμε πως είμαστε κοτόπουλα, και το πιστεύουμε ακόμα. Όμως είμαστε αετοί.

Απλώστε τα φτερά σας και πετάξτε! Μην ευχαριστιέστε με το φαί που δίνουνε στα κοτόπουλα.

Τζέιμς Ε Κ. Αγκρει
Αφρικανοί πεζογράφοι
Μετάφραση Κατσούρη Ντίνα το είδαμε ΕΔΩ
πηγή

Ανοικτή επιστολή προς τους Αρχιερείς της Εκκλησίας της Κρήτης

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,

Απευθυνόμαστε σε Σας, τους Ποιμένες της Εκκλησίας μας, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και ως μέλη του Σώματος του Χριστού και θα θέλαμε να σας γνωστοποιήσουμε την έντονη ανησυχία μας, καθώς και την αντίθεσή μας για τα όσα έχουν συμβεί, συμβαίνουν η επίκειται να συμβούν, όσον αφορά στα θέματα της Πίστεώς μας, στα πλαίσια της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, καθώς και για τις επικίνδυνες ενέργειες του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου που τον στηρίζουν και τον προωθούν. Η δική σας απουσία και αφωνία στα τεκταινόμενα μας θλίβει βαθύτατα, καθώς δίνει την εντύπωση συμπορεύσεώς σας με την παναίρεση του Οικουμενισμού, που μαστίζει εδώ και δεκαετίες την Εκκλησία μας.

Η Αγιωτάτη Εκκλησία της Κρήτης μας, καλείται σε λίγο καιρό να φιλοξενήσει την «Αγία και Μεγάλη σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας» για τις αποφάσεις της οποίας -υπάρχουν σοβαρές υποψίες- ότι θα είναι αλλότριες προς την Ορθόδοξη Πίστη και την Αγιοπατερική Παράδοση. Σ’ αυτή την ανησυχία μας οδηγούν τα κείμενα των Προσυνοδικών Διασκέψεων που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και θα τεθούν προς ψήφιση στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Σ’ αυτά υπάρχει πλήθος αντορθοδόξων και αντικανονικών θέσεων, που υπογραμμίζονται σ’ ένα πλήθος άρθρων και εμπεριστατωμένων μελετών που έχουν γραφεί στην υπόλοιπη Ελλάδα από Σεβασμιωτάτους μητροπολίτες, όπως ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, ο Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο Λεμεσού κ. Αθανάσιος, καθώς και από εγκρίτους θεολόγους, όπως ο κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Γεώργιος Μεταλληνός και πολλοί άλλοι.

Οι κριτικές όλων για τα Κείμενα αυτά, είναι πολύ αρνητικές και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Σύνοδος αυτή θα είναι μάλλον ληστρική και όχι Ορθόδοξη.

Καλό θα ήταν ως Επίσκοποι και Ποιμένες, να ενημερωθείτε, αν δεν είσαστε ήδη ενήμεροι, για όλα αυτά και να προβάλετε αντίσταση στα σχέδια των Οικουμενιστών, έτσι ώστε να μη υπάρξει κίνδυνος για σχίσματα μέσα στην Εκκλησία μας.

Προς επίρρωσιν των ανωτέρω σας επισυνάπτουμε σχετικώς, ένα έντυπο της Συνάξεως Ορθοδόξων Ρωμηών «Φώτης Κόντογλου» και ένα ανάτυπο απομαγνητοφωνημένης συνεντεύξεως του Καθηγητού κ. Δημ. Τσελεγγίδη, με τίτλο «″Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας″ μία σύνοδος με έλλειμμμα συνοδικότητας και Ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας», στην οποία καταφαίνεται περίτρανα το αντιπατερικό πνεύμα των προσυνοδικών κειμένων που αποφασίσθηκαν, καθώς συμπεραίνουν και οι ανωτέρω θεολόγοι.

Από την μελέτη των παραπάνω ανακοινώσεων προκύπτει ότι η μέλλουσα να συνέλθει Μεγάλη και Αγία Σύνοδος:

-Κινείται σε αντικανονικά και αντορθόδοξα πλαίσια.

-Έχει -ίσως εσκεμμένα- περιορισμένη εκπροσώπηση και συμμετοχή των επισκόπων των τοπικών Εκκλησιών (θα συμμετέχουν μόνο 24 από κάθε μία Εκκλησία και θα έχουν μόνο μία ψήφο) κάτι που είναι τελείως αλλότριο της συνοδικής παραδόσεως της Εκκλησίας μας.

-Επιχειρεί να νομιμοποιήσει τον αντιπατερικό Οικουμενισμό, τους οικουμενιστικούς και συγκρητιστικούς διαλόγους των τελευταίων δεκαετιών και τα τελείως απαράδεκτα κείμενα του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» (ΠΣΕ), στο οποίο συμμετέχουμε, ως μη ώφειλε, ως μία από τις «Εκκλησίες του Χριστού», αρνούμενοι την μοναδικότητα και αυθεντικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

-Επιχειρεί μια ανατροπή της ορθόδοξης εκκλησιολογίας, αφού αναγνωρίζει ως «Εκκλησίες» τις αιρέσεις, νομιμοποιεί τα «μυστήριά» τους με την λεγόμενη «Βαπτισματική Θεολογία» και αποδέχεται ότι όλες αποτελούν «οδούς σωτηρίας».

Εμείς, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, διατρανώνουμε πως δεν πρόκειται να αποδεχτούμε και να ακολουθήσουμε καμμιά απόφαση αντιπατερική η «μεταπατερική», η απόφαση που δεν θα συμφωνεί και δεν θα ακολουθεί τις αγίες και Οικουμενικές Συνόδους, τις κατά τόπους Ορθόδοξες Συνόδους και την Ιερά Παράδοση της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας μας. Πιστεύουμε έως άρτι και φυλάμε ασάλευτον στις καρδιές μας τον Παύλειον λόγον «Αλλά και εάν ημείς η άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζεται υμίν παρ ὅ ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω» (Γαλ. α’, 8).

Ένας ολόκληρος αιώνας έχει στιγματιστεί από διαρκώς αυξανόμενες πράξεις ψευδοοικονομίας και ψευδούς αγαπολογίας με αιρετικούς και αλλοθρήσκους, που έχουν σαν μόνο μολυσμένο καρπό την άμβλυνση του ορθοδόξου κριτηρίου του πληρώματος της Εκκλησίας μας, κληρικών και λαϊκών.

Δηλώνουμε λοιπόν ότι οι συνειδήσεις μας δεν ανέχονται άλλη συμπόρευση με την κακοδοξία και τους κακοδόξους που περιφέρονται με «κώδιον προβάτου». Σας καλούμε με αυτήν την υστάτη παράκληση, να προασπίσετε καθηκόντως την Ορθόδοξη Παρακαταθήκη που παραλάβαμε από τους Αγίους Πατέρες και τις Αγίες Συνόδους. Να προστατέψετε το ποίμνιό Σας από τους υπερασπιστές των ποικίλων αιρέσεων και του επάρατου Οικουμενισμού, που ομογενοποιεί τις κακοδοξίες με την Ορθοδοξία και δημιουργεί μεταλλαγμένη θεολογία και παράδοση.

Δεν θα δεχτούμε: «..εκτραπέντες της οδού της αληθείας και της οδηγίας των Αγίων να θέλετε να χαράξετε δικό σας δρόμο κατά τα θελήματά σας…».

Δεν θα δεχτούμε ως: «.. υπερόπτες να μη ακολουθήσετε τους νόμους, αλλά να επινοείτε δικό σας δρόμο δικαιοσύνης και ευσεβείας».#1

Δεν θα δεχτούμε, και Σας προσκαλούμε να μη γίνετε «δικηγόροι της αιρέσεως».2

«Δεν είναι παντού η ομόνοια καλό πράγμα, γιατί και οι ληστές συμφωνούν μεταξύ τους».#3 «Όταν πάντες ομοίως πιστεύομεν τότε ενότης εστίν».#4

Πρώτα προσβάλλεται η κοινή Πίστη –η Αλήθεια- και μετά πλήττεται η κοινωνία. Αν Εσείς αποφασίσετε να ακολουθήσετε το ψεύδος και την νοθεία, εμείς δεν θα Σας ακολουθήσουμε. Μη επιλέξετε να ανήκετε: «το μεν σχήματι τοις σωζομένοις, το δε πράγματι εν τοις κατακεκριμένοις»,5 γιατί : «Αλλοίμονο σε όσους μολύνουν την Αγία Πίστη με αιρέσεις η συγκαταβαίνουν στους αιρετικούς».6

Ακολουθώντας τον Μέγα Βασίλειο δεν θα δεχθούμε: «Ούτε για λίγη ώρα σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν ως προς την πίστη … ακόμα κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι».7

Για εμάς: «ο αγών δεν είναι πλέον στα λόγια, αλλά στα έργα. Ούτε είναι καιρός για ρητά και έγγραφες αποδείξεις»8 «Για να μη χαθούν στις μέρες μας όσα διατηρήθηκαν από τους Ορθοδόξους από την αρχή μέχρι σήμερα και για να μη ζητηθούν από εμάς όσα μας εμπιστεύτηκαν οι Άγιοι πατέρες, θα κινηθούμε διότι είμαστε “Διαχειρισταί των μυστηρίων του Θεού” 9, που « τα αρπάζουν ασεβείς και ξένοι».#10

Σεβασμιώτατοι, Άγιοι Αρχιερείς,

δεν Σας γράφουμε με προπέτεια και αναίδεια αλλά με πολύ σεβασμό απέναντι στα σεπτά πρόσωπά Σας, με πολύ πόνο ψυχής και με διακαή πόθο να παραμείνουμε πιστά τέκνα της Ορθοδόξου και Αγίας Εκκλησίας του Χριστού.

Ευελπιστώντας στην άμεση κινητοποίηση και διαμαρτυρία Σας προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, καθώς και την μη αποδοχή σας σε ο,τι ξένο και αιρετικό προσ­παθούν να μας εισαγάγουν, αναμένουμε την δυναμική σας αντίδραση προς καταισχύνη των κακοδόξων και ευφροσύνη των Ορθοδόξων.

Διατελούντες μετά τιμής και σεβασμού

Ορθόδοξοι Κρήτες.

Ακολουθούν οι υπογραφές: Γεώργιος Βλαμάκης, Νικόλαος Κουκουράκης, Στυλιανός Δοξάκης, Σταμάτης Κουριδάκης.

Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται.

Όσοι επιθυμούν να αποστείλουν την υπογραφή τους ηλεκτρονικά μπορούν στο e-mail: orthodoxoi.krites@yahoo.gr και όσοι επιθυμούν ταχυδρομικώς στην διεύθυνση: Τ.Θ 26, 73014 ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ ΧΑΝΙΑ.

Σημειώσεις:

1.Μ. Βασιλείου, Όροι κατ ἐπιτομήν, ερωτ. 56. 2. Ε.Π.Ε. 10, κεφ. 7, 2. 3. Ι. Χρυσοστόμου, Εις Ματθαίον, ΙΕ , Ε.Π.Ε. 10, 492. 4. Ε.Π.Ε 20, σελ. 696-698. 5. Μ. Βασιλείου, Λόγος ασκητικός εν ω παραίνεσις περί αποταγής βίου… 6. Αγ. Εφραίμ του Σύρου, Λόγος Εις την δευτέραν παρουσίαν του Χριστού. 7. Μ. Βασιλείου, Κεφάλαια των Όρων κατ Ἐπιτομήν, ερώτ. ριδ . 8. Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Οι αγώνες των μοναχών υπέρ της Ορθοδοξίας, Ι. Μ. Οσ. Γρηγορίου Αγ. Όρους, σελ. 297. 9. Α Κορ. 4, 1. 10. Μ. Αθανασίου, Εγκύκλιος επιστολή, Ε.Π.Ε. 9, κεφ. 1, 4. 12. Αποστολικαί Διαταγαί, Βιβλ. Η´ κεφ. 19.

Ορθόδοξος Τύπος,01/04/2016

το είδαμε εδώ

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Ζεῖ! Πέρασε… κι ἀπὸ ποῦ δὲν πέρασε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια! Καὶ τί περνάει ἀκόμα! Ξέφυγε ἀπὸ τὴ χώρα τῶν Λωτοφάγων τῆς ἄβουλης Βουλῆς, πολέμησε μὲ τοὺς Λαιστρυγόνες τῶν κομματικῶν μηχανισμῶν, ἀναμετρήθηκε μὲ τὸν Πολύφημο Κύκλωπα τῆς παγκοσμιοποίησης, πέρασε ἀνάμεσα ἀπὸ τὴ Σκύλλα τοῦ πολιτικοῦ γάμου καὶ τὴ Χάρυβδη τῆς «ἐλεύθερης συμβίωσης», ἔμπλεξε στὰ μάγια τῆς εὐρωλιγούρας Κίρκης, δελεάστηκε ἀπὸ τὴ σαρκικότητα ποὺ τῆς πρόσφερε ἡ ἀμερικάνικη Καλυψὼ τοῦ χυδαίου τηλεοπτικοῦ ἐκμαυλισμοῦ, μαγεύτηκε ἀπὸ τὶς Σειρῆνες τοῦ δανεικοῦ πλουτισμοῦ… Οἱ ἀπώλειες; Τρομερές! Ξέμεινε ἀπὸ συντρόφους. Μόνη της τώρα, σὰν τὸν Ὀδυσσέα στὴ σχεδία, παλεύει μὲ τὰ κύματα ποὺ σωρεύει ἐναντίον της ἡ βάναυση τροϊκανὴ ἐπιθετικότητα. Κι ἀκόμα τὰ πάθια της δὲν τέλειωσαν.Θά ᾿ναι κοντὰ σαράντα χρόνια τώρα ποὺ ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια παραδέρνει σὲ σαράντα κύματα. Σὰν τὸν φοβερὸ ἄνεμο Εὐροκλύδονα ποὺ χτύπησε τὸ πλοῖο μὲ τὸ ὁποῖο ταξίδευε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴ Ρώμη (Πράξ. κζ΄ 14), οἱ μανιασμένοι Εὐρωκλύδωνες τοῦ βίαιου ἐξευρωπαϊσμοῦ τοῦ τόπου κλυδωνίζουν καὶ ἀπειλοῦν νὰ πνίξουν τὸν ἱερὸ θεσμό. Μὲ ἀντίθεους νόμους οἱ κατὰ καιροὺς ποσειδωνίσκοι τῆς Βουλῆς διέλυσαν τὸ ἀτσάλινο θωρηκτὸ ποὺ εἶχε ναυπηγήσει ἀριστουργηματικὰ ἡ τρισχιλιόχρονη παράδοσή μας καὶ τὸ κατάντησαν μισοδιαλυμένη σχεδία, σὰν τὴ σχεδία τοῦ Ὀδυσσέα στὴν τελευταία φάση τῶν περιπλανήσεών του, λίγο πρὶν τὴν καταστρέψει καὶ αὐτὴ μὲ τὴ φοβερή του τρίαινα ὁ θυμωμένος Ποσειδώνας. Κι ἴσως, σὰν ἀπὸ μιὰ κακόηχη σύμπτωση, σήμερα ἄλλη τρίαινα (ἡ λεγόμενη τρόικα) μὲ ποσειδώνια μανία ἀπειλεῖ νὰ ἀφανίσει ἐντελῶς τὴν οἰκογένεια. Φορολογεῖ τὴν κατοικία της, τιμωρεῖ τὴν πολυτεκνία, τὴν λιμοκτονεῖ μὲ τὴν ἀνεργία, ἐξορίζει τὰ παιδιά της, χαρατσώνει τὴν ἀναπνοή της. Θὰ ζήσει;

Σὰν φτάσει κάποτε στὴν Ἰθάκη τῶν πατρογονικῶν παραδόσεων θά ᾿χει νὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς μνηστῆρες τῶν ὕποπτων Στοῶν, τῶν καταχθόνιων Λεσχῶν, τῶν μυστικῶν Ὑπηρεσιῶν, ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἐπιβουλεύονται τὴν τιμή της καὶ ἐκμεταλλεύονται ἀσύστολα τὸ πατρικό της βιός. Ναί, ἀλλὰ ζεῖ! Αὐτὸ ἔχει σημασία. Δὲν πέρασε ὁλόκληρος χρόνος ἀπὸ τὴ μεγάλη πανελλαδικὴ δημοσκόπηση τῆς ἑταιρείας ALCO ποὺ διενεργήθηκε γιὰ λογαριασμὸ τῆς τότε ΕΡΤ καὶ δόθηκε στὴ δημοσιότητα στὰ τέλη Δεκεμβρίου τοῦ 2012, κατὰ τὴν ὁποία στὸ ἐρώτημα: «Ποιὸν θεσμὸ ἐμπιστεύεστε περισσότερο;», ἡ ἀπάντηση σὲ ποσοστὸ 98% ἦταν: «τὴν οἰκογένεια»! Δεύτερη εἶχαν τὴν Ἐκκλησία, ἐνῷ τὰ κόμματα ἦταν στὴν τελευταία θέση μὲ ποσοστὸ 7%! Μάλιστα! Σὲ τέτοιους καιρούς, μὲ τόση πολεμική, μετὰ ἀπὸ τὴ συστηματικὴ ὕπουλη ὑπονόμευση τοῦ θεσμοῦ, οἱ πολῖτες δείχνουν ποιὰ εἶναι ἡ δύναμη ποὺ τοὺς κρατάει ὄρθιους μέσα σὲ τούτη τὴ σαρωτικὴ θύελλα. Ἡ οἰκογένεια! Ἐνενηνταοκτὼ τοῖς ἑκατό! Μπορεῖ οἱ νέοι νὰ ἀποτυγχάνουν στὴ δημιουργία σωστῆς οἰκογένειας, μπορεῖ νὰ ὑπάρχει μεγάλη διαφθορὰ καὶ νὰ αὐξάνονται ραγδαῖα τὰ διαζύγια, ὅμως παρόλα αὐτὰ ἡ οἰκογένεια ζεῖ! Ζεῖ καὶ κρατάει τὸν τόπο. Τραυματισμένη μὲν καὶ γυμνὴ ἀπὸ τὴν παλιά της δόξα, ἀλλὰ ζεῖ… εἶναι ἀκόμα δυνατή!

Ὅμως, ἂν σὲ τούτη τὴν ὥρα θελήσουμε νὰ κάνουμε ἐξέταση βαθύτερη γιὰ τὴν αἰτία τοῦ βαρύτατου τραυματισμοῦ τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας, θὰ συμφωνήσουμε, θαρροῦμε, στὸ ὅτι ὑπάρχει οὐσιαστικότερη αἰτία γιὰ τὸν τραυματισμό της. Ἀναφέραμε τοὺς ἐξωτερικούς, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς συνόρων, ἐχθροὺς καὶ ἐπιβούλους της. Ὅμως εἶναι καιρὸς νὰ βάλουμε τὸ δάχτυλο στὴ μεγάλη πληγή. «Τὰ κάστρα πέφτουν πάντα ἀπὸ μέσα»· ὅταν ὁ προδότης ἀνοίξει τὶς πύλες ἢ ἡ ἀμέλεια τῶν ὑπευθύνων ἀφήσει ἀνοιχτὴ τὴν κερκόπορτα. Λοιπὸν καὶ τὸ κάστρο τῆς οἰκογένειας τὶς τελευταῖες δεκαετίες εἶχε προδοθεῖ ἔσωθεν. Πρωτίστως στὸ ἴδιο τὸ θεμέλιό του, τὸ μυστήριο τοῦ Γάμου, ποὺ ἔχει καταντήσει ἐμπαιγμὸς καὶ ἀσέβεια. Ἔχει μεταβληθεῖ σὲ προκλητικὴ ἐπίδειξη σαρκικότητας, ἄθλιο φωτογραφικὸ θέατρο, βεβήλωση τῆς ἱερότητας τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ Μυστηρίου. Δικαίως ὁ Θεὸς μᾶς ἐγκατέλειψε καὶ παρέδωσε τὸν ἱερὸ θεσμὸ νὰ τὸν κατασπαράξουν τὰ ὀμηρικὰ τέρατα.

Τί θὰ πρέπει νὰ γίνει γιὰ νὰ ζήσει καὶ στὸ μέλλον ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια; Τὸ πρῶτο ποὺ ἀπαιτεῖται εἶναι τὸ νὰ κλείσει ἐπειγόντως ἡ κερκόπορτα τοῦ ἐμπαιγμοῦ τοῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου. Σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο τὸ ἄριστο θὰ ἦταν νὰ ὑπάρξει αὐστηρὴ καὶ ἀνυποχώρητη ἀπόφαση τοῦ συνόλου τῆς Ἱεραρχίας. Ἕως ὅτου ὅμως γίνει αὐτό, ἡ διόρθωση ἂς ἐπιχειρεῖται σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο. Ὅλοι μας νὰ ἐνημερώνουμε συγγενεῖς, γνωστοὺς καὶ φίλους γιὰ τὴ σοβαρότητα τοῦ ζητήματος. Δεύτερο, πολὺ σημαντικὸ ἐπίσης, εἶναι ὁ πνευματικὸς στηριγμὸς τῶν νέων παιδιῶν ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ δημιουργήσουν οἰκογένεια. Νὰ βοηθηθοῦν νὰ βροῦν τὸν δρόμο πρὸς τὸ πατρικὸ κελλάρι ποὺ κρύβει τοὺς ἀμύθητους θησαυροὺς τῆς Παραδόσεώς μας. Εἶναι ἀνάγκη νὰ κατανοήσουν τὰ νέα παιδιὰ ὅτι οὔτε ὁ πολιτικὸς γάμος οὔτε ἡ ἐλεύθερη συμβίωση ἀποτελοῦν λύση. Μάλιστα ἐπιδεινώνουν ἀφάνταστα τὸ πρόβλημα. Λύση εἶναι ὁ σωστὸς ἐκκλησιαστικὸς γάμος! Νὰ ἐνισχύονται λοιπὸν τὰ νέα παιδιὰ νὰ κάνουν ἁπλὸ καὶ ὀλιγοέξοδο ἐκκλησιαστικὸ γάμο, γιὰ νὰ ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴ νέα τους ζωή. Τρίτον νὰ στηριχθεῖ τὸ νέο ζευγάρι καὶ οἰκονομικῶς. Ὁ παπποὺς καὶ ἡ γιαγιὰ μὲ τὴ συνταξούλα τους. Ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα μὲ τὴ ζεστασιὰ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φροντίδας τους, ὥστε νὰ τολμήσουν οἱ ἄνεργοι, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, νέοι νὰ προχωρήσουν στὴ δημιουργία τοῦ νέου σπιτικοῦ.

Βρισκόμαστε σὲ κρισιμότατη καμπή! Ἴσως εἶναι ὑπερβολικὸ νὰ περιμένουμε σύντομα θεαματικότατη ἀλλαγή. Ὅμως δὲν ἀποκλείεται μέσα ἀπὸ τὸ χάος κάποια στιγμὴ νὰ ξεπεταχτεῖ μιὰ μορφὴ μεγάλη, ποὺ θὰ μᾶς ἐμπνεύσει καὶ θὰ ἀλλάξει ὅλο τὸν κόσμο, ὁδηγῶντας τον στὴν πηγὴ τῆς χαρᾶς, τὸν Χριστό. Νὰ στηρίξουμε λοιπὸν μὲ κάθε μέσο τὴν οἰκογένεια. Ἀρκετὰ περιπλανήθηκε ἀνάμεσα στὰ σύγχρονα τέρατα. Καιρὸς νὰ βρεθεῖ στὴν Ἰθάκη! Νὰ ἀρχίσει ἐπιτέλους ἡ ἐξόντωση τῶν μνηστήρων ποὺ σπαταλοῦν ἀσύστολα τὸ βιὸς τοῦ Θεοῦ.

ΠΗΓΗ

Τίποτε δεν είναι ανώτερο από την εν Χριστώ ειρήνη

 Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

- Τίποτε δεν είναι ανώτερο από την εν Χριστώ ειρήνη, η οποία εξουδετερώνει κάθε επίθεση των εναερίων και επιγείων πνευμάτων.

 Η ειρήνη της ψυχής, αποκτάται με την υπομονή στις θλίψεις. Λέει η Γραφή: ''Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν'' (Ψαλμ.ξε'12). 

Ο δρόμος εκείνων που επιθυμούν να ευαρεστήσουν στον Θεό, περνάει από πολλές θλίψεις. Πώς να τιμήσουμε τους Αγίους Μάρτυρες για όσα υπέμειναν χάριν του Χριστού, όταν εμείς δεν μπορούμε να υπομείνουμε τον παραμικρό πειρασμό;

το είδαμε εδώ

Να προσεύχεσαι σ' Αυτόν, να ανοίξει τα μάτια και την καρδιά στους αντιπάλους της πίστης

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Γιατί φοβήθηκες; Ξεσηκώθηκαν οι φτωχοί εναντίον του πλούτου σου κι εσύ φοβήθηκες! Ανέκαθεν ήταν έτσι, οι φτωχοί να βλέπουν τους πλούσιους με δυσαρέσκεια. Η πίστη σου είναι ο πλούτος σου. Η χριστιανική σου πίστη περιλαμβάνει τον ουρανό και την αιωνιότητα και τη ζωή και την αλήθεια και τη δικαιοσύνη και τη χαρά και το φως και τους αγγέλους και το τραγούδι. Και εκείνοι πού είναι χωρίς όλα αυτά εξεγείρονται εναντίον σου, του αληθινά πλούσιου. 

Εάν αυτοί εξεγείρονταν, για να γίνουν και οι ίδιοι πνευματικά πλούσιοι σαν εσένα, τότε να χαιρόμασταν. Άλλα όχι· αυτοί θέλουν μόνον να φτωχύνουν εσένα.     Σ' αυτό έγκειται η διαφορά μεταξύ των εξεγειρόμενων εναντίον των κοσμικά πλουσίων και των εξεγειρόμενων εναντίον των πνευματικά πλουσίων.

   Εκείνοι οι πρώτοι θα 'θελαν να τους αφαιρέσουν τον πλούτο και να τον οικειοποιηθούν, ενώ αυτοί οι δεύτεροι να τον αφαιρέσουν και να τον πετάξουν. Σ' εκείνους τους πρώτους είναι συχνή η ανάγκη, καμιά φορά και η ζήλια, ενώ στους δεύτερους είναι η μοχθηρία. Και η μοχθηρία τρέφεται με το σκοτάδι της άγνοιας, και στα στήθη της φέρει την τιμωρία για τον εαυτό της. Εάν μισείς τον μοχθηρό, τον τιμωρείς διπλά. Εάν τον φοβάσαι, τιμωρείς τον εαυτό σου. 

«Μη πτυρόμενοι εν μηδενί υπό των αντικειμένων,», μας διδάσκει ο απόστολος αφού, λέει, «ήτις αυτοίς μεν εστίν ένδειξις απώλειας, υμίν δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού» (Φιλ. 1,28). Ο Κύριος πού βλέπει τα πάντα, βλέπει κι εσένα και τους αντιπάλους σου ασταμάτητα, από το πρωί έως το βράδυ και από το βράδυ έως το πρωί. Να σκέπτεσαι τον Κύριο και δεν θα φοβάσαι.

Ένας θαρραλέος νεαρός μου έγραφε πώς παλεύει για την ψυχή του.

 «Όταν σκέπτομαι», λέει, «τον Θεό δίπλα μου, ούτε καν φοβάμαι τον αντίπαλο· όμως μόλις η σκέψη μου για την εγγύτητα του Θεού απομακρυνθεί από μένα, με καταλαμβάνει ο φόβος». 

Και το πρόβατο αισθάνεται θαρραλέο δίπλα στον ποιμένα του. Πλησίασε κι εσύ δίπλα στον καλό Ποιμένα. τον Χριστό. Να προσεύχεσαι σ' Αυτόν, να μην σε εγκαταλείψει. Και να προσεύχεσαι σ' Αυτόν, να ανοίξει τα μάτια και την καρδιά στους αντιπάλους της πίστης, για να μπορέσουν να δουν, ότι αυτοί δεν είναι αντίπαλοι κανενός παρά μόνο του εαυτού τους. Για να μπορέσουν να δουν μόνο τη σωτηρία τους.

ΠΗΓΗ/αντιγραφή

το είδαμε εδώ

Όσιος Αριστοκλής ο Αθωνίτης: Το τέλος θα έρθει από την Κίνα...

O Όσιος Αριστοκλής ο Αθωνίτης ήταν ένας από τους σημαντικότερους μοναχούς της Ρωσίας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα όσα είχε προβλέψει για τα επερχόμενα και την εμπλοκή των Μεγάλων Δυνάμεων.

«Ο Θεός θα αποκαλύψει το έλεός Του στην Ρωσία»

«Το τέλος θα έρθει από την Κίνα»Η θυσιαστική αγάπη και η ελεήμων καρδία του Οσίου Αριστοκλή μαλάκωνε και τις πιο «πέτρινες» καρδιές.

Τον Γέροντα Αριστοκλή της Μόσχας κοσμούσαν τα χαρίσματα της προοράσεως και της θαυματουργίας, με τα οποία βοήθησε πολλές ψυχές…

Ένας πολύ-πολύ σπουδαίος προφήτης Γέροντας (Στάρετς στα Ρώσικα) ήταν ο Άγιος Αριστοκλής της Μόσχας, Αθωνίτης καλόγερος, που η Ιερή Μνήμη του τιμάται κάθε 24 Αυγούστου (μέρα μνήμης και του δικού μας Πατροκοσμά του Αιτωλού). 

Κατά κόσμον λεγόταν Αλέξιος Αμβρόσιφ και γεννήθηκε το 1846 σε μια πόλη στα Ουράλια, το Όρενμπουργκ. Παντρεύτηκε νέος, αλλά πέθανε το 1876 η κακομοίρα η γυναίκα του, πολύ μικρή, και τότε ο Ρώσος αυτός συγκλονίστηκε… Βρήκε όμως τον δρόμο του Θεού και έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί πέρα έγινε καλόγερος.

Ο Άγιος της Μόσχας...

Το 1880 εκάρη μοναχός και πήρε το νέο του όνομα: Αριστοκλής. 100% Ελληνικό δλδ., όπως και τα περισσότερα των Ρώσων Αγίων, μοναχών κτλ. Ύστερα έμεινε κάμποσα χρόνια εκεί, στο Περιβόλι της Παναγίας, πήγε μετά στην Μόσχα, ξαναγύρισε στο Άγιον Όρος και στο τέλος ξαναπήγε πίσω στην ρώσικη μεγαλούπολη. Εκεί πέρα έζησε και τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Ήτανε προφήτης και θαυματουργός, γιατί είχε χαρίσματα μεγάλα απ’ τον Χριστό. Τον είπανε Άγιο της Μόσχας, κι όχι άδικα. Κοιμήθηκε για πάντα το 1918, 24 Αυγούστου, γι’ αυτό και τον γιορτάζουνε την ημερομηνία αυτή. Άγιος έγινε από το ρώσικο Πατριαρχείο το 2001. Σήμερα απ’ τα λείψανά του γίνονται θαύματα και ευωδιάζουν…

Οί προφητείες του...

Πάμε τώρα να δούμε κάποιες πολύ σημαντικές προφητείες του Αριστοκλή, του Ρώσου Γέροντα! Είπε φοβερά και τρομερά πράγματα, που αφορούνε στις μέρες που ήρθανε μετά την κοίμησή του, αλλά και στους δικούς μας τους σημερινούς καιρούς. Τα παρακάτω που είπε ο Στάρετς Αριστοκλής είναι φυσικά για τον άθεο κομμουνισμό, που πήγε επίτηδες (σαν όργανο του Σατανά) να καταστρέψει την Ορθοδοξία στην Ρωσία!

Και ευτυχώς που ήτανε όλα τα χαλεπά εκείνα χρόνια η Ελλάδα μας και κράτησε Ζωντανή την μόνη Αληθινή Πίστη: την Ορθόδοξη!… Να τα προφητικά λόγια του Γέροντα:

«Ένα κακό σύντομα θα καταλάβει την Ρωσία και όπου θα πηγαίνει το κακό αυτό, ποτάμια αίματος θα ρέουν! Αυτό δεν είναι η ψυχή της Ρωσίας, αλλά ένα αντίθετό της… Δεν είναι μια ιδεολογία, ούτε φιλοσοφία, αλλά ένα πνεύμα από την Κόλαση…. Στις τελευταίες μέρες, η Γερμανία θα διαιρεθεί»! [Ε, μήπως έτσι δεν γίνανε τα πράγματα; Οι Εβραιομπολσεβίκοι πήγανε το 1917 να «φάνε» την Αγία Ορθόδοξη Ρωσία!…

Μα τελικά τα σπάσανε τα μούτρα τους! Γιατί η Πίστη είναι αιώνια, ενώ το παλιοσύστημα το δικό τους άντεξε μόλις 70 χρονάκια! Και φυσικά η Γερμανία διαιρέθηκε σε «Δυτική» και σε «Ανατολική»…

Η Γαλλία δεν θα είναι τίποτα...

Άλλη προφητεία για τις διεθνείς εξελίξεις: «Η Γαλλία δεν θα είναι τίποτα. Η Ιταλία θα υποφέρει από φυσικές καταστροφές. Η Βρετανία θα χάσει την Αυτοκρατορία της και όλες τις αποικίες της και θα φθάσει σχεδόν μέχρι την ολική καταστροφή, αλλά θα σωθεί από τις προσευχές ενθρονισμένων γυναικών»… (Κάπως έτσι δεν γίνανε; Φυσικά περιμένουμε και άλλα από αυτά στο μέλλον, όπως εκεί που λέει για φυσικές καταστροφές στην Ιταλία κτλ.).

Να και κάτι για την σιωνιστική Αμερική: «Η Αμερική θα ταΐσει όλο τον κόσμο αλλά στο τέλος θα καταρρεύσει»…

Να και μια παράξενη προφητεία του: «Τελικά, η Ρωσία θα είναι ελεύθερη και από τους πιστούς της θα προχωρήσει μπροστά και θα στρέψει πολλά από τα έθνη προς τον Θεό»!

Και για τον κομμουνισμό, που έρχεται πριν από τον Αντίχριστο, είπε τα παρακάτω συγκλονιστικά λόγια:

«Τώρα περνάμε τους καιρούς πριν τον Αντίχριστο… Αλλά η Ρωσία στο τέλος θα σωθεί! Θα υπάρξει μεγάλη δυστυχία και βάσανα, πολλά μαρτύρια… Όλη η Ρωσία θα γίνει μια φυλακή και κάθε ένας θα πρέπει να εκλιπαρεί θερμά τον Κύριο για συγχώρεση… Κάθε ένας θα πρέπει να μετανοήσει τις αμαρτίες του και να τρέμει να πράξει έστω και την ελάχιστη αμαρτία, αλλά να αγωνίζεται να κάνει το καλό, ακόμα και το μικρότερο.

Γιατί ακόμα και το φτερό μιας μύγας έχει βάρος και οι ζυγαριές του Θεού είναι ακριβείς. Και όταν ακόμα και το μικρότερο καλό στο δοχείο γείρει την ζυγαριά, τότε ο Θεός θα αποκαλύψει το έλεός Του στην Ρωσία»!

Η Κίνα θα καταστρέψει την Αντίχριστη

Παγκοσμιοποίηση ;


Και μερικά φοβερά προφητικά λόγια για το τέλος του κόσμου:

«Το τέλος θα έρθει από την Κίνα! Θα υπάρξει ένα τρομακτικό ξέσπασμα και ένα θαύμα από τον Θεό θα φανερωθεί. Και τότε θα υπάρξει μια εντελώς διαφορετική ζωή, αλλά αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ»…

Αλλά αυτό που το τέλος θα έρθει από την Κίνα, τι άραγε να σημαίνει; Πως η Κίνα θα καταστρέψει την Αντίχριστη Παγκοσμιοποίηση; Να, τέλος, και μερικά ακόμα φοβερά που είπε ο Άγιος Ρώσος Στάρετς:

«Ο Θεός θα απομακρύνει όλους τους ηγέτες και έτσι οι Ρώσοι θα μπορούν να κοιτούν μόνο Εκείνον! Όλοι θα αποστραφούν την Ρωσία, άλλα κράτη θα την εγκαταλείψουν, αφήνοντάς την στον εαυτό της , έτσι ώστε οι Ρώσοι θα ελπίζουν μόνο στην βοήθεια από τον Κύριο… Θα ακούτε σε άλλα κράτη ότι άρχισαν αναταραχές παρόμοιες με αυτές στην Ρωσία.

Θα ακούτε για πόλεμο, και θα υπάρχουν πόλεμοι. Αλλά να περιμένετε μέχρι οι Γερμανοί να πάρουν τα όπλα… Ο Σταυρός του Κυρίου θα λάμπει σε όλο τον κόσμο και η Πατρίδα μας θα δοξαστεί και θα γίνει όπως ένας φάρος στο σκοτάδι όλων»!!!

Θεόπνευστα λόγια του Γέροντα Αριστοκλή

«Στις τελευταίες μέρες, η Γερμανία θα διαιρεθεί.

Ο βίος του Οσίου...

Ο κατά κόσμον Αλέξιος του Αλεξίου Αμβρόσιφ γεννήθηκε το 1846 στο Ορενμπούργκ των Ουραλίων. Μετά τον θάνατο της συζύγου του, το 1876, αναχώρησε για το Άγιον Όρος του Άθω, και εισήλθε στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος.

Στις 12 Μαρτίου 1880 εκάρη μοναχός κι έλαβε τ’ όνομα Αριστοκλής. Το 1884 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και το 1886 εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός. Το 1887 απεστάλη στο μετόχι της μονής του στη Μόσχα, όπου εφάνη νέος κτήτορας και υπήρξε πνευματικός πατέρας πολλών ψυχών. Η παραμονή του στο μετόχι από το 1891-1894 δημιούργησε γύρω του ένα σπουδαίο πνευματικό έργο. Από το 1895-1909 επέστρεψε στη μονή του. Από το 1909-1918 μετέβη και παρέμεινε πάλι στο μετόχι της Μόσχας.

Τον κοσμούσαν τα χαρίσματα της προοράσεως και της θαυματουργίας, με τα οποία βοήθησε πολλές ψυχές. Η θυσιαστική του αγάπη και η ελεήμων καρδία μαλάκωνε και τις πιο πέτρινες καρδιές. Πλήθος αναγκεμένου κόσμου βρήκε πλησίον του τη σωτηρία του. Δίκαια ονομάσθηκε ο Γέροντας της Μόσχας.

Η μακαρία κοίμησή του συνέβη στις 24 Αυγούστου 1918 στο κελλί του, του μετοχίου του Αγίου Παντελεήμονος. Έκανε τρεις φορές τον σταυρό του, βλέποντας την εικόνα της Γοργοϋπηκόου, την οποία ιδιαίτερα είχε σε ευλάβεια και στην οποία είχε κτίσει ναό, και παρέδωσε ήσυχα το πνεύμα του στον Πλάστη του.

Το σώμα του ετάφη κάτω από τον ναό της Γοργοϋπηκόου. Το 1923, για να μη βεβηλωθεί από τους άθεους, μεταφέρθηκε στη μονή του Οσίου Δανιήλ, όπως το είχε προείπει ο όσιος Αριστοκλής.

Το 2001 το Πατριαρχείο Μόσχας τον κατέταξε στο Ρωσικό Αγιολόγιο. Το 2004 έγινε η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του και μεταφέρθηκαν στο ναό του μετοχίου, όπου συνεχίζουν να θαυματουργούν και να ευωδιάζουν. Η μνήμη του τιμάται στις 24 Αυγούστου.

Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Οι Άγιοι του Αγίου Όρους, εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη, 2007.

πηγή 

ΤΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ, Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Γράφει ο Αθανάσιος Ρακοβαλής

Ορίζουμε σαν στερεότυπα παγιωμένες αντιλήψεις και συμπεριφορές που είναι διαδεδομένες σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων.

Μεταφέρονται από γενεά σε γενεά και από άτομα σε άτομα, μέσω της μίμησης. Ένα στερεότυπο επιβάλλεται από το πλήθος των ανθρώπων που το πιστεύουν και συνήθως δεν έχει σχέση με την ενσυνείδητη αποδοχή μετά από κριτική σκέψη.  Γι’ αυτό τα περισσότερα από αυτά είναι ασυνείδητα.

Χρειάζεται μία εσωτερική καλλιέργεια, μια ταπείνωση και μία εξυπνάδα για να αντιληφθεί κανείς πρώτα, ότι ο νους του κατέχεται από στερεότυπα. Κατά δεύτερο λόγο, χρειάζεται ακόμα βαθύτερη καλλιέργεια και αυτοπαρατήρηση για να αντιληφθεί κανείς από ποια συγκεκριμένα στερεότυπα μπλοκάρεται ο νους του, άρα και η συμπεριφορά του.

‘Όλοι μας έχουμε στερεότυπα· δηλαδή προκαθορισμένες ιδέες, απόψεις, γνώμες, στάσεις για διάφορα θέματα, που κάποτε ίσως τις σκεφτήκαμε και τις αποδεχτήκαμε σαν σωστές, αλλά από τότε δεν θέλουμε να τις ξαναεξετάσουμε, να τις ξανασκεφτούμε. Τις ακολουθούμε σαν μπούσουλα με έναν τρόπο αυτόματο, μηχανικό, χωρίς δεύτερη σκέψη. Πρέπει κάτι να συμβεί, ένα πρόβλημα, μία δυσκολία, ένα απρόσμενο γεγονός, που θα μας αναγκάσει να σκεφτούμε και να αναρωτηθούμε αν αυτό που πιστεύαμε μέχρι τώρα εξακολουθεί να είναι σωστό .

Τα στερεότυπα δεν είναι κατ’ ανάγκη λάθος. Υπάρχουν και πολλά στερεότυπα που είναι σωστά και καλά. Μπορεί σε κάποια εποχή, κάτω από κάποιες συνθήκες, να ήταν σωστή μια στάση, αλλά καθώς ο κόσμος αλλάζει και οι συμπεριφορές και οι αντιδράσεις μας χρειάζονται και αυτές αλλαγή. Σ’ αυτή την περίπτωση ένα στερεότυπο μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη.

Οι άγιοι είναι βαθιά καλλιεργημένοι άνθρωποι με πολύ βαθιά αυτογνωσία. Αυτοί έχουν ελευθερώσει τον νου τους από πάθη και  ξεπερασμένα στερεότυπα. Είναι όντως ελεύθεροι, σε πλήρη επαφή με την πραγματικότητα γι’ αυτό βαθιά ρεαλιστές και πρωτότυποι. Αυτοί είναι που μας ‘ξυπνάνε’ και μας δείχνουν τον δρόμο.

Να ένα παράδειγμα. Ο γέροντας Παϊσιος είπε  « Παλιά αν ήταν κανείς ευλαβής κοσμικός ή παπάς ή μοναχός ακόμα περισσότερο, που ασχολείτο με τα κοσμικά (= εννοεί την πολιτική κατάσταση )  τον είχαν για κλείσιμο στον πύργο (= εννοεί χαριτολογώντας τη φυλακή- τρελοκομείο). Σήμερα αν δεν ασχολείται κανείς είναι για κλείσιμο στο πύργο, γιατί αυτοί πάνε να τα χαλάσουν όλα. Βλέπεις ο απόστολος έλεγε στους Χριστιανούς να μην ασχολούνται, να ξεχωρίζουν από τον κόσμο, γιατί τότε όλος ο κόσμος ήτανε ειδωλολατρικός, ανήκε σε αυτούς, κάνανε όπως θέλανε. Μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο όμως, άλλαξαν τα πράγματα, έγινε Χριστιανικός ο κόσμος. Ναοί , ιδρύματα, ελεύθερη η εκκλησία…Έχουμε ευθύνη. Είναι δικά μας όλα αυτά. Αυτοί τώρα πάνε να τα χαλάσουν όλα.»

Εδώ ο γέροντας εντοπίζει ένα στερεότυπο μεταξύ των χριστιανών. Ένα στερεότυπο που  εκφράζεται και με τα λόγια… «Α !, εγώ δεν ασχολούμαι με την πολιτική.» Ή με την προτροπή « Μην ασχολείσαι με την πολιτική»

Αυτό διαμορφώνει μία ψυχική στάση, μία συμπεριφορά, που απαξιώνει και αδιαφορεί για τα πολιτικά πράγματα. Αυτό οδηγεί στην εξής συμπεριφορά. Πηγαίνει κανείς  μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίσει, συνήθως δεξιά, και αυτό είναι όλο.

Ίσως αυτό το στερεότυπο να δημιουργήθηκε πριν και μετά τον εμφύλιο πόλεμο, τότε που ήταν επικίνδυνο να ασχολείται κανείς με την πολιτική. Ήταν της νοοτροπίας ‘ άσε καλλίτερα, μην μπλέξουμε’.  Από φόβο λοιπόν , ‘μην μπλέξουμε’ , διαδόθηκε αυτό το στερεότυπο, μιας και παρουσίαζε την δειλία σαν σύνεση. Βολικό για κάποιους εαυτούληδες.

Αυτή την στάση οι αρχαίοι Αθηναίοι την είχαν καταδικάσει σαν πονηρή και ιδιοτελή, γιατί αφήνεις τους άλλους να ‘βγάλουν το φίδι από την τρύπα’.  Αυτούς που δεν ήθελαν να ασχολούνται με τα κοινά, με τις υποθέσεις της πόλης, για να μην δημιουργούν αντιπαλότητες και εχθρούς, τους ονόμαζαν περιφρονητικά  ‘ΙΔΙΩΤΕΣ’ , τους θεωρούσαν ανάξιους πολίτες και αργότερα έβγαλαν και νόμο και τους έδιωχναν από την πόλη, σαν άχρηστους, πονηρούς και επικίνδυνους.

Αυτή ήταν η στάση των πολλών  ‘ευλαβών’ Χριστιανών για πολλά χρόνια. Άντε καλά να είναι κανείς μοναχός, ασκητής, να έχει αφιερώσει τον εαυτό του στην προσευχή, το καταλαβαίνω, αλλά οι υπόλοιποι;

Πιο είναι το πρακτικό αποτέλεσμα αυτής της στάσης; Οι Χριστιανοί αποτραβήχτηκαν από την πολιτική και τα κόμματα, και το ‘κενό’ το γέμισαν, άθεοι αριστεροί, αντίχριστοι μασόνοι, άνθρωποι χωρίς ιδανικά και αρετή, αδιάφοροι για την πατρίδα και το κοινό καλό, άνθρωποι που τρέχουν για το προσωπικό τους συμφέρον μόνο, κλπ.  Έτσι οι Χριστιανοί μπήκαν στο περιθώριο, η πολιτική τους δύναμη και παρουσία σχεδόν μηδενίστηκε.

Η λεγόμενη ‘δεξιά’ που παραδοσιακά ψήφιζε ένα μεγάλο κομμάτι των Χριστιανών, έστρεψε φανερά    την πλάτη της στις αξίες που εκφράζει η εκκλησία. Πολλά στελέχη του δεξιού κόμματος σαν πρόσωπα δεν εμφορούνται στην ιδιωτική τους ζωή από τις ‘εκκλησιαστικές αξίες’. Αφού αρνήθηκαν αυτές τις αξίες σαν πρόσωπα, φυσικό ήταν να τις εγκαταλείψουν σιγά- σιγά και σαν κόμμα. ‘Δεξιές’ κυβερνήσεις είναι αυτές που καταργούν έμμεσα την αργία της Κυριακής για παράδειγμα.

Φτάσαμε λοιπόν σήμερα στο σημείο, εμείς που είμαστε η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, οι  ορθόδοξοι Χριστιανοί, να μην έχουμε κόμμα να ψηφίσουμε, να μην έχουμε πολιτική εκπροσώπηση, να μην έχουμε πολιτική επιρροή. Μερικοί πάνω στην απελπισία τους στράφηκαν σε ακραία κόμματα, πατριωτικά ίσως αλλά παγανιστικά- ειδωλολατρικά σίγουρα, και οπωσδήποτε πολύ μακριά από το ορθόδοξο συνοδικό δημοκρατικό πνεύμα.

Είναι να απορεί κανείς για την δύναμη που έχουν τα στερεότυπα. Είναι να θαυμάζει κανείς πως προωθώντας και επιβάλλοντας ένα στερεότυπο μπορείς να ελέγξεις την συμπεριφορά μεγάλου πλήθους ανθρώπων. Αυτή είναι ‘η γνώση’ των τεχνικών της εξουσίας.

Εγώ βέβαια θαυμάζω τον άγιο που βγάζει μέσα από τα σπλάχνα της η ορθόδοξη εκκλησία μας. Καλά σήμερα που τα ζούμε αυτά τα πράγματα είναι εύκολο να κάνει κανείς τις πάρα πάνω διαπιστώσεις.

Ο Άγιος γέροντας Παϊσιος, ο διορατικός και προφητικός, είπε αυτά τα πράγματα σχεδόν τριάντα χρόνια πριν. Τότε που δεν υπήρχε ούτε φωτιά ούτε καπνός για να μας προβληματίσει. Βλέποντας πολύ πριν από εμάς, που οδηγούνται τα πράγματα είχε το θάρρος να επιτεθεί κατά του καταστροφικού στερεότυπου που λέει ‘ Α! εγώ δεν ασχολούμαι με την πολιτική’. Βλέποντας την μεγάλη καταστροφή να πλησιάζει μας προτρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και συμπεριφορά. Προτρέπει ακόμα και οι μοναχοί (πόσο μάλλον οι λαϊκοί ) να αρχίσουν να ασχολούνται με τα κοινά , ‘ γιατί αυτοί πάνε να τα χαλάσουν όλα’,  όπως χαρακτηριστικά έλεγε.

Και για να δείξει το μέγεθος της ανάγκης λέει με έμφαση. ‘ Σήμερα αν δεν ασχολείται κανείς είναι για κλείσιμο στον πύργο.’ Βλέπετε πόσο ελεύθερα σκεπτόμενοι έξω από στερεότυπα, ανατρεπτικοί  και ρεαλιστές είναι οι Άγιοι όταν χρειάζεται; Φέρνουν τα πάνω κάτω, όταν το απαιτεί η ανάγκη και τα πράγματα.

Εμείς οι ορθόδοξοι είχαμε πάντα σαν πρότυπα και οδηγούς τους Αγίους μας. Αναρωτιέμαι μήπως έφτασε η ώρα να συμμετάξουμε ενεργά στην πολιτική; Μήπως έφτασε ή ώρα για ένα νέο πολιτικό σχήμα; ή είναι ήδη πολύ αργά; Μήπως πρέπει να βαδίσουμε η καλλίτερα να τρέξουμε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός πατριωτικού, ορθόδοξου και δημοκρατικού πολιτικού κινήματος που θα αναλάβει την ηγεσία του Ελληνικού κράτους;

Ο Άγιος γέροντας Παϊσιος ευχόταν « να αναστήσει ο Θεός Μακαβαίους». Τι ήταν οι Μακαβαίοι; Άνθρωποι που αγαπούσαν τον αληθινό Θεό και την πατρίδα τους. Άνθρωποι ανιδιοτελείς, ανδρείοι, με πνεύμα αυτοθυσίας για χάρη του αληθινού Θεού. Όταν ο τότε ξένος εξουσιαστής πήγε να τους απομακρύνει από την πίστη στον αληθινό Θεό, πήγε να αλλοιώσει την παράδοση και τον τρόπο ζωής τους που είχε διαμορφωθεί από την πίστη τους στον αληθινό Θεό, τότε ύψωσαν ανάστημα, αντιστάθηκαν και τελικά νίκησαν.

Και μια και το φιλοσοφούμε εδώ πέρα, ας ψηλαφίσουμε κάποια όρια.

Ας αναρωτηθούμε, μια και έχουμε ακόμα ελευθερία σκέψης, είναι σωστό το στερεότυπο που απαγορεύει στους κληρικούς να συμμετέχουν ενεργά στη πολιτική όταν διακυβεύεται αυτή καθαυτή η ύπαρξη του ελληνικού έθνους και κράτους;

Στην παράδοσή μας, στην Χριστιανική Ορθόδοξη αυτοκρατορία που είχε πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, στην Ρωμανία, ο Πατριάρχης έπαιρνε  ενεργό μέρος στην διοίκηση, και όταν έλειπε ο αυτοκράτορας μακριά σε πολέμους ανελάμβανε αυτός την διοίκηση του κράτους, ακόμα – ακόμα, σε κάποιες περιπτώσεις, ανέβαζε ή κατέβαζε Αυτοκράτορες. Βέβαια γινόταν και το ανάποδο. Ο Μέγας Φώτιος ήταν υψηλότατο πολιτικό και διοικητικό στέλεχος της αυτοκρατορίας και έγινε Πατριάρχης μέσα σε μία εβδομάδα με την βοήθεια του φίλου του Αυτοκράτορα. Και φυσικά εξακολούθησε να συμμετέχει στην διαμόρφωση της πολιτικής της αυτοκρατορίας.

Ο Μητροπολίτης Λάρισας Διονύσιος που οργάνωσε και κήρυξε επανάσταση το 1600 κατά του Σουλτάνου Μεχμέτ Γ’ δεν έκανε ‘πολιτική’ ;

Ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός που κήρυξε την έναρξη της επανάστασης το 1821 δεν έκανε εθνική πολιτική;

Ο Παπαφλέσσας, από τα πλέον δραστήρια μέλη της φιλικής εταιρείας, που ανέλαβε και διοικητικές θέσεις στις πρώτες επαναστατικές ελληνικές κυβερνήσεις, δεν είχε πολιτική δράση;

Ο επίσκοπος Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης που ήταν από τους στυλοβάτες του Μακεδονικού αγώνα (1904-1908) μαζί με πολλούς ιερείς δεν έκανε εθνική πολιτική ;

Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος (1938-1941) που αρνήθηκε να ορκίσει την διορισμένη από τους Γερμανούς κυβέρνηση Τσολάκογλου, και στην συνέχεια συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά των Ναζί, δεν έκανε ‘πολιτική’ ;

Στην σύγχρονη εποχή έχουμε τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο που κυβέρνησε την Κύπρο για πολλά χρόνια.

Έχουμε και τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο που ταρακούνησε την Ελλάδα με τα γιγάντια συλλαλητήρια που διοργάνωσε και έδειξε ότι ο ελληνικός λαός εμπιστεύεται πολύ περισσότερο την εκκλησία του από ότι τα κόμματα που δεν μπορούν να κινητοποιήσουν ούτε ένα ελάχιστο πλήθος. Έδειξε την μεγάλη δύναμη των ελλήνων και ορθοδόξων που σήμερα την έχουν ‘σβήσει’ από τον πολιτικό χάρτη. Έβαλε κάποιους αντίχριστους πολιτικούς στην θέση τους, και σταμάτησε κάποιες στραβές και αντιλαϊκές πολιτικές. Για φαντασθείτε, τι θα γινόταν  αν την ώρα που ψηφιζόταν το καταστροφικό μνημόνιο, έξω από την βουλή, μαζί με το ένα εκατομμύριο λαό, να βρισκόταν στο πλάϊ του παραταγμένη και η εκκλησιαστική ιεραρχία; Πόσοι από τους βολευτές θα τολμούσαν να ψηφίσουν το μνημόνιο ; Σε ποια διαφορετική κατάσταση θα βρισκόμασταν σήμερα;

Μήπως ήρθε η ώρα οι πνευματικοί μας να προτρέπουν τους πιστούς να συμμετέχουν στα κοινά, να συμμετέχουν και να διεκδικούν ηγετικές θέσεις σε συλλόγους με κοινωνική επιρροή, να διεκδικούν θέσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση και στους ικανότερους και τιμιώτερους να συνασπίζονται σε συλλόγους, να δημιουργούν πολιτικά σχήματα και να παίρνουν θέσεις στην ελληνική βουλή;  Δηλαδή να ανατρέψουμε την νοοτροπία της αδράνειας και της παθητικότητας και να την αντικαταστήσουμε με την παιδεία της υπευθυνότητας και της συμμετοχής στις δημοκρατικές διαδικασίες. Εξ’ άλλου αυτό είναι και το ορθόδοξο πνεύμα της συνοδικότητας. Να καλλιεργήσουν αυτό το πνεύμα στα κατηχητικά και στις ενορίες.

Θα ευχόμουν να βοηθήσουν δυναμικά να σχηματισθεί ένα κίνημα πανελλήνιας εμβέλειας που θα δώσει μία πατριωτική και Χριστιανική ηγεσία, που τόσο πολύ χρειάζεται η πατρίδα μας, ικανή να μας σώσει από την καταστροφή που πλησιάζει όλο και πιο κοντά.

Ο Θεός θα βοηθήσει την Ελλάδα αλλά και ο καθένας από μας θα δώσει λόγο για την στάση που θα κρατήσει αυτά τα δύσκολα χρόνια, έλεγε ο γέροντας Παϊσιος.

πηγή

ΤΑ ΤΙΜΙΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ.

πηγή