Μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέας ποιμαντορική Εγκύκλιος Πάσχα 2016

Ἅγιον Πάσχα 2016,  

Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  189η

ΘΕΜΑ:  "Ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων" (Ἀποκ. α΄ 18).

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !

-Α-

            Τὸ Ἀναστάσιμο Φῶς  ἦλθε πάλι, γιὰνὰ φωτίσῃ τὰ πυκνὰ σκοτάδια, ποὺ ἔχειἁπλώσει γύρω μας ἡ ἀπιστία καὶ ἡποικιλόμορφη διαφθορά.

Ἦλθε, γιὰ νὰ δώσῃ κουράγιο καὶ δύναμη σὲ ὅλους ὅσοι ἀγωνίζονται τὸν καλὸἀγῶνα τῆς χριστιανικῆς ἀρετῆς. Ἦλθε, γιὰ νὰ φωτίσῃ καὶ νὰ ζεστάνῃ τὴν χριστιανικὴ οἰκογένεια, ἡ ὁποία "πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως" ὑπονομεύεταιἀπὸ νόμους ἀντιχριστιανικούς, ὅπως αὐτὸς ποὺ ψηφίστηκε, τελευταῖα, ἀπὸτὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, γιὰ τὸν ὁποῖο καυχήθηκε ὁ Πρωθυπουργός μας, ὅτι,ἐπιτέλους, ἡ Ἑλλάδα θὰ μεταβληθῇ σύντομα σὲ Σόδομα καὶ Γόμορρα. Δηλαδή, δὲν τὸ εἶπε ἀκριβῶς ἔτσι, ἀλλὰ εἶναι βέβαιο πὼς ἐκεῖ θὰ φθάσουμε,ἀργὰ ἤ γρήγορα, μὲ τὸ ἐπαίσχυντο σύμφωνο συμβιώσεως τῶνὁμοφυλοφίλων ...

-Β-

            Ὁ Χριστὸς πολεμεῖται, ἡ Ἐκκλησία βάλλεται, ἡ ἀπιστία μοιάζει νὰ ἔχῃστήσει γιὰ καλὰ τὸν θρόνο της στὴν Πατρίδα μας. Κι' ἀπὸ κοντά, δείχνεται μιὰπρωτοφανὴς ἀδιαφορία γιὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα, ποὺ ἔχουν τὰ πολλὰ καὶμεγάλα προβλήματά τους. Ἀφήνω τὴν Θράκη, τὸ Σκοπιανό, τὸ Αἰγαῖο καὶ τὴν Κύπρο. Καὶ μένω στὴν Βόρειο Ἤπειρο, ἡ ὁποία διέρχεται μιὰ ἀπὸ τὶς χειρότερες στιγμές της: Μὲ πρόσφατο νόμο τῆς ἀλβανικῆς Βουλῆς, οἱΒορειοηπειρῶτες ποὺ ζοῦν μακριὰ ἀπὸ τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα τους, δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ψηφίσουν καί, οὐσιαστικά, διαγράφονται καὶ δὲν θεωροῦνται Βορειοηπειρῶτες. Παράλληλα, οἱ περιβόητοι "Τσάμηδες", μὲ ὑποκίνηση τῆςἀλβανικῆς Κυβερνήσεως, ἔκαναν ἤδη προσφυγὴ στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο τῆς Χάγης, διεκδικῶντας μεγάλες ἐκτάσεις γῆς στὴν Θεσπρωτία καὶ ἀποζημιώσειςἑκατομμυρίων ΕΥΡΩ...

-Γ-

            Κι' ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὶ γιὰ ὅλα αὐτά ; Δυστυχῶς, ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή. Φλυαρία συνεχὴς γιὰ πακέτα χρημάτων, γιὰ "κόκκινες γραμμές", γιὰὑποσχέσεις ψεύτικες, γιὰ "κούρεμα" τῶν ἔτσι καὶ ἀλλιῶς πενιχρότατων συντάξεων, γιὰ νέους φόρους, γιὰ πλειστηριασμοὺς ἀκινήτων καὶ ἄλλα ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός. Ἀλλὰ γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο κανένας λόγος, καμμιὰπροοπτική. Καὶ εἶναι ἐξοργιστικὸ ν' ἀκούῃ κανείς, κάθε τρεῖς καὶ λίγο, γιὰ"ὑπερήφανη ἐξωτερικὴ πολιτική", ἐνῷ εἰσπράττουμε μόνο τὴν χλεύη καὶ τὴνἀδιαφορία τῶν "ἀσπόνδων" φίλων καὶ συμμάχων μας. Ἐν τῷ μεταξύ, οἱπολιτικοί μας συνεχίζουν τὶς κοκορομαχίες τους, τὰ ποικίλα ἐγκλήματα αὐξάνονται, τὰ ναρκωτικά - παρὰ τὶς φιλότιμες προσπάθειες τῆς Ἀστυνομίας -ἔχουν πάρει ἀνησυχητικὲς διαστάσεις. Ὅλα μοιάζουν, κάποιες φορές, νὰ τὰἔχῃ καλύψει τὸ ἀδιαπέραστο σκοτάδι τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς!

-Δ-

            Ἀλλὰ ὄχι !  Ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀκούγεται θριαμβευτική : "Ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων". Οἱ ἐχθροί μου μὲ ἐσταύρωσαν, ἐσφράγισαν τὸν τάφον μου καὶἔβαλαν στρατιωτικὴ φρουρά. Καὶ νόμισαν ἔτσι ὅτι ἡσύχασαν ἀπὸ τὴν παρουσία μου. Πόσο λάθος ἔκαναν !  Τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ἅδου διερράγησαν, ὁ τάφος ἄνοιξε μὲ θαυμαστὸ τρόπο. Κι' ἐγώ, ποὺ οἱ ἐχθροί μου νόμιζαν ὅτι μὲ εἶχαν ἐξουθενώσει, "ζῶν εἰμι", ζῶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Εἶμαι ὁ νικητὴς καὶ ὁ ἀσάλευτος βράχος ἐπάνω στὸν ὁποῖο θὰ μένῃ ἀκλόνητηἡ Ἐκκλησία μου. "Καὶ πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς" (Ματθ. ιστ΄ 18). Ὁθάνατος καὶ οἱ ὠργανωμένες δυνάμεις τοῦ κακοῦ δὲν θὰ ὑπερισχύσουν καὶδὲν θὰ κατανικήσουν τὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία θὰ παραμένῃ αἰώνια καὶἀθάνατη.

-Ε-

            Ναί, ἀδελφοί μου. Ὁ Χριστὸς Ἀνέστη ! Οἱ καρδιὲς ἄς γεμίσουν μὲθάρρος, μὲ ἐλπίδα, μὲ δύναμη, μὲ χαρά. Τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, ἀνέσπερο καὶἱλαρό, φωτίζει τὶς ψυχές, τὸν κόσμο, τὴν ζωή μας. Δὲν θὰ νικήσουν οἱδυνάμεις τοῦ κακοῦ, ἀφοῦ ἤδη ὁ Χριστὸς ἔχει θριαμβεύσει. Γι' αὐτό,ἀπευθύνω πρὸς ὅλους σας τὸ μήνυμα τῆς νίκης: ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !  Τὸἴδιο καὶ στοὺς Βορειοηπειρῶτες ἀδελφούς: ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !  Κάποτε,ἀκούγατε αὐτὸν τὸν νικητήριο παιᾶνα, ποὺ ἔστελνε ἀπὸ τὸ ἀκριτικὸΜαυρόπουλο ὁ Μητροπολίτης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, πίσω ἀπὸ τὰ κλειστὰπαραθυρόφυλλα τῶν σπιτιῶν σας. Τώρα, τὸ ἀκοῦτε ἐλεύθερα. Καὶ νὰγνωρίζετε, ὅτι σύντομα θὰ ἔλθῃ "τὸ ποθούμενο". Ἡ ἕνωση τῆς ΒορείουἨπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ψηλὰ οἱ καρδιές. ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !

Διάπυρος εὐχέτης ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  ΑΝΔΡΕΑΣ

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗΣ κ. κ. ΘEOΦΙΛΟΥ ΕΠΙ ΤΩ ΑΓΙΩ ΠΑΣΧΑ

Θ Ε Ο Φ Ι Λ Ο Σ

Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης

τῆς Θεοφρουρήτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λευκάδος καί Ἰθάκης

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον, τίς Μοναστικές ἀδελφότητες

καί τόν εὐλογημένον Λαόν

τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν καθαίρεσιν,

ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν.

καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον,

τὸν μόνον εὐλογητὸν τῶν πατέρων Θεὸν καὶ ὑπερένδοξον».

(Κανόνας τοῦ  Ὄρθρου τοῦ Πάσχα)

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

Τὸ μεγάλο καὶ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τὸ λαμπροφόρο Πάσχα, μᾶς συγκέντρωσε καὶ πάλι στούς Ἱερούς Ναούς. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς ποὺ γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας. Εἶναι ἡμέρα χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης, ἀφοῦ στὴν ὑμνολογία μας παρουσιάζεται ὡς ἡ κορυφαία τῶν ἑορτῶν, «ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρις πανηγύρεων». Εἶναι ἡ «κλητή» καὶ «ἁγία» ἡμέρα, γιατί τὴν ἡμέρα αὐτὴ κάλεσε ὁ Θεὸς ἀπὸ ὅλες τὶς ἡμέρες γιὰ νὰ δείξει τὸν πλοῦτο τῶν θαυμασίων Του καὶ τὴν ἄπειρη δύναμή Του, ποὺ συντρίβει τὴ δύναμη τοῦ κακοῦ καὶ ὁδηγεῖ μὲ θαυμαστὸ τρόπο τὸν λαό Του στὸ δρόμο πρὸς τὴν αἰώνια Βασιλεία Του. Εἶναι ἀκόμη ἡ «βασιλὶς καὶ κυρία», διότι ἡ βασίλισσα τῶν ἐποχῶν (ἡ ἄνοιξη) συμβαδίζει μὲ τὴ βασίλισσα τῶν ἡμερῶν.

Ἡ ἡμέρα αὐτὴ εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες ἡμέρες τοῦ χρόνου, ὅπως μᾶς ἐπισημαίνει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Διότι ὁ Χριστὸς μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ἀναδείχθηκε νικητὴς σὲ μιὰ διαφορετικὴ μάχη. Μιὰ νίκη μοναδικὴ καὶ σωτήρια γιὰ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Νίκησε τὸν θάνατο καὶ τὴν ἁμαρτία, χαρίζοντας σὲ μᾶς τὴν δυνατότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς.

Κάθε ἄνθρωπος χαίρεται γιὰ τὶς νίκες καὶ τὶς ἐπιτυχίες στὴ ζωή του καὶ λυπᾶται γιὰ τὶς ἀποτυχίες καὶ τὶς ἦττες του. Χαίρεται στὴν ἀναγνώριση τῆς ἐπιτυχίας του καὶ ἐπιδεικνύει τὶς  νίκες του, διεκδικώντας μερίδιο δόξας καὶ ἀναγνώρισης. Ὑπάρχουν νίκες σὲ πολέμους, νίκες σὲ κοινωνικοὺς ἀγῶνες, νίκες προσωπικές. Σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς νίκες τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει, σὲ μικρότερο ἢ σὲ μεγαλύτερο βαθμό, ἡ ἐπιθυμία τῆς ἀναγνώρισης καὶ τῆς ἰδιοτέλειας.

Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχει αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά. Ὁ Χριστὸς δὲν ἔγινε νικητὴς γιὰ τὸν ἑαυτό Του, γιὰ δική Του χάρη, γιὰ δική Του ἀναγνώριση, ἀλλὰ γιὰ μᾶς. Ἡ νίκη Του δὲν ἔκανε τὸν Ἴδιο μεγαλύτερο, ἀνώτερο, πιὸ ζωντανὸ ἢ πιὸ πλούσιο, ἀλλὰ ἐμᾶς. Τὴ νίκη Του δὲν τὴν χαρακτηρίζει ἰδιοτέλεια ἀλλὰ ἀγάπη, δὲν ἤθελε νὰ πάρει, ἀλλὰ νὰ δώσει. Οἱ ἐγκόσμιοι κατακτητὲς νέμονται τὴ νίκη. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος κατακτητὴς ποὺ τὴν παραδίδει.

Μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ὁ Χριστὸς νίκησε τὸν θάνατο καὶ τὴν ἁμαρτία, χαρίζοντας καὶ σὲ μᾶς τὴν δυνατότητα νὰ νικήσουμε ὁλοκληρωτικὰ τοὺς μοναδικοὺς ἐχθρούς μας. Πῶς γίνεται ὅμως αὐτό, ὅταν στὸν κόσμο μας μέχρι καὶ σήμερα ἐξακολουθοῦν νὰ κυριαρχοῦν καὶ ὁ θάνατος καὶ ἡ ἁμαρτία; Ὁ νόμος τῆς φθορᾶς, δηλαδὴ ὅτι γεννιέται πεθαίνει, εἶναι ἀπαράβατος γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Γιὰ μᾶς ὅμως τοὺς Χριστιανούς, ὅταν ἀκολουθοῦμε τὴ ζωὴ ποὺ μᾶς δίδαξε ὁ Ἴδιος, ὁ φυσικὸς θάνατος δὲν εἶναι σκοτεινὴ ἄβυσσος, ἀλλὰ γέννηση σὲ μιὰ καινούργια ζωή. Ἐπιστρέφουμε πάλι πίσω στὴν πατρίδα, ποὺ ἀφήσαμε μὲ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Ἔτσι ὁ τάφος δὲν εἶναι σκοτάδι αἰώνιο, ἀλλὰ μιὰ πόρτα ποὺ ἀνοίγει καὶ κατευθύνει τὴν ὕπαρξή μας σὲ κοινωνία μὲ τὸν Χριστό. Καὶ γίνεται ὁ τάφος τοῦ Κυρίου «ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς». Ὁ Χριστὸς μᾶς διαβεβαίωσε ὅτι θὰ ἔρθει ἡ στιγμὴ, ποὺ θὰ σαλπίσει καὶ θὰ ἐγερθοῦν ὅλοι οἱ νεκροὶ ἄφθαρτοι καὶ ὅσοι ζοῦν τότε θὰ ὑποστοῦν ριζικὴ ἀλλαγή: «σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα» (Α΄Κορ. ιε΄, 52).

Ὁ Χριστὸς ὅμως νίκησε καὶ τὴν ἁμαρτία. Ἡ ζωή Του, ἀπὸ τὴ σύλληψή Του μέχρι καὶ τὸν σταυρικό Του θάνατο, δείχνει τὸν ἀγώνα Του κατὰ τῆς ἁμαρτίας. Ἡ ἴδια πορεία εἶναι γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους τὸ ἀντίδοτο κατὰ τῆς ἁμαρτίας.  Ἡ γενικότερη κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας σήμερα δείχνει ὅτι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἀκόμη δὲν γευθήκαμε τὸ μοναδικὸ φάρμακο κατὰ τῆς ἀρρώστιας αὐτῆς. Ὁ Χριστὸς μᾶς λέει ὅτι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀκούει τὴ διδασκαλία του καὶ πιστεύει στὸν Πατέρα ποὺ τὸν ἔστειλε, αὐτὸς ἔχει κερδίσει τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ δὲν θὰ περάσει ἀπὸ κρίση, ἀλλὰ θὰ μεταβεῖ ἀπὸ τὸν πνευματικὸ θάνατο τῆς ἁμαρτίας στὴν αἰώνιο ζωή, «ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντι μὲ ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν» (Ἰω.ε,24).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ ἔναντι τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας δὲν μᾶς ἀφορᾶ, μόνο μετὰ θάνατον. Ἡ μεγαλειώδης νίκη τοῦ Χριστοῦ κατὰ τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας εἶναι κάλεσμα σὲ κάθε ἄνθρωπο νὰ τὴν κάνει καὶ δική του νίκη, ἐδῶ καὶ τώρα. Εἶναι κάλεσμα νὰ ζήσουμε τὴν ἐνθαδικὴ ζωή μας ἀλλιῶς, δηλαδὴ ἀναστάσιμα, ἤ, ἄλλως, ἀγαπητικότερα.

Ὁ Χριστὸς δὲν ἀνασταίνεται μόνο κάθε χρόνο ἐπετειακῶς, ἀλλὰ καὶ κάθε μέρα ἐντός μας. Πῶς; Μὲ τὴν ἀγάπη. Μὲ τὴν χωρητικότερη ψυχή, ποὺ ἀγκαλιάζει τὸν Ἄλλον, ὄχι ἀπὸ καθῆκον, ἀλλὰ ἐπειδὴ μόνο ἔτσι μπορεῖ νὰ ζεῖ: ἐν ἀγάπῃ. Ἡ προοδευτική μας ὡρίμανση στὴν ἀγάπη, ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, εἶναι ὁ τρόπος ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς μεταμορφώσει καὶ νὰ ἀλλάξει ριζικὰ τὴ ζωή μας. Οἱ πειρασμοί, οἱ θλίψεις, οἱ ἀσθένειες, ἡ φτώχεια, ἀκόμη καὶ οἱ διωγμοί, ὑπὸ τὸ φῶς τῆς ἀγάπης μποροῦν νὰ γίνουν ἀφορμὴ ἀνακαλύψεως τοῦ προσώπου τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ. Ἀνακαλύπτοντας τὸ πρόσωπό Του μαθαίνουμε νὰ βλέπουμε τοὺς ἄλλους, ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθρούς μας, ὅπως τοὺς βλέπει ὁ Θεός. Γιατί ὅποιος ἀγαπήσει μὲ τὸν τρόπο τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ πεθάνει ποτέ, θὰ μείνει γιὰ πάντα ἐλεύθερος, μακριὰ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ζώντας πλέον ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωὴ τὴ δική του Ἀνάσταση.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !  ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

Μετά διαπύρων πατρικῶν εὐχῶν ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΣΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

† Ὁ Λευκάδος καί Ἰθάκης Θ ε ό φ ι λ ο ς

Μήνυμα Πάσχα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ἐν Πάτραις τῇ 14ῃ Ἀπριλίου 2016

Ἀριθμ. Πρωτ.: 400

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 260Η  

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

            Σήμερα ζοῦμε μέσα στό πέλαγος τῆς χαρᾶς καί τῆς ἀγαλλιάσεως, γιατί ἀναπνέομε τόν πνευματικό ἀέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί τῆς νίκης τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου.

            Αὐτός ὁ ἑορτασμός δέν εἶναι ἓνα κοσμικό γεγονός. Αὐτό τό πανηγύρι δέν εἶναι μιά ἁπλῆ συμμετοχή σέ μιά ἑορταστική σύναξη, ἀλλά εἶναι «ἡ ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί ἡ πανήγυρις τῶν πανηγύρεων».

            Πρόκειται γιά «Σύνοδο οὐρανοῦ καί γῆς», ὃπως θά ἒλεγε ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ὁ ὡραιότερος ὓμνος πού ἒχει γραφεῖ γιά ἑορτή τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι αὐτός πού ἀκούεται κατά τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως . «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια. Ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τήν ἒγερσιν Χριστοῦ ἐν ᾗ ἐστερέωται…» Δηλαδή: «Τώρα ὃλα ἒχουν πλημμυρίσει ἀπό φῶς. Ὁ Οὐρανός καί ἡ γῆ καί τά καταχθόνια. Ὃλη ἡ κτίση ἂς ἑορτάσει τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, γιατί μέσα ἀπό τήν Ἀνάσταση ἀνακαινίστηκε…»

• Σήμερα, τό φῶς νίκησε καί ἒδιωξε μακριά ἀπό τόν ἂνθρωπο, τό φοβερό σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας τοῦ Θεοῦ.
• Σήμερα, γίνεται ἡ ἀνάβαση ἀπό τήν γῆ στούς οὐρανούς.
• Σήμερα γίνεται ἡ μετάβαση ἀπό τόν θάνατο στή ζωή, ὣστε ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὡς Ἐκπρόσωπος τῆς κτίσεως συμπάσης να πανηγυρίζῃ πανευφροσύνως, καταγελώντας τόν θάνατο καί λέγοντας: «Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποῦ σου, ἅδη, τό νῖκος;

Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι.

Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες.

Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι.

Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται.

Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος.

Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο…»

• Σήμερα, ἡ ἀπελπισία καί ἡ ἀπαισιοδοξία ἐξαφανίζονται, καί ἡ ἐλπίδα καί ἡ βεβαιότης τῆς αἰωνίου μακαριότητος θρονιάζονται στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.
• Σήμερα, ἡ ἀγάπη καταυγάζει τήν ὓπαρξη, ὃλων τῶν Χριστοφόρων καί Θεοφόρων, οἱ ὁποῖοι μαζί μέ τήν ὁρατή καί ἀόρατη κτίση ἐπαναλαμβάνουν τόν ἀναστάσιμο παιᾶνα: «Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἲπωμεν ἀδελφοί καί τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς, συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει…»
• Σήμερα, παιδιά μου εὐλογημένα, κατά τήν λαμπρά καί ἁγία αὐτή ἡμέρα, ἀπευθύνομαι πρός ὃλους σας μέ ὃλη μου τήν ἀγάπη, σᾶς ἀσπάζομαι ἀναστάσιμα καί σᾶς εὒχομαι ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, νά ἒχετε ἒτη πολλά, χαρούμενα καί θεοφόρα καί σᾶς ἀπευθύνω τόν ἀναστάσιμο χαιρετισμό:

Χριστός Ἀνέστη!

         Μέ πατρικές εὐλογίες

          Ἅγιον Πάσχα 2016

          Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

          U Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Σημείωσις: Ἡ παροῦσα νά ἀναγνωσθῇ κατά τήν Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα.

Η αγία νεομάρτυς Μαρία, η Μεθυμοπούλα

Η αγία νεομάρτυς Μαρία, η Μεθυμοπούλα, γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς ατό χωριό Κάτω Φουρνή της Επαρχίας Μεραμβέλλου του Νομού Λασιθίου Κρήτης στα δύσκολα και πικρά χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Διακρινόταν για τη σεμνότητα και τη σωματική της ομορφιά.

Η Αγία Μαρία από πολύ μικρή υπάκουε στους γονείς της και ήταν επιμελής και πρόθυμη στις αγροτικές εργασίες και στο νοικοκυριό. Επίσης, μελετούσε την Αγία Γραφή, τους Βίους των άγιων, εκκλησιαζόταν και προσευχόταν με πίστη. Όλοι την αγαπούσαν και την εκτιμούσαν.

Στην περιοχή αυτή του Μεραμβέλλου την εποχή εκείνη επόπτευε την τάξη ένας Τουρκαλβανός χωροφύλακας, ο οποίος την ερωτεύθηκε και άρχισε να την πιέζει και να την ενοχλεί, προσπαθώντας να κερδίσει το ενδιαφέρον της. Όμως η Αγία Μαρία αντιστάθηκε από την αρχή με γενναιότητα στις επιθυμίες του αλλόθρησκου χωροφύλακα. Έλεγε μέσα της ότι «δεν είναι δυνατόν να παραδώσω το σώμα μου και την ψυχή μου σε χέρια άπιστου ανθρώπου» και προσευχόταν με πίστη να την προστατεύσει ο Θεός. ‘Όταν, όμως, ο πονηρός Τουρκαλβανός διαπίστωσε ότι οι προσπάθειές του ναυαγούσαν οργίσθηκε. Η συμπάθεια του προς την πανέμορφη κρητικοπούλα μετατράπηκε σε τέτοιο μίσος, ώστε αποφάσισε να τη σκοτώσει.

Η αγία Μαρία ασχολούνταν με τη σηροτροφία, δηλαδή την εκτροφή μεταξοσκωλήκων και το γνέψιμο του μεταξιού τους. Την άνοιξη και το καλοκαίρι κάθε μέρα μάζευε από τις μουριές φύλλα για τους μεταξοσκώληκες για να δώσουν το μεταξένιο κουκούλι τους. Μια μέρα είχε ανέβει σε μια μουριά, απ’ όπου έκοβε ένα-ένα τα μουρόφυλλα. Τότε την πλησίασε ο Τουρκαλβανός χωροφύλακας, ο οποίος με το υπηρεσιακό του όπλο και το δάχτυλο στη σκανδάλη σημαδεύοντας τη στην καρδιά την πυροβόλησε. Αιμόφυρτη αυτή έπεσε νεκρή από το δένδρο. Έτσι η πιστή χριστιανή Μαρία, αρνούμενη να συζευχθεί αλλόθρησκο άνδρα και μένοντας αμετακίνητη στην πίστη της έφυγε μεν πρόωρα από την παρούσα ζωή σε νεαρή ηλικία το έτος 1826 μ.Χ., συνάντησε όμως στον ουρανό τον Νυμφίο της Εκκλησίας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως κατέταξε την αγία Μαρία, τη Μεθυμοπούλα, στην κατηγορία των νεομαρτύρων της Εκκλησίας μας, αφού μαρτύρησε στα νεώτερα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Η μνήμη της εορτάζεται στις 1 Μαΐου, ημέρα της εκτέλεσής της.

Κατηχητικό Σχολείο Ενορίας Καλού Χωριού Μεραμβέλλου

Πηγή: Κοντά στο Χριστό, Διμηνιαίο Φυλλάδιο Παιδικών Ενοριακών Συνάξεων Ιεράς Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας, Τεύχος 79, Μάρτιος-Απρίλιος 2014.

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου για το Πάσχα 2016

Ἀδελφοί μου καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Χριστὸς Ἀνέστη!

Διαβήκαμε καὶ πάλι μέσα ἀπὸ τὸ πένθος καὶ τὴν ὀδύνη τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἀνιχνεύοντας καὶ βιώνοντας τοὺς τρόπους ποὺ ἡ ἁμαρτία μετατρέπει τὸν θάνατο σὲ κυρίαρχο τῆς ζωῆς. Καὶ φθάσαμε πάλι στὴν «κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, τὴν μία τῶν σαββάτων, τὴν βασιλίδα καὶ κυρία». Φθάσαμε στὴν ἡμέρα τοῦ «Πάσχα». Τὰ πρόσωπά μας ἀκτινοβολοῦν τὸν ἐνθουσιασμὸ τῆς νίκης κατὰ τοῦ θανάτου. Τὰ χείλη μας καὶ οἱ καρδιές μας τραγουδοῦν ὕμνους ἀναστάσιμους. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, 
οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια». Τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως πλημμύρισε τὰ πάντα. Τώρα γευόμαστε πλουσιοπάροχα αὐτὴ τὴν χαρά, συμμετέχοντας στὴν μεγάλη γιορτή, σὲ ὅ,τι ἡ ὑμνογραφία τῆς Ἐκκλησίας μας περιγράφει ὡς «ἑορτὴ ἑορτῶν» καὶ «πανήγυρι πανηγύρεων».
Στὸ ξεχείλισμα αὐτῆς τῆς εὐφροσύνης, χαιρετίζουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μὲ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», καὶ εὐχόμαστε ἐγκάρδια «Καλὸ Πάσχα». Εὐχόμαστε, δηλαδή, καὶ ἀλληλοπροσκαλούμεθα, νὰ ζήσουμε τὸ δικό μας «Πάσχα». Ποὺ σημαίνει, νὰ τολμήσουμε τὸ «πέρασμα», τὴν «διάβαση», τὴν «ἔξοδο» ἀπὸ τὴν ἐπικράτεια τοῦ φόβου στὴν κυριαρχία τῆς ἐλπίδας, ἀπό τὴν δουλεία τοῦ ψεύδους καὶ τῆς ὑποκρισίας στὴν ἐλευθερία τῆς Ἀλήθειας, ἀπὸ τὴν ἀτομοκεντρικὴ μοναξιὰ στὴν κοινωνία μὲ τὸν Χριστό καὶ τὸν συνάνθρωπο. Νὰ τολμήσουμε τὴν «ἔξοδο» ἀπὸ τὴν πτωχεία τοῦ «ἐγὼ» πρὸς τὸν πλοῦτο τοῦ «ἐμεῖς». Τὴν «διάβαση» ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωή.
Ἡ πορεία μέσα ἀπὸ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα ἔκανε ὁρατοὺς καὶ ψηλαφητοὺς τοὺς τρόπους ποὺ ἡ ζωή μας μετατρέπεται σὲ ὀδυνηρὴ ἐπιβίωση ἀνὰ μέσῳ θλίψεων, πόνων, ἀδικιῶν, κατατρεγμῶν καὶ ἀδιεξόδων. Ὅσα αἰσθανθήκαμε καὶ βιώσαμε, συμπορευόμενοι μὲ τὸν Χριστὸ μέσα στὴν Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ ποῦ ὁδηγοῦν οἱ μηχανορραφίες, οἱ δολοπλοκίες, ἡ ὑποταγὴ στὰ ἰδιοτελῆ συμφέροντα, ἡ δίψα γιὰ ἀθέμιτο πλοῦτο καὶ ἐξουσία καὶ ὁ ἀφιλάνθρωπος ἐγωκεντρισμὸς ὅσων κατέχουν ἰσχὺ καὶ εὐθύνη γιὰ τὶς μοῖρες τῶν ἀνθρώπων. Ζήσαμε καὶ συνειδητοποιήσαμε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ὅτι ἡ ζωή μας δὲν εἶναι ποτὲ χωρὶς σταυρό. 
Ὅμως, σήμερα, ἡ καρδιὰ μας πάλλεται ἀπὸ ἐνθουσιασμό, διότι ὁ Σταυρὸς μεταμορφώθηκε σὲ Ἀνάσταση. Διότι ζοῦμε τὴν βεβαιότητα, ὅτι ὁ Ἀναστημένος Χριστὸς εἶναι μαζί μας, καὶ μᾶς κρατᾶ ἀπὸ τὸ χέρι γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ «Πάσχα». Γιὰ νὰ μᾶς χειραγωγήσει πρὸς τὴν ἔξοδο καὶ τὴν λύτρωση ἀπὸ τὴν δύναμη τῆς φθορᾶς, στὴν ἀποδοχὴ τοῦ πόνου χωρὶς ἀπόγνωση, στὴν εἰρηνικὴ ἀλλὰ δυναμικὴ ἀντιπαράθεση μὲ τὴν ἀπελπισία. Διότι ἡ ἐλπίδα ποὺ ἀνέτειλε ἐκ τοῦ τάφου τοῦ Χριστοῦ στηρίζει τοὺς ἀγῶνες μας. 
Εἶναι γεγονός ὅτι, τὰ τελευταία χρόνια, ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ ἀπόγνωση ἔγιναν οἱ κυρίαρχες γεύσεις τῆς καθημερινότητάς μας. Ἡ ἀγαπημένη μας πατρίδα δοκιμάζεται παντοιοτρόπως. Γύρω μας μαίνονται πόλεμοι καὶ καταστροφές. Τὰ νησιωτικά μας παράλια ἔγιναν ὑγροὶ τάφοι ψυχῶν κατατρεγμένων ἀπὸ τὸν πόλεμο καὶ τὴν δυστυχία. Ἡ χώρα μας κατακλύσθηκε ἀπὸ πρόσφυγες καὶ μετανάστες, οἱ ὁποῖοι βιώνουν τὴν ἐξαθλίωση καὶ τὰ ἀδιέξοδα ποὺ συνεπάγονται οἱ πολιτικὲς καὶ οἰκονομικὲς σκοπιμότητες τῶν ἰσχυρῶν τῆς Γῆς. Καὶ ὁ λαός μας, ζῶντας ὁ ἴδιος τὶς δικές του δοκιμασίες, τὶς δικές του δυσκολίες, τὴν ὅλο καὶ πιὸ ἐπώδυνη οἰκονομικὴ κρίση, τὴν ἀνεργία, τὴν συνεχῆ μετανάστευση τῶν παιδιῶν μας, τὴν ἀβεβαιότητα γιὰ τὸ αὔριο, τὴν αἴσθηση ὅτι κάποιοι κλέβουν ἤ ὑποθηκεύουν τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν καὶ τοῦ τόπου μας· αὐτός ὁ εὐλογημένος λαός, δείχνει ἔμπρακτα τὸ μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς του καὶ τὴν ἀνωτερότητα τῆς πολιτισμικῆς του καταγωγῆς. Ὑπομένει ἀγωνιζόμενος. Δίνει μὲ ἀξιοπρέπεια τὶς μάχες του, προβάλλοντας μεγαλόπρεπα τὴν ψυχικὴ καὶ ὑλική του γενναιοδωρία. Μοιράζεται τὸ ὑστέρημά του καὶ πολεμᾶ νὰ διατηρήσει τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά του. 
Καὶ ἐν μέσῳ τοῦ σκότους, ποὺ ἐπιβάλλουν ὅλα αὐτὰ τὰ πάθη καὶ οἱ δοκιμασίες, προβάλλει λαμπροφόρο τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως καὶ ἀφανίζει τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν ἀπάνθρωπων ἐπιλογῶν. Τὰ ψεύδη, οἱ δόλιοι σχεδιασμοί, ἡ ἀνηθικότητα τῶν ὀργανωμένων συμφερόντων, οἱ ἄθλιες καὶ ἀφιλάνθρωπες σκοπιμότητες φαντάζουν σκιὲς, καθὼς τώρα τὰ «πάντα πεπλήρωται φωτός». Γι’ αὐτὸ μποροῦμε καὶ ψάλουμε πανηγυρικά: «Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ».

Ἀδελφοί μου, Χριστὸς Ἀνέστη!!!

Ὁ θάνατος δὲν κυριεύει πιὰ τὴν ζωή. Ἔχουμε συνοδοιπόρο τοῦ βίου μας τὸν Ἀναστάντα Κύριο. Βαδίζουμε μαζί Του. Καὶ αὐτὸ παρηγορεῖ τὶς θλίψεις μας καὶ ἐνισχύει τὴν ἐπιμονή μας ὑπὲρ τῆς ἐπικρατήσεως τῆς ἀλήθειας, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς δικαιοσύνης. 
Ὁ πειρασμὸς νὰ χάσουμε τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν ἄλλον ἄνθρωπο, ὁ κίνδυνος νὰ μᾶς ἐγκλωβίσει στὸν ἑαυτό μας ἡ πικρὴ γεύση τῆς ζωῆς, κάνοντάς μας ἀδιάφορους γιὰ τὸν πόνο τοῦ ἄλλου, ἀποδεικνύονται ἀνίσχυροι. Διότι τὸ ἀναστάσιμο ἦθος μᾶς ὁδηγεῖ στὸ «Πάσχα», δηλαδὴ στὴν ἔξοδο ἀπὸ τὸ «ἐγώ» γιὰ νὰ συναντήσουμε τὸν ἄλλον, τὸν ἐγγὺς ἤ τὸν μακράν συνάνθρωπο, ἀναγνωρίζοντας στὸ πρόσωπό του τὸν «ἐλάχιστο ἀδελφό» τοῦ Χριστοῦ. 
Ἄς εἶναι, λοιπόν, τὸ φετινὸ Πάσχα μιὰ ἔξοδος ἀπὸ τὸν φόβο καὶ τὴν ἀπόγνωση πρὸς τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἀγαπητικὴ δημιουργικότητα, ἀπὸ τὴν ὑποκρισία στὴν ἀλήθεια, ἀπὸ τὸν ἀτομισμὸ στὴν κοινωνία τῆς ἀγάπης, ἀπὸ τὶς ποικίλες φανερώσεις τοῦ θανάτου στὴν ἐμπειρία τῆς ἀναστημένης ζωῆς. 

Ἀδελφοί μου καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Καλὸ Πάσχα!!!!

«Χριστὸς Ἀνέστη», 

«Ἀληθῶς Ἀνέστη».

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Πασχαλινή Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου, Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ειρηναίου

Show me more about this topic 

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου για το Άγιον Πάσχα 2016

Ο Αναστάς Χριστός: «Τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἀλλήλους περιπατοῦντες καί ἐστε σκυθρωποί;»  (Λκ. 24: 17).

Η  απογοήτευση συνθλίβει τις ψυχές των Μαθητών του Χριστού μετά τη σύλληψή Του, τα φρικτά βασανιστήρια και τη σταύρωσή Του από τους ισχυρούς θρησκευτικούς και πολιτικούς αντιπάλους Του. Όσα τραγικά είχαν ακολουθήσει, γέμισαν την καρδιά τους με πυκνά σύννεφα απογοητεύσεως. Γκρέμισαν τις ελπίδες τους ότι ο Ιησούς ήταν αυτός που έμελλε να λυτρώσει τον λαό τους. Είχαν δει την αδικία, το ψέμα, το μίσος να επιβάλλονται, να συντρίβουν τον αθώο.

Όμως, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Την αποκάλυψε ο Αναστάς Ιησούς Χριστός, καθώς πλησίασε τους δύο Μαθητές, τον Κλεόπα και τον Λουκά, στην πορεία τους προς το χωριό Εμμαούς:  «ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται˙  οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ;» (Λκ. 24:25-26). Στη συνέχεια ερμήνευσε όσα είχαν γραφεί περί Αυτού στα προφητικά βιβλία. Έμεινε μαζί τους, όπως Τον παρακάλεσαν, και αποκαλύφθηκε πλήρως, όταν την ώρα του δείπνου έλαβε τον άρτο, τον ευλόγησε και αφού τον έκοψε τους τον μοίρασε. Τότε ανοίχθηκαν τα μάτια τους «καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν» ·  αναγνώρισαν τον Αναστάντα Κύριο.

Με την Ανάστασή Του, ο Χριστός άνοιξε νέους ορίζοντες στους ταραγμένους και φοβισμένους Μαθητές και τους χάρισε τη δύναμη να προχωρήσουν και να αναγγείλουν, με αναφαίρετη ειρήνη και ακατάβλητο θάρρος, το Ευαγγέλιο της αγάπης, που θα ανακαίνιζε τη ζωή της ανθρωπότητας.

Και στις μέρες μας, μία πολύμορφη και απροσδιόριστη απογοήτευση απλώνεται στις ψυχές των ανθρώπων. Όσα συμβαίνουν γύρω μας δείχνουν να δεσπόζει η αδικία, να επικρατεί το μίσος,  να υπονομεύεται η αλήθεια. Όσοι προσπαθούν να ζήσουν ενάρετα συκοφαντούνται και διώκονται από σκοτεινούς κύκλους. Κι αυτό συμβαίνει στην προσωπική ζωή, στο τοπικό και  το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Τα νέφη της απογοητεύσεως έρχεται να διαλύσει η εορτή του Πάσχα και να μας ελευθερώσει από τη ροπή να μένουμε «βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν».Έρχεται να τονώσει την ικεσία μας: «Μεῖνον μεθ' ἡμῶν, ὅτι πρὸς ἑσπέραν ἐστὶ» και να μας βοηθήσει να αναγνωρίζουμε προσωπικά τον Αναστάντα Κύριο.

Η πίστη στην Aνάσταση του Xριστού και τις διαχρονικές και παγκόσμιες συνέπειές της, προσφέρει φως και δύναμη για έξοδο από την  πνευματική νωθρότητα και αποκαρδίωση. Αποδεχόμενος ο Χριστός εκουσίως την ταπείνωση του Πάθους, συνέτριψε τη δυναστεία της δαιμονικής εξουσίας που στηρίζεται στην αλαζονεία και την ιδιοτέλεια. Εξουδετέρωσε τις δυνάμεις του σκότους «καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον». Ο Θεός Πατήρ έθεσε τον σταυρωθέντα και Αναστάντα Υιό του «ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι·  καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ» (Εφεσ. 1:21-22). Αυτή είναι η λυτρωτική διέξοδος, την οποία διακηρύσσει η σημερινή μεγάλη εορτή, καλώντας μας να δυναμώσουμε την πίστη μας στην εξουσία Του.

Η εξουσία του Αναστάντος Χριστού συνδέεται με το εκούσιο Πάθος. Ο Ιησούς παραμένει ο συμπάσχων στον πόνο και στη δοκιμασία του κάθε ανθρώπου. Σκύβει στοργικά πάνω στον τραυματισμένο από την αμαρτία. Η εξουσία Του δεν καταδυναστεύει, αλλά υπηρετεί˙ δεν εκδικείται, αλλά συγχωρεί˙ δεν καταπιέζει, αλλά λυτρώνει. Δεν επιβάλλεται με παραπλανητικό θόρυβο, αλλά δρα στη διακριτική σιωπή. Κυρίως, ενεργεί ως εξουσία λυτρωτική, ως δωρεά συγγνώμης και αγάπης. Ο Αναστάς Χριστός σέβεται την ελευθερία και την ιερότητα του κάθε ανθρώπινου προσώπου  ακόμη και αυτού που Τον αμφισβητεί. Η εξουσία Του δεν προκαλεί φόβο, αλλά ελευθερώνει την ανθρώπινη ύπαρξη από τον φόβο, ακόμα και από τον φόβο του θανάτου.

Πάσχα, αδελφοί μου, ας μη το λησμονούμε, σημαίνει διάβαση, πέρασμα, έξοδο. Αρχικά αναφερόταν στην έξοδο του Ισραήλ από την  αιχμαλωσία της Αιγύπτου. Αυτή η «ἑορτή  ἑορτῶν» μας καλεί και εμάς σε μια πολυδιάστατη έξοδο: Έξοδο από την απογοήτευση που δημιουργεί η ανέχεια, τα οικονομικά αδιέξοδα, οι αναταραχές στην περιοχή μας, η σύγχυση και η αμηχανία που προκαλούν τα προσφυγικά κύματα και οι συνέπειές τους. Έξοδο από την απογοήτευση που συσσωρεύουν η πίκρα της αδικίας, της συκοφαντίας, το παράπονο και η αγανάκτηση από την αχαριστία αυτών που ευεργετήσαμε ή και από την προδοσία αυτών που αγαπήσαμε. Έξοδο από την απογοήτευση που φέρνει η κάμψη της υγείας, ο πόνος της ασθένειας ή ο μόνιμος αποχωρισμός συγγενών και φίλων. Έξοδο από την απογοήτευση που δημιουργούν τα λάθη, οι πτώσεις, οι αμαρτίες , οι αποτυχίες μας.

Ο λόγος του Αναστάντος στους δύο Μαθητές που βάδιζαν προς Εμμαούς ηχεί προσωπικά για τον καθένα μας: “ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται”  (Λκ. 24:25-26). Και ζωηρά υπενθυμίζει την τελευταία διαβεβαίωσή Του στους Μαθητές: «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς … καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.» (Ματθ. 28:18). Μια διαβεβαίωση που επαναλαμβάνεται κατά το βάπτισμα του κάθε Χριστιανού.Όσοι πιστεύουν και ακολουθούν με συνέπεια τον Αναστάντα Χριστό γνωρίζουν ότι δεν βρίσκονται μόνοι στη σκληρή πραγματικότητα του ανθρώπινου βίου. Δεν παραβλέπουν τις δύσκολες συνθήκες της καθημερινότητας,  αλλά με τη δύναμη και τη Χάρη Του τις αντιμετωπίζουν και συχνά τις μεταμορφώνουν.

Μέσα στο πασχαλινό φως, μπορούμε να βλέπουμε με αισιοδοξία και δημιουργική σκέψη τη ζωή μας, με τη βεβαιότητα ότι η πορεία και η εξέλιξη της ανθρωπότητας δεν γίνεται ερήμην του Δημιουργού του κόσμου. Και ακόμη, να προχωρούμε σε τολμηρές παρεμβάσεις και δίκαιους κοινωνικούς αγώνες, αρχίζοντας από το άμεσο περιβάλλον μας, την οικογένεια, την πόλη, τον τόπο μας.  Ας αντλήσουμε λοιπόν, από τη σημερινή λαμπρή εορτή δύναμη αντιστάσεως στην παρακμή που μας απειλεί, δύναμη αλληλεγγύης και αγάπης. Η πνοή της Αναστάσεως ας στηρίζει την πορεία μας για έξοδο από κάθε μορφή απογοητεύσεως. Χριστός Ανέστη!

Ποιμαντορική Εγύκλιος Πάσχα Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων & Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Αγαπητοί μας εν Κυρίω,

            Με την είσοδό μας εις την Αγίαν Εβδομάδα και την λαμπροφόρον Εορτήν της εκ των Νεκρών Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εύχομαι σε όλους τους πιστούς της Βιβλικής αυτής Επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου Κωνσταντινουπόλεως υγείαν και την ευλογίαν του Νεκραναστημένου Χριστού στην Οικογένεια και τους οικείους σας. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, του Οποίου γιορτάζουμε τα Πάθη, τον Σταυρόν, τον θάνατον, την ταφήν και την εκ του Ζωηφόρου Τάφου Ανάστασιν, να ευλογήσει τα έργα μας, να χαριτώσει την ζωή μας, να ανανεώσει την πίστη μας, να κατευθύνει τα βήματά μας και να μας χαρίζει την ειρήνη και την χαράν των Αποστόλων και των Μυροφόρων Γυναικών, οι οποίοι πρώτοι έλαβαν προσωπικήν πείραν του Γεγονότος της Αναστάσεως όταν συνάντησαν τον Νεκραναστημένον Χριστόν. "Το δε παρ' ημίν επιτελούμενον Πάσχα, απάντων ανθρώπων σωτήριας εστίν αίτιον, αρξάμενον από του Πρωτοπλάστου, ως έν απασίν έστι σωζόμενος και αναζωογονούμενος" (Χρυσοστ. Τ. 8.933).

            Τα Ιερά Ευαγγέλια, και οι ιεροί συγγραφείς τους, ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς και ο Ιωάννης, αφιερώνουν πολλές σελίδες των Ιερών Κειμένων τους για να περιγράψουν τα γεγονότα εκείνα που διαδραματίστηκαν εις την Ιερουσαλήμ σε κείνες τις ημέρες. Αυτά τα γεγονότα ώπλισαν τους Αγίους Αποστόλους με θάρρος και δύναμη για να κηρύξουν το Ευαγγέλιον της Αναστάσεως του Κυρίου στα πέρατα του κόσμου. Αυτά τα Γεγονότα ενέπνευσαν τους Αγίους Μάρτυρες και όλον εκείνον το νέφος των Αγίων, οι οποίοι εδέχθησαν το Ευαγγέλιον της Σωτηρίας, το έκαμεν ζωή και πράξη και το παρέδωσαν στις επόμενες Γενεές, οι οποίες μέχρι σήμερον μένουν πιστές στην υπόσχεση του Χριστού προς τους Μαθητές του, "ότι ιδού εγώ μεθ' υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντέλειας του αιώνος" (Ματθ. κεφ. 28, 20).

            Έχοντας κατά νου την δεσποτικήν υπόσχεση, οι Χριστιανοί μένουμε πιστοί μέχρι θανάτου σε Κείνον ο Οποίος είπεν ότι "Εγώ ειμι η Ανάστασις και η ζωή και η αλήθεια". Μένουμε πιστοί σε κείνα που μας επιβεβαίωσε το αψευδές στόμα του ότι "ο τρώγον μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα" (Ιωαν. κεφ. 6, 54) "Ο Χριστός εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο" (Χρυσοστ. Τ. 8.933).

            Τα Γεγονότα που γιορτάζουμε αυτές τις Άγιες Μέρες είναι σωτήρια και αποτελούν βασικά, υπαρξιακά στοιχεία και της πρόσκαιρης και της αιώνιας ζωής μας. Γι' αυτό και ο υμνωδός της Αναστάσεως ψάλλει: "Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί· Πάσχα Κυρίου Πάσχα· εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας" (ύμνος αναστάσεως). Είναι λοιπόν τούτες οι μέρες, μέρες χαράς και ευφροσύνης, είναι μέρες που δυναμώνουν την πίστη και την ελπίδα μας εις την αγάπη του εν Τριάδι Προσκυνουμένου Θεού. Καλούμαστε λοιπόν να παραμερίσουμε από την ψυχή και από την καρδία μας τα λυπηρά που καθημερινά πολιορκούν τον βίον μας και πληγώνουν τον νουν και την ύπαρξή μας και που μας δηλητηριάζουν από την απογοήτευση και την απελπισία, γιατί βλέπουμε γύρω μας μεγάλες αδικίες, ακούομεν ιαχές πολέμων και βιβλικών καταστροφών σε όλον σχεδόν τον πλανήτη μας. Βλέπουμε ανθρώπους να πεινούν και να διώκονται και να θανατώνονται για την πίστη τους στον Χριστό. Διαπιστώνουμε επίσης την αδιαφορία και αμέλεια των Αρχόντων της γης για τους αδυνάτους και τους ελάχιστους αδελφούς μας. Όλα αυτά μας λυπούν και μας πληγώνουν και πολλές φορές ψυχραίνουν και την πίστη μας και την αγάπη μας για τους άλλους, τους αδελφούς μας για τους οποίους - όπως και για μας - απέθανε πάνω στον Σταυρό, σαν κακούργος, ο Θεάνθρωπος Χριστός. Λησμονούμεν ότι ο Χριστός ήλθε στο κόσμο ντυμένος την ανθρώπινη φύση με όλα τα "βαρίδια" και τα αμέτρητα αμαρτήματα της. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο σταυρικός θάνατος του Χριστού είναι καρπός της θείας αγάπης, η οποία "πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει" (Α΄ Κορ., κεφ. 13, 7-8).

            Μιμούμενοι, αγαπητοί αδελφοί και πατέρες, το παράδειγμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οφείλουμε να καλλιεργούμε μέσα μας και γύρω μας το πνεύμα της θυσίας και της προσφοράς και της αγάπης για τους αδελφούς μας, τους "εγγύς και τους μακράν". Να τους μνημονεύουμε στη δημόσια και κατ' ιδίαν προσευχή μας, να τους συντρέχουμε με την έμπρακτον και ενεργουμένην αγάπη και φιλανθρωπίαν μας. Αυτά έπραττεν ο φιλάνθρωπος Χριστός, ο οποίος κατά την επίγεια ζωή του "Περιήγεν όλην την Γαλλιλαίαν, κηρύσσων το Ευαγγέλιον και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ" (Ματθ. Κεφ. 4, 23).

            Έχοντες το ιερό προνόμιο και την χαράν να εορτάζομεν και φέτος την "Εορτήν των Εορτών", σας συμβουλεύουμε πατρικά να μεταβείτε οικογενειακώς στον Ορθόδοξο Ναό της Περιοχής σας να εκκλησιαστείτε, να προσευχηθείτε, να κοινωνήσετε των Αχράντων Μυστηρίων, να συγχωρήσετε εαυτούς και αλλήλους, να λάβετε το άγιον "φως εκ του Ανεσπέρου Φωτός", και να δοξάσετε ιεροπρεπώς τον Κύριον ημών Ιησούν Ιησούν Χριστόν, τον "αναστάντα εκ νεκρών". Από βάθους δε καρδίας να τον παρακαλέσετε να μείνει μαζί μας, "μείνον μεθ' ημών" σε όλη την διάρκεια της επίγειας ζωής μας, "Πάντα δε τον χρόνον εν απλότητι και ειλικρινεία ζώντες" (Χρυσοστ. Τ. 8.944), για να μας ευλογεί, να μας αγιάζει και να θεραπεύσει τα τραύματα της ψυχής και του σώματός μας. Αυτού η δόξα και το κράτος και το άπειρον έλεος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Άγιον Πάσχα, Μάϊος 2016

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων &

Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Σημείωση: Να αναγνωστεί από Άμβωνος αντί Κηρύγματος την Μεγάλη Παρασκευή 29 Απριλίου 2016 βράδυ κατά την Ιερά Ακολουθία του Επιταφίου.