Κάποτε σε ένα μοναστήρι, λέει μία ιστορία, έδιωξαν κάποιους
ανθρώπους, οι οποίοι πήγαιναν και ζητούσαν διάφορα πράγματα και έκαναν
ακαταστασίες και αταξίες.
Τους έδιωξαν.
Τους είπαν:
"Να φύγετε, μας
κάνετε ακαταστασίες, μας βρωμίζετε το Αρχονταρίκι μας".
Πράγματι ήταν
προβληματικοί τύποι... Και οι άνθρωποι αφού τους έδιωξαν έφυγαν.
Το
βράδυ ένας γέροντας διορατικός που ήταν εκεί στο μοναστήρι, είδε ότι
μαζί με εκείνους έφυγε και η Παναγία από το μοναστήρι.
Και της λέει:
"Μα
που πας εσύ;".
Λέει η Παναγία:
"Πάω μαζί με αυτούς!
Τους διώξατε τους
αδελφούς σας, θα φύγω κι εγώ!".
Και μετά ο γέροντας μάζεψε τους μοναχούς
και τους είπε:
"Άλλη φορά δεν θα ξανακάνετε τίποτα από όλα αυτά, θα
δεχόμαστε τους ανθρώπους όπως είναι. Και όσο μπορούμε να τους κάνουμε
υπομονή και να τους ανεχόμαστε, θα το κάνουμε".
Όπως βλέπετε και όπως
ακούσαμε και στο Τριώδιο, η κρίση του Θεού τι είναι;
Είναι κρίση αγάπης,
κρίση ευσπλαχνίας τελικά.
Τι είπε ο Χριστός;
Δεν μας είπε:
-Φάγατε λάδι τη μεγάλη Σαρακοστή;
-Όχι, Κύριε, δεν φάγαμε λάδι.
-Μπράβο σας, περάστε στον παράδεισο!
-Πήγατε στο απόδειπνο τη Μεγάλη Σαρακοστή;
-Πηγαίναμε Κύριε, κάναμε και μετάνοιες!
-Περάστε στον παράδεισο!
-Πήρατε λουλούδια για τον επιτάφιο;
-Πήραμε λουλούδια!
-Περάστε στον παράδεισο!
Δεν είπε τίποτα από όλα αυτά.
Τι είπε;
"Ήμουν φτωχός και Με ελεήσατε. Ήμουν ξένος και Με παρηγορήσατε.
Ήμουν άρρωστος και Με επισκεφτήκατε.
Ήμουν στη φυλακή και ήρθατε προς Με,
ήμουν γυμνός και Με ενδύσατε.
Αυτή είναι η κρίση!
Και γιατί αυτή είναι η κρίση;
Γιατί
αυτό το γεγονός μάς κάνει πραγματικά παιδιά του Θεού! Τι να σε κάνω αν
δεν έφαγες λάδι και έφαγες τον άλλο από τη γλώσσα; Δεν έφαγες μία
κουταλιά λάδι και ήπιες μία μπουκάλα αίμα, το αίμα του αδερφού
σου!Προσεύχεσαι, λες. Προσεύχομαι, προσεύχομαι, προσεύχομαι αλλά δεν
έχεις μέσα στην καρδιά σου ευσπλαχνία. Τι προσεύχεσαι; Που προσεύχεσαι;
Έλεγε και ο γέροντας μας: "καλά ρε παιδί μου, που προσεύχονται αυτοί οι
άνθρωποι; Στον Κρόνο; Στο θεό Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του; Γίνεται να
προσεύχεσαι στο Θεό, τον πλήρη ευσπλαχνίας και αγάπης, και η καρδιά σου
να'ναι πέτρα; Κι η καρδιά σου να'ναι ξύδι; Κι εσύ να'σαι έτοιμος να φας
τον άλλο από την γλώσσα γιατί δεν κάνει αυτά που εσύ θέλεις;
Αποκαλύπτει ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος στον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη Στις 15 Ιουλίου 1990, ημέρα Κυριακή, το πρωί, μόλις ο πατήρ Ιάκωβος κατέβηκε από το κελλάκι του στο ναό για τη Θεία Λειτουργία περιέγραψε μέσα στο Ιερό με πρόσωπο εκστατικό σε Πατέρες της Μονής του όσα ο όσιος Ιωάννης ο Ρώσος «πνευματικώ τω τρόπω» του είχε πει τη νύκτα που πέρασε – «ο Θεός οίδεν» – εμπρός στην Ιερή λάρνακα με το αδιαλώβητο σκήνος Του στο Ναό του στο Προκόπι :
«- Νομίζουν πώς κοιμάμαι, πεθαμένος, είμαι νεκρός και δεν υπολογίζουν οι χριστιανοί. Τους πάντας βλέπω.
Το σώμα μου είναι μέσα, αλλά εγώ εξέρχομαι πολλές φορές από τη λάρνακά μου. Τρέχω ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους βοηθήσω. Πολύς ο πόνος. Αυτοί δε με βλέπουν. εγώ τους βλέπω και τους ακούω τί λένε. Και πάλι εισέρχομαι στη λάρνακά μου... Αλλά άκουσε Πάτερ μου να σου πω: πολλή η αμαρτία στον κόσμο, πολλή η ασέβεια και πολλή η απιστία.
– Γιατί τα λες αυτά Άγιέ μου; του απάντησα. Δέ βλέπεις πόσος κόσμος έρχεται στη χάρη σου και σε προσκυνά ;
– Πολλοί έρχονται, Πάτερ Ιάκωβε, αλλά λίγα είναι τα τέκνα μου, πρόσθεσε ο Όσιος και συνέχισε: ''Γι΄ αυτό πρέπει να γίνει πόλεμος. Διότι πολλή αμαρτία στον κόσμο...''
– Όχι, Άγιέ μου, του είπα αμέσως ταραγμένος. Από μικρό παιδί όλο σε πολέμους και ταλαιπωρίες βρέθηκα. στη Μικρά Ασία που γεννήθηκα αλλά κι όταν ήλθαμε εδώ στην Ελλάδα. Ύστερα, Άγιέ μου, αν γίνει έξαφνα ο πόλεμος θα χαθούν και ψυχές πριν προφτάσουν να μετανοήσουν.
– ''Πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος..'' απάντησε λυπημένα μα με σταθερή φωνή ο Όσιος…
Για την εικόνα ΕΔΩ Πηγή: Ψυχοσωτήρια διδάγματα σύγχρονων Γερόντων, εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, σελ. 94. Πηγή: hristospanagia.gr
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ "ΜΑΛΑKTIKO ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΚΑΡΔΙΩΝ" ΈΧΕΙ ΓΕΜΙΣΕΙ ΜΥΡΟ
Στον Κύριο Ναό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας στην Kubinka κοντά στη Μόσχα, η εικόνα της Μητέρας του Θεού "Μαλακτικό των Κακών Καρδιών" έχει γεμίσει μύρο.
Την Κυριακή της Συγχώρεσης συνέβη ένα θαύμα στον Κεντρικό Ναό των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια της προσευχής, η εικόνα της Μητέρας του Θεού «Μαλακτικό των Κακών Καρδιών» άρχισε να ρέει μύρο. Οι ενορίτες μίλησαν για αυτό. Αν κρίνουμε από τα πλάνα που τράβηξαν αυτόπτες μάρτυρες, η αλοιφή δεν στάζει, αλλά ρέει κατευθείαν...
Ο Παναγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος, στο κήρυγμά του μετά τη Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό του Χριστού Σωτήρος, υπενθύμισε το κυριότερο. Την Κυριακή της Συγχώρεσης, την παραμονή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, οι Ορθόδοξοι πρέπει να συγχωρήσουν αμαρτίες και να ξεχάσουν τα παράπονα του παρελθόντος. Αυτό είναι απαραίτητο, συμπεριλαμβανομένων εκείνων όπου είναι πολύ δύσκολο να γίνει αυτό, όπου οι άνθρωποι βρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους.
《 ....Ζούμε σε ποικίλα πνεύματα, με πολλές απόψεις , με πολλή σύγχυση, με πολύ δαιμονική ενέργεια.
Συμφέρει, νομίζω, σε όσους δεν έχουν την δύναμη της ομολογίας (ού πάντες χωρούσιν τον λόγον τούτον), να εφαρμόσουμε μερικοί από εμάς, αυτό που έκανε ο Άγιος Αυξίβιος:
" Απεκρύβην όσον-όσον, έως αν παρέλθει η οργή του Κυρίου".
Να ζήσουμε σιωπηρά, ταπεινά, ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΙ, χωρίς πολλές - πολλές επιδείξεις, μέσα σ' αυτό το κλίμα που αναπτύσσεται τώρα της Νέας Εποχής, το δαιμονιώδες, το εωσφορικόν.
Και με αυτή την απόκρυψη και την σιωπηρή μας προσευχή και τις πολλές Λειτουργίες που δεν θα σταματήσουμε ποτέ, και με ψαλτήρι που οι περισσότεροι αρχίσαν και διαβάζουν τώρα,
ΘΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ που θέλει να κατακλύσει όλον τον κόσμον, δια της εφαρμογής της Νέας Εποχής, της Νέας Τάξης Πραγμάτων και ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ...
Και όταν γεμίσουμε με Πνεύμα Άγιον και γίνουμε όργανα του Αγίου Πνεύματος, τότε θα επηρεάσουμε και την οικογένειά μας και το χωριό μας και τον τόπο μας...
ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ...ΦΕΡΜΟΥΑΡ...
Έλεγε ο Άγιος Παίσιος:
- Θέλετε να επηρεάσετε τα παιδιά σας;
" ΒΑΛΤΕ ΦΕΡΜΟΥΑΡ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ.."
Ασχοληθείτε με τις πολλές Λειτουργίες , με την πολλή ανάγνωση του Ψαλτηρίου και ύστερα με την Ευχή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και της Παναγίας μας...
Από μικρός πίστευα πως τα πιο μεγάλα ταξίδια έχουν σκληρό εξώφυλλο και πολλές σελίδες. Κι είναι αλήθεια πως χάρη στη δανειστική βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου, έκανα πολλά και συναρπαστικά τέτοια ταξίδια τον καιρό της πρώτης μου νιότης. Ταξίδια με συνοδοιπόρους γονείς και δασκάλους φωτισμένους.
Θυμάμαι σε μια σχολική εκδρομή ρώτησα κάτι το δάσκαλό μου που έτυχε εκείνη την ώρα να κάθεται σ’ ένα παγκάκι μ’ ένα βιβλίο στο χέρι. Δεν μου αποκρίθηκε. Εξακολουθούσε να διαβάζει συνεπαρμένος. Τον ξαναρώτησα, αυτή τη φορά με έντονη φωνή. Και τότε μόνο, γύρισε -χωρίς να αφήσει ούτε για μια στιγμή το βιβλίο από τα χέρια του- και μου είπε απορημένος: «Μίλησες;». Δεν θα ξεχάσω την έκφραση στο πρόσωπό του. Ήταν σαν να παρακολουθούσε ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στους βάζελους και στους γαύρους και εγώ να τον διέκοπτα ακριβώς την ώρα που ένα πέναλτι θα έκρινε το αποτέλεσμα του αγώνα.
Μεγαλώνοντας, κατάλαβα κι άλλα, πιο σημαντικά που οφείλουμε στα βιβλία: να πλαταίνει ο νους κι η καρδιά μας, να μην καταπίνουμε αμάσητα ό,τι μας σερβίρουν όλοι αυτοί που υποτίθεται υπηρετούν την αντικειμενική ενημέρωση: τα ΜΜΕ, τα ειδησεογραφικά portalκ.ά.
Τούτες τις μέρες η οθόνη στάζει αίμα, η τρομολαγνεία έχει πιάσει ταβάνι, ο κορωνοϊός υποχώρησε άξαφνα μπρος στην επέλαση των ρώσικων αρμάτων μάχης κι η αγωνία πολλών συνανθρώπων μας είναι αν θα χωρέσουν στα ντουλάπια της κουζίνας 15 κιλά μακαρόνια και 23 κουτιά γάλα μακράς διαρκείας, στο ενδεχόμενο ενός πολέμου.
Τούτες τις μέρες ήρθε μια εικόνα και σφήνωσε στο μυαλό μου. Την ανέβασε η KaterinaSergatskova, αρχισυντάκτρια του ZaboronaMediaστο twitter, επεξηγώντας ότι ο ερευνητής και αρχιτέκτονας LevShevchenko, στην προσπάθειά του να προστατευτεί από τα τζάμια των παραθύρων που θα έσπαγαν σε επικείμενο βομβαρδισμό, στοίβαξε αμέτρητα βιβλία μπροστά στα παράθυρα του σπιτιού του στο Κίεβο.
Καημένε Lev! Ποιος ξέρει αν μπορούσες να βγεις έξω, να ενωθείς με τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, μπας και ξεφύγεις από το καυτό μολύβι που ξερνά εδώ και δέκα μέρες η πολεμική μηχανή. Ποιος ξέρει αν στο διπλανό δωμάτιο είναι κατάκοιτη το ακριβό σου ταίρι και δεν ήθελες να γλιτώσεις μόνο εσύ χωρίς αυτήν … Ποιος ξέρει ποια αγάπη ή ποια ανάγκη σε κρατά καθηλωμένο για ώρες, για μέρες στα λίγα τετραγωνικά του σπιτιού σου… Ετούτες τις τραγικές στιγμές πάνω στην απόγνωση σκέφτηκες τους φίλους σου (σε αυτούς δεν τρέχουμε πρώτα στις δύσκολες ώρες;). Έτρεξες στα βιβλία σου, σε αυτά που ατέλειωτες βδομάδες, μήνες, χρόνια σου έκαναν συντροφιά κι έδιναν απόκριση στις αναζητήσεις σου.
***
Απόψε, σκάρτες είκοσι μέρες πριν από την επέτειο της Εθνεγερσίας, ψάχνω ανάμεσα σε ντοσιέ, σημειώσεις και εικόνες, υλικό για τη σχολική γιορτή. «Άργησα πολύ» μονολογώ, μα και νωρίτερα να άρχιζα το ψάξιμο, ειλικρινά δεν ξέρω τι θα πω στα 17χρονα παιδιά που έχουν ζήσει τα όμορφα χρόνια της ζωής τους με μνημόνια, πανδημία και τώρα με το φόβο μιας παγκόσμιας σύρραξης.
Ανακατεύω, ξεφυλλίζω για ώρα, όταν η ματιά μου πέφτει σε μια εικόνα, ξεχασμένη -ποιος ξέρει πόσα χρόνια!- από τον καιρό κάποιας έρευνας των φοιτητικών μου χρόνων. Η φθορά του χρόνου δεν κατάφερε να με εμποδίσει να διαβάσω -σχεδόν συλλαβίζοντας- όσα η πονεμένη καρδιά ενός παπαδάσκαλου άφησε να αποτυπωθούν πάνω στο χαρτί.
Είμαστε στα 1830. Οκτώβρης μήνας. Ο «άγιος της πολιτικής» Ιωάννης Καποδίστριας στέλνει τον Ιωάννη Κοκκώνη σε όλα τα σχολεία της Πελοποννήσου -25 αλληλοδιδακτικά και 18 ελληνικά[1]- προκειμένου να οργανώσει όσο γινόταν καλύτερα την παιδεία του δύσμοιρου τόπου που τον επέλεξε για Κυβερνήτη.
Σε μια από τις εκθέσεις που συνέταξε ο Κοκκώνης προς την «επί της Δημοσίου Εκπαιδεύσεως Γραμματείας», επισυνάπτει μια επιστολή του ιερέως Βασιλείου Αθανασιάδη, δασκάλου στο αλληλοδιδακτικό σχολείο Στεμνίτσας Αρκαδίας.
Πηγή εικόνας: Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχείο περιόδου Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια Μινιστέριο της Θρησκείας και της Παιδείας, φάκελος 32.
Γράφει λοιπόν, ο παπαδάσκαλος στις 21 του Οκτώβρη του 1830: «Μ’ ὅλον ὅτι ἡ σχολὴ αὕτη ἔχει μαθητὰς ἐπέκεινα τῶν ἑξήκοντα διδασκομένους τὰ ἑλληνικὰ μαθήματα, τὰ λεγόμενα σχολαστικὰ καὶ μέρος μαθηματικῶν, στερεῖται, μ’ ὅλον τοῦτο, διαφθαρέντων τῶν βιβλίων της τῶν μὲ παρὰ τοῦ ἐχθροῦ[2], τῶν δὲ εἰς χρῆσιν πολεμοφοδίων κατ’ ἀρχὰς τῆς ἐπαναστάσεως, παντὸς ἑλληνικοῦ βιβλίου …»
Αχ παπα Βασίλη μου! Σε φαντάζομαι «στα κακοτράχαλα βουνά», να βλέπεις από τη μια τον εχθρό να ανασυντάσσεται και να προχωρά κι από την άλλη τα βιβλία του σχολειού σου, που με τόσο αγώνα και αγωνία κόπιασες να αποκτήσεις. Από τη μια η λευτεριά του τόπου κι από την άλλη τα ματάκια των εξήντα παιδιών να σε κοιτούν και να προσμένουν από σένα να τους συνοδεύσεις -πάντα μέσα από τα βιβλία- σε τόπους, σε ιδέες, σε πλάτεμα του νου και της καρδιάς… Τα ζύγιασες αυτά τα δυο, ράγισε η καρδιά σου, μα δεν άργησε να πάρει την απόφαση. Με πόνο στη ψυχή και δάκρυα στα μάτια, έκοψες μια-μια τις σελίδες των βιβλίων. Κι έγιναν τα ταξίδια σε τόπους και ιδέες, χαρτί για να τυλιχτούν το μπαρούτι και τα βόλια και να φτιαχτούν οι χαρτούτσες[3], έτοιμες να μπουν στην παλάσκα κάθε αγωνιστή.
Με το γράμμα του παπα Βασίλη στο χέρι και την εικόνα του παραθυριού του Levστο μυαλό από την άλλη, σκέφτομαι τη γιορτή του σχολειού μου, τούτον τον παράξενο Μάρτη. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θα δείξω κάποιο powerpointκαι ποια κείμενα θα διαβάσουν με τη βελούδινη φωνή τους τα μέλη της θεατρικής μας ομάδας. Ένα μόνο το ’χω σίγουρο. Πως στο τέλος της γιορτής, μετά τους χορούς και λίγο πριν από το κλείσιμο, την ώρα που οι μαθητές θα χτυπούν παλαμάκια και θα φωνάζουν ρυθμικά «Τσά-μι-κος!», την ώρα που οι μαθητές της χορωδίας θα τραγουδούν δυνατά, τότε που μαθητές και δάσκαλοι θα ’χουν σηκωθεί όρθιοι για να χορέψουν, τότε εκεί στην αρχή του χορού, εσάς θα βλέπω με τα μάτια της ψυχής -εσένα παπα Βασίλη, εσένα Lev- να τραγουδάτε μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής σας «Κριτής κι αφέντηςείν’ ο Θεός και δραγουμάνος του ο λαός»[4].
Υπ.
ΥΓ. Πληροφοριακά αναφέρουμε ότι ο Κυβερνήτης ενίσχυε οικονομικά κάθε σχολείο που ζητούσε βοήθεια. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι τοπικοί άρχοντες, παρακάμπτοντας την ιεραρχία, απευθύνονταν κατευθείαν στον Καποδίστρια και εκείνος ανταποκρινόταν άμεσα. Αναφέρουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Όταν ο έκτακτος επίτροπος Ήλιδας (των περιοχών δηλαδή Γαστούνης και Πύργου Ηλείας) Π. Α. Αναγνωστόπουλος έστειλε στις 4/3/1830 επιστολή στον Κυβερνήτη, αναφέροντας διάφορα προβλήματα που υπήρχαν στην περιοχή της δικαιοδοσίας του, η απάντηση του Κυβερνήτη γράφτηκε στις 13/3/1830, δηλαδή μετά από 9 ημέρες (!), συμπεριλαμβανομένων των ημερών που απαιτούνταν για να φτάσει το γράμμα από την Ήλιδα στο Ναύπλιο.
Σε μία άλλη περίπτωση, όταν ο επίτροπος Ύδρας του έγραψε γράμμα στις 13/3/1830, ο Κυβερνήτης απάντησε σε τέσσερις μέρες, στις 17/3/1830, στέλνοντας μαζί και 1.000 φοίνικες!
__________
[1] Τα αλληλοδιδακτικά σχολεία ήταν τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (κάτι σαν τα σημερινά Δημοτικά) και τα λεγόμενα ελληνικά της δευτεροβάθμιας (περίπου σαν τα σημερινά Γυμνάσια).
[2] Ο Ιμπραήμ πασάς, στρατιωτικός και χεδίβης (αντιβασιλέας) της Αιγύπτου, έγινε ευρέως γνωστός και έμεινε στην ιστορία από την εκστρατεία του στην Πελοπόννησο, η οποία παρ’ ολίγον να αποδειχθεί μοιραία για την Ελληνική Επανάσταση. Στάλθηκε από τον πατέρα του Μεχμέτ Αλή για να βοηθήσει τους Οθωμανούς, επικεφαλής στρατιάς Αιγυπτίων που κάποτε έφτασε τουλάχιστον τις 35.000 άνδρες. Ο Ιμπραήμ επίσπευσε την απόβαση στην Πελοπόννησο, όταν πληροφορήθηκε την εμφύλια διαμάχη.
Το Φλεβάρη του 1825 αποβιβάστηκε ανενόχλητος στη Μεθώνη και κατέλαβε το κάστρο της πόλης. Στη συνέχεια κατέλαβε τα στρατηγικά κάστρα της Κορώνης και της Πύλου, κατατρόπωσε τον Παπαφλέσσα στο Μανιάκι και άνοιξε το δρόμο για την Τριπολιτσά, την οποία κατέλαβε και κατέστρεψε. Την επομένη βάδισε κατά του Άργους και του Ναυπλίου, αλλά ο Δημήτριος Υψηλάντης τον σταμάτησε στους βάλτους των Μύλων.
Το καλοκαίρι του 1827, μην μπορώντας να εδραιώσει τη θέση του στην Πελοπόννησο, άρχισε να εφαρμόζει την τακτική της «καμένης γης», (πυρπολώντας οικισμούς, δέντρα και σπαρτά) προκειμένου να κάμψει τους επαναστάτες, ενώ προετοίμαζε απόβαση στην Ύδρα και τις Σπέτσες, γεγονός που θα είχε ολέθριες συνέπειες για την Επανάσταση, αν γινόταν πραγματικότητα.
Στην περίπτωση του αλληλοδιδακτικού σχολείου της Στεμνίτσας, όσα βιβλία γλίτωσαν από την κατασκευή φυσιγγιών, έγιναν στάχτη μαζί με το κτήριο κατά την επιδρομή του Ιμπραήμ.
[3] Χαρτούτσες = έτοιμα φυσίγγια
[4] Πρόκειται για τον ακροτελεύτιο στίχο του τραγουδιού «Τσάμικος», σε στίχους Νίκου Γκάτσου, μουσική Μάνου Χατζηδάκη και πρώτη εκτέλεση Μανώλη Μητσιά.
Στα κακοτράχαλα τα βουνά με το σουράβλι και το ζουρνά πάνω στην πέτρα την αγιασμένη χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι. Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.
Δική τους είναι μια φλούδα γης μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα απ’ το τσακάλι και την αρκούδα. Δες πως χορεύει ο Νικηταράς κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.
«Η Αγάπη είναι μια βίαιη κατάσταση και αυτό την κάνει ενδιαφέρουσα», «Δεν υπάρχει βία που να μην καλύπτεται από το σχήμα και το όνομα της αγάπης», «Υπάρχει η αγάπη μου για χάριν του άλλου;» « Φτάνει η αγάπη μου στον άλλον;».
Ομιλία του π. Νικολάου Λουδοβίκου με θέμα «Η αγάπη ως βία» τον Δεκέμβριο του 2019, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Κυψέλης.
Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός Σας λέω υπεύθυνα! Εντός ολίγου, θα ξεκινήσει παγκοσμίως αυτό. Και σαν είδος κατακλυσμού από την δικαιοσύνη του Θεού θα επιβληθεί παγκοσμίως να ξεριζώσει όλους τους αιτίους της παγκοσμίου διαστροφής. Θα γίνει τώρα αυτό!
Όσιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός ΔΙΔΑΧΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ
Στα χρόνια του Αντιχρίστου οι άνθρωποι θα περιμένουν τη σωτηρία από το Διάστημα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο τέχνασμα του διαβόλου. Η ανθρωπότητα θα ζητεί βοήθεια από τους εξωγήινους, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτοί στην πραγματικότητα είναι δαίμονες.
*****
Ο Γέροντας Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός (1929-1995), πλήρης Χάριτος και αγιοπνευματικών χαρισμάτων, απολάμβανε μεγάλου σεβασμού στη Γεωργία. Μαρτυρίες για την αγιότητα του δίνουν σε ένα μικρό βιβλίο Μητροπολίτες, ηγούμενοι, ηγουμένισσες, μοναχοί, ιερείς και λαικοί. Ο Γέροντας ήταν ασυμβίβαστος με κάθε αντίχριστη πολιτική και πρακτική.
Την πρωτομαγιά του 1965 έκαψε ένα 12μετρο πορτραίτο του Λένιν πού κρεμόταν στο κτίριο του ανωτάτου Σοβιέτ στην Τυφλίδα, πρωτεύουσα της Γεωργίας. Συνελήφθη από την Κα-Γκε-Μπε. Στην ερώτηση του ανακριτού γιατί το έκανε απάντησε: «Το έκανα γιατί δεν είναι δυνατόν να λατρεύουμε ένα άνθρωπο. Εκεί, στην θέση του πορτραίτου του Λένιν, πρέπει να κρεμάσετε την εικόνα της Σταυρώσεως του Χριστού. Γιατί γράφετε ‘Δόξα στον Λένιν’; Πρέπει να γράψετε: Δόξα στον Κύριο Ιησού Χριστό». Μετά από αυτό τον έκλεισαν σε ψυχιατρική κλινική, όπου διέγνωσαν σχιζοφρένεια!!!
Παραθέτουμε στην συνέχεια μερικές από τις νουθεσίες του Γέροντος προς τα πνευματικά του τέκνα περί των εσχάτων και του Αντιχρίστου.
Δίδασκε ο Γέροντας: στους εσχάτους καιρούς τους ανθρώπους θα τους σώσουν η αγάπη, η ταπείνωση και η καλωσύνη. Η καλωσύνη ανοίγει τις πύλες του Παραδείσου, η ταπείνωση οδηγεί μέσα σ’ αυτόν, αλλά η αγάπη εμφανίζει τον Θεό.
Όλους, όσοι πήγαιναν σ’ αυτόν για ευλογία, τους παρακαλούσε κλαίγοντας: να κάνετε το καλό για να σας σώσει η καλωσύνη σας. Η γή κατά το ήμισυ έγινε Άδης. Ο Αντίχριστος στέκεται στην πόρτα και δεν τη χτυπά απλώς, αλλά ορμά μέσα. Εσείς θα τον δείτε τον Αντίχριστο. Θα προσπαθήσει να βασιλεύσει σε όλον τον πλανήτη. Παντού θα γίνονται διωγμοί… μη μένετε χώρια. Κρατηθείτε μαζί, δέκα-δεκαπέντε μαζί. Βοηθείτε ο ένας τον άλλον.
Στους εσχάτους χρόνους να μην κοιτάτε τον ουρανό. Μπορεί να πλανηθείτε από τα ψευδοσημεία που θα παρουσιάζονται εκεί. Θα εξαπατηθείτε και θα απολεσθείτε…
Θα βάλουν το χάραγμα του Αντίχριστου στο χέρι και στο μέτωπο. Τα διάφορα προϊόντα δεν μπορούν να σας προκαλέσουν βλάβη. Έστω κι’ αν βάζουν σ’ αυτά τον αριθμό του Αντίχριστου, αυτό δεν είναι ακόμη το χάραγμα. Πρέπει να λέτε το ‘Πάτερ ημών’, να κάνετε τον Σταυρό σας και η τροφή σας θα αγιάζεται. Στα χρόνια του Αντίχριστου οι άνθρωποι θα περιμένουν τη σωτηρία από το Διάστημα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο τέχνασμα του διαβόλου. Η ανθρωπότητα θα ζητεί βοήθεια από τους εξωγήινους, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτοί στην πραγματικότητα είναι δαίμονες.
Ρώτησαν τον Στάρετς αν μπορεί κανείς να κλέψει τροφή, όταν δε θα μπορεί να την αγοράσει. Απάντησε έτσι: «Αν κλέψεις, θα παραβείς μία από τις δέκα εντολές. Όποιος ενεργεί έτσι, ακόμη και έτσι δέχεται τον Αντίχριστο. Ο πιστός άνθρωπος πρέπει να ελπίζει στο Θεό. Ο Κύριος στους έσχατους χρόνους θα ενεργεί τέτοια θαύματα, ώστε ένα φυλλαράκι από το δένδρο θα φθάνει για τροφή ενός μηνός. Στ’ αλήθεια. Ο πιστός άνθρωπος θα σταυρώνει τη γή, και εκείνη θα του δίνει ψωμί. Αν βιάσουν ένα κορίτσι, το διακορεύσουν χωρίς τη θέληση του, αυτό ενώπιον του Θεού θα παραμείνει παρθένος. Ετσι θα γίνει και με το χάραγμα του Αντιχρίστου. Αν δώσουν το χάραγμα ενάντια στη θέληση του ανθρώπου, αυτό δεν θα ενεργεί επάνω του. Στο Ευαγγέλιο είναι γραμμένο ότι παντού θα γίνονται διωγμοί αλλά και θλίψη σε όποιον προδίδει το Ευαγγέλιο. Θα έρθει καιρός που θα είναι απαραίτητο να φύγετε στα βουνά, μόνο να μην το κάνετε ένας-ένας.
Ομαδικά να φεύγετε στα βουνά και στα δάση. Για τους πιστούς χριστιανούς η μεγαλύτερη θλίψη θα είναι ότι αυτοί θα φεύγουν στο δάσος, αλλά οι κοντινοί τους άνθρωποι θα δέχονται το χάραγμα του Αντίχριστου. Στους εσχάτους καιρούς οι οπαδοί του Αντίχριστου θα πηγαίνουν στην εκκλησία, θα βαπτίζονται, θα κηρύττουν για τις ευαγγελικές εντολές. Όμως μην τους πιστεύετε. Αυτοί δεν θα έχουν τα καλά έργα. Μόνο με τα καλά έργα μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τον αληθινό Χριστιανό».
