Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Παρασκευή, Ιουνίου 03, 2011

Η ηθική της γλώσσας

undefined
«Μη δη καταισχύνης την γλώτταν ποίησον αξίαν του παρακαλουμένου Θεού».
Λόγια του Ιωάννου του Χρυσοστόμου για τη γλώσσα. Δηλώνουν, από μία διαφορετική σκοπιά από εκείνη του γλωσσολόγου, τη διάσταση της γλώσσας ως αξίας. Μην ντροπιάζεις τη γλώσσα, λέει ο Χρυσόστομος. Κάνε την άξια του Θεού στον οποίον απευθύνεσαι με τη γλώσσα. Τίμησε δηλαδή με τη γλώσσα Αυτόν που σου έδωσε τη δυνατότητα να εκφράζεσαι γλωσσικά, τον Δημιουργό σου. Μία μορφή «ηθικής της γλώσσας». Η γλώσσα είναι μοναδικό χάρισμα του έμφρονος όντος, του ανθρώπου. Δεν μπορείς, λοιπόν, να την απαξιώνεις, να την μειώνεις, με οποιονδήποτε τρόπο και για οποιονδήποτε λόγο.
Τίμησε τη γλώσσα ως αξία: αξία ύπαρξης, αξία ταυτότητας, αξία καταγωγής, αξία εθνική, αξία προσωπική, ως βασικό χαρακτηριστικό της ιδιοπροσωπίας σου ως όντος, δηλαδή ως ανθρώπου, και ως συγκεκριμένου προσώπου. Γιατί υπάρχεις μέσα από τη γλωσσική σου επικοινωνία. Και η επικοινωνία σου πρέπει να έχει ένα ήθος, που να μη μειώνει εσένα ως πρόσωπο και τον Θεό τον ίδιο που σου χάρισε αυτή τη δυνατότητα, για να μπορείς σε συνδυασμό με τη διανοητική σου ικανότητα να τιμάς και τον εαυτό σου και Εκείνον πού σου την δώρισε.
Η γλώσσα στη χρήση της και ως μέσο επικοινωνίας με τον Θεό -μέσω κυρίως της προσευχής, αλλά και της λατρείας στην Εκκλησία- αξίζει μία ιδιαίτερη τιμή ως ελάχιστη ανταπόδοση και αναγνώριση στη μεγάλη δωρεά προς τον άνθρωπο, τη δωρεά της γλώσσας.
Υπάρχει όμως και μία άλλη πλευρά της ηθικής της γλώσσας: η εντιμότητα της επικοινωνίας. Η γλώσσα δηλαδή είναι εξ ορισμού «συνάντηση ανθρώπου με άνθρωπο». Για να επικοινωνήσεις, κοινωνείς μηνύματα, που πρόθεσή σου είναι να αποκαλύψουν κάποιες σκέψεις σου ή να κατανοήσεις τις σκέψεις (διαπιστώσεις, ερωτήματα, απαντήσεις, αιτήματα κ.λπ.) των άλλων. Αυτό γεννά και ορισμένες επικοινωνιακές υποχρεώσεις: ειλικρίνειας, σαφήνειας, ευπρέπειας, καλοπροαίρετης ερμηνείας. Αν, αντιθέτως, αντί να αποκαλύπτεις συγκαλύπτεις τις σκέψεις και τις προθέσεις σου, τότε παραβιάζεται η ηθική της επικοινωνίας και τραυματίζεται το ήθος της γλώσσας, αλλά και η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία του ομιλητή. Τότε η επικοινωνία είναι οριστικά ματαιωμένη και η συνάντηση αναπότρεπτα προδομένη.
πηγή: Γεωργίου Μπαμπινιώτη, Καθηγ. Παν/μίου Αθηνών, «Διαλογισμοί για τη γλώσσα και τη γλώσσα μας», σ. 82-84, εκδ. Καστανιώτη

Ό,τι ισχύει για τον πολιτικό, ισχύει και για τον πολίτη, τον κάθε άνθρωπο…!

Προσωπικό ήθος και πολιτική ευθύνη
Η πολιτική χαρακτηρίζεται γενικά ως τέχνη του δυνατού. Το δυνατό δεν είναι παντού και πάντοτε το ίδιο, αλλά βρίσκεται με προσπάθειες και συμβιβασμούς. Για να προχωρήσει ο πολιτικός στο έργο του και ν’ αποφύγει αντιδράσεις από διάφορες κατευθύνσεις, που θα μπορούσαν να το ματαιώσουν ή να δημιουργήσουν ευρύτερες κοινωνικές ζημίες ή αναταραχές, καταφεύγει σε συμβιβασμούς. Συμπεριφέρεται με τρόπους που δεν εκφράζουν ίσως το φρόνημά του, οδηγούν όμως σε λύσεις που δεν απομακρύνονται πολύ από αυτό. Έτσι η προβληματική της πολιτικής οδηγεί στη διαφοροποίηση της πολιτικής πράξεως και συμπεριφοράς από το προσωπικό φρόνημα.
Ό,τι ισχύει για τον πολιτικό, ισχύει ως ένα βαθμό και για τον πολίτη, τον κάθε άνθρωπο. Ο άνθρωπος ως «πολιτικόν ον» έχει κάποια πολιτική ευθύνη. Αυτή δημιουργεί αντίστοιχες υποχρεώσεις. Και η εκπλήρωση των υποχρεώσεων υπαγορεύει την εφαρμογή κάποιας τακτικής. Η εφαρμογή αυτής της τακτικής διαμορφώνει την προσωπική πολιτική του καθενός.
Κατά τη διαμόρφωση της προσωπικής του πολιτικής ο άνθρωπος βρίσκεται στην ανάγκη να συμπεριφερθεί και με τρόπους που δεν εκφράζουν απόλυτα το φρόνημά του. Όσο η διαφοροποίηση της συμπεριφοράς αυτής από το προσωπικό φρόνημα περιορίζεται στα όρια της τακτικής και δεν προδίδει το φρόνημα, η κατάσταση είναι κατανοητή. Ο συμβιβασμός προς τα πράγματα παρουσιάζεται ως λύση ανάγκης, για ν’ αποφευχθεί το χειρότερο. Όταν όμως η διαφοροποίηση προχωρεί περισσότερο, αλλοτριώνεται η συνείδηση του ανθρώπου και τον οδηγεί αντίστοιχα σε μια ηθικά απαράδεκτη συμπεριφορά.
Στην κοινωνιολογία γίνεται λόγος για ηθική του φρονήματος και ηθική της ευθύνης (Μ. Weber, Κ. Μannheim). Ένα ανεξάρτητο πρόσωπο μπορεί να εφαρμόζει την ηθική του φρονήματος. Ένας υπεύθυνος όμως φορέας, όπως είναι ο πολιτικός, είναι υποχρεωμένος ν’ ακολουθεί την ηθική της ευθύνης.
Η διάκριση αυτή σε φαινομενολογικό επίπεδο είναι απόλυτα κατανοητή. Μια ουσιαστική όμως διάκριση ανάμεσα στην ηθική του φρονήματος και την ηθική της ευθύνης δεν μπορεί να γίνει ηθικά αποδεκτή. Και πραγματικά μια τέτοια διάκριση θα σήμαινε ότι το ανεξάρτητο πρόσωπο είναι πολιτικά ανεύθυνο και το υπεύθυνο πολιτικό πρόσωπο δεν έχει προσωπικό φρόνημα. Καμιά όμως από τις δύο αυτές θέσεις δεν μπορεί να δικαιωθεί. Ούτε ένα πολιτικά ανεύθυνο πρόσωπο μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει υγιές φρόνημα, ούτε ένα πολιτικά υπεύθυνο πρόσωπο μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν έχει υγιές φρόνημα. Και μόνο η συνείδηση της ευθύνης του πολιτικού προσώπου εκφράζει ηθικό φρόνημα. Αν είναι λοιπόν χρήσιμη ή και απαραίτητη η παρεμβολή νέων μεταβλητών στην πολιτική ζωή, οι μεταβλητές αυτές δεν πρέπει να διχάζουν το ανθρώπινο ήθος, αλλά να περιορίζονται στο επίπεδο της έκφρασής του. Δεν πρέπει να προσδιορίζουν την ηθική αλλά την τακτική.
Η ηθική της ευθύνης μπορεί να διακριθεί από την ηθική του φρονήματος με την τακτική που ακολουθεί. Όταν όμως αποξενωθεί εντελώς από το προσωπικό φρόνημα, παύει να είναι και ηθική. Όπως και από την άλλη πλευρά, η ηθική του φρονήματος μπορεί να διακριθεί από την ηθική της ευθύνης με τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια. Όταν όμως αποξενωθεί εντελώς από την πολιτική ευθύνη, παύει και αυτή να είναι ηθική.
Αλλά εδώ υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Η πολιτική δεν μπορεί να νοηματοδοτήσει την ανθρώπινη ζωή. Βασικές ανθρώπινες αναζητήσεις ξεπερνούν το χώρο της πολιτικής και επεκτείνονται στις περιοχές του μύθου, της ουτοπίας, της θρησκείας. Υποτάσσοντας τον άνθρωπο στην πολιτική καταλήγουμε είτε στην απολυτοποίηση της πολιτικής είτε στη μηχανοποίηση του ανθρώπου. Η πρώτη μορφή εκτροπής κυριάρχησε στον προχριστιανικό κόσμο, ενώ η δεύτερη παρουσιάζεται στην εποχή μας.
Η απολυτοποίηση της πολιτικής βρήκε την πληρέστερη έκφρασή της με τη θεοποίηση του αυτοκράτορα της Ρώμης και την ανύψωση της πολιτικής ιδεολογίας σε θρησκευτική ψευτοθεολογία. Εδώ ακριβώς δόθηκε και ο αποφασιστικός αγώνας του Χριστιανισμού κατά την πρώτη περίοδο της ιστορίας του. Ο Χριστιανισμός αντιτάχθηκε στη θεοποίηση του Καίσαρα και πολέμησε με τη διδασκαλία του την πολιτική ψευτοθεολογία. Υπογράμμισε τη σχετικότητα των πολιτικών θεσμών και πρόβαλε το πρωτείο του ανθρώπινου προσώπου. Τοποθέτησε την πολιτική εξουσία στις φυσικές της διαστάσεις και αρνήθηκε τον ψευτοθεολογικό χαρακτήρα της. Η περίφημη φράση του Χριστού, «απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», διαστέλλει καθαρά το Θεό από τον Καίσαρα. Αναιρεί τη θεοποίηση του πολιτικού ηγέτη και περιορίζει την εξουσία του στο επίπεδο της εγκοσμιότητας.
Το Ευαγγέλιο δεν είναι καμιά πολιτική ιδεολογία, αλλά ο λόγος του Θεού που νοηματοδοτεί τη ζωή του ανθρώπου. Γι’ αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με οποιαδήποτε πολιτική ιδεολογία. Όταν όμως η πολιτική ιδεολογία παίρνει και το ρόλο της θεολογίας, διεκδικώντας απόλυτη εξουσία στον άνθρωπο και θέλοντας να προσδιορίσει και το προσωπικό του πιστεύω, κρίνεται και επικρίνεται ασυμβίβαστα. Το Ευαγγέλιο δεν κάνει πολιτική. Τοποθετεί όμως την πολιτική στα όριά της και μπορεί να την εμπνέει. Η χριστιανική αγάπη έχει ως ύψιστη αξία το πρόσωπο και απευθύνεται σ’ αυτό. Η ηθική της αγάπης δεν μπορεί να μετατραπεί σε ηθική της δικαιοσύνης. Μια τέτοια μετατροπή θα σήμαινε παλινδρόμηση από την Καινή στην Παλαιά Διαθήκη, από τη Χάρη στο Νόμο. Γι’ αυτό στο θεσμικό επίπεδο, που διέπεται από την αρχή της δικαιοσύνης, προσφορότερη παρουσιάζεται η Παλαιά Δια¬θήκη, ενώ η Καινή Διαθήκη φαίνεται δυσλειτουργική. Πώς να μετατραπεί η αγάπη σε νόμο της πολιτικής ή και της κοινωνικής ακόμα ζωής;
Η βίωση όμως της αγάπης στο επίπεδο της προσωπικής ζωής και των διαπροσωπικών σχέσεων είναι φυσικό να εκφράζεται και δευτερογενώς στο επίπεδο των απρόσωπων θεσμών. Η επιείκεια, η ανοχή, η χάρη, η κοινωνική φιλανθρωπία και η κοινωνική πρόνοια αποτελούν φανερώσεις του πνεύματος της αγάπης, που συμπληρώνουν το πνεύμα της δικαιοσύνης. Είναι οι φανερώσεις της αλήθειας του προσώπου, που δηλώνουν το προβάδισμά του απέναντι στους θεσμούς. Γι’ αυτό πάντοτε μαζί και πάνω από τους θεσμούς της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής χρειάζεται το ανθρώπινο πρόσωπο και το προσωπικό ήθος.
Κατά τη χριστιανική διδασκαλία μέτρο της ζωής του ανθρώπου δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά ο Θεός. Όταν δεν ισχύει αυτό, η καταπίεση του ανθρώπου από τον άνθρωπο δεν αποτελεί ηθική εκτροπή, αλλά ηθική συνέπεια. Το Ευαγγέλιο αρνείται την ειδωλοποίηση οποιασδήποτε αξίας και τοποθετεί τον καθένα προσωπικά υπεύθυνο μπροστά στο Θεό.
Ο άνθρωπος δεν αποτελεί μέσο για την εξυπηρέτηση οποιουδήποτε σκοπού. Αντίθετα όλα τα πράγματα πρέπει να εξυπηρετούν τον άνθρωπο: «Το σάββατον διά τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος διά το σάββατον».
Ο άνθρωπος δεν είναι δούλος του κόσμου, ή των αρχόντων του κόσμου αλλά πρόσωπο με μοναδική και ανεπανάληπτη αξία. Η αναγνώριση κυριότητας ανθρώπου σε άνθρωπο είναι χριστιανικά απαράδεκτη. Ούτε ο Θεός επιβάλλει την κυριότητά του στον άνθρωπο. Δεν υπάρχει ο άνθρωπος για την εξουσία, αλλά η εξουσία για τον άνθρωπο. άνθρωπο. Δε δικαιούνται οι άρχοντες να ρυθμίζουν τη ζωή των πολιτών ως απόλυτοι κύριοι. Η εξουσία τους είναι συμβατική. Και η συμβατικότητα αυτή υπαγορεύεται από την απόλυτη αξία του ανθρώπινου προσώπου και από τη διαχρονική συλλογική συνείδηση του λαού στον οποίο αύτη ασκείται. Έτσι δεν έχουν το δικαίωμα οι πολιτικοί άρχοντες να επεμβαίνουν στην ιδιωτική ζωή των πολιτών. Η ιδιωτική ζωή ανήκει στη δικαιοδοσία του προσώπου. Αυτό Ισχύει, και όταν κάποιος βλάπτει τον εαυτό του. Αν όμως η βλάβη επεκτείνεται και σε άλλους, απαιτείται παρέμβαση της εξουσίας, γιατί πραγματοποιείται αδικία.
Εξάλλου οι πολιτικοί άρχοντες δεν έχουν το δικαίωμα να προσβάλουν τη διαχρονική συνείδηση του λαού που κυβερνούν. Η διαχρονική συνείδηση εκφράζεται με την παράδοσή του. Δεν μπορεί να υπαχθεί στην αυθαιρεσία της εξουσίας. Αντίθετα η ίδια η εξουσία οφείλει να καθοδηγείται από αυτήν, γιατί έτσι μόνο μπορεί να υπηρετεί το λαό και να εκπληρώνει την πραγματική αποστολή της. Αντίστοιχα και τα πρόσωπα που ασκούν την εξουσία στην ιστορία ενός λαού οφείλουν να σέβονται την παράδοσή του και να μη συντελούν στη διάβρωσή της. Ο σεβασμός προς την παράδοση ενός λαού είναι σεβασμός προς τον ίδιο το λαό. Και η προσπάθεια διαβρώσεως ή αλλοιώσεώς της, που γίνεται με πολιτικές μεθοδεύσεις ή και με το προσωπικό παράδειγμα αυτών που ασκούν την εξουσία, είναι προσπάθεια διαβρώσεως ή αλλοιώσεως του ίδιου του λαού. Οι εξελίξεις στην πορεία της παραδόσεως πραγματοποιούνται οργανικά. Και οι αποφασιστικές αλλαγές γίνονται με κοινωνικές επαναστάσεις, που είναι πνευματικά και όχι απλά πολιτικά γεγονότα.
Η διαχρονική συνείδηση του ελληνικού λαού καλλιεργήθηκε και διαμορφώθηκε μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Γι’ αυτό και η σπουδαιότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τη διατήρηση της ταυτότητάς του είναι πρωταρχική. Αλλά και η λέξη Εκκλησία προκαλεί σήμερα σε πολλούς έντονη αντίδραση ή ακόμα και αλλεργία. Και αυτό δεν είναι αδικαιολόγητο, αν ληφθεί υπόψη η εικόνα που παρουσιάζει συχνά η διοίκηση και η εκπροσώπησή της. Εκκλησία όμως δεν είναι το οποιοδήποτε εκκλησιαστικό κατεστημένο ή οι εκπρόσωποί του. Εκκλησία είναι ολόκληρος ο λαός του Θεού. Και αληθινοί εκπρόσωποί της είναι οι μάρτυρες και οι άγιοι. Αυτοί εκφράζουν το πνεύμα της, γιατί αυτοί ζουν την αλήθειά της. Γι’ αυτό και το ήθος της Εκκλησίας είναι το ήθος των μαρτύρων και των αγίων της. Είναι το ήθος της ελευθερίας και της ανιδιοτέλειας, που διέπει και σφραγίζει τη ζωή τους.
Τα δύο αυτά στοιχεία, η ελευθερία και η ανιδιοτέλεια, χαρακτηρίζουν το ορθόδοξο χριστιανικό ήθος. Αν εξετάσουμε την ιστορία του λαού μας, θα δούμε ότι οι αυθεντικότερες εκδηλώσεις του συνδέονται με τις δύο αυτές βασικές αρετές, όπως επίσης και οι αυθεντικότεροι εκπρόσωποί του διακρίνονται γι’ αυτές. Αλλά και από την άλλη πλευρά οι μεγάλες περιπέτειες και καταστροφές του συνδέονται με την εγκατάλειψη των αρετών αυτών και την επικράτηση του πνεύματος της υποτέλειας, της διχόνοιας και της ιδιοτέλειας.
Το ήθος της ελευθερίας και της ανιδιοτέλειας έχει κεφαλαιώδη σπουδαιότητα για την κοινωνική και την πολιτική ζωή. Ιδιαίτερα σήμερα που ο γιγαντισμός των κοινωνικών και των πολιτικών δομών απειλεί να συντρίψει την προσωπική και την κοινωνική μας ελευθερία, σήμερα που η κυριαρχία των απρόσωπων οργανισμών και συνασπισμών, που μεταμορφωμένοι σε ασύλληπτες δυνάμεις και υπερδυνάμεις θυσιάζουν στα στυγνά τους συμφέροντα τα δικαιώματα ή και την ίδια τη ζωή των ατόμων και των λαών, το ήθος της ελευθερίας και της ανιδιοτέλειας γίνεται ιδιαίτερα πολύτιμο. Κι επειδή η πολιτική δίνει πάντοτε τη σφραγίδα της στην κοινωνική ζωή, και οι πολιτικοί ηγέτες έχουν τις ουσιαστικότερες και αποφασιστικότερες δυνατότητες να καλλιεργήσουν ή και να διαστρέψουν το ήθος αυτό, η ηθική τους ταυτότητα έχει προσδιοριστικό χαρακτήρα.
Η Ορθοδοξία με το ήθος της ελευθερίας και της ανιδιοτέλειας αποτελεί το γνησιότερο εμπνευστή για την κοινωνική και την πολιτική μας ζωή. Η παρουσία της βοηθάει στη διατήρηση του κράτους στο επίπεδο και στα πλαίσια της αρμοδιότητάς του. Αυτό όμως προϋποθέτει τη ζωντάνια της Εκκλησίας και την ελευθερία της απέναντι στο κράτος. Όταν η Εκκλησία μεταβάλλεται σε όργανο του κράτους, δεν παραμορφώνει μόνο τον εαυτό της, αλλά και το ίδιο το κράτος. Για να βοηθήσει το κράτος, πρέπει να είναι ελεύθερη. Η ελεύθερη Εκκλησία βοηθάει το κράτος να παραμένει στα όριά του.
Το προσωπικό ήθος είναι απαραίτητο για την ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Η πολιτική ευθύνη απαιτεί συμβιβασμούς, που προκαλούν το ήθος και δημιουργούν διλήμματα στην ηθική συνείδηση. Η συναίσθηση και η αντιμετώπιση των διλημμάτων αυτών βεβαιώνουν την ύπαρξη του προσωπικού ήθους. Αντίθετα η αδιαφορία και η συμβατική αντιμετώπισή τους φανερώνουν πολιτικό αμοραλισμό. Η πολιτική υπάρχει για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για την πολιτική. Το αξίωμα αυτό δεν μπορεί να ισχύει μόνο στις σχέσεις των πολιτικών με τους πολίτες, αλλά και στις σχέσεις των πολιτικών με τον εαυτό τους. Πριν από τους οποιουσδήποτε συμβιβασμούς και τις οποιεσδήποτε μεθοδεύσεις πρέπει να υπάρχει το ήθος του προσώπου. Όπως και πέρα από τους οποιουσδήποτε απρόσωπους κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς, που απασχολούν τους πολιτικούς, πρέπει να διακρίνεται το ανθρώπινο πρόσωπο, στο οποίο και τελικά αναφέρονται.
Πηγή: Γεωργίου Ι. Μαντζαρίδη, Ομοτ. Καθηγητού Παν/μίου, «Ορθόδοξη Θεολογία και κοινωνική ζωή», σ.89-96. Εκδ. Π. Πουρναρά – Θεσ/νίκη

Ο έρωτας των χρημάτων, ο έρωτας της δόξας, και ο έρωτας της σάρκας κυριαρχούν…


Ηθικά Κεφάλαια  (Η ανατροφή των παιδιών κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο)
(απόσπασμα)
Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση,
Ομοτίμου Καθηγητού Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
Η ανατροφή των παιδιών τότε και τώρα
Οι τρεις έρωτες
Για να πεισθούμε όμως για την επικαιρότητα των παιδαγωγικών ιδεών του χρυσοστομικού αυτού έργου είναι ανάγκη να δούμε για λίγο την πνευματική ατμόσφαιρα της τότε εποχής, την πνευματική ατμόσφαιρα της Αντιοχείας την οποίαν έχει υπ’ όψει του ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος. Να δούμε δηλαδή με ποια μορφωτικά ιδανικά εφοδίαζε τότε τους νέους της η Αντιόχεια. Αν ο εφοδιασμός αυτός είναι παρόμοιος προς αυτόν που εμείς σήμερα δίνουμε στους νέους μας, τότε η κριτική που κάνει ο ιερός πατήρ είναι κριτική και για τη δική μας εποχή, και για το δικό μας παιδαγωγικό έργο και ως διδασκάλων και ως γονέων.
Η αδιαφορία για την πνευματική συγκρότηση των νέων, για την ηθική τους ολοκλήρωση, ήταν το πρώτο γνώρισμα της στάσεως των γονέων. Τα σχέδιά τους για το μέλλον των παιδιών αποκλειστικά και μόνον περιορίζονταν στο να επιτύχουν επαγγελματικά στη ζωή, στο να ευημερήσουν. Πρακτικοί, υλόφρονες και ατομικιστικοί είναι οι στόχοι. Στα πλαίσια αυτών των στόχων οι γονείς φρόντιζαν να εξασφαλίσουν όλες τις υλικές ανέσεις για τα παιδιά τους, δεν λογάριαζαν δε έξοδα και κόπους και θυσίες για να βρουν τα κατάλληλα σχολεία, τους καλυτέρους διδασκάλους, ώστε να αποκτήσουν τα παιδιά τα εφόδια εκείνα που θα τα βοηθούσαν στην κοσμική ζωή και καριέρα τους. Η μανία για την απόκτηση και απόλαυση υλικών αγαθών ήταν το ισχυρότερο κίνητρο της φροντίδος για τα παιδιά. Αντιμετωπίζονταν οι νέοι μονομερώς σαν να ήσαν σωματικά μόνον όντα, σαν να μην είχαν ψυχή που ήθελε και αυτή τη φροντίδα της. Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα λοιπόν της μανίας για πλούτη και για κοσμική δόξα ανέπνεαν και μεγάλωναν τα παιδιά.
Όταν, λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ακούσει κανείς τους γονείς να συμβουλεύουν τα παιδιά να μάθουν γράμματα, η επιχειρηματολογία τους είναι η εξής: Ο τάδε, ενώ καταγόταν από πτωχή και άσημη οικογένεια, με τα γράμματα που έμαθε κατάφερε να γίνει μέγας και τρανός, να πάρει σπουδαίες θέσεις, να γίνει πλούσιος, να νυμφευθεί με πλούσια γυναίκα, να κτίσει ωραίο σπίτι. Άλλος πάλι με τις γλώσσες που έμαθε πήρε σπουδαία θέση στα ανάκτορα και ρυθμίζει αυτός όλες τις υποθέσεις. Οι περισσότεροι προβάλλουν σαν παραδείγματα τους επιτυχημένους στη ζωή, «τους επί γης ευδοκίμους». Στις εύπλαστες έτσι και δεκτικές ψυχές των νέων οι ίδιοι οι γονείς εισάγουν δυο μεγάλα κακά, δυο τυραννικούς έρωτες, τον έρωτα των χρημάτων, του πλούτου, και τον έρωτα της κοσμικής δόξας, της κοινωνικής ανόδου, θα λέγαμε σήμερα. Διαστρέφονται έτσι οι νέοι και γίνονται υλόφρονες και ματαιόδοξοι. Η διαστροφή των νέων σε αυτά οφείλεται αποκλειστικά, παρατηρεί ο μέγας παιδαγωγός, στη μανία για τα βιωτικά αγαθά· «Ουδαμόθεν την διαστροφήν γίνεσθαι των παίδων, αλλά εκ της περί τα βιωτικά μανίας».
Όλοι οι γονείς φρόντιζαν, λέγει, να εξασφαλίσουν πλούτη, και ενδυμασία, και υπηρέτες, και οικόπεδα. Το μόνο για το οποίο δεν φρόντιζαν ήταν η ψυχική καλλιέργεια, το να γίνει ο νέος ενάρετος και ευσεβής. Αντιθέτως μάλιστα τις αρετές τις θεωρούσαν ελαττώματα και αδυναμίες. Επικρατούσε μία πλήρης αντιστροφή των αξιών. Οι κακίες πήραν τα ονόματα των αρετών και οι αρετές τα ονόματα των κακιών. Ο έρωτας της δόξης ονομαζόταν μεγαλοψυχία, του πλουτισμού ελευθερία, η αυθάδεια ονομαζόταν παρρησία, η αδικία ανδρεία. Αντίθετα η σωφροσύνη εθεωρείτο χωριατιά, η επιείκεια δειλία, η δικαιοσύνη ανανδρία, η ανεξικακία ασθένεια και η ταπείνωση δουλοπρέπεια.
Μέσα σε αυτήν την πνευματική σύγχυση τίποτε το σαφές και σταθερό δεν υπήρχε. Ούτε δικαστήρια, ούτε νόμοι, ούτε σχολεία μπορούσαν να βοηθήσουν. Τους δικαστές τους διέφθειραν οι πλούσιοι με τα χρήματα, οι δε διδάσκαλοι ενδιαφέρονταν μόνο για την αμοιβή τους· «Ουδέν όφελος δικαστηρίων, ουδέ νόμων, ουδέ παιδαγωγών, ου πατέρων, ουκ ακολούθων, ου διδασκάλων· τους μεν γαρ ίσχυσαν διαφθείραι χρήμασιν, οι δε όπως αυτοίς μισθός γένοιτο ορώσι». Όσοι ανησυχούσαν για αυτήν την κατάσταση ή παρεπλανώντο με καθησυχαστικά κηρύγματα ή δεν μιλούσαν, επειδή εφοβούντο την δύναμη των ακολάστων.
Η ηθική ασυδοσία και οι κοινωνικές αναταραχές οφείλονται κατά τον άγιο Χρυσόστομο στην εσφαλμένη φροντίδα για τα παιδιά, στην παραμέληση της ψυχικής τους καλλιέργειας· «Τούτό εστι, ο την οικουμένην ανατρέπει πάσαν, ότι των οικείων αμελούμεν παίδων, και των μεν κτημάτων αυτών επιμελούμεθα, της δε ψυχής αυτών καταφρονούμεν». Δεν διστάζει για αυτό να ονομάσει εγκληματική αυτή την αδιαφορία των γονέων για την καλλιέργεια της αρετής και της ψυχής των παιδιών· είναι παιδοκτόνοι, φονείς των παιδιών τους, όσοι τα εφοδιάζουν με τυραννικά πάθη, με κακίες που σκοτώνουν και τυραννούν καθημερινώς την ψυχή τους.
Η κοινωνία δεν πάσχει από έλλειψη επιτηδείων επιχειρηματιών, απέ έλλειψη εγγραμμάτων και σπουδασμένων, πάσχει από έλλειψη εναρέτων ανθρώπων. Πάσχει, γιατί έχει κατακλυσθή από τους επιτηδείους, οι οποίοι προκειμένου να αυξήσουν τα πλούτη και να σιγουρέψουν την καλοπέρασή τους, είναι αδίστακτοι. Πάσχει, γιατί οι αρχομανείς στην προσπάθειά τους να ανέλθουν αναστατώνουν το παν. Πάσχει, γιατί η απόκτηση πολυτελών οικιών και ανέσεων έχει γίνει ο μοναδικός στόχος. Εις αυτά οφείλεται η κοινωνική κακοδαιμονία, αυτοί καταστρέφουν την αρμονική κοινωνική συμβίωση και όχι όσοι ζουν με αρετή και αγιότητα· «Τούτο γάρ εστι, τούτο υπερ πάντα απολώλεκεν, ότι πράγμα ούτως αναγκαίον, και την ημετέραν συνέχον ζωήν,περιττόν είναι και πάρεργον δοκεί». Και το αναγκαίο και συνεκτικό αυτό της κοινωνίας πράγμα είναι η αρετή, η ψυχική καλλιέργεια.
Κοντά σε αυτά τα δυο πάθη και ένα άλλο εξ ίσου τυραννικό και επικίνδυνο, ή μάλλον περισσότερο επικίνδυνο για την ευφλεκτη νεότητα, κυριαρχούσε στο κλίμα της αγωγής των νέων. Ο πανσεξουαλισμός, όπως θα λέγαμε σήμερα, η διέγερση δηλαδή και η ικανοποίηση της σαρκικής επιθυμίας, ο έρωτας της σάρκας. Διστάζει ο ιερός πατήρ να αναφερθεί στο θέμα αυτό, σε αυτόν τον τόσο ιερό χώρο των ανθρωπίνων σχέσεων, που είχε καταντήσει ο πιο βρωμερός χώρος, τόσο βρωμερός, ώστε να είναι της μόδας και να μη προκαλούν αντίδραση ακόμη και οι σαρκικές σχέσεις μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου. Ξεπερνάει όμως τους δισταγμούς και την εντροπή του, για να ελέγξει και να καυτηριάσει την αδιαφορία όλων των υπευθύνων φορέων της αγωγής, μπροστά σε αυτή την ανατροπή όχι μόνον των ηθικών αλλά και των φυσικών νόμων. Απορεί δε και ο ίδιος, μαζί με την έκφραση της απορίας πολλών άλλων, πως ο Θεός μακροθυμεί τόσο πολύ και ανέχεται αυτήν την αποκτήνωση του ανθρώπου, και δεν στέλνει φωτιά για να κάψει την πόλη της Αντιοχείας, όπως άλλοτε τα Σόδομα και τα Γόμορα.
Μεγάλη ευθύνη για τον ηθικό εκτραχηλισμό αποδίδει στο θέατρο, το θεματολόγιο του οποίου κυρίως εκαλύπτετο από υποθέσεις πορνειών και μοιχειών, από υποθέσεις πορνό· «Και γαρ και μοιχείαι και γάμων εκεί κλοπαί και γυναίκες εκεί πορνευόμεναι, άνδρες ηταιρηκότες, νέοι μαλακιζόμενοι, πάντα παρανομίας μεστά, πάντα τερατωδίας, πάντα αισχύνης», παρατηρεί επί λέξει.
Οι τρεις λοιπόν έρωτες, των χρημάτων, της δόξας, και της σάρκας κυριαρχούσαν στον πνευματικό χώρο της εποχής του Χρυσοστόμου και καθόριζαν και τις αρχές προς τις οποίες ήταν προσανατολισμένη η αγωγή των νέων.
Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση,
Ομοτίμου Καθηγητού Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Η Κιβωτός της Μάνης....

ΜΟΝΑΧΟΙ ΕΚΤΡΕΦΟΥΝ ΑΛΟΓΑΚΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΙΠΠΑΣΙΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΝΟΗΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Η ‘Κιβωτός’ της Μάνης – agioritikovima.gr‏
Η ‘Κιβωτός’ της Μάνης – agioritikovima.gr‏
Ταξιδέψαμε έως τους Άνω Δολούς της Μεσσηνιακής Μάνης, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Καλαμάτα και συναντήσαμε τέσσερις μοναχούς, οι οποίοι έχουν μετατρέψει το ιερό κάθισμα «της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος», σε οικολογικό παράδεισο και κιβωτό διάσωσης σπάνιων φυτών και ζώων.
Εκτρέφουν σκυριανά αλογάκια και μανιάτικα γαϊδουράκια που τελούν υπό εξαφάνιση. Παράλληλα, ντόπια δέντρα και φυτά, όπως το σκόρδο της Μάνης και οι κερασιές του Ταϋγέτου επιστρέφουν και πάλι, ενώ ιδιαίτερη είναι η φροντίδα που δείχνουν οι μοναχοί στο δέντρο της ελιάς και στις περίπου 60 καταγεγραμμένες ποικιλίες του.

O καλός Θεός σαν στοργικός πατέρας (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Συχνά οι νέοι που ενδιαφέρονται πώς να τακτοποιηθούν καλύτερα, αλλά και να βρίσκονται κοντά στον Θεό, ανησυχούν για την αποκατάστασή τους. Αυτό φανερώνει υγεία. Το να μη σκέφτεται ένας νέος και να μην ανησυχεί για την αποκατάσταση του, φανερώνει αδιάφορο άνθρωπο και επόμενο είναι ο αδιάφορος να είναι ανεπρόκοπος. Μόνο χρειάζεται να προσέξουν αυτή ή ανησυχία να μην ξεπερνάει τα όρια, γιατί ο διάβολος προσπαθεί να την διαστρέψει, να την κάνη αγωνία και να κρατά τον νου τους σε διαρκή σύγχυση
Οι νέοι πρέπει να εμπιστεύονται τον εαυτό τους στον Θεό, για να ειρηνεύουν. Γιατί ο Καλός Θεός σαν στοργικός Πατέρας ενεργεί εκεί όπου εμείς ανθρωπίνως δεν μπορούμε να ενεργήσουμε. Δεν χρειάζεται να βιάζονται και να παίρνουν ανώριμες αποφάσεις για την ζωή που θα ακολουθήσουν… Να φροντίσουν πρώτα να πάρουν το πτυχίο τους, υστέρα για την δουλειά τους – τα αγόρια να τελειώσουν και το στρατιωτικό – και στην συνέχεια, ώριμα πλέον και με την βοήθεια του Θεού, ή να κάνουν μια καλή οικογένεια, αν έχουν αποφασίσει την έγγαμη ζωή, ή να πάνε στο Μοναστήρι που θα διαλέξουν, αν έχουν αποφασίσει τον Μοναχισμό.

Οι 6 αγίες του Ντιβέεβο με το άφθαρτο λείψανο

undefined
Αγίες Πελαγία,Παρασκευή και Μαρία Ιβάνοβνα
ΟΣΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ ΙΒΑΝΟΒΝΑ

To όνομά της ήταν Πελαγία Ιβάνοβνα Σερεμπρενίκοβα γεννήθηκε τον Όκτώβριο του 1809 . στο Άρζαμα της Ρωσίας. Οί γονείς της, Ίβάν Ίβάνοβιτς Σουρίν, έμπορος στο επάγγελμα και ή μητέρα της Παρασκευή Ίβάνοβνα Μπεμπέσεβα, απόκτησαν αλλά δυο παιδιά, τον Ανδρέα και τον Ιωάννη. Ό Ίβαν έφυγε γρήγορα από το μάταιο τούτο κόσμο, αφήνοντας την Παρασκευή σε νεαρή σχετικά ηλικία μόνη με τα τρία της παιδιά. Ή τελευ­ταία ξαναπαντρεύτηκε με τον Αλεξέι Νικήτιτς Κορόλεφ, άνθρωπο αυστηρό και ανάλγητο- μια συμπεριφορά πού ακολουθήθηκε και από τα παιδιά της πρώτης του γυναί­κας, κάνοντας τη διαβίωση μέσα στο σπίτι για την Πελαγία και τ’ αδέλφια της σωστό μαρτύριο. Μικρή ακόμα ή όσια αρρώστησε βαριά, για να μείνει στο κρεβάτι για μεγάλοχρονικό διάστημα. Όταν επιτέλους σηκώθηκε ήταν ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Ενώ προηγουμένως ήταν εξαιρετικά έξυπνη με πλήρη διαύγεια πνεύματος, τώρα άρχισε να κάνει διάφορες ανοησίες. “Εβγαινε χειμωνιάτικα στον κήπο, σήκωνε τη φούστα της, στεκόταν στο ένα πόδι και στροβιλιζόταν γύρω-γύρω σαν μπαλαρίνα, βγάζοντας ταυτόχρονα ακατανόητες κραυγές. Τη μάλωναν και την έδερναν χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Όπως ή ίδια ή μητέρα της αφηγήθηκε χρόνια μετά, είχε υποπτευθεί ότι από τότε ή Πελαγία πήρε την κλίση για τη σαλότητά της, παρόλο πού τότε αυτό ήταν ότι χειρότερο για την ήδη ταλαιπωρημένη οικογένεια.
Μεγαλώνοντας ή Πελαγία έγινε μια πολύ ωραία κοπέλα με ξεχωριστή κορμοστασιά. Ήταν ψηλή, στητή, με φυσικά όμορφα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο. Πολλοί γαμπροί αψηφούσαν την παράξενη συμπεριφορά της και τη ζητούσαν σε γάμο. Από τη μεριά της μητέρας της αυτό ήταν καλοδεχούμενο για μια φτωχή ορφανή και σαλή συνάμα. Ή Πελαγία όμως άκουγε μέσα της μυστική φωνή, πού τήν καλούσε στον ερημικό δρόμο των πραγματικών εραστών του θείου πόθου. Ή εποχή όμως δεν προσφερόταν για ανταρσία. “Ετσι στα 19 της χρόνια παντρεύτηκε το Σεργκέι Βασίλιεβιτς Σερεμπρένικωφ. Ό γάμος έγινε στον Ιερό Ναό του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στον Αρζαμά, στις 23 Μαΐου 1828. Ό νεαρός σύζυγος της θέλοντας να την βοηθήσει με την αλλόκοτη συμπεριφορά της, την πήρε μαζί με τη μητέρα της στον άγιο Σεραφεϊμ στο έρημητήριό του στο Σαρώφ. Ό άγιος, άφού τους καλωσόρισε, τους έστειλε στο άρχονταρίκι κρατώντας την Πελαγία κοντά του για συνομιλία. Αργότερα όταν ό Σεργκέι με την πεθερά του πήγαν ξανά στο κελί να δουν γιατί αργοπορεί ή Πελαγία, βρήκαν τον άγιο Σεραφειμ να κάνει μια εδαφιαία μετάνοια στην όσία και να της δίνει ένα κομποσχοίνι, αποκαλώντας την Ματιούσκα. Ό Ίβάν Ταμπάρτσεφ, συγκελιώτης του Αγ.Σεραφείμ,που ήταν παρών,ανέφερε ότι όταν η Πελαγία έφυγε,τον πλησίσε ο άγιος και του είπε ότι η γυναίκα αυτή θα γινόταν ένα αστέρι που θα φώτιζε όλη τη Ρωσία.
Η αλλόκοτη συμπεριφόρα της εξόργιζε τον άντρα της.Έκανε ολονύχτιες αγρυπνίες,κοιμόνταν σε φέρετρα,ζητιάνευε,μοίραζε τα χρήματα που της έδινε ο σύζυγός της στους φτωχούς,γυρνούσε ημίγυμνη στος δρόμους.Τελικά ο άνδρας της την έδιωξε από το σπίτι.Ετσι επέστρεψε στο σπίτι της μητέρας της όπου την περίμεναν νέες θλίψεις.Τα παίδια του πατρίου της τη μισούσαν και ό ίδιος ό Αλεξέι Νικήτιτς Κορόλεφ την έδερνε. Ή μικρότερη του κόρη τη φθονούσε ιδιαίτερα και έβαλε κάποιο καλό σκοπευτή να τη σκοτώσει την ώρα που ή όσια γυρνώντας στην πόλη έκανε τις «παλαβομάρες» της. Αστοχώντας όμως ακούσε την Πελαγία να του λέει ότι άντϊ αυτήν πυροβόλησε τον εαυτό του. Ή προφητεία αύτη επαληθεύτηκε μετά από λίγο καιρό. Ό σκοπευτής αυτοκτόνησε με πυροβολισμό.
undefined
Μετά από όλα αυτά ή μητέρα της αποφάσισε να ξαναεπισκεφτεί τον όσιο Σεραφειμ στο Σαρώφ. Εκεί του ανάφερε τα γεγονότα από την τελευταία τους επίσκεψη μέχρι τη μέρα εκείνη και ζήτησε τη συμβουλή του. Ό γέροντας άφοϋ άκουσε προσεχτικά όσα ή πονεμένη μάνα του είπε, τη συμβούλεψε να μην δένουν την Πελαγία, αλλά να την αφήσουν ελεύθερη ν’ ακολουθήσει το θεάρεστο δρόμο της. Από τη μέρα εκείνη δεν την εμπόδιζαν να κάνει ό,τι αύτη ήθελε. “Ολες σχεδόν τις νύχτες τις περνούσε στο προαύλιο του ναού, οπού στο ύπαιθρο προσευχόταν όλονυκτίς με κατανυκτικότατα δάκρυα. Τις μέρες ντυμένη με κουρέλια γυρνούσε στους δρόμους οπού ουρλιάζοντας καλούσε τους πάντες στην αγάπη του Θεού. Πέρασαν έτσι τέσσερα χρόνια.Το 1837, όταν κοιμήθηκε ό όσιος Σεραφείμ, τη συνάντησε στο δρόμο ή γερόντισσα Ίουλιανή Γρηγορίεβα, μοναχή στο μοναστήρι του Ντιβέγεβο, πού διακρινόταν για το προορατικό της χάρισμα και ζήτησε από τη μητέρα της Πελαγίας να της δώσει άδεια να την πάρει μαζί της. Ετσι και έγινε. Πριν φύγουν από το σπίτι ή Πελαγία έκανε εδαφιαία μετάνοια στους συγγενείς της και τους είπε: «Συγχωρέστε με, για την αγάπη του Χρίστου. Δεν θα ξαναγυρίσω κοντά σας ώσπου να πεθάνω».
Στο Ντιβέεβο συνέχισε την αλλόκοτη συμπεριφορά της.Άλλες αδελφές τη σεβόνταν και την εκτιμούσαν,άλλες τη φοβούνταν,άλλες την κορόιδευαν,μερικές μάλιστα την χτυπούσαν
Απ’όταν ακόμα ήταν στη ζωή έκανε πολλά θαύματα.Έτσι θεράπευσε τον καλλιτέχνη Μ.Π.Πετρώφ του οποίου το χέρι είχε παραλύσει.Εσβησε από μακριά μια φωτιά,ενώ πολλοί την έβλεπαν στον ύπνο τους και κατόπιν τους θεράπευε.Τέσσερα χρόνια πριν από την κοίμησή της προφήτεψε ότι ο ιακωβινισμός και η τρομοκρατία θα εξαπλωθούν στη Ρωσία και ότι θα σκοτώσουν τον τσάρο Αλέξανδρο τον Β για τον οποίον έκλαιγε και προσευχόνταν ασταμάτητα.Μετά από 20 χρόνια σκληρής ζωής εμφανίστηκε στον ύπνο της ο Άγ.Σεραφείμ του Σαρώφ και την προέτρεψε να αποτραβηχθεί στο κελί της,αποφεύγοντας τους ανθρώπους.Εκεί ζούσε κλαίγοντας και προσευχόμενη.Τρεφόνταν κυρίως με μαύρο ψωμί από το οποίο εφτιαχνε μικρές μπαλίτσες τις οποίες χρησιμοποιούσε ως κομποσχοίνι λέγοντας την ευχή του Ιησού.
Νιώθοντας το θάνατο της λίγες μέρες πριν κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, έβαλε μετάνοια σ’ όλες τις αδελφές της μονής. Αυτό έγινε το Σαββάτο 28 Ιανουαρίου 1884. Στις 1.45 το πρωί της Δευτέρας 30 Ιανουαρίου, ή Πελαγία Ίβάνοβνα, άφησε την τελευταία της πνοή και ή πολυταλαιπωρημένη της ψυχή πέταξε στον ουρανό, στα χέρια του Νυμφίου της Χρίστου. Την έντυσαν με τα ρούχα πού ή ιδία αρεσκόταν να φορά. Μιαν άσπρη μπλούζα, ένα σαραφάν, ένα μάλλινο σάλι και το κεφάλι της το τύλιξαν μ’ ένα άσπρο μεταξωτό μαντήλι. Την έβαλαν σ’ ένα φέρετρο κυπαρισσένιο και έμεινε έτσι στο κελί της για εννιά μέρες, διάστημα κατά το όποιο έκαναν τριάντα έως σαράντα τρισάγια ημερησίως και έψαλλαν συνεχώς από το ψαλτήρι.
Την έθαψαν πίσω από το ιερό του ναού της Αγ.Τριάδος όπως είχε η ίδια προφητέψει επτά χρόνια πριν.Η μνήμη της τιμάται στις 30 Ιανουαρίου
ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ(ΠΑΣΣΑ)ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ-ΝΤΙΒΕΓΙΕΒΟ
Η Οσία Παρασκευη προερχόνταν από μια οικογένεια χωρικών από την επαρχία Ταμπώφ και το όνομά της ήταν Ειρήνη.Οι γονείς της την πάντρεψαν και έμεινε παντρεμένη για 15 χρόνια χωρίς να αποκτήσει παιδιά.Μετά το θάνατο του συζύγου της υπέφερε πολύ.Μετά από ένα ταξίδι της στο Κίεβο αποφάσισε να αφιερωθεί στο Θεό.Η κουρά της έγινε στο Κίεβο και πήρε το όνομα Παρασκευή.Έζησε για 30 χρόνια στο δάσος του Σαρώφ μέσα σε μια σπηλιά την οποία έσκαψε με τα χέρια της.Από τότε ακόμη θεωρούνταν δια Χριστόν σαλή και επειδή είχε και το προορατικό χάρισμα πολλοί άνθρωποι ζητούσαν τη βοήθειά της και τις προσευχές της.Ο Θεός επέτρεψε να υποφέρει την ίδια δοκιμασία με τον Άγ.Σεραφείμ.Ληστές την χτύπησαν σκληρά και έφτασε κοντά στο θάνατό.Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ζούσε κατά μακρά τακτικά διαστήματα στη Μονή του Ντιβέγεβο.
Είχε κάτι παιδικές κούκλες τις οποιές φρόντιζε σαν παιδιά της. Ή Παρασκευή ήταν πάντοτε πολύ καθαρή, φορούσε καθαρά και ανοιχτόχρωμα ρούχα και μεριμνούσε να διατηρεί το κελί της σε άριστη κατάσταση, κάτι πού δεν συμβαδίζει με το τυπικό των υπόλοιπων σαλών. Το κρεβάτι της το είχε στολισμένο με χοντρά μαξιλάρια και πολλές κούκλες και δεν το χρησιμοποιούσε σχεδόν ποτέ, άφοϋ κοιμόταν ελάχιστα και ποτέ ξαπλωμένη.
Όταν έλεγε την Ευχή συνήθιζε να πλέκει κάλτσες,ενώ όταν έκοβε χόρτα με το δρεπάνι έκανε πολλές εδαφιαίες μετάνοιες.
Ο πνευματικός κόσμος ήταν ανοιχτός για εκείνην μπορώντας έτσι να βλέπει τις ψυχές και τις σκέψεις αυτών που την επισκεπτόνταν.
Επίσης ή Παρασκευή νουθετούσε και καθοδηγούσε μιαν άλλη δια Χριστόν σαλή, την όσια Μαρία Ίβανοβνα.
undefined
Στούς επισκέπτες της συνήθιζε να βάζει μπόλικη ζάχαρη στο τσάι τους αν πρόβλεπε κάτι κακό. Το 1903 όταν έγινε η ανακομιδή του λειψάνου του Αγ.Σεραφείμ του Σαρώφ,η Οσία Παρασκευή προεφήτεψε στον τσάρο Νικόλαο και στην τσαρίνα ότι θα γεννήσουν έναν διάδοχο,αλλά και όλα τα αιματηρά γεγονότα που συνέβησαν το 1917.Είναι χαρακτηριστικό ότι γέμισε το φλυτζάνι του τσάρου με ζάχαρη κάνοντάς το να ξεχειλήσει.Όσοι είδαν το πρόσωπο του τσάρου μετά την έξοδό του από το κελί της οσίας είδαν ότι ήταν φανερά ταραγμένος.Πριν το θάνατό της έκανε μετάνοιες μπροστά στο πορτραίτο του τσάρου προβλέποντας έτσι την αγιότητά του.
Η Ρωσική Εκκλησία, τιμά την μνήμη της στις 22 Σεπτεμβρίου. Τη μέρα αύτη κοιμήθηκε ειρηνικά το έτος 1915 μ.Χ. σε ηλικία 120 χρονών.

ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ ΙΒΑΝΟΒΝΑ Η ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΗ

Γεννήθηκε στο χωριό Γκολέτκοβα της επαρχίας Ταμπόφ της Ρωσίας. Σέ ηλικία 13 χρόνων έμεινε ορφανή και από τους δυο γονείς της Ζαχαρία και Πελαγία και πήγε να μείνει με την οικογένεια του μεγαλύτερου της αδελφού. Εκεί δεν την ήθελαν, λόγω κυρίως του γεγονότος ότι παραμελούσε τον εαυτό της και ένοιωθαν προσβεβλημένοι από το όλο παρουσιαστικό της. Ποτέ δεν χτενιζόταν και τα ρούχα της αποτελούνταν κυρίως από κουρέλια. Είχε επίσης από πολύ μικρή μια τάση να συμπεριφέρεται παράξενα.
“Έτσι έφυγε και άρχισε να περιπλανιέται μεταξύ των περιοχών του Σάρωφ, του Ντιβέγεβο και του Άρντάτωφ. Πάντοτε μισόγυμνη και πεινασμένη φορώντας καταστρεμμένα παπούτσια χειμώνα-καλοκαίρι. Τα βράδια τα περνούσε στο δάσος προσευχόμενη και ήταν σχεδόν πάντοτε λασπωμένη.
Συχνά επισκεπτόταν το μοναστήρι του Ντιβέγεβο και εκεί όσες καλογριές τη λυπόντουσαν της έδιναν καθαρά ρούχα, τα όποϊα σε λίγες μέρες ή Μαρία απαλλασσόταν δίνοντας τα στους φτωχούς. Υπήρχαν όμως και οι μοναχές εκείνες πού την έδιωχναν κακήν κακώς. Ποτέ δεν παραπονέθηκε για κανέναν και για τίποτα.
Από κάποιο χρονικό σημείο και μετά τη δέχτηκαν στο μοναστήρι οπού έκάρη μοναχή. Έκεί συνέχισε να προσποιείται τη σαλή για να κρύβει τις αρετές της, ιδίως το προορατικό χάρισμα πού ό Κύριος μας της έδωσε. Άρχισαν σιγά-σιγά να την επισκέπτονται διάφοροι πού άκουσαν γιααυτήν και ζητούσαν συμβουλή για κάποιο πρόβλημα τους η για να πάρουν πνευματικές νουθεσίες.
Κάποτε την επισκέφτηκε ένα μικρό αγόρι και ή Μαρία είπε: «Κοίταξε, ήρθε ό ιερέας Αλέξιος». Το παιδί αργότερα έγινε ιερομόναχος με το όνομα αυτό. Όταν κάποτε την επισκέφτηκε ό πατήρ Αλέξιος ή όσία του είπε: «Δεν τρώω κρέας. Άρχισα να τρώω χορταρικά και τώρα είμαι καλύτερα». Τα λόγια αυτά ήταν για εκείνον, που είχε αρχίσει να τρώει κρέας μετά από κάποια αρρώστια του. Της έβαλε μετάνοια και έκοψε το κρέας.
“Αλλοτε την επισκέφτηκε μια κυρία από το Μούρομ και μόλις την είδε της είπε ότι κάπνιζε σαν φουγάρο. «Δεν μπορώ να το κόψω, καπνίζω και τη νύχτα, ακόμα και πριν τη Θεία Λειτουργία» της απάντησε. Τότε ή Μαρία είπε στη συγκελλιώτισσά της να πάρει την ακριβή ταμπακέρα της και να την πετάξει στη φωτιά. Μετά από καιρό πήραν ένα γράμμα από την κυρία αύτη πού εκφράζε την ευγνωμοσύνη της, αναφέροντας ότι από τότε πού τους επισκέφτηκε ούτε πού σκέφτεται το τσιγάρο.
Μια άλλη φορά την επισκέφτηκαν κάποιες μοναχές, εξαδέλφες του Μίσα Άρτσιμπούσεβα και τη ρώτησαν γι’ αυτόν. Ή όσία τους είπε ότι ό Μίσα έμπλεξε τελευταία με μια γύφτισσα. Μετά αφού συναντήθηκαν και τον ρώτησαν σχετικά, τους εξήγησε ότι ενώ ποτέ δεν κάπνιζε, τελευταία αγόρασε ένα πακέτο τσιγάρα πού είχαν για μάρκα μια «γύφτισσα».
Μετά την μεταπολίτευση στη Ρωσία από την Κομμουνιστική Επανάσταση του 1917, ή Μαρία άρχισε να χρησιμοποιεί πολύ άσχημη γλώσσα, θέλοντας έτσι να υποδείξει τα νέα δεινά της Εκκλησίας από το νέο καθεστώς. Οι υπόλοιπες μοναχές σκανδαλιζόμενες τη ρώτησαν πώς ήταν δυνατόν μια καλογριά να μην μιλάει ευγενικά και ή Μαρία απάντησε: «Υπό τον Τσάρο Νικόλαο αυτό ήταν εύκολο, για δοκιμάστε το και με τους Σοβιετικονς».
Τέλος ή Μαρία Ίβάνοβνα κοιμήθηκε ειρηνικά το 1927.


Οι Αγίες Αλεξάνδρα,Μάρθα και Έλενα

ΑΓΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ-ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΝΤΙΒΕΕΒΟ

Η Αγαθή Σεμιόνοβνα Μελγκούνοβα,ήταν πολύ πλούσια και κατείχε πολλά κτήματα στο Γιάροσλαβ,στο Βλαντιμίρ και στο Ριαζάν.Από νεα έμεινε χήρα και το 1760 έγινε μοναχή στη Μονή Φλορέφσκι του Κιέβου με το όνομα Αλεξάνδρα.Δεν της ήταν γραφτό να μείνει πολύ εκεί αφού είδε σε όραμα την Παναγία η οποία της είπε να φτιάξει ένα νέο μοναστήρι.

Υπό την καθοδήγηση της Παναγίας και μετά από δεκάδες προσκυνήματα,η Αγ.Αλεξάνδρα έφτασε στον τόπο που είχε διαλέξει η Παναγία.Ήταν στο Ντιβέεβο,όχι πολύ μακρια από το Σαρώφ όπου την εποχή εκείνη βρισκόνταν μια ανδρική μονή γνωστή για τους μεγάλα πνευματικά της αναστήματα.Υπό την καθοδήγηση των ερημιτών του Σαρώφ η Αγ.Αλεξάνδρα ξεκίνησε την ησυχαστική της ζωή σ’ένα κελί δίπλα από έναν ναό αφιερωμένο στην εικόνα της Παναγίας του Καζάν.Δώρησε όλην την περιουσία της για να χτιστούν και να ανακαινιστούν ναοί και για να βοηθηθούν χήρες τα ορφανά και οι φτωχοί.Η ίδια ζούσε από τον ιδρώτα του προσώπου της καθαρίζοντας σταύλους ή πλένοντας ρούχα.Οι κάτοικοι του Σαρώφ θυμόνταν για πολλά χρόνια την ταπεινοφροσύνη της και τη βοήθεια που πρόσφερε στα κρυφά.

Σιγά-σιγά εκεί δημιουργήθηκε μια αδελφότητα βάση της οποίας ήταν η εκουσία φτωχεία,η χειρωνακτική εργασία,η φιλοξενία των προσκυνητών και η αδιακοπη ευχή του Ιησού,βαδίζοντας έτσι στη χνάρια της αυθεντικής ορθόδοξης μοναστικής ζωής

Από την αρχή ακόμη ερχόνταν στην Αγ.Αλεξάνδρα άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης για να πάρουν συμβουλές και να πάρουν την ευλογία της.

Η Αγ.Αλεξάνδρα εκοιμήθη στις 13 Ιουνίου 1789 και είχε πει ότι εκεί θα χτιστεί ένα μεγάλο μοναστήρι ,αλλά και τις ταραχές που θα λάβουν μέρος εκεί.Δυο εβδομάδες πριν από την κοίμησή της πήρε το μεγάλο αγγελικό σχήμα.
Ο Αγ.Σεραφείμ του Σαρώφ της είχε βαθειά εκτίμηση ακόμη από όταν η αγία ζούσε.Μετά το θάνατό της είπε ότι εκείνη βρίσκεται κοντά στο θρόνο του Θεού και είπε σε μια αδελφή να μάθει στους υπόλοιπους να προσεύχονται σ’αυτήν με τον ακόλουθο τρόπο:«Μητέρα και Κυρία μου προσευχήσου για μένα στον Κύριο να με συγχωρήσει,όπως Εκείνος συγχώρεσε εσένα και να με θυμηθείς και εμένα μπροστά στο θρόνο του Θεού»
Στο μοναστήρι υπάρχουν πολλές γραπτές μαρτυρίες για τα θαύματα που έκανε η Αγ.Αλεξάνδρα



ΟΣΙΑ ΜΑΡΘΑ(μοναχή Μάρθα)
Η Μαρία Σεμένοβνα Μελιούκοβα είχε στενή πνευματική σχέση με τον Οσιο Σεραφείμ του Σαρώφ.Μπήκε στη μονή το 1823 και από τα 13 της χρόνια μια άσκησή της ήταν η σιωπή.Πάντοτε βρισκόνταν σε βαθιά και αδιάκοπη προσευχή.Η ασκητική της ζωή ξεπερνούσε σε σκληρότητα και αυστηρότητα την ασκητική ζωή πολλών μοναχών,ενώ η υπακοή της στο Όσιο Σεραφείμ ήταν τελεία.
Ήταν τέτοια η πνευματική της σχέση με τον Όσιο Σεραφείμ όπου εκείνος της απεκάλυψε πολλά από τα όσα επρόκειτο να συμβούν στη μονή,αλλά και για τα όσα του είπε η Παναγία κατά τις επισκέψεις της στον Όσιο.Μετά την κοίμηση της στις 21 Αυγούστου 1829,ο όσιος Σεραφείμ απεκάλυψε στις άλλες μοναχές ότι της είχε δώσει το μέγα μοναχικό σχήμα και«ότι τώρα η ψυχή της βρίσκεται στη Βασιλεία των ουρανών,κοντά στην Αγ.Τριάδα,στο θρόνο του Θεου και όλοι θα βοηθηθούν απ’αυτήν»
Στην κηδεία της η Πρασκόβια Σεμένοβνα,αδελφή της μοναχής,είδε ξεκάθαρα στην Ωραία Πύλη την Παναγία και την μοναχή Μάρθα να στέκεται στον αέρα.Η Πρασκόβια Σεμένοβνα άρχισε τότε να κάνει την τρελλή,να προφητεύει και να σχίζει τα ρούχα της.Τότε όλοι άκουσαν φωνές και των τριγμό της εξόδου των δαιμόνων απ’αυτήν.Ο Όσιος Σεραφείμ διηγούνταν πως κατα τη διάρκεια της κηδείας έλαβαν πολλοί άνθρωποι θέραπεία. Μετά από λίγο καιρό ο Όσιος Σεραφείμ «έλαβε επιβεβαίωση»ότι η μοναχή Μάρθα βρίσκεται κοντά στο θρόνο του Θεού και κοντά στην Παναγία,δίπλα από τις αγίες παρθένες και τους προέτρεπε όλους να προσεύχονται σ’έκεινην.

ΟΣΙΑ ΕΛΕΝΑ(μοναχή Έλενα)

Η Έλενα Βασίλιεβνα Μαντούροβα,με την ευλογία του Αγ.Σεραφείμ συνεχισε την παράδοση της Μοναχής Αλεξάνδρας.Όταν ήταν μικρή«είχε εύθυμο χαρακτήρα,αγάπη για τα εγκόσμια και την έλκυαν οι διασκεδάσεις»Ενώ ήταν έτοιμη να παντρευτεί απέρριψε χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο τον γαμπρό.Μετά απ’αυτό είδε ένα όραμα όπου ένα τεράστιο φίδι προσπαθούσε να την καταπιεί,αλλά την έσωσε η Παναγία.Τότε η Έλενα Βασίλιεβνα υποσχέθηκε να πάει στο μοναστήρι.Απαρνήθηκε εντελώς τα εγκόσμια,αρχισε να διαβάζει τα έργα των Αγ.Πατέρων,να προσεύχεται και να εργάζεται.Τρία χρόνια την προετοίμαζε ο Άγιος Σεραφείμ για να γίνει μέλος της μοναστικής αδελφότητας.Αυτό συνέβη το 1825.Ο άγιος προφήτεψε τον δρόμο που θα ακολουθήσει και την προέτρεψε να μιμηθεί τη ζωή της Αγ.Αλεξάνδρας.Ζούσε εν προσευχή και σιωπή.
Η επίγεια ζωή της έλαβε τέλος κατά θαυμαστό τρόπο.Κάνοντας υπακοή στον Άγ.Σεραφείμ πέθανε στη θέση του αδελφού της Μιχάι Βασίλιεβιτς Μαντούροβ.Πριν την κοίμηση της αξιώθηκε να δει σε όραμα τον Κύριο σαν να ήταν φωτιά μαζί με την Παναγία,η οποία της έδειξε την τότε την προηγούμενη και την μέλλουσα αδελφότητα του Ντιβέεβο.Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 28 Μαίου 1832.Ο Αγ.Σεραφείμ «έλαβε»την ”πληροφορία”ότι η μοναχή Ελενα βρισκόνταν κοντά στο θρόνο της Αγ.Τριάδος και ότι βρισκόνταν στον ουράνιο χορό των παρθένων της Βασίλισσας των Ουρανών.Το λείψανό της παρέμεινε άφθορο.
Τα λείψανα των 6 αγίων του Ντιβέεβο

Περί τής Δημιουργίας τών Αγγέλων

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
1. Εκτός από τη δημιουργία του αισθητού κόσμου και τη δημιουργία του ανθρώπου, δημιούργησε ο Θεός και άλλα λογικά όντα;
Μάλιστα. Ο Θεός δημιούργησε και έναν άλλο κόσμο, πνευματικό, που υπερβαίνει τον αισθητό, και άλλα όντα, νοερά, λογικά και αυτεξούσια.
2. Από που γνωρίζουμε για τον υπεραισθητό κόσμο;
Μαθαίνουμε για αυτόν και την ύπαρξη των αγγέλων από τις Άγιες Γραφές της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.
3. Που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη η ύπαρξη των αγγέλων;
α) Στη Γένεση, και συγκεκριμένα στο εδάφιο 16:78 κτλ., αναφέρεται ότι φανερώθηκε άγγελος στην Άγαρ. Αυτή είναι η πρώτη αναφορά σε αγγέλους, ακολουθούν, όμως, και διάφορες άλλες αναφορές σε αγγέλους στο βιβλίο της Γένεσης.
β) Στο Δευτερονόμιο, εκεί που μιλάει ο Μωϋσής για αγγέλους, διαβάζουμε, ότι «όταν ξεχώριζε ο Κύριος τα έθνη, διασπείροντας τα παιδιά του Αδάμ, καθόρισε όρια για τα έθνη που αντιστοιχούσαν σε αριθμό με τους αγγέλους του Θεού» (Δευτ. 32:8-9).
γ) Επίσης σε όλα τα βιβλία της Αγίας Γραφής υπάρχουν αναφορές σε αγγέλους. Στο βιβλίο του Ιώβ λέγονται τα εξής αξιοσημείωτα: «Ιδού ήλθαν οι άγγελοι του Θεού και παρουσιάστηκαν ενώπιον του Κυρίου, και ήλθε μαζί τους και ο Διάβολος» (Ιώβ 1:6), και πιο κάτω, «όταν έγιναν τα άστρα, τότε οι άγγελοί μου με δοξολόγησαν με μεγάλη φωνή» (38:7, παράβαλε και 40:14). Επίσης υπάρχουν αναφορές στο βιβλίο των Βασιλειών, των Αριθμών, κτλ.[14]
4. Που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη η δημιουργία του υπεραισθητού κόσμου;
Υπάρχουν πολλά σημεία στην Καινή Διαθήκη που αναφέρουν αγγέλους ή αγαθά πνεύματα, όπως επίσης και διαβόλους και πονηρά πνεύματα. Ιδιαίτερα για τη δημιουργία των αγγέλων μας αναφέρει ο απόστολος Παύλος τα εξής: ότι «Στον Υιό βασίστηκε η κτίση όλων των κτισμάτων που βρίσκονται στον ουρανό και στη γη, των ορατών και των αοράτων, δηλ. οι θρόνοι, οι κυριότητες, οι αρχές, οι εξουσίες, όλα έγινα για Εκείνον και με αναφορά σε Εκείνον» (Κολ. 1:16).
5. Γιατί οι άγγελοι ονομάζονται πνεύματα;
Ονομάζονται πνεύματα επειδή η φύση τους είναι πνευματική και επειδή είναι άϋλοι και ασώματοι.
6. Που αναφέρεται στην Αγία Γραφή ότι οι άγγελοι είναι ασώματοι;
Στον Ευαγγελιστή Λουκά αναφέρονται τα εξής: «Ψηλαφίστε με και δείτε ότι το πνεύμα δεν έχει σάρκα και οστά όπως με βλέπετε να έχω εγώ» (Λουκ. 24:39). Επίσης, ο απόστολος Παύλος, όταν παραινεί τους Εφεσίους να ενδυθούν ολόκληρη την πανοπλία του Θεού για να μπορέσουν να αντισταθούν στις μεθοδίες του διαβόλου, λέει τα εξής: «ότι η πάλη αυτή δεν είναι ενάντια σε αίμα και σάρκα, αλλά στις αρχές και εξουσίες, στους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου, δηλ. στα πνευματικά (όντα) της πονηρίας που βρίσκονται στα επουράνια» (Εφ. 6:12-13).
7. Τι λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας για την πνευματική φύση των αγγέλων;
Οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε, ότι οι άγγελοι δεν μετέχουν στην παχυλή γήινη ύλη. Η γνώμη αυτή των Πατέρων διατυπώθηκε στην 7ηΟικουμενική Σύνοδο (787) που συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας και έχει ως εξής: «Αυτές λοιπόν τις πολύτιμες και σεπτές εικόνες, όπως προελέχθη, τις τιμούμε, τις ασπαζόμαστε και τις προσκυνούμε τιμητικά, δηλ. τις εικόνες των … και των αγίων και ασωμάτων αγγέλων» (Βλ. Ιερούς Κανόνες). Ο Μέγας Βασίλειος αποδίδει στους αγγέλους ένα σώμα που είναι αέρινο και πύρινο. Στο 16ο κεφάλαιο του συγγράμματός του Περί του Αγίου Πνεύματος αναφέρει τα εξής: «Οι Άγγελοι έχουν ένα πάρα πολύ λεπτό σώμα, διότι δεν είναι εντελώς ασώματοι όπως είναι ο Θεός. Για αυτό το λόγο βρίσκονται σε κάποιο τόπο, και γίνονται ορατοί με το είδος του δικού τους σώματος όταν φανερώνονται στους αγίους». Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός θεωρούν τους αγγέλους ασώματους σε σύγκριση με τον άνθρωπο. «Λέγονται ασώματοι και άυλοι σε σύγκριση με εμάς, γιατί κάθε τι το κτιστό που συγκρίνεται με τον Θεό, ο οποίος είναι ο μόνος ασύγκριτος, βρίσκεται να είναι κάπως παχύ και υλικό, αφού μόνο το Θείο είναι πραγματικά άυλο και ασώματο».[15] Ο άγιος Ιλάριος λέει, ότι «κάθε τι το κτιστό είναι κατ ανάγκη και σωματικό».[16] Ο Ωριγένης θεωρεί τους αγγέλους λεπτοσώματους[17] και το ίδιο ισχύει και με πολλούς άλλους Πατέρες.[18]
8. Υπόκειντο οι άγγελοι στην αμαρτία;
Μάλιστα, υπόκειντο, επειδή κάθε λογικό και ηθικά ελεύθερο δημιούργημα, που έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει ελεύθερα, υπόκειται στην αμαρτία. Κατά συνέπεια αυτό ισχύει και για τους αγγέλους. Ο Δαμασκηνός αναφέρει τα εξής: «είναι λοιπόν η φύση των αγγέλων λογική, νοερά και αυτεξούσια, τρεπτή κατά τη γνώμη, δηλαδή εθελότρεπτη, αφού κάθε τι το κτιστό είναι και τρεπτό».[19]
9. Τι λέει η Αγία Γραφή γι αυτό;
Η Αγία Γραφή λέει, ότι μερικά από τα αγγελικά τάγματα έπεσαν σε αμαρτία. Ο απόστολος Ιούδας λέει «ότι τους αγγέλους που δεν τήρησαν την αρχή τους, αλλά εγκατέλειψαν το κατοικητήριό τους, τους επιφυλάσσει αιώνια δεσμά σε ζοφερό σκοτάδι την ημέρα της μεγάλης κρίσης» (Ιούδας 6). Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός λέει, ότι «έβλεπε το Σατανά[20] να πέφτει από τον ουρανό σαν αστραπή» (Λουκάς 4:18).
10. Πως ονομάζονται οι άγγελοι που τήρησαν την αρχή τους;
Οι άγγελοι αυτοί ονομάζονται αγαθά πνεύματα, αντίθετα μ’ εκείνους που δεν τήρησαν την αρχή τους και ονομάζονται πονηρά πνεύματα και διάβολοι.
11. Υπόκεινται τώρα πλέον οι αγαθοί άγγελοι στην αμαρτία;
Όχι δεν υπόκεινται, διότι η εμμονή τους στην αγάπη και κοινωνία προς το Θεό, και η ελεύθερη ροπή τους προς το αγαθό, αλλά και η (αγαθή) εκλογή τους απέβη για αυτούς κατά κάποιο τρόπο φυσική και ηθική αναγκαιότητα. Έτσι η εκλογή τους είναι πάντα το αγαθό, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος τους αγιάζει και τους διατηρεί πάντοτε αγαθούς. Συνεπώς οι άγγελοι αυτοί έχουν αποβεί άτρεπτοι. Ο Διονύσιος ο Αεροπαγίτης λέει: ότι «Οι άγγελοι είναι δυσκίνητοι προς το κακό, όχι όμως ακίνητοι. Μετά την Ανάσταση του Χριστού έγιναν ολοκληρωτικά ακίνητοι, όχι κατά φύση αλλά κατά χάρη. Για αυτούς σωτηρία είναι η ατρεψία, που τους κάνει να μη φοβούνται την μεταβολή προς το χειρότερο και την απώλεια που επακολουθεί με αυτήν. Έτσι λοιπόν έλαβαν οι άγγελοι την ατρεψία, δηλ. από αυτό που πήραν από το Δεσπότη έμπρακτα, δηλ. τη γνώση της οδού προς την σωτηρία, την εξύψωση και την ομοίωση με Αυτόν, δηλ. την ταπείνωση που είναι αντίθετη από την έπαρση».
12. Υπάρχει τώρα πλέον στα πονηρά πνεύματα η δυνατότητα επιστροφής τους στο Θεό;
Όχι δεν υπάρχει η δυνατότητα αυτή, και πρώτα-πρώτα γιατί η βούλησή τους ταυτίστηκε με το κακό, για αυτό και πάντοτε σκέπτονται και εκλέγουν το κακό. Έπειτα, γιατί έγινα και παραμένουν εχθροί του Θεού. Και τρίτον, γιατί αποχωρίστηκαν από το Θεό, και ο χωρισμός τους αυτός σημαίνει αιώνιος θάνατος. Αυτό που είναι θάνατος για τον αμαρτωλό είναι η πτώση από την αρχή τους για τους πονηρούς αγγέλους.
13. Πόσα είναι τα αγγελικά τάγματα, δηλ. τα τάγματα της ουράνιας ιεραρχίας;
Τα αγγελικά τάγματα είναι εννέα, και υποδιαιρούνται σε τρεις τριαδικές διακοσμήσεις. Η πρώτη τριάδα είναι: τα Σεραφείμ, τα Χερουβίμ και οι Θρόνοι. Η δεύτερη τριάδα είναι: οι Κυριότητες, οι Δυνάμεις και οι Εξουσίες. Η Τρίτη τριάδα είναι: οι Αρχές, οι Αρχάγγελοι και οι Άγγελοι.
14. Τι λένε οι Γραφές για τον αριθμό των αγγέλων;
Οι Γραφές λένε ότι ο αριθμός των αγγέλων είναι πολύ μεγάλος: «χιλιάδες χιλιάδων και μυριάδες μυριάδων» (Δανιήλ 7:10). Ότι υπάρχουν «περισσότερες από δέκα λεγεώνες αγγέλων» (Ματθ. 6:33). Ότι αποτελούν «πλήθος ουρανίου στρατιάς» (Λουκάς 2:13). Ότι υπάρχουν «μυριάδες αγγέλων» (Προς Εβραίους 12:22).
15. Τι λένε οι Γραφές για τη δύναμη των αγγέλων;
Οι Γραφές λένε ότι η δύναμη των αγγέλων είναι πολύ μεγάλη και ενεργεί και στον πνευματικό και στον υλικό κόσμο. Μέσα στη Γραφή αναφέρονται ως «άγγελοι ισχυροί» και ως «εξέχοντες σε δύναμη» (Β΄ Προς Θεσσαλονικείς 1:7, Ψαλμός 103:20, Βασιλειών 19:35).
16. Ποίες είναι οι ενασχολήσεις των αγγέλων;
Οι άγγελοι βλέπουν το πρόσωπο του Θεού και Τον λατρεύουν, αλλά και διακονούν τις βουλές της Θείας Πρόνοιας (Ματθ. 18:10, Αποκ. 5:11, Α Πετρ. 1:12, Γεν. 28:12, Πράξεις 12:7,23, Ψαλμός 91:10-12, Βασιλειών Β 19:35, Χρονικών Β 16, Ματθ. 13:30-39 και 25:17).
17. Είναι οι άγγελοι αθάνατοι κατά φύση;
Όχι, δεν είναι. Οι άγγελοι είναι αθάνατοι κατά χάρη, αφού είναι δημιουργήματα του Θεού. Ο Δαμασκηνός λεει ρητά: «άγγελος είναι ουσία νοερά … αθάνατη, όχι κατά φύση αλλά κατά χάρη, γιατί κάθε τι που έχει αρχή έχει κατά φύση και τέλος. Μόνον ο Θεός που υπάρχει πάντοτε καί που υπερβαίνει και το ‘πάντοτε’ κτλ., είναι κυριολεκτικά αθάνατος».[21]
18. Ποιές είναι οι διάφορες σημασίες που έχει η λέξη άγγελος στην Αγία Γραφή;
Σημαίνει απλούς απεσταλμένους (Ιώβ 1:14, Λουκάς 7:24, 9:52),Προφήτες (Ησ. 42:19, Μαλαχ. 3:1), Ιερείς (Μαλαχ. 2:7), ιεροκήρυκες της Νέας Διαθήκης (Αποκάλ. 1:20), απρόσωπους πράκτορες, όπως π.χ. ένας στύλος νεφέλης (Εξ. 14:9), μιά πανώλη (Β Σαμ. 24:16,17), ανέμους (Ψαλμ. 104:4),Λοιμούς – ένα όνομα που προσδίδεται στους κακοποιούς αγγέλους (Ψαλμ. 78:49), σκόλοπα εις την σάρκα του Παύλου, δηλ. σκόλοπα ‘άγγελο σατάν’(Βν Κορ. 12:7), το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος: “Άγγελον του προσώπου αυτού” και “Άγγελον της Διαθήκης” (Ησ. 63:9, Μαλαχ. 3:1). Η λέξη όμως άγγελος κυρίως εφαρμόζεται στα λογικά και ουράνια όντα (Ματθ. 25: 31).
19. Τι ήσαν τα Χερουβίμ;
Τα Χερουβίμ ήσαν ιδανικά πλάσματα που συνίσταντο από τέσσερα μέρη, δηλ. από άνθρωπο, βου, λέοντα και αετό. «Η υπερέχουσα όψη ήταν η όψη του ανθρώπου, αλλά ο αριθμός των προσώπων, ποδών και χειρών διέφερε ανάλογα με τις περιστάσεις. (Ιεζεκ. 1:6, πρβλ. και Ιεζεκ. 41:18, 19, και Έξοδ. 25:20).
20. Ποιά είναι η ετυμολογία της λέξης Σεραφείμ, και τι λένε οι Γραφές περί αυτών;
Η λέξη σημαίνει κάτι που καίει, λάμπει, θαμπώνει και αναφέρεται στην Γραφή μόνο μία φορά (Ης. 6:2,6).
21. Υπάρχει απόδειξη ότι οι άγγελοι ανήκουν σε διάφορες τάξεις;
Μάλιστα υπάρχει· 1ον) από τη διατύπωση της Γραφής: ο Γαβριήλ διακρίνεται από το ότι στέκεται ενώπιον του Θεού (Λουκ. 1:9) με την έννοια ότι κατέχει κάποια υψηλή θέση. Ο Μιχαήλ διακρίνεται ως ένας από τους άρχοντες (Δανιήλ 10:13). Επίσης τα επίθετα αρχάγγελοι, θρόνοι, αρχαί, κυριότητες, δυνάμεις (Ιούδ. 9, Εφ. 1:21) μαρτυρούν την ύπαρξη τάξεων.
Σημειώσεις
[14] Ο Μωυσής δεν αναφέρει στη Γένεση και μάλιστα στα κεφάλαια περί δημιουργίας του κόσμου τίποτε το σχετικό με τη δημιουργία των αγγέλων, επειδή ο σκοπός του είναι να παρουσιάσει τη δημιουργία του ορατού κόσμου (Βλ. Χρυσόστομο και Ψαλμ. 8:4, Ιώβιο Μοναχό στου Φωτίου την Βιβλιοθήκη, κώδ. 222, σ. 591). Ο Αθανάσιος (ερώτ. 4) λέει: για ότι το έκανε αυτό ο Μωυσής για να μη δώσει αφορμή ειδωλολατρείας στους Ιουδαίους (Βλ. Θεοδωρ., ερώτ. 2 Εις την Γένεσιν και Χρυσοστόμου Εις την Γένεσιν Ομιλ. 1). Όσο αφορα στο χρόνο κατά τον οποίον δημιουργήθηκαν οι άγγελοι οι γνώμες των θεολόγων διχάζονται. Ο Ωριγένης πίστευε ότι η δημιουργία των αγγέλων προηγήθηκε από τη δημιουργία των ανθρώπων και του αισθητού κόσμου. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Ιωάννης, ο Δαμασκηνός και άλλοι Πατέρες διδάσκουν ότι οι άγγελοι δημιουργήθηκαν πριν από τα ορατά κτίσματα. Ο Θεοδώρητος δέχεται ότι οι άγγελοι δημιουργήθηκαν την πρώτη ημέρα, όπως λέγεται στην αρχή της Γενέσεως, ότι δηλ. ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη την πρώτη ημέρα. Ο άγιος Επιφάνιος συμφωνεί με τη γνώμη αυτή. Από το εδάφιο Ιώβ 38:1 εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι άγγελοι υπήρχαν την τέταρτη ημέρα, διότι λέει ο Κύριος στον Ιώβ: «Όταν έγιναν τα άστρα, τότε όλοι οι άγγελοί μου με δοξολόγησαν με μεγάλη φωνή». Τη διάκριση του πλήθους των αγγέλων σε τάξεις ή τάγματα (Δαν. 7:10, Ματθ. 26:53, Λουκάς 2:13, Εβρ. 12:22, Αποκ. 5:11) την μαρτυρούν εκτός από τους Πατέρες (Κλήμης Ρώμης 6:1, 6:16, 7:2, Κύριλλος Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις 6:6, 7:11, 11:11, 17:23, Γρηγόριος ο Θεολόγος Λόγος 34, Δαμασκηνός Έκδοση της Ορθοδόξου Πίστεως II:3, και ιδιαιτέρως ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στο Περί Ουρανίου Ιεραρχίας 6 και άλλοι) και η Αγία Γραφή η οποία διακρίνει: Αγγέλους (Α Πέτρ. 3:22ff), Αρχαγγέλους (Α Θεσσ. 10:16, Ιούδας 9), Χερουβίμ (Γεν. 3:24, Αποκ. 4, 5, 6), Σεραφείμ (Ησ. 6:2,1), Δυνάμεις (Εφ. 1:21, Ρωμ. 8:31), Θρόνοι, Αρχές, Εξουσίες και Κυριότητες (Εφ. 1:21, Κολ. 1:16, Ρωμ. 8:31, Δαν. 10:13); Γι’ αυτό και η Πέμπτη Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε τον Ωριγένη που είπε μεταξύ άλλων ότι όλοι οι άγγελοι είχαν την ίδια φύση και δύναμη, και μόνο εκείνοι από αυτούς που αποστάτησαν διακρίθηκαν σε τάξεις (Βλ. 5η Οικουμ. Σύνοδος κανόνες 2 και 14). Βλ. Επίσης Δαν. 7:10, Ψαλμ. 96:1, 102:20, 148:2, Αποκ. 4:1, 7:11-12, Βασιλείου του Μεγ. Εις τον Ψαλμόν 27, Εις τον Ησαίαν 6, Γρηγόριος Θεολόγος Λόγος 34, Θεοδωρήτου Επιτομή θείων δογμάτων 7, Ιωάννου Δαμασκηνού Έκδοση της Ορθοδόξου Πίστεως ΙΙ,10. Ψαλμ. 101:20.
[15] Δαμασκηνός, Έκδοση Ορθοδόξου Πίστεως, 2:18.
16] Βλ. Εις το Κατά Ματθαίο, κεφ. 2.
[17] Περί Αρχών, Ι.1.7 και ΙΙ..
[18] Βλ. Πηδάλιο Νικοδήμου, σελ. 131 σημ. 1.
[19] Δαμασκηνός, Έκδοση Ορθοδόξου Πίστεως, 2:18.
[20] Σατανάς σημαίνει εχθρός, εχθρός του Θεού και των ανθρώπων, της αγαθότητας και κάθε είδους αρετής, ως και πηγή κάθε είδους κακίας μέσα στον κόσμο. Η λέξη Σατανάς αναφέρεται 5 φορές στην Παλαιά Διαθήκη και 25 φορές στην Καινή. Επίσης ισάριθμες είναι και οι αναφορές στη λέξη διάβολος.
[21] Δαμασκηνός, Έκδοση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ΙΙ,16.

Προικονήσσου Ιωσήφ: “Ας όψονται εις ον εξεκέντησαν” – (Φωτογραφικό υλικό)

undefined
«Ας όψονται εις ον εξεκέντησαν», με αυτά τα λόγια ο Μητροπολίτης Προικονήσσου κ. Ιωσήφ άρχισε τήν πανηγυρική του ομιλία στην τράπεζα που παρετέθη σήμερα στον ξενώνα της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους για την μεγάλη εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου από την αδελφότητα της Μονής Εσφιγμένου, η οποία ως γνωστόν εδρεύει προσωρινά στο Αντιπροσωπείο της στις Καρυές.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Προικονήσσου κ. Ιωσήφ, αναφερόμενος λεπτομερώς στο γνωστό πρόβλημα της Μονής Εσφιγμένου καυτηρίασε την μέχρι τώρα επιδειχθείσα ολιγωρία των πάσης φύσεως υπευθύνων και μεταφέροντας τις ευχές του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ευχήθηκε στον Καθηγούμενο και τους πατέρες της Μονής την επομένη χρονιά να εορτάσουν την Θεία Ανάληψη στο Καθολικό του Μοναστηριού.
Να σημειωθεί, ότι την εορτή της Αναλήψεως εορτάζει η Μονή Εσφιγμένου και αποτελεί την μοναδική γιαυτήν την εορτή μοναστηριακή πανήγυρη στο Άγιον Όρος, γι΄ αυτό και υπάρχει μεγάλη προσέλευση τόσο πατέρων όσο και ευλαβών προσκυνητών από τον κόσμο
undefined
undefined
Δυστυχώς και φέτος υπήρξε στενότητα χώρου μιάς και οι πανηγυρικές ακολουθίες τελέστηκαν στο μικρό εκκλησάκι του Αντιπροσωπείου της Μονής στις Καρυές, αφού το Καθολικό όπως και ολόκληρο το Μοναστήρι εξακολουθεί να κατέχεται παράνομα από σχισματικούς ρασοφόρους, παρά τις ειλημμένες αποφάσεις της Εκκλησίας και της Δικαιοσύνης.
πηγή: Romfea

Ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Προικονήσου κ.κ. Ιωσήφ για την οικονομική κρίση

Πέμπτη, Ιουνίου 02, 2011

Καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί εκπέμπουν SOS για την κατάσταση της χώρας

 

Το κείµενο υπογράφουν από το χώρο της τέχνης και της ποίησης οι :Θανάσης Βαλτινός, Κική Δηµουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουµανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλµέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαµπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός. Από την ακαδηµαϊκή κοινότητα: Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατροµανωλάκης, Αγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής, Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαµπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Γιάννης Στουρνάρας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδηµος Τσούκας.
Ολόκληρο το κείµενο έχει ως εξής:

«Θέλουµε να εκφράσουµε µε τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία µας για τη δραµατική κατάσταση του τόπου. Η ισότιµη ένταξή µας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγµένης χώρας, αλλά και οι σηµαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονοµικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο µέρος της, απειλούνται σήµερα σοβαρά.
Ως υπεύθυνοι πολίτες νιώθουµε την ανάγκη να µιλήσουµε, καθώς οι φωνές του λαϊκισµού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στον δηµόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Ελληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγµατικές σε στιγµή κρίσης.
Απευθύνουµε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάµεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόµµατος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωµατικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κοµµάτων.
Τους καλούµε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραµερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηµατικές αντιµαχίες, εσωκοµµατικές και εξωκοµµατικές, τους υπολογισµούς, τους συµψηφισµούς, καθώς και τις αγκυλωµένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους.
Τους ζητούµε να µιλήσουν µε ειλικρίνεια στους 'Ελληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηµατικά για τη νέα στροφή.
Ο τόπος χρειάζεται µια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία µε τους ευρωπαίους εταίρους µας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και µόνο συντονισµένες ενέργειες, βασισµένες σε ένα νέο πνεύµα οµοψυχίας µπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή.
Οσοι αγνοούν προκλητικά τα σηµεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιµένουν να επενδύουν στην κατάρρευση µε οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κοµµατικό συµφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας.
Υπάρχει ακόµη καιρός να σωθούµε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασµό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολµήσουν να κάνουν το καθήκον τους.
Οι κατακτήσεις της σηµερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. ?εν έχουµε δικαίωµα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουµε ούτε να αφήσουµε κανέναν να τις καταστρέψει. ?εν έχουµε δικαίωµα να υποθηκεύσουµε το µέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόµενων γενεών.»
Εμείς ας ελπίσουμε να μην πέσει στο κενό αυτή τους η πρωτοβουλία!

Η επιστολή των 16 κυβερνητικών βουλευτών - Πολιτικό κίνημα ανατροπής

 

(Ανανέωση 15.01): Δεκαέξι, τελικά, βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, έστειλαν την επιστολή-βόμβα στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου με την οποία τον προειδοποιούν ότι δεν θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στο Μεσοπρόθεσμο αν δεν τους το δικαιολογήσει επαρκώς. Πέντε από τους αρχικά συμφωνούντες με την επιστολή δεν υπέγραψαν, καθώς υπήρξαν τεράστιες πιέσεις να αποσύρουν την υπογραφή τους. Στην επιστολή τους που δημοσιεύει πιο κάτω το defencenet.gr, οι "16" ζητούν να συγκληθούν τα όργανα του κόμματος (ΚΟ, ΚΤΕ) για να συζητήσουν για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, να μην έρθει ως ένα άρθρο και ότι «δεν μπορεί να κληθούμε πάλι με τη μορφή του κατεπείγοντος να ψηφίσουμε ένα νέο μνημόνιο, όταν το πρώτο έχει αποτύχει!».

Το πλήρες κείμενο της επιστολής έχει ως εξής:
«Στη σημερινή, χωρίς προηγούμενο κρίση, οι στιγμές είναι για όλους μας ιστορικές Αποτελεί εθνική ανάγκη να συγκροτηθεί άμεσα ενιαίο μέτωπο σοβαρότητας και ευθύνης.
Πριν από ένα χρόνο ξεκίνησε μια μεγάλη προσπάθεια με οδυνηρές θυσίες του ελληνικού λαού.
Κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι οι θυσίες αυτές δεν θα πιάσουν τόπο.
Βρισκόμαστε όμως σήμερα, ένα χρόνο μετά, σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο και πάλι. Γιατί;
Δεν είναι απλά θέμα πολιτικής ευθύνης, είναι η λογική που επιβάλλει να υπάρξει απολογισμός.
- Είναι ζήτημα πατριωτισμού.
- Είναι ζήτημα Δημοκρατίας.
- Είναι ζήτημα ευθύνης και συνέπειας.

Είναι στοιχειώδης απόδειξη ότι σεβόμαστε την ψήφο των πολιτών.
Παράλληλα υπάρχει διάχυτη η ανησυχία πως η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμού με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και μάλιστα ως άρθρο ένα (1).
Ανάλογες επιλογές φαίνεται να υιοθετούνται και στο ευαίσθητο ζήτημα του εθνικού μας πλούτου. (αποκρατικοποιήσεις – αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας).
Αποφάσεις που θα προσδιορίσουν το μέλλον του τόπου για πολλές δεκαετίες δεν μπορούν να ληφθούν παρά μόνο με πλήρη σεβασμό στις αρχές του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Αυτό επιβάλλει η τήρηση του Συντάγματος και η πολιτική μας τιμή.  
Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε επιβεβλημένη την άμεση σύγκληση όλων των θεσμικών οργάνων της Βουλής, αλλά και του κόμματος, προκειμένου να υπάρξει ευρεία συζήτηση με θέματα:

1. Απολογισμός ενός χρόνου Μνημονίου
2. Μεσοπρόθεσμο -πρόσθετα μέτρα 2011- αποκρατικοποιήσεις
3. Διαδικασία εισαγωγής, συζήτησης και ψήφισης των μέτρων στη Βουλή

Αντωνίου Τόνια
Γερανίδης Βασίλειος
Γιαννακά Σοφία
Καϊλή Εύα
Καρτάλης Κωνσταντίνος
Κουκουλόπουλος Πάρις
Κουρουμπλής Παναγιώτης
Κωνσταντινόπουλος Οδυσσέας
Λιντζέρης Δημήτρης
Μερεντίτη Αθανασία
Νασιώκας Έκτορας
Ρενταρή Όλγα
Ρομπόπουλος Θωμάς
Σαλαγιάννης Νικόλαος
Τζελέπης Μιχάλης
Τόγιας Βασίλης»


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------(Αρχικό κείμενο): Πολιτικό κίνημα από 21 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με αντικείμενο την οικονομία και το Μεσοπρόθεσμο, απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση. Με προειδοποιητική επιστολή που στέλνουν στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου ζητούν να πάρει πίσω το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, αν δεν ενημερωθούν με κάθε λεπτομέρεια για την σκοπιμότητα και τα προσδοκώμενα αποτελέσματα του, αλλά και γιατί δεν ευοδώθηκε το προηγούμενο.
Επίσης ζητούν να συγκληθούν τα όργανα του κόμματος (ΚΟ, ΚΤΕ), να να μην έρθει ως ένα άρθρο γιατί όπως λένε «δεν μπορεί η πώληση της ΔΕΗ και του ΟΤΕ να μπαίνει στο ίδιο καλάθι με τους ιππόδρομους». Και προειδοποιούν εμμέσως πλην σαφώς ότι δεν θα ψηφίσουν το Πρόγραμμα: "Δεν μπορεί να κληθούμε πάλι με τη μορφή του κατεπείγοντος να ψηφίσουμε ένα νέο μνημόνιο όταν το πρώτο έχει αποτύχει». Αυτό σημαίνει ότι ή κάνεις αυτά που ζητάμε ή σε ρίχνουμε!
Το πρωί της Πεμπτης ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Κουρουμπλής μιλώντας στον σταθμό Βήμα 99,5, είπε: «Ζητάμε να γίνει συζήτηση γιατί υπάρχουν προβληματισμοί σε διάφορα επίπεδα». Παράλληλα, δήλωσε ότι θα υπάρξουν προβλήματα εάν το Πρόγραμμα πάει στη Βουλή χωρίς να έχει προηγηθεί συζήτηση.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μεταξύ των βουλευτών βρίσκονται εκτός του κ. Κουρουμπλή και οι κ.κ. Καϊλή, Γερανίδης και Γιαννακά. Επίσης ο Γιώργος Φλωρίδης, ο Οδυσσέας Κωσταντινόπουλος ο οποίος μάλιστα επανήλθε στο θέμα των «κηπουρών» ασκώντας δριμεία κριτική στο στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον: «Πρίγκιπες που δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι ο κόσμος μπορεί να λέει κάτι εναντίον τους και όταν τους έφτυναν, είτε νόμιζαν ότι βρέχει, είτε προσπαθούσαν να μεταθέσουν τις ευθύνες σε άλλους».
Ο Μίμης Ανδρουλάκης βομβάρδισε χθες στην Επιτροπή Προϋπολογισμού της Βουλής την κυβέρνηση καταγγέλοντας την κακή επιλογή συμβούλων. Αναρωτήθηκε: «Τι εμπειρογνώμονες είναι αυτοί; Αυτοί απέτυχαν να προβλέψουν όσα έγιναν εδώ και ένα χρόνο. Έχουμε τρελαθεί από τους ανθρώπους με επιστημονική επάρκεια που μας οδήγησαν στην καταστροφή».
Τέλος, ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου έσπευσε να προαναγγείλει ανασχηματισμό, παραδεχόμενος και αυτός με τη σειρά του πως κάποιες κρίσιμες κυβερνητικές προσπάθειες έχουν πέσει στον γκρεμό: «Υπάρχουν διάφοροι τομείς στην κυβέρνηση που δεν έχουν φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα». Συμπλήρωσε τα λόγια του επισημαίνοντας πως «ο ανασχηματισμός είναι κομμάτι της πολιτικής ζωής και υπάρχουν αντικειμενικά στοιχεία για να τον ζητήσει κάποιος».
Είναι βέβαιο ότι οι 21 βουλευτές προτίθενται "να τραβήξουν το σχοινί" αν δεν ικανοποηθούν τα αιτήματά τους για ενημέρωση ακι τεκμηρίωση του Μεσοπρόθεσμου!

Επιτέλους! Ένας αγανακτισμένος μητροπολίτης!

 


Επιτέλους! Ένας μητροπολίτης, βγήκε από την Εκκλησία και βρέθηκε στο πλευρό των αγανακτισμένων πολιτών που κάθε μέρα, εδώ και δέκα μέρες, κατακλύζουν τις πλατείες. Ο αγωνιστής μητροπολίτης Καλαβρύτων κ.Αμβρόσιος, βρέθηκε την περασμένη Τετάρτη στην Πλατεία Φανερωμένης στο Αίγιο, στο πλευρό των αγανακτισμένων και προδομένων συμπολιτών του. Λίγο νωρίτερα είχε επισκεφθεί τους εργαζόμενους στην Ελληνική Βιομηχανία Όπλων. Στο προσωπικό του ιστολόγιο ο κ. Αμβρόσιος αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Σήμερα το βράδυ είχα την ευκαιρία να ευρεθώ στο πλευρό των εργαζομένων στην Ελληνική Βιομηχανία Όπλων ( ΕΒΟ), οι οποίοι στην πλατεία της Αγ. Λαύρας του Αιγίου  προέβησαν σε ειρηνική διαμαρτυρία, ζητώντας να μη κλείσει το εργοστάσιο. Με παρεκάλεσαν να πώ δυό λόγια και τότε είπα μεταξύ άλλων και τα εξής:
"Είχα την χαρά να παρευρίσκωμαι, όταν υπογραφόταν η Ληξιαρχική Πράξη Γεννήσεως του Εργοστασίου, δηλ τότε που κατετίθετο ο θεμέλιος λίθος του κτιριακού  συγκροτήματος, αλλά και αργότερα στα επίσημα Εγκαίνια της ΕΒΟ! Με κανένα τρόπο λοιπόν δεν θα ήθελα να είμαι μάρτυς, εάν παρ ελπίδα ήθελε υπογραφή η Ληξιαρχική Πράξη Θανάτου του εργοστασίου τούτου. Γι αυτό λοιπόν είμαι εδώ. Για να συμπαρασταθώ στο δίκαιο αγώνα σας σε μια εποχή, που το πρόβλημα δεν είναι μόνο η περαιτέρω τύχη του εργοστασίου, αλλά και γενικώτερα η τύχη της Ελλάδος! Η τύχη της αγαπημένης μας Πατρίδος, η οποία μέ το 1ο Μνημόνιο ετέθη υπό ξενικήν κατοχήν και της οποίας το μέλλον προβλέπεται ακόμη πιό ζοφερό με το 2ο Μνημόνιο! Είμαι λοιπόν δίπλα σας, είμαι στο πλευρό σας! Μαζί θα αγωνισθούμε μέχρι την τελική νίκη!"
Στη συνέχεια όλοι οι παριστάμενοι μεταβήκαμε εν πομπή στην πλατεία Φανερωμένης, εκεί όπου σχεδόν κάθε βράδυ συγκεντρώνονται οι "Αγανακτισμένοι Πολίτες" για να δώσουμε και εκεί το στίγμα της παρουσίας μας και της ολόψυχης συμπαραστάσεώς μας. Απεκόμισα την εντύπωση, ότι οι παριστάμενοι με ανακούφιση εδέχθησαν την παρουσία του Ποιμενάρχου των

Κοζάνη - Γιατί απομάκρυνε ο Μητροπολίτης Παύλος τον π. Αυγουστίνο Μύρου;

 

Έντονη δυσαρέσκεια πιστών για την απομάκρυνση του πατέρα Αυγουστίνου από τον Άγιο Νικάνορα (Kοζάνης) - Τον απάλλαξε από τα καθήκοντά του ο Μητροπολίτης Παύλος
Σύμφωνα με πληροφορίες του kozan.gr, η απόφαση του Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου να «απαλλάξει» από τα καθήκοντά του - από τον ιερό ναό του Αγίου Νικάνορα στην Κοζάνη - τον ιεροκήρυκα πατέρα Αυγουστίνο, έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στους πιστούς της ενορίας, που ζητούν την άμεση ανάκληση της συγκεκριμένης απόφασης.
Ο πατήρ Αυγουστίνος στα πλαίσια των καθηκόντων του ως ιεροκήρυκας, περιόδευε σε αρκετές ενορίες της Μητρόπολης, ανάμεσα σε αυτές και στον Άγιο Νικάνορα Κοζάνης, στον οποίο λειτουργούσε και κήρυττε 1-2 φορές το μήνα, ενώ παράλληλα κατείχε την ευθύνη για την κατήχηση των πιστών.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο πατήρ Αυγουστίνος ο οποίος επί χρόνια τελούσε υπεύθυνος του γραφείο νεότητας της Μητρόπολης έχοντας μάλιστα πλούσια δράση, απέστειλε γραπτή διαμαρτυρία στον επίσκοπο όταν αντιλήφθηκε ότι διενεργούνταν δράσεις εκ μέρους του γραφείου στο οποίο ήταν επικεφαλής, χωρίς όμως εκείνος να λαμβάνει γνώση. Ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης απαντώντας γραπτώς στον πατέρα Αυγουστίνο, του ζήτησε να περιοριστεί στα καθήκοντα του στο προσωπικό του μοναστήρι στο Παλαιογράτσανο, απαλλάσσοντας τον από τις υπόλοιπες - μέχρι πρότινος - υποχρεώσεις του στον ιερό ναό του Αγίου Νικάνορα.
Τo συγκεκριμένο περιστατικό έχει λυπήσει ιδιαίτερα τους πιστούς της συγκεκριμένης ενορίας, οι οποίοι δηλώνουν στο kozan.gr ιδιαίτερα αγανακτισμένοι, αφού o εν λόγω ιερέας διακρίνονταν τόσο για την καλοσύνη του όσο και για το ιδιαίτερο χάρισμά του στο κήρυγμα.

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...