Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 01, 2016

ΣΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ἁγίου ‘Ἠσυχίου Ἱεροσολύμων



Ἁγίου ‘Ἠσυχίου Ἱεροσολύμων
Ἡ γιορτὴ λέγεται γιορτὴ τοῦ καθαρισμοῦ, ἀλλά δὲν θὰ κάνει λάθος κανείς, ἂν τὴν ὀνομάσει ἑορτή τῶν ἑορτῶν, Σάββατο τῶν Σαββάτων, ἅγια τῶν ἁγίων. Γιατί περιλαμβάνει ὅλο τὸ μυστήριο τῆς σάρκωσης τοῦ Χριστοῦ, περιγράφει ὅλο τὸ μυστήριο τοῦ Μονογενοῦς Κυρίου. Στὴ γιορτὴ αὐτὴ ὁ Χριστὸς κρατήθηκε ὡς βρέφος καὶ ὁμολογήθηκε ὅτι εἶναι Θεός, καὶ προσφέρθηκε στὴν ἀγκαλιά, καθισμένος σὰν σὲ θρόνο, ὁ Δημιουργός τῆς δικῆς μας φύσεως, καὶ πρόσφερε ἕνα ζευγάρι τρυγόνια λογικὰ στὸν Συμεὼν καὶ τὴν Ἄννα. Ἀλλά, ἂν συμφωνεῖτε, ἂς παρεμβάλουμε τὰ ἴδια τὰ εὐαγγελικὰ λόγια, γιατί ἐκεῖ θὰ δοῦμε τὴν παρεμβολὴ τοῦ Θεοῦ. Νὰ λοιπὸν πῶς διηγεῖται τὴν ἱστορία τῆς γιορτῆς ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς: «Καὶ ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες τοῦ καθαρισμοῦ, σύμφωνα μὲ τὸν μωσαϊκὸ νόμο, τὸν πῆγαν στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ τὸν παρουσιάσουν στὸν Κύριο, ὅπως εἶναι γραμμένο στὸν νόμο τοῦ Κυρίου, ὅτι κάθε ἀρσενικὸ πού ἀνοίγει μήτρα, πρέπει νὰ θεωρεῖται ἀφιερωμένο στὸν Κύριο, καὶ νὰ προσφέρουν θυσία, σύμφωνα μ’ ἐκεῖνο πού λέγει ὁ νόμος τοῦ Κυρίου, ἕνα ζευγάρι τρυγόνια, ἡ δύο μικρὰ περιστέρια». Ἔπρεπε Ἐκεῖνος, πού γιὰ χάρη μας ἔγινε δοῦλος, νὰ προσφέρει γιὰ μᾶς καθάρσια δῶρα· Ἐκεῖνος πού δὲν λυπήθηκε τὸ αἷμα του, νὰ μὴ λυπηθεῖ ἕνα ζευγάρι τρυγόνια. Νὰ λοιπὸν πού, σύμφωνα μὲ τὸν νόμο, ἐργάζεται ὑπὲρ τοῦ νόμου σὰν νομοθέτης. Καὶ μολονότι αὐτός δίνει τὴν ἐλευθερία τοῦ Πνεύματος, ὡστόσο δὲν ἀποφεύγει τὴ δουλεία (τὴν πιστὴ τήρηση) τοῦ γράμματος. Δὲν παραβαίνει τὸν νόμο τοῦ Μωυσῆ, γιὰ νὰ γίνει στὸν κατάλληλο καιρὸ μάρτυρας ἀξιόπιστος.
«Καὶ ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν, σύμφωνα μὲ τὸν νόμο τοῦ Μωυσῆ». Αὐτῶν. Ποιῶν; Γιατί ὁ Ἰωσὴφ οὔτε πατέρας ἦταν, οὔτε ὑποχρεωμένος γιὰ καθαρισμό, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἡ Μαρία οὔτε καὶ τὸ βρέφος εἶχαν ἀνάγκη καθαρισμοῦ. Γιατί λέγεται τὸ ἑξῆς: «Μιὰ γυναίκα, ἐὰν μείνει ἔγκυος καὶ γεννήσει ἀρσενικό, θὰ εἶναι ἑπτά ἡμέρες ἀκάθαρτη». ‘Ἀλλὰ ἡ Μαρία δὲν δέχθηκε σπέρμα, ἑπομένως δὲν χρειαζόταν καθαρισμό. «Μιὰ γυναίκα ἐὰν δεχθεῖ σπέρμα καὶ γεννήσει ἀρσενικὸ παιδί, θὰ εἶναι ἑπτά ἡμέρες ἀκάθαρτη». Γιατί; Ἐπειδὴ ἔφερε στὸν κόσμο δεύτερο Ἀδάμ. «Ἐὰν ὅμως γεννήσει θηλυκό, θὰ εἶναι ἀκάθαρτη δεκατέσσερις ἡμέρες».
 Γιατί ὅμως ἐδῶ ὅρισε διπλάσιες ἡμέρες; Ἐπειδὴ ἄλλη Εὔα γεννιέται ἀπὸ τὴν Εὔα, τὸ σάπιο σκεῦος, τὸ ἀδύνατο ἀγγεῖο, τὸ σπασμένο σταμνί, αὐτὴ πού ὁδηγεῖ στὴν παρακοή, ἡ σύμβουλος τοῦ δράκοντα. Ὅπως ὅμως ἄκουσες τὰ ἐγκλήματα τῆς γυναίκας, ἔλα τώρα νὰ μάθεις καὶ τὸ κατόρθωμά της. Ἡ γυναίκα εἰσήγαγε τὴν παρθενία στὴ ζωή, χώρεσε στὴν κοιλιὰ της τὸν Θεό, τὸν Ὁποῖο δὲν μπορεῖ νὰ χωρέσει ὁλόκληρη ἡ κτίση. Γέννησε μὲ σάρκα Ἐκεῖνον πού ἀνέπλασε τὸ γένος μας, ὑποδέχθηκε πρώτη τὸν Ἰησοῦ ἀπό τούς νεκρούς, πρώτη ἄρχισε τὸ κήρυγμα τῆς ἀναστάσεως, πρώτη ἔφερε τὸ μήνυμα τῆς χαρᾶς στοὺς μαθητές. «Γυναίκα», λέγει, «πού θὰ δεχθεῖ σπέρμα». Ἡ Θεοτόκος βέβαια ἦταν γυναίκα, ἀλλά δὲν ἔπαθε αὐτὰ πού παθαίνουν οἱ γυναῖκες. Γιατί ἡ κοιλιά της δὲν δέχθηκε σπέρμα ἀνδρός, τὸ χωράφι τῆς Μαρίας δὲν εἶδε ἀλέτρι, τὸ παρθενικὸ ἀμπέλι δὲν δοκίμασε ἀξίνα, ὥστε ἡ προσφορὰ δὲν ἦταν γι’ αὐτήν, ἀλλ’ ἔγινε γιὰ ὅλον τὸν κόσμο. Γιατί γιὰ μᾶς ὁ Χριστὸς περιτέμνεται, γιά μᾶς καὶ βαπτίζεται, γιὰ μᾶς τελοῦνται τὰ καθάρσια τοῦ νόμου. Ὅταν δακρύζει, ξεπλένει τὴ φύση. Ὅταν ραπίζεται, ἐλευθερώνει τὴ δική μας αἰχμαλωσία. Ὅταν σηκώνει τὸν σταυρό, ἐμᾶς ἐλαφρύνει ἀπὸ τὸν ζυγὸ τῆς ἁμαρτίας. Ὅταν φτύνεται, ἀπαλλάσσει τὸν Ἀδὰμ ἀπὸ τὴν κατάρα τοῦ φτυσίματος.
«Ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ἥμερες τοῦ καθαρισμοῦ τους, τὸν ἔφεραν στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπως εἶναι γραμμένο στὸ νόμο, ὅτι κάθε ἀρσενικὸ παιδὶ πού ἀνοίγει μήτρα, θὰ θεωρεῖται ἀφιερωμένο στὸν Κύριο». Αὐτά λέγει ὁ νόμος. Ὅμως ὁ Χριστός, ὅπως εἴπαμε, σὰν νομοθέτης, ἐκπλήρωσε τὸν νόμο πάνω ἀπὸ τὸν νόμο. Γιατί δὲν ἄνοιξε, ἀλλ’ ἄφησε κλεισμένη τὴν πύλη τῆς Παρθένου. Δὲν ἐσύλησε τὴ σφραγίδα τῆς φύσεως, δὲν ἔβλαψε ἐκείνη πού τὸν γέννησε, καθόσον ἄφησε ἀκέραιο τὸ σχῆμα τῆς παρθενίας σʼαὐτήν. Ἐὰν ὅμως δὲν πιστεύεις, μάθε ἀπὸ τὸν Ἰεζεκιήλ: «Καὶ μὲ ἔστρεψε πρὸς τὸ δρόμο τῆς ἐξωτερικῆς πύλης τῶν ἁγίων, πού ἔβλεπε πρὸς ἀνατολάς καὶ ἦταν κλεισμένη, καὶ μοῦ εἶπε ὁ Κύριος: Ἡ πύλη αὔτη θὰ μείνει κλεισμένη, δὲν θὰ ἀνοιχθεῖ, καὶ κανένας δὲν θὰ περάσει ἀπὸ αὐτὴν γιατί ὁ Κύριος καὶ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ θὰ μπεῖ καὶ θὰ βγεῖ, καὶ θὰ μείνει κλεισμένη». «Κάθε ἀρσενικὸ παιδὶ πού ἀνοίγει μήτρα, θὰ θεωρεῖται ἀφιερωμένο στὸν Κύριο». Ἐνῶ αὐτὸς δὲν εἶναι μόνον ἅγιος. Ὅσο λοιπὸν ὑπερέχει ὡς πρὸς τόν ἁγιασμό, τόσο περισσότερο πλεονεκτεῖ καὶ στὴ γέννηση, καὶ ξεπερνᾶ τὴν ἐντολὴ τοῦ νόμου. Μήπως ὅμως ὁ Λουκᾶς, λέγοντας, «Νὰ προσφέρουν θυσία, ὅπως ὁρίζει ὁ νόμος τοῦ Κυρίου, ἕνα ζευγάρι τρυγονιῶν, ἡ δύο μικρὰ περιστέρια», περιόριζε τὸν νόμο; Δὲν τὸ κάνει αὐτὸ κατεχόμενος ἀπὸ ἄγνοια, ἀλλ’ ὁδηγούμενος ἀπὸ σοφία. Γιατί ὁ νόμος ὅριζε νὰ προσφέρουν ἀρνὶ καὶ μικρὸ περιστέρι, κι ὅταν ἐκεῖνος πού ἔκαμνε τὴν προσφορὰ ἦταν ἄπορος, ὅριζε νὰ προσφέρει ἕνα ζευγάρι τρυγόνια ἡ δύο μικρὰ περιστέρια καὶ σεμιγδάλι. Ὁ Λουκᾶς ὅμως ἄφησε τὴν προσφορὰ τοῦ πλουσίου, καὶ ἀνέφερε τὴν προσφορὰ τοῦ φτωχοῦ, ἐκείνου πού ἔγινε γιὰ χάρη μας φτωχὸς μὲ τὴ θέλησή του. Δὲν ὑπῆρχε, λέγει, κατάλυμα γι’ αὐτόν· ἀπὸ ποῦ νὰ εἶχε ἀρνί γιά νά προσφέρει θυσία στόν Θεό; Ἀφοῦ σπαργανώθηκε στὴ φάτνη, ἀπὸ ποῦ θὰ εὕρισκε ἀρνί; Μᾶλλον δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ ἀρνί, ἀφοῦ ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀληθινὸ πρόβατο. Θυσίαζε ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του γιὰ χάρη τοῦ κόσμου. Γι’ αὐτὸ ἀνέφερε ἐκεῖνο πού πρόσταζε ὁ νόμος, καὶ δήλωσε τί ἔκανε ὁ Χριστός.
Στὴ συνέχεια λέγει: «Ὑπῆρχε στὰ Ἱεροσόλυμα κάποιος ἄνθρωπος πού ὀνομαζόταν Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἦταν δίκαιος καὶ εὐλαβὴς καὶ περίμενε τὴν παρηγοριὰ τοῦ Ἰσραήλ· ὑπῆρχε ἐπάνω του Πνεῦμα ἅγιο, καὶ τοῦ εἶχε προφητευθεῖ ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα, ὅτι δὲν θὰ πεθάνει προτοῦ νὰ δεῖ τὸν Χριστὸ τοῦ Κυρίου». Ὁ πλοῦτος τοῦ Συμεὼν ἦταν πολὺς καὶ ποικίλα τὰ ὅπλα τοῦ στρατηγοῦ. Τὸ φυτὸ εἶναι γεμάτο καρπούς, τὸ ἀμπέλι εἶναι γεμάτο σταφύλια. Καὶ δὲν ἦταν μόνο ἄνθρωπος, ἀλλά ὀνομαζόταν καὶ Συμεών, καὶ ἐπὶ πλέον δίκαιος, ἀλλά καὶ εὐσεβής, καὶ ἀκόμα ζητοῦσε παρηγοριὰ γιὰ τὸν Ἰσραήλ, καὶ ὑπῆρχε καὶ Πνεῦμα ἅγιο ἐπάνω του, ἀλλά καὶ «τοῦ εἶχε προφητευθεῖ, ὅτι δὲν θὰ πεθάνει, προτοῦ νὰ δεῖ τὸν Χριστὸ τοῦ Κυρίου. «Ὑπῆρχε ἄνθρωπος». Ποῦ; Στὴν Ἱερουσαλήμ. Ἡ λέξη περιέχει ἔκπληξη, ὁ λόγος εἶναι γεμάτος ἀπὸ θαυμασμό. Ὑπῆρχε ἄνθρωπος στὴν Ἱερουσαλήμ, γιὰ τὴν ὁποία ὁ προφήτης Σοφονίας παρουσιάζει τὸν Θεὸ νὰ λέγει: «Θὰ ψάξω τὴν Ἱερουσαλὴμ μὲ λυχνάρι, καὶ δὲν θὰ τὴ βρῶ». Χρειάζεται καὶ λυχνάρι τὸ φῶς; Ὄχι, λέγει· ἀλλά λυχνάρι ὀνομάζει τὸν νόμο. «Καὶ νά, ὑπῆρχε ἄνθρωπος στὴν Ἱερουσαλήμ, πού ὀνομαζόταν Συμεών». Καὶ τί σημαίνει τὸ ὄνομα αὐτό; «Ἀκοὴ Θεοῦ». Ὥστε εἶχε ὄνομα τέτοιο πού ταίριαζε στὴ ζωή του, κατὰ πρόβλεψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιατί, ὅπου ὑπάρχει ἀκοή τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ ὁπωσδήποτε ὑπάρχει καὶ ὑπακοὴ νόμου καὶ τήρηση ἐντολῶν, δρόμος ἀγαθοῦ βίου, σκοπὸς σωτηρίας, πού φθάνει στὸ τέλος· μὲ αὐτὰ χαρακτηρίζεται ὁ ἀληθινὸς ἄνθρωπος, γιὰ τὸν ὁποῖο πρόσθεσε ὅλα αὐτά.
«Καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν δίκαιος καὶ εὐλαβής, καὶ περίμενε τὴν παρηγοριὰ τοῦ Ἰσραήλ».Αὐτὸ εἶναι δίκαιος σκοπός, τὸ νὰ μὴ ζητᾶ κανεὶς τὸ δικό του, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἄλλου καὶ τῶν πολλῶν. Νὰ «ἀποβλέπει στὴν κοινὴ σωτηρία καὶ ὄχι στὴ δική του ἀπόλαυση. «Καὶ Πνεῦμα ἅγιο», λέγει, «ὑπῆρχε σʼ αὐτόν». Ὁ Συμεὼν ἦταν ὄχημα τοῦ Κυρίου, θρόνος τοῦ Θεοῦ, καὶ γι’ αὐτὸ δέχθηκε μὲ τὰ χέρια του τὸν βασιλιὰ τῶν αἰώνων. «Καὶ ὑπῆρχε γι’ αὐτὸν προφητεία, ὅτι δὲν θὰ πεθάνει προτοῦ νὰ δεῖ τὸν Χριστὸ τοῦ Κυρίου». Ἡ προφητεία λοιπὸν μεταβιβάζεται ἀπὸ ζωὴ σὲ ζωή, ἀπὸ τὸ φῶς πηγαίνει στὸ φῶς, ἀπὸ τὴν ἡμέρα μεταπηδᾶ στὴν ἡμέρα. Δὲν παλιώνει, ἀλλὰ ἀνακαινίζεται, τὸν καιρὸ τῆς συντέλειας τοῦ κόσμου δέχεται τὴν ἀνανέωση. «Αὐτὸς πῆγε μὲ ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὸ ἱερό». Ἡ πηγὴ ὁδήγησε τὸν διψασμένο στὴν πηγή. «Καὶ καθὼς ὁδηγοῦσαν οἱ γονεῖς τὸ παιδὶ Ἰησοῦν μέσα στὸ ἱερὸ γιὰ νὰ ἐκτελέσουν γι’ αὐτὸν τὰ ἔθιμα τοῦ νόμου, ὁ Συμεὼν τὸ δέχθηκε στὴν ἀγκαλιά του». Πῆρε στὰ χέρια του Αὐτὸν πού κρατᾶ στὸ χέρι του τὴν κατοικημένη γῆ καὶ τὴν ἀκατοίκητη, αὐτὸν πού μέτρησε μὲ τὸ χέρι του τὸ νερό, καὶ τὸν οὐρανὸ μὲ τὴ σπιθαμή του, καὶ ὅλη τὴ γῆ μὲ τὴ χούφτα του. Καὶ πῶς ὁ Συμεὼν πρόσφερε θυσία πού δὲν ἀνῆκε σʼ αὐτόν; Καθόσον δὲν ἦταν ἱερέας. Δὲν ἀναφέρεται αὐτό· αὐτὸς οὔτε Λευίτης ἦταν, οὔτε νεωκόρος -γιατί μόνο στὴ φυλὴ τοῦ Λευὶ εἶχε ἀνατεθεῖ μὲ κλῆρο τὸ λειτουργικὸ ἔργο. Δὲν ἦταν ἱερέας, ἀλλ’ ἦταν δίκαιος. Καὶ ἡ δικαιοσύνη ἔχει κάτω ἀπὸ τὰ πόδια της τὴν Ἱερωσύνη. Δὲν ἦταν Λευίτης, ἀλλ’ ἦταν εὐλαβής, καὶ ὁ εὐλαβὴς ἔχει ἀπὸ μόνος του τὸ χρίσμα.
«Καὶ κρατώντας τὸ βρέφος εἶπε· Τώρα ἀπόλυσε τὸν δοῦλό σου, Κύριε, εἰρηνικὰ σύμφωνα μὲ τὸν λόγο σου». Τώρα ἀπόλυσέ τον γιατί ἦρθε ὁ καιρὸς τῆς συγχωρήσεως, ἦρθε ἡ λύτρωση τῶν αἰχμαλώτων, ἡ διαγραφὴ τῶν χρεῶν. Γεννήθηκε βασιλιάς, ὁ Ὁποῖος ἐλευθερώνει τούς φυλακισμένους, ἀπαλλάσσει τούς δεμένους ἀπὸ τὰ δεσμά τους, ἀνακαλεῖ τοὺς νεκροὺς στὴ ζωή, ἐλαφρύνει τὸ φόρο τῆς γῆς. «Τώρα ἀπόλυσε τὸν δοῦλο σου, Κύριε». Πῶς ξέρεις ὅτι εἶναι ὁ Κύριος; Βλέπω τὸν Κύριο, λέγει, ντυμένον τὴ μορφὴ δούλου. Δὲν θὰ φοροῦσε τὴ μορφὴ δούλου, ὄντας Κύριος, ἂν δὲν εἶχε σκεφθεῖ νὰ ντύσει τὸν δοῦλο μὲ τὴ μορφὴ τοῦ Κυρίου. Δὲν θὰ ἄλλαζε τὴ θέση του, οὔτε θὰ ταπεινωνόταν, ὄντας ψηλός, ἂν δὲν ἤθελε νὰ ἀνεβάσει τὸ ταπεινὸ ψηλά. Ἀλλὰ πῶς τὸν ἀπολύεις; «Σύμφωνα μὲ τὸν λόγο σου, εἰρηνικά». Ἄφοῦ δηλαδὴ μὲ τὸν λόγο σου δημιούργησες τὴν κτίση, ὁπωσδήποτε μὲ τὸν λόγο σου ἐλευθερώνεις τὸν ἄρχοντα τῆς κτίσεως. «Μὲ εἰρήνη». Μὲ ποιὰ εἰρήνη; Τὴν εἰρήνη τοῦ σταυροῦ. Γιατί ἐκεῖνο τὸ μαχαίρι τοῦ τυράννου ἔκοψε τὸ κεφάλι, καὶ ἔδωσε εἰρήνη σʼ ἐκείνους πού στρατεύθηκαν μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. «Γιατί εἶδαν τὰ μάτια μου τὴ σωτηρία σου πού ἑτοίμασες». Εἶδαν αὐτό πού πολλοὶ ἐπιθύμησαν νὰ δοῦν καὶ δὲν τὸ εἶδαν, Θεὸ μὲ σάρκα, ἥλιο πού φωτίζει μὲ συννεφιά. «Εἶδαν τὰ μάτια μου τὴ σωτηρία σου»· δηλαδή, εἶδαν τὴ σάρκωσή σου, μὲ τὴν ὁποία πραγματοποίησες τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Γιατί δὲν εἶδα γυμνὴ θεότητα, ἐπειδὴ τὸν Θεό, ὅπως εἶναι στὴν οὐσία, κανεὶς ἀπό τούς ἀνθρώπους δὲν μπορεῖ νὰ τὸν δεῖ. «Γιατί εἶδαν τὰ μάτια μου τὴ σωτηρία σου, πού ἑτοίμασες γιὰ ὅλους τούς λαούς, ἕνα φῶς πού θὰ εἶναι ἀποκάλυψη γιὰ τούς ἐθνικούς, καὶ δόξα γιὰ τὸν λαό σου τὸν Ἰσραηλιτικὸ». Εἶναι κοινὰ καὶ ἀχώριστα τὰ ἀγαθά στοὺς Ἰουδαίους καὶ τούς ἐθνικούς. Ἂς μὴ ζηλεύει λοιπὸν ὁ Ἰουδαῖος, οὔτε νὰ στενοχωρεῖται ὁ Φαρισαῖος, οὔτε νὰ μπαίνει σὲ πειρασμὸ ὁ Γραμματέας. Νὰ μὴ φοβᾶται γιὰ τὴ βασιλεία του ὁ Ἡρώδης. Νὰ μὴ φοβᾶται γιὰ τὴν ἱερωσύνη του ὁ Ἄννας καὶ ὁ Καϊάφας. αὐτός πού ἦρθε δίνει σὲ ὅλους, καὶ ἀπὸ κανέναν δὲν παίρνει. Σκορπάει μὲ ἀφθονία, χαρίζει χωρὶς μέτρο.
«Ἀλλὰ ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἡ μητέρα του, ἀκούοντας αὐτά πού εἶπε ὁ Συμεών, ἀπόρησαν» πῶς ὁ Χριστὸς ἀνέχεται νὰ γίνει υἱός ἀνθρώπου. Ἀπόρησε ἡ Μαρία, πῶς μιὰ κοιλιὰ γυναίκας χώρεσε τὸν Θεό. Πῶς ἡ δούλη γέννησε Ἐκεῖνον πού ἐλευθερώνει τὴν κτίση. «Καὶ εἶπε στὴ μητέρα του ὁ Συμεὼν αὐτός εἶναι προορισμένος γιὰ τὴν πτώση καὶ ἀνύψωση πολλῶν μεταξὺ τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ὡς σημεῖο γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ ὑπάρχει ἀντιλογία». Γιὰ τὴν πτώση ἐκείνων πού ἐπιμένουν στὴν ἀπιστία, καὶ γιὰ τὴν ἀνύψωση ἐκείνων πού ἀπὸ τὴν ἀπιστία θὰ ἔρθουν στὴν πίστη. Ὁ Χριστὸς ἦταν πέτρα προορισμένη γιὰ οἰκοδομή, ἀλλά σκόνταφταν ἐπάνω της ἐκεῖνοι πού περιπλανιόνταν, ἔχοντας τυφλὰ τὰ μάτια τους. Δὲν πρέπει λοιπὸν νὰ καταλογίζεται σʼ αὐτόν ἡ πτώση τῶν ἁμαρτωλῶν, ἀλλά ἡ ἀνάσταση. Γιατί, ἂν μόνο ἔπεφταν καὶ δὲν σηκώνονταν, δίκαια θὰ μποροῦσες νὰ ὑποπτευθεῖς τὸν αἴτιο τῆς πίστεως. Ἐφόσον ὅμως ὅσοι ἀπὸ αὐτοὺς πέφτουν ἀπὸ ὀλιγωρία, σηκώνονται, ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γίνεται ἡ πτώση ἐκείνων πού εἶναι κυριευμένοι ἀπὸ ραθυμία. Δὲν ἔπεσαν ὁ Ἰούδας μαζὶ καὶ ὁ Πέτρος; Ὁ πρῶτος ἐπειδὴ εἶπε, «Τί θέλετε νὰ μοῦ δώσετε, γιὰ νὰ σᾶς τὸν παραδώσω;» ἐνῶ ὁ ἄλλος λέγοντας, «θὰ θυσιάσω τὴ ζωή μου γιὰ σένα». Ἔπρεπε δηλαδὴ αὐτὸς νὰ ξέρει, ὅτι ἕνας θνητὸς δὲν θυσιάζει τὴ ζωή του γιὰ τὴν ἀθανασία. Καὶ ἀλλοῦ πάλι: «Ἐὰν χρειασθεῖ νὰ πεθάνω μαζί σου, δὲν θὰ σὲ ἀπαρνηθῶ». Ἔπρεπε νὰ πεῖ: Ἐὰν μὲ ἐνισχύσεις, δὲν θὰ σὲ ἀπαρνηθῶ. Ἐὰν μὲ ἀσφαλίσεις, ἐγώ ὁ ἀδύναμος δὲν θὰ φοβηθῶ τὸ ναυάγιο. Ἐὰν πάρεις μέρος στὸν πόλεμο, δὲν φοβᾶμαι τὸν θάνατο. Ἀλλὰ τὸ ἕνα ἦταν ἁμάρτημα τῆς γλώσσας, ἐνῶ τὸ ἄλλο τῆς καρδιᾶς. Γι’ αὐτὸ ὁ Πέτρος πού ἔπεσε σηκώθηκε, καὶ ἔγινε ὁδηγὸς πολλῶν ἄλλων πού ἔπεσαν. Ἐνῶ ὁ ἄλλος, ἀφοῦ ὁδηγήθηκε ἀπὸ τὸ βάθος στὸ βόθρο, ἔρριξε τὰ ἀργύρια, καὶ παίρνοντας σχοινί, κρεμάσθηκε.
Ὁ σταυρὸς εἶναι σημεῖο ἀντιλεγόμενο. Πράγματι ὅταν οἱ Ἰουδαῖοι τὸν σταύρωναν ὁ ἥλιος κρυβόταν, ἡ συναγωγὴ συκοφαντοῦσε, καὶ ἡ γῆ σαλευόταν. Ὁ λαὸς φώναζε, «Σταύρωσέ τον», ἀλλά οἱ πέτρες, μὴ ὑποφέροντας τὸ μέγεθος τῆς βλασφημίας, σχίζονταν. Οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ γραμματεῖς ἔλεγαν, «Θυμηθήκαμε, ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλάνος ὅταν ζοῦσε εἶπε: Μετὰ ἀπὸ τρεῖς μέρες ἀνασταίνομαι», ἐνῶ ὁ ἑκατόνταρχος φώναζε: «Πραγματικὰ ἦταν Υἱὸς τοῦ Θεοῦ αὐτός». Ἀλλὰ καὶ μέχρι τώρα τὸ κήρυγμα τοῦ σταυροῦ εἶναι γιὰ τοὺς Ἰουδαίους σκάνδαλο, καὶ γιὰ τοὺς ἐθνικούς μωρία, ἐνῶ γιὰ μᾶς τοὺς καλεσμένους τοῦ Χριστοῦ, εἶναι δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ σοφία τοῦ Θεοῦ. «Καὶ τὴ δική σου τὴν ψυχὴ θὰ τὴν διαπεράσει ρομφαία, γιὰ νὰ ἀποκαλυφθοῦν οἱ διαλογισμοὶ πολλῶν». Ρομφαία ὀνομάζεται ἡ διχόνοια, ἐπειδή, ὅπως ἡ ρομφαία σχίζα καὶ κομματιάζει τὰ σώματα, ἔτσι καὶ ἡ διχόνοια τὶς ψυχὲς μὲ τὴν ἀμφιβολία. Γιατί, ἂν καὶ ἦταν παρθένος, ὅμως ἦταν γυναίκα. Ἂν καὶ ἦταν Θεοτόκος, ἦταν ὅμως ἀπὸ τὸ δικό μας φύραμα. Ρομφαία λοιπὸν διατρυποῦσε τὴν ψυχή της, γιὰ νὰ ἀποκαλυφθοῦν οἱ σκέψεις πολλῶν καρδιῶν, οἱ διαφορές γιὰ τὸν Χριστὸ κατὰ τὸν καιρὸ τοῦ πάθους, πού δὲν δέχονταν αὐτόν ἄλλοτε ὡς προφήτη καὶ ἄλλοτε ὡς λυτρωτὴ τοῦ Ἰσραήλ, δοκιμάζοντας μεγάλη ἀμφιβολία γι’ αὐτά, ἐξαιτίας τοῦ σάλου ἀπὸ τὸ πάθος, ὥστε οἱ γύρω ἀπὸ τὸν Κλεώπα μαθητὲς νὰ λένε ἀκόμα καὶ στὸν ἴδιο τὸν Χριστό: «Σὺ ὁ ἴδιος κατοικεῖς στὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ δὲν ξέρεις αὐτὰ πού ἔγιναν τὶς μέρες αὐτές;». Καὶ ὅταν ρωτήθηκαν, ποιά; Ἀπάντησαν: «Τὰ σχετικὰ μὲ τὸν Ἰησοῦ τὸν Ναζωραῖο, ὁ Ὁποῖος ἦταν προφήτης» καὶ τὰ λοιπά. Τὸν θεωροῦσαν λοιπὸν ὡς προφήτη καὶ λυτρωτὴ τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλ’ ἐξαιτίας τοῦ πάθους κινδύνευαν νὰ ἀμφισβητήσουν καὶ αὐτὴν ἀκόμα τὴν ἀντίληψη, ὅτι εἶναι λυτρωτὴς τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ αὐτό δὲν γινόταν ἄδικα, ἀλλά γιὰ νὰ δείξει, ὅτι «τὸ μωρὸ τοῦ Θεοῦ εἶναι πιὸ σοφὸ ἀπὸ τὴ σοφία τῶν ἀνθρώπων». Γιατί μὲ τὸ πάθος τοῦ σταυροῦ ὅλοι κοσκινίσθηκαν καὶ συνταράχθηκαν, ὄχι μόνο οἱ ἁπλοί μαθητές του, ἀλλ’ ἀκόμη καὶ οἱ ἐκλεκτοί, καὶ ἡ μητέρα του. Αὐτό στήριξε ὅλη τὴν οἰκουμένη, μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας, μέσω τοῦ Ὁποίου καὶ μαζὶ μὲ τὸν Ὁποῖο ἡ δόξα ἀνήκει στὸν Πατέρα, μαζὶ μὲ τὸ ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντοτε καὶ σ ὅλους τούς αἰῶνες τῶν αἰώνων.

Ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις “Γρηγόριος Παλαμᾶς”

Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Υπαπαντή του Ιησού Χριστού

Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Υπαπαντή του Ιησού Χριστού
TOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Λόγος εις την Υπαπαντήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εις την Θεοτόκον και εις τον Συμεών
Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο, για να μην έχη πρόφασι η απιστία των Ιουδαίων. Γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρι του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώση τους μαθητές του μέσω της πίστεως που βασιζόταν στον νόμο. Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται κι αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή. Έκανε α­ναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη τον αρνη­θούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από την γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν. Έδειξε το γνώρισμα της συγγενείας Του με αυτούς. Γιατί, αν ακόμη και μετά την περιτομή Του έλεγαν «δεν ξέρουμε από πού είναι»[1], εάν δεν είχε περιτμηθή κατά σάρκα, η άρνησίς τους θα είχε κάποια εύλογη πρόφασι.
«Όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ ημέρες»: Γιατί ο νόμος ορίζει την ογδόη ημέρα να γίνεται η περιτομή, και όταν φθάση η ογδόη, έρχεται μέσα ο γιατρός και πιάνει το μαχαιράκι και κάνει τα της τέχνης του. Δεν ισχύει δε τότε η αργία του Σαββάτου λόγω της περιτομής.
Ας ρωτήσουμε λοιπόν τους Ιουδαίους: Ανάπαυσις το Σάββατο· τέλεια αργία αυτή την ημέρα... Για ποια λοιπόν αιτία η ογδόη εκτοπίζει την εβδόμη; Γιατί η ο­γδόη γίνεται ανώτερη από την εβδόμη; Όμως οι Ιουδαίοι δεν γνωρίζουν τα των Ιουδαίων. Ενώ η Εκκλησία του Χριστού και τον Χριστό γνωρίζει και τις Ιου­δαϊκές διδασκαλίες. Περιτέμνεται λοιπόν το παιδί την ογδόη ημέρα, επειδή κατά την ογδόη η Ανάστασις, δηλαδή η Κυριακή, έμελλε να αποβή η περιτομή[2] όλου του κόσμου. Γιατί άλλωστε δεν διέταξε ο Μωυσής να γίνεται η περιτομή την έκτη ημέρα; Γιατί όχι την εννάτη ή την δεκάτη; Είναι λοιπόν προφανής η σημασία της ο­γδόης ημέρας, κατά την οποία γίνεται η Ανάστασις του Κυρίου. Όποιος λοιπόν δεν πιστεύει στην Ανάστασι είναι απερίτμητος στην καρδιά, αφού με την απιστία του αποξενώνεται από τον Θεό. Ενώ η περιτομή της πίστεως είναι αληθινή γνώσις και αίσθησις. Γι' αυτό, αγαπητέ μου, η περιτομή δίδεται θεωρητικά στους πι­στούς υπό την έννοια του αγίου βαπτίσματος. Το δε άγιο βάπτισμα είναι τύπος της Αναστάσεως του Χριστού. Να περάσης λοιπόν από την σάρκα στο πνεύμα και από τα σωματικά στο μεγαλείο του πνεύματος και θα βρης εκεί μεν περιτομή σαρκική, εδώ δε περιτομή πνευματική και κάθαρσι από τις αμαρτίες. Ογδόη ημέρα είναι η περιτομή· η δε ογδόη ημέρα είναι και η ανάστασις· της δε αναστάσεως τύπος είναι το βάπτισμα. Δέστε πώς από τα μικρά προοδεύουμε στα μεγαλύτερα, από τα σω­ματικά στα πνευματικώτερα. Να έλθουν λοιπόν οι Ιουδαίοι κι αυτοί και να προοδεύσουν. Γιατί πρέπει να προοδεύσουν από τα σαρκικά και να μην αρκεστούν σ' αυτά.
Λοιπόν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος δεν ήλθε να καταλύση τον νόμο, αλλά να τον εκπληρώση, περιετμήθη κι αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Λέγει λοιπόν ο Ευαγγελιστής: «Συμπληρώθηκαν οκτώ ημέρες για την περιτομή του και του δόθηκε το όνομα Ιησούς, όπως ωνομάστηκε από τον άγγελο προτού να συλληφθή στην κοιλιά της μητέρας του». Εμείς δηλαδή παίρνουμε το όνομα μετά την γέννησί μας, ενώ ο Ιησούς παίρνει το όνομά του προτού να γεννηθή. Γιατί υπήρχε και προτού να συλληφθή. Ωνομάστηκε δε Ιησούς, επειδή το έργο του ήταν έργο Σωτήρος.
«Και όταν συμπληρώθηκαν, λέει, οι ημέρες του καθαρισμού τους σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσέως». Τίνος καθαρισμού; Της Μαρίας και του Ιωσήφ. Διέταζε δηλαδή ο νόμος, η γυναίκα που μόλις είχε γεννήσει να καθαρίζεται και να φυλάγη τις ημέρες και να μην βγαίνη εξω.
«Όταν λοιπόν συμπληρώθηκαν οι ημέρες του καθαρισμού σύμφωνα με τον νό­μο του Μωυσέως» — καίτοι δεν υφίστατο τέτοια ανάγκη για την Παρθένο, αλλ' όμως εκπληρωνόταν ετσι ο νόμος —  «τον ανέβασαν στα Ιεροσόλυμα, για να τον προσφέρουν στον Κύριο, όπως έχει γραφή στον νόμο του Κυρίου». Όπου ο λόγος είναι για σωματικό καθαρισμό, λέει «σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσέως»· όπου για προσφορά του Αγίου, «όπως έχει γραφτή, λέει, στον νόμο του Κυρίου». Όχι ότι ο νόμος του Μωυσέως δεν ήταν νόμος του Κυρίου· διότι, όσα λέει ένας προφή­της κινούμενος από το Άγιο Πνεύμα, δεν τα λέει μόνος, αλλά ο Κύριος του τα υπαγορεύει. Επειδή όμως και ο καθαρισμός είχε χαρακτήρα σωματικό, γι’ αυτό λέει «νόμο του Μωυσέως». Όταν όμως προσφερόταν το πρωτότοκο, λέει «κατά τον νόμο του Κυρίου» τιμώντας έτσι το νεογέννητο.
«Όπως είναι γραμμένο στον νόμο του Κυρίου: κάθε αρσενικό που διανοίγει μήτρα να ονομασθή άγιο και αφιερωμένο στον Κύριο». Αυτή λοιπόν η φράσις και η διάταξις ολόκληρη και η αφορμή της διατάξεως βάλθηκε γι' αυτόν που επρόκειτο να διανοίξη μήτρα. Γιατί όλα τα πρωτότοκα των ζώων και των ανθρώπων ουδέ­ποτε διήνοιξαν μήτρα, αλλά ήταν απλώς και μόνο πρωτότοκα. Εκείνος όμως που γεννήθηκε από μητέρα παρθένο, αυτός μόνο διήνοιξε μήτρα. Κάνε μου λοιπόν την χάρι και πρόσεξε ότι η διατύπωσις όλου αυτού του νόμου έγινε για εκείνον μόνο που επρόκειτο να γεννηθή από μητέρα παρθένο. Πώς όμως να την κατανοούσαν οι Ιουδαίοι; Γιατί σαν σαρκικοί που είναι απέχουν πολύ από του να καταλάβουν τα νοήματα της πνευματικής διδασκαλίας.
Έπειτα ανεβαίνουν «για να προσφέρουν θυσία, σύμφωνα με αυτό που λέει ο νόμος του Κυρίου, ένα ζευγάρι από τρυγόνια ή δύο νεοσσούς από περιστέρια»[3]. Έγιναν δε και αυτά τυπικά, κατά τον νόμο, ώστε να μην υπάρχη καμμιά έλλειψις στην πιστή εκτέλεσι του νόμου. Αυτά είναι συγκεκαλυμμένα νοήματα του Μωσαϊ­κού νόμου. Ας έλθουμε όμως στην εξήγησι του Ευαγγελίου.
«Και να, υπήρχε ένας άνθρωπος στην Ιερουσαλήμ που ωνομαζόταν Συμεών. Και ο άνθρωπος αυτός ήταν δίκαιος και ευλαβής και το Πνεύμα του Θεού ήταν ­επάνω του. Αυτός είχε λάβει αποκάλυψι από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα τελείωνε την ζωή του προτού δη τον Χριστό τον Κυρίου». Γέροντας ήταν ο Συμεών και πε­ρίμενε την εκπλήρωσι της υποσχέσεως. Έμενε στον ναό μέσα και μονολογούσε: Όπου και να γεννηθή, οπωσδήποτε εδώ θα παρουσιασθή.
«Αυτός ήλθε κατ' έμπνευσιν του Πνεύματος στον ναό» εκείνη την ώρα που οι γονείς έφερναν εκεί το παιδί. Διότι βέβαια πολλές φορές ερχόταν, αλλά με δική του πρόθεσι. Τότε όμως οδηγημένος από το Άγιο Πνεύμα στην κατάλληλη στιγμή, έρχεται, για να λάβη την εκπλήρωσι της υποσχέσεως.
«Αυτός δέχτηκε στην αγκαλιά του τον Ιησού και ευλόγησε τον Θεό και είπε: Σήμερα αφήνεις ελεύθερο τον δούλο σου, Δέσποτα, να πεθάνη κατά τον λόγο σου με ειρήνη». Από πού τον αφήνεις ελεύθερο; Από τον στίβο της ζωής. Γιατί είναι γεμάτα λύπη τα βιοτικά πράγματα. Η ζωή είναι φυλακή. Εκείνος λοιπόν ήθελε να ελευθερωθή. Εάν όμως κάποιος την αναχώρησι από την εδώ ζωή την θεωρή ζημία αυτός δεν είναι ακόμη τέλειος στην πίστι.
Εκείνος όμως έλεγε: «Σήμερα αφήνεις ελεύθερο τον δούλο σου, Δέσποτα, να πεθάνη κατά τον λόγο σου με ειρήνη». Διότι αυτός που πρόκειται να κάμη ειρήνη με τον κόσμο έφθασε· ο ειρηνοποιός έχει έλθει- εκείνος που συνδέει τον ουρανό με την γη και μετατρέπει την γη σε ουρανό με την ευαγγελική διδασκαλία έχει κατα­φθάσει.
Ο Συμεών φωνάζει: «Σήμερα αφήνεις ελεύθερο τον δούλο σου, Δέσποτα, να πεθάνη κατά τον λόγο σου με ειρήνη, γιατί είδαν τα μάτια μου την σωτηρία σου», λέει. Τι είναι αυτό που λέει; Προηγουμένως δηλαδή πίστευα με την διάνοιά μου και γνώριζα με τον λογισμό μου. Τώρα όμως είδαν και τα μάτια μου. Και εκείνο που προσδοκούσα με την καρδιά μου, να που το είδαν τα μάτια μου εκπληρωμένο. Και ποιο είναι αυτό; «Είδα, λέει, την σωτηρία σου». Ποια σωτηρία; «Αυτήν που ετοίμασες ενώπιον όλων των λαών». Όχι του λαού του ενός ούτε του λαού του Ισ­ραήλ μόνο, αλλά «ενώπιον όλων των λαών». Γιατί αυτός που γεννήθηκε είναι δι­δάσκαλος όλων των ανθρώπων.
«Φως που θα είναι αποκάλυψις για τους εθνικούς και δόξα για τον λαό σου τον Ισραήλ». Γιατί φως; Επειδή ακριβώς οι εθνικοί βρίσκονταν στο σκοτάδι. Ε­πειδή τα σκοτισμένα ειδωλολατρικά έθνη φωτίζονταν.
«Φως που θα είναι αποκάλυψις για τους εθνικούς και δόξα για τον λαό σου τον Ισραήλ». Εδώ η δόξα και εκεί η αποκάλυψις. Εκεί η αρχή της διδασκαλίας, εδώ η πρόοδος της μαθήσεως.
«Δόξα για τον λαό σου τον Ισραήλ». Αλλά εδώ σίγουρα θα ρωτήση κάποιος: Και πού είναι οι Ισραηλίτες; Έχεις τον Πέτρο, έχεις τον Παύλο, έχεις τον Ιωάν­νη, έχεις τις τρεις χιλιάδες, έχεις τις πέντε χιλιάδες, έχεις την Εκκλησία της Ιε­ρουσαλήμ, έχεις αυτούς που πίστεψαν από τις τάξεις των Ιουδαίων. Γιατί μέσα στους πιστούς βρισκόταν το έθνος. «Εάν ο Κύριος των Δυνάμεων δεν άφηνε για σπόρο μια μικρή μερίδα πιστού λαού ανάμεσά μας, θα είχαμε γίνει σαν τα Σόδομα και θα είχαμε όμοια τύχη με τα Γόμορρα»[4]. Διότι λέει επίσης ο Θεός: «Κράτησα για τον εαυτό μου επτά χιλιάδες άνδρες, οι οποίοι δεν γονάτισαν να προσκυνήσουν τον Βάαλ»[5]. Έτσι μέσα στον λαό φυλαγόταν το σπέρμα της πίστεως και δεν χάθη­κε ο λαός — μη γένοιτο — ούτε εξαχρειώθηκαν όλοι οι Ιουδαίοι. Αφού και τώρα, σ' αυτή την μακάρια κατάστασι και κλήσι των Χριστιανών πολλοί είναι οι καλεσμέ­νοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί. Ο Χριστός δηλαδή κάλεσε όλη την οικουμένη και ετοί­μασε το άγιο τραπέζι του Ευαγγελίου. Αλλά όταν έλθη στη Δευτέρα Παρουσία, μπαίνει μέσα και κάνει ξεδιάλεγμα και εξετάζει με προσοχή τους συνδαιτυμόνες. Κι αν βρη κανένα να μη έχη ένδυμα κατάλληλο για γάμο του λέει: «Φίλε, πώς μπήκες εδώ μέσα χωρίς γαμήλιο ένδυμα;»[6] Και θα τον βγάλη έξω καθώς ακού­σαμε στα Ευαγγέλια. Ώστε, όπως και εκεί έγινε εκλογή, έτσι και εδώ θα γίνη ε­κλογή. Μήπως δηλαδή, επειδή έχουμε κληθή, πρέπει στο εξής να αλαζονευώμαστε, σαν να έχουμε, αλήθεια, εξασφαλίσει την τελειότητα; Λοιπόν, η πτώσις εκείνων ας γίνη δική μας ασφάλεια. Έτσι, αγαπητέ, ούτε ο λαός χάθηκε ολόκληρος, ούτε όλος εξαχρειώθηκε, ούτε όλος απίστησε, ούτε όλος κατεδίωξε τους Αποστόλους, αλλά με το κήρυγμα των Αποστόλων πίστευσαν αμέσως τρεις χιλιάδες, χωρίς τις γυ­ναίκες και τα παιδιά. Και έγινε στην Ιερουσαλήμ Εκκλησία αναρίθμητη, ενώ α­κόμη δεν είχε καταστραφή ο Ναός, ενώ ακόμη δεν είχαν εκδιωχθή oι Ιουδαίοι, ενώ ακόμη δεν είχε γκρεμισθή η Ιερουσαλήμ. Οικοδομήθηκε Εκκλησία και τα λό­για του Ιωάννη έγιναν ξεκάθαρη αλήθεια: «Εκείνος πρέπει να μεγαλώνη, εγώ δε να μικραίνω»[7].
Ο Συμεών λοιπόν που είναι προφήτης λέγει: «Δόξα για τον λαό σου τον Ισ­ραήλ». Γιατί ήταν δόξα γι' αυτούς που προσδοκούσαν η συνάντησις εκείνου τον οποίο προσδοκούσαν.
Και αναλογίζονταν ο Ιωσήφ και η Μαρία αυτά που άκουγαν: Ο άγγελος έφερε την ευχάριστη είδησι, οι μάγοι τον εγνώρισαν, οι ποιμένες τον έμαθαν, οι στρατιές των αγγέλων χόρευαν, το αστέρι από πάνω τον ανήγγειλε, ο Συμεών προφητεύει, η Άννα η κόρη του Φανουήλ προφητεύει, η γη αγαλλόταν, ο ουρανός μίλησε με το αστέρι, οι μάγοι αρνήθηκαν τον τύραννο, οι ποιμένες προσκύνησαν τον αρχιποιμένα, όλα τον εγνώρισαν, η μητέρα ήξερε, ο Ιωσήφ πληροφορήθηκε, έτρεμαν για όσα έγιναν, όμως κατάλαβαν την έκβασι των γεγονότων.
«Και ο Συμεών τους ευλόγησε και είπε στην Μαριάμ την μητέρα του: Αυτός πρόκειται να γίνη πτώσις και έγερσις για πολλούς μέσα στον Ισραήλ και σημείο αντιλεγόμενο». Πτώσις για ποιους; Σαφώς γι' αυτούς που απιστούν, αυτούς που αντιλέγουν, αυτούς που τον σταυρώνουν. Και έγερσις για ποιους; Αυτούς που τον αναγνωρίζουν και τον ομολογούν με ευγνωμοσύνη.
«Και σημείο αντιλεγόμενο». Ποιο σημείο αντιλεγόμενο; Το σημείο του Σταυ­ρού, που η Εκκλησία το θεωρεί σωτηρία του κόσμου, που οι Ιουδαίοι το εχθρεύονται και που πολλές φορές και ο ουρανός το διεκήρυξε. Αμφισβητείται το σημείο, για να νικήση η αλήθεια. Γιατί χωρίς αντίλογο δεν μπορεί να γίνη ολοκληρωμένη νίκη. Έπρεπε λοιπόν να εμφανισθή η αντιλογία, για να εκδώση την απόφασί του ο δικαστής, αφού μακροθυμήση μέχρι το τέλος των αιώνων. Γι' αυτό λέει «και ση­μείο αντιλεγόμενο». Αντιλέγουν δε εκείνοι που απιστούν.
Και συ, λέει, θεωρείσαι μητέρα. Άραγε λοιπόν εσύ θα μείνης εκτός πειρασμού, επειδή συμφώνησες να γίνης μητέρα, επειδή τον εγέννησες, επειδή έκρινες καλό να του δανείσης την μήτρα σου; (Διότι η κοιλιά σου έγινε δοχείο της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος). Άραγε λοιπόν θα μείνης εκτός πειρασμού, επειδή έγινες Θεο­τόκος, επειδή συνέλαβες χωρίς πείρα γάμου, επειδή καταστάθηκες Μητέρα του Δημιουργού σου; Άραγε εσύ θα μείνης εκτός πειρασμού; Ούτε κι εσύ θα μείνης εκτός πειρασμού, αλλά «κι εσένα την ίδια μια ρομφαία θα σου διαπεράση την ψυ­χή». Γιατί, Κύριε μου; Σε τι αμάρτησα; Σε τίποτε δεν αμάρτησες βέβαια. Όταν όμως Τον δης κρεμασμένο στον Σταυρό, όταν Τον δης να υποφέρη για όλο τον κό­σμο, όταν δης στον Σταυρό τα χέρια Του τρυπημένα και καρφωμένα στο ξύλο, τότε θα αρχίσης να αμφιβάλλης και να λες: Αυτός είναι εκείνος για τον οποίο μου μί­λησε ο άγγελος; Αυτός είναι εκείνος στον οποίο έγινε το θαύμα της συλλήψεως; Παρθένος ήμουν και γέννησα και έμεινα πάλι παρθένος. Γιατί λοιπόν αυτός σταυρώνεται;
«Κι εσένα την ιδια μια ρομφαία θα σου διαπεράση την ψυχή». Ώστε, σύμφωνα με την προφητεία του δικαίου Συμεών, κανένας δεν έμεινε εκτός πειρασμού. Ο Πέτρος, ο κορυφαίος από τους μαθητές, τον αρνήθηκε τρεις φορές. Οι άλλοι μα­θητές τον εγκατέλειψαν και έφυγαν. Ούτε είχε άλλωστε ο τσομπάνος ανάγκη από τα πρόβατα για να τον προστατεύσουν, ενόσω αυτός έδιωχνε τους λύκους, ούτε ο αγωνιστής είχε ανάγκη από βοηθούς, αλλά όλοι τους έφυγαν. Και ο Χριστός έμει­νε μόνος κρεμασμένος στον Σταυρό σαν κριάρι έτοιμο για θυσία. Λοιπόν και αυ­τής την ψυχή την διεπέρασε η ρομφαία: ο πειρασμός δηλαδή και η αμφιβολία.
«Κι εσένα την ίδια μια ρομφαία θα σου διαπεράση την ψυχή, ώστε να αποκα­λυφθούν από πολλές καρδιές οι λογισμοί». Πάσχει λοιπόν ο Ιησούς, για να ελέγξη την απιστία και για να γεμίση από ευγνωμοσύνη τις καρδιές αυτών που Τον πιστεύουν. Αντιλέγεται το σημείο, για να ελεγχθούν αυτοί που αντιλέγουν από κακία. Γιατί, αν η αλήθεια ήταν από κάθε άποψι αναντίρρητη για τους ανθρώ­πους, τότε η ευσέβεια θα έμενε αδοκίμαστη. Όμως με το να γίνεται παραχώρησις στην αντιλογία, δοκιμάζεται η ελεύθερη εκλογή της αλήθειας. Αντιλέγεται το ση­μείο. Γιατί πώς αλλιώς θα δοκιμάζονταν οι μάρτυρες στους διωγμούς; Πώς θα α­γωνίζονταν και θα αναδεικνύονταν νικητές με την καρτερία τους; Δες πόσο ωφέ­λησε η αντιλογία, αφού έφτιαξε όχι πιστούς απλώς, όπως θάλεγε κανείς, αλλά και μάρτυρες που έφθασαν μέχρι τα βασανιστήρια και τον θάνατο και παρουσίασαν μια απόδειξι της χάριτος του Χριστού με την καρτερία τους.
Όταν λοιπόν ο Συμεών λέει «ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον», εννοείται ότι ούτε την πτώσι την προξενεί αυτός, ούτε την ανάστασι την προσφέρει με την βία, αλλά «κείται εις πτώσιν» αυτών που σκοντάφτουν στον λίθο του προσκόμματος και «εις ανάστα­σιν» εκείνων που πιστεύουν με την αγαθή τους προαίρεσι. Διότι λέει «κείται». Σαν να έλεγε κανείς: Το φως ανατέλλει για να βλέπουν οι υγιείς, ενώ αυτοί που τους πονούν τα μάτια να απομακρυνθούν ακόμη περισσότερο από την λάμψι του φωτός. Γιατί πώς αλλιώς θα ήταν δυνατόν οι πρώτοι να πέσουν και να είναι αξιοκατάκριτοι, ενώ οι δεύτεροι να σηκωθούν με χρηστές ελπίδες που προέρχονται από την καλή τους προαίρεσι, αν δεν υπήρχε το «αντιλεγόμενο σημείο»; Γιατί λέει ο Συ­μεών «και εις σημείον αντιλεγόμενον»; Για να μη προξενήση η αντιλογία απορία στους πιστούς. Το να αμφισβητείται δε και η αλήθεια του Θεού, είναι φανερό ότι αυτό γίνεται, επειδή το επιτρέπει ο Θεός. Κανένας δηλαδή δεν μπορεί να προβάλη καμμιά αντίρρησι, αν δεν το επιτρέψη αυτό ο Θεός. Είναι όντως αναγκαία η παραχώρησι αυτή εκ μέρους του Θεού, για να φανερωθούν οι άξιοι.
Θα έλθη όμως εποχή που δεν θα υπάρχη πια καμμιά αντίρρησις. Όταν δηλαδή το σημείο του Σταύρου θα λάμψη σαν προάγγελος του Κυρίου από τον ουρανό, «τότε θα κλίνη κάθε γόνυ στα επουράνια και στα επίγεια και στα καταχθόνια και κάθε γλώσσα θα ομολογήση ότι ο Χριστός είναι Κύριος προς δόξαν του Θεού Πατρός»[8]. Όσο δηλαδή το σημείο αυτό φαίνεται μόνο του και είναι απλό σημείο και δεν φαίνεται πουθενά ο σημαινόμενος, το σημείο θα αντιλέγεται. Όταν όμως ο ίδιος ο σημαινόμενος αποκαλύψη τον εαυτό του κατά την Δευτέρα Παρουσία, τότε πια κανείς δεν θα τολμά να αντιλογήση στο σημείο, γιατί ο σημαινόμενος θα έχη καταφθάσει με ολοφάνερη την θεότητά του εναντίον εκείνων που Τον αρνούν­ται. Τότε εκείνοι που προηγουμένως είχαν δεχθή το σημείο θα δοξασθούν από αυ­τόν που εκείνο υποδήλωνε, ενώ εκείνοι που αμφισβήτησαν το σημείο θα καταδικα­σθούν από τον υποδηλωθέντα. Και αυτό θα είναι τότε το τέλος της αντιλογίας, το τέλος της πλάνης, το τέλος της αμφιβολίας, το τέλος της απιστίας, η αρχή δε των βραβείων και των στεφάνων. Αυτά μακάρι όλοι μας να τα επιτύχουμε με την χάρι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και το κράτος στους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν.

[1]  πρβλ. Ιωάν. ζ' 41-43
[2]  Η ανάστασις των νεκρών κατά την δευτέρα παρουσία θα αποτελέση την «περιτομή» δηλ. την ο­ριστική απομάκρυνσι του κακού και της αμαρτίας από ολόκληρη την κτίσι.
[3]  Λευϊτ. ε’ 11, ιβ’ 8
[4]  Ησ. α’ 9
[5]  Ρωμ. ια’ 4· πρβλ. Γ’ Βασ. ιθ’ 18
[6]  Ματθ.  κβ’ 12
[7]  Ιωάν. γ’ 30
[8]  Φιλιπ. β’ 10-11

Από τον βίο του Αγίου Τρύφωνος


  ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΟΣ
 1. Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, εἶναι ἡ πρώτη τοῦ μηνός Φεβρουαρίου. Καλό μήνα νά ἔχουμε! Σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τόν μεγαλομάρτυρα ἅγιο Τρύφωνα. Σήμερα ἑορτάζει ἡ Βυτίνα μας, ἡ ὡραία κωμόπολή μας, γιατί ἁπό τούς πατέρες μας κληρονομήσαμε τήν εὐλάβεια καί τήν τιμή στόν ἅγιο Τρύφωνα, πού τόν ἕχουμε πολιοῦχο καί προστάτη στήν ἐπαρχία μας. Ἄς εἶναι εὐλογημένοι οἱ ἁγιασμένοι παποῦδες μας γι’ αὐτήν τήν ἱερή παράδοση πού μᾶς ἄφησαν, τήν ἑορτή τοῦ ἁγίου Τρύφωνα, ἀλλά καί ἐμεῖς συνεχίζουμε τήν παράδοσή τους αὐτή καί θά τήν δώσουμε ὡς προίκα καί στά δικά μας παιδιά καί ἐγγόνια. Στό κήρυγμά μου σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, θέλω νά σᾶς πῶ ὀλίγα λόγια ἀπό τήν ζωή τοῦ ἁγίου Τρύφωνα, γιά νά παραδειγματισθοῦμε ἀπ’ αὐτήν, γιατί «ἑορτή ἁγίου μίμησις ἁγίου» λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
  2. Ὁ ἅγιος Τρύφωνας καταγόταν ἀπό τήν Λάμψακο τῆς Φρυγίας, ἀπό ἀγροτική καί πτωχική οἰκογένεια. Οἱ πτωχοί ὅμως καί ταπεινοί γονεῖς του ἦταν πιστοί στόν Θεό, στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, καί εὐλαβεῖς ἄνθρωποι. Καί δίδαξαν λοιπόν στό μικρό τους παιδί, τόν Τρύφωνα, τήν πίστη καί τήν εὐλάβεια στόν Θεό. Ἔτσι βγαίνουν οἱ ἅγιοι χριστιανοί μου: Ἀπό πιστούς στόν Θεό καί ἐναρέτους γονεῖς. Γονεῖς! Δῶστε στά παιδιά τήν πίστη στόν Χριστό, τήν ἀγάπη στήν Παναγία, διδάξτε τά παιδιά σας νά τηροῦν τόν ἅγιο Νόμο τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι θά δώσετε καλούς ἀνθρώπους στήν κοινωνία. Ἀλλά καί ἔτσι θά ἔχουμε καί ἁγίους ἀπό σύγχρονες οἱκογένειες. Οἱ καλοί γονεῖς τοῦ Τρύφωνα τόν ἔμαθαν ἀπό μικρό νά ἐργάζεται.
 Ἡ ἐργασία του ἦταν νά βοσκάει χῆνες. Ἔγινε χηνοβοσκός. Ἡ ζωή λοιπόν τοῦ μικροῦ Τρύφωνα ἦταν στήν ἐξοχή μέ τά ζῶα. Τί ὡραία, πραγματικά, τί ὡραία πού εἶναι αὐτή ἡ ζωή. Ὁ νεαρός Τρύφωνας κάθε μέρα στήν φύση θαύμαζε τό μεγαλεῖο της, τήν ὀμορφιά της καί βλέποντάς την τήν ἀπολάμβανε καί δόξαζε τόν Θεό. Χριστιανοί μου! Ἡ γύρω μας φύση, πού εἶναι πολύ ὡραία γι΄αὐτό τήν λέμε «κόσμο», δηλαδή, κόσμημα, ὀμορφιά, ἡ φύση, λέγω, εἶναι ἕνα βιβλίο μέ ἀκαταμέτρητες σελίδες· βιβλίο πού μιλάει γιά τήν δόξα καί τήν σοφία τοῦ δημιουργοῦ Θεοῦ. Βλέποντας τά ὡραῖα τῆς φύσης, ἐκεῖ μόνος του μέ τά ζῶα ὁ Τρύφωνας, θά ἔλεγε τόν ὕμνο τοῦ Δαβίδ: «Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα Σου, Κύριε, πάντα, ἐν σοφία ἐποίησας»!



3. Ὅλο προσευχόταν ὁ Τρύφωνας στήν ἐξοχή πού βρισκόταν μόνος μέ τά ζωάκια του. Καί γιά τήν ἁγνή ζωή πού ζοῦσε καί τήν πολύ προσευχή πού ἔκανε, ἔλαβε πλούσια τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἔλαβε καί τό χάρισμα νά κάνει θαύματα, νά θεραπεύει ἀνθρώπους καί ζῶα, λέει τό Συναξάριό του. Ἐμένα, χριστιανοί μου, μοῦ ἀρέσει πολύ τό ὄτι ὁ ἅγιος Τρύφωνας θεράπευε καί ζῶα καί ὄχι μόνο ἀνθρώπους. Τά ζωάκια τά καϋμένα!... Πού δέν ἔχουν λαλιά νά μιλήσουν καί νά ποῦν τί τά βασανίσει καί δέν ἔχουν καί κλινικές γιά νά πᾶνε νά βροῦνε τήν γιατριά τους... Καί αὐτά τά καϋμένα πονοῦν καί αὐτά ἔχουν ψυχή. Ὀχι βέβαια ψυχή μέ τήν ἔννοια «κατ΄εἰκόνα Θεοῦ», ὅπως ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά ἔχουν αἰσθήματα καί νοιώθουν καί αὐτά πόνο, λύπη καί χαρά. Ὁ ἅγιος Τρύφωνας λοιπόν ἀγαποῦσε καί τά ζῶα καί ἦταν κοντά στήν κακοπάθειά τους καί τήν ἀρρώστια τους καί τά θεράπευε, ὅπως θεράπευε καί τούς ἀνθρώπους. Ἡ ἅγια του ζωή μᾶς διδάσκει νά ἀγαπᾶμε τήν φύση, νά ἀγαπᾶμε καί τά ζῶα.
 4. Ἀπό τίς θεραπεῖες τοῦ ἁγίου Τρύφωνα σέ ἀνθρώπους θά σᾶς διηγηθῶ, ἀγαπητοί μου, μόνο μία.
 Ὁ αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης Γορδιανός – μιλᾶμε γιά τά μέσα του 3ου αἰῶνα – εἶχε μία κόρη, πού τήν κυρίευσε μία περίεργη ἀρρώστια. Ἦταν ἀρρώστια ἀπό σατανικό δαιμόνιο. Μεγάλοι γιατροί καί μάγοι, στούς ὁποίους κατέφευγε ὁ αὐτοκράτορας καί ἔδινε χρήματα πολλά, δέν μποροῦσαν νά θεραπεύσουν τήν δυστυχισμένη θυγατέρα τοῦ αὐτοκράτορα. Ἀλλά μιά μέρα ὁ ἴδιος ὁ δαίμονας, πού ταλαιπωροῦσε τήν θυγατέρα, φώναξε καί εἶπε: «Μόνο ὁ Τρύφωνας μπορεῖ νά μέ διώξει»!
 Τότε, χριστιανοί μου, ὁ αὐτοκράτορας ἔστειλε ἀξιωματούχους σ᾽ ὅλη τήν αὐτοκρατορία του γιά νά βροῦνε τόν Τρύφωνα. Τόν βρῆκαν: Νεαρό παλληκάρι 15 χρονῶν, πού ἔβοσκε ἤρεμα τίς χῆνες του. Τόν πῆραν καί τόν πῆγαν στή Ρώμη, τόν ὁδήγησαν στόν αὐτοκράτορα καί ἐκεῖ ὁ Τρύφωνας ἔκανε θερμά τήν προσευχή του καί θεράπευσε τήν βασανιζόμενη ἀπό τό δαιμόνιο πριγκίπισσα. Τό ἔβγαλε ἀπό μέσα της καί αὐτό σάν ἕνα μαῦρο ἀποκρουστικό σκυλί ἔφυγε μακρυά καί χάθηκε. Εὐγνώμονας ὁ αὐτοκράτορας στόν νεαρό ἅγιο Τρύφωνα γιά τό μεγάλο καλό πού τοῦ ἔκανε, τό νά κάνει καλά τήν ἀγαπημένη του θυγατέρα, τοῦ ἔδωσε πολλά καί πολύτιμα δῶρα, πού τά ἔβαλε σέ ἅμαξα γιά νά ἐπιστρέψει πάλι στήν πατρίδα του. Ἀλλά ὁ ἅγιος ὅλα αὐτά τά δῶρα τά μοίρασε στούς πτωχούς καί σέ ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀνάγκη. Ἄλλη αὐτή μεγάλη ἀρετή τοῦ ἁγίου Τρύφωνα, ἡ φιλανθρωπία του καί ἡ ἀγάπη του στούς πτωχούς.
 Ναί! Ἡ ἐλεημοσύνη, ἀδελφοί μου, εἶναι πολύ μεγάλη ἀρετή καί μᾶς φέρνει πολύ κοντά στόν Θεό, γιατί ὁ Θεός στήν Ἁγία Γραφή καλεῖται «ἐλεήμονας»! Ἐλεημοσύνη, χριστιανοί, ἐλεημοσύνη δῶστε! Ἐνῶ ἡ ἀσπλαγχνία εἶναι σατανική. «Τόν ἄσπλαγχνο μέ τούς ἀθέους θά καταδικάσει ὁ Θεός», ἔλεγε ἕνα ποίημα πού μαθαίναμε παλαιά στά Σχολειά μας. Ὁ ἅγιος Τρύφωνας ἐπέστρεψε στήν πατρίδα του, στήν ἀγαπημένη του ἐξοχή καί μέ τά ἀγαπημένα του ζῶα, τίς χῆνες.
 5. Πέρασαν τά χρόνια καί ἦλθε ἄλλος αὐτοκράτορας ὁ Δέκιος, ὁ ὁποίος κήρυξε διωγμό ἐναντίον τῶν χριστιανῶν. Τότε κατήγγειλαν καί τόν Τρύφωνα ὡς χριστιανό. Τόν συνέλαβαν καί τόν ὁδήγησαν στόν ἔπαρχο τῆς Ἀνατολῆς Ἀκυλίνο ὡς χριστιανό καί ὡς δυνατό ὐπέρμαχο τοῦ χριστιανισμοῦ. Ὁ ἅγιος, χριστιανοί μου, μέ πολλή παρρησία ὁμολόγησε τήν πίστη του στόν Χριστό. Δέν τόν ἔκαμψαν οὔτε οἱ κολακεῖες, οὔτε οἱ ἀπειλές οὔτε τά φόβητρα, γιά νά τόν κάνουν νά προσκυνήσει τήν εἰκόνα τοῦ αὐτοκράτορα καί νά θυσιάσει στά εἴδωλα. Τόν ὑπέβαλαν σέ φρικτά βασανιστήρια. Ἀλλά οὔτε τά ξυλοκοπήματα, οὔτε τά καρφιά, πού τοῦ ἔμπηξαν στά πόδια, οὔτε οἱ ἀναμμένοι δαυλοί, μέ τούς ὁποίους τοῦ ἔκαιγαν τό σῶμα, οὔτε ἡ κρεμάλα μπόρεσαν νά τόν λυγίσουν καί νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του στόν Χριστό. 

Ἐδῶ ὅμως γεννᾶται μιά ἀπορία, ἀπορία ἀπό ὅλα τά βασανιστήρια τῶν μαρτύρων τῆς πίστης μας: Πῶς ἄντεξε, χριστιανοί μου, ὁ ἅγιος Τρύφωνας καί ὅλοι οἱ μάρτυρες, πῶς ἄντεξαν τά τόσο φρικτά βασανιστήριά τους; Δέν πονοῦσαν; Βεβαίως πονοῦσαν, ἀγαπητοί μου. Ἀλλά θέλω νά σᾶς πῶ ἐδῶ μία θεολογική ἀλήθεια:
 Οἱ ἅγιοι, ἐπειδή ἦταν ἅγιοι, εἶχαν πλούσια τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα τους. Καί ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἅκτιστη καί ὑπερφυσική, τούς ἕδινε τήν δύναμη νά νικοῦν τά φυσικά καί τά κτιστά καί νά μήν ἀρνοῦνται λοιπόν τήν πίστη τους, ὅταν βασανίζονταν ἀπό εἰδολολάτρες. Ἔτσι τό ἴδιο βλέπουμε καί στούς ἀσκητές. Ἐπειδή καί αὐτοί ἦταν θεοφόροι καί χριστοφόροι καί πνευματοφόροι, ἔκαναν μεγάλους ἀσκητικούς ἀγῶνες καί γίνονταν καί στυλίτες. Καί ἔμεναν ἐκεῖ ψηλά στό στῦλο μῆνες καί χρόνια, στά κρύα τοῦ χειμώνα καί στά λιοπύρια τοῦ καλοκαιριοῦ, χωρίς νά ἔχουν τίς ἀνάγκες τοῦ σώματος, τοῦ φαγητοῦ καί τοῦ ὕπνου. Εἶναι αὐτό πού σᾶς εἶπα: 
Ὅτι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, πού εἶχαν πλούσια στήν ψυχή τους, τούς ἔδινε τήν δύναμη νά ὑπερβαίνουν τά φυσικά, τόν πόνο καί τήν πείνα καί ὅλα τά σωματικά. Καί τώρα μία σκέψη καί τελειώνω. Ἄν, χριστιανοί μου, στά χρόνια μας μᾶς συμβεῖ μαρτύριο γιά τήν πίστη μας, σάν κι’ αὐτό τοῦ ἁγίου Τρύφωνα, θά τό ἀντέξουμε ἤ θά προδώσουμε τήν πίστη μας; 
Πολύ φοβᾶμαι ὅτι πολλοί ἀπό μᾶς θά γίνουμε ἀρνητές, ἐπειδή δέν ζοῦμε καθαρό καί ἅγιο βίο, ὥστε νά ἔχουμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά μας καί νά ὑπομείνουμε τό μαρτύριο. Λοιπόν, τί; Θά γίνουμε ἀρνητές τῆς πίστης μας; Ἀλλά τί νά τήν κάνουμε τήν ζωή μας, ἄν ἔχουμε ἀρνηθεῖ τόν Χριστό; Ἐδῶ, χριστιανοί μου, ἐγώ ὁ ἁμαρτωλός ἐπίσκοπος σας, σᾶς ἐξομολογοῦμαι καί σᾶς λέω τήν καθημερινή μου προσευχή, πού παρακαλῶ νά τήν λέτε καί ἐσεῖς:
 « Παναγία μου – λέω – μή μοῦ τύχει μαρτύριο, γιατί νοιώθω ἀκάθαρτος καί δέν ἔχω τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά τό ὑπομείνω. Ἀλλά, ἄν Παναγία μου, μοῦ λάχει μαρτύριο, Σέ παρακαλῶ δυνάμωσέ με Ἐσύ ἔκτακτα ἐκείνη τήν ὥρα νά τό ὑπομείνω, γιατί τί νά τήν κάνω τήν ζωή μου, ἄν ἔχω ἀρνηθεῖ τόν Χριστό;».
Χρόνια σας πολλά, ἀδελφοί μου χριστιανοί. Ἄς παρακαλέσουμε τόν ἅγιο Τρύφωνα νά πρεσβεύει γιά μᾶς στόν Χριστό καί νά θεραπεύει καί ἐμᾶς καί τά ζῶα.
Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Κυριακή, Ιανουαρίου 31, 2016

Μιλώντας για έναν Άγιο....


Η συγκλονιστική αφήγηση του μοναδικού επιζώντος, που έζησε τις τελευταίες στιγμές του νεοφανούς Αγίου Ιωάννου του Χοζεβίτου...
Ο "αμφοτεροδέξιος" & οι συν αυτώ...
http://amfoterodexios.blogspot.gr/

Η Επίσημη Αγιοκατάταξή του αναμένεται με μεγάλη προσμονή για όλη την Ορθοδοξία, την Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016 από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων...
(Ο  π. Βασίλειος είναι ο "πιο επίσημος προσκεκλημένος"...)
Για να κλείσει το βιβλίο της ζωής ενός Αγίου, πρέπει απαραιτήτως  να υπάρχουν και κάποια στοιχεία για τις στιγμές της αποδημίας του.
Αυτήν λοιπόν την τελευταία πράξη της, Αγίας όπως αποδεικνύεται, ζωής του Μοναχού, που ασκήτεψε μέσα στην "καρδιά" της Παλαιστίνης, στο Μοναστήρι του Χοζεβά, έζησε και μας διηγείται με μοναδικό τρόπο ο π. Βασίλειος Βακράς, που εγκαταβιώνει και λειτουργεί στο χωριό Κουμαραδαίοι στη Σάμο, πολύ κοντά στην Ιερά Μονή της Μεγάλης Παναγιάς, στο υπέροχο αρχονταρίκι της οποίας διαδραματίστηκε αυτή η σπάνια μαρτυρία-συνέντευξη από την (κυριολεκτικά δανεική...) κάμερα του σκανδαλωδώς ευλογημένου "αμφοτεροδέξιου"...
Απέραντες ευχαριστίες στους Πατέρες της Ιεράς Μονής της Μεγάλης Παναγιάς Σάμου, χωρίς τους οποίους δεν θα είχε γίνει ποτέ αυτή η συνέντευξη, στην Αγγελική Σ., που διαμόρφωσε το τελικό αποτέλεσμα και στη Μαρία Τ. για την ανεκτικότητά και την αρχοντιά της... 
Η μοναδική Μαρτυρία....
Ο π. Βασίλειος Βακράς για 
τον Άφθαρτο (!) Νεοφανή 
Άγιο Ιωάννη Χοζεβίτη...
http://anazhthseis-elena.blogspot.gr/2016/01/blog-post_29.html


logia-tou-aera αμέθυστος

Ηρθε η ώρα να κάνουμε τα σπίτια μας κρυφά σχολειά!


Ηρθε η ώρα να κάνουμε τα σπίτια μας κρυφά σχολειά!


Ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου υπήρξε ένας από τούς γνησιότερους εκφραστές τής ελληνορδοδόξου παραδόσεώς μας, την οποία είχε ως κύριο δέμα στο συγγραφικό και καλλιτεχνικό του έργο, αγωνίστηκε όσο λίγοι για την προάσπιση και την αναβίωσή της στηλιτεύοντας την ξενομανία και τον μιμητισμό, άλλα κυρίως τήρησε πιστά τις αρχές και τις αξίες της στον προσωπικό του βίο μέχρι το τέλος τής ζωής του…

Έγραφε, λοιπόν, με διορατικότητα, εδώ και μισό αιώνα περίπου, προφητεύοντας σχεδόν την σύγχρονη τραγική μας διολίσθηση και κρίση:
«Η ψευτιά και ο πνευματικός εκφυλισμός απλώνει μέρα με την ημέρα απάνω στους Έλληνες και τούς παραμορφώνει. Έναν λαό πού ξεχωρίζει ανάμεσα σ’ όλα τα έθνη και πού είναι γεμάτος πνευματική υγεία, πάμε να τον κάνουμε εμείς, οι λογής-λογής καλαμαράδες, κι οι άλλοι γραμματιζούμενοι, σαχλόν, χωρίς πνευματικό νεύρο, χωρίς πνευματική ανδροπρέπεια, χωρίς χαρακτήρα».

Είναι ή σύγχρονη λαίλαπα της υποτέλειας, της ξενομανίας, του ραγιαδισμού και του γραικυλισμού πού βιώνουμε στις μέρες μας. Το σύνδρομο, του δήθεν εκσυγχρονισμού και της ψευτοδιανόησης, πού έχει αλλοτριώσει την λεγόμενη «πνευματική ηγεσία» του τόπου μας και την οδηγεί στην άρνηση του ιστορικού μας παρελθόντος, στην απώλεια της ιστορικής μας μνήμης και τής εθνικής μας αυτοσυνειδησίας, στην απαξίωση των αρχών και των ιδανικών τής παραδόσεώς μας και τής φυλής μας.

Η ζωή του Έλληνα έχει ζυμωθεί με την πατρογονική πίστη του, την αγία Ορθοδοξία, την «περιβεβλημένη ως πορφύραν και βύσσον» τα αίματα των μαρτύρων προγόνων του. Έχει ζυμωθεί με την αγάπη για την πατρίδα του, το πάθος και τον πόθο του για την ελευθερία, την θυσία και την αυταπάρνηση για την κατάκτηση και την προάσπισή της. 
Αυτός είναι και ο λόγος πού όλοι οι δαίμονες τής κολάσεως ξεχύθηκαν να ξεριζώσουν από την ψυχή του Έλληνα την ορθόδοξη πίστη του και την εθνική του συνείδηση. Πόλεμος κατά τής Εκκλησίας και του Κλήρου, ειρωνεία τής ευσέβειας, υποβάθμιση τής ελληνικής γλώσσας, εξάρθρωση τής ελληνορθόδοξης παιδείας, περιθωριοποίηση και αλλοίωση τής πνευματικής κουλτούρας και του πολιτισμού μας και κάδε άλλο αντίθεο και αντεθνικό σχέδιο μπήκε σ’ εφαρμογή. 
Είναι γνωστές, άλλωστε, από πολύ παλιά οι πρακτικές και οι μέθοδοι αυτών πού κινούν τα νήματα τής ιστορίας του πλανήτη και παράγουν ιδεολογία και νοθευμένο τρόπο ζωής, των διαφόρων, δηλαδή, κλειστών ομάδων προωθήσεως και ελέγχου τής εξουσίας με πρωτοπόρους τον διεθνή σιωνισμό, την μασσωνία, τα οικονομικά λόμπυ των πολυεθνικών, τις λέσχες επιλεγμένων ατόμων, όπως η Μπίλντεμπεργκ, πού κατασκευάζουν ηγέτες μαριονέτες, πειθήνια εκτελεστικά όργανα δικά τους, πριν ακόμη οι λαοί τούς επιλέξουν και τούς ψηφίσουν. 

Προεπιλέγουν και προκατασκευάζουν, έτσι, το πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό σύστημα, το σύγχρονο παγκόσμιο κατεστημένο πού επιβάλλουν στον κόσμο. Μέσω αυτών των εκλεκτών και δοτών ηγετών κυβερνά τον κόσμο μια πανίσχυρη πολιτική, οικονομική, κοινωνική και θρησκευτική ολιγαρχία. 
Σε οικονομικό επίπεδο, πολυεθνικές εταιρείες, οικονομικοί κολοσσοί, εταιρείες κατασκευής οπλικών συστημάτων, πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα και νεόκοποι κροίσοι έχουν ήδη αναλάβει και διεκπεραιώνουν την οικονομική παγκοσμιοποίηση μέσω τής οικονομικής εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης των ασθενέστερων από τούς οικονομικά ισχυρούς. Χαρακτηριστικό και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα η οικονομική ανέχεια στην οποία έχουν οδηγήσει την χώρα μας, με μια Ελλάδα υπό κατάρρευση, με μια κυβέρνηση υπό ξένη κηδεμονία και υπουργούς υπό επίβλεψη.
 
Ο σκοπός τους είναι ορατός και προδιαγεγραμμένος: πρόκειται για την σαφή και οργανωμένη επιδίωξη όχι για την απλή ένταξη, άλλα για την ολοκληρωτική υποδούλωση τής πατρίδος μας και του λαού μας στους σχεδιασμούς τής παγκοσμιοποίησης, τής Νέας Τάξης Πραγμάτων και τής Νέας εποχής, για την ένταξη και την δέσμευσή μας στην γιγαντιαία αυτή πολιτιστική, θρησκευτική, οικονομική, εθνική και οικονομική χοάνη πού ομογενοποιεί, νωθεύει, μεταλλάσσει, παραλύει, αποδυναμώνει και αποσυνθέτει θεσμούς, πιστεύματα, παραδόσεις, πολιτισμούς, ήθη, αρχές, αξίες, εθνότητες, λαούς και πατρίδες.
 
Για την βίαιη και άμεση υπαγωγή μας στον ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό πού παρακολουθεί, χαρακτηρίζει, στιγματίζει και ενοχοποιεί ό,τι και όσους επιθυμεί, ό,τι και όσους αντιδρούν και αντιτάσσονται στις επιταγές του. για τον βίαιο και άμεσο εγκλεισμό μας στην νέα παγκόσμια ηλεκτρονική φυλακή.
 
Με αιχμή του δόρατος τις ηλεκτρονικές κάρτες και κυρίως την κάρτα του πολίτη, πού συνιστά οξύτατη απειλή για τις ατομικές μας ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα μας οδηγούν ως αγέλη στο μεγάλο παγκόσμιο ηλεκτρονικό μαντρί.
 
Ας ξέρουν, όμως. οι αρχιτέκτονες τής Νέας Τάξης πραγμάτων, πού κρίνουν μόνο με το μυαλό και τα νούμερα, ότι «η τύχη μάς έχει πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μάς φάνε και δε μπορούνε. Τρώνε από μάς και μένει και μαγιά». (Μακρυγιάννης).
 
«Μακάριος» λοιπόν «ο λαός ο γινώσκων αλαλαγμόν», όπως λέγει ό Ψαλμός (Ψαλμ. Πη' (πδ'), 16). Χαρά δηλαδή στο λαό πού ξέρει να γιορτάζει τα μεγάλα γεγονότα τής Ιστορίας του. Να μεθά η ψυχή του από εθνική υπερηφάνεια. Να κάνει άσμα και παιάνα τούς ηρωισμούς και τις θυσίες τής ψυχής του. Να διδάσκει την ανδρεία και τη φιλοπατρία των προγόνων του και να φρονηματίζει τις γενεές πού έρχονται. Να εμπνέεται και να αναζωογονείται από τις παραδόσεις και τις παρακαταθήκες τους. Να τιμά και να διατηρεί τα ήθη και τα έθιμά τους. Ο λαός αυτός δεν χάνεται από το πρόσωπο τής γης. Διότι έχει προορισμό στη ζωή και έχει να επιτελέσει έργο στην Ιστορία.
 
Και είναι παρήγορο το γεγονός ότι ακόμη και μέσα από αυτή την τραγική κατάσταση των ήμερών μας, μέσα από τα σκοτεινά σύννεφα τού εφησυχασμού, τής ευμάρειας, τής ευδαιμονίας, τής άνεσης, τής ευζωίας και τής αυτάρκειας• μέσα από τα σκοτεινά σύννεφα τής λησμοσύνης, τής άρνησης και τής απαξίας, θερμαίνει ακόμη και φωτοδοτεί η ηλιαχτίδα τής ελπίδας και τής επιστροφής.
 
Το σύνθημα μάς το δίνει και πάλι ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου: 
«Όσοι απομείναμε πιστοί στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα πού βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί, καταπάνω στην ψευτιά. Καταπάνω σ' αυτούς πού θέλουνε την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά».
 
…Ας κάνουμε τα σπίτια μας κρυφά και νέα σχολειά κι ας γαλουχήσουμε τα παιδιά μας με τις παραδόσεις του γένους μας υποκαθιστώντας εμείς την πλημμελή σχολική εκπαίδευση πού τούς παρέχεται. Να προβάλουμε στα παιδιά μας τα πρότυπα των άγιων και των ηρώων μας, να τούς εμπνεύσουμε την φιλοπατρία, να τούς διδάξουμε σωστά την γλώσσα μας και την ιστορία μας.
 
Να τούς διδάξουμε το αληθινό νόημα και τον σκοπό τής ζωής μας, πού είναι ο ουρανός, η πραγματική δηλαδή και μόνιμη πατρίδα μας. Σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή είμαστε, άλλωστε, οδίτες και όχι κάτοικοι και ένοικοι τής γης. Γι’ αυτό και θα πρέπει να πορευόμαστε εδώ με την προοπτική τής αιωνιότητος…
 
Απόσπασμα από την ομιλία, ΠΑΡΑΔΟΣΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Δρόμοι πού χαράξαμε… Για να ακολουθούμε Αρχιμ. Αθανασίου Αναστασίου Προηγουμένου Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αγίων Μετεώρων Ομιλία στο Πανκαλαμπακιώτικο Χοροστάσι (10-7-2011)

Πηγή:  Αγιορείτικο Βήμα
το είδαμε εδώ

''ΑΠΟ ΤΟΝ Γ'Π'Π' ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΕΑ" (ΤΡΟΜΕΡΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ)



ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ


* ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΗ Η ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ Γ.Π.Π ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΜΟΝΑΧΟ ΤΟΥ 3ου ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ, ΟΠΟΥ ΠΡΟΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ, ΠΡΙΝ ΚΑΝ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ''ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ'' ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ Η ΡΩΣΙΑ ΣΑΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΙΜΟ ΕΘΝΟΣ...
ΤΟΤΕ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟΞΑ, ΟΜΩΣ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΜΕ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ...




 <<ΑΓΑΡ ΠΡΟΣ ΣΤΙΓΜΗΝ ΜΕΓΑΣ>>...
ΟΤΑΝ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΝΕΙ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ, ΘΑ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΕΞΙ ΜΙΛΙΑ, ΟΠΩΣ ΠΡΟΟΡΗΣΕ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ...
Η ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΟΧΩΡΕΙ, ΣΥΜΠΤΥΣΣΕΤΑΙ...
ΤΟ ''ΞΑΝΘΟ ΓΕΝΟΣ'' (ΡΩΣΙΑ) ΔΡΑΤΤΕΤΑΙ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΩΝ ΔΑΡΔΑΝΕΛΛΙΩΝ...
Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΥΝΤΡΙΒΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΕΔΑΦΗ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΛΛΟ...
ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΟΝΤΑΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΝΟΗΤΕΣ (ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ) ΠΟΥ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΗΦΘΕΙ...
  ΟΤΑΝ Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΘΑ ΑΝΑΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΤΟΥ, ΘΑ ΑΝΑΔΙΠΛΩΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥΣ...
ΟΙ ΔΥΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΦΟΥ ΣΥΝΕΛΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΞΗ ΚΑΙ ΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΥΜΟ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
(Ο ΘΥΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ''ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ'' ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΣΟΦΗ ΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΜΙΧΘΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΣΑΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ), ΘΑ ΣΠΕΥΣΟΥΝ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΑΥΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΘΑ ΗΤΤΗΘΟΥΝ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ''ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ''...
Η ΡΩΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΗ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ...
ΜΕΣΑ ΣΕ 5,5 ΜΗΝΕΣ ΟΙ ΔΥΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ...
ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΘΑ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΣΕ 4 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ: ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΓΑΜΟ, ΣΤΗΝ ΜΕΛΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΒΙΘΥΝΙΑ.
ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΟΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΔΡΙΑΤΙΚΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ Η ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ...
ΑΛΛΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΘΑ ΚΑΤΕΛΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΡΕΙΑ ΤΗΣ 'ΠΟΛΗΣ' ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΝ 18 ΕΘΝΗ...
Ο ΠΙΟ ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΣΤΗ ΞΗΡΑ, ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΑΓΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΒΙΑΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ...
ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΑ ΤΟΝ ΑΙΤΩΛΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΘΟΔΙΟ, ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΒΟΥΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΛΕΜΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΝ!!
Ο ΛΕΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΟΤΙ <<ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΙ, ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΦΟΒΕΡΕΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΛΗΓΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΘΕΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ>>...
ΤΟΤΕ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΘΑ ΕΚΔΗΛΩΣΟΥΝ ΟΛΗ ΤΟΥΣ ΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΥΠΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΣΤΕΙ...
Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΑΓΓΕΛΟ ΣΤΗ ΓΗ, ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΡΦΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΕΝΑΡΕΤΟ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΗ ΙΩΑΝΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ''ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ'' ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...
   Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ...
ΑΦΟΥ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΣΗΜΕΙΑ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΡΟΠΟ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ ΤΟ ΣΟΦΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΘΟΔΙΟ, Ο 'ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ' ΟΠΩΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΑΡΑΣΙΟ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΕΝΕΡΓΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ...
ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟ ΕΡΓΟ ΚΑΤΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΟΥΣ ΤΟΥ ΔΥΟ 'ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ'...
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΘΑ ΠΕΡΙΕΛΘΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΗΡΥΤΤΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ, ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ΜΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΛΛΗ ΚΑΙ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΓΑΛΗ...
ΟΣΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΘΑ ΠΑΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ...
ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΟΡΝΕΑ ΣΑΡΚΟΦΑΓΑ ΝΑ ΚΑΤΑΦΑΓΟΥΝ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΤΩΜΑΤΑ...
ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΝ ΕΤΣΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ...
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΕΙΡΗΝΗ...
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ (Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ) ΛΕΕΙ ΟΤΙ:
<<ΘΗΣΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΑΥΤΟΥ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑΝ ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΩΣΕΙ ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΓΕΝΗ>>..
ΞΑΝΘΑ ΓΕΝΗ ΕΝΝΟΕΙ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ...
ΟΙ ΑΓΓΛΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΥΝ ΜΕ ΚΑΛΟ ΜΑΤΙ ΤΗ ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ...
ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΑ ΣΤΡΑΦΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΣΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΔΕΞΙ ΤΟΥ ΧΕΡΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΝ ΕΤΣΙ ΕΝ ΡΙΠΗ ΟΦΘΑΛΜΟΥ ΜΕ ΘΕΪΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΟΛΟΙ ΜΕ ΤΑ ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ...
ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΓΕΝΗ ΘΑ ΣΥΝΕΛΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΟΤΑΓΟΥΝ Σ' ΑΥΤΟΝ ΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ...
ΚΑΤΟΠΙΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ ΤΟ ΣΟΦΟ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΑ ΣΤΡΑΦΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΞΙΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ, ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ Κ.Τ.Λ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑΡΕΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΕΥΑΡΕΣΤΗΣΑΝ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑ ΤΟΝ ΘΕΟ...
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΕΡΗ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΕΒΩΝ ΚΛΗΡΟΚΩΝ ΠΟΥ ΣΑΝ ΑΛΛΟΣ ΗΛΙΑΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΑΞΕΙ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ!!
 ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ...
 ΜΕΤΑ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΘΟΔΙΟ, ΘΑ ΕΙΡΗΝΕΥΣΕΙ ΤΑ''ΕΣΠΕΡΙΑ ΕΘΝΗ'', ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ...
Η ΕΙΡΗΝΕΥΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ, ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ, ΜΑΣΩΝΙΣΜΟΥ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΥ, ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΘΕΪΣΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ, ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΜΙΑΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΙΛΙΑΣΜΟΥ (ΙΑΧΩΒΑΔΕΣ) ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΓΛΥΤΩΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΦΟΒΕΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ...
ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΜΙΑ ΠΙΣΤΗ, ΕΝΑΣ 'ΠΟΙΜΕΝΑΣ', ΕΝΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ...
ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ Η ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΘΗΚΕ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ Η ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΙΑ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ...
ΟΙ 'ΠΡΟΝΟΗΤΕΣ' ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΝ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ...
ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΛΘΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΥΠΟΤΑΓΕΙ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΕΙΣΜΑ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΩΝ ΔΟΞΑΣΙΩΝ, ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΑΓΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΤΑΞΕΙ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ...
ΓΙΑ ΤΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΟΝΟ ΤΟ 1/3 ΠΟΥ ΘΑ ΒΑΠΤΙΣΘΕΙ ΘΑ ΣΩΘΕΙ...
 ΕΠΕΙΤΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΙΛΛΥΡΙΑΣ (ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ, ΑΛΒΑΝΙΑ) ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ...
 ΥΣΤΕΡΑ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΣΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ ΤΟ ΣΟΦΟ ΘΑ ΕΡΗΜΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΣΦΑΓΕΣ...
ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΟΥΤΟΥ ΘΑ ΥΠΟΤΑΓΕΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΑΙΘΙΟΠΙΑ...
 ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΖΗΛΟ ΘΑ ΣΤΡΑΦΕΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΤΑΞΕΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΣΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ...
ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΑ: <<ΚΑΙ ΓΩΓ ΚΑΙ ΜΑΓΩΓ ΚΑΙ ΕΘΝΗ ΠΟΛΛΑ ΜΕΤ' ΑΥΤΩΝ ΩΣΕΙ ΑΜΜΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΔΙΑΝΑΣΤΗΣΟΝΤΑΙ, ΦΟΒΟΣ ΔΕ ΜΕΓΑΣ ΓΕΝΗΣΕΤΑΙ ΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ...
 ΤΟΤΕ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΛΑΥΣΕΙ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΒΗΣΕΤΑΙ ΠΥΡ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΑΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΓΕΝΗΣΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΓΑΛΗΝΗ ΕΝ ΟΛΗ ΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ>>...
ΤΑ ΕΘΝΗ ΑΥΤΑ, ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΜΜΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΟΜΙΛΕΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΙ ΛΕΕΙ:
<< ΚΑΙ Ο ΕΚΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΞΕΧΕΕ ΤΗΝ ΦΙΑΛΗ ΑΥΤΟΥ ΕΠΙ ΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΤΟΝ ΕΥΦΡΑΤΗ ΚΑΙ ΕΞΗΡΑΝΘΗ ΤΟ ΥΔΩΡ ΑΥΤΟΥ, ΙΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ Η ΟΔΟΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΗΛΙΟΥ>>...
ΚΙΝΕΖΟΙ, ΙΝΔΟΙ, ΤΑΤΑΡΟΙ, ΜΟΓΓΟΛΟΙ, ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΙ, ΒΙΕΤΝΑΜΕΖΟΙ, ΘΙΒΕΤΙΑΝΟΙ, ΑΒΓΑΝΙΣΤΑΝΟΙ, ΠΕΡΣΕΣ, ΚΑΛΜΟΥΚΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΣΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΑ ΠΑΡΑΚΙΝΟΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ...
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ ΠΟΛΥ ΤΡΟΜΕΡΟ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ...
ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ...
ΓΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙ ΘΕΡΜΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, ΑΝ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΩΝ...
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΠΕΜΨΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ ΠΥΡ ΘΕΪΚΟ ΠΟΥ ΕΝ ΡΙΠΗ ΟΦΘΑΛΜΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΑΝΙΣΕΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ...
ΘΑ ΣΤΕΡΙΩΣΕΙ ΕΤΣΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΕΙΣΤΡΕΨΕΙ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΔΟΞΑ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΟΣΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ Η ΒΑΣΙΛΙΑΣ...
ΚΑΙ ΘΑ ΒΑΣΙΛΕΥΣΕΙ ΜΕ ΣΙΔΗΡΑ ΠΥΓΜΗ, ΜΕ ΑΚΡΑ ΔΙΑΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ...
ΟΛΕΣ ΣΧΕΔΟΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ, ΤΟΝΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΠΙΟ ΖΩΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑ ΑΥΤΗ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Σ' ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ ΟΤΑΝ ΕΠΕΙΣΤΡΕΨΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΡΙΕΤΗ ΕΠΙΤΥΧΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΤΟΥ ΔΡΑΣΗ...
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΓΡΑΦΕΙ: << ΕΝ ΤΩ ΥΠΟΤΡΕΦΕΣΘΑΙ ΑΥΤΟΝ ΑΝΟΙΧΘΗΣΟΝΤΑΙ ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΣ ΠΛΟΥΤΙΣΩΣΙ ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΠΕΝΗΣ ΚΑΙ Η ΓΗ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΠΟΝ ΑΥΤΗΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΛΑΣΙΟΝΑ...>>
Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΛΕΑ ΜΑΝΟΥΗΛ ΑΝΑΦΕΡΕΙ:
<< ΤΟΤΕ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΕΛΘΕΙΝ ΕΝ ΤΗ ΠΟΛΕΙ, ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΝΟΙΧΘΗΣΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΕΣΤΙ  ΧΡΥΣΟΣ Η ΑΡΓΥΡΟΣ ΦΑΝΕΡΩΘΗΣΟΝΤΑΙ...
ΤΟΣΟΥΤΟΝ Δ' ΕΣΤΑΙ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ, ΩΣΤΕ ΡΙΠΤΕΙΝ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΓΗ ΜΕΡΟΣ ΕΚΕΙΝΟΥ, ΑΧΡΗΣΤΙΑΣ  ΕΝΕΚΕΝ, ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΓΑΛΛΙΑΣΗΣ ΕΣΤΑΙ ΕΝ ΟΛΩ ΤΩ ΚΟΣΜΩ ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΕΣΤΑΙ Ο ΑΔΙΚΩΝ Η Ο ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΟΣ...>>
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΜΩΣ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ:
<<ΙΔΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΟΤΡΕΥΣ ΘΕΛΕΙ ΦΘΑΣΕΙ ΤΟΝ ΘΕΡΙΣΤΗΝ ΚΑΙ Ο ΛΙΝΟΒΑΤΗΣ ΤΟΝ ΣΠΕΙΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΑ Ο ΘΕΛΟΥΣΙ ΣΤΑΛΑΞΕΙ ΓΛΕΥΚΟΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΘΕΛΟΥΣΙ ΡΕΕΙ ΑΓΑΘΑ>>...
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΠΡΟΟΡΕΙ:
<< ΚΑΛΟΤΥΧΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΖΗΣΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ...
ΘΑ ΤΡΩΕΙ ΜΕ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΚΟΥΤΑΛΙ...
ΘΑ ΖΗΣΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΑΡΝΙ...>>
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ:
<< ΕΣΟΝΤΑΙ ΓΑΡ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΣΦΟΔΡΑ ΚΑΙ ΕΝ ΓΑΛΗΝΗ ΒΑΘΕΙΑ, ΕΣΘΙΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΙΝΟΝΤΕΣ...
ΔΙΚΗ ΟΥΚ ΕΣΤΑΙ ΕΝ ΤΑΙΣ ΗΜΕΡΑΙΣ ΑΥΤΟΥ ΑΛΛ' ΟΥΤΕ Ο ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΟΣ ΠΤΗΞΕΙ ΓΑΡ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΑΥΤΟΥ ΠΑΣΑ Η ΓΗ ΚΑΙ ΠΑΣ ΧΡΥΣΟΣ, ΟΣ ΕΣΤΙΝ ΕΝ ΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΟΠΩ ΚΡΥΠΤΟΜΕΝΟΣ, ΝΕΥΣΕΙ ΘΕΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΣΕΤΑΙ ΤΩ ΒΑΣΙΛΕΙ ΕΚΕΙΝΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΣΚΟΡΠΙΣΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΟΙΣ ΧΡΟΙΑΝ ΕΧΟΥΣΙ...
ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΙΣΩΣΙΝ ΟΙ ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΕΣΟΝΤΑΙ ΩΣ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΝΗΤΕΣ ΩΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ...>>
ΤΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙ Η ΓΗ, Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΩΝ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ, ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ, ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕΙ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ...
Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΘΑ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΚΤΙΣΘΕΙ ΕΚ ΝΕΟΥ, ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΛΑΜΠΕΡΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ''ΟΙΚΟΣ ΔΟΞΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ'' ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΥΣΕΙ ΠΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΟΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΕΒΕΙΑΣ...
ΘΑ ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΕΙ ΠΑΛΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ...
ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΘΑ ΕΛΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΄ΠΟΛΗ' ΝΑ ΔΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΚΙ ΕΚΛΕΚΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ...
ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΔΕ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΘΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ << ΕΑΥΤΟΥ ΚΑΤΑΘΥΜΙΟΝ>>, ΤΗ ΛΥΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΙΩΝ ΤΟΥ, ΜΑΡΤΥΡΕΙ Ο ΛΕΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ...
ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΠΙΑ, ΜΑΡΤΥΡΕΙ Ο ΜΕΘΟΔΙΟΣ: << ΤΑ ΔΕ ΟΠΛΑ ΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΓΕΝΗΣΟΝΤΑΙ ΩΣ ΑΡΟΤΡΑ ΚΑΙ ΔΡΕΠΑΝΑ>>...
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑ ΑΥΤΗ ΕΠΟΧΗ ΘΑ ΠΑΥΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΣΟΥΝ...
ΑΣΕΜΝΑ ΘΕΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΕΣ ΓΕΝΙΚΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ...
ΟΛΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ, ΘΑ ΑΠΟΠΝΕΟΥΝ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ...
ΤΕΛΟΣ ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ...
Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ 35 ΕΤΗ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΞΙΩΘΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ!!!
  

Επίσκεψη ενός ομοφυλόφιλου σε Ιερά Μονή (Δείτε την αντίδραση της μοναχής)

Είμαι Δάσκαλος  πάνω από τριάντα χρόνια και έχω την χαρά να υπηρετώ σε ένα ορεινό χωριό της Πελοπονήσσου.

Εχθές κιόλας είχα την ευλογία να επισκεφθώ την Ιεράν Μονήν...με την σύζυγό μου και να προσκυνήσω την Θαυματουργόν Εικόνα.

Μαζί με εμάς , την ίδια ώρα, είχε καταφθάσει και ένας σοβαρός κύριος ,γύρω στα σαρανταπέντε , υψηλού αναστήματος και γεροδεμένος .

Στην Μονήν αυτή διακονεί ως   Ηγουμένη ένας υπέροχος άνθρωπος, με πραγματικά ταπεινό φρόνημα, η Γερόντισσα.. μειλίχια, ευγενής γλυκομίλητη , ειλικρινής ,ακαίρεη ηθικά και με αρκετή συστολή.

-«Εμένα  που με βλέπετε, όταν είμουν νέα φορούσα μίνι.»

Έλεγε πολλάκις αυτομεμφόμενη  και με ταπείνωση, για την νεανική της αυτή παρεκτροπή.

Αφού προσκηνήσαμε εντός του Ι.Ναού κατευθυνθήκαμε στην μικρούλα έκθεση , όπως πάντα , για να αγοράσουμε καμιά ευλογία για τα παιδιά και τα εγγονάκια μας αλλά και για να ενισχύσουμε το πτωχό Μοναστήρι.

Μαζί με εμάς έψαχνε στα ράφια της Έκθεσης  και ο αναφερόμενος υψηλός κύριος.

Τότε με περισσή ευγένια και με  καλωσύνη τον ερωτά η Ηγουμένη.

-Θέλεις να σε βοηθήσω παιδί μου; Ψάχνεις κάτι για την γυνάικα σου;

Και εκείνος απαντά αγέρωχος και με θράσος

-Όχι για την γυναίκα μου, αλλ΄για τον  άντρα μου!

Η Ηγουμένη ταρακουνήθηκε, σαν να μην άκουσε καλά και τον ξαναρωτά ,όπου   λαμβάνει και την ίδια απάντηση.

-Ρε σύ!! Και συ μ’αυτούς είσαι;
-...
Ρε δεν ντρέπεσαι!, ρε φύγε από ΄δω!!!
-...
- Τόσες γυναίκες ρε, και συ  πας με άντρες; Και το καυχιέσαι κιόλας;

Η πίεσή της θα είχε φτάσει τουλάχιστον στο εικοσιπέντε και η μαύρη κεφαλομαντήλα κόντευε να εξαερωθεί από την αγανάκτησή της.

Δεν περίμενε τούτη η Μοναχούλα να γίνει παλλικάρι και φοβισμένος με την ουρά στα σκέλια την κοπάνησε σαν βρεγμένη γάτα, δίχως να μπορεί να απολογηθεί.

Ακούγωντας , όσο μπορούσε  να αφουγκρασθεί, η γερόντισσα... 90 χρονών κατέφθασε με την μαγκουρίτσα της στην έκθεση

-Τι έγινε βρε παιδιά;

-Ήρθε ένας Τοιούτος !

-Ένας πτυχιούχος;

Εν τω μεταξύ ο περίφανος κίναιδος είχε εξαφανισθεί και τοτες πιο ήρεμη η Ηγουμένη , καθισμένη σε μία παλαιά καρέκλα μονολογούσε στεναχωρημένη.

-Βρε τον ευλογημένο! Και μεις αμαρτωλοί είμαστε, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, ο καθείς με τα πάθη του και τα λάθη του, αλλά ας έχουμε και λίγο αυτογνωσία και μετάνοια !και όχι  να σου ρχεται με θράσος στο Μοναστήρι και να καυχιέται κιόλας που είναι τοιούτος;

Τότε επενέβην και εγώ.

«Το αμαρτάνειν ανθρώπινον , το εμμένειν Σατανικόν».

Για στο στόμα σου παιδί μου.Τα ύστερα του κόσμου.Τί να κάνω; να τον χαϊδέψω; Στο Χριστό πάμε με αληθινές κουβέντες και όχι με παραμύθια.

Και αφού κερασθήκαμε ένα ωραίο γλυκό κουταλιού ,λάβαμε την ευλογία από την Γερόντισσα , μία σύγρονη Μπουμπουλίνα, και με ελπίδα,διότι υπάρχουν ακόμη Λεωνίδες, πορευτήκαμε εις το  κλεινόν αστυ.
 
-ΔΑΣΚΑΛΟΣ-


Το άρθρο, μας το έστειλε ο π.Διονύσιος Ταμπάκης - See more at: πηγή

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...