καὶἀποκριθεὶςΣίμωνεἶπεν͵Ἐπιστάτα͵δι΄ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν͵ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὰ δίκτυα- ΚΥΡΙΑΚΗ Α ΛΟΥΚΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΥΔΡΑΣ

 καὶἀποκριθεὶςΣίμωνεἶπεν͵Ἐπιστάτα͵δι΄ὅληςνυκτὸςκοπιάσαντεςοὐδὲνἐλάβομεν͵ἐπὶδὲτῷῥήσουχαλάσωτὰδίκτυαματί». μου,

Ἀδελφοί

  , σήμερα προσκαλοῦνται νάἀκολουθήσουν τόν Κύριο. Ἡ Θετική ἀπάντησις δέν εἶναι μία στιγμιαία ἀπόφασις, ἀλλάεἶναι ἀποτέλεσμα διπλῆςπροετοιμασίας. Πρῶτον, οἱἄνθρωποι αὐτοίμέζῆλο, ἐμελετοῦσαν τάἹεράΚείμενα καίμέπόθο περίμεναν τόν Μεσσία. Καίδεύτερον, εἶχαν θητεύσει νωρίτερα μέ  φιλομάθεια καίἐνθουσιασμόστόν δάσκαλο πούἔδρασε λίγο πρίν ἀπό τόν Χριστό, τουτέστιν στόν Ἰωάννη τόν Πρόδρομο. Προηγεῖται ἑπομένως   ἡ  καλή  μαθητεία καί ἡ μελέτη καίἐπακολουθεῖἡκλῆσιςστόἈποστολικόἀξίωμα.ὉἈπ.Πέτροςὑπῆρξε συνειδητόςφοιτητήςστήσχολήτῆςεὐσεβείαςτῆςἐποχῆςτου, πρίν νάκληθῇνάἐγκαταλείψῃτάπάντα καίνάἀκολουθήσῃτόν Θεάνθρωπο. μα, βλέπουμε ὅτι, οἱἁπλοϊκοίψαράδεςγιάὅλη τήν νύκτα ἀγωνίζονται στόδύσκολο καίἀβέβαιο ἐπάγγελμάτους. Τόπρωῒσυναντοῦν τόν Κύριο νάδιδάσκη στήν ἀκρογιαλιά. Τότε ΑὐτόςτούςζητᾶνάΤοῦπαραχωρήσουν ὡςἐξέδρα ἕνα πλοῖο τους. Τόφυσικόκαίλογικόγιάἀνθρώπουςπούἦσαν ξενυκτισμένοι, πεινασμένοι, κατάκοποι καίχωρίςἁλιεύματα, νάἀποχωρήσουν γιάτάσπίτια τους, ὥστε νάἀναπαυθοῦν. Ἔστω ἀπόσεβασμόνάπαραχωρήσουν ἕνα πλοῖο γιάνάὁμιλίσῃὁΚύριοςκαίαὐτοίνάἀπέλθουν. Ὄχι! Τόἀντίθετο πράττουν! Κάθονται καίἀπολαμβάνουν τάΘεῖα λόγια τοῦἸησοῦ. Καίὅταν Ἐκεῖνοςτούςπαρεκάλεσε νάξαναρίξουν τάδίκτυα στήλίμνη, αὐτοίὑπήκουσαν. Ἐπειδήἀπότόπλοῖο ἐδίδασκε τόπλῆθοςὁἸησοῦς, δέν θέλησε νάἀφήσῃἄμισθοτόν ἰδιοκτήτη του, τόν Πέτρο. Πολλαπλῶςτόν εὐεργετεῖ. Διότι καίτοῦἐχάρισε πλῆθοςἰχθύων καίτόν ἐπέλεξε ὡςμαθητήΤου. Τόν προσεκάλεσε στήφλογερήἱερουργία τοῦΛόγου. Τοῦἐχάρισε τήν ὑψηλήἐξουσιοδότητι τῆςσυνεχίσεωςτοῦἔργου Του. μα, ὡςεὐλαβήςἀκροατής. Καίτώρα, ΑὐτόςΤόν συνοδεύει εἰςτόἁλιευτικότου ἔργο. Μέτήν ἔξοδο εἰς«ἄγραν» δέν δίδεται ἀμέσωςἡὑπόσχεσιςγιάτόἀποτέλεσμα. Πρῶτα τίθεται σέδοκιμασία ἡὑπακοήτοῦΠέτρου. Καίαὐτόςἐκδηλώνει τήν ἐμπιστοσύνη του στάλόγια τοῦΚυρίου. Ὀφείλουμε νάπροσέξουμε ὅτι, οἱἁλιεῖςἦσαν καίεὐσεβεῖς, ἀλλάκαίἀκούραστοι στόἔργο τους. Γι’ αὐτότόλόγο προσήλκυσαν τήν συμπάθεια τοῦΚυρίου. ὉΘεόςἐπιθυμεῖνάεἴμεθα ἐπιμελεῖςεἰςτόἔργο μας, ἀλλάκαίἐξαρτώμενοι πλήρωςἀπόἘκεῖνον. Νάἐκτελοῦμε τόκαθῆκον μαςμέζῆλο καίνάἀφήνουμε τάὑπόλοιπα στήν ΠρόνοιάΤου.

Καίὅταν συντελῆται τόθαῦ

λόγο παρακαλεῖτόν Κύριο νάφύγη

μα, ὁΠέτροςμένει κατάπληκτος. Ὡςἐπαγγελματίαςἐγνώριζε καλῶςτόμέγεθοςτοῦθαύματος. Χρόνια ἔζησε στήλίμνη καίἔμαθε τάμυστικάτης. Κάτι παρόμοιο δέν εἶδε, οὔτε ἄκουσε ποτέ. Ὅπωςθάἐξεπλήττετο ἰατρόςβλέπονταςἀνίατο ἀσθένεια νάθεραπεύεται. Τόν καταλαμβάνει μέγαςφόβοςκαίπέφτει στάγόνατα. Ἔχει συναίσθησι τῆςἁμαρτωλότητόςτου καίγι’ αὐτότό. ἈλλάὁΜεσσίαςἀποκαλύπτει τόν ἙαυτόΤου καίτήδόξαΤου καίπροσκαλεῖτούςἐκλεκτούςεἰςτόἔργο Του.

Ἄς

μεταφερθοῦμε στόσήμερα ἀποφασίζοντες, μαζίμέκάθε ἄλλη μόρφωσι, νάμαθητεύουμε κοντάστόν Κύριο. Δηλ. στάἹεράμαςΚείμενα, γνωρίζονταςὅτι, «πτωχάψελλίσματανηπίωνεἶναιἡσοφίατῶνἀνθρώπωνσέσχέσιμέτήθείασοφίατῆςΒίβλου». Κατάδέτόν ἹερόΧυσόστομο, «ΠνευατικόλιβάδικαίπαράδεισοἀπολαύσεωςἀποτελεῖἡἀνάγνωσιςτῶνθείωνΓραφῶν...», Ἔτι δέπεραιτέρω, «ΜελετῶτήνἉγ. Γραφήσημαίνει, ὅτιἀνάβωτόλυχνάριτῆςψυχῆςμουἀπότόνἭλιο», κατάτόνἸσαάμ

Ἄςἀναλογισθοῦ

με ὅτι οἱἈρχαῖοι Ἕλληνες, μέἀτελῆἐργαλεῖα ἐδημιούργησαν Παρθενῶνες. Ἐνῶἐμεῖςσήμερα μέτέλεια ἐργαλεῖα κατασκευάζουμε κουτιάἤτεχνικάἐξαμβλώματα. Ἀνάλογα συμπεριφερόμεθα καίστάπνευματικάζητήματα. Ἄν καίἔχουμε στάχέρια μαςτόΕὐαγγέλιο καίὅλη τήν ἉγιοπατερικήΘεολογία παραμένουμε ἀδιάφοροι. Ἄςσκεφθοῦμε ἐν συνεχίᾳμία ἀναλογία, γιάνάἀξιολογήσουμε τίςκακέςἐπιλογέςμας. Στήν παιδεία ὑπάρχει ἡδιδασκαλία τῆςα' βαθμίδος, πούεἶναι τόδημοτικόσχολεῖο. Αὐτόἀντιστοιχεῖστήν ἐποχήτῶν Πατριαρχῶν πούἴσχυε ὁνόμοςτῆςσυνειδήσεως. Προχωροῦμε στήβ’ βαθμίδα, τήν μέση ἐκπαίδευσι. Τότε μιλᾶμε γιάτήν ἐποχήτοῦΜωσαϊκοῦΝόμου. Τέλος, καταλήγουμε στήν γ’ βαθμίδα, τόΠανεπιστήμιο. Στόν μοναδικόνόμο τοῦἹ. Εὐαγγελίου, πούἰσχύει σέμᾶς. Σ’ αὐτότόΠανεπιστήμιο πρέπει νάφοιτᾶὁλόκληρη ἡοἰκουμένη. Διότι εἶναι γνωστόὅτι, «τόΕὐαγγέλιοἔγινεμένμέροςτοῦπολιτισμοῦτῶνλαῶν, ἀλλάἡπροαγωγήτουσέψυχή

Εἶναι γνωστόὅτι

, συχνάκαταφεύγουμε στήν μαθητεία τῆςἘκκλησίας, μέλάθοςδιαθέσειςκαίπροθέσεις. Μέλεπτότητα ὁΜέγαςΒασίλειοςνουθετεῖἕνα γνωστότου, πούτόν ἔλεγαν Φαλέριο. Αὐτόςἔστειλε γιάδῶρο φρέσκα ψάρια καίἔλαβε τήν ἑξῆςεὐχαριστία: «-Μέπολλήεὐχαρίστησιἀπήλαυσατάποταμίσιαψάριαπούμοῦἔστειλεςκαίσυγχρόνωςστεναχωρήθηκαγι' αὐτάπούσοῦἔφυγανἀπότόσκέπασμα. Ὅμωςγιάμέναπιόσπουδαῖεςεἶναιοἱἐπιστολέςσου. «Ἐπίστελλεμᾶλλονἤἀπόστελλε!»». Δηλ., μᾶλλον νάμοῦγράφηςγιάτάπνευματικάζητήματα, παράνάμοῦχαρίζηςδῶρα.

Κάποιοι χριστιανοίδέν ἔχουν διάθεσι νάγίνουν εὐπειθεῖςἀκροαταίτοῦΚυρίου

, ἀλλάκαλλιεργοῦν τήν πίστι μέθρησκοληπτικόκαίἄρρωστο τρόπο. Ἔτσι γιάπαράδειγμα, ἀναζητοῦν νάβροῦν διορατικούςἤπροορατικούςγεροντάδεςγιάνάἱκανοποιήσουν τήν περιέργειάτους. Ὄχι γιάνάὑπαικούσουν στόΘεῖο Θέλημα. Κάνουν μόνο «πνευματικόμό»!!! Ἄςἀναρωτηθοῦμε: «-Τίζητᾶμεστόνκόσμο; -ΜᾶςφτάνειἤὄχιὁΘεός;». Ἀπαντοῦμε ναί, καίπροστρέχουμε στόν πνευματικόμέμία πίστι: «Κύριοςμερὶςτῆςκληρονομίαςμαςκαὶτοῦποτηρίουμας·», ἤτοι«ὁΘεόςἀποτελεῖὅλητήνκληρονομιάκαίτήνεὐτυχίαμας» (Ψαλμιε’ 5).

Ἐπίτέλους

, ἄςσκύψουμε στάἹεράΚείμενα. «ΜέγακακόντόἀγνοεῖντάςΓραφάς... Τοῦτοπάντωναἴτιοντῶνκακῶν, τόμήεἰδέναιτάςΓραφάς. Χωρίςὅπλωνεἰςπόλεμονβαδίζομεν·καίπῶςἔδεισωθῆναι;», γράφειὁἹ. Χρυσόστομος. Δηλ., «εἶναιμεγάλοκακόνάἀγνοοῦμετίςἍγιεςΓραφές. Αὐτόἀποτελεῖτόαἴτιοὅλωντῶνκακῶν. Βαδίζουμεχωρίςὅπλαστόνπνευματικόπόλεμοκαίπῶςθάδυνηθοῦμενάσωθοῦμε;».

Ἀδελφέ

μου, «ΤόΕὐαγγέλιομᾶςδιδάσκει, πώςθάζήσουμεκαλύτερα, πώςθάὑποφέρουμεεὐγενέστερα, καίπώςθάπεθάνουμεἠρεμώτερα», μέβέβαιη ἐλπίδα σωτηρίας. Ὅταν ὁΝτοστογιέφσκυ ἔσερνε τάβήματάτου στήγῆτῆςἐξορίας, μία πιστήχριστιανήτοῦἔβαλε στόχέρι εἴκοσι πέντε ρούβλια καίμία ῾Αγία Γραφή. Ὑπῆρξε ἀνυπολογιστοςἡπροσφοράτῆςγυναικόςαὐτῆςγιάτόν ἐξόριστο. ῾Ο Ρῶσοςδιανοούμενος, στήν παγερήΣιβηρία, μέτόν λόγο τοῦΘεοῦἐθέρμαινε τήν καρδιάτου. Μελετώντας, ἡσκέψιςτου ἐφωτίζετο, ἡκαρδιάτου ἐγαλήνευε, τόφρόνημάτου ἐθέριευε καίἡψυχήτου ἐπλημμυρίζε ἀπόχαράκαίεὐτυχία. . τουρισ

ΟἱἁλιεῖςτῆςΤιβεριάδος

ΕἰςτόΕὐαγγελικόἀνάγνωσ

ὉΠέτροςἐστάθη κοντάστόν Διδάσκαλο κατάτόκήρυγ

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ -ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ε΄ 1-11) Στὸ ἀγαπημένο Του χῶρο, τὴ λίμνη τῆς Γεννησαρέτ, βρίσκουμε τὸν Χριστὸ νὰ διδάσκει τὸ λαὸ καὶ νὰ ἐξαγγέλει τὸ Εὐαγγέλιό Του. Καὶ ὅταν τελειώνει τὴ διδαχή, ἀπευθυνόμενος στὸν Ἀπόστολο Πέτρο, δίνει τὴν ἐντολὴ νὰ ρίξει τὸ δίχτυ, γιὰ νὰ πιάσουν ψάρια. Ἔτσι ἀρχίζει καὶ αὐτὰ διηγεῖται ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ Εὐαγγέλιό του, ποὺ σήμερα διαβάστηκε στὴν Κυριακάτικη θεία Λειτουργία.
Στὴν συνέχεια, καθὼς ἐξελίσσεται ἡ διήγηση, ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἐκφράζει τὴ δυσκολία τοῦ ἐγχειρήματος μετὰ καὶ τὴν ὁλονύκτια ἀποτυχία τους. Μὰ τελικὰ ὑπακούει στὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ λέγοντας, «ἀφοῦ ὅμως τὸ διατάζεις, μὲ τέλεια πεποίθηση καὶ ὑπακοή, θὰ ρίξω τὸ δίκτυο πάλι στὴ λίμνη».
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν πλούσιο, γιατὶ ἦταν εὐλογημένο. Τόσα πολλὰ ψάρια δὲν εἶχαν ποτὲ ψαρέψει, μήτε εἶχαν δεῖ. Τώρα τὸ δίχτυ κοντεύει νὰ σπάσει ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ψαριῶν. Γι᾿ αὐτὸ προσκάλεσαν καὶ τοὺς ἄλλους ψαράδες ἀπὸ τὸ ἄλλο πλοιάριο νἄρθουν νὰ βοηθήσουν. Ἐπειδὴ ἡ εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, ποὺ φέρνει τὸν πλοῦτο εἶναι τέτοια, ποὺ ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σηκώσει.
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ψαρὰς ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν στὴ λίμνη Γεννησαρὲτ, γνωρίζει πὼς μιὰ τέτοια ἐπιτυχία στὸ ψάρεμα οὐδέποτε εἶχε συμβεῖ. Ἄρα λοιπὸν ὁ πλοῦτος αὐτῶν τῶν ψαριῶν ὀφειλόταν στὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ καὶ στὸ λόγο Του πρὸς τὸν Πέτρο καὶ τοὺς ἄλλους.
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος αἰσθάνθηκε τὴ δύναμη τῶν λόγων τοῦ Διδασκάλου καὶ ἐπέδειξε ἐμπιστοσύνη καὶ ὑπακοὴ σ᾿ Αὐτόν. Τὸ πλῆθος δὲ τῶν ψαριῶν ἦταν ἡ ἀμοιβὴ στὴν ὑπακοή τους, τοῦ Πέτρου, τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωάννου. Γιατί ὅποιος ἐλπίζει καὶ ἀκολουθεῖ τὸν Χριστό, ἀκουμπώντας μὲ σιγουριὰ ἐπάνω Του, ποτὲ δὲν ντροπιάζεται, μήτε φεύγει ἀπογοητευμένος. Καὶ τελικὰ δὲν βγαίνει χαμένος, ἐκεῖνος ποὺ ἐμπιστεύεται τὸν Χριστό.
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, βρισκόμενος μπροστὰ στὸ θαῦμα τοῦ πλήθους τῶν ψαριῶν, αἰσθάνεται τὴν μικρότητα καὶ ἁμαρτωλότητά του καὶ παρακαλεῖ τὸν Χριστὸ νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ πλοιάριο.
«Ὅταν δὲ εἶδε ὁ Σίμων Πέτρος τὸ καταπληκτικὸ αὐτὸ πλῆθος τῶν ψαριῶν, ἔπεσε κάτω στὰ γόνατα τοῦ Χριστοῦ καὶ εἶπε· Ἔβγα ἀπὸ τὸ πλοῖο καὶ φύγε ἀπὸ ἐμένα Κύριε, γιατί εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ εἶμαι ἀνάξιος νὰ Σὲ δεχθῶ στὸ πλοῖο μου». Πόσο ταιριάζουν τὰ λόγια τοῦ πολυπαθοῦς Ἰὼβ ποὺ μιλώντας στὸ Θεὸ αἰσθάνεται τὴ μηδαμινότητά του καὶ τὴν ἐκφράζει μὲ ἐτοῦτα τὰ λόγια: «Μέχρι τώρα μόνο μὲ τὰ αὐτιά μου ἄκουγα γιὰ Σένα, τώρα ὅμως Σὲ εἶδαν τὰ μάτια μου. Γι᾿ αὐτὸ ἐλεεινολόγησα τὸν ἑαυτόν μου, ἔλειωσα ἀπὸ ψυχικὴ συντριβὴ, αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι χῶμα καὶ στάχτη».
Συνεπῶς ἡ παρουσία καὶ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ καθίσταται ἀποκαλυπτικὸς γιὰ τὴν γνωριμία τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἔτσι ἄλλωστε αἰσθάνθηκε ὁ ἀπόστολος Πέτρος. Τὸ φῶς τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ «ἀντανακλᾶ συγχρόνως καὶ στὴν καρδιά του καὶ ἀποκαλύπτει τὸν ἑαυτό του, ὅσο οὐδέποτε ἄλλοτε τὸν ἔχει γνωρίσει».
Θὰ συνεχίσει φυσικὰ τὴν ἐργασία του ὁ Πέτρος, ἀλλὰ μιὰ ἐργασία ὄχι μόνο μὲ τὰ χέρια. Τώρα περισσότερο θὰ ἐργαζέται μὲ τὴν καρδιά. Δηλαδὴ «ἐργασία ὄχι μόνο ἐξωτερική, ἀλλὰ καὶ ἐσωτερική». Ἐργασία βιοποριστικὴ γιὰ τὴν καθημερινὴ τροφή, ἀλλὰ καὶ ἐργασία πνευματικῆς ἀναγέννησης.
Ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς θέλει ὄχι μόνο νὰ μᾶς παρέχει πλούσια τὰ δῶρα Του γιὰ τὶς καθημερινὲς ἀνάγκες μας ἀλλὰ διὰ τοῦ λόγου τοῦ Εὐαγγελίου Του νὰ παρέχει πνευματικὴ τροφὴ γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς.
Ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος ἀπολαμβάνοντας τὰ πλούσια δῶρα Του, τρέφεται καὶ ἱκανοποιεῖ τὶς ἀνάγκες τῆς ζωῆς. Καὶ μεταλαμβάνοντας τῆς γλυκύτητος τῶν λόγων Του, αἰσθάνεται τὴν ἐνδόμυχη ἀνάγκη νὰ Τὸν εὐχαριστήσει καὶ νὰ δοξολογήσει καθημερινῶς τὸ μεγάλο ὄνομά Του.
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, δὲν εἶναι μικρὸ πρᾶγμα ἐκεῖ ποὺ βρίσκουμε ἀδιέξοδα, ἀδυναμίες καὶ ἀποτυχίες, αἴφνης μὲ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἢ μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός Του, τὰ πάντα νὰ ἀνατρέπονται. Καὶ ἐκεῖ ποὺ πρῶτα ὑπῆρχεν ἀδιέξοδο, τώρα νὰ ἀνοίγονται δρόμοι μὲ λύσεις. Ἐκεῖ ποὺ δείχναμε ἀδυναμίες γιὰ ἕνα ἔργο, τώρα νὰ βρίσκουμε δυνάμεις καὶ κουράγιο, γιὰ νὰ προχωρήσουμε. Καὶ ἐκεῖ ποὺ ἐμεῖς ἀποτυχαίνουμε καὶ ἀπογοητεύομαστε, νὰ γεμίζουμε τὶς ὑπάρξεις μας μὲ ἐλπίδα καὶ σιγουριὰ πὼς θὰ πετύχουμε.
Ὅλ᾿ αὐτὰ ἢ κάποια ἀπ᾿ αὐτὰ, τὰ ἔχουμε ζήσει, τὰ ἔχουμε ἀντιμετωπίσει. Νὰ λοιπὸν πὼς δὲν εἴμαστε μόνοι· δὲν βαδίζουμε ξεχασμένοι. Γιατί δίπλα μας συμπαραστέκεται μὲ διάκριση ὁ Χριστός. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ ζητήσουμε τὴ δική Του ἀρωγὴ καὶ ν᾿ ἀφήσουμε τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας, γιὰ νὰ διαβεῖ καὶ νὰ ἀναδομήσει τὶς ὑπάρξεις μας.

Πηγή: http://www.imml.gr/

Ἀρχιμανδρίτου Νικηφόρου Πασσᾶ
 Ἱεροκήρυκος Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«Επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν». Κυριακή Α Λουκά

Kυριακη Α΄ του Λουκα
Η ταπείνωση των ψαράδων φαίνεται περισσότερο στην υπακοή  τους. Μετά από ολονύχτια αποτυχία εμφανίζεται μπροστά τους ο Χριστός. Προστάζει το Σίμωνα Πέτρο: «Επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν». Ο Πέτρος κάνει υπακοή: «Επί τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον». Η υπακοή αυτή φανερώνει ταπείνωση, και μάλιστα βαθειά. Σε βάθος έριξε τα δίκτυα του ο Πέτρος. Μα περισσότερο βάθος είχε η πίστη του στο Χριστό.  Θέλεις να μετρήσεις την πίστη σου; Το ακριβέστερο μέτρο της πίστεως είναι η υπακοή στο θέλημα, στις εντολές του Θεού.  Γιατί η υπακοή του Πέτρου φανερώνει ταπείνωση και έχει μεγάλη αξία; Φανταστείτε ένα τεχνίτη, ειδικό και έμπειρο, να κάνει υπακοή σε κάποιον, που δεν έχει καμιά σχέση με το αντικείμενο της εργασίας του. Ποιος ειδικός κάνει υπακοή σε έναν άσχετο, όταν μάλιστα του υπαγορεύει πράγματα αντίθετα με την τεχνική της εργασίας του; Κανείς. Και όμως ο Πέτρος, ο έμπειρος ψαράς, κάνει υπακοή στον Ιησού, που του λέει να ρίξει τα δίχτυα του κατά το φως της ημέρας. Άλλος στην θέση του Πέτρου θα αντιδρούσε: «Και ποιος είσαι εσύ, που θα με διατάξεις τι θα κάνω; Αφού δεν είχαμε αλιεία όλη την νύχτα,  που είναι ο κατάλληλος καιρός για ψάρεμα, θα έχουμε αλιεία και ψάρια την ημέρα, με το φως του ήλιου; Και αφού επιμένεις, εμπρός έλα εσύ να ρίξεις τα δίχτυα». Τίποτα από όλα αυτά δεν είπε, ούτε σκέφτηκε ο Πέτρος. Πειθάρχησε αμέσως. Η λογική του υποτάχτηκε στο Λόγω. Γιατί;  Διότι ο Πέτρος κατάλαβε, ότι ο Ιησούς δεν είναι ένας απλός άνθρωπος.  Αν δεν είναι ο έμπειρος ψαράς της Γαλιλαίας, είναι  ο Άπειρος. Άπειρος όχι με την έννοια ότι δεν έχει πείρα, αλλά διότι δεν έχει πέρας. Ο Πέτρος, που μόλις υποψία είχε, ότι ο Άγνωστος που τον διατάζει, είναι κάτι παρά πάνω από άνθρωπος, υπακούει αμέσως σε κάτι που ξεπερνά τη λογική της τέχνης του. Και εμείς, που γνωρίζουμε, που έχουμε βεβαιότητα ότι ο Άγνωστος επισκέπτης της Γαλιλαίας είναι ο παντοδύναμος Θεός, σαρκωμένος, δεν υπακούμε ούτε σε λογικά πράγματα, που παραγγέλλει ο Θεάνθρωπος Ιησούς. Να γιατί έχει μεγάλη αξία η υπακοή του Πέτρου. Ο Πέτρος είχε αγρυπνήσει και είχε κοπιάσει  ολόκληρη νύχτα. Όταν  όμως τον διέταξε ο Ιησούς Χριστός, ήταν βέβαιος, ότι οι δυνάμεις του θα ανανεωθούν και θα μπορούσε να συνεχίσει το έργο, ένα έργο χωρίς αποτέλεσμα χωρίς τον Ιησού, ένα έργο με ελπιδοφόρο αποτέλεσμα αφού δίπλα  βρισκόταν ο Χριστός. Οι διάκονοι του Ευαγγελίου οφείλουν να επιμένουν στο έργο τους, και όταν ακόμη δεν βλέπουν κανένα καρπό του έργου τους. Αρκεί να ακολουθούν τις οδηγίες, που λαμβάνουν από το λόγω του Κυρίου.  Στο τέλος το έργο της πνευματικής αλιείας θα στεφθεί από επιτυχία και θα έχει και εμφανείς καρπούς, αρκεί να γίνεται με ταπείνωση και ως έργο υπακοής στο Χριστό. Και για άλλο λόγω έχει αξία η υπακοή του Πέτρου. Το ίδιο είναι να επαναλάβεις μία πράξη, που είχε σπουδαία απόδοση, και το ίδιο να επαναλάβεις  μια ανενέργητη πράξη; Ο Ιησούς Χριστός είπε στο Πέτρο να ξαναρίξει τα δίχτυα. Του λέει να επαναλάβει κάτι, που είχε κάνει πολλές φορές χωρίς αποτέλεσμα. Ελπίδα θαύματος χωρίς προηγούμενο. Εμείς σήμερα έχουμε το προγούμενο για κάθε τι, που ο Θεός παραγγέλλει. Και σε μας λέει ο Χριστός, πάλη και πάλη, «έτι και έτι». Ξανακάνε την πράξη, ξανά αγωνίσου. Αλλά για κάθε πράξη μας σήμερα είναι επανάληψη θαύματος, δεν είναι πρωτόγνωρο θαύμα. Ο Θεός, που μας χάρισε το προηγούμενο θαύμα, θα μας δώσει και το σημερινό. Ο Θεός, που μας φρόντισε χθες, θα μας φροντίσει και σήμερα. Τα θαύματα του παρελθόντος αποτελούν την εγγύηση για τα θαύματα του μέλλοντος. Ο Πέτρος θα έκανε κάτι, που για πρώτη φορά θα το έβλεπε. Εμείς καλούμαστε να κάνουμε κάτι, που χιλιάδες φορές έχει συντελεστή ως θαύμα του Θεού. ας αναφέρουμε συγκεκριμένη εντολή του Θεού, την εντολή της τεκνογονίας. Κάνε και άλλο παιδί. Το 98% των σημερινών γονέων,  και των θεωρουμένων χριστιανών, αντιδρούν στο βασικό αυτό νόμο, που δεν είναι καν αρετή, αλλά αποτελεί κατά φύση κατάσταση. Γιατί αντιδρούν; Διότι πάνω από τον Θεό θέτουν το εγώ τους.  Να γιατί έχει μεγάλη αξία η υπακοή του Πέτρου, διότι πάνω από τη δική του γνώμη έθεσε την εντολή του Χριστού. Αμήν.

Η συμπεριφορά του Πέτρου Κυριακή Α΄Λουκά (Λουκ. 5, 1-11)

Όσο κι αν το σημερινό θαύμα του Χριστού, που αναφέρει η Ευαγγελική περικοπή, μας προκαλεί εντύπωση, όπως βέβαια και κάθε έργο της αγάπης Του για τον άνθρωπο, η ουσία της αφήγησης εστιάζεται αλλού και όχι στο συγκλονιστικό γεγονός. Ένα είναι βέβαιο, ότι μέσα από κάθε θαύμα επιδιώκεται η πνευματική οικοδομή και ποτέ ο εφήμερος εντυπωσιασμός.

Χωρίς να υποτιμούμε τον υπερφυσικό χαρακτήρα του θαύματος, εκείνο που μπορεί να οικοδομήσει, είναι η στάση των αποδεκτών, η στάση μας, απέναντι στον ίδιο το Χριστό και στην συγκεκριμένη περίπτωση, η στάση του Απ. Πέτρου. Τί κάνει λοιπόν ο Πέτρος ; Αν και επαγγελματίας ψαράς με μεγάλη αλιευτική πείρα, κατάκοπος από την ολονύκτια προσπάθεια, χωρίς όφελος, αποδέχεται με ευγένεια την πρόταση του Χριστού να επαναλάβει μια προσπάθεια ρίχνοντας ξανά τα δίκτυα στη θάλασσα.

Ήταν βέβαιος πως τίποτε δεν θα άλλαζε και μάλιστα το ανακοίνωσε έμμεσα λέγοντας: «δι’ ὅλης τῆς νυκτός κοπιάσαντες οὐδέν ἐλάβομεν». Η επώδυνη εμπειρία της νύχτας νομιμοποιούσε εντελώς την αντίδρασή του και θα έλεγε κανείς ακόμα και μια άρνηση στην πρόταση, ειδικά μάλιστα εκείνη την ώρα.

Για τον Ιησού Χριστό είχε ακούσει, αλλά τον γνώριζε ελάχιστα, αφού μέχρι τότε δεν ήταν μαθητής Του. Θα γίνει βέβαια σε λίγο, όπως μας αναφέρει το σημερινό Ευαγγέλιο. Πιο βαθειά από την πρώτη αντίδραση διαβλέπουμε το αίσθημα της απεριόριστης εκτίμησης που έτρεφε στο πρόσωπό Του.

Η φράση «ἐπί τῷ ρίματί σου χαλάσω τό δίχτυον» που παραμερίζει την κόπωση μιας ολονύκτιας άκαρπης προσπάθειας, καθορίζει κιόλας την εκτίμηση του Πέτρου απέναντι στο Διδάσκαλο και εγγυάται όσα θα συμβούν στο μέλλον. Μια εκτίμηση θεμελιωμένη στην πίστη, ότι βρήκε την αλήθεια, που με τόσο πάθος αναζητούσε.

Όταν ο Χριστός κερδίσει την καρδιά, η συμπεριφορά απέναντι στον εαυτό μας και τον κόσμο αλλάζει. Μέσα από την συνείδησή μας έρχεται ένα νέο αξιολογικό κριτήριο, να ορίσει προτεραιότητες και στόχους, άγνωστους ως τότε, περιορίζοντας παλαιές αντιλήψεις και νοοτροπίες. Αυτή η μεταβολή, η «καλή ἀλλοίωσις» στην γλώσσα των πατέρων, είναι το αντίθετο της αλλοτρίωσης.

Ο Πέτρος ανήκει στους χαρακτήρες που τολμούν να αλλάζουν όχι μόνο επάγγελμα, αλλά και να αφήνουν τα πάντα σε μια στιγμή, για να ακολουθήσουν την αλήθεια. Η φράση «καταγαγόντες τά πλοῖα ἐπί τήν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ», σημαίνει την πιο τολμηρή πρόταση ζωής. Μπορεί κανείς να θαυμάσει τον ηρωισμό των ψαράδων, Πέτρου, Ιάκωβου και Ιωάννη, να πάρουν μια απόφαση που τόσο δραματικά και ξαφνικά άλλαξε την ζωή τους.

Ίσως κάποιοι σκεφθούν, ότι πήραν την απόφαση αυτή ευρισκόμενοι «υπό το κράτος» του θαύματος και συνεπώς δεν ήταν ελεύθεροι, αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβιβάζεται με το πνεύμα της Καινής Διαθήκης. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι και οι τρείς ήταν μαθητές του Προδρόμου. Ο λόγος που τους έφερε κοντά στον ασκητικό Ιωάννη, φανερώνει ελεύθερη επιλογή αλλά και την «καιομένη καρδίαν τους». Υποδηλώνει την ετοιμότητα και την ωριμότητά τους ώστε αβίαστα να πάρουν την μεγάλη απόφαση.

Το ζητούμενο της σημερινής περικοπής είναι τελικά η δική μας απόφαση για να διαμορφώσουμε την στάση μας απέναντι στο Χριστό μέσα από το σκάφος της Εκκλησίας, «ἧν περιποίσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος» (Ιωαν. 20,28)

Σε μια τέτοια ευλογημένη απόφαση η στάση και η συμπεριφορά του Πέτρου αποτελεί μοναδικό παράδειγμα υψηλών στόχων και μεγάλων συγκινήσεων για κάθε καρδιά που επιζητεί πράγματι την αλήθεια. Την αλήθεια που φανερώνεται ολόκληρη στο πρόσωπο εκείνου ο οποίος είπε: «δεῦτε πρὀς με πάντες οἱ κοπιόντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11, 28).

π.Γ.Στ.

Κυριακή α' Λουκά «Επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον» Ιερά Μητρόπολις Κυδωνίας και Αποκορώνου

Κυριακή α' Λουκά

«Επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον»

Ο Πέτρος και ο Ανδρέας ψαρεύουν όλη τη νύκτα χωρίς να πιάσουν στα δίχτυα τους έστω και ένα ψάρι. Το πρωί απλώνουν τα δίχτυα και ετοιμάζονται για το άλλο βράδυ. Εκεί τους βρήκε ο Χριστός όταν τους ζήτησε να χρησιμοποιήσει το πλοίο ως εξέδρα για να μιλήσει στα πλήθη των ανθρώπων που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στη παραλία. Οι άνθρωποι δε θέλουν μόνο να ακούνε αλλά και να βλέπουν το Χριστό. Όταν τελειώνει την ομιλία του ο Χριστός την οποία παρακολουθούν και οι ψαράδες, γυρίζει προς τον Πέτρο και του λέει: «Επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα ημών εις άγραν». Η απάντηση του Πέτρου, «δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν, επί δε τω ρήματι σου χαλάσω το δίκτυον. Το αποτέλεσμα. Πολλά ψάρια. Μεγάλη σοδειά. Πλούσια τα ελέη του Θεού.
Εμείς να σταθούμε μια στιγμή σε αυτή τη συμπεριφορά του Πέτρου. «Για το χατήρι σου θα χαλάσω το δίκτυον».
Ο Πέτρος δεν ακούει μόνο το Χριστό, υπακούει και ανταποκρίνεται άμεσα στο λόγο του, την προτροπή Του. Καμιά πρόφαση όπως θα μπορούσε να ισχυρισθεί ένεκα της άκαρπης κούρασης της προηγούμενης νύκτας και την ανάγκη ξεκούρασης, ύπνου. Επιστάτα, αφέντη, αρχηγέ. Αναγνώριση απόλυτης κυριότητας στο πρόσωπο του Ιησού. Ο Πέτρος δεν άκουσε μόνο, γνώρισε καλά το Χριστό ως αυτό που είναι, Θεός εκ Θεού αληθινού. Ο Πέτρος γνωρίζει ποιον έχει απέναντί του και κυριολεκτικά υποκλίνεται. Ότι πεις. Και η κούραση και το ξενύχτι χαλάλι σου. Ο λόγος του Θεού είναι επιμονή προσπάθεια. Όπου αστοχήσεις γύρισε. Το άγιο ευαγγέλιο είναι λόγος Χριστού Θεού ζώντος. Ακούμε το ευαγγέλιο, σημαίνει ότι γνωρίζουμε το Χριστό. Δεν αντιλέμε. Υπακούμε. Ότι πεις Κύριε. Στοιχείο που δείχνει την ερωτική σχέση που πρέπει να υπάρχει μεταξύ πιστού και Χριστού. Αφοσίωση, δυναμική αγαπητική σχέση. Αληθινά ερωτευμένοι. Ζουν ο ένας για τον άλλο. Ο Πέτρος εξομολογείται δημόσια στο Χριστό: «έξελθε απ’ εμού Κύριε ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί».
Βλέπετε, οι αμαρτίες μας δεν εμποδίζουν να επικοινωνούμε με τον Ιησού Χριστό. Για τους αμαρτωλούς ήλθε ο Χριστός στον κόσμο και «ου θελήσει το θάνατο του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζειν αυτόν».
Όσο αλόγιστο και παράλογο κι αν φαίνεται ότι λέει ο Χριστός, είναι πάντοτε ο λόγος του φιλανθρωπικός. Είναι πάντοτε υπέρ εμάς. Η αποτυχία της νύκτας γίνεται επιτυχία της ημέρας. Η κούραση και η απόγνωση της νύκτας γίνονται η χαρά της ημέρας. Με το Χριστό η ζωή είναι χρόνος χαράς και ευχαρίστησης. Χωρίς το Χριστό η ζωή μας είναι νύκτα απόγνωσης, απελπισίας και θανάτου. Αυτό δε το λέμε εμείς. Είναι διαπίστωση και εμπειρία των αγίων αποστόλων. Είναι ένα μήνυμα του αγίου ευαγγελίου προς όλους εμάς που παλεύουμε την καθημερινότητα για να επιβιώσουμε. Είναι ακόμα ένας λόγος ουράνιος, αισιοδοξίας και ζωής, που και για τούτο είναι λόγος του άμβωνα, ο οποίος για τούτο βρίσκεται στο ψηλότερο μέρος του Ναού. Ακριβώς για να δείχνει την ουράνια αποστολή του και να εμπνέει πίστη και αισιοδοξία στη ζωή. Χαίρουμε και συγχαίρουμε γι’ αυτή την ευλογία, για αυτή τη δωρεά, γι’ αυτό το ζωντανό αντίδωρο της Εκκλησίας μας. Αυτό αποκαλύπτει ο άμβωνας, να καθιστά το λόγο του Θεού κατανοητό, να αφήνει πάντοτε ανοικτή τη πρόσκληση του Θεού σε μετάνοια, σε σωτηρία, σε αγιασμό, σε θέωση. Στην Εκκλησία πάμε να πάρουμε την ευλογία και το έλεος του Θεού τίποτα άλλο. Μην ανάψουμε κερί. Μη δώσουμε τίποτα. Ο Θεός δε θέλει τίποτα. Θέλει εμάς. Να λυτρώσει και να σώσει. «Οι εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελλαττωθήσονται παντός αγαθού». Οι καταβολές μας είναι οι ίδιες με του Πέτρου και των άλλων μαθητών του Χριστού και πάντων των Αγίων.
Γιατί και εμείς να μην έχουμε τις ίδιες απολαβές; Γιατί και το δικό μας δίκτυο να μην είναι μεστό ιχθύων πολλών;

πρωτ. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης