Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 24, 2013

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΘΕΩΝ ΜΕΡΟΣ Α’ ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΘΕΩΝ
ΜΕΡΟΣ   Α’
ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ    ΧΡΗΣΤΟΣ


ΤΙ ΩΡΑ ΕΓΙΝΕ Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ;
            Οι διάφοροι αρνητές της Αγίας Γραφής που πολεμούν την θεοπνευστία της ομιλούν για «αντιφάσεις της Βίβλου» και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι θεόπνευστο ένα βιβλίο με αντιφάσεις ! Ως αντίφαση της Γραφής αναφέρουν και το εξής επιχείρημα :
            Οι Ευαγγελιστές (σύμφωνα με τους απίστους) δεν συμφωνούν για την ώρα που έλαβε χώρα η Σταύρωση του Ιησού. Διότι ο Μάρκος λέγει ότι έγινε την ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ της ημέρας, σύμφωνα με τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών (δηλαδή 9 π.μ), ενώ ο Ιωάννης  αναφέρει ότι την ΕΚΤΗ ΩΡΑ  (δηλαδή 12 το μεσημέρι) ο Ιησούς ήταν ακόμη ενώπιον του Πιλάτου !
            Κατόπιν έρχονται διάφοροι (κυρίως Προτεστάντες) και με λάθος επιχειρήματα προσπαθούν να αντικρούσουν τους Αθέους. Και μπορεί να φιμώνουν ίσως τους άσχετους με την Γραφή Αθέους, οι οποίοι έχουν μεγάλη άγνοια της Βίβλου, προκαλούν όμως σύγχυση με αυτά που λέγουν στους μη αθέους οι οποίοι μελετούν την Γραφή. Άλλωστε σκοπός δεν πρέπει να είναι απλώς να δοθεί απάντηση σε έναν άθεο ώστε αυτός να μην μπορεί να την αναιρέσει, αλλά να δοθεί απάντηση που συμφωνεί με όλη την Αγία Γραφή και δεν δημιουργεί άλλα ερμηνευτικά προβλήματα.
            Ας δούμε λοιπόν τα επίμαχα εδάφια και να κάνουμε ανάλυση του θέματος:
«ἦν δὲὥρα τρίτηκαὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν» Μάρκος 15:25.
« ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν ᾿Ιησοῦν, καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, ἑβραϊστὶ δὲ Γαββαθᾶ·  ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα,ὥραδὲ ὡσεὶἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» Ιωάννης 19:13-14.
Ορίστε ! Λέγουν οι Άθεοι, η Γραφή αντιφάσκει ! Όχι ! Απαντούν πολλοί Αιρετικοί, δεν αντιφάσκουν οι Ευαγγελιστές απλώς χρησιμοποιούν διαφορετικό τρόπο μέτρησης του χρόνου !
Η ΛΑΘΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ
            Οι Προτεστάντες κυρίως (και όχι μόνο), στην προσπάθειά τους να αντικρούσουν την ένσταση των Αθέων για δήθεν αντίφαση περί την ώρα της Σταύρωσης, ισχυρίζονται ότι ο Ιωάννης ο οποίος έγραψε τελευταίος το Ευαγγέλιό του στην Έφεσο και απευθύνονταν σε ανθρώπους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, χρησιμοποίησε τον Ρωμαϊκό τρόπο μέτρησης των Ωρών στο κείμενό του και όχι τον Εβραϊκό τρόπο του Μάρκου.
           Οι Εβραίοι μετρούν τις ώρες της ημέρας από την ανατολή του Ηλίου μέχρι την δύση. Δηλαδή η ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ που αναφέρει ο Μάρκος είναι η Τρίτη ώρα από την ανατολή του Ηλίου (ανατολή Ηλίου περίπου 6 πμ) άρα περίπου 9 π.μ.
           Οι Ρωμαίοι μετρούν τις ώρες  από τα μεσάνυχτα όπως εμείς στην εποχή μαςΑν υποθέσουμε λοιπόν ότι ο Ιωάννης χρησιμοποιεί στο Ευαγγέλιό του τον Ρωμαϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών, η ΕΚΤΗ ΩΡΑ είναι η έκτη  ώρα από τα μεσάνυχτα δηλαδή  6 π.μ .
           Με αυτόν τον τρόπο σκέψης αίρεται η «αντίφαση»  ανάμεσα στον Μάρκο και τον Ιωάννη και φιμώνονται οι Άθεοι. Δηλαδή σύμφωνα με τους Προτεστάντες ο Μάρκος χρησιμοποιεί τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών και λέγει ότι ο Ιησούς Σταυρώθηκε την ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ = 9 πμ ενώ ο Ιωάννης χρησιμοποιεί τον Ρωμαϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών και αναφέρει ότι την ΕΚΤΗ ΩΡΑ = 6 πμ ο Ιησούς ήταν ενώπιον του Πιλάτου. Και αφού η 6 πρωϊνή προηγείται της 9 πρωϊνής δεν υπάρχει αντίφαση ! Στις 6 πμ ο Χριστός δικαζόνταν και στις 9 πμ  Σταυρώθηκε.
           Τι απαντούν οι Άθεοι ;;; Η άγνοιά τους τους επιτρέπει να απαντήσουν ; Ασφαλώς η περί την Γραφή άγνοια των Αθέων δεν αφήνει περιθώρια απάντησης προς τους Προτεστάντες…
            Εμείς οι Ορθόδοξοι τι λέμε ; Συμφωνούμε με την προχειρολογία των Προτεσταντών; Με ποίο τρόπο ένας Ορθόδοξος μπορεί να απαντήσει στους Αθέους ; Η μελέτη της Βίβλου δεν είναι εύκολο πράγμα. Και οι απαντήσεις που δίνουμε πρέπει να είναι όχι απλώς αναιρετικές των Αθεϊστικών επιχειρημάτων αλλά και σύμφωνες με τη Αγία  Γραφή στο σύνολό της. Πρόχειρες απαντήσεις δεν πρέπει να δίνονται.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΝ ΡΩΜΑΪΚΟ ΤΡΟΠΟ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ;
            Συμφωνούμε με τους Προτεστάντες ότι δεν υπάρχει πραγματική αντίφαση ανάμεσα  στους Ευαγγελιστές αναφορικά με την ώρα της Σταύρωσης. Διαφωνούμε όμως με την υποστηριζόμενη άποψη ότι ο Ιωάννης χρησιμοποιεί διαφορετικό τρόπο μέτρησης του χρόνου από τον Μάρκο. Πιστεύουμε ότι και οι δύο χρησιμοποιούν τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης. Να σημειωθεί δε ότι και ο μεγάλος Θεολόγος και Φιλόλογος των ημερών μας Νικόλαος Σωτηρόπουλος υποστηρίζει την άποψη ότι ο Ιωάννης μετρά τις ώρες με τον Εβραϊκό και όχι τον Ρωμαϊκό τρόπο.
«ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐχὶδώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας;ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει·  ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ» Ιωάννης 11 : 9-10
Ο Ιησούς Χριστός χρησιμοποιεί τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών και λέγει ότι  το διάστημα της «ημέρας» που υπάρχει φως χωρίζεται σε δώδεκα ώρες (από την ανατολή μέχρι την δύση του Ηλίου). Την δήλωση αυτή του Ιησού την καταγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Πόσο πιθανό είναι ο αγαπημένος Μαθητής του Χριστού να χρησιμοποιεί διαφορετικό τρόπο μέτρησης του χρόνου από τον Διδάσκαλο; Μαλλόν απίθανο..
« ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ ᾿Ιακώβ. ὁ οὖν ᾿Ιησοῦςκεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίαςἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ·ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη.  ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· δός μοι πιεῖν» Ιωάννης 4: 6-7
Ο Ιωάννης λέγει ότι ο Ιησούς «κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας», αφού κουράστηκε από την οδοιπορία, σταμάτησε στην πηγή του Ιακώβ περίπου την ΕΚΤΗ ΩΡΑ (την ΙΔΙΑ ώρα δηλαδή που την ημέρα της Σταύρωσης ήταν ενώπιον του Πιλάτου σύμφωνα με τον ίδιο Ευαγγελιστή- Ιωάννης 19:14). Δηλαδή ο Ιησούς αφού διένυσε μεγάλη απόσταση με τα πόδια (γιαυτό κουράστηκε) κάθισε να ξαποστάσει . Αν η ΕΚΤΗ ΩΡΑ που αναφέρει ο Ιωάννης είναι η 6 πμ αυτό σημαίνει ότι οδοιπορούσε την νύκτα ο Ιησούς ! Πράγμα απίθανο μιας και ο ίδιος έχει πει ότι « ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει» Ιωάννης 11:10. Η λογική λέγει ότι η αναφερόμενη από τον Ιωάννη ΕΚΤΗ ΩΡΑ είναι σύμφωνα με τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης η 12 μεσημβρινή και όχι η 6 πρωϊνή.
« ῏Ηλθεν οὖν πάλιν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἐποίησε τὸ ὕδωρ οἶνον. καὶ ἦν τις βασιλικός, οὗ ὁ υἱὸς ἠσθένει ἐν Καπερναούμ·  οὗτος ἀκούσας ὅτι ᾿Ιησοῦς ἥκει ἐκ τῆς ᾿Ιουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἀπῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα καταβῇ καὶ ἰάσηται αὐτοῦ τὸν υἱόν· ἤμελλε γὰρ ἀποθνήσκειν.  εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς πρὸς αὐτόν· ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε, οὐ μὴ πιστεύσητε.  λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλικός· Κύριε, κατάβηθι πρὶν ἀποθανεῖν τὸ παιδίον μου.  λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· πορεύου· ὁ υἱός σου ζῇ. καὶ ἐπίστευσεν ὁ ἄνθρωπος τῷ λόγῳ ᾧ εἶπεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐπορεύετο.  ἤδη δὲ αὐτοῦ καταβαίνοντος οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἀπήντησαν αὐτῷ καὶ ἀπήγγειλαν λέγοντες ὅτι ὁ παῖς σου ζῇ.  ἐπύθετο οὖν παρ' αὐτῶν τὴν ὥραν ἐν ᾗ κομψότερον ἔσχε. καὶ εἶπον αὐτῷ ὅτι χθὲςὥραν ἑβδόμηνἀφῆκεν αὐτὸν ὁ πυρετός.  ἔγνω οὖν ὁ πατὴρ ὅτι ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐν ᾗ εἶπεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ὁ υἱός σου ζῇ· καὶ ἐπίστευσεν αὐτὸς καὶ ἡ οἰκία αὐτοῦ ὅλη» Ιωάννης 4: 46-53
Ομοίως η ΕΒΔΟΜΗ ΩΡΑ που αναφέρεται στο παρον χωρίο δεν μπορεί να είναι η 7 πμ (σύμφωνα δηλαδή με τον Ρωμαϊκό τρόπο μέτρησης) διότι αυτό σημαίνει επίσης ότι και ο ελθών προς τον Ιησού αξιωματούχος οδοιπορούσε νύκτα για να καλύψει την μεγάλη απόσταση από το σπίτι του μέχρι το μέρος που ήταν ο Ιησούς.  Το ότι η απόσταση που διένυσε ο αξιωματούχος (Καπερναούμ – Κανά περίπου 42 χιλιόμετρα ανηφορικού δρόμου) ήταν μεγάλη φαίνεται και από το ότι κατά την επιστροφή του είχε περάσει μία μέρα και ακόμη δεν είχε φτάσει αλλά τον προυπάντησαν οι δούλοι του στον δρόμο και του είπαν ότι ΧΘΕΣ την εβδόμη ώρα έγινε καλά ο ασθενής.
            Η προσεκτική μελέτη των γεγονότων της σύλληψης του Ιησού και των ανακρίσεων δείχνει ότι η ΕΚΤΗ ΩΡΑ που αναφέρει ο Ιωάννης στο εδάφιο 19:14 δεν είναι η 6 πμ των Ρωμαίων αλλά η 12 μεσημβρινή των Εβραίων.
-Ο Ιησούς συνελήφθη νύχτα και οδηγήθηκε στο σπίτι του Άννα για την πρώτη ανάκριση –« ῾Η οὖν σπεῖρα καὶ ὁ χιλίαρχος καὶ οἱ ὑπηρέται τῶν ᾿Ιουδαίων συνέλαβον τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἔδησαν αὐτόν,  καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν πρὸς ῎Ανναν πρῶτον· ἦν γὰρ πενθερὸς τοῦ Καϊάφα, ὃς ἦν ἀρχιερεὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου» Ιωάννης 18: 12-13
-Ο Ιησούς κατόπιν οδηγείται νύχτα ενώπιον του Καϊάφα και του Σαχένδριν (Συνεδρίου) για να δικαστεί παράνομα – « ἀπέστειλεν αὐτὸν ὁ ῎Αννας δεδεμένον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα» Ιωάννης 18:24,  « Οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπήγαγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν» Ματθαίος 26:57
- «ΠΡΩΪΑΣ δὲ γενομένηςσυμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν» Ματθαίος 27:1.  Μετά την νυχτερινή (άρα παράνομη) σύναξη του Σαχένδριν υπό τον Καϊάφα και την ουσιαστική καταδίκη του Ιησού, οι ασεβείς Ιουδαίοι Αρχιερείς προκειμένου να προσδώσουν νομιμότητα στο παράνομο έργο τους, συγκαλούν το ΠΡΩΪ πλέον, νέα σύσκεψη του Σαχένδριν με σκοπό φυσικά όχι να επανεξετάσουν την νυχτερινή απόφαση αλλά να κανονίσουν τα διαδικαστικά θέματα για την εμφάνιση του καταδικασθέντος ενώπιον του Πιλάτου.
- Ο Ιησούς ενώπιον του Πιλάτου για πρώτη φορά.Μετά την πρωϊνή σύσκεψη του Σαχένδρινο Ιησούς παραδίδεται στον Πιλάτο.
 «ΠΡΩΪΑΣ δὲ γενομένηςσυμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν·  καὶ δήσαντες αὐτὸνἀπήγαγον καὶ παρέδωκαν αὐτὸν Ποντίῳ Πιλάτῳτῷ ἡγεμόνι» Ματθαίος 27: 1-2
«Και εὐθέωςἐπὶ τὸ πρωῒσυμβούλιον ποιήσαντες οἱ ἀρχιερεῖς μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ γραμματέων καὶ ὅλον τὸ συνέδριον, δήσαντες τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπήνεγκαν καὶπαρέδωκαν τῷ Πιλάτῳ» Μάρκος 15:1
« ῎Αγουσιν οὖν τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπὸ τοῦ Καϊάφα εἰς τὸ πραιτώριον·ἦν δὲ πρωΐ·καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον, ἵνα μὴ μιανθῶσιν, ἀλλ' ἵνα φάγωσι τὸ πάσχα» Ιωάννης 18: 28
-        Ο Πιλάτος   στέλνει τον Ιησού στον Ηρώδη.
«Πιλᾶτος δὲ ἀκούσας Γαλιλαίαν ἐπηρώτησεν εἰ ὁ ἄνθρωπος Γαλιλαῖός ἐστι,  καὶ ἐπιγνοὺς ὅτι ἐκ τῆς ἐξουσίας ῾Ηρῴδου ἐστίν,ἀνέπεμψεν αὐτὸν πρὸς ῾Ηρῴδην, ὄντα καὶ αὐτὸν ἐν ῾Ιεροσολύμοις ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις.  ὁ δὲ ῾Ηρῴδης ἰδὼν τὸν ᾿Ιησοῦν ἐχάρη λίαν· ἦν γὰρ ἐξ ἱκανοῦ θέλων ἰδεῖν αὐτὸν διὰ τὸ ἀκούειν αὐτὸν πολλὰ περὶ αὐτοῦ, καὶ ἤλπιζέ τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπ᾿ αὐτοῦ γινόμενον.  ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοις ἱκανοῖς·αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτῷ.  εἱστήκεισαν δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς εὐτόνως κατηγοροῦντες αὐτοῦ.  ἐξουθενήσας δὲ αὐτὸν ὁ ῾Ηρῴδης σὺν τοῖς στρατεύμασιν αὐτοῦ καὶ ἐμπαίξας, περιβαλὼν αὐτὸν ἐσθῆτα λαμπρὰν ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Πιλάτῳ.  ἐγένοντο δὲ φίλοι ὅ τε ῾Ηρῴδης καὶ ὁ Πιλᾶτος ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ μετ᾿ ἀλλήλων· προϋπῆρχον γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντες πρὸς ἑαυτούς» Λουκάς 23: 7-12
Ο Πιλάτος αφού ανέκρινε για πρώτη φορά τον Ιησού τον στέλνει στον Ηρώδη ο οποίος του κάνει πολλές ερωτήσεις και τον εξουθενώνει μαζί με τους στρατιώτες και τους Αρχιερείς που φτάνουν και αυτοί για να τον κατηγορήσουν. Τηνημέραεκείνη (όχι την νύχτα εκείνη) ο Ηρώδης και ο Πιλάτος γίνονται φίλοι.
-        Δεύτερη φορά ο Ιησούς ενώπιον του Πιλάτου- Μαστίγωση του Ιησού με φραγγέλιο και εμπαιγμός από τους Ρωμαίους στρατιώτες.
«Πιλᾶτος δὲ συγκαλεσάμενος τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν λαὸν εἶπε πρὸς αὐτούς· προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὡς ἀποστρέφοντα τὸν λαόν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνας οὐδὲν εὗρον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ὧν κατηγορεῖτε κατ᾿ αὐτοῦ.  ἀλλ᾿οὐδὲ ῾Ηρῴδης· ἀνέπεμψα γὰρ ὑμᾶς πρὸς αὐτόν·καὶ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶ πεπραγμένον αὐτῷ.  παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω.  ἀνάγκην δὲ εἶχεν ἀπολύειν αὐτοῖς κατὰ ἑορτὴν ἕνα.  ἀνέκραξαν δὲ παμπληθεὶ λέγοντες· αἶρε τοῦτον, ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν Βαραββᾶν·  ὅστις ἦν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην ἐν τῇ πόλει καὶ φόνον βεβλημένος εἰς τὴν φυλακήν.  πάλιν οὖν ὁ Πιλᾶτος προσεφώνησε, θέλων ἀπολῦσαι τὸν ᾿Ιησοῦν.  οἱ δὲ ἐπεφώνουν λέγοντες· σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν.  ὁ δὲ τρίτον εἶπε πρὸς αὐτούς· τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτος; οὐδὲν ἄξιον θανάτου εὗρον ἐν αὐτῷ· παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω.  οἱ δὲ ἐπέκειντο φωναῖς μεγάλαις αἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι, καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχιερέων.  ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐπέκρινε γενέσθαι τὸ αἴτημα αὐτῶν, ἀπέλυσε δὲ αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν τὸν διὰ στάσιν καὶ φόνον βεβλημένον εἰς τὴν φυλακήν, ὃν ᾐτοῦντο,τὸν δὲ ᾿Ιησοῦν παρέδωκε τῷ θελήματι αὐτῶν» Λουκάς 23: 13-25
«Τότε οὖν ἔλαβεν ὁ Πιλᾶτος τὸν ᾿Ιησοῦν καὶἐμαστίγωσε.  καὶ οἱ στρατιῶται πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν ἐπέθηκαν αὐτοῦ τῇ κεφαλῇ, καὶ ἱμάτιον πορφυροῦν περιέβαλον αὐτὸν  καὶ ἔλεγον· χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων· καὶ ἐδίδουν αὐτῷ ραπίσματα.  ἐξῆλθεν οὖν πάλιν ἔξω ὁ Πιλᾶτος καὶ λέγει αὐτοῖς· ἴδε ἄγω ὑμῖν αὐτὸν ἔξω, ἵνα γνῶτε ὅτι ἐν αὐτῷ οὐδεμίαν αἰτίαν εὑρίσκω.  ἐξῆλθεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς ἔξω φορῶν τὸν ἀκάνθινον στέφανον καὶ τὸ πορφυροῦν ἱμάτιον,  καὶ λέγει αὐτοῖς· ἴδε ὁ ἄνθρωπος. ὅτε οὖν εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται, ἐκραύγασαν λέγοντες· σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς καὶ σταυρώσατε· ἐγὼ γὰρ οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν.  ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ ᾿Ιουδαῖοι· ἡμεῖς νόμον ἔχομεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ὀφείλει ἀποθανεῖν, ὅτι ἑαυτὸν Θεοῦ υἱὸν ἐποίησεν.  ῞Οτε οὖν ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον, μᾶλλον ἐφοβήθη,  καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ ᾿Ιησοῦ· πόθεν εἶ σύ; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ. λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε;  ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει.  ἐκ τούτου ἐζήτει ὁ Πιλᾶτος ἀπολῦσαι αὐτόν· οἱ δὲ ᾿Ιουδαῖοι ἔκραζον λέγοντες· ἐὰν τοῦτον ἀπολύσῃς, οὐκ εἶ φίλος τοῦ Καίσαρος. πᾶς ὁ βασιλέα ἑαυτὸν ποιῶν ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι.  ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν ᾿Ιησοῦν, καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, ἑβραϊστὶ δὲ Γαββαθᾶ·  ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα,ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν.  οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα.τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ» Ιωάννης 19 :1-16
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :Πριν ακουστεί από τον Πιλάτο η φράση «ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» την ΕΚΤΗ ΩΡΑ, είχαν προηγηθεί τα εξής γεγονότα:
ΠΡΩΪΝΗ συνεδρίαση του Σαχένδριν.
Πρώτη ΠΡΩΪΝΗ ανάκριση του Ιησού ενώπιον του Πιλάτου.
Αποστολή του Ιησού για ανάκριση στον Ηρώδη παρόντων και των Αρχιερέων- εμπαιγμός του Ιησού από το στράτευμα του Ηρώδη.
Δεύτερη ανάκριση του Ιησού από τον Πιλάτο.
Μαστίγωση του Ιησού από τους Ρωμαίους και εμπαιγμός αυτού.
Παρουσίαση του Ιησού στον όχλο και αίτηση του όχλου για απελευθέρωση του Βαρραβά.
           Συνεπώς η αναφερόμενη ΕΚΤΗ ΩΡΑ από τον Ιωάννη δεν μπορεί να είναι η 6 πρωϊνή  αλλά η 12 μεσημβρινή . Όλα αυτά τα γεγονότα που περιγράφονται αρχής γενομένης από του πρωϊνού συμβουλίου του Σαχένδριν έως την φράση του Πιλάτου «ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» δεν χωράνε χρονικά από το Πρωί μέχρι την 6 πμ που επίσης είναι πρωί ! Τονίζουμε ότι απαγορεύονταν από τον Νόμο δίκη υπό σκότος. Για τον λόγο αυτό το Σαχένδριν συνεδρίασε και το ΠΡΩΪ, για να προσδώσει νομιμότητα στην καταδίκη του Ιησού που έγινε την νύχτα !
            Ο Ιωάννης λοιπόν χρησιμοποιεί τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών όπως ο Μάρκος και όχι τον Ρωμαϊκό τρόπο όπως νομίζουν μερικοί.
Ορισμένοι προκειμένου να λύσουν τον γρίφο ισχυρίζονται εντελώς αβάσιμα ότι δήθεν η ΕΚΤΗ ΩΡΑ που αναφέρει ο Ιωάννης δεν είναι ούτε Ρωμαϊκός τρόπος μέτρησης του χρόνου (από τα μεσάνυχτα δηλαδή), ούτε Εβραϊκός τρόπος μέτρησης (από την ανατολή του Ηλίου ) αλλά δηλώνει τις ώρες που πέρασαν από την σύλληψη του Ιησού μέχρι εκείνη την στιγμή !!! Δεν έχω διαβάσει πιο γελοία άποψη. Εντελώς αυθαίρετη ! Ο τρόπος που εκφράζεται ο Ιωάννης δεν αφήνει περιθώρια για τέτοια ερμηνεία –« ἦν δὲπαρασκευὴτοῦ πάσχα,ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη» ο Ιωάννης προσδιορίζει Ημέρα και Ώρατης ημέρας, όχι πόσες ώρες πέρασαν από την σύλληψη.
Άλλοι επικαλούνταιδιαφορετική γραφήτης ώρας που υπάρχει σε ορισμένα (λίγα) χειρόγραφα και αναφορές αρχαίων. Αυτές όμως οι πληροφορίες δεν κρίνονται αξιόπιστες και μάλλον είναι αποτέλεσμα λάθους αντιγραφέων ή προσπαθειών εξομάλυνσης της διαφοράς. Η Εκκλησία που είναι ο Στύλος και το Εδραίωμα της Εκκλησίας – Α Τιμ. 3:15 καθώς και οι πιο αξιόπιστες κριτικές εκδόσεις της Καινής Διαθήκης  δέχονται τα εν λόγω εδάφια του Ιωάννη και του Μάρκου όπως τα παραθέσαμε.
Τέλος υπάρχουν και εκείνοι οι τελείως άσχετοι με την Γραφή, που λέγουν ότι η Σταύρωση του Ιησού έγινε την επόμενη μέρα της δίκης του από τον Πιλάτο !!! Δηλαδή ο Πιλάτος στις 12 η ώρα το μεσημέρι έκδοσε την απόφασή του και την επομένη ημέρα στις 9 π.μ εκτελέστηκε η απόφαση !!! Αυτή και αν είναι ανοησία ! Διότι η Γραφή είναι σαφής : «ἦν δὲπαρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» Ιωάννης 19:14.Παραμονή του Πάσχα καταδικάστηκε ο Χριστος. Πώς είναι δυνατόν να σταυρώθηκε την άλλη μέρα ανήμερα αργίας ;Πώς ο Σίμων ο Κυρηναίος επέστρεφε από το χωράφι του σε μέρα αργίας; « Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου,ἐρχομένου ἀπ᾿ ἀγροῦ, ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὀπίσω τοῦ ᾿Ιησοῦ» Λουκάς 23:26 Πως κατά την διάρκεια αργίας αγόρασε σινδόνα ο Ιωσήφ ο Αριμαθαίος ; « καὶἀγοράσας σινδόνακαὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ» Μάρκος 15:46.  Ο Χριστός την ΙΔΙΑ ημέρα σταυρώθηκε όχι την επομένη που ήταν η αργία της εορτής των Αζύμων καιΣάββατο. « Καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης, ἐπεὶ ἦνπαρασκευή, ὅ ἐστιπροσάββατον,  ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ» Μάρκος 15 : 42-43.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
           Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα τότε ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΝ ΕΚΤΗ ΩΡΑ (12 το μεσημέρι) να βρίσκεται ενώπιον του Πιλάτου σύμφωνα με τον Ιωάννη και την ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ της ίδιας μέρας (9 π.μ) να βρίσκεται στον Σταυρό όπως λέγει ο Μάρκος;;;
            Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρέπει πρώτα να πούμε ορισμένα πράγματα για τον τρόπο που οι Εβραίοι μετρούσαν τον χρόνο.
Οι Εβραίοι χώριζαν το 24ωρο σε δύο τμήματα. Την ημέρα και την νύχτα. Η ημέρα χωρίζονταν σε δώδεκα ίσα τμήματα / ώρες. Η νύχτα ομοίως. Ανάλογα με την εποχή του έτους οι ώρες της νύχτας είχαν περισσότερη διάρκεια ( τον χειμώνα) σε σχέση με τις ώρες της ημέρας ή το αντίστροφο ( το καλοκαίρι). Την εποχή που σταυρώθηκε ο Ιησούς (άνοιξη) οι διάρκεια των ημερήσιων και των νυχτερινών ωρών ήταν σχεδόν ίση.
Οι ώρες της ημέρας μετρούνταν από την ανατολή του Ηλίου και οι ώρες της νύχτας άρχιζαν να μετρούνται με την δύση του Ηλίου.
«ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐχὶδώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας;» Ιωάννης 11:9
« Καὶ προσκαλεσάμενος δύο τινὰς τῶν ἑκατοντάρχων εἶπεν· ἑτοιμάσατε στρατιώτας διακοσίους ὅπως πορευθῶσιν ἕως Καισαρείας, καὶ ἱππεῖς ἑβδομήκοντα καὶ δεξιολάβους διακοσίους, ἀπὸτρίτης ὥρας τῆς νυκτός» Πράξεις 23:23
            Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε η ακρίβεια μέτρησης του χρόνου που έχουμε σήμερα. Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Δεν μπορούσαν δηλαδή να ξεχωρίσουν εύκολα το πότε έληγε μία ώρα και το πότε ξεκίναγε η επόμενη. Γιαυτό χώριζαν το 24ωρο σε μεγαλύτερα χρονικά τμήματα για πρακτικούς λόγους.
Η νύχτα χωρίζονταν σε 4 ίσα τμήματα ή φυλακές (από τρείς ώρες η κάθε φυλακή) : « ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές, ἥτις διῆλθε, καὶφυλακὴ ἐν νυκτί» Ψαλμός 89:4 κατά τους Εβδομήκοντα. Η πρώτη φυλακή ήταν από τις 18:00 έως 21:00, η δεύτερη φυλακή από 21:00 έως 24 :00, η τρίτη φυλακή από 00:01 έως 3:00 και η τέταρτη φυλακή από 03:00 έως 06:00.
Ομοίως η ημέρα χωρίζονταν σε ανάλογα χρονικά τμήματα που ονομάζονταν όμως ως εξής :
ΠΡΩΙ = 06:00-09:00
ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ = 09:00-12:00
ΕΚΤΗ ΩΡΑ= 12:00-15:00
ΕΝΑΤΗ ΩΡΑ= 15:00-18:00
Αυτός ο διαχωρισμός της ημέρας φαίνεται από το γεγονός ότι από όλες τις αναφορές της Καινής Διαθήκης  σε συγκεκριμένη ώρα (24 αναφορές) ΜΟΝΟ οι τέσσερις ( Ματθαίος 20:6,9, Ιωάννης 1:40, 4:52) αφορούν σε ονομασία ώρας διαφορετικής από την ονομασία ΤΡΙΤΗ/ΕΚΤΗ/ΕΝΑΤΗ.
Παραθέτω όλες τις αναφορές :
« καὶ ἐξελθὼν περὶτρίτην ὥρανεἶδεν ἄλλους ἑστῶτας ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀργούς,  καὶ ἐκείνοις εἶπεν· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον δώσω ὑμῖν. οἱ δὲ ἀπῆλθον.  πάλιν ἐξελθὼν περὶἕκτην καὶ ἐνάτην ὥρανἐποίησεν ὡσαύτως.  περὶ δὲ τὴνἑνδεκάτην ὥρανἐξελθὼν εὗρεν ἄλλους ἑστῶτας ἀργούς, καὶ λέγει αὐτοῖς· τί ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴν ἡμέραν ἀργοί;  λέγουσιν αὐτῷ· ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο. λέγει αὐτοῖς· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον λήψεσθε. ὀψίας δὲ γενομένης λέγει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τῷ ἐπιτρόπῳ αὐτοῦ· κάλεσον τοὺς ἐργάτας καὶ ἀπόδος αὐτοῖς τὸν μισθόν, ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕως τῶν πρώτων.  καὶ ἐλθόντες οἱ περὶ τὴνἑνδεκάτην ὥρανἔλαβον ἀνὰ δηνάριον» Ματθαίος 20:3-9
« ᾿Απὸ δὲἕκτης ὥραςσκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕωςὥρας ἐνάτης.  περὶ δὲ τὴνἐνάτην ὥρανἀνεβόησεν ὁ ᾿Ιησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἠλὶ ἠλί, λιμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ᾿ ἔστι, Θεέ μου Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;» Ματθαίος 27:45-46
« ἦν δὲὥρα τρίτηκαὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν» Μάρκος 15:25
« Γενομένης δὲὥρας ἕκτηςσκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕωςὥρας ἐνάτης·  καὶτῇ ὥρᾳ τῇ ἐνάτῃἐβόησεν ὁ ᾿Ιησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ᾿Ελωῒ ᾿Ελωΐ, λιμᾶ σαβαχθανί;» Μάρκος 15:33-34
« ῏Ην δὲ ὡσεὶὥρα ἕκτηκαὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕωςὥρας ἐνάτης, τοῦ ἡλίου ἐκλείποντος» Λουκάς 23:44
«ὥρα ἦν ὡς δεκάτη» Ιωάννης 1:40
« ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ ᾿Ιακώβ. ὁ οὖν ᾿Ιησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ·ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη» Ιωάννης 4:6
« ἐπύθετο οὖν παρ' αὐτῶν τὴν ὥραν ἐν ᾗ κομψότερον ἔσχε. καὶ εἶπον αὐτῷ ὅτι χθὲςὥραν ἑβδόμηνἀφῆκεν αὐτὸν ὁ πυρετός» Ιωάννης 4:52
« ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα,ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη» Ιωάννης 19:14
« οὐ γάρ, ὡς ὑμεῖς ὑπολαμβάνετε, οὗτοι μεθύουσιν· ἔστι γὰρὥρα τρίτητῆς ἡμέρας» Πράξεις 2:15
«Επί τὸ αὐτὸ δὲ Πέτρος καὶ ᾿Ιωάννης ἀνέβαινον εἰς τὸ ἱερὸν ἐπὶ τὴνὥραντῆς προσευχῆςτὴν ἐνάτην» Πράξεις 3:1
« εἶδεν ἐν ὁράματι φανερῶς ὡσεὶὥραν ἐνάτηντῆς ἡμέρας» Πράξεις 10:3
«Τῇ δὲ ἐπαύριον ὁδοιπορούντων ἐκείνων καὶ τῇ πόλει ἐγγιζόντων ἀνέβη Πέτρος ἐπὶ τὸ δῶμα προσεύξασθαι περὶὥραν ἕκτην» Πράξεις 10:9
« καὶ ὁ Κορνήλιος ἔφη· ἀπὸ τετάρτης ἡμέρας μέχρι ταύτης τῆς ὥρας ἤμην νηστεύων, καὶ τὴνἐνάτην ὥρανπροσευχόμενος ἐν τῷ οἴκῳ μου» Πράξεις 10: 30
« Καὶ προσκαλεσάμενος δύο τινὰς τῶν ἑκατοντάρχων εἶπεν· ἑτοιμάσατε στρατιώτας διακοσίους ὅπως πορευθῶσιν ἕως Καισαρείας, καὶ ἱππεῖς ἑβδομήκοντα καὶ δεξιολάβους διακοσίους, ἀπὸτρίτης ὥραςτῆς νυκτός» Πράξεις 23:23
           Δηλαδή εκείνη την εποχή όταν κάποιος ομιλούσε για ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι μιλούσε για τις 9π.μ ακριβώς. ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ ονομάζονταν και ολόκληρο το διάστημα από 9π.μ – 12π.μ.
Συνεπώς δεν υπάρχει πραγματική αντίφαση ανάμεσα στον Μάρκο και στον Ιωάννη.
«ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲὡσεὶἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» Ιωάννης 19:14
Ο Ιωάννης λέγει ότι η ώρα ήταν «ωσεί» =περίπου έκτη (12 μεσημβρινή). Το «περίπου» σε εποχή που δεν υπάρχουν τα σύγχρονα μέσα μέτρησης του χρόνου, έχει μεγάλο χρονικό εύρος…
Άρα στην πραγματικότητα ο Ιησούς σταυρώθηκε κατά την διάρκεια της ΤΡΙΤΗΣ ΩΡΑΣ (09:00- 12:00)   πρίν την 12 μεσημβρινή –« ὥρα δὲὡσεὶἕκτη» και όταν πλέον ήρθε η ΕΚΤΗ ΩΡΑ (12:00-15:00) βρίσκονταν στον Σταυρό και ο Ήλιος σκοτείνιασε μέχρι την ΕΝΑΤΗ ΩΡΑ-δηλαδή μέχρι την αρχή της ΕΝΑΤΗΣ ΩΡΑΣ (15:00) όπου και πέθανε.
«῏Ηνδὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτηκαὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, τοῦ ἡλίου ἐκλείποντος» Λουκάς 23:44
Συγκρίνοντας τα εδάφια Λουκάς 23:44 και Ιωάννης 19:14 βλέπουμε ότι όλο το διάστημα από την ώρα που ο Ιησούς βρίσκονταν στο Λιθόστρωτο έως την έναρξη του σκότους (διάστημα πορείας προς τον Γολγοθά, αγγάρευσης Σίμωνος, Σταύρωσης) ονομάζεται «ὡσεὶ ὥρα ἕκτη»=περίπου έκτη ώρα(12:00). Επαναλαμβάνω ότι εκείνη την εποχή λόγω απουσίας τεχνολογικών μέσων ο χρόνος δεν μετρούνταν με την σημερινή ακρίβεια.
«Γενομένης δὲ ὥρας ἕκτηςσκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης» Μάρκος 15:33
Αφού λοιπόν ο Ιωάννης ομιλεί για «ὡσεὶ ὥρα ἕκτη»=περίπου έκτη ώρα(12:00) και ο Μάρκος για ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ (09:00- 12:00) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ.Υπάρχει στην ουσία χρονική αλληλοκάλυψη των δύο Ευαγγελιστών.
ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΜΑΡΚΟΣ 15:25
            Για να φανεί ακόμη περισσότερο ότι δεν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στα εδάφια Μάρκος 15:25 και Ιωάννης 19:14 κρίναμε σκόπιμο να αναλύσουμε περισσότερο το εδάφιο του Μάρκου και μάλιστα να το δούμε εντός των συμφραζομένων.
« ὁ δὲ Πιλᾶτος ἔλεγεν αὐτοῖς· τί γὰρ ἐποίησε κακόν; οἱ δὲ περισσοτέρως ἔκραξαν· σταύρωσον αὐτόν.  ὁ δὲ Πιλᾶτος βουλόμενος τῷ ὄχλῳ τὸ ἱκανὸν ποιῆσαι, ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, καὶ παρέδωκε τὸν ᾿Ιησοῦν φραγελλώσας ἵνα σταυρωθῇ. Οἱ δὲ στρατιῶται ἀπήγαγον αὐτὸν ἔσω τῆς αὐλῆς, ὅ ἐστι πραιτώριον, καὶ συγκαλοῦσιν ὅλην τὴν σπεῖραν·  καὶ ἐνδύουσιν αὐτὸν πορφύραν καὶ περιτιθέασιν αὐτῷ πλέξαντες ἀκάνθινον στέφανον,  καὶ ἤρξαντο ἀσπάζεσθαι αὐτόν. χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων·  καὶ ἔτυπτον αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλάμῳ καὶ ἐνέπτυον αὐτῷ, καὶ τιθέντες τὰ γόνατα προσεκύνουν αὐτῷ.  καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν πορφύραν καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια τὰ ἴδια, καὶ ἐξάγουσιν αὐτὸν ἵνα σταυρώσωσιν αὐτόν. Καὶ ἀγγαρεύουσι παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον, ἐρχόμενον ἀπ᾿ ἀγροῦ, τὸν πατέρα ᾿Αλεξάνδρου καὶ Ρούφου, ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ. Καὶ φέρουσιν αὐτὸν ἐπὶ Γολγοθᾶ τόπον, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον κρανίου τόπος.  καὶ ἐδίδουν αὐτῷ πιεῖν ἐσμυρνισμένον οἶνον· ὁ δὲ οὐκ ἔλαβε.  καὶ σταυρώσαντες αὐτὸνδιαμερίζονται τὰ ἱμάτια αὐτοῦ βάλλοντες κλῆρον ἐπ᾿ αὐτὰ τίς τί ἄρῃ.  ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν» Μάρκος 15:14-25
Ο Μάρκος αφού εξιστορείόλα τα παθήματα του Ιησού από τους Ρωμαίουςκατόπιν αναφέρει και την Σταύρωση - «καὶ σταυρώσαντες αὐτὸνδιαμερίζονται τὰ ἱμάτια αὐτοῦ». Έπειτα επανέρχεται για να δηλώσει ότι «ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν».
Εδώ χρειάζεται προσοχή. Ο Μάρκος λέγει «ἦν δὲ ὥρα τρίτηκαὶἐσταύρωσαν αὐτόν».Δεν λέγει«ἦν δὲ ὥρα τρίτηότε(= όταν) ἐσταύρωσαν αὐτόν».Αυτή είναι μία πολύ σπουδαία λεπτομέρεια.
           Η λέξη ΚΑΙ στο εδάφιο «ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν» μας δείχνει ότι η φράση «ἦν δὲ ὥρα τρίτη» έλκεται προς τα προηγουμένως αναφερθέντα πάθη του Ιησού από τους Ρωμαίους και όχι απαραίτητα προς την φράση «ἐσταύρωσαν αὐτόν» ή μόνο σε αυτήν.
           Δηλαδή η φράση «ἦν δὲ ὥρα τρίτη» σηματοδοτεί την έναρξη των Δεσποτικών παθημάτων από τους Ρωμαίους στρατιώτες που κατέληξαν στην  Σταύρωση. (Βλέπε και ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ του Π. ΤΡΕΜΠΕΛΑ).
            Για να γίνει περισσότερο κατανοητό αυτό παραθέτω παράδειγμα από την Παλαιά Διαθήκη (κείμενο Εβδομήκοντα).
«Καὶ ἦν Νῶε ἐτῶν πεντακοσίωνκαὶἐγέννησε τρεῖς υἱούς, τὸν Σήμ, τὸν Χάμ, καὶ τὸν ᾿Ιάφεθ» Γένεση 5:32
Το Γένεση 5:32 λέγει ότι ο Νώε ήταν 500 ετών ΚΑΙ εγέννησε τρείς υιούς.Δεν λέγει ότι  ΟΤΑΝ ήταν 500 ετών γέννησε τρείς υιούς. Άλλωστε ο Νώε που είχε μία σύζυγο ΠΩΣ ήταν δυνατόν να γεννήσει τρείς υιούς κατά την διάρκεια ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ (του πεντακοσιοστού της ηλικίας του);;; Τα τρία τέκνα του Νώε δεν ήταν τρίδυμα- δεν είχαν την ίδια ηλικία.
Στο Γένεση 9:24 λέγεται για τον Χάμ : « ἐξένηψε δὲ Νῶε ἀπὸ τοῦ οἴνου καὶ ἔγνω ὅσα ἐποίησεν αὐτῷὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ νεώτερος».
Συνεπώς η φράση «Καὶ ἦν Νῶε ἐτῶν πεντακοσίωνκαὶἐγέννησε τρεῖς υἱούς, τὸν Σήμ, τὸν Χάμ, καὶ τὸν ᾿Ιάφεθ» σημαίνει ότι τα σχετικά με την γέννηση των τριών τέκνων του Νώεάρχισαν να λαμβάνουν χώρακατά το πεντακοσιοστό έτος της ηλικίας του, όχι ότι και τα τρία τέκνα γεννήθηκαν το ίδιο έτος.
Ομοίως ο Μάρκος γράφει «ἦν δὲ ὥρα τρίτηκαὶἐσταύρωσαν αὐτόν». Κατά την ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ (09:00) άρχισαν τα σχετικά με την Σταύρωση παθήματα του Ιησού από τους Ρωμαίους στρατιώτες, τα οποία κράτησαν όλο το διάστημα της ημέρας που ονομάζεται γενικώς ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ (09:00-12:00) καιπερίπουτην ΕΚΤΗ ΩΡΑ καταδικάστηκε οριστικά από τον Πιλάτο και Σταυρώθηκε. Όταν πλέον το κάρφωμα στον Σταυρό τελείωσε και ήρθε η ΕΚΤΗ ΩΡΑ σκότος έπεσε και ο Ήλιος δεν έδωσε το φως του. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΦΑΣΗ.
            Γενικά το θέμα του πως οι Εβραίοι εκείνης της εποχής αντιλαμβάνονταν τον χρόνο έχει μεγάλη σημασία.
 « ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ᾿Ιωνᾶς ὁ προφήτης ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτουςτρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπουἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας» Ματθαίος 12:40
Τρείς ημέρες και τρείς νύχτες μας κάνουν σήμερα 72 ώρες. Όμως ο Ιησούς δεν έμεινε 72 ώρες στον Τάφο αφού «καὶ μαστιγώσαντες ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶτῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναστήσεται» Λουκάς 18:33
Ο Χριστός αναστήθηκε την Τρίτη ημέρα όχι μετά το τέλος  72 ωρών δηλαδή  την τέταρτη ημέρα. Στην πραγματικότητα έμεινε στον τάφο πολύ λιγότερες ώρες από τις 72.
Αλλά για το ζήτημα αυτό, πρώτα ο Θεός, στο δεύτερο μέρος της μελέτης μας με θέμα «ΠΟΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ; »



πηγή

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 23, 2013

Ποιοι θα πλανηθούν απ’ τον Αντίχριστο;

Ποιοι θα πλανηθούν απ’ τον Αντίχριστο;

Αν η επαρκής θεωρητική και πρακτική γνώση του Χριστιανισμού είναι η αιτία της μη πλάνησης των πιστών Χριστιανών, η έλλειψη του ζεύγους πράξεως και θεωρίας θα είναι η αιτία της πτώσης των οπαδών του θηρίου. Αυτοί, λοιπόν, που θα πλανηθούν απ’ τον Αντίχριστο θα είναι:

1) Όσοι δεν θα έχουν θεωρητική θεολογική κατάρτιση.


2) Όσοι είναι ασταθείς και άστατοι στο νου.

Κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, θα εξαπατηθούν και θα χωριστούν απ’ τον ζωντανό Θεό αυτοί που θα έχουν σαθρή και αστήρικτη την βάση της διανοίας τους. Σύμφωνα με τον Θεοδώρητο Κύρου, στα ολέθρια δίχτυα του Αντιχρίστου δεν θα πιαστούν όλοι αλλά μόνο αυτοί που θα έχουν ασταθή και εύκολη στο να εξαπατηθεί γνώμη. « Οὐ γὰρ πάντας ἀγρεύσει – ὁ Ἀντίχριστος – πρὸς ὄλεθρον, αλλὰ τοὺς εὐρίπιστον καὶ εὐεξαπάτητον κεκτημένους τὴν γνώμην », σημειώνει ο επίσκοπος Κύρου.

3) Όσοι έχουν γήινο φρόνημα και είναι προσκολλημένοι στις γήινες υποθέσεις.

Κατά τον Όσιο Εφραίμ, αυτοί που είναι δεμένοι με την ύλη, ακόμη κι αν ακούσουν την αλήθεια, δεν θα πιστέψουν αλλά θα βδελύσσονται αυτόν που τους μιλάει. Κατά τον Άγιο Καισάριο Αρελάτης, θα ακολουθήσουν τον Αντίχριστο οι πλεονέκτες, οι φαύλοι και οι μοιχοί, όσοι ονομάζουν τους εαυτούς τους Χριστιανούς αλλά είναι τέτοιοι μόνο κατά το όνομα.

4) Όσοι, ούτως ή άλλως, δεν θα είναι άξιοι σωτηρίας.

Κατά τους ιερό Χρυσόστομο, Θεοδώρητο Κύρου, Άγιο Αυγουστίνο και Άγιο Θεοφύλακτο Βουλγαρίας, ο Αντίχριστος δεν θα επικρατήσει σε όλους αλλά μόνο σ’ αυτούς που από μόνοι τους είναι άξιοι απωλείας και θα στερούσαν τη σωτηρία απ’ τους εαυτούς τους ακόμη και χωρίς την παρουσία του Αντιχρίστου. Θα τον ακολουθήσουν οι απειθείς, αυτοί που θα κολάζονταν, ακόμη κι αν δεν ερχόταν ο Αντίχριστος.
Κατά τον Άγιο Αυγουστίνο, θα πλανηθούν αυτοί που θα είναι άξιοι να πλανηθούν, αυτοί που θα αφήσουν τους εαυτούς τους να πέσουν στην πλάνη. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, αναφερόμενος στους « Μοιχειανούς », όπως τους χαρακτηρίζει, λέγει: « Όσοι υποπέσουν σ’ αυτή την αίρεση – επικεντρώνει την προσοχή του στην υποταγή της Εκκλησίας στη θέληση της πολιτικής εξουσίας –, αν ζούσαν την εποχή του Αντιχρίστου, θα έπιπταν στην λατρεία του. Και όσοι μένουν όρθιοι και αγωνίζονται κατά της αίρεσης, αν ζούσαν την εποχή του Αντιχρίστου, θα τον νικούσαν με τη δύναμη του Χριστού ».

5) Όσοι θα έχουν εγκαταλείψει τον Θεό.

Ο Άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, ερμηνεύοντας τον λόγο του Αποστόλου Παύλου « Καὶ πέμψει αὐτοῖς ἐνέργειαν πλάνης… », διευκρινίζει  πως δεν θα είναι ο Θεός υπεύθυνος της πλάνης των οπαδών του Αντιχρίστου αλλά οι ίδιοι. Γράφει χαρακτηριστικά: « Πρῶτον ἐκεῖνοι ἀπώσαντο τὴν ἀλήθειαν, καὶ τότε ἐγκατέλιπεν αὐτοὺς ὁ Θεός, καὶ ἐκράτησεν αὐτῶν τὸ ψεῦδος ». Κατά τον Άγιο Ιγνάτιο Μπριαντσιανίνωφ, « όποιος δε δέχτηκε μέσα του τη βασιλεία του Θεού δεν μπορεί ν’ αναγνωρίσει τον Αντίχριστο. Μ’ έναν ακατανόητο για τον ίδιο τρόπο, ανεπίγνωστα, θα γίνει σίγουρα οπαδός του ».  Θα δεχτούν την πλάνη όσοι δεν έμειναν στην αλήθεια. Κατά τον Άγιο Ιερώνυμο, θα πιστέψουν στο ψεύδος όσοι δεν δέχτηκαν την αγάπη και την αλήθεια, δηλαδή τον Χριστό, όσοι θα έχουν προετοιμάσει τους εαυτούς τους για τον πνευματικό όλεθρο.

6) Όσοι έχουν υπερήφανο φρόνημα.

Κατά τον ιερό Αυγουστίνο, όσοι επιδιώκουν τη δική τους δόξα, όπως και ο Αντίχριστος θα αποδίδει δόξα στον εαυτό του, κινδυνεύουν να οδηγηθούν στην παγίδα του θηρίου. Προφανώς, όντες όμοιοί του, θα τον συμπαθήσουν και θα τον ακολουθήσουν.

Στην ευρύτερη χριστιανική γραμματεία αναφέρονται παρόμοιες απόψεις. Η έλλειψη θεολογικής κατάρτισης θεωρείται πως θα είναι μια αιτία πλάνης των ανθρώπων. Κατά τον Αρέθα, θα εξαπατηθούν απ’ τον Αντίχριστο αυτοί που είναι κάλπικοι και ακούν τις προφητείες για την έλευση του Χριστού με ραθυμία. Θα τον ακολουθήσουν αυτοί που δεν θα έχουν διδαχθεί τη θεολογία της ιστορίας, δηλαδή πώς κυριαρχούσε ο Σατανάς πρίν την έλευση του Χριστού, πώς νικήθηκε με την Πρώτη Παρουσία Του και πώς θα ηττηθεί ξανά στους έσχατους χρόνους.
Τονίζεται, επίσης, πως ο υλόφρων βίος θα οδηγήσει στον Αντίχριστο. Σύμφωνα με τον συγγραφέα του Περί Συντελείας, θα ακολουθήσουν τον Αντίχριστο αυτοί που θα είναι δέσμιοι των βιωτικών υποθέσεων και δεμένοι με την επιθυμία του παρόντος αιώνος, της εφήμερης πραγματικότητας. Κατά τον Αρέθα Καισαρείας, θα πλανηθούν απ’ τον Αντίχριστο αυτοί που δεν θα δείχνουν καμία φροντίδα για την ουράνια δόξα αλλά θα είναι προσκολλημένοι στη γήινη « εστία » και θα έχουν υιοθετήσει ένα κτηνώδη τρόπο ζωής, όσοι θα άγονται και φέρονται στο παιχνίδι της ζωής φρονώντας τα γήινα.
Θα πλανηθούν όσοι είναι « χαλαροί » και « επιφανειακοί » Χριστιανοί. Κατά τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα, θα πλανηθούν οι « κλητοί » και όχι οι εκλεκτοί. Το ίδιο γράφει και ο Αρέθας που σημειώνει πως απ’ τους Χριστιανούς θα ακολουθήσουν τον Αντίχριστο αυτοί που η κλήση του Χριστού δεν έφθασε μέχρι τα βάθη της καρδιάς τους αλλά τους άγγιξε μόνο επιφανειακά και ακροθιγώς, τόσο ώστε να συναριθμηθούν με τους Χριστιανούς. Θα πλανηθούν αυτοί που υπήρξαν μεν κλητοί αλλά δεν συναριθμήθηκαν με τους εκλεκτούς.

Γίνεται αναφορά και στο χάρισμα της διάκρισης των πνευμάτων. Ο Αρέθας σημειώνει πως οι περισσότεροι άνθρωποι θα πλανηθούν, διότι δεν θα έχουν συνηθίσει να διακρίνουν την αλήθεια από το ψεύδος· « διὰ τὸ μὴ ἔχειν διακριτικὴν ἔξιν ἀληθείας καὶ ψεύδους », αναφέρει χαρακτηριστικά.
Οι περισσότεροι Πατέρες δεν φαίνονται ιδιαίτερα αισιόδοξοι σχετικά με τους αριθμούς αυτών που θα αντισταθούν στον Αντίχριστο και αυτών που θα τον ακολουθήσουν. Οι δεύτεροι θα είναι περισσότεροι. Σύμφωνα με τη Διδαχή των δώδεκα Αποστόλων, « καὶ σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀπολοῦνται ». Κατά τον Άγιο Ρωμανό τον Μελωδό, « πολλοὶ ὑπακούσονται καὶ ἀπελεύσονται πρὸς αὐτὸν ἀπατώμενοι ». Ο Αγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, εκφράζοντας την θλίψη του για τον μικρό αριθμό που συντάχθηκε με το δίκαιο στο γνωστό ζήτημα της εποχής του, γράφει πως κάτι ανάλογο θα συμβεί και στα έσχατα. Το ποσοστό, τόσο αυτών που στην εποχή του αντιστέκονταν στην ανομία, όσο και αυτών που θα αντισταθούν στον Αντίχριστο στο τέλος των καιρών, θα είναι μικρό.
Ο Άγιος Αυγουστίνος είναι πιο αισιόδοξος. « Πρέπει να πιστεύσωμεν επίσης, ότι θα ευρεθούν κατά τον χρόνον εκείνον πιστοί Χριστιανοί, και ότι πολλοί, έξωθεν προσερχόμενοι, βοηθούμενοι υπό της χάριτος του Θεού και των Γραφών, αίτινες προείπον το τέλος του κόσμου, του οποίου προησθάνθησαν ήδη την προσέγγισιν, θα είναι περισσότερο διατεθειμένοι να πιστεύσουν και ισχυρότεροι, όπως νικήσουν τον διάβολον, απαλλαγέντα των δεσμών του », γράφει στην Πολιτεία του Θεού.

( Απόσπασμα – χωρίς τις υποσημειώσεις – από το βιβλίο του Βασιλείου Ταμιωλάκη Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ )


 πηγή

Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ – 1. «Αὐτὴ ἡ σύγχυση ἐπικρατεῖ καὶ στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, μεταξὺ τῶν Κληρικῶν καὶ τῶν θεολόγων. Μερικοί, ἐνῶ ὑποστηρίζουν τὴν Ὀρθοδοξία, διακρίνονται ἀπὸ ἀντιορθόδοξες ἀντιλήψεις». (Μητρ. Ναυπάκτοιυ Ἱερόθεος)

 κρίση τς νεοελληνικς ταυτότητας

Τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

.                Ὅταν μελετᾶ κανεὶς τὸ θέμα «Ἡ κρίση τῆς νεοελληνικῆς ταυτότητας», στὴν ἀρχὴ τὸ θεωρεῖ κοινότυπο θέμα, ὅμως στὴν συνέχεια διακρίνει μερικὰ οὐσιαστικὰ στοιχεῖα.
.                Ἀπὸ πολλοὺς γίνεται λόγος γιὰ τὴν κρίση τῆς νεοελληνικῆς ταυτότητας, ὅπως γενικὰ γίνεται καὶ λόγος γιὰ τὴν κρίση στὴν οἰκογένεια, τὴν κοινωνία, τοὺς θεσμούς, τοὺς νέους κλπ. Κάθε ἀλλαγὴ καὶ κάθε μετάβαση ἀπὸ τὴν μιὰ γενιὰ στὴν ἄλλη δημουργεῖ κρίσεις μὲ διάφορα ἀποτελέσματα, θετικὰ ἢ ἀρνητικά, γόνιμα ἢ ἀποδιοργανωτικά.
.                Τὸ θέμα αὐτὸ μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ προσεγγίση πολιτιστικά, κοινωνικά, πολιτικά, ἐθνικά. Στὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ θὰ ἐπιδιωχθῆ νὰ ἀντιμετωπισθῆ κυρίως ἐκκλησιαστικά.

1. Ἀνάλυση τῶν ὅρων

.                Τρεῖς λέξεις σὲ αὐτὴν τὴν θεματικὴ πρόταση ἔχουν μεγάλη σημασία, ἤτοι ἡ ταυτότητα, ἡ νεοελληνικὴ καὶ ἡ κρίση.
.                Ἡ λέξη ταυτότητα σήμερα δηλώνει τὸ ἔγγραφο τῆς ἀστυνομίας ποὺ ταυτοποιεῖ τὴν βιολογική μας ὕπαρξη, δηλαδὴ καταγράφει τὰ στοιχεῖα τῆς γεννήσεώς μας, τῆς διαμονῆς μας, καὶ τὰ στοιχεῖα τοῦ σώματός μας (ἡλικία, ὕψος, χρῶμα ὀφθαλμῶν κλπ.).
.                Εἰδικότερα, ὅμως, ἡ λέξη ταυτότητα συνιστᾶ ἀριστοτελικὸ ὅρο ποὺ συναντοῦμε στὰ μετὰ τὴν φύση συγγράμματά του (τὰ μεταφυσικὰ) ποὺ σημαίνει «τὸ εἶναι τί ταυτόν, τὸ ἴδιον». Εἶναι κάτι ποὺ πιστοποιεῖ τὴν ὕπαρξη ἑνὸς ἀνθρώπου, ἑνὸς ὄντος, ἑνὸς πράγματος, ποὺ δείχνει τὴν συνέχεια καὶ τὴν ἀκρίβεια.
.                Ἐνῶ θὰ ἔπρεπε ἡ ἴδια ταυτότητα, ὡς ἔκφραση καὶ τρόπος ζωῆς, νὰ ἐκφράζεται σὲ διάφορες ἐποχές, ἀνάλογα μὲ τὶς ἰδιαιτερότητες, τώρα οἱ ἄνθρωποι διαφόρων ἐποχῶν λαμβάνουν μιὰ διαφορετικὴ ταυτότητα. Δηλαδή, δὲν ἀλλάζουν οἱ ἄνθρωποι κρατώντας τὴν ἴδια ταυτότητα, ἀλλὰ ἀλλάζουν οἱ ταυτότητες στοὺς ἀπογόνους τοῦ ἰδίου ἔθνους. Αὐτὸ συνιστᾶ τὴν κρίση.
.                Στὴν νέα φιλοσοφικὴ ὁρολογία, γίνεται λόγος γιὰ τὴν «ἀρχὴ τῆς ταυτότητος», ποὺ εἶναι μιὰ λογικὴ ἀρχή, κατὰ τὴν ὁποία «κάθε πράγμα εἶναι τὸ ἴδιο μὲ τὸν ἑαυτό του, κάθε ἔννοια ἡ ἴδια μὲ τὸν ἑαυτό της. Σύμφωνα μὲ ἄλλη –καὶ πιὸ σωστὴ- ἄποψη ἡ ἀρχὴ τῆς ταυτότητας ἀπαιτεῖ κάθε ἔννοια νὰ ἐννοεῖται πάντοτε ὡς ἡ ἴδια, ὄχι ἄλλοτε ὡς α καὶ ἄλλοτε ὡς β ἢ γ». Ἡ ἀρχὴ τῆς ταυτότητας προϋποθέτει μιὰ ἔννοια νὰ ἐννοῆται πάντοτε μὲ τὸ ἴδιο περιεχόμενο, σὲ ἀντίθετη ὅμως περίπτωση, ὅταν ἀλλάζη τὸ ἐννοιολογικὸ περιεχόμενο τῶν λέξεων καὶ ἐννοιῶν, ἀπὸ τὴν μιὰ πρόταση στὴν ἄλλη, τότε ἐπικρατεῖ ἡ ἐννοιολογικὴ σύγχυση.
.                Στὴν περίπτωσή μας ἡ «ταυτότητα» προσδιορίζεται μὲ τὸ ἐπίθετο νεοελληνική, ποὺ σημαίνει προσπαθοῦμε νὰ δοῦμε ποιὰ εἶναι τὰ στοιχεῖα ἐκεῖνα ποὺ συγκροτοῦν τὴν ταυτότητα τοῦ νεοέλληνος. Ἀμέσως αὐτὸ τὸ γεγονὸς δημιουργεῖ ἕναν ἔντονο προβληματισμό, γιατί χωρίζουμε τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα διαλεκτικὰ σὲ ἀρχαία, μέση καὶ νέα.
.                Ἡ λέξη «νεοέλληνας» χαρακτηρίζει τὸν Ἕλληνα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἵδρυσης τοῦ νέου ἑλληνικοῦ Κράτους (1832). Μέχρι σήμερα ὁ ὅρος χρησιμοποιήθηκε συχνὰ ἀπὸ Ἕλληνες καὶ ξένους γιὰ νὰ ἀντιδιασταλοῦν οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους κυρίως ἀλλὰ καὶ τοὺς βυζαντινούς, μὲ μιὰ τάση γιὰ χειραφέτηση ἀπὸ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ παράδοση καὶ προβολὴ τῆς ἀξίας τοῦ νεότερου ἑλληνισμοῦ.
.                Ἡ λέξη «νεοέλληνας» καὶ τὰ παράγωγά της ἀντικατέστησε στὴν οὐσία τὴν λέξη Ρωμηὸς καὶ Ρωμηοσύνη. Ὅπως ἔχει γραφῆ: «ἡ λέξη “νεοελληνικός” ἀπαντᾶται ἀπὸ τὸ 1818, ἀλλὰ ἡ ἐπικράτησή της καὶ ὁ συνακόλουθος ἐκτοπισμὸς τῆς Ρωμηοσύνης, τὴν ὁποία προοδευτικῶς ἀντικατέστησε, θὰ διαρκέσει ἀρκετὲς δεκαετίες –ἁδρότατα πάντοτε ἐπικουρούμενος ἀπὸ τὸ νέο ἐθνικὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ λέξη “νεοέλληνας” μαρτυρεῖται ἀπὸ τὸ 1854 καὶ “νεοελληνισμός” ἀπὸ τὸ 1887».
.                Ἡ οὐσία τῆς Ὀρθοδόξου ἡσυχαστικῆς Παραδόσεως, ποὺ εἶναι συνέχεια καὶ ὁλοκλήρωση ἄλλων παρόμοιων ρευμάτων ποὺ παρατηροῦνται ἐν σπέρματι καὶ στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ παράδοση, καὶ τὴν ὁποία διαφυλλάσσει ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ ἡ μοναχικὴ παράδοση, ποὺ συνιστᾶ τὴν εὐαγγελικὴ ὁδό, εἶναι ἐκείνη ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς διαφυλάξη ἀπὸ κάθε σύγχρονη ἰδεολογία καὶ ὁλοκληρωτισμὸ ποὺ ἐκφράζεται μὲ τὴν παγκοσμιοποίηση, τὴν πολυπολιτισμικότητα καὶ κάθε –ισμό.
.                Σὲ δημοσίευμα ἀναφέρεται ὅτι ὁ νεολογισμὸς «νέοι Ἕλληνες», ἀναφέρεται σὲ βιβλίο ποὺ τυπώθηκε στὴν Βενετία τὸ 1675 ἀπὸ τὸν Ἱερέα Γεώργιο Κονταρῆ καὶ παρουσιάζει τὴν ἱστορία τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας. Στὸ βιβλίο αὐτὸ δὲν ἀποκαλεῖ τοὺς Ἕλληνες τῆς ἐποχῆς του Ρωμαίους ἢ Γραικούς, ἀλλὰ «νέους Ἕλληνες». Βέβαια, ὁ ἀρθρογράφος ποὺ φέρνει στὸ φῶς αὐτὴ τὴν μαρτυρία, συγχρόνως γράφει ὅτι «ὁ νεολογισμὸς» «νέοι Ἕλληνες», ἂν καὶ καταγράφεται σὲ βιβλίο, ἐν τούτοις «δὲν καθιερώθηκε τὴν ἐποχὴ ποὺ παρουσιάσθηκε, οὔτε καὶ ἀναφέρθηκε κανεὶς στὸν Κονταρῆ, ὅταν, ἀργότερα, οἱ ἱστορικὲς συνθῆκες εὐνόησαν τὴν καθιέρωση τῶν ὅρων αὐτῶν».
.                Οὕτως ἢ ἄλλως ὁ νεολογισμὸς «νέοι Ἕλληνες» εἶναι καρπὸς μιᾶς παραχαράξεως ποὺ ἔγινε ἀπὸ τοὺς Φράγκους. Ἐνῶ, ὅπως πιστεύουμε, ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι ἕνα μεγάλο ρεῦμα ποὺ ἐκφράζεται σὲ κάθε ἐποχὴ μὲ διαφορετικοὺς τρόπους, τώρα χωρίζεται σὲ τρεῖς κατηγορίες, τὸν ἀρχαῖο, τὸν μεσαῖο καὶ τὸν νέο. Θὰ ἦταν διαφορετικὸ ἐὰν καταγράφαμε ὅτι ἐκφράζεται ὁ ἑλληνισμὸς σὲ διάφορες φάσεις τοῦ ἱστορικοῦ του βίου ἢ ἔστω νὰ λέγαμε “ὁ ἑλληνισμὸς σήμερα” ἢ “οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες”. Ὁπότε, χρησιμοποιώντας τν φράση «νεοελληνικ ταυτότητα» μέσως καθορίζουμε να πρόβλημα ποὺφίσταται κα μι κρίση..                Συνέχεια αὐτοῦ εἶναι ὅτι ἡ λέξη κρίση δείχνει τὴν διαφοροποίηση τῆς ταυτότητος τοῦ Ἕλληνα. Ἐνῶ θὰ ἔπρεπε ἡ ἴδια ταυτότητα, ὡς ἔκφραση καὶ τρόπος ζωῆς, νὰ ἐκφράζεται σὲ διάφορες ἐποχές, ἀνάλογα μὲ τὶς ἰδιαιτερότητες, τώρα οἱ ἄνθρωποι διαφόρων ἐποχῶν λαμβάνουν μιὰ διαφορετικὴ ταυτότητα. Δηλαδή, δὲν ἀλλάζουν οἱ ἄνθρωποι κρατώντας τὴν ἴδια ταυτότητα, ἀλλὰ ἀλλάζουν οἱ ταυτότητες στοὺς ἀπογόνους του ἰδίου ἔθνους. Αὐτὸ συνιστᾶ τὴν κρίση.

 2. Αὐτοσυνειδησία τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων

.                Ἡ ταυτότητα χει σχέση μ τν ατοσυνειδησία. Λέγοντας αὐτοσυνειδησία ἐννοοῦμε τὴν συνείδηση, τὴν ἄποψη ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν περίγυρό μας. Καὶ αὐτὸ ἔχει σχέση μὲ τὴν διαφοροποίηση τῆς πολιτιστικῆς μας ταυτότητας.
.                Ἡ Ἕλλη Σκοπετέα στὸ σημαντικὸ βιβλίο της «Τὸ “πρότυπο Βασίλειο” καὶ ἡ Μεγάλη ἰδέα», χρησιμοποιώντας τὸ ὑλικὸ τοῦ καθημερινοῦ καὶ περιοδικοῦ Τύπου τῆς ἐποχῆς τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν Τουρκικὸ ζυγὸ -ἄλλωστε ὁ Τύπος συνήθως εἶναι πιὸ αὐθεντικός, γιατί ἐκεῖ ἀποτυπώνονται καλύτερα ὅλες οἱ παραδόσεις καὶ οἱ νοοτροπίες τῶν ἀνθρώπων- κάνει μερικὲς παρατηρήσεις ποὺ φανερώνουν αὐτὴν τὴν προσπάθεια τῆς ἀλλοιώσεως τῆς ταυτότητος.
.                Περισσότερο πρέπει νὰ μιλοῦμε γιὰ κρίση τοῦ νεοέλληνος, ποὺ ὡς νεοέλλην, ἔχει ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὶς ἀναζητήσεις τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ τὴν βίωση τοῦ νοήματος τῆς ζωῆς, ποὺ παρατηρεῖται στὴν Ὀρθόδοξη ἀποκαλυπτικὴ ἀλήθεια, ὅπως ἐκφράζεται στὸν Ὀρθόδοξο ἡσυχασμό, κατὰ τὴν Ρωμαϊκὴ – Βυζαντινὴ περίοδο.
.                Μὲ τὴν ἀπελευθέρωση καὶ τὴν διοργάνωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καὶ μὲ τὴν ἐπιρροὴ τῶν ξένων, πιδιώχθηκε ν καθορισθ  κα νδιαφοροποιηθ  νεοελληνικ ταυτότητα, ποὺ θ καθορίζη στ ξς τν λληνα. Πρόκειται γι τρες κφράσεις, τοι  προσανατολισμς στν ρχαία λλάδα,φο ο λληνες πρεπε ν καταλάβουν τι εναι πόγονοι τν ρχαίωνλλήνων φιλοσόφων,  ποδέσμευση π τν Κωνσταντινούπολη, γι νσπάση  μφάλιος λρος μ ,τι συνδέει τν λλάδα π τ λεγόμενο Βυζάντιο, κα  σύνδεση τς λλάδος μ τν Ερώπη κα τ δεολογικ ρεύματα ποὺ τνξέφραζαν..                Πέρα ἀπὸ τοὺς τρεῖς αὐτοὺς προσανατολισμούς, στὴν Πατρίδα μας ἐπικρατεῖ καὶ τὸ ὑπόγειο ρεῦμα τῆς ἑλληνορθόδοξης Παράδοσης, ἀπὸ τὸ ὁποῖο διαποτίσθηκαν οἱ παλαιότερες γενιὲς καὶ μεταδίδεται αὐτὸ τὸ ρεῦμα ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά, μὲ τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, μὲ τὶς παραδόσεις καὶ τὴν πολιτιστικὴ ζωή.
.               Γίνεται φανερὸ ὅτι στὴν Ἑλλάδα, στὴν ἐποχή μας, ὑπάρχει μιὰ ἰδεολογικὴ καὶ πολιτιστικὴ σύγχυση, ὁπότε δὲν μποροῦμε νὰ μιλοῦμε γιὰ μιὰ ἑνιαία πολιτιστικὴ ταυτότητα. Μεγάλες μάζες τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ ζοῦν μὲ τὴν «Μεγάλη δέα», ποὺ σήμερα κφράζεται χι μ προσκτήσεις δαφν, λλμ τν διαίτερη παράδοση ποὺ νοηματοδοτε τν βίο μας, πως τν ξέφραζαν ο Μεγάλοι Πατέρες τς κκλησίας κα τν βίωσαν ο λεγόμενοι ΦιλοκαλικοΠατέρες, καὶ οἱ ἀσκητὲς τοῦ ἀρχαίου καὶ συγχρόνου «Γεροντικοῦ». Ὑπάρχουν, ὅμως, καὶ ἄλλοι ποὺ εἶναι ἀρχαιολάτρες, προσανατολισμένοι στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, ποὺ τὴν βλέπουν μὲ τὴν στατικότητά της καὶ ὄχι μὲ τὴν δυναμική της πορεία, ποὺ πέρασε ἀπὸ τὸν Ἀριστοτέλη, στὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, τὸν ἅγ. Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνὸ καὶ τὸν ἄγ. Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, ἢ ἀπὸ τὸν Παρθενώνα στὴν Ἁγιὰ-Σοφιά. Ὑπάρχουν ἀκόμη ἄνθρωποι ποὺ διαποτίζονται ἀπὸ τὸν διαφωτισμό, τὸν ρομαντισμό, τὴν νεωτερικότητα, ἀλλὰ καὶ τὴν μετανεωτερικότητα, καὶ οἱ ὁποῖοι συγχρόνως ἀγνοοῦν τὸν ὀρθόδοξο φωτισμὸ τῆς Φιλοκαλίας, ποὺ ὡς πράξη ὑπάρχει καὶ σήμερα στὴν αὐθεντική της μορφὴ στὸν Ὀρθόδοξο ἁγιορείτικο μοναχισμὸ καὶ ἡσυχασμό. Γενικά, παρατηρεῖται μιὰ πολιτιστικὴ σύγχυση, ἀφοῦ, κατὰ ἀνάρμοστο τρόπο, συμπλέκεται τὸ παγανιστικὸ στοιχεῖο μὲ τὸ λατρευτικό, καὶ τὸ ὀρθολογιστικὸ μὲ τὸ ἡσυχαστικό.
.                 νθρωπος μ τν κατ Χριστν πακοή, παλλάσσεται π τν φιλοδοξία-λοκληρωτισμό, μ τν σωφροσύνη κα τν γκράτεια, λευθερώνεταιπ τν φιληδονία-πανσεξουαλισμ κα μ τν κτημοσύνη  τν κοινοκτημοσύνη, παλλάσσεται π τν φιλαργυρία –καπιταλισμό..                Ἔτσι, ἐνῶ παλαιότερα, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καὶ μετέπειτα κατὰ τὴν Τουρκοκρατία, τὰ δύο αὐτὰ ρεύματα, τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς παραδόσεως καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο τῆς σύγχρονης ζωῆς συνδέονταν μὲ τὴν ἀρχὴ τῆς ὤσμωσης καὶ παρατηροῦσε κανεὶς μιὰ διαρκῆ γονιμοποίηση, σήμερα, τὶς περισσότερες φορές, ὑπάρχουν διαλεκτικὲς ἀντιθέσεις μεταξύ τους καὶ βιώνονται κατὰ τρόπο στεγανοποιημένο.
.                Αὐτὴ ἡ διάκριση παρατηρεῖται στὰ λαϊκὰ στρώματα, τὰ ὁποῖα κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον, ἐμπνέονται ἀπὸ τὴν διαχρονική μας παράδοση μὲ ποικίλους βαθμούς, τοὺς πολιτικοὺς ποὺ εἶναι προσανατολισμένοι σὲ κέντρα ποὺ βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὴν χώρα καὶ κυρίως κυριαρχοῦνται ἀπὸ τὰ ρεύματα ποὺ ἐπικρατοῦν ἐκεῖ καὶ παραπέμπουν σὲ ἄλλους πολιτισμούς, καὶ τοὺς διανοουμένους ποὺ συνήθως κυριαρχοῦνται ἀπὸ τὰ ἀρνητικὰ στοιχεῖα τοῦ διαφωτισμοῦ καὶ τῶν ἐξελίξεών τους. Τ πλέον ποκαρδιωτικ εναι τι ατ σύγχυση πικρατε κα στν κκλησιαστικ χρο, μεταξ τν Κληρικν κα τν θεολόγωνΜερικοί, ν ποστηρίζουν τν ρθοδοξία, διακρίνονται πντιορθόδοξες ντιλήψεις. Ἐνῶ ὁμιλοῦν γιὰ τὴν ἀξία τῆς διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀρνοῦνται τὴν ἡσυχαστικὴ παράδοση ποὺ ἐξέφραζαν αὐτοὶ οἱ ἅγιοι. Ἐνῶ ὑπερτονίζουν τὸ ρωμαίϊκο πνεῦμα, ἐν τούτοις ζοῦν καὶ σκέπτονται ἐντελῶς δυτικά. Ἐνῶ τονίζουν τὴν μεγάλη ἀξία τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ὡς νοηματοδοτήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου βίου, συμπεριφέρονται μὲ τὶς ἀρχὲς τοῦ διαφωτισμοῦ, τοῦ σχολαστικισμοῦ, ἀφοῦ διακρίνονται ἀπὸ τὴν ὀρθολογιστικὴ νοοτροπία.
.                Ατν τν σύγχυση βλέπει κανες κα σ κείμενα ρθοδόξων, Κληρικν κα λαϊκν. Στὴν ἀρχὴ τῶν κειμένων τους παρατηρεῖ κανεὶς μιὰ Ὀρθόδοξη ἔκφραση, ἀλλὰ ἀμέσως μετὰ χρησιμοποιεῖται ἄλλη σκέψη ποὺ ἀναιρεῖ τὴν προηγούμενη. Μέσα σ να κείμενο εσέρχονται ρθόδοξες κα κακόδοξεςντιλήψεις, ὁπότε εἶναι ἕτοιμοι, ὅταν τοὺς ἐπισημανθοῦν τὰ λάθη τους, νὰ παραθέσουν ἄλλες σελίδες ποὺ λέγουν τὰ ἀντίθετα, τὰ θεωρούμενα ὡς διορθωτικά. Πρόκειται γιὰ μεγάλη σύγχυση, ποὺ δείχνει τὴν ἀλλοτρίωση τῆς Παραδόσεως. Ὅπως σημειώσαμε πιὸ πάνω, ἡ ἀρχὴ τῆς ταυτότητος δὲν ἐπιτρέπει νὰ διαφοροποιοῦνται οἱ ἔννοιες τῶν λέξεων καὶ τῶν ὅρων, γιατί σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση ἐπικρατεῖ σύγχυση καὶ ἀλλοτρίωση. Ὅμως, αὐτὴ ἡ σύγχυση εἶναι γνώρισμα τῶν ἀνθρώπων ποὺ διακρίνονται ἀπὸ μιὰ πολιτιστικ καθεολογικ σχιζοφρένεια, ποὺ δὲν ἔχουν μιὰ σταθερότητα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Σιωνιστές η πλειοψηφία του Ελληνικού Κοινοβουλίου



Τα όσα λένε η Μαρία Δουράκη και ο Π.Περράκης για τον Σιωνισμό που έχει απλώσει τα πλοκάμια του στο ελληνικό Κοινοβούλιο, και φυσικά, την Εκκλησία, είναι ανατριχιαστικά.
Αποκαλύψεις που σοκάρουν, από το 2.000, για τον Οικουμενιστή Βαρθολομαίο, τον χριστιανομάχο Σημίτη, τον αντιχριστιανικό ρόλο του Απ. Κακλαμάνη και πολλά πολλά άλλα, που θα σας αφήσουν άφωνους.
Δείτε το βίντεο

Πόπη Σουφλή

Υ.Γ. Ευχαριστώ ΛΕΩΝΙΔΑ

...

πηγή

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

15Γιορτάζουμε σήμερα 23 Σεπτεμβρίου, ημέρα της Συλλήψεως του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.

Έτσι προφήτευσε ο προφήτης Ησαΐας για τον Πρόδρομο του Κυρίου, Ιωάννη: «Φωνή βοώντος εν τή ερήμω, ετοιμάσατε τήν οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τάς τρίβους αυτού». (Ησαΐας μ', 3). Δηλαδή, φωνή ανθρώπου, που φωνάζει στην έρημο και λέει: «Ετοιμάστε το δρόμο, απ’ όπου θα έλθει ο Κύριος σε σας. Κάνετε ίσιους και ομαλούς τους δρόμους, από τους οποίους θα περάσει».

Ξεριζώστε, δηλαδή, από τις ψυχές σας τα αγκάθια των αμαρτωλών παθών και ρίξτε μακριά τα λιθάρια του εγωισμού και της πώρωσης και καθαρίστε με μετάνοια το εσωτερικό σας, για να δεχθεί τον Κύριο.

Η φωνή αυτή, που ήταν ο Ιωάννης, γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο. Ο Πατέρας του Ζαχαρίας ήταν Ιερέας. Την ώρα του θυμιάματος μέσα στο θυσιαστήριο, είδε άγγελο Κυρίου, που του ανήγγειλε, ότι θα αποκτούσε γιο και θα ονομαζόταν Ιωάννης. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά, αλλά δυσπίστησε.

Η γυναίκα του ήταν στείρα και γριά, πώς θα γινόταν αυτό που άκουγε; Τότε ο άγγελος του είπε ότι για να τιμωρηθεί η δυσπιστία του, μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού, αυτός θα έμενε κωφάλαλος.

Πράγματι, η Ελισάβετ συνέλαβε, και μετά εννιά μήνες έκανε γιο. Μετά οκτώ ήμερες, στην περιτομή του παιδιού, οι συγγενείς θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του, Ζαχαρία. Όμως, ο Ζαχαρίας, έγραψε επάνω σε πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως δε, λύθηκε η γλώσσα του, και η χαρά για όλους ήταν μεγάλη.

Οι εορτές του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου σε ολόκληρο το έτος:
~ Η Σύλληψις (23 Σεπτεμβρίου)
~ Το γενέσιον (24 Ιουνίου)
~ Η Σύναξις (7 Ιανουαρίου)
~ Η Αποτομή της κεφαλής (29 Αυγούστου)
~ Η Α' και Β' Εύρεσις της κεφαλής (24 Φεβρουαρίου)
~ Η Γ’ Εύρεσις της κεφαλής (25 Μαΐου)

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Η πρώην ου τίκτουσα, στείρα ευφράνθητι, ιδού γαρ συνέλαβες, Ηλίου λύχνον σαφώς, φωτίζειν τον μέλλοντα, πάσαν την οικουμένην, αβλεψίαν νοσούσαν, χόρευε Ζαχαρία, εκβοών παρρησία, Προφήτης του Υψίστου εστίν, ο μέλλων τίκτεσθαι.



Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή
Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

alt

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

15Γιορτάζουμε σήμερα 23 Σεπτεμβρίου, ημέρα της Συλλήψεως του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.

Έτσι προφήτευσε ο προφήτης Ησαΐας για τον Πρόδρομο του Κυρίου, Ιωάννη: «Φωνή βοώντος εν τή ερήμω, ετοιμάσατε τήν οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τάς τρίβους αυτού». (Ησαΐας μ', 3). Δηλαδή, φωνή ανθρώπου, που φωνάζει στην έρημο και λέει: «Ετοιμάστε το δρόμο, απ’ όπου θα έλθει ο Κύριος σε σας. Κάνετε ίσιους και ομαλούς τους δρόμους, από τους οποίους θα περάσει».

Ξεριζώστε, δηλαδή, από τις ψυχές σας τα αγκάθια των αμαρτωλών παθών και ρίξτε μακριά τα λιθάρια του εγωισμού και της πώρωσης και καθαρίστε με μετάνοια το εσωτερικό σας, για να δεχθεί τον Κύριο.

Η φωνή αυτή, που ήταν ο Ιωάννης, γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο. Ο Πατέρας του Ζαχαρίας ήταν Ιερέας. Την ώρα του θυμιάματος μέσα στο θυσιαστήριο, είδε άγγελο Κυρίου, που του ανήγγειλε, ότι θα αποκτούσε γιο και θα ονομαζόταν Ιωάννης. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά, αλλά δυσπίστησε.

Η γυναίκα του ήταν στείρα και γριά, πώς θα γινόταν αυτό που άκουγε; Τότε ο άγγελος του είπε ότι για να τιμωρηθεί η δυσπιστία του, μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού, αυτός θα έμενε κωφάλαλος.

Πράγματι, η Ελισάβετ συνέλαβε, και μετά εννιά μήνες έκανε γιο. Μετά οκτώ ήμερες, στην περιτομή του παιδιού, οι συγγενείς θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του, Ζαχαρία. Όμως, ο Ζαχαρίας, έγραψε επάνω σε πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως δε, λύθηκε η γλώσσα του, και η χαρά για όλους ήταν μεγάλη.

Οι εορτές του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου σε ολόκληρο το έτος:
~ Η Σύλληψις (23 Σεπτεμβρίου)
~ Το γενέσιον (24 Ιουνίου)
~ Η Σύναξις (7 Ιανουαρίου)
~ Η Αποτομή της κεφαλής (29 Αυγούστου)
~ Η Α' και Β' Εύρεσις της κεφαλής (24 Φεβρουαρίου)
~ Η Γ’ Εύρεσις της κεφαλής (25 Μαΐου)

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Η πρώην ου τίκτουσα, στείρα ευφράνθητι, ιδού γαρ συνέλαβες, Ηλίου λύχνον σαφώς, φωτίζειν τον μέλλοντα, πάσαν την οικουμένην, αβλεψίαν νοσούσαν, χόρευε Ζαχαρία, εκβοών παρρησία, Προφήτης του Υψίστου εστίν, ο μέλλων τίκτεσθαι.



Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή
Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

alt

Η ΣΥΛΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

Τῌ ΚΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Ἡ Σύλληψις τοῦ τιμίου ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου, καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.
Τῇ ΚΓ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, ἡ Σύλληψις τοῦ ἁγίου καὶ ἐνδόξου προφήτου Προδρόμου, καὶ Βαπτιστοῦ, Ἰωάννου.

Ἀνδρὶ Προφήτῃ χρησμὸς ἐξ Ἀρχαγγέλου,
Τεκεῖν προφήτην, καὶ Προφήτου τι πλέον.
Εἰκάδῃ τῇ τριτάτῃ γαστὴρ λαβὲ Πρόδρομον εἴσω.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀνδρέου, Ἰωάννου, Πέτρου καὶ Ἀντωνίου, τῶν ἐν Ἀφρικῇ τελειωθέντων.

Ὑπὲρ νυγέντος πρὶν μιᾷ λόγχῃ Λόγου,
Λόγχαις νυγείς, ἤνεγκε διτταῖς Ἀνδρέας.
Ἔχθραν πλάνῃ θείς, καὶ σφαγείς, Ἰωάννης,
Σφάττει τὸν ἐχθρόν, καὶ σὺν αὐτῷ τὴν πλάνην.
Ἀντώνιος καὶ Πέτρος, ὡς στερραὶ πέτραι,
Πρὸς τάς μεληδὸν ἐκκοπὰς ἐκαρτέρουν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ῥαΐδος τῆς παρθένου.

Ποθοῦσα κάλλος ἡ Ῥαῒς Θεοῦ βλέπειν,
Σαρκὸς τὸ κάλλος ἐκδίδωσι τῷ ξίφει.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν ὁσίων γυναικὼν Ξανθίππης καὶ Πολυξένης τῶν αὐταδέλφων.

Τάς συγγόνους Ξανθίππην καὶ Πολυξένην,
Χοροὶ συνοίκους λαμβάνουσιν Ἀγγέλων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος νεομάρτυς Νικόλαος ὁ παντοπώλης, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας κατὰ τὸ 1672, ξίφει τελειοῦται.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 22, 2013

Τὸ Grand finale


Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Στὸ τέλος τῆς παράστασης ὅλοι θὰ γαυγιζουν.
Ἡ κατάθλιψη ποὺ ἔγινε θλίψη.
Ἡ θλίψη ποὺ ἔγινε ὀργή.
Ἡ ὀργὴ ποὺ ἔγινε λεύτερη ζωή.
Ἂν τὰ παραπάνω τὰ πάρουμε μὲ ἀνάποδη σειρὰ θὰ δοῦμε ποιοὶ καὶ μὲ τί μέσα μας ἔσυραν δόλια ἀπὸ τὴν λεύτερη ζωή (ἔστω αὐτὸ τὸ κάτι λίγο ποὺ εἴχαμε) στὸ ἐπίπεδό της ψυχοπνευματικῆς κατάθλιψης. Δηλαδή πήραμε τὴν ζωὴ  μᾶς λάθος καὶ ἐδῶ ἐννοοῦμε ὅτι πήραμε τὴν πολιτικὴ ζωὴ μας λάθος! Ἦρθε λοιπὸν ὁ καιρὸς νὰ τελειώσουμε τὸ τραγούδι -ποίημα τοῦ Γιώργου Σεφέρη  μὲ το "καὶ ἀλλάξαμε ζωή".
Αὐτόβουλα τόσα χρόνια παρακολουθοῦμε τὸ θέατρο τοῦ πολιτικοῦ παραλόγου, λὲς καὶ  εἴμασθε πολιτικὰ διεστραμμένοι. Κάποιοι ἀναρωτιοῦνται ἂν εἴμασθε. Μήπως καὶ ἔχουν ἄδικο; Ὅτι καὶ νὰ εἴμασθε, τελικὰ ὅλοι μας θὰ ἀναγκασθοῦμε ἐκ τῶν πραγμάτων νὰ δοῦμε καὶ τὸ τέλος αὐτῆς τῆς θεατρικῆς παράστασης. Ὁ χρόνος πέρασε, τὸ θέατρο τελειώνει καὶ οἱ πρωταγωνιστὲς  μὲ τοὺς κομπάρσους τῆς πολιτικῆς ζωῆς ἑτοιμάζονται νὰ βγοῦνε στὸ πάλκο γιὰ νὰ χαιρετίσουν τὸ κοινὸ τῶν ψηφοφόρων τους! Ἡ θεατρικὴ παραγωγὴ τῆς ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ κόστισε πολλά, ἦρθαν πολλὰ χρήματα ἀπὸ τὰς Εὐρώπας καὶ ἀλλαχοῦ μὲ ἀποτέλεσμα ὅλη ἡ Ὑφήλιος νὰ μιλάει γιὰ ὑπερπαραγωγὴ ἐκμαυλίσεως συνειδήσεων. Τὰ ροῦχα καὶ....
 τὰ σκηνικὰ τῶν παλιάτσων- θεατρίνων πολὺ πλούσια, ἀπόδειξη ὅτι ἔπεσε  παρὰς πολύς.
Γιὰ τὸ σενάριο καὶ τὴν σκηνογραφία δὲν ἔχω νὰ πῶ τίποτε γιατί τὸν καθένας μας τὸν ἄγγιξε διαφορετικά. Γιὰ τὸ GRAND FINALE θὰ ἀφήσω  τὸν φίλο μου τὸν μπάρμπα- Μῆτσο τὸν ἐμποράκο, τὸν μετὰ ἄνεργο καὶ στὸ τέλος ἄστεγο νὰ μιλήσει ἐκ βάθους καρδιᾶς.
"Όταν μπορῶ καὶ βρίσκω λοὺξ θέση παγκάκι μὲ θέα στὶς πλατεῖες τὰ βράδια, ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἀνέσεων, ἔχω καὶ τζάμπα θέαμα! Ἀφοῦ περάσει ἀπὸ μπροστά μου ὅλος ὁ κοινωνικὸς βόρβορος καὶ δὲν χρειάζεται νὰ σοὺ πῶ περισσότερα, στὸ τέλος κάθε βράδυ τὴν κοινωνικὴ αὐτὴ θεατρικὴ παράσταση, ὅταν ὅλα ἔχουν περάσει, τὴν κλείνει πάντα ἕνα πανομοιότυπο θέαμα. Ὅλα τὰ κοπρόσκυλα κατὰ ἀγέλες γαυγίζουν καὶ μαλώνουν μεταξύ τους,  λὲς καὶ τὸ κάνουν ἀπὸ συνήθεια καὶ δὲν ἀφήνουν ἐμένα καὶ τοὺς ὁμοίους μου νὰ ἡσυχάσουμε. Αὐτὸ τὸ λέμε ἐμεῖς οἱ συνάδελφοί μου ἄστεγοι grand finale καὶ φυσικὰ δὲν τὸ ἀπολαμβάνουμε γιατί εἶναι ἕνα μαρτύριο. Πρόπερσι μὲ τὶς βαρυχειμωνιὲς χάσαμε ἕνα καλὸ ἀνθρωπάκι συνάδελφο- ἄστεγο τὸν κυρ. Νίκο τὸν μαραγκὸ ποὺ ἦταν μία ὁλόκληρη πονεμένη ἱστορία... Ὁ κυρ. Νίκος ἀπὸ καιρὸ μᾶς ἔλεγε: "Σὲ λίγο παιδιὰ  ἡ παράσταση ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ θὰ κλείσει μὲ αὐτὸ τὸ ἴδιο  grand finale ποὺ παρακολουθοῦμε καὶ ἐμεῖς τὰ βράδια. Τότε ὅλοι θὰ γαυγίζουν καὶ θὰ μαλώνουν μεταξύ τους. Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ οἱ περισσότεροι Ἕλληνες θὰ εἶναι κομματικὰ  ἄστεγοι καὶ ἀντὶ νὰ χειροκροτοῦν θὰ κάνουν τὸ ἑξῆς... μία θὰ φτύνουν  τοὺς πρωταγωνιστὲς καὶ μία τὸν ἑαυτό τους ποὺ ἀνέχθηκε νὰ παρακολουθεῖ αὐτὸ τὸ ἀτέρμονο παράλογο ἔργο ἐτῶν!"
Ὁ μπάρμπα- Μῆτσος τὰ εἶπε ὅλα... Ἄραγε  καὶ ἐμεῖς τί βλέπουμε σήμερα;
Κοπρόσκυλα στὶς πολιτικὲς πλατεῖες νὰ θεατρινίζονται μὲ γαυγίσματα καὶ μαλώματα τάχαμ-δῆθεν καὶ νὰ μὴν μᾶς ἀφήνουν νὰ πάρουμε ἀναπνοὴ καὶ ξεκούραση ἀπὸ τὸν δυσβάστακτο φόρτο ποὺ μᾶς ἐπέβαλλαν. Ὑπάρχει ὅμως καὶ μία διαφορά, τὰ συγκεκριμένα κοπρόσκυλα εἶναι ράτσας νεοποχίτικης καὶ μάλιστα ἔχουν καὶ ἀφεντικὰ πλούσια, ὅμως τὸ παίζουν δῆθεν κοπρόσκυλα γιὰ τὶς θεατρικὲς ἀνάγκες.
Καὶ ἐνῶ σὰν ΕΘΝΟΣ  καταντήσαμε οἰκονομικά, πνευματικὰ καὶ πολιτικὰ ἄστεγοι αὐτοὶ ἐξακολουθοῦν νὰ θέλουν νὰ συνεχίσουν τὴν θεατρικὴ παράσταση καὶ νὰ ταλαιπωροῦν τὶς ζωές μας.
Τὸ ἐρώτημα ποὺ μπαίνει εἶναι ποὺ εἶναι ὁ μπόγιας. Ποιὸς θὰ εἶναι ὁ μπόγιας; Θὰ εἶναι ἡ ΟΡΓΗ τοῦ Λαοῦ; Θὰ εἶναι Εὐρωπαικὴ ὁδηγία μὲ τυχαῖο οἰκονομικὸ γεγονός;
Θὰ εἶναι Ἐθνικὸς κίνδυνος ἐξ Ἀνατολῶν; Θὰ εἶναι ὅλα μαζί; Ὅτι καὶ νὰ εἶναι ὁ μπόγιας ἤδη ἑτοιμάζει τὰ σύνεργά του καὶ σύντομα πιάνει δουλειὰ ...
ΑΜΗΝ καὶ πότε γιὰ νὰ γλυτώσουμε ἀπὸ τὰ κοπρόσκυλα στὶς πλατεῖες.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ στοὺς ἀστέγους τῶν πλατειῶν.

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...