ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΤΙΝΩΝ «ΑΦΕΛΩΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ» ΟΠΟΥ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΗΜΑ «ΣΥΝΟΔΙΚΑ» ΑΠΟΦΑΣΙΣΘΕΝΤΑ
Τοῦ
- Δεῖτε το καὶ κατεβᾶστε το παρακαλῶ ὁλόκληρο ἀπὸ ἐδῶ, ἐδῶ καὶ ἐδῶ σὲ μορφῆ PDF/DOCS.
Τὸ ἐπόμενο σχόλιο κεταγράφη ἐξ αἰτίας τοῦ ἐν λόγῳ ἄρθρου: ΤΡΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΑ ΟΤΙ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΙΣΧΥ, http://panayiotistelevantos.blogspot.com.cy/2018/01/blog-post_627.html .
Ἀξιότιμε κ. Παναγιώτη Τελεβάντε ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἐν λόγῳ ἰδιαίτερα ἐνδιαφέροντος κειμένου σας ἐπιτρέψτε μου νὰ καταγράψω ἐκτενῶς τὴν σκέψιν μου σὲ μερικά σημεία πρὸς πληροφόρησιν τῶν φιλότιμων ἀναγνωστῶν σας.
Κατὰ πρῶτον: ἄν καὶ μόνον ἄν υἱοθετήσουμεν τὴν Πατερικὴ Ἀρχὴ, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Καθολικὴ Ἐκκλησία μας, Κλῆρος καὶ Λαὸς, εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας παρατεινόμενον εἰς τοὺς αἰῶνας, τότε ἡ ἐκασταχοῦ καὶ ἐκάστοτε ἐκκλησιαστικὲς διοικήσεις ΔΕΝ ἀποτελοῦν (αὐστηρὰ ἐκκλησιολογικῶς ὁμιλοῦντες) τὴν Ἐκκλησία Του. Πρόκειται γιὰ ἐκκλησιο-λογικὴ καὶ λογικο-μαθηματικὴ [διπλῆ] συνεπαγωγή.
Οἱ ἐκκλησιαστικὲς διοικήσεις ἀποτελοῦν, εἴτε μέλη Της, εἴτε καὶ ἐκπροσωποῦν τὰ ὑπόλοιπα μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἄραγὲ, τὸ πλήρωμα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ὀρθοδόξων, ἐκπροσωπεῖται, ἀπὸ ἀμειγῶς ὀρθοδόξους παραδοσιακοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ταγούς; Ἡ «Πανορθόδοξη Σύνοδος» τοῦ Κολυμπαρίου, ἀπέδειξεν, ὅτι ἡ ἀπάντηση εἶναι ἀποφατική. Συνεπῶς, οἱ ἐκκλησιαστικὲς διοικήσεις τῶν δώδεκα σχεδὸν ἀρχιΟικουμενιστῶν Προκαθημένων, κατ΄ οὐσίαν δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του, διότι δὲν ἐκπροσωποῦν τὴν ἁγιοπνευματικὴ Ἀλήθεια τῆς Προφητικῆς Ἀποστλικῆς καὶ Πατερικῆς Θεολογίας.
Τὰ ἐπόμενα στοιχεία ποὺ θὰ καταγράφοῦν ἐντὸς τῶν εἰσαγωγικῶν
εἶναι δάνειο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Ἱστορία τοῦ Ῥώσσου μεγάλου ἀκαδημαϊκοῦ Πατρολόγου καὶ πατρὸς Γεωργίου Φλωρόφσκυ: «ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» (ἐκδόσεις: ΠΟΥΡΝΑΡΑ, Θες/νίκη 2003, σσ. 364).
Ἕνα βιβλίο ἄκρως ἀποκαλυπτικὸ καὶ δὴ ἱστορικὸ-θεολογικὸ στὸ ὁποῖο ἀποδεικνύεται, τεκμηρειωμένα, μέσα ἀπὸ πολύτιμες ἱστορικὲς πηγὲς ἡ διαχρονικὴ μεταμόρφωσις καὶ παραλαγὴ τοῦ Θρησκευτικοῦ Συγκρητισμοῦ. Καὶ καταγράφεται ἡ σημαίνουσα διασύνδεσις καὶ ὁ συσχετισμὸς τοῦ ἐκλατινισμένου, Ῥωσσικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μὲ τὸ φιλοσοφικὸ σύστημα τοῦ Γερμανικοῦ Ἰδεαλισμοῦ καὶ τὴν Θεοσοφία.
Ἔγγραφε καὶ διεκήρυττε, ἤδη ἁπὸ τὸ 1936, ὁ μακαριστὸς Ῥώσσος Πατρολόγος π. Γ. Φλωρόφσκυ, στὴν Ἀθήνα, γιὰ τὶς Δυτικὲς ἐπιδράσεις στὴν Ῥωσικὴν Θεολογία (σελ. 187): «Ἦταν μᾶλλον μιὰ μισοασυνείδητη ἀφομοίωση ξένων πνευματικῶν ἀξιῶν μὲ τὴν ἀφελῆ πεποίθηση ὅτι μπορεῖ κανεὶς νὰ παραμείνει ἀκόμη πιστὸς στὴν πατρικὴ καὶ παραδοσιακὴ πίστη. Ἔτσι, ταυτόχρονα, μιὰ «δυτικὴ» ψυχολογία κατὰ παράξενο τρόπο συνυπῆρχε μὲ μιὰ μισαλλοδοξία ἔναντι τῆς Δύσεως».
Καὶ ἐρωτῶ ὥς ἀφελῆς Σχολιογράφος, ἐν ἕτει 2018:
- Ἔχει ἀλάξει κάτι ἀπὸ τὴν ἐν λόγῳ «μισοασυνείδητη ἀφομοίωση» καὶ συγκρητιστικὴ νοοτροπία τῶν ἀδελφῶν μας Ῥώσσων; Καὶ ἐννοῶ βέβαια τὴν ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση τους, διότι, ὁ κλῆρος καὶ λαός ἄγεται καὶ φαίρεται, κυρίως καὶ ἀδιακρίτως, ἀπὸ τοὺς ταγούς του. Χωρὶς νὰ μηδενίζω τὸ ὀρθόδοξο καὶ καλόδοξο ἔργο τῶν ῥωσσικῶν ἐνοριῶν καὶ Κοινοβίων. Ἡ ὁποῖα ἐκκλησιαστικὴ διοίκησις τῶν Ῥώσσων, σημειωτέον, ἦρθε σ΄ἐπαφὴ μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ πολὺ πρὸ τοῦ 1821! Ἐμεῖς τότε στὴν Κύπρο καὶ στὴν Ἑλλάδα, εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστὸν, ὅτι προσπαθούσαμε (!) γιὰ 400 ὁλόκληρα χρόνια νὰ ἀποτινάξουμε τότε τὴν «μισοασυνείδητη ἀφομοίωση» μας ἐκ τῶν Ὀθωμανῶν.
- Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖον τοῦ Γένους μας, ἄραγὲ, δὲν θεμελιώνει τοὺς σύγχρονους Διαθρησκειακοὺς καὶ Διαχριστιανικοὺς Διαλόγους του στὴν προειρρημένη ταυτόσημη «ἀφελῆ πεποίθηση»;
- Στὸ Κολυμπάριο μὲ τὴν Ἰσκαριώτικη ὑπογραφὴν τῶν κακοδόξων «Συνοδικῶν» ἀποφασισθέντων δὲν ἐκαλλιεργεῖτο καὶ καλλιεργείται ἀκομη, ἡ ταυτόσημη ἀφελῆ πεποίθηση, περὶ τεχνολογικῶν θεολογικῶν ὁρολογιῶν;
- Σήμερα, οἱ ὅπου γῆς Ὀρθόδοξοι καὶ Ἑτερόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν «κουλιαντιρίζουμεν» (=κουβαλοῦμε) τὴν ἴδια καὶ ἀπαράλακτην, ἐξάπαντος παγιωμένη ἀφελῆ πεποίθηση/νοοτροπεία, ποὺ λαλεῖ μέσες ἄκρες, ὅτι ὅλοι οἱ δρόμοι τῶν γνωστῶν καὶ ἄγνωστων Θρησκειῶν ὁδηγοῦν στὸν ἴδιον Θεόν;
- Ἡ κοινὴ λογικὴ δὲν καλλιεργεῖ τέτοια θρησκόληπτη ψευδαίσθηση ποὺ καταντάει μάλιστα ἕνας νοσηρὸς καὶ στεῖρος δογματισμός;
- Συνεπὼς, οἱ Ἕλληνες καὶ Σλάβοι ἀρχιΟικουμενιστὲς ταγοὶ, ἄν θέλουν πράγματι νὰ πατάξουν ἀπόλυτα τὸν θρησκευτικὸ φονταμενταλισμό, φανατισμὸ καὶ μισαλλοδοξία, γιὰ ποιὸ λόγο καλλιεργοῦν ἕνα «Δυτικὸ» ψυχολογισμὸ καὶ συγκρητισμὸ στὶς διάνοιες στὶς καρδιὲς καὶ τὶς ψυχὲς τῶν θρησκευομένων πιστῶν; Κάθε ἐνέργεια ἤ δράση δὲν φέρνει καὶ τὴν ἀνάλογη ἀντίδραση; Ὅποιος δὲν ἀντιδρᾶ στὸ ἑμετικὸ ληστρικὸ ἐξάπαντος μοιχεπιβατικὸ φαγοπότι τῶν οἰκουμενιστῶν δὲν ἐμπίπτει στοὺς χλιαροῦς;
- Συναφῶς, ὁ «λαϊκὸς Οἰκουμενισμὸς» καὶ ἡ Οἰκουμενικὴ Κίνηση τῶν οἰκουμενιστῶν Προκαθημένων, καλλιεργείται, ἐπάνω στὴν ἀφέλεια καὶ μὴ ἀγνῆ ἄγνοια τοῦ Κλήρου καὶ τοῦ Λαοῦ.
- Δὲν ἀντιλαμβανόμαστε, ἄραγὲ, ὅτι τὸ θέατρον τοῦ παραλόγου περί τῆς σύγχρονης θρησκευτικῆς λαίλαπας τῆς Οἰκουμενικὴς Κινήσεως εἶναι προκατασκευασμένο ἀπὸ τὴν πρό Χριστοῦ ἐποχὴ, ὅπου μᾶς τὸ ἀποκαλύπτει ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΩΣ ἡ θεόπνευστη Παλαιᾶ Διαθήκη, καὶ τὸ συναντάμε μάλιστα καὶ στὰ πρώιμα καὶ ὕστερα Ἀποστολικὰ χρόνια μὲ τὴν Αἵρεση τοῦ Γνωστικισμοῦ ὅπου μεταλλάσεται [μεθοδικῶς] μέσα στὸν χρόνο σὲ ἑτέρα μορφῆ;
- Δυστυχῶς, ὡς λαὸς, πέραν τοῦ ὅτι ἐκκλησιαστικῶς, εἴμεθα βαθιᾶ ἀνιστόρητοι, ἔχουμε γνώμη καὶ ἄποψιν [περὶ τῆς Ἱστορίας] σύν τοῖς ἄλλοις. Μπορεῖ νὰ σπεύδουμε νὰ μαθαίνουμε λ.χ. Πολιτικὴ Ἱστορία, Ἀρχαία Ἱστορία, Νεώτερη Ἱστορία κ.ο.κ. δὲν ξέρω γιατὶ, ἀλλὰ πάμπολλοι Χριστιανοὶ παθαίνουμε ἀλεργικὸ σόκ στὴν ἰδέα καὶ μόνο νὰ μελετήσουμε τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Ἱστορία μας. Ἄν αὐτὴ ἡ σκόπιμη ἄγνοια μας δὲν πρόκειται γιὰ ψιλὴ κακία καὶ ἀναίδεια τότε τι εἶναι ἡ κακότης καὶ ἡ ἀμάθεια;
- Συνεπῶς, καταλήγω, ὅτι σημαντικὸ κλειδὶ τῆς ὑπόθεσης «Οἰκουμενισμὸς» εἶναι, νομίζω, νὰ γνωρίσουμε, νὰ ἐρευνήσουμε, νὰ μελετήσουμε, νὰ κοπιάσουμε νὰ ὑποψιασθοῦμε γιὰ τὸ παχυλὸ ἄγνωστο ἐκκλησιαστικὸ ἱστορικὸ παρελθὸν μας, γιὰ νὰ διαχειριστοῦμε λίαν καλῶς τὸ ἐκκλησιαστικὸ παρόν μας, ἄν θέλουμε νὰ ἀτενίζουμε μὲ κάμποση αἰσιοδοξία τὸ μέλλον τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅσοι δὲν μελετοῦν καὶ δὲν διδάσκονται ἀπὸ τὴν ἱστορία τους, εἶναι καταδικασμένοι, ὅπως τὸν μύθο τοῦ Σισύφου, νὰ (ἀνα)βιώνουν διηνεκῶς τὰ ὅποια λάθη τους μέσα σ΄ ἕναν φαῦλο κύκλο τῆς λεγομένης Σισυφείου Κολάσεως.
- Θέλετε χαϊβάνια μου τὴν Κόλαση τοῦ Δάντη, τὴν Κόλαση τοῦ Σισύφου… τοὺς δαίμονες τοῦ Καρβέλα καὶ τῆς Βίσσης, τὴν κόλαση τοῦ ἐσκοτισμένου νοός μας… θέλετε θρησκευτικὸν «παράδεισον» Οἰκουμενισμοῦ, φᾶτε τότε ἐπίγειον κόλασιν!...
Γράφει, ὁ Φλωρόφσκυ: «Ἡ αδιαφορία γιὰ τὴν ἱστορία ὁδηγεῖ πάντα σὲ μιὰ αἱρετικὴ ξηρότητα, σὲ μιὰ δογματιστικὴ διάθεση» (σελ. 224).
Νὰ σημειώσω ἕνα ἀκόμη στοιχείο: Κάπου σημειώνει, ὁ περίφημος Πατρολόγος Φλωρόφσκυ, γιὰ τὴν Λειτουργικὴ Μεταρρύθμιση τοῦ Μογίλα (17ον αἰώνα) καὶ γιὰ τὸν διαβόητο «ἐκλατινισμὸ τῆς θρησκευτικῆς ψυχολογίας» (σελ. 191) τῶν Ῥώσσων πρὸ 300 ἑτῶν…! Κάντε ἄν θέλετε, νοερῶς, τὴν ἀνάλογην θεο-λογικὴ ἀντιπαραβολὴ μὲ τὴν «Μεταρρύθμιση τοῦ Βαρθολομαίου» διὰ τὴς Ληστρικῆς Συνόδου, συγκριτικὰ, εἴμεθα κάπως διανοητικὰ (καθ)ὑστερημένοι… οἱ Ῥώσσοι αἰῶνες τώρα ἔγιναν μανοῦλες στὸν θρησκευτικὸ ἐκλατινισμένο Συγκρητισμὸ πρὸ 300 ἑτῶν! Ἐνὼ ἐμεῖς ἀκόμη βρισκόμεθα στὴν ἀλφαβήτα του….
Σημειώνει ἐπ΄ αὐτοῦ ὁ Φλωρόφσκυ: «Τὸ οὐσιῶδες αὐτῆς τῆς ῥωμαιοκαθολικῆς ψευδομορφόσεως βρίσκεται στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Σχολαστικισμὸς ἀπέκρυψε τοὺς Πατέρες ἀπὸ τοὺς Ῥώσσους καὶ τοὺς ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὴ μελέτη τῶν ἔργων τους. Ἦταν περισσότερο μιὰ ψυχολογικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἐκλατίνιση παρὰ ἕνα θέμα ποὺ ἀφοροῦσε τὴν πίστη. Ἐν τούτοις καὶ τὰ κριτήρια τοῦ δόγματος κλονίσθηκαν».
Πρέπει ἐπὶ τέλους νὰ τὸ καταλάβουμε, μὲ ὅποιονδήποτε τρόπο δύναται ὁ καθένας, εἴτε μὲ τὸ καλό εἴτε καὶ μὲ τὸ στανιὸ, ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μας εἶναι δέσμιο, αἰχμάλωτο καὶ πλέον θεσμικὸς φορέας τῆς ἴδιας τῆς «ῥωμαιοκαθολικῆς ψευδομορφώσεως» τοῦ Γένους τῶν Ῥωμῃῶν.
Πλέον, δὲν ἔχουμε τὸν ἐκλατινισμὸ τῆς θρησκευτικῆς ψυχολογίας τῶν Ῥωσσων, ἀλλὰ ἔχουμε κυρίως τὸν λεπτεπίλεπτον ἐξουνιτισμὸν καὶ ἐξοικουμενισμὸν τῆς ψυχολογίας τῶν Ῥωμῃῶν.
Βέβαια ἐμεῖς εἴμεθα οἰκτρα προσκολλημένοι στὰ πρόσωπα, ποὺ κατὰ ἄκρα παραχώρηση Θεοῦ, ἐκπροσωποῦν βέβαια, ΑΝΑΞΙΩΣ, τὸν Θεσμὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μας. Κάποτε θὰ ξεκολήσουμε ἀπὸ τὴν ψιλὴ εἰδωλολατρία μας, ὅταν πολεμήσουμε τὴν θεολογικὴ ψευδομόρφωση, διότι ὡς γνωστὸ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ θεσμοὶ δὲν προσωποποιούνται, τουλάχιστον δὲν πρέπει, διότι δὲν ἔχουν αὐτοποίητον δηλ. ἀφ΄ ἑαυτοῦ τους ἐκκλησιαστικὴν αὐθεντία. Ἡ πηγὴ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς καὶ Ἐπισκοπικῆς ἀυθεντίας εἶναι ΜΟΝΟΝ ὁ Μέγας Ἀρχιερέας τῶν Συμπάντων, ὁ Κύριος τῆς Δόξης, καὶ ὄχι ὁ κύριος τᾶδε καὶ δεῖνα.
Οἱ μάγοι τῆς φυλῆς παραμένουν, μόνον, σὲ μερικὲς πρωτόγονες ὑποανάπτυκτες κοινωνίες.
Ὡστόσο, νὰ τονίσω, κατὰ τὴν γνώμη μου, ὅτι ὁ πειρασμὸς τῆς Φαναριώτικης οἰκουμενιστικῆς αὐτοϊκανοποιήσεως ἔχει καταντήσει σαχλεπίσαχλος καὶ φαυλεπίφαυλος μάταιος ἀγώνας. Συνήθως ἡ σεξουαλικὴ αὐτοϊκανοποίηση κυκλοφορεῖ «ἀσορτὶ» καὶ μὲ τὴν ἐπιδειξιομανία. Ἔχω στὸ νοῦν μου μ΄ αὐτὰ ποὺ σημειώνω, κυρίως, τὸν Κυνικὸ Φιλόσοφο Διογένη ὅπου πέραν ἀπὸ ἀρχαῖος καὶ καπάτσος Φιλόσοφος ἦτο καὶ τὸ Νο1 στὴ δημόσια ἐπιδεικτικὴ αὐτοϊκανοποίηση.
Κάτι ἀνάλογο, μεσοβέζικο ὅμως, διότι ὁ φιλόσοφος κυνισμὸς τους καὶ τὸ λογικὸ τους εἶναι εὐνουχισμένο, συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς ἐπιδειξιομανεὶς ἐκλατινισμένους ἤ οὐνῖτες ἀρχιΟικουμενιστὲς, ὅπου μᾶς προβάλλουν, τὴν συγκρΗτιστικὴ αὐτοϊκανοποίησή τους, ἐνίοτε καὶ τὴν δημόσια «Συμπροσευχητικὴ» ψύχωσή τους ἐξάπαντος τὴν φαριζαϊκὴ καὶ πνευματικὴ πορνεία τους. Θέλεις νὰ ἁμαρτήσεις «ἀξιότιμε κύριε Κληρικὲ», κάντο, ἀλλὰ ἰδιωτικὰ καὶ κυρίως στὰ κρυφᾶ μὴ προκαλεῖς «κύριε» τὸ ἀγνὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα τοῦ πιστοῦ Λαοῦ Του!... Ὄχι στὰ δημόσια καὶ δὴ στὰ προκλητικὰ «ἐκκλησιολογικὰ» ἁμαρτήματα! Γιατὶ; Γιὰ νὰ μὴ ὑποστεῖς, δημόσια, καὶ τὶς ἀνάλογες συνέπειες τῶν Πνευματικῶν Νόμων. Γιὰ νὰ μὴ κλαψουρίζεις ἑτεροχρονισμένα σὰν μωρὸ γατάκι γιὰ τὸ σύνεφο «ἱεροκατακρίσεων» ποὺ θὰ ὑποστεῖς.
Ὁ Φλωρόφσκυ ὁμιλεῖ καὶ γράφει, δικαίως, καὶ περὶ τῆς «εὐσεβιστικῆς ἱκανοποιήσεως» (σελ. 216) ὅπου ἐννοεῖ κυρίως τὴν αἵρεση τοῦ ἐφυσηχασμοῦ δηλ. τῆς ἄνετης ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Τέτοια χλιδάτη ζωῆ δὲν ζοῦνε καὶ οἱ «εὐσεβεῖς βεβλαμένοι» ἀρχιΟικουμενιστές; Ὁ Οἱκουμενισμὸς, δικαίως ἐγγράφη σὲ ἀκαδημαϊκὸ ἐγχειρίδιο ὑπό τοῦ Καθηγητοῦ Δογματολόγου κ. Δημήτριου Τσελεγγίδη, ὥς πολύ-αἵρεσις.
Δηλαδὴ ὁ Οἰκουμενισμὸς, ὡς ἀδογμάτιστη συγκρητιστικὴ «Κοινωνία Θρησκείων» υἱοθετεῖ, ἀπερίφραστα, σωρηδόν, κατεγνωσμένων ἀρχαίων ἤ πανάρχαιων αἱρετικῶν φιλοσοφικῶν συστημάτων. Πρόκειται γιὰ ἕνα πολύχρωμο πλήν κακόγουστο καὶ ἀντιαισθητικὸ συγκρητιστικὸ θρησκευτικὸ ψηφιδωτὸ. Οἱ Θεόφοροι Πατέρες, δὲν εἶναι τυχαῖο ἤ αὐθαίρετο ὅπου ἐκατηγορούσαν σφόδρα τοὺς αἱρετικοὺς καὶ Αἱρεσιάρχες, ὡς ἀθέους. Δὲν εἶναι διόλου τυχαίο, μάλιστα, ὅπου μέχρι καὶ ὁ μαχητικὸς Νεοελληνικὸς κυβερνητικὸς Νεοαθεϊσμὸς ὅπου ὑποτείθεται μάχεται ἀμερόληπτα (!) ὅλα τὰ θρησκεύματα, ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ συμφωνεῖ νὰ συντάσσεται καὶ νὰ συνεργάζεται στὸ «πανανθρώπινο» διεθνιστικὸ [καὶ Σιωνιστικὸ] ὅραμα τοῦ Θρησκευτικοῦ πλουραλισμοῦ. Ὁ Ἀθεϊσμὸς καὶ δῆθεν Ἀγνωστικισμὸς βρίσκει θρησκευτικὸ νόημα στὴν πολεμικὴ του νὰ συνηγορεῖ ὑπὲρ τῆς παγκόσμιας πανθρησκειακῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως. Ἀπ΄ αὐτὸ τὸ παράδοξο πολιτικο-θρησκευτικὸ μείγμα ἔπρεπε νὰ εἴμεθα ἄκρως ὑποψισμένοι. Ἡ Κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νὰ (συν)καλύπτει σὲ συνενόηση μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, δημοσιογραφικῶς, ἀπὸ τὸ κυβερνητικὸ κανάλι τῆς ΕΡΤ, τὴν λεγομένη «Πανορθόδοξη Σύνοδο» τῆς Κρήτης; Καὶ τὸ κατάπιαμε [αὐτὸ] ἀμάσητο.
Ὁ ἀθεϊσμὸς καὶ ἀγνωστικισμὸς, χεράκι-χεράκι μὲ τὸν σύγχρονο Γνωστικισμὸ, ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς εὐσεβείας ἐπιβάλλουν τὸν πανθρησκειακὸ δογματισμὸ τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως.
Αὐτό ὅλο τὸ τραγελαφικὸ φαινόμενο, ἄν ζοῦσε ὁ Φλωρόφσκυ σήμερα, θὰ τὸ ἀποκαλοῦσε ὡς «θεολογικὴ ἀφασία». Περὶ τῆς θεολογικῆς ἀφασίας γράφει στὴν σελ. 218. Σ΄ αὐτὸ τὸ ἴδιο σημεῖο μᾶς καταγράφει καὶ τὰ περί τῆς ἀναβιώσεως τῆς αἱρέσεως τῶν «Ἀντισοφῶν» καὶ «Γνωσιμάχων». (Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἐδήλωσε καὶ κατεγράφη εὐστόχως, μόλις πρόσφατα, κατὰ τῆς Δ.Ι.Σ., περὶ ἀναβιώσεως τῆς ἐπισκοπομονιστικῆς Γνωσιμαχίας). Ἄν ζοῦσε σήμερα ὁ περίφημος διάδοχος μαθητής του Φλωρόφσκυ, ὁ π. Ἰωάννης Ῥωμανίδης, θὰ ἀποκαλοῦσε τὴν ἐν λόγῳ ἐκκλησιάζουσα ἀφασία, ἀναντίρρητα, ὡς «θεολογικὰ κουραφέξαλα» ἤ καὶ «ορθόδοξη βλακεία». Καὶ ὅμως τὴν ἀπὸ Θεοῦ Σοφία πολλοὶ Τὴν ἐμίσησαν, τὴν βλακείαν ὅμως οὐδεῖς!
Βέβαια, τὴν Πίστη τῶν Ῥώσσων, τὴν διαφυλάττουν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τους τὰ κατώτερα στρώματα τῶν Λαϊκῶν καὶ Κληρικῶν πιστῶν. Γι΄ αὐτὸ καὶ ἀκούγονται καὶ γράφονται ἀντιφατικὰ μηνύματα. Ὑπάρχει χάσμα μέγα καὶ διάσταση ἀνωτέρου Κλήρου μὲ τὸ Βασίλειον ἱεράτευμα. Πλέον οἱ πλείστοι ἐπίσκοποι, πλὴν σπανίων ἐξαιρέσεων ὅπου σιωποῦν καὶ κρύβονται, κατήντησαν πολιτικο-θρησκευτικοὶ διπλωμᾶτες καὶ δίγλωσσοι μνηστῆρες ἤ καὶ σφετεριστὲς θρόνων. Ὁ κατώτερος Κλήρος καὶ Λαὸς παραμένει, μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια προσκολλημένος στὴν πατροπαράδοτη Πίστη του, ὁ ἀνώτερος Κλήρος προσκολλημένος στὴν ἐπίγεια ματαιότητα, προδίδει συστηματικὰ τὴν Ἐκκλησία Του.
Ὁ Φλωρόφσκυ μᾶς καταγράφει (σελ. 219) ὅτι ἐπὶ ἐποχῆς τοῦ Πέτρου τοῦ Α΄ ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση τῶν ἀνωτέρων Κληρικῶν («intelligentsia») μολύνθηκε ἀπὸ τὴν ἀπιστία καὶ τὸν λογοκρατικὸ φιλελευθερισμό. Σήμερα ἡ Νεοφαναριώτικη «ἰντελλιγκέντσια» τῶν λογιοτατιστῶν Κληρικῶν ἀπὸ ποιᾶ πνευματικὴ νόσο μολύνθηκαν; Άπὸ τὴν νόσον τῆς ὀξείας Σιμωνείας καὶ Μαμμωνίτιδας;
Ὅντως βιώνουμε μίαν πρωτόγνωρη θεολογικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ Α-ΦΑ-ΣΙ-Α!
Ὁ «ὀρθόδοξος» Οἰκουμενισμὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Κολυμβαρίου πρόκειται καθαρὰ γιὰ ἕναν Θεοκρατικὸ Οὐτοπισμό.
Περὶ τοῦ «ὀρθοδόξου Οἰκουμενισμοῦ» καὶ τῆς «Θεοκρατικῆς οὐτοπίας» συνέγγραψε πολύτιμα ἱστορικὰ στοιχεία ὁ Φλωρόσφκυ, ἀπὸ τὸ 1956, δεῖτε τὶς σχετικὲς πληροφορίες στὶς σελῖδες 247-323. Γι΄ αὐτὸ ὁ Φλωρόφσκυ ἐπολεμήθη σφόδρα καὶ ὕπουλα ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Τὰ ἴδια ὑπέστη καὶ ὁ διάδοχος μαθητής του ὁ π. Ἰ. Ῥωμανίδης.
Ὁ «ὀρθόδοξος οἰκουμενισμὸς» εἰσέβαλλε καὶ διαμορφώθηκε στὴν Ῥωσικὴν Ἐκκλησία κυρίως ἀπὸ τὸν 19ον αἰῶνα. Συνεπῶς, θεωρῶ, ὅτι εἶναι λάθος νὰ (κατά)γράφουμε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ὑφίσταται ὡς καρκίνωμα στὴν Ἐκκλησία μας τὰ τελευταία 100 χρόνια. Τὰ τελευταία 100 χρόνια ἔκανε κατ΄ἀκρίβειαν μετάσταση καὶ στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, καὶ τὸ «ὀρθόδοξο» Πατριαρχεῖο τοῦ Γένους μας, δημιουργεῖ, καλλιεργεῖ καὶ συντηρεῖ, τὸ ἐν λόγῳ καρκίνωμα, τὸ ὁποῖο κάνει μεταστάσεις μάλιστα καὶ σ΄ἄλλες Τοπικὲς ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, ἀντὶ ὡς ὤφειλεν, νὰ τὸν πολεμεῖ σφόδρα, κατὰ βάση μὲ τὴν Ἁγιοπνευματικὴ Πατερικὴ Θεολογία της Ἐκκλησίας Του.
Ὁ Ῥωσσικὸς Οἰκουμενισμὸς ξεκίνησε ὡς ἕνα μεγάλο θρησκευτικὸ πείραμα τῆς Βρεττανικῆς Βιβλικῆς Ἑταιρίας μὲ τὴν κωδικὴ ὀνομασία «Οἰκουμενισμὸς τῆς καρδιᾶς» γιὰ νὰ διαδώσει τὸν «ἐσωτερικὸ Χριστιανισμό».
Ὁ «ἐσωτερικὸς Χριστιανισμός» συσχετίζεται μὲ τὸν σατανοκίνητο καὶ Οὐροβόρο Θεοσοφισμό.
Ἐπρόκειτο ἐξ ἀρχῆς γιὰ μιὰ μυστικὴ πολιτικὴ καὶ θεολογικὴ ἰδεολογία, γιὰ μιᾶ θρησκευτικο-πολιτικὴ «οὐτοπικὴ προπαγάνδα» ὅπου διέβρωνε καὶ ἀλλοίωνε μεθοδικὰ τὴν ὀρθοδοξούσα συνείδηση τῶν Ῥώσσων. Πλέον διαβρώνει ὁλονῶν μας τᾶς συνειδήσεις…
Γιὰ νὰ μὴ ἐπεκταθῶ ἄλλο στὸ ἐν λόγῳ ἱστορικὸ πλαίσιο προτείνω νὰ μελετηθεῖ τὸ συγκεκριμένο ἱστορικὸ ἐγχειρίδιο τοῦ Φλωρόφσκυ διότι ἔχει ἐνδιαφέρουσα στοιχεία γιὰ τὴν ἐπέλαση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἐν τέλει, προσπάθησα νὰ ἀποδείξω, ὅτι μέσῳ τινῶν ἱστορικῶν «ἀφελῶν πεποιθήσεων» κατέληξαν οἱ συγγνωστὲς, «σλαβόφιλες» καὶ ἀφελεῖς θεολογικὲς πεποιθήσεις τινῶν ἀρχιΟἰκουμενιστῶν (π.χ. οἱ πλανεμένες καὶ αἱρετίζουσες πεποιθήσεις τῶν αἱρεσιαρχῶν Κληρικῶν, ὅπως: τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα) νὰ μεταβληθοῦν σὲ «Συνοδικὰ» ἀποφασισθέντα ὅπου δεσμεύουν, ἤ αἰχμαλωτίζουν ἄν θέλετε, ὁλόκληρες Τοπικὲς Ἐκκλησίες στὴν οὐτοπικὴ προπαγάνδα τοῦ ἐκλατινισμένου καὶ ἐξουνιτισμένου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μας, μηδενῶς ἐξαιρουμένων καὶ τῶν Ἀρχιεπισκοπῶν μας.
Πιὸ ἁπλᾶ γιὰ τοὺς ἁπλοὺς: Ὑποθέστε ὅτι ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ εἴμαστε Ἑσκιμώοι καὶ ζοῦμε στοὺς Πόλους, καὶ ἔρχονται μερικοὶ ἀριστοκρᾶτες βολεμένοι ἐξυπνόβλακες καὶ (παρα)μορφωμένοι μεγαλόσχημοι γιὰ νὰ μᾶς πουλήσουν παγάκια Α΄ ποιότητας γιὰ τὰ ἀναψυκτικά μας. Ἔχουν τέτοιαν ἀνάγκη οἱ Ἑσκιμώοι; Ὅσοι πιστοὶ, λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ ἀκολουθοῦν τὰ ληστρικὰ ἀποφασισθέντα τῆς Κρήτης, ὁμοιάζουν ὡσᾶν μὲ ἐκείνους τοὺς Ἑσκιμώους ὅπου ἔσπευσαν σὰν χάννοι πρῶτοι-πρῶτοι γιὰ νὰ ἀγοράσουν τὰ παγάκια ἀπὸ τοὺς παμπόνηρους Ἐμπόρους τοῦ πάγου… τοποθετῆστε νοητικὰ σὲ ἀντιπαραβολὴ τὰ ἀκριβῶς ἀνάλογα μὲ τοὺς ἀρχι-ληστὲς κληρικοὺς καὶ Ἐμπόρους τῆς Πίστεως.
