ΠΡΟΣΕΥΧΗ - ΕΧΘΡΟΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ - ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ - ΕΧΘΡΟΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ - ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Γιά νά εἶναι θεάρεστη ἡ προσευχή μας, ἐκτός τῶν ἄλλων, δέν πρέπει νά ὑπάρχη ἐχθρότητα μέ τόν ὁποιονδήποτε συνάνθρωπό μας. Αὐτό ἐκφράζεται διάχυτα στό ''Πάτερ ἡμῶν'', καί ὄχι μόνον ἐκεῖ. Γιά νά μᾶς συγχωρήση ὁ Κύριος καί νά ''πετάξη'' ἡ προσευχή μας στόν οὐρανό, ἀνεξαρτήτως τοῦ τί μᾶς ἔκαναν οἱ ἄλλοι, ἐμεῖς πρέπει νά τούς συγχωροῦμε ἀπό τήν καρδιά μας.

Βέβαια, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὑποχρεούμεθα νά ἔχωμε σχέσι μέ ὅλους. Ἄλλωστε, αὐτό καί πρακτικῶς δέν εἶναι δυνατόν καί δέν ἔχει καμμιά ἔννοια καί πολλές φορές εἶναι καί βλαβερό. Ἐπίσης, δέν εἶναι δυνατόν νά ταιριάζωμε ὅλοι μέ ὅλους. Εἶναι θέμα ἰδιοσυγκρασίας καί ὑπεισέρχονται καί πολλοί ἄλλοι παράγοντες. ''Δικαίωμά τους - ἄς μιλήσωμε μέ μιά σύγχρονη λέξι -, καί δικαίωμά μας''. Ὅμως, ἐκεῖνο πού δέν δικαιούμαστε, μέ τήν πνευματική ἔννοια, εἶναι νά ραδιουργοῦμε, νά κατακρίνωμε, νά περιφρονοῦμε, κλπ., μέ ὅσους δέν ταιριάζομε ἤ δέν ἀναπαυόμαστε. Μέ ὅποιον ταιριάζομε, νά εἴμαστε ἀγαπημένοι ἀπό κοντά. Καί μέ ὅποιον δέν ταιριάζομε, νά εἴμαστε ἀγαπημένοι ἀπό μακρυά, ἀπό μιά δηλαδή κάποια ἀπόστασι ἀσφαλείας, ἀρκούντως ἱκανή, οὕτως ὥστε νά μήν ἔχωμε πλεῖστες ὅσες διαταραχές ποικίλου περιεχομένου...

Μᾶς ἔλεγε σχετικά ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Ὅταν θέλης νά ἑνώσης δύο ξύλα μεταξύ τους, ἐάν αὐτά τά ξύλα δέν εἶναι καλά ἐναρμονισμένα, πλανισμένα, τότε ὅσο τά ἑνώνεις μέ βίδα καί παξιμάδι καί σφίγγεις τήν βίδα, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν εἶναι καλά πλανισμένα, ἐναρμονισμένα μεταξύ τους, ὅσο πιό πολύ τά σφίγγεις καί δέν τά ἔχεις λάσκα, τόσο πιό πολύ πετσικάρουν, κλωτσᾶνε. Ἐνῷ ἐάν ταιριάζουν, εἶναι ἐναρμονισμένα μέ τό πλάνισμα, λίγη κόλλα νά βάλης, ἑνώνονται θαυμάσια».

Τά συμπεράσματα ἀπό τά σοφά λόγια τοῦ Ὁσίου Γέροντος γιά τό θέμα μας εἶναι προφανῆ.

ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΑΤΕΡΕΛΟΣ