Από τότε που έκανα την έκτρωση είχα αλλάξει τρομερά. Είχα γίνει σκληρή και κυνική. Δεν είχα εμπιστοσύνη στους άντρες, ούτε καν στον εαυτό μου. Η σχέση μου με το φίλο μου είχε διαλυθεί, κι εμείς δεν καταλάβαμε καλά-καλά πώς συνέβη αυτό. Παρουσίασα και διάφορα άλλα από αυτά που γράφετε στή σελίδα με το μετεκτρωτικό σύνδρομο. Έχασα την άνεση που είχα με τα παιδιά, που κάποτε τα λάτρευα και με λάτρευαν. Απέφευγα ναι κάθομαι κοντά τους γιατί πια δεν ήξερα τι να τους πω, φοβόμουν ναι κρατήσω μωρά στα χέρια μου, μήπως πάθουν κάτι.
Τελικά μπήκα στην εκκλησία για άλλους λόγους, αλλά στην εξομολόγησή μου είπα και για την άμβλωση. Σιγά-σιγά άρχισα να μαλακώνω και να μετανιώνω πραγματικά για το γεγονός. Βλέπετε πάντα το ήξερα ότι ήταν κάτι αφύσικο, κάτι κακό, απλά δεν ήθελα τότε να το παραδεχτώ για να μην καταρρεύσει αυτός ο ψεύτικος κόσμος που ζούσα. Έχω κλάψει πολύ για το παιδάκι μου… Κάθε φορά που βλέπω μία ανύπαντρη μάνα να μεγαλώνει το παιδί της ξέρω ότι κι εγώ θα μπορούσα να το κάνω. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να στρέψω τις προσπάθειες μου σ’ αυτή την κατεύθυνση….
Ξεπέρασα όλα τα προβλήματα μόνο με την εξομολόγηση, χωρίς καμιά ψυχοθεραπεία. Αντίθετα, φίλες μου που έχουν κάνει έκτρωση και επιμένουν ότι καλά έκαναν και είναι δικαίωμα τους να κάνουν ό,τι θέλουν στη ζωή τους, έχουν πάθει κατάθλιψη και παίρνουν φάρμακα. Στην πραγματικότητα δεν έχουν συγχωρήσει τον εαυτό τους, γιατί για να συγχωρήσεις τον εαυτό σου πρέπει να παραδεχτείς ότι έχεις κάνει κάτι λάθος, κι αυτές δεν τολμάνε να το παραδεχτούν. Ούτε και ζητάνε συγχώρεση από το Θεό. Πιστεύουν ότι η εκκλησία θα τις καταδικάσει, αν πάνε να εξομολογηθούν, και έχουν γίνει πολύ εχθρικές με την εκκλησία, ενώ πρώτα δεν ήταν. Δεν καταλαβαίνουν, ότι η παραδοχή του σφάλματος δεν σημαίνει καταδίκη, κι ότι η παραδοχή του σφάλματος είναι ο μόνος δρόμος για να ελευθερωθούμε από τις συνέπειές του.
Θα σας παρακαλούσα να βάλετε αυτή την εξομολόγηση και στο περιοδικό σας γιατί πιστεύω ότι κάποιες κοπέλες ίσως ωφεληθούν, να μην πάνε στην έκτρωση με τα μάτια κλειστά όπως πήγα εγώ, ή τουλάχιστον να ελευθερωθούν από τα προβλήματα μετά…. Ευανθία Α.»*.
* Απόσπασμα επιστολής που λάβαμε στις 22.04.2006 και δημοσιεύσαμε στο 8ο τεύχος του περιοδικού μας «Μερικά παιδιά σε χρειάζονται» του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού.
* * *
* «Όταν πλησιάζεις το χειρουργείο κάνεις την αδιάφορη αλλά νοιώθεις τα μέλη σου να παγώνουν από το φόβο. Το αίμα σταματάει να κυκλοφορεί στις φλέβες σου. Παραλύεις. Σταματάς ν’ ακούς τους εξωτερικούς ήχους, μόνο την καρδιά σου ακούς να χτυπά πολύ δυνατά. Θέλεις να κλάψεις ή να το βάλεις στα πόδια αλλά πιέζεις τον εαυτό σου και προχωράς γιατί έχεις πάρει την απόφαση να το κάνεις. Έχω ακούσει να λένε ότι είναι ευκολότερο από την εξαγωγή δοντιού. Σαχλαμάρες! Μόνο όσες το έκαναν ξέρουν! Νοιώθεις περιφρόνηση για το χειρούργο που χαμογελάει συγκαταβατικά απέναντι σου και σε καθησυχάζει. Το θεωρείς υποκριτικό από κάποιον που σε λίγα λεπτά θα αδειάσει τα σπλάχνα σου μέσα σ’ ένα κουβά. Όταν σε σπρώχνουν να ξυπνήσεις είναι σαν να γυρίζεις απ’ τον Άδη. Έχεις μία πικρή γεύση στο στόμα. Πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να φύγεις: χρειάζονται το κρεβάτι για την επόμενη. Θλίψη και μελαγχολία σε συνοδεύουν για πολλές μέρες. Αν είσαι τυχερή και σε περιμένει έξω κάποια φίλη συνήθως προσπαθεί να σε καθησυχάσει: «Πάει, πέρασε» σου λέει. «Το ξεφορτώθηκες, τώρα θα συνεχίσεις όπως πριν τη ζωή σου». Μόνο που «αυτό» που ξεφορτώθηκες θα αναρωτιέσαι πάντα πώς θα ήταν αν το γεννούσες και η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ πια όπως πριν» .
* Μαρτύρια από το άρθρο της Αναστασίας Αρπατζή «Η έγκυος μπροστά στα διλήμματα της έκτρωσης», που δημοσιεύθηκε στο 1ο τεύχος του περιοδικού μας. (Και τα δύο κείμενα υπάρχουν στην ιστοσελίδα μας, www.unborn.gr).
Πηγή: Καρυγή ζωής: Σας ικετεύω μη μας σκοτώνετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά