Τυπικόν 27ης Ἰανουαρίου 2012

Παρασκευή: Ἀνακομιδή τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ  ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, Ἀρχιεπισκόπου  Κωνσταν­τινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου.

Τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ Ἀπολυτίκια:  1.– «Ἀπόστολοι ἅγιοι...». 2.– Δόξα˙ «Κανόνα πίστεως…». Κοντάκιον:  «Τούς ἀσφαλεῖς καί θεοφθόγγους κήρυκας...». Ἀπόλυσις:  Μικρά. Ἐν τῇ Ἁγίᾳ τοῦ Χριστοῦ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ  τελεῖται πανηγυρικός Ἑσπερινός καί Θ. Λειτουργία  τοποθετουμένης τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ  ἑορταζομένου Ἁγίου εἰς τόν Ἀρχιεπισκοπικόν Θρόνον,  τοῦ δέ Πατριάρχου χοροστατοῦντος ἐκ τοῦ Παραθρονίου. Τῇ Πέμπτῃ ἑσπέρας. Ἅμα τῇ κρούσει τῶν κωδώνων δύο Ἱερεῖς καί δύο Διάκονοι  ἐνδεδυμένοι τά ἄμφια αὐτῶν εὑρίσκονται ἐν τῷ Ἱ. Βήματι,  οἱ πρῶτοι ἱστάμενοι ἑκατέρωθεν τοῦ Συνθρόνου,  ἵνα λιτανεύσωσι τήν Ἱ. Εἰκόνα, οἱ δέ Διάκονοι ἔμπροσθεν,  ἵνα θυμιῶσι ταύτην.  Τῆς Α.Θ. Παναγιότητος κατελθούσης μετά τῆς  Πατριαρχικῆς Αὐλῆς εἰς τόν Νάρθηκα,  οἱ Πατριαρχικοί Χοροί ἄρχονται, ἐντός  τοῦ Ἱ. Βήματος, ψάλλοντες τά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς  τοῦ Ἁγίου καί λιτανεύεται ἡ Ἱ. Εἰκών διά τῆς Βορείου  Πύλης προπορευομένων τῶν ἑξαπτερύγων,  ἀκολουθούντων τοῦ Πριμικηρίου μέ τό Διβάμβουλον  καί τῶν Ἱεροψαλτῶν καί ἑπομένων τῶν Διακόνων  θυμιώντων τήν ὑπό τῶν Ἱερέων φερομένην Ἱεράν Εἰκόνα.  Ὅταν ἡ ἀνωτέρω πομπή φθάσῃ εἰς τόν Νάρθηκα ὁ Πατριάρχης  εἰσοδεύει εἰς τόν Ναόν, προπορευόμενος τῆς Ἱ. Εἰκόνος.  Ἐν τῷ Σολέᾳ οἱ λαμπαδοῦχοι λαμβάνουσι τάς ἑκατέρωθεν  τῆς Ὡραίας Πύλης θέσεις αὐτῶν. Οἱ χοροί ἀνέρχονται  εἰς τά ἀναλόγια καί ὁ Πριμικήριος  μέ τό Διβάμβουλον  ἀπέναντι τοῦ Θρόνου.  Ὁ Πατριάρχης παραμερίζει ἀριστερά,  οἱ Ἱερεῖς τοποθετοῦσι μετ’ εὐλαβείας τήν  Ἱ. Εἰκόνα ἐπί τοῦ Θρόνου καί κατελθόντες  ἵστανται ἑκατέρωθεν τοῦ Διβαμβούλου. Τότε ἀνέρχεται  ὁ Μ. Ἐκκλησιάρχης καί προσδένει ἐπί τοῦ ἀριστεροῦ  κίονος τοῦ Θρόνου τήν Ποιμαντορικήν Ράβδον.  Ὁ Πατριάρχης ἵσταται ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Σολέα.  Ὁ πρῶτος τῶν Ἱερέων λαμβάνει τό θυμιατήριον  καί θυμιᾷ ἐννεάκις τήν τοποθετηθεῖσαν Ἱ. Εἰκόνα καί  λαμβάνει θέσιν πλησίον τῶν Ἱερέων.  Ἡ Α.Θ. Παναγιότης ποιεῖ τρίς τό σημεῖον  τοῦ Σταυροῦ, εἶτα σχῆμα πρό τῆς Ἱ. Εἰκόνος  καί ἀνέρχεται εἰς τό Παραθρόνιον. Εἷς Ἱερεύς  καί δύο Διάκονοι λαμβάνουσι Καιρόν ἐκ τῆς Ἱ. Εἰκόνος  ποιοῦντες τρίς τό σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, μετάνοιαν  καί ἀσπαζόμενοι τήν Ἱ. Εἰκόνα ποιοῦσι σχῆμα  εἰς τόν Πατριάρχην καί εἰσέρχονται εἰς τό Ἱερόν Βῆμα  διά τῆς Βορείου καί Νοτίου Πύλης διά τόν Ἑσπερινόν.  ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Προοιμιακός – Ψαλτήριον. Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...». Ἑσπέρια:  Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἱεράρχου·  «Τήν χρυσήλατον σάλπιγγα...  – Τόν ἀστέρα τόν ἄδυτον...  – Ὁ ἐπίγειος Ἄγγελος...» εἰς 6, ἅπαντα ἐκ δευτέρου. Δόξα:  Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἱεράρχου· «Οὐκ ἔδει σε, Χρυσόστομε...». Καί νῦν:  Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Ὁ διά σέ Θεοπάτωρ...». Εἴσοδος:  «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα. Ἀπόστιχα:  Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἱεράρχου·  «Χαίρει ἡ Ἐκ­κλησία Χριστοῦ... – Βρύει ὡς μυροθήκη τερπνή...  Κόσμου ὁ σιτομέτρης, πιστοί...»,  μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα:  α΄.– «Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν καί ἡ μελέτη τῆς  καρδίας μου σύνεσιν».  β΄.– «Στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν καί ἡ γλῶσσα  αὐτοῦ λαλήσει κρίσιν». Δόξα:  Τό ὁμόηχον Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Ὅσιε τρισμάκαρ...». Καί νῦν:  Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Θεοτόκε, σύ εἶ ἡ ἄμπελος...». Τρισάγιον. Ἀπολυτίκια:  1.– Τοῦ Ἱεράρχου· «Ἡ τοῦ στόματός σου...» καί  2. – Δόξα, Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ·  «Ὁ δι’ ἡμᾶς γεννηθείς...». Ἀπόλυσις. Μετά τό· «Δι’ εὐχῶν...» ὁ Πατριάρχης κατέρχεται  τοῦ Παραθρονίου, ποιεῖ σχῆμα εἰς τήν Ἱ. Εἰκόνα  καί ἐξέρχεται εἰς τόν Νάρθηκα διά νά ἀπέλθῃ  εἰς τά Πατριαρχικά δώματα. Τῇ Παρασκευῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, τά διά τήν Λιτήν  Στιχηρά Ἰδιόμελα τοῦ Ἱεράρχου·«Φωστήρ Ἰωάννη...», κτλ.  μετά τοῦ Δόξα, Καί νῦν αὐτῶν, ζήτει ταῦτα τῇ 13ῃ Νοεμβρίου.  Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἱεράρχου·  «Ἡ τοῦ στόματός σου...». ΟΡΘΡΟΣ Ἑξάψαλμος. Εἰς τό· «Θεός Κύριος...». Ἀπολυτίκια:  1. – Τοῦ Ἱεράρχου· «Ἡ τοῦ στόματός σου...».  2. – Δόξα, τό αὐτό καί  3.–Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ὁ δι’ ἡμᾶς γεννηθείς...». Καθίσματα:  Τοῦ Ἱεράρχου τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί  τό μετά τόν Πολυέλεον, μετά τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν,  ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ. Ἀναβαθμοί:  Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...». Προκείμενον:  «Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν». Στίχος:  «Ἀκούσατε ταῦτα, πάντα τά ἔθνη· ἐνωτίσασθε  πάντες οἱ κατοικοῦντες τήν οἰκουμένην». Εὐαγγέλιον Ὄρθρου:  Τό τοῦ Ἱεράρχου· «Ἀμήν, Ἀμήν λέγω ὑμῖν...» (Ἰω. ι΄ 1-9),  ζήτει τοῦτο τῇ 13ῃ Νοεμβρίου. Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Σήμερον σκιρτῶσιν ἐν πνεύματι...».  Καί νῦν· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...» καί τό Ἰδιόμελον·  «Σάλπιγξ χρυσόφωνος ἀνεδείχθης...». Κανόνες:  1. – Τῆς Θεοτόκου· «Χαῖρε κατάρας παλαιᾶς ἡ λύτρωσις...»,  μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί  2. – Τοῦ Ἱεράρχου· «Πλοῦ­τον ἐναπέθου σῇ ψυχῇ...». Ἀπό γ΄ ᾨδῆς· Μεσῴδιον Κάθισμα:  Τοῦ Ἱεράρχου· «Τήν σοφίαν ἐξ ὕψους...»,  μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτοῦ· «Τῆς Τριάδος τόν ἕνα...». Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς· Κοντάκιον – Οἶκος:  Τοῦ Ἱεράρχου. Τήν στιγμήν αὐτήν ὁ Πατριάρχης εἰσέρχεται  εἰς τόν Ναόν καί ὅταν φθάσῃ ἀπέναντι τοῦ  Θρόνου ποιεῖ τρεῖς μετανοίας, ἀνέρχεται εἰς τόν Θρόνον,  ἀσπάζεται τήν Ἱ. Εἰκόνα, κατέρχεται καί χοροστατεῖ  ἀπό τοῦ Παραθρονίου. Συναξάριον:  Τῆς ἡμέρας. Καταβασίαι:  «Χέρσον ἀβυσσοτόκον...». Ἡ Τιμιωτέρα. Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς:  «Θεοτόκε ἡ ἐλπίς... – Ἐν νόμῳ σκιᾷ καί γράμματι...». Ἐξαποστειλάρια:  1.– Τοῦ Ἱεράρχου· «Ἀγάλλου, πόλις πόλεων...» καί  2.– Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Φρικτή ἡ προστασία σου...». Αἶνοι:  Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἱεράρχου· «Χρυσοῦ τηλαυγέστερον...  – Ἀδίκως τῆς ποίμνης σου...  – Ὁ στῦλος ὁ πύρινος...  – Κόσμον ὡς βασίλειον...». Δόξα:  Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Πάτερ Χρυσόστομε...». Καί νῦν:  Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ἐκ παντοίων κινδύνων...». Δοξολογία:  Μεγάλη.             «Ἡ τοῦ στόματός σου...». ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ «Ἡ τοῦ στόματός σου...». Εἴσοδος. Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἐν ἁγίοις θαυμαστός...». Μετά τήν Εἴσοδον. Ἀπολυτίκια:  1. – Τοῦ Ἱεράρχου· «Ἡ τοῦ στόματός σου...» καί  2. – Τοῦ Ναοῦ. Κοντάκιον:  «Ὁ μήτραν παρθενικήν...». Τρισάγιον. Ἀπόστολος:  Τοῦ Ἱεράρχου· «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς...»  Ἑβρ. ζ΄ 26, η΄ 1-2). Εὐαγγέλιον:  Ὁμοίως· «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα...» (Ἰω. ι΄ 9-16),  ζήτει ἀμφότερα  τῇ 13ῃ Νοεμβρίου. Εἰς τό τέλος τοῦ Εὐαγγελίου καί εἰς ὅλας  τάς ἄλλας περιπτώσεις, ὅπου χρειάζεται εὐλογία,  ὁ Πατριάρχης δέν εὐλογεῖ διά τοῦ Σταυροῦ. Εἰς τό Ἐξαιρέτως:  «Ἄξιόν ἐστιν...». Κοινωνικόν:  «Εἰς μνημόσυνον...».   «Εἴδομεν τό φῶς...», κτλ. Ἀπόλυσις. Δέν ψάλλεται ὑπό τῶν Χορῶν τό· «Τόν Δεσπότην καί Ἀρχιερέα...».  Μετά τήν διανομήν τοῦ ἀντιδώρου ὁ Πατριάρχης  ποιεῖ τρεῖς μετανοίας πρό τοῦ Θρόνου, ἀσπάζεται τήν  ἐπί τοῦ θρόνου Ἱ. Εἰκόνα καί ἀπέρχεται.