Βρισκόμαστε στην Κυριακή της Τυρινής, μία ημέρα πριν την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Μ. Τεσσαρακοστή είναι η πιο κατανυκτική περίοδος του εκκλησιαστικού έτους, είναι η περίοδος προετοιμασία μας για τον εορτασμό του Πάσχα.
Οι συνάξεις των πιστών στις ιερές ακολουθίες αποβλέπουν στην πνευματική ανοδική πορεία του πιστού. Είναι ένα στάδιο αρετών, όπου ο πιστός καλείται να εντείνει τον πνευματικό του αγώνα για την καταπολέμηση των παθών και την κατάκτηση των αρετών. Σ’ αυτό μας ενισχύουν η νηστεία, οι κατανυκτικές ακολουθίες, η όλη λειτουργική ατμόσφαιρα της περιόδου.
Η πνευματική εγρήγορση του Χριστιανού
Το αφυπνιστικό μήνυμα του αποστόλου Παύλου, όπως αυτό προβάλλεται μέσα από τη σημερινή αποστολική περικοπή, συνδέεται άμεσα με την πνευματική εγρήγορση που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε πιστό, ειδικότερα κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι αλήθεια ότι η ζωή του Χριστιανού πρέπει να διέπεται από μία διαρκή εγρήγορση. «Η βασιλεία των ουρανών βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν», τονίζει ο Κύριος. Η εγρήγορση και η προσευχή επίσης είναι τα δύο πνευματικά όπλα που συνιστά ο Κύριος, είναι ξίφος και μάχαιρα κατά των παθών για να υπερνικούμε τη ραθυμία μας και να αντιμετωπίζουμε νικηφόρα τον πειρασμό. «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν» (Ματθ. 26,41).
Ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν (Ρωμ. 13, 14).
Ο κάθε άνθρωπος καλείται διά του Βαπτίσματος να απεκδυθεί τον «παλαιόν άνθρωπον» και να ενδυθεί τον «νέον, τον ανακαινούμενον εν Χριστώ» Επομένως ο αγώνας του Χριστιανού είναι να διατηρήσει την καθαρότητα του βαπτίσματος και να μην αμαυρώσει το ένδυμα της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Καλούμαστε λοιπόν να πολεμήσουμε τα πάθη μας, καθώς προτρέπει ο απόστολος Παύλος· «αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός».
Η μέριμνα για τον αδελφό
Όμως ο πνευματικός αγώνας δεν διεξάγεται από τον πιστό κατά τρόπο εγωκεντρικό, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η σωτηρία του αδελφού. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος τονίζει, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, ως πολύ σημαντικό τη μέριμνα για τους αδελφούς μας και ειδικότερα τους «ασθενείς τη πίστει»· «τον δε ασθενούντα τη πίστει προσλαμβάνεσθε, μη εις διακρίσεις διαλογισμών». Η εν Χριστώ ζωή διαπνέεται από την αγάπη προς το συνάνθρωπο και είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να συνάδει με την αδιαφορία γι’ αυτόν ή πολύ περισσότερο με την κατάκρισή του. Γι’ αυτό και ο απόστολος ρωτά με έντονο ύφος: «Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην».
Η κατάκριση δυστυχώς είναι σχεδόν για όλους αναπόσπαστο κομμάτι της αμαρτωλής – αμαυρωμένης φύσης μας. Ο απόστολος Παύλος με την παραπάνω ερώτηση ουσιαστικά ταυτίζει την κατάκριση με ύβρη προς το Θεό. Ο Θεός ως δημιουργός είναι Κύριος κατά συνέπεια κριτής των πάντων. Ως εκ τούτου κρίνοντας θέτουμε τον εαυτό μας στη θέση του Θεού. Από την άλλη η κατάκριση δηλώνει έλλειψη αγάπης. Γιατί εάν αγαπάς κάποιον, δεν τον κρίνεις εκθέτοντάς τον, αλλά τον νουθετείς με ταπείνωση και αγάπη, για να τον βοηθήσεις να διορθώσει τα λάθη του. Επίσης η κρίση εναντίον ενός αδελφού μας, όσο ευγενικά διατυπωμένη κι αν είναι, πάντα υποκρύβει εγωισμό, γιατί για να κρίνουμε σημαίνει ότι θεωρούμε τον εαυτό μας ανώτερο ή λιγότερο αμαρτωλό απ’ αυτόν τον οποίο κρίνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά