Αθήνα, πόλη των αγίων!...

Είναι αλήθεια πως στην πρωτεύουσα η εκκλησιαστική ζωή φαίνεται πιο ψυχρή και τυποποιημένη (δηλαδή τυπολατρική) απ' ό,τι στην επαρχία. Πολλές φορές το να πας στην εκκλησία μπορεί να γίνεται αποκρουστικό και απωθητικό. Είσαι ένας άγνωστος, χαμένος σ' ένα ανώνυμο, απρόσωπο πλήθος. Ένα πλήθος που δε νοιάζεται για σένα κι εσύ δεν το αγαπάς, δεν αγαπάς κανένα μέσα σ΄ αυτό, δε βλέπεις καν ανθρώπους μέσα σ' αυτό, είναι απλά ένα πλήθος.

Φυσικά, καταλαβαίνεις (κι αυτό είναι το πιο τραγικό) πως αυτό δεν είναι καθόλου η αυθεντική μορφή του χριστιανισμού, η αυθεντική μορφή χριστιανικών σχέσεων και χριστιανικής πνευματικότητας. Σε μια συντροφιά ευαισθητοποιημένων άθεων, ή απλά σ' ένα μπαράκι όπου θα πας με το έτερον ήμισυ, μπορεί να βρίσκεις περισσότερη αγάπη, περισσότερη ζεστασιά και ανθρωπιά απ' όση νιώθεις να συναντάς πηγαίνοντας στην εκκλησία...

Κι όμως μέσα στο τσιμέντο, κάτω απ' τις στρώσεις της βρομιάς, ανάμεσα στα σκουπίδια και στα γκρίζα κτίρια, ανθίζουν και λουλούδια - ανθρώπινα ορθόδοξα λουλούδια. Άγιοι. Μικροί άγιοι, μικροί ήλιοι, ή μεγάλοι θαυματουργοί άγιοι, μεγάλοι ήλιοι. Και δεν εννοώ άγιοι που έζησαν πριν αιώνες και που η λαϊκή ευσέβεια (όπως ίσως πιστεύεις) τους έντυσε με το μανδύα του "θαυματουργού" χτίζοντάς τους προσκυνήματα όπου συσσωρεύονται από ανάγκη οι πιστοί (τα κατάλοιπα ενός αμαθούς πιστού λαού, ό,τι έχει αντέξει στο χρόνο μέσα στην αφέλεια και την αμάθεια). Εννοώ άγιοι που έζησαν στην εποχή μας και που ήταν θαυματουργοί ενώ ακόμα ζούσαν στη γη.

Κάποιοι απ' αυτούς ζουν ακόμη - ίσως είναι άνθρωποι της ηλικίας σου - και θα 'ναι πολύ σημαντικό για σένα να τους αναζητήσεις. Θ' αλλάξει η ζωή σου. Εννοώ φυσικά ορθόδοξους χριστιανούς, άγνωστους και ταπεινούς, όχι μέλη προτεσταντικών ομάδων και αιρέσεων που ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια ψαρεύοντας ανθρώπους που έχουν χάσει τις ρίζες τους και περιπλανιώνται χωρίς να ξέρουν τι ψάχνουν.

Εννοώ ορθόδοξους χριστιανούς, που ξέρουν πολύ καλά τι ψάχνουν και πώς να το βρουν. Ψάχνουν το Χριστό και Τον βρίσκουν μέσα στην εκκλησία, όπως οι πρόγονοί τους, όπως οι άγιοί τους (οι άγιοί μας, οι άγιοί σου) εδώ και πολλούς αιώνες.

Οι άγιοι Ισίδωροι, στο Λυκαβηττό (οι μισοί μέσα στη σπηλιά). Έχεις πάει;

Μπορεί να 'σαι μαθητής σ' ένα μεγάλο αθηναϊκό λύκειο ή κολλέγιο, μπορεί να 'σαι αναρχικός ή άθεος ή σνομπ πλουσιόπαιδο ή ροκάς ή γκατζετάκιας... ή γκομενάκιας (ή γκόμενα) ή δωδεκαθεϊστής ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Μπορεί να 'σαι Ρομ ή Αλβανός ή Ουκρανός ή Βούλγαρος ή Ρώσος ή Γεωργιανός... Μπορεί να 'σαι γιάπις ή έμπορος ή γιατρός ή μουσικός ή οικοδόμος ή σκουπιδιάρης ή κλέφτης ή πόρνη ή κατάδικος. 

Όποιος κι αν είσαι, όπως κι αν ζεις, ό,τι κι αν πιστεύεις, να θυμάσαι πως είσαι επίσης ορθόδοξος χριστιανός, βαφτισμένος και μυρωμένος, και το σπίτι σου είναι κοντά στο Χριστό. Εκεί γύρισε ο άσωτος υιός, ο Χριστός τον περίμενε, εκεί περιμένει κι εμένα κι εσένα. Μέσα στα προβλήματα, μπορείς να βρεις το δρόμο - απλά κοίτα γύρω σου. Κάπου θα δεις μια εκκλησία να υψώνει τον τρούλο της με το σταυρό Του.

Αν δεν είσαι βαφτισμένος, ή αν γκρινιάζεις "επαναστατικά" πως δε σε ρώτησαν για να σε βαφτίσουν, δες εδώ τι είναι το βάφτισμα και κρίνε μόνος σου αν είναι χρήσιμο ή όχι.

Πάντως, για να γυρίσω στο θέμα μας, μέσα στην τσιμεντούπολη, στην τερατούπολη, με τους βρόμικους δρόμους, το βρόμικο φαΐ, τις βρόμικες ζωές, τα βρόμικα μυαλά, τις βρόμικες καρδιές, ανθίζουν και άγιοι - και σε περιμένουν να τους γνωρίσεις και να γνωρίσεις μαζί τους την Πηγή της αγιότητας. Θ' αλλάξει η ζωή σου, και δε θα 'ναι για σένα ήττα ή υποχώρηση, αλλά η μεγαλύτερη νίκη και η αρχή μιας αλλιώτικης, πραγματικά ποιοτικής ζωής. Πολύ πιο ειρηνικής απ' αυτή που ίσως ονειρεύεσαι κάνοντας γιόγκα, πιθανόν, ή ψάχνοντας τη σοφία τωνΙνδιάνων ή του Δαλάι Λάμα...

Α, ίσως έχει σημασία κι αυτό, θα είναι μια ζωή με αγώνα, όχι νιρβάνα.

Η Καπνικαρέα, στην Ερμού. Έχεις μπει να παρακολουθήσεις μια λειτουργία ή τους Χαιρετισμούςτης Παναγίας ή τον Επιτάφιο ή, έστω, να ανάψεις ένα κερί; Ή να εξομολογηθείς ή να μεταλάβεις; Μα και στην εκκλησία της περιοχής σου έχεις πάει;
πηγή