Κυριακή μετά την ύψωση του Σταυρού του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου κ.κ. Παισίου

«Τί γαρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδήση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχή αυτού;»

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Τα αγαθά του κόσμου τούτου είναι μάταια, κούφια, παροδικά· σήμερα υπάρχουν και αύριο χάνονται, πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα. Ο κόσμος έρχεται και παρέρχεται, και κατ΄ακολουθία, δεν ωφελείται κανείς, εάν κερδίσει όλο τον κόσμο και ζημιωθεί όμως στην ψυχή, χάσει την ψυχή του, η οποία είναι αιωνία και αθάνατος.
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς, στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, θέλοντας να μας διδάξει την μεγάλη κλήση της αυταπάρνησης και συγχρόνως να γνωρίσει στους ανθρώπους την μεγάλη σημασία που έχει η ψυχή του ανθρώπου λέγει: «εάν ο άνθρωπος πράττει την αμαρτία και αγαπά τα του κόσμου τούτου, τα μάταια και πρόσκαιρα αγαθά, θα χάσει την ψυχή του, θα χάσει την αιώνια ζωή και θα τιμωρηθεί από τον Δικαιοκρίτη Θεό».
Τίποτε μα τίποτε, τονίζει ο των όλων Κύριος, στον κόσμο δεν είναι πολυτιμότερο αγαθό από την ψυχή και την αιώνια μακαριότητα· «διότι τί θα ωφελήση τον άνθρωπο να κερδίσει τον κόσμο όλον και να ζημιώσει την ψυχή του;».
Δυστυχώς, οι άνθρωποι δεν συναισθάνονται και δεν αναγνωρίζουν την μεγάλη αξία της ψυχής, και μάλιστα αδιαφορούν και τυρβάζουν περί πολλών, νομίζοντες, οι ανόητοι και βραδείς τη καρδία, ότι στα αγαθά του κόσμου τούτου υπάρχει η χαρά, η ευτυχία, η απόλαυση, η ζωή η αληθινή.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν να πιστέψουν ότι, κανένα μα κανένα αντάλλαγμα του κόσμου τούτου δεν θα βρή να δώση ο άνθρωπος δια να κερδίση την καθαρότητα της ψυχής, εάν δεν το ζητήσει μετά δακρύων, στο λουτρό των δακρύων, στην ιερά εξομολόγηση.
Ολίγοι είναι οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι προσπαθούν να ζούν ζωή χριστιανική, να ζουν την κατά Χριστόν ζωή και να σκέπτονται και δια την σωτηρία της ψυχή τους, το πώς αυτή θα βρεί ανάπαυση και θα γνωρίσει το Θαβώριο Φως. Κατά συνέπεια οι άνθρωποι αυτοί, αν και ζούν στον κόσμο τούτο, αγνοούν τα πρόσκαιρα και μάταια αγαθά και προσβλέπουν στην αγνότητα της ψυχής τους.
Βεβαίως, ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο εκ του μηδενός από άπειρο αγάπη και αγαθότητα. Είπε και εγένετο. Ο Θεός Πατέρας δημιουργεί τα υλικά όντα, τον ήλιο, την σελήνη, τα άστρα, τη γή· και τα πάντα ήσαν «καλά λίαν».
Του κόσμου τούτου του ορατού κέντρο και σκοπός είναι ο «κατ΄ εικόνα Θεού» πλασθείς άνθρωπος, δια την γέννηση του οποίου συμμετέχει η Αγία Τριάδα: «ποιήσωμεν», λέγει, «άνθρωπον κατ΄ εικόνα ημετέραν και ομοίωσιν».
Έτσι, ο Θεός αποφασίζει περί του ανθρώπου και με τα άγια χέρια Του δημιουργεί το ανθρώπινο σώμα, την δε ψυχή με το εμφύσημά Του. Αυτή η θεία συνένωση του ορατού και αοράτου κόσμου, του υλικού και του πνευματικού αποτελεί τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος ως εικόνα του Θεού έχει τον θαυμάσιο οργανισμό του σώματος, όμως η αξία και η δύναμις έγκειται στην πνευματική και αθάνατο ψυχή. Το σώμα είναι όργανο και ναός της ψυχής.
Διά να κατανοήσει ο άνθρωπος την ανυπολόγιστο αξία της ψυχής, πρέπει να κατανοήσει, αλλά προπάντων να πιστέψει το τί χρειάστηκε για να εξαγοραστεί και να ελευθερωθεί από την δουλεία της αμαρτίας η ψυχή του.
Ο άνθρωπος κινούμενος υπό του πονηρού παρέβη την θεία εντολή του Θεού Πατρός και αμαύρωσε, αλλοίωσε, εξαχρείωσε και σκότωσε την εικόνα του Θεού Πατρός και υποδουλώθηκε στην αμαρτία, και αντί να κλίνει προς τον Θεό και το αγαθό, έκλινε προς τον Σατανά και το κακό, και ως εκ τούτου η ψυχή του ανθρώπου περιεπλάκει στην αμαρτία.
Ο άνθρωπος βρισκόμενος μέσα στην αμαρτία, έγινε δούλος της αμαρτίας, ανίκανος να σωθεί πλέον με τις δικές του δυνάμεις, γιατί τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος εστί.
Όμως ο Θεός της αγάπης, των οικτιρμών και του ελέους δεν άφησε το πλάσμα Του, τον άνθρωπο να οδυνάται, και η ψυχή αυτού να είναι σπήλαιο ληστών, αλλά έστειλε τον Μονογενή Υιό Του στον κόσμο, δια να σωθεί δια αυτού ο κόσμος.
Ο των όλων Κύριος δίδαξε, φώτισε και τέλος έπαθε επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του, ο απαθής την θεότητα, χύνοντας το Τίμιο και Πανάγιο Αίμα Του, λύτρο αντί πολλών, προς εξαγορά και σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής.
Ω! πόση, λοιπόν, αξία έχει η ψυχή ενός εκάστου εξ ημών· τόση αξία έχει που δια την σωτηρία της αξίζει η ζωή και το αίμα ενός Θεανθρώπου, γιατί ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, ούτε αρχάγγελος αλλά μόνο αυτός ο Κύριος θα μπορούσε να εξαγοράσει τον άνθρωπο και να τον ελευθερώσει από τα δεσμά του Διαβόλου και εκ της κατάρας του Νόμου.
«Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου, τω τιμίω Σου αίματι, τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς, την αθανασίαν επήγασας ανθρώποις, Σωτήρ ημών».
Το αίμα του Ιησού Χριστού χύθηκε ως λύτρο αντί πολλών, υπέρ της σωτηρίας όλου του ανθρωπίνου γένους, αλλά χύθηκε και για εμάς, χύθηκε και για την σωτηρία και της δικής μας αμαρτωλής ψυχής.
Ως εκ τούτου του μεγάλου και σωτηριώδους δια τον άνθρωπο γεγονότος, της Σταυρικής θυσίας Εκείνου, η ζωή μας επί της γης ας είναι ζωή χριστιανική, ας είναι παλαίστρα και στάδιο πνευματικών αγώνων, προετοιμασία και προπαρασκευή δια την άλλη ζωή, την ουράνιο ζωή, την ουράνιο βασιλεία, την οποία μας ετοίμασε ο υπέρ ημών Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος.
Χάρη της θείας του Θεού συγκατάβασης η αξία της ψυχής μας είναι αληθινά ανυπολόγιστος, το κέρδος αυτής είναι ανεκτίμητο και αιώνιο και δια τούτο πρέπει και οφείλουμε , όσον χρόνο έχουμε επί της γης, να ζούμε την κατά Χριστό ζωή και να μη προσβλέπουμε στα μάταια και πρόσκαιρα αγαθά του κόσμου τούτου, «όπου σής και βρώσις αφανίζει και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η ψυχή ενός εκάστου εξ ημών είναι ο πολύτιμος μαργαρίτης και ο ανεκτίμητος θησαυρός, τον οποίον πρέπει πάση θυσία να προφυλάξουμε αμόλυντο και καθαρό από τις δολοπλοκίες του Σατανά.
Ο Σατανάς ενεργεί ύπουλα και επιζητεί με οιανδήποτε τρόπο να μας εμπλέξει στην πλεκτάνη του και να μας ρίψει στο βούρκο της αμαρτίας.
Η πολυσχημάτιστος αμαρτία μολύνει, διαφθείρει και μας οδηγεί στην πνευματική εξαχρείωση, στον θάνατο τον πνευματικό, που είναι ο χωρισμός μας από τον Θεό, τον Πλάστη μας και Δημιουργό.
Ας φροντίζουμε, λοιπόν, δια την ψυχή μας ως αθανάτου, ας μελετούμε το ΄Αγιο Ευαγγέλιο, ας στολίζουμε αυτήν με τα ευώδη της αρετής άνθη, τουτέστι με την αγάπη, την φιλανθρωπία, την συγχώρηση, την ελεημοσύνη, την ταπείνωση, την υπομονή, την καρτερία, την φιλαλληλία, και την πίστη προς τον Τριαδικό Θεό, παρά του Οποίου «πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειο». ΑΜΗΝ

Ο.Λ.Κ.Α.Παΐσιος