ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ἀββᾶς Ἀντώνιος
ΕΝΑΣ ΑΔΕΛΦΟΣ εἶπε στὸν ἀββᾶ Ἀντώνιο·
- προσευχήσου γιὰ ᾽μένα.
Ὁ γέροντας τοῦ ἀποκρίθηκε·
- οὔτε ἐγὼ μπορῶ νὰ σὲ συγχωρήσω οὔτε ὁ Θεὸς ἂν ἐσὺ ὁ ἴδιος δὲν μελετήσεις τὰ σφάλματά σου καὶ δὲν προσευχηθεῖς.




ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ κάποιοι ἀδελφοὶ τὸν ἀββᾶ Ἀντώνιο καὶ τοῦ λένε
- Πές μας ἕνα λόγο, πῶς νὰ σωθοῦμε;
Καὶ ὁ γέροντας τοὺς ἀπάντησε
- Ἀκούσατε τὴν Ἁγία Γραφή; Αὐτὸ σᾶς ἀρκεῖ.
Ἐκεῖνοι ὅμως τοῦ εἶπαν
- Θέλουμε ν᾽ ἀκούσουμε κι ἀπὸ σένα μιὰ συμβουλή, πατέρα.
Ὁ γέροντας λοιπὸν τοὺς ἀπάντησε
- Λέει τὸ εὐαγγέλιο, “ἂν κάποιος σὲ χτυπήσει στὴ δεξιὰ πλευρὰ γύρισε νὰ σὲ χτυπήσει καὶ στὴν ἄλλη”.
Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπαντοῦν
- Αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ κάνουμε.
Τοὺς λέει λοιπὸν ὁ γέροντας
- Ἂν δὲν μπορεῖτε νὰ γυρίσετε καὶ τὴν ἄλλη πλευρὰ τουλάχιστον ὑπομείνετε τὸ ἕνα χτύπημα.
Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπαντοῦν
- Οὔτε αὐτὸ τὸ μποροῦμε.
Καὶ ὁ γέροντας λέει
- Ἂν οὔτε αὐτὸ δὲν μπορεῖτε, τότε μὴν ἀνταποδώσετε τὸ χτύπημα.
Ἐκεῖνοι πάλι τοῦ ἀπάντησαν
- Οὔτε αὐτὸ τὸ μποροῦμε.
Τότε ὁ γέροντας λέει στὸ μαθητή του
- Φτιάξε τους λίγο τραχανᾶ γιατὶ εἶναι ἄρρωστοι.
Καὶ σ᾽ ἐκείνους εἶπε
- Ἂν δὲν μπορεῖτε αὐτὸ καὶ δὲν θέλετε τὸ ἄλλο, τί νὰ σᾶς κάνω; Χρειάζεται προσευχή.




Ἀββᾶς Ἀγάθων


ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑΝ πάλι οἱ ἀδελφοί


- Πατέρα, ποιά ἀρετὴ ἔχει τὸν περισσότερο κόπο;


Ἐκεῖνος τοὺς λέει


- Συγχωρῆστε με, νομίζω πὼς τίποτα δὲν εἶναι πιὸ δύσκολο ἀπὸ τὴν προσευχή. Γιατὶ πάντοτε, ὅταν θέλει νὰ προσευχηθεῖ ὁ ἄνθρωπος, οἱ ἐχθροὶ θέλουν νὰ τὸν σταματήσουν· ἐπειδὴ ξέρουν πὼς τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς ἐμποδίσει, παρὰ μόνον ἡ προσευχὴ στὸν Θεό. Καὶ ἀκόμα, ὁποιαδήποτε ἄσκηση κι ἂν ἀκολουθήσει κανείς, ἂν τὴν ἀντέξει μὲ ὑπομονὴ στὸ τέλος ἀναπαύεται· ἡ προσευχὴ ὅμως χρειάζεται ἀγῶνες ὣς τὴν τελευταία ἀναπνοή.






Ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου


Ο ΑΒΒΑΣ μιᾶς μονῆς στὴν Παλαιστίνη δήλωσε στὸν μακαριστὸ Ἐπιφάνιο τὸν ἐπίσκοπο Κύπρου


- Μὲ τὴ βοήθεια τῶν εὐχῶν σου δὲν παραμελήσαμε τὸν κανόνα μας ἀλλὰ τηροῦμε μὲ ζῆλο καὶ τὴν τρίτη καὶ τὴν ἕκτη καὶ τὴν ἐνάτη ὥρα.


Ἐκεῖνος τότε τοὺς κατέκρινε καὶ τοὺς εἶπε


- Εἶναι φανερὸ ὅτι παραμελεῖτε τὶς ἄλλες ὧρες τῆς ἡμέρας ἀφοῦ ἔχετε ἀργίες στὴν προσευχή σας. Ὁ πραγματικὸς μοναχὸς πρέπει νὰ ἔχει συνεχῶς στὴν καρδιά του τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ψαλμωδία.




Ἀββᾶς Ποιμήν


ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ κάποιοι γέροντες τὸν ἀββᾶ Ποιμένα καὶ τοῦ εἶπαν


- Ἂν δοῦμε τοὺς ἀδελφοὺς νὰ νυστάζουν στὴ σύναξη νομίζεις ὅτι πρέπει νὰ τοὺς ξυπνήσουμε γιὰ νὰ προσέχουν στὴν ἀγρυπνία;


Κι ἐκεῖνος τοὺς λέει


- Ἐγὼ πάντως ἂν δῶ ἕναν ἀδελφὸ νὰ νυστάζει βάζω τὸ κεφάλι του στὰ γόνατά μου καὶ τὸν ξεκουράζω.



Μέγας Βασίλειος


ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ καὶ τὴν ψαλμωδία, ὅπως καὶ γιὰ πολλὰ ἄλλα, κάθε στιγμὴ εἶναι ἡ κατάλληλη, ὥστε νὰ ὑμνοῦμε τὸν Θεὸ καὶ ὅταν ἐργαζόμαστε καθὼς κινοῦμε τὰ χέρια, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ γλώσσα ὅποτε μποροῦμε, κι αὐτὸ εἶναι ἀκόμη πιὸ ἱκανὸ νὰ δυναμώσει τὴν πίστη μας. Ἂν ὅμως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ προσευχόμαστε δυνατά, τότε ἂς δοξάζουμε τὸν Θεὸ μέσα στὴ καρδιά μας, μὲ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικές, ὅπως λέει ἡ Γραφή, ἂς κάνουμε τὴν προσευχή μας τὴν ὥρα ποὺ ἐργαζόμαστε· μποροῦμε δηλαδὴ νὰ εὐχαριστοῦμε αὐτὸν ποὺ μᾶς ἔδωσε τὴ δύναμη τῶν χεριῶν μας στὴν ἐργασία, καὶ τὴν ἱκανότητα τοῦ νοῦ στὴν ἐπιστήμη, αὐτὸν ποὺ μᾶς χάρισε τὸ ὑλικὸ ἀπ᾽ τὸ ὁποῖο φτιάχνουμε τὰ ἐργαλεῖα μας καὶ τὸ ὑλικὸ ποὺ δουλεύουμε στὶς τέχνες μας, ὅποιες κι ἂν εἶναι αὐτές· καὶ νὰ προσευχόμαστε τὰ ἔργα τῶν χεριῶν μας νὰ μὴν ἔχουν ἄλλο σκοπὸ παρὰ μόνο νὰ εὐχαριστηθεῖ ὁ Θεός.





Ὅσιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής


ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΟΣ αὐτὸς ποὺ κραυγάζει καὶ λέει: “Υἱὲ Δαβὶδ ἐλέησόν με, ποὺ προσεύχεται σωματικὰ καὶ δὲν ἔχει ἀκόμα γνώση πνευματική.



ΕΚΕΙΝΟΣ ποὺ ἦταν κάποτε τυφλὸς ἀνέβλεψε καὶ βλέποντας τὸν Κύριο, ὄχι πιὰ Υἱὸ Δαβὶδ ἀλλὰ Υἱὸ Θεοῦ τὸν ὁμολόγησε καὶ τὸν προσκύνησε.



ΜΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΥΕΣΑΙ ἂν χύνεις δάκρυα στὴν προσευχή σου. Εἶναι ὁ Χριστὸς ποὺ ἄγγιξε τὰ μάτια σου καὶ μπόρεσες νὰ δεῖς νοερὸ φῶς.


ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ οἱ τρόποι τῆς προσευχῆς καὶ ὁ ἕνας διαφέρει λιγώτερο ἢ περισσότερο ἀπὸ τὸν ἄλλο· ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας τρόπος προσευχῆς ποὺ νὰ προξενεῖ βλάβη· ἐκτὸς ἂν δὲν εἶναι προσευχὴ ἀλλὰ ἔργο σατανικό.



ΟΤΑΝ ΘΥΜΑΣΑΙ τὸν Θεὸ πολλαπλασίασε τὴ δέησή σου ὥστε ὅταν τὸν ξεχάσεις νὰ σοῦ θυμίσει ὁ Κύριος.


ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ γιὰ τὸ καλὸ ἀνθρώπων ἄδικων, ἐξοντώνει τοὺς δαίμονες· αὐτὸν ποὺ ἀντιτάσσεται στοὺς πρώτους, τὸν ἀφανίζουν οἱ δεύτεροι.


ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ νὰ μὴ σοῦ ἔρθει κανένας πειρασμός. Ἂν ὅμως ἔρθει νὰ τὸν ἀντιμετωπίσεις σὰν δικό σου κι ὄχι σὰν ξένο.



Ο ΔΟΥΛΟΣ δὲν ἀπαιτεῖ σὰν μισθὸ τὴν ἐλευθερία ἀλλὰ εὐχαριστεῖ σὰν ὠφειλέτης τὸν Θεὸ καὶ τὴν περιμένει κατὰ χάρη.


ΟΤΑΝ Ο ΝΟΥΣ προσεύχεται ἀπερίσπαστος, ὁδηγεῖ σὲ συντριβὴ καρδιᾶς. Καρδιὰ συντετριμμένη καὶ ταπεινωμένη ὁ Κύριος δὲν θὰ τὴν ἀφήσει νὰ χαθεῖ.





῾Ησύχιος ὁ Πρεσβύτερος


ΟΠΩΣ συμβαίνει μὲ τὴ βροχὴ ποὺ ὅσο περισσότερο πέφτει στὴ γῆ τόσο τὴ μαλακώνει, ἔτσι καὶ τὴ γῆ τῆς καρδιᾶς μας τὴ χαροποιεῖ καὶ τὴν εὐφραίνει τὸ ἅγιο ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ὅσο περισσότερο τὸ φωνάζουμε καὶ τὸ ἐπικαλούμαστε.



(...) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ νὰ γίνει εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἡ ψυχὴ παρὰ μόνο μὲ τὴ θεία χάρη καὶ τὴν πίστη τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν συγκεντρώνει τὸ νοῦ του μὲ πολλὴ ταπεινοφροσύνη συνεχῶς στὴν προσευχή.




Ὅσιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής


ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ νὰ μένει κωφὸς καὶ ἄλαλος ὁ νοῦς σου τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς, καὶ τότε θὰ μπορέσεις νὰ προσευχηθεῖς.


ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ νὰ προσευχηθεῖς σωστά, μὴ στενοχωρήσεις καμμιὰ ψυχή· ἀλλιῶς μάταια πασχίζεις.


ΜΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ νὰ γίνουν αὐτὰ ποὺ θέλεις. Γιατὶ δὲν συμφωνοῦν ὁπωσδήποτε μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καλύτερα νὰ προσεύχεσαι ὅπως σὲ δίδαξαν μὲ τὰ λόγια “γενηθήτω τὸ θέλημά σου ἐν ἐμοί”. Καὶ σ᾽ ὅλες τὶς περιπτώσεις αὐτὸ νὰ παρακαλεῖς τὸν Θεό, νὰ γίνει τὸ δικό Του θέλημα· γιατὶ Ἐκεῖνος θέλει τὸ καλό σου κι αὐτὸ ποὺ συμφέρει τὴν ψυχή σου ἐνῶ ἐσὺ δὲν ζητᾶς πάντα αὐτὸ ποὺ σὲ συμφέρει.



ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ μαθαίνουμε τοὺς λόγους τῶν διαφόρων κτισμάτων κι ἔτσι πλησιάζουμε στὸν λόγο τοῦ δημιουργοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς ὅμως ἀποκαλύπτεται συνήθως στὴν κατάσταση τῆς προσευχῆς.


ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ πνευματικὰ καὶ ἀληθινὰ παύει νὰ τιμᾶ τὸν Θεὸ γιὰ τὰ δημιουργήματά του, ἀλλὰ τὸν τιμᾶ καὶ τὸν δοξάζει γι᾽ Αὐτὸν τὸν ἴδιο.


ΑΝ ΕΙΣΑΙ θεολόγος προσεύχεσαι ἀληθινά, κι ἂν ἀληθινὰ προσεύχεσαι εἶσαι θεολόγος.

Η ΨΑΛΜΩΔΙΑ εἶναι ἕνα εἶδος σοφίας, καὶ ἡ προσευχὴ μᾶς εἰσάγει στὴν πνευματικὴ καὶ ποικιλόμορφη γνώση.




Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής


ΔΕΝ ΟΦΕΛΕΙΤΑΙ καθόλου ἀπὸ τὴν προσευχὴ τοῦ δίκαιου ἐκεῖνος ποὺ τὴ χρειάζεται, ἐφόσον συνεχίζει νὰ χαίρεται μὲ τὶς ἁμαρτίες καὶ ὄχι μὲ τὶς ἀρετές. Καὶ ὁ Μέγας Σαμουὴλ ἦταν κάποτε λυπημένος γιὰ τὸν Σαοὺλ καὶ τὶς ἁμαρτίες ποὺ ἔκανε, ἀλλὰ δὲν μπόρεσε νὰ ἐξιλεώσει τὸν Θεὸ γιατὶ δὲν προστέθηκε στὴ δική του λύπη ἡ ἀπαραίτητη μετάνοια τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Ἔτσι ὁ Θεὸς ἀπότρεψε τὸν πιστό του ἀπὸ τὸ ἀνόητο πένθος μ᾽ αὐτὰ τὰ λόγια, “πόσο καιρὸ θὰ πενθεῖς γιὰ τὸν Σαούλ; Ἀκόμη κι ἐγὼ τοῦ ἀφαίρεσα τὸ δικαίωμα νὰ βασιλεύει στὸ Ἰσραήλ.



Ὅσιος Θεόγνωστος


ΚΙ ΑΝ μὲ τὴν καθαρὴ προσευχὴ ποὺ ἑνώνει ἄυλα μὲ τὸν Θεὸ τὸν ἄυλο νοῦ ἔφτασες νὰ δεῖς σὰν σὲ καθρέφτη τὴ ζωὴ ποὺ θὰ διαδεχθεῖ τὸ τέλος τῆς ἐδῶ ζωῆς σου, ἐπειδὴ δέχτηκες τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος καὶ ἀπόκτησες μέσα σου τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ ὅλες τὶς αἰσθήσεις καὶ τὶς σκέψεις σου, κι ἂν τὸ κατόρθωσες αὐτό, μὴν ἀνεχθεῖς ὅμως ν᾽ ἀπολυθεῖς ἀπὸ τὴ σάρκα σου χωρὶς νὰ ἔχεις προβλέψει τὸν θάνατό σου· ἀλλὰ καὶ νὰ προσεύχεσαι θερμὰ γι᾽ αὐτὸ καὶ νὰ ἐλπίζεις ὅτι θὰ τὸ πετύχεις, κοντὰ στὴν ἔξοδό σου ἂν σὲ συμφέρει. Καὶ νὰ προετοιμάζεις τὸν ἑαυτό σου γι᾽ αὐτὴ τὴν ἔξοδο ἀποβάλλοντας κάθε δειλία· ὥστε νὰ μπορέσεις νὰ διαπεράσεις τὸν ἀέρα, νὰ ξεφύγεις ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα καὶ νὰ περάσεις θαραλλέα καὶ ἄφοβα τὶς οὐράνιες ἀψίδες, νὰ ἑνωθεῖς μὲ τὶς ἀγγελικὲς τάξεις, νὰ προστεθεῖς στοὺς ἐκλεκτοὺς καὶ τοὺς δίκαιους ὅλων τῶν αἰώνων, καὶ νὰ βλέπεις τὸν Θεὸ ὅσο αὐτὸ εἶναι δυνατό. Θὰ χαίρεσαι τὰ ἀγαθὰ ποὺ χαρίζει ὁ Θεὸς καὶ θὰ νοιώθεις τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ νὰ ἀκτινοβολεῖ τὰ ὑπερουράνια καὶ νὰ Τὸν λατρεύουν μὲ τὴν ἄχραντη σάρκα Του, σὲ κοινὴ προσκύνηση μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Πνεῦμα, ὁλόκληρη ἡ ἐπουράνια στρατιὰ καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι.


Όσιος Ἠλίας ὁ Ἔκδικος


ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ἐχθρεύονται πολὺ τὴν καθαρὴ προσευχή· δὲν τοὺς νικάει τὸ πλῆθος τῶν ψαλμῶν, ὅπως σ᾽ ἕνα πόλεμο τὸ στράτευμα νικάει τοὺς ἀντιπάλους, ἀλλὰ ἡ ἁρμονία τῶν τριῶν, τοῦ νοῦ μὲ τὸ λογικό, καὶ τοῦ λογικοῦ μὲ τὶς αἰσθήσεις.


Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός


ΘΕΛΕΙΣ νὰ μὲ ἀναπαύσεις μέσα στὴ γνώση Σου; Δὲν ἀντιλέγω· θέλεις πάλι νὰ μὲ ἀφήνεις σὲ πειρασμοὺς γιὰ νὰ μὲ ταπεινώσεις; Τὸ ἴδιο σ᾽ ἀκολουθῶ· δὲν ἔχω τίποτα νὰ κάνω χωρὶς ἐσένα. Χωρὶς ἐσένα δὲν θὰ γεννιόμουν ἀπ᾽ τὸ μηδὲν, οὔτε μπορῶ νὰ ζήσω ἢ νὰ σωθῶ. Ὅ,τι θέλεις κάνε τὸ πλάσμα σου. Πιστεύω ὅτι ἀγαθὸς καθὼς εἶσαι ἀγαθὰ μοῦ φυλάγεις ἀκόμα κι ἂν γιὰ τὸ συμφέρον μου δὲν τὰ γνωρίζω· ἀλλὰ καὶ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ τὰ μάθω οὔτε ζητάω νὰ τὰ μάθω γιὰ νὰ ἡσυχάσω· ἴσως δὲν μὲ συμφέρει. Οὔτε τολμῶ νὰ ζητήσω νὰ μὲ ἀναπαύσεις ἀπὸ κάποιο πόλεμο, ἂν καὶ εἶμαι ἀδύναμος καὶ ὅλα μὲ καταπονοῦν, γιατὶ δὲν ξέρω ποιό εἶναι τὸ συμφέρον μου. Ἐσὺ γνωρίζεις τὰ πάντα· κάνε ὅπως γνωρίζεις· μόνο νὰ μὴν ἀστοχήσω, ὅ,τι κι ἂν γίνει, ἀλλὰ κι ἂν θέλω κι ἂν δὲν θέλω σῶσε με. Κι αὐτὸ ἂν τὸ θέλεις. Δικό μου θέλημα δὲν ἔχω·στέκομαι μπροστά σου σὰν ἄψυχος· τὴν ψυχή μου ἀκουμπῶ στὰ ἅγια χέρια Σου σ᾽ αὐτὴ τὴ ζωὴ καὶ τὴ μελλοντική. Γιατὶ τὰ πάντα μπορεῖς καὶ τὰ πάντα γνωρίζεις καὶ κάθε καλὸ θέλεις γιὰ ὅλους καὶ πάντα ποθεῖς τὴ σωτηρία μου. Τὸ βλέπω ἀπ᾽ ὅλες τὶς εὐεργεσίες ποὺ κάνεις γιὰ μᾶς μὲ τὴ χάρη σου, φανερὰ ἢ κρυφά, ἀπ᾽ αὐτὲς ποὺ γνωρίζουμε κι ἀπ᾽ ὅσες δὲν γνωρίζουμε κι ἀπ᾽ αὐτὴ τὴ συγκατάβασή σου σὲ μᾶς ποὺ δὲν τὴν χωράει ὁ νοῦς, Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Θεοῦ. Ἐγὼ ποιός εἶμαι καὶ τολμάω νὰ Σοῦ μιλῶ, καρδιογνώστη; Ἀλλὰ τὰ λέω αὐτὰ γιὰ νὰ καταλάβω ὁ ἴδιος καὶ νὰ τὸ μάθουν καὶ οἱ ἐχθροί μου ὅτι σὲ Σένα καταφεύγω, τὸ λιμάνι τῆς σωτηρίας μου. Καὶ νά ποὺ ἔμαθα μὲ τὴ δική Σου χάρη ὅτι Ἐσὺ εἶσαι Θεός μου καὶ δὲν τολμῶ νὰ πῶ πολλά, ἀλλὰ μόνο νὰ σοῦ δείξω τὸ νοῦ μου ἀργό, κουφὸ καὶ ἄλαλο. Γιατὶ ὄχι ἐγὼ ἀλλὰ ἡ χάρη Σου ἐργάζεται κάθε καλό. Γιατὶ δὲν γνωρίζω νὰ ἔκανα ποτὲ κάτι καλό, ἀλλὰ πλήθη κακῶν πάντοτε, καὶ γι᾽ αὐτὰ γονατίζω μπροστά σου σὰν δοῦλος, γιατὶ μ᾽ ἀξίωσες νὰ μετανοιώσω καὶ εἶμαι δοῦλος Σου καὶ γυιὸς τῆς δούλης σου. Ἀλλὰ μὴ μ᾽ ἀφήσεις Κύριέ μου, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός μου, νὰ κάνω ἢ νὰ πῶ ἢ νὰ σκεφτῶ κάτι ποὺ δὲν θέλεις· γιατὶ μοῦ φτάνουν οἱ τόσες ἁμαρτίες ποὺ ἔχω κάνει· ἀλλὰ ὅπως θέλεις βοήθησέ με. Ἥμαρτον, βοήθησέ με ὅπως γνωρίζεις. Πιστεύω Κύριε ὅτι ἀκοῦς τὴν ἀξιολύπητη φωνή μου καὶ νοιάζεσαι. Βοήθα με στὴν ἀπιστία μου, Ἐσὺ ποὺ μοῦ χάρισες τὴ ζωὴ καὶ μ᾽ ἔκανες Χριστιανό. Εἶναι μεγάλο ἀξίωμα γιὰ μένα, ὅπως λέει ὁ Καρπάθιος, ποὺ ὀνομάστηκα Μοναχὸς καὶ Χριστιανός· ὅπως εἶπες Κύριε σ᾽ ἕνα δοῦλο Σου “εἶναι μεγάλο ἀξίωμα γιὰ σένα ποὺ πῆρες τὸ ὄνομά Μου”. Αὐτὸ εἶναι ὅ,τι καλύτερο γιὰ ΄μένα, πάνω ἀπ᾽ ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς καὶ τ᾽ οὐρανοῦ, μόνο νὰ μὴ πάψω νὰ καλοῦμαι μὲ τὸ γλυκύτατο ὄνομά Σου